Περί καλοσύνης

  • Επείνασα γαρ, και εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα, και εποτίσατέ με, ξένος ήμην, και συνηγάγετέ με, γυμνός, και περιεβάλετέ με, ησθένησα, και επεσκέψασθέ με, εν φυλακή ήμην, και ήλθετε προς με. Τότε αποκριθήσονται αυτώ οι δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα και εθρέψαμεν, η διψώντα και εποτίσαμεν; Πότε δε σε είδομεν ξένον και συνηγάγομεν, η γυμνόν και περιεβάλομεν; Πότε δε σε είδομεν ασθενή η εν φυλακή, και ήλθομεν προς σε; Καί αποκριθείς ο βασιλεύς ερεί αυτοίς· αμήν λέγω υμίν, εφ᾿όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε.[Διότι πείνασα και Μου δώσατε να φάω, δίψασα και Με ποτίσατε, ξένος ήμουνα και Με πήρατε στο σπίτι σας, γυμνός ήμουνα και Με ενδύσατε, αρρώστησα και Με επισκεφθήκατε, στην φυλακή ήμουνα και ήρθατε σ' Εμένα». Τότε θα του αποκριθούν οι δίκαιοι και θα πουν: «Κύριε, πότε Σε είδαμε να πεινάς και Σε θρέψαμε ή να διψάς και Σε ποτίσαμε; Πότε δε Σε είδαμε ξένο και Σε πήραμε στο σπίτι ή γυμνό και Σε ενδύσαμε; Πότε Σε είδαμε άρρωστο ή φυλακισμένο και ήρθαμε σ' Εσένα;». Ο Βασιλεύς θα απαντήσει και θα τους πει: «Αλήθεια σας λέω, ό,τι κάνατε σε έναν από τούτους τους ασήμαντους αδελφούς μου (συνανθρώπους σας), σ' Εμένα το κάνατε».] (Κατά Ματθαίον 25, 35-40)
  • Ωςκαιρόνέχομεν, εργαζώμεθατοαγαθόνπροςπάντας, μάλισταδεπροςτουςοικείουςτηςπίστεως.[Όσο έχουμε καιρό (σ' αυτήν τη ζωή), ας εργαζόμαστε το καλό σε όλους, ιδιαίτερα σε εκείνους, που έχουν την ίδια πίστη με εμάς.] (Προς Γαλάτας 6,10)
  • Ουκέστιναγαθάτωενδελεχίζοντιειςκακάκαιτωελεημοσύνηνμηχαριζομένω. Δοςτωευσεβείκαιμηαντιλάβητουαμαρτωλού. Ευποίησοντωταπεινώκαιμηδωςασεβεί·Εμπόδισοντουςάρτουςαυτούκαιμηδωςαυτώ, ίναμηεναυτοίςσεδυναστεύση·διπλάσιαγαρκακάευρήσειςενπάσιναγαθοίς, οιςανποιήσηςαυτώ. [Δεν είναι ορθό και δίκαιο, να ευεργετείται άνθρωπος, ο οποίος ισχυρογνωμόνως επιμένει στο κακό. Όπως επίσης και εκείνος, ο οποίος ενώ μπορεί, δεν κάνει ποτέ ελεημοσύνη. Δώσε την ελεημοσύνην σου στον ευσεβή και μην έρχεσαι σε βοήθεια του αμετανοήτου αμαρτωλού. Ευεργέτησε τον ταπεινό άνθρωπον και μην δώσεις την ευεργεσίαν σου στον πωρωμένο ασεβή. Κράτησε τους άρτους σου, μην τους δίδεις στον ασεβή, για να μην σε καταδυναστεύσει εκείνος με αυτούς. Διότι θα βρεις από αυτόν, όχι ευγνωμοσύνη, αλλά διπλάσια κακά από τα αγαθά, τα οποία του έκανες.] (ΣοφίαΣειράχ 12,3-5)
  • Η καλοσύνη μαλακώνει και ανοίγει την καρδιά. Είναι σαν το λάδι, στην σκουριασμένη κλειδαριά. (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Οι άνθρωποι που έχουν αγάπη και καλοσύνη μοιάζουν με τους Αγγέλους, που μεταφέρουν χαρά και αγαλλίαση, όπου και εάν βρεθούν. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Καλοσύνη είναι να σκέπτεται κάποιος, το τι αναπαύει πρώτα τον άλλον και όχι τι μας βολεύει εμάς. Και ο Θεός δεν είναι άδικος: μας αναπληρώνει έπειτα, ό,τι χάσαμε στην προσπάθειά μας, για να βοηθήσουμε τον πλησίον. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Η καλοσύνη βλάπτει τον αμετανόητο και κακοπροαίρετο άνθρωπο. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Όταν πάω να κάνω ένα καλό και μπαίνει στη μέση η ανθρωπαρέσκεια, ε, τότε βγάζω νερό από το πηγάδι με τρύπιο κουβά. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Όταν κάνετε μια καλοσύνη, να αισθάνεστε πάντα πως ό,τι κάνετε έχετε υποχρέωση να το κάνετε και να είστε έτοιμοι να αντιμετωπίσετε πειρασμό, για να μην χάσετε το καλό που κάνατε, αλλά να το κερδίσετε όλο. Κάνει λ.χ. ένας μια ελεημοσύνη, χωρίς να έχει σκοπό να την φανερώσει. Μπαίνει ο πειρασμός στη μέση και βάζει άλλους να του πουν «εσύ ο φιλάργυρος, που δεν έκανες τίποτε κ.λπ., ο τάδε έκανε αυτό, ο τάδε εκείνο», για να τον αναγκάσει να πει και αυτός... ταπεινά: «έκανα και εγώ κάτι» ή να τον αναγκάσει να αγανακτίσει και να πει: «ποιός, εγώ, που έκανα αυτό και αυτό;» και να τα χάσει όλα. Ή θα βάλει αυτόν που ευεργέτησε να του πει: «Αχάριστε, εκμεταλλευτά κ.λπ.», μέχρι να του απαντήσει: «Εγώ εκμεταλλευτής; Εγώ που σου έκανα εκείνη την καλωσύνη;». «Βρε τον αχάριστο, θα πει μετά, δεν ήθελα να μου πει "ευχαριστώ", αλλά τουλάχιστον να το αναγνώριζε». Όταν όμως κανείς περιμένει αναγνώριση, πάει, τα χάνει όλα. Ενώ, αν βάλει έναν καλό λογισμό και πει: «καλύτερα που ξέχασε την καλωσύνη που του έκανα» ή «μπορεί να ήταν στεναχωρημένος ή κουρασμένος, γι' αυτό μίλησε έτσι», δικαιολογεί τον άλλον και δεν χάνει. Όταν δεν περιμένουμε ανταπόδοση, τότε έχουμε καθαρό μισθό. Η σωστή πνευματική πορεία είναι να ξεχνάει κανείς τα καλά που κάνει και να θυμάται τα καλά που του κάνουν οι άλλοι. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Να μην κάνουμε το καλό με υπολογισμό, για να πάρουμε μισθό, αλλά να αγωνιζόμαστε από αγάπη για τον Χριστό. Ό,τι κάνουμε, να το κάνουμε καθαρό, για τον Χριστό. να προσέχουμε να μην έχει μέσα το ανθρώπινο στοιχείο, φιλαυτία, ιδιοτέλεια κ.λπ. Να έχουμε στον νου μας, ότι ο Χριστός μας βλέπει, μας παρακολουθεί και να προσπαθούμε να μην Τον στενοχωρούμε. Διαφορετικά ξεφτίζει και η πίστη μας και η αγάπη μας. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
  • Θύματα είναι οι καλοκάγαθοι άνθρωποι (στον κόσμο αυτό), είναι όμως και οι πιο κερδισμένοι, γιατί αποταμιεύουν την καλοσύνη τους, στο Ταμιευτήριο του Θεού. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Το καλό είναι καλό, μόνο όταν αυτός που το κάνει θυσιάζει κάτι από τον εαυτόν του, ύπνο, ανάπαυση κ.λπ. Γι' αυτό είπε ο Χριστός «εκ του υστερήματος...» (Λουκ. 21,4). Όταν είμαι ξεκούραστος και κάνω το καλό, αυτό δεν έχει αξία. Όταν όμως είμαι κουρασμένος και ζητά κάποιος π.χ. να του δείξω τον δρόμο και το κάνω, τότε έχει αξία. 'Η, όταν είμαι χορτάτος από ύπνο και πάω να ξενυχτύσω με κάποιον που χρειάζεται βοήθεια, αυτό δεν έχει μεγάλη αξία. Εάν μου αρέσει μάλιστα και η κουβέντα, μπορεί να το κάνω, για να χαρώ την συντροφιά, να διασκεδάσω λίγο. Ενώ, όταν είμαι κουρασμένος και κάνω μια θυσία, για να βοηθήσω τον άλλον, αισθάνομαι παραδεισένια χαρά. Τότε η ευλογία του Θεού με βομβαρδίζει! (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Εκείνος που κάνει το καλό και ζητά ανταπόδοση, δεν υπηρετεί το Θεό, αλλά το θέλημά του. (ΆγιοςΜάρκοςοΑσκητής)
  • Μην χαίρεσαι όταν ευεργετήσεις κάποιον, αλλά να χαρείς, όταν χωρίς μνησικακία υποφέρεις την έχθρα για το καλό που έκανες. Γιατί όπως οι νύχτες διαδέχονται τις ημέρες, έτσι και οι κακίες διαδέχονται τις ευεργεσίες. (ΆγιοςΜάρκοςοΑσκητής)
  • Η κενοδοξία, η φιλαργυρία και η ηδονή, δεν αφήνουν την ευεργεσία (που έκανε κάποιος) να μείνει καθαρή, αν οι κακίες αυτές, δεν καταπέσουν πρώτα με το φόβο του Θεού. (ΆγιοςΜάρκοςοΑσκητής)
  • Αυτός που φυτεύει καλοσύνη, μαζεύει αγάπη. (Μέγας Βασίλειος)
  • Τόσο πιο μεγάλη είναι η αγαλλίαση της ψυχής για μια καλή πράξη, όσο περισσότερο υποφέραμε για να κάνουμε αυτή την πράξη. (Μέγας Βασίλειος)
  • Δεν κερδίζεις τον άνθρωπο με το άγριο, αλλά μόνο με την καλοσύνη. Όταν εύχεται κανείς για τον πλησίον του, μια καλή δύναμη βγαίνει απ' αυτόν και πηγαίνει στον αδελφό, τον θεραπεύει, τον δυναμώνει και τον ζωογονεί. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
  • Με την προθυμία, το καλό σου λογαριάζεται σαν διπλό. Η ελεημοσύνη που γίνεται με στενοχώρια ή εξαναγκασμό, είναι άχαρη και άνοστη. Να πανηγυρίζουμε πρέπει, όχι να θρηνούμε, όταν κάνουμε καλοσύνες. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
  • Ο ευεργετημένος πρέπει να θυμάται το καλό που του έκαναν, ο ευεργέτης όμως καθόλου. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
  • Να μην σκέπτεστε μόνο τι θα φάτε, τι θα φορέσετε, τι μεγάλο σπίτι θα κτίσετε. Περισσότερο να προτιμάτε τα σπίτια των θλιμμένων και όχι των χαρούμενων. Εάν κάνετε έργα καλά, θα έχετε μεγάλο μισθό από τον Θεό. Θ' αξιωθείτε να δείτε θαύματα και στην άλλη ζωή, θα έχετε απέραντη αγαλλίαση. (ΆγιοςΓεώργιοςΚαρσλίδης)
  • Όταν ευφραίνεις την καρδιά του πλησίον σου και δέχεται από σένα πνευματική ευχαρίστηση, να είσαι βέβαιος ότι ευαρεστείς τον Θεό πολύ περισσότερο από το να κάνεις προσευχές και μεγάλες νηστείες. (Άγιος Νεκτάριος)
  • Όσο γενναιόδωρος δείχνεσαι προς τους εχθρούς σου, άλλο τόσο να είσαι προβλεπτικός (προνοητικός), διότι μερικοί την γενναιοδωρία, την εκλαμβάνουν ως αδυναμία. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
  • Όταν κάνεις ένα καλό σε κάποιον, μην περιμένεις ανταμοιβή από μέρους του και έτσι, θα λάβεις αμοιβή από το Θεό και για τα δύο: και για το καλό που έκανες και γιατί δεν ζήτησες αναγνώριση. Και αν σου είναι δυνατό, ούτε για τη μέλλουσα ανταμοιβή να κάνεις το καλό, γιατί η αληθινή αγάπη του Θεού, δεν γνωρίζει τι θα πει ανταμοιβή. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
  • Κάνοντας αδιάκριτα ελεημοσύνη, θα προσελκύσεις και τους σκληρόκαρδους στο καλό. Σ' αυτό μας διδάσκει ο ίδιος ο Κύριος, που έτρωγε μαζί με τους τελώνες και τους αμαρτωλούς. Δεν προτιμούσε τους καλούς και τους άξιους, αλλά τους ανάξιους, για να τους προσελκύσει και να τους δημιουργήσει τον φόβο του Θεού. Έτσι και εσύ να κάνεις το καλό σε όλους, είτε είναι φίλοι σου, είτε εχθροί σου. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
  • Όπως φυτρώνει ο σπόρος, όταν πέσει η βροχή, έτσι αναζωογονείται η καρδιά με τα καλά έργα. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
  • Οι άνθρωποι που σε παρεξήγησαν και σε πλήγωσαν δεν γνωρίζουν ούτε εκείνο τον παλιό μύθο, για τον άνεμο και τον ήλιο, που μάλωναν, ποιός είναι ο δυνατότερος και έβαλαν στοίχημα, ότι όποιος βγάλει την κάπα του βοσκού, που εκείνη την ώρα ανηφόριζε το βουνό, θα είναι ο πιο δυνατός. Φύσηξε, ξαναφύσηξε ο άνεμος, αλλά ο βοσκός κρύωσε και τυλίχθηκε πιο σφιχτά στην κάπα του. Βγήκε τότε ο ήλιος απ' τα σύννεφα, σκόρπισε γύρω καλοσύνη και θερμότητα, ζεστάθηκε ο βοσκός και έβγαλε την κάπα του. Τότε ο ήλιος φώναξε στον άνεμο: «Είδες, ποιός απ' τους δυο μας είναι ο δυνατότερος;» Δεν κερδίζεις τον άνθρωπο με το άγριο, αλλά μόνο με την καλοσύνη!!! (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Τις ευεργεσίες που σε έκαναν, να τις θυμάσαι πάντοτε, τις ευεργεσίες που έκανες εσύ, γρήγορα να τις ξεχνάς. Το πρώτο δείχνει χρηστότητα (τιμιότητα) και ευγνωμοσύνη, ενώ το δεύτερο δείχνει καθαρή μεγαλοψυχία και διατηρεί ξεκάθαρη την ευεργεσία. (Μέγας Φώτιος)
  • Ο Θεός θέτει τον καθένα από εμάς σε τέτοια θέση, ώστε να μπορούμε, εάν θέλουμε, να φέρουμε στον Θεό τους καρπούς των καλών πράξεων. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
  • Όταν επαινείς τον ευλαβή γείτονά σου, είναι σαν να υμνείς τον Θεό. Αν του κάνεις καλό, το καλό γυρίζει σε σένα, γιατί όλοι μας είμαστε ένα σώμα. Όταν κάνεις καλό στον πλησίον σου, κάνεις τον Θεό οφειλέτη σου, γιατί ο πλησίον σου είναι εικόνα του Θεού. Κάνοντας καλό σε έναν Χριστιανό, κάνεις το Χριστό οφειλέτη σου, γιατί οι Χριστιανοί είναι το σώμα Του, τα μέλη Του. Δανείζοντας έναν Χριστιανό, δανείζεις στο Άγιο Πνεύμα, γιατί οι Χριστιανοί είναι ναοί του Αγίου Πνεύματος. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
  • Κάθε άνθρωπος που γεννιέται στον κόσμο είναι ο πλησίον σου. Ούτε ένα ποτήρι νερό δεν πάει χαμένο αν το προσφέρεις στον πλησίον σου. Κάποτε στην έρημο πέθαινε ένας σκύλος από τη δίψα. Πέρασε από τον δρόμο αυτόν ένας μοναχός και του έδωσε το νερό, που είχε για τον εαυτόν του και έτσι τον έσωσε. Εκείνη τη στιγμή άνοιξε ο Ουρανός και ακούστηκε φωνή: "Σε αυτόν που έσωσε τον σκύλο, θα του συγχωρηθούν πολλές αμαρτίες". Αντιλαμβάνεστε λοιπόν πόσο σημαντικότερο είναι αν σώσουμε έναν άνθρωπο. (Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός)
  • Ποιό είναι όμως το ευάρεστο; Γιατί, βέβαια, δεν σημαίνει, ότι κάνοντας κανείς το αγαθό, οπωσδήποτε είναι και ευάρεστο στο Θεό. Και σας λέω ένα παράδειγμα. Τυχαίνει να βρει κάποιος μια ορφανή, φτωχή και όμορφη κοπέλα που του αρέσει, επειδή είναι όμορφη και την παίρνει και την ανατρέφει με το πρόσχημα, ότι ανατρέφει μια ορφανή. Δέστε και θέλημα Θεού είναι αυτό και αγαθό, δεν είναι όμως και ευάρεστο. Ευάρεστο είναι, όταν κάνει κανείς λ.χ. ελεημοσύνη, να μην την κάνει από κάποιο ανθρώπινο λογισμό, αλλά για το ίδιο το καλό, για την ίδια την συμπάθεια. Αυτό είναι το ευάρεστο στον Θεό. (Αββάς Δωρόθεος)
  • Ρώτησε κάποιος αδελφός τον αββά Παμβώ: ''Γιατί με εμποδίζουν τα πονηρά πνεύματα, να κάνω καλό στον πλησίον;'' Και του λέει ο Γέροντας: ''Μην μιλάς κατ' αυτόν τον τρόπο, γιατί έτσι αποκαλείς ψεύτη τον Θεό. Καλύτερα πες: Δεν θέλω καθόλου να ελεώ. Γιατί ο Θεός έχει ήδη πει: Σας έδωσα την εξουσία να πατάτε πάνω σε φίδια και σκορπιούς και σε όλη τη δύναμη του εχθρού''.
  • Η καλοσύνη σου θα μένει στον αιώνα τον άπαντα. (Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης)
  • Πολλοί υποστηρίζουν, μάλιστα ο προσκοπισμός ιδιαιτέρως το τονίζει ότι, κάνε μια καλή πράξη, για να δεις τι χαρά θα νοιώσεις! Άρα κάνεις μια καλή πράξη, για να νοιώσεις μια χαρά... δηλ. ιδιοτέλεια. Όχι αγαπητοί μου... Κάνω μια καλή πράξη, επειδή το λέει ο Χριστός. Επειδή ταυτίζει ο Χριστός τον εαυτόν Του, με τον άλλον άνθρωπο. (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
  • Όσο θέλουμε να οργανώσουμε μια ζωή άνετη, χωρίς πόνο και χωρίς προσωπικό κόστος, γινόμαστε ανίκανοι να γευτούμε τα μυστήρια της ζωής και να έχουμε πραγματική επαφή με την καρδιά μας και με τους άλλους ανθρώπους. (π. Βαρνάβας Γιάγκου)
  • Να προσπαθείς πάντοτε να κάνεις το καλό σε όσους, όσο και όταν μπορείς και να μην σκέφτεσαι αν το εκτιμήσουν ή όχι, αν θα σου είναι ή όχι ευγνώμονες. (Αρχ. Αλέξιος Μέτσεφ)
  • Ο καλός τρόπος κάνει και τον κακό καλό, ενώ ο κακός τρόπος, κάνει και τον καλό κακό. (Πατέρες της Εκκλησίας)
  • Οποιαδήποτε καλοσύνη και αν κάνει ο άνθρωπος, δεν θα του λογιστεί, εφόσον αδιαφορεί για την αθάνατη ψυχή του. (Παναγόπουλος)
  • Όταν κάνουμε κάποιο καλό, δεν το κάνουμε εμείς. Το κάνει ο Θεός, δια εμάς. Ποτέ λοιπόν δεν πρέπει να οικειοποιηθούμε, τη δόξα που πρέπει να δοθεί στον Κύριο. Ποτέ να μην λέμε: ''Ξέρεις τι κάνω εγώ! Ξέρεις πόσους βοήθησα εγώ!'' Προηγουμένως στις σκάλες, με συνάντησε μία ψυχή και με είπε: ''Αν δεν ήσουνα εσύ...''. Με κόπηκε η φωνή μου! Διότι αυτό που είπε η κυρία, ήταν βλασφημία. Αν δεν ήμουνα εγώ ή αν δεν ήτανε ο Θεός; Τη βρύση πρέπει να δοξάζουμε ή τον Μαραθώνα που τροφοδοτεί την βρύση; Τί θα έφτιαχνε η βρύση χωρίς τον Μαραθώνα; Είναι βλασφημία και κλέβουμε την δόξα του Θεού. (Παναγόπουλος)
  • Κανένα πράγμα δεν είναι σαν την καλοσύνη. Το πρόσωπο της λαμποκοπά σαν τον ήλιο που χρυσώνει την πλάση το πρωί της όμορφης μέρας του καλοκαιριού. Τι ευλογημένοι που είναι οι καλοί άνθρωποι, οι πρόσχαροι, οι γλυκομίλητοι, οι απλοί, οι απονήρευτοι, οι πονετικοί, οι ταπεινοί! Τι αληθινός πλούτος μέσα σε μια τέτοια καρδιά! Και τι φτώχεια, τι μιζέρια, τι ασχήμια, μέσα στις κακές ψυχές, στις εγωιστικές και ας φουσκώνουνε απ έξω και ας παρασταίνουνε τον πλούσιο! (Φώτης Κόντογλου)
  • Το πονηρό άνθρωπο, η καλοσύνη που δέχεται, αντί να τον κάνει να χαίρεται, εκείνος πικραίνεται, επειδή τον κάνει να νοιώθει τον εαυτό του νικημένο. (Φώτης Κόντογλου)
  • Το τάλαντο που λέει στην παραβολή ο Χριστός είναι η καλοσύνη. Όχι τα ταλέντα! (Αναστάσιος Μάλαμας)
  • Η καλοσύνη θάβεται εδώ στην γη. Η καλοσύνη δεν πιάνει τόπο σ' ανθρώπους. Πιάνει τόπο στον Θεό. Βρίσκεις δικαίωση μόνο στον Θεό. (Αναστάσιος Μάλαμας)
  • Αναζητώντας να κάνουμε το καλό στον άλλο, βρίσκουμε το δικό μας καλό. (Πλάτωνας)
  • Η αληθινή καλοσύνη είναι η χάρη της αρετής. (Σεγκιούρ)
  • Σ' αυτόν τον κόσμο υπάρχει μόνο ένα πράγμα μπροστά στο οποίο πρέπει να υποκλινόμαστε, είναι η μεγαλοφυΐα, και ένα πράγμα μπροστά στο οποίο πρέπει να πέφτουμε στα γόνατα, είναι η καλοσύνη. (Ουγκώ)
  • Η γυναικεία αβρότητα μοιάζει με το τρεχούμενο νερό, που ρέοντας συνέχεια, λειαίνει και τις πιο σκληρές επιφάνειες. (Ουγκώ)
  • Η καλοσύνη που κάνεις από ανάγκη, δεν έχει ποτέ καμμία αξία. (Φραγκλίνος)
  • Να θυμάσαι τις καλοσύνες που σου έκαναν και να ξεχνάς εκείνες που έκανες εσύ. (Κλεόβουλος)
  • Η καλοσύνη αφοπλίζει περισσότερο από κάθε τι άλλο τους ανθρώπους. (Λακανταίρ)
  • Λυδία λίθος της ψυχικής ανωτερότητας είναι να επιμένεις στην καλοσύνη, όταν αντιμετωπίζεις αχαριστία. (Γκαίτε)
  • Η καλοσύνη είναι μια γλώσσα, που και ο τυφλός μπορεί να διαβάσει και ο κουφός μπορεί να ακούσει.
  • Όποιος δεν έχει καλοσύνη, δεν μπορεί να αισθανθεί αληθινή χαρά.
  • Η καλοσύνη κέρδισε πολύ περισσότερους από όσους το χρήμα, η ευγλωττία και η μόρφωση.
  • Μη διστάσεις να λες πάντα στον διπλανό σου μια καλή κουβέντα. Τα λόγια καλοσύνης μπορεί να φαίνονται ασήμαντα, ο αντίλαλός τους όμως είναι πάντοτε ηχηρός.
  • Μια φορά περνάς από τη γη. Την ευκαιρία για καλοσύνη δεν θα την ξαναβρείς, αν την χάσεις τώρα.
  • Το δέντρο ρίχνει τη σκιά του και σ' αυτούς που το ραβδίζουν.
  • Αν έκανες μια καλοσύνη, μην την θυμάσαι ποτέ. Αν δέχτηκες μια καλοσύνη, μην την ξεχάσεις ποτέ.
  • Ο Θεός ποτέ δεν απείλησε τους ανθρώπους με τιμωρία για παραλείψεις, που έκαναν απέναντί Του (δεν ήρθατε στον ναό μου, δεν με δοξάσατε, δεν προσευχηθήκατε), αλλά για παραλείψεις που έκαναν έναντι των συνανθρώπων τους (''Επείνασα και ουκ εδώκατε μοι φαγείν, εδίψασα και ουκ εποτίσατέ με...'' Ματθ. 25,42)
  • Η καλοσύνη στον λόγο καλλιεργεί την εμπιστοσύνη.
    Η καλοσύνη στη σκέψη καλλιεργεί το βάθος.
    Η καλοσύνη στην προσφορά καλλιεργεί την αγάπη.
  • Την ομορφιά σε σαράντα μέρες την μπουχτίζεις, την καλοσύνη ούτε σε σαράντα χρόνια δεν τη χορταίνεις.
  • Το ασήμι και αν λασπωθεί, την λάμψη του δεν χάνει.
  • Η μεγάλη καλοσύνη είναι και μπανταλοσύνη.
  • Με το ζόρι καλοσύνη, δεν γεννά ευγνωμοσύνη.
  • Τον άνθρωπο που δεν χαρίζει, νίκησέ τον με δώρα, τον ύπουλο κατάκτησέ τον με την πίστη, δάμασε τον οργισμένο με την ηπιότητα, αλλά τον κακό άνθρωπο, να υποτάξεις με την καλοσύνη. (Ινδικήπαροιμία)
  • Κάποτε, ο γνωστός συγγραφέας Φιοντόρ Ντοστογιέφσκυβγήκε στον απογευματινό του περίπατο. Ενώ η ημέρα έφθανε στο σούρουπο ένας ζητιάνος άπλωσε το χέρι και ζητούσε βοήθεια. Ο Ντοστογιέφσκυ ψάχνει τις τσέπες του να βρει κανένα κέρμα, αλλά δεν βρίσκει τίποτα. Ψάχνει το ρολόϊ του να το προσφέρει, αλλά και εκείνο το είχε ξεχασμένο στο σπίτι του. Ο μεγάλος αυτός συγγραφέας κοκκίνισε λίγο στο πρόσωπο και πάνω στην αμηχανία του έσκυψε, φίλησε το χέρι του τυφλού και ψιθύρισε: ''Συγχώραμε, καλέμουάνθρωπε, γιατίαυτήτηστιγμήδενέχωτίποτανασουπροσφέρω''. Και ο γέρο ζητιάνος απαντά: ''Ευχαριστώπολύ. Τοπήρα!Αυτόπουμουέδωσεςδενμπορούσανατοβρώαλλού. Τονόμισματηςκαλοσύνηςσπάνιατοβρίσκω...''.