Περί Ανάστασης του Χριστού

  • Ει δε Χριστός κηρύσσετε ότι εκ νεκρών εγήγερται, πως λέγουσί τινες εν υμίν ότι ανάστασις νεκρών ουκ έστιν; Ει δε ανάστασις νεκρών ουκ έστιν, ουδέ Χριστός εγήγερται. Ει δε Χριστός ουκ εγήγερται, κενόν άρα το κήρυγμα ημών, κενή δε και η πίστις υμών. Νυνί δε Χριστός εγήγερται εκ νεκρών, απαρχή των κεκοιμημένων εγένετο. [Εάν όμως κηρύττουμε, ότι ο Χριστός έχει αναστηθεί, πως λένε μερικοί μεταξύ σας, ότι ανάσταση νεκρών δεν υπάρχει; Εάν δεν υπάρχει ανάσταση νεκρών, τότε ούτε ο Χριστός έχει αναστηθεί. Και εάν ο Χριστός δεν αναστήθηκε, τότε το κήρυγμά μας είναι χωρίς νόημα, το ίδιο και η πίστη σας. Όμως όχι! Διότι τώρα ο Χριστός αναστήθηκε από τους νεκρούς, κάνοντας την αρχή για την ανάσταση όλων των νεκρών.] (Α' Κορινθίους 15,12-14)
  • Κάθε λόγος είναι αληθινός όταν τον πουν 2 ή 3 μάρτυρες... Για την Ανάσταση όμως του Χριστού μαρτυρούν 12 και εσύ ακόμα απιστείς στην Ανάσταση; (Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων)
  • Το χειμώνα τα δέντρα εμφανίζονται σαν νεκρά. Πού είναι τα φύλλα της συκιάς; Πού είναι τα σταφύλια στο αμπέλι; Το χειμώνα φαίνονται όλα νεκρά. Την άνοιξη όμως, όλα εμφανίζονται χλοερά. Και όταν φτάσει ο κατάλληλος καιρός, τότε από το θάνατο γεννιέται ζωή. Γνωρίζοντας ο Θεός την απιστία σου, σου εμφανίζει κάθε χρόνο την ανάσταση με τα φαινόμενα αυτά. Έτσι βλέποντας στα άψυχα, να πειστείς για όσα συμβαίνουν στα έμψυχα. Και πράγματι μια μέρα, όλοι οι νεκροί θα αναστηθούνε. (Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων)
  • Ο Χριστός, με την Ανάστασή Του, δεν μας πέρασε από ένα ποτάμι, από μια διώρυγα, από μια λίμνη. Μας πέρασε από το θάνατο στη ζωή. Τώρα είναι όλα χαρά, χάρις στην Ανάσταση του Χριστού μας. Έχεις δει τα κατσικάκια τώρα την άνοιξη να χοροπηδούν πάνω στο γρασίδι, να τρώνε λίγο από τη μάνα τους και να χοροπηδούν ξανά; Έτσι έπρεπε και εμείς να χοροπηδούμε από χαρά ανείπωτη, για την Ανάσταση του Κυρίου και τη δική μας. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
  • Δεν αποκυλίστηκε ο λίθος του μνήματος του Χριστού, για να περάσει έξω ο Αναστημένος Κύριος, αλλά για να δηλωθεί η έγερσή του στα ανθρώπινα μάτια. (Άγιος Ιουστίνος)
  • Η Ανάσταση του Χριστού, είναι το πρώτο και το μεγαλύτερο δώρο, της Θείας Οικονομίας της σωτηρίας. (Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης)
  • Απόδειξη της Αναστάσεως είναι τα θαύματα των Αποστόλων. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Παντού η πλάνη συγκρούεται με τον εαυτό της και άθελά της, συνηγορεί υπέρ της αληθείας. Πρόσεξε όμως! Έπρεπε να πιστευτεί ότι ο Χριστός πέθανε, ότι τάφηκε και ότι Αναστήθηκε. Kαι όλα αυτά γίνονται από τους εχθρούς. Kοίταξε λοιπόν ότι τα λόγια αυτά βεβαιώνουν όλα αυτά. «Θυμήθηκε», λέγει, «ότι εκείνος ο πλάνος είπε ενώ ακόμη ζούσε». Άρα πέθανε! «Ότι μετά από τρεις ημέρες θα αναστηθώ. Δώσε λοιπόν διαταγή να σφραγιστεί ο τάφος». Άρα ετάφη! «Mήπως έρθουν οι μαθητές Του και τον κλέψουν». Άρα, αν ο τάφος σφραγιστεί, δεν θα γίνει καμμία απάτη! Δεν έγινε λοιπόν. Eπομένως η απόδειξη της Αναστάσεως, με όσα προτείνατε εσείς, έγινε αναντίρρητη. Γιατί αφού σφραγίστηκε, δεν συνέβη καμμία απάτη. Eάν όμως δεν έγινε καμμία απάτη και βρέθηκε ο τάφος κενός, είναι φανερό ότι Ανέστη ο Χριστός σαφώς και αναντιρρήτως. Eίδες ότι και χωρίς να το θέλουν, υποστηρίζουν την απόδειξη της αλήθειας; (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ότι δεν θα μπορούσαν οι Απόστολοι, αν η Ανάσταση του Κυρίου δεν ήταν αληθινή, να την πλάσουν, αυτό δεν χρειάζεται ούτε απόδειξη. Γιατί σε τί θα βασίζονταν; Στη δεινότητα των λόγων; Aλλά αυτοί ήταν πιο αμαθείς απ' όλους! Mήπως στα πολλά τους χρήματα; Aλλά αυτοί δεν είχαν ούτε ράβδο, ούτε υποδήματα! Mήπως στην ευγενή καταγωγή τους; Aλλά αυτοί ήταν άσημοι και κατάγονταν από άσημους γονείς! Mήπως στη μεγάλη πατρίδα τους; Aλλά κατάγονταν από ασήμαντα χωριά! Mήπως στο μεγάλο αριθμό τους; Aλλά δεν ήταν περισσότεροι από έντεκα και αυτοί μάλιστα διεσπαρμένοι! Mήπως στις υποσχέσεις του Διδασκάλου τους; Ποιάς; Γιατί αν δεν ανασταινόταν, ούτε εκείνες θα ήταν γι' αυτούς αξιόπιστες! (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Αν η Ανάσταση του Χριστού δεν ήταν πραγματική, τότε οι Απόστολοι - που σαν Τον είδαν δεμένο σκορπίστηκαν -, πως θα είχαν την δύναμη και την ώθηση να σπείρουν στα πέρατα της οικουμένης ένα φανταστικό γεγονός και να αντιστέκονται στις απειλές από ακονισμένα ξίφη, πυρακτωμένα τηγάνια και στους καθημερινούς μύριους θανάτους; Αν δεν Τον έβλεπαν Αναστημένο και δεν είχαν μέγιστη απόδειξη της δυνάμεώς Του, δεν θα διακινδύνευαν τη ζωή τους... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ρωτάνε πολλοί: Γιατί, μόλις αναστήθηκε ο Κύριος, να μην φανερωθεί αμέσως στους Ιουδαίους; Αυτός ο λόγος είναι περιττός. Αν υπήρχε ελπίδα να τους ελκύσει στην πίστη, δεν θα αμελούσε να φανερωθεί σε όλους. Το ότι δεν υπήρχε όμως τέτοια ελπίδα, το απέδειξε η ανάσταση του Λαζάρου: Αν και ήταν ήδη τέσσερις μέρες νεκρός και είχε αρχίσει να μυρίζει και να σαπίζει, τον ανέστησε μπροστά στα μάτια όλων. Ωστόσο, όχι μόνο δεν πίστεψαν, αλλά και εξαγριώθηκαν εναντίον του Χριστού τόσο, που ήθελαν να σκοτώσουν και Αυτόν και τον Λάζαρο. Αφού λοιπόν, όταν ανέστησε άλλον, όχι μόνο δεν πίστεψαν, αλλά και εξαγριώθηκαν εναντίον Του, αν τους φανερωνόταν όταν αναστήθηκε ο Ίδιος, δεν θα εξαγριώνονταν πολύ περισσότερο, τυφλωμένοι από το μίσος και την απιστία τους; Αλλά για ν' αφοπλίσει τον άπιστο από κάθε αμφιβολία, όχι μόνο σαράντα ολόκληρες μέρες εμφανιζόταν στους μαθητές Του και έτρωγε μάλιστα μαζί τους, αλλά παρουσιάστηκε και σε πάνω από πεντακόσιους αδελφούς, δηλαδή σε πλήθος ολόκληρο. Στο Θωμά μάλιστα, που δυσπιστούσε, έδειξε τα σημάδια απ' τα καρφιά και το τραύμα απ' την λόγχη. Και γιατί, λένε, να μην κάνει μετά την Ανάστασή Του μεγάλα και εντυπωσιακά θαύματα, αλλά μόνο έφαγε και ήπιε; Γιατί η ίδια η Ανάσταση ήταν το μέγιστο θαύμα και η πιο ισχυρή απόδειξη της Αναστάσεως ήταν, ότι έφαγε και ήπιε. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Eίδες ότι είναι λαμπρό το τρόπαιο της Αναστάσεως του Χριστού; M' αυτήν έχουν έρθει σ' εμάς τα άπειρα αγαθά, μ' αυτήν διαλύθηκε η απάτη των δαιμόνων, μ' αυτήν περιγελούμε το θάνατο. Mε την ανάσταση περιφρονούμε την παρούσα ζωή, μ' αυτήν επιθυμούμε σφοδρά τα μέλλοντα αγαθά. M' αυτήν, ενώ έχουμε σώμα, δεν έχουμε τίποτε λιγότερο, από τις ασώματες δυνάμεις, αν θέλουμε. (ΙερόςΧρυσόστομος)
  • Υπάρχει λοιπόν κάτι, που αναφέρεται συσκιασμένα απ' τους Ευαγγελιστές, το οποίο θα αποκαλύψω στην αγάπη σας. Το Ευαγγέλιο της Αναστάσεως του Κυρίου πρώτη απ' όλους τους ανθρώπους, όπως ήταν σωστό και δίκαιο, το δέχτηκε απ' Αυτόν η Θεοτόκος. Αυτή είδε πριν απ' όλους τον Αναστάντα και απόλαυσε την Θεία ομιλία Του. Όχι μόνο Τον είδε με τα μάτια της και Τον άκουσε με τα αυτιά της, αλλά και πρώτη και μόνη της αγγιξε τα Άχραντα πόδια Του, έστω και αν οι Ευαγγελιστές δεν τα λένε φανερά όλα αυτά. Η αιτία είναι, ότι δεν θέλουν να παρουσιάσουν σαν μάρτυρα της Αναστάσεως την μητέρα, για να μην δώσουν αφορμή υποψίας στους απίστους. (Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς)
  • ''Α! κοιμόντουσαν, λέτε, οι φύλακες και βρήκαν ευκαιρία και κλέψανε οι Απόστολοι το σώμα του Χριστού''. Αλλά όταν μιλάτε έτσι, μήπως κοιμάται το λογικό σας περισσότερο από όσο οι φύλακες; Εάν κοιμόντουσαν, τι είδαν; Και εάν δεν είδαν τίποτα, ποιού πράγματος είναι μάρτυρες; Τι είδους μάρτυρες είναι αυτοί που κοιμούνται; Σε τι περιλαμβάνεται η μαρτυρία τους; Να, είναι σαν να έλεγαν: Μαρτυρούμε, ότι οι μαθητές του Ιησού έκλεψαν το σώμα του και η μαρτυρία μας είναι απολύτως αδιαμφισβήτητη, διότι, όταν το σώμα κλάπηκε, κοιμόμασταν ύπνο τόσο βαθύ, ώστε ούτε ακούσαμε, ούτε είδαμε τίποτα!!! (Ιερός Αυγουστίνος)
  • Υπάρχει μόνο μια αμαρτία, η αμαρτία δηλαδή το να είσαι αναίσθητος, μπροστά στον Αναστάντα Κύριο. (ΙσαάκοΣύρος)
  • Με την Ανάστασή Του ο Κύριος κατατρόπωσε, τους 2 πιο μανιασμένους εχθρούς της ανθρώπινης ζωής: τον θάνατο και την αμαρτία. (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
  • Ο Θωμάς διαβεβαιώνει τους συμμαθητές Του πως δεν θα πιστέψει στην Ανάσταση του Κυρίου Του, αν δεν βάλει το δάχτυλό του στα σημάδια των χεριών Του, «εις τον τύπον των ήλων». Σίγουρα το λέει αυτό, επειδή οι φίλοι του είπαν πως ο ίδιος ο Κύριος τους έδειξε τις πληγές στα χέρια και την πλευρά Του. Οκτώ μέρες αργότερα, Κυριακή πάλι, οι μαθητές ήταν συναγμένοι. Μαζί τους ήταν και ο Θωμάς. Τότε και ενώ οι πόρτες ήταν πάλι κλεισμένες, ο Ιησούς μπήκε μέσα, στάθηκε ανάμεσά τους και είπε: ειρήνη υμίν (Ιωάν. 20,26). Όλα έγιναν όπως και την πρώτη φορά που εμφανίστηκε μπροστά τους. Όλα, μόνο που τώρα ήταν και ο Θωμάς μαζί τους. Φαίνεται πως ο Κύριος ήθελε να εμφανιστεί στο Θωμά ακριβώς όπως και στους άλλους, για να επιβεβαιώσει στο δύσπιστο μαθητή, όλα εκείνα που του διηγήθηκαν οι άλλοι δέκα. Γιατί περίμενε ο Κύριος να περάσουν οκτώ μέρες; Γιατί δεν εμφανίστηκε νωρίτερα; Πρώτο, για να είναι όλες οι συνθήκες και οι περιστάσεις ακριβώς ίδιες. Όπως την πρώτη φορά που εμφανίστηκε ήταν Κυριακή, έτσι έπρεπε να εμφανιστεί και τώρα Κυριακή. Δεύτερο, ώστε με την αναμονή να γίνει μεγαλύτερη η απιστία του Θωμά. Τρίτο, για να μάθει στους μαθητές Του την υπομονή και την καρτερία στην προσευχή, προκειμένου να μεταδώσουν στο φίλο τους, την δική τους πίστη, γιατί οι μαθητές σίγουρα θα προσεύχονταν να εμφανιστεί ξανά ο Κύριος για χάρη του Θωμά. Τέταρτο, για να συνειδητοποιήσουν οι μαθητές την αδυναμία τους, να πιστοποιήσουν την Ανάσταση του Κυρίου χωρίς τη δική Του βοήθεια. Και τελευταίο, ίσως επειδή ο αριθμός οκτώ υποδηλώνει τις έσχατες μέρες, την παραμονή της δεύτερης έλευσης του Χριστού, τότε που άνθρωποι σαν το Θωμά θα είναι πολύ αδύναμοι και χλιαροί στην πίστη, θα καθοδηγούνται με βάση τις αισθήσεις τους και θα πιστεύουν μόνο εκείνα που αντιλαμβάνονται μ' αυτές. Τότε οι άνθρωποι θα λένε, όπως κι ο Θωμάς: Αν δεν δώ, δεν θα πιστέψω! (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
  • Όπως ο θάνατος είναι η πηγή όλων των πικριών, είναι η καθολική πικρία, έτσι και η Ανάσταση του Σωτήρα Χριστού, είναι η πηγή κάθε χαράς, είναι η καθολική χαρά. (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)
  • Την Ανάσταση του Χριστού, την έμαθαν πρώτα οι Μυροφόρες και μετά οι Μαθητές του Χριστού. Αυτό δεν ήταν τυχαίο. Γιατί ο Χριστός επιτρέπει οι γυναίκες να μάθουν πρώτες τις Ανάσταση και όχι οι άνδρες; Διότι οι γυναίκες σαν <<μαγιά>>, έχουν καλύτερη αναπλαστική ικανότητα από τους άνδρες και μπορούν να αγαπήσουν περισσότερο το Θεό, από τους άνδρες και αυτή η αγάπη τους για το Θεό, θα είναι ικανή στο να βοηθήσουν και τους άνδρες. Απόδειξη της παραπάνω θέσης είναι η ίδια η Παναγία, που αγάπησε το Χριστό περισσότερο από όλους ανθρώπους. Η διαφορά μεταξύ της αγάπης της Παναγίας και του Τιμίου Προδρόμου, προς το Χριστό είναι ασύγκριτη. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
  • Η Ανάσταση του Χριστού είναι το θεμέλιο της σωτηρίας και της πίστεώς μας. Αυτή είναι ο στέφανος του Αγίου Ευαγγελίου, διότι χωρίς την Ανάσταση, δεν υπάρχει, ούτε ζωή, ούτε αναγέννηση και σωτηρία του κόσμου. Η Ανάσταση του Χριστού, ήταν αναγκαία για την συγχώρηση των αμαρτιών (Α' Κορ. 15,17), καί για την ενίσχυση της πίστεως (Α' Κορ. 15,17 καί Α' Πέτρ. 1,21). (Γέροντας Κλέοπας Ήλιε)
  • Κάθε τόπος μπορεί να γίνει τόπος Ανάστασης, φτάνει να ζεις την ταπείνωση του Χριστού. (Γερόντισσα Γαβριηλία Παπαγιάννη)
  • Σχετικά με την Ανάσταση του Κυρίου και με βάση έναν πολύ ωραίο συλλογισμό του Πασκάλ λέμε, ότι με τους Αποστόλους συνέβη ένα από τα τρία: Ή απατήθηκαν ή μας εξαπάτησαν ή μας είπαν την αλήθεια. Ας πάρουμε την πρώτη εκδοχή: Δεν είναι δυνατόν να απατήθηκαν οι Απόστολοι, διότι όσα αναφέρουν δεν τα έμαθαν από άλλους. Αυτοί οι ίδιοι ήταν αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες όλων αυτών. Εξάλλου δεν τσαν καθόλου φαντασιόπληκτοι ούτε είχαν καμμιά ψυχολογική προδιάθεση για την αποδοχή του γεγονότος της Αναστάσεως. Αντιθέτως ήταν τρομερά δύσπιστοι. Τα Ευαγγέλια είναι πλήρως αποκαλυπτικά αυτών των ψυχικών τους διαθέσεων: δυσπιστούσαν στις διαβεβαιώσεις, ότι κάποιοι Τον είχαν δει Αναστάντα. Και κάτι άλλο: Τί ήταν οι Απόστολοι, πριν τους καλέσει ο Χριστός; Μήπως ήταν φιλόδοξοι πολιτικοί ή οραματιστές φιλοσοφικών και κοινωνικών συστημάτων, που περίμεναν να κατακτήσουν την ανθρωπότητα και να ικανοποιήσουν έτσι τις φαντασιώσεις τους; Κάθε άλλο. Αγράμματοι ψαράδες ήταν. Και το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν, να πιάσουν κανένα ψάρι να θρέψουν τις οικογένειές τους. Πάμε τώρα στην δεύτερη εκδοχή: Μήπως μας εξαπάτησαν; Μήπως μας είπαν ψέματα; Άλλα γιατί να μας εξαπατήσουν; Τί θα κέρδιζαν με τα ψέματα; Μήπως χρήματα, μήπως αξιώματα, μήπως δόξα; Για να πει κάποιος ένα ψέμα, περιμένει κάποιο όφελος. Οι Απόστολοι όμως, κηρύττοντας Χριστό και Τούτον Εσταυρωμένο και Αναστάντα εκ νεκρών, τα μόνα τα όποια εξασφάλισαν ήταν: ταλαιπωρίες, κόποι, μαστιγώσεις, λιθοβολισμοί, ναυάγια, πείνα, δίψα, γυμνότητα, κίνδυνοι από ληστές, ραβδισμοί, φυλακίσεις και τέλος ο θάνατος. Και όλα αυτά για ένα ψέμα; Είναι εντελώς ανόητο και να το σκεφτεί κάποιος. Συνεπώς ούτε εξαπατήθηκαν, ούτε μας εξαπάτησαν οι Απόστολοι. Μένει επομένως η τρίτη εκδοχή, ότι μας είπαν την αλήθεια. (π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)
  • Δεν λέμε ότι ο Χριστός ''Αναστήθηκε", αλλά λέμε ότι "Ανέστη". "Χριστός Ανέστη εκ νεκρών". Αν λέγαμε ότι ο Χριστός "Αναστήθηκε", θα σήμαινε, ότι τον Ανέστησε κάποιος. Όμως ο Κύρος Ανέστη εκ νεκρών αυτεξουσίως. (π. ΕπιφάνιοςΘεοδωρόπουλος)
  • Η Ανάσταση του Χριστού υπογραμμίζει τη νίκη της αληθείας, πάνω στο ψέμα. Τη νίκη της αγάπης, πάνω στο μίσος. (Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος)
  • Ήταν άνοιξη, ο Άγιος Παΐσιος άκουγε τα πουλιά έξω να κελαϊδάνε και με ρωτάει: «Τί λένε, τώρα, τα πουλάκια;» «Που να ξέρω Γέροντα;» του λέω... «Ευλογημένε, λένε το Χριστός Ανέστη!» (Αρχιμ. Αρσένιος Κατερέλος)
  • Όποιος δεν έχει πίστη, δεν μπορεί να γιορτάσει αληθινά την Ανάσταση του Χριστού. (Φώτης Κόντογλου)
  • Γιατί αναστήθηκε ο Χριστός: α) Για να φανερώσει, ότι Εκείνος είναι πραγματικά η Ανάσταση και η Ζωή β) Γιατί ο θάνατος και ο Άδης δεν μπορούσαν να Τον κρατήσουν, επειδή ήταν Θεός γ) Γιατί ως Παντοδύναμος Θεός, είχε την εξουσία να πεθάνει, αλλά και να πάρει τη ζωή Του πίσω δ) Για να γίνει ο Χριστός, η ''απαρχή'' της δικής μας αναστάσεως ε) Για να αποδειχτεί η Θεία Του δύναμη στ) Για την δικαίωσή μας ζ) Για να νεκρώσει τον Άδη η) Για να ανακαινίσει την αθρώπινη φύση θ) Για να μας λυτρώσει από τις ανομίες μας ι) Για να λυτρώσει τον κόσμο από την πλάνη του διαβόλου ια) Για να λυτρωθούμε από την φθορά ιβ) Για να χαρίσει Ζωή σε όσους βρίσκονται στα μνήματα ιγ) Για να μας ανεβάσει από τον θάνατο στη Ζωή και από την γη στον Ουρανό ιδ) Για να σώσει τον κόσμο ιε) Για να αναστήσει τον Αδάμ με όλο του το γένος ιστ) Για να ανοίξει τις πύλες του Παραδείσου και να αγιάσει τους πιστούς ιζ) Για να μας λυτρώσει από την λύπη ιη) Για να φωτίσει τους ανθρώπους ιθ) Για να χορηγήσει στους ανθρώπους την αθανασία κ) Για να γίνει ο θάνατός μας κοίμηση. (Γιώργιος Μαυρομάτης)
  • Η Ανάσταση του Χριστού προσφέρει την αθανασία και την αφθαρσία σε όλους, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, επειδή όλοι οι άνθρωποι έχουν την ίδια φύση με τον άνθρωπο Ιησού... (Φλωρόφσκι)
  • Η μεγαλύτερη απόδειξη για την Ανάσταση του Χριστού είναι η ''αναστημένη'' ζωή εκείνων, που ομολογούν την Ανάσταση.
  • Οι άνθρωποι δεν έχουν ανάγκη να ακούσουν ερμηνευτικά κηρύγματα της Αναστάσεως του Χριστού, αλλά να δουν την Ανάσταση του Χριστού στη ζωή των πιστών.
  • Η Ανάσταση του Χριστού, είναι η ήττα της λογικής μας και η νίκη της πίστεώς μας.
  • Χωρίς την Ανάσταση, ο Χριστός θα ήταν ένας ακόμη Σωκράτης, έστω μεγαλύτερος.
  • Τα Ευαγγέλια δεν εξηγούν την Ανάσταση. Η Ανάσταση εξηγεί τα Ευαγγέλια.
  • Αν ο Χριστός δεν έχει Αναστηθεί, θα ήταν ένας πλάνος, ένας λαοπλάνος!

Αν ο Χριστός δεν έχει Αναστηθεί, Εκκλησία δεν θα υπήρχε!

Αν ο Χριστός δεν έχει Αναστηθεί, Μάρτυρες και Άγιοι δεν θα υπήρχαν!

Αν ο Χριστός δεν έχει Αναστηθεί, θα ήμασταν καταδικασμένοι στον αιώνιο θάνατο!

Η Ανάστασή Του όμως, μας καταδίκασε στην Αιώνια Ζωή!...

  • Πάσχα δεν είναι το αρνί, δεν είναι το κόκκινο αυγό, δεν είναι το τσουρέκι, δεν είναι η λαμπάδα, δεν είναι τα καινούρια ρούχα, δεν είναι η παρουσία μας στην Εκκλησία 10 λεπτά πριν το «Χριστός Ανέστη» και 1 λεπτό μετά. Πάσχα δεν είναι η λατρεία του φαγητού, το πανηγύρι, ο χορός και το ποτό. Πάσχα δεν είναι οι σούβλες στο δρόμο, δεν είναι η ανταλλαγή ευχών, δεν είναι η επιστροφή στο χωριό. Ή, τουλάχιστον, δεν είναι μόνο αυτά... Πάσχα είναι πάνω απ' όλα η γεύση της Βασιλείας του Θεού, η φωνή του Ουρανού που έρχεται μέσα μας, όταν Μεταλαμβάνουμε στην Θεία Λειτουργία! Τότε, νιώθουμε πως μ' όλο τον κόσμο είμαστε αδέλφια, γιατί μετέχουμε του κοινού ποτηριού της Ζωής! Πάσχα είναι η αλλαγή της ζωής μας, η ανάσταση μας από τα πάθη και τις κακίες που μας δέρνουν! Δεν αξίζει να λέμε ότι ήρθε το Πάσχα και εμείς δεν είμαστε συμφιλιωμένοι με το Θεό, το συνάνθρωπο, το γείτονα, τον εαυτό μας, ότι δεν νιώθουμε πιο ελεύθεροι από τα δεσμά της κακίας και του θανάτου. Πάσχα άλλωστε είναι η συντριβή του έσχατου εχθρού της ανθρώπινης φύσης, που είναι ο θάνατος: Θανάτω θάνατον πατήσας...
  • Τον 19ο αιώνα ένας φιλόδοξος Γάλλος, ο Λαρεβεγιέρ-Λεπώ δημιουργεί δική του θρησκεία και οργανώνει κίνημα με το όνομα Θεοφιλανθρωπισμός. Καταβάλλει υπεράνθρωπες προσπάθειες, αγωνίζεται επίμονα, αλλά το κίνημα του δεν ευδοκιμεί. Πικραμένος και απογοητευμένος από τη ματαίωση των σχεδίων του, εμπιστεύεται το πρόβλημά του στον μεγάλο και σοφό διπλωμάτη Ταλεϋράνδο. Εκείνος αφού τον άκουσε προσεκτικά, του δίνει μία συμβουλή έξυπνη και πολύ εύστοχη. ''Θα σου υποδείξω εγώ ένα τρόπο που, αν τον εφαρμόσεις, σίγουρα θα στεφθεί με επιτυχία το κίνημά σου. Θα φτιάξεις τη δυνατότερη θρησκεία του κόσμου, θα ξεπεράσεις το Χριστιανισμό και καθετί άλλο. Πρώτα θα κηρύξεις τη θρησκεία σου με πάθος, θα μιλάς με γλώσσα σκληρή, θα ελέγξεις και θα ξεσκεπάσεις κάθε αδικία και παρανομία. Τότε θα σε συλλάβουν, θα σε καταδικάσουν σε θάνατο, θα σε βασανίσουν, θα σε σταυρώσουν και αφού σ' ενταφιάσουν, εσύ την τρίτη ημέρα αναστήσου και έλα να σε δουν. Να είσαι βέβαιος, ότι η θρησκεία σου θα επικρατήσει...''. Με την απάντηση αυτή ο Ταλεϋράνδος ήθελε να πει: Καημένε Λεπώ, το μυστικό της επιτυχίας δεν βρίσκεται στο χρήμα, ούτε στη φιλοσοφία ή στην προπαγάνδα, αλλά στην ακατάβλητη δύναμη της Αναστάσεως...

***