Η γαρ κατά Θεόν λύπη
μετάνοιαν εις σωτηρίαν αμεταμέλητον κατεργάζεται· η δε του κόσμου λύπη θάνατον
κατεργάζεται. [Διότι η κατά Θεόν λύπη κατεργάζεται την ειλικρινή μετάνοιαν, δια την οποίαν ποτέ δεν θα μεταμεληθεί ο λυπούμενος και η οποία φέρει
ως καρπόν την σωτηρίαν. Η λύπη όμως, την οποίαν δια
της αμαρτίας του προκαλεί ο κόσμος, έχει ως καρπόν και
αποτέλεσμά της, (μέσω της απελπισίας), τον θάνατον τον πνευματικόν.] (Προς Κορινθίους Β' 7,10)
Λύπηνμακράναπόστησοναπόσου·πολλούςγαραπώλεσενηλύπη, καιουκέστινωφέλειαεναυτή.[Να διώχνεις
μακρυά από σένα την λύπη, διότι η λύπη πολλούς έχει καταστρέψει· καμμία ωφέλεια
δεν υπάρχει σε αυτήν.] (Σοφία Σειράχ 30,23)
Ο άνθρωπος που έχει λύπη, ο Χριστός του λείπει.
(ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
Ο εγωισμός οδηγεί στην λύπη· σ' εκείνη την λύπη που δεν είναι κατά Θεόν. Η κατά Θεόν λύπη οδηγεί στη μετάνοια. Η μη κατά Θεόν λύπη οδηγεί στην απελπισία.
(ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
Μην στενοχωριέσαι, γιατί δίνεις χαρά στο
ταγκαλάκι και ''στενοχωρείς'' τον Χριστό. Θέλεις να
στενοχωριέται ο Χριστός; (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
Πρέπει να προσέχουμε, γιατί η
στενοχώρια βλάπτει στην πνευματική ζωή, επειδή αναγκάζει πολλούς, να ψάχνουν για υλικές ανθρώπινες παρηγοριές και ηδονές. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Η στενοχώρια αφοπλίζει τον άνθρωπο. Του ρουφάει όλο το μεδούλι των ψυχικών και σωματικών του δυνάμεων και
δεν τον αφήνει να κάνει τίποτε. Δηλητηριάζει την ψυχή και φέρνει ανωμαλίες και
στο σώμα. Χτυπάει στα πιο ευαίσθητα μέρη του σώματος και εξασθενεί τον άνθρωπο
με το άγχος που δημιουργεί. Το δηλητηρίασμα από την πίκρα μπορεί να
καταβάλλει τελείως όχι μόνο έναν ευαίσθητο οργανισμό, αλλά και γερούς
οργανισμούς. (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
Να έχει λύπη ένας άνθρωπος που βρίσκεται μακριά
από τον Χριστό, το καταλαβαίνω∙ αλλά να έχει
λύπη ένας που είναι κοντά στο Χριστό, δεν το καταλαβαίνω, γιατί και πόνο να έχει, ο πόνος του μελώνεται από τον Χριστό. Όπως έχω καταλάβει, στον άνθρωπο δεν υπάρχει φαρμάκι, γιατί αν το φαρμάκι ακουμπήσει στον Χριστό, γίνεται γλυκό
σιρόπι. Όποιος έχει μέσα του φαρμάκι, σημαίνει ότι δεν ακουμπάει
τα προβλήματά του στον Χριστό. Η χαρά είναι του Χριστού, η λύπη είναι
του διαβόλου...! (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
Ε, τι στενοχωριέστε; Για εδώ είμαστε; Το θέμα δεν
είναι να είμαστε καλά εδώ, αλλά να είμαστε έτοιμοι να πάμε κοντά στον Θεό. Αν
δεν το καταλάβει κανείς αυτό, ή θα χαίρεται κοσμικά ή θα λυπάται πάλι κοσμικά
και σε όλη του την ζωή θα ταλαιπωρείται άδικα. (ΆγιοςΠαϊσιος ο
Αγιορείτης)
Αν λυπάται κάποιος από καθαρό φιλότιμο για την
πτώση του, γιατί στενοχώρησε τον Χριστό, νιώθει μέσα του έναν γλυκό
πόνο, γιατί ο Θεός σκορπά στην ψυχή του γλυκύτητα, την Θεία
παρηγοριά. Αυτή η λύπη είναι κατά Θεό. Ενώ, όταν κανείς νιώθει συνεχή λύπη με άγχος και απελπισία, πρέπει να καταλάβει, ότι αυτή η λύπη δεν είναι κατά Θεό. Η κατά Θεό λύπη είναι χαρά πνευματική και φέρνει στην ψυχή παρηγοριά, ενώ η λύπη που δεν είναι κατά Θεό φέρνει άγχος και αδιέξοδο. (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
Το απότομο πέρασμα από την χαρά στην λύπη τις πιο
πολλές φορές είναι του πειρασμού. Το ταγκαλάκι με την κακία του, πολεμάει πολύ τον
άνθρωπο, ιδίως τον ευαίσθητο και χαρούμενο στην φύση του, που θέλει να ζήσει πνευματική ζωή. Αυτή είναι η
δουλειά του: θέλει να μας βλέπει λυπημένους και να χαίρεται. Και αυτούς
που έχουν λόγο να στενοχωρηθούν και αυτούς που δεν έχουν, βρίσκει τρόπους να τους στενοχωρεί. Γιατί όμως να
αφήνουμε το ταγκαλάκι να κάνει την δουλειά του; Η χαρά δεν
είναι καλύτερη από την λύπη; Η αγάπη δεν είναι καλύτερη από την κακία; (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
Κάποιος μοναχός επισκέφτηκε τον Άγιο Παϊσιο
τον Αγιορείτη και ο οποίος σχεδόν έκλαιγε, επειδή κάποιοι μοναχοί στο
μοναστήρι, είχαν πει κάτι γι' αυτόν. Και ο Άγιος Παϊσιος του είπε: Δεν
ντρέπεσαι βρε παιδάκι μου; Είσαι εσύ καλόγερος; Εμένα με λένε μάγο. Τί θα κάνω,
θα στενοχωριέμαι επειδή με λένε μάγο; Δίνει ο Θεός μια ευκαιρία για να πάρουμε
λίγο μισθό και εμείς την κλωτσούμε με τις στενοχώριες. Σοβαρέψου λιγάκι...!
Υπάρχει λύπη ωφέλιμη και λύπη βλαπτική. Και ωφέλιμη είναι η λύπη, όταν ο άνθρωπος θρηνεί για τις αμαρτίες του, όταν θλίβεται για την (πνευματική) άγνοια του
πλησίον, όταν ανησυχεί μήπως ξεφύγει από το σκοπό του και όταν έχει αγωνία να
κατακτήσει την τέλεια αρετή. Υπάρχει όμως και η λύπη που υποβάλλει ο εχθρός και αυτή είναι
εντελώς παράλογη. Από μερικούς ονομάζεται και ακηδία. Τη λύπη αυτή
πρέπει να την αποδιώχνουμε με την προσευχή κυρίως και την ψαλμωδία, κάνοντας τη σκέψη, ότι στην παρούσα ζωή κανένας ασύνετος δεν είναι
χωρίς (τέτοιες) λύπες. (Αγία Συγκλητική)
Η λύπη του κόσμου είναι καταστρεπτικό πάθος για
την ψυχή και το σώμα, πειράζει τον μυελό των οστών και πολλές φορές γίνεται
αιτία θανάτου. Η κατά Θεόν όμως λύπη, είναι σωτήρια και πάρα πολύ ωφέλιμη και
προξενεί υπομονή στους κόπους και στους πειρασμούς. Ανοίγει την πηγή της
κατανύξεως σ' εκείνον που αγωνίζεται και διψά τη δικαιοσύνη του Θεού και τρέφει
με δάκρυα την καρδιά του, ώστε να εκπληρώνεται σ' αυτόν ο λόγος του Δαβίδ: «Θα
μας θρέψεις με δάκρυα αντί για ψωμί, και με δάκρυα θα μας ποτίζεις άφθονα το
κρασί της κατανύξεως». (Άγιος Νικήτας ο Στηθάτος)
Η μεγάλη λύπη και η στενοχώρια, δεν είναι από το Θεό. Είναι παγίδα του διαβόλου. Μην στενοχωριέσαι! Η στενοχώρια προκαλεί καρκίνο. (ΌσιοςΠορφύριοςο Καυσοκαλυβίτης)
Η στενοχώρια δείχνει, ότι δεν εμπιστευόμαστε τη
ζωή μας στον Χριστό. (ΌσιοςΠορφύριοςο Καυσοκαλυβίτης)
Γιατί στενοχωριόμαστε; Επειδή αμαρτάνουμε. Αν
όμως αφήσουμε το Χριστό να κατοικήσει σ' ολόκληρη την ψυχή μας, τότε φεύγει η
αμαρτία, φεύγει η στενοχώρια... (ΌσιοςΠορφύριος ο
Καυσοκαλυβίτης)
Ο εγωιστής στενοχωριέται πολύ με το καθετί. Ο ταπεινός είναι ελεύθερος και ανεξάρτητος από όλους και από
όλα. (ΌσιοςΠορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
Να μην στενοχωριέσαι ποτέ. Ο Χριστός
αναστήθηκε για να μας δώσει πολλή αγάπη και χαρά, από τώρα. Από τώρα, ν' αρχίσουμε να συμμετέχουμε, όλο και πιο αισθητά, στην φωτεινή ημέρα της Βασιλείας της αγάπης του Χριστού, όπου δεν βραδυάζει ποτέ. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
Όσο πιο μακριά από το Θεό είναι ο άνθρωπος, τόσο πιο πολύ στενοχωριέται και ταλαιπωρείται από διάφορα πράγματα. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
Μην κοιτάζετε αυτό που σας συμβαίνει, αλλά να κοιτάζετε τον Χριστό, όπως το παιδί κοιτάζει την μητέρα του, όταν κάτι του συμβεί. Όλα να τα βλέπετε χωρίς άγχος, χωρίς στενοχώρια, χωρίς πίεση. Έτσι αντί να δίνεστε στη στενοχώρια, που δεν είναι του Πνεύματος του Θεού, θα δίνεστε στη δοξολογία του Θεού. (ΌσιοςΠορφύριοςΚαυσοκαλυβίτης)
Όταν πικραίνεσαι και αγανακτείς, έστω μόνο με τη σκέψη, χαλάς την πνευματική ατμόσφαιρα. Εμποδίζεις το Άγιο Πνεύμα να ενεργήσει και επιτρέπεις στο διάβολο να
μεγαλώσει το κακό. Εσύ πάντοτε να προσεύχεσαι, να αγαπάς και να συγχωρείς, διώχνοντας από μέσα σου κάθε κακό λογισμό. (ΌσιοςΠορφύριοςΚαυσοκαλυβίτης)
Όπως ο σκόρος τρώει το ρούχο και το σκουλήκι το
ξύλο, έτσι η λύπη κατατρώγει την ψυχή του ανθρώπου. Αυτή η (διαβολική) λύπη
θεραπεύεται με την προσευχή και την ελπίδα στον Θεό και την μελέτη των Θείων
λόγων και με την συναναστροφή με ευλαβείς ανθρώπους. (Άγιος Κασσιανός ο
Ρωμαίος)
Όποιος επιθυμεί την τιμή, δεν μπορεί να αποφύγει τις
αιτίες της λύπης. Γιατί δεν υπάρχει άνθρωπος, που ενώπιον της μεταβολής των πραγμάτων, η διάνοιά του δεν δοκιμάζει αλλοίωση προς το προκείμενο πράγμα. (Άγιος
Ισαάκ ο Σύρος)
Μικρή θλίψη που την υποφέρει κανείς για χάρη του Θεού είναι καλύτερη μπροστά στο Θεό, παρά μια μεγάλη εργασία που έγινε χωρίς ταλαιπωρία, διότι η λύπη που υποφέρεται προθύμως είναι απόδειξη της αγάπης. (ΆγιοςΙσαάκοΣύρος)
Τέσσερα είναι τα είδη της λύπης: η κατάθλιψη, η στενοχώρια, ο φθόνος και η συμπάθεια. Η κατάθλιψη, είναι η λύπη όπου μας αφαιρεί την φωνή. Η στενοχώρια, είναι η λύπη που βαραίνει την ψυχή, φθόνος, είναι η λύπη για την ξένην ευτυχία και συμπάθεια, είναι η λύπη για την ξένην δυστυχία. (Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός)
Η λύπη φέρνει σύγχυση σε όλες τις σωτήριες
αποφάσεις της ψυχής και αφού παραλύσει την δύναμη και την καρτερία της, την
κάνει να είναι άμυαλη και παράλυτη, δένοντά την με τον λογισμό της απόγνωσης.
Αντίθετα η κατά Θεό λύπη, προξενεί σωτηρία και επειδή τρέφει την ψυχή με την ελπίδα της μετανοίας, είναι ανακατεμένη με χαρά (χαρμολύπη).
(ΆγιοςΗσαϊαςοΑναχωρητής)
Η αρρωστημένη λύπη θεραπεύεται με την προσευχή και την ελπίδα στον Θεό, με την μελέτη του Θείου λόγου και την συναναστροφή με ευλαβείς ανθρώπους.
(ΆγιοςΗσαϊαςοΑναχωρητής)
Η λύπη του κόσμου προξενεί θάνατο, ενώ η λύπη που είναι σύμφωνη με το θέλημα του Θεού, προξενεί μετάνοια και οδηγεί στην αιώνια ζωή. (ΆγιοςΕφραίμοΣύρος)
Εκείνος που καταφρόνησε τις ηδονές, μένει χωρίς
λύπη. (Όσιος Θαλάσσιος)
Για 2 μόνο αιτίες πρέπει να έχει λύπη ο
Χριστιανός: Όταν ο ίδιος ή όταν ο πλησίον του, έρχεται σε αντίθεση με τον Θεό.
Η λύπη είναι καλή, για εκείνους που μετανοούν ειλικρινά. (Ιερός Χρυσόστομος)
Δεν πρέπει να κλαίμε όταν παθαίνουμε κάτι κακό, μα όταν κάνουμε κάτι κακό. Τη λύπη την έβαλε μέσα μας
ο Θεός. Όχι, όμως, για να τη μεταχειριζόμαστε άσκοπα ή και βλαπτικά, σε ακατάλληλο χρόνο και σε αντίθετες συνθήκες στη φύση μας περιστάσεις, κλονίζοντας έτσι την υγεία της ψυχής και του σώματος, αλλά για ν' αποκομίζουμε απ' αυτήν όσο γίνεται μεγαλύτερο πνευματικό
κέρδος. Γι' αυτό, δεν πρέπει να λυπόμαστε όταν παθαίνουμε κάτι κακό, μα όταν κάνουμε κάτι κακό. Εμείς, ωστόσο, έχουμε αντιστρέψει τα πράγματα. Έτσι, και αμέτρητα κακά να διαπράξουμε, ούτε λυπόμαστε
ούτε ντρεπόμαστε. Αν, όμως, πάθουμε και το παραμικρό κακό από κάποιον, τότε τα χάνουμε, βαριοθυμούμε, γινόμαστε συντρίμμια και δεν συλλογιζόμαστε πως
οι θλίψεις και οι πειρασμοί φανερώνουν τη φροντίδα του Θεού για μας περισσότερο
από τα ευχάριστα περιστατικά. (Ιερός Χρυσόστομος)
Όταν σε λυπήσει κάποιος, φέρε στο νου σου τα
αμαρτήματα, τα οποία έχεις διαπράξεις προς τον Θεό και ότι με την μετριοπάθεια
την οποία θα δείξεις (προς αυτόν), θα κάνεις επιεικέστερο για σένα το
Δικαστήριο (της Μελλούσης Κρίσεως), το οποίο πρόκειται να ζητήσει λόγο των
πράξεών μας. Συγχωρήσατε λέει η Αγία Γραφή και θα συγχωρηθούν οι αμαρτίες σας
(Μαρκ. 11,25-26). (Ιερός Χρυσόστομος)
Μόνο η λύπη για τις αμαρτίες είναι ωφέλιμη.
Όποιος λυπάται γιατί έχασε χρήματα, δεν τα ξαναβρίσκει. Όποιος λυπάται για τον
δικό του άνθρωπο που πέθανε, δεν τον ξαναδίνει ζωή. Όποιος λυπάται για
αρρώστια, όχι μόνο δεν την γιατρεύει, αλλά και την κάνει χειρότερη. Όποιος όμως
λυπάται για τις αμαρτίες του, αυτός μόνο καταφέρνει κάτι σπουδαιότερο από την
λύπη. Εξαφανίζει τις αμαρτίες. Γι' αυτό ένα μόνο να μας λυπεί πραγματικά: η
αμαρτία. Όλα τα άλλα είναι σκόνη και καπνός. (Ιερός Χρυσόστομος)
Έπαθε κάποιος ζημιά χρηματική; Λυπήθηκε, όμως η
λύπη αυτή δεν διόρθωσε την ζημιά! Έχασε κάποιος το παιδί του; Πόνεσε, όμως ο
πόνος αυτός, δεν ανέστησε το νεκρό παιδί του, αλλά και ούτε το ωφέλησε!
Μαστιγώθηκε κάποιος, ραπίστηκε και υβρίστηκε; Λυπήθηκε, αλλά η λύπη του δεν
εξάλειψε την ύβρη! Περιέπεσε κάποιος σε μια πολύ σοβαρή ασθένεια; Λυπήθηκε και
όχι μόνο δεν απομάκρυνε την νόσο, αλλά έγινε και χειρότερα! Βλέπεις, ότι σε
τίποτα απ' αυτά δεν προξενεί η λύπη καμμία ωφέλεια! Αμάρτησε κάποιος; Λυπήθηκε
και η λύπη του αυτή, εξαφάνισε την αμαρτία και εξάλειψε το παράπτωμα του...!
Επομένως: Ζημιώθηκες; Μη λυπηθείς, γιατί δεν θα ωφεληθείς σε τίποτα! Αμάρτησες;
Λυπήσου, γιατί θα ωφεληθείς! (Ιερός Χρυσόστομος)
Ποιός λυπήθηκε πραγματικά για τις αμαρτίες του; Εγώ νομίζω κανείς... Και ενώ οι άνθρωποι κλαίνε πολλές μέρες που
έχασαν χρήματα ή πέθανε ο υπηρέτης τους, όταν όμως κάθε
μέρα χάνουμε την ψυχή μας (με τις αμαρτίες μας), ούτε που το
σκεφτόμαστε καθόλου... Πώς θα εξευμενίσεις τον Κύριο, όταν δεν αναγνωρίζεις, ότι
αμάρτησες; Παραδέξου ότι αμάρτησες, αναστέναξε γι' αυτό, για να είσαι πάντα χαρούμενος. Εάν δηλ. υποφέραμε ψυχικώς για τις αμαρτίες μας και αναστενάζαμε για τα
σφάλματά μας, τίποτε άλλο δεν θα μας προξενούσε λύπη, διότι ο πόνος
αυτός θα έβγαζε από την ψυχή μας κάθε πίκρα. (Ιερός
Χρυσόστομος)
Σε λύπησε ο διάβολος με την αφαίρεση των
χρημάτων; Κάνε τον και εσύ να λυπηθεί, με το να ευχαριστήσεις τον Θεό και μην
του δώσεις την χαρά, ότι λυπήθηκες. (Ιερός Χρυσόστομος)
Για ποιό λόγο στενοχωριέσαι; Επειδή έχασες
χρήματα; Για σκέψου αυτούς, που δεν χορταίνουν καν το ψωμί και θα παρηγορηθείς.
Και για κάθε δυστυχία, να μην θρηνείς, αλλά να ευχαριστήσεις τον Θεό, για τον
χρόνο που είχες ωφεληθεί. (Ιερός Χρυσόστομος)
Το να λυπάται κανείς είναι φυσικό, αλλά το να
λυπάται υπερβολικά, είναι αποτέλεσμα μανίας και διαβολικής ενέργειας. Aπό κάθε δαιμονική ενέργεια, είναι βλαβερότερη η υπερβολική λύπη. Γιατί και ο δαίμονας σε όποιους κυριαρχεί, κυριαρχεί με τη λύπη. Έτσι, αν αφαιρέσεις αυτήν, κανένα κακό ή δεινό δεν σου προκαλείται από εκείνον. (Ιερός
Χρυσόστομος)
Τον πιστό δεν μπορεί να τον λυπήσει τίποτε από
όσα έχει αυτή η ζωή, παρά μόνο όσα προέρχονται από κακή προαίρεση. Δεν λυπάται
για παράδειγμα, αυτό που πέθανε, αλλά λυπάται αυτόν που ζει στις αμαρτίες. (Ιερός
Χρυσόστομος)
Η ψυχή, που κυριεύτηκε από το
πένθος (λύπη), δεν μπορεί να πει και να ακούσει κάτι το υγειές. (Ιερός Χρυσόστομος)
Όπως οι ρίζες των δέντρων είναι μεν πικρές,
ωστόσο όμως δίνουν σε εμάς γλυκύτατους καρπούς, έτσι ακριβώς και η κατά Θεόν
λύπη, μας δίνει πολλή ευχαρίστηση και χαρά. (Ιερός Χρυσόστομος)
Όταν σε συμβεί κάτι λυπηρό, δώσε ελεημοσύνη
αμέσως. Ευχαρίστησε τον Θεό, διότι συνέβη και θα δεις πόση χαρά θα ακολουθήσει.
Και αν αμφιβάλετε, δοκιμάστε και θα δείτε την δόξα του Θεού!... (Ιερός
Χρυσόστομος)
Όσο πιο μακριά από το Θεό είναι ο άνθρωπος, τόσο πιο πολύ στενοχωριέται και ταλαιπωρείται από διάφορα πράγματα. Απλοποίησε την ζωή σου με την απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό, για να ελευθερωθείς από το άγχος και την αγωνία. (Ιερός Χρυσόστομος)
Πλανώνται πολλοί που νομίζουν αρετή την
υπερβολική λύπη ύστερα από κάποια αμαρτία τους, διότι αυτή η λύπη προέρχεται
από κρυφή υπερηφάνεια και αρρωστημένη αυτοπεποίθηση. (Ιερός Χρυσόστομος)
Η ταραχή και η στενοχώρια, δεν οφείλονται στην
ξαφνική αλλαγή των καταστάσεων, αλλά σε μας τους ίδιους και στις ιδέες μας. Όταν αυτές είναι σωστές, ακόμη και αν ξεσηκώνονται από παντού τρικυμίες, εμείς θα έχουμε συνεχώς ψυχική γαλήνη και ηρεμία. Η πραγματική ταραχή και η πνευματική ακαταστασία δεν οφείλονται στη
φορά των πραγμάτων αλλά στη σκέψη και στις ιδέες μας, που είναι έτσι
τοποθετημένες μέσα στην ψυχή μας. Όπως ακριβώς και το μάτι που νοσεί βλέπει σκοτάδι, ακόμη και στο ολοφώτεινο μεσημέρι. Αυτό που
ευθύνεται είναι η αστάθεια στην πίστη, η ολιγοπιστία. Ας αναθέσουμε
λοιπόν, όλα τα προβλήματά μας στον Θεό, πιστεύοντας ότι τίποτε δεν
είναι δικό μας. Μην κάνουμε τίποτα που να αποβλέπει στη δόξα των ανθρώπων, αλλά μόνο ό,τι είναι ευάρεστο και ευχάριστο στον Θεό. (Ιερός
Χρυσόστομος)
Η συμμετοχή στη λύπη, συνήθως μειώνει το βαρύ
φορτίο της λύπης. Όπως το υλικό φορτίο, αν κάποιος βοηθήσει, γίνεται
ελαφρύτερο, γι' αυτόν που το σηκώνει μόνος του, έτσι και για τα άλλα βάρη. (Ιερός
Χρυσόστομος)
Δεν θέλω να θλίβεστε και να συγχύζεστε για όσα
συμβαίνουν αντίθετα στη θέλησή μας, όσο και δικαιολογημένη να είναι αυτή. Μια
τέτοια θλίψη μαρτυρεί την ύπαρξη εγωισμού. Προσέχετε τον
εγωισμό, που κρύβεται κάτω από τη μορφή του δικαιώματος. Προσέχετε και την άκαιρη λύπη, δημιουργείται ύστερα από έναν δίκαιο έλεγχο. Η υπερβολική
θλίψη για όλα αυτά, είναι του πειρασμού. Μία είναι η
αληθινή θλίψη: Αυτή που δημιουργείται, όταν γνωρίσουμε καλά την άθλια κατάσταση της
ψυχής μας. Όλες οι άλλες θλίψεις δεν έχουν καμμιά σχέση με τη Χάρη του Θεού. (Άγιος
Νεκτάριος)
Η υπερβολική λύπη κρύβει μέσα της υπερηφάνεια. Γι' αυτό είναι βλαβερή και επικίνδυνη και πολλές φορές παροξύνεται από το διάβολο, για να ανακόψει την πορεία του αγωνιστή.
(ΆγιοςΝεκτάριος)
Δεν είναι χωρίς λύπη ούτε ο αμαρτωλός, αλλά ούτε
και ο δίκαιος. Ο πρώτος, γιατί δεν εγκατέλειψε ολότελα το κακό, ενώ ο δεύτερος,
γιατί δεν άγγιξε ακόμη την τελειότητα. (Άγιος Ηλίας ο Πρεσβύτερος)
Η ψυχή που δεν ένιωσε ότι ελευθερώθηκε τελείως
από τη σύνδεση και την εμπαθή προσκόλληση στα ορατά, δεν μπορεί να υποφέρει
χωρίς λύπη τα λυπηρά που της συμβαίνουν και τις βλάβες από ανθρώπους και
δαίμονες. Αλλά καθώς είναι δεμένη γερά με την εμπαθή προσκόλληση στα ανθρώπινα
πράγματα, υποφέρει στις οικονομικές ζημίες και στενοχωρείται από στερήσεις
πραγμάτων και νιώθει σφοδρή οδύνη, όταν δέχεται πληγές στο σώμα. (Άγιος
Συμεών ο Νέος Θεολόγος)
Η κατά Θεόν λύπη είναι, όταν λυπηθεί κανείς για
την παραμέληση κάποιας εντολής του Θεού. Ενώ κατά κόσμο λύπη είναι, όταν αυτό
που προκαλεί την λύπη, είναι ανθρώπινο και άξιο του κόσμου. (Μέγας Βασίλειος)
Όπως τα σκουλήκια γεννιούνται κυρίως στα πιο
μαλακά ξύλα, έτσι και οι λύπες φυτρώνουν στα πιο απαλά ήθη των ανθρώπων. (Μέγας
Βασίλειος)
Ο Χριστιανός πρέπει με κάθε τρόπο, να περιποιείται αυτόν που λυπείται.
(ΜέγαςΒασίλειος)
Με την δυσανασχέτηση ούτε αυτό που έγινε το διορθώνουμε και επί πλέον καταστρέφουμε τους εαυτούς μας. (Μέγας Βασίλειος)
Αυτός που δεν νίκησε την κοσμική ηδονή, δεν μπορεί ούτε και την λύπη να νικήσει. (Άγιος
Νείλος ο Ασκητής)
Κάθε λυπηρό περιστατικό φέρνει τη μνήμη του Θεού στον φρόνιμο άνθρωπο και προκαλεί την ανάλογη θλίψη, σε εκείνον που λησμονεί τον Θεό. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
Εκείνος που αντιστέκεται στα λυπηρά συμβάντα, πολεμά χωρίς να το γνωρίζει τη διαταγή του Θεού. Εκείνος που τα παραδέχεται, γνωρίζοντας ότι έρχονται από το θέλημα του Θεού, αυτός υπομένει τον Κύριο. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
Εκείνος που παραδέχεται τα παρόντα θλιβερά, για
χάρη της αναμονής των μελλοντικών αγαθών, έχει βρει την γνώση της αλήθειας. Και
εύκολα θα απαλλαγεί από την οργή και από την λύπη. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
Η λύπη είναι τέκνο της γαστριμαργίας, της
κενοδοξίας και της ακηδίας. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
Όποιος μίσησε τον κόσμο, αυτός γλύτωσε από την λύπη. Ενώ εκείνος που έχει "προσπάθεια"
(προσκόλληση) σε κάποιο από τα υλικά και ορατά, δεν έχει λυτρωθεί ακόμη από την λύπη. Διότι πώς να μην λυπηθεί, όταν στερηθεί εκείνο που αγαπά; (ΆγιοςΙωάννηςτηςΚλίμακος)
Αιτία της λύπης είναι η επιθυμία.
(ΆγιοςΗλίαςοΠρεσβύτερος)
Ο δαίμονας στήνει την παγίδα του και προκαλεί τη
λύπη εκεί όπου μας βλέπει περισσότερο ευάλωτους. Αυτός όμως
που αποφεύγει όλες τις κοσμικές ηδονές είναι πύργος απλησίαστος στο δαίμονα της
λύπης. (Άγιος Ευάγριος ο Ποντικός)
Η υπερβολική λύπη προέρχεται από κρυφή υπερηφάνεια και αρρωστημένη αυτοπεποίθηση. Η επίμονη λύπη καταβυθίζει την ψυχή, μαραζώνει το σώμα, ελαττώνει τις αρετές και αυξάνει την κακία. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Όταν είσαι στενοχωρημένος από κάποιο πόνο ή
θλίψη, ανέβασε το νου σου στο Θεό και ευχαρίστησέ Τον, που είναι θέλημα Του να
υποφέρεις εκείνη τη στιγμή για το καλό σου, αλλά και για την αγάπη που σου
δείχνει, δίνοντας αφορμή να Τον υπηρετήσεις, σε όλα εκείνα που Του αρέσουν
περισσότερο. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Η κοσμική λύπη, έχει ως έργο τον θάνατο, ενώ η
κατά Θεό λύπη, κατεργάζεται την σωτηρία εκείνων που λυπούνται, παρακινημένοι
από την μετάνοια. (Άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης)
Η στενοχώρια είναι η πιο μεγάλη αρρώστια, να τη διώχνετε. Στην Εκκλησία βρίσκουμε την υγεία, την παρηγοριά, την ελπίδα και τη σωτηρία της ψυχής μας. (Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης)
Εσύ μην στενοχωριέσαι, μην τα βάζεις μέσα σου και
στενοχωριέσαι. Οι στενοχώριες τρώνε τον άνθρωπο. Εμένα οι στενοχώριες με
φάγανε, αρρώστησα από την καρδιά και τα άλλα. (Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης)
Εκείνος που έχει κατανικήσει τα πάθη, έχει
κατανικήσει και τη λύπη. Εκείνος όμως που έχει κατακυριευτεί από τα πάθη, δεν
θα αποφύγει τα δεσμά της λύπης. (Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ)
Μην θλίβεσαι, μην λυπάσαι πιο πολύ από όσο πρέπει, γιατί έτσι δίνεις δικαιώματα στον πονηρό να σε χτυπάει με δύναμη...
(ΆγιοςΛουκάςοΙατρός)
Ο διάβολος συνηθίζει να μας επιτίθεται, όταν μας
βρει σε στενόχωρες καταστάσεις. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
Προσέχετε και την άκαιρη λύπη, δημιουργείται ύστερα από έναν δίκαιο έλεγχο. Η υπερβολική θλίψη για όλα αυτά είναι του πειρασμού. Μία είναι η αληθινή θλίψη. Αυτή που δημιουργείται, όταν γνωρίσουμε καλά την άθλια κατάσταση της ψυχής μας. Όλες οι άλλες θλίψεις, δεν έχουν καμμιά σχέση με τη Χάρη του Θεού. (ΆγιοςΝεκτάριοςτηςΌπτινα)
Όσο λιγότερη πίστη έχουμε, τόσο περισσότερη είναι η στεναχώριά μας. Μια από τις σπουδαιότερες ωφέλειες της πίστης είναι η απελευθέρωση του άνθρωπου από τις πολλές στεναχώριες. Όσο το παιδί γνωρίζει πως υπάρχει ο πατέρας, που φροντίζει για το σπίτι και για όλες τις δουλειές του σπιτιού, κάθε στεναχώρια του τελειώνει γρήγορα με τραγούδι. Μόλις όμως χαθεί αυτή η αίσθηση, σωπαίνει το τραγούδι! Τότε το παιδί αισθάνεται ορφανό και μόνο, περιτριγυρισμένο από στεναχώριες, αισθάνεται περιτριγυρισμένο από ένα σμήνος σφίγγες.
(ΆγιοςΝικόλαοςΒελιμίροβιτς)
Με τις ατέλειωτες στεναχώριές σας, το μόνο που κάνετε είναι να αποδεικνύετε την απιστία σας στο Θεό. Αν ισχυρίζεστε, ότι πιστεύετε στο Θεό και πάλι τρικλίζετε στα σκοτεινά από το φορτίο της στεναχώριάς σας, τότε η πίστη σας είναι λίγη. Η απιστία σας δείχνει καθώς νομίζετε, ότι ο Οικοδεσπότης δεν μπορεί ή δεν θέλει ή δεν ξέρει να φροντίσει το σπίτι Του και αφήνει την φροντίδα του σπιτιού του στους δούλους Του. Με ποιό τρόπο οι δούλοι θα σώσουν το σπίτι, αν δεν μπορεί να το σώσει ο Οικοδεσπότης; (ΆγιοςΝικόλαοςΒελιμίροβιτς)
Όσο περισσότερο ο άνθρωπο προσπαθεί μόνος του, με τις δικές του
δυνάμεις να ''ξεφορτώσει'' τις στενοχώριές του, τόσο περισσότερο πέφτει στα
δίχτυα αυτής. (ΆγιοςΝικόλαοςΒελιμίροβιτς)
Αν στη σχέση σου με τους ανθρώπους συμβεί εύλογη
λύπη (σε στενοχωρήσει κάποιος αδικαιολόγητα) - δεν συζητάμε καν για παράλογη
λύπη - μην παραδοθείς στην κατάθλιψη, μην δυσανασχετήσεις, μην λιποτακτήσεις.
Θεώρησε τον εαυτόν σου σαν χώμα κάτω από τα πόδια των άλλων. Αλλιώς δεν θα
προκόψεις πνευματικά και έτσι δεν θα μπορέσεις να σωθείς και να γλυτώσεις την
αιώνια κόλαση. (Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
Μην καταθλίβεστε σε καμμιά περίπτωση ή κάτω από
οποιαδήποτε περίσταση. Η κατάθλιψη είναι ο δήμιος που σκοτώνει την
ενέργεια, απαραίτητη για την υποδοχή του Αγίου Πνεύματος μέσα στην καρδιά. 'Ενας καταθλιμμένος άνθρωπος, χάνει την δυνατότητα να προσεύχεται και είναι
νεκρός όσον αφορά τους πνευματικούς αγώνες. Πρέπει να είμαστε χαρούμενοι και ότι
μεγάλως προσβάλλουμε το θέλημα του Θεού, όταν λόγω των
θλίψεων και των στενοχωριών που μας έρχονται, πέφτουμε στην
κατήφεια, στον γογγυσμό, στην απελπισία, στην άμετρη
λύπη και στην σκληρή αναισθησία. Αυτά τα φρικτά αμαρτήματα, είναι τα πρόθυρα της
κολάσεως του πυρός. Η καταθλιμμένη ψυχή, είναι ήδη εγκλωβισμένη μέσα σε μια φλογερή φωτιά, χειρότερη από εκείνη της κολάσεως. Δεν υπάρχει
πια καμμιά αίσθηση στην ψυχή αυτή, εκτός από ένα οξύτατο, οδυνηρό
συναίσθημα, το οποίο σκοτώνει και καίει τα πάντα. Τις δυστυχίες
και τις θλίψεις μας τις στέλνει η Θεία Πρόνοια, για να μας δοκιμάσει και να μας
ενδυναμώσει για την ζωή του πνευματικού ηρωϊσμού. Η μεγαλύτερη
άσκηση είναι να υπομένωμε αγόγγυστα, ως το τέλος των ημερών μας, όλα όσα έρχονται καταπάνω μας, μέσα στην κοιλάδα αυτή του κλαυθμώνος. Ο δε υπομείνας εις τέλος, ούτως σωθήσεται. (Στάρετς
Ζαχαρίας)
Δεν κάνει να θυμώνωμε εναντίον εκείνων, που μας προκαλούν λύπη. Είναι οι καλύτεροι ευεργέτες μας. (Στάρετς Βαρσανούφιος)
Μην κλαίς, μην είσαι λυπημένος. Πάλι θα έρθει κάποια στιγμή να 'σαι χαρούμενος! Περίμενε υπομονετικά. Σε αυτούς που περιμένουν, θα έρθει η ανταμοιβή τους! (ΣτάρετςΝικολάϊΓκουριάνοφ)
Όποιος δεν καταφρονήσει κάθε υλικό πράγμα και
δόξα και σωματική ανάπαυση, ακόμα και τα δικαιώματά του, δεν μπορεί να κόψει τα θελήματά του, ούτε ν' απαλλαχτεί από
την οργή και τη λύπη, ούτε ν' αναπαύσει τον πλησίον. (Αββάς Δωρόθεος)
Μην δέχεσαι θλίψεις. Μην σκέπτεσαι
με λύπη και βαρύνεις τον νου σου. Να λες μόνο: Χριστέ μου, σε παρακαλώ, μην με εγκατάλειψεις. Ό,τι και να σου συμβεί, μην λυπηθείς
πολύ, μόνο αυτό να λες: ''Χριστέ μου, Σύ μην με
εγκαταλείψεις''. Και να έχεις ηρεμία, γαλήνη στην ψυχή σου... (Γέροντας
Ιερώνυμος της Αιγίνης)
Και να θέλω, δεν μπορώ να
στεναχωρηθώ. Όταν στεναχωριόμαστε, είναι σαν να λέμε στον Θεό: «Δεν συμφωνώ. Δεν τα κάνεις καλά». Ύστερα, είναι και αχαριστία... (Γερόντισσα Γαβριηλία Παπαγιάννη)
Τότε μόνο πρέπει να λυπάσαι, όταν εσύ κάνεις αμαρτία και πέσεις. Και όχι να λυπάσαι επειδή έπεσες, αλλά επειδή λύπησες τον Θεό. (Γέροντας Ιωσήφ ο
Ησυχαστής)
Μην κρύβεις λύπη στη καρδιά σου, διότι η χαρά του πονηρού είναι η λύπη, η αθυμία, από την οποία γεννούνται πολλά, από τα οποία γεμίζει πίκρα η ψυχή. (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
Μην λυπάσαι υπέρμετρα για τίποτε. Άφηνέ τα όλα στον Θεό και εκείνος γνωρίζει καλύτερα από εμάς, το συμφέρον της ψυχής μας. (ΓέρονταςΙωσήφοΗσυχαστής)
Η λύπη είναι η μεγαλύτερη επιτυχία του διαβόλου.
(ΓέρονταςΑιμιλιανόςοΣιμωνοπετρίτης)
Το σατανικό πνεύμα της λύπης, προκαλεί στον
άνθρωπο άγχος, αγωνία, στενοχώρια, κατάθλιψη και πέσιμο στα ίδια αμαρτήματα. Η δαιμονιώδης
λύπη, είναι αποτέλεσμα και ένδειξη αμετανοησίας, φρικτού
εγωισμού, δαιμονίου που κρύβεται μέσα μας. Αντίθετα, η κατά Θεόν λύπη, έρχεται σαν δροσιά, σαν συντροφιά, σαν ένα χαμόγελο, σαν μια ξεκούραση μέσα στη ζωή μας και μας δίνει
δύναμη, χαρά, κουράγιο. Νοιώθουμε, σαν να μην κάναμε τίποτε, σαν να
αρχίζουμε τώρα την ζωή μας. Γι' αυτό πρόσεξε, μην παραδίδεσαι στην ήττα
της λύπης. Αφήσου μόνο στην κατά Θεόν πνευματική λύπη, που σημαίνει,
στην πανήγυρη της καρδιάς, η οποία ευφραίνεται για την μετάνοια και την Θεία
ζωή. (Γέροντας Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης)
Κοιμάσαι για παράδειγμα και βλέπεις κάποιο κακό
όνειρο και πανικοβάλλεσαι, διότι νοιώθεις, ότι αμάρτησες. Όταν όμως κοιμάσαι, δεν αμαρτάνεις, διότι δεν
έχεις καμμία βούληση, δεν καταλαβαίνεις τι κάνεις, δεν το κάνεις εσύ. Ποιός επομένως, σου έβαλε την σκέψη ότι αμάρτησες; Ο διάβολος. Αυτός σου το είπε, για να στενοχωρηθείς. Αλλά από την
ώρα που θα σε κάνει να στενοχωρηθείς, μπαίνεις πράγματι στο
δρόμο της αμαρτίας και της αποτυχίας, διότι συντρίβεται η δύναμή
σου. (Γέροντας Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης)
Η λύπη, που γεννά χαρά, είναι από τον Θεό. Η λύπη που γεννά μελαγχολία και απόγνωση, είναι του σατανά. Και όταν ο σατανάς σου φέρνει εκείνη τη λύπη της
απόγνωσης, να φροντίζεις να ψάλλεις, να προσεύχεσαι, να τη
διώχνεις... (Γέροντας Γερμανός Σταυροβουνιώτης)
Δεν ωφελεί να λυπήσαι, όταν σε
κατηγορούν. Η λύπη στις περιπτώσεις αυτές μαρτυρεί, ότι έχεις κενοδοξία. (Γέροντας
Γερμανός ο Σταυροβουνιώτης)
Όποιος αγαπάει τα υλικά αγαθά είναι αδύνατον να
μην νιώσει τη λύπη. Αντίθετα όποιος περιφρονεί τα κοσμικά αγαθά, είναι πάντα χαρούμενος. (Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας)
Όποιος ζει σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, δεν στεναχωριέται για τίποτε! Όταν έχει κάποια ανάγκη, παρακαλάει τον Θεό. Αν δεν πάρει αυτό που ζητάει, μένει ήσυχος, πράος σαν να το πήρε. Η ψυχή που
αφέθηκε στο θέλημα του Θεού τίποτε δεν φοβάται. Δεν φοβάται
ούτε τις απειλές, ούτε τους ληστές και για όλα όσα του συμβαίνουν λέει: Έτσι ήταν το θέλημα του Θεού. Ακόμη και για την αρρώστια
ο ήσυχος άνθρωπος σκέφτεται, πως και αυτή η αρρώστια θα με βοηθήσει σε κάτι, μου είναι χρήσιμη για κάτι, αλλιώς δεν θα μου την
έστελνε ό Θεός. Έτσι φυλάγουμε την ηρεμία, την γαλήνη και στην ψυχή
και στο σώμα μας. (Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας)
Πρέπει να προσπαθούμε πάντοτε να είμαστε
καλοδιάθετοι και χαρούμενοι, διότι τα πονηρά πνεύματα, μας θέλουν διαρκώς
στενοχωρημένους. (Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας)
Δεν είναι καλό να έχουμε συνεχώς στενάχωρες
σκέψεις. Απ' αυτές μπορούμε να τρελαθούμε, γιατί το νευρικό μας σύστημα, έχει
ένα όριο αντοχής, που δεν πρέπει να υπερβούμε. Αν το υπερβούμε, τότε είναι
σχεδόν αδύνατη η επιστροφή στην ψυχική ισορροπία. Γι' αυτό το λόγο, να είμαστε
αισιόδοξοι και πάντοτε χαρούμενοι. Καλό είναι επίσης, να κάνουμε βόλτα μια ώρα
την ημέρα, για να παίρνουμε οξυγόνο. Και όταν μας επιτίθενται βαριές σκέψεις,
πρέπει να τραγουδάμε ψαλμούς και ύμνους, κάθε είδους χαρούμενα τραγούδια, ακόμη
και λαϊκά τραγούδια... (Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας)
Οι στενοχώριες δεν είναι έργο του Θεού, αλλά
συνέπεια των σφαλμάτων μας και τις οποίες δεχόμαστε, για να αποκτήσουμε
πνευματική σοφία. (Γέροντας Αρσένιος Μπόκα)
Οι στεναχωρημένες ψυχές είναι βλάσφημες ψυχές,
γιατί βλασφημούν την αγάπη του Θεού. (π. Βαρνάβας Γιάγκου)
Η στεναχώρια είναι έκφραση πληγωμένου εγωισμού
και δείχνει ότι έχουμε χάσει την κατεύθυνσή μας και την χαρά μας. (π.
Βαρνάβας Γιάγκου)
Η αίσθηση της πικρίας είναι σύμπτωμα αμαρτίας και
διώχνει τη χάρη του Θεού. (π. Βαρνάβας Γιάγκου)
Όταν αρνούμαστε τη λύπη, αφήνουμε τον
Θεό να ενεργήσει μέσα μας. (π. Βαρνάβας
Γιάγκου)
Η χαρά είναι απόδειξη της παρουσίας του Θεού.
Έλλειψη χαράς σημαίνει έλλειψη Θεού. Δεν γίνεται να είσαι στενάχωρος και να
είσαι άνθρωπος του Θεού. Η στεναχώρια είναι η βίωση της κόλασης, από την
παρούσα ζωή. (π. Βαρνάβας Γιάγκου)
Η αληθινή μετάνοια έχει και θλίψη και χαρά.
Θλίβομαι, γιατί έχω τα χάλια μου. Χαίρομαι, γιατί ο Θεός με αγαπάει και με
συγχωρεί. Να θλιβόμαστε, να συντριβόμαστε, αλλά να μη στεναχωριόμαστε. (π. Βαρνάβας Γιάγκου)
Η λέξη λύπη, δεν πρέπει να υπάρχει στο λεξιλόγιο του Χριστιανού. Στενοχώρια ναι, λύπη όμως όχι. Η λύπη είναι σατανικό πράγμα. Ο λυπημένος άνθρωπος, από κανέναν δεν μπορεί να παρηγορηθεί. Η λύπη απορρίπτει την πίστη, ενώ η θλίψη και η στενοχώρια δεν απορρίπτουν την πίστη. Ο άνθρωπος που έχει λύπη, επηρεάζεται από τον σατανά, ενώ αυτός που έχει θλίψη, θλίβεται εκ των γεγονότων. Ο άνθρωπος που δεν θλίβεται και δεν στενοχωριέται, είναι ο άνθρωπος που δεν αγωνίζεται. Κάθε άνθρωπος που αγωνίζεται, πρέπει να θλίβεται και αν δεν θλίβεται, πρέπει να φοβάται, μήπως τον έχει εγκαταλείψει ο Θεός και του έρχονται όλα ευνοϊκά στη ζωή. (Παναγόπουλος)
Εκ του πονηρού είναι να στενοχωριέται κανείς με
το ''γιατί''. Άμα το καλλιεργούμε το γιατί, είναι εκ του πονηρού, για να σε εξολοθρεύσει. Ο διάβολος δίνει όλες του τις δυνάμεις, για να
μην χάσει την συμμετοχή που έχει μέσα
μας. (Αναστάσιος Μάλαμας)
Η λύπη είναι η αδελφή της ηδονής.
(Αίσωπος)
Η υπερβολική λύπη, γελάει. Η υπερβολική
χαρά, κλαίει. (Μπλέϊκ)
Ο Μέγας Αθανάσιος, όταν αντιμετώπιζε μεγάλες
στενοχώριες, έλεγε: Συννεφάκι είναι και αυτό και σύντομα θα περάσει...
Η λύπη είναι μια δύναμη (δώρο) δοσμένη από το Θεό, με σκοπό να λυπάται ο άνθρωπος για τις αμαρτίες του και να μετανοεί. Ο άνθρωπος όμως κάνει κακή χρήση της λύπης, με παρακίνηση του πονηρού και αντί να μετανοήσει, κλείνεται στον εαυτόν του, τρέφοντας τον εγωισμό του και οδηγείται έτσι στην κατάθλιψη.
Τις περισσότερες στενοχώριες τις δοκιμάζει
κανείς, για πράγματα που δεν συμβαίνουν ποτέ.
Μην στεναχωριέσαι για κάτι που αλλάζει και μην στεναχωριέσαι για κάτι που δεν αλλάζει.
Το να στενοχωρηθεί ένας Χριστιανός είναι
ανθρώπινο. Η μάχη όμως κατά της στενοχώριας, είναι μάχη, που μας ενώνει με τον
Θεό.
Μην στεναχωριέσαι για κάτι που αλλάζει και μην
στεναχωριέσαι για κάτι που δεν αλλάζει.
Είμαστε άπιστοι, κάθε φορά που στενοχωριόμαστε!
Το καλύτερο φάρμακο της στενοχώριας και της λύπης
είναι η προσευχή.
Το αποτέλεσμα της παράνομης χαράς είναι η νόμιμη
λύπη.
Κάθε άνθρωπος έχει τις κρυφές του λύπες, που ο κόσμος δεν τις ξέρει. Και πολλές φορές ονομάζουμε έναν άνθρωπο ψυχρό, ενώ αυτός δεν είναι παρά λυπημένος.
Ένας ψυχολόγος, στην διάρκεια
ενός σεμιναρίου αυτοβελτίωσης έκανε ένα διάλειμμα λέγοντας ένα πολύ έξυπνο
ανέκδοτο. Όλοι στο ακροατήριο ξεκαρδίστηκαν στα γέλια. Συνέχισε
λέγοντας ξανά το ίδιο ανέκδοτο. Λιγότεροι γέλασαν. Το είπε ξανά
και ξανά, μέχρι που δεν γέλασε κανένας. Χαμογέλασε και είπε: Δεν μπορείς να γελάς με το ίδιο αστείο συνέχεια. Γιατί κλαις και στενοχωριέσαι για το ίδιο πράγμα συνέχεια;
Διηγείται κάποιο πνευματικό τέκνο του ΟσίουΠορφύριουτου
Καυσοκαλυβίτη: ''Βαδίζαμε με τον γέρονταμια μέρα για
να πάμε σε ένα πνευματικό του παιδί, που έμενε σε ένα διαμέρισμα μιας
πολυκατοικίας. Λίγο πριν φτάσουμε, συναντήσαμε έναν τυφλό. Τον χαιρέτησε ο
παππούλης και μετά που χωριστήκαμε απ΄αυτόν, με ρώτησε: ''Ξέρεις γιατί αυτός ο άνθρωπος είναι
τυφλός;''. ''Όχι'', απάντησα στον γέροντα. ''Τυφλώθηκε γιατί έφτιαχνε αυτήν
εδώ την πολυκατοικία (μου έδειξε με το χέρι του ποιά) και οι διάφοροι
τεχνίτες που την έχτιζαν, τον έκλεβαν και τον στενοχωρούσαν. Αυτό είχε σαν
αποτέλεσμα να χάσει το φως του''. Φτάνοντας στην πολυκατοικία και
μπαίνοντας στο ασανσέρ, μου είπε χαμογελώντας ο γέροντας: ''Πόσο ευτυχείς
είμαστε παιδί μου, που δεν έχουμε πολλά πλούτη!''...
