Περί μετανοίας "2"

  • Όταν ο άνθρωπος πεθάνει εν μετανοία και οδεύει προς τον Παράδεισο, τότε είναι σαν να βρίσκεται μέσα σε ένα λεωφορείο και από έξω, τα σκυλιά (=τελώνια) τρέχουν και γαυγίζουν, χωρίς να τον ενοχλούν στο ταξίδι του, αλλά ούτε και να τον καθυστερούν. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Ο μετανοών παύει να αμαρτάνει, φέρει όμως τις ουλές των τραυμάτων από τις αμαρτίες. (Μέγας Αθανάσιος)
  • Μετάνοια είναι η μη επανάληψη της ίδιας αμαρτίας. (Όσιος Ποιμήν)
  • Νομίζω πως, αν ένας άνθρωπος μετανοήσει μ' όλη του την καρδιά και δεν συνεχίσει ν' αμαρτάνει πια, ακόμα και σε τρεις μέρες τον δέχεται ο Θεός. (Όσιος Ποιμήν)
  • Αξιώθηκες με την εξομολόγηση και τη Θεία Κοινωνία, να γίνει συνδαιτυμώνας του Θεού; Μην κηλιδώνεις και σχίσεις το βασιλικό χιτώνα που ντύθηκες. (Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας)
  • Αν σώθηκε με την μετάνοια ο Μανασσής, που πρόσταξε και πριόνισαν τον Προφήτη Ησαϊα, εσύ που ασφαλώς δεν αμάρτησες τόσο φριχτά, δεν θα σωθείς; Γι' αυτό να μην αμφιβάλλεις, για τη δύναμη της μετανοίας. (Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων)
  • Αυτό που πραγματοποίησε ο Θεός στον κατακλυσμό του Νώε, ύστερα από εκατόν είκοσι χρόνια, δεν θα μπορούσε να το πραγματοποιήσει αμέσως; Παράτεινε όμως τόσο πολύ τον καιρό της τιμωρίας, για να δώσει χρόνο μετανοίας. Αν μετανοούσαν οι αμαρτωλοί, ο Θεός δεν θα έστελνε την τρομερή και δίκαιη τιμωρία. (Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων)
  • Τι γνώμη έχετε για τον Ναβουχοδονόσορα; Δεν ακούσατε από την Αγία Γραφή, ότι ήταν άγριος, αιμοβόρος, σκληρόκαρδος; Δεν ακούσατε ότι κατάστρεψε τάφους και ξέθαψε οστά βασιλέων; Δεν ακούσατε, ότι ολόκληρο λαό έσυρε στην αιχμαλωσία; Δεν ακούσατε, ότι τύφλωσε τον βασιλέα, αφού προηγουμένως τον υποχρέωσε να δει την σφαγή των παιδιών του; Δεν ακούσατε, ότι συνέτριψε τα Χερουβείμ; (Δεν εννοώ βέβαια τους Αγγέλους, μην σκεφτεί κανείς κάτι τέτοιο. Εννοώ τα γλυπτά που κάλυπταν την Κιβωτό της Διαθήκης, από όπου ακουγόταν η φωνή του Θεού). Ο Ναβουχοδονόσορ βεβήλωσε ακόμη και το καταπέτασμα του Ναού. Πήρε το Άγιο θυμιατήρι και το έστειλε σε ειδωλείο. Άρπαξε όλες τις ιερές προσφορές. Έβαλε φωτιά και έκαψε τον Ναό από τα θεμέλια. Με πόσες τιμωρίες άξιζε να τιμωρηθεί αυτός που σκότωσε βασιλείς, που έκαψε ιερά, που αιχμαλώτισε τον λαό, που τοποθέτησε Άγια σκεύη του Ναού μεταξύ των ειδώλων; Δεν θα ήταν άξιος να θανατωθεί χίλιες φορές; Γνωρίσατε έως εδώ το πλήθος των εγκλημάτων του Ναβουχοδονόσορος. Ελάτε τώρα να μάθετε και του Θεού την φιλανθρωπία. Τιμωρήθηκε ο θηριώδης βασιλιάς, να ζει σαν άγριο θηρίο μέσα στην έρημο. Τιμωρήθηκε όμως για να σωθεί. Έβγαλε νύχια και τρίχες σαν αυτά που έχει το λιοντάρι, γιατί πριν σαν λιοντάρι άρπαζε τα άγια και ούρλιαζε. Έτρωγε χόρτα σαν το βόδι, γιατί πριν ζούσε σαν κτήνος, εφ' όσον αγνοούσε τον αληθινό Θεό που του εμπιστεύθηκε το βασιλικό αξίωμα. Όταν όμως με τις παιδαγωγικές αυτές τιμωρίες αναγνώρισε τον ύψιστο Θεό και προσευχήθηκε και μετανόησε, τότε ο Θεός του χάρισε πάλι το βασιλικό αξίωμα. Στον Ναβουχοδονόσορα, που αμάρτησε τόσο φοβερά και μετανόησε, χάρισε ο Θεός την συγχώρηση και την βασιλεία. Εάν λοιπόν και εσύ μετανοήσεις και ζήσης Χριστιανικά, δεν θα σου χαρίσει ο Θεός, άφεση των αμαρτιών και την Βασιλεία των Ουρανών; (Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων)
  • Έσφαλλε ο Δαβίδ. Καθώς σηκώθηκε το δειλινό από το κρεβάτι και βημάτιζε στο δωμάτιο, κοίταζε απρόσεκτα και έπεσε στην αμαρτία. Δεν νεκρώθηκε όμως η καλή του διάθεση να αναγνωρίσει το σφάλμα του. Ήρθε ο Προφήτης Νάθαν για να τον ελέγξει και να θεραπεύσει το τραύμα. Ο υπήκοος, είπε στον βασιλιά: «Αμάρτησες και οργίστηκε ο Θεός εναντίον σου». Ο πορφυροφόρος Δαβίδ, δεν αγανάκτησε. Δεν έδωσε προσοχή στο πρόσωπο του Προφήτου, αλλά ύψωσε την σκέψη σ' Αυτόν που τον έστειλε. Δεν τον σκλήρυνε ο εγωισμός της εξουσίας σε τόσο πλήθος στρατιωτών που είχε γύρω του, διότι έφερε στον νου του, τον αγγελικό στρατό του Κυρίου. Δοκίμασε αγωνία νοιώθοντας σαν ορατό τον Αόρατο. Και απάντησε στον Προφήτη, μάλλον όμως στον Θεό, που τον έστειλε: «Αμάρτησα ενώπιον του Κυρίου». Βλέπεις την ταπεινοφροσύνη του βασιλέως; Βλέπεις την εξομολόγηση του; Μήπως είχε προηγουμένως ελεγχθεί από κανένα; Μήπως είχαν μάθει την αμαρτία του πολλοί; Σε σύντομο χρονικό διάστημα αμάρτησε και αμέσως ο Προφήτης παρουσιάστηκε. Μόλις του απηύθυνε την κατηγορία, ο φταίχτης ομολόγησε το σφάλμα. Και επειδή το ομολόγησε με ειλικρινή μετάνοια, γρήγορα εκδηλώθηκε και η θεραπεία, η συγχώρησης. Ο Προφήτης Νόθαν παρηγόρησε τον Δαβίδ με την αναγγελία της συγχωρήσεως του Θεού. Εκείνος όμως δεν εγκατέλειψε την μετάνοια. Αντί βασιλική πορφύρα, ντύθηκε πένθιμο δουλικό σάκκο. Αντί σε χρυσοστόλιστο θρόνο, κάθησε σε χώμα και στάχτη. Και δεν κάθησε μόνο πάνω σε στάκτη, αλλά και έφαγε στάκτη, καθώς ο ίδιος λέει: «Σποδόν ώσει άρτον έφαγον και το πόμα μου μετά κλαυθμού εκίρνων» (Ψαλμοί 110,10). Έλιωσε με τα δάκρυα τα μάτια, που έγιναν αφορμή να συλλάβει την αισχρή επιθυμία: «Λούσω καθ' εκάστην νύκτα την κλίνην μου εν δάκρυσί μου την στρωμνήν μου βρέξω» (Ψαλμοί 6,7). Άρχοντες τον παρακαλούσαν να διακόψει την νηστεία. Αυτός όμως δεν υποχωρούσε. Ολόκληρη εβδομάδα νήστεψε από κάθε τροφή. Εάν λοιπόν ένας βασιλιάς με τέτοιο τρόπο εκδήλωσε την μετάνοια του, εσύ ο απλός άνθρωπος δεν θα εξομολογηθείς; (Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων)
  • Φιλάνθρωπος είναι ο Κύριος. Γρήγορος στην συγχώρηση, αργός στην τιμωρία. Κανείς λοιπόν ας μην απελπίζεται για την σωτηρία του. Πέτρος, ο κορυφαίος και ο αρχηγός των Αποστόλων, φοβήθηκε μια παιδίσκη και αρνήθηκε τρεις φορές τον Χριστό. Μεταμελήθηκε όμως και έκλαψε πικρά. Το κλάμα φανέρωνε την ολόψυχή του μετάνοια. Γι' αυτό δεν έλαβε μόνο την συγχώρηση για την άρνηση, αλλά και την αποκατάσταση στο Αποστολικό αξίωμα. Έχοντας λοιπόν αδελφοί, τόσα παραδείγματα ανθρώπων που αμάρτησαν και μετανόησαν και σώθηκαν, πρόθυμα και εσείς να μετανοείτε και να εξομολογείστε. Έτσι θα λάβετε την συγχώρηση των αμαρτιών σας και θα αξιωθείτε να κληρονομήσετε την Βασιλεία των Ουρανών μαζί με όλους τους Αγίους. (Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων)
  • Το φίδι εγκαταλείπει το παλιό του δέρμα. Εμείς δεν θα εγκαταλείψουμε την αμαρτία; Η άκαρπη γη αν καλλιεργηθεί με επιμέλεια, μεταβάλλεται σε καρποφόρα. Εμείς δεν μπορούμε να διορθωθούμε;... (ΆγιοςΚύριλλοςΙεροσολύμων)
  • Η μετάνοια γεννά την τήρηση των εντολών. Η τήρηση των εντολών καθαρίζει την ψυχή και έτσι απελευθερωνόμαστε από τα πάθη. (Όσιος Θαλάσσιος)
  • Αν δεν υπάρχουν προϋποθέσεις, για να εγκύψει μέσα μας ο Χριστός, μετάνοια δεν έρχεται. Οι προϋποθέσεις είναι η ταπείνωση, η αγάπη, η προσευχή, οι μετάνοιες, ο κόπος για τον Χριστό. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
  • Για να μετανοήσει η ψυχή, πρέπει να ξυπνήσει. Εκεί, στο ξύπνημα αυτό, γίνεται το θαύμα της μετανοίας. Και εδώ βρίσκεται η προαίρεση του ανθρώπου. Το ξύπνημα, όμως, δεν έγκειται μόνο στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος μόνος του, δεν μπορεί. Επεμβαίνει ο Θεός. Χωρίς την Χάρη δεν μπορεί να μετανοήσει ο άνθρωπος. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
  • Δεν χρειάζονται χρόνια για να μετανοήσει κανείς. Η μετάνοια είναι σαν την αστραπή. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
  • Μόλις μπούμε στην πνευματική ζωή, μόλις μπούμε στον Χριστό, αλλάζουν όλα. Και κλέφτης να ήταν κανείς, παύει να κλέβει και φονιάς, παύει να είναι φονιάς και αιμοβόρος και κακός και μνησίκακος... Παύουν όλα. Παύει η αμαρτία και ζει ο Χριστός. (ΌσιοςΠορφύριοςοΚαυσοκαλυβίτης)
  • Ο κλέφτης ο πιασμένος και μετανοημένος, η πόρνη η γνωστή και ντροπιασμένη, η ταπεινωμένη και η μετανοημένη, είναι πολύ ανώτερη από εμάς, με τα καλά ονόματα και τον άγνωστο μας και αμφίβολο βίο... (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
  • Όταν φτάσει κανείς στην έπαρση είναι δύσκολο να μετανοήσει. Είναι δύσκολο να μετανοήσει, από τον εγωισμό που έχει. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
  • Με τίποτε άλλο δεν χαίρετε τόσο πολύ ο Θεός, όσο με την διόρθωση και την σωτηρία του ανθρώπου. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
  • Όσοι δεν μετανοούν με την πρόθεσή τους, αυτοί και αμαρτάνουν συνεχώς. Όσοι αμαρτάνουν χωρίς να θέλουν, αυτών η μετάνοια είναι συνειδητή και η αιτία της (η αμαρτία), όχι συχνή. (Άγιος Ηλίας ο Πρεσβύτερος)
  • Αφού αναγνώρισες ότι αμάρτησες, όπως έκανε ο Δαβίδ, ακολουθησέ τον και στην μετάνοια. (ΆγιοςΑμβρόσιος Μεδιολάνων)
  • Η μετάνοια είναι ειλικρινής, μόνο όταν ο άνθρωπος συναισθανόμενος τα αμαρτήματά του, αυτά με τα οποία εξόργισε τον Δημιουργό του, εγκαταλείπει την αμαρτωλή δραστηριότητα, θλίβεται γι' αυτήν και μετανοεί και αξιώνεται τη συγχώρεση δια της ευλογίας του Χριστού, μέσω του πνευματικού. Όταν όμως δεν εγκαταλείπει αυτήν την δραστηριότητα, έστω και αν μετανοεί, τότε αυτό δεν είναι μετάνοια, αλλά επικίνδυνη, υπέρμετρη και ασυλλόγιστη ελπίδα στο έλεος του Θεού, η οποία κρίνεται στον ίδιο βαθμό, με την απόγνωση ενώπιον του Θεού. (Άγιος Μακάριος της Όπτινα)
  • Για την ειλικρινή μετάνοια δεν χρειάζονται ούτε χρόνια, ούτε μέρες, αλλά μονάχα μια στιγμή. (Άγιος Αμβρόσιος της Όπτινα)
  • Σε τι καιρούς φθάσαμε! Κάποτε, αν κάποιος μετανοούσε ειλικρινά για τα αμαρτήματά του, αμέσως αντικαθιστούσε την αμαρτωλή ζωή του με την αγαθή, ενώ τώρα συχνά συμβαίνει τούτο: ναι μεν ο άνθρωπος θα μετανοήσει και θα εξιστορήσει όλα του τα αμαρτήματα λεπτομερώς, αλλά μετά ξαναρχίζει τα παλιά του καμώματα. (Άγιος Αμβρόσιος της Όπτινα)
  • Στον Θεό είναι περισσότερο αρεστός ο μετανοημένος αμαρτωλός, παρά ο καυχόμενος άνθρωπος, ο οποίος δεν αμάρτησε. Καλύτερα αφού αμαρτήσεις, να μετανοήσεις, παρά να μην έχεις αμαρτήσει και να καυχιέσαι γι' αυτό. Ο Φαρισαίος απείχε της αμαρτίας, αλλά λόγω της αλαζονείας του και των επικρίσεών του κατά του τελώνη, έχασε ενώπιον του Θεού το δίκιο του, ενώ ο τελώνης, αν και εξόχως αμαρτωλός, μέσω της ταπεινόφρονος παραδοχής και των επικρίσεων που δέχτηκε από τον Φαρισαίο, όχι μόνο έλαβε άφεση αμαρτιών, αλλά και απέσπασε την συγγνώμη του Φαρισαίου. (Άγιος Αμβρόσιος της Όπτινα)
  • Μετάνοια καρδιακή συντελείται, όταν με την συγχωρετική ευχή από την εξομολόγηση, σιχαίνεσαι την αμαρτία και δεν την ξανακάνεις πιά. Όταν μετανοήσεις με την καρδιά σου, μπορεί και να μην δακρύσεις καν. Αυτό είναι προτιμότερο από το να κλαις στην εξομολόγηση και ύστερα να επαναλαμβάνεις την αμαρτία. Αυτό δεν είναι μετάνοια εκ καρδιάς. Βέβαια αν την ειλικρινή μετάνοια την συνοδεύσεις με δάκρυα, τότε ακόμα καλύτερα. (Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός)
  • Η απέχθεια προς τις αμαρτίες είναι το γνώρισμα της γνήσιας μετάνοιας της ψυχής και της σταθερής αποφάσεώς της να ζήσει ενάρετα. (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ)
  • Η μετάνοια του ανθρώπου που αμάρτησε θανάσιμα, μόνο τότε μπορεί να αναγνωριστεί ως αληθινή, όταν εγκαταλείψει το θανάσιμο αυτό αμάρτημα. (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ)
  • Εσείς που κυλιέστε στα βρομερά βαλτόνερα των αμαρτιών και βρίσκετε εκεί ευχαρίστηση, σηκώστε τα κεφάλια σας και κοιτάξτε τον καθαρό ουρανό· εκεί είναι η θέση σας. Ο Θεός σας δίνει τόση αξία, σας κάνει θεούς...! (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ)
  • Το έργο της μετάνοιας, συντελείται με τις εξής 3 αρετές: την ανατροπή των λογισμών, την αδιάλειπτη προσευχή και την υπομονή στις επερχόμενες θλίψεις. Η καλλιέργεια των αρετών αυτών, πρέπει να γίνεται όχι μόνο εξωτερικά, αλλά και νοερά. Γιατί έτσι φτάνουν στην απάθεια, όσοι τις καλλιεργούν για πολύ καιρό. (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ)
  • Στην μετάνοια περιέχονται όλες οι εντολές του Θεού. Με την μετάνοια φτάνει ο Χριστιανός πρώτα στον φόβο του Θεού και μετά στην Θεία αγάπη. (ΆγιοςΙγνάτιοςΜπριαντσιανίνωφ)
  • Ας βιαστούμε να καταδικάσουμε τον εαυτόν μας για τις αμαρτίες μας. Ας παραδεχτούμε την κακία μας. Και ας πάψουμε να χαιρόμαστε γι' αυτές, να τις αγαπάμε και να τις πράττουμε... (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
  • Ο πιο συνηθισμένος τρόπος που οδηγεί στον Θεό, για μας τους αμαρτωλούς που απομακρυνθήκαμε απ' Αυτόν «εις χώραν μακράν», είναι ο δρόμος της συντριβής και των δακρύων. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
  • Μετάνοια σημαίνει να αισθάνεσαι στην καρδιά σου, το ψεύδος, την ανοησία, την ενοχή για τις αμαρτίες του. Σημαίνει να ομολογήσεις, πως με τις αμαρτίες του, πρόσβαλες τον Κύριο και Δημιουργό μας, τον Πατέρα και Ευεργέτη μας, που είναι άπειρα Άγιος και αποστρέφεται απόλυτα την αμαρτία. Σημαίνει να μισήσεις, με όλη σου την ψυχή την αμαρτία και να διορθωθείς για να εξιλεωθείς. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
  • Η αληθινή μετάνοια απαιτεί, όχι μόνο την μη επανάληψη των αμαρτιών, για τις οποίες έχει μετανοήσει ο άνθρωπος, αλλά και την σταθερή προσήλωση στον δρόμο της αρετής. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
  • Σήκω και μην αναβάλλεις άλλο την αγία μετάνοια, την καρδιακή συντριβή και την αυτοκαταδίκη για τις αμαρτίες σου. Γιατί αναβάλλοντας χρόνο με χρόνο, μήνα με μήνα, μέρα με τη μέρα, τελικά θα χάσεις κάθε επιθυμία ολόψυχης μετάνοιας και δεν θα βρεις κανέναν για να σπλαχνιστεί. Ω, με τι οδύνη τότε, θα αρχίσεις να μετανοείς, θα είναι όμως μάταια!!!... (Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
  • Αναγνωρίζοντας την αδυναμία σου και ταπεινώνοντας τον εαυτόν σου λέγε: ''Αλίμονό σου, ελεεινή ψυχή! Αλίμονό σου αχρεία! Αλίμονό σου, καταμολυσμένη, οκνηρή, απρόσεκτη, νυσταλέα, σκληρή! Αλίμονό σου κολασμένη! Έτσι λίγο-λίγο, η ψυχή σου θα μαλακώσει, θα κλάψει, θα συνέλθει και θα μετανοήσει. (Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
  • Όπως το παράθυρο του σπιτιού, χρησιμοποιείται για δύο ανάγκες: για να βγει από αυτό ο ακάθαρτος αέρας και να μπει ο καθαρός, έτσι και με τη Μετάνοια εξέρχεται από τον άνθρωπο το κακό πνεύμα και εισέρχεται το Άγιο Πνεύμα! (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
  • Αληθινή μετάνοια δεν είναι μονάχα το να θλίβεται κανείς για τα αμαρτήματα που έχει διαπράξει, αλλά είναι η πλήρης μεταστροφή της ψυχής από το σκότος προς το φως, από τα γήινα προς τα ουράνια, από το εγώ προς τον Θεό. (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
  • Μετάνοια δίχως την πλήρη μεταστροφή, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά εμπαιγμός του Θεού και της ψυχής. Μα δεν είναι να παίζει κανείς με το Θεό. Εκείνος ελεεί τον μετανοημένο, αλλά παιδαγωγεί σκληρά, αυτόν που με τίποτε δεν μετανοεί ή εκείνον που μετανοεί ελλιπώς και δίχως ειλικρίνεια. Και όταν ο Θεός πληγώνει, είναι η πληγή βαθιά και κανείς δεν μπορεί να την γιατρέψει, εκτός από τον Ίδιο. (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
  • Δεν υπάρχει μετάνοια χωρίς ντροπή, φόβο Θεού και πίστη. Η μετάνοια είναι το πρώτο σκαλί που οδηγεί στην Βασιλεία των Ουρανών. Κανένας δεν κατόρθωσε να ανεβεί στο 2ο σκαλί, χωρίς να πατήσει στο πρώτο. (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
  • Κανείς δεν μπορεί να γυρίσει το πρόσωπο προς τον Θεό, εάν πρώτα δεν γυρίσει την πλάτη στην αμαρτία. (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
  • Αυτός που ξεκινάει να ακολουθήσει το Χριστό και έπειτα γυρίζει πίσω, είναι χειρότερος από εκείνον, που δεν ξεκίνησε καθόλου. (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
  • Πρόσφατα κρέμασαν έναν άνθρωπο στον τόπο μας για ένα έγκλημα. Εκείνος, πριν πεθάνει, μετάνιωσε βαθιά και ειλικρινά! Έκλαιγε και οδυρόταν για την κακή του πράξη. Τόσο πολύ προσευχόταν στον Θεό κατά την διαδρομή προς την κρεμάλα, που υποκλινόταν στους ανθρώπους γύρω του φωνάζοντας: «Συγχωρέστε με, αδέλφια συγχωρέστε με»! Όλοι δάκρυσαν. Φίλησε πολλές φορές το χέρι του ιερέα και τον σταυρό και τρεμάμενος ολόκληρος παρακαλούσε: «Πάτερ, προσευχηθείτε στον Θεό να με συγχωρήσει»! Κάποιος από τους παριστάμενους μας διηγιόταν μετά ότι αισθανόταν, σαν να αποχαιρετούσαν προς τον άλλο κόσμο όχι έναν εγκληματία αλλά έναν άγιο! Τόσο εύκολα μπορεί να αλλάξει ολόκληρος ο εσωτερικός κόσμος του ανθρώπου μέσω της μετάνοιας! (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
  • Η βαθειά και ειλικρινής μετάνοια έχει τέτοια δύναμη, που σε μια στιγμή καθαρίζει και σώζει τον άνθρωπο. (ΆγιοςΘεοφάνηςοΈγκλειστος)
  • Επειδή δεν διορθώνουμε, αλλά κρύβουμε τον κακό εαυτόν μας, γι΄αυτό και παρατηρείται η γενικότερη ψυχρότητα στον κόσμο. Ο καθένας κλείνεται στο καβούκι του, φροντίζει για το συμφέρον του και δεν μπορεί να χαρίσει ζεστασιά αγάπης στον συνάνθρωπό του. Μην περιμένεις μετάνοια από έναν άνθρωπο που δικαιολογείται. Και όποιος δεν έχει μετάνοια, δεν μπορεί να διορθωθεί. (ΆγιοςΘεοφάνηςοΈγκλειστος)
  • Εάν μετά την μετάνοιά μας, υποπέσουμε πάλι στα παλαιά (θανάσιμα) αμαρτήματά μας, τότε κινδυνεύουμε να πεθάνουμε αμετανόητοι, διότι η μετάνοια στα ίδια αμαρτήματα, είναι πολύ δυσκολότερη από ότι ήταν την πρώτη φορά. Μην ξεχνάτε τα αποτελέσματα της υποτροπής, σε μια σοβαρή σωματική ασθένεια: Αν μετά την θεραπεία του αρρώστου, εμφανιστεί για δεύτερη φορά η ίδια αρρώστια, αντιμετωπίζεται και υποχωρεί πολύ δύσκολα. Αν εμφανιστεί και τρίτη φορά, επιφέρει τον θάνατο... (ΆγιοςΘεοφάνηςοΈγκλειστος)
  • Αρχή της σωτηρίας είναι η αρχή της μετανοίας. Αρχή της μετανοίας είναι η αποχή από την αμαρτία. Αρχή της αποχής από την αμαρτία είναι η καλή πρόθεση, η αγαθή προαίρεση. Η αγαθή προαίρεση, γεννά τους κόπους. Οι κόποι γεννούν τις αρετές. Οι αρετές γεννούν την πνευματική εργασία. Η πνευματική εργασία, τέλος, όταν είναι συνεχής και επίμονη, μονιμοποιεί στην ψυχή την αρετή και την κάνει φυσική κατάστασή της. Όταν φθάσεις σ' αυτή την τελευταία βαθμίδα, λίγο θ' απέχεις από την ψηλάφηση του Θεού! (Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ)
  • Αν πεθάνεις πριν πεθάνεις, δεν θα πεθάνεις όταν πεθάνεις! Αν δηλαδή πριν από τον βιολογικό σου θάνατο γίνεις νεκρός ως προς την αμαρτία, τότε το τέλος της επιγείου ζωής σου, δεν θα είναι θάνατος, αλλά μετάβαση σε μιαν άλλη ατελεύτητη και μακάρια ζωή. (Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ)
  • Η έννοια της μετάνοιας δεν είναι να αναγνωρίσετε τον εαυτό σας ως αμαρτωλό - που θα ήταν πολύ απλό, αλλά οι αλλαγές στον τρόπο ζωής, που οδηγούν στην αμαρτία. (ΆγιοςΙωάννηςΜαξίμοβιτς)
  • Πρέπει να κόψει κανείς, όχι μόνο τα πάθη, αλλά και τις αιτίες που τα προκαλούν· και έτσι να ευπρεπίσει τα ήθη του με την μετάνοια, με τα δάκρυα και τότε να αρχίσει να σπέρνει τον καλό σπόρο, που είναι τα καλά έργα, γιατί όπως ακριβώς για το χωράφι, αφού το καθαρίσει και το περιποιηθεί ο γεωργός, δεν σπείρει καλό σπόρο, φυτρώνουν τα αγριόχορτα και βρίσκουν μαλακό και καλοσκαμμένο χώμα και ριζώνουν πιό βαθιά, το ίδιο συμβαίνει και στον άνθρωπο. Αν δηλαδή, αφού διορθώσει τα ήθη του και μετανοήσει για τις πράξεις του παρελθόντος, παραμελήσει την αγαθοεργία και την προσπάθεια για την απόκτηση των αρετών, πραγματοποιείται σ' αυτόν εκείνο που λέει το Ευαγγέλιο: «Όταν το ακάθαρτο πνεύμα βγει από τον άνθρωπο τριγυρίζει σε ξερότοπους ζητώντας ανάπαυση και αφού δεν την βρίσκει πουθενά λέει: «Θα γυρίσω πίσω στο σπίτι μου απ' όπου έφυγα». Καί γυρίζοντας πίσω, το βρίσκει ακατοίκητο, δηλαδή άδειο από κάθε αρετή και καθαρό και στολισμένο. Τότε πηγαίνει και βρίσκει άλλα επτά δαιμόνια χειρότερα απ' αυτό και τα παίρνει μαζί του και αφού καταλάβουν το χώρο, κατοικούν πλέον εκεί και παθαίνει ο άνθρωπος χειρότερα απ' ό,τι είχε πριν υποστεί (Λουκ. 11,24-27). (Αββάς Δωρόθεος)
  • Σημείο που δείχνει, ότι η μετάνοιά μας έχει γίνει αποδεκτή από τον Θεό και ότι έχουμε λάβει την συγχώρεση είναι, το να βγάλουμε τελείως από την καρδιά μας, την επιθυμία και την πρόθεση να επαναλάβουμε τις αμαρτίες που διαπράξαμε. Δεν αισθανόμαστε δηλ. καμμία έλξη για την αμαρτία, αλλά και η εικόνα της αμαρτίας, η ανάμνησή της, δεν μας συγκινεί και δεν μας αγγίζει. (ΑββάςΠινούφριος)
  • Η μετάνοια είναι δυσκολοκατόρθωτη, αποτελεί έργο της Θείας Χάρης και απλά ο άνθρωπος βάζει την προαίρεση του. Είναι μια επανάσταση που κάνει ο άνθρωπος κατά του διαβόλου, με σκοπό να νικήσει τα πάθη του και να αναγεννηθεί. Και δεν θα μας δικάσει ο Θεός γιατί αμαρτήσαμε, θα μας δικάσει γιατί δεν μετανοήσαμε. (ΕπίσκοποςΑυγουστίνοςΚαντιώτης)
  • Οι άνθρωποι μένουν αναίσθητοι, δεν μετανοούν. Περνούν τα χρόνια... ασπρίζουν τα μαλλιά τους, πέφτουν τα δόντια, το σώμα μαραίνεται, φθάνει το τέλος... και ούτε τότε ο άνθρωπος λέει το: Μετανοώ...!!! (ΕπίσκοποςΑυγουστίνοςΚαντιώτης)
  • Στη μετάνοια του τελώνου να στεκόμαστε. Ούτε στο ελάχιστο να μη νιώθει κάποιος, ότι είναι καλύτερος από τον άλλο.... (Γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης)
  • Ο Θεός δεν σε λέει γιατί αμάρτησες, αλλά γιατί δεν σηκώνεσαι. (Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου)
  • Τα τρία στάδια της μετανοίας είναι: α) παραδέχομαι ότι αμάρτησα πολλάκις και αποφασίζω να αλλάξω τρόπο ζωής. Όμως έρχεται ο διάβολος με τους λογισμούς και με πολεμάει και με υποκινεί να διαπράξω την αμαρτία, βάζοντας στη μνήμη μας, παραστάσεις από την εποχή που αμαρτάναμε δελεάζοντάς μας. Γίνεται έτσι ένας ''παγκόσμιος πόλεμος'' μέσα στην καρδιά μου, για το αν θα επιστρέψω ή δεν θα επιστρέψω πάλι στα παλιά. Όμως αποφασίζω να μην επιστρέψω ποτέ ξανά. Προτιμώ να πεθάνω, παρά να διαπράξω ξανά την ίδια αμαρτία β) με την άσκηση π.χ. μετάνοιες, αγρυπνίες, νηστείες, μελέτη Αγία Γραφής και Πατερικών κειμένων, θα αμβλυνθεί η μνήμη της αμαρτίας και γ) αποφασίζω να μισήσω την αμαρτία. Για παράδειγμα κλέβω. Με το ''άγιο'' μίσος προς την κλεψιά σε συνδυασμό με την καλλιέργεια της αντίστοιχης αρετής, δηλ. της ελεημοσύνης, ολοκληρώνεται το χάρισμα της μετανοίας. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
  • Αυτός που βρίσκεται εν μετανοία: α) δεν απελπίζετε β) έχει χαρά επειδή ο Χριστός Ανέστη γ) δεν ασχολείται με τα αμαρτήματα των άλλων και δ) νιώθει τόσο όμορφα, σαν να είναι ο μόνος κάτοικος επί της γης. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
  • Άλλο μεταμέλεια και άλλο μετάνοια. Ο Ιούδας μεταμελήθηκε, αλλά δεν μετανόησε. Όταν μεταμελούμαι, παραδέχομαι το λάθος μου με λόγια, ενώ όταν όμως μετανοώ, τα λόγια μου βγαίνουν με πόνο από την καρδιά μου, όπως έκανε ο Απόστολος Πέτρος. Αν η μετάνοια μας δεν παράγει καρπό μετανοίας (δεν κάνω τα ίδια αμαρτήματα), τότε βρισκόμαστε σε μεταμέλεια και η Χάρις δεν ενεργεί. Δεν πονέσαμε μέσα μας και δεν μισήσαμε την αμαρτία, για να έχουμε πραγματική μετάνοια. Θα πρέπει να καλλιεργηθεί αυτό το ''άγιο'' μίσος το απαθές, με το Θείο φόβο και την μνημόνευση του ονόματος του Χριστού. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
  • Η μετάνοια είναι το μεγαλύτερο χάρισμα που μας δόθηκε από το Θεό στη γη και επιτυγχάνεται δυσκολότατα. Μετάνοια είναι να μην επαναλάβουμε τα ίδια αμαρτήματα. Το χάρισμα της σταθερής μετανοίας θα το αποκτήσει κανείς, με το να το ζητήσει από την Παναγία μας γονυπετής. Θα πρέπει να γονατίσει κανείς και να προσευχηθεί στην Παναγία, αλλά θα πρέπει το στομάχι του να είναι αδειανό (να μην γίνεται πέψη στο στομάχι) και να έχει το αίσθημα της πείνας, το αίσθημα όπου ο άνθρωπος αρχίζει να χάνει κιλά. Σε αυτήν την κατάσταση θα ζητήσει από την Παναγία και να πει: ''Παναγία πρόσθεσε σε μένα πίστη και αγάπη Χριστού, μεσίτευσε στον Υιό Σου Παναγία μου, για να με ελεήσει!''. Και η Παναγία, βλέποντας ότι υπάρχουν προϋποθέσεις και διάθεση πραγματικής μετανοίας, θα το ζητήσει από το Χριστό, γιατί βλέπει και τον κόπο του σώματος και την ταπείνωση της ψυχής μας. Έτσι ο άνθρωπος με το σπαθί του, με το αίμα της καρδιάς του, θα αγωνιστεί για να λάβει το χάρισμα της μετανοίας, δια της προσευχής και της διπλής νηστείας. Με τον ίδιο τρόπο, αποκτούνται και τα άλλα χαρίσματα. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
  • Στον άδη δεν μπορεί κανείς να μετανοήσει. Διότι η ψυχή χωρίς το σώμα δεν μπορεί να κάνει ούτε καλό, ούτε κακό και είναι ''ακίνητη'' τόσο στο αγαθό όσο και στο πονηρό. Η αμαρτία στον κόσμο έγινε με το σώμα και την ψυχή του ανθρώπου και η μετάνοια γίνεται επίσης με το σώμα και την ψυχή. Όμως στον άδη, οι ψυχές είναι χωρίς το σώμα και επομένως η μετάνοια δεν είναι εφικτή. Η ψυχή σε όποια κατάσταση βρίσκεται την ώρα του θανάτου, σε όποια ''βαθμολογία'' βρίσκεται, σε αυτήν θα παραμείνει αιωνίως στην άλλη ζωή. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
  • Εάν πεθάνουμε εν μετανοία και δεν προλάβουμε να εξομολογηθούμε, διότι οι συγκυρίες ήταν τέτοιες που δεν μπορούσαμε να εξομολογηθούμε, θα σωθούμε. Αντίθετα εάν πεθάνω δίχως διάθεση μετάνοιας, εξομολογημένος όμως, κολάστηκα! (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
  • Υπάρχουν κοινά αμαρτήματα π.χ. πορνεία, στα οποία πολλοί είναι χρεωοφειλέτες ψυχών και χρειάζονται επιπλέον δάκρυα μετανοίας να χύσουν. Διότι αυτοί μπορεί τώρα να ζητούν να σωθούν, ωστόσο εκείνοι με τους οποίους αμάρτησαν και κολάστηκαν, το γραμμάτιο πώς θα ξεχρεωθεί; Χρειάζεται πολύς αγώνας μετανοίας, ώστε να κλάψουμε όχι μόνο για τα αμαρτήματα τα δικά μας, αλλά και για τα αμαρτήματα εκείνων, με τους οποίους συμπράξαμε την αμαρτία. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
  • Το ότι πολλοί άνθρωποι είναι στείροι, έχει καθαρά παιδαγωγικό ρόλο. Ο Θεός βλέποντας, ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν διάθεση μετανοίας, προσπαθεί με τον τρόπο αυτό, να τους συνεφέρει στην μετάνοια. Επίσης πολλά αθώα παιδιά που γεννιούνται άρρωστα, έχει τον ίδιο παιδαγωγικό ρόλο: Να μετανοήσουν οι γονείς. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
  • Η απόλυτη αίσθηση της αμαρτωλότητάς μας, με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος, είναι η απαρχή της εν Χριστώ μετανοίας μας. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
  • Στην παραβολή του Τελώνη και του Φαρισαίου, ο Τελώνης δικαιώθηκε και τελικά σώθηκε, όχι γιατί είπε απλά: ''Κύριε, ιλάσθητι μου, τον αμαρτωλό'', αλλά διότι κάνοντας αυτήν την καρδιακή προσευχή, αποφάσισε να μετανοήσει πραγματικά στη ζωή του και να μην επαναλάβει τα ίδια αμαρτήματα. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
  • Πολλοί εξομολογούνται, λίγοι μετανοούν! (Γέροντας Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης)
  • Η ειλικρινής μετάνοια μετατρέπει το σκοτάδι και τη σύγχυση της ψυχής σε φως πνευματικό. (Γέροντας Γερμανός ο Σταυροβουνιώτης)
  • Άλλο η μεταμέλεια και άλλο η μετάνοια. Μεταμέλεια για τα σφάλματά μου, είναι η προσπάθεια να αποκαταστήσω την εικόνα μου μέσα μου και γύρω μου. Ενώ η μετάνοια είναι η επιστροφή του νου μου στον Θεό. Θυμώνω παραδείγματος χάριν με κάποιον και μεταμελούμαι γιατί χάλασε η εικόνα του εαυτού μου στον αντίδικο μου και μέσα μου. ''Πώς έφτασα σε τέτοιο σημείο να εκτεθώ; Τί θα λέει για μένα αυτός ο άνθρωπος; Πώς του φέρθηκα έτσι;''. Ο εγωισμός μας δεν σηκώνει αυτή την έκθεση του εγώ μας και προσπαθούμε, μεταμελούμενοι ή με οποιοδήποτε άλλο τρόπο, να αποκαταστήσουμε την εικόνα μας. Ενώ μετάνοια είναι η επιστροφή της καρδιάς μου στο Θεό, παρόλα τα σφάλματα μου. Δηλαδή ελπίδα. (Γέροντας Μακάριος του Μαρουδά)
  • Όταν ο άνθρωπος σταματήσει να αμαρτάνει και κλαίει για τις προηγούμενες αμαρτίες του, τότε άρχισε να μπαίνει λογικά και νόμιμα στην πραγματική μετάνοια. Δια του πένθους και της συνεχούς εξομολογήσεως προς τον Θεό, ολοκληρώνεται η μετάνοια του ανθρώπου, οπότε η Θεία Χάρις, η οποία έφυγε διά της αμαρτίας, επανέρχεται. (ΓέρονταςΙωσήφοΒατοπαιδινός)
  • Ως πρώτη πράξη στη μετάνοια οι Πατέρες τοποθετούν την ησυχία. Είναι η απερίσπαστη διαγωγή. Η απομάκρυνση από τα αίτια, που δημιουργούν τις αφορμές της πτώσης και της ήττας, ειδικά σε όσους είναι ασθενείς χαρακτήρες, αλλά και από αυτόν τον «ως λέοντα περιπατούντα και ζητούντα να μας καταπιεί» (Πέτρ. 5,8). Με την ησυχία απέχει ο αγωνιστής από τη μάταιη και άσκοπη μέριμνα και του επιτρέπεται αν θέλει να στρέψει τη σκέψη και ασχολία του προς το Θεό, απ' όπου φωτιζόμενος από τη Θεία Χάρη, ανακαλύπτει τον εαυτό του, που είναι απαραίτητο καθήκον. (ΓέρονταςΙωσήφοΒατοπαιδινός)
  • Μόνο την μετάνοια του ανθρώπου, εάν λάβει εις χείρας Του ο Φιλάνθρωπος, όλα τα άλλα γνωρίζει Αυτός να οικονομεί πανσόφως εις σωτηρία... Ο ελεήμων Θεός, αιτία γυρεύει και αφορμή, για να σώσει ψυχή. (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
  • Όταν ο άνθρωπος εν γνώσει υποχωρεί στον πειρασμό (και αμαρτάνει), κατόπιν έρχεται καιρός, που δεν μπορεί πλεόν να ακούσει το υγιές και ωφέλιμο, καθότι ήδη, χάλασε η ακοή της ψυχής του. Και γίνεται έτσι καταφρονητής, πορευόμενος στην απώλεια... (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
  • Όποιος συνέλθει από το μεθύσι της αμαρτίας και αλλάξει τον κακό δρόμο που βαδίζει και παρακαλέσει τον Θεό να τον βοηθήσει, Αυτός δεν θα του αρνηθεί τη βοήθειά Του. Μας το έχει υποσχεθεί ότι, άμα Τον παρακαλέσουμε, θα τρέξει να έλθει αρωγός μας: "πας ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και τω κρούοντι ανοιγήσεται" (Ματθ. 7,8). Όποιος ο-λόθερμα ζητά κάτι, θα του το δώσω και θα ανοίξω την πόρτα της ευσπλαχνίας Μου, σε όποιον την κτυπήσει και απαιτήσει την αμέριστη αρωγή και προστασία Μου. (Γέροντας Άνθιμος Αγιαννανίτης)
  • Η μετάνοια πρέπει να γίνεται όχι για το φόβο της τιμωρίας, αλλά διότι αμαρτήσαμε προς τον Θεό. (Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής)
  • Το γνώρισμα της αληθινής μετάνοιας είναι η βαθιά συναίσθηση, η συντριβή και η θλίψη της καρδιάς, η οποία θλίβεται όχι διότι πρόκειται να κολαστεί, αλλά γιατί λύπησε με την αμαρτία και παρόργισε τέτοιο φιλάνθρωπο Θεό και Πατέρα φιλόστοργο. Είναι οι αναστεναγμοί, η κατάνυξη, οι προσευχές, οι νηστείες, οι αγρυπνίες, τα δάκρυα. Αυτή η μετάνοια είναι γνήσια και αληθινή, είναι ωφέλιμη. (Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος)
  • Αν ο άνθρωπος βρίσκεται εν μετανοία, δεν έχει κανένα δικαίωμα ο διάβολος πάνω του. Αν όμως συνεχώς αναβάλλει την μετάνοιά του, τότε στα τελευταία του θα ζητήσει ένα λεπτό από το Θεό για να μετανοήσει και να πει το ''Ήμαρτον'', αλλά δεν θα του δοθεί αυτό το λεπτό. Θα γίνει κάτι παρόμοιο με έναν ετοιμοθάνατο, που παρακαλούσε τους αγγέλους, να του δώσσουν λίγο χρόνο για να μετανοήσει και οι άγγελοι του είπαν: Εσύ, τόσο καιρό και τόσα χρόνια, γιατί δεν ζήτησες το Θεό να Τον βρεις; Τότε που ο ήλιος ήταν μεσούρανος, γιατί δεν ζήτησες να μετανοήσεις; Τώρα που έδυσε ο ήλιος της ζωής σου; Τώρα είναι πια αργά, γιατί η απόφαση του Θεού πάρθηκε και εσύ φεύγεις! Αυτό θα ισχύσει και για κάθε άνθρωπο που δεν θα μεριμνήσει για την ψυχή του... Γι΄αυτό τώρα, σήμερα να ζητήσουμε συγγνώμη από το Θεό και Εκείνος αμέσως θα μας συγχωρέσει. Είναι τόσο δύσκολο στον άνθρωπο, να πει ένα ήμαρτον στο Θεό;;; (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
  • Λέμε στην Παναγία, το Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε. Και μας απαντάει η Παναγία: Να χαίρομαι; Για ποιό πράγμα να χαίρομαι; Εσείς καθημερινά Σταυρώνετε τον Υιό μου και να χαίρομαι; Διορθώστε τη ζωή σας, μετανοήστε και θα χαίρομαι! (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
  • Η μετάνοια δεν έχει τέλος πάνω στη γη, γιατί το τέλος της μετάνοιας θα σήμαινε, ότι γίναμε σε όλα όμοιοι με τον Χριστό. (ΓέρονταςΣωφρόνιοςτουΈσσεξ)
  • Όταν ψάχνουμε να δικαιολογήσουμε μια αμαρτωλή πράξη, παραβαίνουμε έτσι εμπράκτως την διαθήκη που μας ενώνει με το Θεό. Ο Θεός δεν μας αναγκάζει αλλά ούτε καταπιέζεται. Αποτραβιέται και μας εγκαταλείπει στερημένους της φωτεινής Του παρουσίας. Με την μετάνοια και την κατά συνέπεια αυξανόμενη Χάρη μέσα μας, η πραγματικότητα του Θείου κόσμου υπερισχύει του ορατού κόσμου, και οδηγούμαστε στη θεωρία της ΠΡΩΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ. Η μετάνοια για την αμαρτία είναι δυνατή και σωστή μόνο, όπου υπάρχει προσωπική σχέση με το Θεό. Η συνάντηση με τον προσωπικό Θεό, είναι το γεγονός που την κάνει αντιληπτή. Ο αμαρτωλός άνθρωπος αμέσως αποκτά την πείρα της και συγχρόνως αισθάνεται φόβο και μεταρσίωση. Είναι μια εκ των άνω αναγέννηση. Ένα μοναδικό άνθος που αναπτύσσεται μέσα μας. (Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)
  • Αν αναγνωρίζω, ότι όλα τα λάθη προέρχονται από μένα και όχι από τον Θεό, ο Θεός θα με δώσει το πνεύμα της μετανοίας. (Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)
  • Καλύτερα, ασφαλώς να μην αμαρτήσουμε. Αλλά όταν η μετάνοια είναι πύρινη, μπορεί να αποκαταστήσει κάθε απώλεια. (Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)
  • Πρώτα, άφησε την αμαρτία. Κοίτα στην ψυχή σου, να βρεις ποιά αμαρτία ιδιαίτερα σε κατέχει και αμέσως άνοιξε αγώνα μαζί της. Μετανόησε και διόρθωσε τη ζωή σου. Μην επιτρέψεις να περιμένεις το δικαστήριο του Θεού με αυτό το αμάρτημα. Τότε δεν θα είναι δεκτή η μετάνοια. Άφησε το αμάρτημα νωρίτερα, αντικατάστησέ το με κάποιο καλό έργο, απευθύνσου στον Κύριο με όλη την καρδιά και την ψυχή και κλάψε μπροστά στον Κύριο, να σε συγχωρέσει και να σε ελεήσει. Θα συγκεντρώσει ο Άγιος φύλακας άγγελος τα δάκρυά σου και την μετάνοια και θα τα παρουσιάσει μπροστά στον Κύριο για κρίση. (παπα - Στέφανος ο Σέρβος ο Καρουλιώτης)
  • Σύμφωνα με τον Προφήτη Ιεζεκιήλ (Ιεζεκιήλ 18,21-22), εάν σταματήσεις να κάνεις το κακό και την αμαρτία και αντί αυτού, αρχίζεις να κάνεις το καλό, δεν ρωτάει ο Θεός τι έκανες παλιά. Μπορεί να σκότωσες, να αμάρτησες πολλές φορές, αλλά όταν σταματήσεις να κάνεις το κακό, τότε ο Θεός δίνει για πάντα ευλογία και χαρά. (παπα - ΣτέφανοςοΣέρβοςοΚαρουλιώτης)
  • Η τρίχα κανενός ζώου δεν ασπρίζει. Εάν η γάτα σας είναι μαύρη, πάντα μαύρη θα είναι. Και ο σκύλος σας είναι μαύρος, πάντα μαύρος θα είναι. Όμως η τρίχα του ανθρώπου ασπρίζει, που σημαίνει ότι το ''κοντέρ'' δείχνει, ότι τα χιλιόμετρα της ζωής τελειώνουν και πρέπει να πάρει κανείς αίσθηση, ότι η ζωή του τελειώνει... για να μπορέσει να βάλει μια αρχή μετανοίας στην ζωή του. (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
  • Όσο ο άνθρωπος καθυστερεί την μετάνοιά του, τόσο αυτή γίνεται δυσκολότερη, γιατί οι ρίζες των παθών του προχωρούν όλο και βαθύτερα μέσα του. Η διάθεση του ανθρώπου, αδυνατίζει-παραλύει και έτσι ο άνθρωπος δεν έχει πλέον τον πόθο να πει το "ήμαρτον". Γι' αυτό και όσο μεγαλύτερος σε ηλικία είναι ένας άνθρωπος, τόσο πιο δύσκολα αλλάζει. (π. ΒαρνάβαςΓιάγκου)
  • Η αληθινή μετάνοια έχει και θλίψη και χαρά. Θλίβομαι, γιατί έχω τα χάλια μου. Χαίρομαι, γιατί ο Θεός με αγαπάει και με συγχωρεί. Να θλιβόμαστε, να συντριβόμαστε, αλλά να μην στεναχωριόμαστε. (π. Βαρνάβας Γιάγκου)
  • Μετά την υποτροπή (στην αμαρτία), δεν είναι εύκολη η μετάνοια. Πρέπει να γνωρίζουμε, ότι η μετάνοια είναι δώρο του Θεού. Και το δώρο αυτό το δίνει ο Θεός. Όταν όμως εσύ, προσέρχεσαι μόνος σου στην αμαρτία, με την σκέψη ότι θα μετανοήσεις, σκληραίνεις τον εαυτόν σου και δεν σου το δίνει (το δώρο) ο Θεός, διότι ο ''Θεός ου μυκτηρίζεται''. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα τέτοιων ανθρώπων, οι οποίοι μετά την υποτροπή, δεν έλαβαν το δώρο της μετανοίας. Δεν κατόρθωσαν να βρουν την δύναμη να μετανοήσουν. (Αρχ. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος)
  • Εάν πήγαινε ένας υπέργηρος εκατό χρονών μπροστά σε έναν βασιλιά και τον παρακαλούσε να τον πάρει υπηρέτη, τάζοντάς του να του κάνει πολλή εκδούλευση, δεν θα τον κορόϊδευαν και δεν θα τον περιγελούσαν όλοι. Εσύ όμως είσαι άξιος περισσότερης καταφρόνησης από εκείνον τον υπέργηρο, διότι αφήνεις το καλό καιρό της ζωής σου και περνάει όλος στην υπηρεσία του σώματος και περιμένεις να μετανοήσεις στα στερνά σου, όταν γεράσεις και δεν μπορείς πια, για να μετανοήσεις. Σπάνια γίνεται να κάνει κανείς τον καιρό του θανάτου του καλή μετάνοια. (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
  • Όταν ο άνθρωπος ντρέπεται τον ίδιο τον εαυτό του και αηδιάζει για τις πράξεις του, με τις οποίες προσέβαλε την αγάπη και την αγιότητα του Θεού, συντρίβεται εσωτερικά, νιώθει ότι πονάει και θλίβεται η καρδιά του, ταπεινώνεται μπροστά στο μεγαλείο του Θεού και παίρνει την απόφαση να μετανοήσει. (Είπε Γέρων)
  • Αυτές είναι οι τρεις πρώτες κινήσεις για την μετάνοια: α) Να το σκεφτείς καλά! β) Να το θελήσεις πολύ! γ) Να καλέσεις τον Θεό με θερμή προσευχή, για να σε βοηθήσει στη μετάνοιά σου! (Είπε Γέρων)
  • Πολλοί γύρισαν στο Χριστό, χωρίς να διώξουν τίποτα από τα παλιά. Απλά πρόσθεσαν και το Χριστό στη ζωή τους. Τι σόϊ μετάνοια είναι αυτή; Και νομίζουν ότι έγιναν Χριστιανοί... (Παναγόπουλος)
  • Στους περισσότερους ανθρώπους η μετάνοια έχει τροποποιηθεί σε εξομολόγηση. Εξομολογούνται, υποκλέπτουν μια ευχή από τον πνευματικό και Κοινωνούν, χωρίς μετάνοια, χωρίς να διορθώνουν τη ζωή τους, αφού μετά κάνουν πάλι τα ίδια. (Παναγόπουλος)
  • Ο γεωργός ξέρει πότε θα σπείρει το χωράφι του. Ο κηπουρός ξέρει πότε θα πάρει τον καρπό της καλλιέργειάς του. Και ο Θεός ξέρει πότε θα ''συλλάβει'' κάθε άνθρωπο, προκειμένου να έρθει σε μετάνοια. (Παναγόπουλος)
  • Μην αφήσετε τον εαυτό σας να πιστέψει, ότι είστε εν μετάνοια, γιατί συνεχώς αμαρτάνουμε. (Παναγόπουλος)
  • Όταν ο άνθρωπος γυρίσει στο Χριστό, στην αρχή, ο Θεός τον βοηθάει πολύ! Την παραμικρή του προσευχή, ''ιδού Εγώ''. Ό,τι ζητήσει, του το δίνει ο Κύριος. Στην συνέχεια όμως, όταν μπει μέσα στον Χριστιανισμό, τότε αποσύρεται διακριτικά ο άγγελος φύλακάς του και άρχιζει να τρώει τις ''γροθιές'' και δίνει τις εξετάσεις του. Και όταν ανταπεξέλθει στις εξετάσεις αυτές και παραμείνει πιστός, τότε ο Θεός τον ξαναβγάζει σε ''αναψυχή'' και βοηθάει ξανά ο άγγελός του. Κάτι παρόμοιο συνέβη στο Χριστό, που μετά τις ''εξετάσεις'' που έδωσε στην έρημο από τον διάβολο, ήρθανε άγγελοι να τον διακονήσουν. (Παναγόπουλος)
  • Η μετάνοια ήταν το πρώτο πράγμα που κήρυξε ο Χριστός, όπως και ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος. Δεν κήρυξαν αγαθοεργία, αλλά μετάνοια! Η μετάνοια του ανθρώπου, αφοπλίζει και νικάει το σπαθί της δικαιοσύνης του Θεού. Γι' αυτό αν κάνει κανείς όλες τις αγαθοεργίες του κόσμου, αλλά δεν μετανοήσει, πάει στην κόλαση. Μην πλανεθεί κανείς και νομίσει, ότι τα έργα του θα τον οδηγήσουν στον παράδεισο. (Παναγόπουλος)
  • Εξομολογήσου, μετανόησε, άλλαξε ζωή και προσευχήσου και θα δεις αποτελέσματα, τα οποία δεν έχεις δει ποτέ στη ζωή σου!... (Παναγόπουλος)
  • Η ιστορία και η ζωή μας έχει διδάξει, ότι κανένας από τους ανθρώπους που είχαν μετανοήσει και πιστέψει στο Χριστό, δεν μετανόησαν μέχρι το τέλος της ζωής τους, για αυτήν τους την πράξη. Αντίθετα, είχαμε πάρα πολλές περιπτώσεις ανθρώπων, που σε όλη τους τη ζωή παρέμειναν αμετανόητοι και στα τελευταία τους, οικτίρησαν τον εαυτόν τους, για τη στάση τους αυτή. Αλλά ας πάρουμε το θέμα με τη λογική. Όσοι μετανόησαν και πίστεψαν στον Χριστό, αν δεν υπάρχει μεταθανάτια ζωή, τί έχουν να πάθουν; Τίποτα. Αντίθετα αν υπάρχει μεταθανάτια ζωή, αυτοί που δεν μετανόησαν και δεν πίστεψαν στο Χριστό, καταλαβαίνετε τί τους περιμένει... (Παναγόπουλος)
  • Γιατί ο εξ αριστερών ληστής δεν είπε και αυτός το ''Μνήσθητι''; Γιατί είχε δώσει τόσα πολλά δικαιώματα στον διάβολο, που τον απαγόρευε να το πει και δεν τον άφηνε έτσι να μετανοήσει. Όταν ο άνθρωπος θεληματικά αμαρτάνει και εξακολουθεί να επιμένει στην αμαρτία, σκληρύνεται η καρδιά του και παρόλο που βλέπει το χάος, δεν μπορεί να μετανοήσει. Επομένως όσοι αναβάλλουν την μετάνοιά τους, κινδυνεύουν να πάθουν, ό,τι έπαθε ο εξ αριστερών ληστής, να σκληρυνθεί η καρδιά τους και μη μπορώντας να μετανοήσουν, να πεθάνουν αμετανόητοι. (Παναγόπουλος)