Περί αναπηρίας

  • Όταν έχουμε κάποια αναπηρία, αν κάνουμε υπομονή και δεν γκρινιάζουμε, τότε έχουμε μεγαλύτερο μισθό. Γιατί όλοι οι ανάπηροι αποταμιεύουν. Ένας κουφό αυτί, ένας τυφλός από το τυφλό μάτι, ένας κουτσός από το κουτσό πόδι. Είναι μεγάλη υπόθεση! Αν κάνουν και λίγο αγώνα κατά των ψυχικών παθών, δοξολογώντας το Θεό, θα έχουν να λάβουν και στεφάνια από τον Θεό και θα έχουν την καλύτερη θέση στον Παράδεισο, μαζί με τους Ομολογητές και τους Μάρτυρες. Βλέπεις, οι ανάπηροι πολέμου παίρνουν σύνταξη, παίρνουν και παράσημα. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Όταν οι ανάπηροι καταλάβουν, ότι η αναπηρία είναι ευλογία από τον Θεό, τοποθετούνται σωστά και απαλλάσσονται από την μειονεκτικότητα. Όταν ένα μικρό παιδί έχει κάποια αναπηρία και δεν έχει βοηθηθεί, ώστε να χαίρεται για την αναπηρία του, τότε έχει ελαφρυντικά, αν αισθάνεται μειονεκτικά. Αλλά, αν μεγαλώσει και παραμένει η μειονεκτικότητα, σημαίνει ότι δεν έχει συλλάβει το βαθύτερο νόημα της ζωής. Αν το παιδί καταλάβει και αντιμετωπίσει με δοξολογία την αναπηρία του, ο Θεός θα το κατατάξει με τους Ομολογητές και τους Μάρτυρες. Στην άλλη ζωή ο Θεός θα του πει: «Έλα, παιδί μου, κάθισε πια αιώνια άνετα σ' αυτήν την πολυθρόνα». Γι' αυτό λέω, χίλιες φορές να είχα γεννηθεί καθυστερημένος διανοητικά, τυφλός, κουφός, γιατί θα είχα να λάβω τότε από τον Θεό. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
  • Για ένα αγόρι μια αναπηρία δεν είναι και τόσο βαρύ· για μια κοπέλα όμως, που θέλει να αποκατασταθεί, είναι δύσκολο. Ιδίως οι τυφλοί πόσο δυσκολεύονται! Οι καημένοι δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν· όταν περπατούν, σκοντάφτουν... Στην προσευχή μου ζητώ από τον Θεό να δώσει στους τυφλούς τουλάχιστον λίγο φως, για να μπορούν κάπως να αυτοεξυπηρετούνται. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
  • Χθές βράδυ, την ώρα που πήγαινα στον ναό για την αγρυπνία, είδα σε μια άκρη έναν πατέρα με ένα παιδάκι σε αναπηρικό καροτσάκι. Πλησίασα, αγκάλιασα τον μικρό και τον φίλησα. «Είσαι ένας άγγελος, του είπα, το ξέρεις;». Και στον πατέρα του είπα: «Μεγάλη τιμή για σένα να υπηρετείς έναν άγγελο. Να χαίρεστε, γιατί θα πάτε και οι δύο στον Παράδεισο». Έλαμψαν από χαρά τα πρόσωπά τους, γιατί ένιωσαν την Θεϊκή παρηγοριά. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Πόσοι πατέρες έρχονται και μου λένε: «Το δικό μου το παιδί να είναι σπαστικό; Γιατί να το κάνει έτσι ο Θεός; Δεν μπορώ να το αντέξω». Πόση αναίδεια προς τον Θεό έχει αυτή η αντιμετώπιση, πόσο πείσμα, πόσο εγωισμό. Αυτοί, αν τους βοηθήσει ο Θεός, θα γίνουν χειρότεροι. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Στον κόσμο όταν ήμουν, γνώριζα έναν καθυστερημένο διανοητικά, που οι συγγενείς του, όταν πήγαιναν κάπου με καμμιά συντροφιά, δεν τον έπαιρναν μαζί τους, για να μην ντροπιαστούν! Και εμένα με κορόϊδευαν, επειδή καταδεχόμουν να συζητάω μαζί του. Εγώ όμως τον είχα σε καλύτερη θέση στην καρδιά μου, από ό,τι εκείνους. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Στην μητέρα ενός παιδιού που έπασχε από σύνδρομο Down, είπε ο Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης: Όταν ο Γιωργάκης ανέβει πάνω, θα του πει ο Χριστός: ''Διάλεξε σε ποιό κελλάκι θέλεις να μείνεις!''. Και εκείνος θα πει: ''Χριστούλη μου, θέλω και την μανούλα μαζί μου...!''. Και έτσι ο Χριστός, θα σας βάλει όλους μαζί στον Παράδεισο...
  • Οι άνδρες πρέπει ν' αποφεύγουν να έρχονται σε ερωτική επαφή τις Κυριακές και τις γιορτές, για να μην γεννιούνται ανάπηρα παιδιά. (ΆγιοςΓεώργιοςΚαρσλίδης)
  • Ο Χριστός όταν είδε μπροστά του τον παράλυτο, δεν του είπε: "γίνου καλά, σήκω πάνω", αλλά του λέει: "τέκνον, αφέωνται σοι αι αμαρτίαι". Άρα η παραλυσία του οφειλόταν στις αμαρτίες του. (Όσιος Άνθιμος της Χίου)
  • Δεν υπάρχουν άτομα με ειδικές ανάγκες, αλλά άτομα με ειδικές ικανότητες.