Περί ευτυχίας "2"

• Μάταια τρέχεις άνθρωπε με άγχος κι αγωνία
  να φτιάξεις πλούτη επίγεια, να βρεις την ευτυχία.

η ευτυχία, μάθε το, δεν βρίσκεται εδωπέρα,
είναι χαρά που χάνεται, σκορπάται στην αέρα.

Τα πλούτη τα επίγεια είναι χαρά που σβήνει,
μόνο ο πλούτος τ' ουρανού αιώνια δόξα δίνει.
Άνθρωπε παρ' το σοβαρά και μη κυττάζεις πλούτη,
δεν θα σου φέρουν την χαρά μέσ' στην ζωή ετούτη.

Όταν θα έρθει η ώρα σου, αυτή μόνο θυμήσου,
κτήρια, πλούτη και τιμές δεν έρχονται μαζί σου.

Πήγαινε ρίξε μια ματιά μέσ' στα νεκροταφεία,
να δεις αν παίρνεις άνθρωπε μαζί σου μεγαλεία.

Δύο μέτρα παίρνεις απ' τη γη το σώμα για να λειώσει
κι αφού θα μείνεις σκελετός κι εκείνη θα σε διώξει.

Πήγαινε ρίξε μια ματιά μέσ' στα νοσοκομεία,
να δεις υπάρχει άνθρωπε γαλήνη κι ευτυχία;

Όσα παλάτια και λεφτά να έχουν οι καημένοι,
το σώμα τους ανήμπορο μέσ' στο κρεββάτι μένει.

Δεν τους προσφέρουν τ' αγαθά αυτό που επιθυμούνε,
ούτε την Θεία λύτρωση την ψυχική θα βρούνε,

αν δεν στραφούν ολόψυχα μπρος στον Εσταυρωμένο,
τον Κύριο και Λυτρωτή, Τον υπερδοξασμένο,

με δάκρυα και στεναγμό λύτρωση να ζητήσουν
και μέσ' στην Βασιλεία Του αιώνια να ζήσουν.

Γι' αυτό κύτταξε αδελφέ τα ψυχικά σημάδια,
μη φύγει η ψυχούλα σου και απ' αρετές είν' άδεια.

Να μην κυττάζεις άνθρωπε να κάνεις αδικίες,
να μην κυττάζεις πονηριές και βρωμερές κακίες.

Να μην σε ρίχνει ο πονηρός εις την δική του πλάνη
και σου μαυρίζει την ψυχή και μέσ' στον Άδη φθάνει.

Εύκολος είναι κι ανοιχτός ο δρόμος τ' ς απωλείας,
δύσκολος είναι και στενός ο δρόμος τ' ς ευτυχίας.

Μα σαν καλά και διαβείς οδόν την τεθλιμμένη,
τότε η δόλια σου ψυχή θα ζήσει ευτυχισμένη.

Όταν τις εντολές πιστά του Λυτρωτού σου κάνεις,
δεν θα σ' αφήσει άνθρωπε ποτέ σου να πεθάνεις.

Θα σου φορέσει ο Κύριος αμάραντο στεφάνι
και θα χεις αιώνια αγαθά, που ο νους σου δεν τα βάνει.

Τα Θεϊκά προστάγματα στο νου σου να χεις πάντα,
να χεις αιωνιότητα κι ευχάριστα συμβάντα.

Πάντοτε να προσεύχεσαι μ' αγάπη και με πίστη
στον Παντοκράτορα Θεό, του σύμπαντος τον Κτίστη.

Στην Εκκλησία του Θεού πάντοτε να πηγαίνεις,
τις εντολές του Ιησού πάντοτε να μαθαίνεις.

Με Θεία εξομολόγηση, με Θεία Κοινωνία
και με αγάπη, προσευχή, θα βρεις την ευτυχία.

Αυτά αν κάνεις αδελφέ, ανάβει φως μπροστά σου,

έχεις γαλήνια την ψυχή και τον Χριστό κοντά σου.

Να μην νομίζεις όλα αυτά πως είναι παραμύθια,
είναι οι Θείες εντολές, και λέγουν την αλήθεια.

Όποιος θελήσει να σωθεί οπίσω μου ας έρθει,

ας αρνηθεί τα πάθη του κι αιώνιο φως θα έχει.

Αυτά διδάσκει ο Κύριος στο Ευαγγέλιό του,
για όσους θέλουνε να μπουν εις το Βασίλειό Του.

Όταν τον Μέγα Λυτρωτή πιστά υπηρετήσεις,
τότε θ' αξιωθείς και συ δεξιά του να καθίσεις.

Θα λάβεις από τον Θεό την Θεία ευλογία,
αιώνια, όμορφη ζωή, μεγάλη ευτυχία.

Κοντά στον Παντοκράτορα αιώνια θα ζήσεις
και με τα Θεία τάγματα και συ θα Τον υμνήσεις.

• Στην αρχή του χρόνου συγκεντρώθηκαν τα ταγκαλάκια (διαβολάκια), όπως τα αποκαλούσε ο Άγιος Παΐσιος, και αποφάσισαν να κάνουν μια φάρσα με τους ανθρώπους. Ένα από αυτά είπε: ''Τί θα λέγατε να κάναμε λίγη «πλάκα» με τους ανθρώπους, αφαιρώντας τους κάτι;''. ''Και τί μπορούμε να τους αφαιρέσουμε;'' είπε κάποιο άλλο. Μετά από πολλή σκέψη το πιο μικρό είπε: ''Ας τους πάρουμε την ευτυχία. Το πρόβλημα όμως είναι πού να την κρύψουμε, ώστε να μην τη βρούνε''. Κάποιο πρότεινε: ''Να την κρύψουμε στην κορυφή του ψηλότερου βουνού του κόσμου''. ''Όχι. Είπε κάποιο άλλο. Οι άνθρωποι διαθέτουν τεράστια δύναμη. Κάποιος θα μπορούσε να πάει να την βρει και τότε όλοι θα μπορούσαν να ξέρουν, που να την αναζητήσουν''. ''Τότε να την κρύψουμε στο βυθό της θάλασσας'', πρότεινε ένα άλλο ταγκαλάκι. ''Όχι, έχουν υπερσύγχρονα υποβρύχια και πολύ σύντομα θα τη βρούνε'', αντέτεινε το πρώτο. ''Να την φυγαδέψουμε σε ένα μακρινό πλανήτη'', πρότειναν εν χορώ κάποια άλλα. ''Τα διαστημόπλοια πάνε και έρχονται στο διάστημα. Θα την ανακαλύψουν και θα επαίρονται και θα αλαλάζουν ως νέοι μαραθωνοδρόμοι...''. Ένα ταγκαλάκι καθόταν σιωπηλό, ακούγοντας προσεκτικά και αναλύοντας σοβαρά κάθε πρόταση. ''Νομίζω, είπε στοχαστικά, υπάρχει ένας χώρος τον οποίο οι άνθρωποι ποτέ δεν θα τον ψάξουν''. Όλα ξαφνιάστηκαν, αλληλοκοιτάχτηκαν και ρώτησαν ταυτόχρονα. ''Πού δεν θα ψάξουν;''. ''Βαθιά μέσα τους. Εκεί θα κρύψουμε την ευτυχία. Οι άνθρωποι θα είναι τόσο απασχολημένοι ψάχνοντας παντού, πέρα από τους εαυτούς τους, που ποτέ δεν θα τη βρούνε!''. Όλα τα ταγκαλάκια συμφώνησαν. Από τότε ο άνθρωπος δαπανά τη ζωή του ψάχνοντας για την ευτυχία του, χωρίς να γνωρίζει, ότι αυτή βρίσκεται μόνο μέσα του. «Η ΒασιλείατουΘεούεντόςυμώνέστιν».(Λουκ 17,21).
• Ρώτησε κάποιος έναν ασκητή, που βρίσκεται η ευτυχία. Εκείνος τον πήρε και τον οδήγησε στο ποτάμι, μπήκαν στο νερό, του πήρε το κεφάλι, το βύθισε μέσα στο νερό κρατώντας το έτσι για αρκετές στιγμές. Όταν τον άφησε, τον ρώτησε: "Τί πεθύμησες περισσότερο, όταν ήσουν βυθισμενος μέσα στο νερό;". "Τον αέρα..!" απάντησε εκείνος. Και του λέει τότε ο ασκητής: "Απόλαυσέ τον λοιπόν τώρα που τον έχεις, μαζί με τόσα άλλα αγαθά που έχεις και δεν τα εκτιμάς... Εκείβρίσκεταιηευτυχία!
• Μία ομάδα 50 ανθρώπων συμμετείχε σ' ένα συνέδριο. Ξαφνικά, ένας ομιλητής αποφάσισε να κάνει ένα ομαδικό πείραμα. Έδωσε σε κάθε σύνεδρο από ένα μπαλόνι, και ζήτησε από τον κάθε ένα να γράψει επάνω, με μαρκαδόρο, το όνομά του/της. Έπειτα, μεταφέρθηκαν όλα τα μπαλόνια σε άλλο δωμάτιο. Ακολούθως, οι σύνεδροι κλήθηκαν να πάνε στο δωμάτιο εκείνο και να βρουν, μέσα σε πέντε λεπτά, το μπαλόνι με το όνομά τους. Έγινε πανζουρλισμός. Ο ένας έσπρωχνε τον άλλον, συγκρούονταν μεταξύ τους, αλληλοδιαμαρτύρονταν, σκέτος χαμός. Όταν πέρασαν τα 5 λεπτά, κανένας δεν είχε βρει το μπαλόνι του. Έτσι, ο ομιλητής ζήτησε από τον καθένα να πάρει στα χέρια του ένα μπαλόνι στην τύχη, και να το δώσει σε όποιον είχε το όνομα που ήταν γραμμένο πάνω του. Μέσα σε ελάχιστα λεπτά, όλοι κρατούσαν το δικό τους μπαλόνι. Και στο σημείο αυτό, ο ομιλητής άρχισε επιτέλους να εκφωνεί τον λόγο του: «Αυτό που έγινε τώρα, είναι αυτό ακριβώς που συμβαίνει στην ζωή μας. Όλοι γυρεύουν και κυνηγούν παντού μετά μανίας την ευτυχία, χωρίς να ξέρουν που βρίσκεται. Εγώ λέω, λοιπόν, ότι η δική μας ευτυχία, αυτή που αφηνιάζουμε να την ανακαλύψουμε, βρίσκεται στην ευτυχία των άλλων ανθρώπων. Δώστε τους χαρά, και θα την βρείτε και εσείς. Αυτός για μένα, τόσο απλά, είναι ο σκοπός της ζωής».
• Ήταν κάποτε μια γριούλα, που αφού γέρασε αρκετά αποφάσισε πως καλύτερα θα ήταν για την ίδια, να μπει σε κέντρο φροντίδας ηλικιωμένων ατόμων. Έτσι ετοίμασε μια μικρή βαλίτσα και με ένα ταξί πήγε. Η νοσοκόμα που γνώριζε για την άφιξή της, την πλησίασε και της είπε: ''Ελάτε παρακαλώ να σας δείξω το δωμάτιό σας πριν το ετοιμάσουμε''. ''Μα δεν χρειάζεται να το δω. Ετοιμάστε το'', απάντησε η γριούλα. ''Μα έχετε επιλογή ανάμεσα σε 3 είδη, αν θέλετε να τα δείτε και να διαλέξετε πιο από όλα σας αρέσει πιο πολύ''. ''Δεν χρειάζεται καλή μου, επανάλαβε η γριούλα. Δεν χρειάζεται να το δω, μου αρέσει ήδη''. ''Μα πως; Ξαναρώτησε η νοσοκόμα. Αφού δεν το είδατε''. ''Δεν χρειάζεται να το δω. Έχω ήδη αποφασίσει ότι μου αρέσει'', απάντησε με ένα ζεστό χαμόγελο ζωγραφισμένο στο γλυκό αλλά γερασμένο προσωπάκι της. Τότε η νοσοκόμα της έδειξε το ένα απ τα 3 δωμάτια και την συνόδεψε μέχρι εκεί. Η γριούλα την ευχαρίστησε και η νοσοκόμα την ρώτησε ξανά με κάποιο δισταγμό. ''Είστε σίγουρα εντάξει; Τώρα που το είδατε, συνεχίζετε να πιστεύετε ότι αυτό σας αρέσει; Χωρίς να δείτε και τις άλλες δύο επιλογές;''. ''Μα φυσικά. Πολλά πράγματα στη ζωή κορίτσι μου, της απάντησε η γριούλα, δεν θέλουν πολύ σκέψη. Είναι θέμα απόφασης και αγάπης. Αποφάσισα, ότι θα το αγαπώ χωρίς να μπω στην διαδικασία να διαλέξω ανάμεσα σε άλλα. Σάμπως μια γυναίκα άμα γεννήσει το παιδί της, όσο άσχημο και αν είναι, δεν θα το αγαπάει; Άσε που δεν θα το δει ποτέ άσχημο. Είναι θέμα απόφασης και αγάπης''. Ας μην γελιόμαστε: τίποτα δεν είναι εύκολο και όλα είναι στο χέρι μας. Μα κυρίως, όλα είναι θέμα νου. Ο νους που αποφασίζει - και πρέπει να αποφασίζει - να ευτυχήσει, αντί να επιλέξει τον εύκολο δρόμο του παράπονου και της εγκατάλειψης. Μην εγκαταλείπετε την ελπίδα, την προσπάθεια, την αισιοδοξία και την απλότητα. Διότι τελικά, αυτή η παραγκωνισμένη απλότητα, στην σκέψη και στις επιλογές, είναι η χαμένη δίδυμη αδελφή της ΕΥΤΥΧΙΑΣ.
• Ένας χαλίφης, έχτισε ένα παλάτι και στην πόρτα έβαλε την εξής επιγραφή: ''Το χαρίζω, σε όποιον είναι πραγματικά ευτυχισμένος''. Κάποτε εμφανίστηκε στον χαλίφη, κάποιος που δήλωνε ευτυχισμένος. ''Είσαι λοιπόν ευτυχισμένος; τον ρώτησε ο χαλίφης''. ''Μάλιστα, δήλωσε εκείνος. Οι δουλειές μου πηγαίνουν καλά, η γυναίκα μου είναι ανεκτίμητη, τα παιδιά μου είναι γερά και έξυπνα και εγώ ο ίδιος, έχω σιδερένια υγεία και θέληση. Δηλώνω πλήρη ευτυχία''. ''Γελιέσαι φίλε μου, του είπε τότε ο σοφός χαλίφης. Αν ήσουν ευτυχισμένος όσο λες, δεν θα επιθυμούσες, ούτε το παλάτι μου, ούτε κάτι άλλο''.
• Ο Έλβις Πρίσλεϋ, όταν βρισκόταν στο απώγειο της δόξας του, ρωτήθηκε κάποτε από έναν δημοσιογράφο. ''Έλβις, όταν άρχισες την καριέρα σου ως μουσικός, έλεγες, ότι επιδίωκες 3 πράγματα: τον πλούτο, την δόξα και την ευτυχία. Τώρα που μεσουρανείς και σε ξέρει όλος ο κόσμος, πως νοιώθεις; Είσαι ευτυχισμένος;'' Και ο Έλβις του απάντησε: ''Νοιώθω, σαν να είμαι ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο! Νοιώθω, σαν να είμαι στην κόλαση!'' Μετά από 6 βδομάδες ο Πρίσλεϋ αυτοκτόνησε και αποδείχτηκε για μια ακόμη φορά, ότι ζωή χωρίς Χριστό, καταλήγει σε αδιέξοδα χωρίς επιστροφή...