Περί υπομονής

Ο δε υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται. [Όποιος όμως μείνει σταθερός και κάνει υπομονή ως το τέλος, αυτός θα σωθεί.] (Κατά Ματθαίον 10,22 και Κατά Μάρκον 13,13)
Ουπομείναςειςτέλος, ούτοςσωθήσεται. [Εκείνος, ο οποίος κατά το διάστημα των δοκιμασιών θα δείξει μέχρι τέλους υπομονή, αυτός θα σωθεί.] (ΚατάΜατθαίον 24,13)
Εντηυπομονήυμώνκτήσασθεταςψυχάςυμών. [Με την υπομονήν σας κερδίσατε τις ψυχές σας, για την αιώνια ζωή.] (ΚατάΛουκάν 21,19)
Υπομονής γαρ έχετε χρείαν, ίνα το θέλημα του Θεού ποιήσαντες κομίσησθε την επαγγελίαν. [Διότι πρέπει να έχετε υπομονή, για να κάνετε το θέλημα του Θεού και να πάρετε την αμοιβή, που σας υποσχέθηκε ο Θεός.] (Προς Εβραίους 10,36)
Ποίον γαρ κλέος ει αμαρτάνοντες και κολαφιζόμενοι υπομενείτε; Αλλ' ει αγαθοποιούντες και πάσχοντες υπομενείτε, τούτο χάρις παρά Θεώ. [Διότι τί αξία θα είχε, αν δείχνατε υπομονή στις τιμωρίες, για κάποιο κακό που κάνατε; Αν όμως, δείξετε υπομονή στις άδικες τιμωρίες, για κάποιο καλό που κάνατε, τότε αυτό θα είναι πολύ αρεστό στο Θεό.] (Α' Πέτρου 2,20)
Γινώσκοντες ότι το δοκίμιον υμών της πίστεως κατεργάζεται υπομονήν· η δε υπομονή έργον τέλειον εχέτω, ίνα ήτε τέλειοι και ολόκληροι, εν μηδενί λειπόμενοι. [Να γνωρίζετε, ότι όταν δοκιμάζεται η πίστη σας με τις θλίψεις, έχει σαν αποτέλεσμα να αποκτάται την αρετή της υπομονής. Όμως αυτή η υπομονή, πρέπει να μείνει σταθερή ως το τέλος, για να γίνετε τέλειοι και ολοκληρωμένοι, ώστε να μην μειονεκτείτε σε τίποτα. (Ιακώβου 1,3-4)
Μακάριος ανήρ ος υπομένει πειρασμόν· ότι δόκιμος γενόμενος λήψεται τον στέφανον της ζωής, ον επηγγείλατο ο Κύριος τοις αγαπώσιν αυτόν.[Μακάριος και τρισευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος εκείνος, ο οποίος υπομένει με καρτερία και πίστη στον Θεό, την δοκιμασία των θλίψεων, διότι έτσι αναδεικνύεται εκλεκτός και δοκιμασμένος άνθρωπος ενώπιον του Θεού και θα λάβει ως αμοιβή του, το ένδοξο στεφάνι της αιωνίου ζωής, το οποίο υπεσχέθηκε ο Κυριος, σε εκείνους, που τον αγαπούν.] (Ιακώβου 1,12)
Οφείλομενδεημείςοιδυνατοίταασθενήματατωναδυνάτωνβαστάζειν, καιμηεαυτοίςαρέσκειν. [Εμείς οι προοδευμένοι και φωτισμένοι στην πίστη και την αρετή, έχουμε υποχρέωση να ανεχόμαστε και να υπομένουμε τις πνευματικές ασθένειες των αδυνάτων αδελφών, να μη φερόμαστε με αυταρέσκεια και να μην επιζητούμε ό,τι ευχαριστεί τον ευατόν μας.] (ΠροςΡωμαίους 15,1)
Ανεχόμενοι αλλήλων. [Να ανέχεστε ο ένας τις αδυναμίες του άλλου] (Προς Κολασσαείς 3,13)
Ουαί υμίν τοις απολωλεκόσι την υπομονήν· και τί ποιήσετε όταν επισκέπτηται ο Κύριος; [Αλίμονο σε εσάς, που έχετε χάσει την υπομονήν! Τι θα κάνετε, όταν σας επισκεφτεί ο Κυριος με δοκιμασίες και θλίψεις;] (Σοφία Σειράχ 2,14)
Ο Θεός την σωτηρία των ανθρώπων, την κρέμασε στην υπομονή. ''Ο υπομείνας εις τέλος, σωθήσεται''. Γι΄αυτό δίνει δυσκολίες, διάφορες δοκιμασίες, για να ασκηθούν οι άνθρωποι στην υπομονή. Βλέπετε ο Θεός δεν ευχαριστήθηκε τόσο από τις ελεημοσύνες του Ιώβ, όταν είχε όλα τα αγαθά, όσο από την υπομονή του, τον καιρό της δοκιμασίας. Να προσέχουμε να μην χάνουμε την υπομονή μας, για να μην χάσουμε τελικά την ψυχή μας. (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
Την υπομονή πάντα να την κρατάς, γιατί είναι το μεγαλύτερο φάρμακο, που θεραπεύει τις μακροχρόνιες δοκιμασίες, διότι πολλές δοκιμασίες, μόνο με την υπομονή περνούν, όπως και τα χιόνια και οι παγωνιές, περνούν μόνο με την υπομονή, να έρθει η άνοιξη, για να λειώσουν με τις λιακάδες. Με την στενοχώρια, οι πάγοι και τα χιόνια δεν λειώνουν, αλλά με την υπομονή. Η μεγάλη όμως υπομονή, ξεδιαλύνει πολλά και φέρνει Θεϊκά αποτελέσματα∙ εκεί που δεν περιμένεις την λύση, δίνει ο Θεός την καλύτερη λύση. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Όταν στους πειρασμούς, στις δύσκολες καταστάσεις και στα προβλήματα, κάνει κανείς υπομονή, τότε ο Θεός βρίσκει γι' αυτόν τις καλύτερες λύσεις. Γι' αυτό πρέπει να κάνουμε σε όλα υπακοή και να ταπεινωνόμαστε, δηλ. να υπομένουμε κάθετι, επιθυμώντας μόνο να ενεργήσει η Χάρη του Θεού. Γι' αυτό το λόγο, υπομένουμε και δεν ενεργούμε εμείς, για να αφήσουμε να ενεργήσει ο Θεός. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Να ξέρετε ότι ο Θεός ευαρεστείται, όταν ο άνθρωπος περνά δοκιμασίες και υπομένει αγόγγυστα δοξάζοντας το άγιο όνομά Του. «Μακάριος ανήρ ος υπομένει πειρασμόν», λέει ο Άγιος Ιάκωβος (Ιακώβου 1,12). Γι' αυτό να προσευχόμαστε να μας δίνει ο Καλός Θεός υπομονή, ώστε να τα υπομένουμε όλα αγόγγυστα και με δοξολογία. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Και το πιο υπομονετικό γαϊδουράκι, όταν το παραφορτώσεις, θα κλωτσήσει. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Παλιά η ζωή ήταν πιο ήρεμη και οι άνθρωποι έκαναν υπομονή. Σήμερα όλη αυτή η βιασύνη που μπήκε στον κόσμο, έκανε τους ανθρώπους ανυπόμονους. Σήμερα όλοι είναι τσακμάκια. Έναν λόγο δεν σηκώνουν... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Ο Καλός Θεός, όλα θα τα οικονομήσει με τον καλύτερο τρόπο, αλλά χρειάζεται πολλή υπομονή και προσοχή, γιατί πολλές φορές, με το να βιάζονται οι άνθρωποι να ξεμπλέξουν τα κουβάρια, τα μπλέκουν περισσότερο. Ο Θεός με υπομονή τα ξεμπλέκει... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Το κλήμα δεν το φυτεύεις σήμερα και αύριο πίνεις κρασί. Σε έναν χρόνο μπορεί να φας μερικά τσαμπιά. Σε δύο χρόνια θα φας ένα κοφίνι σταφύλια και σε πέντε χρόνια θα πιεις και κρασί. Να αγωνίζεσαι λοιπόν και να κάνεις υπομονή, αν θέλεις να απολαύσεις καρπούς πνευματικούς. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Χρειάζεται υπομονή και σύνεση. Βλέπεις πολλές φορές, ενώ κάνει κανείς υπομονή μία - δύο ώρες, για να ψηθεί το φαγητό, δεν περιμένει 2 λεπτά να κρυώσει, αλλά χωρίς να σκεφτεί, τρώει και καίγεται... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Η υπομονή ξεκινάει από την αγάπη. Για να υπομείνεις τον άλλον, πρέπει να τον πονέσεις. Αν δεν τον πονέσεις, τον βαριέσαι... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Άλλο είναι η υπομονή και άλλο η ανοχή. Υπομονή δεν είναι το να ανέχομαι τον άλλον. Όταν λέω ότι ανέχομαι τον άλλον, είναι σαν να λέω: ''Ο άλλος είναι χάλια, εγώ είμαι καλά και τον ανέχομαι''. Η πραγματική υπομονή είναι να αισθάνμαι ενοχή για την κατάστασή του και τον πονάω. Αυτό έχει πολλή ταπείνωση και αγάπη και τότε δέχομαι την Χάρη του Θεού και βοηθιέται και ο άλλος. Αν δω λ.χ. κάποιον κουτσό ή κουφό ή ναρκομανή, πρέπει να σκεφθώ: ''άν ήμουν εγώ σε καλή πνευματική κατάσταση, θα παρακαλούσα τον Θεό και θα τον έκανε καλά», γιατί ο Χριστός είπε: «θα σας δώσω δύναμη να κάνετε μεγαλύτερα θαύματα από μένα», οπότε έρχεται ο πόνος, η αγάπη για τον άλλον. Ενώ, αν πώ: «ε, τί να τον κάνω, ανάπηρος είναι, ας καθήσω λίγο κοντά του· θα έχω άλλωστε και τον μισθό μου», τότε ανέχομαι τον άλλον και δικαιολογώ τον εαυτό μου, ότι έκανα το καθήκον μου... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Πήγε κάποιος στον Άγιο Παϊσιο τον Αγιορείτη και του είπε: ''Γέροντα, δεν έχω υπομονή. Τί να κάνω, για να αποκτήσω υπομονή;''. Πήγε μέσα στο κελί του ο Άγιος Παϊσιος και έφερε μια σακούλα με καραμέλες. Του τις δίνει και του λέει: ''Να τις παίρνεις κάθε μέρα από δύο. Όμως να μην τις μασάς. Να κάνεις υπομονή να λειώνουν μέσα στο στόμα σου, να τις πιπιλάς''.
Να κάνεις μεγάλη υπομονή και να μην στενοχωριέσαι, διότι είσαι άνθρωπος ευαίσθητος και γι' αυτό έχετε προβλήματα υγείας. Να κάνεις την καρδιά σου βράχο για να αντέξεις. (Άγιος ΙάκωβοςΤσαλίκης)
Μήπως εκείνος που φυτεύει αμπέλι, παίρνει αμέσως και τον καρπό; Ή εκείνος που σπέρνει, θερίζει αμέσως; Ή μήπως το νεογέννητο βρέφος γίνεται αμέσως τέλειος άνδρας; (Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος)
Ούτε η πίστη, ούτε η αγάπη, ούτε η καρτερία μιας ημέρας, αλλά "ο υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται". (Άγιος Κλήμης Αλεξανδρείας)
Η πολυχρόνια υπομονή οδηγεί στην ταπείνωση. Η ταπείνωση οδηγεί στην υγεία της ψυχής, την αρετή. Η αρετή οδηγεί στην γνώση του Θεού και η οποία με τη σειρά της οδηγεί στην αγάπη του Θεού. Και τέλος η αγάπη του Θεού, οδηγεί στην Χαρά του Θεού, που είναι γλυκύτερη από την μελοκηρήθρα! (ΆγιοςΙσαάκοΣύρος)
Με την υπομονή φθάνουμε στην ταπείνωση και στη συνέχεια απολαμβάνουμε τη Χάρη του Θεού. Όταν έχεις πολλή υπομονή, τότε έχεις λάβει τη χάρη της παρηγοριάς μέσα στην ψυχή σου. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
Χωρίς υπομονή, οι περιστάσεις και οι θλίψεις βασανίζουν διπλά. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
Η υπομονή είναι μητέρα της παρηγοριάς. Είναι μια δύναμη ψυχική, που γεννιέται από την πλατιά καρδιά. Αυτή τη δύναμη ο άνθρωπος δύσκολα τη βρίσκει πάνω στις θλίψεις του, αν δεν έχει τη Θεία Χάρη, που την αποκτά με την επίμονη προσευχή και με δάκρυα. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
Η υπομονή είναι αποτέλεσμα καλοσύνης. Όταν χάνεις τη μία, χάνεις και την άλλη. (Μέγας Βασίλειος)
Υπομονετικός άνθρωπος είναι εκείνος, που μπορεί να κρύψει την δυστυχία του. (Μέγας Βασίλειος)
Η υπομονή είναι η ηθική δύναμη, που κατευνάζει τα θλιβερά συναισθήματα, τα οποία αναπτύσσονται στην καρδιά του ανθρώπου και καταπραΰνει τους πόνους που προκαλούν τα βάσανα. Η υπομονή είναι αρετή, αφού υπάρχει ως καρπός της ελπίδας προς τον Θεό. Η θλίψη οδηγεί στην υπομονή, η υπομονή στον δοκιμασμένο χαρακτήρα, ο δε δοκιμασμένος χαρακτήρας στην ελπίδα. Και η ελπίδα δεν απογοητεύει. Η υπομονή είναι η πρώτη των αρετών, διότι μ' αυτήν, επιβραβεύεται η σωτηρία. «Ο δε υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται». Στην υπομονή βρίσκεται η σωτηρία των ψυχών. Η υπομονή διδάσκει να υπομένουμε με γενναιότητα τα παθήματα. Αποβαίνει γύμνασμα της φιλοσοφίας και διδάσκαλος της αρετής. Το όνομα της υπομονής, είναι όνομα πολλών ιδρώτων και πολλής καρτερίας. (Άγιος Νεκτάριος)
Η ανυπομονησία είναι κακία και αντίθετη από την αρετή της υπομονής. Αυτός που κατέχεται απ' αυτήν, αποφεύγει κάθε πόνο για την εργασία του αγαθού, κάθε θλίψη υπέρ της αγάπης. Βαδίζει πάντα στην ευρύχωρη οδό της απώλειας και αποφεύγει τη στενή οδό της αρετής. Χαίρεται να μην κάνει τίποτα και με τις επιθυμίες του, φροντίζοντας να τις ικανοποιεί και περνάει την ώρα του μέσα στις απολαύσεις. (Άγιος Νεκτάριος)
Τίποτα δεν συντελεί στην προκοπή τόσο, όσο η υπομονή στους πόνους. Αυτή προπάντων είναι η βασιλίδα των αγαθών και η κορωνίδα των στεφάνων. Αυτή είναι το ακύμαντο λιμάνι, η ειρήνη ανάμεσα στους πολέμους, η γαλήνη στην τρικυμία, η ασφάλεια στις επιβουλές, η δύναμη που καθιστά όποιον την πετύχει πιο στέρεο και από το διαμάντι. Και ο φτωχός Λάζαρος (της παραβολής), επειδή υπέμενε με γενναιότητα την απανθρωπιά του πλουσίου, παρόλο που δεν κατόρθωσε να επιτελέσει κανένα καλό, αξιώθηκε να πετύχει το ίδιο μερίδιο, μ' αυτό του Αβραάμ, ο οποίος τόσα πολλά είχε κατορθώσει. (Ιερός Χρυσόστομος)
Οι θλίψεις μας ασκούν στην υπομονή. Η υπομονή στις θλίψεις απαλλάσει και από τις μεγαλύτερες αμαρτίες. Ο Θεός δίνει υπομονή και παρηγοριά πολύ μεγαλύτερη από την θλίψη. (Ιερός Χρυσόστομος)
Η σωτηρία σας τότε ενεργείται πιο σίγουρα, όταν έχετε υπομονή, όταν κάποιος πάσχει και υποφέρει όλα με γενναιότητα. Άρα ενέργεια σωτηρίας δεν είναι το να σου κάνουν κακό, αλλά το να υπομείνεις το κακό. (Ιερός Χρυσόστομος)
Αν υπομένεις τις δοκιμασίες με ευχαρίστηση, θα έχεις μεγάλο μισθό. Και στην περίπτωση (της παραβολής) του φτωχού Λαζάρου, αυτό βλέπουμε. Κανέναν δεν βοήθησε με χρήματα. Δεν έκανε επίσκεψη σε φυλακή. Δεν επισκέφτηκε άρρωστο. Και όμως χωρίς όλα αυτά (που άλλωστε δεν μπορούσε να τα πράξει), άρπαξε το βραβείο της αρετής. Πώς; Με το να υπομένει γενναίως τα παθήματα. Έβλεπε από την μία μεριά τον σκληρό πλούσιο και απάνθρωπο να ευτυχεί και να απολαμβάνει τα πάντα και από την άλλη τον εαυτόν του βουτηγμένο σε τόσες συμφορές. Και όμως δεν είπε κανένα κακό λόγο, ούτε δυσανασχέτησε, ούτε βλασφήμησε, ούτε τα έβαλε με τον Θεό, κατηγορώντας την Πρόνοια του Θεού, ούτε αγανάκτησε. (Ιερός Χρυσόστομος)
Αν πρέπει όταν μας χτυπάνε οι εχθροί, να στρέφουμε και την άλλη σιαγόνα, πολύ περισσότερο οφείλει η γυναίκα να υπομένει το σκληρό σύζυγο. Φυσικά δεν το λέω αυτό, για να ραπίζεται η γυναίκα. Όχι, όχι!!! Κάτι τέτοιο είναι μεγίστη ατιμία, όχι αυτής που δέρνεται, αλλά αυτού που δέρνει. Αν όμως γυναίκα, σου τύχη τέτοιος σύζυγος, να μην αποκάμεις. Να σκέπτεσαι το μισθό που θα πάρεις από τον Θεό, αλλά και τον έπαινο στην παρούσα ζωή. Και εσένα άνδρα, έχει η σύζυγός σου ελαττώματα; Να κάνεις αυτό που έκανε ο Ισαάκ. Παρακάλεσε θερμά τον Θεό. Αν ο Ισαάκ με την προσευχή νίκησε το φυσικό ελάττωμα, τη στείρωση, πολύ περισσότερο εμείς μπορούμε να ξεπεράσουμε ελαττώματα πνευματικά, αν συνεχώς παρακαλούμε τον Θεό. Αν σε δει ο Θεός να δείχνεις υπομονή προς χάριν του δικού Του Νόμου και να υπομένεις με γενναιότητα τα ελαττώματα της συζύγου, θα δε βοηθήσει και θα σε αμείψει για την υπομονή σου. (Ιερός Χρυσόστομος)
Το χάρισμα της υπομονής δίνεται ανάλογα με το μέτρο της ταπεινώσεως. Γιατί, αυτός που είναι πολύ ταπεινός, είναι και πολύ υπομονετικός σε όλους τους κόπους και τις θλίψεις. Όσο περισσότερο υπομένει κανείς, τόσο ελαφρότερο αισθάνεται το φορτίο και το βάρος των πειρασμών. Όποιος έχει ταπείνωση και υπομονή, νικά εύκολα όλα τα λυπηρά που θα τον βρουν σ' αυτή τη ζωή. (ΆγιοςΙωάννηςτηςΚλίμακος)
Τίποτε δεν συντελεί τόσο στην (πνευματική) ακαρπία, όσο η έλλειψη υπομονής. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
Ο υπομονετικός άνθρωπος, είναι κοντά σε κάθε αρετή. Χαίρει στις θλίψεις, αγάλλεται στις δοκιμασίες, είναι έτοιμος στην υπακοή, είναι ωραίος στη μακροθυμία... Ευλογεί εκείνους που τον υβρίζουν και ειρηνεύει εκείνους που φιλονικούν μαζί του. Είναι έτοιμος στις νηστείες, υπομονετικός στις προσευχές, άμεμπτος στην εκτέλεση των καθηκόντων του, δέχεται εύκολα τις υποδείξεις και συμβουλές των άλλων, προσφέρει χαρούμενα τις υπηρεσίες του... και σε κάθε πράγμα είναι πρόθυμος... Οφείλεις λοιπόν, αδελφέ να σηκώνεις το σταυρό σου κάθε ημέρα με υπομονή. Δηλαδή να υποφέρεις για το Χριστό κάθε θλίψη... και έχεις πάντοτε την ελπίδα σου στο Θεό... (ΆγιοςΕφραίμοΣύρος)
Είναι άθλιος και ταλαίπωρος εκείνος που δεν έχει υπομονή. Ένας τέτοιος άνθρωπος, δεν ανέχεται προσβολή, λιποψυχεί στις θλίψεις, γογγύζει στην υποταγή, αντιμιλά στην υπακοή, δείχνει ραθυμία στις προσευχές, είναι οκνηρός στις αποστολές, είναι ανδρείος στις λογομαχίες. Αυτός που δεν έχει υπομονή, υφίσταται πολλές ζημιές και δεν έχει τη δύναμη να πλησιάσει την αρετή. Εναντιώνεται σε εκείνους που αγωνίζονται και ζηλεύει εκείνους που προοδεύουν. (ΆγιοςΕφραίμοΣύρος)
Όσο ο γογγυσμός χωρίζει από τον Θεό, τόσο η υπομονή σφυρηλατεί την ενότητα μαζί Του. Η υπομονή στις δομιμασίες, είναι ένα ασφαλές μέσο, για να ενωθούμε με τον Θεό. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
Για να ενισχύσεις την (αδύναμη) υπομονή σου, όταν πέσεις σε κάποια δυσκολία ή θλίψη, σκέψου: α) ότι η δοκιμασία που υποφέρεις, πρέπει να την υποφέρεις, γιατί εσύ έδωσες την αφορμή (με τις αμαρτίες σου) β) ότι στην Βασιλεία των Ουρανών δεν μπαίνει κανείς με άλλον τρόπο, παρά μόνο από την στενή πύλη των δοκιμασιών και των θλίψεων γ) ότι ο Χριστός και όλοι οι Άγιοι, μπήκαν στην Βασιλεία των Ουρανών, μέσα από αγκάθια και σταυρούς και δ) ότι η δοκιμασία που υποφέρεις, είναι σύμφωνη με το θέλημα του Θεού. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Ο Θεός δεν συνηθίζει ποτέ να δίνει την αρετή της υπομονής, χωρίς τις θλίψεις. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Για να αποκτήσεις την υπομονή, όχι μόνο πρέπει να αγαπάς με την καρδιά σου αυτούς που σε ενόχλησαν, αλλά και να λες σ΄αυτούς λόγια πραότητας και αγάπης και αν μπορείς και να τους υπηρετείς ακόμα. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Υπομονή είναι η φιλοπονία της ψυχής. Φιλοπονία στους θεληματικούς κόπους και αθέλητους πειρασμούς και όπου υπάρχει, εξορίζεται η φιληδονία. (Όσιος Θαλάσσιος)
Σημάδι της υπομονής είναι η αγάπη των κόπων. Σ' αυτούς έχει θάρρος ο νους και ελπίζει να επιτύχει τις Θείες υποσχέσεις και να αποφύγει τις απειλημένες τιμωρίες. (Όσιος Θαλάσσιος)
Η υπομονή στις δοκιμασίες είναι ένα ασφαλές μέσο για να ενωθούμε με τον Θεό. Όσο ο γογγυσμός χωρίζει από τον Θεό, τόσο η υπομονή σφυρηλατεί την ενότητά μας μαζί Του. Αν λοιπόν υπομένεις με ευγνωμοσύνη, όλες τις δοκιμασίες για χάρη Του, θα σου ανταποδώσει την αιώνια μακαριότητα. Μέσω της θλίψεως και της υπομονής, εισέρχεσαι στον χώρο της αληθινής γνώσεως και καθαρίζεσαι από το πλήθος των αμαρτιών σου. Ποιός τραυματισμένος θεράπευσε ποτέ την πληγή του, χωρίς υπομονή στον πόνο και στα θεραπευτικά μέσα του γιατρού; Ποιός μπορεί ν' ακολουθήσει πίσω από τον Χριστό χωρίς να σηκώση στους ώμους, τον σταυρό της υπομονής; Κανένας! Θυμήσου τα Πάθη του Κυρίου και θα υπομένεις αγόγγυστα τα πάντα. (ΆγιοςΔημήτριοςτουΡοστώφ)
Αυτοί που υπομένουν αγόγγυστα και με καρτερία τα πάντα, μένουν πιστοί στο θέλημα του Θεού. Και αυτοί που μένουν πιστοί στο θέλημα του Θεού, θα πάρουν την αμοιβή που υποσχέθηκε Εκείνος: την Βασιλεία των Ουρανών. (ΆγιοςΔημήτριοςτουΡοστώφ)
Ποιός τραυματισμένος θεράπευσε ποτέ την πληγή του χωρίς υπομονή στον πόνο και στα θεραπευτικά μέσα του γιατρού; Ποιός μπορεί ν' ακολουθήσει πίσω από τον Χριστό, χωρίς να σηκώσει στους ώμους τον σταυρό της υπομονής; Κανένας. Όλοι όσοι Τον ακολούθησαν και Τον ακολουθούν, ήταν και είναι έτοιμοι ν' αντιμετωπίσουν με υπομονή τις δοκιμασίες, που οπωσδήποτε θα τους βρουν, καθώς τονίζει και ο σοφός Σειράχ: "Τέκνον, ει προσέρχη δουλεύειν Κυρίω Θεώ, ετοίμασον την ψυχήν σου εις πειρασμόν" (2,1). (ΆγιοςΔημήτριοςτουΡοστώφ)
Να ανέχεσαι τις αδυναμίες και τα σφάλματα των άλλων, για να ανεχτεί και ο Θεός τα δικά σου. Είμαστε όλοι ένα σώμα με το Χριστό και πρέπει να δείχνεις υπομονή στα αδύνατα μέλη. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
Πρέπει πάντοτε να υπομένουμε όλα, χάριν του Θεού, ευχαρίστως. Η ζωή μας είναι μια στιγμή συγκριτικά με την αιωνιότητα και γι' αυτό: «Ουκ άξια, κατά τον Απόστολον, τα παθήματα του νυν καιρού προς την μέλλουσαν δόξαν αποκαλυφθήναι εις ημάς» (Ρωμαίους 8,18). (Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ)
Την υπομονή χωρίς συμφορές και πειρασμούς είναι αδύνατον να την μάθεις, διότι υπομονή σημαίνει υπομονή του κακού και της συμφοράς και όχι υπομονή του αγαθού και της ευδαιμονίας. (Άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ)
Η υπομονή σας πρέπει να είναι τέλεια και να κρατήσει έως το τέλος. Και πότε είναι τέλεια η υπομονή; Όταν σηκώσει κανείς τις δοκιμασίες, όχι μόνο καρτερικά και αγόγγυστα, αλλά και με χαρά, ευγνωμονώντας το Θεό για ότι παραχωρεί, όσο βαρύ και αν είναι, όπως θα Τον ευγνωμονούσε για μια μεγάλη ευεργεσία. Ο υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται» (Ματθ, 24,13). Εμείς βάζουμε την υπομονή. Και ο Θεός τη σωτηρία. Πιστέψτε ακράδαντα, πως υπομένοντας μια αδικία, αξιώνεστε να συμπεριληφθείτε στην χορεία των μαρτύρων. Δεν πρέπει να χαίρεστε γι' αυτό; Απεναντίας, αφήνοντας την καρδιά σας να κυριεύεται από την λύπη και το παράπονο, εκμηδενίζετε την αξία και την ωφέλεια του Θείου Δώρου. (Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)
Η άμαξα με την οποία φτάνει κανείς στην Βασιλεία των Ουρανών είναι η υπομονή. Και την υπομονή μόνο με τις δοκιμασίες μπορεί κανείς να την αποκτήσει. Γι' αυτό ακριβώς και στέλνονται. (Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)
Εμείς βάζουμε την υπομονή. Και ο Θεός τη σωτηρία. (Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)
Η σιωπή είναι χρυσός και η υπομονή μπριγιάν (διαμάντι). (Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός)
Θα πρέπει με ηρεμία να ανέχεσαι τις ψυχικές αδυναμίες του αδερφού σου, χωρίς να οργίζεσαι. Επειδή εάν κάποιος είναι σωματικώς ασθενής, όχι μόνο δεν οργιζόμαστε κατ' αυτού, αλλά με κάθε τρόπο τον υπηρετούμε, κατά τον ίδιο τρόπο, θα πρέπει να αντιμετωπίζουμε και τις ασθένειες της ψυχής. (Όσιος Μωϋσής της Όπτινα)
Πρέπει να διδαχτούμε την υπομονή, όχι όταν δεχόμαστε επικρίσεις για ένα σφάλμα, αλλά όταν χωρίς να φταίμε, δεχόμαστε προσβολές και επικρίσεις. (Άγιος Μακάριος της Όπτινα)
Για να αποκτήσεις υπομονή στις θλίψεις και τις δοκιμασίες, πίστευε πως όλα γίνονται στη ζωή μας με το θέλημα του Θεού. (ΆγιοςΠαρθένιος της Όπτινα)
Όποια πικρία και να σε κυριεύσει, ό,τι δυσάρεστο και να σου συμβεί, εσύ να πεις: ''Θα το υπομείνω, για χάρη του Χριστού!''. Και μόνο που θα το πεις, θα νοιώσεις πιο ανάλαφρα. Επειδή το όνομα του Ιησού Χριστού έχει ισχύ. Μπροστά Του, όλα τα δυσάρεστα καταλαγιάζουν, οι δαίμονες εξαφανίζονται. Όταν θα επαναλαμβάνεις το γλυκύτατο όνομά Του, θα καταλαγιάζει και η δική σου πικρία, θα γαληνεύει η ολιγοψυχία σου. ''Κύριε! Δώσε μου υπομονή, μεγαλοψυχία και πραότητα! Κύριε! Κάνε με να δω τα αμαρτήματά μου και να μην κατακρίνω κανέναν!''. (Όσιος Αντώνιος της Όπτινα)
Η ειλικρίνεια και η σταθερότητα της προαίρεσης, δοκιμάζονται από την υπομονή και τον χρόνο. (Όσιος Νίκων της Όπτινα)
Μέσω των δυσάρεστων συμβάντων κατανοούμε, ότι δεν έχουμε υπομονή και αν δεν έχουμε υπομονή, αυτό σημαίνει, ότι είμαστε εγωιστές. Η γνώση αυτή όμως, οφείλει να μας προδιαθέσει σε αυτομεμψία και μετάνοια, αλλά και να μας κάνει να ζητήσουμε μέσω της προσευχής, το έλεος του Θεού, αφού χωρίς τα δυσάρεστα συμβάντα, ο άνθρωπος τείνει προς την έπαρση. (Όσιος Ιωσήφ της Όπτινα)
Αρετή ανώτερη απ' όλα τα ασκητικά κατορθώματα και τους κόπους της ευσέβειας είναι τούτη: Να κάνουμε υπομονή για χάρη του Χριστού. (Στάρετς Ευστράτιος)
Η αληθινή υπομονή και η ψυχική ηρεμία δεν αποκτάται και δεν διατηρείται με άλλο τρόπο, παρά μόνο με την βαθειά ταπείνωση της καρδιάς. (ΑββάςΠιαμούν)
Αν θέλει κάποιος να φτάσει στην αδιάσειστη υπομονή, θα πρέπει να τηρεί την εξής θεμελιώδης αρχή: δεν θα πρέπει σε καμμία περίπτωση να ενδίδει στο πάθος της οργής, εφόσον το Ιερό Ευαγγέλιο δεν επιτρέπει, όχι μόνο το να εκδικούμαστε για τις προσβολές που μας γίνονται, αλλά μας απαγορεύει ακόμα και την ενθύμισή τους. (ΑββάςΙωάννης)
Δεν έχουμε υπομονή, γιατί δεν έχουμε ταπεινοφροσύνη. (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
Η υπομονή είναι η ανδρεία της ψυχής, το στήριγμα, η βαθειά ρίζα που βαστά το δέντρο, όταν το ''δέρνουν'' οι άνεμοι και κυλούν οι ποταμοί. (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
Όταν ο Θεός θελήσει να βοηθήσει μία ψυχή βασανισμένη, δεν την απαλλάσσει από τις θλίψεις, αλλά της χαρίζει υπομονή. (ΓέρονταςΕφραίμο Κατουνακιώτης)
Μέσα στον πόνο, μέσα στην απόγνωση, μέσα στην απελπισία που βρισκόμουνα, στη συνοδεία μου, δεν έλεγα τίποτες. Μια λεπτή φωνή άκουσα, σαν αύρα λεπτή, να πούμε, ότι: «Έτσι σε θέλει ο Θεός». Με αυτό, έτσι σαν να πήρα μια βαθιά αναπνοή· ''ε, νάναι ευλογημένο, αφού με θέλει ο Θεός, νά 'ναι ευλογημένο· μα δώσ' μου και υπομονή, γιατί δεν αντέχω εγώ τώρα...''. (ΓέρονταςΕφραίμο Κατουνακιώτης)
Ο Άγιος Χρυσόστομος επαινεί τον Ιώβ όχι στον πρότερό του βίο, που ήταν ελεήμων, οικτίρμων, που ήταν φιλόξενος, που ήταν της προσευχής άνθρωπος, όχι. Την υπομονή που έκανε στην μεγάλη δοκιμασία που του παρεχώρησε ο Θεός, στον πειρασμό, στην ασθένειά του επαινεί... (ΓέρονταςΕφραίμοΚατουνακιώτης)
Εγώ είχα μια ξαδέρφη, η οποία έπαθε το μυαλό της και υπέφερε, να πούμε. Περίπου μετά από είκοσι χρόνια πέθανε. Πιστεύσατέ με, την είδα μέσα στα τάγματα των Αγγέλων! Μαζί με τους Αγγέλους υμνολογούσε την Αγία Τριάδα! Ακούτε; Λίγη υπομονή που έκανε στη λύπη, στη θλίψη. Δεν μπορούσε, είχε έτσι σαν μια παραλυσία και δεν μπορούσε ούτε τον εαυτό της να περιποιηθεί. Και εντούτοις όμως, την υπομονή που έκανε σ' αυτόν τον πειρασμό, που τον έδωσε ο Θεός βέβαια και που την αξίωσε ο Θεός! Μέσα στα αγγελικά τάγματα, μέσα κΑι αυτή. Βρε, Βασιλική, λέω, τέτοια δόξα αξιώθεις! Υμνολογούσε μαζί με τους αγγέλους την Αγία Τριάδα...!!! (ΓέρονταςΕφραίμο Κατουνακιώτης)
Αξίζει για μερικά πράγματα να περιμένεις. Είναι ανάγκη να περιμένεις. Εργάζεται ο Θεός. Μόνο που έχει τους δικούς Του ρυθμούς. Ο Θεός εργάζεται πολύ υπομονετικά. Και η φύση το ίδιο κάνει. Ένα λουλουδάκι θ' ανθίσει όταν έρθει η ώρα του. Όλα αυτά αλλάζουν, αλλά σε πολύ διαφορετικούς ρυθμούς απ' αυτούς που μας έχει συνηθίσει η τρελή κοινωνία μας. Αυτό το τρέξιμο, αυτός ο πανικός η ταραχή που μας κάνει όλους τόσο πολύ βιαστικούς, αφήνουν τον Θεό αμέτοχο. Ο Θεός δεν μπαίνει σ' αυτούς τους τρελούς ρυθμούς μας, αλλά κινείται στους ρυθμούς της δικής Του αγάπης και της δικής Του υπομονής. (Γέροντας Νεκτάριος Βιτάλης)
Γι' αυτό μας αφήνει ο Κύριος να πειραζόμαστε. Για να δοκιμάζει τον ζήλον και την αγάπην προς Αυτόν που έχυμε. Γι' αυτό χρειάζεται η υπομονή. Χωρίς υπομονή, δεν γίνεται ο άνθρωπος πρακτικός, δεν μαθαίνει τα πνευματικά, δεν φθάνει σε μέτρα αρετής και τελειώσεως. (ΓέρονταςΙωσήφο Ησυχαστής)
Η πνευματική κατάσταση του ανθρώπου και η Χάρη που έχει, φαίνεται από την υπομονή Έχεις υπομονή; Έχεις Χάρη. Δεν έχεις υπομονή; Δεν έχεις Χάρη. (ΓέρονταςΙωσήφο Ησυχαστής)
Αν υπομένεις την άσκηση της ημέρας και πιέζεις την ψυχή σου να βαστάξει έναν λόγο ψυχρό, ένα χλευασμό, έναν έλεγχο, γίνεσαι ομολογητής. Σε κάθε υπομονή που κάνεις, λαμβάνεις στέφανο και σου λογίζεται ενώπιον του Θεού ημερήσιο μαρτύριο... (ΓέρονταςΙωσήφο Ησυχαστής)
Μην μοιάζουμε με τον γεωργό, που μόλις σπέρνει, θέλει αμέσως να θερίσει. (Γέροντας Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης)
Η ζωή μας θέλει πολλές υπομονές. Να σε βρίζουν, να σε ξυλοκοπούν και να λες: ''ευλόγησον''. Να σε χτυπούν από το πρωί έως το βράδυ με τα ξύλα και να λες ''ευλόγησον, συγχώρεσέ με'', φταις δεν φταις... Και να δεις πως έρχεται η Χάρις του Θεού, πως μαλακώνει την ψυχή μέσα, πως έρχεται η γλυκύτητα του Χριστού, πως έρχεται η Θεία ευωδία, πως έρχεται η Θεία αλλοίωση, πως έρχεται ο έρωτας του Χριστού... (Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου)
Όταν αγαπάς τον Κύριο, τότε έχεις υπομονή στο Άγιο Θέλημα Του. Αν έχεις όμως υπομονή χωρίς αγάπη, τότε είσαι σαν στρατιώτης του Χίτλερ μόνο... Χρειαζόμαστε υπομονή στα βέλη του πονηρού, επιμονή στο σπάσιμο του εγώ και υποταγή στο Άγιο Θέλημα Του Θεού. Μόνο μ' αυτά μπορούμε να προχωρήσουμε. (ΓερόντισσαΓαβριηλία Παπαγιάννη)
Δεν αγαπάμε και γι' αυτό είμαστε ανυπόμονοι. Γιατί αγαπάμε λαθεμένα δηλαδή αγαπάμε μόνο τον εαυτόν μας. (Μοναχός Μωϋσής ο Αγιορείτης)
Η υπομονή όταν αναπτύσσεται διακρίνεται σε 3 βαθμίδες: α) όταν απλώς έρχεται η δοκιμασία και ο άνθρωπος δεν αισθάνεται ούτε ευχάριστα, ούτε δυσάρεστα β) όταν επιθυμεί κανείς να δεχθεί την δοκιμασία και γ) όταν χαίρεται στην δοκιμασία σαν δώρο του Θεού και σαν ευκαιρία αυξήσεως της πνευματικής ζωής. (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
Πρέπει να μάθεις να κάνεις υπομονή. Ο Θεός μας λέει: ''Δεν καταλαβαίνετε, ότι σας έχω δώσει αφορμές να θυμάστε την υπομονή; Πότε έμεινες έγκυος; Πριν μήνες. Και πότε θα γεννήσεις το παιδάκι σου; Μετά από εννέα μήνες. Γιατί; Εφόσον το παιδί σου αυτό υπάρχει μέσα από την ίδια στιγμή της σύλληψης, γιατί δεν γεννιέται την άλλη μέρα; Δεν θα μπορούσα Εγώ, ο Θεός να κάνω το παιδί να γεννιέται την άλλη μέρα; Ναι, αλλά σε διδάσκω και μ' αυτόν τον τρόπο, εσένα που θα γίνεις μάνα, να περιμένεις. Και εσένα που θα γίνεις πατέρας, επίσης. Να περιμένεις και εσύ''. Μαθαίνεις την υπομονή. (π. Ανδρέας Κονάνος)
Με το να ταπεινώνεται κανείς, αποκτάει την υπομονή. Τις περισσότερες φορές είμαστε ανυπόμονοι, γιατί είμαστε ανυπόμονοι! Ο Θεός προσπαθεί να μας εκπαιδεύσει στην ταπείνωση, όσο σε τίποτε άλλο! (παπα - Διονύσιος της Κολιτσού ο Ρουμάνος)
Η υπομονή πάντοτε κερδίζει. Τίποτε καλό δεν γίνεται γρήγορα. Γι' αυτό πάντοτε να έχουμε υπομονή. Όταν έχεις υπομονή, οπωσδήποτε κερδίζεις. (παπα - Διονύσιος της Κολιτσού ο Ρουμάνος)
Όσο ο γογγυσμός χωρίζει από τον Θεό, τόσο η υπομονή σφυρηλατεί την ενότητα μαζί Του. (Είπε Γέρων)
Να υπομένετε αγόγγυστα τους κακούς τρόπους του συνανθρώπου σας, την αγανάκτησή του, την οργή του, τις απερισκεψίες του. (Είπε Γέρων)
Τριάντα χρόνια πολέμησα με τους δαίμονες και επί είκοσι χρόνια δεν φάνηκε να μη βοήθησε καθόλου ο Θεός. Και όταν πέρασε το εικοστό πέμπτο, άρχισα να βρίσκω κάποια ανάπαυση, που με τον καιρό γινόταν πιο μεγάλη. Μετά το εικοστό έβδομο και το εικοστό όγδοο έτος η ανάπαυση της ψυχής μου γινόταν πολύ πιο έντονη. Και τώρα που περνάει το τριακοστό έτος και κοντεύει να τελειώσει, τόσο στερεώθηκε μέσα του η ανάπαυση, ώστε δεν μπορώ να την υπολογίσω και να τη μετρήσω. Όταν θελήσω να σηκωθώ για να προσευχηθώ, τρεις ψαλμούς προφταίνω να πω με το στόμα μου και από κει και πέρα, τρεις μέρες να στέκομαι όρθιος, αισθάνομαι έκσταση κοντά στο Θεό και δεν καταλαβαίνω καθόλου κούραση. Βλέπεις τώρα, τι άμετρη ανάπαυση μου προξένησε η πολύχρονη εργασία της υπομονής; (Ανώνυμος Σοφός Γέροντας)
Για να έχει υπομονή ένας άνθρωπος, πρέπει να είναι πρώτα ταπεινός. Γι' αυτό και η ανυπομονησία χαρακτηρίζει τον εγωιστή άνθρωπο και τον κρατάει σε διαρκή εκνευρισμό. (Παναγόπουλος)
Όποιος δεν έχει υπομονή, χάνει πολλά... (Παναγόπουλος)
Ό,τι υπομένεις, είναι στεφάνι. Τι ψάχνεις να κάμνεις καλωσύνες; Το να υπομένεις τις δοκιμασίες, έχει παραπάνω μισθό... (Παππούς Παναής από τη Λύση)
Εκείνος που μπορεί να υπομείνει τα πάντα, μπορεί να κατορθώσει τα πάντα. (Ρίχτερ)
Πόσο φτωχοί είναι όσοι δεν έχουν υπομονή! (Σαίξπηρ)
Η υπομονή μας θα καταφέρει περισσότερα από την δύναμή μας. (Μπερκ)
Έμαθες πολλά, αν έμαθες να υπομένεις. (Γκαίτε)
Η υπομονή είναι το κλειδί για όλες τις κλειδαριές. (Γκαίτε)
Η υπομονή είναι πικρή, οι καρποί της όμως είναι γλυκύτατοι. (Ρουσώ)
Ο πόνος είναι προσωρινός. Μπορεί να διαρκέσει ένα λεπτό ή μία ώρα ή μία ημέρα ή έναν χρόνο, αλλά τελικά θα υποχωρήσει και κάτι άλλο θα πάρει τη θέση του. Αν όμως τα παρατήσω, αυτό θα διαρκέσει για πάντα... (Άρμστρονγκ)
Όποιος μπορεί να έχει υπομονή, μπορεί να έχει ό,τι θέλει. (Φραγκλίνος)
Οι μαθητές ενός υπομονητικού Σωτήρα, πρέπει να είναι υπομονητικοί. (Σπώρτζον)
Να χάνεις την υπομονή σου σημαίνει, να χάνεις τη μάχη. (Γκάντι)
Δεν είναι λύση η υπομονή, αν αυτή εκδηλώνεται μοιρολατρικά. Λένε κάποιοι: «Τί άλλο να κάνω; Υπομονή... έτσι που κατήντησα, δεν έχω και άλλη επιλογή». Τέτοια αντιμετώπιση όμως, δεν έχει καμμία σχέση με την πραγματική αρετή της υπομονής. Η υπομονή δεν είναι παθητική, αλλά δυναμική κατάσταση που ενεργοποιεί τον άνθρωπο για να φανερώσει την πίστη του στο Θεό και να προοδεύσει προς την τελειότητα. Αυτό επισημαίνει ο αδελφόθεος Ιάκωβος καθώς γράφει: «Η υπομονή έργον τέλειον εχέτω, ίνα ήτε τέλειοι και ολόκληροι, εν μηδενί λειπόμενοι» (Ιακ. 1,4). Καλούμαστε λοιπόν, όχι απλώς «να κάνουμε υπομονή», αλλά να καλλιεργούμε την υπομονή, η οποία έχει «τέλειον έργον», δηλαδή παράγει καρπούς αρετής και πνευματικής ωριμότητος. Όπως οι αθλητές σηκώνουν βάρη, για να γυμνάσουν το σώμα τους και να δυναμώσουν, έτσι και εμείς καλούμαστε να σηκώνουμε τα βάρη των θλίψεων, για να δυναμώσει η ψυχή μας. Συνεπώς, οι δοκιμασίες μας εξασκούν στην υπομονή και αποτελούν ευκαιρίες για πνευματική πρόοδο, ώστε να γινόμαστε τέλειοι και ολοκληρωμένοι και να μην υστερούμε σε τίποτε. Υπομονή λοιπόν, δεν σημαίνει υποταγή στη μοίρα, ούτε αντιμετώπιση των δυσκολιών με στωική απάθεια και αναισθησία. Η υπομονή των πιστών Χριστιανών είναι αγώνας πίστεως, είναι νίκη, χαρά, θρίαμβος!...
Αν σε μια πολύ δύσκολη περίσταση υπομείνει κανείς τον πλησίον, κάνει κάτι ισάξιο με το μαρτύριο των Τριών Παίδων στο καμίνι.
Υπομονή είναι να περιμένεις την ώρα του Θεού, χωρίς να αμφιβάλλεις, ούτε για λίγο για την αγάπη Του.
Κανείς δεν κατέχει την πραγματική υπομονή, αν δεν ζει μέσα στην αγάπη.
Το μέλλον ανήκει σε εκείνους που γνωρίζουν να υπομένουν και να περιμένουν.
Ο άνθρωπος που μακροθυμεί και υπομένει, είναι ένα αίνιγμα για τον διάβολο, μια έκπληξη για τους συνανθρώπους του και ένα διαμάντι για το Θεό.
Η υπομονή είναι το κλειδί για όλες τις κλειδαριές. Κλείνει και ανοίγει όλες τις πόρτες της ζωής.
Η υπομονή δεν μπορεί να απομακρύνει την δυστυχία, αλλά μπορεί πάντα να προσφέρει αξιοπρέπεια και ανακούφιση.
Μην ζητάτε από το Θεό ελαφρότερα φορτία, αλλά δυνατότερες πλάτες.
Η σκιά του δέντρου είναι γι΄αυτούς που περνούν, ενώ ο καρπός είναι γι΄αυτούς που περιμένουν.
Η υπομονή είναι πικρή, μα ο καρπός της γλυκός.
Μιας στιγμής υπομονή, δέκα χρόνων ραχάτι (ξεκούραση).
Πέντε γραμμάρια υπομονή, αξίζουν ένα κιλό μυαλό.
Με την υπομονή, ένα ποντικός μπορεί να κόψει ένα σύρμα.
Όποιος έχει υπομονή, βλέπει όσα επιθυμεί.
Όποιος ξέρει να υπομένει, χίλια δυό καλά κερδίζει.
Όλοι επαινούν την υπομονή, μα λίγοι την έχουν.
Τα μεγάλα έργα κατορθώνονται, όχι τόσο με την δύναμη, όσο με την υπομονή.
Όποιος δεν ξέρει να υπομένει, χάνει ό,τι περιμένει.
Άνθρωπος χωρίς υπομονή, λυχνάρι δίχως λάδι.
Όποιος γνωρίζει να υπομένει, πάντα κερδισμένος βγαίνει.
Ο πεινασμένος γάϊδαρος δεν τις μετράει τις ξυλιές.
Αν δεν κλωτσήσει ο γάϊδαρος, δεν τονε ξεφορτώνουν!
Η ανυπομονησία κάνει το κακό χειρότερο!
Με μια τσεκουριά δεν κόβεται το δέντρο.
Αγάλια αγάλια, γίνεται η αγουρίδα μέλι.
Γαϊδουρινή υπομονή.
Ιώβειος υπομονή.
Υπομονή θα πει:

Να πονάς και να μην καταβάλλεσαι!

Να πονάς και να μην παραφέρεσαι!

Να πονάς και να μην μεμψιμοιρείς!

Να πονάς και να μην διαμαρτύρεσαι!

Να πονάς και να μην γογγύζεις!

Να πονάς και να μπορείς να χαμογελάς!

Να πονάς και να στέκεσαι όρθιος!

Να πονάς και να προσεύχεσαι διαρκώς!

Να πονάς και να δοξολογείς!

Να πονάς και να συμπαραστέκεσαι στους άλλους!

Να πονάς και να χαίρεσαι για την δοκιμασία!

Η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια μέρα. (Γαλλική παροιμία)
Με την υπομονή και την δουλειά, το φύλλο της μουριάς γίνεται μετάξι. (Ισπανικό ρητό)
Η υπομονή φέρνει τριαντάφυλλα. (Γερμανική παροιμία)
Μην αποκάμεις αδελφέ, σαν η χαρά σου λείψει

και την ψυχή σου ξαφνικά βαριά πλακώσει θλίψη.

Όταν σκεφτείς πόσο ο Χριστός επόνεσε για σένα

και ρίξεις στην γλυκύτατη μορφή Του ένα βλέμμα,

θ' ακούσεις την ουράνιά Του παρήγορη φωνή:

Μην κλαις, μην απελπίζεσαι, έχε υπομονή!

Μην πικραθείς σαν άγρια κύματα σε χτυπήσουν

και όταν φαρμάκι οι άνθρωποι δικοί σου σε ποτίσουν.

Όταν κοιτάξεις του Χριστού το πονεμένο βλέμμα

και δεις το όξος, τη χολή, τ' αγκάθια και το αίμα

θ' ακούσεις την ουράνιά Του παρήγορη φωνή:

Μην κλαις, μην απελπίζεσαι, έχε υπομονή!

Μην ταραχθείς σαν ξαφνικά την πόρτα σου χτυπήσει

ο θάνατος και αγαπητό πρόσωπο σου ζητήσει.

Όταν σκεφτείς πως ο Χριστός απέθανε για σένα

και πως για όλους τους πιστούς τα Ουράνια είναι ανοιγμένα

θ' ακούσεις την ουράνιά Του παρήγορη φωνή:

Μην κλαις, μην απελπίζεσαι, έχε υπομονή!

Μη φοβηθείς σαν η στερνή έρθει ώρα της ζωής σου...

Χαρά αγαλλίαση να έχεις στην ψυχή σου

γιατί θ' ακούσεις του Χριστού την ποθητή φωνή:

Ευτύχει!

Γιατί πάντοτε είχες υπομονή!...

Ένας ερημίτης έμενε σε μια καλύβα, δώδεκα μίλια μακριά από την πηγή που όλη η σκήτη έπαιρνε νερό. Έτσι ήταν αναγκασμένος να κάνει πολύ συχνά όλη εκείνη την πεζοπορία. Μια μέρα, που η ζέστη ήταν αφόρητη, έχασε την υπομονή του. ''Είναι τάχα ανάγκη να κοπάζω τόσο; Είπε με το λογισμό του. Δεν έρχομαι να κατοικήσω πιο κοντά στην πηγή;''. Καθώς έκανε αυτές τις σκέψεις, ένοιωσε κάποιον να βαδίζει πίσω του. Γύρισε και είδε ένα νέο αστραπόμορφο. ''Ποιός είσαι εσύ;'' τον ρώτησε με θαυμασμό και απορία. ''Απεσταλμένος του Κυρίου, να μετρώταβήματαπουκάνειςγιανασουδοθείακέραιοςτηςυπομονήςομισθός'', αποκρίθηκε εκείνος και έγινε άφαντος. Τόση δύναμη έδωσαν στον ερημίτη μας τα λόγια του Αγγέλου, που όχι μόνο κοντά στην πηγή δεν πήγε να κατοικήσει, μα άλλη καλύβα έφτιαξε βαθύτερα στην έρημο, για να βαδίζει άλλα τόσα μίλια.
Ένας άντρας με μεγάλη φήμη είχε έναν υπηρέτη με αποτρόπαιο πρόσωπο και απαίσιο χαρακτήρα. Θύμωνε μόλις του έδιναν μια διαταγή, φερόταν αγενέστατα με τους καλεσμένους του κύριου του. Οι επιπλήξεις τον άφηναν αδιάφορο και το μόνο τους αποτέλεσμα ήταν να μεγαλώνει η αταξία και η αδιαφορία για τις υπηρεσίες του. Δεν ήταν δυνατό να βασιστείς σ' αυτόν για τίποτα. Οι φίλοι του κυρίου, τον συμβούλευσαν να απαλλαχτεί απ' αυτόν τον απείθαρχο υπηρέτη και να πάρει έναν άλλο.
- Γιατί; απάντησε ο κύριος χαμογελώντας, οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον υπηρέτη μου, γιατί με έκανε καλύτερο. Ναι, μου δίδαξε την υπομονή και συνεχίζει να μου τη διδάσκει κάθε μέρα. Και αυτό το ευεργέτημα μου επιτρέπει να υπομένω όλες τις υπόλοιπες στενοχώριες στη ζωή μου.