Περί χλιαρών ανθρώπων

  • Οιδά σου τα έργα, ότι ούτε ψυχρός ει ούτε ζεστός· Όφελον ψυχρός ης ή ζεστός. Ούτως ότι χλιαρός ει, και ούτε ζεστός ούτε ψυχρός, μέλλω σε εμέσαι εκ του στόματός μου. [Ξέρω καλά τα έργα σου: Δεν είσαι ούτε κρύος, ούτε ζεστός. Μακάρι να ήσουν κρύος ή ζεστός! Επειδή όμως δεν είσαι ούτε κρύος, ούτε ζεστός, αλλά χλιαρός, γι' αυτό θα σε ξεράσω από το στόμα μου.] (Αποκάλυψη Ιωάννου 3,15-16)
  • Τι δε με καλείτε Κύριε, Κύριε, και ου ποιείτε α λέγω; [Γιατί με καλείτε ''Κύριε, Κύριε'' και δεν κάνετε αυτά που σας λέω;] (Κατά Λουκάν 6,46)
  • Τί δε υμίν δοκεί; Άνθρωπος τις είχε τέκνα δύο, και προσελθών τω πρώτω είπε· τέκνον, ύπαγε σήμερον εργάζου εν τω αμπελώνι μου. Ο δε αποκριθείς είπεν· ου θέλω· ύστερον δε μεταμεληθείς απήλθε. Και προσελθών τω δευτέρω είπεν ωσαύτως. Ο δε αποκριθείς είπεν· εγώ, κύριε· και ουκ απήλθε. Τίς εκ των δύο εποίησε το θέλημα του πατρός; Λέγουσιν αυτώ· ο πρώτος. Λέγει αυτοίς ο Ιησους· Αμήν λέγω υμίν ότι οι τελώναι και αι πόρναι προάγουσιν υμάς εις την βασιλείαν του Θεού. [Ποιά γνώμη έχετε γι' αυτό, που θα σας πω; Ένας άνθρωπος είχε 2 υιούς και είπε στον πρώτο· παιδί μου, πήγαινε να εργαστείς σήμερα στο αμπέλι μου. Εκείνος αποκριθείς είπε· ''Δεν θέλω''· ύστερα όμως μετεμελήθη, άλλαξε γνώμη και πήγε. Και πήγε ο πατέρας στο δεύτερο παιδί του και του είπε, ό,τι είπε και στο πρώτο. Εκείνο αποκριθείς είπε· ''Ευχαρίστως, κύριε, πηγαίνω στο αμπέλι''· αλλά δεν επήγε. Ποιός από τους δύο έκανε το θέλημα του Πατρός; Είπαν σε Αυτόν· ''Ο πρώτος''. Λέει τότε και ο Ιησούς σ' αυτούς· Σας διαβεβαιώνω, ότι οι τελώνες και οι πόρνοι, που έδειξαν στην αρχή ανυπακοή στον Θεό, τώρα επειδή μετενόησαν, προπορεύονται στην Βασιλεία του Θεού από εσάς, οι οποίοι με τα λόγια μόνο και όχι με τα έργα, δείχνετε υπακοή στον Θεό.] (ΚατάΜατθαίον 21,28-31)
  • Ουαί καρδίαις δειλαίς και αμαρτωλώ επιβαίνοντι επί δύο τρίβους. [Αλίμονο στις δειλές καρδιές και στον αμαρτωλό, ο οποίος προσπαθεί να βαδίζει δύο δρόμους, ένα του Θεού και ένα του πονηρού.] (Σοφία Σειράχ 2,12)
  • Ανήρ δίψυχος ακατάστατος εν πάσαις ταις οδοίς αυτού. [Άνθρωπος δίγνωμος είναι άστατος και ασταθής, σε όλες τις ενέργεις της ζωής του.] (Ιακώβου 1,8)
  • Άξιος κατάρας είναι ο καθένας που εκτελεί το έργο του Κυρίου με αδιαφορία. (Ιερεμίας 48,10)
  • Δεν θα χρειάζονταν λόγια, αν έλαμπε η ζωή μας. Δεν θα χρειάζονταν δάσκαλοι, αν εμείς επιδεικνύαμε έργα. Κανείς δεν θα παρέμενε άπιστος, αν εμείς είμασταν πραγματικά Χριστιανοί. (ΙερόςΧρυσόστομος)
  • Οι (χλιαροί) Χριστιανοί διαφθείρουν δυστυχώς της Εκκλησία του Χριστού, χειρότερα από εχθρούς και αντιπάλους. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ευκολότερα μετατρέπεται στο καλό ο φανερός αμαρτωλός, παρά ο κρυφός και σκεπασμένος με το κάλυμμα των φαινομενικών αρετών. (ΙερόςΧρυσόστομος)
  • Είναι άτοπο να ισχυρίζεσαι ότι είσαι Χριστιανός και να μην μπορείς να υπερασπιστείς την πίστη σου. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Αν σκανδαλιστεί ένας ειδωλολάτρης, από τον δικό σου άτακτο βίο, θα υποστεί την μεγαλύτερη ζημιά. Να γιατί ο κακός βίος των λεγομένων "Χριστιανών", προκαλεί μυριάδες βλασφημίες. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Βλέπω και μια καινούργια τέχνη του διαβόλου. Βάζει στους ανθρώπους τον λογισμό ότι, αν κάνουν κάποιο τάμα και το εκπληρώσουν, αν πάνε και κανένα προσκύνημα, είναι εντάξει πνευματικά. Και βλέπεις πολλούς να πηγαίνουν με λαμπάδες και με τάματα στα μοναστήρια, στα προσκυνήματα, να τα κρεμάνε εκεί, να κάνουν και μεγάλους σταυρούς, να κλαίνε και λιγάκι, και να αρκούνται σ' αυτά. Δεν μετανοούν, δεν εξομολογούνται, δεν διορθώνονται και χαίρεται το ταγκαλάκι... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Ο Θεός μας καλεί συνέχεια, αλλά εμείς συνήθως απομακρυνόμαστε από τον Θεό και μόνο αν παρουσιαστεί κάποιος κίνδυνος, τρέχουμε κοντά Του. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Πολλοί Χριστιανοί, φθάνουν να ζουν μία ζωή δήθεν πνευματική. Κοιτάνε να απολαύσουν ό,τι θέλουν, μέχρι εκεί που δεν κολάζονται. Λογαριάζουν: Αυτό κολάζει; δεν κολάζει. Άρα μπορώ να το απολαύσω. Στο θέμα της νηστείας π.χ. λένε: Αύριο είναι Παρασκευή. Ε, απόψε μπορώ να φάω κρέας μέχρι δώδεκα παρά πέντε την νύχτα, φέρε λοιπόν νά φάμε. Μετά τις δώδεκα όμως, δεν κάνει γιατί αλλάζει η μέρα και είναι αμαρτία. Δηλαδή, θέλουν και τον Παράδεισο να μη χάσουν, άλλα και αυτήν την ζωή να την απολαύσουν. Έτσι αντιμετωπίζουν και την αμαρτία και την κόλαση με τρόπο μπακαλίστικο. Αν όμως σκέφτονταν φιλότιμα, θα έλεγαν: Ο Χριστός Σταυρώθηκε και υπέφερε τόσα για μένα και εγώ πώς να Τόν πληγώσω με μια αμαρτωλή πράξη μου; Δεν θέλω να πάω στην κόλαση, όχι για τίποτε άλλο, άλλα γιατί δεν θα αντέξω να στενοχωριέται ο Χριστός, που θα είμαι στην κόλαση. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Πολλοί Χριστιανοί της εποχής μας, δεν θέλουν να ακούσουν τίποτε δυσάρεστο, για να μην στενοχωρηθούν, για να μην χάσουν την ηρεμία τους. Αν θέλω να μην στενοχωρηθώ για να είμαι χαρούμενος, να μην χαλάσω την ησυχία μου, για να είμαι πράος, τότε είμαι αδιάφορος! Άλλο πραότητα πνευματική και άλλο πραότητα από αδιαφορία. Λένε μερικοί: «Πρέπει να είμαι χαρούμενος, γιατί είμαι Χριστιανός. Να είμαι ήρεμος, γιατί είμαι Χριστιανός». Αυτοί δεν είναι Χριστιανοί! Το καταλάβατε; Αυτό είναι αδιαφορία, είναι κοσμική χαρά. Όποιος έχει αυτά τα κοσμικά στοιχεία, δεν είναι πνευματικός άνθρωπος. Ο πνευματικός άνθρωπος είναι όλος ένας πόνος. Πονάει δηλαδή για καταστάσεις, για ανθρώπους, αλλά ανταμείβεται γι' αυτόν τον πόνο με Θεία παρηγοριά. Νιώθει πόνο, αλλά νιώθει μέσα του Θεία παρηγοριά, γιατί κάνει ρίψεις με ευλογίες ο Θεός από τον Παράδεισο στην ψυχή και αγάλλεται ο άνθρωπος από την Θεϊκή αγάπη. Αυτή είναι η πνευματική χαρά, που δεν εκφράζεται και πλημμυρίζει την καρδιά. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Έχω παρατηρήσει ότι έχει καλλιεργηθεί ένα κοσμικό φρόνημα σε πολλούς πνευματικούς ανθρώπους. Έχουν κάνει ένα δικό τους κοσμικό ευαγγέλιο, ένα ευαγγέλιο στα μέτρα τους, και σου λένε: «Ο Χριστιανός πρέπει να έχει την αξιοπρέπειά του. Δεν πρέπει να φανεί, κατά κάποιον τρόπο, κορόϊδο». Τα αντιμετωπίζουν δηλαδή όλα με μια κοσμική λογική και δικαιοσύνη. «Αυτό το δικαιούμαι, σου λέει, δεν τον αδικώ. δεν θέλω να με αδικεί!». Να έχει εν τω μεταξύ και αναπαυμένο τον λογισμό του, ότι έχει δίκαιο. Και βλέπεις σε έναν τέτοιον άνθρωπο όλα τα δικαιώματα τα κοσμικά. Φιλότιμο δεν έχει, θυσία δεν έχει, τίποτε δεν έχει, δικό του ευαγγέλιο έφτιαξε και δεν έχει καμμιά συγγένεια με τον Θεό. Εμ, πως θα τον επισκιάσει μετά η Θεία Χάρις; (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Ένας αλήτης είναι καλύτερος από έναν υποκριτή Χριστιανό. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Μη ονομάζετε από τη μια μεριά το όνομα του Ιησού Χριστού και από την άλλη, να επιθυμείτε τα εγκόσμια. (Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος)
  • Μην νομίζεις, ότι υπάρχουν ώρες του Θεού, κατά τις οποίες πρέπει να συμπεριφέρεσαι σωστά και ότι υπάρχουν ώρες του Διαβόλου, κατά τις οποίες πρέπει εσύ να ασωτεύεις. Μη θεωρείς, ότι υπάρχει καιρός ευσεβείας και καιρός παρανομίας. Τέτοια κάνουν οι θεατρίνοι, διότι στις συναναστροφές τους είναι ευγενικοί και στα θέατρα είναι αισχροί γελωτοποιοί. Πρέπει πάντα η συμπεριφορά μας να είναι προσεκτική... (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
  • Να ξέρουμε εμείς, ότι όσο βρισκόμαστε στην αμαρτία, δηλαδή στην παράβαση των Θείων εντολών του Χριστού, ακόμη και αν διαβάζουμε όλες τις προσευχές των Οσίων, τα τροπάρια, τα κοντάκια και τους κανόνες κάθε μέρα και κάθε ώρα, δεν θα καταφέρουμε με αυτό τίποτα. Επειδή ο ίδιος ο Κύριος, ο Χριστός, σαν με μομφή και παράπονο, λέει σε εμάς: «Τί δε με καλείτε Κύριε, Κύριε, και ου ποιείτε α λέγω; (ΆγιοςΜάξιμοςοΓραικός)
  • Όταν προσευχόμαστε αδιάφορα και ψυχρά, η ψυχή μας νιώθει άρρωστη, όπως και όταν Κοινωνούμε ανάξια. Αυτό σημαίνει πως ο Θεός δεν μπαίνει στην καρδιά μας, επειδή προσβάλλεται από την απιστία και τη ψυχρότητά της. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
  • Πολλοί πλησιάζουν τον Κύριο, λίγοι ωστόσο αποφασίζουν να Τον ακολουθήσουν. Πολλοί είναι εκείνοι που διαβάζουν το Ευαγγέλιο, που ευφραίνονται με τα υψηλά νοήματά Του και ενθουσιάζονται με την Αγία διδασκαλία Του, λίγοι ωστόσο αποφασίζουν να ζήσουν σύμφωνα με τον Ευαγγελικό Νόμο. (ΆγιοςΙγνάτιοςΜπριαντσιανίνωφ)
  • Γεννηθήκαμε Ορθόδοξοι και φοβάμαι, ότι δεν θα πεθάνουμε Ορθόδοξοι. (Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης)
  • Χριστιανός χωρίς Εκκλησιασμό, χωρίς προσευχή, χωρίς εξομολόγηση, χωρίς Θεία Κοινωνία, είναι ένα ξέφραγο αμπέλι, όπου ανά πάσα στιγμή η πόρτα είναι ανοιχτή να μπούν μέσα οι κλέφτες, δηλ. οι δαίμονες να το αλωνίσουν. (Γέροντας Χαράλαμπος ο Διονυσιάτης)
  • Παραείμαστε απορροφημένοι στα πράγματα αυτού του κόσμου και επομένως φτωχαίνουμε πνευματικά, επειδή δεν μπορεί κανείς να κάθεται πάνω σε δύο καρέκλες. Δεν μπορεί να πίνει και από το ποτήρι του Σωτήρα και από το ποτήρι του αντιδίκου. Πρέπει να αποφασίσουμε ποιόν θα υπηρετούμε: τον Θεό ή τα πράγματα του κόσμου; Δεν μπορεί κανείς να υπηρετεί τον Θεό και τον μαμμωνά ταυτοχρόνως... (Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας)
  • Οι σημερινοί Χριστιανοί εμφανίζονται ως χλιαροί Χριστιανοί, ανάλατοι. Και ο Κύριος είπε: Το ανάλατο αλάτι, πετιέται στο δρόμο και καταπατείται από τους ανθρώπους. Γι' αυτό το λόγο, καταπατιούνται σήμερα οι Χριστιανοί. Επειδή γίναμε ανάλατο αλάτι... (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
  • Εάν οι Ορθόδοξοι στην Τουρκοκρατία ήταν αυτοί που είναι σήμερα, θα είχε σβήσει η Ορθοδοξία. (π. ΙωάννηςΡωμανίδης)
  • Πολλοί θρησκευόμενοι έρχονται και Κοινωνούν, επειδή νήστεψαν με ένα άγριο κυνηγητό αποχής του φαγητού, ικανοποιημένοι με το έργο τους αυτό, διότι ζει μέσα τους φαρισαϊκά ένας εσωτερικός αυτοηδονισμός, του δήθεν αγίου και αξίου. (π. Παύλος Παπαδόπουλος)
  • Πολλών Χριστιανών η ζωή είναι τέτοια, που πολλούς ανθρώπους έχει κολάσει. Ούτε ο σατανάς μπορεί να πετύχει τέτοια επιτυχία, όσο επιτυγχάνει μια ανακόλουθη ζωή ενός λεγομένου ''Χριστιανού''. (Παναγόπουλος)
  • Ο Θεός ''προτιμάει'' και ανέχεται περισσότερο τους άπιστους ανθρώπους παρά τους χλιαρούς, διότι οι χλιαροί άνθρωποι, με τη ζωή που κάνουν, γίνονται αίτιοι να στοχοποιείται η Εκκλησία, εμποδίζοντας έτσι πολλούς να πιστέψουν. (Παναγόπουλος)
  • Όταν κάποιος θελήσει να κατηγορήσει το Χριστό και την Ορθοδοξία, θα πάρει για παράδειγμα τους γλυκανάλατους και χλιαρούς Χριστιανούς. Δεν θα κατηγορήσει κάποιον που βλασφημάει και δεν πιστεύει, αυτόν δεν θα τον φέρει για παράδειγμα. Θα κατηγορήσει αυτόν που λέει ότι πιστεύει, αλλά οι πράξεις τους, δεν είναι οι ανάλογες. Γι΄αυτό μεγαλύτεροι αντίχριστοι είναι εκείνοι που λέγονται Χριστιανοί και δεν είναι, παρά εκείνοι που δεν είναι καθόλου. (Παναγόπουλος)
  • Πολλοί έχουν σχέση με το Χριστό, αλλά ο Χριστός δεν έχει σχέση μαζί τους. Και αυτό γιατί από την μία θρησκεύουν και από την άλλη ζουν κατά κόσμο. (Παναγόπουλος)
  • Όταν από το ένα μέρος έχεις εικονοστάσι (θυμιάζεις και προσεύχεσαι) και από την άλλη έχεις την μοδίστρα με την μόδα, γνώριζε ότι έτσι διώχνεις τη Χάρη και δεν πρόκειται να προκόψεις ποτέ σου. Μα εγώ έχω τον Χριστό μέσα μου, σου λέει η άλλη, μην κοιτάς που είμαι έτσι ντυμένη! Και απαντάμε της κυρίας και της λέμε, ότι ο Χριστός όταν βλέπει αυτά πάνω σου, δεν κάθεται μέσα σου. Πόσες μάνες σταυρώνουν το βράδυ τα παιδιά τους όταν πέφτουν να κοιμηθούν, εντούτοις δεν πιάνει ο σταυρός τους, διότι το χέρι τους είναι ματωμένο, από τα άλλα παιδιά που έχουν σκοτώσει με τις εκτρώσεις. Και σταυρώνουν το παιδί τους, για να μην το πλησιάσει ο διάβολος στον ύπνο. Φοβάται ο διάβολος από τα ματωμένα χέρια των μανάδων αυτών; Πλανώνται οικτρά όσοι νομίζουν, ότι μπορούν να συνδυάσουν το Χριστό με τον κόσμο, το Χριστό με την σάρκα, το Χριστό με την μόδα, το Χριστό με το συμφέρον τους. (Παναγόπουλος)
  • Άναψε όλα τα κεριά του κόσμου, χτίσε όλες τις Εκκλησίες του κόσμου, τάϊσε όλες τα ορφανά, τις χήρες και όλους τους φτωχούς του κόσμου, αν δεν εξομολογηθείς, τίποτα δεν έκανες. Έτσι ξεγελιούνται μερικοί, νομίζοντας ότι κάνουν πνευματική ζωή και ότι είναι Χριστιανοί και χάνουν τελικά την ψυχή τους... (Παναγόπουλος)
  • Πολλοί γύρισαν στο Χριστό, χωρίς να διώξουν τίποτα από τα παλιά. Απλά πρόσθεσαν και το Χριστό στη ζωή τους. Τι σόϊ μετάνοια είναι αυτή; Και νομίζουν ότι έγιναν Χριστιανοί... (Παναγόπουλος)
  • Έχουμε επιγραφή Χριστιανού και η ζωή μας είναι ζωή διαβόλου. Ξέρεις τί είναι, σε ένα μαγαζί από έξω να γράφει κεροπλαστείο και εσύ να πας να ζητήσεις κεριά και να σου πούνε ότι πουλάνε τούβλα; (Παναγόπουλος)
  • Η πνευματική ζωή θέλει αγώνα, ταπείνωση, υποταγή. Χλιαρός όχι! Ή ψυχρός ή ζεστός. Τούτοι διορθώνονται. Ο χλιαρός μένει αδιόρθωτος. (Παππούς Παναής από τη Λύση)
  • Εμείς θέλουμε να είμαστε Χριστιανοί χωρίς Χριστό, δηλ. χωρίς θλίψη πνευματική, χωρίς να σηκώνουμε τον σκληρό σταυρό, αλλά να περπατάμε στον πλατύ δρόμο. Αυτοί οι ψεύτικοι Χριστιανοί, σαν τους μιλά κανένας για σκληρή και στερημένη ζωή, για θυσία, για άσκηση, λένε πως αυτά δεν τα θέλει ο Χριστός και πως αυτά είναι παρακαμώματα... (Φώτης Κόντογλου)
  • Τί να πει κανένας,για εκείνους που λέγονται Χριστιανοί, που πάνε στην Εκκλησία και παρακαλούνε τον Θεό να τους βοηθήσει στη ζωή και που λένε πως έχουνε την ελπίδα τους στο Χριστό, στην Παναγία και στους Αγίους και από την άλλη μεριά είναι φιλάργυροι, δεν δίνουνε τίποτα στ' αδέρφια τους, τους φτωχούς, και ολοένα μαζεύουνε χρήματα και πλούτη; Στη ζωή μου είδα, πως οι τέτοιοι λεγόμενοι Χριστιανοί είναι οι περισσότεροι και απορεί κανένας, πως μπορούνε να συμβιβάσουν μια ζωή συμφεροντολογική, με τα λόγια του Χριστού, που λέει και ξαναλέει: «Μη φροντίζετε για το τι θα φάτε και για το τι θα πιείτε και για το τι θα ντυθείτε. Κοιτάξετε τα πουλιά, μήτε κοπιάζουν, μήτε μαζεύουν και όμως ο Πατέρας τους ο ουράνιος τα θρέφει. Κοιτάξετε με πόση μεγαλοπρέπεια είναι ντυμένα τα αγριολούλουδα, που και ο ίδιος ο Σολομώντας δεν στολίσθηκε, σαν αυτά τα τιποτένια λουλούδια. Λοιπόν, αν για το χορτάρι του χωραφιού, που σήμερα λουλουδίζει και αύριο το καίουνε στον φούρνο, φροντίζει ο Πατέρας σας που είναι στον ουρανό, πόσο περισσότερο θα φροντίσει για σας, ολιγόπιστοι;». Αυτά είναι λόγια καθαρά, απλά, σίγουρα, και δείχνουν πως πρέπει να είναι η βάση και το θεμέλιο της διδασκαλίας του Χριστού. Γιατί πως μπορεί να έχει πίστη στον Χριστό ένας άνθρωπος και μαζί να είναι κολλημένος στα χρήματα και στο συμφέρον, πολλές φορές μάλιστα περισσότερο και από τους άθεους; Θα πει πως νομίζει, πως θα ξεγελάσει τον Θεό. Αλλά «Θεός ου μυκτηρίζεται» δηλ., ο Θεός δεν περιπαίζεται. Και όμως, η πονηρή γνώμη του ανθρώπου όλα μπορεί να τα συμβιβάσει: Να είναι γαντζωμένος καλά στο χρήμα, δηλαδή στο διάβολο, που τον λέγει ο Χριστός Μαμωνά, θεό της φιλαργυρίας και τον ίδιο καιρό να παρουσιάζεται για Χριστιανός, να πηγαίνει στην Εκκλησιά, να κάνει σταυρούς και μετάνοιες, να κλαίει πολλές φορές από την αγάπη του για τον Χριστό, αλλά να μην μπορεί να ξεγαντζωθεί από τα λεφτά και από τη μανία του παρά. Λογική δεν χωρά καθόλου σ' αυτούς. Είναι ολότελα αναίσθητοι και πονηροί και ό,τι κάνουν το κάνουν για να το έχουν δίπορτο και ό,τι κερδίζουν. «Βάστα γερά, σου λέει τα λεφτά, που είναι χειροπιαστά, άναβε και κανένα κερί, κάνε και καμμιά μετάνοια, για νάχεις το μέσο και με τον Χριστό. Αν βγούνε αληθινά τα λόγια του για τον παράδεισο και για την κόλαση, έχουμε και από εκεί τη σιγουράντζα. Ό,τι και να γίνει, είναι κανένας κερδισμένος». (Φώτης Κόντογλου)
  • Οι πολύ καλοί άνθρωποι και οι πολύ κακοί είναι λίγοι, οι μεταξύ αυτών (λίγο καλοί και λίγο κακοί) είναι πολυάριθμοι. (Πλάτωνας)
  • Δεν είναι κακοί οι άνθρωποι, είναι μέτριοι και τούτο είναι το χειρότερο. Μακάρι να ήταν κακοί... (Ιωάννης Δραγούμης)
  • Τα πιο ζεστά καζάνια στην κόλαση είναι προορισμένα για εκείνους, που τον καιρό της μεγάλης δοκιμασίας του έθνους, κράτησαν ουδετερότητα... (Δάντης)
  • Όταν ζεις φαρισαϊκά, αναπτύσσεις μια πελατειακή, σχεδόν μπακάλικη σχέση με τον Θεό. Έτσι νομίζεις, ότι όταν κάνεις μια τυπική ''θυσία'' για Εκείνον, τότε είναι υποχρεωμένος να πραγματοποιήσει τις επιθυμίες σου. Και όταν αυτό δεν γίνεται, εύκολα τα βάζεις μαζί Του...
  • Είναι καλύτερα να πολεμάς την Ορθοδοξία, παρά να την εξευτελίζεις, με τον τρόπο που την υπερασπίζεσαι.
  • Είναι ευκολότερο να γίνει κανείς Χριστιανός, όταν δεν είναι Χριστιανός, παρά να γίνει αληθινός Χριστιανός, όταν νομίζει ότι είναι Χριστιανός.
  • Πολλοί μιλούν για τον Χριστιανισμό με το μέτρο, αλλά τον ζουν με τον πόντο.
  • Ο Θεός πιο πρόθυμα ανέχεται εκείνους που τον αρνούνται, παρά εκείνους που Τον εκθέτουν.
  • Ο διάβολος θα προτιμήσει να ''αποκοιμίσει'' έναν Χριστιανό, παρά να γκρεμίσει το καμπαναριό μιας μεγάλης Εκκλησίας.
  • Ο διάβολος κοιμάται ήσυχος, όταν κάποιος Χριστιανός ομολογεί την πίστη του, αλλά δεν την εφαρμόζει στην πράξη.
  • Το πιο πετυχημένο του έργο ο διάβολος το κάνει με μερικούς που ονομάζονται ''Χριστιανοί''.
  • Οι προσευχές ενός θρησκευόμενου υποκριτή, είναι πιο βλάσφημες από τους χλευασμούς ενός άθεου.
  • «Είμαι καλός άνθρωπος, αλλά όποιος πειράξει την γυναίκα μου θα τον σφάξω».
    «Δεν πείραξα κανέναν, είμαι καλή κοπέλα αλλά έκανα έκτρωση διότι δεν μπορούσα να μεγαλώσω το παιδί, οπότε καλύτερα που έγινε έτσι και για μένα και για το παιδί».
    «Δίνω ελεημοσύνη όποτε μπορώ, αλλά είμαι στα δικαστήρια με τον αδερφό μου διότι δεν είναι δυνατόν να πάρει όλα τα κτήματα αυτός και Εγώ να μην πάρω τίποτα».
    «Της πρόσφερα τα πάντα, αλλά τώρα έπαθε καρκίνο οπότε χωρίσαμε. Πρέπει να κοιτάξω λιγάκι τη ζωή μου».
    «Περνάγαμε καλά είχαμε καλή σχέση, αλλά δυστυχώς χρεοκόπησε το μαγαζί που είχε οπότε καλύτερα ο καθένας να τραβήξει τον δρόμο του».
    «Ήταν άτεκνη και τελικά χωρίσαμε. Εγώ ήθελα παιδιά αλλά από την στιγμή που αυτή δεν μπορούσε να κάνει δεν υπάρχει λόγος να είμαστε μαζί και χωρίσαμε» ή «Καλό παιδί είναι, αλλά δεν τον παντρεύομαι γιατί είναι φτωχός».
    Κάποιος που πραγματικά έχει σχέση με τον Χριστό δεν έχει σχέση με τις παραπάνω υποκριτικές φράσεις, διότι πολύ απλά δεν θα έσφαζε κάποιον, αλλά θα προσευχόταν για αυτόν, δεν θα έκανε έκτρωση, διότι στο έμβρυο βλέπει ολοκληρωμένο άνθρωπο, δεν θα διεκδικούσε περιουσία από κανέναν, θα παρακαλούσε να πάρει τον καρκίνο της συντρόφου του, δεν θα χώρισε τη σύντροφό του για λόγους ατεκνίας, αλλά θα βάδιζε στο δρόμο της Θέωσης, θα παντρευόταν ακόμα και αν η μοναδική περιουσία ήταν ένα παγκάκι.
  • Όλοι λέμε πως αγαπάμε τον Θεό, πως τον σεβόμαστε και πως είμαστε καλοί χριστιανοί. Δεν νιώθουμε ότι είμαστε μακριά του γιατί δεν κάνουμε κακό σε κανένα και πηγαίνουμε στην Εκκλησιά σίγουρα τρεις φορές το χρόνο. Εμείς πιστεύουμε πως είμαστε κοντά στο Θεό. Ο σατανάς όμως λέει άλλα πράγματα στο Θεό για εμάς. Με πολύ θράσος, σαν να είναι αυτός που διαφεντεύει με απόλυτη επιτυχία την δική μας ζωή, αφού ότι μας βάζει στο μυαλό, εμείς το κάνουμε, γυρνάει στο Θεό και του λέει: «Αυτοί είναι δικοί μου. Η μέρα που τους χάρισες, έχει 24 ώρες και τις περισσότερες από αυτές τις αφιερώνουν σε μένα, ζώντας αχαλίνωτα, δίχως φραγμούς, με κρίσεις, άγχος και προχειρότητα... Δεν με πειράζει να σου αφιερώσουν πέντε λεπτά, για να σου πουν κάτι, που ούτε καν το πιστεύουν. Σου λένε πως είσαι ο Πατέρας τους που ζεις στον ουρανό. Μα αν το πίστευαν, θα σε αναζητούσαν όλη την ημέρα για να τους ευλογήσεις και να τους διδάξεις το θέλημά Σου. Σου ζητούν να γίνει το θέλημα Σου όπως στον ουρανό έτσι και στη γη, μα οι ίδιοι κάνουν καθημερινά, ό,τι τους ψιθυρίσω εγώ στ' αυτί ή ό,τι τους κάνω να θελήσουν μέσα από τις επιθυμίες που βάζω στην καρδιά τους. Σου ζητούν τον καθημερινό άρτο και αυτό είναι το μόνο που πραγματικά θέλουν από σένα. Να τους δώσεις, ό,τι χρειαστούν για να ζήσουν και να συνεχίσουν να με δοξάζουν. Αυτό μάλιστα το απαιτούν και αν δεν τους το δώσεις, τότε σε αναθεματίζουν. Σου ζητούν να τους συγχωρήσεις, όπως συγχωρούν και αυτοί τους αδελφούς τους, δηλαδή καθόλου. Ακόμη και αν εσύ ήθελες να φανείς ευσπλαχνικός, αφού αυτοί δεν είναι στους άλλους, δεν έχεις το δικαίωμα να το κάνεις, αφού τους είπες να λένε, αν το κάνουν αυτοί, να το κάνεις και Εσύ. Σου ζητούν να μην επιτρέψεις να πέσουν σε πειρασμό αλλά να τους φυλάξεις από μένα, την στιγμή που οι ίδιοι με κρατούν σφιχτά και δεν με αφήνουν να φύγω. Οι ίδιοι μου επιτρέπουν να μπαίνω στα σπίτια τους και μου έχουν μάλιστα αφιερώσει την πιο περίοπτη και ωραιότερη θέση του σπιτιού τους και από κει με υποδέχονται καθημερινά και αφήνουν τις αισθήσεις τους να πλημμυρίζουν από τις δαιμονικές μου διαβολές (τηλεόραση). Έτσι περνάει στο είναι της ψυχής τους, το δικό μου θέλημα, το μίσος, η πορνεία, η φιληδονία, η φιλοδοξία, η ζήλεια, η εκδικητικότητα, η ανωμαλία και όλα όσα είναι ενάντια στο θέλημα Σου. Τι έχεις καταφέρει εσύ Θεέ με την αγάπη σου; Συγκίνησες έστω και ένα σου παιδί; Ακόμη και αυτοί που λένε πως σε λατρεύουν, εύκολα πέφτουν μόλις τους δοκιμάσω. Μόνο όταν επικαλούνται τους δικούς σου καταραμένους (εννοεί ο σατανάς τους Αγίους του Θεού), που όσο έζησαν στη γη μέσα στον δικό σου έρωτα, με έδιωχναν μακριά και όσοι φωνάζουν τους ανόητους υπηρέτες σου (εννοεί τους αγγέλους), αυτούς που δεν κατάλαβαν, πως αν με ακολουθούσαν θα είχαν όλο τον κόσμο δικό τους, μόνο άκουσαν την βροντερή φωνή του τρισκατάρατου Μιχαήλ και έμειναν πίσω κοντά του, σαν σκλάβοι να σε υπηρετούν και όχι ελεύθεροι μέσα στην δόξα και την ελευθερία που αποκτάει κάποιος μακριά σου. Πάρε ζητιάνε Θεέ τα ψίχουλά Σου. Αφού και αυτά τα ψίχουλα που σου δίνουν, στα δίνουν με τόσο απαξιωτικό τρόπο, που σε καρφώνουν στην καρδιά, αντί να σε ευφράνουν. Άκου τα ψεύτικα λόγια κοροϊδίας που βιαστικά σου λένε και αποφάσισε επιτέλους να τους αφήσεις να χαθούν, αφού αυτοί πρώτοι σε έχουν παρατήσει...»
  • Πολλοί Χριστιανοί, μοιάζουν σαν τα Χριστουγεννιάτικα δέντρα. Δεν έχουν καρπούς. Είναι νεκρά και φέρουνε πάνω τους κρεμασμένα στολίδια. Έτσι και οι άνθρωποι αυτοί, αντί για καρπούς, που είναι οι αρετές, επιδεικνύουν τα ψεύτικα στολίδια μιας επίπλαστης ευσέβειας. Ο Χριστός όμως θέλει τους οπαδούς του, όχι νεκρά Χριστουγεννιάτικα δέντρα, αλλά δέντρα καρποφόρα.
  • Πήγε μία στο νοσοκομείο, για να κάνει την πέμπτη της έκτρωση! Όμως στο νοσοκομείο δεν υπήρχε άλλο κρεβάτι, παρά μόνο ένα δίκλινο, στο οποίο μέσα νοσηλεύοταν μια Εβραία, η οποία θα γεννούσε, το 5ο της παιδί! Όταν η δικιά μας, έκανε την έκτρωση, την πήγανε σε εκείνο το δίκλινο κρεβάτι και όταν συνήλθε από την νάρκωση, έριξε μια ματιά στο κρεβάτι της Εβραίας, αλλά εκείνη κοιμόταν. Όταν ήρθε η νοσοκόμα, την ρώτησε με τρόπο, για την γυναίκα εκείνη και η νοσοκόμα της αποκάλυψε, ότι είναι Εβραία. Διανυκτέρευσε στο νοσοκομείο και την άλλη μέρα το πρωί, θέλησε να κάνει μάθημα, της Εβραίας, περί της Ορθοδοξίας, ότι είναι η μόνη αληθινή θρησκεία στον κόσμο. Η Εβραία δεν μιλούσε καθόλου, μόνο άκουγε, αλλά είχε εν τω μεταξύ ενημερωθεί, ότι η γυναίκα που θα φέρνανε στο δωμάτιο, είχε κάνει έκτρωση. Όταν ''τελείωσε'' το μάθημα, της λέει η Εβραία: ''Εγώ δεν επρόκειτο ποτέ, μα ποτέ, να πιστέψω σε έναν Θεό τέτοιο, ο οποίος δεν έχει τη δύναμη, να φτιάξει ανθρώπους, αλλά θηρία. Μια φόνισσα μάνα, που έχει στείλει 5 παιδιά στον τάφο. Τέτοια θρησκεία δεν την θέλω!''. Κόκκαλο η Ορθόδοξη!... Ο Θεός ''προτιμάει'' και ανέχεται περισσότερο τους άπιστους ανθρώπους παρά τους χλιαρούς, διότι οι χλιαροί άνθρωποι, με τη ζωή που κάνουν, γίνονται αίτιοι να στοχοποιείται η Εκκλησία, εμποδίζοντας έτσι πολλούς να πιστέψουν.
  • Κάποιος είχε έναν συγγενή του στο νοσοκομείο. Και κάποια μέρα που πέρασε ένας βιβλιοπώλης από εκεί, τον ρώτησε αν είχε κανένα θρησκευτικό βιβλίο, που να μιλάει για την αρρώστεια και τον πόνο, για να παρηγορηθεί ο συγγενής του, διαβάζονάς το. Πράγματι του έδωσε ένα και εκείνος τον ευχαρίστησε. Μετά από κάποιες μέρες, ο βιβλιοπώλης από το θάλαμο εκείνου του ασθενούς και ρώτησε τον συγγενή του: ''Πώς πάει ο άνθρωπός σου;''. ''Πάει πολύ καλύτερα!''. ''Ε, ασφαλώς δεν θα θέλεις να του πάρεις πάλι ένα θρησκευτικό βιβλίο;'' τον ρώτησε ο βιβλιοπώλης. ''Όχι βέβαια, απάντησε εκείνος. Θα του πάρω κάποιο άλλο βιβλίο σήμερα, πιο ''ευχάριστο'', για να του ανέβει το ηθικό!''. Θρησκευτικό ήταν το βιβλίο όσο δεν πήγαινε καλά ο ασθενής, τώρα που έγινε καλύτερα, δεν του χρειάζονται τα θρησκευτικά. Τώρα που γίνεται καλά, να διαβάσει κανένα αστείο, κανένα φαιδρό... Αυτοί είμαστε... Όσο τα πράγματα δεν πάνε καλά, είμαστε γονατιστοί και ζητούμε την βοήθεια του Κυρίου και όταν τακτοποιηθούν τα ζητήματα, ξεχνούμε το Χριστό, για να Τον θυμηθούμε στην επόμενη δυσκολία μας...
  • Ένα παιδί έχωσε το χέρι του σε ένα βάζο γεμάτο φουντούκια και έπιασε όσα χωρούσε η χούφτα του. Όταν όμως δοκίμασε να το βγάλει, δεν μπόρεσε, γιατί ο λαιμός του βάζου ήταν στενός. Τί να κάνει το παιδί; Άρχισε να κλαίει και να χτυπιέται, γιατί ήθελε και το χέρι του να βγάλει και τα φουντούκια να πάρει... Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με πολλούς ανθρώπους. Θέλουν και τα πάθη τους να ικανοποιούν και με τον Θεό να τα έχουν καλά...