Περί κεριών

  • Ουκ εάν ορθώς προσενέγκης, ορθώς δε μη διέλης, ήμαρτες; [Δεν γνωρίζεις ότι εάν προσφέρεις δώρα ως θυσία στον αληθινό Θεό, δεν εκλέξεις όμως τα καλά δώρα σε ένδειξη ευλαβείας, αμαρτάνεις ενώπιον του Θεού;] (Γένεσις 4,7) Υποσημείωση: Γι' αυτούς που παίρνουν και ανάβουν άσπρα κεριά (από παραφίνη) και όχι καθαρά κεριά από κηρήθρα.
  • Το κερί που ανάβουμε έχει έξι συμβολισμούς: 1)Συμβολίζει την καθαρότητα της ψυχής μας, γιατί είναι κατασκευασμένο από καθαρό κερί μέλισσας 2)Συμβολίζει την πλαστικότητα της ψυχής μας, μια και εύκολα πάνω του μπορούμε να χαράξουμε ο,τιδήποτε 3)Συμβολίζει την Θεία Χάρη, επειδή το κερί προέρχεται από τα άνθη που ευωδιάζουν 4)Συμβολίζει συμβολίζει την θέωση, στην οποία πρέπει να φθάσουμε, επειδή το κερί ανακατεύεται με τη φωτιά και της δίνει τροφή 5) Συμβολίζει το φώς του Χριστού, καθώς καίει και φωτίζει στο σκοτάδι και 6)τέλος συμβολίζει την αγάπη και την ειρήνη που πρέπει να χαρακτηρίζουν κάθε Χριστιανό, επειδή το κερί καίγεται όταν φωτίζει, αλλά και παρηγορεί τον άνθρωπο με το φώς του μέσα στο σκοτάδι. (ΆγιοςΣυμεώνοΝέοςΘεολόγος)
  • Το κεράκι με λίγα λόγια είναι μια κεραία που μας φέρνει σε επαφή με τον Θεό, με τους αρρώστους, με τους κεκοιμημένους κ.λπ. Ξέρεις πόση ανάπαυση νιώθουν οι κεκοιμημένοι, όταν ανάβουμε ένα κεράκι γι' αυτούς; (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Στον Κύριο, την Παναγία ή σε κάποιον Άγγελο ή Άγιο προσφέρω ένα υλικό φως, ώστε εκείνοι να μου χαρίσουν με τις προσευχές τους, το φως της Χάρης Του, φως πνευματικό. Να με οδηγήσουν μακριά από το σκοτάδι της αμαρτίας, μέσα στο φως της γνώσεως του Θεού και των αρετών. Προσφέρω υλική φωτιά, ώστε να ανάψει στην καρδιά μου, το πυρ της Χάρης του Αγίου Πνεύματος και να εξαφανίσει από την άθλια καρδιά μου, την φωτιά των παθών. Προσφέρω φως, με την επιθυμία να γίνω φως ο ίδιος, να θερμαίνω και να φωτίζω όλους όσοι βρίσκονται στον Ναό. Αυτός είναι ο λόγος, που ανάβω κεριά μπροστά στις εικόνες. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
  • Το κεράκι σου είναι σαν μια φλογερή προσφορά προς τον Κύριο. Λογάριασέ το σαν ένα φτωχό δώρο προς τον Θεό, που δίνεται όμως με όλη σου την καρδιά. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
  • Τουλάχιστον μια φορά στη ζωή μας πρέπει ν' ανάψουμε κερί γι' αυτούς που προσβάλλαμε, που απατήσαμε, που κλέψαμε κάτι, που χρωστούσαμε και δεν ξεχρεώσαμε... (ΆγιοςΣεραφείμτηςΒίριτσας)
  • Κάποτε ρώτησαν τον Άγιο Γεώργιο Καρσλίδη γιατί ανάβει πολλά κεριά στην Εκκλησία και εκείνος τους απάντησε: Γι' αυτούς που δεν τους θυμάται κανείς.
  • Το κερί που ανάβουμε πρέπει να είναι αγνό γιατί διαφορετικά αμαρτάνουμε. Αμαρτάνει αυτός που το έδωσε και αυτός που το ανάβει. Το κεράκι που ανάβουμε στην Εκκλησία έχει οντολογική σημασία και είναι σαν να μιλάει και να ζητάει το έλεος του Θεού, με βάση την πίστη αυτού που το ανάβει. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
  • Το κερί που ανάβουμε στην Εκκλησία είναι μια ομολογία μας, απέναντι στο Θεό. Ότι με τη ζωή μας, θα φωτίζουμε και θα ωφελούμε τον συνάνθρωπο μας. Και όπως λιώνει αυτό το κερί, έτσι και εμείς θα γινόμαστε θυσία για τον άλλον. Εμείς τα κάνουμε αυτά; Πώς τολμάμε εμείς οι ψεύτες να ανάβουμε κεριά; Τί συμβολίζουν τα κεριά που εμείς ανάβουμε; (Παναγόπουλος)
  • Πολλοί αμετανόητοι άνθρωποι, έχουν την συνήθεια να επισκέπτονται και να ανάβουν κεράκια στα διάφορα εξωκκλήσια, όποτε τους βρεθεί η ευκαιρία. Αυτούς, τους κοροϊδεύει ο διάβολος, γιατί χωρίς εξομολόγηση, χωρίς μετάνοια και χωρίς Εκκλησιασμό, αυτές οι πράξεις είναι ανώφελες και δεν τις λαμβάνει ο Θεός υπόψην Του. (Παναγόπουλος)
  • Πολλοί ανάβουν ''καθαρά'' κεριά στον Θεό, όμως ο Θεός θέλει να δώσεις σ' Αυτόν καθαρό τον εαυτόν σου και ας μην ανάψεις κανένα κερί... (Παναγόπουλος)
  • Το κερί έχει 3 ιδιότητες: α) φωτίζει β) θερμαίνει και γ) λειώνει. Το κερί συμβολίζει την αγάπη του Χριστιανού στον Θεό και τον πλησίον του. Η αγάπη φωτίζει με το έργο της, δημιουργεί θαλπωρή και εμπιστοσύνη μεταξύ των αγαπημένων και φτάνει στην θυσία, λειώνει, όπως το κερί, για το καλό των άλλων.
  • Ανάβοντας κερί πρέπει να θυμόμαστε, ότι πρέπει να ζούμε μέσα στο φώς που πήραμε με την βάπτισή μας. Γι αυτό την βάπτιση, την ονομάζουμε και Φώτισμα. Γι αυτό και στη διάρκεια της βαπτίσεως κρατάμε αναμμένες λαμπάδες. Το φώς αυτό είναι το πύρ της Πεντηκοστής, το φώς του Αγίου Πνεύματος. Και το φώς αυτό ανανεώνεται μέσα μας, στην ψυχή μας, κάθε φορά που συμμετέχουμε στη Θεία Λειτουργία και κάθε φορά που Κοινωνούμε και προσευχόμαστε. Γι αυτό στο τέλος κάθε Θείας Λειτουργίας ψάλλουμε: «Είδομεν το φώς το αληθινόν, ελάβομεν Πνεύμα επουράνιον, εύρομεν πίστιν αληθή αδιαίρετον Τριάδα προσκυνούντες».
  • Όταν ο πιστός εισέρχεται στον ναό, πρέπει να ανάβει στο μανουάλι ένα κερί για τους ζώντες και ένα κερί για τους κεκοιμημένους συγγενείς και γνωστούς του. Εάν όμως κάποιοι από τους ζώντες έχουν ιδιαίτερα προβλήματα, τότε καλό είναι να ανάβουμε κερί για τον καθένα ξεχωριστά. Το άναμμα του κεριού πρέπει πάντοτε να συνοδεύεται με λόγια προσευχής. Για τους ζώντες θα ζητάμε το έλεος και την προστασία του Θεού, ενώ για τους κεκοιμημένους, την Θεία ευσπλαχνία και αιώνια σωτηρία τους. Το αγνό κερί που παράγεται από παρθένες μέλισσες συμβολίζει την ανθρώπινη φύση του Χριστού η οποία προήλθε από την πάναγνη και παρθένο Μαριάμ. Το τρικέρι του Επισκόπου, συμβολίζει την Αγία Τριάδα, ενώ το δικέρι τις δύο φύσεις του Χριστού. Τα κεριά ή οι λαμπάδες που ανάβουμε στη Βάπτιση συμβολίζουν το πνευματικό φως που λαμβάνει ο νεοφώτιστος. Τα κεριά της κηδείας, του τάφου και των μνημοσύνων συμβολίζουν το φως του Χριστού, στο οποίο ευχόμεθα να εισέλθει ο αποθανών. Ο Πολυέλαιος συμβολίζει την θριαμβεύουσα Εκκλησία των Ουρανών. Τα κεριά ή τα κανδήλια του συμβολίζουν τους Αγίους.
  • Μαθαίνουμε από τον Συναξαριστή του ΑγίουΔημητρίουτουΜυροβλήτου(26/10), ότι υπήρχε κάποιος ονόματι Ονησιφόρος, στον τάφο του Αγίου, ο οποίος είχε την διακονία να ανάβει και να σβήνει τις λαμπάδες και τα κεριά που έφερναν οι Χριστιανοί μπροστά στην εικόνα του Αγίου, όταν πήγαιναν να προσκυνήσουν. Εκείνος λοιπόν, βιαζόταν και τα έσβηνε πριν αυτά καούν επαρκώς. Μια νύκτα, φάνηκε σε αυτόν στον ύπνο του ο Άγιος και του είπε: ''Γνώριζε Ονησιφόρε, ότι αυτό που κάνεις, δεν μου αρέσει. Γνώριζε επίσης, ότι με αυτόν τον τρόπο και τον εαυτόν σου βλάπτεις, αλλά και εκείνους που φέρνουν τα κεριά και τις λαμπάδες. Γιατί, όσοπερισσότεροκαίγονταιοιλαμπάδεςμπροστάαπότιςΕικόνες, τόσοπερισσότεροκαίγονταιοιαμαρτίεςεκείνου,πουμεπίστητιςφέρνει. Ότανόμωςτιςαφαιρούνκαιεκείνοςοοποίοςτιςφέρνει, χάνειτονμισθότουκαιεκείνοςπουτιςαφαιρείθαέχεικόλασηστηνψυχήτου''. Ο Ονησιφόρος, δεν έδωσε και πολύ σημασία, αλλά πράγματι σταμάτησε για λίγο καιρό να βιάζεται να τις σβήνει. Μια νύκτα, κάποιος Χριστιανός, πήγε δύο πολύ ωραίες λαμπάδες και αφού προσκύνησε παραμέρισε λίγο να προσευχηθεί και μετά έφυγε. Τότε ο Ονησιφόρος πήγε να τις σβήσει, επαναλαμβάνοντας δηλαδή αυτή του την κακή συνήθεια. Τότε, αμέσως ο Άγιος του είπε με φοβερή φωνή: ''Πάλι τα ίδια άρχισες Ονησιφόρε;''. Αμέσως τότε από τον φόβο του, έπεσε ο Ονησιφόρος λιπόθυμος και μόλις ήλθε πάλι στον εαυτόν του, μετανόησε για την πράξη του και έκτοτε δεν την επανέλαβε, αλλά και μάθαμε την ωφέλεια που προκύπτει, από μια τόσο απλή και ευλαβική πράξη, που όταν γίνεται με πίστη, έχει τεράστια δύναμη.
  • Μια ευλαβεστάτη και αγράμματη γιαγιά, στην γιορτή της Αγία Μαρίνας και βλέποντας την εικόνα της Αγίας, άναψε 2 κεράκια. Το ένα το άναψε για την Αγία. Το άλλο το άναψε στο διάβολο, βλέποντάς τον στην εικόνα να τον χτυπάει η Αγία Μαρίνα με ένα σφυράκι. ''Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον τον διάβολο'', είπε μέσα της, μόλις άναψε το 2ο κεράκι. Το βράδυ που πήγε να κοιμηθεί, εμφανίζεται στην γιαγιά ο διάβολος οφθαλμοφανώς και της λέει: ''Μέχρι να λιώσει εκείνο το κερί που άναψες για μένα, εγώ κάηκα! Εκείνος να ζητήσει έλεος από μένα και όχι εγώ απ΄Αυτόν!'' Την γιαγιά την απείλησε, την φοβέρισε και στο τέλος την χτύπησε. Είδε και αποείδε η καημενούλα... Βλέπουμε λοιπόν, ότι το κεράκι που ανάβουμε στην Εκκλησία έχει οντολογική σημασία και είναι σαν να μιλάει και να ζητάει το έλεος του Θεού, με βάση την πίστη αυτού που το ανάβει.

***