Περί θράσους

  • Αναιδής προσώπω αυτού μισηθήσεται. [Ο θρασύς άνθρωπος κατά την εμφάνιση και την συμπεριφορά του γίνεται μισητός και αποκρουστικός, διότι του λείπει η σύνεση και η σοφία.] (Εκκλησιαστής 8,1)
  • Άνεμος Βορέας εξεγείρει νέφη, πρόσωπον δε αναιδές γλώσσαν ερεθίζει. [Ο Βοριάς σηκώνει και παρασύρει σύννεφα. Έτσι και ένας άνθρωπος αδιάκριτος και θρασύς ερεθίζει τους άλλους, ώστε να ομιλήσουν και εκείνοι κατά τρόπο οργίλο και πικρό.] (Παροιμίες 25,23)
  • Τίποτα δεν κάνει τον άνθρωπο τόσο αδιάντροπο, όσο η αμαρτία. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον, για να μάθουμε να σεβόμαστε και τον Θεό. Εκείνος που είναι θρασύς στους ανθρώπους, είναι θρασύς και στον Θεό. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Δώσε μου έναν θρασύ και έναν αλαζόνα άνθρωπο και θα τον δεις να γίνεται πιο δειλός και από τον λαγό, στην παραμικρή δυσκολία. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Το να περιεργάζεσαι τα ξένα και τους άλλους, είναι απόδειξη μεγάλης αδιαντροπιάς και θρασύτητας. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Η ανοχή και η αγάπη κάνουν τον αναιδή πιο αναιδή και τον φιλότιμο πιο φιλότιμο. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • «Ο Θεός, λένε, στο τάδε θέμα έτσι έπρεπε να ενεργήσει· δεν ενήργησε σωστά. Αυτό ο Θεός δεν έπρεπε να το κάνει»! Ακούς κουβέντα; «Βρε, παιδί μου, εσύ θα πεις;» «Γιατί; Με συγχωρείς, την γνώμη μου είπα· δεν μπορώ να πω την γνώμη μου;» σου λέει και δεν καταλαβαίνει πόση αναίδεια έχει αυτό. Κρίνουν τον Θεό και ούτε τους πειράζει ο λογισμός, ότι είναι βλασφημία. Το ''γιατί;'', είναι κρίση, υπερηφάνεια, εγωισμός. Τι ακούει ο Θεός από εμάς! Ευτυχώς, που δεν μας παίρνει τοις μετρητοίς... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Θάρρος είναι η κίνηση της ψυχής που με μέτρο τη λογική πράττει και τολμά. Θράσος λέγεται η ασυλλόγιστη κίνηση της ψυχής να πράξει όσα είναι πάνω από τη δύναμη της. Ο θρασύς, ενώ βρίσκεται σε άγνοια για το μέγεθος του κινδύνου, κινείται δίχως καλά-καλά να το σκεφτεί. Ο θαρραλέος είναι ανδρείος, γενναίος, μεγαλόψυχος, φρόνιμος· ο δε θρασύς είναι άνανδρος, δειλός, μικρόψυχος και ανόητος. (Άγιος Νεκτάριος)
  • Το θράσος είναι παρωδία του θάρρους. (Άγιος Νεκτάριος)
  • Η θρασύτητα και η αναίδεια είναι μίμηση του διαβόλου. (ΜέγαςΒασίλειος)
  • Η πιο μεγάλη από όλες τις αρρώστιες του ανθρώπου είναι η αναίδεια. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
  • Θράσος είναι το θάρρος, γι' αυτά που δεν πρέπει να τολμά κανείς. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
  • Η θρασύτητα ενός ανθρώπου, φανερώνει την άγνοιά του. (Ιερός Αυγουστίνος)
  • Όποιος είναι αναιδής και αυθάδης προς τους ανθρώπους, θα είναι και προς τον Θεό. (ΆγιοςΙωάννηςτηςΚροστάνδης)
  • Αλίμονο στη ψυχή, που θα φτάσει στην αναίδεια να πει: «Τίποτα δεν φοβάμαι!». Αυτή η εγωιστική αφοβία, είναι η αρχή της πτώσεως και της καταστροφής της. (ΆγιοςΘεοφάνης ο Έγκλειστος)
  • Αν διακόψεις την συζήτηση, τότε αυτό είναι έργο του θράσους. (Άγιος Αμβρόσιος της Όπτινα)
  • Προκλητικός γίνεσαι, όταν δεν νοιώθεις ασφαλής. Προκαλείς για να νιώσεις ότι υπάρχεις, ότι είσαι κάποιος. Οι διαδηλώσεις «υπερηφάνειας» είναι η πιό τρανή απόδειξη. (Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος)
  • Αυτός που ξεχνά τα λάθη του, γίνεται θρασύς. (Δημόκριτος)
  • Δώσε θάρρος στο χωριάτη να σ' ανέβει στο κρεβάτι.
  • - Να κουμπάρε το πάπλωμα.

- Δωσ' μου δα και το κρεβάτι.

  • Αντί να βογκάει ο γάϊδαρος, βογκάει ο καβαλάρης.
  • Τον ξεδιάντροπο φτύνανε και έλεγε ψιχαλίζει.
  • Από γάϊδαρο, γαϊδουριά να περιμένεις.
  • Μπαίνει με τον γάϊδαρο στο σπίτι που τον τάϊσαν.
  • Άνθρωπος ξετσίπωτος, γάϊδαρος αδέσποτος.
  • Ο αμαθέστατος και αυθαδέστατος.
  • Εκεί που μας χρωστούσανε, μας πήραν και το βόδι.
  • Δώσε μου όλο το ψωμί σου, να στο δίνω λίγο - λίγο.
  • Όποιος φωνάζει δυνατά, όταν τον πιάνει φούρια, να μη ξεχνά, ότι φωνή έχουν και τα γαϊδούρια.
  • Φωνάζει ο κλέφτης να φοβηθεί ο νοικοκύρης.
  • Ζητάει και τα ρέστα.
  • Όποιος δεν ντρέπεται, νομίζει ότι έχει δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει. (Κυπριακή παροιμία)