Περί διαπροσωπικών σχέσεων

  • Προσέχετε δε από των ανθρώπων.[Να φυλάγεστε από τους ανθρώπους.] (Κατά Ματθαίον 10,17)
  • Εάνδεαμαρτήσηειςσεοαδελφόςσου, ύπαγεκαιέλεγξοναυτόνμεταξύσουκαιαυτούμόνου·εάνσουακούση, εκέρδησαςτοναδελφόνσου·εάνδεμηακούση, παράλαβεμετάσουέτιέναήδύο, ίναεπίστόματοςδύομαρτύρωνήτριώνσταθήπανρήμα. Εάνδεπαρακούσηαυτών, ειπέτηεκκλησία·εάνδεκαιτηςεκκλησίαςπαρακούση, έστωσοιώσπεροεθνικόςκαιοτελώνης. [Εάν φταίξει σε σένα ο αδελφός σου, πήγαινε και υπέδειξέ του το σφάλμα του ιδιαιτέρως· εάν ακούσει την υπόδειξή σου και μετανοήσει για το σφάλμα του, κέρδισες τον αδελφόν σου. Εάν όμως δεν σε ακούσει, τότε πάρε μαζί σου ένα ακόμη ή δύο και κάμε του παρατήρηση, ώστε να στηριχθεί και να κατοχυρωθεί έτσι η αλήθεια πάνω στην βεβαίωση δύο ή τριών μαρτύρων. Εάν παρακούσει στις συμβουλές αυτών, πες το γεγονός στην Εκκλησία. Εάν δεν σεβαστεί και παρακούσει την Εκκλησίαν, ας είναι για σένα όπως ο ειδωλολάτρης και ο αμετανόητος τελώνης, οι οποίοι δεν ανήκουν στην Εκκλησία.] (ΚατάΜατθαίον 18,15-17)
  • Ουγαρείσιδύοήτρειςσυνηγμένοιειςτοεμόνόνομα, εκείείμιενμέσωαυτών. [Διότι όπου δύο η τρεις είναι συγκεντρωμένοι στο Όνομά μου και για σκοπό σύμφωνο με το θέλημά Μου, εκεί είμαι και Εγώ εν μέσω αυτών, για να τους φωτίζω, να τους ευλογώ και να τους ενισχύω.] (ΚατάΜατθαίον 18,20)
  • Πάσα πικρία και θυμός και οργή και κραυγή και βλασφημία αρθήτω αφ' υμών συν πάση κακία. Γίνεσθε δε εις αλλήλους χρηστοί, εύσπλαγχνοι, χαριζόμενοι εαυτοίς καθώς και ο Θεός εν Χριστώ εχαρίσατο ημίν.[Κάθε εσωτερική πικρία εναντίον του άλλου και θυμός και οργή και θυμώδης ξεφωνητά και ύβρις εναντίον του πλησίον ας φύγει και ας λείψει εντελώς από εσας, όπως και κάθε άλλη κακοβουλία και κακοτροπία εις βάρος του άλλου. Να γίνεστε αγαθοί και ευεργετικοί μεταξύ σας, εύσπλαγχνοι και συμπονετικοί, συγχωρούντες ο ένας τον άλλον, όπως και ο Θεός δια του Χριστού μας έχει συγχωρήσει.] (Προς Εφεσίους 4,31-32)
  • Eιτιςέρχεταιπροςυμάςκαιταύτηντηνδιδαχήνουφέρει, μηλαμβάνετεαυτόνειςοικίαν, καιχαίρειναυτώμηλέγετε·ογαρλέγωναυτώχαίρεινκοινωνείτοιςέργοιςαυτούτοιςπονηροίς. [Εάν κανείς έρχεται προς σας και δεν έχει μαζί του ως ακλόνητο πίστη την διδασκαλία (του Χριστού), μην τον παίρνετε στο σπίτι σας και ούτε χαιρετισμόν να του απευθύνετε. Διότι εκείνος που τον χαιρετά και τον συναναστρέφεται με οικειότητα, είναι σαν να τον αμνηστεύει και να τον εθαρρύνει στα πονηρά έργα και να γίνεται συμμέτοχος σ' αυτά.] (Β' Ιωάννου 1,10-11)
  • Εξαρείτετονπονηρόνεξυμώναυτών. [Έχετε καθήκον να καταδικάσετε στην συνείδησή σας τον πονηρό και φαύλο αδελφό σας και να τον απομακρύνετε έξω από την κοινωνία σας, από το περιβάλλον σας.] (Προς Κορινθίους Α' 5,13)
  • Μηγίνεσθεετεροζυγούντεςαπίστοις·τιςγαρμετοχήδικαιοσύνηκαιανομία; Τίςδεκοινωνίαφωτίπροςσκότος; ΤιςδεσυμφώνησιςΧριστώπροςΒελίαλ; Ήτιςμερίςπιστώμετάαπίστου; [Μην συνδέεστε στενά και μην συνοδοιπορείτε με τους απίστους (με τους οποίους, ως εκ της απιστίας τους, είναι αδύνατη η καλή συνεννόηση και συνεργασία σας). Διότι ποιά συνάφεια και ανάμιξη μπορεί να υπάρχει μεταξύ της δικαιοσύνης και της παρανομίας; Ποιά επικοινωνία μεταξύ φωτός και σκότους; Ποιά συννενόηση και συμφωνία μεταξύ Χριστού και διαβόλου; Τι κοινό μπορεί να έχει ένας πιστός με έναν άπιστο;] (ΠροςΚορινθίουςΒ' 6,14-15)
  • ΕιτιςετεροδιδασκαλείκαιμηπροσέρχεταιυγιαίνουσιλόγοιςτοιςτουΚυρίουημώνΙησούΧριστούκαιτηκατ' ευσέβειανδιδασκαλία, τετύφωται, μηδένεπιστάμενος. Αφίστασοαπότωντοιούτων. [Εάν κάποιος διδάσκει διαφορετικά από την αλήθεια του Ευαγγελίου και δεν ακολουθεί σωστά τα λόγια που είπε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός και την ευσεβή διδασκαλία, αυτός είναι γεμάτος εγωισμός και δεν ξέρει τίποτα. Φεύγε μακρυά από κάτι τέτοιους ανθρώπους.] (ΠροςΤιμόθεον Α' 6,3-5)
  • Έσονταιγαροιάνθρωποιφίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζόνες, υπερήφανοι, βλάσφημοι, γονεύσιναπειθείς, αχάριστοι, ανόσιοι, άστοργοι, άσπονδοι, διάβολοι, ακρατείς, ανήμεροι, αφιλάγαθοι, προδόται, προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοιμάλλονηφιλόθεοι, έχοντεςμόρφωσινευσεβείας, τηνδεδύναμιναυτήςαρνημένοι. καιτούτουςαποτρέπου. [Διότι οι άνθρωποι θα είναι φίλαυτοι, φιλάργυροι, αλαζονικοί, υπερήφανοι, φιλοκατήγοροι και υβριστές, ανυπάκουοι στους γονείς, αχάριστοι, χωρίς ιερό και όσιο, γυμνοί και από την στοιχειώδη στοργήν προς τους οικείους, αδιάλλακτοι και ασυμβίβαστοι, διαβολείς και συκοφάντες, άγριοι και σκληροί, χωρίς καμμία αγάπη προς το αγαθό, προδότες, παράφοροι και αυθάδεις, φουσκωμένοι και σκοτισμένοι από οίηση, θα αγαπούν περισσότερο τις ηδονές παρά τον Θεό· άνθρωποι που θα έχουν το εξωτερικό σχήμα και την εμφάνιση της ευσεβείας, θα έχουν όμως αρνηθεί την δύναμή της. Φεύγε μακρυά απ' αυτούς.] (Προς Τιμόθεον Β' 3,2-5)
  • Ειδετιςουχυπακούειτωλόγωημώνδιατηςεπιστολής, τούτονσημειούσθε, καιμησυναναμίγνυσθεαυτώ, ίναεντραπή·καιμηωςεχθρόνηγείσθε, αλλάνουθετείτεωςαδελφόν. [Εάν κάποιος δεν υπακούει στους λόγους μας, που περιέχει η επιστολή αυτή, αυτόν να τον έχετε υπ' όψιν σας και να μη τον συναναστρέφεστε, για να αισθανθεί το σφάλμα του, για να ντραπεί και να διορθωθεί. Και μην τον θεωρείτε ως εχθρό, αλλά να τον συμβουλεύετε με αγάπη ως αδελφό.] (ΠροςΘεσσαλονικείςΒ' 3,14-15)
  • Ισχυροτέρωσουκαιπλουσιωτέρωμηκοινώνει. Τίκοινωνήσειχύτραπροςλέβητα; Αύτηπροσκρούσει, καιαύτησυντριβήσεται. [Με άνθρωπο, που είναι ισχυρότερος και πλουσιώτερος από σένα, μην έχεις πολλή επικοινωνία. Ποιά σχέση μπορεί να έχει μία πηλίνη χύτρα με τον χάλκινο λέβητα; Εάν προσκρούσει σε εκείνον, τότε εκείνη θα συντριβεί.] (ΣοφίαΣειράχ 13,2)
  • Πάσασαρξκατάγένοςσυνάγεται, καιτωομοίωαυτούπροσκολληθήσεταιανήρ. Τίκοινωνήσειλύκοςαμνώ; Ούτωςαμαρτωλόςπροςευσεβή. [Κάθε ζώο εντάσσεται και αποτελεί ομάδα με άλλα ζώα του είδους του. Έτσι και κάθε άνθρωπος επικοινωνεί και προσκολλάται σε άλλους ομοίους του. Ποιά σχέση και επικοινωνία είναι δυνατόν να υπάρξει μεταξύ λύκου και αρνίου; Έτσι μεταξύ αμαρτωλού και ευσεβούς ανθρώπου.] (ΣοφίαΣειράχ 13,16-17)
  • Τίςειρήνηυαίνηπροςκύνα; Καιτίςειρήνηπλουσίωπροςπένητα; [Ποιά ειρηνική σχέση και επικοινωνία είναι δυνατόν να υπάρχει ανάμεσα στην ύαινα και το σκυλί; Καμμία! Ποιά κατ' αναλογίαν ειρηνική επικοινωνία και αναστροφή μπορεί να υπάρχει μεταξύ ενός πλουσίου και ενός πτωχού;] (ΣοφίαΣειράχ 13,18)
  • Μετά άφρονος μη πληθύνης λόγον, και προς ασύνετον μη πορεύου· φύλαξαι απ' αυτού, ίνα μη κόπον έχης, και ου μη μολυνθής εν τω εντιναγμώ αυτού· έκκλινον απ' αυτού και ευρήσεις ανάπαυσιν και ου μη ακηδιάσης εν τη απονοία αυτού. [Με μωρό και ασύνετο μην ανοίγεις μακρές συνομιλίες και στο σπίτι απερίσκεπτου ανθρώπου, μη πορευθείς φυλάξου από αυτόν και την συναναστροφήν του, για να μην κουραστείς ψυχικώς και για να μην μολυνθείς, από όσα εκτινάσσονται από το στόμα του. Παραμέρισε και φύγε απ' αυτόν και έτσι θα βρεις ανάπαυση· δεν θα αθυμήσεις από τις ανοησίες του.] (Σοφία Σειράχ 22,13)
  • Ο σκληροκάρδιος ου συναντά αγαθοίς.[Ο σκληρόκαρδος άνθρωπος και αμετανόητος, δεν θέλει να συναντάται με τους αγαθούς ανθρώπους.] (Παροιμίες 17,20)
  • Πεσούνταιεναμφιβλήστρωαυτώνοιαμαρτωλοί·κατάμόναςειμίεγώέωςανπαρέλθω. [Οι αμετανόητοι αμαρτωλοί θα πέσουν και θα περιπλακούν στα δίκτυα της δολιότητάς τους, τα οποία είχαν κατασκευάσει και στήσει για τους άλλους. Εγώ όμως θα ζω απομονωμένος, χωρισμένος από αυτούς, έως ότου προσπεράσω σώος και αβλαβής από τα πονηρά διαβούλιά τους.] (Ψαλμοί 140,10)
  • Μπροστά σε άνθρωπο που έχει μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του και έχει την αρρώστια του φθόνου, να προσέχεις πολύ πως θα του μιλήσεις. Γιατί ενώ εσύ μιλάς, αυτός εξηγεί μέσα του τα λόγια σου όπως αγαπά, και από τα αγαθά σου λόγια παίρνει αφορμή και σκανδαλίζει τους άλλους. Και αλλάζει το νόημα των λόγων σου μέσα στο μυαλό του σύμφωνα με την πνευματική του αρρώστια. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
  • Η συναναστροφή, συνομιλία και πολυλογία με κοσμικούς, ψυχραίνουν την μέσα στην καρδιά μας φωτιά του Αγίου Πνεύματος! (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
  • Ο πνευματικός άνθρωπος από τον Άγιο αλλοιώνεται με την καλή έννοια και από τον σαρκικό άνθρωπο δεν ερεθίζεται. Τον βλέπει, τον πονάει αλλά δεν παθαίνει κακό. Ένας άνθρωπος σε μέση πνευματική κατάσταση, από έναν πνευματικό άνθρωπο αλλοιώνεται προς το καλό και από έναν σαρκικό, αλλοιώνεται προς το κακό. Ο σαρκικός άνθρωπος τον Άγιο δεν τον καταλαβαίνει και από τον σαρκικό ερεθίζεται. Και ενώ ο δαιμονισμένος βλέπει τον Άγιο και φεύγει, ο σαρκικός άνθρωπος πάει προς τον Άγιο, για να τον πειράξει και να τον σκανδαλίσει. Ένας που έχει φθάσει σε κατάσταση Σοδομιτών σκανδαλίζεται και από τους Αγγέλους ακόμη. Τέλος ο εγωιστής και σαρκικός, εκτός που πλανιέται εύκολα από τον πονηρό διάβολο, μεταδίδει και αυτός πονηριά και προκαλεί με την σαρκικότητά του και βλάπτει τις φιλάσθενες ψυχές με τα πνευματικά του μικρόβια. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
  • Πολύ βοηθάει το να είναι κανείς απλώς στις σχέσεις του με τους άλλους, να έχει γι' αυτούς πάντοτε καλό λογισμό και να μην παίρνει όλους τους ανθρώπους στα σοβαρά. Να αποφεύγει τις συζητήσεις που γίνονται δήθεν για πνευματική ωφέλεια και φέρνουν πονοκέφαλο. Να μην περιμένει πνευματική κατανόηση από ανθρώπους που δεν πιστεύουν στον Θεό. Καλύτερα να εύχεται γι' αυτούς να τους συγχωρήσει ο Θεός και να τους φωτίσει. Να μιλάει στον καθένα με τη δική του γλώσσα και να μη φανερώνει τις μεγάλες αλήθειες που πιστεύει και ζει, γιατί δεν θα τον καταλάβουν, επειδή μιλάει σε άλλη συχνότητα και σε διαφορετικό μήκος κύματος. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Μερικες φορές παρατηρείται το εξής, ακόμη και στις σχέσεις των πνευματικών ανθρώπων. Πάει να πει ένας τον πόνο του σε κάποιον και αυτός δεν θέλει να τον ακούσει, για να μην στερηθεί την χαρά του. Μπορεί να προσποιηθεί, ότι είναι βιαστικός ή να αλλάξει κουβέντα, για να έχει την ησυχία του. Αυτό είναι τελείως σατανικό. Σαν να πεθαίνη ο άλλος δίπλα μου και εγώ να πηγαίνω πιο πέρα και να τραγουδώ. Που είναι το «κλαίειν μετά κλαιόντων» (Ρωμ. 12,15); Και μάλιστα, όταν πρόκειται για θέματα σοβαρά Εκκλησιαστικά και ως Χριστιανός δεν συμμερίζεται την ανησυχία του άλλου, τότε αυτός ο άνθρωπος δεν συμμετέχει στο σώμα της Εκκλησίας. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Ο άνθρωπος που έχει αγιότητα και αγάπη, όπου και αν βρεθεί, δημιουργεί κατά κάποιον τρόπο γύρω του ένα ηλεκτρομαγνητικό πνευματικό πεδίο και επηρεάζει όσους βρίσκονται μέσα σ' αυτό. Βέβαια, πρέπει να προσέχουμε, να μην σπαταλάμε την αγάπη μας και να μην δίνουμε την καρδιά μας εύκολα, γιατί πολλές φορές μερικοί εκμεταλλεύονται την δική μας καρδιά και μας την κάνουν κιμά ή άλλοτε δεν μπορούν να μας καταλάβουν και μας παρεξηγούν. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Όταν βλέπω, ότι ο άλλος δεν βοηθιέται από το ενδιαφέρον μου, την καλοσύνη, την αγάπη και δεν τα εκτιμάει αυτά, αλλά εκμεταλλεύεται την αγάπη μου και μου φέρεται με αναίδεια, τραβιέμαι σιγά - σιγά, για να μην γίνει περισσότερο αναιδής και λέω ότι δεν έχω συγγένεια μαζί του. Και αναγκάζομαι να μην του φέρομαι με καλοσύνη. Κανονικά, όσο καλοσύνη σου δείχνουν, τόσο πρέπει να αλλοιώνεσαι, να διαλύεσαι, να λειώνεις. Παλιά τι είχε συμβεί με κάποιον. Στην αρχή, για να τον βοηθήσω, αναγκάστηκα να του πω μερικά Θεία γεγονότα που είχα ζήσει. Αντί όμως να πει: «Θεέ μου, πώς να Σε ευχαριστήσω γι' αυτήν την παρηγοριά κ.λπ.» και να διαλυθεί, πήρε θάρρος και φερόταν με αναίδεια. Τότε κράτησα μια αυστηρή στάση. «Θα τον βοηθώ, είπα, από μακριά με την προσευχή». Αυτό το έκανα, όχι γιατί δεν τον αγαπούσα, αλλά γιατί αυτός ο τρόπος θα τον βοηθούσε. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Βάλε δύο ανθρώπους που δεν έχουν αγάπη μεταξύ τους να καθίσουν ο ένας δίπλα στον άλλον και να μην μιλούν. Βάλε και δύο άλλους, που έχουν αγάπη μεταξύ τους να καθίσουν ο ένας δίπλα στον άλλον και να μην μιλούν και αυτοί. Πώς θα νιώθουν οι μεν και πώς θα νιώθουν οι δε; Και οι πρώτοι δεν θα μιλούν και οι δεύτεροι δεν θα μιλούν. Όμως οι δεύτεροι και με την σιωπή θα «μιλούν», γιατί θα υπάρχει επικοινωνία μεταξύ τους. Αντίθετα οι πρώτοι, δεν θα μπορούν να επικοινωνήσουν, γιατί ανάμεσά τους θα υπάρχει μόνωση. Όταν δεν υπάρχει αγάπη, μπορεί δύο άνθρωποι να βρίσκονται κοντά, αλλά να είναι μακριά ο ένας από τον άλλον. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Όποιος ζει πνευματικά, καθαρά, καλά είναι να προσέχει πολύ να μην ξεθαρρεύει ποτέ στους κοσμικούς, ούτε και να τους δίνει πνευματικά δικαιώματα, για να μην βλαφτεί και για να μην τους βλάψει, διότι οι κοσμικοί άνθρωποι άλλο τυπικό έχουν και άλλον κανονάρχη (τον διάβολο) και δεν μπορούν να διακρίνουν το Άγιο Μύρο από την κολώνια. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Στον πολύ ταπεινό και ευαίσθητο άνθρωπο όταν ταπεινώνεται κανείς, βοηθιέται πολύ, ενώ στον άνθρωπο που αγνοεί την ταπείνωση, εάν ταπεινωθείς, τον συμβουλευτείς ή πεις τα ελαττώματά σου, τον κάνεις πιο υπερήφανο και αναιδή. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Οι άνθρωποι δεν σκέφτονται σήμερα τον Θεό, γι' αυτό και δεν μπορείς να βρεις ανταπόκριση, δεν μπορείς να συνεννοηθείς. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Αν δύο άνθρωποι θέλουν να περάσουν ένα μακρύ ξύλο από μια μικρή πόρτα, πρέπει ο ένας να κάνει πίσω, για να μπει πρώτα ο άλλος· διαφορετικά δεν θα μπορέσουν να περάσουν. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Όταν συνομιλείς με κατώτερό σου ή και όταν ερωτάσαι κάτι απ' αυτόν, να μην απαντάς με απροθυμία, περιφρονώντας τον αδελφό σου και προσβάλλοντας έτσι τον Θεό. (Μέγας Βασίλειος)
  • Εκείνοι που βρίσκονται ανάμεσα σε άπιστους, ασεβείς και αιρετικούς, πρέπει να είναι στολισμένοι με Ευαγγελικά ήθη και αρετές. Με την ενάρετη ζωή τους βοηθούν να μεταβάλλονται προς το καλύτερο οι άπιστοι και οι αιρετικοί και αντί να κατηγορούν τους Χριστιανούς ως κακοποιούς και να διαβάλλουν την πίστη τους ως πλάνη, παρακινούνται στο να τους επαινούν, να μιλούν με καλά λόγια για την πίστη τους και να δοξάζουν το Θεό, ο οποίος παρέδωσε στον κόσμο την Ορθόδοξη πίστη και έχει ανθρώπους στολισμένους με τόσες αγαθοεργίες. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
  • Ο υπερήφανος και ο κενόδοξος ευχαρίστως κάνουν ανταλλαγή μεταξύ τους. Ο υπερήφανος επαινεί τον κενόδοξο επειδή του φέρεται δουλικά, ενώ ο κενόδοξος εκθειάζει τον υπερήφανο που τον επαινεί συνεχώς. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
  • Εάν αποκόπτουμε από τα μέλη μας εκείνο το μέρος του σώματος το οποίο σαπίζει και δεν επιδέχεται καμμία θεραπεία, επειδή φοβόμαστε μήπως η μόλυνση μεταδοθεί σε ολόκληρο το σώμα και το κάνουμε αυτό, όχι διότι περιφρονούμε το αποκοπτόμενο μέλος, αλλά επειδή θέλουμε να διαφυλάξουμε το υπόλοιπο σώμα, πολύ περισσότερο δεν είναι ανάγκη να πράττουμε το ίδιο και σε εκείνους, οι οποίοι μας συναναστρέφονται, όταν αυτοί τυγχάνει να είναι κακοί; Εάν βεβαίως μπορούμε και εκείνους να διορθώσουμε και εμείς να μην πάθουμε βλάβη, πρέπει να κάνουμε, ό,τι είναι δυνατόν. Εάν όμως και εκείνοι μένουν αδιόρθωτοι και εμάς είναι δυνατόν να βλάψουμε, είναι ανάγκη να τους αποκόπτουμε και αυτούς και να τους απορρίπτουμε ως άχρηστα μέλη... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Όταν σε βλάψει κάποιος, μην κοιτάξεις αυτόν, αλλά τον δαίμονα που τον ωθεί, άδειασε την οργή σου σ' αυτόν (δηλαδή τον δαίμονα), και δείξε ευσπλαχνία σ' εκείνον που κινείται από τον δαίμονα... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Οι άνθρωποι που σε παρεξήγησαν και σε πλήγωσαν δεν γνωρίζουν ούτε εκείνο τον παλιό μύθο, για τον άνεμο και τον ήλιο, που μάλωναν, ποιός είναι ο δυνατότερος και έβαλαν στοίχημα, ότι όποιος βγάλει την κάπα του βοσκού, που εκείνη την ώρα ανηφόριζε το βουνό, θα είναι ο πιο δυνατός. Φύσηξε, ξαναφύσηξε ο άνεμος, αλλά ο βοσκός κρύωσε και τυλίχθηκε πιο σφιχτά στην κάπα του. Βγήκε τότε ο ήλιος απ' τα σύννεφα, σκόρπισε γύρω καλοσύνη και θερμότητα, ζεστάθηκε ο βοσκός και έβγαλε την κάπα του. Τότε ο ήλιος φώναξε στον άνεμο: «Είδες, ποιός απ' τους δυο μας είναι ο δυνατότερος;» Δεν κερδίζεις τον άνθρωπο με το άγριο, αλλά μόνο με την καλοσύνη!!! (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Στον κλέφτη εχθρός είναι το φως. Και στους ασεβείς, ανυπόφορος είναι ο Άγιος και μόνο που τον βλέπουν. Δεν αντέχουν στην λάμψη της ζωής του, όπως τα άρρωστα μάτια δεν αντέχουν στις ακτίνες του ηλίου. Σε πολλούς πονηρούς, όχι μόνο βαρύς είναι ο Άγιος βλεπόμενος, αλλά και ακουόμενος. (ΙερόςΧρυσόστομος)
  • Ο ενάρετος γίνεται ενοχλητικός και ανυπόφορος σ' εκείνους που αμαρτάνουν, διότι τους ελέγχει με το παράδειγμά του. Για το ότι οι πονηροί δεν μπορούν να σταθούν κοντά σε εναρέτους, λέει ο λόγος της Γραφής: ''Δεν αντέχουν οι πονηροί, ούτε καν να βλέπουν τον δίκαιο'' (Σοφία Σολομώντος 2,14). Κάπως έτσι συνέβη στην περίπτωση του Ιωάννου του Προδρόμου. Στη φυλακή βρισκόταν, δεν τον έβλεπε η Ηρωδιάδα και όμως στενοχωριόταν με την παρουσία του. Και ας βρισκόταν τόσο μακριά του, το διεφθαρμένο γύναιο. Και ύστερα από το θάνατό του, ο Ιωάννης συντάραζε τη συνείδηση του τυράννου εκείνου (του Ηρώδη). Κανένας λοιπόν από όσους ζουν ενάρετα, ας μην νομίζει, ότι παθαίνει κάποιο κακό και όταν τον επιβουλεύονται κακοί άνθρωποι. Εκείνοι που πραγματικά βασανίζονται, είναι όσοι κακοποιούν τους Αγίους. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ο Θεός οικονόμησε τα πράγματα κατά τέτοιο τρόπο, ώστε όλοι να ζούμε στον ίδιο κόσμο και να συναναστρέφονται οι πονηροί με τους αγαθούς, για να αποκόπτεται η κακία των πονηρών και να εμφανίζεται λαμπρότερη η αρετή των αγαθών και να ωφελούνται όσο το δυνατό περισσότερο οι ράθυμοι, εάν θέλουν, από την συναναστροφή τους με τους καλούς. Όπως οι καλοί και αγαθοί είναι άξιοι διπλής τιμής, διότι και χρήσιμοι έγιναν και καθόλου δεν ζημιώθηκαν από την συναναστροφή τους με τους πονηρούς, έτσι και οι φαύλοι είναι άξιοι διπλής τιμωρίας, διότι και πονηροί έγιναν, ενώ μπορούσαν να γίνουν καλοί και τίποτε δεν ωφελήθηκαν, από την συναναστροφή τους με τους καλούς. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Άνθρωπος είσαι. Γιατί δεν καταδέχεσαι να συναναστρέφεσαι με ανθρώπους, αλλά απομονώνεσαι σαν σε έρημο μέσα στην πόλη; Δεν σκέπτεσαι, ότι και ο Κύριός σου έτρωγε με τους τελώνες (Ματθ. 9,11) και συζητούσε με πόρνη και Σταυρωνόταν με ληστές και συναναστρεφόταν με ανθρώπους; Και εσύ με την έπαρσή σου και την ανοησία σου, χάνεις το προνόμιο να είσαι άνθρωπος. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Δεν έχουν επίδραση στον άλλο τα λόγια ή οι πράξεις μας, αλλά η εσωτερική διάθεση γι' αυτόν. Η ενέργεια είναι αόρατη. Υπάρχει μια ζωή αόρατη πολύ ισχυρή. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
  • Είναι εγωισμός να θέλουμε οι άλλοι να μας μιλάνε με καλοσύνη. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
  • Ο δρόμος του Χριστού είναι να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους και αυτούς, που μας αγαπούν και αυτούς που μας μισούν. Να έχετε πραότητα και αν σας προσβάλλει ο άλλος, να μην θέλετε να τον εκδικηθείτε, αλλά να τον συγχωρείτε και να του δείχνετε καλοσύνη. Και με την αγάπη, που θα του δείξετε, θα τον υποχρεώσετε να σας ζητήση συγγνώμη, εάν βέβαια είναι άνθρωπος με συνείδηση. Γιατί, παιδιά μου, από το καλό έρχεται καλό, από το κακό ποτέ δεν έρχεται καλοσύνη. Γι' αυτό και εσείς μην μαλώνετε με έναν άνθρωπο, που θα σας πειράξει, γιατί θα πληθύνει το κακό, αλλά δείξετέ του καλοσύνη για να ηρεμήσει και να έχετε μισθό από τον Θεόν. ''Αλλήλων τα βάρη βαστάζετ'', μας λέγει ο Χριστός. (Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης)
  • Με όλους να έχεις αγάπη και από όλους να βρίσκεσαι σε απόσταση. (Μέγας Αρσένιος)
  • Ποτέ δεν κοιμήθηκα, έχοντας κάτι εναντίον κάποιου, ούτε άφησα κανέναν να κοιμηθεί, έχοντας εναντίον μου κάτι, όσο εξαρτιόταν από μένα. (Όσιος Αγάθων)
  • Αν είμαστε πνευματικά αδύναμοι και η συμπεριφορά του άλλου μας επηρεάζει αρνητικά, τότε πρέπει να μη τον κατηγορούμε, αλλά να τον αποφεύγουμε και να μην έχουμε μαζί του συναναστροφές και συνέπειες. Και αν είναι αιρετικός τότε να τον αποφεύγουμε τελείως και να μην τον δεχόμαστε. Γιατί η συντροφιά με τους αιρετικούς είναι επικίνδυνη, μπορεί να μας δηλητηριάσει και να μας θανατώσει πνευματικά. (ΆγιοςΙάκωβοςΤσαλίκης)
  • Σε όλους να είσαι καλοσυνάτος και περισσότερο στους διπλανούς σου. Γιατί ποιός θα πιστέψει ότι είσαι καλός στους ξένους, όταν δεν είσαι καλός σε αυτούς που οφείλεις να είσαι; (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
  • Να έχετε στενές σχέσεις με τους Αγίους, γιατί όσοι προσκολλώνται σε αυτούς αγιάζονται. (Άγιος Κλήμης Ρώμης)
  • Οι μεγάλοι δεν μπορούν να ζήσουν χωρίς τους μικρούς, ούτε οι μικροί χωρίς τους μεγάλους. Σε όλα τα πράγματα χρειάζεται συγκερασμός, για να είναι δυνατόν να γίνει χρήση αυτών. Ας πάρουμε για παράδειγμα το σώμα. Το κεφάλι χωρίς τα πόδια δεν είναι τίποτε, ούτε τα πόδια χωρίς το κεφάλι. Και αυτά τα μικρότερα μέλη του σώματός μας είναι αναγκαία και χρήσιμα, για όλο το σώμα, για την σωτηρία του οποίου χρειάζεται σύμπνοια και πειθαρχία όλων των μελών. (Άγιος Κλήμης Ρώμης)
  • Η επικοινωνία και η συνεργασία μας με τους κοσμικούς ανθρώπους, ας περιορίζεται στις αναγκαίες βιοτικές υποθέσεις. Και στην περίπτωση αυτή πάντως, αν μας βλάπτουν ψυχικά, ας διακόπτουμε κάθε σχέση μαζί τους. (Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)
  • Κάθε άνθρωπο που σας πλησιάζει, να τον δέχεστε σαν απεσταλμένο του Θεού, με την ενδόμυχη διερώτηση: ''Τί θέλει ο Κύριος να κάνω μ' αυτό ή γι' αυτό το πρόσωπο;''. Όλους να τους τιμάτε σαν εικόνες του Κυρίου και να τους αντιμετωπίζετε με αγάπη, καλοσύνη και ευνοϊκή διάθεση. (Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)
  • Αν στη σχέση σου με τους ανθρώπους συμβεί εύλογη λύπη (σε στενοχωρήσει κάποιος αδικαιολόγητα) - δεν συζητάμε καν για παράλογη λύπη - μην παραδοθείς στην κατάθλιψη, μην δυσανασχετήσεις, μην λιποτακτήσεις. Θεώρησε τον εαυτόν σου σαν χώμα κάτω από τα πόδια των άλλων. Αλλιώς δεν θα προκόψεις πνευματικά και έτσι δεν θα μπορέσεις να σωθείς και να γλυτώσεις την αιώνια κόλαση. (Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
  • Συζητήσεις για τα του βίου με αλλόπιστους, μπορείς να έχεις, όμως κοινωνίας προσευχής μαζί τους δεν μπορείς να έχεις, ούτε να ανοίγεις θρησκευτικές διαμάχες, για να μην προσβληθεί στην διαμάχη το όνομα του Θεού. (Άγιος Αμβρόσιος της Όπτινα)
  • Με έναν εριστικό χαρακτήρα, μετά βίας μπορείς να συνεννοηθείς. (Άγιος Αμβρόσιος της Όπτινα)
  • Οι άνθρωποι της εποχής μας, μας αντιμετωπίζουν εμάς τους πιστούς, ως ''πτωχούς τω πνεύματι'', ως ανόητους. Δεν τους αρέσει η Ορθόδοξη πίστη μας. Γελούν κοροϊδευτικά, με ο,τιδήποτε εμείς θεωρούμε ιερό. Συχνά τυχαίνει να ακούμε από πιστούς, αναγκασμένους να ζουν εν μέσω ενός εχθρικού κόσμου, πόσο δύσκολο τους είναι, να υφίστανται τις διαρκείς κοροϊδίες, τους χλευασμούς. Τέτοια συμπεριφορά, θα πρέπει να την θεωρούμε τιμή για εμάς. ''Ει ονειδίζεσθε εν ονόματι Χριστού, μακάριοι, ότι το της δόξης και δυνάμεως και το του Θεού Πνεύμα εφ' υμάς αναπαύεται'' (Α' Πέτρου 4,14). Αν γελούν μαζί μας, αν δεν μας αγαπούν, αυτό σημαίνει, ότι εμείς δεν είμαστε του κόσμου τούτου. Δεν πρέπει να οργιζόμαστε και να νοιώθουμε αμηχανία, με τέτοια συμπεριφορά. (Όσιος Νίκων της Όπτινα)
  • Παραδέξου την αμαρτωλότητά σου ως προς την υπερηφάνεια και την έλλειψη υπομονής και υποτάξου στο δυνατό χέρι του Θεού, χωρίς να κατηγορείς κανέναν, παρά μόνο τον εαυτόν σου και τότε θα δεις την βοήθεια του Θεού. Θα δεις, πως θα σε ηρεμήσει ο Θεός και πως θα κάνει να διάκεινται φιλικά προς εσένα, αυτοί που σε μισούν. (Άγιος Μακάριος της Όπτινα)
  • Και αν η γειτόνισσα σε χλευάζει, λέγοντάς σου: ''για δες εγώ και ο άντρας μου δεν πιστεύουμε στο Θεό και όμως ζούμε σε συμφωνία'', εσύ να μην δίνεις σημασία. Και ανάμεσα στους κακοπροαίρετους ανθρώπους υπάρχει συμφωνία, μα είναι πρόσκαιρη... Και ανάμεσα στα σκουλήκια υπάρχει συμφωνία, όσο τρώνε το ψοφίμι, αλλά όταν τελειώσει, τρώγονται μεταξύ τους. Δεν είναι η αρχή ο δικαστής του τέλους, αλλά το τέλος δικαστής της αρχής. (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
  • Μερικές φορές αντιπαθούμε πολύ ένα πρόσωπο χωρίς αιτία και αφορμή. Τρέφουμε κακία στην καρδιά μας γι' αυτόν και είμαστε έτοιμοι να τον προσβάλλουμε χωρίς λόγο. Πρέπει να καταδικάσουμε την φυσική και άδικη κακία της καρδιάς μας και να προσευχηθούμε στον Θεό ν' απομακρύνει από μέσα μας, τη δυσωδία αυτή. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
  • Περιόρισε τις σχέσεις σου με τους ανθρώπους, για να μην θολωθεί ο νους σου από περισπασμούς και μέριμνες και χάσεις έτσι τον ελεύθερο αέρα της ησυχίας. (Αββάς Δουλάς)
  • Οι Πατέρες χρησιμοποιούν το εξής παράδειγμα, για να περιγράψουν το σχήμα των σχέσεων των ανθρώπων. Φανταστείτε ένα κύκλο πάνω στη γη, σαν ένα σχήμα στρογγυλό, που χάραξε κάποιος με διαβήτη από το κέντρο του κύκλου. Υποθέστε, ότι ο κύκλος αυτός είναι ο κόσμος και ότι το κέντρο του κύκλου είναι ο Θεός. Οι ακτίνες του κύκλου από την περιφέρεια προς το κέντρο είναι οι δρόμοι για το Θεό, δηλαδή οι τρόποι ζωής των ανθρώπων. Προχωρούν λοιπόν οι Άγιοι προς το εσωτερικό του κύκλου επιθυμώντας να πλησιάσουν το Θεό. Και όσο προχωρούν προς το κέντρο τόσο πλησιάζουν και το Θεό και μεταξύ τους. Το ίδιο σκεφτείτε και για το χωρισμό. Γιατί, όταν μακραίνουν από το Θεό και στρέφονται προς τα έξω, είναι φανερό πως όσο βγαίνουν και απομακρύνονται από το Θεό, τόσο απομακρύνονται και από τους άλλους. Και αντίστοιχα, όσο απομακρύνονται από τους άλλους τόσο απομακρύνονται και από το Θεό. Να λοιπόν ποιά είναι η φύση της αγάπης. Όταν είμαστε έξω και δεν αγαπάμε τοΝ Θεό, τότε είμαστε και απομακρυσμένοι ο καθένας από τον πλησίον. Αν όμως αγαπήσουμε τον Θεό, τότε όσο πλησιάζουμε τον Θεό με την αγάπη για Εκείνον, τόσο ενωνόμαστε με την αγάπη για τον πλησίον και όσο ενωνόμαστε με τον πλησίον τόσο ενωνόμαστε και με το Θεό. (ΑββάςΔωρόθεος)
  • Επειδή έχετε παρρησία μεταξύ σας, γι' αυτό και δεν έχετε σεβασμό και μιλάτε άσχημα και πληγώνετε ο ένας τον άλλο. (ΑββάςΔωρόθεος)
  • Το Άγιος Πνεύμα δεν αγαπά ούτε πολλές συναναστροφές, ούτε πολλές φιλίες! Όλα αυτά να τα αποφεύγεις. Θέλεις να αγαπάς πολύ τους ανθρώπους; Αγάπησε πολύ τον Χριστό μας και θα δεις πόσο θα αγαπάς και τους ανθρώπους και ας μην τους βλέπεις. Πάντοτε και τον κάθε άνθρωπον, ολίγον σε απόστασιν να κρατάς. Ήλθε; Καλώς ήλθε! Δεν ήλθε; Καλώς δεν ήλθε. Δηλ. να είσαι απαθής. Σε κανέναν μην λες το μυστικό σου ή τι κάνεις. Με δύο τρία λόγια... Όταν σε ρωτούν, να κόβεις, να τελειώνεις. Μην δένεις τον νου σου με άνθρωπο. Μην λέγεις τους λογισμούς σου και το μυστικό σου εις κανένα! Οι άνθρωποι μεταβολή παίρνουν. Το μυστικό σου σε κανέναν! Διότι οι άνθρωποι μεταβάλλονται. (Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης)
  • Πόσες φορές, όταν συναντήσουμε τον άνθρωπο, με τον οποίο είμεθα στενοχωρημένοι ή έχουμε λογισμούς, γιατί μας κατηγόρησε, μας κουτσομπόλεψε, μας πρόδωσε και τόσα άλλα, κάνουμε πως δεν καταλαβαίνουμε, πως δεν τον βλέπουμε, για να μη τον χαιρετίσουμε! Λένε οι Άγιοι Πατέρες και οι Ασκητές της ερήμου, οι οποίοι εφήρμοσαν με ακρίβεια το Ευαγγέλιο, ότι όταν σε επισκεφτεί ο άνθρωπος, που εσύ γνωρίζεις, ότι αυτός πολλά είπε για σένα, μην δείξεις πρόσωπο σκυθρωπό ή ότι κάτι γνωρίζεις. Να τον δεχτείς τόσο όμορφα, τόσο καλά, σαν να σε επαίνεσε, σαν να σε εγκωμίασε, σαν να σε τίμησε ενώπιον των ανθρώπων! Αυτή η στάση εκφράζει πολλή πνευματικότητα και απόλυτη εφαρμογή του Ευαγγελικού πνεύματος. (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
  • Θα μιλάς σε όλους με αγάπη, αλλά θα κάνεις παρέα με ανθρώπους που είσαι στην ίδια συχνότητα. (Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης)
  • Πότε είναι αρρωστημένη η επικοινωνία των προσώπων; Όταν είναι αρρωστημένη η επικοινωνία μας με τον Θεό. (ΓέρονταςΕφραίμοΒατοπαιδινός)
  • Ο άνθρωπος που έχει εγωισμό, δεν ελκύει κανένα. Και εάν κάποιον ελκύσει, γρήγορα θα απομακρυνθεί. Ο σύνδεσμος γίνεται αδιάλυτος, όταν συναντήσει παιδικό πνεύμα, αθωότητα και αγιασμό. (Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής)
  • Φτάσαμε στην κατάσταση, που ο ένας να μην θέλει να δει τον άλλον. (Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου)
  • Επειδή ο Κύριος, ενοικεί στην ψυχή όλων και του καθενός ξεχωριστά, είναι φυσικό επόμενο, η σχέση μας με τους συνανθρώπους μας, να καθορίζει και τη σχέση μας με τον Θεό. (Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας)
  • Στην κοινή ζωή ή υπακοή μας επιτρέπει σιγά-σιγά να κατανοήσουμε την ψυχολογία των άλλων προσώπων. Μαθαίνοντας να ζούμε με ένα πρόσωπο, μαθαίνουμε να ζούμε με εκατομμύρια προσώπων που του μοιάζουν. Έτσι, προοδευτικά, εισχωρούμε σε βαθύ πόνο για όλη την ανθρωπότητα. Το πνεύμα μας, πρέπει να αναπτυχθεί σε όλες τις διαστάσεις του ανθρωπίνου είναι και όχι μόνο στο επίπεδο των καθημερινών φροντίδων και δυσκολιών. Οι μικρές αυτές εργασίες, οι προστριβές που τις συνοδεύουν, είναι ασφαλώς αναπόφευκτες, αλλά δεν είναι ο τελικός σκοπός της ζωής μας. Ο προορισμός μας είναι να γίνουμε «καθ' ομοίωσιν» του Χριστού. Εάν όμως «εγώ», δεν μπορώ να φέρω μέσα μου μια μικρή αδελφότητα, πώς θα μπορούσα να αγκαλιάσω, όπως ο Χριστός, το σύνολο της ανθρωπότητας μέσα στο χρόνο και το χώρο; (Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)
  • Υπάρχει ένα ζώο η μεμφίτης (ο ασβός), το οποίο για να εξασφαλίσει την ησυχία του, εκπέμπει κάποιες φορές ένα υγρό, που έχει μια ανυπόφορη δυσωδία, ακόμη και για τα μεγάλα ζώα. Το ίδιο το ζώο αντέχει αυτήν την οσμή με ευχαρίστηση. Μεταξύ των ανθρώπων συμβαίνει κάτι παρόμοιο. Μερικοί δημιουργούν μια ατμόσφαιρα, σαν αυτήν που δημιουργεί η μεμφίτης, με αποτέλεσμα να καθιστούν την ατμόσφαιρα γύρω τους ανυπόφορη, έτσι που να μην μπορεί κανείς να αναπνέει. Αυτοί οι ίδιοι είναι ευχαριστημένοι από την σκέψη της υπεροχής τους. (Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)
  • Μάταια κοπιάζουμε να εκτελούμε άλλες Χριστιανικές αρετές, εάν δεν έχουμε αδελφικές σχέσεις με τον αδερφό μας. Αδελφοί μου, να γνωρίζετε ότι πρέπει η καρδιά μας, να είναι πάντοτε ελεύθερη προς τον Χριστό. Διότι και ένας ακόμη μικρός εχθρός, που τόλμησε να σκαρφαλώσει σε κάποια περιοχή της καρδιάς μας και τον αφήσαμε εκεί, είναι ικανός να απομακρύνει τον Χριστό από την καρδιά μας, που είναι η μόνιμη κατοικία Του. Δηλ. δεν θέλει ο Χριστός να κατοικεί μέσα μας, ούτε και ο πιο μικρός νοητός εχθρός μας. Δεν υπάρχει σχέση και κοινωνία μεταξύ του καλού και του κακού. Ο Σωτήρας, μας λέει: ''Να μου δώσεις όλη τη ζωή σου, όλη την ύπαρξή σου'' και ο διάβολος, λέει: ''Εμένα να μου δώσεις, μόνο το δάχτυλό σου''. Και μ' αυτήν την παραχώρηση που κάνουμε στον διάβολο, μας κυριεύει τελείως. Δεν είναι πλεόν ο Χριστός κοντά σου, εάν εσύ έδωσες στον εχθρό, έστω και το νύχι του δαχτύλου σου! (Γέροντας Αρσένιος Παπατσιώκ)
  • Να επικοινωνούμε μόνο με ανθρώπους, που μπορούν να σεβαστούν την προσωπικότητά μας. (π. Βαρνάβας Γιάγκου)
  • Να είμαστε άνετοι και να μην ενοχλούμαστε από τίποτα. Χωρίς να το καταλαβαίνουμε, αυτή η κατάστασή μας μεταδίδεται και στους γύρω μας. Η πνευματική μας κατάσταση, κρίνεται από το πόσο μας χαίρονται οι άνθρωποι που είναι γύρω μας και από το πόσο τους αναπαύουμε και τους κάνουμε να νιώθουν άνετα... (π. Βαρνάβας Γιάγκου)
  • Να μιλάμε όμορφα και θετικά στους άλλους. Αυτό δεν είναι κολακεία, αλλά είναι δοξολογία προς τον ίδιο τον Θεό. Ό,τι δίνουμε στους άλλους, αυτό μας δίνουν και αυτοί. (π. Βαρνάβας Γιάγκου)
  • Υπάρχουν τρία επίπεδα επικοινωνίας: α) το επιδερμικό επίπεδο (π.χ. το κουτσομπολιό), β) το επίπεδο πληροφοριών (π.χ. τι ειπώθηκε στις ειδήσεις) και γ) το επίπεδο βαθιάς επίγνωσης, στο οποίο γίνεται ανταλλαγή προσωπικών συναισθημάτων και πεποιθήσεων. Αυτό το τελευταίο επίπεδο επικοινωνίας είναι καρπός προσευχής και προάγει την προσευχή. (π. Βαρνάβας Γιάγκου)
  • Εάν αποκόψουμε την σχέση μας με τον Θεό, τότε κάθε σχέση μας με κάθε άνθρωπο είναι αποτυχημένη. Γι' αυτό και οι κάθε είδους ανθρωπιστικές οργανώσεις, περί ειρήνης, περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων κ.ά. χρεωκοπούν και αποτυγχάνουν στον σκοπό τους, επειδή δεν έχουν ευσεβή κριτήριο τον Θεό και τον Οποίον έχουν αποκλείσει. (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
  • Οι άνθρωποι έχουν πολλά ελαττώματα και ιδιοτροπίες. Να τους διορθώσουμε όλους, είναι αδύνατον. Δεν μένει λοιπόν άλλη λύση, από το να μάθουμε να υπομένουμε και να τους ανεχόμαστε όλους. Αρκετοί άνθρωποι είναι αγνώμονες. Αν περιμένουμε ανταπόδοση, θα στεναχωρηθούμε. Αν όμως δεν περιμένουμε, τότε θα είμαστε ήρεμοι. Από τους ανθρώπους, να δεχόμαστε ό,τι μας δίνουν. Σε κάποιον προσφέρεις ένα πέλαγος αγάπης. Και αυτός ανταποκρίνεται με τον εξής τρόπο: παίρνει ένα σταγονόμετρο και σου λέει: ''Άνοιξε τα χέρια σου!... Μια..., δύο..., τρεις...'' και σου δίνει δύο - τρεις σταγόνες αγάπης! Τί, να κάνουμε;! Δεκτό και αυτό! Όταν σας αδικούν οι άνθρωποι, να ξέρετε ότι αποκτάτε μετοχές στον Ουρανό. Όταν μας αδικούν οι άνθρωποι, μας δικαιώνει ο Θεός. Γενικά, τους ανθρώπους να τους δεχόμαστε όπως είναι και όχι όπως θα θέλαμε εμείς να είναι... (π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)
  • Είναι 2 περιπτώσεις, που θα πρέπει να κρατήσεις έναν άνθρωπο μακριά σου: α) όταν καταλαβαίνεις, ότι μια επανάληψη σχέσεων, μπορεί να δημιουργήσει μια άσχημη πρωτυτέρα κατάσταση ή ακόμα και χειρότερη. Εμείς βέβαια, θα είμαστε ανεξίκακοι για το κακό που μας έκανε, ταυτόχρονα όμως τον κρατάμε μακριά σαν ένα σκυλί, που κινδυνεύουμε να μας ξαναδαγκώσει. Η συμπεριφορά αυτή είναι αυτό που λέει ο Απόστολος Παύλος: ''Μη δώτε αφορμή τους ζητούντας αφορμή''. Μην του δώσεις δηλ. την ευκαιρία να αμαρτήσει ξανά και να σε ξαναπικράνοει και β) όταν υπήρξαν παράνομες σαρκικές σχέσεις στο παρελθόν με το συγκεκριμένο πρόσωπο. Τότε, δεν πρέπει ούτε ''καλημέρα'' να λέμε με το πρόσωπο αυτό, γιατί υπάρχει κίνδυνος, ο διάβολος να δημιουργήσει κατάσταση, χειρότερη της πρώτης. Είναι η μόνη περίπτωση, που σου επιβάλλεται, να μην πεις την ''καλημέρα'' του Θεού. (Παναγόπουλος)
  • Συναντάσαι με κάποιον και βλέπεις ότι είναι Χριστιανός και μέσα σε 5-10 λεπτά αρχίζεις μια τέτοια συζήτηση, λες και γνωριζόσουν μαζί του χρόνια. Του αποκαλύπτεις προβλήματα και μυστικά, που τα γνωρίζεις μόνο εσύ. Από που βρήκες την εμπιστοσύνη και λες τα πράγματα αυτά σε αυτόν; Ποιός σε λέει, ότι εδώ είναι άνθρωπος εμπιστοσύνης; Είναι ο Χριστός. Κατά συνέπεια η συγγένεια και η φιλία εν Χριστώ, είναι ανώτερη από όλες τις άλλες τις ψεύτικες φιλίες και συγγένειες. (Παναγόπουλος)
  • Καλύτερα να πικραθείς με τους συγγενείς και να διακόψεις τις σχέσεις σου με όλους τους ανθρώπους, παρά να χαλάσεις την σχέση σου με το Θεό, επειδή το θέλουν εκείνοι. (Παναγόπουλος)
  • Οι άνθρωποι που ζούνε κατά Χριστώ, είναι ''καρφί'' στο μάτι των άλλων που είναι ασεβείς και είναι μακριά από τον Θεό, διότι: α) Η ζωή εκείνων, τους ελέγχει τη συνείδηση και επειδή καίγονται και δεν αντέχουν αυτόν τον έλεγχο, τους κάνουν πόλεμο, τους κοροϊδεύουν κ.ά. και β) ο σατανάς που είναι μέσα τους, τους υποκινεί να τους μισήσουν, να τους κάνουν κακό και να τους ρίξουν και αυτούς στην αμαρτία. Θέλουν δηλ. το περιβάλλον τους να είναι σαν το δικό τους, ώστε να αναπαύονται. (Παναγόπουλος)
  • Χαιρέτα καβαλάρης, για να σε χαιρετούν όταν ξεπεζέψεις. (Καραϊσκάκης)
  • Ο σκοπός όπου από την αρχή του κόσμου οι άνθρωποι μαζεύτηκαν από τα δάση την πρώτη φορά, για να κατοικήσουν όλοι μαζί, χτίζοντας χώρες και πόλεις, είναι για να συμβοηθιούνται και να ζήσουν ευτυχισμένοι και όχι να τρώγονται μεταξύ τους ή να ρουφά το αίμα τους ένας. (ΡήγαςΦερραίος)
  • Άμα προσπαθείς να ευχαριστήσεις τους πάντες, δεν πρόκειται να ευχαριστήσεις κανέναν. (Αίσωπος)
  • Κράτα άριστες σχέσεις με τους εργαζομένους, τίποτα δεν γίνεται χωρίς τους πολλούς. (Μουζάκης - Επιχειρηματίας)
  • Ποτέ άλλοτε οι στέγες των σπιτιών των ανθρώπων δεν ήταν τόσο κοντά η μία στην άλλη, όσο είναι σήμερα. Και ποτέ άλλοτε οι καρδιές των ανθρώπων δεν ήταν τόσο μακριά, η μία από την άλλη, όσο είναι σήμερα. (Αντώνης Σαμαράκης)
  • Ακόμα και οι ληστές και οι κλέφτες συμπεριφέρονται δίκαια μεταξύ τους, γιατί αλλιώς, δεν μπορούν να κάνουν τίποτε. (Πλάτωνας)
  • Αυτό που αξίζει περισσότερο σε όλες τις σχέσεις μας, είναι εκείνο που δίνεις και όχι εκείνο που παίρνεις. (Σαίξπηρ)
  • Οι άλλοι μας εκνευρίζουν, όχι επειδή δεν είναι τέλειοι, αλλά επειδή δεν είναι όμοιοί μας. (Σαντιγιάνα)
  • Οι απότομες κουβέντες δεν κάνουν φίλους. Μια κουταλιά μέλι θα πιάσει περισσότερες μύγες από ένα γαλόνι ξύδι. (Φραγκλίνος)
  • Όσοι πιστεύουν πως δεν έχουν πια την ανάγκη των άλλων, γίνονται αδιάλλακτοι. (Βώβεναργκ)
  • Όποιος είναι πολύ ευχαριστημένος με τον εαυτόν του, σπάνια είναι ευχαριστημένος με τους άλλους. Και οι άλλοι επίσης, είναι πολύ λιγότερο ευχαριστημένοι μαζί του. (ΛαΡασφουκώ)
  • Κολακεύουμε ανθρώπους που τους γνωρίζουμε ελάχιστα. Χαιρετάμε τους αγνώστους περαστικούς, αλλά πληγώνουμε με απερισκεψία αυτούς που μας αγαπούν πειρσσότερο... (Βίλκοξ)
  • Κάποιος καρβουνιάρης, διηγείται ο Αίσωπος, προσκάλεσε έναν λευκαντή υφασμάτων να έρθει να συγκατοικήσουν στο ίδιο σπίτι. ''Λυπούμαι'', απάντησε ο λευκαντής, ''αυτό μου φαίνεται μάλλον αδύνατον. Φοβούμαι μήπως όσα εγώ λευκαίνω, εσύ θα τα μαυρίζεις''. Γι' αυτό η Αγία Γραφή συμβουλεύει σχετικά: ''Μην συνάπτετε στενό σύνδεσμο με τους απίστους, με τους οποίους δεν μπορείτε να γίνετε ταιριαστό ζευγάρι, ώστε να μπείτε κάτω από τον ίδιο ζυγό. Γιατί ποιά συμφωνία μπορεί να υπάρξει μεταξύ διακιοσύνης και ανομίας; Και ποιά επικοινωνία ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι;'' (Β' Κορινθίους 5,14)
  • Να μην φοβάσαι αυτούς που δεν σε γνωρίζουν και δεν κατάφεραν να μπουν στην ψυχή σου... Να φοβάσαι αυτούς που αγαπάς και σε γνωρίζουν καλά... Μόνο αυτοί μπορούν να σε πληγώσουν με το χειρότερο τρόπο...
  • Οι σχέσεις - όλων των ειδών - είναι σαν την άμμο που κρατάς στην παλάμη του χεριού σου. Αν την κρατάς χαλαρά, με την παλάμη σου ανοιχτή, η άμμος παραμένει στο σημείο που είναι. Τη στιγμή που κλείνεις το χέρι σου και το σφίγγεις, η άμμος γλυστρά μέσα από τα δάχτυλά σου. Μπορεί να μείνει λίγη, αλλά η περισσότερη θα σου σκορπίσει. Έτσι είναι και μία σχέση. Αν την κρατάς χαλαρά, με σεβασμό για τον άλλο άνθρωπο και με πνεύμα ελευθερίας, κατά πάσα πιθανότη τα θα παραμείνει ανέπαφη. Αν όμως την κρατάς πολύ σφιχτά, με κτητική διάθεση, τότε η σχέση αυτή, σαν την άμμο, θα γλυστρήσει και θα χαθεί...
  • Οι σχέσεις μας με τους ανθρώπους, πρέπει να ίδια με την σχέση που έχουμε με την φωτιά. Ούτε πολύ κοντά για να μην καούμε, ούτε πολύ μακριά, για να μην κρυώσουμε...
  • Είναι βεβαίως καθήκον το να είναι κάποιος αξιαγάπητος, αλλά πρέπει να προσέχει, μήπως το εξασκεί σε βάρος των άλλων αρετών.
  • Ενώ ο σημερινός άνθρωπος μπορεί να επικοινωνεί αμέσως με κάθε μέρος της γης, δεν επικοινωνεί με τον διπλανό του.
  • Αν η σχέση δεν σε κάνει καλύτερο άτομο, τότε είσαι με το λάθος πρόσωπο.
  • Δεν υπάρχει καμμία τυχαία συνάντηση. Κάθε πρόσωπο στη ζωή μας είναι μια δοκιμή, μια ποινή ή ένα δώρο...
  • Τα ζώα συννενοούνται, χωρίς να μιλάνε και οι άνθρωποι που μιλάνε, δεν μπορούν να συννενοηθούν.
  • Μην κρατάς κακία σ΄αυτούς που σε στενοχωρούν. Να κρατάς απόσταση...
  • Όποιος μπαίνει στον μύλο αλευρωμένος βγαίνει.
  • Μαζί δεν κάνουμε και χώρια δεν μπορούμε.
  • Όταν ήμουν νύφη, δεν είχα καλή πεθερά. Τώρα που έγινα πεθερά, δεν έχω καλή νύφη.
  • Συμπεθεριά και κουμπαριά τον πρώτο χρόνο αγάπη.
  • «Όταν ή­μουν ακόμη λα­ϊ­κός, διηγείται ο Ιερομόναχος Ιάκωβος,φοι­τη­τής στο Εκκλησιαστι­κό Λύκειο Λαμί­ας, το έ­τος 1986, α­νέ­βη­κα στο Ά­γι­ον Ό­ρος και ε­πι­σκέφ­τη­κα, μετά α­πό ευ­λογί­α που εί­χα α­πό τον γέ­ροντά μου (Άγιο) ΓέρονταΙάκωβο Τσα­λί­κη, τον (Άγιο) Γέρον­τα Πα­ϊσι­ο, για να τον συμ­βου­λευ­τώ, αν πρέ­πει να γίνω μονα­χός ή όχι. Ο γέ­ρον­τας Ιάκωβος ευ­λα­βεί­το το γε­ρο - Παϊ­σι­ο και ό­ταν πή­γα, μου έ­δω­σε, να του δώσω κά­τι για ευλογία και πρό­σθε­σε: - Να πας στον γε­ρο - Παϊ­σι­ο, ό­ταν βγει στην Θεσ­σα­λο­νί­κη, ας έρ­θει να μας δει. Ε­γώ, Γιαν­νά­κη μου (έτσι ήταν το όνομα μου ως λαϊκός), εί­ναι δύ­σκο­λο να δω τον Γέροντα, γι­α­τί πρέ­πει να πε­ρά­σω βου­νά, λαγκά­δι­α, θά­λασ­σα, που δεν το επιτρέ­πει η υγε­ί­α μου και ε­ξάλλου ο γε­ρο - Πα­ϊ­σι­ος εί­ναι Ά­γι­ος, εγώ α­μαρ­τω­λός και α­νά­ξι­ο­ς. Μου έ­δω­σε τό­τε και 5.000 δραχ­μές να α­νά­ψω κε­ρί στο Εκ­κλη­σά­κι του. Ό­ταν πή­γα στο Ό­ρος, συ­νάν­τη­σα τον Γέ­ροντα έ­ξω α­κρι­βώς α­πό την πόρ­τα του· Μόλις μας εί­δε - ή­μουν μα­ζί με κάποι­ο Ι­ε­ρο­μό­να­χο -, μας λέ­ει: - Βρε, κα­λώς τους, βρε, κα­λώς τους!
    Πήραμε ευ­χή και λέ­ει σε μέ­να:
    - Βρε, τί λες; Θα σε κά­νου­με κα­λό­γε­ρο;
    - Γέροντα, του λέ­ω, έ­χω πρό­βλη­μα α­πό το­υς γονείς μου.
    - Άκου­σε να σου πω, ά­φη­σε το­υς γο­νείς να κλά­ψουν έ­να-δυ­ό μή­νες, για να μην κλαις ε­σύ αιωνίως, και πήγαι­νε πριν χά­σεις τον θη­σαυ­ρό (εν­νο­ού­σε τον γέ­ρον­τα Ιάκωβο, χω­ρίς να....του πω που σκεπτόμουν να πά­ω γι­α να μο­νά­σω).
    - Γέροντα, έ­χε­τε την ευ­χή του π. Ι­α­κώ­βου α­πό τον Ό­σι­ο Δαυ­ίδ.
    - Αχ, παι­δί μου, αυ­τοί εί­ναι σή­με­ρα οι Ά­γι­οι που α­γω­νί­ζον­ται και προ­σεύχον­ται έχον­τας τα­πε­ί­νω­ση και αγά­πη. Ε­γώ δεν εί­μαι ά­ξι­ος να δω αυ­τόν τον γί­γαν­τα της Ορ­θο­δο­ξί­ας, αλ­λά εί­ναι και μακριά πολύ για να τον συ­ναν­τή­σω, χρει­ά­ζε­ται αγώνας και κό­πος πο­λύς. Αλ­λά ο Θε­ός μας έ­χει δώ­σει α­γά­πη και ε­πι­κοι­νω­νού­με πνευμα­τι­κά με­τα­ξύ μας.
    Α­φού μας εί­πε πολ­λά πνευ­μα­τι­κά και συμβου­­λές, στο τέ­λος του λέ­ω:
    - Γέροντα, εί­ναι ευ­λο­γη­μέ­νο να προ­σκυ­νή­σω στο Εκ­κλη­σά­κι σας για ευ­λο­γί­α;
    Και ο Γέροντας μου λέ­ει:
    - Ό­χι, δεν χρει­ά­ζε­ται.
    - Γέροντα, κάν­τε α­γά­πη, για ευ­λο­γί­α.
    - Όχι, παι­δί μου, για­τί μπο­ρεί ο γε­ρο - Ιάκωβος, να σου έ­χει δώ­σει κα­νέ­να πεντοχίλιαρο και με­τά τι θα το κά­νω ε­γώ, που εί­μαι κα­λό­γε­ρος; Δεν με ά­φη­σε να προ­σκυ­νή­σω. Μου έ­δω­σε έ­να κομ­πο­σχοι­νά­κι και έ­να σταυ­ρου­δά­κι να το δώ­σω στον Γέροντά μου. Ό­ταν ε­πέστρε­ψα στο Μο­να­στή­ρι, με δέχ­τη­κε ο Γέροντας με χα­ρά. Και του έ­δω­σα τα δώρα α­πό τον γέ­ρον­τα Παϊσι­ο και α­μέ­σως μου λέ­ει: - Το πεν­το­χί­λι­α­ρο που δεν πή­ρε ο γέ­ρον­τας Παϊσι­ος και δεν σας ά­φη­σε να προσκυνήσε­τε, πάρ­το δικό σου, για τα έ­ξο­δα στην Σχο­λή στην Λα­μί­α. Ε­γώ έ­μει­να ά­ναυ­δος!
    - Γέροντα, που το ξέ­ρε­τε ε­σείς;
    - Να, μου λέ­ει στο αυ­τί ψι­θυ­ρι­στά. Ε­μείς, παιδί μου, ε­πι­κοι­νω­νού­με πνευματικά...

Και εμείς, ούτε με τον διπλανό μας μπορούμε να επικοινωνήσουμε...

***