Περί βαπτίσματος

  • Αμήν αμήν λέγω σοι, εάν μη τις γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος, ου δύναται εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού. [Με κάθε βεβαιότητα σου λέω ότι, εάν κάποιος δεν γεννηθεί από νερό και Πνεύμα, δεν μπορεί να εισέλθει στην Βασιλεία του Θεού.] (Κατά Ιωάννην 3,5)
  • Οπιστεύσαςκαιβαπτισθείςσωθήσεται. [Εκείνος που θα πιστέψει και θα βαπτιστεί, θα σωθεί.] (Κατά Μάρκον 16,16)
  • Όσοι γαρ εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Χριστόν ενυδύσασθε. [Όσοι βαπτιστήκατε στο όνομα του Χριστού, ντυθήκατε το Χριστό.] (Προς Γαλάτας 3,27)
  • Ο Χριστός βαπτίστηκε, όχι διότι ο Ίδιος είχε ανάγκη να καθαριστεί, αλλά για να αγιάσει τα ύδατα. (ΆγιοςΓρηγόριοςοΘεολόγος)
  • Το μεγάλο γεγονός της βαπτίσεως του Κυρίου μας διδάσκει: α) ότι πρέπει να καθαριζόμαστε προηγουμένως β) να είμαστε ταπεινόφρονες και γ) να κηρύττουμε μόνο όταν είμαστε ολοκληρωμένοι κατά την πνευματική και σωματική ηλικία. (ΆγιοςΓρηγόριοςοΘεολόγος)
  • Το βάπτισμα είναι λαμπρότητα ψυχών, αλλαγή ζωής, συμβόλαιο συνείδησης με τον Θεό, βοήθεια της αδυναμίας μας, απόθεση του σαρκικού εαυτού μας, ακολούθηση του Αγίου Πνεύματος, συμμετοχή στο Φως. (ΆγιοςΓρηγόριοςοΘεολόγος)
  • Ο Θεός από κάθε άνθρωπο που είναι βαπτισμένος ζη­τάει αυτά τα τρία: Από την ψυχή ορθή πίστη, από την γλώσ­σα την αλήθεια και από το σώμα την σωφροσύνη. (ΆγιοςΓρηγόριοςοΘεολόγος)
  • Η τριπλή κατάδυση και η τριπλή ανάδυση του παιδιού στην κολυμβήθρα, συμβολίζει τον θάνατο και την τριήμερο Ανάσταση του Χριστού. (Μέγας Αθανάσιος)
  • Είδες πόσες είναι οι δωρεές του βαπτίσματος; Αν και βέβαια πολλοί νομίζουν ότι η δωρεά παρέχει μόνο άφεση αμαρτημάτων, εμείς όμως απαριθμήσαμε 10 τιμές! Γι' αυτό βέβαια και βαπτίζουμε τα παιδιά, αν και δεν έχουν αμαρτίες, για να προστεθεί σ' αυτά αγιασμός, διακιοσύνη, υιοθεσία κάθε κληρονομιά αδελφότητα, το να είναι μέλη του Χριστού και να γίνουν κατοικητήριο του Πνεύματος. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ο Κύριος δεν βγάζει από τη μέση τον διάβολο και τον αφήνει να συγκρούεται μαζί σου, για να μάθεις την υπερβολή της Χάριτος και το μέγεθος της πνευματικής δυνάμεως που έλαβες από το Βάπτισμα, δίνοντάς σου παράλληλα, πολλές αφορμές για να κερδίσεις στεφάνια. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Για ποιό λόγο στην Βάπτιση του Κυρίου άνοιξαν οι ουρανοί; Για να μάθεις, ότι κάτι τέτοιο γίνεται και όταν εσύ βαπτίζεσαι, Ο Θεός σε καλεί προς την άνω Πατρίδα. Σε πείθει, ότι τίποτε κοινό δεν έχεις προς το χώμα. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Όπως δεν είναι δυνατόν να Σταυρωθεί για δεύτερη φορά ο Χριστός, έτσι δεν είναι δυνατόν να βαπτιστεί κανείς δεύτερη φορά. Αυτός που βαπτίζεται για δεύτερη φορά, πάλι Σταυρώνει τον Χριστό. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Συλλογιστήκαμε τις μεγάλες υποχρεώσεις που αναλάβαμε, με το βάπτισμά μας, ενώπιον του Θεού; Συνειδητοποιήσαμε, ότι οφείλουμε να συμπεριφερόμαστε σαν παιδιά του Θεού και σαν αδελφοί του Κυρίου μας; Ότι έχουμε χρέος να συνταυτίσουμε το δικό μας θέλημα με το θέλημα του Θεού; Ότι πρέπει, σαν παιδιά δικά Του, να μένουμε ελεύθεροι από την αμαρτία; Ότι οφείλουμε να Τον αγαπάμε με όλη μας τη δύναμη, από τα βάθη της ψυχής και της καρδιάς μας; Ότι οφείλουμε να Τον λατρεύουμε και να λαχταρούμε την ένωση μαζί Του για πάντα; Σκεφτήκαμε άραγε, ότι η καρδιά μας πρέπει να είναι πλημμυρισμένη από την αγάπη, ώστε αυτή να ξεχύνεται και στον πλησίον μας; Έχουμε την συναίσθηση, ότι οφείλουμε να γίνουμε Άγιοι και τέλειοι και εικόνες του Θεού και παιδιά του Θεού και κληρονόμοι της Βασιλείας των Ουρανών;... (Άγιος Νεκτάριος)
  • Φρόντιζε να σε φωνάζουν όλοι, με το όνομα που σε βάφτισε ο ιερέας. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Αν η Εκκλησία δεν είχε τον νηπιοβαπτισμό, όσοι θα πέθαιναν, πριν βαπτιστούν, τί θα γίνονταν; Γι' αυτό γίνεται ο νουνός εγγυητής, λέει το Σύμβολο της Πίστεως και έχει ευθύνη για το παιδάκι, ώσπου να μεγαλώσει. Μήπως αδικείται που βαπτίζεται μικρό; Όχι, ίσα-ίσα βοηθιέται, γιατί Κοινωνάει. Και όταν μεγαλώσει, αν μολύνει το Άγιο Βάπτισμα με κάποια αμαρτία, υπάρχει η μετάνοια και η εξομολόγηση. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Το Άγιο Βάπτισμα τελειώθηκε και μας τελειοποιεί, αλλά δεν κάνει τέλειον αυτόν, που δεν τηρεί τις εντολές του Κυρίου. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
  • Δύο καλά μας προμηθεύει η Θεία Χάρη με το Βάπτισμα, από τα οποία το ένα, είναι απείρως ανώτερο από το άλλο. Το ένα μας το χαρίζει: μας ανακαινίζει με το νερό του Βαπτίσματος και μας λαμπρύνει όλες τις γραμμές της ψυχής, δηλαδή την «εικόνα» του Θεού μέσα μας και μας καθαρίζει από κάθε κηλίδα της αμαρτίας. Το δεύτερο αγαθό, το «καθ' ομοίωσιν», η Χάρη περιμένει να το πραγματοποιήσει μαζί μας. Όταν λοιπόν αρχίσει ο νους με πολλή αίσθηση να γεύεται την αγαθότητα του Αγίου Πνεύματος, τότε πρέπει να γνωρίζουμε ότι η Χάρη άρχισε να ζωγραφίζει πάνω στο «κατ' εικόνα», το «καθ' ομοίωσιν». (Άγιος Διάδοχος Φωτικής)
  • Την ώρα που βαπτιζόμαστε, η ψυχή λάμπει περισσότερο από τον ήλιο καθώς καθαίρεται από το Άγιο Πνεύμα. Και όχι μόνο ατενίζουμε την δόξα του Θεού, αλλά δεχόμαστε και εμείς κάποια λάμψη από αυτήν. Όπως δηλαδή το καθαρό ασήμι όταν εκτεθεί στις ακτίνες του ηλίου, εκπέμπει ακτίνες και αυτό, όχι μόνο από την ίδια του τη φύση, αλλά και από την ηλιακή λάμψη, έτσι και η ψυχή, όταν καθαρθεί και γίνει λαμπρότερη από κάθε ασήμι, δέχεται ακτίνα, από την λαμπρότητα του Αγίου Πνεύματος, η οποία γίνεται δική της λαμπρότητα. (Όσιοι Κάλλιστος και Ιγνάτος οι Ξανθόπουλοι)
  • Στην Ιερή Κολυμβήθρα, δεχόμαστε εξ ολοκλήρου τέλεια δωρεά την Θεία Χάρη. Αν όμως κατόπιν τη σκεπάσουμε, ενώ δεν έπρεπε, με την κακή χρήση των προσκαίρων και με τη φροντίδα των βιοτικών υποθέσεων και με την αχλύ των παθών, έχουμε πάλι την δυνατότητα, με τη μετάνοια (και εξομολόγηση) και με την εκπλήρωση των θεουργικών εντολών να ξαναπάρουμε και ν' ανακτήσουμε την υπερφυσική αυτή λαμπρότητα και να την δούμε να προβάλλει ολοφάνερα. (Όσιοι Κάλλιστος και Ιγνάτος οι Ξανθόπουλοι)
  • Γιατί Βαπτίστηκε ο Χριστός; α)Ο Χριστός δεν βαπτίστηκε γιατί είχε ανάγκη από ψυχική κάθαρση, αλλά ''πήρε'' επάνω Του την δική μας κάθαρση: «ουχ ως αυτός χρήζων καθάρσεως, αλλά τήν εμήν οικειούμενος κάθαρσιν» β)Για να συντρίψει τα κεφάλια των νοητών δρακόντων (δηλ των δαιμόνων) μέσα στο νερό, διότι οι δαίμονες μετά των πτώση του Αδάμ, έχουν κατακλύσει την φύση. Ο Χριστός με την βάπτισή του, τους διώχνει από παντού γ)Για να πνίξει την αμαρτία και όλον τον παλαιό Αδάμ μέσα στο νερό του Χριστιανικού βαπτίσματος δ)Για να αγιάσει τον Ιωάννη τον Πρόδρομο ε)Για να εκπληρώσει τον νόμο και με το βάπτισμα στ)Για να αποκαλύψει στους ανθρώπους, το μυστήριο της Αγίας Τριάδος και ζ)Για να γίνει για εμάς τύπος και υπογραμμός σε όλα, αλλά και στο βάπτισμα. (Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός) ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης προσθέτει και ένα όγδοο λόγο: Για να αγιάσει την φύση των υδάτων και προσθέτει, ότι όποιος λάβει νερό από πηγή ή ποταμό την ημέρα των Θεοφανείων, αυτό μένει άσηπτο.
  • Ποιός είναι ο σκοπός και η δύναμη του Βαπτίσματος; Η αλλοίωση, η μεταμόρφωση αυτού που βαπτίστηκε και στο νου και στα λόγια και στα έργα και η όμοίωσή του, σύμφωνα με τη δύναμη που του δόθηκε, με τον Θεό από τον οποίο δημιουργήθηκε. (ΜέγαςΒασίλειος)
  • Το Βάπτισμα λυτρώνει τους αιχμαλώτους, αφήνει τα χρέη, θανατώνει την αμαρτία, αναγεννά την ψυχή. Ενδύει φωτεινό ένδυμα, σφραγίζει κατά τρόπο απρόσβλητο, γίνεται όχημα προς τον ουρανό, πρόξενο Βασιλείας και χάρισμα της υιοθεσίας. (Μέγας Βασίλειος)
  • Αυτός που δεν βαπτίστηκε, δεν φωτίστηκε. Χωρίς όμως φως, ούτε τα μάτια βλέπουν τα πράγματά τους, ούτε η ψυχή μπορεί να θεωρήσει (δει) τον Θεό. (Μέγας Βασίλειος)
  • Ο Ισραηλιτικός λαός, αν δεν περνούσε την Νεκρά Θάλασσα, δεν θα αποχωριζόταν τον Φαραώ. Και εσύ, αν δεν περάσεις μέσα από το νερό του Βαπτίσματος, δεν θα αποχωριστείς από την σκληρή τυραννία του διαβόλου. (Μέγας Βασίλειος)
  • Το βάπτισμα δεν αφαιρεί το αυτεξούσιο και την ελευθερία της προαιρέσεώς μας, αλλά μας χαρίζει ελευθερία να μην εξουσιαζόμαστε πια χωρίς να θέλομε από το διάβολο. Μετά το βάπτισμα, από εμάς εξαρτάται ή να μείνουμε με τη θέλησή μας στις εντολές του Χριστού, του Κυρίου και Θεού, στου Οποίου το όνομα βαπτιστήκαμε και να βαδίζομε στο δρόμο των προσταγμάτων Του, ή να αφήνυμε τον ίσιο αυτό δρόμο και να επιστρέφομε στον πολέμιο και εχθρό μας διάβολο. (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)
  • Να βαπτιστούμε σημαίνει να γεννηθούμε κατά Χριστό και να λάβουμε ύπαρξη και υπόσταση, ενώ δεν είμασταν τίποτε. Αυτό είναι το έργο του Βαπτίσματος: ελευθερώνει από τις αμαρτίες, συμφιλιώνει τον άνθρωπο με τον Θεό, κάνει τον άνθρωπο υιό του Θεού, ανοίγει τα μάτια της ψυχής, δίνει την αίσθηση του Θείου φωτός, με λίγα λόγια προετοιμάζει για την μέλλουσα ζωή. (ΆγιοςΝικόλαοςΚαβάσιλας)
  • Αν οι Ανάδοχοι ήξεραν το τι λένε, τι υπόσχονται κατά τις κατηχήσεις και το βάπτισμα και τι μεγάλη ευθύνη αναλαμβάνουν, δεν θα ήθελαν να βαπτίσουν, ούτε και αν με θερμά παρακάλια τους παρότρυναν!... (ΆγιοςΝικόδημοςοΑγιορείτης)
  • Ο Κανόνας του Αγίου Ιωάννου του Νηστευτού κανονίζει τους γονείς εκείνους, για την αμέλεια των οποίων πέθανε αβάπτιστο το παιδί τους, ορίζοντάς τους 3 χρόνια να μην Μεταλάβουν και να ξηροφαγούν και να ελεούν τους φτωχούς, σύμφωνα με την δύναμή τους, κάνοντας καθημερινά 40 γονυκλισίες. (ΆγιοςΝικόδημοςοΑγιορείτης)
  • Το Βάπτισμα είναι νέκρωση και συγχρόνως αναβίωση, είναι ταφή και συγχρόνως γέννηση. Στην κολυμβήθρα του Βαπτίσματος, πεθαίνει και θάβεται, η πεσμένη, η φθαρμένη, η αμαρτωλή φύση του ανθρώπου. Από την κολυμβήθρα του Βαπτίσματος, βγαίνει αναστημένη και ανακαινισμένη η ίδια η φύση. Ο άνθρωπος που Βαπτίζεται, γίνεται στην κολυμβήθρα πνευματικός, καθώς το Άγιο Πνεύμα εξαλείφει την σαρκική του κατάσταση και του χαρίζει την πνευματική. (ΆγιοςΙγνάτιοςΜπριαντσιανίνωφ)
  • Το μωρό πρέπει να βαπτιστεί 8 μέρες μετά την γέννησή του. Αν η ζωή του βρεθεί σε επικίνδυνη κατάσταση, τότε μπορεί να βαπτιστεί και πριν τις 8 μέρες. Αν περάσουν οι 40 μέρες και το παιδί πάθει κάτι, τότε οι γονείς είναι υπόλογοι στο Θεό. Αν πεθάνει αβάπτιστο, μέσα στις 40 μέρες, θα ισχύσουν οι παλαιοί νόμοι. Αν όμως περάσει τις 40 μέρες, τότε πάει προσωρινά στον Άδη, αλλά δεν βασανίζεται. Κάθεται στις λάμπες, αλλά δεν τιμωρείται, γιατί είναι πνεύμα αγγελικό. Στην τελική Κρίση θα βγουν τα πνεύματα αυτά από την Κόλαση, όμως δεν θα δουν το μεγαλείο του Θεού, γιατί δεν έχουν λάβει το Άγιο Πνεύμα. (Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός)
  • Το μωρό βαπτίζεται με την πίστη του νονού. Αν ο νουνός δεν πιστεύει, τότε βαπτίζεται με την πίστη των γονέων. Και αν οι γονείς είναι άπιστοι, τότε βαπτίζεται με την πίστη του ιερέα. (Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός)
  • Στο Άγιο Βάπτισμα κατέρχεται το Άγιο Πνεύμα ως Φως και εισέρχεται στην ψυχή μας, το οποίο δεν θα σβήσει ποτέ, ούτε σε αυτόν ούτε και στον άλλο κόσμο, εκτός και αν κολαστεί κανείς. Τότε εκείνη η Χάρη του Βαπτίσματος, ξαναγυρίζει στο Άγιο Πνεύμα, διότι η Χάρις δεν συγκολάζεται. Κατά το Μυστήριο του Βαπτίσματος, ο Χριστός νυμφεύεται την ψυχή του βαπτισμένου. Είναι ο Νυμφίος κάθε βαπτισμένου. Οι άνθρωποι με το Βάπτισμα, ''εμβολιάζονται'' μυστικά στο σώμα του Χριστού. Χωρίς το Βάπτισμα δεν ανήκει κανείς στο σώμα του Χριστού. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
  • Πρέπει να διαβάσουμε την Ακολουθία του Αγίου Βαπτίσματος μας, για να δούμε ακριβώς τι συμφωνία κάναμε με το Χριστό. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
  • Τα υποψήφια δαιμόνια που εξέρχονται από τον υποψήφιο βαπτισθέντα, κατά τη διάρκεια του Βαπτίσματος (ξεκινάει το μυστήριο με εξορκισμούς!), πηγαίνουν σε ''έρημους'' τόπους, σε τόπους που κατοικούνται από ανθρώπους που δεν έχουν Χάρη Αγίου Πνεύματος π.χ. τόποι όπου κατοικούν Μουσουλμάνοι. Και ο ίδιος ο Χριστός αποκαλύπτει, ότι αυτά τα δαιμόνια θα επιστρέψουν πίσω στους βαπτισθέντες, για να τους πολεμίσουν. Οι Πατέρες λένε, ότι επιστρέφουν μόλις μπούμε στην εφηβική ηλίκια μεταξύ 8-12 ετών περίπου. Και αν επέστρεφοντας ο δαίμονας δει έναν άνθρωπο στολισμένο με αμαρτίες και ράθυμο στα πνευματικά, τρίβει τα χέρια του! Και δεν πολεμάει τον άνθρωπο μόνος του, αλλά φέρνει μαζί του, άλλους 7 δαίμονες, πιο πονηρούς. Αυτοί οι 8 πολεμούν τον άνθρωπο μόνο εξωτερικά, αφού δεν μπορούν να εισέλθουν στην καρδιά, διότι είναι στολισμένη με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Όταν όμως ο δαίμονας επιστρέψει στον άνθρωπο και δει ότι είναι προικισμένος με πνευματικές αρετές και έναν στοιχειώδη πνευματικό αγώνα, τότε ο δαίμονας φέρνει μαζί του όχι 7, αλλά 77 δαίμονες (συμβολικός είναι ο αριθμός). Επομένως η επιστροφή των δαιμόνων στον άνθρωπο, είναι η αιτία, που μπαίνοντας ο άνθρωπος στην εφηβική ηλικία, αρχίζει και αλλοιώνεται, στους λογισμούς και στα αισθήματα και βλέπει τα πράγματα με άλλη διάσταση, γιατί μέχρι τότε δεν είχαν επιστρέψει τα πονηρά πνεύματα. Δεν φταίει λοιπόν η ηλικία της εφηβείας, αλλά είναι τα πνεύματα που έρχονται στην ηλικία αυτήν και παρουσιάζει ο άνθρωπος τα διάφορα προβλήματα. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
  • Πρέπει να δοξάζουμε το Χριστό μας μύριες φορές, που αξιωθήκαμε του Ορθοδόξου Βαπτίσματος. Μας ανοίχτηκε η θύρα του Θείου Ελέους, χωρίς να το γνωρίζουμε και χωρίς να το αξίζουμε. Χωρίς να το ξέρουμε, ότι ο Πατέρας μας είναι Βασιλιάς, χωρίς να το ξέρουμε, ότι είμαστε πριγκιπόπουλα. Είναι σαν να γεννηθήκαμε σε Βασιλικά ανάκτορα και μάλιστα στα μεγαλύτερα ανάκτορα του κόσμου και του ουρανού. Τέτοια Χάρη μας αξίωσε ο Χριστός μας εδώ στη γη! Οι αβάπτιστοι σεσωσμένοι σε σχέση με τους Βαπτισμένους στον παράδεισο, είναι τυφλοί. Όχι τυφλοί με την έννοια ότι δεν βλέπουν, αλλά ότι η διαφορά φωτοχυσίας και οράσεως του Ακτίστου Φωτός, είναι αβυσαλλέα. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
  • Όταν κάποιος βαπτίζεται, του δίνεται όλη η Χάρη του Αγίου Πνεύματος! Είναι μια προσωπική Πεντηκοστή! Το νερό στο οποίο βαπτίζεται, με τις ευχές του ιερέως γίνεται Μέγας Αγιασμός και περιέχει Χάρη Αγίου Πνεύματος. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
  • Πέθαναν δύο μικρό παιδάκια ηλικίας ενός ετών. Το ένα ήταν βαπτισμένο και το άλλο, ήταν αβάπτιστο. Τα έκαναν ανακομιδή και διαπίστωσαν, ότι τα οστά του αβάπτιστου παιδιού ήταν κατάλευκα και τα οστά του βαπτισμένου παιδιού, κατακίτρινα. Που οφείλεται αυτό; Οφείλεται στο ότι το βαπτισμένο παιδάκι, έχει Χάρη σφραγίδας Αγίου Πνεύματος, κάτι που δεν έχει το αβάπτιστο. Επιστημονικώς, ο χρωματισμός των οστών δεν έχει ερμηνευτεί. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
  • Με το βάπτισμα καθαρίζεται κάποιος από κάθε ενοχή και αμαρτία, ωστόσο η ροπή του προς την αμαρτία παραμένει. Θα πρέπει λοιπόν να προσέξει και να αγωνιστεί, για να μην βρεθεί ένοχος. Οι παλαιστές για να ξεφεύγουν τον αντίπαλο, αλείφονται με λάδι. Και τον βαπτιζόμενο, τον αλείφουν με λάδι, διότι πρόκειται να έχει πάλη με τον σατανά και την αμαρτία. Αλείφεται ο βαπτιζόμενος στο μέτωπο, για να σκέπτεται καλά, αλείφεται στα μάτια, για να μην βλέπουν τα άσεμνα και αμαρτωλά, αλείφεται στο στόμα, για να λέει μόνο καλούς λόγους, αλείφεται στα αυτιά, για να δέχεται τον λόγο του Θεού, στο στήθος, για να επιθυμεί η καρδιά του το καλό, στα χέρια, για να μην αρπάζουν, αλλά να ελεούν, στα πόδια, για να βαδίζουν το δρόμο της αρετής πάντοτε και όχι σε αμαρτωλά μέρη... (Αρχ. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος)
  • Τριχοκουρία λαμβάνει χώρα κατά το Βάπτισμα. Κόβονται δηλ. λίγες τρίχες από τον βαπτιζόμενο και ο ιερέας λέει: ''Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος''. Αυτό είναι επιβεβαίωση, των όσων έγιναν δια του Βαπτίσματος. Έφυγε ο άνθρωπος από την παράταξη του σατανά και εισήλθε στην μάνδρα του Χριστού. Έγινε παιδί του Θεού. Υιοθετήθηκε από τον Θεό. Έγινε πρόβατο της ποίμνης του Χριστού. Ο ποιμήν όταν αγοράζει και κάνει δικό του ένα πρόβατο και το φέρνει στην ποίμνη του, του βάζει συγχρόνως ένα σημάδι, για να το αναγνωρίζει. Του κόβει δηλ. λίγα μαλλιά, σημάδι ότι του ανήκει. Αυτό σημαίνει και η τριχοκουρία ότι ανήκουμε και εισήλθαμε στην ποίμνη του Χριστού και στην Εκκλησία Του. (Αρχ. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος)
  • Επέτρεψε η Εκκλησία, το Μυστήριο του Βαπτίσματος να μπορεί να το τελεί και λαϊκός, ακόμη και γυναίκα στην άμμο, ελλείψει ύδατος στις ερήμους και στον αέρα (αεροβάπτισμα), όταν δεν προφθάνουν να γίνει το βάπτισμα από ιερέα και υπάρχει κίνδυνος θανάτου (του μωρού). (Αρχ. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος)
  • Με το Βάπτισμα, ο άνθρωπος δεν γίνεται Άγιος, αλλά δεκτικός αγιασμού. Προετοιμάζει τον άνθρωπο να γίνει Άγιος, καθαρός, κατάλληλος για την Βασιλεία των Ουρανών. Επομένως το Βάπτισμα, είναι η αρχή της σωτηρίας του ανθρώπου. Πρέπει ο άνθρωπος να είναι βαπτισμένος και Κοινωνημένος. Το Βάπτισμα δηλαδή τί κάνει; Καθαρίζει το δοχείο, για να μπει εκεί μέσα ο Βασιλιάς. (Παναγόπουλος)
  • Κάθε άνθρωπος που γεννιέται, φέρνει τον διάβολο μέσα στην ψυχή του. Η ψυχή του είναι μαύρη, γιατί φέρει το προπατορικό αμάρτημα, το οποίο διοχετεύεται από άνθρωπο σε άνθρωπο, δια του σπέρματος του ανδρός. Επομένως το σπέρμα του ανδρός περιέχει θάνατο και το παιδί που γεννιέται, είναι πνευματικά νεκρό, γιατί είναι αποκομμένο από τη Χάρη του Θεού. Είναι ένα ''διαβολάκι'' και έχει ανάγκη αναγέννησης. Δεν ξέρουν τί λένε οι άνθρωποι, όταν ένα αβάπτιστο μωρό το χαρακτηρίζουν αγγελούδι! Διαβολάκι είναι και όταν Βαπτιστεί, προορίζεται να γίνει μικρός Θεός και όχι άγγελος. Βαθύ σκοτάδι έχουμε! Με το Μυστήριο του Βαπτίσματος, κοινοποιείται έξωση στον σατανά και έρχεται έτσι η Χάρις του Θεού και κατοικεί στην ψυχή του ανθρώπου. Με το Βάπτισμα, ο άνθρωπος διαγράφεται από τη βασιλεία του σατανά και πολιτικογραφείται στο Βασιλεία των Ουρανών. Λαμβάνει έτσι δωρεάν την υιοθεσία από το Θεό και γίνεται αυτόματα αδερφός του Χριστού κατά Χάρη και κατά επέκταση παιδί του Θεού. (Παναγόπουλος)
  • Όπως μια γυναίκα δεν φτάνει να γεννήσει μόνο ένα μωρό, αλλά πρέπει να το φροντίζει και να το περιποιείται για να ζήσει, έτσι και ο άνθρωπος δεν αρκεί μόνο να Βαπτιστεί. Πρέπει να προσέχει και να μην αμαρτάνει, αφού η αμαρτία θα του λερώσει το καθαρό πνευματικό ένδυμα της ψυχής, που πήρε κατά το Βάπτισμα. Γι'αυτό και υπάρχει το Μυστήριο της μετανοίας και της εξομολογήσεως, που θεωρείται δεύτερο Βάπτισμα, ώστε να καθαρίζεται η ψυχή του ανθρώπου από τις αμαρτίες του. Πρέπει ο άνθρωπος μετά το Βάπτισμα, να έχει συνεχή σχέση με την Εκκλησία, να εξομολογείται και να μεταλαμβάνει το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Μόνο έτσι αναγεννημένος, θα σωθεί. Όσοι είναι βαπτισμένοι αλλά δεν διατήρησαν την αναγέννηση τους, το Άγιο Πνεύμα είναι ανενεργό μέσα τους. Μοιάζουν με το φανάρι εκείνο, που έχει αναμμένη τη φωτιά, αλλά τα τζάμια του είναι θολά, με αποτέλεσμα να μην φωτίζει. (Παναγόπουλος)
  • Η κολυμβήθρα στην οποία βαφτίζεται κάποιος, συμβολίζει τον τάφο του Χριστού. Και το μωρό, όντας πνευματικά νεκρό, θάπτεται (βυθίζεται) 3 φορές μέσα στο νερό, (συμβολίζει την τριήμερο ταφή του Χριστού) στο όνομα της Αγίας Τριάδας και ανίσταται 3 φορές (συμβολίζει την Ανάσταση του Χριστού). Έτσι αναγεννιέται πνευματικά. (Παναγόπουλος)
  • Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι, που αναθέτουν την Βάπτιση των παιδιών τους, σε ανθρώπους, που δεν ξέρουν ούτε το Σύμβολο της Πίστεως να διαβάσουν, ούτε το σταυρό τους να κάνουν. Πώς θα μπορέσει αυτός ο ανάδοχος, να κατηχήσει αργότερα το παιδί στα πνευματικά θέματα; Γιατί όταν κάποιος βαφτίζει μία ψυχή, γίνεται ουσιαστικά εγγυητής της ψυχής αυτής. Τί γίνεται σε μια συναλλαγματική, όταν υπογράψεις ως εγγυητής και δεν την πληρώσει ο άλλος; Θα την πληρώνεις εσύ... Αυτό ακριβώς γίνεται και με το βάπτισμα. Θα την πληρώσεις την υπόσχεση που έδωσες κατά τη διάρκεια του μυστηρίου, αν φανείς ασυνεπείς και πρέπει να το εξομολογηθείς και να προσεύχεσαι μέρα-νύχτα για το παιδί αυτό. Πώς άνθρωποι που δεν είναι μετανοημένοι και εξομολογημένοι, πάνε να βαφτίσουν ένα παιδί και ζητούν να αποταχθεί ο σατανάς από το παιδί, όταν οι ίδιοι τους, έχουν τον σατανά μέσα τους; (Παναγόπουλος)
  • Αν το παιδί πεθάνει για τον α ή β λόγο αβάπτιστο από τον κόσμο τούτο, αυτό θα είναι κρεμασμένο μενταγιόν στο λαιμό των γονέων του. Διότι η πρώτη ''δουλειά'' του γονέων δεν είναι να ζήσει το παιδί τους σωματικώς, αλλά πνευματικώς. Και όπως ευθύνονται οι γονείς όταν πεθάνουν το παιδί τους (με έκτρωση) μέσα στην κοιλιά της μάνας, έτσι ευθύνονται και όταν το αφήσουν νεκρό, έξω από την κοιλιά. Γι' αυτό το παιδί πρέπει να βαπτίζεται όσο το δυνατόν γρηγορότερα. (Παναγόπουλος)
  • Δεν νομίζω ότι υπάρχει πιο ανακόλουθος άνθρωπος από εκείνον ο οποίος ενώ δεν παραδέχεται την Εκκλησία, κάνοντας πολιτικό γάμο, ωστόσο πάει να Βαπτίσει τα παιδιά του σε Αυτήν. (Παναγόπουλος)
  • Η ψυχή του αβάπτιστου ανθρώπου, μοιάζει με ένα κάρβουνο, που όσο και αν προσπαθήσεις, δεν μπορείς να το ανάψεις. Η δε ψυχή του Βαπτισμένου ανθρώπου, μοιάζει με αναμμένο κάρβουνο. Αλλά όσο ο άνθρωπος αμαρτάνει και μένει ανεξομολόγητος και αμετανόητος, το κάρβουνο αυτό σιγά-σιγά σβήνει. Όμως λόγω του Απείρου Ελέους και Αγάπης του Θεού προς τον άνθρωπο, δεν σβήνει εντελώς, αλλά παραμένει μία και μοναδική σπίθα. Όταν αυτός ο άνθρωπος μετανοήσει πραγματικά και κάνει καθαρή εξομολόγηση, το κάρβουνο ξανανάβει. Η μοναδική περίπτωση όπου το κάρβουνο σβήνει εντελώς, είναι όταν ο άνθρωπος γίνει αιρετικός και ξεβαπτιστεί. (Παναγόπουλος)
  • Ο άνθρωπος όταν Βαπτίζεται, ''φτύνει'' τον διάβολο και αρχίζει να βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση μ΄αυτόν. Όσοι έχετε πάει στους Αγίους Τόπους και έχετε δει τα μουσουλμανάκια τα αβάπτιστα, θα πείτε: Τί είναι εδώ παράδεισος; Δεν πειράζει το ένα το άλλο. Βλέπεις τα παιδιά, να παίζουν αρμονικά και δεν υπάρχει γκρίνια και φασαρία και όλα διακατέχονται από πνεύμα αλληλοβοήθειας. Δύο δικά μας Βαπτισμένα, αφήστε τα να παίξουν και το ένα θα βγάλει τα μάτια του άλλου. (Παναγόπουλος)
  • Στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται, για είναι κανείς φίλος του Θεού, πρέπει να υποστεί περιτομή. Επιβάλλονταν περιτομή στο παιδί χωρίς να ρωτηθεί... Πως λοιπόν σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που μας κατηγορούν, ότι επιβάλλουμε το Βάπτισμα, χωρίς καν να ρωτηθεί το παιδί; Γιατί η περιτομή στην Καινή Διαθήκη αντικαταστήθηκε με το Βάπτισμα, όπως ομολογεί και ο Απ. Παύλος, προς Κολασσαείς. Ας μας απαντήσουν... (Παναγόπουλος)
  • Λένε πολλοί: το ρωτάς το μωρό και το βαφτίζεις; Και τους απαντάω: εσείς ρωτήσατε εκείνα που σκοτώσατε με έκτρωση; Εγώ για να το σώσω πρέπει να το ρωτήσω ε, εσύ όμως που το σκοτώνεις, δεν το ρωτάς... (Παναγόπουλος)
  • Ο Χριστός έκανε Βάπτισμα μετανοίας και όχι σωτηρίας. Γι΄αυτό και όταν Βαπτίστηκε στον Ιορδάνη, ήλθε αμέσως από το νερό, μη έχοντας αμαρτίες. Εμείς κάνουμε Βάπτισμα σωτηρίας και όχι μετανοίας. Άλλο το ένα Βάπτισμα και άλλο το άλλο και κακώς μας κατηγορούν οι ετερόδοξοι ότι κάνουμε νηπιοβαπτισμό, τη στιγμή που ο Χριστός Βαπτίστηκε σε ηλικία 30 ετών. Επίσης ας μας εγγυηθούν οι ετερόδοξοι ότι θα φτάσουμε όλοι μας 30 ετών και μετά το συζητάμε... (Παναγόπουλος)
  • Ο Χριστός δεν βαπτίστηκε εν ύδατι, αλλά εν αίματι. Το βάπτισμα εν ύδατι που δέχτηκε ο Χριστός στον Ιορδάνη, είναι βάπτισμα μετανοίας και συμβολίζει το μυστήριο της μετανοίας και της εξομολογήσεως, ενώ το σωτήριο βάπτισμα του Χριστού, είναι το εν αίματι και είναι το Αίμα που χύθηκε στην Σταύρωσή Του. (Παναγόπουλος)
  • Οι κληρικοί, αν θέλουν να κάνουν καλά την δουλειά τους, δεν πρέπει να βαφτίζουν κανέναν τα απογεύματα, αλλά μόνο το πρωϊ, έτσι ώστε στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, ο βαφτιζόμενος να Κοινωνήσει. Γιατί σκοπός του Βαπτίσματος, είναι να φέρει τον άνθρωπο σε Κοινωνία με το Θεό, δεδομένου, ότι έγινε δεκτικός αγιασμού. Αν πάλι βαφτίσει απόγευμα, επειδή υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες, θα πρέπει μετά το τέλος του Μυστηρίου, να βγάλει το Αρτοφόριο και να Κοινωνήσει τον βαπτισμένο, εκείνη τη στιγμή! Έπειτα η μητέρα και η νονά να το Κοινωνούν συχνά, ώστε να τρέφεται η ψυχή του. (Παναγόπουλος)
  • Η φύση μας διδάσκει: Εάν πάρουμε ένα κουκούτσι πορτοκαλιού και το ρίξουμε στη γη, τί θα βγάλει; Νεραντζιά θα βγάλει και έχει ανάγκη από μπόλιασμα για να βγάλει γλυκά πορτοκάλια. Εάν πάλι πάρουμε ένα κουκούτσι καλής ελιάς, τί θα βγάλει; Αγριελιά θα βγάλει και θα έχει ανάγκη από μπόλιασμα, για να βγάλει καλή ελιά. Το ίδιο πράγμα συμβαίνει και με κάθε σπέρμα των ανθρώπων. Γεννιέται από το σπέρμα του μεταπτωτικού Αδάμ, ένα παιδί που είναι πνευματικά νεκρό και μπολιάζεται-βαπτίζεται για να αναγεννηθεί πνευματικά και να αποταχθεί τον σατανά. (Παναγόπουλος)
  • Ένα αντρόγυνο ή ο οποιοσδήποτε, να βαφτίζει μόνο αγόρια ή μόνο κορίτσια. Και το λέω αυτό, γιατί υπάρχει ο κίνδυνος, βαφτίζοντας αγόρια και κορίτσια, τα παιδιά αυτά ως πνευματικά αδέρφια, αν κάποτε παντρευτούν μεταξύ τους, τα παιδιά που θα γεννηθούν, θα είναι πολύ πιο άρρωστα, από τα παιδιά που γεννιούνται από σαρκική αιμομιξία. (Παναγόπουλος)
  • ''Γιατί δεν αποφασίζουμε μόνοι μας, αν θέλουμε να βαπτιστούμε και να γίνουμε Χριστιανοί; Γιατί μας βαπτίζουν νήπια, καταστρατηγώντας την ελευθερία μας;''. Είναι ερωτήματα που ακούγονται συχνά και μας προκαλούν, με την σειρά μας, να ρωτήσουμε: Όταν το νήπιο είναι άρρωστο και χρειάζεται γιατρό, μήπως πρέπει πρώτα να το ρωτήσουμε για να τον φωνάξουμε; Μήπως το φάρμακο που του δίνουμε, του στερεί την ελευθερία να επιλέξει αν θα γιατρευτεί; Ζητάμε προηγουμένως την συγκατάθεσή του, όταν το εμβολιάσουμε; Καταστρέφουμε την ελευθερία του, όταν του δίνουμε φαγητό ή το ντύνουμε; Το ρωτάμε ποιά γλώσσα επιθυμεί να μιλάει; Το ρωτάμε αν θέλει να πάει στο σχολείο; Την σωματική υγεία του παιδιού την φροντίζουμε, χωρίς να το ρωτήσουμε. Την πνευματική υγεία του, δεν θα την αποκαταστήσουμε στην πρωταρχική της ωραιότητα; Είναι μικρότερης σημασίας η πνευματική του υγεία;... Με το βάπτισμα το παιδί «εγκεντρίζετε» (μπολιάζεται) κατά κάποιον τρόπο, ενσωματώνεται μυστικά στο άχραντο σώμα του Χριστού, γίνεται επίσημα μέλος της Εκκλησίας και έχει το δικαίωμα συμμετοχής και στα υπόλοιπα μυστήρια. Τη σωτηρία και υπέροχη σφραγίδα του Άγιου Πνεύματος, που παίρνει με το Βάπτισμα, τη γνωρίζουν οι άγγελοι και την τρέμουν οι δαίμονες. Ώστε έτσι, οι δαίμονες φεύγουν τρέχοντας από τον βαπτισμένο και οι άγγελοι τον φρουρούν σαν γνώριμο και παιδί του Θεού. Το βάπτισμα το κάνουμε στα νήπια για να τα προφυλάξουμε από έναν μέγιστο κίνδυνο, για να περιφρουρήσουμε την ελευθερία τους από τις μεθοδείες του διαβόλου. Ο νηπιοβαπτισμός επομένως δεν εμποδίζει, αλλά εξασφαλίζει και διασφαλίζει την ουσιαστική ελευθερία. Το λουτρό του Βαπτίσματος, σε συνδυασμό προς το Άγιο Χρίσμα, ενεργεί μια νέα γέννηση. Έτσι έχουμε μια νέα δημιουργία, νέα γέννηση πνευματικής ύπαρξης τελείως νέας και χαριτωμένης...