Περί πίστης

• Ου πας ο λέγων μοι, Κύριε, Κύριε, εισελεύσεται εις την βασιλείαν των ουρανών, αλλ' ο ποιών το θέλημα του Πατρός μου του εν ουρανοίς. [Δεν θα μπει στην Βασιλεία των Ουρανών, όποιος μου λέει: ''Κύριε, Κύριε'', αλλά εκείνος που πράττει το θέλημα του Ουρανίου Πατέρα Μου.] (Κατά Ματθαίον 7,21)
• Κατά την πίστιν υμών γενηθήτω υμίν. [Όπως πιστεύετε (έτσι) να γίνει σε εσάς.] (Κατά Ματθαίον 9,29)
• Πας ουν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του Πατρός μου του εν ουρανοίς. Όστις δ' αν αρνήσηταί με έμπροσθεν των ανθρώπων, αρνήσομαι αυτόν καγώ έμπροσθεν του Πατρός μου του εν ουρανοίς. [Όποιος Με ομολογήσει ως Σωτήρα του και Θεό του μπροστά στους ανθρώπους, θα ομολογήσω και Εγώ μπροστά στον Πατέρα Μου, ότι είναι δικός Μου άνθρωπος. Εκείνος όμως που θα Με αρνηθεί μπροστά στους ανθρώπους, θα τον αρνηθώ και Εγώ μπροστά στον Ουράνιο Πατέρα Μου.] (Κατά Ματθαίον 10,32-33 και Κατά Λουκάν 12,8)
• Ος ου λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου, ουκ έστι μου άξιος. [Όποιος δεν παίρνει σταθερή την απόφαση να υποστεί κάθε ταλαιπωρία και σταυρικό ακόμη θάνατο για την πίστη του σε Μένα και δεν Με ακολουθεί ως αρχηγό και υπόδειγμά του, δεν είναι άξιος για Μένα.] (ΚατάΜατθαίον 10,38)
• Μακάριος έστιν ος εάν μη σκανδαλισθή εν εμοί. [Μακάριος είναι εκείνος, που δεν θα σκανδαλιστεί και δεν θα κλονιστεί στην πίστη του προς Εμένα.] (ΚατάΜατθαίον 11,6)
• Εάν έχητε πίστιν ως κόκκον σινάπεως, ερείτε τω όρει τούτω, μετάβηθι εντεύθεν εκεί, και μεταβήσεται. [Εάν έχετε πίστη σαν το μικρό σπόρο του σιναπιού, θα πείτε στο βουνό τούτο· πήγαινε από εδώ εκεί και εκείνο θα πηγαίνει.] (Κατά Ματθαίον 17,20)
• Αμήν λέγω υμίν, εάν έχητε πίστιν και μη διακριθήτε, καν τω όρει τούτω είπητε, άρθητι και βλήθητι εις την θάλασσαν, γενήσεται. [Σας διαβεβαιώνω, ότι εάν έχετε ακλόνητη πίστη και δεν αμφιβάλλετε στην δύναμη του Θεού και αν πείτε στο όρος τούτο: ''Σήκω και πέσε στην θάλασσα'', θα γίνει.] (ΚατάΜατθαίον 21,21)
• Ούτος ο λαός τοις χείλεσί με τιμά, η δε καρδία αυτών πόρρω απέχει απ' εμού. [Αυτός ο λαός με τιμά μόνο με τα χείλη, ενώ η καρδιά τους απέχει πολύ από Εμένα.] (ΚατάΜάρκον 7,6)
• Πάντα δυνατά τω πιστεύοντι. [Όλα είναι κατορθωτά στον πιστεύοντα.] (ΚατάΜάρκον 9,23)
• Αμήν γαρ λέγω υμίν ότι ος αν είπη τω όρει τούτω, άρθητι και βλήθητι εις την θάλασσαν, και μη διακριθή εν τη καρδία αυτού, αλλά πιστεύσει ότι α λέγει γίνεται, έσται αυτώ ο εάν είπη. [Διότι σας διαβεβαιώνω, ότι εκείνος που έχει τέτοια πίστη και θα πει στο βουνό τούτο: ''σήκω και πέσε στην θάλασσα'' και εφόσον δεν θα αισθανθεί καμμία αμφιβολία στην καρδιά του, αλλά θα πιστέψει, ότι όσα στη δόξα του Θεού λέει γίνονται, θα δει, ότι θα γίνει αυτό που θα πει.] (Κατά Μάρκον 11,23)
• Oς γαρ εάν επαισχυνθή με και τους εμούς λόγους, τούτον ο υιός του ανθρώπου επαισχυνθήσεται όταν έλθη εν τη δόξα αυτού και του πατρός και των αγίων αγγέλων. [Διότι, όποιος ντραπεί Εμένα και τους λόγους Μου, φοβούμενος εμπαιγμούς και περιφρονήσεις εκ μέρους των ανθρώπων, αυτόν θα ντραπή και ο Υιός του ανθρώπου να τον ονομάσει δικόν Του και θα τον αποκυρύξει, όταν με όλην Του την δόξα και με την δόξα του Πατρός και των Αγίων Αγγέλων έρθει ως Κριτής όλων.] (ΚατάΛουκάν 9,26)
• Ει τις έρχεται προς με και ου μισεί τον πατέρα εαυτού και την μητέρα και την γυναίκα και τα τέκνα και τους αδελφούς και τας αδελφάς, έτι δε και την εαυτού ψυχήν, ου δύναταί μου μαθητής είναι. [Εάν κανείς έρχεται προς Εμένα, για να γίνει οπαδός μου, και δεν απαρνείται τον πατέρα του και την μητέρα και την γυναίκα και τα τέκνα και τους αδελφούς και τις αδελφές, εφ' όσον αυτοί του είναι πρόσκομμα στην νέαν ζωή του και δεν απαρνείται και την ζωήν του, όταν η ανάγκη επιβάλλει να την θυσιάσει, αυτός δεν μπορεί να είναι μαθητής μου.] (Κατά Λουκάν 14,26)
• Ουδείς δύναται ελθείν προς με, εάν μη η δεδομένον αυτώ εκ του πατρός μου. [Κανείς δεν μπορεί να έρθει σε Εμένα και να με ακολουθήσει με πίστη, εάν δεν του έχει δοθεί αυτό το χάρισμα από τον Πατέρα Μου.] (ΚατάΙωάννην 6,65)
• Εάν γαρ μη πιστεύσητε ότι εγώ είμι, αποθανείσθε εν ταις αμαρτίαις υμών. [Εάν δεν πιστέψετε, ότι εγώ είμαι ο Μεσσίας, ο αληθινός και μοναδικός Σωτήρας, θα πεθάνετε βυθισμένοι στις αμαρτίες σας.] (Κατά Ιωάννην 8,24)
• Αμήν αμήν λέγω υμίν, ο πιστεύων εις εμέ, τα έργα α εγώ ποιώ κακείνος ποιήσει, και μείζονα τούτων ποιήσει. Και Ό,τι αν αιτήσητε εν τω ονόματί μου, τούτο ποιήσω, ίνα δοξασθή ο πατήρ εν τω υιώ. Εάν τι αιτήσητε εν τω ονόματί μου, εγώ ποιήσω. [Σας διαβεβαιώνω, ότι εκείνος που πιστεύει σε Μένα, θα κάνει χάρις στην πίστη του, τα μεγάλα και θαυμαστά έργα, τα οποία Εγώ κάνω και ακόμη μεγαλύτερα απ' αυτά. Και κάθετι που με πίστη θα ζητήσετε εν τω ονόματί Μου, θα το κάνω, για να δοξαστεί έτσι ο Πατήρ δια του Υιού. Εάν, λοιπόν, ζητήσετε κάτι, επικαλούμενοι με πίστη φωτισμένη και ζωντανήν το όνομά Μου, Εγώ θα το κάνω.] (ΚατάΙωάννην 14,12-14)
• Παν κλήμα εν εμοί μη φέρον καρπόν, αίρει αυτό, και παν το καρπόν φέρον, καθαίρει αυτό, ίνα πλείονα καρπόν φέρη. [Κάθε κλήμα, που είναι ενωμένο με Μένα, αλλά δεν φέρει καρπό, το κόβει και το αφαιρεί ο Πατήρ. Κάθε κλήμα, το οποίο φέρει καρπό, το καθαρίζει και το περιποιείται, για να φέρει περισσότερο καρπό. (Κάθε άνθρωπο, που λέει ότι πιστεύει σε Μένα, αλλά δεν έχει ως καρπό της πίστεώς του την αρετήν, τον αποκόπτει και τον αποχωρίζει από Μένα ο Πατήρ. Εξ αντιθέτου, τον πιστό, που έχει έργα αρετής, τον φωτίζει, τον ενισχύει, τον καθαρίζει, ώστε να κάνει περισσότερα ενάρετα έργα.)] (Κατά Ιωάννην 15,2)
• Έστι δε πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων. [Πίστη είναι η πραγματικότητα εκείνων που ελπίζουμε, η βεβαιότητα των πραγμάτων που δεν βλέπουμε.] (Προς Εβραίους 11,1)
• Χωρίς δε πίστεως αδύνατον ευαρεστήσαι· πιστεύσαι γαρ δει την προσερχόμενον τω Θεώ ότι έστι και τοις εκζητούσιν αυτόν μισθαποδότης γίνεται. [Χωρίς την πίστη, είναι αδύνατον να ευαρεστήσει ο άνθρωπος στον Θεό· διότι εκείνος που προσέρχεται στον Θεό, πρέπει απαραιτήτως να πιστέψει πρώτον, ότι υπάρχει Θεός και δεύτερον, ότι ο Θεός αποδίδει πάντοτε τον δίκαιο μισθό σε εκείνους που τον αναζητούν και προσέρχονται σ' Αυτόν και τηρούν το θέλημά Του.] (Προς Εβραίους 11,6)
• Τί το όφελος, αδελφοί μου, εάν πίστιν λέγη τις έχειν, έργα δε μη έχη; Μη δύναται η πίστις σώσαι αυτόν; [Τί ωφελεί, αδελφοί μου, εάν λέει κανείς ότι έχει πίστη, αλλά δεν έχει έργα, που επιβάλλει η πίστη; Μήπως αυτή η θεωρητική και γυμνή από καλά έργα πίστη, μπορεί να τον σώσει;] (Ιακώβου 2,14)
• Εάν δε αδελφός ή αδελφή γυμνοί υπάρχωσι και λειπόμενοι ώσι της εφημέρου τροφής, είπη δε τις αυτοίς εξ υμών, υπάγετε εν ειρήνη, θερμαίνεσθε και χορτάζεσθε, μη δώτε δε αυτοίς τα επιτήδεια του σώματος, τί το όφελος; Ούτω και η πίστις, εάν μη έργα έχη, νεκρά έστι καθ' εαυτήν. [Εάν ένας αδελφός Χριστιανός η μία αδελφή Χριστιανή δεν έχουν τα απαραίτητα ενδύματα, για να προφυλαχθούν από το ψύχος του χειμώνος και επί πλέον στερούνται από την αναγκαία τροφήν της ημέρας, τους πει ένας από εσάς: ''Πηγαίνετε στο καλό. Εύχομαι να ζεσταθείτε και να χορτάσετε καλά'', δεν τους δώσετε όμως αυτά, που τους χρειάζονται για την συντήρηση του σώματος, τί ωφελούν τα καλά σας λόγια; Έτσι και η πίστη, εάν δεν έχει έργα, είναι εξολοκλήρου νεκρή.] (Ιακώβου 2,15-17)
• Θέλεις δε γνώναι, ω άνθρωπε κενέ, ότι η πίστις χωρίς των έργων νεκρά έστιν; Αβραάμ ο πατήρ ημών ουκ εξ έργων εδικαιώθη, ανενέγκας Ισαάκ τον υιόν αυτού επί το θυσιαστήριον; Βλέπεις ότι η πίστις συνήργει τοις έργοις αυτού, και εκ των έργων η πίστις ετελειώθη. Οράτε τοίνυν ότι εξ έργων δικαιούται άνθρωπος και ουκ εκ πίστεως μόνον. Ώσπερ γαρ το σώμα χωρίς πνεύματος νεκρόν έστιν, ούτω και η πίστις χωρίς των έργων νεκρά έστι. [Θέλεις λοιπόν να γνωρίσεις, ω άνθρωπε κενέ, ότι η πίστη χωρίς τα έργα είναι νεκρή; Ο Αβραάμ, ο πατέρας μας, δικαιώθηκε από τα έργα του, επειδή πρόσφερε τον Ισαάκ, τον γιό του πάνω στο θυσιαστήριο. Βλέπεις ότι η πίστη συνεργούσε με τα έργα του και από τα έργα του η πίστη του τελειοποιήθηκε. Βλέπετε λοιπόν, ότι από τα έργα του δικαιώνεται ο άνθρωπος και όχι μόνο από την πίστη. Γιατί, όπως ακριβώς το σώμα χωρίς το πνεύμα είναι νεκρό, έτσι και η πίστη χωρίς τα έργα είναι νεκρή.] (Ιακώβου 2, 20-22, 24, 26)
• Ου δικαιούται άνθρωπος εξ έργων νόμου εάν μη δια πίστεως Ιησού Χριστού. [Ο άνθρωπος δεν γίνεται δίκαιος, δεν αποκτά την δικαίωση ενώπιον του Θεού πράττοντας τις τυπικές διατάξεις του Μωσαϊκού Νόμου, αλλά μόνο δια της φωτισμένης ενεργείας και ενεργού πίστεως στον Ιησού Χριστό.] (Προς Γαλάτας 2,16)
• Η πίστις υμών μη η εν σοφία ανθρώπων, αλλ' εν δυνάμει Θεού. [Η πίστη σας να μη θεμελιώνεται στην μάταια ανθρώπινη σοφία και ικανότητα των ανθρώπων, αλλά πάνω στην ακλόνητη και αιώνια δύναμη του Θεού.] (Προς Κορινθίους Α' 2,5)
• Εγενόμην τοις ασθενέσιν ως ασθενής, ίνα τους ασθενείς κερδήσω· τοις πάσι γέγονα τα πάντα, ίνα πάντως τινάς σώσω. [Στους ασθενείς κατά την πίστη και την αρετή Χριστιανούς έγινα και εγώ σαν ασθενής, για να κερδίσω στον Χριστόν τους ασθενείς. Σε όλους έγινα τα πάντα, χωρίς βέβαια να παραβώ ποτέ το θέλημα του Θεού, για να σώσω με κάθε τίμημα και θυσία έστω και μερικούς.] (Προς Κορινθίους Α' 9,22)
• Εάν και αθλή τις, ου στεφανούται, εάν μη νομίμως αθλήση. [Εάν και συμμετέχει κανείς σε αθλητικούς αγώνες, δεν παίρνει όμως ως βραβείο τον στέφανο, εάν δεν αγωνιστεί κατά τρόπο νόμιμο. (είναι μια απάντηση σε αυτούς που υποστηρίζουν, ότι πιστεύουν με τον τρόπο τους)] (Προς Τιμόθεον Β' 2,5)
• Έτοιμοι αεί προς απολογίαν παντί τω αιτούντι υμάς λόγον περί της εν υμίν ελπίδος μετά πραΰτητος και φόβου. [Να είστε πάντοτε έτοιμοι, για να απολογήστε υπέρ της αληθείας στον καθένα, που σας ζητεί απόδειξη γι' αυτά, που πιστεύετε και ελπίζετε να απολαύσετε εκ μέρους του Θεού, χωρίς να φανατίζεστε και να εξάπτεστε.] (Α' Πέτρου 3,15)
• Πιστός δεν είναι εκείνος που έχει τη γνώμη, ότι όλα είναι δυνατά από το Θεό, αλλά εκείνος που πιστεύει, ότι θα τα πετύχει όλα όσα ζητά από το Θεό. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
• Εκείνος που αποδοκιμάζεται από άλλον και δεν φιλονικεί μήτε με λόγια, μήτε νοερά μ' εκείνον που τον αποδοκιμάζει, αυτός έχει αληθινή πνευματική γνώση και παρουσιάζει βέβαιη πίστη στον Κύριο. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
• Πίστη είναι το να ζει κανείς με ταπεινοφροσύνη και να κάνει ελημοσύνες. (ΌσιοςΠοιμήν)
• Η πίστη είναι η αποκάλυψη της σοφίας. Και σαν σκοτισθεί η διάνοια, κρύβεται η πίστη και μας κυριεύει ο φόβος και κόβει την ελπίδα μας. Η πίστη που προέρχεται, δήθεν από τη μάθηση, δεν ελευθερώνει τον άνθρωπο από την υπερηφάνεια και από την αμφιβολία, αλλά εκείνη που ανατέλλει με την σύνεση και αυτή η πίστη λέγεται επίγνωση και φανέρωση της αλήθειας. Εκείνος που ησυχάζει και έλαβε πείρα από την αγαθότητα του Θεού, δεν έχει ανάγκη από αποδείξεις και ούτε είναι άρρωστη η ψυχή του, από την αρρώστια της απιστίας. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
• Όπως το φίδι σε κάθε κίνδυνο φυλάει το κεφάλι του, έτσι και ο σοφός Χριστιανός, σε κάθε δύσκολη περίπτωση, φυλάει την πίστη του, που αποτελεί το θεμέλιο της ζωής του. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
• Φυλάξου από την άρνηση και την προδοσία της πίστεως, γιατί την ημέρα της Κρίσεως, θα σε αρνηθεί ο Χριστός. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
• Φύλαξε την πίστη σου προς τον Κύριο, όπως το κογχύλι το σώμα του από τον κίνδυνο. (Μέγας Βασίλειος)
• Το να εφησυχάζει κανείς, όταν το κινδυνευόμενον είναι η Πίστη, τούτο είναι ίδιον της αρνήσεως, το να ελέγχει όμως, είναι ομολογία ειλικρινής. (ΜέγαςΒασίλειος)
• Πίστη σημαίνει πρωτίστως, εμπιστοσύνη στην Αγάπη του Θεού. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
• Ο άνθρωπος που έχει δώσει την καρδιά του στον Χριστό, δεν υποφέρει, όσες δυσκολίες και να του συμβούν. Χαίρεται, είναι γεμάτος εσωτερική χαρά. Είναι δραστήριος, προσεκτικός και δεν κάνει λάθη και ζημιές. Το μυαλό, τα χέρια, τα πόδια, όλα κινούνται από τη Χάρη του Θεού. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
• Η ολιγοπιστία οδηγεί τον άνθρωπο στον δρόμο του διαβόλου. Και όταν σε περιλάβει αυτός, δεν ξεφεύγεις εύκολα... (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
• Μην προσπαθείς να κατανοήσεις για να πιστέψεις. Πίστεψε για να κατανοήσεις. (Ιερός Αυγουστίνος)
• Αν πιστεύεις ό,τι σου αρέσει από το Λόγο του Θεού και απορρίπτεις ό,τι δεν σου αρέσει, τότε δεν πιστεύεις στο Λόγο του Θεού, αλλά στον εαυτόν σου. (ΙερόςΑυγουστίνος)
• Αν η πίστη είναι χάρισμα και κατόρθωμα μόνο της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος και καθόλου δικό μας, τότε δεν πρέπει να τιμωρηθούν οι άπιστοι, ούτε να βραβευτούν οι πιστοί. Η πίστη είναι κατόρθωμα και της αρετής του πιστού. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Πίστη είναι το να βλέπει κανείς ως ορατά, εκείναι που είναι αόρατα. Η πίστη είναι αποτέλεσμα της γνήσιας προαιρέσεως. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Πίστη είναι η αδίστακτη και πλήρης ελπίδα για όσα ο Θεός έχει υποσχεθεί σε μας και η πεποίθηση, ότι θα μας ακούσει σε αυτά που του ζητούμε. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Τα μεγαλύτερα πράγματα κατορθώνονται με την πίστη και όχι με τους λογισμούς. Χωρίς την πίστη, είναι αδύνατον να ευαρεστήσει κανείς τον Θεό. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Αυτό είναι το γνώρισμα της πίστεως, το να αφήνουμε κάθε εγκόσμια λογική και να ζητάμε το υπερφυσικό, να διώχνουμε τις αδύνατες σκέψεις και να δεχόμαστε, ότι όλα προέρχονται απο τη δύναμη του Θεού. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Υπομονή χρειάζεται η πίστη μας και όχι ενασχόληση με τα πολλά. Και όταν ο Θεός ''διατάζει'' να Τον υπακούμε, δεν πρέπει να είμαστε περίεργοι. Η έρευνα σκοτώνει την πίστη, γιατί εκείνος που ερευνά τα θέματα της πίστεως, δεν βρήκε ποτέ το ζητούμενο. Εκείνος που συνεχώς αναζητεί, δεν μπορεί να πιστέψει. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Η πραγματική σοφία και η αληθινή μόρφωση, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η πίστη και ο σεβασμός στο Θεό. (ΙερόςΧρυσόστομος)
• Δεν θα έχουμε κανένα κέρδος από την ορθή μας πίστη, αν η ζωή μας είναι αμαρτωλή, όπως επίσης δεν θα έχουμε καμμία ωφέλεια από την ενάρετη ζωή μας, αν η πίστη μας δεν είναι υγιής. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Δεν είναι δυνατόν εκείνος που ζει αμαρτωλή ζωή, να μην κλονίζεται και στην πίστη. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Κανένα κέρδος δεν θα έχει ο Χριστιανός εκείνος, που έχει μεν πίστη και δια του Αγίου Βαπτίσματος έλαβε την δωρεά του Αγίου Πνεύματος, αλλά γίνεται παίγνιο των διαφόρων παθών. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Ο πιστός πρέπει να είναι φωστήρας του κόσμου και να είναι ορατός από όλους και από το βάδισμα και από το βλέμμα, τη φωνή και κυρίως από τις καλές πράξεις. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Αν πεις, στο όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, με πίστη, τα πάντα πραγματοποίησες...! (Ιερός Χρυσόστομος)
• Για να ζήσει κανείς αιώνια, πρέπει να έχη πίστη στο Χριστό, πίστη που τρέφεται και με τα καλά έργα. Όποιος δεν έχει πίστη στο Χριστό, ακόμα και αν κάνει καλά έργα, δεν είναι δυνατό να κερδίσει την Ουράνια Βασιλεία. Ο ληστής που σταυρώθηκε μαζί με τον Κύριο, κέρδισε τον παράδεισο μόνο και μόνο με την πίστη του. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Πρόσεχε την πίστη και την υπακοή των Αποστόλων. Μόλις άκουσαν να τους καλεί ο Χριστός, δεν ανέβαλλαν, δεν έβαλαν κάτι πάνω απ' αυτό. Δεν είπαν: ''Ας πάμε για λίγο στο σπίτι μας, να συζητήσουμε με τους δικούς μας... Όλα τα άφησαν και ακολούθησαν τον Χριστό. Τέτοια υπακοή ζητάει ο Χριστός από εμάς, ώστε ούτε στιγμή να μην αναβάλλουμε, έστω και αν κάτι από τα θεωρούμενα αναγκαία, φαίνεται ως επείγον. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Ο πιστός δεν έχει ανάγκη να δει ''σημείο'' (θαύμα), αλλά χρειάζεται μόνο διδασκαλία και κατήχηση. Όποιος όμως ζητάει αποδείξεις ή της δυνάμεως ή της Προνοίας ή της φροντίδας του Θεού, αυτός δεν πιστεύει καθόλου, ότι ο Θεός είναι και δυνατός και φιλάνθρωπος. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Ο Απόστολος Θωμάς δεν αρνήθηκε την Ανάσταση. Δεν είπε: ''Αδύνατον να έγινε αυτό που μου λέτε. Μου αναγγέλλετε ακατόρθωτα πράγματα''. Απλώς ζήτησε πληροφορίες: ''Αν δεν δω εγώ τα σημάδια των καρφιών...''. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Ο ευγνώμων ληστής, είδε τον Χριστό σταυρωμένο ψηλά και όχι μόνο δεν σκανδαλίστηκε, αλλά πήρε μεγαλύτερη αφορμή να φιλοσοφήσει. Και αφού ξεπέρασε όλα τα ανθρώπινα και ανέβηκε ψηλά με τα φτερά της πίστεως, σκεπτόταν για τα μελλοντικά. Βλέποντας λοιπόν τον Χριστό στο Σταυρό και στα καρφιά και τον τόσο φρικτό χλευασμό από το διεφθαρμένο πλήθος, βάδιζε το σωστό δρόμο, λέγοντας το: ''Μνήσθητί μου''. Και αποστόμωνε τον άλλον ληστή, που βλασφημούσε, ενώ εκείνος εξομολογείτο τα αμαρτήματά του και ομολογούσε την ανάσταση. Και όλα αυτά, χωρίς να έχει δει νεκρούς να ανασταίνονται, λεπρούς να καθαρίζονται, χωλούς να θεραπεύονται, την θάλασσα να τιθασεύεται, τα δαιμόνια να διώκονται, τα ψωμιά να πληθαίνουν και όλα τα άλλα θαυμαστά που είδαν οι Ιουδαίοι. Και παρότι τα είδαν, όμως Τον Σταύρωσαν. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Να δείξω και την ευγνωμοσύνη του ληστή; Όταν ο Πέτρος, ο κορυφαίος των μαθητών, αρνιόταν το Χριστό, χωρίς να είναι σε σταυρό, τότε ο ληστής αν και βρισκόταν σς σταυρό, Τον πίστεψε. Και δεν το είπα αυτό, για να κατηγορήσω τον Πέτρο (μακριά μια τέτοια σκέψη), αλλά για να δείξω την μεγαλοψυχία του ληστή και την υπερβολική του πίστη. Ο Πέτρος δεν άντεξε την απειλή ενός μικρού κοριτσιού, ενώ ο ληστής έβλεπε ολόκληρο πλήθος να μανιάζει και να βρίζει τον Εσταυρωμένο και όμως δεν έδωσε σημασία στις βρισιές, αλλά αφού με τα μάτια της πίστεως παρέβλεψε όλα αυτά, αναγνώρισε τον Ιησού, τον Κύριο των Ουρανών, προσφέροντας εκείνα τα λόγια: ''Θυμήσου με στην Βασιλεία Σου!''... (Ιερός Χρυσόστομος)
• Ανέβαλλε ο Χριστός προς στιγμήν το θαύμα στην Χαναναία μητέρα. Διότι αυτά τα καταπληκτικά που είπε η Χαναναία, τα ήξερε ο Χριστός και γι' αυτό ήθελε να εισακουστούν. Αρνιόταν για λίγο την δωρεά, για να δέιξει τη μεγάλη της πίστη. Αν στην πραγματικότητα, δεν επρόκειτο να της δώσει ό,τι ζητούσε, τότε ούτε αργότερα θα της το έδινε (όπως τελικά της έδωσε αυτό που ζητούσε). Δεν ήθελε ο Χριστός να μείνει κρυμμένη, η τόσο μεγάλη αρετή εκείνης της γυναίκας. Άρα όσα έλεγε, δεν τα έλεγε για να την προσβάλλει, αλλά τα έλεγε για να προκαλέσει και να αποκαλυφτεί ο θησαυρός, που κρυβόταν μέσα της. Και εσύ παρακαλώ, μαζί με την πίστη της, να θαυμάσεις και την ταπεινοφροσύνη της. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Ο (Άγιος) Λουκιανός σε κάθε ερώτηση (των ειδωλολατρών) αποκρινόταν, αυτό μόνο: ''Είμαι Χριστιανός!''. Ποιά είναι η πατρίδα σου; ''Είμαι Χριστιανός!''. Ποιό είναι το επάγγελμά σου; ''Είμαι Χριστιανός!''. Ποιοί είναι οι πρόγονοί σου; Εκείνος σε όλες τις ερωτήσεις, απαντούσε: ''Είμαι Χριστιανός!''. Και με την λέξη αυτή την απλή, χτυπούσε κατακέφαλα τον διάβολο, προξενώντας του αλλεπάλληλα τραύματα. Σε τέτοιου είδους αγώνες δεν χρειάζεται ρητορεία, αλλά πίστη. Δεν χρειάζεται δεινότητα λόγου, αλλά ψυχή που να αγαπάει τον Θεό. Με τέτοια απόκριση ο Λουκιανός τελείωσε την ζωή του και αναχώρησε μεταφέροντας σώα την παρακαταθήκη του Χριστού. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Με την πίστη ελπίζουμε να απολαύσομε τις αμοιβές των κόπων μας, γι' αυτό και υποφέρομε εύκολα τους κόπους των αρετών. Και καθώς εσωτερικά μας βεβαιώνει το Άγιο Πνεύμα, παίρνουμε φτερά από την αγάπη και πετούμε προς το Θεό. (Άγιος Νικήτας ο Στηθάτος)
• Εκείνοι που γνωρίζουν το Θεό, γεμίζουν από κάθε καλή έννοια και επειδή επιθυμούν τα ουράνια, καταφρονούν τα βιοτικά. Αυτοί οι άνθρωποι, ούτε αρέσουν στους πολλούς, ούτε και αυτοί αρέσκονται με τους πολλούς. Και γι' αυτό όχι μόνο τους μισούν, αλλά και τους περιγελούν, οι πιο πολλοί ανόητοι. Υπομένουν όσα τους φέρνει η φτώχεια, επειδή γνωρίζουν, ότι εκείνα που οι πολλοί θεωρούν κακά, σ' αυτούς είναι καλά. Γιατί εκείνος που στοχάζεται τα επουράνια, πιστεύει στον Θεό γνωρίζοντας, ότι όλα είναι έργα της θελήσεώς Του. (Μέγας Αντώνιος)
• Ό,τι είναι η ρίζα για ένα δέντρο, αυτό είναι και η πίστη για την ψυχή. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
• Πίστη είναι να πεθάνει κανείς για το Χριστό και για χάρη της εντολής Του, πιστεύοντας ότι ο θάνατος αυτός θα του γίνει πρόξενος ζωής. Να θεωρεί τη φτώχεια σαν πλούτο, την ευτέλεια και την ασημότητα σαν αληθινή δόξα και κοινωνική λάμψη και να πιστεύει ότι με το να μην έχει τίποτε, κατέχει τα πάντα ή μάλλον απέκτησε τον ανεξερεύνητο πλούτο της επιγνώσεως του Χριστού και όλα τα ορατά να τα βλέπει σαν λάσπη ή καπνό. (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)
• Πίστη στο Χριστό είναι όχι μόνο να καταφρονήσουμε όλα τα ευχάριστα του κόσμου, αλλά και να έχομε εγκαρτέρηση και υπομονή σε κάθε πειρασμό που μας έρχεται και μας προκαλεί λύπες, θλίψεις και συμφορές, ώσπου να ευδοκήσει να μας επισκεφτεί ο Θεός. (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)
• Η αγράμματη πίστη βρίσκει τον δρόμο του Θεού, η άθεη όμως παιδεία δεν τον βρίσκει ποτέ. (Άγιος Χριστόφορος Παπουλάκος)
• Η πίστη, σύμφωνα με τα θεοπαράδοτα λόγια, είναι διπλή. Η μία είναι η γενική πίστη όλων των Ορθοδόξων Χριστιανών, στην οποία από την αρχή βαπτιστήκαμε και στην οποία μακάρι να πεθάνουμε. Την άλλη πίστη, την έχουν σπάνιοι, εκείνοι δηλαδή που με την εκπλήρωση όλων των Θεοποιών εντολών επανήλθαν στο κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση και έτσι απέκτησαν με το φως της Θείας Χάρης, το να στηρίξουν όλη τους την ελπίδα στον Κύριο. Και μάλιστα τόσο πολύ, ώστε να μην αμφιβάλλουν καθόλου τον καιρό της προσευχής στα αιτήματά τους προς το Θεό, αλλά να ζητούν με πίστη και να λαμβάνουν έτσι αμέσως ό,τι είναι συμφέρον. Η δεύτερη πίστη, σαν καρπός Θεϊκός ανθίζει και γεννιέται από την πρώτη. (ΌσιοιΚάλλιστοςκαιΙγνάτιοςοιΞανθόπουλοι)
• Η πίστη είναι γνώση που δεν μπορεί να αποδειχθεί. Και αφού είναι γνώση που δεν δέχεται απόδειξη, άρα είναι μια υπερφυσική σχέση, με την οποία ενωνόμαστε με το Θεό με τρόπο άγνωστο και χωρίς αποδείξεις σε μια ένωση που ξεπερνά τη νόηση. (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)
• Η πίστη γεννά τον φόβο του Θεού. Ο φόβος του Θεού γεννά την εγκράτεια. Η εγκράτεια γεννά την υπομονή και την μακροθυμία. Η υπομονή και μακροθυμία γεννά την ελπίδα στον Θεό. Η ελπίδα στον Θεό γεννά την απάθεια. Και η απάθεια γεννά την αγάπη. (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)
• Όπως με το να θυμάσαι τη φωτιά δεν ζεσταίνεσαι, έτσι και με το να πιστεύεις χωρίς να εργάζεσαι την αγάπη, δεν σώζεσαι. Η γυμνή από έργα πίστη δεν ωφελεί, αφού και τα δαιμόνια πιστεύουν και τρέμουν. (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)
• Την απόκτηση της πίστεως την ακολουθούν τα εξής: ο φόβος του Θεού, η εγκράτεια των ηδονών, η υπομονή των κόπων, η ελπίδα στο Θεό, η απάθεια και η αγάπη. (ΌσιοςΘαλάσσιος)
• Ο Θεός εκτοξεύει το βέλος της αγάπης. Η πίστη εισάγει στην καρδιά του ανθρώπου, μαζί με το βέλος και τον τοξότη. (Άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης)
• Πίστη χωρίς έργα και έργα χωρίς πίστη, θα απορριφθούν εξίσου από το Θεό. (Άγιος Διάδοχος Φωτικής)
• Εκείνος που αγαπά το Θεό, πιστεύει ειλικρινά και εκτελεί τα έργα της πίστεως μ' ευσέβεια. Εκείνος όμως που πιστεύει μόνο, χωρίς να έχει αγάπη και αυτήν την πίστη που νομίζει ότι έχει, δεν την έχει. Η πίστη του είναι ελαφρή, γιατί δεν έχει το βάρος και τη δόξα της αγάπης. Άρα η συγκεφαλαίωση όλων των αρετών είναι η πίστη που γίνεται πράξη με την αγάπη (Γαλ. 5,6). (Άγιος Διάδοχος Φωτικής)
• Ο βυθός της πίστεως, όταν τον ερευνά κανείς με περιέργεια, αναταράζεται, ενώ όταν τον παρατηρεί κανείς με απλή και απονήρευτη διάθεση, μένει γαλήνιος. Και τούτο γιατί το βάθος της πίστεως, μοιάζει με το νερό της λήθης, όπου λησμονούνται όλα τα κακά, και δεν επιτρέπει να το εξετάζει κανείς με περιέργεια. Ας πλέουμε λοιπόν στο πέλαγος της πίστεως με απλότητα στη διάνοιά μας, για να μπορέσομε έτσι να φτάσουμε στο λιμάνι του θελήματος του Θεού. (Άγιος Διάδοχος Φωτικής)
• Η ισχύς της πίστεως δεν αποκαλύπτεται μέσω των μεγάλων λόγων, αλλά μέσω των θλίψεων και των δυσκολιών. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
• Όπως είναι το κεφάλι προτιμότερο από όλα τα μέλη του σώματός σου και αν κατευθυνθεί εναντίον σου πέτρα ή ρόπαλο ή ξίφος, προβάλλεις τα άλλα μέλη του σώματος, θέλοντας να αποφύγεις το χτύπημα στο κεφάλι, επειδή γνωρίζεις ότι χωρίς αυτό δεν είναι δυνατόν να ζήσεις σε αυτήν τη ζωή· έτσι να είναι σε σένα προτιμότερη από όλα η πίστη της αγίας και ομοούσιας Τριάδος, διότι χωρίς αυτήν, είναι αδύνατον να ζήσει κανείς την πραγματική ζωή. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
• Γνωρίσματα της αληθινής πίστεως στον Χριστό είναι τα ακόλουθα: α) Η αληθινή πίστη πληροφορεί μυστικώς αυτόν που πιστεύει για τον Θείο χαρακτήρα της πίστεώς του β) Κατευθύνει τα διαβήματα του στον δρόμο της αληθείας, τον καθοδηγεί μυστικώς και τον διδάσκει να ποιεί το θέλημα του Θεού, «τον αγαθόν, και ευάρεστον και τέλειον» γ) Οδηγεί στην μακαριότητα και διδάσκει, ότι μέσα στην αγάπη που αισθανόμαστε για τον Θεό και τον πλησίον, μπορούμε να βρούμε το πολυπόθητο αγαθό δ) Γεμίζει τον πιστό με παντοτινή ελπίδα που δεν ελαττώνεται, είναι καθαρή από κάθε πάθος και έχει μέσα της την πληρότητα της ευτυχίας ε) Γεμίζει την καρδιά του πιστού με θερμή αγάπη, που δεν φανερώνεται με λόγια, είναι ανέκφραστη, μυστική, έμπειρη, αγνή, αγία· αγάπη που ξεχειλίζει από την καρδιά, κατακλύζει και κατακυριεύει τα πάντα στ) Γεμίζει την καρδιά του πιστού με τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος. Η χαρά, η ειρήνη, η μακροθυμία, η χρηστότητα, η αγαθωσύνη· αυτά είναι τα βραβεία που της δόθηκαν με τον αγιασμό της από το Πνεύμα το Άγιο ζ) Η πίστη παρέχει τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, Το Πνεύμα το Άγιο φωτίζει, με την επιφοίτησή Του, τον νου του πιστού και δίνει σ' αυτόν σοφία, σύνεση, θέληση αγαθή, γνώση, αλήθεια και τον άγιο φόβο του Θεού η) Αναπλάθει τον άνθρωπο πού έχει διαφθαρεί από τις αμαρτίες και τον επαναφέρει στο πρώτο, αρχαίο κάλλος θ) Τον αγιάζει, τον ευωδιάζει και τον οδηγεί στην τελειότητα ι) Ανοίγει διάπλατα τους οφθαλμούς της διανοίας του, για να βλέπει όσα δεν βλέπονται, αποκαλύπτοντάς του τα μυστήρια ια) Του παρέχει ηθική δύναμη και ηθική ανδρεία στο να μην ολιγοψυχεί στα βάσανα της ζωής. Του δίνει άφθονη την ισχύ, το θάρρος, την καρτερία, την μεγαλοφροσύνη, την μεγαλοψυχία, την ελεημοσύνη και όλο το πλήθος των Χριστιανικών αρετών ιβ) Παρέχει την σωφροσύνη, την αγνότητα, την ακεραιότητα και το κάλλος της παρθενίας ιγ) Ανυψώνει τον πιστό πάνω από τους φυσικούς νόμους και του δίνει την δύναμη να νικά την τάξη της φύσεως και ιδ) Η αληθινή πίστη στον Χριστό, καθίστα τον πιστό εικόνα του Θεού και τον εξομοιώνει με Αυτόν. (ΆγιοςΝεκτάριος)
• Η πίστη είναι το μάτι της ψυχής. (ΆγιοςΝεκτάριος)
• Οι διεφθαρμένες ψυχές, αδυνατούν να πιστέψουν σε κάτι καλό. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
• Η προσευχή είναι το ''θερμόμετρο'' της πίστεως. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
• Πρώτα είναι η πίστη και μετά έρχεται η αγάπη. Πρέπει να πιστεύει κανείς, για να αγαπάει. Δεν μπορεί να αγαπήσει κάτι που δεν το πιστεύει. Γι' αυτό, για να αγαπήσουμε τον Θεό, πρέπει να πιστέψουμε στον Θεό. Ανάλογη με την πίστη που έχει κανείς, είναι και η ελπίδα και η αγάπη και η θυσία για τον Θεό και τον πλησίον. Η θερμή πίστη στον Θεό γεννάει την θερμή αγάπη στον Θεό και προς τον συνάνθρωπό μας. Πιστεύουμε πολύ, αγαπάμε πολύ. Αν όμως η πίστη μας είναι χλιαρή και η αγάπη μας θα είναι χλιαρή. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
• Μπορεί να έχει κανείς πίστη όχι μόνο σαν έναν «κόκκον σινάπεως» αλλά και σαν ένα κιλό σινάπι. Αν όμως δεν έχει και ανάλογη ταπείνωση, δεν ενεργεί ο Θεός, γιατί δεν θα τον ωφελήσει. Όταν υπάρχει υπερηφάνεια, δεν ενεργεί η πίστη. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
• Αν δεν προσέχει κανείς στα θέματα της πίστεως και της λατρείας, σιγά-σιγά ξεχνιέται και μπορεί να γίνει αναίσθητος και να φθάσει σε σημείο να μην πιστεύει τίποτε. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
• Με την προσευχή δυναμώνει η πίστη. Να παρακαλούμε τον Χριστό να μας προσθέσει πίστη και να μας την αυξήσει. Στον Χριστό τί είπαν οι Απόστολοι; «Πρόσθες ημίν πίστιν»; Ζητάμε από τον Θεό να μας προσθέσει πίστη, όχι για να κάνουμε θαύματα, αλλά για να Τον αγαπήσουμε περισσότερο. Για να αυξηθεί η πίστη στον Θεό, όλα βοηθούν· και τα λουλούδια και οι ακρίδες και τα αστέρια και οι κεραυνοί ακόμη. Όλοι τα βλέπουμε αυτά, αλλά όλοι δεν βοηθιόμαστε, γιατί δεχόμαστε τα «τηλεγραφήματα», τους λογισμούς που μας φέρνει ο εχθρός. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
• Αν έχει κάποιος μεγάλη πίστη, πολλά πράγματα μπορεί να αλλάξει. Ακόμη και μέσα σε χείμαρρο αν έχει χτίσει το σπίτι του και ο χείμαρρος κατεβάσει πολύ νερό, αν πιστεύει πολύ και παρακάλεσει με θέρμη τον Θεό, ο χείμαρρος θα γυρίσει ανάποδα. Πρέπει όμως να έχει τέτοια πίστη, που αν ακούσει ας υποθέσουμε, ότι έγινε θαύμα, άδειασε η θάλασσα και την οργώνουν με τρακτέρ και κουβαλούν τα ψάρια με φορτηγά, να το πιστέψει. Ούτε καν θα πάει να δει, γιατί δεν αμφιβάλλει. Ξέρει ότι όλα είναι δυνατά για τον Θεό, ότι η Θεία δύναμη δεν περιορίζεται και γι' αυτό δεν ενδιαφέρεται παραπάνω. Τόση πίστη έχει! Μόνο ο αληθινά πιστός ζει αληθινά και είναι πραγματικά άνθρωπος του Θεού. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
• Πρέπει να πιστέψει κανείς στον Θεό φιλότιμα, όχι να θέλει θαύμα, για να πιστέψει. Όταν βλέπω μεγάλους να μου ζητούν να δουν κανένα θαύμα, για να πιστέψουν, ξέρεις πως γίνομαι; Να ήταν μικροί, θα είχαν κάποια δικαιολογία λόγω της ηλικίας• αλλά αυτοί να μην έχουν κάνει τίποτε για τον Χριστό και να λένε «να δούμε κάτι, για να πιστέψουμε», αυτό είναι πολύ φτηνό πράγμα. Μήπως και θαύμα να δουν, θα βοηθηθούν; Θα πουν, ότι είναι μαγεία κ.λπ. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
• Ο Χριστός θα λυπηθεί τον κόσμο εκεί που θα φθάσει και θα φανερώσει ένα σημείο, που δεν θα είναι η Δευτέρα Παρουσία. Μετά δεν θα υπάρχει άπιστος. Θα πιστέψουν όλοι στο Χριστό, αλλά η πίστη αυτή δεν θα έχει αξία. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
• Όταν ήμουν μικρός στην Κόνιτσα, διάβαζα πολλούς βίους Αγίων και έδινα και στα άλλα παιδιά να διαβάσουν ή τα μάζευα και διαβάζαμε μαζί. Θαύμαζα την μεγάλη άσκηση και τις νηστείες που έκαναν οι Άγιοι και προσπαθούσα να κάνω και εγώ ό,τι έκαναν εκείνοι. Από την νηστεία ο λαιμός μου είχε γίνει σαν το κοτσάνι από το κεράσι. Τα παιδιά με πείραζαν. «Θα πέσει το κεφάλι σου!», μου έλεγαν. Τί τραβούσα! Τέλος πάντων. Από την άλλη, ο μεγάλος μου αδελφός, επειδή αρρώσταινα από τις νηστείες και φοβόταν μήπως δεν τελειώσω το σχολείο, μου έπαιρνε τα Συναξαράκια των Αγίων που διάβαζα. Μετά τα έκρυβα στο δάσος, στο Εξωκλήσι της Αγίας Βαρβάρας και πήγαινα εκεί κρυφά και διάβαζα. Μια μέρα κάποιος γείτονας, ονόματι Κώστας, είπε στον αδελφό μου: «Θα τον κάνω εγώ να αλλάξει μυαλό, να πετάξει αυτα τα βιβλία που διαβάζει και να αφήσει τις νηστείες και τις προσευχές». Με βρήκε λοιπόν, ήμουν περίπου δεκαπέντε χρονών τότε και άρχισε να μου λέει την θεωρία του Δαρβίνου. Έλεγε-έλεγε, ώσπου με ζάλισε. Έτσι όπως ήμουν ζαλισμένος, πήγα κατ' ευθείαν στο δάσος, στο Εξωκλήσι της Αγίας Βαρβάρας. Μπήκα μέσα και άρχισα να παρακαλώ τον Χριστό. «Χριστέ μου, αν υπάρχεις, να μου παρουσιαστείς», έλεγα και έκανα συνέχεια για πολλή ώρα μετάνοιες. Ήταν καλοκαίρι. Ο ιδρώτας έτρεχε, είχα γίνει μούσκεμα· είχα αποκάμει τελείως. Αλλά ούτε είδα, ούτε άκουσα τίποτε. Ούτε ο Θεός να με οικονομήσει λίγο, έστω με ένα μικρό σημείο, κάποιον κρότο, κάποια σκιά· παιδί ήμουν στο κάτω-κάτω. Και αν το έβλεπε κανείς ανθρωπίνως ή με την λογική, θα έλεγε: «Κρίμα, Θεέ μου, το ταλαίπωρο! Από 11 χρονών ανέβαινε στα βράχια, έκανε τέτοια άσκηση και τώρα περνάει μια κρίση. Το ζάλισε ο άλλος με κάτι ανόητες θεωρίες. Μέσα στο σπίτι έχει δυσκολίες από τον αδελφό του. Έφυγε στο δάσος, για να Σου ζητήσει βοήθεια...». Όμως τίποτε-τίποτε! Αποκαμωμένος από τις πολλές μετάνοιες κάθησα λίγο κάτω και σκέφτηκα: «Καλά, όταν ρώτησα τον Κώστα τη γνώμη έχει εκείνος για τον Χριστό, τί μου είπε; "Ήταν ο πιο καλός, ο πιο δίκαιος άνθρωπος, μου είχε πει, και επειδή κήρυττε δικαιοσύνη, θίχτηκαν τα συμφέροντα τών Φαρισαίων και Τον Σταύρωσαν από φθόνο"». Τότε είπα: «Αφού ο Χριστός ήταν τόσο καλός άνθρωπος, τόσο δίκαιος και δεν είχε παρουσιαστεί ποτέ άλλος όμοιός Του και οι άλλοι από φθόνο και κακία Τον θανάτωσαν, αξίζει γι' Αυτόν τον άνθρωπο να κάνω περισσότερα από όσα έκανα, ακόμη και να πεθάνω». Μόλις το αντιμετώπισα έτσι, παρουσιάστηκε ο Χριστός μέσα σε πολύ φως - έλαμψε το Εκκλησάκι - και μου είπε: «Εγώ είμι η Ανάστασις και η ζωή, ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη, ζήσεται» (Ιωαν. 11,25-26). Τα λόγια αυτά διάβαζα και στο ανοιχτό Ευαγγέλιο, το οποίο κρατούσε στο ένα χέρι. Μου έκανε τέτοια αλλοίωση εσωτερική, που έλεγα συνέχεια: «Έλα τώρα εδώ, Κώστα, να τα πούμε, αν υπάρχει η δεν υπάρχει Θεός». Βλέπεις, ο Χριστός, για να παρουσιαστεί, περίμενε την δική μου φιλότιμη αντιμετώπιση. Και αν από ένα παιδί ζητά την φιλότιμη αντιμετώπιση, πόσο μάλλον από έναν μεγάλο; (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
• Είναι άνθρωποι που μπορούν από ένα κούτσουρο να λάβουν τη Χάρη του Τιμίου Ξύλου. Και άλλοι από το Τίμιο Ξύλο, να μην λάβουν καθόλου Χάρη Θεού. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
• Η παρουσία των Χριστιανών είναι πλέον ομολογία πίστεως. Μπορεί κανείς με την προσευχή να βοηθήσει περισσότερο, αλλά την σιωπή του (εκεί που έπρεπε να μιλήσει), θα την εκμεταλλευτούν οι άλλοι και θα πουν: ''Ο τάδε και ο τάδε δεν διαμαρτυρήθηκαν, επομένως είναι με το μέρος μας. Συμφωνούν μαζί μας''. Αν δεν αρχίσουν μερικοί να χτυπούν το κακό, να διαμαρτύρονται, να ελέγχουν δηλαδή αυτούς που σκανδαλίζουν τους πιστούς, θα γίνει μεγαλύτερο κακό. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
• Η πίστη όσο καταπιέζεται, τόσο δυναμώνει. Είναι σαν ελατήριο, που όσο περισσότερο το πιέζει κανείς, με τόσο μεγαλύτερη δύναμη θα τιναχτεί. Κάποτε κουράζεται εκείνος που το πιέζει, το αφήνει και τινάζεται... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
• Στα θέματα της πίστεως και της πατρίδος, δεν χωράνε υποχωρήσεις. Πρέπει να είναι κανείς αμετακίνητος, σταθερός. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
• Δεν μεγαλουργούν τα μεγάλα μέσα, αλλά η μεγάλη πίστη. (Άγιος Αμβρόσιος Μεδιολάνων)
• Δεν πρέπει παιδιά μου να έχει κανείς αμφιβολίες ούτε δυσπιστίες. Να έχετε πίστη Θεού ως κόκκον σινάπεως και ότι ζητήσετε, ο Θεός θα σας το δώσει. Πάντα η προσευχή στηρίζει. Να μην φοβόμαστε. Ει ο Θεός μεθ' ημών, ουδείς καθ' ημών. (Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης)
• Η ορθή πίστη που έχει κανείς με εσωτερική αίσθηση, γεννά τον φόβο του Θεού. Ο φόβος του Θεού, μας διδάσκει την τήρηση των εντολών. Γιατί, λέει, όπου υπάρχει φόβος, εκεί είναι και η τήρηση των εντολών. Από την τήρηση των εντολών συγκροτείται η πρακτική αρετή, η οποία είναι η αρχή της θεωρητικής. Καρπός αυτών είναι η απάθεια. Με την απάθεια έρχεται μέσα μας η αγάπη. Για την αγάπη λέει ο αγαπημένος μαθητής: ''Ο Θεός είναι αγάπη· κι όποιος μένει στην αγάπη, μένει στο Θεό, και ο Θεός σ' αυτόν''. (Άγιος Θεόδωρος Εδέσσης)
• Η Χριστιανική πίστη δεν βρίσκεται στις αφανείς πεποιθήσεις μας, αλλά στις φανερές πράξεις μας. (Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος)
• Πώς από την ολιγοπιστία θα φτάσετε στην ζωντανή πίστη και από την απελπισία στην βέβαιη ελπίδα. Με τον πνευματικό αγώνα και τα έργα της αρετής. Και ποιά είναι αυτά; α) Αποχή από την αμαρτία. Όχι μόνο από κάθε αμαρτωλή πράξη, μα και από κάθε αμαρτωλή σκέψη και κάθε αμαρτωλό αίσθημα β) Καλλιέργεια των αρετών, δηλ. πραγμάτωση των εντολών του Θεού. Με άλλα λόγια, αγώνας για πράξεις, σκέψεις και αισθήματα, αντίθετα στο κακό και σύμφωνα με το Θείο θέλημα γ) Ασκητική ταλαιπώρηση του σώματος και υποδούλωση της σάρκας δ) Προσευχή και συμμετοχή στη Θεία λατρεία και ε) Αποφυγή συναναστροφής και σχέσεων με πρόσωπα, που θα μπορούσαν να διεγείρουν τα πάθη και να παρασύρουν στην αμαρτία. (Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)
• Η πίστη δεν είναι δικό μας κατόρθωμα, αλλά αφού κληθήκατε από τον Θεό, υπακούσατε και πιστέψατε. Ώστε η πίστη εξαρχής δίνεται από τον Θεό, διότι αν Εκείνος δεν σας καλούσε, ούτε και εσείς θα πιστεύατε. (Άγιος Θεοφύλακτος Βουλγαρίας)
• Το ότι έχουμε πίστη δεν σημαίνει μόνο, ότι πιστεύουμε στο Θεό σαν δημιουργό μας. Σημαίνει επίσης, ότι αναγνωρίζουμε την ακατάπαυστη Πρόνοια και μέριμνά Του για το καλό μας, ακόμα και στις ασήμαντες πτυχές της ζωής μας. Αυτό, βέβαια, είναι λίγο-πολύ αδύνατο να το αντιληφθεί ο νους μας, έτσι όπως είναι βυθισμένος μέσα στο σκοτάδι των παθών. (Άγιος Μακάριος της Όπτινα)
• Οι άνθρωποι της εποχής μας, μας αντιμετωπίζουν εμάς τους πιστούς, ως ''πτωχούς τω πνεύματι'', ως ανόητους. Δεν τους αρέσει η Ορθόδοξη πίστη μας. Γελούν κοροϊδευτικά, με ο,τιδήποτε εμείς θεωρούμε ιερό. Συχνά τυχαίνει να ακούμε από πιστούς, αναγκασμένους να ζουν εν μέσω ενός εχθρικού κόσμου, πόσο δύσκολο τους είναι, να υφίστανται τις διαρκείς κοροϊδίες, τους χλευασμούς. Τέτοια συμπεριφορά, θα πρέπει να την θεωρούμε τιμή για εμάς. ''Ει ονειδίζεσθε εν ονόματι Χριστού, μακάριοι, ότι το της δόξης και δυνάμεως και το του Θεού Πνεύμα εφ' υμάς αναπαύεται'' (Α' Πέτρου 4,14). Αν γελούν μαζί μας, αν δεν μας αγαπούν, αυτό σημαίνει, ότι εμείς δεν είμαστε του κόσμου τούτου. Δεν πρέπει να οργιζόμαστε και να νοιώθουμε αμηχανία, με τέτοια συμπεριφορά. (Όσιος Νίκων της Όπτινα)
• Οι διώξεις και οι καταπιέσεις είναι χρήσιμες, γιατί ενδυναμώνουν την πίστη. (Όσιος Νίκων της Όπτινα)
• Όπου λείπει η καλοπροαίρετη καρδιά, εκεί ούτε πίστη υπάρχει. (Άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ)
• Η πίστη στο Χριστό είναι ζωή. Όποιος τρέφεται με την πίστη, γεύεται ήδη, στη διάρκεια της επίγειας πορείας του, την αιώνια ζωή, που ετοιμάστηκε για τους δικαίους στο τέλος αυτής της πορείας. Ο Κύριος είπε: «Όποιος πιστεύει σ' εμένα, αυτός έχει την αιώνια ζωή» (Ιωάν. 6,47). (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ)
• Όσοι αφήνουν το λόγο του Θεού και για να πιστέψουν ζητούν θαύματα, είναι να τους λυπάται κανείς! Η αξίωση τους αυτή προδίνει, πόσο μέσα τους κυριαρχεί το σαρκικό φρόνημα, η παχυλή άγνοια, η ζωή-θυσία στην φθορά και την αμαρτία, η έλλειψη κάθε προσπάθειας να μάθουν τον νόμο του Θεού σωστά και να αποκτήσουν τις θεάρεστες αρετές, η αδυναμία της ψυχής τους να ευθυγραμμιστεί με το Άγιο Πνεύμα και να αισθανθεί έτσι την Πρόνοιά Του και την ενέργειά Του στον λόγο Του. Τα θαύματα προορίζονται κατά κύριο λόγο να πείσουν ανθρώπους, αφοσιωμένους στις μέριμνες του κόσμου και να τους οδηγήσουν στην πίστη. Οι πεφορτισμένοι με τις βιοτικές μέριμνες, οι προσηλωμένοι στην γη και στις δουλειές τους, δεν έχουν την δύναμη να εκτιμήσουν την αξία του λόγου. Γι' αυτό ο εύσπλαγχνος Λόγος του Θεού τους προσελκύει κοντά Του, στην σωτηρία που δίνει ο λόγος Του, μέσω ορατών θαυμάτων, που αποτελούν μια υλική, προσιτή στην αίσθησή μας, απόδειξη και οδηγούν την αδύνατη ψυχή στον παντοδύναμο Σωτήρα Θεόν Λόγο. (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ)
• Πίστη: η μεσίτρια και χορηγήτρια της ελπίδας και της αγάπης. (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ)
• Ο Θεός ανάλογα με την πίστη μας, μας βοηθάει. Όσο πιο ισχυρή ελπίδα και εμπιστοσύνη έχουμε σ΄Αυτόν, τόσο πιο πολύ θα μας βοηθήσει. (Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
• Ούτε πίστη δίχως έργα να μην έχουμε, αλλά και ούτε έργα δίχως πίστη, διότι τότε η πίστη μας θα είναι νεκρή. (Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
• Η πίστη του ανθρώπου δεν είναι τίποτα άλλο, παρά το άνοιγμα της πόρτας της ψυχής του, για να αφήσει τον Θεό να μπει μέσα του. (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
• Όλοι θέλουμε να δώσει ο Θεός ενότητα πίστεως στον κόσμο. Μα εσείς τα μπερδεύετε τα πράγματα. Άλλο η συμφιλίωση των ανθρώπων και άλλο η συμφιλίωση των θρησκειών. Ο Χριστιανισμός επιβάλλει ν' αγαπάμε με όλη μας την καρδιά τους πάντες, όποια πίστη και αν έχουν! Συγχρόνως όμως μας διατάζει, να κρατάμε αλώβητη την πίστη μας και τα δόγματά της. Σαν χριστιανοί πρέπει να ελεείτε όλο τον κόσμο, όλους τους ανθρώπους! Ακόμη και την ζωή σας να δώσετε γι' αυτούς. Αλλά τις αλήθειες Του Χριστού, δεν έχετε το δικαίωμα να τις θίξετε. Γιατί δεν είναι δικές σας. Η πίστη Του Χριστού, δεν είναι ιδιοκτησία μας να την κάνουμε ό,τι θέλουμε! (ΆγιοςΝικόλαοςΒελιμίροβιτς)
• Εάν χάσεις την αγάπη, θα έχεις χάσει πολλά, όμως εάν χάσεις και την πίστη, τα έχασες όλα. Εάν χάσεις την αγάπη, θα χάσεις τον καρπό από το δέντρο, όμως εάν χάσεις την πίστη, θα έχεις κόψει το δέντρο. (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
• Δεν υπάρχει καμμιά άλλη επιστήμη για τον άνθρωπο, εκτός από την επιστήμη της πίστεως. (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
• Ποιός έχει νεκρή πίστη και ποιός ζωντανή; Εκείνος που ελπίζει σε νεκρά πράγματα έχει νεκρή πίστη. Εκείνος που ελπίζει στο ζωντανό Θεό έχει ζωντανή πίστη. Εκείνος που ελπίζει στον εαυτόν του και στους άλλους ανθρώπους έχει νεκρή ελπίδα, ενώ εκείνος που ελπίζει στο Ζωντανό Θεό έχει ζωντανή ελπίδα. (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
• Εκείνοι οι οποίοι τρέφονται με το γάλα της αισθητηριακής αντίληψης του κόσμου, δεν μπορούν εύκολα να διακρίνουν το καλό απ' το κακό. Συνήθως οδηγούνται στο συμπέρασμα ότι κάθε είδους πίστη είναι ισάξια. Ένας αληθινός Χριστιανός δεν μπορεί να οδηγηθεί σε τέτοια εσφαλμένα συμπεράσματα. (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
• Μην αρνείσαι τον άντρα σου, μην τον κατακρίνεις, μην μιλάς άσχημα για εκείνον και μην σκέπτεσαι κάτι κακό εναντίον του, όταν έχει εκτραπεί στην πίστη του. Αφού με αυτόν τον τρόπο δεν θα τον διορθώσεις. Ο πατέρας του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, βρέθηκε άθελά του σε κάποια αίρεση. Η ευπρεπής γυναίκα του Νόνα λυπήθηκε πάρα πολύ εξαιτίας αυτού του γεγονότος και παρακάλεσε θερμά τον Θεό, ώστε να φωτίσει τον νου του άντρα της με την αλήθεια. Και οι θερμές προσευχές της γυναίκας βοήθησαν, ώστε να επιστρέψει ο άντρας της στην ορθή πίστη. Αντίθετα με αυτό, λέγεται πως η γυναίκα του αυτοκράτορα Ιουστινιανού, η Θεοδώρα, κατάφερε να τον παρασύρει σε μια λανθασμένη διδασκαλία (τον Μονοφυσιτισμό). Αλλά αυτό διήρκησε για σύντομο χρονικό διάστημα. Ο Ιουστινιανός και η Θεοδώρα επέστρεψαν στην Ορθοδοξία με τις προσευχές ολόκληρης της Εκκλησίας. Από αυτά τα δύο παραδείγματα, όπως και από πολλά άλλα, βλέπουμε πως η γυναίκα μπορεί να επηρεάσει τον άντρα όσον αφορά την πίστη του, είτε με την καλή είτε με την κακή έννοια. (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
• Αν σε βρίζουν για την πίστη σου και εσύ στέκεσαι αμίλητος, τότε φοβάμαι πως είσαι χειρότερος και από έναν άπιστο. Το να ντρέπεσαι να ομολογήσεις την πίστη σου, μπορεί να είναι έργο του Πονηρού. Στην πίστη δεν υπάρχει καθόλου ντροπή. (Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός)
• Η πίστη είναι το πνευματικό στόμα. Πιστεύω σημαίνει, ότι είμαι βέβαιος για την πραγματικότητα του πνευματικού κόσμου, όσο βέβαιος είμαι για την ύπαρξη του υλικού κόσμου. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
• Όπως η μάνα μαθαίνει το παιδί της να περπατάει, έτσι και ο Θεός μας διδάσκει να έχουμε ζωντανή πίστη σ' Εκείνον. Το παιδί προσπαθεί, κάνει ένα βήμα και πέφτει. Με τον ίδιο τρόπο και ο Θεός μας διδάσκει την Χριστιανική πίστη σ' Αυτόν. Η πίστη μας είναι αδύνατη, βρίσκεται στο πρώτο στάδιο, σαν το παιδί που μαθαίνει να βαδίζει και ο Θεός μας αφήνει χωρίς τη βοήθειά Του και παραχωρεί να μας υποβάλλει ο σατανάς σε διάφορες δοκιμασίες και θλίψεις. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
• Η πίστη είναι το μέσο επικοινωνίας ανάμεσα στα πνεύματα, ενώ η λογική είναι το μέσο επικοινωνίας ανάμεσα στα αισθητά. Η πρώτη αναφέρεται στο πνεύμα, η δεύτερη στην ύλη. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
• Το γεγονός, ότι κάποιοι Χριστιανοί δεν μπορούν να κατανοήσουν την Ορθόδοξη πίστη μας και τα μυστήριά της, φανερώνει πως ο νους και η καρδιά τέτοιων ανθρώπων έχουν εμπάθεια και δεν μπορούν να ανεχτούν την καθαρότητα και την λαμπρότητά της, όπως τα άρρωστα μάτια δεν μπορούν να υποφέρουν το φως του ηλίου. Το ουράνιο θησαυρό της πίστης μπορούν να καταλάβουν, μόνο οι καρδιές εκείνων, που αποδεσμεύουν το νου και τα αισθήματά τους, από κοσμικές επιθυμίες. (ΆγιοςΙωάννηςτηςΚροστάνδης)
• Πόσοι Χριστιανοί λένε: "Πιστεύω στον Θεό", ενώ στην πραγματικότητα δεν πιστεύουν! Πόσα στόματα παραμένουν βουβά, όταν βρίσκονται ανάμεσα σε ανθρώπους και πρέπει να υπερασπιστούν το Θεό και τους Αγίους Του, που βλασφημούνται από τα παιδιά του κόσμου τούτου! Μερικοί δεν μιλάνε καθόλου, ενώ πρέπει να υποστηρίξουν την συζήτηση που αναφέρεται στο Θεό ή να σταματήσουν οποιαδήποτε προσβολή ή βλασφημία. Πολλοί λένε, πως πιστεύουν στο Θεό, με το που θα τους βρει όμως κάποιος πειρασμός ή δυσκολία, λιποψυχούν αμέσως, τους πιάνει απόγνωση, μερικές φορές μάλιστα γογγύζουν. Τί έγινε η πίστη τους; Την έχασαν την ίδια στιγμή, που έπρεπε να δείξουν την υποταγή τους στο θέλημα του Θεού και να πουν: ''Ας γίνει όπως θέλει ο Κύριος". ''Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένον'' (Ιώβ 1,21). Διαφορετικά, είναι φανερό, πως πιστεύουν στο Θεό, μόνο όταν ευημερούν και Τον αρνούνται στην πρώτη δυσκολία. (ΆγιοςΙωάννηςτηςΚροστάνδης)