Περί παραλογισμού

  • Ουαίοιλέγοντεςτοπονηρόνκαλόνκαιτοκαλόνπονηρόν, οιτιθέντεςτοσκότοςφωςκαιτοφωςσκότος, οιτιθέντεςτοπικρόνγλυκύκαιτογλυκόπικρόν. [Αλίμονον σε εκείνους, οι οποίοι λένε το κακό ως καλό και το καλό ως κακό και οι οποίοι με την ζωή και τις πράξεις τους, παρουσιάζουν το σκότος ως φως και το φως ως σκότος! Αυτοί οι οποίοι προβάλλουν απατηλώς το πικρό ως γλυκύ και το γλυκύ ως πικρό!] (Ησαϊας 5,20)
  • Αν ένας από ψηλά έβλεπε τα ανθρώπινα έργα, θα έκλαιγε ή θα ξεσπούσε σε γέλια. Ο ένας τρέφει σκυλιά, για να πηγαίνει στο κυνήγι των θηρίων, ενώ είναι ο ίδιος του θηρίο. Άλλος τρέφει γαϊδούρια, για να μεταφέρει πέτρες, ενώ περιφρονεί τους ανθρώπους. Άλλος ντύνει με ψηφιδωτά τους τοίχους του σπιτιού του, ενώ γύρω του είναι άνθρωποι γυμνοί και πεινασμένοι. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Δεν είναι παράλογο, τα πρόβατα να γνωρίζουν ποιά χόρτα είναι χρήσιμα, για να τα φάνε και ποιά είναι βλαβερά για να τα αποφύγουν και ο άνθρωπος να στερείται αυτής της διαγνωστικής δύναμης και να μην γνωρίζει, τί είναι ωφέλιμο και τί είναι βλαβερό για την ψυχή του. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Πολλοί κυριευμένοι από τη συνήθεια, παραλογίζονται και δεν μπορούν να καταλάβουν και να ξεχωρίσουν τη δική τους ασυναρτησία, αλλά θέλουν να κάνουν και τον δάσκαλο στους άλλους. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Οι άνθρωποι γελάνε για πράγματα που έπρεπε να κλαίνε. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Βασιλεία υπόσχεται ο Θεός και Τον περιφρονούμε. Κόλαση προξενεί ο διάβολος και τον τιμάμε... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Καθένας φροντίζει πως ν' αυξήσει τα χρήματά του και κανείς πως να σώσει την ψυχή του. Οι άνθρωποι φοβούνται μην γίνουν φτωχοί και δεν φοβούνται μην πέσουν στα δεινά της κολάσεως! Την γέενα δεν την τρέμουν...! (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Κοίτα την ανοησία του Ηρώδη, στην περίπτωση του Θείου Βρέφους. Αν μεν πίστευε στην Προφητεία και την θεωρούσε αμετακίνητη, θα ήταν φανερό, ότι επιχειρεί αδύνατα πράγματα. Αν πάλι δεν πίστευε στην Προφητεία και δεν περίμενε να εκπληρωθούν τα προφητευόμενα, τότε δεν θα έπρεπε να φοβάται και να τρέμει. Επομένως και από τις δύο απόψεις, ήταν αδικαιολόγητος ο φόβος του. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Κατηγορούσε το γέλιο και χαμογελαστός δίδασκε για το πένθος. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
  • Είναι παράλογο, να ευχαριστούμε τους γιατρούς όταν μας δίνουν τα πικρά φάρμακα για χάρη της υγείας του σώματός μας, να είμαστε όμως αχάριστοι στο Θεό, για όσα φαίνονται σ' εμάς δυσάρεστα και να μην αναγνωρίζομε, ότι τα πάντα γίνονται όπως πρέπει και προς το συμφέρον (της ψυχής) μας σύμφωνα με την πρόνοιά Του. (Μέγας Αντώνιος)
  • Ο κόσμος θα παλαβώσει. Θα έρθει καιρός, που οι άνθρωποι θα μπαίνουν στα σπίτια τους από τα παράθυρα και όχι από τις πόρτες (θα κάνουν δηλ. παράλογα πράγματα). Όσοι θα μπαίνουν από τις πόρτες, θα τους λένε: ''Να οι τρελλοί''. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Οι άνθρωποι, έτσι όπως πάνε, θα μεγαλώνουν ποντίκια και θα τα κάνουν κονσέρβες, για να ταΐζουν τα γατιά. Θα μεγαλώνουν λαγούς και κουνέλια και θα τα κάνουν κονσέρβες, για να ταΐζουν τα σκυλιά, και άλλοι άνθρωποι θα πεθαίνουν από την πείνα! Και βλέπεις, άμα σκοτώσει κανείς ένα σκυλί, μπορεί να πλήρωσει περισσότερα απ' όσα αν σκότωνε έναν άνθρωπο. Εξαρτάται φυσικά και από το τίνος θα είναι το σκυλί. Που φθάσαμε! Ό άνθρωπος στην εποχή μας αξίζει λιγότερο και από ένα σκυλί! (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Η αμαρτία κάνει τον άνθρωπο πολύ μπερδεμένο ψυχικά. Το μπέρδεμα δεν φεύγει με τίποτα. Μόνο με το φως του Χριστού γίνεται το ξεμπέρδεμα. Την πρώτη κίνηση την κάνει ο Χριστός. Μετά εμείς οι άνθρωποι υποδεχόμαστε αυτό το φως, με την αγαθή μας προαίρεση, που την εκφράζουμε με την αγάπη μας απέναντι Του, με την προσευχή, με τα μυστήρια της (Εκκλησίας). (ΌσιοςΠορφύριος οΚαυσοκαλυβίτης)
  • Η εγκράτεια από τα σαρκικά πάθη είναι η φυσική κατάσταση, ενώ η πτώση στις σαρκικές αμαρτίες είναι στην πραγματικότητα κάτι το αφύσικο. Σήμερα όμως έχει τόσο πολύ παραπλανηθεί ο κόσμος, ώστε θεωρεί το φως σαν σκότος και το σκότος σαν φως. Χαρακτηρίζει τους εγκρατείς και σώφρονες «καθυστερημένους», ενώ αυτούς που κυλιύνται στο βούρκο των σαρκικών ηδονών, τους θεωρεί... προοδευτικούς! Τους θαυμάζει και τους εκθειάζει! Ήλθε η εποχή, που αναφέρει ο Μέγας Αντώνιος, ότι θα βλέπουν αυτοί που είναι άφρονες, εκείνους που σωφρονούν και θα τους θεωρούν σαν παράφρονες, μη μπορώντας να διακρίνουν, ότι στην πραγματικότητα παράφρονες είναι οι ίδιοι τους!... (Γέροντας Γερμανός Σταυροβουνιώτης)
  • Από τη μία μεριά καταργούμε την θανατική ποινή και από την άλλη, νομιμοποιούμε τις αμβλώσεις. Δεν είναι αυτό κραυγαλέα αντινομία και αντίφαση της Πολιτείας; Τιμιοτάτη η ζωή του κακούργου και μηδαμινή η ζωή του εμβρύου; (π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)
  • Αν πείτε να ζήσουν ζωή εγκρατείας, βίο σώφρονα και καθαρό, θα σας κοιτάξουν με οίκτο και θα πουν, ότι είστε διεστραμμένοι. Είπαν οι βρώμικοι τους καθαρούς ακάθαρτους! Έτσι είναι... Όταν, αγαπητοί μου, πιά η ακαθαρσία γίνεται νόμος, γίνεται ήθος, γίνεται πράξη, οι άνθρωποι μεταξύ των δεν ντρέπονται και θα πουν ανώμαλο τον σώφρονα και τον ηθικό και τον αγνό άνθρωπο! Εκεί έφτασε η εποχή μας, στο να έχει, όχι πιά διαστροφή πράξεων, αλλά να έχει και διαστροφή αντιλήψεων, δηλαδή πλέον ο άνθρωπος αληθινά έχει διαστραφεί! (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
  • Είναι να απορεί κανείς με τις παραδοξότητες του ανθρώπου. Προσεύχεται νοιώθοντας, πως ο Θεός είναι παρών και ακούει την προσευχή του και συγχρόνως αμαρτάνει με τόση αμέλεια, σαν να απουσιάζει ο Θεός και να μην βλέπει τις ανομίες του. (Είπε Γέρων)
  • Οι άνθρωποι θέλουν να αποκαλούνται με την τιμητική έκφραση κύριος τάδε ή κυρία τάδε, όταν την ίδια στιγμή είναι δούλοι των παθών τους. Δυστυχισμένε άνθρωπε, εδώ είσαι δούλος σε ένα χόρτο της φύσης και καπνίζεις το τσιγάρο σου, το οποίο δεν μπορείς να αποχωριστείς και να το κόψεις και απαιτείς ταυτόχρονα να σε αποκαλούν κύριο; Πώς ζητάς να σε αποκαλούν κύριο, αφού δεν είσαι κύριος του εαυτού σου; Αστεία πράγματα... (Παναγόπουλος)
  • Οι άνθρωποι που είναι βουτηγμένοι στην αμαρτία και στο σκότος, είναι μπερδεμένοι και οι πράξεις τους είναι παράλογες. Για παράδειγμα: Ο Ιούδας κατεφίλησε το Χριστό, όταν Τον πρόδωσε. Αν ο Ιούδας αγαπούσε το Χριστό, γιατί Τον πρόδωσε, φέρνοντας στρατιώτες να Τον συλλάβουν; Αν πάλι ο Ιούδας δεν αγαπούσε το Χριστό, γιατί Τον κατεφίλησε με τέτοια εγκάρδια διάθεση; Ένα άλλο παράδειγμα: Ήρθαν στρατιώτες στον Πιλάτο, για να τον πουν να φράξουν τον τάφο του Χριστού και πήραν την άδεια του και έφραξαν τον τάφο. Τώρα, αν πίστευαν όλοι τους, ότι ο Χριστός ήταν Θεός, τότε τί πήγαν και έκαναν; Αν πάλι δεν πίστευαν, ότι ο Χριστός δεν είναι Θεός, αλλά ένας πλάνος, τότε τί φοβήθηκαν και έφραξαν τον τάφο Του; (Παναγόπουλος)
  • Πολλοί άνθρωποι Κοινωνούν από τα χέρια αυτών που κατηγορούν ως ανάξιο, ενώ ταυτόχρονα τον βρίσκουν ικανό να τους κάνει την Θεία Κοινωνία, για να Κοινωνήσουν ανεξομολόγητοι. Αστεία πράγματα!... (Παναγόπουλος)
  • Έχεις την άλλη που έχει γυρίσει όλες τις χωματερές-γκαρσονιέρες της Αθήνας και μετά φοράει ένα λευκό νυφικό 20 μέτρα να το κρατάνε τα παρανυφάκια, συνοδεύομενη με κρίνους (σύμβολα της παρθενίας) μπροστά, για να παντρευτεί. Ποιόν κοροϊδεύουμε; Και έχουμε ύστερα το θράσος να καλέσουμε τον Ησαϊα να χορέψει... Χορεύει ο Ησαϊας με την πόρνη; (Παναγόπουλος)
  • Πολλοί, το βράδυ της Αναστάσεως, με το που πάρουν το Άγιο Φως, φεύγουν στο Χριστός Ανέστη, πριν ολοκληρωθεί η Αναστάσιμη Θεία Λειτουργία και πάνε μετά με την λαμπάδα και το Αναστάσιμο Φως, να σταυρώσουν την οροφή της πόρτας του σπιτιού τους, για να κρατήσουν τάχα μακριά από το σπίτι τους το διάβολο. Δυστυχισμένοι άνθρωποι! Αφού φύγατε νωρίτερα από την Εκκλησία, έχετε τον διάβολο μέσα σας και ο πονηρός σας εμπαίζει... (Παναγόπουλος)
  • Ο παραλογισμός είναι αποτέλεσμα της ανηθικότητάς μας. (Ντοστογιέφσκι)
  • Τώρα χρειαζόμαστε τους τρελούς. Κοιτάξτε γύρω σας, για να δείτε που μας οδήγησαν οι λογικοί. (ΜπέρναρντΣω)
  • Εκείνο το βράδυ σώπαιναν οι λύκοι, γιατί ούρλιαζαν οι άνθρωποι. (Λουντέμης)
  • Ο άνθρωπος είναι ένας καταπληκτικός τρελός. Ενώ δεν μπορεί να φτιάξει ούτε ένα σκουλήκι, φτιάχνει δεκάδες θεούς. (Μουταϊητ)
  • Οι άνθρωποι θα κάνουν τα πάντα, τα πιο παράλογα, μόνο και μόνο για να αποφύγουν μια ματιά στη δική τους ψυχή. (Γιούνγκ)
  • Το παράδοξο των καιρών μας είναι, ότι:
    Ενώ έχουμε οικοδομήσει ουρανοξύστες, η διάθεσή μας είναι χαμηλή, όσο ένα μονόροφο σπίτι.
    Ενώ έχουμε κατασκευάσει δρόμους ταχείας κυκλοφορίας, είμαστε στενόμυαλοι και οι αντιλήψεις μας είναι πιο στενές και από ένα σοκάκι.
    Ενώ έχουμε μεγαλύτερα σπίτια, οι οικογένειές μας είναι μικρότερες.
    Ενώ έχουμε στην διάθεσή μας περισσότερες ευκολίες, ο ελεύθερος χρόνος μας είναι ανύπαρκτος.
    Ενώ υπάρχουν περισσότεροι ειδικοί, τα προβλήματα είναι περισσότερα.
    Ξενυχτάμε, τάχα, για να χαλαρώσουμε, αλλά το πρωί ξυπνάμε πιο κουρασμένοι και κακόκεφοι..
    Δεν έχουμε χρόνο για διάβασμα, αλλά έχουμε αρκετό για την τηλεόραση και πολύ λίγο για να προσευχηθούμε.
    Έχουμε μάθει πως να επιβιώνουμε, αλλά όχι πως να ζούμε.
    Προσθέσαμε χρόνια στη ζωή, αλλά όχι ζωή στα χρόνια.
    Κατακτήσαμε το διάστημα, αλλά δεν έχουμε καταφέρει να κατακτήσουμε τον εαυτόν μας.
    Κάνουμε μεγαλύτερα πράγματα, αλλά όχι καλύτερα.
    Προσπαθούμε να καθαρίσουμε την ατμόσφαιρα, έχοντας δηλητηριασμένη την ψυχή μας.
    Μάθαμε να βιαζόμαστε, αλλά όχι να υπομένουμε και να επιμένουμε. (George Carlin)
  • Δεν είναι περίεργο, το ότι εύκολα πιστεύουμε αυτά που γράφονται στα περιοδικά και στις εφημερίδες, αλλά από την άλλη αμφιβάλλουμε για τα λόγια της Αγίας Γραφής;

Δεν είναι περίεργο, που 2 ώρες μας φαίνονται πολλές όταν είμαστε στην Εκκλησία, ενώ

μας φαίνονται λίγες όταν παρακολουθούμε μία καλή ταινία;

Δεν είναι περίεργο πως ο καθένας μας θέλει μία θέση στον ουρανό, αλλά δεν θέλει να

πιστέψει, να κάνει ή να πει κάτι για να φθάσει εκεί;

  • Πρώτα σηκώνουμε ένα σύννεφο σκόνης και μετά παραπονιόμαστε πως δεν μπορούμε να δούμε.
  • Το πρόβλημα με τους περισσότερους από μας είναι ότι προτιμούμε να καταστραφούμε από την κολακεία, παρά να σωθούμε από την κριτική.
  • Πολλοί άνθρωποι σέβονται και τιμούν τους πεθαμένους Αγίους. Βασανίζουν όμως τους ζωντανούς...
  • Γυναικεία λογική: Εντάξει δεν είχα δίκαιο, αλλά εσύ θα μπορούσες τουλάχιστον να ζητήσεις συγνώμη.
  • Ήταν καραφλός και μάλωνε για χτένες.
  • Θέλει ο τυφλός λαμπάδα.
  • 1)Από την στιγμή που γέμισε ο κόσμος διαιτολόγους, γέμισε και η κοινωνία παχύσαρκους.
    2)Από την στιγμή που γέμισε ο κόσμος οικογενειακούς συμβούλους, διέλυσαν οι οικογένειες.
    3)Από την στιγμή που γέμισε ο κόσμος οικολόγους, μετατράπηκαν τα βουνά σε βιομηχανικά πάρκα.
    4) Από την στιγμή που γέμισε ο κόσμος γιατρούς ψυχικής υγείας, γέμισε ο κόσμος με ψυχικά ασθενείς που παίρνουν ψυχοφάρμακα.
    5)Από την στιγμή που γέμισε ο κόσμος δασκάλους σεξουαλικής αγωγής, γέμισε η κοινωνία με ανώμαλους, παιδόφιλους, πόρνες, ομοφυλόφιλους.
    6)Από την στιγμή γέμισε ο κόσμος αρχιτέκτονες, πολιτικούς μηχανικούς, γέμισε και η φύση αυθαίρετα.
    7)Από την στιγμή που γέμισε ο κόσμος οικονομολόγους, καταχρεώθηκαν όλοι και σχεδόν κατέρρευσε η οικονομία.
    8)Από την στιγμή που γέμισε ο κόσμος πολιτικούς αναλυτές, κάθε χρόνο έχουμε και μια νέα πολιτική κρίση.
    9)Όσο αυξάνονται οι οργανώσεις προστασίας των ζώων, τόσο περισσότερο κινδυνεύουν προς εξαφάνιση διάφορα ζώα.
    10)Όσο αυξάνονται οι οργανώσεις προστασίας των φτωχών, τόσο αυξάνονται και οι φτωχοί του κόσμου.
  • Κατέβηκε κάποτε στην πόλη ο ΆγιοςΜακάριος ο Αιγύπτιοςμε τον υποτακτικό του. Στο δρόμο που περπατούσαν, άκουσε ένα μικρό παιδί να λέει στη μητέρα του:
    - Μητέρα, ένας πλούσιος μ' αγαπά, αλλά εγώ ούτε να τον ακούσω θέλω και ένας φτωχός με κατατρέχει και εγώ τον αγαπώ.
    Ο Άγιος σταμάτησε και παρακολούθησε την παιδική κουβέντα με εξαιρετικό ενδιαφέρον.
    - Άκουσες, τι είπε ο μικρός; ρώτησε τον μαθητή του.
    - Ναι, αλλά είναι λόγια ανόητα, αποκρίθηκε εκείνος.
    - Καθόλου μάλιστα, είπε τότε ο Όσιος. ΣκέψουπώςοΚύριόςμας, πλούσιοςσεέλεος, μαςαγαπάκαιεμείςΤονπαρακούμε. Καιοδιάβολος, άμοιροςαπόκάθεκαλόκαιεχθρόςμαςάσπονδος, πουμαςμισείκαιθέλειμεκάθετρόποναμαςβλάψεικαιεμείςτονακολουθούμεκαικάνομεόλατουταθελήματα...
  • Ο διάσημος γλύπτης Πολύκλειτος έκανε δύο όμοια αγάλματα. Το ένα άγαλμα το έδειχνε σε όλους, το άλλο το έκρυψε να μη το δει κανείς. Ο κόσμος κοιτούσε το πρώτο άγαλμα και πολλοί έκαναν παρατηρήσεις. Ο γλύπτης προσεκτικά άκουε τις παρατηρήσεις και σύμφωνα μ' αυτές έκανε διορθώσεις στο άγαλμα. Μετά έβαλε δίπλα και τα δυο αγάλματα για ν' ακούσει τη συγκριτική εκτίμηση των αγαλμάτων. Όλοι αναγνώρισαν ότι εκείνο το άγαλμα που έμεινε χωρίς διορθώσεις είναι πολύ πιο ωραίο από το άγαλμα που διορθώθηκε. Τότε ο Πολύκλειτος είπε στους κριτικούς του: ''Τώρα βλέπετε ότι το άγαλμα που με αναγκάσατε να διορθώσω δεν σας άρεσε και σας άρεσε εκείνο το άγαλμα που σας πρωτοέδειξα, στο οποίο λέγατε να γίνουν διορθώσεις!''. Τέτοιο παραλογισμό διακρίνει σήμερα τους ανθρώπους!!!...