Περί φιληδονίας

Εύκολα εξαπατά καθετί που περιέχει ηδονή. (ΆγιοςΓρηγόριοςοΘεολόγος)
Αυτός που επιδίδεται ολοκληρωτικά στις ηδονές, χάνει τον νου του. (Άγιος Ησαϊας ο Αναχωρητής)
Η ηδονή είναι το αγκίστρι του διαβόλου, που σύρει τον άνθρωπο προς την καταστροφή. Εκείνος όμως που δεν παρασέρνεται απ' αυτήν, νικά με την εγκράτεια όλα τα είδη των αμαρτημάτων. (ΜέγαςΒασίλειος)
Εάν δούμε ανθρώπους, οι οποίοι χρησιμοποιούν τα αγαθά αποκλειστικά για την απόλαυσή τους, να αναστενάζουμε πολύ γι' αυτούς, διότι καταναλώνουν όλη τους τη ζωή μέσα στην ματαιότητα και θεοποίησαν τις ηδονές τους, απολαμβάνοντας μέρος των αγαθών σ' αυτή τη ζωή και δεν αισθάνονται ότι λόγω αυτής της διαγωγής οδηγούνται προς το αιώνιο πυρ. Αν κάποτε βρούμε την ευκαιρία, ας τους ελέγξουμε κατά πρόσωπο. (Μέγας Βασίλειος)
Ζύγισε ακριβώς, ποιό είναι ωφελιμότερο για σένα: Να προτιμήσεις την πρόσκαιρη ηδονή και γι' αυτήν να λάβεις τον αιώνιο θάνατο ή αφού προτιμήσεις την κακοπάθεια στην άσκηση της αρετής, χρησιμοποιήσεις αυτήν, ως πηγή της αιώνιας απολαύσεως; (Μέγας Βασίλειος)
Η ψυχή του αμαρτωλού που ζει εντελώς σαρκικά και είναι ζυμωμένος με τις ηδονές του σώματος, κυλιέται στα πάθη της σαρκός σαν σε βούρκο. Αυτήν την (φιλήδονη) ψυχή, ο εχθρός μας διάβολος την καταπατεί συνεχώς και προσπαθεί να την μολύνει περισσότερο και κατά κάποιο τρόπο να την καταχώσει, ανεβαίνοντας πάνω στον πεσμένο και καταπατώντας τον άνθρωπο και σπρώχνοντάς τον όλο και βαθύτερα στην ακολασία. (Μέγας Βασίλειος)
Εάν δεις την πιο ωραία γυναίκα, φέρε τότε το νου σου στο μνήμα της, λίγες μέρες μετά τον θάνατό της. Τόση βρώμικη μυρωδιά και σαπίλα με υγρά θα εξέρχονται από το σώμα της, ώστε όλα τα αποχωρητήρια του κόσμου, δεν θα μυρίζουν τόσο πολύ. Ιδού τι θέλεις να απολαύσεις... (Μέγας Βασίλειος)
Από τη φιληδονία έρχεται η αμέλεια και από την αμέλεια η λησμοσύνη των καλών. Γιατί ο Θεός έχει χαρίσει σε όλους τη γνώση εκείνων που μας συμφέρουν. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
Εκείνος που οδύρεται για θλίψη που του ήρθε, αγαπά την ηδονή. Ο φιλήδονος λυπάται στις κατηγορίες και τις κακοπάθειες, ενώ ο φιλόθεος λυπάται στους επαίνους και τις πλεονεξίες. (ΆγιοςΜάρκοςοΑσκητής)
Εκείνος που απόλαυσε τις ηδονές πέρα από το μέτρο, με εκατονταπλάσιες θλίψεις και στενοχώριες θα πληρώσει την αφθονία των ηδονών. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
Είναι απαράδεκτο να ζει κανείς μέσα σε απολαύσεις, τη στιγμή που τόσο άλλοι πεινούν. (Άγιος Κλήμης Αλεξανδρείας)
Εκείνος που καταφρόνησε τις ηδονές, απαλλάχτηκε από την λύπη. (Όσιος Θαλάσσιος)
Λιώσε το σώμα σου με ασιτία και αγρυπνία και διώχνεις το δήμιο λογισμό της ηδονής... (Όσιος Θαλάσσιος)
Με ποιά ελπίδα θα συναντήσομε το Χριστό, αφού είμαστε δούλοι μέχρι τώρα στις ηδονές; (Όσιος Θαλάσσιος)
Σε φιλήδονο σώμα, δεν κατοικεί η γνώση του Θεού και αυτός αγαπάει το σώμα του, δεν θα αξιωθεί να αποκτήσει τη Χάρη του Θεού. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
Αποτέλεσμα της ηδονής των αισθήσεων είναι η λύπη και η οδύνη της ψυχής. Και αποτέλεσμα της ηδονής της ψυχής, είναι η λύπη της σάρκας. Όταν ευφραίνεται η ψυχή, λυπάται η σάρκα. (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)
Η ηδονή και η οδύνη δεν δημιουργήθηκαν μαζί με τη φύση της σάρκας, αλλά η παράβαση της Θείας εντολής επινόησε την ηδονή για να διαφθείρει την προαίρεση, ενώ επέβαλε την οδύνη σαν καταδίκη προς διάλυση της ανθρώπινης φύσεως, έτσι ώστε η ηδονή να προκαλέσει εκούσιο θάνατο της ψυχής την αμαρτία και η οδύνη με τη διάλυση, να προκαλεί την αποσύνθεση της σάρκας. Σύμφωνα με την πρόνοιά Του ο Θεός, για τιμωρία της κατά προαίρεση ηδονής, έδωσε στην ανθρώπινη φύση την παρά την προαίρεσή της οδύνη και τον θάνατο. (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)
Εξαιτίας της ηδονής αγαπάμε τα πάθη και εξαιτίας της οδύνης αποφεύγουμε την αρετή. (ΆγιοςΜάξιμοςοΟμολογητής)
Θέλοντας να ξεφύγουμε από την αίσθηση της οδύνης, καταφεύγουμε στην ηδονή, προσπαθώντας έτσι να γλυκάνουμε τη φύση που την πιέζει βασανιστικά η οδύνη. Φροντίζοντας δε να αμβλύνουμε τα κινήματα της οδύνης, ενισχύουμε ακόμα πιο πολύ την εξουσία της μέσα μας, μη μπορώντας να απολαύσουμε καθαρή ηδονή, ξένη από οδύνη και πόνο. (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)
Εκείνοι που ζουν σαν κτήνη με μόνη την αίσθηση, κάνουν σάρκα το λόγο με μεγάλο τους κίνδυνο, κάνοντας κατάχρηση στα κτίσματα του Θεού, για την ικανοποίηση των παθών και μη κατανοώντας τη σοφία που βρίσκεται σε όλα τα κτίσματα, για να γνωρίσουν και να δοξάσουν το Θεό από τα έργα Του και ν' αντιληφτούν από που και τι και για ποιό σκοπό γίναμε και που πρέπει να οδηγούμαστε από τα βλεπόμενα, αλλά περνούν τη ζωή αυτή μέσα στο σκοτάδι, ψηλαφώντας μονάχα με τα δυό τους χέρια, την αγνωσία γύρω από το Θεό. (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)
Η φιλήδονη ψυχή αποστρέφεται την ησυχία. (ΆγιοςΙωάννηςτηςΚλίμακος)
Η φιληδονία δεν έγκειται μόνο στην τρυφή και στην απόλαυση των σωμάτων, αλλά και σε κάθε τρόπο και πράγμα που το αγαπά κανείς με πάθος και με την προαίρεση της ψυχής του. (Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός)
Υπάρχουν 3 είδη σωματικών ηδονών: α) Ηδονές φυσικές και συγχρόνως απαραίτητες, άνευ των οποίων είναι αδύνατον να ζει κανείς όπως είναι οι τροφές που αναπληρώνουν τις ανάγκες και τα απαραίτητα ενδύματα β)ηδονές φυσικές, όχι όμως και απαραίτητες, όπως είναι οι φυσικές και νόμιμες σαρκικές επαφές που συντελούν στην διατήρηση του ανθρωπίνου γένους, οι οποίες δεν είναι και απαραίτητες διότι είναι δυνατόν να ζει κανείς και παρθενικό βίο και γ) ηδονές που δεν είναι ούτε φυσικές ούτε απαραίτητες, όπως η μέθη, η ακολασία και ο χορτασμός που ξεπερνά την φυσική ανάγκη. Διότι ούτε στην διατήρηση της ζωής μας συντελούν, ούτε στην συνέχιση του ανθρωπίνου γένους και προξενούν και βλάβη. (Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός)
Όποιος νικιέται από την ηδονή, θυμώνει, οργίζεται, λυπάται και μνησικακεί... (Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός)
Οι παράλογες ηδονές του βίου τούτου, καθόλου δεν διαφέρουν από τις σκιές και τα όνειρα, γιατί πριν ακόμη ολοκληρωθεί η αμαρτία, σβήνει η ηδονή. Η τιμωρία όμως που θα επιβληθεί γι' αυτήν, ποτέ δεν θα έχει τέλος. Και το μεν ευχάριστο είναι σύντομο, το λυπηρό όμως είναι αιώνιο... Δεν είναι προτιμότερο, να απομακρύνεις τον εαυτόν σου από τις παράλογες ηδονές, για να απολαμβάνεις διαπαντός άνεση, παρά να κυριευτείς απ' αυτές και να τιμωρείσαι αιώνια; (Ιερός Χρυσόστομος)
Από πουθενά δεν προέρχεται η ασέλγεια, παρά μόνο από την απουσία της αγάπης. Όπου υπάρχει αγάπη, σταματούν οι παράλογες σαρκικές επιθυμίες. (Ιερός Χρυσόστομος)
Η ηδονή μοιάζει με το σκυλί. Αν την διώξεις, φεύγει και αν τη ταΐσεις, παραμένει. (Ιερός Χρυσόστομος)
Θέλεις να απολαύσεις ηδονή; Θρέψε την ψυχή σου, δώσε σ' αυτήν την τροφή που της αρέσει και ταιριάζει. Μην την αφήσεις να πεθάνει από πνευματική πείνα. Πραγματική ηδονή θα γευτούμε, αν πετύχουμε την αρετή. (Ιερός Χρυσόστομος)
Ας μην ζητούμε την άνεση σε τούτη τη ζωή, για να την βρούμε στην άλλη. Ας μην παραδινόμαστε στις ηδονές εδώ, για να απολαύσουμε την εκεί ηδονή, την πραγματική ηδονή, που δεν γεννά κανένα κακό, εκείνη που έχει μύρια αγαθά. (Ιερός Χρυσόστομος)
Τίποτε δεν παραλύει τόσο την δύναμη της ψυχής, τίποτε δεν την χαλαρώνει τόσο, όσο το να ηδονίζεται από τις ευωδίες των αρωμάτων. Κανένας ας μη μεταχειρίζεται μύρο για το σώμα του. Η ευωδία του σώματος και των ενδυμάτων θα μπορούσε να θεωρηθεί δείγμα της εσωτερικής δυσωδίας και ακαθαρσίας. Εσύ πρέπει να αποπνέεις αρετή και όχι αρώματα. (Ιερός Χρυσόστομος)
Η ηδονή βρίσκεται στο μέτρο, ενώ στην υπερβολή βρίσκεται η αναισθησία. Απόλαυσε τα πάντα, αλλά μόνο από την αμαρτία ν' απομακρύνεσαι. (Ιερός Χρυσόστομος)
Η τρυφή βλάπτει περισσότερο την ψυχή παρά η μέριμνα. Προξενεί πρόωρο γήρας, εξασθενεί τις αισθήσεις, σκοτίζει τον λογισμό και καταστρέφει τον οξύ νου, ατονίζει το σώμα και προκαλεί πολλές πτώσεις. (Ιερός Χρυσόστομος)
Δείξτε μου την ηδονή, που χαρίζει η σαρκική επιθυμία στον φιλήδονο· γιατί ο μεν εγκρατής έχει την ηδονή, που του χαρίζει η νίκη, εσύ όμως δεν έχεις από πουθενά... Εσύ από την σαρκική απόλαυση έχεις ηδονή σύντομη που δεν φαίνεται, ενώ ο εγκρατής έχει από την αγαθή μαρτυρία της συνειδήσεώς του και μεγαλύτερη και διαρκή και γλυκύτερη ευφροσύνη... (Ιερός Χρυσόστομος)
Δεν μπορούν να αρέσουν στον Θεό, αυτοί που έχουν σαρκικά φρονήματα και παρασύρονται από τις σαρκικές ηδονές. (Ιερός Χρυσόστομος)
Αιτία που η καρδιά του ανθρώπου σύρεται στην απόλαυση των αισθητών ηδονών είναι το γεγονός, ότι ποτέ μέχρι τώρα δεν υφώθηκε στην θεωρία του γλυκύτατου κάλλους του Θεού, ούτε γεύτηκε την ανώτερη ηδονή. Συμβαίνει κάτι παρόμοιο με τον άνθρωπο, που νομίζει, ότι είναι πιο γλυκό και νόστιμο, το ψωμί που είναι φτιαγμένο από βελανίδι ή κεχρί ή από πίτουρο, γιατί δεν γεύτηκε ποτέ το σιταρένιο ή από σιμιγδάλι ψωμί. Γι' αυτό σωστά είπε ο (Άγιος) Ιωάννης της Κλίμακος: ''Αυτός που έχει γευτεί τα καλύτερα, εύκολα περιφρονεί τα κατώτερα. Αυτός όμως που δεν έχει δοκιμάσει εκείνα, ευχαριστιέται με τα πρόσκαιρα''. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Αυτός που είναι εχθρός του κόπου, γίνεται φίλος των ηδονών. Να μην βλέπεις το πρόσκαιρο καλό που έχουν οι ηδονές, αλλά το τελικό τους αποτέλεσμα. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Πώς μπορεί να πειστεί αυτός που απολαμβάνει τις παράλογες και πρόσκαιρες ηδονές, ότι αυτό που απολαμβάνει δεν είναι η πραγματική ηδονή και ότι η πραγματική ηδονή πρέπει να θεωρείται κάποια άλλη νοερή και άϋλη; (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Η νοητή ηδονή, αυτή κυρίως είναι και λέγεται ηδονή, διότι μετά την απόλαυσή της, προξενεί χαρά, ενώ η αισθητή και σαρκική ηδονή, δεν είναι, ούτε λέγεται ηδονή, διότι μετά την απόλαυσή της, προξενεί λύπη στην καρδιά. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Αν συνηθίσεις να απολαμβάνεις τις πνευματικές και αληθινές ηδονές, σιγά-σιγά θα μισήσεις τις αισθητές, ψεύτικες και επώδυνες. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Η ανθρώπινη φύση, αισθάνεται διπλή ηδονή: Η μία ενεργείται με την απάθεια μέσα στην ψυχή, ενώ η άλλη ενεργείται στο σώμα, μέσω του πάθους. Όποια από τις δύο διαλέξει η προαίρεσή μας, αυτή υπερισχύει, εις βάρος της άλλης. (Άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης)
Η απόλαυση μέσω της γεύσεως, θα μπορούσε να πει κάποιος, πως είναι η μητέρα όλων των κακών. Γιατί ποιός δεν γνωρίζει, ότι ρίζα όλων των πλημμελημάτων του βίου, είναι η ασχολία με το λαιμό; Γιατί απ' αυτόν εξαρτάται η τρυφή, η μέθη, η λαιμαργία, η ασωτία σχετικά με την δίαιτα, η πληθώρα, ο κορεσμός, τα συμπόσια, η κτηνώδης και παράλογη τάση, για τα πάθη της ατιμίας. (Άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης)
Μία μόνο αληθινή ηδονή και ανάπαυση υπάρχει: το να διατηρεί κανείς την ψυχή του καθαρή. (Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης)
Όταν ελευθερώσεις το νου σου από την ηδυπάθεια των σωμάτων, των πραγμάτων και των φαγητών, τότε οποιοδήποτε δώρο κάνεις στο Θεό θα σου λογαριαστεί καθαρό. Ως ανταπόδοση θα λάβεις ν' ανοίξουν τα μάτια της καρδιάς σου για να μελετάς καθαρά τους λόγους του Θεού, που θα φανούν πιο γλυκοί από μέλι και κηρήθρα στο νοητό λάρυγγά σου, από τη γλυκύτητα που βγαίνει απ' αυτούς. (Άγιος Ηλίας ο Πρεσβύτερος)
Ακολασία είναι η αχαλίνωτη φιληδονία, η ασωτία. Ακόλαστοι είναι οι ακρατείς, οι φιλήδονοι, που δεν συγκρατουν τις επιθυμίες τους, αλλά τους παραδίνουν τα χαλινάρια και όπου θέλουν αυτές, τους πηγαίνουν. (Άγιος Νεκτάριος)
Παρατηρώντας τις απολαύσεις της ζωής, πρόσεχε μήπως γοητευτείς! Διότι μέσα σ' αυτές, είναι κρυμμένη η παγίδα του θανάτου. Και μάλιστα ο ψαράς, δεν ρίχνει το αγκίστρι του, χωρίς δόλωμα. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
Τί είναι καλύτερο; Να βρίσκει κανείς απόλαυση για λίγες μέρες και να ικανοποιεί την επιθυμία του σώματος και να στερηθεί την αιώνια ζωή ή να δυσκολευτεί για λίγο και να αποφύγει την αιώνια καταδίκη και το τρίξιμο των δοντιών και να απολαύσει την αιώνια ζωή; (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
Η σκληρότητα στην ζωή μας για την αγάπη του Χριστού, φέρνει στην καρδιά την τρυφεράδα του Χριστού. Οι θείες ηδονές γεννιούνται από τις σωματικές οδύνες. Οι Πατέρες έδωσαν αίμα και έλαβαν πνεύμα. Με ιδρώτα και κόπο πήραν την Χάρη. Πέταξαν τον εαυτό τους και τον βρήκαν στα χέρια του Θεού. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Είναι αδύνατον να σβήσει κανείς την φλόγα της φιληδονίας, αν δεν μπορέσει να συγκρατήσει την επιθυμία της κοιλιάς του. Η αγνότητα του εσωτερικού ανθρώπου πιστοποιείται από την πρόοδο που έχει επιδειξει κανείς σ' αυτήν την αρετή. (Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος)
Κάποιος ιερομόναχος, είχε φήμη ευλαβούς και πολλοί τον θεωρούσαν σεβαστό, λόγω του εξωτερικού σχήματος, μέσα του όμως κρυφά, μολύνονταν από λογισμούς φιληδονίας. Κάποτε που επιτελούσε την Θεία Λατρεία, όταν έφτασε η ώρα του Χερουβικού ύμνου και αυτός έσκυψε ως συνήθως, διαβάζοντας την ευχή: "Ουδείς άξιος των συνδεδεμένων ταις σαρκικαίς επιθυμίες και ηδονές προσέρχεσθαι ή προσεγγίζειν ή λειτουργείν σοι, βασιλεύ της δόξης...", πέθανε ξαφνικά και η ψυχή του, τον άφησε σε αυτήν την στάση. (ΌσιοςΘεόγνωστος)
Πολέμησε την φιληδονία, για να νικήσεις τα πάθη σου. Εκείνος που απαρνήθηκε τις ηδονές, έχει αποβάλλει ολοκληρωτικά την φιλαυτία σε κάθε εκδήλωση της ελεύθερης βουλήσεώς του. Έχει αρχίσει να μισεί τον εαυτόν του, σ' αυτήν την σύντομη ζωή, για χάρη της Ουράνιας Βασιλείας έχει αποκτήσει ακράδαντη πίστη και ακλόνητα στηρίζεται στον Θεό, σε όλες τις θλίψεις και ανάγκες του. (Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
Η φιληδονία γεννάει την γαστριμαργία και την πορνεία. (Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
Πολλοί που έζησαν όλη τους τη ζωή μέσα στις ηδονές, φθάνοντας στο τέλος της ζωής τους, συνειδητοποίησαν πως τίποτα δεν απόλαυσαν, πως όλα ήταν ένα φευγαλέο όνειρο, που άφησε πίσω του μόνο πίκρα. (Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ)
Ο λόγος του Θεού δεν συγκινεί τις καρδιές των φιλήδονων, Γιατί τ' αγκάθια του πάθους πνίγουν κάθε καλό σπόρο που πέφτει μέσα τους: "...το δε εις τας άκανθας πεσόν, ούτοι είσιν οι ακούσαντες και υπο... ηδονών του βίου πορευόμενοι συμπνίγονται και ου τελεσφορούσι" (Λουκ. 8. 14), εξηγεί ο Κύριος στην παραβολή του σπορέως. (Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ)
Η φιληδονία ανοίγει την πόρτα της ψυχής μας στον εχθρό. Αν λοιπόν την πολεμήσεις με σταθερή αποφασιστικότητα πολύ δύσκολα θα σε κυριέψει οποιοδήποτε πάθος. (Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)
Κάθε σαρκική ηδονή να την λογαριάζεις ως πίκρα. Ενώ κάθε σαρκική απώλεια ως κέρδος. Να θεωρείς όλα τα πολύτιμα πράγματα σκύβαλλα. Να θεωρείς τις υγιεινές και θρεπτικές τροφές ανθυγιεινές καοι βλαβερές, γιατί εύκολα μπορούν να βλάψουν την ψυχή σου. Μοναδική σου ηδονή, ας είναι ο Χριστός, μοναδική σου ελπίδα Εκείνος, που δημιούργησε τα πάντα εκ του μηδενός. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
Όποιος έχει παραδοθεί στον υπερβολικό ύπνο και την κοιλιοδουλία, δεν είναι δυνατόν να μην μολύνεται με ηδυπαθείς κινήσεις. Όσο η ψυχή και το σώμα συγκλονίζονται απ' αυτές τις κινήσεις, τόσο ο νους ευχαριστείται με τους σαρκικούς λογισμούς και τόσο ο όλος ο άνθρωπος γίνεται ανίκανος να αντιληφτεί τις νέες και άγνωστες σ' αυτόν κινήσεις, που ενεργεί μέσα του η Χάρη του Αγίου Πνεύματος. (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ)
Όποιος αγαπά την ηδονή, λυπάται για τις κατηγορίες και την κακομεταχείρηση. (Αββάς Μάρκος)
Η ψυχή του ανθρώπου διψά την πνευματική ηδονή του Θεού, αλλά όταν δεν τη βρίσκει, καταφεύγει στην άλλη ηδονή, την σαρκική που παράγει ο διάβολος και η αμαρτία. (ΓέρονταςΕφραίμΣκήτηςΑγίουΑνδρέα)
Οι απολαύσεις των προσκαίρων παρέρχονται ως σκιά. (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
Η μεγαλύτερη ηδονή και απόλαυση είναι να ζεις, χωρίς ηδονές και απολαύσεις, διότι τότε ακριβώς έρχονται και νιώθεις τις απείρως γλυκύτερες και πνευματικές απολαύσεις! (ΓέρονταςΕπιφάνιοςΘεοδωρόπουλος)
Οι φιλήδονοι καταντούν και αιρετικοί! Η φιληδονία και η φιλοσαρκία, ψυχραίνει και εξαφανίζει την αγάπη στον Θεό. (ΓέρονταςΓερμανόςοΣταυροβουνιώτης)
Τα μάτια του χοίρου είναι έτσι φυσιολογικά φτιαγμένα, ώστε να βλέπουν αναγκαστικά στη γη και ποτέ να μην μπορούν να κοιτάξουν στον ουρανό. Έτσι είναι και η ψυχή εκείνου, που γλυκάθηκε από τις ηδονές: Αν κατρακυλήσει μια φορά στο βούρκο της ηδυπάθειας, δεν μπορεί πια να συλλογιστεί τα επουράνια... (ΕίπεΓέρων)
Η ακολασία πορώνει το μυαλό και κάνει αναίσθητη την καρδιά. (Ντοστογιέφσκι)
Στον ακόλαστο και φιλήδονο άνθρωπο, οι λύπες ξεπερνούν τις ηδονές στο μέγεθος, στον αριθμό και στην πυκνότητα. (Πλάτωνας)
Θεός για τους συνετούς ανθρώπους είναι η συνείδηση, ενώ για τους μη συνετούς είναι η ηδονή. (Πλάτωνας)
Καμμία αρετή δεν αρμόζει σε άνθρωπο που κυριαρχείται από τις σωματικές ηδονές. Οι ασυγκράτητοι στις ηδονές, είναι εντελώς ανελεύθεροι, γιατί είναι δούλοι στη χειρότερη δουλεία. (Ξενοφώντας)
Να αποφεύγεις την ηδονή, που ύστερα γεννά την λύπη. (Σόλων)
Της κακής ηδονής η τέρψη είναι σύντομη. (Ευριπίδης)
Όποιος νικάει τις ηδονές, είναι ανδρείος. (Δημόκριτος)
Να αποφεύγεις την ηδονή, που γεννά ύστερα τη λύπη. (Σόλων)
Οι Χριστιανοί πρέπει να αποφεύγουν τις τρυφές, γιατί αυτές αδυνατίζουν την πίστη και την αρετή τους. (Τερτυλλιανός)
Βυθιζόμενος κανείς στη θάλασσα της ηδονής δεν θα βρει μαργαριτάρια, αλλά χαλίκια. (Μπαλζάκ)
Οι άνθρωποι νομίζουν πως ξέρουν τι είναι απόλαυση, ενώ στην πραγματικότητα ξεριζώνουν τα φτερά τους για χάρη μιας αυταπάτης... (Ρουμί, Πέρσης Ποιητής)
Η μανία με την οποία οι άνθρωποι κυνηγούν την απόλαυση, είναι η καλύτερη απόδειξη ότι δεν είναι σε θέση να την βρουν. (Τσέστερτον)
Έχω πασχίσει να ρίξω την ψυχή μου στον άβυθο ωκεανό των απολαύσεων και των ηδονών. Ένιωσα με πόση δύναμη, σχεδόν ακατανίκητη, μια απόλαυση είναι δεμένη με μια άλλη. Γνώρισα το είδος εκείνου του ψεύτικου ενθουσιασμού, που μια απόλαυση μπορεί να διεγείρει. Δοκίμασα την ανία και το εσωτερικό ξέσκισμα που αφήνει πίσω της. Γεύτηκα τους καρπούς του δέντρου της γνώσεως και τους βρήκα πολλές φορές γεμάτους χυμούς, αλλά η χαρά αυτή δεν διαρκούσε παρά την ώρα που την δοκίμαζα, χωρίς να αφήνει μέσα μου βαθειά αχνάρια. Δεν βρήκα τον εαυτόν μου, επειδή ακριβώς τον γύρευα σε αυτούς τους λανθασμένους δρόμους... (Κίρκεργκααρντ)
Βουτηγμένος μέσα στις απολαύσεις, σταματάς να νιώθεις οποιαδήποτε ευχαρίστηση. (Ταγκόρ)
Η δίψα για ηδονή σε κάνει σκληρό. (Μπουάστ)
Όποιος αξιώθηκε να γνωρίσει το Θεό και απόλαυσε γνήσια την ηδονή αυτή, καταφρονεί όλες τις ηδονές που γεννά το επιθυμητικό της ψυχής.
Η εγκατάλειψη των ηδονών δεν αποτελεί αρετή όταν δεν γίνεται από αγάπη προς τον Θεό.
Ό,τι προξενεί ηδονή, θεραπεύεται με οδύνη.
Όποιος είναι εχθρός του κόπου, είναι φίλος της ηδονής.
Στις μεγάλες ηδονές, η λύπη γειτονεύει.
Τα σύκα είναι μαλακά, αλλά χαλούν τα δόντια. (Οι ηδονές στο τέλος τους είναι δυσάρεστες.)
Η γλύκα φέρνει πίκρα.
Ο κίνδυνος και η απόλαυση φυτρώνουν πάνω σε μια πρασιά. (Αγγλικήπαροιμία)
Μια χειμωνιάτικη μέρα, πάνω σε ένα κομμάτι επιπλέοντα πάγο, ένα πτώμα παρασυρόταν από τον καταρράκτη του Νιαγάρα. Ένας αετός το διέκρινε και όρμισε, έχωσε τα νύχια του στη λεία του και άρχισε να τρώει άπληστος. Το ρεύμα όμως έσπρωχνε τον ογκόπαγο με τον φτερωτό επιβάτη και το γεύμα του προς τον καταρράκτη. Αυτό όμως δεν ενδιέφερε καθόλου τον αετό. Πόσες φορές είχε κάνει τέτοια συμπόσια σε ταξίδι! Τα μεγάλα του φτερά ήταν έτοιμα να τον ανεβάσουν σε μια στιγμή στα ύψη. Και η στιγμή αυτή ήρθε. Ο φοβερός καταρράκτης ήταν μπροστά του, αλλά εις μάτην! Τα νύχια του, όπως είχαν χωθεί βαθειά μέσα στο παγωμένο πτώμα, κόλλησαν στον πάγο. Δεν μπορούσε να τα ξεκολλήσει. Δεν είχε και τον καιρό. Ο καταρράκτης τον παρέσυρε εις την άβυσσο. Είχε αργοπορήσει... Πόσοιπηγαίνουνέτσιστηναιώνιαάβυσσο, διότιαπορροφημένοιστιςαπολαύσειςτους,αμελούντηνέγκαιρησωτηρίατους...
Ο βασιλιάς των Ασσυρίων Σαρδανάπαλος, άσωτος πολύ στη ζωή του, θέλησε μετά τον θάνατό του, να του στήσουν στην κεντρική πλατεία το άγαλμά του από χαλκό, με την εξής επιγραφή:
"Διαβάτη πιές, φάε, χαίρε. Τα υπόλοιπα είναι μηδέν..."
Όταν κάποτε ο Αριστοτέλης την διάβασε την επιγραφή, φώναξε:
- Τι διαφορετικό θα έγραφαν στον τάφο, όχι ενός βασιλιά, αλλά ενός ταύρου;
Ο Σαρδανάπαλις παρέμεινε στην Ιστορία, σύμβολο της σαρκικής ηδονής.

***