Περί απάτης

  • Απατεώνας πρέπει να ονομάζεται μόνο εκείνος, που χρησιμοποιεί την απάτη για να αδικήσει και όχι εκείνος, που την χρησιμοποιεί με τις καλές προθέσεις. Διότι αν η πράξη της απάτης δεν είναι πάντοτε κακή, αλλά γίνεται καλή ή κακή, ανάλογα με την προαίρεση των δραστών, τότε παραιτήσου της κατηγορίας περί απάτης και απόδειξε, ότι εγώ χρησιμιποιήσα την απάτη, για κακό σκοπό. Όταν η απάτη χρησιμοποιείται για καλό, όχι μόνο δεν έχουμε μομφές και κατηγορίες, αλλά και δίκαιο είναι να επαινείται ο απατών από τους απατώμενους, αν φυσικά θέλουν να είναι ευγνώμονες. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Οι κυνηγοί πτηνών και ψαριών πιάνουν τα θηράματά τους με δολώματα. Προτείνουν την τροφή που τους αρέσει και πίσω απ΄αυτό κρύβουν την παγίδα. Παρόμοιο είναι και το έργο των κάθε λογής απατεώνων. Προτείνουν πρώτα τα αρεστά, τα γλυκά και ύστερα επιφέρουν τα φρικτά και λυπηρά. Όσοι όμως αληθινά αγαπούν και φροντίζουν, κάνουν τελείως το αντίθετο. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Τίποτε δεν είναι ευκολότερο από το να εξαπατάς τον εαυτό σου, αφού κάθε άνθρωπος κρίνει τον εαυτό του χαριστικά, θεωρώντας ως συμφέροντα τα ευχάριστα. Πλάνη είναι, το να μην γνωρίζει κανείς τον Θεό, όπως πρέπει. Ο διάβολος εισάγει πάντοτε κατά τρόπο απατηλό την πλάνη, μαζί με την αλήθεια και την επικαλύπτει με ομοιώματα αληθείας, ώστε να ελκύει αυτούς που εύκολα εξαπατώνται. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Δεν υπάρχει τίποτα ευκολότερο, από το να εξαπατά κανείς τον εαυτόν του, αφού κάθε άνθρωπος κρίνει τον εαυτόν του χαριστικώς, θεωρώντας ως συμφέροντα τα ευχάριστα. (Μέγας Βασίλειος)
  • Το ότι οι αναστενάρηδες, στην γιορτή του Αγίου Κωνσταντίνου, πατούν σε αναμμένα κάρβουνα και δεν καίγονται, αυτό είναι δαιμονικό και απατεωνιά. Το ότι χορεύουν κρατώντας κάποια εικόνα ή τον σταυρό είναι αναίδεια και άρνηση πίστεως. Απομακρύνεται η Χάρη του Θεού, γι' αυτό τους βοηθάει ο διάβολος. Είναι δυνατόν να μην τους βοηθήσει; Δικαιούνται την βοήθειά του! Αλλά είναι και η δική τους πονηριά που βοηθάει. Αυτοί πηγαίνουν προηγουμένως και ετοιμάζουν τον τόπο. Καίνε δηλ. ξύλα από πλατάνια που αφήνουν πολλή στάχτη και ξέρουν που πατούν, όταν χορεύουν. Γιατί δεν καίνε πουρνάρια ή κουμαριές που κρατάνε κάρβουνο; Ας τους ετοιμάσει άλλος την φωτιά και ας πάνε μετά εκεί να χορέψουν! Οι δαίμονες είναι μέσα στην φωτιά της κολάσεως και δεν καίγονται χρόνια, αιώνες τώρα. Αυτό να θαυμάζεις και όχι αυτούς που πατούν λίγο πάνω στα κάρβουνα και στην στάχτη, χωρίς να καίγονται (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Εκείνον που μιλά με τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, οι υπερόπτες που νοσούν από υπερηφάνεια, τον αποστρέφονται ως υπερόπτη και υπερήφανο (!), γιατί πληγώνονται μάλλον με τα λόγια του, αντί να έρχονται σε κατάνυξη. Αντίθετα, εκείνον που μιλάει τορνευτά και επιδέξια λόγια από το μυαλό του ή από μαθήματα και εξαπατά τους άλλους σχετικά με τη σωτηρία, αυτόν τον υπερεπαινούν και τον παραδέχονται. Και έτσι δεν υπάρχει ανάμεσά τους κανείς, που να μπορεί να διακρίνει και να δει τα πράγματα όπως πράγματι είναι. (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)
  • Εύκολα απατά κάθετι το ευχάριστο. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
  • Εξαπατούν εαυτούς, όσοι με αυτοπεποίθηση ισχυρίζονται, ότι γνωρίζουν καλά τους ανθρώπους και γι' αυτό δεν επιτρέπουν να εξαπατηθούν από αυτούς. Ποιός μπορεί να γνωρίζει τι είδους πνεύμα ενεργεί μέσα σε κάθε άνθρωπο; Ποιός άλλος παρά ο Θεός, που γνωρίζει τα κρύφια της καρδιάς. Ακόμα και μεγάλοι Άγιοι, είχαν σφάλλει στην κρίση τους για ανθρώπους. Για παράδειγμα, ο Μέγας Βασίλειος νόμιζε άγιο άνθρωπο, κάποιον υποκριτή αιρετικό, τον οποίο μάλιστα και υποστήριξε έναντι πολλών, που τον αμφισβητούσαν, μέχρι που κάποτε πείστηκε για την πλάνη αυτού του ανθρώπου και απογοητέυτηκε οικτρά. Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, είχε βαπτίσει κάποιον φιλόσοφο, ονόματι Μάξιμο και τόσο πολύ τον είχε συμπαθήσει, που τον φιλοξενούσε μάλιστα και μοιραζόταν το φαγητό μαζί του. Όμως ο Μάξιμος, ήταν άνθρωπος επικίνδυνος και πονηρός σαν φίδι. Μάλιστα κατάφερε με δολοπλοκίες και δωροδοκίες, να πείσει κάποιους Κωνσταντινουπολίτες, να τον αναγνωρίσουν ως Πατριάρχη, στη θέση του Αγίου Γρηγορίου! Όταν ύστερα από μια θυελλώδη αναταραχή, έλαμψε η αλήθεια και ορισμένοι επέπληξαν τον Άγιο Γρηγόριο, επειδή είχε κοντά του, τον μεγαλύτερο εχθρό του, ο Άγιος αποκρίθηκε: ''Δεν φταίμε αν δεν διακρίνουμε την πονηριά κάποιου ανθρώπου. Ο Θεός μόνο γνωρίζει τα κρύφια της καρδιάς των ανθρώπων. Οι εντολές Του μας λένε, να ανοίγουμε τις καρδιές μας με πατρική αγάπη προς όλους, όσοι έρχονται σε εμάς''. (ΆγιοςΝικόλαοςΒελιμίροβιτς)
  • Σε ξεγέλασε ο φίλος σου ή κάποιος, που του είχες ανοίξει την καρδιά σου; Από Μένα ήταν αυτό... Εγώ επέτρεψα να σε αγγίξει αυτή η απογοήτευση, για να μάθεις, ότι ο καλύτερος φίλος σου είναι ο Κύριος. (Άγιος Σεραφείμ της Βίριτσα)
  • Πλάνη είναι η εκτροπή από την αλήθεια, με την μέθοδο της απάτης. (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
  • Το να εξαπατάς τον ευατόν σου είναι ό,τι χειρότερο. (Πλάτωνας)
  • Μπορείς να εξαπατήσεις λίγο κόσμο, για όλο τον καιρό. Και μπορείς να εξαπατήσεις όλο τον κόσμο, για λίγο καιρό. Δεν μπορείς όμως να εξαπατήσεις όλο τον κόσμο, για όλο τον καιρό. (Λίνκολν)
  • Δίπλα στον βλάκα στριφογυρνάει και ο απατεώνας. (Μπαλζάκ)
  • Ό,τι δεν κατορθώνει η δορά (δέρμα) του λιονταριού, το επιτυγχάνει η δορά της αλεπούς. (Λύσανδρος)
  • Θανατηφόρα δηλητήρια συχνά κρύβονται κάτω από γλυκό μέλι. (Οβίδιος)
  • Η απάτη είναι ψεύτικος δρόμος προς την ευτυχία. (Χουλ)
  • Το χειρότερο είδος απάτης, δεν είναι η προσπάθεια να εξαπατήσεις τους άλλους, αλλά τον εαυτόν σου. (Ρουσώ)
  • Αν με γελάσει ο άνθρωπος μια φορά, ντροπή δική του, αν με γελάσει δύο φορές, ντροπή δική μου.
  • Ο γάτος και αν αλευρωθεί, ο ποντικός τον ξέρει.
  • Εγώ γελάω δώδεκα και δεκατρείς εμένα.
  • Ο έξυπνος αν γελαστεί για λίγο δε γελιέται...(την πατάει άσχημα)
  • Η υπόσχεση και η απάτη είναι κλαδιά του ίδιου δένδρου.
  • Η μεγάλη εμπιστοσύνη είναι η μάνα της απάτης.
  • Και αυγό να πάρεις απ' αυτόν, κρόκο δεν θα βρεις.
  • Πουλά αυγό χωρίς κρόκο.
  • Ο διάβολος γίδια δεν είχε και γάλα πούλαγε.
  • Ο στόκος κρύβει τις τύφλες του μαραγκού.
  • Όποιος απατά, θα απατηθεί αύριο.
  • Όποιος φοβάται την απάτη, είναι μαθημένος να απατά.
  • Το δόλωμα πιάνει το ψάρι και όχι το αγκίστρι.
  • Το πήρε για τριαντάφυλλο, μα βρέθηκε τσουκνίδα.
  • Γέλα με να σε γελώ, να περνάμε τον καιρό.
  • Του 'ριξε στάχτη στα μάτια.
  • Πράσινα άλογα.
  • ΟΑββάςΜάρκελλος, ασκήτευε σε μια σπηλιά, στους πρόποδες τουΛιβάνου, κοντά σε μια μικρή πόλη. Ήταν πράος και καλοσυνάτος άνθρωπος, γι΄αυτό είχε κερδίσει την εμπιστοσύνη των κατοίκων της περιοχής. Σε αυτόν τον τόπο, ο αββάς έμεινε 6 χρόνια και δοκίμασε πολλούς πειρασμούς από τους δαίμονες, που προσπαθούσαν με κάθε μέσο να τον απομακρύνουν από τη σπηλιά και τη ζωή της ησυχίας. Ωστόσο ο γενναίος ασκητής, υπέμεινε τα πάντα με θαυμαστή καρτερία. Τελικά ο διάβολος δοκίμασε και τούτο το τέχνασμα: Μετασχηματίστηκε και πήρε την μορφή του αββά Μάρκελλου (!) και άρχισε να τριγυρνάει στους δρόμους της πόλης. Όταν έβλεπε γυναίκα να βαδίζει μόνη της, την πλησίαζε και χρησιμοποιώντας άπρεπα λόγια, την παρακινούσε να πέσει στην αμαρτία μαζί του, λέγοντας μάλιστα πως δεν είναι τάχα κακό να πορνεύει κανείς κρυφά. Αυτά τα έκανε ο παμπόνηρος, όχι μία και 2 φορές, αλλά πολλές. Οι γυναίκες ανέφεραν το γεγονός αυτό στους άντρες τους και έτσι το σκάνδαλο κυκλοφόρησε σε όλη την πόλη. Μια μέρα λοιπόν, συγκεντρώθηκαν οι άντρες στον κεντρικό ναό και εκεί ο αρχιερατικός επίτροπος, που είχε έρθει για να διερευνήσει την υπόθεση, κάλεσε τις γυναίκες και τις ρώτησε: ''Είναι αλήθεια πως έχουν έτσι τα γεγονότα;''. Εκείνες τότε, περισσότερες από 20, απάντησαν με βεβαιότητα: ''Όχι μία και δύο, αλλά πολλές φορές μας πίεσε να αμαρτήσουμε μαζί του!''. Δυστυχώς, κανείςτουςδενφαντάστηκε, πωςόλααυτάαποτελούσανμιακαλοστημένηδαιμονικήπλεκτάνη.Έτσι αποφασίστηκε να πάνε μερικοί γεροδεμένοι νέοι και να διώξουν τον γέροντα με την βία από την σπηλιά και από την περιοχή τους. Πήγαν λοιπόν, τον ξυλοκόπησαν άγρια, του μάδησαν τα γένεια, τον έσυραν έξω από την σπηλιά και τον άφησαν καταματωμένο στη μέση του δρόμου. Αργότερα τον βρήκαν κάποιοι περαστικοί από τη Βηρυττό, τους οποίους παρακάλεσε να τον μεταφέρουν στην σπηλιά του. Εκεί σιγά-σιγά συνήλθε. Μαοιάντρεςτηςπόλης, πήγαινανκάθετόσοκαιτονενοχλούσαν, τονέβριζαν, τονεξευτέλιζαν. 18 μήνεςκράτησεαυτήηκατάσταση. ΟαββάςΜάρκελλος, ούτεγογγούσε, αλλάκαιούτεδιαμαρτύρονταν. ΜόνοευχαριστούσετοΘεόκαιΤονπαρακαλούσε, γιατηνσωτηρίατωνχλευαστώντου.Τελικά, όλη η δαιμονική πλεκτάκη αποκαλύφτηκε με όνειρο στον αρχιερατικό επίτροπο, πως όσα απέδωσαν στον γέροντα Μάρκελλο, ήταν δαιμονική φαντασία! Τότεοινεαροίπουτονείχανκακοποιήσει, καθώςκαιοιγυναίκεςπουτονείχανκατηγορήσει, άρχισανναδαιμονίζονταικαιναβγάζουναφρούςαπότοστόματους!Και όταν μαθεύτηκε η πλεκτάνη σε όλους, οι κάτοικοι της περιοχής, μετανοημένοι έτρεξανναζητήσουνσυγχώρεσηαπότοναββάΜάρκελλοκαιναπάρουντηνευλογίατου. ΜαοαββάςέφυγεκρυφάγιατοόροςτηςΝιτρίας... Γι' αυτό ό,τι βλέπουμε και ακούμε, να βάζουμε πάντα ένα ερωτηματικό. Μπορεί να είναι δαιμονική πλεκτάνη και να εξαπατηθούμε οικτρά, από τον τεχνίτη διάβολο...
  • Επί βασιλέως του Γεωργίου του Α΄, μερικά άλογα των βασιλικών στάβλων, έπαθαν ψώρα. Ο Βαυαρός κτηνίατρος Κλάουζεν έδωσε μια αλοιφή, για να αλείψουν μ΄αυτήν τις πληγές τους. Η αλοιφή ήταν πράσινη και όπως ήταν φυσικό, έγινα πράσινα και τα άλογα. Πολλά όμως από αυτά, δεν γιατρεύονταν. Αναγκάστηκαν λοιπόν, άλλα να τα πουλήσουν και άλλα να τα χαρίσουν στους χωρικούς. Ανάμεσα στους χωρικούς, ήταν και κάποιος Γιώργιος Πρόκας, από τη Θήβα. Πήρε 2 τέτοια πράσινα άλογα και πήγε στο Άργος να τα μεταπουλήσει. Τα είδαν εκεί οι χωρικοί και τους έκαναν μεγάλη εντύπωση. Ο Πρόκας τότε τους είπε, ότι πρόκειται για μια ειδική, σπάνια ράτσα αλόγων, που μόνο ο βασιλιάς και αυτός είχαν το δικαίωμα, να τα φέρουν από το εξωτερικό. Οι χωριάτες τον πίστεψαν και θέλησαν να τα αγόρασαν. Λίγες όμως μέρες αργότερα, αποκαλύφτηκε η απάτη και η αστυνομία έπιασε τον Πρόκα. Από τότε, όταν κανείς προσπαθεί να μας ξεγελάσει σε κάτι, λέμε συνήθως, ότι πήγε να μας πουλήσει πράσινα άλογα.