Περί δακρύων

  • Μακάριοι οι κλαίοντες νυν ότι γελάσετε. [Μακάριοι εσείς που κλαίτε τώρα για τα αμαρτήματά σας, διότι θα γελάσετε και θα χαρείτε στην μέλλουσα ζωή] (Κατά Λουκάν 6,22)
  • Οισπείροντεςενδάκρυσινεναγαλλιάσειθεριούσι. [Αυτοί που σπέρνουν με δάκρυα, θα θερίσουν με αγαλλίαση.] (Ψαλμός 125,5)
  • Όπως χωρίς νερό είναι αδύνατον να πλυθεί το λερωμένο ρούχο, έτσι και χωρίς δάκρυα μετανοίας είναι πολύ πιο αδύνατον να πλυθεί και να καθαριστεί από τις κηλίδες και τους μολυσμούς της αμαρτίας η ψυχή. (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)
  • Κανείς να μην μας εξαπατά με κούφια λόγια και ούτε οι ίδιοι να ξεγελούμε τον εαυτόν μας: πριν αποκτήσουμε το χάρισμα του πένθους και των δακρύων, δεν υπάρχει μέσα μας μετάνοια, ούτε αληθινή μεταμέλεια, ούτε φόβος Θεού στην καρδιά μας, ούτε καταδικάσαμε τον εαυτόν μας, ούτε αισθάνθηκε η ψυχή μας τη Μέλλουσα Κρίση και τον αιώνιο βασανισμό. Γιατί αν καταδικάζαμε τον εαυτό μας και τ' αποκτούσαμε αυτά και ζούσαμε μέσα τους, αμέσως θα μας έρχονταν και δάκρυα. Χωρίς τα δάκρυα όμως, ούτε η σκληρότητα της καρδιάς μας μπορεί ποτέ να μαλακώσει, ούτε η ψυχή μας θα αποκτήσει πνευματική ταπείνωση, ούτε θα καταφέρουμε να γίνουμε ταπεινοί. Και εκείνος που δεν έγινε ταπεινός, δεν μπορεί να ενωθεί με το Πνεύμα το Άγιο. (ΆγιοςΣυμεώνοΝέοςΘεολόγος)
  • Ευτυχισμένοι είναι όσοι κλαίνε πάντοτε πικρά για τα αμαρτήματά τους, διότι θα τους καταλάβει το Φως του Χριστού και θα μετατρέψει τα πικρά δάκρυα σε γλυκά. (ΆγιοςΣυμεώνοΝέοςΘεολόγος)
  • Πώς μπορεί να δακρύσει εκείνος που υπηρετεί πάντοτε την κοιλία του και που φροντίζει πάντοτε σαν ειδωλολάτρης τί να φάει και τί να πιεί και υποτάσσεται στην κοιλία του σαν σε δέσποινα; (ΆγιοςΣυμεώνοΝέοςΘεολόγος)
  • Εκείνος που θα κόψει τα πάθη, με κλάματα και δάκρυα μπορεί να τα κόψει. Και εκείνος που θέλει να αποκτήσει αρετές, με κλάμα μπορεί να τις αποκτήσει. Είναι φανερό πως εκείνος, που δεν κλαίει κάθε μέρα, ούτε πάθη μπορεί να κόψει, ούτε αρετές να κατορθώσει. (ΆγιοςΣυμεώνοΝέοςΘεολόγος)
  • Αυτός που χύνει θερμά και πολλά δάκρυα για την αμαρτία του διπλανού του, τον εαυτόν του γιάτρευσε, για όσα λύπησε τον αδελφό. (Μέγας Βασίλειος)
  • Τα δάκρυα που παρουσιάζονται κατά την προσευχή, είναι σημείο του ελέους του Θεού, το οποίο αξιώθηκε η ψυχή με την μετάνοιά της και σημείο του ότι η μετάνοια έγινε δεκτή και άρχισε να εισέρχεται με τα δάκρυα στο πεδίο της καθαρότητος. Τα δάκρυα στην προσευχή, σβήνουν τις πονηρές επιθυμίες. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
  • Όποιος αγαπά το Θεό, ποτέ δεν στερείται τα δάκρυα. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
  • Συγκίνησε τον Κύριο με τα δάκρυά σου για να σε βοηθήσει. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
  • Υπάρχουν δάκρυα που μαραίνουν και δάκρυα που ζωογονούν. Τα πρώτα έχουν αιτία το φόβο, ενώ τα δεύτερα την αγάπη. Τα πρώτα που τρέχουν για τις αμαρτίες μας, αναβλύζουν με πόνο και στεγνώνουν το σώμα και το μαραίνουν. Τα δεύτερα όμως, στα όποια καταλήγει κανείς αφού πρώτα χύσει αρκετά από τα προηγούμενα και μέσω αυτών ξεπλύνει, με το έλεος του Θεού, τις αμαρτίες του, αναβλύζουν αβίαστα και με (πνευματική) ηδονή, επειδή η ψυχή έχει γευθεί τη Θεία Χάρη. Τότε ο άνθρωπος χύνει δάκρυα χωρίς να δοκιμάζει (ψυχικό) πόνο, με χαρά και δίψα (Θείας) αγάπης. Αυτά και το σώμα ωφελούν και αναζωογονούν, και την όψη του άνθρωπου αλλοιώνουν, σύμφωνα με το γραμμένο: «Καρδίας ευφραινομένης πρόσωπον θάλλει, εν δε λύπαις ούσης σκνθρωπάζει» (Παροιμ. 15,13). Αν λοιπόν ποθούμε να φτάσουμε στα δεύτερα (δάκρυα), ας επιδιώξουμε με ζήλο τα πρώτα, (τα δάκρυα δηλαδή της μετάνοιας) και τότε, με τη Χάρη του Θεού, σύντομα θα τ' αποκτήσουμε και εκείνα. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
  • Αν βλέπεις σε κάθε λογισμό που κινείται μέσα στην ψυχή σου, σε κάθε μνήμη και θεωρία που παρατηρείται κατά την ησυχία σου, να γεμίζουν τα μάτια σου δάκρυα και να βρέχουν ήρεμα τα μάγουλά σου, γνώριζε ότι άρχισε να δημιουργείται φράγμα εμπρός σου για αντίκρουση των εχθρών. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
  • Τα δάκρυα που συνοδεύουν την ευχή του Χριστού, είναι σημείο του ελέους του Θεού, που αξιώθηκε η ψυχή κατά τον αγώνα της μετανοίας της. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
  • Το νερό σβήνει την αναμμένη φλόγα στο σπίτι και τα δάκρυα στην προσευχή, σβήνουν τις πονηρές επιθυμίες. Με το νερό των δακρύων, ξεπλύνεται η λάσπη των αμαρτιών και σβήνεται η φωτιά της κολάσεως. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
  • Γεμίστε τα μάτια σας με δάκρυα και αμέσως ανοίγονται τα μάτια της διανοίας σας. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
  • Δώρισε Κύριε, σε εμένα τον ανάξιο δάκρυα κάθε μέρα και δύναμη, ώστε καθώς θα αναβρύζει διαρκώς η καρδιά μπυ πηγές δακρύων, μαζί με την γλυκύτητά τους, να φωτιστεί με την καθαρά προσευχή, για να εξαφανιστεί το μεγάλο χρέος με λίγα δάκρυα και σβηστεί εντελώς σε εκείνη τη ζωή, η αναμμένη φωτιά με λίγο κλάμα. Διότι αν κλάψω εδώ, θα γλυτώσω σε εκείνη τη ζωή, από την άσβεστη φωτιά. (ΆγιοςΕφραίμοΣύρος)
  • Είναι μεγάλο δώρο τα δάκρυα στην προσευχή. (ΆγιοςΕφραίμοΣύρος)
  • Αρχή του ενάρετου τρόπου ζωής είναι τα δάκρυα κατά την προσευχή. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
  • Ξέρετε ότι υπάρχουν 3 είδη δακρύων: Υπάρχουν δάκρυα για τα πράγματα που βλέπουμε, δάκρυα που είναι πάρα πολύ πικρά και ανώφελα. Υπάρχουν επίσης δάκρυα της μετανοίας, όταν η ψυχή ποθεί τα αιώνια αγαθά και αυτά είναι πάρα πολύ γλυκά και ωφέλιμα. Και επίσης υπάρχουν δάκρυα μετανοίας εκεί (στην άλλη ζωή), όπου υπάρχει το κλάμα και το τρίξιμο των δοντιών και αυτά είναι πικρά και ανώφελα. Γιατί τίποτε δεν κερδίζουν τότε, όταν πια δεν θα υπάρχει ο καιρός της μετανοίας. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
  • Τα άγια και καθαρά δάκρυα, εκείνα που είναι σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, ξεπλύνουν την ψυχή συνεχώς από τις αμαρτίες, την καθαρίζουν από τις ανομίες και δίνουν παρρησία προς το Θεό. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
  • Με τα δάκρυα (μετανοίας) λίγης ώρας, ακόμη και στην ίδια την ενδεκάτη ώρα, συγχωρούνται μύρια παραπτώματα και γιατρεύονται επίσης μύρια τραύματά μας. (ΆγιοςΕφραίμοΣύρος)
  • Μην υπερηφανευτείς αν χύνεις δάκρυα στην προσευχή σου. Είναι ο Χριστός που άγγιξε τα μάτια σου και θεράπευσε την τύφλωση του νου σου. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
  • Τα δάκρυα της μετανοίας είναι ένα ζεματιστό νερό, που καθαρίζει την καρδιά. (Άγιος Νικήτας ο Στηθάτος)
  • Άλλα είναι τα δάκρυα της μετάνοιας και αλλά εκείνα που προέρχονται από την Θεία κατάνυξη. Τα πρώτα είναι σαν πλημμυρισμένος ποταμός που παρασύρει όλα τα τείχη της αμαρτίας, ενώ τα αλλά είναι για την ψυχή σαν τη βροχή που πέφτει στα αγριόχορτα και σαν χιόνι στη χλόη και τρέφουν το στάχυ της γνώσεως και το κάνουν άφθονο και καρποφόρο. (Άγιος Νικήτας ο Στηθάτος)
  • Τα δάκρυα πέφτουν στην ψυχή σαν βροχούλα πάνω στο χορτάρι και τρέφουν τα στάχυα των αρετών. Εκείνος που σπέρνει δάκρυα κατανύξεως για την αρετή, θα τρυγήσει σαν καρπό ζωής, χαρά ανέκφραστη... (Άγιος Νικήτας ο Στηθάτος)
  • Τα δάκρυα στερεύουν σε εκείνον που βαδίζει με τις απολαύσεις, ενώ αναβλύζουν σε όποιον αγάπησε τη στενή οδό. (ΌσιοςΜάξιμοςοΟμολογητής)
  • Όπως η φωτιά καίει και εξαφανίζει την «καλαμιά», έτσι και το αγνό δάκρυ, εξαφανίζει κάθε εξωτερική και εσωτερική ακαθαρσία. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
  • Η αναλγησία (σκληρότητα) της καρδιάς, φέρνει πώρωση στο νου και τα πολλά φαγητά ξηραίνουν τις πηγές των δακρύων. Η δίψα και η αγρυπνία, πιέζουν την καρδιά. Και όταν πιεστεί η καρδιά, τότε αναβλύζουν δάκρυα. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
  • Μερικοί, ενώ δακρύζουν, δεν δείχνουν καμμία προσπάθεια, ώστε να καλλιεργήσουν, κατά την ευλογημένη εκείνη ώρα, την σκέψη, η οποία προκάλεσε το δάκρυ, αλλά άκαιρα και άστοχα την αντιπαρέρχονται. Και δεν συλλογίζονται, ότι δάκρυ χωρίς αιτία και χωρίς έννοια, δεν έχει θέση στα λογικά πλάσματα, αλλά μόνο στα άλογα. Το δάκρυ γεννάται από ορισμένες σκέψεις. Και οι σκέψεις, έχουν ως πατέρα τον λογικό νου. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
  • Όποιος μετανοεί, θεωρεί χαμένη την ημέρα εκείνη που δεν έκλαψε, έστω και αν έπραξε στην διάρκειά της κάποια άλλα καλά. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
  • Θανάτωσε την αμαρτία και τότε θα είναι περιττά τα δάκρυα της οδύνης στα μάτια σου. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
  • Η προσευχή είναι η μητέρα των δακρύων. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
  • Εκείνος που υπερηφανεύεται μέσα του για τα δάκρυά του και κατακρίνει με τον νου του όσους δεν δακρύζουν, ομοιάζει μ΄ εκείνον ο οποίος ζήτησε από τον βασιλιά όπλο εναντίον των εχθρών του και μ΄ αυτό φόνευσε τον εαυτό του. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
  • Ο περί των δακρύων λόγος, από πολλούς Πατέρες χαρακτηρίζεται ασαφής, σκοτεινός και δυσερμήνευτος, όταν μάλιστα πρόκειται για δάκρυα των αρχαρίων. Πολλές και διάφορες λένε, ότι είναι οι αιτίες που τα γεννούν. Προέρχονται δηλαδή από την ιδιοσυγκρασία, από την Χάρη του Θεού, από θλίψη δαιμονική, από θλίψη Θεάρεστη, από κενοδοξία, από πορνεία, από αγάπη, από μνήμη θανάτου και από πολλά άλλα. Πάντως μην εμπιστεύεσαι στις πηγές των δακρύων σου, πριν από την τελεία κάθαρσή σου. Δεν μπορούμε να παραδεχθούμε ως καλόν τον οίνο εκείνο, που μόλις μετά το πατητήρι, τον βάλαμε στα βαρέλια. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
  • Ας φροντίσουμε να καλλιεργούμε τα καθαρά και άδολα δάκρυα, που προέρχονται από την μνήμη του θανάτου μας. Σ' αυτά τα δάκρυα δεν έχει θέση, ούτε η οίηση, ούτε η κλοπή (από τον διάβολο), αλλά μάλλον η κάθαρση, η πρόοδος στην αγάπη του Θεού, το πλύσιμο από τις αμαρτίες και η απάθεια. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
  • Είδα μικρές σταγόνες δακρύων να χύνονται με πόνο σαν αίμα. Και είδα βρύσες δακρύων, που έτρεχαν χωρίς δυσκολία. Εγώ τουλάχιστον βαθμολόγησα τους αγωνιστές ανάλογα με τον πόνο και όχι με την ποσότητα των δακρύων. Και ο Θεός νομίζω, παρόμοια θα τους έκρινε. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
  • Τα κατά Θεού δάκρυα, βλαστάνουν συνεχή και αμάραντη χαρά. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ας σβήσουμε την πυρκαγιά που άναψαν τα αμαρτήματά μας, όχι με πολλά νερά, αλλά με λίγα δάκρυα. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Φρόντιζε να πλένεις την ψυχή σου κάθε μέρα με θερμά δάκρυα. Διότι μ' αυτό το ευλογημένο νερό, απαλλάσσεται η ψυχή από την βρωμιά και την δυσωδία της αμαρτίας και γίνεται λαμπρότερη. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Όταν με ακούς να σου μιλάω για δάκρυα, μην φαντάζεσαι ότι σε θέλω γεμάτο πίκρες και φαρμάκια. Τα δάκρυα για τα οποία σου μιλάω, δεν φέρνουν πίκρα στην καρδιά, αλλά μιά γλύκα τόσο μεγάλη, που δεν σου την δίνουν, ούτε τα γέλια τα πιο τρανταχτά. Δεν με πιστεύεις εμένα; Άκουσε τότε τον Άγιο Ευαγγελιστή Λουκά. Μας λέει: Οι Εβραίοι είχαν πιάσει τους Αγίους Αποστόλους. Και τους έδωσαν «το ξύλο της χρονιάς τους»! Και τους έδιωξαν. Και οι Απόστολοι έφυγαν γεμάτοι χαρά! (Πράξεις 5,41). Την χαρά αυτή, δεν τους την προκάλεσε τό ξύλο! Αυτό μόνο πόνο προκαλεί. Όχι ευχαρίστηση, όχι χαρά. Αυτό όμως που δεν το κάνει το ξύλο, το κάνει η πίστη στον Χριστό. Γιατί η πίστη στο Χριστό είναι πάνω από την φύση, πάνω από όλα. Και γι' αυτό το ξύλο που έφαγαν για χάρη Του, έγινε μέσα τους αιτία καύχησης και πηγή χαράς. Δυσκολεύεστε ακόμη να το καταλάβετε, ότι τα δάκρυα, το κάθε δάκρυ, που χύνομε για τον Χριστό είναι πηγή χαράς; Να μην δυσκολεύεστε! Τα δάκρυα που χύνομε για τον Χριστό, είναι μέσα μας πηγή χαράς· βαθειάς χαράς. Γιατί είναι μεγάλος ο Χριστός. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Θέλεις να διορθώσεις τον αδερφό σου; Δάκρυσε, προσευχήσου στο Θεό γι΄ αυτόν, αφού τον πάρεις ιδιαιτέρως, παρακίνησε τον στο καλό, συμβούλεψε τον, παρακάλεσέ τον. Πολλοί πολλές φορές δεν ωφελήθηκαν καθόλου από τις συμβουλές, συγκινήθηκαν όμως από τα δάκρυα και την συμπάθεια. Με την αγάπη και τα δάκρυα μπορούμε να διορθώσουμε και τους κακούς. Πόνεσε εσύ, ίσως έτσι συνέλθει και πονέσει και εκείνος. Όπως ακριβώς ο άρρωστος που δεν έχει όρεξη, όταν δει τον γιατρό του να τρώει φαγητό, παρακινείται και αυτός να φάει, έτσι θα συμβεί και εδώ, αν ο κακός σε δει να θρηνείς για την κατάστασή του, θα μαλακώσει και θα γίνει καλός άνθρωπος. (ΙερόςΧρυσόστομος)
  • Οι πηγές των δροσερών νερών δεν κάνουν τους κήπους τόσο ανθηρούς, όσο οι πηγές των δακρύων, οι οποίες ποτίζουν το φυτό της προσευχής. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Όπως ο χρυσός είναι από 9 έως 24 καράτια, έτσι και τα δάκρυα, δεν έχουν όλα την ίδια αξία. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Όταν συναισθανθεί κανείς την μεγάλη του αμαρτωλότητα και τις μεγάλες του Θεού ευεργεσίες, τότε η καρδιά ραγίζει, όσο γρανιτένια και αν είναι και τρέχουν τα πραγματικά δάκρυα μόνα τους και δεν πιέζει ο άνθρωπος τον εαυτόν του, ούτε στην προσευχή, ούτε και για να βγάλει δάκρυα. Διότι η ταπείνωση με το φιλότιμο δουλεύουν με τα τρυπάνια στην καρδιά συνέχεια και οι πηγές αυξάνουν και το χέρι του Θεού, χαιδεύει συνέχεια το φιλότιμο παιδί Του που εργάζεται. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Ο καρδιακός πόνος και ο εσωτερικός αναστεναγμός είναι τα εσωτερικά δάκρυα, που είναι ανώτερα από τα εξωτερικά. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Υπάρχουν και τα απαρηγόρητα δάκρυα. Αυτά είναι ταγκαλίστικα. Δεν έχουν μετάνοια, αλλά θιγμένο εγωισμό. Τότε ο άνθρωπος κλαίει εγωιστικά για την πτώση του. Πληγώνεται, γιατί με τις απροσεξίες του, ξέπεσε στα μάτια των άλλων και όχι γιατί λύπησε τον Θεό και υποφέρει διπλά... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Σ' εκείνον που επιδιώκει την άνεση, στερεύουν τα δάκρυα. Αναβλύζουν σ' εκείνον που αγάπησε το στενό δρόμο. (Άγιος Ηλίας ο Πρεσβύτερος)
  • Όταν εκείνος που τρώει, προτιμά την τροφή παρά την τρυφή, τότε έρχεται η χάρη των δακρύων και αρχίζει να τον γλυκαίνει και να τον κάνει να ξεχνά κάθε άλλη γλυκύτητα, γιατί την έχει καταπιεί η ασύγκριτη γλυκύτητα των δακρύων. (Άγιος Ηλίας ο Πρεσβύτερος)
  • Όταν αμαρτήσεις βαρειά, στείλε στον Θεό ως μεσιτεία, τα καυτά σου δάκρυα. (Άγιος Κυπριανός)
  • Της μετανοίας τα δάκρυα θα μας σώσουν. Τα δάκρυα αυτά που θα χύσεις, θα σου λογιστούν μαρτυρικό αίμα. (Όσιος Άνθιμος της Χίου)
  • Όταν ο άνθρωπος καθίσει και συμμαζέψει τους λογισμούς του και σκεφτεί ότι είναι ένα μηδέν και εξευτελίσει με ταπείνωση τον εαυτό του, τότε αρχίζουν να ρέουν τα κατά Θεόν δάκρυα, τα οποία γλυκαίνουν την καρδιά και ανάβουν το Θεϊκό πυρ. (Όσιος Άνθιμος της Χίου)
  • Τα δάκρυα καθαρίζουν το ειδεχθές της ψυχής. (Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς)
  • Τα δάκρυα της κατανυκτικής προσευχής, μαλακώνουν την αγριότητα της ψυχής. (Όσιος Νείλος ο Ασκητής)
  • Τα δάκρυα έχουν μεγάλη δύναμη. Γιατί εξιλεώνουν τον Κύριο για τα σφάλματά μας και μας καθαρίζουν από τις κηλίδες που αποκτήσαμε από την αισθητή ηδονή και δίνουν φτερά προς τον Ουρανό στην επιθυμία μας. (ΆγιοςΘεόδωροςΕδέσσης)
  • Τα κατανυκτικά δάκρυα, μοιάζουν πολύ με την βροχή. Άλλοτε βρέχει ραγδαία και άλλοτε πάλι γίνεται μεγάλη ξηρασία. Όταν βρέχει, ο φρόνιμος γεωργός καλλιεργεί το χωράφι του και κοιτάζει, να μην πάει χαμένη, ούτε μια σταλαγματιά νερό. Πολλές φορές μια ημέρας βροχή, αρκεί για όλο το χρόνο και δίνει άφθονους καρπούς στο γεωργό. Ας φροντίσει και ο ευσεβής άνθρωπος να καλλιεργεί με προσοχή το χωράφι της ψυχής του, όταν έρχονται τα κατανυκτικά δάκρυα, για να έχει πνευματικούς καρπούς τον καιρό της ξηρασίας. Ποιός γνωρίζει,αν βρει άλλοτε, την ευλογημένη βροχή των δακρύων; (Όσιος Θεόδωρος Φέρμης)
  • Ο Δαβίδ αμάρτησε μια φορά και έκλαψε όλη του τη ζωή και εσύ αμάρτησες τόσες φορές και δεν έκλαψες ποτέ... (Ιερός Αυγουστίνος)
  • Τα δάκρυα κατά την διάρκεια της προσευχής είναι πάντοτε ευεργετικά. Όμως δεν πρέπει να τα φανερώνουμε στους άλλους. Είναι μαργαριτάρια... Με την φανέρωσή τους, θαμπώνουν και χάνουν την αξία τους. Καλύτερα να δακρύζει κανείς στο σπίτι και όχι στην Εκκλησία. Μπροστά στους άλλους, είναι προτιμότερο να κρύβει κανείς το χάρισμα μέσα στην καρδιά του. (Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)
  • Τα άγια δάκρυα αποτελούν εκδήλωση Θείου ελέους και ασφάλεια στην πνευματική ξηρασία και στην σκλήρυνση των αισθημάτων. Μην τα περιφρονήτε και μην τα διώχνετε. Τα αμαρτωλά δάκρυα προκαλούν οίηση, αγαπούν την επίδειξη και παρέρχονται σύντομα. (Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)
  • Καλά είναι τα κατανυκτικά δάκρυα, αλλά τα δάκρυα της καρδιάς, είναι ακόμα καλύτερα. Γιατί τα δάκρυα που τρέχουν από τα μάτια, τρέφουν το σκουλήκι της υπερηφανείας, ενώ η καρδιακή συντριβή, γνωστή μόνο στον Θεό, τρέφει την ταπείνωση. Μπροστά στους ανθρώπους λοιπόν, είναι καλύτερα να συγκρατείται τα δάκρυά σας. (Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)
  • Κλάψε, μετανόησε και προσκόμισε στον Κύριο τα δάκρυά σου σαν μύρο μετανοίας. Το δάκρυ καθαρίζει την ψυχή και την ξεπλένει από κάθε κηλίδα, λαμπικάρει τη συνείδηση, φωτίζει τον νου, σπάζει τα δεσμά των παθών, σχίζει τα χειρόγραφα της αμαρτίας. Κλάψε και θρήνησε με μετάνοια, για να ξεπλυθείς και εσύ από τις αμαρτίες σου, για να καθαρίσεις τον ρύπο της ψυχής σου, για να θεραπευτείς από την πνευματική τύφλωση, για να πνίξεις στη θάλασσα των δακρύων τον νοητό διώκτη Φαραώ, για να σβήσεις με τους κρουνούς των ματιών σου, τη φλόγα της γεένης και ν' αξιωθείς της αιωνίας ζωής, εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών. (Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ)
  • Συμβαίνει να έχει κάποιος από την φύση του ιδιαίτερη προδιάθεση προς τα δάκρυα. Έτσι, δακρύζει σε κάθε ευνοϊκή περίσταση. Τέτοια δάκρυα ονομάζονται φυσικά. Υπάρχουν, όμως και δάκρυα αμαρτωλά. Είναι εκείνα που προέρχονται από εμπαθείς κινήσεις της ψυχής. Τέτοια δάκρυα πληθωρικά και εύκολα χύνουν οι άνθρωποι που είναι παραδομένοι σε κάθε λογής φιληδονία. Τέτοια δάκρυα χύνουν επίσης, όσοι βρίσκονται στην πλάνη. Άφθονα δάκρυα, άλλωστε οφείλονται σε κενοδοξία, σε υποκρισία, σε προσποίηση, σε ανθρωπαρέσκεια και σε κακότητα. Η τελευταία, όταν δεν έχει την δυνατότητα να τελέσει ένα κακούργημα, να χύσει λ.χ. ανθρώπινο αίμα, τότε χύνει δάκρυα. Τέτοια ήταν τα δάκρυα του ''αντίχριστου'' Νέρωνα. Φυσικά είναι τα δάκρυα της πικρίας. Όταν όμως, η πίκρα έχει χαρακτήρα αμαρτωλό, τότε και τα δάκρυά της είναι αμαρτωλά. Σύμφωνα μέ τους νουθεσίες Άγιους Πατέρες, τόσο τα φυσικά όσο και τα αμαρτωλά δάκρυα μόλις αυτά εμφανίζονται πρέπει να τα στρέφουμε σε θεάρεστα, σε πνευματικά, αλλάζοντας την αιτία τους. Να φέρνουμε, δηλ., στον νου μας τα αμαρτήματα που διαπράξαμε, τον αναπόφευκτο θάνατο που θα έρθει, την κρίση του Θεού και να κλαίμε γι' αυτές τις αιτίες. (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ)
  • Τά δάκρυα είναι φυσικό αποτέλεσμα της πεσμένης ανθρωπίνης φύσεως. Πριν από την προπατορική πτώση, η φύση μας δεν γνώριζε τα δάκρυα. Γνώριζε μόνο την ολοκάθαρη απόλαυση της παραδείσιας μακαριότητας. Αλλά την έχασε αυτή την μακαριότητα. Και της έμειναν τά δάκρυα ως έκφραση του πόθου της για την μακαριότητα, ως μαρτυρία της πτώσεώς της, ως απόδειξη της παραδόσεώς της στην οργή του Θεού, αλλά και ως ελπίδα της μελλοντικής επιστροφής της στην μακαριότητα. (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ)
  • Το χάρισμα του πένθους και των δακρύων είναι ένα από τα πιό μεγάλα δώρα του Θεού σε εμάς, γιατί συμβάλλει καθοριστικά στην σωτηρία μας και είναι γνώρισμα της αποδοχής της μετανοίας μας. (ΆγιοςΙγνάτιοςΜπριαντσιανίνωφ)
  • Τι θαυμαστό! Εκείνοι που από φυσική κλίση χύνουν ποτάμια τα δάκρυα, άκοπα, άσκοπα και ανώφελα, καθώς και εκείνοι που τα χύνουν από κάποια αμαρτωλή παρόρμηση, όταν θα θελήσουν να κλάψουν θεάρεστα, διαπιστώνουν, ότι μέσα τους υπάρχει μια ασυνήθηστη ξηρασία. Από τα μάτια τους δεν μπορεί να τρέξει ούτε ένα δάκρυ. Αυτό δείχνει, ότι τα δάκρυα τα πνευματικά είναι Θεϊκά δώρα. Και για να τα αποκτήσει κανείς, πρέπει πρώτα να αποκτήσει τον φόβο του Θεού και την μετάνοια. (ΆγιοςΙγνάτιοςΜπριαντσιανίνωφ)
  • Όταν το χάρισμα της κατανύξεως και των δακρύων αυξηθεί μέσα μας με το έλεος του Θεού, τότε σταματά ο εσωτερικός πόλεμος, ηρεμούν οι λογισμοί και ενεργοποιείται ζωηρά η νοερά προσευχή, η προσευχή του πνεύματος, δίνοντας στην ψυχή πληρότητα και χαρά. Τότε αφαιρείται το κάλυμμα των παθών από τον νου και του αποκαλύπτεται η μυστική διδασκαλία του Χριστού. Τότε τα δάκρυα με μιάς μετατρέπονται από πικρά σε γλυκά. (ΆγιοςΙγνάτιοςΜπριαντσιανίνωφ)
  • Όποιος θέλει να ελευθερωθεί από τις αμαρτίες, θα ελευθερωθεί απ' αυτές με το κλάμα και όποιος θέλει να τις αποφύγει, με το κλάμα τις αποφεύγει, αυτός είναι ο δρόμος της μετάνοιας και ο καρπός της. Για κάθε πειρασμό, που μας βρίσκει και για κάθε εχθρικό λογισμό πρέπει να κλαίμε μπροστά στην αγαθότητα του Θεού, για να μας βοηθήσει. Και θα μας αναπαύσει γρήγορα, αν προσευχηθούμε με επίγνωση. (ΌσιοςΝείλοςΣόρσκυ)
  • Τα δάκρυα που χύνουμε την ώρα της προσευχής, σημαίνουν πως ο Κύριος έριξε πάνω μας την ματιά Του. Τα δάκρυα αυτά ξεπλένουν την ψυχή μας, από κάθε ίχνος αμαρτίας. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
  • Ενώ ο λαός έκλαιγε για τον νεκρό Λάζαρο, ο Χριστός έκλαιγε, όχι λόγω του θανάτου του Λαζάρου (αφού Αυτός ήρθε για να τον αναστήσει), αλλά λόγω της τυραννίας του θανάτου, που καταπίεζε όλους τους παρευρισκομένους. Πως οι άνθρωποι, πλασμένοι κατ' εικόνα και ομοίωση του ζώντος Θεού, στου Οποίου τη Βασιλεία δεν υπάρχουν νεκροί, πώς έγινε να χάσουν την πίστη στη ζωή και στη δύναμη του Θεού, πάνω στο θάνατο; Πώς και έχουν γίνει τόσοι κακόμοιροι σκλάβοι του θανάτου, θεωρώντας τον θάνατο παντοδύναμο; Βλέποντας τους ανθρώπους τόσο υποταγμένους στην τιμωρία του θανάτου ''εδάκρυσεν ο Ιησούς''. (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
  • Μην πιστεύεις στα δάκρυα που χύνονται, προτού εξαγνιστείς εντελώς από τις αμαρτίες σου. (Άγιος Μακάριος της Όπτινα)
  • Με τα δάκρυα αποκτά ο άνθρωπος τις αρετές και με τα δάκρυα επίσης συγχωρούνται οι αμαρτίες του. Την ώρα όμως που κλαις, μην υψώσεις τον τόνο του αναστεναγμού σου. Και ας μην γνωρίζει το αριστερό σου χέρι, τι κάνει το δεξί. Το αριστερό βέβαια είναι η κενοδοξία. (ΑββάςΜωϋσής)
  • Να ξέρετε ότι και ένα μόνο δάκρυ ισοδυναμεί με το λουτρό. Όπως το λουτρό ανακουφίζει το σώμα και το πλύσιμο καθαρίζει το ένδυμα, έτσι ακριβώς και τα δάκρυα της μετανοημένης ψυχής αγνίζουν την καρδιά, αγνίζουν τον νου, αγνίζουν το σώμα, αγνίζουν τη ζωή, αγνίζουν τον λόγο, αγνίζουν ακόμα και την κάθε έκφραση του ανθρώπου. (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
  • Η ταπεινωμένη καρδιά, που πληγώθηκε πρώτα από τα βέλη του πονηρού, και μετά τη μετάνοιά της από την πατρική αγάπη του Σωτήρα, δεν έχει άλλο μέσο για να εκφρασθεί παρά τα δάκρυα. Είναι αφελές να νομίζει κάποιος ότι μπορεί να βαδίσει στα ίχνη του Χριστού, χωρίς τα δάκρυα. (Γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός)
  • Θέλεις δάκρυα; Από την υπακοή θα τα βρεις και όχι από την προσευχή. (Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης)
  • Τα δάκρυα είναι το μόνο όπλο κατά των δαιμόνων και λουτρό καθάρσεως αμαρτιών, αν γίνονται με γνώση. (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
  • Δεν έρχονται δάκρυα (πνευματικά), όταν δεν πέρασε κανείς καλά, πνευματικά την ημέρα του. (Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης)
  • Τα πολλά δάκρυα, που δεν είναι δάκρυα μετανοίας, αντί να θεραπεύσουν βλάπτουν και μπορούν ακόμα να τυφλώσουν τον άνθρωπο. Αντίθετα τα κατανυκτικά δάκρυα μετανοίας καθαρίζουν το σώμα και την ψυχή. Τέτοια καρδιοστάλακτα δάκρυα πρέπει να ζητήσουμε από το Θεό. Είναι ένα πανάκριβο χάρισμα, που δύσκολα έρχεται και εύκολα φεύγει, αν υπερηφανευτούμε. Χωρίς τα δάκρυα αυτά, δεν πρόκειται να καθαρίσει τελείως η ψυχή μας. Τα συναισθηματικά δάκρυα δεν καθαρίζουν το σώμα και την ψυχή. Τέλος υπάρχουν και τα δάκρυα της Θεία αγάπης, που είναι ανώτερα από τα δάκρυα της μετανοίας. Θα πρέπει όμως πρώτα κάποιος, να χύσει όλα τα δάκρυα της μετανοίας, για να αρχίσει μετά να χύνει, δάκρυα Θείας αγάπης και Θείας παρηγοριάς. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
  • Είπαν οι Πατέρες, ότι και 2 δάκρυα μετανοίας, εν ώρα ψυχορραγήματος σβήνουν έναν ωκεανό αμαρτημάτων. Εκείνη την τελευταία-τελευταία στιγμή, τα δάκρυα αυτά έχουν πολύ μεγάλη σημασία και βαρύτητα, διότι εξαλείφουν πλήθος αμαρτημάτων. Είναι τα τελευταία αγνά δάκρυα μετανοίας... (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
  • Όταν θα δείτε τα δάκρυα στην προσευχή, τότε είναι επίσκεψη Θεού. (Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής)
  • Χωρίς νερό, κανένα χωράφι δεν δίνει καρπό. Και χωρίς δάκρυ, δεν υπάρχει καρδιά που μπορεί να αποδώσει αρετή. Και μάλιστα ''δάκρυον εκτενές''. Πολλές βροχές χρειάζεται να πέσουν από τα μάτια μας. Χωρίς αυτές, δεν βγαίνει τίποτε. Δεν μπορείς όμως να σφίγγεσαι, για να βγάλεις δάκρυα. Δεν είναι γνήσια αυτά τα δάκρυα, ούτε όσα προέρχονται από συναισθηματικά λόγια π.χ. "Χριστούλη μου, Παναγίτσα μου, εγώ ήρθα στο μοναστήρι για να βρω αγιότητα και δεν βρίσκω τίποτα. Μου είπαν πως όλοι είναι άγιοι και κανείς δεν είναι άγιος". Αυτό είναι εγωισμός, δεν είναι δάκρυ. Ιδιαίτερα, όταν επιπλήξεις κάποιον και εκείνος αντιδράει μέσα του και βγάζει δάκρυα, γιατί στενοχωριέται και όχι γιατί μετανόησε. Αυτά και πάλι δεν είναι δάκρυα, είναι εγωισμός... (ΓέρονταςΑιμιλιανόςο Σιμωνοπετρίτης)
  • Όσα δάκρυα δεν χαρίζουν την μέθη, την χαρά, την ευτυχία, είναι ψευδή, εγωπαθή, μειονεκτικά, αρρωστημένα, δαιμονιώδη, δεν είναι πνευματικά. Τα δάκρυα δεν έχουν αυτά καθεαυτά σημασία. Η σημασία τους έγκειται, στην μέθη την οποία προκαλούν (αν πρόκειται για δάκρυα μετανοίας), η δε μέθη ελέγχεται για το γνήσιό της, από το αν προέρχεται από τον αληθινό οίνο. (Γέροντας Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης)
  • Τα δάκρυα της προσευχής να μην τα σκουπίζουμε με μαντήλια, αλλά με την φούντα από το κομποσχοίνι, διότι τα δάκρυα αυτά είναι ιερά. (Γερόντισσα Άννα)
  • Τα δάκρυα προέρχονται από επτά αιτίες; α) Από την αγάπη του Θεού, όταν ο άνθρωπος στοχάζεται την ωραιότητα της θείας δημιουργίας. Αυτό είναι τα ανώτερα δάκρυα, διότι είναι γεμάτο από χαρά και Θείο έρωτα. Τα δάκρυα της Θείας αγάπης πλουτίζουν πνευματικά τον άνθρωπο β) Δάκρυα από τον φόβο του Θεού. Αυτά έχουν μικρότερη δύναμη από τα πρώτα, διότι τα δάκρυα της αγάπης του Θεού είναι δάκρυα υιού προς τον Πατέρα, ενώ τα δάκρυα του φόβου είναι δάκρυα δούλου προς τον Δεσπότη του γ) Δάκρυα από φόβο του θανάτου και των βασάνων της κολάσεως. Αυτά είναι καλά και σωτήρια δάκρυα, διότι, όπως και τα προηγούμενα φέρνουν τον καρπό της μετανοίας δ) Φυσικά δάκρυα, δηλαδή των γονέων προς τα παιδιά και των παιδιών προς τους γονείς Αυτά δεν είναι ούτε καλά ούτε κακά ε) Δάκρυα της κενοδοξίας. Αυτά είναι πολύ επικίνδυνα, γιατί ο διάβολος βάζει τα δάκρυα αυτά, για να φαίνονται οι άνθρωποι και να επαινούνται από τους ανθρώπους στ) Τα δάκρυα της σωματικής ευφροσύνης, τα όποια πηγάζουν από την κακή επιθυμία, από την μέθη, από την ανάμνηση πονηρών γεγονότων κλπ. ζ) Τα προερχόμενα από τις διάφορες ανάγκες και δυσκολίες της ζωής, όπως από την φτώχεια, από σωματικές πληγές και πόνους και γενικά από κάθε είδος ασθενείας. Τα τρία πρώτα είδη δακρύων είναι σωτήρια, τα τέταρτα είναι της ανθρώπινης φύσεώς μας, ούτε καλά ούτε κακά, ενώ τα υπόλοιπα είδη είναι ανώφελα και πρόξενα πόνων και τιμωριών. (Γέροντας Κλέοπας Ήλιε)
  • Τα δάκρυα που προέρχονται από μια ταπεινή καρδιά, είναι δώρο Θεού και είναι δάκρυα σωτηρίας. Τα δάκρυα όμως από οργή ή πείσμα ή λόγω κάποιας προσβολής, όχι μόνο δεν ωφελούν, αλλά είναι και βλαβερά. (Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας)
  • Κλαίτε για να μην ξεραθεί η καρδιά σας. (Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)
  • Δάκρυα απελπισίας έχουν οι υπερήφανοι άνθρωποι. (Γέροντας Αρσένιος Μπόκα)
  • Τα δάκρυα ευγνωμοσύνης, που έχυσαν οι φτωχοί για τις ελεημοσύνες σου σ' αυτούς, θα είναι για σένα αστραφτερά μαργαριτάρια στην πέρα του τάφου ζωή. (Γέροντας Αρσένιος Μπόκα)
  • Τριών ειδών μόνο δάκρυα δέχεται ο Θεός: α) τα δάκρυα της μετανοίας β) τα δάκρυα του κατά Θεόν πένθους και γ) τα δάκρυα της αγάπης προς τον Θεό. (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
  • Τα δάκρυα είναι μέσο καθάρσεως της ψυχής και όχι σκοπός! (π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος)
  • Πολύ συχνά τα δάκρυα ενός ανθρώπου είναι δάκρυα εγωισμού και κάλυψης της πραγματικής του κατάστασης. Αυτά τα δάκρυα κουράζουν την ψυχή και την κάνουν ανίκανη για μετάνοια. (π. Βαρνάβας Γιάγκου)
  • Παιδί μου, να πλένεις με δάκρυα το ποδιά του Χριστού και ο Χριστός θα ξεπλύνει τις αμαρτίες σου. (π. Τύχων ο Αγιορείτης)
  • Όπως η πορνεία είναι η καθ' εαυτή αμαρτία που βεβηλώνει το σώμα, έτσι και όποιος θρηνεί, καθαρίζει το σώμα του, καθώς τα δάκρυά του απαλλάσουν το σώμα του από την ακαθαρσία του. (Είπε Γέρων)
  • Η μεν προσευχή καταπραϋνει την οργή του Θεού, το δε δάκρυ, Τον αναγκάζει στο να ελεήσει. (Πατέρες της Εκκλησίας)
  • Τα αισθησιακά δάκρυα είναι συναισθηματικά. Αντίθετα, τα πνευματικά δάκρυα είναι ασκητικά. Τα συναισθηματικά δάκρυα είναι συνήθως δεμένα με τα πάθη και είναι συχνά αποτέλεσμα θυμού, απόγνωσης, φθόνου, αυτοελέγχου, ή και απλής νευρικής διέγερσης. Τα πνευματικά δάκρυα, είναι δώρο της χάριτος του Αγίου Πνεύματος, όχι απλώς αποτέλεσμα των δικών μας προσπαθειών και συνδέονται στενά με την προσευχή μας. Τα αισθησιακά δάκρυα εκφράζουν την επίγεια λύπη μας, τη ζωή μας στον πεπτωκότα κόσμο της φθοράς που κινείται ανελέητα προς τον θάνατο. Τα πνευματικά δάκρυα μας οδηγούν στην καινούργια ζωή της Ανάστασης. Υπάρχουν βέβαια και τα δαιμονικά δάκρυα. (Κάλλιστος Ware)
  • Υπάρχουν δάκρυα ανθρώπινα και υπάρχουν δάκρυα κατά Χριστόν. Τα δάκρυα τα ανθρώπινα μπορεί να είναι παράπονα και διαμαρτυρία. Τα δάκρυα κατά Χριστόν δεν βάζουν κανέναν σαν αιτία των δακρύων, αλλά ο άνθρωπος αισθάνεται μέσα στα δάκρυα την αγάπη του Χριστού γι' αυτόν και τότε ανακαλύπτει το βάθος και το πλάτος της αναισθησίας και της αμαρτωλότητάς του!!! (Κατερίνα Ζέρβα)
  • Λίγες σταγόνες δάκρυα (μετανοίας) πολλές φορές κρύβουν μεγαλύτερη δύναμη, από όλο το νερό του Ωκεανού. (Σεραφείμ Παπακώστας)
  • Με τα δάκρυα ο πόνος ανακουφίζεται. (Αισχύλος)
  • Τα μάτια δεν βλέπουν καλά το Θεό, παρά μόνο μέσα από τα δάκρυα. (Ουγκώ)
  • Ούτε η γη ανθίζει χωρίς βροχή, ούτε η ψυχή χωρίς δάκρυα. (Ντε Μυσσέ)
  • Τα δάκρυα είναι η βουβή διάλεκτος του πόνου. (Βολταίρος)
  • Αν χρειάζονται χρόνια μετανοίας, για να σβύσουμε ένα πταίσμα, από την μνήμη των ανθρώπων, για τον Θεό αρκεί ένα και μόνο δάκρυ. (Σατωμβριανός)
  • Πουθενά στο Ιερό Ευαγγέλιο δεν αναφέρεται, ότι ο Χριστός γέλασε. Αναφέρεται όμως πολλές φορές, ότι ο Χριστός δάκρυσε και έκλαψε. ''Ιδών την πόλιν Ιερουσαλήμ έκλαυσεν επ' αυτή'' (Λουκά 19,41) και μακάρισε όσους κλαίνε: ''Μακάριοι οι κλαίοντες νυν, ότι γελάσετε'' (Λουκά 6,21)
  • Τα δάκρυα είναι οι πνευματικοί φακοί της ψυχής. Με αυτά βλέπεις καθαρότερα γύρω σου τους ανθρώπους και βαθύτερα μέσα σου το Θεό.
  • Τα δάκρυα της μετανοίας, είναι το χάδι του Θεού...
  • Όπως το νερό σβήνει τα γράμματα, έτσι και το δάκρυ μετανοίας σβήνει τις αμαρτίες.
  • Τα δάκρυα μετανοίας για την ψυχή είναι ό,τι το σαπούνι για το σώμα.
  • Τα δάκρυα της μετανοίας σβήνουν τη φωτιά της αιώνιας κόλασής μας.
  • Το κατανυκτικό δάκρυ, χτυπά την πόρτα του ουρανού.
  • Χρειάζονται χρόνια μετανοίας, για να σβήσουμε ένα πταίσμα μας, από την μνήμη των ανθρώπων. Για τον Θεό όμως, αρκεί μια στιγμή και ένα μόνο δάκρυ...
  • Όποιος δακρύζει για τις αδυναμίες του, έχει δοκιμάσει την άρρητη ψυχική γαλήνη που έρχεται μετά το δάκρυ.
  • Χρειάζεται πολύ να κλάψουμε, για να μπορέσουμε να σκουπίσουμε τα δάκρυα των άλλων.
  • Ο άνθρωπος που κλαίει για τις ανάγκες των άλλων, είναι δυνατός άνθρωπος.
  • Με δακρυσμένα μάτια, βλέπεις πάντα καθαρότερα τους γύρω σου και βαθύτερα μέσα σου τον Θεό.
  • Όταν ο Θεός επιρέπει ένα δάκρυ στα μάτια σου, αυτό το κάνει γιατί θέλει να σου χαρίσει ένα ουράνιο τόξο στην ψυχή σου.
  • Δάκρυα που χύνονται για τον εαυτόν μας είναι δάκρυα αδυναμίας, αλλά δάκρυα που χύνονται για τους άλλους, είναι σημείο δυνάμεως.
  • Υπάρχουν μερικά πράγματα που είναι καταληπτά μόνο από δακρυσμένα μάτια.
  • Τα δάκρυα που κυλούν στα παιδικά μαγουλάκια, είναι σαν τις δροσοσταλίδες στα τριαντάφυλλα.
  • Όταν το παιδί γεννιέται, το πρώτο σημείο της ζωής του είναι το κλάμα. Και όταν η ψυχή αναγεννάται, το πρώτο σημείο της αρχόμενης νέας ζωής είναι η μετάνοια. Δάκρυα στην πρώτη και δάκρυα και στην δεύτερη περίπτωση. Τα πρώτα σημαίνουν γέννηση. Τα δεύτερα αναγέννηση.
  • Τα δάκρυα είναι πόνοι της καρδιάς που υγροποιούνται.
  • Υπάρχουν δάκρυα που γελούν και χαμόγελα που κλαίνε.
  • Τα δάκρυα των γυναικών είναι πρόστυχο εμπόρευμα, το οποίο με καλή διαχείριση δίνει μεγάλα κέρδη.
  • Με το δάκρυ, η γυναίκα και τον πιο σκληρό άντρα αφοπλίζει.
  • Τα δάκρυα μιας γυναίκας είναι η σάλτσα της πονηριάς.
  • Τα δάκρυα είναι η βροχή της καρδιάς. (Ινδική παροιμία)
  • Από τη γη δύο δάκρυα: θερμά μαργαριτάρια,
    Ανέβηκαν και στάλαξαν στου Πλάστου τα ποδάρια.
    Κι είπε το πρώτο τρέμοντας εμπρός στο θείο θρόνο
    «-Εμένα μ' έβγαλε η καρδιά για το δικό της πόνο»
    Κι ο Πλάστης αποκρίθηκε: «-Ούτε στιγμή μη χάνης!
    Σύρε να γίνης βάλσαμο, τον πόνο της να γιάνης».
    Κι είπε και τ΄ άλλο τρέμοντας εμπρός στο θείο θρόνο:
    «-Εμένα μ΄ έβγαλε η καρδιά για κάποιο ξένο πόνο»!
    Κι ο πλάστης αποκρίθηκε: «Εσύ μαζί μου μείνε!
    Της ευσπλαχνίας τα δάκρυα, δικά μου δάκρυα είναι». (ΙωάννηςΠολέμης)
  • Κάποια στιγμή στον ουρανό ζήτησε ο Θεός από τους Αγγέλους, να του φέρουν τα πιο πολύτιμα πράγματα, που υπάρχουν στη γη... Οι Άγγελοι ξεκίνησαν και έψαξαν ολόκληρη τη γη. Πολλοί ομολογουμένως έφεραν πολλά ωραία και πολύτιμα πράγματα. Ξεχώρισαν όμως τρεις...
    Ο ένας έφερε και απέθεσε στον θρόνο του Θεού ένα ωραιότατο μαργαριτάρι. Ήταν μια σταγόνα ιδρώτα. Είχε πέσει από το μέτωπο κάποιου που τίμια προσπαθούσε να ζήσει την οικογένειά του.
    - Ωραίο το εύρημα σου, είπε ο Θεός, αλλά υπάρχει και πιο ωραίο από αυτό...
    Ήρθε τότε δεύτερος Άγγελος. Αυτός απέθεσε με σεβασμό μπροστά στον Θεό ένα κατακόκκινο ρουμπίνι. Ήταν μια σταγόνα αίματος ενός ήρωα, που είχε πέσει στο πεδίο της τιμής. Οι άγγελοι έμειναν εκστατικοί. Ασφαλώς αυτός θα κέρδιζε το βραβείο.
    - Υπάρχει κάτι πιο πολύτιμο ακόμη, είπε ο Θεός.
    Τότε όλοι στράφηκαν προς το μέρος του τρίτου Αγγέλου, που εκείνη την ώρα ερχόταν και με πολλή ευλάβεια άφησε να κυλίσει στον θρόνο του Θεού ένα ασταφτερό διαμάντι, που όμοιο μ' αυτό ποτέ δεν είχαν δεί. Ήτανέναδάκρυκάποιουαμαρτωλού, πουγονατιστόςομολογούσετιςαμαρτίεςτου....
    -
    Αυτόείναιτοπιοπολύτιμοπράγμα, είπετότεοΘεόςκαιτοβραβείοδόθηκεστοντελευταίοΆγγελο....
  • Κάποιος νέος που έκανε άσωτη ζωή, μπήκε μια μέρα από περιέργεια σε μία Εκκλησία, που ήταν φημισμένη για την ωραία της εικονογράφηση. Εκεί είδε μια πολύ παράξενη εικόνα, που κίνησε την προσοχή του: Παρατήρησε μια αγιογραφία που παρίστανε τον Προφητάναξ Δαβίδ, βυθισμένο στον πόνο της μετανοίας και με τα δάκρυα στα μάτια. Δίπλα στον Δαβίδ βρισκόταν ένας Άγγελος, που κρατούσε ένα ποτήρι και μάζευε τα δάκρυα και τα πρόσφερνε ψηλά στον Παντοδύναμο. Κάτω από τον ''πίνακα'', υπήρχε η επιγραφή με τα λόγια παρμένα από τον Ιερό Αυγουστίνο: ''Ο Δαβίδ αμάρτησε μια φορά και έκλαψε όλη του τη ζωή και εσύ αμάρτησες τόσες φορές και δεν έκλαψες ποτέ...''. Ο νέος συγκινήθηκε από τον ''πίνακα'' και την επιγραφή και έκανε τη σκέψη: ''Αλήθεια, εγώ αμάρτησα τόσες φορές στη ζωή μου και μέχρι σήμερα, δεν έχυσα ούτε ένα δάκρυ. Ως πότε θα πάει έτσι η ζωή μου;'' Και μη μπορώντας τη συγκίνησή του, έπεσε στα γόνατα και έκλαψε πικρά την περασμένη του ζωή...
  • - Τί είναι τα δάκρυα; ρώτησαν ένα γιατρό

- Πόνοι της καρδιάς που υγροποιούνται, είπε.

- Τί είναι τα δάκρυα; ρώτησαν και ένα μοναχό.

- Το χάδι του Θεού στον άνθρωπο, απάντησε εκείνος.