Περί τιμωρίας

  • Ο αθετών εμέ και μη λαμβάνων τα ρήματα μου, έχει τον κρίνοντα αυτόν. [Εκείνος που Με απορρίπτει και δεν δέχεται τα λόγια Μου, έχει δημιουργήσει μόνος του αυτόν, που θα τον καταδικάσει.] (Κατά Ιωάννην 12,48)
  • Εκείνος δε ο δούλος, ο γνους το θέλημα του κυρίου εαυτού και μη ετοιμάσας μηδέ ποιήσας προς το θέλημα αυτού, δαρήσεται πολλάς· ο δε μη γνούς, ποιήσας δε άξια πληγών, δαρήσεται ολίγας. [Εκείνος ο δούλος, που γνώρισε το θέλημα του κυρίου του και δεν ετοίμασε, ούτε και έπραξε σύμφωνα προς το θέλημα του Κυρίου του, θα τιμωρηθεί με πολλές μαστιγώσεις, θα τιμωρηθεί πολύ, διότι εν γνώσει παρέβη το θέλημα του Κυρίου. Εκείνος όμως που δεν γνώρισε το θέλημα του Κυρίου, έκανε όμως πράξεις άξιας τιμωρίας, θα τιμωρηθεί με λιγότερες μαστιγώσεις.] (ΚατάΛουκάν 12,47)
  • Μηαπόσχηνήπιονπαιδεύειν, ότιεάνπατάξηςαυτόνράβδω, ουμηαποθάνη·συμενγαρπατάξειςαυτόνράβδω, τηνδεψυχήναυτούεκθανάτουρύση. [Μην αποφεύγεις και μην διστάζεις να διαπαιδαγωγείς το ανήλικο παιδί σου, διότι και αν ακόμη βρεθείς στην ανάγκη να το χτυπήσεις με την ράβδο, δεν πρόκειται να πεθάνει. Διότι εσύ μεν θα χτυπήσεις το σώμα του με την ράβδο, θα σώσεις όμως την ψυχήν του από τον θάνατο. (Παροιμίες 23,13-14)
  • ΕγώγάρείμιΚύριοςοΘεόςσου, Θεόςζηλωτής, αποδιδούςαμαρτίαςπατέρωνεπίτέκνα, έωςτρίτηςκαιτετάρτηςγενεάςτοιςμισούσιμε. [Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σου, Θεός ζηλότυπος, ο οποίος επιβάλλει τιμωρίες στα τέκνα για τις αμαρτίες των γονέων του μέχρι τρίτης και τετάρτης γενεάς, σε όσους Με μισούν. (Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα)] (Έξοδος 20,5)
  • Ότιουκέστιγινομένηαντίρρησιςαπότωνποιούντωντοπονηρόνταχύ·διατούτοεπληροφορήθηκαρδίαυιώντουανθρώπουεναυτοίςτουποιήσαιτοπονηρόν. [Επειδή δεν γίνεται έλεγχος και δεν επακολουθεί άμεσος τιμωρία εκείνων, οι οποίοι διαπράττουν το πονηρό, γι' αυτό ενθαρρύνεται και πείθεται η καρδιά των ανθρώπων αυτών, στο να διαπράττει αφόβως το κακό.] (Εκκλησιαστής 8,11)
  • ΌσοιπαροργίζουσιτονΚύριον, ωςουχίκαιέτασιςαυτώνέσται. [Όσοι παροργίζουν με τις αμαρτίες τους τον Κύριον και πιστεύουν, ότι δεν θα γίνει γι' αυτούς ανάκριση και δεν θα τους επιβληθεί τιμωρία, πλανώνται.] (Ιώβ 12,6)
  • Ίναγνώσινότιδι' ωντιςαμαρτάνει, διατούτωνκολάζεται. [Για να μάθουν, ότι με εκείνα δια των οποίων κανείς αμαρτάνει, με τα ίδια και τιμωρείται.] (ΣοφίαΣολομώντος 11,16)
  • ΚύριοςέβρεξενεπίΣόδομακαιΓόμορραθείον, καιπυρπαράΚυρίουεξουρανού. Καικατέστρεψεταςπόλειςταύταςκαιπάσαντηνπερίχωρονκαιπάνταςτουςκατοικούνταςενταιςπόλεσικαιταανατέλλονταεκτηςγης.[Ο Κύριος έβρεξε πάνω στα Σόδομα και Γόμορρα θειάφι και έριξε από τον ουρανό φωτιά και κατέστρεψε αυτές τις πόλεις και όλην την περίχωρον και όλους τους κατοίκους των πόλεων και κάθετι, που βλάστανε στην χώρα εκείνη.] (Γένεσις 19,24-25)
  • Για ποιό λόγο ο Θεός προλέγει τις τιμωρίες που πρόκειται να επιβάλλει; Για να μην επιβάλλει τις τιμωρίες που προλέγει... Είναι σαν να μας λέει ο Θεός: Ας σας φοβίζουν τα λόγια, για να μην σας προξενήσει λύπη η πραγματικότητα. (ΙερόςΧρυσόστομος)
  • Τον ίδιο τιμωρεί ο Θεός έναν Χριστιανό που αμαρτάνει με έναν ειδωλολάτρη που επίσης αμαρτάνει; Όχι φυσικά! Τον Χριστιανό τον τιμωρεί πιο αυστηρά, διότι έχει γνώση του Νόμου του Θεού. (ΙερόςΧρυσόστομος)
  • Τα δυσάρεστα πράγματα και τις τιμωρίες που μας στέλνει ο Θεός στον παρόντα κόσμο, μειώνουν και μάλιστα κατά πολύ μεγάλο βαθμό, τα βάσανα της μετά θάνατον ζωής. Γι΄αυτό να μην κλαίμε εκείνους που τιμωρούνται, ούτε εκείνους που βασανίζονται, αλλά εκείνους που αμαρτάνουν και δεν τιμωρούνται. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ο Θεός ούτε όλους εδώ τους τιμωρεί, γιατί έτσι θα απιστούσες στην Ανάσταση και δεν θα περίμενες την Κρίση, ούτε όμως και όλους τους αφήνει να φύγουν ατιμώρητοι, διότι έτσι θα νόμιζες, ότι όλα πορεύονται χωρίς καμμία (Θεία) Πρόνοια. Αλλά τι συμβαίνει; Τιμωρεί και δεν τιμωρεί ο Θεός. Με εκείνους που τιμωρεί, θέλει να δείξει ότι όσοι δεν τιμωρούνται εδώ, κάπου αλλού θα ξοφλήσουν τα χρέη. Με εκείνους πάλι που δεν τιμωρεί, σε ετοιμάζει να πιστέψεις, ότι μετά την αναχώρησή σου από εδώ, σε περιμένει φοβερό δικαστήριο... Αν όμως ο Θεός δεν ήταν δίκαιος και αδιαφορούσε για όσα πράττουν οι άνθρωποι, τότε ούτε θα τιμωρούσε μερικούς εδώ, ούτε άλλους θα τους ευεργετούσε. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Επιφέρει ο Θεός την τιμωρία, για να ανακόψει τα δεινά που έρχονται και για να αναχαιτίσει την αύξηση της κακίας. (ΙερόςΧρυσόστομος)
  • Εκείνοι οι οποίοι δεν υπομένουν ευχαρίστως την εκ του Θεού προερχόμενη τιμωρία (η οποία εκφράζεται συνήθως με μια θλίψη, δοκιμασία ή αρρώστια), αλλά δυσανασχετούν γι' αυτήν, εκτός του ότι καμμία ωφέλεια δεν απολαμβάνουν, από την παίδευση αυτή, προετοιμάζουν για τον εαυτον τους, πολύ μεγαλύτερες συμφορές. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Πολλές φορές ο Θεός τιμωρεί τους ανθρώπους όλους μαζί, όπως έκανε στον κατακλυσμό του Νώε, προκειμένου να εμποδιστούν, στο να διαπράξουν μεγαλύτερες τιμωρίες, αλλά και στο να μην αποτελέσουν για τις μεταγενέστερες γενεές, παράδειγμα και διδάσκαλοι της αμαρτίας. (ΙερόςΧρυσόστομος)
  • Ο σκοπός του Θεού, που δείχνει μακροθυμία για τους αμαρτωλούς (και ασεβείς ανθρώπους και δεν τους τιμωρεί), είναι διπλός με στόχο την σωτηρία· επιδιώκει την σωτηρία αυτών αφού πρώτα μετανοήσουν και επιφυλάσσει την ευεργεσία για τους απογόνους τους που πρόκειται να ζήσουν ενάρετα. Και για να επαναλάβω το λόγο, ο Θεός μακροθυμεί, ώστε και εκείνος που αμαρτάνει να μετανοήσει, αλλά και να μην αποκλείσει την σωτηρία των τέκνων τους. Γιατί και αν ακόμη αυτός που αμαρτάνει δεν πρόκειται να μετανοήσει, ευσπλαχνίζεται πολλές φορές τη ρίζα, για να φυλάξει τους καρπούς. Πολλές φορές μάλιστα, μεταβάλλει και την ίδια την ρίζα· όταν όμως εκείνη περιπέσει σε πλήρη κακία, ο Θεός αναβάλλει προς ωφέλεια την τιμωρία, περιμένοντας τη σωτηρία εκείνων που μετανοούν· και άκουε πως. Ο πατέρας του Αβραάμ Θάρα ήταν προσκυνητής των ειδώλων, αλλά δεν τιμώρησε εδώ την ασέβεια του και πολύ σωστά. Γιατί, εάν προλάβαινε ο Θεός και έκοβε τη ρίζα, από που θα βλάσταινε ο τόσος μεγάλος καρπός της πίστεως; Τι υπάρχει πιο μοχθηρό από τον Ησαύ; Εάν λοιπόν ήταν πόρνος και αδελφοκτόνος και βέβηλος και μισημένος, γιατί δεν αφανίζεται; Γιατί δεν εξολοθρεύεται; Γιατί δεν δέχεται αμέσως την κατάλληλη τιμωρία; Γιατί; Καλό είναι να πούμε και την αιτία. Εάν εξολοθρευόταν, θα έχανε ο κόσμος μέγιστο καρπό δικαιοσύνης και άκουε ποιόν. «Ο Ησαύ γέννησε τον Ραγουήλ, ο Ραγουήλ τον Ζαρά, ο Ζαρά τον Ιώβ» (Γεν.36) Βλέπεις πόσο μεγάλο άνθος υπομονής θα εξαφανιζόταν, εάν επενέβαινε ο Θεός και τιμωρούσε τη ρίζα; Αν ο Θεός ήταν ταχύς για τιμωρία, δεν θα αποκτούσε η Εκκλησία τον Απόστολο Παύλο, δεν θα κέρδιζε αυτόν τον τέτοιο και τόσο μεγάλο άνδρα. Γι' αυτό λοιπόν παράβλεπε τις βλασφημίες του, για να μας δείξει τον μετανοούντα. Η μακροθυμία του Θεού έκαμε τον διώκτη κήρυκα· η μακροθυμία του Θεού μετέβαλε τον λύκο σε ποιμένα· η μακροθυμία του Θεού έκαμε τον τελώνη ευαγγελιστή· η μακροθυμία του Θεού ελέησε όλους εμάς, μας μετέβαλε όλους, μας μετέστρεψε όλους... Ο Θεός είναι αγαθός προς όλους, ιδιαίτερα όμως δείχνει τη μακροθυμία του προς εκείνους που αμαρτάνουν. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ο Θεός θέλοντας να τιμωρήσει τον Αδάμ, τον έβαλε να καλλιεργεί τη γη απέναντι από τον παράδεισο (Γεν. 3,24), ώστε βλέποντας κάθε μέρα τον επιθυμητό εκείνο χώρο από όπου βγήκε, να έχει πάντοτε στην ψυχή του τη λύπη. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Δεν βλέπεις τους ιατρούς, όταν κάποιος πάσχει από πολλά τραύματα, δεν προσθέτουν τόση θεραπεία, όση απαιτεί η φύση των τραυμάτων, αλλά όση μπορεί να βαστάξει η δύναμη του οργανισμού, για να μην, θεραπεύοντας τα τραύματα, οδηγήσουν στο θάνατο τον ασθενή; Γι' αυτό λοιπόν ο Θεός, ούτε τιμωρεί όλους μαζί, ούτε όλους μαζί αμοίβει, αλλά ήρεμα και προβαίνοντας σε υποχωρήσεις. Μάλιστα, πολλές φορές με το να τιμωρήσει έναν, σωφρόνισε μέσω εκείνου πολλούς. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Οι ιατροί όταν εγχειρίζουν ή κάνουν καυτηριάσεις, δεν το κάνουν αυτό από θυμό, αλλά με σκοπό τη θεραπεία και την διόρθωση και όχι επειδή είναι οργισμένοι εναντίον των ασθενών, αλλά από ευσπλαχνία προς αυτούς, για να τους απαλλάξουν από τα νοσήματα. Το ίδιο κάνει και ο Θεός, που επιτρέπει μια ''τιμωρία'' σε έναν άνθρωπο, προκειμένου να τον σωφρονίσει (μετάνοια) και να τον απαλλάξει από την αμαρτία. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Δεν τιμωρεί ο ίδιος ο Θεός, αλλά εσύ βάζεις τον εαυτόν σου μέσα στα δίχτυα της αμαρτίας, εσύ κατασκευάζεις τα δεσμά σου. Να μην αιτιάσαι κανέναν άνθρωπο. Από εμάς προέρχονται τα κακά... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ο πλούσιος και ο Λάζαρος, δύο πρόσωπα που βλέπουμε στην γνωστή παραβολή (Λουκ. 16,19-31): Ο ένας απόλαυσε τα παρόντα, ο άλλος τα μέλλοντα. Νομίζεις, ότι είναι το ίδιο πράγμα, το να τιμωρείται κάποιος όλο το χρόνο, με το να πεινάει λίγη ώρα; Το να υποφέρει σωματικά από κάποια αρρώστια, με το να κατακαίεται ανελέητα το αθάνατο σώμα του; Το να στεφανώνεται και να απολαμβάνει αθανάτα την Θεία ευφροσύνη, ύστερα από σύντομη εδώ αρρώστια, με το να βασανίζεται αιώνια, μετά από μια σύντομη εδώ απόλαυση;... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Όσο μεγαλύτερες είναι οι ευεργεσίες που πήραμε, τόσο βαρύτερα και σκληρότερα τιμωρούμαστε, όταν αποδειχθούμε ανάξιοι της ευεργεσίας. Για τούτο βέβαια οι πλούσιοι τιμωρούνται περισσότερο από τους φτωχούς, εφόσον παρέμειναν κακοί και δεν έγιναν καλύτεροι, ούτε μέσα στην αφθονία τους. Μην μου πεις βέβαια ότι έδωσαν ελεημοσύνη. Γιατί αν δεν έδωσαν ανάλογα με τον πλούτο τους, ούτε έτσι θα διαφύγουν την τιμωρία, αφού η ελεημοσύνη δεν κρίνεται με το μέτρο αυτών που δίνονται, αλλά από την γενναιόδωρη διάθεση. (ΙερόςΧρυσόστομος)
  • Λένε (κάποιοι): ''Είναι φιλάνθρωπος ο Θεός και γι' αυτό δεν τιμωρεί''. Δηλαδή, αν κολάσει τους ασεβείς, δεν θα είναι για εσάς φιλάνθρωπος; Βλέπετε σε τι βλάσφημα λόγια σας οδηγεί ο διάβολος; Λοιπόν ρωτάω: Οι μοναχοί που πήγαν στα βουνά και επίδειξαν πάρα πολύ μεγάλη άσκηση, θα φύγουν απ' αυτόν τον κόσμο αστεφάνωτοι; Αν δεν τιμωρούνται οι κακοί και δεν υπάρχει για κανέναν ανταπόδοση, τότε θα πει κάποιος, ότι ούτε οι αγαθοί και ενάρετοι βραβεύονται. ''Ναι'', λένε (απερίσκεπτα), διότι αυτό αρμόζει στον Θεό, να υπάρχει μόνο Βασιλεία του Θεού. Να μην υπάρχει κόλαση!''. Δηλαδή, ο πόρνος και ο μοιχός και όποιος έκανε άπειρα κακά, θα απολαύσει τα ίδια, με εκείνον που αγωνίστηκε και επέδειξε σωφροσύνη και αγνότητα; Το ίδιο τέλος περιμένει έναν Απόστολο Παύλο και έναν Νέρωνα ή και τον διάβολο;... Στοχάσου που οδηγεί αυτή η βλασφημία, όταν αποφαίνονται, ότι ο φιλάνθρωπος και επιεικείς Θεός, περιφρονεί τόσους κόπους και ιδρώτες. Πώς θα δικαιολογηθούν αυτά; (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Λένε οι πολλοί, ότι ο Θεός, αφού είναι φιλάνθρωπος και αγαθός, δεν τιμωρεί αυστηρά τα πλημμελήματα. Επομένως, ας μην φοβηθούμε, διότι δεν θα τιμωρήσει ποτέ κανέναν για τίποτε. Πρόκειται, για την πιο επικίνδυνη πλάνη και απάτη. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Άξιοι τιμωρίας δεν είναι μόνο εκείνοι που διαπράττουν πονηρές πράξεις, αλλά και εκείνοι που μπορούν να κάνουν αγαθά έργα και δεν τα κάνουν. Και θα τιμωρηθούν, διότι δεν υπήρξαν φιλεύσπλαχνοι... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Όπως, όχι μόνο εκείνοι που κλέβουν, αλλά και εκείνοι που μπορούν να εμποδίσουν την κλοπή, αλλά δεν το κάνουν, τιμωρούνται το ίδιο, έτσι όχι μόνο οι ασεβείς, αλλά και εκείνοι οι οποίοι μπορούν να τους διαφυλάξουν από την ασέβεια, αλλά δεν θέλουν να το πράξουν, θα υποστούν την ίδια τιμωρία με εκείνους. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Εκείνος που εμποδίζει μια πληγή να θεραπευτεί είναι περισσότερο υπεύθυνος από εκείνον, ο οποίος την προξένησε και είναι άξιος μεγαλύτερης τιμωρίας. Διότι δεν είναι το ίδιο να προκαλέσεις ένα τραύμα, με το να εμποδίσεις να θεραπευτεί το τραύμα αυτό, γιατί η μεν παρεμπόδιση της θεραπείας, μπορεί να επιφέρει τον θάνατο, ενώ η αρχική πληγή, ίσως να μην είναι θανατηφόρος. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Όπως ακριβώς είναι βλαβερό το να κατακρίνεις απλώς, έτσι ακριβώς βλαβερό είναι, το να μην τιμωρείς τα δημόσια αμαρτήματα. Διότι έτσι ανοίγεις δρόμο στους άλλους, να επιχειρούν τα ίδια... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Εκείνος που εμποδίζει μια πληγή να θεραπευτεί, είναι περισσότερο υπεύθυνος, από εκείνον που την προξένησε και είναι άξιος μεγαλύτερης τιμωρίας. (ΙερόςΧρυσόστομος)
  • Εάν ο Απόστολος Παύλος περιφρονεί το συμφέρον του, για να ικανοποιήσει το συμφέρον των άλλων, ποιά τιμωρίας δεν είμαστε άξιοι εμείς, όταν αντί να προτιμήσουμε να αποφύγουμε την δική μας ζημιά, δια της ωφελείας των άλλων, με πολλή ευχαρίστηση παρασέρνουμε και τους άλλους μαζί μας στην απώλεια, ενώ είναι δυνατόν να σώσουμε και τους άλλους και τον εαυτόν μας; (ΙερόςΧρυσόστομος)
  • Αν ο Αδάμ για μια μόνο παρακοή, υπέστη τόσα δεινά και εξορίστηκε από τον Παράδεισο, εμείς που κερδίσαμε τον Ουρανό και γίναμε συγκληρονόμοι με τον Μονογενή Του Υιόν (λόγω του Βαπτίσματος), ποιάς συγγνώμης θα επιτύχουμε, αφού τρέχουμε πίσω από τον διάβολο; Διότι δεν τιμωρείσαι ως άνθρωπος μόνο, αλλά ως υιός του Θεού, που αμάρτησες και γίνεται το μέγεθος της τιμής, αφορμή μεγαλύτερης τιμωρίας. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Το να επαινεί κάποιος εκείνους που αμαρτάνουν, αξίζει πολύ πιο μεγαλύτερη τιμωρία από ότι θα άξιζε αν αμάρτανε ο ίδιος. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Όπως όταν είμαστε ενάρετοι, λαμβάνουμε διπλό μισθό από τον Θεό, διότι ακολουθούμε την οδό της αρετής και για το ότι προσελκύουμε τους πλησίον μας στην αρετή, κατά τον ίδιο τρόπο και στην περίπτωση της κακίας, δεν τιμωρούμαστε μόνο για τα αμαρτήματά μας, αλλά και γιατί παρασύρουμε και τους άλλους στην αμαρτία. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Αυτός που λυπάται να τιμωρήσει το παιδί του (από την αδιάκριτη αγάπη του), το οδηγεί στην απώλεια και γίνεται χειρότερος από τους παιδοκτόνους και αυτό γιατί η απώλεια και ο θάνατος αυτός, αφορά την ψυχή και όχι το σώμα των παιδιών τους. Αντίθετα, αυτός που δεν διστάζει να το τιμωρήσει, το σώζει. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Από τους ανθρώπους, άλλοι μεν κολάζονται και στην παρούσα και στην μέλλουσα ζωή, άλλοι μόνο στην παρούσα, άλλοι μόνο στην μέλλουσα και άλλοι, ούτε στην παρούσα, ούτε και στην μέλλουσα. Εδώ και εκεί κολάστηκαν οι σταυρωτές του Χριστού. Διότι και εδώ τιμωρήθηκαν, όταν έπαθαν τις ανήκουστες εκείνες συμφορές, κατά την άλωση της Ιερουσαλήμ από τον Τίτο και εκεί θα υποστούν, άλλη αυστηροτάτη τιμωρία ή όπως οι κάτοικοι των Σοδόμων και πολλοί άλλοι, οι οποίοι και εδώ στην παρούσα ζωή και εκεί, στην μέλλουσα ζωή, τιμωρήθηκαν. Άλλοι τιμωρούνται μόνο εκεί, όπως ο πλούσιος (του Ευαγγελίου, που δεν έκανε ελεημοσύνη στον φτωχό Λάζαρο), που εφλέγετο στο πυρ της κολάσεως και δεν είχε ούτε μία σταγόνα ύδατος να δροσιστεί. Άλλοι τιμωρούνται εδώ, όπως τιμωρήθηκε ο Κορίνθιος εκείνος, ο οποίος υπέπεσε στην πορνεία (Α' Κορ. κεφ. 5ο). Άλλοι τέλος, δεν τιμωρούνται ούτε εδώ, ούτε εκεί, όπως οι Απόστολοι, όπως οι Προφήτες, όπως ο μακάριος Ιώβ. Διότι εκείνα τα οποία έπαθαν, δεν ήταν τιμωρία, αλλά αγώνες και παλαίσματα. Ας φροντίσουμε λοιπόν και εμείς να συμπεριληφθούμε, στην τελευταία κατηγορία και αν αυτό δεν είναι δυνατόν, τουλάχιστον σε εκείνους, οι οποίοι απαλλάσσονται των αμαρτημάτων τους, στην παρούσα ζωή... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Πολλοί κατηγορούν τον Αδάμ, πόσο εύκολα πείσθηκε στη συμβουλή του πονηρού και αθέτησε την Θεϊκή εντολή και προξένησε έτσι σε εμάς το θάνατο. Αλλά δεν είναι το ίδιο να θελήσει κανείς, χωρίς να ξέρει, να γευθεί ένα φαρμακερό χόρτο, με το να θέλει να τρώει από αυτό, ενώ έμαθε από τη δοκιμή ότι είναι θανάσιμο. Εκείνος που παίρνει το δηλητήριο ενώ έχει πείρα και έτσι φέρνει ελεεινά το θάνατο στον εαυτό του, είναι περισσότερο αξιοκατηγόρητος από εκείνον που κάνει και παθαίνει τούτο επειδή δεν ξέρει. Γι' αυτό και ο καθένας από εμάς, είναι περισσότερο από τον Αδάμ άξιος κατηγορίας και καταδίκης... (Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς)
  • Κακό δεν είναι να τιμωρείται κάποιος εδώ στη γη, αλλά το ότι γίνεται άξιος της εκεί τιμωρίας. (ΆγιοςΔιονύσιοςΑρεοπαγίτης)
  • Ο Θεός δεν τιμωρεί, ο άνθρωπος αυτοτιμωρείται, απομακρυνόμενος από τον Θεό. Για παράδειγμα: Εδώ νερό, εκεί φωτιά. Είμαι ελεύθερος να διαλέξω, βάζω το χέρι μου στο νερό, δροσίζομαι, το βάζω στη φωτιά, καίγομαι. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
  • Οι κανόνες (επιτίμια) που επιβάλλονται από τον πνευματικό στο μυστήριο της εξομολογήσεως, δεν έχουν το χαρακτήρα της εκδικήσεως ή της τιμωρίας, αλλά της διαπαιδαγωγήσεως και δεν έχουν καμμιά σχέση με αυτούς που επιβάλλονται από ορισμένους πνευματικούς κατά την εξομολόγηση και οι οποίοι, είτε από υπερβάλλοντα ζήλο, είτε από άγνοια, εξαντλούν τα όρια της τιμωρίας, χωρίς να αντιλαμβάνονται, ότι με τον τρόπο αυτό, αντί να κάνουν καλό, διαπράττουν έγκλημα. Εγώ, πάντα τους φωνάζω και τους συμβουλεύω: Όχι μεγάλες τιμωρίες. Αλλά σωστές συμβουλές. Γιατί, οι μεγάλες τιμωρίες, τροφοδοτούν τον άλλο (το διάβολο) με πλούσια πελατεία. Και αυτός, αυτό περιμένει. Αυτό καραδοκεί και έχει πάντα ανοιχτές τις αγκάλες του για να τους δεχτεί! Και τους τάζει, μάλιστα, λαγούς με πετραχήλια... Γι' αυτό, απαιτείται μεγάλη προσοχή στην επιλογή του πνευματικού. Όπως αναζητάτε τον καλύτερο γιατρό, το ίδιο να κάνετε και για τον πνευματικό. Και οι δύο γιατροί είναι. Ο ένας του σώματος και ο άλλος τής ψυχής! (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
  • Εγώ κρίνω, ότι κάνει το ίδιο σφάλμα και εκείνος, που δεν επιπλήττει τους σφάλλοντες και εκείνος που είναι υπερβολικός στις τιμωρίες. (Μέγας Βασίλειος)
  • Ο δεσμείν και λύειν εξουσίαν λαβών, ουτινοσούν των ημαρτηκότων, μεγάλην ορών συντριβήν, ελαττώσει τον χρόνον των επιτιμίων. Μη χρόνω κρίνε, αλλά τρόπω τα επιτίμια. (Μέγας Βασίλειος) [Ο εξομολόγος έχει την εξουσία, όταν δει ότι κάποιος έχει συντριβή και μεγάλη μετάνοια, για μία αμαρτία που έχει διαπράξει, να του μικραίνει το χρόνο του επιτιμίου που θα του επιβάλλει. Γιατί το επιτίμιο, πρέπει να είναι ανάλογο του τρόπου (μετανοίας) και όχι του χρόνου.]
  • Αν δύο άνθρωποι κάνουν την ίδια αμαρτία, ο πνευματικός, ανάλογα με την μετάνοια του καθενός, μπορεί στον έναν να βάλει κανόνα να μην Κοινωνήσει δύο χρόνια και στον άλλον δύο μήνες. Τόση διαφορά δηλαδή! Τα επιτίμια είναι στην διάκριση του πνευματικού. Στους εν ψυχρώ αμαρτάνοντας, ο πνευματικός πρέπει να είναι ανυποχώρητα αυστηρός. Αυτόν που νικιέται, αλλά μετανοεί, ταπεινώνεται, ζητάει με συστολή συγχώρεση, θα τον βοηθάει με διάκριση να πλησιάσει πάλι στον Θεό. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Οι κύριοι διώκτες του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου ήταν ο Πατριάρχης Θεόφιλος Αλεξανδρείας και η Αυτοκράτειρα Ευδοξία. Μετά τον μαρτυρικό θάνατο του Χρυσοστόμου, πικρότατη τιμωρία ανέμενε και τους δύο. Ο μεν Θεόφιλος δαιμονίστηκε, ενώ η Ευδοξία σύντομα αρρώστησε πολύ βαριά με μία ανίατη ασθένεια, όλο το σώμα της γέμισε πληγές από τις οποίες έβγαιναν σκουλήκια. Ήταν τόσο έντονη η δυσωδία που ανέδιδε το σώμα της, ώστε ήταν ανυπόφορο για οποιονδήποτε να περάσει έστω και έξω από το σπίτι της. Οι ιατροί χρησιμοποιούσαν τα πιο ισχυρά αρώματα και ευωδέστατο θυμίαμα για να περιορίσουν την φρικτή δυσωδία της κακιάς Βασίλισσας, αλλά δεν κατάφερναν τίποτα. Στο τέλος, η Ευδοξία πέθανε μέσα σε φρικτή αγωνία και σήψη. Ακόμη και μετά θάνατον το χέρι του Θεού έπεσε βαρύ πάνω της. Το φέρετρο που περιείχε το σαπισμένο σώμα της, έτρεμε μέρα και νύχτα επί τριάντα τέσσερα ολόκληρα χρόνια! Σταμάτησε μόνον όταν ο Αυτοκράτορας Θεοδόσιος τέλεσε την Ανακομιδή των Λειψάνων του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στην Κωνσταντινούπολη. (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
  • Ο Θεός μερικές φορές τιμωρεί τον αθώο, για να τιμωρηθούν οι ένοχοι 2 φορές παραπάνω. Κατά αυτόν τον τρόπο, πολλά μικρά παιδιά βασανίζονται χωρίς να φταίνε, για να τιμωρηθούν οι ένοχοι γονείς, λόγω της αμετανοησίας τους. Και πρέπει να μετανοήσουν οι γονείς, για να τακτοποιηθεί το παιδί τους. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
  • Κλέβει ένα μήλο ένας λαϊκός, κλέβει και ένας κληρικός ένα μήλο. Η ζυγαριά της τιμωρίας του Θεού εδώ είναι διαφορετική. Ο πρώτος θα τιμωρηθεί με έναν ραβδισμό και ο δεύτερος με χίλιους! Και αυτό γιατί ο δεύτερος (κληρικός), θεωρείται δάσκαλος υπέρ της ελεημοσύνης και κατά της κλοπής. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
  • Όποιος διαφθείρει τα παιδιά του κόσμου, πρέπει να τα κρεμάνε στην πλατεία του Συντάγματος. Σ' αυτήν την περίπτωση, πρέπει να ισχύει ο Μωσαϊκός Νόμος. (Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης)
  • Όταν ο Θεός μας παιδεύει για κάποια παρανομία μας, το κάνει για να βάλει κάποιο φρένο στην κακία μεταξύ των ανθρώπων και προπαντός για να μην ελαττωθεί η πίστη στους αρχάριους και για να μην χαθεί ανάμεσα στους ανθρώπους, η γνώση της αναταποδόσεως των έργων. (Γέροντας Αρσένιος Μπόκα)
  • Πόσους αγώνες θα κάνει η Παναγία για να μας σώσει από την οργή του Θεού και εμείς μένουμε ως λίθοι αναίσθητοι; Ποιός ξέρει πότε η οργή του Θεού θα ξεσπάσει και με τι τιμωρία;... (π. Δημήτριος Γκαγκαστάθης)
  • Ο Θεός δεν τιμωρεί ποτέ. Εμείς νοιώθουμε ως τιμωρία, την απομάκρυνσή μας από την Αγάπη Του. (π. ΒαρνάβαςΓιάγκου)
  • Πόσο λάθος κάνουμε παιδιά μου... Πόσο μεγάλο λάθος! Ούτε η Παναγιά τιμωρεί κανέναν, ούτε ο Χριστός μας, ούτε φυσικά και κανένας Άγιος! Αλήθεια λέω... Γιατί; Γιατί απλούστατα, δεν μπορούν να τιμωρήσουν κανέναν παιδιά μου. Η ενέργειά τους αποτελείται από αγνή και καθαρή αγάπη. Και η αγάπη δεν μπορεί να κάνει κακό. Γιατί; Γιατί απλούστατα δεν μπορεί. Αν κάνει κακό, τότε δεν θα είναι αγάπη. Και αφού είναι αγνή και καθαρή αγάπη και τίποτα άλλο, δεν μπορεί να κάνει κακό. Τι συμβαίνει τότε και όταν διαπράξουμε κάτι κακό, μας έρχεται καρπαζιά, ένα δυσάρεστο γεγονός, που εμείς μεταφράζουμε σαν τιμωρία, από τον Χριστό ή την Παναγία; Έχετε ακούσει την έκφραση, αυτόν τον πήρε ο διάβολος και τον σήκωσε; Ε, κάτι τέτοιο συμβαίνει... Όσο είμαστε σε αρμονία με την αγάπη του Κυρίου μας, έχουμε σαν ασπίδα αυτή την αγάπη και ο πονηρός δεν μπορεί να μας πειράξει. Εκτός από κάτι μικρές φωνούλες που εμφανίζονται που και που, δεν μπορεί να μας κάνει κακό. Και καμμιά φορά ακόμα και αυτές οι μικρές φωνούλες, είναι παιχνίδια του μυαλού μας και δεν έχουν σχέση με τον πονηρό. Όταν όμως διαπράξουμε ένα σοβαρό αμάρτημα και ειδικά όταν αυτό το αμάρτημα έχει καταστροφικές συνέπειες για κάποιον άλλο, ή έχουμε προσβάλλει ή βρίσει τον Θεό και την Παναγία μας, τότε αυτομάτως χάνουμε την αρμονία της αγάπης του Χριστού μας, η ασπίδα προστασίας μας φεύγει από τα χέρια μας και απροστάτευτοι πλέον γινόμαστε έρμαιο στα χέρια του πονηρού, που με μεγάλη του χαρά θα μας περιλάβει για να εκτελέσει αυτ,ό που του δίνει μεγάλη χαρά. Να μας πονέσει... Και εμείς αντί να καταλάβουμε τι συμβαίνει και να τρέξουμε με δάκρυα στα μάτια να επανορθώσουμε, ότι μπορούμε και να ξαναβρούμε την προστασία μας στην αγάπη του Κυρίου μας, λέμε: ''με τιμώρησε η Παναγιά η ο Χριστός''... Και ξεκαρδίζεται στα γέλια ο πονηρός. Όχι παιδιά μου. Ο Χριστός, η Παναγία και οι Άγιοι του Κυρίου δεν τιμωρούν! Αγαπούν! Και πονούν να μας βλέπουν να υποφέρουμε... Εμείς ανοίγουμε την πόρτα και βγαίνουμε από την περιοχή προστασίας του Κυρίου. Με εξομολόγηση, ειλικρινή μεταμέλεια και την ευλογία του ιερέα, μπορούμε να αναβρεθούμε σύντομα σε αρμονία πάλι με την αγάπη του Κυρίου μας. Και να είμαστε προστατευμένοι... Ο καλός Θεός και η Παναγιά μας, να σας προστατεύουν, από κάθε κακό. (Είπε Γέρων)
  • Όσο θα τιμωρηθεί εκείνος που αμάρτησε, άλλο τόσο θα τιμωρηθεί και εκείνος, που υπέπεσε στην αντίληψή του η αμαρτία αυτή και αδιαφόρησε, ενώ θα μπορούσε κάτι να πει, κάτι να καταγγείλει, κάτι να υπενθυμίσει, κάτι να προλάβει, κάτι να θεραπεύσει. Ο Θεός έμεινε αδιάφορος στην αμαρτία των Πρωτοπλάστων; Δεν έσπευσε να τους βοηθήσει, για να μετανοήσουν, ώστε να βρουν το δρόμο τους; Άσχετα αν δεν επιτεύχθει ο σκοπός. Ο Θεός έκανε το ''καθήκον'' του. (Παναγόπουλος)
  • Ο Θεός ποτέ δεν τιμωρεί, αλλά παιδαγωγεί. Ο άνθρωπος αυτοτιμωρείται, με το να αμαρτάνει και να παραμένει αμετανόητος... (Παναγόπουλος)
  • Η αμαρτία αυτή καθ' αυτή έχει μέσα της την τιμωρία, έχει τη δύναμη να τυρρανάει και να βασανίζει τον άνθρωπο. Έβαλες το χέρι στη φωτιά, θα καείς και αν δεν στο κόψουνε, θα πονάει εκ των υστέρων... Η αμαρτία θα σε τιμωρήσει και όχι ο Θεός... (Παναγόπουλος)
  • Αν ο Θεός δεν ''τιμωρούσε'' τους αμετανόητους ανθρώπους, τότε θα ήταν κακός, γιατί ο καλός είναι και δίκαιος. (Παναγόπουλος)
  • Η τιμωρία που θα επιβάλλει ο γονέας στο παιδί του, θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα απόδοσης δικαιοσύνης και όχι ξεσπάσματος θυμού. (Παναγόπουλος)
  • Οι τιμωρίες του Θεού, είναι τα όργανα, τα μέσα και οι τρόποι, δια των οποίων ο Θεός στηρίζει τους δικαίους στην αρετή και καλεί τους αμαρτωλούς σε μετάνοια. (Νικηφόρος Θεοτόκης)
  • Εκείνοι που δεν τιμωρούν τους κακούς, θέλουν να βλάπτονται οι δίκαιοι. (Πυθαγόρας)
  • Φρόντιζε να τιμωρείς τα ελαττώματά σου, για να μην τιμωρείσαι από αυτά. (Επίκτητος)
  • Δεν φοβάμαι την τιμωρία. Φοβάμαι να είμαι άξιος τιμωρίας. (Μπερνέ)
  • Η θανατική ποινή είναι λάθος θεραπεία για το έγκλημα, όπως η φιλανθρωπία είναι λάθος θεραπεία για την φτώχεια. (Χένρυ Φορντ)
  • Ακούμε συχνά κάποιον να λέει. Έκανα αυτό το άσχημο πράγμα και η Παναγιά με τιμώρησε. Άλλος πάλι λέει. Διέπραξα αυτό το κακό και ο Χριστός με τιμώρησε. Η ο Άγιος με τιμώρησε.
  • Ο Θεός σαν δίκαιος Κριτής, τιμωρεί όχι μόνο εκείνον που κάνει το κακό, αλλά και εκείνον που μπορεί να το εμποδίσει και δεν το κάνει.
  • Να μην κλαίμε εκείνους που τιμωρούνται και βασανίζονται, αλλά εκείνους που αμαρτάνουν και δεν τιμωρούνται, γιατί αυξάνεται η τιμωρία τους με την ατιμωρησία τους.
  • Ο Θεός ποτέ δεν απείλησε τους ανθρώπους με τιμωρία για παραλείψεις, που έκαναν απέναντί Του (δεν ήρθατε στον ναό μου, δεν με δοξάσατε, δεν προσευχηθήκατε), αλλά για παραλείψεις που έκαναν έναντι των συνανθρώπων τους (''Επείνασα και ουκ εδώκατε μοι φαγείν, εδίψασα και ουκ εποτίσατέ με...'')
  • Δεν θα τιμωρηθείς για την αμαρτία σου... Θα τιμωρηθείς από την αμαρτία...
  • Όσοι δεν τιμωρούν τους κακούς, αδικούν τους καλούς.
  • Όταν δείρεις το σκυλί, κακό κυνήγι κάνει.
  • Όπου δεν πείθει ο λόγος, πίπτει η ράβδος.
  • Κάλλιο εφτά στον πισινό, παρά μία στην κεφαλή.
  • Ο Θεός αργεί αλλά δεν λησμονεί.
  • Όποιος κερνάει φάρμακα, πίνει και αυτός.
  • Φταίει ο γάϊδαρος και δέρνουν το σαμάρι.
  • Έπεσε στα μαλακά.
  • Προς γνώση και συμμόρφωση.
  • Ζούσε ολόκληρη η οικογένεια, κάπου 30 ψυχές από τον 80χρονο παππού μέχρι και τα δισέγγονα στον περιφραγμένο με ψηλή μάντρα χώρο όπου κατέβαινε για τον χειμώνα.
    - Παππού, ρώτησε ένα βράδυ ο δεκαοχτάχρονος εγγονός, γιατί ο Θεός μας τιμωρεί αν ξεφύγουμε από τον Νόμο Του;
    - Πήγαινε παιδί μου, φέρε ξύλα για την φωτιά και θα τα πούμε μετά.
    Το παιδί τυλίχτηκε στη χοντρή κάπα του και βγήκε για να φέρει ξύλα. Όμως ξαφνικά άκουσε ένα γρύλλισμα, και πράγματι κατάλαβε κάποιο αγρίμι κοντά στη μάντρα. Χωρίς να το σκεφτεί άρπαξε από την αποθήκη ένα όπλο και όρμησε να σκοτώσει το αγρίμι.
    Ήδη είχε αρχίσει να σκοτεινιάζει και κυνηγώντας το ζώο ήταν σίγουρος, ότι θα το έπιανε. Όμως το αγρίμι ξεμάκραινε, η νύχτα έπεφτε πια για καλά και είχε ήδη μπει πια στο μεγάλο χιονισμένο δάσος. Άρχισε να φοβάται. Τι έπρεπε να κάνει; Μέχρι τότε δεν τον έπαιρναν οι μεγάλοι κοντά τους και ήξερε, ότι το κυνήγι στο δάσος γινόταν μόνο την ημέρα.
    Ξαφνικά άκουσε πάλι το γρύλισμα, όμως άκουσε και άλλα και κατάλαβε. Το ζώο τον είχε παρασύρει και τώρα ολόκληρη η αγέλη τον είχε κυκλώσει. Το άλογο αφηνίασε και τον έριξε κάτω και αρπάζοντας το όπλο του εκπυρσοκρότησε μέσα στη νύχτα, όμως τα θηρία παρόλο που για λίγο σάστισαν όρμησαν πάλι πάνω του.
    Τότε άρπαξε ένα κλαδί και ανέβηκε σε ένα δέντρο. Η νύχτα προχωρούσε παγερή και αυτός σκεφτόταν πια τον σίγουρο θάνατο ξυλιασμένος πάνω στο δέντρο.
    Και όμως ξαφνικά μακριά στην κοιλάδα άκουσε τον ήχο κυνηγετικού βούκινου. Τον έψαχναν! Όμως δεν μπορούσε να απαντήσει, γιατί δεν είχε πάρει μαζί του το δικό του βούκινο. Τελικά μετά από πολλή ώρα τον βρήκαν και τον μετέφεραν στο σπίτι. Όταν πια συνήλθε, ρώτησε τον παππού:
    - Ποιά θα είναι η τιμωρία μου, που παρέβηκα τους νόμους της οικογένειας;
    Ο παππούς χαμογέλασε και είπε:
    - Τιμωρίαείναιόληαυτήηταλαιπωρίαπουπέρασες. ΤοίδιοκάνεικαιοΘεός. ΡίχνειτιςακτίνεςτηςαγάπηςΤουσεόλητηνγηαδιάκοπα. Δενείναικρίμανακαταδικάσουμετονεαυτόμαςδιαλέγονταςεμείςμεπείσματηνσκιά;
  • Μια μέρα στη Γαλλία ζήτησαν χάρη από τον βασιλιά για έναν κατάδικο φονιά, που για δεύτερη φορά διέπραξε φόνο.
    Ενώ συλλογιζόταν ο βασιλιάς, για την απόφαση που έπρεπε να εκδώσει, κάποιος του είπε:
    - Μεγαλειότατε, αυτός ο δολοφόνος δεν σκότωσε 2 ανθρώπους, αλλά έναν. Τοδεύτεροέγκλημαδιαπράχτηκεαπόεσάς, γιατίανδενχαρίζατετηνθανατικήποινήτουμετάτονπρώτοφόνο, δενθαμπορούσεναδιαπράξεικαιτονδεύτερο.