Περί αγώνα

+ Πρέπει να αγωνίζεσαι για να μοιάσεις με τους λίγους και τους εκλεκτούς και όχι με τους πολλούς και τους καταδικασμένους. ~ Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης ~

+ Αν ο υλοτόμος που θέλει να κόψει μεγάλο δέντρο, καταφέρει μαι τσεκουριά και δεν πέσει το δέντρο, σταματάει; Δεν δίνει και δεύτερη και τρίτη και τέταρτη και δέκατη... μέχρις ότου πέσει το δέντρο; ~ Ιερός Χρυσόστομος ~

+ Εκεί που δεν υπάρχει αγώνας, δεν υπάρχει νίκη. Αν δεν υπάρχει νίκη, δεν υπάρχει και στεφάνι. ~ Άγιος Αμφιλόχιος Μακρής ~

+ Βάλε τον οβολό σου εσύ, να βάλει και ο Θεός τα μύρια τάλαντα. ~όσιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής ~

+ Ακούς πολλούς να λένε: Μεγάλο σταυρό έχω, δεν τον μπορώ άλλο, δεν έχω άλλο υπομονή, δεν έχω νεύρα πλέον, έσπασαν τα νεύρα μου.... Αγωνίζονται μοναχοί τους αυτοί οι άνθρωποι, δίχως την βοήθεια του Θεού, γι' αυτό και δεν έχουν πλέον υπομονή, ούτε νεύρα, τίποτα δεν έχουν. Και αυτό θα τους ξετινάξει. Ο Θεός δεν φορτώνει τον άνθρωπο τόσο, αλλά δυστυχώς οι άνθρωποι είναι φορτωμένοι από μόνοι τους. ~ Δημήτριος Παναγόπουλος ~

+ Να μη διαλέγετε τον εύκολο δρόμο πάντα. Δεν είναι ο καλύτερος... Στον δύσκολο δρόμο θα μάθεις πως να περπατάς και θα μάθεις να σηκώνεσαι, όταν πέφτεις. Στην ευθεία δεν μαθαίνεις τίποτε. ~ Κατερίνα Ζέρβα ~

+ Όλη η ζωή μας είναι μοιρασμένη στον αγώνα και στην ξεκούραση. Η ξεκούραση είναι η νοστιμιά των κόπων μας. ~ Πλούταρχος ~

+ Είναι δυσκολότερο να κρατήσεις κάτι καλό που απέκτησες, παρά να το αποκτήσεις. ~ Δημοσθένης ~

+ Μην περιμένεις να χιονίσει, για να δεις άσπρη μέρα. ~ Μάρτιν Λούθερ Κινγκ ~

+ Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται ήδη έχει χάσει. ~ Μπρέχτ ~

+ Αν δεν υπάρχει εχθρός δεν υπάρχει μάχη, αν δεν υπάρχει μάχη δεν υπάρχει νίκη και αν δεν υπάρχει νίκη, δεν υπάρχει στέψη. ~ Καρλαϋλ ~

+ Οι άνθρωποι δεν είναι δημιουργήματα των περιστάσεων, αλλά οι περιστάσεις είναι δημιουργήματα των ανθρώπων. ~ Ντισραέλι ~

+ Η προσπάθεια και ο κόπος είναι το δικό μας μέρος. Το αποτέλεσμα είναι του Κυρίου.

+ Δεν μπορείς να αλλάξεις το παρελθόν σου. Μπορείς όμως αδιαφορώντας για το παρόν, να καταστρέψεις το μέλλον σου.

+ Θα προτιμούσα να παλαίψω με ένα λιοντάρι, παρά με χίλιους ποντικούς.

+ Είναι πολύ δύσκολο, να ανέβει κανείς μια σκάλα, με τα χέρια στην τσέπη του.

+ Το ψωμί το ζυμωμένο με ιδρώτα, είναι πιο νόστιμο από το ζυμωμένο με μέλι.

+ Ο Θεός τρέφει τα πουλιά, μα δεν τους βάζει και το φαϊ στην φωλιά.

+ Όποιος τρέχει μόνος τους, τερματίζει πρώτος.

72) Ο ζωγράφος και το αφηνιασμένο άλογο

Ήταν κάποτε ένας ζωγράφος, που πάνω στον μεγάλο καλλιτεχνικό του οίστρο, θέλησε να ζωγραφίσει ένα άσπρο άλογο αφηνιασμένο. Ένα στιγμιότυπο που θα εκπέμπει όλη αυτή την ωμή δύναμη και βιαιότητα του ζώου.

Έβαλε όλη του τη μαεστρία και όλες του τις καλλιτεχνικές δεξιότητες και όταν, προς το τέλος, κοίταξε από απόσταση τον καμβά ικανοποιήθηκε από το αποτέλεσμα. Είχε πετύχει να αποτυπώσει ακριβώς εκείνο που ήθελε. Την ορμή, το πάθος, την υπερβολική ένταση. Με όλες τις λεπτομέρειες, τα διογκωμένα μάτια, τις φουσκωμένες φλέβες, τη σύσπαση των μυών. Ήθελε, τώρα, να βάλει και την τελευταία πινελιά που θα ολοκλήρωνε αυτό που είχε στον νου του. Ήθελε να αποτυπώσει τον αφρό που διέφευγε από τα χείλη του μανιασμένου ζώου, χαρακτηριστικό στοιχείο του συγκεκριμένου έργου του.

Προσπάθησε μία και δύο, αλλά το αποτέλεσμα δεν τον ικανοποιούσε. Δεν είχε ούτε τη φυσικότητα ούτε την τυχαιότητα - τη διασπορά που επιθυμούσε. Και διόρθωνε τον καμβά και ξαναπροσπαθούσε από την αρχή. Μάταια!

Μετά από πολλές προσπάθειες απελπίστηκε από την αδυναμία του να ζωγραφίσει τον αφρό. Και, νευριασμένος όπως ήταν, πέταξε το πινέλο του με μανία προς τον πίνακα και έφυγε. Αφού δεν μπορούσε να αποτυπώσει αυτήν τη λεπτομέρεια και ολόκληρος ο πίνακας δεν άξιζε για εκείνον.

Όταν, όμως, αργότερα ξαναγύρισε στο εργαστήριό του για να συμμαζέψει τα εργαλεία του, παρατήρησε έναν τέλεια σχηματισμένο αφρό να ξεπετάγεται από το μισάνοιχτο στόμα του αλόγου, ακριβώς έτσι όπως τον είχε φανταστεί! Το πινέλο, που είχε πετάξει προς τον πίνακα και τώρα έστεκε ξερό στο πάτωμα, είχε αφήσει στον καμβά την τέλεια αποτύπωση της λεπτομέρειας που ώρες προσπαθούσε να συμπληρώσει.

Ήταν ένα μήνυμα της Προνοίας του Κυρίου, σαν να τον έλεγε, ότι με το να παρατάμε τον αγώνα και την προσπάθειά μας, δεν επιτυγχάνουμε τον σκοπό μας...

+++

            73) Μην τα παρατάτε ποτέ!

Ο Ουϊνστον Τσώρτσιλ (+1965), πρωθυπουργός της Αγγλίας, δεν ήταν καθόλου καλός μαθητής. Με την υπομονή και επιμονή στον αγώνα του, έγινε πρωθυπουργός και επονομάστηκε ''πατήρ της νίκης'' του Β' Παγκοσμίου Πόλεμου. Προς το τέλος της ζωής του, τον προσκάλεσε το Γυμνάσιο, όπου είχε φοιτήσει, να μιλήσει στα παιδιά. Ο γυμνασιάρχης τον παρουσίασε με ενθουσιασμό στους μαθητές.

Ο Τσώρτσιλ ανέβηκε στο βήμα και αφού ευχαρίστησε τον γυμνασιάρχη, στράφηκε στους μαθητές και είπε:

- Αγαπητοί μου νέοι, μην τα παρατάτε ποτέ! Μην τα παρατάτε ποτέ! Μην τα παρατάτε ποτέ!

Και κατέβηκε από το βήμα.

+++

       74) Μάθημα από μία αράχνη

Ο βασιλιάς Ροβέρτος Α' της Σκωτίας (1274-1329), ήταν κάποτε φυλακισμένος στην Αγγλία. Μεγάλη απογοήτευση πλάκωνε την ψυχή του. Πολλές φορές επιχείρησε να αποδράσει, αλλά δεν το κατόρθωνε. Μια μέρα, εκεί που καθόταν στο κελί του, είδε μια αράχνη που αιωρούμενη στην αράχνινη κλωστή της, προσπαθούσε να πιαστεί στην άλλη μεριά. Η αράχνη 6 φορές εξόρμισε προς τον τοίχο και τις 6 φορές έπεσε στο κενό.

Στην έβδομη όμως προσπάθεια, έπιασε τον τοίχο και έριξε το νήμα της! ''Παράξενο'', είπε ο βασιλιάς ''μια αράχνη με την επιμονή της, κατόρθωσε κάτι, που φαινόταν ακατόρθωτο και εγώ επειδή 3 φορές προσπάθησα και απέτυχα, απελπίστηκα... Πρέπει να ξαναπροσπαθήσω...''.

Πήρε θάρρος ο βασιλιάς και άρχισε να κάνει νέα σχέδια και στο τέλος βρήκε τον τρόπο να αποδράσει...

+++

75) Ένας αγώνας που δικαιώθηκε...

Το καθήκον για αγώνα είναι καθήκον όλων μας. Το πιο χαρακτηριστικό, ίσως, παράδειγμα επιμονής είναι ο Αβραάμ Λίνκολν. Αν θέλετε να μελετήσετε μια περίπτωση ανθρώπου που δεν παραιτήθηκε, μην ψάξετε άλλο. Γεννημένος μέσα στη φτώχεια, ο Λίνκολν αντιμετώπισε την αποτυχία σ' όλη του τη ζωή. Έχασε οκτώ φορές στις εκλογές, απέτυχε δύο φορές ως επιχειρηματίας και έπαθε νευρικό κλονισμό.

Θα μπορούσε να είχε παραιτηθεί από την προσπάθεια πολλές φορές, αλλά δεν το έκανε. Και όχι μόνο αυτό, αλλά κατόρθωσε να γίνει ένας από τους σημαντικότερους προέδρους των Ηνωμένων Πολιτείων της Αμερικής. Ο Λίνκολν υπήρξε πρωταθλητής. Ακολουθεί μια εξιστόρηση της πορείας του προς το Λευκό Οίκο:

1816 Έξωση της οικογένειάς του από το σπίτι τους. Αναγκάζεται να δουλέψει για να τη βοηθήσει.

1818 Θάνατος της μητέρας του.

1831 Αποτυγχάνει ως επιχειρηματίας.

1832 Θέτει υποψηφιότητα για πολιτειακός βουλευτής - χάνει.

1832 Χάνει επίσης τη δουλειά του - ήθελε να πάει στη νομική σχολή, αλλά δεν τα κατάφερε να εισαχθεί.

1833 Δανείζεται χρήματα από ένα φίλο του για να κάνει κάποια επιχείρηρη και μέχρι το τέλος του χρόνου πτωχεύει. Πέρασε τα επόμενα 17 χρόνια της ζωής του πληρώνοντας το χρέος του.

1834 Θέτει πάλι υποψηφιότητα για πολιτειακός βουλευτής - κερδίζει.

1835 Αρραβωνιάζεται αλλά δεν προλαβαίνει να παντρευτεί. Πεθαίνει η μνηστή του, πράγμα που του στοίχισε.

1836 Παθαίνει νευρικό κλονισμό και μένει στο κρεβάτι για έξι μήνες.

1838 Επιδιώκει να γίνει πρόεδρος της Βουλής - αποτυγχάνει

1840 Επιδιώκει να γίνει εκλέκτορας - αποτυγχάνει.

1843 Θέτει υποψηφιότητα για το Κογκρέσο - Χάνει.

1846 Θέτει πάλι υποψηφιότητα - αυτή τη φορά κερδίζει, πάει στην Ουάσινγκτον κι αποδεικνύεται πολύ καλός.

1848 Επιδιώκει επανεκλογή του στο Κογκρέσο - χάνει.

1849 Προσπαθεί να διοριστεί στη θέση διοικητή εθνικού κτηματολογίου στην πολιτεία του - αποτυγχάνει.

1854 Θέτει υποψηφιότητα γερουσιατή - χάνει.

1856 Θέτει υποψηφιότητα αντιπροέδρου στη γενική συνέλευση του κόμματός του - παίρνει λιγότερους από 100 ψήφους.

1858 Θέτει υποψηφιότητα γερουσιαστή και πάλι χάνει.

1860 Εκλέγεται πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. "Ο δρόμος ήταν τραχύς και ολισθηρός. Το ένα μου πόδι γλίστρησε και έσπρωξε το άλλο βγάζοντάς το έξω από το δρόμο, συνήλθα όμως, κι είπα στον εαυτό μου, "Γλίστρημα ήταν, όχι πτώση" (Αβραάμ Λίνκολν - Μετά από κάποια αποτυχία εκλογής του στη γερουσία)

***


***