Περί ανθρωπιάς

  • Τίποτα δεν φανερώνει τόσο πολύ τον ανθρώπινό μας χαρακτήρα, όσο το να είμαστε ευσπλαχνικοί, όσο το να είμαστε φιλάνθρωποι. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Όπως το σιτάρι το κατατρώει ο σκώρος και το σκουλήκι, έτσι και τις ψυχές τις κατατρώει η θηριωδία και η απανθρωπιά. Η αιτία γι' αυτά είναι, το ότι προσηλώθηκαν οι άνθρωποι στα παρόντα και εκτίμησαν μόνο αυτή τη ζωή. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Όποιος κουράζεται για τον πλησίον του, από καθαρή αγάπη, ξεκουράζεται με την κούραση. Ενώ εκείνος που αγαπάει τον εαυτόν του και τεμπελιάζει, κουράζεται και με το να κάθεται! (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Αν δεν έρχεται ο άνθρωπος στην θέση των άλλων, ακόμη και των ζώων και των εντόμων, δεν γίνεται «άνθρωπος». (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Να είσαι φρόνιμος και συνετός όταν κάποιος φτωχός άνθρωπος που έχει ανάγκη καταφύγει σε σένα. Ο εχθρός θα προσπαθήσει τότε να ψυχράνει την καρδιά σου, να την κάνει ολότελα αδιάφορη, να φερθεί με περιφρόνηση στον άνθρωπο που βρίσκεται σε ανάγκη. Φρόντισε να ξεπεράσεις μέσα σου την αντιχριστιανική και απάνθρωπη αυτή διάθεση. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
  • Ο άνθρωπος γίνεται περισσότερο άνθρωπος, όταν ζει περισσότερο για τους άλλους και λιγότερο για τον εαυτόν του. (ΓέρονταςΥάκινθος)
  • Το σχολείο θα σας μάθει γράμματα, ενώ η Εκκλησία θα σας κάνει ανθρώπους. Δεν είναι αρκετό να γίνει κάποιος επιστήμονας, αλλά πρέπει να γίνει και άνθρωπος επιστήμονας. (Παναγόπουλος)
  • Μπορεί να έχουμε πρόσωπο ανθρώπου, αλλά ανθρωπιά δεν έχουμε. (Παναγόπουλος)
  • Το να βοηθήσει κανείς κάποιον που βρίσκεται σε κίνδυνο, δεν είναι ότι σώζεις τον συγκεκριμένο άνθρωπο, αλλά τον άνθρωπο που φέρεις μέσα σου. (Σαράντης Καργάκος)
  • Το να ζει κανείς ως άνθρωπος, είναι ένας ολόκληρος άθλος. (Παπανούτσος)
  • Πόσο ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος, όταν είναι άνθρωπος! (Μένανδρος)
  • Σκεφτόμαστε πάρα πολύ και δεν αισθανόμαστε όσο πρέπει. Μας χρειάζεται ανθρωπιστικό πνεύμα. Όχι εξυπνάδα, αλλά καλοσύνη και ευγένεια. Να υπηρετείς την ανθρωπότητα, είναι το υψηλότερο προνόμιο. (Τσάρλυ Τσάπλιν)
  • Καλύτερα να είσαι ανικανοποίητος άνθρωπος, παρά ικανοποιημένο γουρούνι. (Μιλ)
  • Τώρα που μάθαμε να πετάμε στον αέρα σαν πουλιά, να κολυμπάμε κάτω από το νερό σαν ψάρια, μας φθάνει μόνο ένα πράγμα: Να μάθουμε να ζούμε πάνω στη γη, σαν άνθρωποι.
  • Αν έχεις τη δύναμη να συγχωρείς... Αν έχεις τη δύναμη να εκφράζεις τα συναισθήματά σου... Αν έχεις τη δύναμη να κρίνεις τον εαυτό σου και όχι τους άλλους... Τότε είσαι άνθρωπο και έχεις ανθρωπιά...
  • Ο άνθρωπος γίνεται πιο πολύ άνθρωπος όταν ζει περισσότερο για τους άλλους και λιγότερο για τον εαυτόν του.
  • Η ανθρωπιά από δύο πράματα φαίνεται: από την καρδιά και από την γλώσσα.
  • Δείξε την παλικαριά όχι με την γροθιά, μα με την ανθρωπιά.
  • Σημασία έχει να παραμείνεις άνθρωπος, όχι ζωντανός.
  • Εμείς βγήκαμε από τα σπήλαια, αλλά το σπήλαιο δεν βγήκε ακόμη από μέσα μας.
  • Από καλούς ανθρώπους στους χίλιους ένας, στους εκατό κανένας.
  • Η ανθρωπιά του ανθρώπου είναι ο πλούτος του.
  • Χιλιάδες λαός, ολίγοι οι άνθρωποι...
  • Βεζίρης έγινες, άνθρωπος δεν έγινες.
  • Επί τουρκοκρατίας, ήταν ένας άνθρωπος ευκατάστατος, που είχε ένα γιο άσωτο. Ό,τι και να του έλεγε ο πατέρας του, ο γιός παρέμενε αδιόρθωτος. Του έλεγε καθημερινά ο πατέρας του: ''Εσύ παιδί μου, δεν θα γίνεις ποτέ άνθρωπος!''. Ο γιός ακούγοντας συνέχεια τα ίδια λόγια από τον πατέρα του, απελπίστηκε και αποφάσισε να φύγει από το σπίτι. Πράγματι σηκώθηκε και έφυγε και πήγε στην Κωνσταντινούπολη, για να βρει εκεί την τύχη του. Στην Πόλη, κατόρθωσε να γίνει σεϊζης, στο παλάτι του σουλτάνου. Μάλιστα γνωρίστηκε και αγαπήθηκε με την κόρη του σουλτάνου, με αποτέλεσμα ο σουλτάνος να τον κάνει γαμπρό του. Ο σουλτάνος αγαπούσε πολύ τον γαμπρό του και ύστερα από κάποιο χρονικό διάστημα, τον έκανε βεζίρη. Κάποια μέρα, ο βεζίρης θυμήθηκε και τον πατέρα του και έδωσε διαταγή, να τον φέρουν μπροστά του. Η φρουρά του βεζίρη, πήγε και έφερε τον γέρον πια πατέρα από το χωριό, υποχρεώνοντας τον έρθει πεζός! Έτσι μετά από μέρες κατέφθασαν στο παλάτι. Ο βεζίρης - γιός καθόταν με μεγαλοπρέπεια στον θρόνο του. Γυρίζει τότε και λέει στον πατέρα του: ''Με γνωρίζεις εμένα ποιός είμαι;''. ''Όχι, δεν σε γνωρίζω'', απάντησε ο πατέρας. ''Είμαι αυτός που τον έλεγες, ότι δεν θα γίνει ποτές του άνθρωπος. Είμαι ο γιός σου!''. Και ο πατέρας ψύχραιμα τον απάντησε τα εξής: ''Παιδί μου, μπορεί να έγινες βεζίρης, αλλά άνθρωπος δεν έγινες και ούτε θα γίνεις ποτέ! Γιατί αν ήσουν άνθρωπος, δεν θα με φέρνανε πεζό από το χωριό μου...''