Περί μαρτυρίας-μαρτύρων του Χριστού

  • Αν ο Χριστός Σταυρώθηκε και έχυσε το Αίμα Του για εκείνους που Τον μισούν, τί δεν θα κάνει για εκείνους, που έχυσαν το αίμα τους, εξαιτίας της πίστεώς τους προς Αυτόν; (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Προς χάριν του Χριστού, ας προσφέρουμε με τόσο μεγάλη προθυμία το αίμα μας, με όση μπορούμε να χύσουμε το νερό. Και με τόση ευκολία ας θυσιάζουμε το σώμα μας, με όση ευκολία βγάζουμε το ρούχο από πάνω μας. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Πολλοί μάρτυρες, όταν επρόκειτο να οδηγηθούν προς το θάνατο, έγιναν χλωμοί και τους έπιασε φόβος και αγωνία. Αλλά και γι' αυτό είναι πιο αξιοθαύμαστοι, γιατί αν και φοβήθηκαν τον θάνατο, δεν τον απέφυγαν για χάρη του Ιησού. Και αυτός ο θάνατος, φανερώνει την αδυναμία και την γελοιοποίηση των δαιμόνων. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Άκουσε αυτούς, που είδαν τα πρόσωπα των Μαρτύρων, κατά την ώρα των αγώνων τους! Πως, ενώ τους μαστίγωναν και τους ξέσχιζαν τις σάρκες, αυτοί ήταν γεμάτοι χαρά και αγαλλίαση!... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Το να πάσχει κανείς κάτι για τον Χριστό, είναι γλυκύτερο από κάθε παρηγοριά. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Είναι δυνατόν κάποιος και μαστιγόμενος, να αισθάνεται ευχαρίστηση, όταν πάσχει για τον Χριστό. Όπως ακριβώς οι τρεις Παίδες στο καμίνι της φωτιάς τραγουδούσαν χαρούμενοι, έτσι αισθανόμαστε και εμείς στις θλίψεις. Και όπως εκεί, η δροσιά δεν προερχόταν από την φύση της φωτιάς, αλλά από το Πνεύμα το Άγιο, που δρόσιζε την φωτιά, έτσι και εδώ. Εκείνο που γεννάει την χαρά, δεν είναι το ποιόν της θλίψεως, αλλά το ότι πάσχει κανείς για τον Χριστό. Το Πνεύμα το Άγιο, δροσίζει στις θλίψεις και κάνει τον πιστό να αισθάνεται άνεση και μέσα στις δοκιμασίες. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Εσύ ο ειδωλολάτρης (και άπιστος), δείξε μου κάποιον, που να έμεινε ατάραχος στα βασανιστήρια χάρη της θρησκείας του, όπως εγώ έχω να σου δείξω μύριους, σε όλα τα μέρη της οικουμένης μάρτυρες, που βασανίζονται για την ευσέβεια. Ποιός υπέμεινε με γενναιότητα, όταν του ξερρίζωναν τα νύχια, όταν του έσπαγαν τις αρθρώσεις σιγά - σιγά, του ξέσχιζαν το σώμα, όταν τον βασάνιζαν στο κεφάλι, όταν του τρυπούσαν τα οστά, όταν τον τηγάνιζαν, όταν τον έριχναν μέσα σε πίσσα που κόχλαζε; Αυτά τα κατορθώματα, μπορείς πουθενά αλλού να μου τα δείξεις, εκτός από τους Χριστιανικούς Μάρτυρες; (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Τους Μάρτυρες τους αγαπάμε, όχι απλώς επειδή βασανίζονται, αλλά επειδή για τον Χριστό βασανίζονται. Αν δεις για τον Θεό να νηστεύουν, να θαυμάζεις την νηστεία τους. Αν όμως δεις να νηστεύουν, όχι για τον Θεό και σύμφωνα με τις εντολές Του, τότε αυτούς να τους αποστρέφεσαι περισσότερο, από ότι αποστρέφεσαι τους μέθυσους και εκείνους, που λόγω της μέθης ασχημονούν και διασκεδάζουν αισχρά. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Οι Μάρτυρες του Θεού δεν θυσιάστηκαν για εμάς και όμως τρέχουμε όλοι μαζί, να τους τιμήσουμε. Και αν εμείς τρέχουμε για την τιμή τους, παρόλο που δεν θυσιάστηκαν για εμάς, ο Χριστός, για Τον οποίο αποκεφαλίσηκαν, τί τιμή θα τους επιφυλάσσει!!!... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Δεν είναι το ίδιο, το να χάσεις το κεφάλι σου μέσα σε ένα στιγμιαίο σκύψιμο, με το να παλεύεις τόσο χρόνο με τόσους πόνους, με τόσους φόβους, με απειλές, με φυλακές, με απαγωγές, με δικαστήρια, με χέρια δημίων, με αδιάντροπες γλώσσες συκοφαντών, με προσβολές, με ύβρεις, με κοροϊδιές... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Μάρτυρας δεν είναι μόνο εκείνος που τον κρεμούν στο ξύλο. Αν ήταν έτσι, θα ήταν στεφάνων ο Ιώβ. Και όμως, έπαθε φοβερότερα πράγματα από πολλούς μάρτυρες. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Αν πιστεύεις να είσαι έτοιμος να υποφέρεις... Αν δεν υποφέρεις, σημαίνει πως δεν πιστεύεις. Δηλ. δεν είναι υπέροχα τα όσα μας υποσχέθηκε ο Θεός, ώστε χάριν αυτών, να προτιμά κανείς μύριους θανάτους; Έχει υποσχεθεί βραβεία ο Θεός, τη Βασιλεία των Ουρανών, την Αθανασία και την Αιώνια Ζωή. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ας προετοιμαζόμαστε για τον καιρό του μαρτυρίου. Οι μάρτυρες περιφρόνησαν τη ζωή τούτη. Εσύ να περιφρονήσεις τις απολαύσεις. Εκείνοι έριξαν τα σώματά τους στη φωτιά. Εσύ να ρίξεις τα χρήματά σου, στα χέρια των φτωχών. Εκείνοι καταπάτησαν τα αναμμένα κάρβουνα. Εσύ να σβήσεις τη φλόγα της επιθυμίας. Φαίνονται ενοχλητικά αυτά, όμως επιφέρουν κέρδος... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ούτε να ρίχνουμε τον εαυτόν μας αλόγιστα στο μαρτύριο, διότι κάτι τέτοιο είναι θρασύτητα. Ούτε να υποχωρούμε, όταν συρόμαστε και μας αναγκάζουν τα πράγματα, διότι κάτι τέτοιο δείχνει δειλία. Αλλά και αν μας καλεί το κήρυγμα (για ομολογία και μαρτύριο), να μην αρνούμαστε. Γενικά, αν δεν υπάρχει η ανάγκη ή κάλεσμα της ευσεβείας, ας μην τρέχουμε μόνοι μας στο μαρτύριο. Διότι κάτι τέτοιο είναι επίδειξη και περιττή προθυμία - φιλοτιμία. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Τον Μάρτυρα δεν τον κάνει, μόνο ο βασανιστικός θάνατος. Τον κάνει και η πρόθεσή του, η προαίρεσή του. Πολλές φορές δηλ. πλέκεται το στεφάνι του μαρτυρίου, όχι μόνο από το τέλος κάποιου, αλλά και από την πρόθεση της καρδιάς του. Και τον ορισμό του μαρτυρίου, δεν τον δίνω εγώ, αλλά ο Απόστολος Παύλος, όταν λέει: ''Καθημερινά πεθαίνω'' (Α' Κορινθίους 15,31). Πώς πεθαίνεις καθημερινά, Παύλε; Πώς είναι δυνατόν σε ένα θνητό σώμα, να δεχτείς μυρίους θανάτους; Με την πρόθεση, με το να προετοιμάζεσαι καθημερινά, για τον μαρτυρικό θάνατο. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Δεν μακαρίζω τόσο τον Απόστολο Παύλο επειδή ανέβηκε στους ουρανούς, όσο τον μακαρίζω επειδή τον έριξαν στη φυλακή! Δεν τον μακαρίζω τόσο επειδή άκουσε άρρητα ρήματα, όσο επειδή υπέφερε τα δεσμά (τα δεσμά για τον Χριστό)! Δεν τον μακαρίζω τόσο επειδή ανέβηκε στον τρίτο ουρανό, όσο για τα δεσμά του. Ω, μακάριες αλυσίδες! Ω, μακάρια χέρια που στολίστηκαν απ' αυτήν την αλυσίδα! Αν μου έδινε κάποιος τη δύναμη να αναστήσω νεκρούς, θα προτιμούσα τις αλυσιδες του Παύλου... Αυτό είναι το πιο μεγάλο χάρισμα απ' όλα, πιο μεγάλο και από το να σταματήσεις την πορεία του ηλίου και του φεγγαριού. Πιο μεγάλο και από το να κινείς τη γη και από το να διώχνεις τους δαίμονες... Δεν αξίζει να είσαι δεμένος για το Χριστό μόνο για να κερδίσεις τη Βασιλεία των ουρανών, αλλά επειδή υποφέρουμε για το Χριστό. Δεν τους μακαρίζω επειδή θα πάνε στους ουρανούς, αλλά επειδή είναι δεμένοι για τον Κύριο των Ουρανών. Πόση πνευματική ανύψωση δεν αισθάνεται κάποιος που ξέρει, ότι τον έδεσαν για τον Χριστό! Πόση ευχαρίστηση, πόσην τιμή! όσοι είναι δεμένοι για το Χριστο είναι πιο δυνατοί από τους λυμένους. Μπήκε η αλυσίδα του Παύλου στη φυλακή και μεταμορφώθηκε η φυλακή σε Εκκλησία και όλους τους έκανε σώμα Χριστού... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Τί υπάρχει ισάξιο του Προφήτη Δανιήλ ή των Τριών Παίδων; Προ Χριστού, προλαβαίνουν τρόπο τινά και υπακούουν στο πρόσταγμα του Ευαγγελίου και θυσίασαν τη ζωή τους, για την δόξα του Θεού. Και δεν είναι θαυμαστοί μόνο γι' αυτό, αλλά και για το ότι δεν ενεργούσαν σποβλέποντας σε μισθό. Έλεγαν: ''Είναι για εμάς αρκετός ο μισθός, ότι πεθαίνουμε, για τον Θεό!''... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Κάποτε κηρύχτηκε διωγμός και άναψε σφοδρός ο πόλεμος κατά της Εκκλησίας. Τότε συνελήφθηκαν δύο Χριστιανοί. Ο ένας ήταν έτοιμος να υποστεί τα πάντα. Ο άλλος ήταν έτοιμος και ανδρείος, μόνο στο να του κόψουν το κεφάλι. Τα άλλα βασανιστήρια, τα φοβόταν. Πώς λοιπόν, τα οικονόμησε ο Θεός; Όταν ο δικαστής κάθισε στο βήμα, διέταξε να αποκεφαλίσουν εκείνον που για όλα ήταν έτοιμος, ενώ τον άλλον, αφού τον κρέμασε, τον έγδερνε, όχι μία ή δύο φορές, αλλά πολλές φορές και τον περιέφερε σε όλες τις πόλεις. Γιατί άραγε επέτρεψε ο Θεός να γίνει αυτό; Για να θεραπεύσει με τα βασανιστήρια, την ολιγοψυχία του, για να του διώξει κάθε δειλία, για να μην φοβάται και να μην τρέμει, για οποιοδήποτε μαρτύριο... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Αγαπώ τις μνήμες των Μαρτύρων, όταν μάλιστα συμβαίνει να είναι γυναίκες που αγωνίζονται. Όσο το σκεύος είναι ασθενέστερο, τόσο και η Χάρις είναι μεγαλύτερη και το βραβείο λαμπρότερο και τόσο η νίκη πιο περίφημη. Όχι τόσο για το ασθενικό σώμα των γυναικών, όσο διότι με εκείνες που άλλοτε ο διάβολος νίκησε, απ' αυτές τώρα κυριεύεται και νικιέται... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Το διαμάντι όταν χτυπιέται, δεν υποκύπτει, δεν μαλακώνει. Το σίδερο όμως, που χτυπάει το διαμάντι, διαλύεται. Έτσι και οι ψυχές των Αγίων: Βασανίζονταν τόσο πολύ και όμως δεν πάθαιναν κανένα κακό, ενώ διέλυαν και την δύναμη των εχθρών, που τους χτυπούσαν. Τους κατοτρόπωναν, τους εξευτέλιζαν και τους έδιωχναν νικημένους από τους αγώνες, ύστερα από πολλά και αβάσταχτα χτυπήματα... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Αν θέλει η βασίλισσα (Ευδοξία) να με εξορίσει, ας με εξορίσει. Όλος ο τόπος, είναι ''τόπος Κυρίου''. Αν θέλει να με πριονίσει, ας με πριονίσει. Έχω υπόδειγμα τον Προφήτη Ησαϊα. Αν θέλει να με πετάξει στο πέλαγος, θυμάμαι τον Προφήτη Ιωνά. Αν θέλει να με ρίξει στα θηρία, θυμάμαι τον Προφήτη Δανιήλ, που τον βάλανε στο λάκκο των λεόντων. Αν θέλει να με λιθοβολήσει, ας με λιθοβολήσει. Έχω υπόδειγμα τον Πρωτομάρτυρα Στέφανο. Αν θέλει να μου κόψει το κεφάλι, ας μου το κόψει. Έχω υπόδειγμα τον Ιωάννη τον Βαπτιστή. Αν θέλει να μου πάρει τα υπάρχοντά μου, ας τα πάρει. Γυμνός γεννήθηκα, γυμνός και θα πεθάνω... (Ιερός Χρυσόστομος - Λόγια του Αγίου, λίγο πριν τον εξορίσει η αυτοκράτειρα - βασίλισσα Ευδοξία.)
  • Να μακαρίσεις αληθινά αυτόν που μαρτύρησε, για να γίνεις μάρτυρας κατά την προαίρεση και θα καταλήξεις ν' αξιωθείς τους ίδιους μισθούς με εκείνους, χωρίς να διωχθείς, χωρίς να καείς στην φωτιά, χωρίς να μαστιγωθείς... (Μέγας Βασίλειος)
  • Οι μάρτυρες οδηγούνται στον τόπο της σφαγής και σκιρτούν από χαρά. Διότι ο πόθος της αιωνίου ζωής, εξαλείφει την οδύνη της σφαγής. Δεν βλέπει ο μάρτυρας τους κινδύνους, αλλά τους στεφάνους. Δεν φρίττει για τις πληγές, αλλά αριθμεί τα βραβεία. Δεν βλέπει κάτω τους δημίους που τον μαστιγώνουν, αλλά σκέπτεται τους αγγέλους που επευφημούν στον ουρανό. Δεν ασχολείται με τους προσωρινούς κινδύνους, αλλά μελετά τα αιώνια έπαθλα. (Μέγας Βασίλειος)
  • Μαρτύρησε με την συνείδηση, πέθανε για την αμαρτία, απονέκρωσε ό,τι σε συνδέει με την αμαρτωλή κατάσταση και έχει γίνει μάρτυρας κατά την προαίρεση. (Μέγας Αθανάσιος)
  • Αυτός που θα αξιωθεί να μαρτυρήσει, πρέπει να έχει πολλή ταπείνωση και να αγαπάει πολύ τον Χριστό. Αν προχωρήσει εγωιστικά στο μαρτύριο, θα τον εγκαταλείψει η Χάρη και θα αρνηθεί τον Χριστό. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Για τον Άγιο που προχωρεί στο μαρτύριο, η αγάπη του για τον Χριστό είναι ανώτερη από τον πόνο, γι' αυτό και τον εξουδετερώνει. Το μαχαίρι του δημίου το ένιωθαν οι Μάρτυρες, γλυκύτερο και από το δοξάρι του βιολιού. Όταν φουντώσει η αγάπη για τον Χριστό, τότε το μαρτύριο είναι πανηγύρι• η φωτιά ανακουφίζει καλύτερα από λουτρό, γιατί το κάψιμο χάνεται από το κάψιμο της Θείας αγάπης. Το γδάρσιμο είναι χαΐδεμα. Ο Θείος έρωτας παίρνει την καρδιά, παίρνει και το μυαλό, και τρελλαίνεται ο άνθρωπος. Δεν καταλαβαίνει ούτε πόνο, ούτε τίποτε, γιατί ο νους του είναι στον Χριστό και πλημμυρίζει η καρδιά του από χαρά. Πόσοι Άγιοι πήγαιναν στο μαρτύριο και ένιωθαν τέτοια χαρά, λες και πήγαιναν σε πανηγύρι! Ο Άγιος Ιγνάτιος (η μνήμη του τιμάται στις 20 Δεκεμβρίου), έτρεχε στο μαρτύριο και φώναζε: «Αφήστε με να μαρτυρήσω, αφήστε με να με φάνε τα θηρία». Την χαρά που ένιωθε εκείνος, δεν την αισθάνεται ούτε ένας νεαρός ερωτευμένος που λέει: «Θέλω αυτήν να παντρευτώ και δεν υπολογίζω κανέναν, ούτε μάνα ούτε πατέρα». Από την τρέλλα του ερωτευμένου, μεγαλύτερη ήταν η «τρέλλα» του Αγίου Ιγνατίου!... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Για να νιώσεις και εσύ λίγο τι θα πει μαρτύριο, να δέχεσαι έστω με χαρά την περιφρόνηση (που σου κάνουν οι άλλοι). Εκείνοι που θέλουν να μαρτυρήσουν για την αγάπη του Χριστού, αλλά δεν υπάρχει μαρτύριο, μπορούν την αγάπη τους αυτή, από την οποία καίγονται, να την εκδηλώσουν με άσκηση σωματική για τις ψυχές των κεκοιμημένων που καίγονται, για να βρουν λίγη ανάπαυση. Όπως το μαρτύριο είναι πανηγύρι, έτσι και η άσκηση είναι πανηγύρι, γιατί αποφεύγει κανείς όλη την ανθρώπινη παρηγοριά και βρίσκει την Θεία. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Πάντως, αν πάει κανείς στο μαρτύριο, για να έχει δόξα στον Παράδεισο, καλύτερα να μην σκεφτεί να μαρτυρήσει. Ένας γνήσιος, ένας σωστός Χριστιανός, αν ήξερε ότι και στον Παράδεισο που θα πάει θα έχει πάλι βάσανα, θα έχει μαρτύρια, πάλι θα λαχταρούσε να πάει εκεί. Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε, ότι αν υποφέρουμε κάτι εδώ στην γη, θα είμαστε καλύτερα εκεί στον Ουρανό. Να μην πάμε έτσι μπακαλίστικα. Εμείς θέλουμε τον Χριστό. Ας υπάρχει μαρτύριο, ας μαρτυρούμε κάθε μέρα, ας μας δέρνουν κάθε μέρα και δύο και τρεις φορές την ημέρα• δεν μας απασχολεί. Το μόνο που μας απασχολεί είναι, να είμαστε με τον Χριστό. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Αν ήμασταν εμείς στα χρόνια των Μαρτύρων, με τον ορθολογισμό που έχουμε, θα λέγαμε: «Τον Θεό Τον αρνούμαι απ' έξω - όχι από μέσα μου -, γιατί έτσι θα μου δώσουν την τάδε θέση και θα βοηθάω και κανέναν φτωχό». Τότε λιβάνι να έριχναν στην φωτιά των ειδώλων, η Εκκλησία δεν τους Κοινωνούσε- ήταν μετά «προσκλαίοντες». Αυτοί που αρνιόνταν τον Χριστό, έπρεπε με μαρτύριο να εξιλεωθούν. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Μεγαλύτεροι Μάρτυρες ήταν οι Προφήτες! Ήταν οι πιο μεγάλοι Μάρτυρες από όλους τους Μάρτυρες, παρόλο που δεν πέθαναν όλοι με μαρτυρικό θάνατο. Γιατί οι Μάρτυρες για λίγο υπέφεραν, ενώ οι Προφήτες έβλεπαν μια κατάσταση και υπέφεραν συνέχεια. Φώναζαν-φώναζαν και οι άλλοι τον χαβά τους. Και όταν έφθανε η ώρα και ερχόταν η οργή του Θεού εξαιτίας τους, βασανίζονταν και εκείνοι μαζί τους. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Οι Μάρτυρες είχαν καλή διάθεση, βοηθούσε και ο Χριστός και άντεχαν στους πόνους. Για τον Άγιο που προχωρεί στο μαρτύριο, η αγάπη του για τον Χριστό είναι ανώτερη από τον πόνο, γι' αυτό και τον εξουδετερώνει. Το μαχαίρι του δημίου το ένιωθαν οι Μάρτυρες γλυκύτερο και από το δοξάρι του βιολιού. Όταν φουντώσει η αγάπη για τον Χριστό, τότε το μαρτύριο είναι πανηγύρι· η φωτιά ανακουφίζει καλύτερα από λουτρό, γιατί το κάψιμο χάνεται από το κάψιμο της Θείας αγάπης. Το γδάρσιμο είναι χάϊδεμα. Ο Θείος έρωτας παίρνει την καρδιά, παίρνει και το μυαλό και τρελλαίνεται ο άνθρωπος. Δεν καταλαβαίνει ούτε πόνο, ούτε τίποτε, γιατί ο νούς του είναι στον Χριστό και πλημμυρίζει η καρδιά του από χαρά. Πόσοι Άγιοι πήγαιναν στο μαρτύριο και ένιωθαν τέτοια χαρά, λες και πήγαιναν σε πανηγύρι! Και η μητέρα μπαίνει μέσα στην φωτιά, για να σώσει το παιδί της. Επειδή η αγάπη της είναι ισχυρότερη από το κάψιμο της φωτιάς, δεν καταλαβαίνει πόνο. Η αγάπη για το παιδί της, σκεπάζει τον πόνο. Πόσο μάλλον η αγάπη για τον Χριστό! (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Δεν είναι το μαρτύριο, αλλά ο σκοπός που κάνει τον μάρτυρα. (ΙερόςΑυγουστίνος)
  • Δοξασμένος να Είσαι Κύριε και Θεέ μου, που δεν με παρέδωσες σαν θήραμα στους διώκτες μου και δεν έδωσες χαρά στους εχθρούς μου, αλλά λύτρωσες την ψυχή μου, σαν πουλί από την παγίδα των κυνηγών. Και τώρα Κύριε, άκουσέ με και παραστάσου μου την τελευταία μου τούτη ώρα. Φύλαξε την ψυχή μου από τον άρχοντα του αέρα, τον απαίσιο αντίπαλό Σου και από τα ακάθαρτα πνεύματα που τον ακολουθούν. Μην λογαριάσεις για αμαρτία την θανάτωσή μου σε εκείνους, που την εκτελούν από άγνοια, αλλά συγχώρεσέ τους και δείξε τους την αγάπη Σου, για να σε γνωρίσουν και να κληρονομήσουν την Βασιλεία Σου, μαζί με τους εκλεκτούς σου... (ΆγιοςΓεώργιος - Προσευχή που έκανε ο Άγιος Γεώργιος πριν το Μαρτύριο του)
  • Δεν είναι τώρα καιρός ειδωλολατρίας να υπάρχουν βασανιστήρια, για να πάμε να μαρτυρήσουμε. Η αγάπη, η υπομονή στις θλίψεις, στις ύβρεις και στις αδικίες, η υπακοή, η ταπείνωση, η εκκοπή του θελήματος, αυτά είναι το σημερινό μαρτύριο... (Όσιος Άνθιμος της Χίου)
  • Όπως το αμπέλι όταν το κλαδεύεις, τόσο πετά καινούριες βέργες, έτσι και με τους Χριστιανούς, όσο αυξάνουν εναντίον τους οι διωγμοί και τα βασανιστήρια, αυτοί πληθαίνουν. (Άγιος Ιουστίνος)
  • Όλοι βέβαια οι Άγιοι είναι μακάριοι. Τρεις φορές μακάριοι όμως θα είναι, όσοι θα μαρτυρήσουν την εποχή του Αντιχρίστου, γιατί αυτοί θα δοξαστούν αιώνια περισσότερο από τους άλλους. (Άγιος Ανδρέας ο δια Χριστόν Σαλός)
  • α) Τι είναι είδωλο; Είναι αμαρτία.

β) Τι είναι ειδωλολατρικός ναός; Είναι η καρδιά που αγαπά την αμαρτία.

γ) Ποιος είναι ειδωλολάτρης; Είναι ο άνθρωπος που αγαπά την αμαρτία.

δ) Τι είναι ειδωλολατρία; Είναι το να αγαπά κανείς τα πάθη.

ε) Τι είναι αγώνας των μαρτύρων; Είναι η αντίδραση στην αμαρτία.

στ) Ποιος είναι βασανιστής; Είναι το κακό σύνθημα.

ζ) Ποιοι είναι υπηρέτες του βασανιστή; Είναι οι λογισμοί που οδηγούν στην αμαρτία.

η) Τι είναι διάφορα βασανιστήρια; Είναι ο αδιάκοπος αγώνας κατά των λογισμών.

θ) Τι είναι άρνηση του Χριστού; Είναι η επιθυμία της αμαρτίας.

ι) Τι είναι θυσία στο είδωλο;Είναι η πραγματοποίηση της αμαρτίας.

Όποιος αντιδρά σ' όλα αυτά, είναι μάρτυρας χωρίς αίμα. (ΆγιοςΤύχωντου

Ζαντόνσκ)

  • Μη νομίσεις ότι μάρτυρες είναι μόνο εκείνοι που τους έκοψαν το κεφάλι μια φορά, επειδή δεν αρνήθηκαν το Χριστό. Είναι και άλλοι, που δεν αρνούνται την αρετή και την υπομονή. Οι πρώτοι μια φορά μαρτύρησαν, ενώ οι δεύτεροι κάθε λίγο μαρτυρούν. Είναι οι αναίμακτοι μάρτυρες τη προαιρέσει. Είναι οι αφανείς μάρτυρες στον κόσμο, αλλά φανεροί στο Θεό. (ΓέρονταςΕφραίμο Κατουνακιώτης)
  • Η Θεία Χάρη έκανε τους μάρτυρες, όχι μόνο να μην αισθάνονται τους πόνους των μαρτυρίων τους, αλλά και να χαίρονται που μαρτυρούν για τον Χριστό. (ΓέρονταςΕφραίμο Κατουνακιώτης)
  • Μοναχός ρώτησε τον Γέροντα Εφραίμ τον Κατουνακιώτη, για τους Αγίους Μάρτυρες, πως άντεξαν, όταν τους έκαιγαν ζωντανούς. Ο Γέροντας απάντησε: ''Αυτό δεν είναι τίποτα... Νομίζεις ότι είναι δύσκολο να υπομείνεις πέντε με δέκα λεπτά και ύστερα να πας αιωνίως στον Παράδεισο; Το δύσκολο είναι να ζεις εδώ στη γη τόσα χρόνια ένα διαρκές μαρτύριο. Δέχομαι να καώ ζωντανός και να πάω αμέσως στον Ουρανό''.
  • Οσοι Άγιοι μαρτύρησαν, κατά το Μαρτύριο ο Θεός τους έστελνε, μια ειδική Χάρη, την ενδημούσα μαρτυρική Χάρη, για να μπορέσουν να αντέξουν τα μαρτύρια. Όπως στην Ιατρική, με την αναισθησία σε μια εγχείριση, ο ασθενής δεν νιώθει τον πόνο, έτσι και με την Χάρη αυτήν, οι Μάρτυρες ένιωθαν λιγότερο πόνο. Βέβαια αυτοί οι Άγιοι, πριν το μαρτύριό τους, δίαγαν ενάρετη ζωή. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
  • Το πιο εύγλωττο κήρυγμα είναι το κήρυγμα των Αγίων Μαρτύρων. Τους οδηγούν στον τόπο του μαρτυρίου και εκείνοι διδάσκουν και κατηχούν και τους δημίους τους και τους Χριστιανούς που τους ακολουθούν. Ένα τέτοιο κήρυγμα είναι αληθινό και για εκείνους που το κάνουν και για εκείνους που το ακούν. Είναι το συμβόλαιο που γράφει ο Θεός, με το αίμα των Αγίων Μαρτύρων.
  • Εκείνος που διψά το μαρτύριο, πρέπει να ζήσει πρώτα την καθημερινή θυσία.
  • Ο Χριστιανός μάρτυρας Άγιος Άτταλος, άνθρωπος ασυνήθιστης ευγένειας και αρετής, οδηγήθηκε στο δικαστήριο μπροστά στον βασιλιά επειδή ήταν Χριστιανός. Το δικαστήριο του πρότεινε, πριν από όλα να αποκηρύξει το Χριστό. Όταν αρνήθηκε να το κάνει, τον έγδυσαν ολόκληρο και τον έβαλαν σε μία πυρακτωμένη σιδερένια καρέκλα. Ο Άγιος Άτταλος, καθόταν ήρεμος, ώσπου το σώμα του άρχισε να ψήνεται. Μεμφόμενος τους Ρωμαίους, τους είπε: ''Εσείς αποκαλείται τους Χριστιανούς βάρβαρους, αλλά ιδού εσείς, σε τι βαρβαρικές πράξεις προβαίνετε!...''
  • Στην Καμπότζη μερικοί Χριστιανοί είχαν συγκεντρωθεί σ' ένα ναό υποτυπώδη, για να προσευχηθούν. Δεν πρόλαβαν καλά να αρχίσουν και ο ναός βρέθηκε περικυκλωμένος από στρατιώτες. Προχώρησαν μέσα. Ξεκρέμασαν από τον τοίχο μία εικόνα του Χριστού. Την πέταξαν με περιφρόνηση κάπου εκεί στην είσοδο. Μία δυνατή φωνή αντήχησε στον ιερό εκείνο χώρο που σκόρπιζε τον τρόμο: «Όποιος θέλει να βγεί ζωντανός από εδώ μέσα μόνο ένας τρόπος υπάρχει: Να αρνηθεί τον Χριστό και να φτύσει την εικόνα Του...». Το δίλημμα είναι τρομερό και περιθώρια επιλογής δεν υπάρχουν. Και η άθεη εξουσία δεν αστειεύεται. Συχνά έχει δείξει το αποτρόπαιο προσωπό της. Αλλά και ο συμβιβασμός είναι πάντα ελκυστικός και ο πειρασμός μεγάλος. Τι θα κάνουν τώρα; Θα ομολογήσουν ή θα αρνηθούν τον Χριστό; Ο ένας είναι αρραβωνιασμένος και σε λίγες ημέρες πρόκειται να παντρευτεί. Αξίζει να θυσιασθεί και να σβήσουν τα όνειρά του, οι όμορφες προσδοκίες του; Ο δεύτερος σκέπτεται το... σπίτι τoυ, την οικογένειά του, την γυναίκα του, τα παιδιά του... Ο τρίτος, ο τέταρτος, ο πέμπτος, όλοι κάτι και κάποιον έχουν να σκεφθούν... Κέρινες καρδιές που άρχισαν κιόλας να λιώνουν μέσα στο καμίνι της δοκιμασίας τα λόγια του Κυρίου: «ο φιλών... υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος» είχαν κιόλας ατονήσει μέσα τους. Έτσι, ένας, ένας, προχωράει τώρα με σκυμμένο κεφάλι και πιο πολύ με σκυμμένη και ντροπιασμένη ψυχή. Δεν είναι πορεία μελλοθανάτων. Είναι νεκρική πομπή αρνητών που πορεύεται με στιγματισμένο μέτωπο, για να θάψει την νεκρή της πίστη. Φθάνουν στην εικόνα του Χριστού, την φτύνουν και βγαίνουν έξω ζωντανοί. Ζωντανοί, αλλά νεκροί!... «Όνομα έχουν ότι ζουν και νεκροί είναι», κατά το θεόπνευστο βιβλίο της Αποκαλύψεως. Γιατί ποιά ζωή μπορεί να ζήσει ο αρνητής και ο προδότης της πίστεως;Αλλά να, ανάμεσα στους πολλούς και η μία. Η ασυμβίβαστη, η αλύγιστη, η φλογερή. Στην νεανική αυτή ψυχή έχει ανάψει μια άλλη φωτιά. Η φωτιά της αγάπης του Χριστού που καίει τα φρύγανα της δειλίας. Παρά τα δεκαέξι της χρόνια η πίστη της δεν γνωρίζει δισταγμούς. Ο Χριστός και η αγάπη Του είναι γι αυτήν το παν. Τίποτα δεν μπορεί να την χωρίσει. Μέσα της αντηχεί το σάλπισμα της γενναιότητος του θείου Παύλου, του ατρόμητου Αποστόλου που, για την αγάπη του Χριστού, θυσίαζε τα πάντα: «Τις ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χριστού; Θλίψις ή στενοχώρια ή διωγμός ή λιμός ή γυμνότης ή κίνδυνος ή μάχαιρα;» (Ρωμ. η´ 35). Τίποτε απολύτως!... Προχωρεί τελευταία. Οι στρατιώτες δεν έχουν καμιά αμφιβολία. Και αυτή το ίδιο θα κάνει, σκέπτονται... Λύγισαν οι μεγάλοι, δεν θα λυγίσει η μικρή; Όλοι την κοιτάζουν προσεκτικά, το κορίτσι όμως αυτό έχει κάτι άλλο. Είναι κάτι άλλο. Βαδίζει σταθερά. Στο εφηβικό της πρόσωπο αντικατοπτρίζεται η γενναία ψυχή της. Η ματιά της πετάει φλόγες, ενώ, στα χείλη της ανθίζει ένα ουράνιο χαμόγελο. Το βλέμμα της αστραφτερό μοιάζει με αρχαγγελική ρομφαία που καρφώνει τους δημίους στην θέση τους. Την παρατηρούν έκπληκτοι. Οι θύτες ξαφνιάζονται από το θύμα τους. Ατάραχη εκείνη πλησιάζει την εικόνα. Τα μάτια της βουρκώνουν, όταν ατενίζει τον Αρχηγό της πίστεώς της με τα φτυσίματα της προδοσίας των δειλών. Γονατίζει. Παίρνει την εικόνα στα χέρια της. Την σκουπίζει. Την ασπάζεται ευλαβικά, ενώ τα χείλη της ψιθυρίζουν: "Δεν θα Σ' αρνηθώ, Χριστέ μου...!!!"Οι στρατιώτες προτάσσουν τα όπλα. Ατάραχη εκείνη. Μία ομοβροντία έρχεται να αιματοκυλίσει το γενναίο κορίτσι και να το προσθέσει στην χορεία των μαρτύρων... Στολισμένη τώρα πια με το αμαράντινο στεφάνι του μαρτυρίου προβάλλει ενώπιόν μας. Θα κάναμε το ίδιο;...
  • Επί καθεστώτος Εμβέρ Χότζα, ζούσε στην Αλβανία μια πολύ ευλαβής γιαγιά. Το καθεστώς τότε κυνηγούσε τους Χριστιανούς και όσοι κρατούσαν την πίστη τους, υφίστανται μεγάλα και πολλά μαρτύρια. Μια μέρα η Βορειοηπειρώτισσα γιαγιά προσευχόταν και της ήρθε έντονα η επιθυμία να μαρτυρήσει για το Χριστό! Προσευχόταν με όλη τη θέρμη, της καρδιά της, να τα φέρει έτσι ο Χριστός, ώστε να την συλλάβουν και να μαρτυρήσει. Ενώ λοιπόν προσευχόταν, της εμφανίζεται ο Κύριος και την ρωτάει: ''Τί θέλεις από Μένα;''. ''Θέλω Κύριε, να μαρτυρήσω για το Όνομα Σου'', απάντησε η γιαγιά! Ο Κύριος της χαμογέλασε γλυκά. Ήθελε όμως να την διδάξει την έμπρακτη ταπείνωση και της λέει: ''Πήγαινε και ρώτα γι΄αυτό το θέμα, τον ιερέα του χωριού σας! Ό,τι σου πει εκείνος, αυτό να πράξεις''. Αυτά της είπε ο Κύριος και αμέσως εξαφανίστηκε. Η γιαγιά έσπευσε αμέσως στον ιερέα του χωριού και του ζήτησε, να της επιτρέψει να μαρτυρήσει. Εκείνος όμως είχε τις αντιρρήσεις του και δεν της έδωσε ευλογία. Έφυγε η γιαγιά στενοχωρημένη για το σπίτι της. Ήταν απαρηγόρητη. Τότε, της ξαναεμφανίζεται ο Χριστός και της λέει: ''Μην στενοχωριέσαι! Ήδη για Μένα είσαι Μάρτυρας στην προαίρεση και θα λάβεις τον στέφανο και τον μισθό του μαρτυρίου!''...
  • ''Φλέγομαι από τον πόθο να μαρτυρήσω για την αγάπη του Χριστού'', είπε μια μέρα ένας άρχαριος Μοναχός σ' έναν έμπειρο Γέροντα.

- Αντηνώρατουπειρασμούσηκώσειςευχαρίστωςτοβάροςτουαδελφούσου,

τουαποκρίθηκεεκείνος, είναισανναρίχτηκεςστηνκάμινοτωντριώνΠαίδων.