Περί υπηρεσίας-διακονίας

  • Εί τις θέλει πρώτος είναι, έσται πάντων έσχατος και πάντων διάκονος. [Όποιος θέλει να είναι ο πρώτος, θα πρέπει να γίνει ο τελευταίος από όλους και ο υπηρέτης όλων.] (Κατά Μάρκον9,35)
  • Οςεάνθέληυμώνγενέσθαιπρώτος, έσταιπάντωνδούλος. [Όποιος από εσάς θέλει να γίνει πρώτος, πρέπει να γίνει δούλος όλων και να συμπεριφέρεται με την ταπεινοφροσύνη και την υπομονή και υπακοή του δούλου.] (ΚατάΜάρκον 10,44)
  • Ουδείςδύναταιδυσίκυρίοιςδουλεύειν·ήγαρτονέναμισήσεικαιτονέτεροναγαπήσει, ήενόςανθέξεταικαιτουετέρουκαταφρονήσει. ΟυδύνασθεΘεύδουλεύεινκαιμαμωνά. [Κανείς δεν μπορεί να υπηρετεί συγχρόνως δύο κυρίους· διότι η θα μισήσει τον ένα και θα αγαπήσει τον άλλον ή θα προσκολληθεί στον ένα και θα καταφρονήσει τον άλλο. Και εσείς δεν είναι δυνατόν να υπηρετείτε τον Θεό και τον πλούτο· ή θα αγαπήσετε τον Θεό και θα περιφρονήσετε τους επιγείους θησαυρούς ή θα υποδουλωθείτε εις αυτούς και θα καταφρονήσετε τον Θεό.] (ΚατάΜατθαίον 6,24 και Κατά Λουκάν 16,13)
  • Οςεάνθέληενυμίνμέγαςγενέσθαι, έσταιυμώνδιάκονος. Και ος εάν θέλη εν υμίν είναι πρώτος, έσται υμών δούλος· ώσπερ ο υιός του ανθρώπου ουκ ήλθε διακονηθήναι, αλλά διακονήσαι και δούναι την ψυχήν αυτού λύτρον αντί πολλών. [Όποιος θέλει να αναδειχθεί μέγας μεταξύ σας, ας είναι υπηρέτης σας. Και όποιος θέλει να είναι μεταξύ σας πρώτος, οφείλει να γίνει δούλος και να προσφέρει σε όλους με αγάπη και ταπεινοφροσύνη τις υπηρεσίες του. Όπως ακριβώς ο υιός του ανθρώπου δεν ήρθε για να υπηρετηθεί, αλλά για να υπηρετήσει και να δώσει την ζωήν Του λύτρον, για να εξαγοράσει και να ελευθερώσει από την αμαρτία και τον αιώνιο θάνατο, εκείνους που θα πιστέψουν σ' Αυτόν.] (ΚατάΜατθαίον 20,26-28)
  • Έκαστος ημών τω πλησίον αρεσκέτω εις το αγαθόν προς οικοδομήν. [Ο καθένας σας ας προσπαθεί να αρέσει στον πλησίον του, όχι για λόγους κολακείας και ιδιοτέλειας, αλλά για να τον υποβοηθεί στο καλό και να τον οικοδομή στην πνευματική ζωή.] (Προς Ρωμαίους 15,2)
  • Ωςκαιρόνέχομεν, εργαζώμεθατοαγαθόνπροςπάντας, μάλισταδεπροςτουςοικείουςτηςπίστεως.[Όσο έχουμε καιρό (σ' αυτήν τη ζωή), ας εργαζόμαστε το καλό σε όλους, ιδιαίτερα σε εκείνους, που έχουν την ίδια πίστη με εμάς.] (Προς Γαλάτας 6,10)
  • Mηταεαυτώνέκαστοςσκοπείτε, αλλάκαιταετέρωνέκαστος.[Μην κοιτάζετε κατά ένα τρόπο στενόκαρδο και μην επιδιώκετε ο καθένας τα ατομικά του συμφέροντα, αλλά να επιζητεί και ας εξυπηρετεί και τα συμφέροντα των άλλων.] (Προς Φιλιππησίους 2,4)
  • Τέκνον, ειπροσέρχηδουλεύεινΚυρίωΘεώ, ετοίμασοντηνψυχήνσουειςπειρασμόν·[Παιδί μου, εάν προσέρχεσαι να υπηρετήσεις τον Κύριον, ετοίμασε τον εαυτόν σου για διαφόρες δοκιμασίες.] (ΣοφίαΣειράχ 2,1)
  • ΔουλεύσατετωΚυρίωενφόβωκαιαγαλλιάσθεαυτώεντρόμω.[Υπηρετήσατε τον Κύριο με φόβο, για να δοκιμάσετε στην καρδιά σας την αγαλλίαση, που φέρνει η ευλάβεια προς τον Θεό και ο φόβος, μήπως τυχόν τον παροργίσετε με κάποια αμαρτία σας.] (Ψαλμοί 2,11)
  • Αυτοί που διακονούν αρρώστους, ανάπηρους κλπ. με αγάπη και υπομονή, αν έχουν αμαρτίες, σβήνουν τις αμαρτίες τους, με την θυσία που κάνουν. Αν δεν έχουν αμαρτίες, αγιάζονται. Κάποτε μια γυναίκα μου διηγήθηκε μερικά γεγονότα από την ζωή της πολύ θαυμαστά. Απόρησα, γιατί ήταν καταστάσεις που συναντούμε στους βίους των Αγίων και αυτή ήταν μια απλή γυναίκα. Όταν μου είπε πως είχε περάσει τα περισσότερα χρόνια της ζωής της, είδα ότι όλη η ζωή της ήταν μια θυσία. Από νέα ακόμη υπηρετούσε αρρώστους, γιατί στο πατρικό της σπίτι είχαν και τον παππού και την γιαγιά, που ήταν άρρωστοι. Όταν παντρεύτηκε, έμενε με τον πεθερό και την πεθερά της, που ήταν επίσης άρρωστοι. Μετά αρρώστησε ο άνδρας της, έμεινε κατάκοιτος και τον υπηρετούσε. Όλη την ζωή της δηλαδή αυτή η γυναίκα την πέρασε διακονώντας αρρώστους. Διψούσε όλα αυτά τα χρόνια να μελετήσει, να πάει σε κάποια αγρυπνία, αλλά δεν είχε χρόνο. Επειδή όμως ήταν δικαιολογημένη, ο Θεός στο τέλος, της έδωσε μαζεμένη την Χάρη Του. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Να προσέξουν αυτοί που διακονούν κάποιον άρρωστο, να μην τον κάνουν να γογγύσει. Μπορεί κάποιον να τον υπηρετούν για χρόνια, αν όμως μια φορά στο τέλος τον κάνουν να γογγύσει, τα χάνουν όλα. Είναι βαρύ να φύγει η ψυχή με γογγυσμό από αυτόν τον κόσμο. Αλλά και εκείνους μετά ο πονηρός θα τους βασανίζει, λεπταίνοντας δήθεν την συνείδησή τους. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Εγώ ποτέ στη ζωή μου δεν αισθάνθηκα τόσο καλά, όσο εκείνες τις λίγες μέρες που μου είπαν να γηροκομήσω έναν Γέροντα. Η γηροκόμηση, έχει μεγάλο μισθό! (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Όταν υπηρετούσα την θητεία μου, ήταν ένας ασυρματιστής στην αεροπορία, που ερχόταν στην μονάδα μας και έπαιρνε τα σήματα. Είχαμε σχέσεις, θεολόγος ήταν, έκανε και κηρύγματα. Όλοι όμως Ιησουΐτη τον έλεγαν, γιατί, όχι μόνο μια θυσία δεν έκανε, αλλά ούτε μια μικρή εξυπηρέτηση. Καμμιά φορά του έλεγα: «Αφού πας που πας στο αεροδρόμιο, σε παρακαλώ, δώσε και αυτά τα σήματα του τάδε». «Όχι, έλεγε, εγώ έφερα τα δικά μου και αυτός να πάει τα δικά του» και έτσι ανέπαυε τον λογισμό του, ότι δεν αδίκησε τον άλλον. Μα, αφού ο Χριστός δεν λέει απλώς: «αν σε παρακαλέσει κάποιος να πας ένα μίλι, πήγαινε δύο», αλλά λέει: «αν σε αγγαρέψει ένα μίλι, πήγαινε δύο». Ή δεν λέει: «αν σου ζητήσει τον χιτώνα, δώσε και το ιμάτιο», αλλά «αν σου αφαιρέσει τον χιτώνα, δώσε και το ιμάτιο». Να το λέei ο Χριστός αυτό και ο άλλος, ενώ θεωρεί τον εαυτό του πνευματικό άνθρωπο, να λέει: «Εγώ έφερα τα δικά μου, και αυτός να πάει τα δικά του»; Είναι σαν να λέει δηλαδή: «κορόϊδο είμαι να μου ζητήσει ένα μίλι και να πάω δύο;». Έμ, πώς θα πλησιάσει η Χάρις του Θεού σε έναν τέτοιον άνθρωπο; Ενώ, όταν κανείς εφαρμόζει το γραφικό χωρίο και άμα τον αγγαρεύουν ένα μίλι, πηγαίνει πιο πέρα, μετά εργάζεται ο Χριστός και αλλοιώνεται πνευματικά ο άλλος που τον αγγάρεψε και προβληματίζεται: «Βρε κοίταξε, λέει, εγώ τον αγγάρεψα ένα μίλι και αυτός πήγε πιο πέρα! Τόση καλωσύνη!». Εάν είχε και ο Χριστός αυτήν την κοσμική λογική που έχουν σήμερα πολλοί πνευματικοί άνθρωποι, δεν θα άφηνε τον ουράνιο Θρόνο Του, για να κατεβεί στην γη, να ταλαιπωρηθεί και να σταυρωθεί από εμάς τους ελεεινούς ανθρώπους. Μέσα όμως σ' αυτήν την κατ' άνθρωπο αποτυχία Του, ήταν κρυμμένη η σωτηρία όλων των ανθρώπων. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Με ποιά διάθεση οφείλουμε να υπηρετούμε τους αδελφούς; Σαν να προσφέρουμε υπηρεσία στον ίδιο τον Κύριο που είπε: "Ό,τι κάνατε σε έναν από τους μικρότερους σε αξία αδελφούς μου, σε μένα το κάνατε" (Ματθ. 25,40). (Μέγας Βασίλειος)
  • Ο καθένας οφείλει να έχει σκοπό στη ζωή του, να εξυπηρετεί και να βοηθά με την εργασία του, αυτούς που έχουν ανάγκη και όχι να εργάζεται, για να ικανοποιεί μόνο τις δικές του ανάγκες. (Μέγας Βασίλειος)
  • Γι' αυτό μας έδωσε ο Θεός χέρια και πόδια, για να μην έχουμε ανάγκη υπηρετών. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Από την μέλισσα να διδαχθείς, την αγάπη προς το ωραίο και προς την εργασία. Καθόσον η μέλισσα δεν κοπιάζει και δεν ταλαιπωρείται καθημερινώς για τον εαυτόν της τόσο, όσο για εμάς, έτσι αρμόζει και για σένα Χριστιανέ, το να μην φροντίζεις για τον εαυτόν σου, αλλά για τους άλλους. Όπως λοιπόν η μέλισσα, πετάει σε όλα τα λειβάδια, για να κάνει έτοιμο το τραπέζι στους άλλους, έτσι και εσύ, είτε μαζεύεις χρήματα, για τους άλλους να τα ξοδέψεις, είτε έχεις το χάρισμα του λόγου, μην το χώσεις στη γη, αλλά να το αξιοποιήσεις σε εκείνους που έχουν ανάγκη, είτε έχεις κάποιο άλλο προσόν, γίνε χρήσιμος σε εκείνους που έχουν ανάγκη τους κόπους σου. Δεν βλέπεις, ότι γι' αυτό κυρίως τον λόγο τιμάται η μέλισσα και αγαπάτε περισσότερο από τα άλλα ζώα, όχι επειδή κοπιάζει, αλλά επειδή κοπιάζει για τους άλλους; Και η αράχνη κοπιάζει και ταλαιπωρείται και απλώνει στους τοίχους λεπτά υφάσματα, που είναι ανώτερα από κάθε υφαντική ικανότητα κάθε γυναικός, όμως δεν εκτιμάται το ζώο αυτό, επειδή η εργασία της σε τίποτε δεν μας χρησιμεύει. Τέτοιο είναι όσοι κοπιάζουν και ταλαιπωρούνται για τον εαυτόν τους... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Πολλοί βεβαίως είναι πρόθυμοι να δώσουν χρήματα στους φτωχούς. Για να περιποιηθεί όμως ο ίδιος προσωπικά εκείνους που έχουν ανάγκη και μάλιστα να το κάνει με προθυμία, χρειάζεται μεγάλη και φιλόσοφος ψυχή. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Κανένας από τους Αγίους δεν επεδίωξε τα δικά του, αλλά καθένας φρόντιζε για το συμφέρον του πλησίον. Γι' αυτό και έλαμψαν περισσότερο. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Τίποτε άλλο δεν σε κάνει μιμητή του Χριστού, όπως το να φροντίζεις τους άλλους. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Και αν ακόμα νηστεύσεις και αν κοιμάσαι στο χώμα για σκληραγωγία και αν θυσιάσεις τον εαυτόν σου, τίποτε σπουδαίο δεν κάνεις, αν δεν φροντίζεις για τον πλησίον σου. (ΙερόςΧρυσόστομος)
  • Παιδί μου, εάν έρχεσαι για να υπηρετήσεις τον Θεό, προετοίμασε την ψυχή σου, να δοκιμάσει πειρασμούς. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Μη μου πεις λοιπόν, ότι «ο τάδε είναι δραπέτης και ληστής και κλέφτης και γεμάτος από άπειρα κακά», ή ότι είναι «φτωχός και παραπεταμένος και τιποτένιος και μηδαμινός», αλλά σκέψου, ότι και γι' αυτόν πέθανε ο Χριστός και φθάνει αυτό να σου δώσει αφορμή, για να τον φροντίσεις με επιμέλεια. (ΙερόςΧρυσόστομος)
  • Όταν ευφραίνεις την καρδιά του πλησίον σου και δέχεται από σένα πνευματική ευχαρίστηση, να είσαι βέβαιος ότι ευαρεστείς τον Θεό πολύ περισσότερο από το να κάνεις προσευχές και μεγάλες νηστείες. (Άγιος Νεκτάριος)
  • Η υπηρεσία προς τον Θεό, είναι ταυτόχρονα υπηρεσία προς τους ανθρώπους και η υπηρεσία προς τους ανθρώπους, είναι ταυτόχρονα υπηρεσία προς τον Θεό. (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
  • Να είσαι ευνοϊκά διατεθειμένος και πάντα πρόθυμος με έργα και με λόγια, να υπηρετήσεις τους άλλους, χωρίς τον παραμικρό εκνευρισμό, έχοντας κατά νου τα λόγια του Κυρίου: ''Όποιος από σας θέλει να είναι πρώτος, πρέπει να γίνει δούλος σας'' (Ματθ. 20,27). (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
  • Μετάτρεψε όλη την ζωή σου, σε μια υπηρεσία προς τον Θεό. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
  • Είναι αξιέπαινο πράγμα, το να παραχωρεί κανείς διακονητής τη θέση του στον αδελφό του και να τον προτιμάει. Ωφελείται αυτός που την παραχώρη­σε, περισσότερο από τον άλλο. Εγώ δεν θυμάμαι να έκανα τίποτα καλό, αλλά αν πάντοτε με σκέπασε η Χάρη του Θεού, απ' αυτό ξέρω ότι με σκέπασε, δηλ. από το ότι ποτέ δεν προτίμησα τον εαυτό μου από τον αδελφό μου, αλλά πάντα έβαζα πρώτο τον αδελφό μου. (Αββάς Δωρόθεος)
  • Πρέπει να προσέχουμε, όσο βρισκόμαστε ακόμα σε αυτήν την ζωή, τίνος την εξουσία αναγνωρίζουμε και ποιόν διακονούμε κατά την επίγεια ζωή μας. Τον Θεό ή τον διάβολο; Και ας μην αμφιβάλλουμε, ότι στην αιωνιότητα, ο καθένας μας θα είναι με το μέρος εκείνου, που διακόνησε σε τούτη τη ζωή. Αυτό σημαίνουν οι λόγοι του Κυρίου: "Όποιος θέλει να Με υπηρετεί, ας ακολουθεί τον δικό Μου δρόμο και όπου Είμαι Εγώ, εκεί θα είναι και ο δικός Μου υπηρέτης. Και ο Πατέρας Μου, θα τιμήσει, όποιον Με υπηρετεί. (Ιωάν. 12,26). Ανήκουμε στην βασιλεία του διαβόλου όταν διαπράττουμε την αμαρτία, ενώ κερδίζουμε την Βασιλεία του Θεού, όταν ασκούμε την αρετή με καθαρή καρδιά και επίγνωση. (Αββάς Μωϋσής)
  • Είναι τιμή να είσαι δούλος Κυρίου, διότι τότε είσαι τέλεια ελεύθερος. Μόνο ο δούλος Κυρίου έχει το Πνεύμα το Άγιο και κολυμπάει μέσα στη Χάρη. Όταν είσαι δούλος Κυρίου, είσαι στην ανωτάτη διακονία και είσαι ή πρίγκιπας ή πριγκίπισσα. Σε αυτόν τον βαθμό σε βάζει ο Κύριος, όταν τον υπηρετείς. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
  • Όποιος ήρθε σε αυτό τον κόσμο, για να τον διακονήσουν και να τον υπηρετήσουν οι άλλοι και όχι να διακονήσει τους άλλους, αυτός εφαρμόζει το ''ευαγγέλιο'' του διαβόλου. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
  • Είμαστε χρήσιμοι, μόνο όταν δεν υπάρχουμε για τον εαυτό μας και άχρηστοι, όταν υπάρχουμε μόνο για τον εαυτόν μας. (Γερόντισσα Γαβριηλία Παπαγιάννη)
  • Πρέπει να διακονούμε τους ανθρώπους με τη σκέψη, ότι δεν τους υπηρετούμε ως ανθρώπους, αλλά με τη σκέψη, πως υπηρετούμε τον Θεό. (Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας)
  • Διακονώντας και όχι εξουσιάζοντας τον αδελφό γινόμαστε όμοιοι με τον Κύριο. Ο Χριστός υπέδειξε την οδό, κατά τη νύκτα του Μυστικού Δείπνου. Ενώ ήταν ο Κύριος έπλυνε τα πόδια των μαθητών Του. (Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)
  • Αν δεν αποκτήσουμε το πνεύμα της διακονίας του πλησίον, η ζωή μας θα είναι ανώφελη. Αν θέλουμε να αναγεννήσουμε την φύση μας, να γίνουμε «καθ' ομοίωσιν» Θεού, ο πόθος να διακονήσουμε τον πλησίον, πρέπει να κυριαρχεί στη ζωή μας. Η διακονία του πλησίον, έχει σωτήρια δύναμη απείρως μεγαλύτερη από οποιαδήποτε θεολογική θεωρία. (Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)
  • Δεν ήρθα, για να επιβάλλω το θέλημά μου στον άλλον, αλλά για να τον υπηρετήσω, κατά το υπόδειγμα του Χριστού. Προσπαθείστε να ενεργείτε κατ' αυτόν τον τρόπο και θα δείτε ότι η Χάρη του Θεού, θα είναι μαζί σας. Ακολούθως, υιοθετείστε αυτήν την στάση σε κάθε στιγμή της ζωής σας. (ΓέρονταςΣωφρόνιοςτουΈσσεξ)
  • Οφείλουμε να είμαστε άκρως ευαίσθητοι, στις ανάγκες των άλλων. Τότε θα είμαστε ένα και η ευλογία του Θεού θα μένει πάντοτε μαζί μας. Άφθονη! (Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)
  • Η διακονία του πλησίον έχει σωτήρια δύναμη απείρως μεγαλύτερη, από οποιαδήποτε θεολογική θεωρία. (Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)
  • Οφείλουμε να πεθάνουμε για τον εαυτό μας, για να ζήσουν οι άλλοι. Ο Χριστός είπε: «Μη φοβηθείτε να χάσετε τη ζωή σας στη διακονία του αδελφού». Όποιος υπηρετεί τον άλλο σώζει την ψυχή του για την αιώνια ζωή. (Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)
  • Η Χριστιανική διακονία συνεπάγεται ευσπλαχνία αγάπης. Είναι αναγκαίο ή να δεχτούμε μέσα στην καρδιά μας τις δυσκολίες και τη θλίψη αυτών που προσέρχονται σε εμάς ή αλλιώς να εισέλθουμε εμείς στην καρδιά, στα βάσανά τους, να ταυτιστούμε μαζί τους. (Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)
  • Το διακόνημα χωρίς προσευχή, μοιάζει με το μεροκάματο ενός εργάτη, ενώ αυτός που κάνει το διακόνημά του μαζί με προσευχή, επιτελεί Θεία Λειτουργία. (Γέροντας Κλέοπα Ήλιε)
  • Ο άνθρωπος γίνεται περισσότερο άνθρωπος, όταν ζει περισσότερο για τους άλλους και λιγότερο για τον εαυτόν του. (ΓέρονταςΥάκινθος)
  • Εάν κάποιος λαϊκός θέλει να προσφέρει την διακονία του στην Εκκλησία και έχει έσοδα από αλλού (π.χ. έχει χωράφια, έχει μαγαζί, έχει δουλειά), ποτέ να μην δεχτεί να πάρει αμοιβή για την διακονία του αυτή. Πρόσεξε αδελφέ, μην πάρεις τίποτα! Κάντην αφιλοκερδώς και ταπεινά, χωρίς υστεροβουλία... (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
  • Χριστιανός θα πει, τίθεμαι στην υπηρεσία του άλλου. (Παναγόπουλος)
  • Όταν ο άνθρωπος θέτει τον εαυτόν του στην υπηρεσία του άλλου, με σκοπό να τον βοηθήσει και να τον ελεήσει, τότε όχι μόνο ο Χριστός, αλλά και όλες οι ουράνιες δυνάμεις είναι στη διάθεση αυτού του ανθρώπου. (Παναγόπουλος)
  • Σε παίρνουν τηλέφωνο το πρωί, να είσαι όλος διάθεση. Σε παίρνουν το μεσημέρι, να μην λες ποτέ "τρώω". Σε παίρνουν το βράδυ, να μην λες ποτέ "κοιμάμαι". Αυτό να το κράτησεις σε όλη σου την ζωή, για όλους τους ανθρώπους. Ποτέ να μην είσαι απασχολημένος για τον εαυτό σου. Να είσαι πάντα στην διάθεση των άλλων... (Κατερίνα Ζέρβα)
  • Θα είσαι ευτυχής, μόνο όταν θα μάθεις, πως να υπηρετείς τους άλλους. (Σβαϊτσερ)
  • Όποιος φροντίζει για τον αδελφό του, προνοεί για τον εαυτόν του. (Ξενοφών)
  • Αν ζείτε με άλλους, διακονείστε τους πρόθυμα, σαν να υπηρετείτε τον ίδιο το Θεό. Και μην απαιτείτε αγάπη για την αγάπη σας, μήτε την ευγνωμοσύνη για τις θυσίες που κάνετε, μήτε τον έπαινο για την ταπείνωσή σας.
  • Αυτός που υπηρετεί το Θεό, αγνοεί τον εαυτό του κι αυτός που υπηρετεί τον εαυτό του, αγνοεί το Θεό.
  • Είναι μεγάλο σφάλμα το να θέλουμε να υπηρετήσουμε τον Θεό, όπως ευχαριστεί εμάς και όχι όπως θέλει Εκείνος.
  • Πολλοί Χριστιανοί θέλουν να υπηρετούν το Θεό, μόνο από τη θέση του συμβούλου.
  • Αυτοί που δεν υπηρετούν τον Κύριο, είναι δούλοι του εαυτού τους.
  • Οι μεγαλύτερες υπηρεσίες είναι μάταιες, όταν τις προσφέρουμε με απροθυμία.
  • Όταν υπηρετείς τον Κύριο με κάποια αμφιβολία, είναι σαν να προσπαθείς να οδηγείς πατώντας φρένα.
  • Αυτοί που δεν υπηρετούν τον Κύριο, είναι δούλοι του εαυτού τους.
  • Στα μάτια του Χριστού, οι μικρές υπηρεσίες, έχουν την ίδια αξία όσο και οι πολύ μεγάλες.
  • Η αγάπη μας προς τον Χριστό φαίνεται από την ανταπόκριση στην πρόσκλησή Του, να Τον υπηρετήσουμε.
  • Η αγάπη δεν είναι ποτέ απασχολημένη, προκειμένου να υπηρετήσει.
  • Εκείνος που υπηρετεί τον Κύριο για χρήματα, θα πέσει στον πειρασμό να υπηρετήσει τον διάβολο, για περισσότερα χρήματα.
  • Πότιζε τα ξένα λειβάδια, αν θες να πρασανίζουν δίπλα τα δικά σου.
  • Κάνε τη ζωή σου μια διακονία αγάπης, και θα αξίζει πάντα να τη ζεις.
  • Μη ρωτάς τι κάνουν οι άλλοι για σένα, αλλά τι κάνεις εσύ για τους άλλους.

* Κάποια βραδυά ο Άγιος Ανδρέας ο δια Χριστόν, καθώς προσευχόταν, ήρθε σε έκσταση (μεταξύ ξύπνιου και ύπνου) και βρέθηκε στα βασιλικά παλάτια του ουρανού. Εκεί τον καλεί ο Ουράνιος Βασιλεύς και του λέει:

- Θέλεις να με υπηρετήσεις ολόψυχα και να σε κάνω έναν από τους στρατηγούς του παλατιού μου;

- Υπάρχει κανείς, Δέσποτα, που να μην θέλει το καλό του; αποκρίθηκε ο Άγιος Ανδρέας. Εγώ, πάντως, το επιθυμώ πολύ.

- Αν το επιθυμείς λοιπόν δοκίμασε τη γεύση της Βασιλείας Μου.

Συγχρόνως του πρόσφερε να πιεί κάτι. Έμοιαζε με χιόνι και ήταν τόσο γλυκό και νόστιμο, που δεν μπορούσε ο άνθρωπος να το φανταστεί. Μόλις το ήπιε είπε:

- Δος μου και άλλο, σε παρακαλώ, γιατί μόλις το ήπια ένιωσα να ευωδιάζει σαν Θεϊκό μύρο.

Εκείνος του έδωσε και δεύτερο που έμοιαζε στην όψη με κυδώνι. Αυτό όμως ήταν ξινό, πικρό σαν φαρμάκι, σαν την αψιθιά. Οταν το ήπιε απογοητεύθηκε, καταπικράθηκε και ξέχασε την προηγουμένη θαυμάσια γεύση που είχε. Βλέποντας τον λοιπόν λυπημένο ο Βασιλεύς τον ρώτησε:

- Είδες που δεν μπορείς να υποφέρεις την πικράδα του ποτού αυτού ή του φαγητού; Σου έδωσα να νιώσεις τον τελειότερο τρόπο με τον οποίο μπορεί κάποιος να Με υπηρετεί. Αυτή είναι ακριβώς η στενή και τεθλιμμένη οδός, η απάγουσα εις την ζωήν, εις την Βασιλείαν των Ουρανών.

- Μου φαίνεται πικρό το πράγμα, Δέσποτα. Ποιός μπορεί να σε υπηρετεί τρώγοντας ή και πίνοντας αυτό το φαρμάκι;
- Το πικρό το θυμάσαι, αποκρίθηκε ο Βασιλιάς, το γλυκό το ξέχασες; Πριν από το πικρό δεν σου έδωσε το γλυκό;

- Ναι, Δέσποτα, αλλά μου είπες ότι η οδός μοιάζει με το πικρό.

- Όχι, δεν σου είπα αυτό, κάτι άλλο. Η οδός αυτή βρίσκεται ανάμεσα στο πικρό και στο γλυκό. Το πικρό είναι οι κόποι και οι αγώνες και οι ιδρώτες για την αρετή ενώ το γλυκό και το νόστιμο είναι η δροσιά, είναι η ανάπαυσις και η παρηγοριά που προσφέρει η Αγαθότητά Μου σε όσους θλίβονται και υποφέρουν και μαρτυρούν για το χατήρι Μου. Δεν προσφέρω λοιπόν το πικρόν μόνον, ούτε πάλι μόνον το γλυκό, αλλά πότε το ένα και πότε το άλλο. Το ένα διαδέχεται το άλλο. Αν θέλεις λοιπόν να Με υπηρετήσεις πες μου, να το ξέρω από τώρα.

- Δος μου και πάλι, λέει, να τα δοκιμάσω και θα σου απαντήσω αποκρίθηκε ο μακάριος και Άγιος Ανδρέας.
Εκείνος του έδωσε πρώτα το πικρό και ο Ανδρέας καταπικραμένος
του είπε:

- Δεν μπορώ να Σε υπηρετώ και να τρώω από αυτό το φαρμάκι, είναι πικρό και ανυπόφορο.

Ο Βασιλιάς χαμογέλασε και βγάζοντας από τον κόρφο του κάτι πύρινο και ανθηρό που μοσχοβολούσε του είπε:

- Πάρε και φάγε, για να ξεχάσεις όλα.
Πήρε πραγματικά και έφαγε. Για πολλή ώρα ένιωθε τόση ηδονή, τόση γλυκύτητα και χαρά, τόση ευφροσύνη, τόση μακαριότητα ώστε βρισκόταν εκτός εαυτού. Νόμιζε ότι ζούσε μέσα σε υπερβολικά ευωδία, δόξα, λαμπρότητα, θεία τερπνότητα.

Όταν συνήλθε έπεσε στα πόδια εκείνου του μεγάλου, Ουρανίου Βασιλέως και Τον παρακαλούσε:

- Ελέησέ με, Πανάγαθε Δέσποτα, και δέξε με να σε υπηρετώ, γιατί κατάλαβα πραγματικά πως η υπηρεσία σου είναι πολύ ευχάριστη.

- Πίστεψέ με, του λέει εκείνος, ότι από τα πλούτη Μου, αυτό που σου έδωσα να γευτείς, είναι το πιο ασήμαντο! Ασφαλώς τώρα θα γυρίσεις πίσω. Στον υπόλοιπο χρόνο της ζωής σου, αν Με υπηρετήσεις σωστά και με αυταπάρνηση, τότε όσα έχω θα γίνουν δικά σου, θα γίνεις κληρονόμος της Βασιλείας μου...

  • Ένας ερημίτης προσευχόταν πολύ σκληρά και επίμονα, ζητώντας να συναντηθεί με τον Θεό. Επιτέλους κατάφερε να κλείσει ένα ραντεβού μαζί του. «Αύριο, πάνω στο όρος» του είπε ένας άγγελος. Την επόμενη ημέρα ο ερημίτης σηκώθηκε πολύ πρωί και κοίταξε το όρος, ήταν τελείως καθαρό από σύννεφα.
    Ξεκίνησε, λοιπόν, χαρούμενος και με δέος, προς την κορυφή του βουνού. Κάποια στιγμή, εκεί που περπάταγε κατά μήκος του μονοπατιού συνάντησε έναν άνθρωπο που είχε πέσει κάτω μέσα στα αγκάθια και του ζήτησε βοήθεια. «Λυπάμαι, βιάζομαι, έχω «ραντεβού» με τον Θεό» απάντησε ο ερημίτης και συνέχισε τον δρόμο του.
    Λίγο πιο κάτω, συνάντησε μια γυναίκα που έκλαιγε δίπλα στο άρρωστο παιδί της «Βοήθησε με σε παρακαλώ». «Λυπάμαι, δεν έχω χρόνο, ο Θεός με περιμένει στην κορυφή του βουνού». Προχώρησε ακόμα πιο γρήγορα για να μην αργήσει, αλλά εκεί που το μονοπάτι έγινε πιο δύσκολο, είδε ένα ηλικιωμένο εξαντλημένο, που του έδινε ένα ασκί «Δεν μπορώ να συνεχίσω άλλο, σε παρακαλώ πήγαινε να μου γεμίσεις το ασκί με νερό από την πηγή εδώ πιο κάτω. «Κάνε υπομονή, καλέ μου άνθρωπε, έχω ένα ραντεβού με τον Θεό και δεν θέλω να αργήσω!»
    Όταν ο ερημίτης έφτασε επιτέλους στην κορυφή του βουνού, στην πόρτα της καλύβας, όπου επρόκειτο να συναντηθεί με τον Θεό, βρήκε κρεμασμένο ένα μήνυμα: «Συγχώρεσε με που δεν είμαι εδώ, αλλά πήγα να βοηθήσω εκείνους που δεν βοήθησες εσύ στο διάβα σου». Μην ζητάμε να συναντηθούμε με τον Κύριο, αποφεύγοντας να διακονήσουμε τις ανάγκες των συνανθρώπων μας. Γιατί στο πρόσωπο του συνανθρώπου μας, συναντούμε τον ίδιο τον Θεό, γιατί οι άνθρωποι είναι πλασμένοι κατά εικόνα Θεού.
  • Ρωτήθηκε ένας Γέροντας: ''Είναι δύο μοναχοί. Ο ένας ζει ως ησυχαστής, νηστεύοντας τις 6 ημέρες της εβδομάδος και κοπιάζοντας πολύ. Ο άλλος υπηρετεί αρρώστους. Με ποιού έργου ο Θεός ευαρεστείται περισσότερο;'' Και ο Γέροντας απάντησε: ''Ο μοναχός που νηστεύει τις έξι μέρες, ακόμα και αν κρεμαστεί από το ρουθούνι του, δεν μπορεί να είναι ίσος με εκείνον που υπηρετεί αρρώστους...''.
  • Ο υποτακτικός κάποιου Γέροντα, έμενε στην καλύβα δέκα μίλια μακριά (περίπου 18 χιλιόμετρα) από την Σκήτη. Μια μέρα θέλησε να τον ειδοποιήσει ο Γέροντας, να έρθει να πάρει το ψωμί του. Ύστερα όμως σκέφτηκε: ''Για λίγα ψωμιά, να κάνω τον αδερφό να περπατήσει δέκα μίλια; Ας του τα πάω μόνος''. Έβαλε το ταγάρι στον ώμο και ξεκίνησε. Πηγαίνοντας, σκόνταψε σε μια πέτρα και έκανε τέτοια πληγή στο πόδι, που ήταν αδύνατον να σταματήσει το αίμα. Από τον υπερβολικό πόνο που ένοιωσε, άρχισε να κλαίει. ''Γιατί κλαίς;'', άκουσε πίσω του μια γλυκειά φωνή να τον ρωτάει. Έστρεψε το κεφάλι του και είδε έναν ωραίο Άγγελο! Δεν φοβήθηκε όμως, αλλά του έδειξε με το δάχτυλο την πληγή στο πόδι του. Τότε του είπε ο Άγγελος: ''Πάψε να κλαις γι' αυτό το τιποτένιο πράγμα. Τα βήματα που κάνεις για την αγάπη του Αδερφού, τα έχω μετρημένα και θα πάρεις την αμοιβή σου από τον Θεό...''. Ο Γέροντας πήρε θάρρος και χαρούμενος συνέχισε τον δρόμο του. Από τότε, προθυμοποιήθηκε να εξυπηρετεί τους Αδερφούς.
  • Όταν ο βασιλιάς της Γαλλίας Λουδοβίκος 15ος κάλεσε στο παλάτι του, τον περίφημο χειρούργο της εποχής του Μορέ, για να περιποιηθεί την πληγή που είχε στο πόδι του, του είπε: ''Γιατρέ, ελπίζω ότι θα με περιποιηθείς με διαφορετικό τρόπο από ότι περιποιείστε τους κοινούς ασθενείς σας''. ''Σερ, του απάντησε ο Μορέ, λυπούμαι πολύ, αλλά μου είναι αδύνατο να σας περιποιηθώ διαφορετικά''. ''Γιατί;'' ρώτησε ο βασιλιάς. ''Απλούστατα, διότι περιποιούμαι τους ασθενείς μου σαν βασιλείς!''.