Περί γαστριμαργίας

  • Μη απληστεύου εν πάση τρυφή και μη εκχυθής επί εδεσμάτων. [Μην είσαι λαίμαργος και αχόρταγος στα πλούσια τραπέζια και μην ορμήσεις με βουλιμία σε όλα τα φαγητά.] (Σοφία Σειράχ 37,29)
  • Δι' απληστίανπολλοίετελεύτησαν, οδεπροσέχωνπροσθήσειζωήν. [Εξ αιτίας της απληστίας και λαιμαργίας των πολλοί απέθαναν. Εκείνος όμως ο οποίος προσέχει και συγκρατείται, θα παρατείνει την ζωή του.] (ΣοφίαΣειράχ 37,31)
  • Η κύρια παρανομία των Σοδόμων ήταν, ότι ζούσαν μέσα στην αφθονία των τροφών και έπλεαν στο κρασί και ασώτευαν. (Ιεζεκιήλ 16,49)
  • Γαστριμαργία είναι, το να τρώμε πολύ και γρήγορα, χωρίς διάκριση, και πριν από την κατάλληλη ώρα, ενώ λαιμαργία είναι, το να ευχαριστιόμαστε με τα φαγητά. (ΆγιοςΝείλοςοΑσκητής)
  • Άρχοντας των δαιμόνων είναι ο Σατανάς, ενώ των παθών η γαστριμαργία. (ΆγιοςΝείλοςοΑσκητής)
  • Πολυφαγία είναι, το να μην έχει κάποιος μέτρο όταν τρώει επιπλέον φαγητά. Λαιμαργία είναι η μανία, το να γεμίζει κανείς τον λαιμό του. Και γαστριμαργία είναι, το να μην συγκρατείσαι ως προς την τροφή. (Άγιος Κλήμης Αλεξανδρείας)
  • Η γαστριμαργία είναι ο αρχηγός των παθών. Τα αίτιά της είναι η φύση των φαγητών και η συνεχή χρήση τους, η αναισθησία της ψυχής και η λησμοσύνη του θανάτου. Τα αποτελέσματά της είναι η πορνεία, η σκληροκαρδία, ο ύπνος, το πλήθος των ρυπαρών λογισμών, η οκνηρία, η πολυλογία, η αστειολογία και τα γέλια, η καύχηση, η παρρησία, η θρασύτητα, η σκληροτράχηλη διαγωγή και συμπεριφορά, η ανυπακοή, η αντιλογία, η αναισθησία, η υποδούλωση στα πάθη και η αγάπη του καλλωπισμού. Καταπολεμείται με την μνήμη των αμαρτημάτων μας και την μνήμη του θανάτου, αλλά δεν μπορεί να ''καταστραφεί'' τελειωτικά. (ΆγιοςΙωάννηςτηςΚλίμακος)
  • Όταν η κοιλιά θλίβεται (πεινάει, στερείται), τότε η καρδιά ταπεινώνεται. Όταν όμως ικανοποιήσουμε (τις απαιτήσεις της κοιλιάς), τότε φουσκώνει (υπερηφανεύεται) ο λογισμός. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
  • Εάν το όριο της γαστριμαργίας είναι να πιέζει κανείς τον εαυτόν του να φάει και χωρίς να έχει όρεξη, τότε το όριο της εγκρατείας είναι και όταν πεινά, να συγκρατεί τη φύση του, παρόλο που δεν είναι ένοχη σε τίποτε. (ΆγιοςΙωάννηςτηςΚλίμακος)
  • Ο δούλος της κοιλιάς σκέπτεται με τι είδους φαγητά θα εορτάσει, ενώ ο δούλος του Θεού με τι χαρίσματα θα πλουτίσει. Τα πολλά φαγητά ισχυροποιούν την γλώσσα (πολυλογία), ενώ αποξηραίνουν και τις πηγές των δακρύων. Θα διαπιστώσουμε πως όλα τα ηθικά μας ναυάγια, προέρχονται μόνο από την γαστριμαργία, γι' αυτό ας κόψουμε πρώτα τα λιπαρά φαγητά, έπειτα τα ερεθιστικά και μετά τα εύγευστα. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
  • Όταν σε νικήσει η κοιλιά, δάμαζέ την με σωματικούς κόπους. Και αν αυτό σου είναι αδύνατο, για λόγους ασθενείας, πάλεψε εναντίον της με την αγρυπνία. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
  • Η γαστριμαργία είναι μητέρα της πορνείας και όποιος περιορίζει την κοιλιά του, μπορεί να περιορίσει και την γλώσσα του. (Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας)
  • Αν επισκεφθείς γιατρό και θελήσεις να ρωτήσεις, θα μάθεις ότι όλες σχεδόν οι αρρώστιες, έχουν αιτία την πολυφαγία. Αλλά και τα ψυχικά νοσήματα (μελαγχολία, νωθρότητα, ακολασία, πλεονεξία κ.ά.) έχουν τη ρίζα τους την πολυφαγία. (ΙερόςΧρυσόστομος)
  • Ο κοιλιόδουλος άνθρωπος γίνεται άχρηστος για την παρούσα ζωή και ανίκανος να εκτελέσει κάποιο έργο αγαθό. Εκείνοι που ζουν διαρκώς μέσα στις υλικές απολαύσεις καταλαμβάνονται από σοβαρά και αθεράπευτα νοσήματα. Επειδή νομίζουν ότι γεννήθηκαν σ' αυτό τον κόσμο μόνο και μόνο για να ζήσουν μέσα στις υλικές απολαύσεις, γι' αυτό, αφού ''διαρρήξουν'' την κοιλιά τους από την πολυφαγία και παχύνουν το σώμα τους, απέρχονται κατόπιν από την παρούσα ζωή, χωρίς να κατορθώσουν τίποτε άλλο, από το να προετοιμάσουν με τις σάρκες τους, πλουσιότερο τραπέζι για τους σκώληκες του τάφου. (ΙερόςΧρυσόστομος)
  • Όπως ένα πλοίο όταν φορτωθεί με περισσότερα εμπορεύματα από όσα μπορεί να χωρέσει, καταποντίζεται, έτσι και το σώμα μας, όταν λάβει περισσότερη τροφή από όση μπορεί, καταπονείται και βυθίζεται στο πέλαγος της απωλείας. Και όπως τα πλοία που βρίσκονται σε αυτήν την κατάσταση, δεν τα ωφελεί, ούτε η γαλήνη της θάλασσας, ούτε η ικανότητα του κυβερνήτη, ούτε η καλοκαιρία, ούτε τίποτα άλλο, το ίδιο συμβαίνει και με αυτούς που κάνουν τρυφηλή ζωή: δεν μπορεί τίποτα να διασώσει την ψυχή τους, ούτε η διδασκαλία, ούτε η συμβουλές, ούτε ο φόβος των μελλόντων, ούτε τίποτα άλλο, αλλά όλα τα υπερνικά η αμετρία του φαγητού και καταβυθίζει τον γαστρίμαργο, προκαλώντας τον φοβερό ναυάγιο... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Εκείνο που τρέφει το σώμα είναι η ολιγάρκεια στο φαγητό. Και αυτό επειδή το λίγο μπορεί να το αφομοιώσει ο οργανισμός, ενώ το επιπλέον, όχι μόνον δεν τρέφει το σώμα, αλλά και το καταστρέφει. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Τον Αδάμ τον έδιωξε από τον παράδεισο η έλλειψη κυριαρχίας επί της κοιλιάς του. Όπως επίσης, η ίδια αιτία προκάλεσε τον κατακλυσμό επί Νώε και κατέβασε τους κεραυνούς των Σοδόμων. Γιατί μπορεί να επρόκειτο για αμαρτίες πορνείας, ωστόσο η ρίζα κάθε μίας απ' αυτές, φύτρωσε από την λαιμαργία. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Τα πολλά και ερεθιστικά φαγητά, καθιστούν το πουλάρι απείθαρχο στον αναβάτη του. Και όταν παχαίνει το σώμα, εξασθενίζει η ψυχή. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Δεν υπάρχει χειρότερο, ούτε αισχρότερο από την λαιμαργία, διότι κάνει βαρύ το πνεύμα, σαρκική την ψυχή και δεν μας αφήνει να βλέπουμε καθαρά... Και τη δύναμη του σώματος εξασθενίζει και την ανδρεία της ψυχής παρασύρει. Τα ορμητικά ρεύματα των ποταμών δεν κατατρώνε τόσο πολύ τις όχθες, ούτε προκαλούν τέτοια καθίζηση, όσο υποσκάπτουν τα θεμέλια της υγείας, η λαιμαργία. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Δεν είναι ο πόρνος ακάθαρτος, αλλά και ο γαστρίμαργος, ο οποίος είναι δούλος της κοιλιάς του. Γιατί και αυτός είναι δούλος μιας άλλης ηδονής και αναγκάζεται να είναι πλεονέκτης. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Όπου υπάρχει μέθη, εκεί υπάρχει και διάβολος! Όπου υπάρχουν αισχρά λόγια, υπεραφθονία υλικών αγαθών, εκεί χορεύουν οι δαίμονες! Τέτοιος τραπέζι είχε εκείνος ο πλούσιος, γι' αυτό στην άλλη ζωή, δεν είχε ούτε μία σταγόνα νερό. (Λουκ. 16,24) (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ο σκοπός του φαγητού δεν είναι η απόλαυση, αλλά η ανάγκη να διατηρηθούμε στη ζωή. Αν κυριαρχήσεις στην κοιλιά σου, θα κατοικήσεις στον παράδεισο και αν δεν κυριαρχήσεις, θα γίνεις παρανάλωμα του θανάτου. (Μέγας Βασίλειος)
  • Όταν υπερπαχαίνεις το σώμα σου, εξασθενείς την ψυχή σου. (Μέγας Βασίλειος)
  • Το πάθος της γαστριμαργίας δεν επιδεικνύεται μόνο με την κατανάλωση μεγάλης ποσότητας τροφών, αλλά και με την επιθυμία και την γεύση μικρής ποσότητας. (Μέγας Βασίλειος)
  • Η γαστριμαργία παρέδωσε τον Αδάμ στο θάνατο και επέφερε στον κόσμο την καταστροφή, εξαιτίας της ηδονής της κοιλίας. (Μέγας Βασίλειος)
  • Όπως ακριβώς ο καπνός διώχνει τις μέλισσες, έτσι και ο λαίμαργος διώχνει τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος. (Άγιος Αντίοχος της Πανδέκτου)
  • Όπως εκείνος που ρίχνει ξύλα στη φωτιά, δυναμώνει τη φλόγα της περισσότερο, έτσι και εκείνος που δίνει στο σώμα του πλήθος φαγητών, την σαρκική επιθυμία εξεγείρει και αυξάνει. (Άγιος Αντιόχιος της Πανδέκτου)
  • Από χοντρή κοιλιά δεν βγαίνουν ποτέ λεπτές σκέψεις. (ΆγιοςΙερώνυμος)
  • Δώσε την καρδιά σου στο Χριστό μας. Λέγε με ένθερμη αγάπη το: "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με ..." και θα ξεχνάς τα φαγητά, θα φεύγει η λαιμαργία. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
  • Είναι τόσο σημαντικός ο αγώνας κατά της λαιμαργίας για την πνευματική ζωή του ανθρώπου, που οι Πατέρες της Εκκλησίας συνήθιζαν, την ώρα που έφτιαχναν το φαγητό τους, να ρίχνουν μέσα και ένα ποτήρι πικράδι, ώστε να μην νιώθουν την παραμικρή ηδονή την ώρα που έτρωγαν. Όταν ο άνθρωπος κάνει τέτοιο αγώνα, δεν προλαμβάνει να σηκώσει τα χέρια του στην προσευχή και αμέσως κατεβαίνει η Χάρη και κάθεται πάνω του. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
  • Ποιό είναι τόσο δυνατός όσο το λιοντάρι; Και όμως για χάρη της κοιλιάς του, πέφτει μέσα σε παγίδα και ταπεινώνεται έτσι η δύναμή του. (Άγιος Ιωάννης ο Κολοβός)
  • Μερικοί όταν έρχεται το Πάσχα, ψάλλουν το «Χριστός Ανέστη» με χαρά και με όλη τους την δύναμη, γιατί θα φάνε καλά. Μοιάζουν με τους Ιουδαίους που ήθελαν να κάνουν βασιλιά τον Χριστό, επειδή τους τάϊσε στην έρημο. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Να μην συμποσιάζεστε και μεθάτε, γιατί αυτά ξέρω, ότι είναι ενωμένα με τις ακολασίες και τις ασέλγειες. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
  • Όποιος γαστριμαργεί πάντοτε, αισθάνεται: α) Ζάλη στο κεφάλι β) Βάρος σώματος και ατονία γ)ψυχρότητα στην διανοητική του λειτουργία, νους παχηλός, αδιάκριτος και συνεχής μετεωρισμός του δ)Οκνηρία και σκότιση (κυρίως ακαθάρτων πορνικών) λογισμών και ε) Ακηδία για κάθε πνευματική εργασία. (ΆγιοςΙσαάκοΣύρος)
  • Φεύγε, αδελφέ μου, από γαστρίμαργους ανθρώπους και να μη θελήσεις με κανένα τρόπο να συμφάγεις μαζί τους, ακόμη και αν φτάσεις στην ανάγκη να το κάνεις. Διότι το τραπέζι τους είναι βρώμικο και έχουν υπηρέτες τους, τους δαίμονες. Οι φίλοι του νυμφίου Χριστού δεν τρώνε σε τέτοια τραπέζια. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
  • Σε κοιλιά γεμάτη δεν υπάρχει γνώση των μυστηρίων του Θεού. Ο χορτασμένος στην κοιλιά, επιθυμεί πολλά... (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
  • Όποιος κάνει διαρκώς συμπόσια, είναι εργάτης του δαίμονα της πορνείας και μολύνει την ψυχή του ταπεινόφορνα. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
  • Ένα τουρβά μεταφέρει κανείς και λέει πότε να τον ξεφορτωθεί. Πόσο μάλλον να κουβαλάει συνέχεια περίσσιο βάρος, το οποίο προσθέτει με την πολυφαγία και βλάπτει και στην υγεία! (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Η επιθυμία για τις καλές τροφές, είναι το δόλωμα του πονηρού και όποιος δεν τις κόψει, πιάνεται από το αγκίστρι του εχθρού και μετά τηγανίζετε με το ίδιο του το λίπος, από την πυρωμένη του σάρκα. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Εκείνος που περιποιείται και φροντίζει να τρέφει τις σάρκες του σώματός του, τρέφει κακές επιθυμίες και οι αισχροί λογισμοί δεν θα τον εγκαταλείψουν. (ΆγιοςΕφραίμοΣύρος)
  • Για να υπερνικήσουμε την κοιλιοδουλεία και την λαιμαργία, δεν αρκεί να έχουμε το βλέμμα μας στραμμένο προς τις αρετές. Αλλά και αυτό το φαγητό που είναι ωφέλιμο και απαραίτητο για το σώμα μας, δεν θα πρέπει να το τρώμε χωρίς μέτρο και με ελαφριά συνείδηση. Αντίθετα, θα πρέπει να το δεχόμαστε, σαν να ήταν και αυτό εχθρός της καθαρότητας. Επιπλέον, πρέπει να φροντίζουμε στη ζωή μας, ώστε να μην χάνουμε ποτέ την νήψη και να δίνουμε στο σώμα μονάχα αυτό που είναι τελείως απαραίτητο, όχι από εσωτερική επιθυμία, αλλά από ανάγκη για να συντηρηθούμε στη ζωή. Και δεν θα μπορέσουμε ποτέ να περιφρονήσουμε την απόλαυση των υλικών τροφών, αν το πνεύμα μας δεν προσκολληθεί στην Θεία θεωρία και αν αυτό δεν βρει την ευτυχία του στο ζήλο για την αρετή και στην ομορφιά των πνευματικών απολαύσεων. Θα πρέπει να περιφρονήσουμε όλα τα παρόντα, ως εφήμερα. Και αυτό θα γίνει, αν προσηλώσουμε επίμονα το εσωτερικό βλέμμα μας στα αιώνια και αν απολαμβάνουμε ήση μέσα στην καρδιά μας, έστω παραμένοντας ακόμα μέσα στο σώμα, την ωραιότητα της μέλλουσας ζωής... (Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος)
  • Υπάρχουν 3 είδη γαστριμαργίας: α) το να φάει κανείς πριν την καθορισμένη ώρα του β) το να νοιώθει κανείς ευχαρίστηση, όταν γεμίζει την κοιλιά του και γ) το να αναζητά κανείς εκλεκτά και καλομαγειρεμένα φαγητά. (Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος)
  • Όταν ο Δαβίδ πάλεψε με το λιοντάρι, πιάνοντάς το από το λαρύγγι το κατάκτησε και αμέσως το σκότωσε. Και εμείς λοιπόν εάν κυριαρχήσουμε στον λάρυγγα και στην κοιλιά μας, με την βοήθεια του Θεού, θα νικούμε τον αόρατο λέοντα. (Όσιος Ποιμήν)
  • Όσο υπηρετήσει κανείς την κοιλιά του, τόσο θα στερηθεί τη Θεία χρηστότητα. Και στο βαθμό που θα ταλαιπωρήσει κανείς το σώμα του, ανάλογα θα χορτάσει πνευματική τροφή και παρηγοριά. (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)
  • Εγώ θα φύγω, αλλά να ξέρετε· η λαιμαργία θα χάσει τον κόσμον, η λαιμαργία και η υπερηφάνεια...». (Οσία Σοφία εν Κλεισούρα)
  • Να σηκώνεσαι από το τραπέζι πριν χορτάσεις. Αυτή είναι η βασιλική οδός της διατροφής και πολλοί έχουν σωθεί ακολουθώντας την οδό αυτήν. Συγκράτησε λοιπόν το στομάχι σου και θα μπεις στον παράδεισο. Γιατί η εγκράτεια είναι ο θάνατος της αμαρτίας, ο διώκτης των παθών, η αρχή της πνευματικής ζωής και το μέσο για την απόκτηση των αιωνίων αγαθών. Αντίθετα η πολυφαγία, στερεί τον άνθρωπο από τις πνευματικές δωρεές, γιατί η γεμάτη κοιλιά γεννάει υπνηλία και αισχρούς λογισμούς. Ο χορτάτος άνθρωπος, δεν μπορεί να εργαστεί πνευματικά... (Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
  • Το ψωμί και το ζεστό νερό, αποτελούν θαυμάσια ελαφριά τροφή, που ικανοποιεί την πείνα και την δίψα. Χωρίς ζεστό νερό, το στομάχι του νηστευτή ξεραίνεται και η πέψη γίνεται πιο δύσκολη. Το ψωμί ή τα παξιμάδια μουσκεμένα σε ζεστό νερό ή χυλό, χωνεύονται γρήγορα και είναι εξαιρετική τροφή, στην περίοδο της νηστείας ή σαν δείπνο. (Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
  • Αν αγαπάς το φαγητό, θα περάσεις τη ζωή σου μέσα στα πάθη. Η ψυχή δεν θα ταπεινωθεί, αν η σάρκα δεν στερηθεί το ψωμί. Η αχόρταγη κοιλιά, είναι η ρίζα και η αιτία κάθε κακού. Και όσο συνηθίζεις στο πολύ φαγητό, τόσο το σώμα σου ζητάει περισσότερο. Ενώ όποιος συνηθίζει να τρώει λίγο, μαθαίνει το σώμα του στο λίγο. (Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφκυ)
  • Το γεμάτο στομάχι προξενεί ραθυμία και υπνηλία. Η περίσσεια της τροφής σκοτίζει τον νου. (Στάρετς Ευστράτιος)
  • Δύο είναι τα είδη της γαστριμαργίας. Πολλές φορές πολεμιέται κανείς από την νοστιμιά και δεν θέλει πάντα να τρώει πολλά φαγητά, αλλά θέλει τα νόστιμα. Και όταν αυτός τρώει φαγητό που του αρέσει, τόσο πολύ νικιέται από την ηδονή της νοστιμάδας, ώστε το κρατάει πολλή ώρα στο στόμα του, μασώντας το αρκετά και δεν αποφασίζει εύκολα να το καταπιεί, για να διατηρήσει την ηδονή που αισθάνεται. Τότε λέμε ότι αυτός έχει λαιμαργία. Άλλους δεν τους απασχολεί η ποιότητα, αλλά η ποσότητα της τροφής. Δεν θέλουν δηλ. καλά φαγητά, ούτε ενδιαφέρονται για τη νοστιμιά. Αλλά είτε καλά είναι, είτε άσχημα δεν ενδιαφέρονται για τίποτε άλλο, παρά μόνο για να τρώνε, ο,τιδήποτε και αν είναι αυτό που τρώνε, γιατί τους απασχολεί μόνο να γεμίσουν το στομάχι τους. Τότε λέμε, ότι αυτοί έχουν γαστριμαργία. Και σας εξηγώ αυτούς τους δύο χαρακτηρισμούς «λαιμαργία» και «γαστριμαργία» . «Μαργαίνω» στην κοσμική παιδεία σημαίνει, χάνω την αυτοκυριαρχία μου και τη λογική μου, δηλ., γίνομαι μανιακός με κάποιο πάθος. Και «μάργος» λέγεται αυτός που τον έχει κυριεύσει κάποιο πάθος. Όταν λοιπόν παρατηρείται η ακατάσχετη και νοσηρή εκείνη επιθυμία του, να θέλει κάποιος να γεμίζει συνεχώς την κοιλιά του, τότε λέμε, ότι έχουμε το φαινόμενο της γαστριμαργίας, από το «μαργαίνω την γαστέρα» που σημαίνει, ότι έχω τη μανία να γεμίζω το στομάχι μου. Όταν συμβαίνει να έχουμε την ευχαρίστηση στο λαιμό, τότε έχουμε το φαινόμενο της λαιμαργίας , από το «μαργαίνω τον λαιμό», που σημαίνει έχω τη μανία της ηδονής του λαιμού. (Αββάς Δωρόθεος)
  • Ο Χριστός στον πρώτο πειρασμό που Τον υπέβαλλε ο διάβολος νίκησε το πάθος της γαστριμαργίας, που είναι η πρωταρχική αιτία της διαφθοράς γι' αυτό και νίκησε τον διάβολο και στους άλλους δύο πειρασμούς. Έδειξε έτσι, ότι και ο Αδάμ θα μπορουσε να αποφύγει την έξωση απο τον Παράδεισο, αν δεν τον είχε κυριευσει το πάθος της γαστριμαργίας, τρώγοντας από τον απαγορευμένο καρπό. (ΑββάςΣεραπίων)
  • Η κατάχρηση της γαστριμαργίας, γεννάει αναγκαστικά την πορνεία. Η πορνεία γεννάει την φιλαργυρία και αυτή την οργή. Η οργή είναι μητέρα της λύπης και η λύπη οδηγεί στην ακηδία. Συνεπώς για να νικήσουμε την ακηδία, πρέπει να κυριαρχήσουμε πρώτα πάνω στην λύπη. Για να βγούμε από την κατάσταση της λύπης, πρέπει να διώξουμε την οργή. Για να εξαλείψουμε την οργή, πρέπει να καταπατήσουμε την φιλαργυρία. Για να αφανίσουμε την φιλαργυρία, πρέπει να καταπολεμήσουμε την πορνεία. Για να νεκρώσουμε την πορνεία, πρέπει να καταστείλουμε την γαστριμαργία. (ΑββάςΣεραπίων)
  • Σε στομάχι γεμάτο, το Άγιο Πνεύμα δεν επισκιάζει τον άνθρωπο. (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
  • Να αποφεύγεις το χορτασμό. Να τρως με διάκριση και όσο χρειάζεται: ούτε πολύ, για να μην επιβαρύνεις το στομάχι και σκοτίζεται ο νους και πέφτεις στην αμέλεια, ούτε πάλι λίγο, για να μην αδυνατίσει και ασθενήσει το σώμα. Όταν τρως και ενώ έχεις φάει αρκετά, η γαστριμαργία μπορεί να σε πολεμάει να φας περισσότερο. Τότε να λες: Για την αγάπη του Χριστού, ας αφήσω λίγο και για το Χριστό. (Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος)
  • Από την πολυφαγία γεννιούνται πονηριές και φαντασίες... (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
  • Όταν τρώμε θα πρέπει να προσευχόμαστε. Όλες οι τροφές έχουν μέσα τους την δημιουργική ενέργεια του Θεού. Έτσι με προσευχή πλησιάζουμε την υλική τροφή για να μας βοηθά. Το φαγητό δίνει ενέργεια στο σώμα. Το χρειαζόμαστε και για να εργαζόμαστε και για να έχουμε δυνάμεις για προσευχή. Στους προσευχομένους η ενέργεια του φαγητού μετατρέπεται σε πνευματική ενέργεια. Όσοι προσεύχονται λίγο, τότε η περισσότερη ενέργεια του φαγητού μετατρέπεται σε πάθος και γαστριμαργία. Στην περίπτωση αυτή χρειάζεται νηστεία. (Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)
  • Δεν πρέπει να υπακούετε ποτέ στην άλογη επιθυμία της κοιλίας, διότι υπακούετε στον διάβολο. Ο πόλεμος του στομάχου, είναι ο πρώτος πόλεμος, τον οποίο έχασε ο άνθρωπος στον παράδεισο και η πρώτη νίκη του διαβόλου. (Γέροντας Αρσένιος Μπόκα)
  • Όποιος δεν μπορεί να δαμάσει τη γαστριμαργία, αυτός υποδουλώνεται κατά συνέπεια και σε πολλά άλλα πάθη. (Γέροντας Γερμανός ο Σταυροβουνιώτης)
  • Η γαστριμαργία προκαλεί ζάλη στο κεφάλι και βάρος στο σώμα μαζί με ατονία. Έτσι ο άνθρωπος εγκαταλείπει το πνευματικό του έργο, επειδή έρχεται σε αυτόν η οκνηρία. Ακολουθεί η πνευματική σκότωσις και πνευματική ψυχρότητα της διανοίας, ο μετεωρισμός των λογισμών και η ταραχή την ώρα της προσευχής. Φαντασίες αισχρές και άτοπες εικόνες μολύνουν ακόμη και το σώμα στον ύπνο, ενώ οι πονηροί λογισμοί βρίσκονται στο αποκορύφωμα τους. (ΙερομόναχοςΒενέδικτοςοΑγιορείτης)
  • Όπως το σύννεφο σκεπάζει το φως της σελήνης, έτσι και οι ατμοί της χορτασμένης κοιλίας, οι αναθυμιάσεις των φαγητών και των ποτών, διώχνουν από την ψυχή την σοφία του Θεού. Και όπως η ομίχλη σκοτίζει την ατμόσφαιρα, έτσι και η γαστριμαργία τον φιλόθεο νου. Και όταν κανείς δεν έχει καθαρό νου, δεν μπορεί να ασχοληθεί με πνευματικά πράγματα. Όπως ακριβώς είναι λάθος, μία πόρνη να ομιλεί περί σωφροσύνης. (ΙερομόναχοςΒενέδικτοςοΑγιορείτης)
  • Το να ελέγχουμε την ποσότητα και το είδος της τροφής που καταναλώνουμε είναι βασικό στοιχείο της πνευματικής ζωής. Όταν ελέγξουμε την γαστριμαργία, μπορούμε ευκολότερα να ελέγξουμε και τα υπόλοιπα πάθη. (π. Βαρνάβας Γιάγκου)
  • Ο Φαραώ έδινε πολλή δουλειά και πολύ φαγητό στον λαό του Ισραήλ, για να ξεχάσουν τον Θεό. (π. Τύχων ο Αγιορείτης)
  • Στη γαστριμαργία συνήθως πέφτουμε με πέντε τρόπους, δηλαδή σε σχέση α) με το χρόνο, όταν τρώμε συχνότερα από όσο πρέπει ή νωρίτερα από την κατάλληλη ώρα β) με την ποσότητα, όταν τρώμε και πίνουμε περισσότερο από όσο μας χρειάζεται γ) με την ποιότητα, όταν επιζητούμε πλούσια, ακριβά και εξεζητημένα φαγητά δ) με τον τρόπο, όταν τρώμε με βουλιμία και ε) με την μέριμνα, όταν σπαταλάμε μεγάλο μέρος του πολύτιμου χρόνου της ζωής μας σε γαστρονομικές φροντίδες και ασχολίες. (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
  • Για να λυτρωθείς από την γαστριμαργία, θα σε βοηθήσουν οι παρακάτω νουθεσίες - φάρμακα: α) Σκέψου πόσο βάρος και ταλαιπωρία δίνει η κραιπάλη στο στομάχι και πόσο κέρδος και απόλαυση μπορούν να δώσουν τα όμορφα φαγητά, των οποίων η γεύση και η νοστιμιά δεν κρατάει παρά μόνο όση ώρα τα έχεις στο στόμα σου. Η γεύση και η νοστιμιά δεν κρατάει, παρά μόνο όση ώρα τα έχεις στο στόμα σου. Όταν όμως περάσει κάτω από το λαιμό, δεν μένει πλέον κανένα σημάδι γλυκύτητας ή ενθύμηση απολαύσεως β) Μέτρησε τις αταξίες και τις βλάβες που γίνονται απ' αυτό το πάθος, τις διάφορες ασθένειες που γεννιούνται από την πολυφαγία και την μέθη καθώς και τον σκοτισμό του νου γ) Να θυμάσαι και να μελετάς συνεχώς εκείνο το αιώνιο και Ουράνιο Δείπνο που μας έταξε ο Δεσπότης Χριστός σε μια παραβολή Του και αν ποθείς να απολαύσεις τέτοιο Βασιλικό Δείπνο, είναι ανάγκη να εγκρατεύεσαι στο γεύμα αυτής της ζωής, για να χορτάσεις τότε καλύτερα... και δ) Το πιο σπουδαιότερο: να θυμάσαι την εγκράτεια του Σωτήρα μας, που νήστεψε στην έρημο 40 ημέρες και στο Σταυρό το πότισαν οι αχάριστοι όξος και χολή. (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
  • Τα μάτια του χοίρου είναι έτσι φτιαγμένα, που βλέπουν μόνο τη γη. Το ίδιο παθαίνει και ο άνθρωπος που έχει κυριευτεί από την επιθυμία των φαγητών, βλέπει όλο προς τα κάτω και δεν είναι ικανός για τίποτε υψηλό. (Είπε Γέρων)
  • Όταν καθίσεις να φας αδελφέ, πρόσεξε μην νικηθείς από τον δαίμονα της λαιμαργίας, που σε αναγκάζει να τρως άτακτα και με βιασύνη και να επιθυμείς να γεύεσαι πολλά είδη φαγητών μαζί. Μάθε να τρως με σεμνότητα και ευπρέπεια και να διατηρείς το μέτρο της εγκράτειας. (Είπε Γέρων)
  • Η πολυφαγία είναι κοπροφαγία. (Έυα Σαουλίδου)
  • Αν σηκωθήκατε από το τραπέζι πεινασμένοι, τότε φάγατε. Αν σηκωθήκατε χορτασμένοι, τότε παραφάγατε. Και αν φάγατε πολύ, τότε δηλητηριαστήκατε. (Τσέχωφ)
  • Οι κακοί άνθρωποι ζούν για να τρώνε και να πίνουν, ενώ οι καλοί τρώνε και πίνουν, για να ζούν. (Σωκράτης)
  • Η λαιμαργία οδηγεί το πουλί στο δόκανο και το ψάρι στο δίχτυ. (Σααδή)
  • Είδα λίγους να πεθαίνουν από την πείνα, αλλά από την πολυφαγία είδα 100.000 (Φραγκλίνος)
  • Η γαστριμαργία είναι πάντοτε αμάρτημα, πλην όμως όχι θανάσιμο, όταν απλά προτιμάς τα πιο νόστιμα και φροντισμένα φαγητά ή δεν τηρείς με απόλυτη ακρίβεια τον κανόνα των καθορισμένων γευμάτων ή τρως περιστασιακά λίγο περισσότερο κ.ο.κ. Γίνεται όμως θανάσιμο: α) όταν προξενεί βλάβη και σκάνδαλο στον πλησίον β) όταν γνωρίζεις, ότι θα πάθεις κάποια ζημιά (λ.χ. σοβαρή ασθένεια) και δεν εγκρατεύεσαι γ) όταν ξοδεύεις πάρα πολλά χρήματα για να τρως πλούσια, την στιγμή που ο πλησίον σου στερείται τα αναγκαία και δεν τον ελεείς και δ) όταν χωρίς να εμποδίζεσαι από κάποια αρρώστια, δεν τηρείς τις καθορισμένες από την Εκκλησία νηστείες.
  • Ο πνευματικός αγώνας που κάνει ο άνθρωπος κατά της γαστριμαργίας και της λαιμαργίας είναι πολύ σημαντικός! Τόσο σημαντικός που δεν προλαβαίνει ο άνθρωπος να σηκώσει τα χέρια του για να προσευχηθεί και αμέσως κατεβαίνει η Χάρη του Θεού πάνω του!
  • Όποιος νίκησε την γαστριμαργία, προχωρεί σύντομα προς την απάθεια.
  • Η πείνα χορταίνεται, όχι όμως και η λαιμαργία.
  • Στην Αφρικοί οι άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα, ενώ στην Ευρώπη πεθαίνουν από την πολυφαγία.
  • Όπως τα παχύσαρκα πουλιά δεν μπορούν να πετάξουν στους ουρανούς, έτσι και εκείνος που τρέφει και περιποιείται την σάρκα του, δεν μπορεί να υψωθεί πνευματικά.
  • Το πρωί τρώγε σαν βασιλιάς, το μεσημέρι σαν πρίγκηπας, και το βράδι σαν ζητιάνος.
  • Με τα δόντια του ο άνθρωπος σκάβει το λάκκο του.
  • Ο φτωχός ζητάει φαγητό, ο πλούσιος όρεξη.