Παςουνόστιςακούειμουτουςλόγουςτούτουςκαιποιείαυτούς, ομοιώσωαυτόνανδρίφρονίμω, όστιςωκοδόμησετηνοικίαναυτούεπίτηνπέτραν·καικατέβηηβροχήκαιήλθονοιποταμοίκαιέπνευσανοιάνεμοικαιπροσέπεσοντηοικίαεκείνη, καιουκέπεσε·τεθεμελίωτογαρεπίτηνπέτραν. Καιπαςοακούωνμουτουςλόγουςτούτουςκαιμηποιώναυτούςομοιωθήσεταιανδρίμωρώ, όστιςωκοδόμησετηνοικίαναυτούεπίτηνάμμον·καικατέβηηβροχήκαιήλθονοιποταμοίκαιέπνευσανοιάνεμοικαιπροσέκοψαντηοικίαεκείνη, καιέπεσε, καιηνηπτώσιςαυτήςμεγάλη. [(Λέει ο Κύριος:) Καθένας, ο οποίος ακούει με προσοχή αυτούς τους λόγους Μου και τους εφαρμόζει στην ζωή του, τον παρομοιάζω με άνδρα συνέτο και φρόνιμο, που έχτισε το σπίτι του πάνω στην πέτρα (σε θεμέλιο στερεό και ασάλευτο δηλ. θεμέλιο της διδασκαλίας Μου)· και έπεσε η βροχή και ξεχύθηκαν τα ποτάμια της νεροποντής και φύσησαν οι ισχυροί άνεμοι και έπεσαν με ορμή όλα πάνω στο σπίτι αυτό και αυτό δεν γκρεμίστηκε, διότι ήταν στερεά θεμελιωμένο πάνω στην πέτρα της αληθινής και ζωντανής πίστεως. Και καθένας που ακούει αυτούς τους λόγους Μου και δεν τους εφαρμόζει, θα είναι όμοιος με μωρό άνθρωπο, ο οποίος έκτισε το σπίτι του στην άμμον· και έπεσε η βροχή και ήρθαν τα ποτάμια και φύσησαν ισχυροί οι άνεμοι και έπεσαν με ορμή στο σπίτι εκείνο και το σπίτι γκρεμίστηκε και η πτώση του ήταν ολακληρωτική.] (ΚατάΜατθαίον 7,24-27)
Οςγαρανθέλητηνψυχήναυτούσώσαι, απολέσειαυτήν·οςδ' αναπολέσητηνψυχήναυτούένεκενεμού, ευρήσειαυτήν. [Διότι εκείνος που θέλει να σώσει την ζωή του αρνούμενος Εμένα, θα την χάσει την αιώνια ζωή. Όποιος όμως θυσιάσει την ζωή του - αρνηθεί δηλ. την προσκόλληση στα υλικά
αγαθά - ένεκα της πίστεώς του σε Εμένα, αυτός θα κληρονομήσει την μακαρία και αιώνια ζωή.] (Κατά Ματθαίον 16,25 και Κατά Λουκάν 9,24 και 17,33)
Οςγαρανθέλητηνψυχήναυτούσώσαι, απολέσειαυτήν·οςδ'αναπολέσητηνεαυτούψυχήνένεκενεμούκαιτουευαγγελίουούτοςσώσειαυτήν.[Διότι όποιος θέλει να σώσει την επίγεια ζωή του, αυτός θα χάσει την αιώνια και μακαρία ζωή. Όποιος όμως
αψηφήσει και θυσιάσει την ζωή του προς χάριν Εμού και του Ευαγγελίου, αυτός θα σώσει την ζωή του στην αιωνία μακαριότητα.] (Κατά Μάρκον 8,35)
ΠάντεςδεοιθέλοντεςευσεβώςζηνενΧριστώΙησούδιωχθήσονται. [Όσοι θέλουν να ζουν με την ευσέβεια, που διδάσκει και εμπνέει ο Ιησούς Χριστός, θα υποστούν διωγμούς.]
(Προς Τιμόθεον Β' 3,12)
Ουδείςγαρημώνεαυτώζηκαιουδείςεαυτώαποθνήσκει·εάντεγαρζώμεν, τωΚυρίωζώμεν, εάντεαποθνήσκωμεν, τωΚυρίωαποθνήσκομεν. Εάντεουνζώμενεάντεαποθνήσκωμεν, τουΚυρίουεσμέν. ειςτούτογαρΧριστόςκαιαπέθανεκαιανέστηκαιέζησεν, ίνακαινεκρώνκαιζώντωνκυριεύση. [Διότι κανείς από εμάς τους πιστούς δεν ζει για τον εαυτόν του, για να κάνει το δικό του θέλημα και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να πεθαίνει για τον ευατόν του. (Η ζωή και ο θάνατός μας ανήκουν όχι σε εμάς, αλλά στον Θεό). Διότι και εάν ζούμε, ζούμε για να δοξάζουμε με τα έργα μας τον Κύριο και εάν πεθαίνουμε, πεθαίνουμε όταν ο Θεός το θελήσει, υποτασσόμενοι στο Θείον Του θέλημα. Λοιπόν είτε ζούμε, είτε πεθάνουμε, ανήκουμε στον Κύριο. Διότι και ο Χριστός γι' αυτόν ακριβώς τον σκοπό και πέθανεν επί του Σταυρού και Αναστήθηκε εκ των νεκρών και έλαβε πάλι ως άνθρωπος την ζωή, για να είναι κύριος και εξουσιαστής νεκρών και ζώντων.]
(ΠροςΡωμαίους 14,7-9)
Ποίαγαρηζωήυμών; Ατμίςγαρέσταιηπροςολίγονφαινομένη, έπειταδεκαιαφανιζομένη·αντίτουλέγεινυμάς, εάνοΚύριοςθελήση, καιζήσομενκαιποιήσομεντούτοήεκείνο. [Διότι τι είναι η ζωή σας, την οποία θέλετε να θεωρείτε ατελείωτη; Είναι ένας λεπτός αχνός, που φαίνεται για λίγες στιγμές και αμέσως έπειτα διαλύεται και αφανίζεται. Σχεδιάζετε και λέτε, ότι επί ένα έτος θα πάτε και θα κάνετε και θα κερδίσετε, αντί να λέτε, εάν ο Κυριος θελήσει και ζήσουμε, τότε και θα κάνουμε, τούτο και εκείνο.]
(Ιακώβου 4,14-15)
Πότερονουχίπειρατήριόνέστινοβίοςανθρώπουεπίτηςγηςκαιώσπερμισθίουαυθημερινούηζωήαυτού; [Τι λοιπόν; Τόπος δοκιμασιών και θλίψεων δεν είναι ο βίος του ανθρώπου εδώ στην γη και η ζωή του δεν ομοιάζει με την κοπιώδη και ταλαιπωρημένη ζωή ενός ημερομισθίου εργάτου;]
(Ιώβ 7,1)
Μακάριοςανήρ, οςουκεπορεύθηενβουλήασεβώνκαιενοδώαμαρτωλώνουκέστηκαιεπίκαθέδραλοιμώνουκεκάθισεν. αλλ' ηεντωνόμωΚυρίουτοθέλημααυτού, καιεντωνόμωαυτούμελετήσειημέραςκαινυκτός. Καιέσταιωςτοξύλοντοπεφυτευμένονπαράταςδιεξόδουςτωνυδάτων, οτονκαρπόναυτούδώσειενκαιρώαυτού, καιτοφύλλοναυτούουκαπορρυήσεται·καιπάντα, όσαανποιή, κατευοδωθήσεται. [Τρισευτυχισμένος και ευλογημένος από τον Θεό είναι ο άνθρωπος εκείνος, που δεν πορεύτηκε ποτέ δρόμο σύμφωνα με τις σκέψεις και τα θελήματα των ασεβών ανθρώπων και ούτε προς στιγμή δεν στάθηκε εκεί, όπου διέρχονται οι αμαρτωλοί, ούτε εκάθισε να λάβει μέρος σε συναναστροφές ανθρώπων, που είναι διεφθαρμένοι και διαφθείρουν την κοινωνίαν. Αλλά εξ αντιθέτου με όλην του την καρδιά έχει δώσει την θέλησή του και την σκέψη του στον Νόμο του Κυρίου και τον Νόμον αυτόν θα μελετά ημέρα και νύχτα. Αυτός θα ομοιάζει με το δέντρο που είναι φυτευμένο στα πλούσια τρεχούμενα νερά και το οποίο θα αποδώσει τους ωρίμους καρπούς του στον κατάλληλο καιρόν, ενώ τα φύλλα του, ποτέ δεν θα πέσουν. Έτσι και ο άνθρωπος ο αφοσιωμένος στον Νόμον του Θεού. Όλα τα έργα, που θα επιχειρεί, θα έχουν με την ευλογία του Θεού αίσια κατάληξη.] (Ψαλμοί 1,1-3)
Άνθρωπος, ωσείχόρτοςαιημέραιαυτού·ωσείάνθοςτουαγρού, ούτωςεξανθήσει·ότιπνεύμαδιήλθενεναυτώ, καιουχυπάρξεικαιουκεπιγνώσεταιέτιτοντόποναυτού. [Οι ημέρες του ανθρώπου ομοιάζουν με το εφήμερο άνθος του αγρού. Έτσι και αυτός σαν το άνθος του αγρού, ανθίζει και φαίνεται επ' ολίγον στην γη. Όταν όμως καυστικός άνεμος περάσει από το άνθος, το καταστρέφει, το εξαφανίζει και έτσι αυτό δεν υπάρχει πλέον, δεν αφήνει κανένα ίχνος στον τόπον του, ώστε κανείς να μην ξέρει, που είχε αυτό προηγουμένως φυτρώσει. Έτσι και ο άνθρωπος έρχεται και παρέρχεται και γρήγορα λησμονείται.]
(Ψαλμοί 102,15-16)
Κάθε άνθρωπος είναι γλύπτης και ζωγράφος της ζωής
του. (Άγιος Γρηγόριος ο Νύσσης)
Όλη μας η ζωή είναι ένας παντοτινός πόλεμος πάνω
στη γη και πρέπει να πολεμάμε παντοτινά, μέχρι το τέλος της ζωής μας! (Άγιος
Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Αυτή η ζωή δεν είναι για να καλοπεράσουμε. Είναι να δίνουμε εξετάσεις, για να περάσουμε στην άλλη
ζωή. Γι' αυτό ο σκοπός μας πρέπει να είναι να ετοιμαστούμε, ώστε να φύγουμε με αναπαυμένη συνείδηση, όταν μας
καλέσει ο Θεός και να πετάξουμε κοντά Του. (Άγιος Παϊσιος ο
Αγιορείτης)
Όποιος δεν συλλαμβάνει το νόημα της ζωής, μοιάζει
με γερή μηχανή, που έχει παγωμένα λάδια. Είναι ένας άνθρωπος χωρίς ιδανικά,
χωρίς πνεύμα θυσίας και η καρδιά του είναι παγωμένη. (Άγιος Παϊσιος ο
Αγιορείτης)
Όσοι κατόρθωσαν με την Χάρη του Θεού να γνωρίσουν
την ματαιότητα αυτής της ζωής, έλαβαν το μεγαλύτερο χάρισμα και δεν είναι
ανάγκη να αποκτήσουν το διορατικό χάρισμα, για να
προβλέπουν τα μέλλοντα, διότι αρκετό είναι κανείς να προβλέψει, να μεριμνήσει για την σωτηρία της ψυχής του και να λάβει τα καλύτερα
πνευματικά μέτρα, για να σωθεί... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Την γλυκειά ζωή, δεν την αισθάνονται αυτοί που την χαίρονται κοσμικά, αλλά αυτοί που ζουν πνευματικά και δέχονται και τις πίκρες με χαρά. (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
Όποιος κάνει το καλό, αγάλλεται, διότι αμοίβεται με Θεϊκή παρηγοριά. Όποιος κάνει
το κακό υποφέρει και κάνει τον επίγειο Παράδεισο επίγεια Κόλαση. Έχεις αγάπη, καλοσύνη; Είσαι άγγελος και όπου πας ή
σταθείς μεταφέρεις τον Παράδεισο. Έχεις πάθη, κακία; Έχεις μέσα σου τον διάβολο και όπου πας ή σταθείς, μεταφέρεις την
Κόλαση. Από εδώ αρχίζουμε να ζούμε τον Παράδεισο ή την Κόλαση... (Άγιος
Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Απ' αυτήν την ζωή γεύεται κανείς, σε κάποιο βαθμό, ανάλογα με το πόσο ζει σύμφωνα με το θέλημα του
Θεού, ένα μέρος της χαράς του Παραδείσου. Ή θα ζήσουμε
ένα μέρος της χαράς του Παραδείσου από εδώ και θα πάμε και στον Παράδεισο, ή θα ζήσουμε ένα μέρος της κολάσεως και -Θεός φυλάξοι!- θα πάμε στην κόλαση. Παράδεισος ίσον καλοσύνη. Κόλαση ίσον
κακοσύνη. Κάνει κανείς μία καλοσύνη, αισθάνεται χαρά. Κάνει μια στραβοξυλιά, υποφέρει. Όσο περισσότερο καλό κάνει, τόσο περισσότερο αγάλλεται. Όσο περισσότερο κακό κάνει, τόσο περισσότερο υποφέρει η ψυχή του. Ο κλέφτης
νιώθει χαρά; Δεν νιώθει χαρά. Ενώ αυτός που κάνει καλοσύνες νιώθει χαρά. Και να βρει κανείς κάτι στον δρόμο, αν το κρατήσει
και πει ότι είναι δικό του, ανάπαυση δεν θα έχει! Ούτε ξέρει σε
ποιόν ανήκει ούτε αδίκησε κάποιον ούτε το κλέβει και όμως δεν αναπαύεται, πόσο μάλλον να
το κλέψει. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Ο άνθρωπος μπορεί να κάνει την ζωή του
παραδεισένια, εάν έχει εμπιστοσύνη στον Θεό, Τον δοξάζει για όλα και
δέχεται να τον κυβερνάει σαν καλός Πατέρας. Διαφορετικά, κάνει την ζωή του κόλαση... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Οι άνθρωποι χωρίς Χριστό, χτίζουν την ζωή τους
στα μπάζα. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Οι άνθρωποι σήμερα δυσκόλεψαν την ζωή τους, γιατί
δεν αρκούνται στα λίγα, αλλά κυνηγούν συνέχεια τα υλικά αγαθά. (Άγιος
Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Πρέπει να ζούμε με απλότητα, χωρίς να αγαπάμε την
πολυτέλεια, έχοντας πλήρη εμπιστοσύνη στην πρόνοια του Θεού. Χρειάζεται όμως
και εδώ διάκριση. Να μην κάνετε και εσείς, ό,τι έκανε ένας γιατρός, ο οποίος
για να απλοποιήσει τάχα τη ζωή του, πέταξε το σαλόνι από το σπίτι του και
αντικατέστησε τα καθίσματα με τα κούτσουρα! Αυτό όμως του δημιούργησε
προβλήματα, γιατί η γυναίκα του δυσανασχέτησε έντονα. Ήρθε και μου το ανέφερε
και του λέω: ''Τί να σου πω; Ότι είσαι και εσύ κούτσουρο; Είπαμε απλότητα, αλλά
όχι και να πέσουμε στο άλλο άκρο! Είπαμε ότι δεν χρειάζονται πολυτελή σαλόνια,
αλλά όχι και κούτσουρα!'' (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Έτσι που έγινε ο κόσμος, είναι μόνο για όσους ζουν στην αμαρτία. Γι' αυτό θά χωρίζονται οι άνθρωποι και θα ξεχωρίσουν τα πρόβατα από τα ερίφια. Όσοι θα θέλουν να ζήσουν πνευματική ζωή, σιγά-σιγά δεν θα μπορούν να ζήσουν μέσα σ' αυτόν τον κόσμο· θα ψάχνουν να βρουν τους ομοίους τους, ανθρώπους του Θεοϋ, να βρουν Πνευματικό και θα απομακρυνθούν ακόμη περισσότερο από την αμαρτία. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Σήμερα, αν κάποιος θέλει να ζήσει τίμια και
πνευματικά, δεν χωράει στον κόσμο, δυσκολεύεται. Και αν δεν προσέξει, θα τον
πάρει ο κατήφορος, το κοσμικό κανάλι. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Για να ζήσουμε τα υπερφυσικά, πρέπει να ζήσουμε
υπερφυσικά. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
Κοιτάξτε αγαπητοί μου, μήπως οι ευεργεσίες του Θεού αποβούν σε καταδίκη μας, εάν δεν ζούμε όπως θέλει Αυτός και δεν εκτελούμε τα καλά και ευάρεστα ενώπιόν Του με ομόνοια. (ΆγιοςΚλήμηςΡώμης)
Σκοπός της ζωής του ανθρώπου είναι να μοιάσει
στον Κύριο. (Μέγας Αντώνιος)
Δεν πρέπει κανένας να λέει ότι δεν είναι δυνατό
να κατορθώσει ο άνθρωπος την ενάρετη ζωή, αλλά να λέει ότι αυτό δεν είναι
εύκολο. Ούτε μπορούν να κατορθώσουν την αρετή οι τυχόντες. Την ενάρετη ζωή την
πραγματοποιούν όσοι άνθρωποι είναι ευσεβείς και έχουν νου που αγαπά το Θεό.
Γιατί ο νους των πολλών είναι κοσμικός και μεταβάλλεται. Κάνει σκέψεις άλλοτε
καλές, άλλοτε κακές. Μεταβάλλεται στη φύση και γίνεται υλικότερος. Ο νους όμως
που αγαπά το Θεό, τιμωρεί την κακία, η οποία έρχεται εκούσια στους ανθρώπους
από την αμέλειά τους. (ΜέγαςΑντώνιος)
Καμιά ωφέλεια δεν προκύπτει, από το να γνωρίζει ο
άνθρωπος τα Θεία λόγια, αν απουσιάζει η ευσεβής ζωή που αρέσει στο Θεό. (Μέγας
Αντώνιος)
Εκείνοι που ζουν μετρημένη και περιορισμένη ζωή
και από κινδύνους γλυτώνουν και δεν έχουν ανάγκη από φύλακες. Με το να νικούν
την επιθυμία σε όλες τις περιπτώσεις, βρίσκουν το δρόμο προς το Θεό εύκολα. (Μέγας
Αντώνιος)
Όσο πιο λιτή ζωή κάνει κάποιος, τόσο είναι πιο ευτυχισμένος,
γιατί δεν φροντίζει για πολλά. (Μέγας Αντώνιος)
Τρεις τρόποι ζωής υπάρχουνε: α) η κατά φύση, στην οποία εργάζεται κανείς την αρετή φυσικώς β) η παρά φύση, στην οποία πηγαίνει κανείς να βοσκήσει χοίρους, σαν τον άσωτο της παραβολής και γ) η υπέρ φύση, στην οποία εντρυφά κανείς τα Μυστήρια του Θεού και ευφραίνεται. Όποιος ακολουθεί τον πρώτο τρόπο ζωής, ζεί ψυχικά, αυτός που ακολουθεί τον δεύτερο, ζει σαρκικά, ενώ εκείνος που ακολουθεί τον τρίτο τρόπο ζωής, ζει πνευματικά.
(ΆγιοςΙσαάκοΣύρος)
Ένας άνθρωπος φτάνει στην τέλεια πολιτεία, στον
τέλειο τρόπο ζωής, όταν αξιωθεί την αδιάλλειπτη προσευχή. (Άγιος Ισαάκ ο
Σύρος)
Το παιδί όσο βρίσκεται μέσα στα μητρικά σπλάχνα,
ζει πολύ στενοχωρημένο. Όταν όμως γεννηθεί, βρίσκει την ελευθερία του και
έρχεται σε έναν κόσμο γεμάτο ζωή, ευρυχωρία και απόλαυση. Κάτι ανάλογο
συμβαίνει και με την ψυχή μας. Όσο βρίσκεται μέσα στην κοιλιά του παρόντος
κόσμου, περνά θλίψεις και στενοχώριες. Όταν όμως βγει στην αιώνια ζωή, αναπνέει
μέσα στην αύρα του Αγίου Πνεύματος και απολαμβάνει την απεραντοσύνη του
Ουρανού. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
Όπως ακριβώς ο Θεός δοξάζεται όταν ζούμε ενάρετα,
έτσι πάλι βλασφημείται, όταν ζούμε μέσα στην κακία. (Ιερός Χρυσόστομος)
Η σωστή ζωή δεν εξαρτάται από την ηλικία, αλλά
από την διάθεση της καρδιάς. (Ιερός Χρυσόστομος)
Είναι ασύγκριτα καλύτερο, να στερηθείς την ζωή
σου για χάρη του Θεού, παρά για χάρη της ζωής σου, να στερηθείς τον Θεό. (Ιερός
Χρυσόστομος)
Ας μην ζητάμε την άνεση σ' αυτήν την ζωή, για να
την βρούμε στην άλλη, την αιώνια. Ας μην παραδινόμαστε στις ηδονές εδώ, για να
απολαύσουμε την εκεί Θεία ευφροσύνη, την πραγματική ηδονή, την αληθινή τρυφή,
που κανένα κακό δεν γεννάει αυτήν και που έχει μύρια αγαθά. (Ιερός
Χρυσόστομος)
Με τίποτε δεν είναι δυνατόν να συναντήσουμε ζωή
ανθρώπου, απαλλαγμένη από τον πόνο. Αλλά και το αντίθετο, δεν υπάρχει, ζωή
χωρίς χαρά. Αν όμως συμβαίνει, άλλος να χαίρεται περισσότερο και άλλος να
πονάει περισσότερο, αυτό οφείλεται, όχι στην φύση των πραγμάτων, αλλά στον
άνθρωπο, που είναι μικρόψυχος. Αν θέλουμε συνεχώς να χαιρόμαστε, έχουμε πολλές
αφορμές. Διότι αν αγαπάμε την αρετή, τίποτε δεν υπάρχει, που να μας λυπεί. Η
αρετή χαρίζει σε όσους την ασκούν, καλές ελπίδες. Τους κάνει αρεστούς στον Θεό
και καλοδεχόμενους στους ανθρώπους. Τους προσφέρει απερίγραπτη ευχαρίστηση. Και
αν ακόμα κατά την άσκηση της αρετής, συναντάει κανείς πόνους, όμως η συνείδησή
του είναι γεμάτη χαρά. Εσωτερικά νοιώθει τέτοια ηδονή, που δεν μπορεί κανένας
λόγος να την περιγράψει. (Ιερός Χρυσόστομος)
Όταν ευημερεί ο κακός άνθρωπος, να ξέρεις ότι
ευημερεί για κακό του κεφαλιού του. Διότι απολαμβάνει τα λίγα αγαθά εδώ, για να
τιμωρείται στη συνέχεια αιώνια. (ΙερόςΧρυσόστομος)
Οι καλοί τιμωρούνται εδώ στη γη, για τα
αμαρτήματα στα οποία υπέπεσαν. Από που όμως είναι βέβαιο, ότι οι πονηροί, οι
οποίοι απολαμβάνουν εδώ όλα τα αγαθά, τιμωρούνται αυστηρώς στην άλλη ζωή;
Άκουσε τι λέει ο Αβραάμ, προς τον πλούσιο: ''Απέλαβες συ τα αγαθά σου εν τη ζωή
σου και Λάζαρος ομοίως τα κακά'' (Λουκ. 16,25). Ποιά αγαθά; Στην φράση αυτήν,
το ''Απέλαβες'', το οποίο είπε ο Αβραάμ και όχι ''έλαβες'', αποδεικνύει ότι ο
καθένας τους (και ο πλούσιος και ο Λάζαρος), δοκίμασαν όσα δοκίμασαν, ως
ανταπόδοση κάποιου χρέους. Ο μεν πλούσιος ζώντας μέσα στον πλούτο, ενώ ο
Λάζαρος μέσα στην δυστυχία. Ας μην λυπούμαστε λοιπόν, όταν βλέπουμε τους
αμαρτωλούς να είναι ευτυχείς στην παρούσα ζωή, αλλά όταν εμείς υποφέρουμε, τότε
να χαιρόμαστε. Διότι οι θλίψεις οι οποίες δοκιμάζουμε, είναι εξόφληση αμαρτιών,
τις οποίες έχουμε διαπράξει. Αν μην ζητάμε την άνεση, διότι και ο Χριστός
υποσχέθηκε στους μαθητές Του θλίψεις. Και ο Απόστολος Παύλος λέει: ''Πάντες οι
θέλοντες ευσεβώς ζων εν Χριστώ Ιησού διωχθήσονται'' (Β' Τιμ. 3,12). Όλοι όσοι
θέλουν να ζουν με ευσέβεια, σύμφωνα με τις εντολές του Χριστού, θα καταδιωχτούν.
(ΙερόςΧρυσόστομος)
Όταν δεις κάποιον να ζει ενάρετα και να αποβλέπει
στην ευσέβεια, ακόμα και αν είναι φυλακισμένος, ή δούλος άλλων, ακόμα και αν
είναι φτωχός ή βασανίζεται από ασθένεια και ο,τιδήποτε άλλο κακό και αν
υποφέρει, αυτόν καλοτύχιζε και θεώρησέ τον αξιοζήλευτο. Και όταν πάλι δεις
κάποιον, ο οποίος ζει μέσα στην φαυλότητα, την πονηριά και τα μεγαλύτερα κακά
και απολαμβάνει μεγάλες τιμές, γίνεται και βασιλιάς και κύριος όλης της
οικουμένης, κλάψε για λογαριασμό του και ελεεινολόγησέ τον, διότι τίποτε
αθλιότερο δεν υπάρχει, από μια τέτοια ψυχή. (Ιερός Χρυσόστομος)
Πες μου: εάν κάποιος προσκαλούνταν στα βασιλικά
ανάκτορα και για να μεταβεί εκεί ήταν υποχρεωμένος να βαδίσει από δρόμους
στενούς, απόκρημνους και ανώμαλους, ενώ κάποιος άλλος, ο οποίος οδηγούνταν στο
τόπο της θανατικής εκτελέσεως, εσύρετο διαμέσου της αγοράς, εμείς βλέποντας
αυτούς, ποιούς από τους 2 θα καλοτυχίζαμε; Για ποιόν θα αναστενάζαμε; Δεν θα
λυπηθούμε για εκείνον, ο οποίος βαδίζει τον πλατύ δρόμο; (Ιερός Χρυσόστομος)
Όποιος εδώ ζει με απολαύσεις, φεύγει από εδώ πιο
άθλιος από όλους τους ανθρώπους. Αν και εσύ έβλεπες κάποιον, που σε ξένο μεν
τόπο απολαμβάνει μεγάλη τιμή και έχει κόλακες, αλλά μόλις γυρίζει στην πατρίδα
του είναι φουκαράς και ξεγυμνωμένος, δεν θα τον λυπόσουν; Αυτό να κάνεις και με
αυτούς... (Ιερός Χρυσόστομος)
Είναι λίγος ο χρόνος της ζωής μας και μικρό το
διάστημα, για να πετύχουμε τη σωτηρία. Αν λοιπόν αυτόν τον χρόνο που μας
δόθηκε, για να μάθουμε κάτι χρήσιμο, εμείς τον σπαταλήσουμε σε περιττές και ανωφελείς
και βλαβερές ακροάσεις, τότε πότε θα προλάβουμε να μάθουμε τα αναγκαία και
κατεπείγοντα; (Ιερός Χρυσόστομος)
Τούτη η ζωή η παρούσα είναι για την μετάνοια. Η
άλλη, η αιώνια, είναι για την Κρίση. Αυτή η ζωή είναι για αγώνες, ενώ η άλλη
για τα στεφάνια. Αυτή η ζωή είναι για τον κόπο, τους ιδρώτες και τους κόπους,
ενώ η άλλη για την άνεση. Αυτή η ζωή είναι για την κούραση, ενώ η άλλη για την
αμοιβή. (Ιερός Χρυσόστομος)
Γι' αυτό ήρθαμε στον κόσμο, όχι για να φάμε και
να πιούμε και να ντυνόμαστε πολυτελώς, αλλά για να αποφύγουμε την κακία, να
επιλέξουμε την αρετή και να βαδίσουμε τον Θεϊκό δρόμο... (Ιερός Χρυσόστομος)
Ο Θεός έκανε τη ζωή μας εκ φύσεως επίπονη και
κοπιαστική, για να επιθυμήσουμε να απολαύσουμε τα μέλλοντα αγαθά, εξαιτίας της
εδώ θλίψεως. (Ιερός Χρυσόστομος)
Αν ζεις ορθά, η νύχτα γίνεται για σένα μέρα. Όπως
και σε αυτούς που ζουν στην ασέλγεια και τη μέθη και την ακολασία, η μέρα
μετατρέπεται σε σκοτάδι της νύχτας, όχι γιατί
σβήνει ο ήλιος, αλλά γιατί ο νους σκοτίζεται με τη μέθη (της αμαρτίας).
(Ιερός Χρυσόστομος)
Όπως δεν μπορεί κανείς να πει για τον ήλιο ότι
είναι σκοτεινός, ούτε αυτός ακόμα ο τυφλός, έτσι και τον πολύ καλό άνθρωπο δεν
θα μπορούσε κανείς να τον κατηγορήσει για την ορθή ζωή του. Για την πίστη τους
βέβαια, πολλές φορές οι ειδωλολάτρες θα μπορούσαν να κατηγορήσουν τους
Χριστιανούς. Για την ορθή όμως ζωή τους καθόλου. Μαζί με τους άλλους και αυτοί
τους θαυμάζουν και εκπλήττονται. (Ιερός Χρυσόστομος)
Δεν ξέρεις, πως η παρούσα ζωή είναι ένα ταξίδι;
Μήπως είσαι πολίτης; Οδοιπόρος είσαι. Κατάλαβες τί είπα; Δεν είσαι πολίτης,
αλλά διαβάτης και οδοιπόρος. Μην πεις: ''έχω αυτή την πόλη ή έχω την άλλη''.
Κανένας δεν έχει πόλη, μόνιμη κατοικία. Η πόλη μας είναι πάνω... (Ιερός
Χρυσόστομος)
Σ' αυτή την γη, βρισκόμαστε σαν μέσα σε δεύτερη
μητρική κοιλιά. Όπως δηλαδή μέσα στη μήτρα της μάνας μας, δεν ζούσαμε όπως ζούμε τώρα, ούτε απολαμβάναμε τις στέρεες τροφές που τρώμε τώρα, ούτε και μπορούσαμε να κάνουμε ό,τι κάνουμε τώρα και αυτό, γιατί ήμασταν μακριά από το φως του ήλιου και από κάθε άλλο
φως. Και γενικά, όπως τότε στερούμασταν πολλές επίγειες απολαύσεις, έτσι και στον κόσμο τούτο, στερούμαστε ορισμένα μεγάλα και θαυμαστά
αγαθά της Βασιλείας των Ουρανών. (Αγία Συγκλητική)
Χωρίς τον Θεό, η ζωή μας είναι άδεια. Κοιτάξτε τι μοναξιά, τι πίκρα, τι πόνο έχετε εσείς που
ζείτε μακριά Του. Ελάτε-ελάτε γρήγορα κοντά Του. Τρέξτε που σας λέω, μην αργείτε!... (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
Ζούμε τον Χριστό, πετάμε! Τότε νιώθουμε μεγάλες χαρές και έχουμε ωραία πνευματικά βιώματα. Τότε σιγά-σιγά γινόμαστε αιχμάλωτοι του αγαθού, αιχμάλωτοι του
Χριστού. Και όταν γίνει κανείς αιχμάλωτος του καλού, τότε δεν
μπορεί να κακολογήσει, δεν μπορεί να μισήσει, δεν μπορεί να
πει ψέματα. Δεν μπορεί και να θέλει ακόμη. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
Όταν υπηρετούσα στην Πολυκλινική, έβλεπα συχνά να συμβαίνει το εξής. Άρχιζε ο γιατρός να εξετάζει τον ασθενή και εκείνος διαμαρτυρόταν και του έλεγε, ότι δεν ήταν σε εκείνο το σημείο που πονούσε, αλλά αλλού. Και του έλεγε ο γιατρός:
«Μπορεί εσύ να πονάς εκεί, αλλά αλλού είναι το πρόβλημα». Έτσι συμβαίνει και στην πνευματική ζωή. Εμείς νομίζουμε, ότι είναι έτσι τα πράγματα, ενώ αλλού βρίσκονται οι αιτίες για αυτά που συμβαίνουν μέσα μας και στη ζωή μας... (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
Όταν έχουμε μέσα μας το Χριστό, δε ζούμε εμείς κανονίζοντας τον εαυτό μας. Ζει εν ημίν Χριστός και κανονίζει Αυτός τη ζωή μας. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
Τρεις καταστάσεις του βίου υπάρχουν: η σαρκική, η
ψυχική και η πνευματική. Η κάθε μία απ' αυτές, έχει αντίστοιχη διάθεση ζωής που
διαφέρει η μία από την άλλη. Η σαρκική κατάσταση του βίου, καταγίνεται
ολωσδιόλου στις ηδονές και απολαύσεις της ζωής αυτής και δεν έχει κανένα κοινό
με την ψυχική ή την πνευματική κατάσταση, ούτε και θέλει να αποκτήσει. Η ψυχική
είναι στο μεταίχμιο κακίας και αρετής και αποβλέπει μόνο στην φροντίδα και
ευρωστία του σώματος και στον έπαινο των ανθρώπων. Αποφεύγει εξίσου και τους
κόπους της αρετής και τις πράξεις της σάρκας και δεν κλίνει ούτε στην αρετή
ούτε στην κακία λόγω της αντιθέσεώς τους. Στην μεν αρετή γιατί είναι σκληρή και
κοπιαστική, στην δε κακία, για να μην χάσει τους επαίνους των ανθρώπων. Η
πνευματική όμως κατάσταση του βίου, ούτε θέλει να έχει, ούτε καταγίνεται με
αυτά τα δύο κακά, αλλά είναι τελείως ελεύθερη και από τη μία και από την άλλη
κατάσταση και με τα φτερά της αγάπης και της απάθειας πετά πάνω και από τις 2
και δεν πράττει δηλ. κάτι το απαγορευμένο. (Άγιος Νικήτας ο Στηθάτος)
Ούτε τα πλούτη να σας κάνουν εντύπωση, ούτε οι δόξες, αλλά πάντοτε να βαδίζετε δίκαια. Το ψωμί σας, να το τρώτε με τον τίμιο ιδρώτα σας και όχι με αδικίες. Αυτά που θα κερδίζεται με την τιμιότητά σας, να μην τα
σκορπίζεται άσκοπα. Να ζείτε τίμια και ταπεινά και όσο μπορείτε, να απλώνεται το χέρι σας
στην ελεημοσύνη. Να μην σκέπτεστε μόνο, το τι θα φάτε, τι θα φορέσετε, τι μεγάλο σπίτι θα χτίσετε. Περισσότερο να προτιμάτε
τα σπίτια των θλιμμένων και όχι των χαρούμενων. Εάν κάνετε
έργα καλά, θα έχετε μεγάλο μισθό από τον Θεό. Θα αξιωθείτε να
δείτε θαύματα και στην άλλη ζωή, θα έχετε απέραντη αγαλλίαση. (Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης)
Πάντα να ζείτε σεμνά και ταπεινά, δίχως εγωισμό... Πάντα να φροντίζετε ν' αγαπάτε τους γέρους, τα ορφανά, τους αρρώστους. Να συναναστρέφεστε με φτωχούς και με ανθρώπους
που οι άλλοι τους ταπεινώνουν. (Άγιος Γεώργιος Καρσλίδης)
Αυτός που ζει με τις εντολές του Χριστού, ζει
αληθινά. (Άγιος Νεκτάριος)
Χωρίς το Θεό, κάθε ευτυχία είναι καταραμένη και
φτωχή, η ζωή θάνατος, η χαρά και η γλυκύτητα πικρία. Με το Θεό και η δυστυχία είναι ευλογία, η φτώχεια
πλούτος, η αδοξία δόξα, η ατιμία τιμή, οι δοκιμασίες
γεμάτες παρηγοριά. Χωρίς το Θεό δεν είναι δυνατόν να υπάρξει αληθινή ανάπαυση, ειρήνη και παρηγοριά. (Άγιος Τύχων)
Θεέ μου, δεν θέλω να ζήσω πολύ. Θέλω όμως να ζήσω
με Σένα. (Ιερός Αυγουστίνος)
Η ζωή είναι ο πρόλογος στο βιβλίο της
αιωνιότητος. (Άγιος Ιουστίνος)
Ο γάμος είναι για τη γη, η παρθενία είναι για τον ουρανό και η πορνεία για τον άδη. (ΆγιοςΙσίδωροςοΠηλουσιώτης)
Δεν πρέπει να νομίζετε, ότι τα ίδια ταιριάζουν σε όλους. Ούτε μια τροφή αρέσει σε όλους, ούτε ένας τρόπος ζωής, ταιριάζει στους Χριστιανούς.
(ΆγιοςΓρηγόριοςοΘεολόγος)
Η ζωή χωρίς αγάπη για το Θεό είναι αφόρητη. (Άγιος
Σιλουανός ο Αγιορείτης)
Για όποιον παραδόθηκε στο θέλημα του Θεού, η ζωή γίνεται πολύ ευκολότερη, γιατί στις αρρώστιες, στη φτώχεια και στο διωγμό σκέφτεται:
''Έτσι ευδόκησε ο Θεός και πρέπει να υπομείνω για τις αμαρτίες μου''. Να, εδώ και πολλά χρόνια πάσχω από πονοκέφαλο και δύσκολα τον υποφέρω, αλλά με ωφελεί, γιατί με την ασθένεια, ταπεινώνεται η ψυχή. Η ψυχή μου επιθυμεί διακαώς, να προσεύχεται και να αγρυπνεί, αλλά η ασθένεια με εμποδίζει, διότι το άρρωστο σώμα απαιτεί ανάπαυση. Και παρακάλεσα πολύ τον Κύριο να με θεραπεύσει, αλλά δεν με άκουσε. Και αυτό σημαίνει, πως αυτό δεν θα ήταν προς όφελός μου. (ΆγιοςΣιλουανόςοΑγιορείτης)
Μην θλίβεστε που είναι δύσκολη η ζωή. Αγωνίζεστε
μόνον εναντίον της αμαρτίας και ζητάτε βοήθεια από τον Κύριο και Αυτός θα σας
χαρίσει ό,τι είναι ωφέλιμο, γιατί είναι σπλαγχνικός και μας αγαπά... (Άγιος Σιλουανός ο Αγιορείτης)
Φέρε το Θεό στη ζωή σου και τότε η ζωή σου θα σε
φέρει στον Θεό. (Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός)
Η ζωή χωρίς Χριστό, είναι θάνατος. (Άγιος
Ιγνάτιος ο Θεοφόρος)
Απατηλός και πλανερός είναι ο δρόμος της επίγειας ζωής. Σ' αυτούς που κάνουν τα πρώτα τους βήματα, φαίνεται ατέλειωτος και γεμάτος δράση. Σ' αυτούς που έφτασαν στο τέρμα του, φαίνεται πάρα πολύ σύντομος και γεμάτος κούφια όνειρα...
(ΆγιοςΙγνάτιοςΜπριαντσιανίνωφ)
Ποτέ να μην λησμονείτε, ότι η επίγεια
ζωή μας δόθηκε για να προετοιμαστούμε για την Ζωή την Αιώνια και η τύχη μας
στην Αιώνια Ζωή θα κριθεί απ' αυτό, πώς ζήσαμε εδώ. (Άγιος Λουκάς ο Ιατρός)
Ήταν σκληρή και δύσκολη η ζωή μου, αλλά ουδέποτε προσευχήθηκα στον Θεό να γίνει εύκολη. Διότι είναι «στενή η πύλη και τεθλιμμένη η οδός η απάγουσα εις την ζωήν και ολίγοι εισιν οι ευρίσκοντες αυτήν» (Ματθ. 7,14) (Άγιος Λουκάς ο Ιατρός)
Ο άνθρωπος που δεν διάγει εν Χριστώ ζωή, είναι εργαστήριο των δαιμόνων.
(ΆγιοςΙουστίνοςΠόποβιτς)
Σοφία είναι, το να ζει κανείς με ευαγγελική «ευταξία», με ευαγγελική «ακρίβεια». Αφροσύνη πάλι είναι, το να ζει κάποιος
διασκεδάζοντας ατάκτως, αναλώνοντας την ψυχή του σε αμαρτίες και πάθη. Σοφός είναι εκείνος, που χτίζει το οικοδόμημα της ψυχής του στην
τήρηση των Ιερών Εντολών του Ευαγγελίου. Άφρων είναι
εκείνος, που πράττει το αντίθετο. Γιατί όλα όσα οικοδομούνται πάνω στον Ιησού
Χριστό, αντέχουν σε όλες τις καταιγίδες και φουρτούνες και στα δεινά των
πειρασμών, της αμαρτίας, του θανάτου και του διαβόλου. Ό,τι πάλι οικοδομείται δίχως Χριστό και ερήμη του Χριστού και ενάντια
στον Χριστό, εύκολα καταρρέει και συντρίβεται μόλις φανούν οι φουρτούνες των
πειρασμών, των αμαρτιών και των παθών, μα κυρίως όταν φανούν ο
άνεμος του θανάτου και του δαιμονισμού. (ΆγιοςΙουστίνοςΠόποβιτς)
Δίχως τον γλυκύτατο Χριστό είναι δίχως νόημα, φοβερός και σύντομος ο επίγειος βίος, πολύ δε περισσότερο η αιωνιότητα, που είναι ατελείωτη. Όπου υπάρχει ο θάνατος, εκεί αληθινή χαρά δεν υπάρχει. Μέσα στην βοή και τον χαλασμό της αμαρτίας, μέσα στην μέθη από την γλυκύτητα της αμαρτίας, οι άνθρωποι αναγορεύουν σε χαρές της ζωής πλείστες ανοησίες και ασήμαντα πράγματα. Γιατί είναι ανόητα και ασήμαντα όλα εκείνα που απομακρύνουν τον άνθρωπο από τον Χριστό, όσα δεν του εξασφαλίζουν την αθανασία και την αγιότητα του Χριστού.
(ΆγιοςΙουστίνοςΠόποβιτς)
Η ενάρετη ζωή είναι μια θυσία στον Θεό. Αντίθετα
μια ζωή μέσα στα πάθη, είναι θυσία στους δαίμονες. Διότι ο άνθρωπος πλάστηκε
απαθής και τα πάθη ενεργούν μέσα του, από την ελεύθερη βούλησή του, είτε με το
να υποκύπτει, είτε με το να μην υποκύπτει σ' αυτά. (Όσιος Παϊσιος
Βελιτσκόφσκυ)
Όπως ο καπνός διαλύεται στον αέρα, όπως το
λουλούδι μαραίνεται και πέφτει, όπως το νερό κυλάει και φεύγει, όπως η πρωινή
δροσιά εξαφανίζεται, όπως το πουλί πετάει και χάνεται, έτσι ακριβώς περνάει και
η παρούσα ζωή. Σαν τον άνεμο φεύγει ο χρόνος και τελειώνουν οι μέρες της ζωής
μας. (Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
Ο Θεός δεν μας έστειλε στη γη για να ζούμε άνετα, αλλά για να προετοιμαστούμε για την αιώνια ζωή που μας περιμένει. Σκεφθείτε πόσο μεγάλη τραγωδία θα ήταν αν ο Πλάστης και Δημιουργός δεν
μπορούσε να μας προσφέρει μια καλύτερη, πιο φωτεινή και αιώνια ζωή, απ' αυτήν που υπάρχει στη γη, που έχει την δυσωδία της παρακμής και του θανάτου
και διαρκεί λιγότερο από τη ζωή του κόρακα! (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
Αυτή τη ζωή δεν θα μπορούσαμε να την φανταστούμε
χωρίς 3 πράγματα: Την ευτυχία, τη δυστυχία και το θάνατο. Κάτι από την ευτυχία,
λίγο από την δυστυχία και ο θάνατος καθιστούν δυνατή αυτή τη ζωή.
Διαδραματίζεται μια παράξενη ηθική χημεία... Η ευτυχία είναι δώρο Θεού, η δυστυχία
επιτρέπεται με την άδεια του Θεού, ενώ ο θάνατος είναι η νίκη του Θεού. Η
συνεχής ευτυχία, χωρίς την προσθήκη της δυστυχίας, θα έκανε τη ζωή άχρωμη και
βαρετή. Η συνεχής δυστυχία χωρίς τον θάνατο, θα έκανε αυτή τη ζωή κόλαση. Στην
ευτυχία και στην δυστυχία οι άνθρωποι θέλουν ή δεν θέλουν να θυμηθούν τον Θεό,
ενώ στο θάνατο, αναγκάζονται να Τον θυμηθούν... (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
Η ζωή μας, μπορεί να συγκριθεί με μια λαμπάδα καμωμένη από κερί και φυτίλι που καίει με μια φλόγα, που εμείς ανάψαμε. Το κερί είναι η πίστη μας, το φυτίλι είναι η ελπίδα μας και η φλόγα είναι η αγάπη μας. Ένα κερί κακής ποιότητας, όταν το ανάβεις και όταν το σβήσεις, βγάζει μια άσχημη μυρωδιά. Όμοια είναι και η ζωή ενός αμαρτωλού...
(ΌσιοςΣεραφείμτουΣάρωφ)
Αληθινή ζωή δεν είναι αυτή που ζούμε εδώ στη γη, αλλά εκείνη που θα ζήσουμε στον ουρανό. Εάν αυτή εδώ ήταν η αληθινή ζωή, τότε δεν θα πεθαίναμε. Εδώ στη γη προετοιμαζόμαστε για τον Ουρανό, όπου δεν υπάρχει η κοσμική τάξη των πραγμάτων, αλλά η αγγελική.
(ΆγιοςΘεοφάνηςοΈγκλειστος)
Όποιος ζει για τον Θεό, έχει ένα
πνεύμα Θείου φόβου και ευλάβειας. Όποιος ζει για τον εαυτόν του, έχει ένα πνεύμα αυτάρεσκο, εγωιστικό, φίλαυτο, σαρκικό. Όποιος ζει για τον κόσμο, έχει ένα πνεύμα φιλόκοσμο και μάταιο. Κρίνοντας από αυτά, βρες τι πνεύμα υπάρχει μέσα σου. (Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)
Μην ελπίζεις μάταια να πλησιάζεις τον ουρανό, εάν η ζωή σου δεν είναι επάξια του ουρανού... Αν δεν ζήσεις εδώ ουράνια, μην απατάσαι, ότι θα κατακτήσεις τον ουρανό.
"Μη πλανάσθε· ούτε πόρνοι... ούτε πλεονέκται ούτε κλέπται ούτε μέθυσοι, ου λοιδοροί, ούχ άρπαγες βασιλείαν Θεού ου κληρονομήσουσι" (Α' Κορ. 6, 9-10). Όποιος σαγηνεύτηκε από τα αγαθά της γης και την απάτη της σαρκικής ηδονής, να είναι βέβαιος πώς θ' ακούσει:
"Απέλαβες συ τα αγαθά σου εν τη ζωή σου· νυν δε οδυνάσαι" (Λουκ. 16,25). (ΆγιοςΔημήτριοςτουΡοστώφ)
Υπάρχει μια αληθινή, πραγματική ζωή και μια φαινομενική, ψεύτικη ζωή. Το να ζεις για να τρως, να πίνεις, να ντύνεσαι, για να απολαμβάνεις και να γίνεσαι πλούσιος και γενικά το να ζεις για εγκόσμιες χαρές και φροντίδες, αυτό είναι μια φαντασία. Το να ζεις όμως για να ευχαριστείς το Θεό και τους άλλους, για να προσεύχεσαι και να εργάζεσαι με κάθε τρόπο για την σωτηρία των ψυχών τους, αυτή είναι πραγματική ζωή! Ο πρώτος τρόπος ζωής, είναι ακατάπαυστος πνευματικός θάνατος. Ο δεύτερος είναι ακατάπαυστη ζωή του πνεύματος.
(ΆγιοςΙωάννηςτηςΚροστάνδης)
Την ζωή μας την έχουμε κάνει παιδικό παιχνίδι,
όχι αθώο, αλλά αμαρτωλό. Γιατί, ενώ γνωρίζουμε τον σκοπό
της ζωής μας, τον παραμελούμε και ασχολούμαστε με μάταια και άσκοπα ζητήματα: α)παραδινόμαστε
στην απόλαυση των ενδυμάτων, αντί να σκεπάζουμε άνετα και ευπρεπώς το σώμα μας
και να το προστατεύουμε από επιβλαβείς επιδράσεις β)παραδινόμαστε
στην απόλαυση του χρυσού, θαυμάζοντάς τα στα θησαυροφυλάκια. Αντί να το χρησιμοποιούμε μόνον για τις πραγματικές μας ανάγκες και να
δίνουμε τα τυχόν περισσεύματα σε όσους έχουν ανάγκη γ)παραδινόμαστε
στην απόλαυση των κατοικιών μας. Αντί να έχουμε απλώς ασφαλή και άνετη στέγη
για την προστασία μας από τα στοιχεία της φύσης δ)παραδιδόμαστε
στην απόλαυση των διανοητικών μας χαρισμάτων, του νου και
της φαντασίας και τα μεταχειριζόμαστε, για να υπηρετήσουμε απλώς την αμαρτία
και την ματαιότητα του κόσμου τούτου. Αντί να χρησιμοποιήσουμε
αυτά, προ παντός, για να γνωρίσουμε τον Πάνσοφο Δημιουργό του σύμπαντος κόσμου για
προσευχή, για ικεσία για δοξολογία του Θεού και για να εσωτερικεύσουμε αμοιβαία
αγάπη και σεβασμό. Ποιά απάντηση θα δώσουμε στον Χριστό, ο Οποίος θα
έλθει πάλι για να μας κρίνει και να αποκαλύψει κάθε σκέψη, λόγο και έργο μας; Αλίμονο σε μας, που φέρουμε το όνομα του Χριστού, δεν ακολουθούμε όμως την διδασκαλία του Ευαγγελίου!... (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
Εκείνοι, που η αμαρτία είναι καθημερινή ανάγκη τους και ζουν μέσα στην ανομία, δεν ενοχλούνται από τα πονηρά πνεύματα, γιατί ανήκουν σε αυτά, αφού ζουν απρόσεκτα και αμελούν την σωτηρία της ψυχής τους. Με το που θα αναγνωρίσουν όμως και ομολογήσουν την αμαρτία τους και στρέψουν προς τον Θεό, ξεσπάει ο πόλεμος.
(ΆγιοςΙωάννηςτηςΚροστάνδης)
Μετάτρεψε όλη την ζωή σου, σε μια υπηρεσία προς
τον Θεό. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
Στη φύση συναντάμε ένα περίεργο και αξιοπρόσεκτο φαινόμενο. Αν φυτέψουμε ένα φυτό μέσα σε μια μεγάλη και πλατιά γλάστρα, το φυτό αναπτύσσεται κάπως περίεργα. Οι ρίζες του μεγαλώνουν, πυκνώνουν, βγαίνουν έξω από το χώμα, μα το ιδιο το δέντρο δεν αναπτύσσεται, δεν παίρνει ύψος. Το μόνο που δίνει είναι λίγα φύλλα και λουλούδια. Αν όμως το ίδιο φυτό, το φυτέψεις σε μικρή γλάστρα, τότε οι ρίζες μένουν μικρές και το φυτό αναπτύσσεται γρήγορα, παίρνει ύψος και βγάζει άφθονα κλαδιά, φύλλα και όμορφα λουλούδια (αν η φύση του φυτού είναι τέτοια, ώστε να βγάζει λουλούδια).
Το ίδιο γίνεται και με τον άνθρωπο: Όταν ζει τελείως ελεύθερος, με ευημερία και πλούτη, τότε αναπτύσσεται σωματικά και υστερεί πνευματικά. Δεν παράγει καρπούς δηλαδή καλά έργα. Όταν όμως ζει με στενότητα, με φτώχεια, αρρώστιες, βάσανα και δοκιμασίες, τότε προοδεύει πνευματικά, ωριμάζει και παράγει άνθη αρετών και καρπούς καλών έργων πλούσιους. Γι' αυτό ο δρόμος εκείνων που αγαπούν τον Θεό είναι στενός.
(ΆγιοςΙωάννηςτηςΚροστάνδης)
Πρέπει να προσέχουμε πως ζούμε. Έχουμε ξεχάσει εντελώς, πως είμαστε δούλοι του Θεού. Νομίζουμε, πως ανήκουμε στον εαυτόν μας και ρυθμίζουμε την ζωή μας, όχι σύμφωνα με τις εντολές του Θεού, αλλά με το δικό μας θέλημα. Ζούμε όπως μας αρέσει. Γι' αυτό και η ζωή μας είναι γεμάτη από αμέτρητες αμαρτίες. Όλα τα θέλουμε για εμάς και τίποτα για τον πλησίον μας. Αυτός ας μείνει γυμνός ή ας πεθάνει.
(ΆγιοςΙωάννηςτηςΚροστάνδης)
Να θυμάσαι πάντα ότι η ζωή σου και η ευτυχία
είναι δώρα του Θεού... Να περνάς τη ζωή σου εδώ έτσι, ώστε κάθε
στιγμή να είσαι έτοιμος να την αφήσεις. Ποτέ σου να μην
επιτρέψεις οι απολαύσεις να σε κάνουν να ξεχάσεις τον εαυτό σου και το Θεό. Να θυμάσαι πάντα ότι η ζωή σου και η ευτυχία είναι δώρα του Θεού, δώρα που δε σου αξίζουν. Αμαρτία είναι όταν δεν απολαμβάνουμε σωστά αυτά
τα δώρα, όπως και όταν ξεχνάμε ότι όλα όσα έχουμε στη ζωή μας είναι δώρα του
Θεού. Πάτερ Επουράνιε! Ας μην ξεχνάω ποτέ ότι όλα αυτά που έχω είναι
δικά Σου. Και αυτά τα δώρα που συνεχώς μου χαρίζεις, ας με κάνουν
να Σε αγαπήσω περισσότερο και όχι να απομακρυνθώ από Σένα. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
Όσο πιο ευλαβικά ζει ο άνθρωπος, τόσο πιο βίαια του επιτίθεται ο διάβολος και υποκινεί τους άλλους
ανθρώπους να τον εχθρεύονται. Όσο πιο άγιος είναι κάποιος, τόσο περισσότερο τον βρίζουνε και τον βλασφημούν. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
Ο Θεός διακόπτει τη ζωή του ανθρώπου, όταν
διαπιστώνει ότι αυτός είναι έτοιμος να περάσει στην αιωνιότητα, είτε όταν
βλέπει, ότι δεν υπάρχει καμμία ελπίδα διόρθωσης. (Άγιος Αμβρόσιος της Όπτινα)
Η ζωή αποτελεί ευλογία, όχι μόνο διότι
εμείς πιστεύουμε στη μακάρια αιωνιότητα, αλλά και εδώ στη γη, η ζωή μπορεί να γίνει μακάρια, αν ζούμε εν Χριστώ, εκπληρώνοντας τις Άγιες Αυτού εντολές και δεν προσκολλώμαστε στα
επίγει αγαθά. (Άγιος Βαρσανούφιος της Όπτινα)
Έγινε δύσκολη η ζωή, επειδή οι άνθρωποι την
μπέρδεψαν με τα σοφίσματά τους, επειδή αντί να απευθύνονται στην βοήθεια του
Θεού, άρχισαν να απευθύνονται στην λογική τους και να βασανίζονται σ' αυτήν και
μόνο. (Άγιος Ανατόλιος της Όπτινα)
Αν ένας άνθρωπος δεν πιστεύει στο Θεό, στην αιώνια ζωή, ποιός είναι ο σκοπός του; Φυσικά, το καλύτερο σε αυτή τη ζωή: τύχη σε όλες τις επιχειρήσεις, υγεία, ευημερία, κλπ. Και οι Άγιοι λένε, ότι δεν είναι δυνατό για έναν άντρα να χορεύει με δαίμονες και να διασκεδάζει με τους αγγέλους. Είτε το ένα είτε το άλλο, αυτό καθορίζεται από την ελεύθερη βούληση ενός ανθρώπου. Και αυτή είναι η γενική επιλογή ενός ανθρώπου που κάνει στην ζωή τόσα πολλά, αλλά που δύσκολα μπορεί να καταλάβει τη φύση του. Η "επιλογή"
είναι πράγματι μια ουσιαστικά ανθρώπινη δράση, αλλά δεν είναι απλά μια επιλογή, αλλά επιλογή ζωής ή θανάτου. Ναι!... (ΣτάρετςΗλίαςτηςΌπτινα)
