Περί οργής και θυμού

  • Παςοοργιζόμενοςτωαδελφώαυτούεικήένοχοςέσταιτηκρίσει. [Καθένας που οργίζεται αδίκως και χωρίς σοβαρό πνευματικό λόγο εναντίον του αδελφού του, έχει την ίδια ενοχή, όπως εκείνος που δικάζεται δια φόνον στο επταμελές συνέδριο.] (ΚατάΜατθαίον 5,22)
  • Οργή γαρ ανδρός δικαιοσύνην Θεού ου κατεργάζεται. [Διότι ο οργισμένος άνθρωπος, παρασύρεται σε ατοπήματα, που είναι αντίθετα στην δικαιοσύνη (θέλημα) του Θεού.] (Ιακώβου 1,20)
  • Δότετόποντηοργή. [Αφήστε την οργή.] (Προς Ρωμαίους 12,19)
  • Οργίζεσθε, καιμηαμαρτάνετε·οήλιοςμηεπιδυέτωεπίτωπαροργισμώυμών. [Οργίζεστε, όχι όταν θίγεται ο εγωϊσμός σας και το συμφέρον σας, αλλά όταν διαβάλλεται ο Θεός και η αλήθειά Του, οπότε η οργή σας θα έχει ιερό κίνητρο, θα στρέφεται κατά της αμαρτίας και δεν θα αποτελεί αμαρτία. Εάν όμως συμβεί και εξοργιστείτε μεταξύ σας, ας μην προφθάσει να δύσει ο ήλιος, πριν συμφιλιωθείτε.] (Προς Εφεσίους 4,26)
  • ΦόβοςΚυρίου, παραμένωνδεαποστρέψειοργήν. Ουδυνήσεταιθυμόςάδικοςδικαιωθήναι, ηγαρροπήτουθυμούαυτούπτώσιςαυτώ. [Όταν ο σεβασμός προς τον Κύριο, μονίμως ενθρονιστεί στην καρδιά, απομακρύνει από τον άνθρωπο κάθε οργή. Άνθρωπος, που κρατεί μέσα του άδικο θυμό και εχθρότητα, δεν θα βρει δικαίωση, διότι η ορμή του θυμού του αποτελεί γι' αυτόν πτώση και καταδίκη.] (ΣοφίαΣειράχ 1,21)
  • Ζήλοςκαιθυμόςελαττούσινημέρας. [Η ζηλοφθονία και ο θυμός, λιγοστεύουν τις ημέρες της ζωής μας.] (ΣοφίαΣειράχ 30,24)
  • Ανήρδεθυμώδηςουκευσχήμων. [Άνθρωπος όμως, που αποθηριώνεται από τον θυμό, έχει αποκρουστική συμπεριφοράν και κακή την εμφάνιση] (Παροιμίες 11,25)
  • Οδεκρατώνοργήςκρείσσωνκαταλαμβανομένουπόλιν. [Εκείνος ο οποίος κυριαρχεί επί του εαυτού του και συγκρατεί την οργή του, είναι καλύτερος από εκείνον που καταλαμβάνει πόλη.] (Παροιμίες 16,32)
  • Μηίσθιεταίροςανδρίθυμώδει, φίλωδεοργίλωμησυναυλίζου. [Μην γίνεσαι σύντροφος και μην συνεταιρίζεσαι με άνθρωπο θυμώδη. Μην συγκατοικείς και μην συναναστρέφεσαι με φίλον ευέξαπτον.] (Παροιμίες 22,24)
  • Ανελεήμωνθυμόςκαιοξείαοργή. [Άσπλαγχνος και σκληρός είναι ο θυμός, οξεία και κοφτερή, σαν μαχαίρι είναι η οργή.] (Παροιμίες 27,4)
  • Σίδηροςσίδηρονοξύνει, ανήρδεπαροξύνειπρόσωπονεταίρου. [Ο σίδηρος κάνει οξύ και κοφτερό το άλλο σίδηρο, έτσι και ένας οργίλος και ασύνετος άνθρωπος, παροξύνει και εξερεθίζει τον σύντροφό του.] (Παροιμίες 27,17)
  • Ανήρθυμώδηςορύσσεινείκος, ανήρδεοργίλοςεξώρυξεναμαρτίαν. [Ο θυμώδης άνθρωπος βγάζει και σκορπά ολόγυρά του φιλονεικίες και έριδες. Ο δε οργίλος βγάζει από μέσα του, σαν από μεταλλείο κακών, αμαρτίες.] (Παροιμίες 29,22)
  • Οργίζεσθε, και μη αμαρτάνετε. [Να οργίζεστε, αλλά να μην αμαρτάνετε εναντίον του Θεού.](Ψαλμοί 4,5)
  • Καιγαράφρονααναιρείοργή. [Τον ασύνετο - ανόητο και ασεβή, τον φονεύει η ασυγκράτητος αγανάκτηση και οργή του.] (Ιώβ 5,2)
  • Μη σπεύσης εν πνεύματί σου του θυμούσθαι, ότι θυμός εν κόλπω αφρόνων αναπαύσεται.[Μην σπεύδεις να ταραχθείς και να οργιστείς, διότι ο θυμός εγκαθίσταται μονίμως στην καρδιά των ανοήτων ανθρώπων, των οποίων και αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα.] (Εκκλησιαστής 7,9)
  • Ο Θεός όπλισε τη φύση μας με τον θυμό, όχι για να βυθίζουμε το ξίφος στα δικά μας μέλη, αλλά στο στήθος του διαβόλου. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Έχουμε τον θυμό, όχι για να βρίζουμε τους πλησίον, αλλά για να επιστρέφουμε στο δρόμο του Θεού τους αμαρτάνοντες, για να σηκωνόμαστε όταν πέφτουμε, για να μην είμαστε νωθροί. Ο θυμός δίνεται σε εμάς σαν κεντρί, για να τρίζουμε τα δόντια εναντίον του διαβόλου, για να είμαστε ορμητικοί εναντίον του και όχι για να επαναστατούμε ο ένας εναντίον του άλλου. Έχουμε όπλα για να τα χρησιμοποιούμε εναντίον του εχθρού. Eίσαι οξύθυμος; Nα είσαι τέτοιος εναντίον των αμαρτημάτων σου, να επιπλήττεις την ψυχή σου, να μαστίζεις τη συνείδησή σου, να είσαι αυστηρός κριτής και πικρός δικαστής στα δικά σου αμαρτήματα. Aυτό είναι το κέρδος της οργής. Για τούτο έθεσε αυτή ο Θεός μέσα μας. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ο θυμός είναι θεληματικός δαίμονας, θεληματική μανία, έλλειψη λογικής. Ο θυμώδης είναι παιχνίδι τού διαβόλου, εργαστήριο δαιμόνων, άξιος υπηρέτης της κακίας τους. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ο διάβολος δεν τρέμει τόσο πολύ τον άνθρωπο που θεραπεύει τους δαιμονισμένους, όσο τον άνθρωπο που συγκρατεί την οργή του και νικάει το θυμό του. Γιατί και ο θυμός είναι δαίμονας φοβερός και πρέπει τους θυμώδεις να ελεεινολογούμε περισσότερο παρά τους δαιμονισμένους. (ΙερόςΧρυσόστομος)
  • Αν θέλεις να οργίζεσαι, μην το κάνεις αυτό εναντίον του συγγενή σου, αλλά εναντίον του πονηρού δαίμονα. Έχεις που να διαθέσεις το πάθος σου. Με εκείνον ποτέ να μην συμφιλιωθείς, σε εκείνον άδειασε την οργή σου, σε εκείνον στήσε παγίδα και μην χορτάσεις ποτέ να τον πολεμείς. Δεν αποτελεί λοιπόν αμάρτημα η οργή, αλλά η παράκαιρη οργή. Γι΄αυτό έλεγε και ο Προφήτης Δαβίδ το εξής: Να οργίζεστε, αλλά να μην αμαρτάνετε. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Αν δεις την καρδιά σου να φλογίζεται (με τον θυμό και την οργή), σφράγισε το στήθος σου τοποθετώντας πάνω του τον Σταυρό. Θυμήσου κάτι από εκείνα που συνέβηκαν (κατά το πάθος του Χριστού) τότε και σαν σκόνη θα αποβάλλεις κάθε θυμό με την ανάμνηση των όσων είχαν γίνει. Σκέψου τα λόγια και τις ενέργειες. Σκέψου ότι Εκείνος ήταν Δεσπότης, ενώ εσύ είσαι δούλος. Ότι Εκείνος έπασχε προς χάριν σου, ενώ εσύ για τον εαυτό σου. Eκείνος χάριν αυτών που είχε ευεργετηθεί και Τον σταύρωσαν, ενώ εσύ για τον εαυτό σου. Eκείνος χάριν αυτών που Τον έβρισαν, ενώ εσύ πολλές φορές απ' αυτούς που έχουν αδικηθεί. Eκείνος έπαθε κάτω απ' τα μάτια ολόκληρης της πόλης, ή μάλλον όλου του πλήθους των Iουδαίων και των ξένων και των εντοπίων, προς τους οποίους είχε απευθύνει τα φιλάνθρωπα λόγια του, ενώ εσύ ενώπιον λίγων. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Εξέτασε και σύγκρινε στον εαυτόν σου, στις 2 παρακάτω περιπτώσεις: Στην μία, όταν παρασύρθηκες από τον θυμό σου και στην άλλη περίπτωση, μολονότι θύμωσες, συγκράτησες την οργή σου. Σε ποιές από τις 2 περιπτώσεις, παίνεψες εσύ ο ίδιος τον εαυτόν σου; Όταν νικήθηκες από τον θυμό σου ή όταν συγκράτησες τον εαυτόν σου; Δεν καταριόμαστε πολλές φορές τον εαυτόν μας, στην πρώτη περίπτωση και δεν μετανοιώνουμε πολύ, διότι ο θυμός μας παρέσυρε σε απρεπείς λόγους και πράξεις; Ενώ όταν συγκρατήσαμε τον θυμό μας, ύστερα αισθανόμαστε ικανοποίηση και υπερηφάνεια, σαν να νικήσαμε κάποιον εχθρό... Διότι νίκη εναντίον της οργής, δεν είναι το να υπερασπίσουμε τον εαυτόν μας, με τον θυμό Αυτό είναι η χειρότερη ήττα, την οποία μπορεί να υποστεί κανείς. Νίκη είναι, το να υπομείνεις με πραότητα, εάν σε κάνει κάποιος κανένα κακό ή σε κακολογήσει... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ο θυμός δεν καταστρέφει μόνο το σώμα, αλλά αφανίζει και την υγεία της ψυχής, τρώγοντας, σπαράζοντας και αδυνατίζοντας όλη τη δύναμή της και κάνοντάς την άχρηστη για το κάθετι. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Και σωστά πράγματα αν τα λες με θυμό, έχασες το παν, έστω και αν έχεις επιχειρήματα, έστω και αν νουθετείς, έστω και αν κάνεις ο,τιδήποτε άλλο... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Όπως οι ειρηνοποιοί αποκαλούνται υιοί του Θεού, έτσι και αυτοί που προκαλούν αναταραχές και φιλονικίες, πρέπει να λέγονται υιοί του διαβόλου. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ας είμαστε καθαροί από θυμό. Δεν κατοικεί το Άγιο Πνεύμα εκεί όπου υπάρχει ο θυμός. Είναι επικατάρατος ο θυμώδης άνθρωπος. Όπου βγαίνει θυμός, είναι αδύνατον να προέλθει κάτι το υγιές. Συμβαίνει ό,τι στην τρικυμισμένη θάλασσα, όπου μέσα σε τόσο θόρυβο, σε τόσο μεγάλη κραυγή, δεν δίνεται σε κάποιον ευκαιρία για φιλοσοφία. Έτσι και μέσα στην φουρτούνα του θυμού. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Όταν σε αδικήσει κάποιος, σκέψου την κόλαση την οποία θα υποστεί και τότε όχι μόνο δεν θα οργιστείς μαζί του, αλλά και θα δακρύσεις. Διότι δεν οργίζεται κανείς εναντίον εκείνου, ο οποίος κατέχεται από πυρετό ή έχει κάποια φλεγμονή, αλλά όλους αυτούς τους λυπάται και δακρύζει από ευσπλαχνία και συμπόνοια. Εάν θέλεις να υπερασπίσεις τον εαυτόν σου, σιώπα και πλήγωσες τον εχθρό σου θανάσιμα. Αν όμως, επειδή θίχτηκες, ανταποδώσεις τις βρισιές (και αδικίες), τότε αναγκάζεις όσους σε ακούν, να θεωρούν ως αληθινά τα λεγόμενα εις βάρος σου. Γιατί δηλ. ο πλούσιος, όταν ακούει από κάποιον, ότι είναι φτωχός, γελά; Διότι γνωρίζει πολλά καλά, ότι δεν είναι φτωχός. Αν λοιπόν φροντίζουμε κσι εμείς να γελούμε, όταν μας βρίζουν, θα παράσχουμε την μεγαλύτερη απόδειξη, ότι έχουμε συνείδηση, ότι τα λεγόμενα σε βάρος μας δεν είναι αληθινά. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Δεν βλέπεις στα σπίτια, που όταν φυσάει ο άνεμος και υπάρχουν 2 πόρτες ανοιχτές δημουργείται ρεύμα, ενώ αν κλείσεις την μία πόρτα, τότε καταστέλλεται το μεγάλο μέρος της δυνάμεως του ανέμου; Έτσι και τώρα υπάρχουν 2 πόρτες, το στόμα το δικό σου και το στόμα εκείνου που σε βρίζει και σε προσβάλλει. Εάν κλείσεις το δικό σου στόμα και δεν αφήσεις αντίθετο άνεμο, έσβησες όλη την δύναμη του ανέμου. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Καθένας που βρίζεται ή υποφέρει από κάτι φοβερό, να υποφέρει με πραότητα τις βρισιές και να συγκρατεί την οργή του, γιατί συγκρατώντας την οργή του, πρόκειται να γίνει μιμητής του Θεού. (ΙερόςΧρυσόστομος)
  • Εκείνος που απομάκρυνε την οργή, απαλλάχθηκε από όλα τα κακά. Δεν υπάρχει τίποτα περισσότερο ενοχλητικό, τίποτα πιο φορτικό, τίποτα πιο άσχημο, από έναν οργισμένο άνθρωπο. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ό,τι είναι για τη φωτιά το νερό, το ίδιο είναι και για το θυμό η επιείκεια, η υποχωρητικότητα και η πραότητα. Η οργή του άλλου, εξουδετερώνεται με την πραότητα την δική μας. Μήπως είναι δυνατόν η φωτιά να σβηστεί με φωτιά; Αυτό είναι αντίθετο με τους φυσικούς νόμους. Η φωτιά σβήνεται μόνο με το νερό. Έτσι και η οργή εξουδετερώνεται με την πραότητα. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ούτε ο πυρακτωμένος σίδηρος, βυθιζόμενος μέσα στο νερό, δεν απαλλάσσεται τόσο γρήγορα από την θερμότητα, όσο ο οργίλος άνθρωπος, όταν έρθει σε επαφή με μακρόθυμη ψυχή. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Αν κατανικήσεις το θυμό, τότε θα κατανικήσεις και τη δειλία. Το θυμό τον κατανικάς όταν είσαι επιεικείς. Αν λοιπόν κατανικήσεις και τη δειλία, θα γίνεις ανδρείος. Αν όμως δεν κατανικήσεις το θυμό, τότε θα είσαι θρασύς και δεν θα μπορέσεις να νικήσεις το φόβο, με αποτέλεσμα να είσαι δειλός. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Είναι ανόητο, το να μπορούμε να εξημερώνουμε άγρια θηρία και να μην εξημερώνουμε τον εαυτόν μας, όταν αγριεύει. Ο θυμός είναι φωτιά ορμητική, που κατακαίει τα πάντα. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Είναι καλύτερα να συγκατοικείς με άγριο θηρίο, παρά με έναν οργίλο άνθρωπο. Διότι το άγριο θηρίο, όταν συμβεί μια φορά να εξημερωθεί, διατηρείται εξημερωμένο, τον οργισμένο όμως, όσες φορές και αν τον εξημερώσεις, πάλι γίνεται θηρίο, εφόσον συνήθισε τον εαυτόν του, σε κάποια παρόμοια συνήθεια. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Να μένεις απαθής στο θυμό του άλλου, αγαπώντας τον. Τότε πέφτει ο θυμός του και ανταποκρίνεται στην αγάπη σου. Είναι δύναμη. Μπορεί να φέρει αντίδραση ο άλλος και στον άγιο. Αλλά για λίγο... μετά αφοπλίζεται. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
  • Είναι καλό πράγμα ο θυμός! Ο θυμός είναι δύναμη, είναι το νεύρο της ψυχής. Μας τον έβαλε ο Θεός μέσα μας, για να θυμώνουμε και να αποκρούουμε τα πάθη μας και τον διάβολο. Αυτή είναι η σωστή θέση του θυμού. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
  • Θυμός είναι μια έντονη έξαψη και ένα ξέσπασμα του πάθους. Ενώ οργή είναι μια μόνιμη λύπη και μια διαρκής τάση για εκδίκηση, σαν να φλέγεται η ψυχή από τον πόθο ν' ανταποδώσει το κακό. Οι άνθρωποι αμαρτάνουν και με τις δύο καταστάσεις. Άλλοτε ορμούν απερίσκεπτα να χτυπήσουν όσους τους προκάλεσαν και άλλοτε καιροφυλακτούν δόλια να εκδικηθούν όσους τους λύπησαν. Εμείς και τα δύο πρέπει να τα αποφεύγουμε... (Μέγας Βασίλειος)
  • Μόνο τότε επιτρέπεται ο θυμός, όταν είναι εναντίον του διαβόλου και της αμαρτίας, όχι κατά των ανθρώπων. (Μέγας Βασίλειος)
  • Ο θυμός είναι το νεύρο της ψυχής, που τονώνει στην προσπάθεια των καλών έργων. (Μέγας Βασίλειος)
  • Δύο πράγματα να απομακρύνεις από τον εαυτόν σου: Να μην θεωρείς τον εαυτόν σου αξιόλογο και σπουδαίο και ούτε να νομίζεις, ότι κάποιος από τους ανθρώπους είναι κατώτερός σου στην αξία. Με αυτόν τον τρόπο, ουδέποτε ο θυμός σου θα εξεγερθεί, για τις ατιμώσεις που σου γίνονται. (Μέγας Βασίλειος)
  • Ό,τι ακριβώς είναι για τα δηλητηριώδη φίδια το δηλητήριο, αυτό γίνεται για εκείνους που θυμώνουν, ο θυμός. Λυσσούν σαν τα σκυλιά. Επιτίθενται σαν σκορπιοί. Δαγκώνουν σαν φίδια. Γι' αυτό και η Γραφή, αυτούς που κυριαρχούνται από το πάθος αυτό, τους αποκαλεί με τα ονόματα των θηρίων. (Μέγας Βασίλειος)
  • Oι θυμώδεις δεν σέβονται τα γηρατειά, ούτε την αρετή της ζωής, ούτε την συγγένεια, ούτε υπέρτερα χαρίσματα, ούτε τίποτε άλλο από τα τίμια των ανθρώπων. O θυμός είναι μια στιγμιαία τρέλλα... (Μέγας Βασίλειος)
  • Εκείνος που οργίζεται εναντίον του πλησίον για χρήματα ή δόξα ή ηδονή, δεν έχει μάθει, ότι ο Θεός ρυθμίζει τα πάντα με δικαιοσύνη. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
  • Εκείνος που παραδέχεται τα παρόντα θλιβερά, για χάρη της αναμονής των μελλοντικών αγαθών, έχει βρει την γνώση της αλήθειας. Και εύκολα θα απαλλαγεί από την οργή και από την λύπη. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
  • Χαμήλωνε τον θυμό σου, για να μην χάνεις το μυαλό σου. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
  • Η οργή είναι ο θυμός που παραμένει. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
  • Θα ξέρεις, πόσο εύκολα θυμώνουν οι άνδρες. Είναι ασυγκράτητοι και μοιάζουν με λιοντάρια. Σ' αυτό το σημείο η γυναίκα πρέπει να είναι δυνατότερη και ανώτερη. Πρέπει να παίζει το ρόλο του θηριοδαμαστή. Τί κάνει ο θηριοδαμαστής όταν βρυγχάται το θηρίο; Γίνεται περισσότερο ήρεμος και με την καλοσύνη καταπραΰνει την οργή. Του μιλάει γλυκά και μαλακά, το χαϊδεύει, το περιποιείται και πάλι το χαϊδεύει και έτσι το καταπραΰνει. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
  • Να συγκρατείς το γέλιο και ο θυμός θα λάβει τέλος. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
  • Αν κυριαρχείς στην επιθυμία, θα νικήσεις και τον θυμό, γιατί η επιθυμία είναι η αφορμή του θυμού. (Όσιος Θαλάσσιος)
  • Εκείνος που δεν καταφρονεί τη δόξα και την ηδονή, καθώς και την φιλαργυρία που συντελεί στην αύξησή τους, δεν μπορεί να κόψει τις αφορμές του θυμού και έτσι δεν μπορεί να επιτύχει την τέλεια αγάπη. (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)
  • Ο οργισμένος άνθρωπος ανοίγει το στόμα και κλείνει τα μάτια. (ΆγιοςΙσαάκοΣύρος)
  • Από οξύθυμο άνθρωπο, ούτε να παίρνεις, αλλά και ούτε να δίνεις κάτι, για να μην ταραχθεί η καρδιά σου από σκότος και ταραχή. (ΆγιοςΙσαάκοΣύρος)
  • Τρισευλογημένος είναι εκείνος που διώχνει το πνεύμα της οργής και του θυμού. (ΆγιοςΙσαάκοΣύρος)
  • Σκοπός είναι να προλαβαίνεις να μην φθάνεις στο θυμό. Και το γάλα, αν δεν προλάβεις να το κατεβάσεις από τη φωτιά, μόλις φουσκώσει, χύνεται. Χρειάζεται επαγρύπνηση. Να παρακολουθείς τον εαυτό σου και να συγκρατείς τον θυμό σου, για να μην ριζώσει μέσα σου το πάθος, γιατί μετά και να θελήσεις να το κόψεις με το τσεκούρι, θα πετάει συνέχεια «λαίμαργα». Να θυμάσαι αυτό που είπε ο Δαβίδ: «Ητοιμάσθην και ουκ εταράχθην». (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Με την ταπείνωση και την σιωπή δίνουμε τόπο στην οργή. Γιατί λέμε, ότι το φίδι είναι φρόνιμο; Παρόλο που έχει όπλο δυνατό, το δηλητήριο και μπορεί να μας κάνει κακό, λίγο θόρυβο αν ακούσει, αμέσως φεύγει· δεν πάει κόντρα, δίνει τόπο στην οργή. Έτσι και εσύ, αν κανείς σου πει κανέναν λόγο και σε πειράξει, μην απαντάς. Αν σιωπήσεις, αφοπλίζεις τον άλλον. Μια φορά στο Καλύβι ο Ντίκας, ο μεγάλος γάτος, πήγε να χτυπήσει ένα βατραχάκι. Εκείνο δεν κουνήθηκε καθόλου, οπότε ο Ντίκας το άφησε και έφυγε. Το βατραχάκι με την σιωπή και την ταπείνωσή του τον νίκησε. Αν κουνιόταν λίγο, θα το τίναζε ο Ντίκας πάνω και θα το χτυπούσε σαν το ντέφι. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Ο θυμός, ο καθαρός θυμός, είναι δύναμη της ψυχής. Εάν ο εκ φύσεως πράος βοηθιέται μια φορά από τον χαρακτήρα του για την πνευματική του πρόοδο, ο θυμώδης βοηθιέται δυό φορές από την δύναμη που έχει ο χαρακτήρας του, αρκεί την δύναμη αυτή του θυμού να την αξιοποιήσει κατά των παθών του και του πονηρού. Αν δεν την αξιοποιήσει, θα την εκμεταλλευτεί ο διάβολος. Ο εκ φύσεως ήπιος, αν δεν αγωνιστεί να αποκτήσει ανδρισμό, δεν μπορεί να κάνει άλματα. Ενώ ο θυμώδης, αν πάρει μια γενναία απόφαση και στρέψει τον θυμό του εναντίον του κακού, πάει, πήδησε. Γι' αυτό τα άλματα στην πνευματική ζωή τα κάνουν, όσοι έχουν παλαβή φλέβα. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Ο θυμώδης άνθρωπος, αν αξιοποιήσει στην πνευματική ζωή, την δύναμη που έχει, είναι σαν ένα γερό αυτοκίνητο που πιάνει την ευθεία και κανείς δεν το φθάνει. Αν όμως δεν την αξιοποιήσει και αφήνει ανεξέλεγκτο τον εαυτό του, μοιάζει με αυτοκίνητο που τρέχει με υπερβολική ταχύτητα σε ανώμαλο δρόμο και κάθε τόσο εκτροχιάζεται. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Ένας πνευματικός άνθρωπος μπορεί να νευριάσει, να αγανακτίσει και να φωνάξει, αλλά για θέματα σοβαρά, πνευματικά. Δεν έχει όμως κακία μέσα του, ούτε κάνει κακό στον άλλο. «Οργίζεσθε και μη αμαρτάνετε», δεν λέει Δαβίδ; (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Όταν αδικούνται άλλοι και φωνάζει κανείς και θυμώνει από πόνο πραγματικό, τότε είναι «δικαιότατος ο θυμός». Όταν αδικείται ο ίδιος και θυμώνει, τότε δεν είναι καθαρός ο θυμός. Ένας πνευματικός άνθρωπος, όταν πάει με αγανάκτηση να υπερασπίσει τον εαυτό του για ένα ατομικό του θέμα, αυτό είναι καθαρά εγωιστικό, είναι ενέργεια του πειρασμού. Δέχεται επιδράσεις δαιμονικές εξωτερικές. Αν κάποιον τον αδικούν ή τον κοροϊδεύουν, αυτόν πρέπει οι άλλοι να τον υπερασπίζονται, για το δίκιο, όχι για προσωπικό τους συμφέρον. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Όταν ο άλλος είναι μπουρινιασμένος, ό,τι και να του πεις, δεν γίνεται τίποτε. Καλύτερα εκείνη την στιγμή να σιωπήσεις και να λες την Ευχή. Με την Ευχή θα καλμάρει ο άλλος, θα ηρεμήσει και θα μπορέσεις μετά να συνεννοηθείς μαζί του. Βλέπεις και οι ψαράδες δεν πάνε να ψαρέψουν, αν δεν έχει μπουνάτσα κάνουν υπομονή, ώσπου να καλοσυνέψει ο καιρός. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Όταν κάποιος είναι νευριασμένος, καλύτερα να μην του μιλήσεις καθόλου, έστω και με καλό τρόπο. Διότι μοιάζει με τον πληγωμένο, που δεν δέχεται ούτε και το χάδι, γιατί ερεθίζει τις πληγές του. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Όταν γυρίζει κανείς από την δουλειά και είναι νευριασμένος ή αγχωμένος, καλύτερα είναι να πάει μια βόλτα σε ένα πάρκο για είκοσι λεπτά και να γυρίσει στο σπίτι του ήρεμος και με χαμόγελο και ας πάει καθυστερημένος... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Οι κοντοί άνθρωποι, συνήθως είναι θυμώδεις. Έχουν ψυχική δύναμη, έχουν μια ορμή... Αυτό ξέρεις είναι εκ Θεού. Τους δίνει αυτήν την ψυχική δύναμη, για να μπορούν να τα βγάλουν πέρα στη ζωή, ενώ αντίθετα οι ψηλοί, οι σωματώδεις έχουν μια φυσική πραότητα μέσα τους. Δεν ανάβουν εύκολα. Και αυτό εκ Θεού είναι... γιατί αν ήταν άγριοι και απότομοι, ποιός θα τολμούσε να τους πλησιάσει; Έτσι μεγάλοι και σωματώδεις που είναι και τώρα τους φοβούνται, που να θυμώσουν κιόλας; (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Τι φταίει Γέροντα (ΆγιοςΠαϊσιος), που θυμώνω με το παραμικρό;
    ''Φταίει που πιστεύεις, ότι πάντοτε φταίνε οι άλλοι...''.
  • Η οργή είναι φυσική ιδιότητα του νου και χωρίς αυτή ούτε στήν καθαρότητα φτάνει ο άνθρωπος, αν δεν οργιστεί εναντίον όλων των πονηρών λογισμών που σπέρνει μέσα του ο διάβολος. Εκείνος πού θέλει να φτάσει στή φυσική οργή (σ' εκείνη πού στρέφεται εναντίον του διαβόλου και των παθών), κόβει όλα τα θελήματά του μέχρις ότου φτάσει στην κατάσταση του νου του, όπως τη δημιούργησε ο Θεός. (ΆγιοςΗσαϊαςοΑναχωρητής)
  • Χωρίς αυτομεμψία, δεν νικιέται η οργή. (ΆγιοςΗσαϊαςοΑναχωρητής)
  • Αν βρεις τρόπο να αποβάλλεις την υπερηφάνεια από τον χαρακτήρα σου, τότε δεν βρίσκει τρόπο να αναπτυχθεί μέσα σου και το παθος του θυμού. (ΆγιοςΓρηγόριοςο Νύσσης)
  • Οργή σημαίνει να διατηρείς συνεχώς μέσα σου κάποιο μίσος. Να ενθυμήσαι δηλαδή το κακό που σου έγινε. Θυμός σημαίνει ευμετάβλητη και ευέξαπτη συμπεριφορά και ασχημοσύνη της ψυχής. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
  • Όπως είναι αρκετά να δύσκολο, να θανατώσει κάποιος ένα άγριο ζώο χωρίς όπλο, έτσι είναι και αρκετά δύσκολο να αποκτήσει κάποιος αοργησία χωρίς ταπείνωση. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
  • Ο θυμός γεννιέται από την κενοδοξία, την έπαρση, την φιλαργυρία και την γαστριμαργία, ενώ μερικές φορές και από την πορνεία. Ο θυμός προκαλεί την μνησικακία, την έχθρα, την δικαιολογία και το μίσος. Καταπολεμείται με την αοργησία, την πραότητα και κυρίως με την ταπεινοφροσύνη. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
  • Όποιος κατέπαυσε την οργή, αυτό φόνευσε την μνησικακία, διότι για να γεννηθούν τέκνα, πρέπει να ζει ο πατέρας. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
  • Εάν το όριο της πιο τελείας πραότητος είναι, ενώ βρίσκεται μπροστά σου αυτός που σε παροξύνει, να τον αντιμετωπίζεις με εσωτερική γαλήνη και αγάπη, τότε οπωσδήποτε το έσχατο όριο του θυμού είναι, ενώ απουσιάζει αυτός που σε λύπησε, να κάνεις ότι συγκρούεσαι μαζί του, με διάφορα λόγια και κινήσεις θηριώδεις. (ΆγιοςΙωάννηςτηςΚλίμακος)
  • Μόλις φανεί το φως, υποχωρεί το σκότος. Ομοίως μόλις εμφανιστεί η ταπείνωση, εξαφανίζεται κάθε πικρία και θυμός. (ΆγιοςΙωάννηςτηςΚλίμακος)
  • Σε όσους μετανοούν, τίποτε δεν είναι πιο αταίριαστο από την ταραχή του θυμού. Διότι η μετάνοια κσι η επιστροφή χρειάζονται πολλή ταπείνωση, ενώ ο θυμός δείχνει άνθρωπο γεμάτο από υπερηφάνεια. (ΆγιοςΙωάννηςτηςΚλίμακος)
  • Όπως το νερό, που χύνεται λίγο - λίγο στη φωτιά, την σβήνει τελείως, έτσι και το δάκρυ του αληθινού πένθους, σβήνει όλη τη φλόγα του θυμού και της εξημμένης οργής. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
  • Ο θυμός διαφέρει από την οργή. Θυμός είναι η οργή σε κατάσταση εκρηκτική, ενώ οργή είναι η διάθεση να προκαλέσεις λύπη σε εκείνον που σε λύπησε. (ΜέγαςΑθανάσιος)
  • Ο οργίλος και νεκρό αν αναστήσει, δεν είναι δεκτός από το Θεό. (Όσιος Αγάθων)
  • Τότε μόνο χρησιμοποιούμε δικαιολογημένα τον θυμό, όταν τον στρέφουμε εναντίον των φιλήδονων και εμπαθών λογισμών, καθώς και κατά των παθών μας. (Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος)
  • Η τέλεια θεραπεία της ασθένειας της οργής είναι αυτή: να πιστέψομε ότι ούτε για δίκαιες ούτε για άδικες αφορμές επιτρέπεται ποτέ να θυμώνουμε. Επειδή, όταν η οργή σκοτίσει τη διάνοια, ούτε διάκριση, ούτε σωστή σκέψη, ούτε δικαιοσύνη θα βρεθεί μέσα μας, ούτε μέτοχοι της Θείας σοφίας μπορούμε να γίνουμε. Ούτε και ναός του Αγίου Πνεύματος μπορεί να γίνει η ψυχή μας, αλλά θα μας κατακυριεύσει το πνεύμα της οργής σκοτίζοντας τη διάνοιά μας. Να έχουμε μπρός στα μάτια μας κάθε ημέρα, την αβεβαιότητα της ώρας του θανάτου μας και έτσι να φυλαγόμαστε από την οργή. Και ας γνωρίζομε ότι ούτε η σωφροσύνη, ούτε η απάρνηση του υλικού κόσμου, ούτε οι νηστείες και αγρυπνίες θα μας ωφελήσουν, κατά την ημέρα της κρίσεως, αν βρεθούμε ένοχοι επειδή κατεχόμαστε από οργή και μίσος. (Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος)
  • Και δεν πρέπει όχι μόνο να απέχουμε από την ενεργητική οργή, αλλά και από την κατά διάνοια, για να μη σκοτεινιάσει ο νους μας από το σκοτάδι της μνησικακίας. Γιατί δεν ωφελεί τόσο πολύ να συγκρατούμε το στόμα μας στο καιρό του θυμού, να μην λέει λόγια μανιασμένα, όσο το να καθαρίζουμε την καρδιά μας από την μνησικακία και να μην στριφογυρίζομε μέσα στο μυαλό μας πονηρούς λογισμούς εναντίον του αδελφού. Γιατί η Ευαγγελική διδασκαλία παραγγέλει, να κόβουμε τις ρίζες των αμαρτημάτων, παρά τους καρπούς. επειδή όταν κοπεί η ρίζα του θυμού από την καρδιά, ούτε μίσος ούτε φθόνος προχωρεί σε έργο. (Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος)
  • Να προσέξουμε με όλη τη δύναμη μας το θυμό, που μας κάνει άγριους σαν σκυλιά και να τον διδάξουμε να δαγκώνει και να σκοτώνει μόνο τους λύκους (τα πάθη μας) και να μην τρώει τα πρόβατα (τους ανθρώπους), αλλά να δείχνει κάθε πραότητα προς όλους τους ανθρώπους. (Άγιος Ευάγριος ο Ποντικός)
  • Όποιος νίκησε το θυμό, αυτός νίκησε τους δαίμονες. (Άγιος Ευάγριος ο Ποντικός)
  • Ο θυμός, περισσότερο από τα άλλα πάθη, ταράζει και συγχύζει την ψυχή. Κάποτε όμως και την ωφελεί πολύ. Γιατί όταν τον μεταχειριζόμαστε χωρίς ταραχή κατά των ασεβών ή ασελγών για να σωθούν ή να ντραπούν, τότε προσθέτομε πραότητα στην ψυχή μας, γιατί συμβαδίζουμε με το σκοπό της δικαιοσύνης και της αγαθότητας του Θεού. Νομίζω ότι ο φρόνιμος θυμός δόθηκε ως όπλο δικαιοσύνης στην ανθρώπινη φύση από τον Θεό. Αν η Εύα χρησιμοποιούσε αυτό το όπλο κατά του φιδιού, δεν θα νικιόταν από την εμπαθή εκείνη ηδονή. Έτσι και εκείνος που μεταχειρίζεται από ζήλο προς την ευσέβεια με σύνεση τον θυμό, θα βρεθεί οπωσδήποτε καλύτερος στη ζυγαριά των ανταποδόσεων από εκείνον που λόγω δυσκινησίας του νου, δεν θυμώνει ποτέ. (Άγιος Διάδοχος Φωτικής)
  • Πρέπει να υπομένουμε ο,τιδήποτε μας προκαλέσει κάποιος και τα μάτια να μας βγάλει και το δεξί χέρι να μας κόψει, ενώ εάν κάποιος θέλησει να μας απομακρύνει και να μας χωρίσει από τον Θεό, τότε μόνο να οργιστούμε. (Όσιος Ποιμήν)
  • Αν αρματώνεσαι ενάντια στο θυμό, δεν πρέπει να ανέχεσαι καμιά επιθυμία. Γιατί αυτή δίνει υλικό στο θυμό κι αυτός με τη σειρά του ταράζει το νοητό (νοερό) μάτι, βλάφτοντας πολύ την πνευματική κατάσταση, που μέσα μας δημιουργεί η προσευχή. (Άγιος Νείλος ο Ασκητής)
  • Ο θυµώδης άνθρωπος υποφέρει ο ίδιος µεγάλο µαρτύριο από πονηρό πνεύµα, εξαιτίας της υπερηφάνειάς του. (Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης)
  • Ο θυμός και η μνησικακία μοιάζουν με δηλητήριο φαρμακερών φιδιών, γιατί και την όψη αλλοιώνουν και τον νου ταράζουν και τα νεύρα παραλύουν και αδυναμία για εργασία προκαλούν, ενώ η πραότητα και η αγάπη, όλα αυτά τα περιφρονεί... (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
  • Ο θυμός είναι ένα τυφλό πάθος και δεν μπορεί να διακρίνει το χειρότερο από το καλύτερο. Γι' αυτό δεν υπάρχει καμμία ωφέλεια, δεν ισχύει καμμία συμβουλή (παραίνεση) σ' αυτόν που είναι οργισμένος. Όταν όμως σταματήσει να είναι οργισμένος, πρέπει να του προσφέρουμε την θεραπεία με τον έλεγχο, αφού την αναμείξουμε με επιείκεια. Γνωρίζουν οι γιατροί και δεν χορηγούν στους αρρώστους, ούτε τα πιο πικρά φάρμακα, χωρίς να τα αναμείξουν με μέλι, για τον ίδιο λόγο, ούτε η ψυχή των απαιδεύτων αντέχει ακραίους ελέγχους. (Μέγας Φώτιος)
  • Με τον θυμό και την οργή πρέπει να εναντιωνόμαστε στο πάθος της επιθυμίας, να διώχνουμε τους πονηρούς και αισχρούς λογισμούς, να μισούμε τις αμαρτίες και τους δαίμονες. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
  • Ο θυμός τότε κινείται κατά φύση, όταν αγαπά όλους τους ανθρώπους και δεν έχει εναντίον κανενός λύπη ή μνησικακία. (Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός)
  • Στις ικεσίες του Οσίου Παϊσίου του Μεγάλου, για να απελευθερωθεί από την οργή, ο Κύριος του αποκάλυψε: «Εάν θέλεις να νικήσεις την οργή και τη μανία, μην επιθυμήσεις τίποτα άσχημο, ούτε να μισείς κάποιον, και κανέναν να μην ταπεινώνεις».
  • Η σκέψη σας, ότι εκείνος που σας βλάπτει και σας αδικεί, γίνεται όργανο του εχθρού, είναι πολύ σωστή. Γι' αυτό πίσω από κάθε ενόχληση και δυσάρεστη κατάσταση, να διακρίνετε τον πραγματικό ένοχο και να μην εξάπτεστε εναντίον του θύματός του. (ΆγιοςΘεοφάνηςοΈγκλειστος)
  • Η σκέψη, ότι εκείνος που σας βλάπτει και σας αδικεί, γίνεται όργανο του εχθρού, είναι πολύ σωστή. Γι' αυτό πίσω από κάθε ενόχληση και δυσάρεστη κατάσταση, να διακρίνετε τον πραγματικό ένοχο και να μην εξάπτεσθε και οργίζεστε εναντίον του θύματός του. (Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)
  • Πρέπει να ομολογήσουμε, ότι το πάθος του θυμού σχετίζεται με την ιδιοσυγκρασία του ανθρώπου. Ένας είναι από την φύση του ήρεμος, ενώ άλλος πάλι είναι από την φύση του είναι νευρικός και ευέξαπτος. Ο δεύτερος δεν μπορεί να ενοχοποιηθεί, φυσικά για την ιδιοσυγκρασία του, ευθύνεται όμως, για την τυχόν έλλειψη συναισθήσεως ταπεινής ομολογίας και αγωνιστικότητος εναντίον του πάθους. (Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)
  • Πάντα να θυμάσαι, πως αν ήσουν ταπεινός, δεν θα οργιζόσουν. Η οργή είναι η πιο εκλεκτή θυγατέρα του εγωισμού. Όπου εμφανιστεί η ταπείνωση, εξαφανίζεται σαν καπνός ο θυμός. (Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ)
  • Δεν υπάρχει σ' αυτό τον κόσμο καμμιά εύλογη αιτία για να οργίζεσαι και να θυμώνεις, εκτός από τις περιπτώσεις που προσβάλλεται η δόξα του Θεού και περιφρονείται ο νόμος Του. Αλλά και τότε πρέπει να συζεύξεις την οργή με την διάκριση, για να μη βλάψεις την ψυχή σου. «Οργίζεσθε και μη αμαρτάνετε» (Εφ. 4,26), παραγγέλλει με σοφία ο Απόστολος Παύλος. (Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ)
  • Μην οργίζεσαι ποτέ εναντίον κανενός και για καμμιά αιτία, εκτός και αν κάποιος θελήσει, να σε χωρίσει από τον Θεό και την αγάπη Του. Ποιός όμως έχει την δύναμη να το κατορθώσει αυτό, αν δεν το θέλεις εσύ ο ίδιος; (ΆγιοςΔημήτριοςτουΡοστώφ)
  • Μην οργίζεσαι εναντίον του πλησίον σου. Θα μου πεις: Μα ο τάδε με αδίκησε, με προσέβαλε, με συκοφάντησε, με έβλαψε χωρίς λόγο... Αλλά πες μου και εσύ, ποιός αδικήθηκε περισσότερο από τον ίδιο τον Θεό; Ποιός κακολογήθηκε, ποιός συκοφαντήθηκε, ποιός χλευάστηκε, ποιός ατιμάστηκε περισσότερο, αν και αναμάρτητος; Ποιός ραπίστηκε. ποιός εμπτύστηκε, ποιός μαστιγώθηκε, ποιός τέλος Σταυρώθηκε σαν κακούργος, αν και τελείως αθώος; Και όμως, με όλα αυτά, Εκείνος δεν οργίστηκε και δεν κάκισε τους ανόμους Σταυρωτές του. Αλλά και πάνω στον Σταυρό ακόμη προσευχόταν λέγοντας: "Πάτερ, άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι" (Λουκ. 23. 34). (ΆγιοςΔημήτριοςτουΡοστώφ)
  • Ο οργισμένος άνθρωπος είναι τυφλός και τρελός. Δεν συναισθάνεται τι λέει και τι κάνει. Συχνά, μετά το ξέσπασμά του, μετανοεί πικρά για όσα άτοπα είπε και έκανε. Γιατί η οργή, που δεν δαμάζεται συγχύζει τον νου, ταράζει την ψυχή, καταστρέφει την λογική, φυγαδεύει το Πνεύμα του Θεού και αφήνει τον άνθρωπο έρμαιο στα χέρια του διάβολο. Όποιος δαμάζει τον θυμό του, εύκολα θα συγκρατήσει τον εαυτόν του από όλα τα κακά. Αν λοιπόν συμβεί ποτέ να οργιστείς με κάποιον, μην πεις τίποτα. Σιώπησε ή φύγε, και μην επιτρέψεις να βγει από μέσα σου η φλόγα της οργής, που θα κατακαύσει και σένα και εκείνους που σε περιβάλλουν. Και όταν η καρδιά σου ειρηνεύσει, τότε πες, αν χρειάζεται, δύο λόγια αγάπης για την "οικοδομήν της χρείας". Ένας ειρηνικός και πράος λόγος είναι πιο καρποφόρος και πειστικός, από χίλια λόγια οργισμένα, έστω και σωστά... (ΆγιοςΔημήτριοςτουΡοστώφ)
  • Η πραότητα μαλακώνει και τις πιο πέτρινες καρδιές. Η οργή σκληραίνει και τις πιο μαλακές. Αν έχεις εξουσία, μην επιβάλλεσαι ποτέ με την οργή, προκαλώντας στους υφισταμένους σου τον φόβο. Είναι καλύτερο να σ' αγαπούν, παρά να σε φοβούνται. Από τον φόβο προέρχονται το ψεύδος και η υποκρισία, από την αγάπη η ειλικρίνεια και η εγκαρδιότητα. (ΆγιοςΔημήτριοςτουΡοστώφ)
  • Όποιος θυμώνει κατά του αδελφού του, για κάτι το υλικό, αποδίδει στα υλικά πράγματα μεγαλύτερη αξία, από ότι στον αδελφό του. Αλλά τί αξίζει περισσότερο από τον άνθρωπο πάνω στη γη; (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
  • Μην αφήσεις σε καμμιά περίπτωση τον εαυτόν σου να οργιστεί. Υπόταξε στην αγάπη κάθε προσβολή που σου γίνεται και κάθε παραξενιά, κάθε είδος οικογενειακής δυσαρέσκειας. Τίποτα άλλο να μην ξέρεις, παρά μόνο την αγάπη. Να κατηγορείς πάντα τον εαυτόν σου, να ομολογείς πως εσύ είσαι ο φταίχτης σε όλα. Να λες: "Δικό μου είναι το σφάλμα, εγώ είμαι ο αμαρτωλος". Να θυμάσαι, πως όπως είσαι αδύνατος, έτσι είναι και ο πλησίον σου. Γι' αυτό και είναι ανώφελο να κατηγορείς τον αδύνατον και αμαρτωλό, όταν μάλιστα αναγνωρίζει την αδυναμία του. (ΆγιοςΙωάννηςτηςΚροστάνδης)
  • Ο άνθρωπος που είναι οργισμένος μαζί μας είναι άρρωστος. Πρέπει να του συμπεριφερθούμε ευγενικά, να του μιλήσουμε ήρεμα με αγάπη. Και αν η κακία του για μας δεν έχει ριζώσει βαθιά μέσα του, θα δεις πως η καρδιά του θα μαλακώσει, η κακία του θα εξαφανιστεί από την καλοσύνη και την αγάπη σου. (ΆγιοςΙωάννηςτηςΚροστάνδης)
  • Όταν είμαστε οργισμένοι εναντίον του πλησίον μας, ακόμα και η προσευχή μας είναι αμαρτωλή. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
  • Ποιός δεν θα δει τον αρχηγό της οργής, όταν εκδηλώνεται ο θυμός; Ο άνθρωπος που έχει υποδουλωθεί στον εκνευρισμό και την κακία, αισθάνεται καθαρά στο στήθος του την παρουσία μιας πονηρής και εχθρικής δύναμης. Με την παρουσία αυτού του πονηρού πνεύματος, ο άνθρωπος αισθάνεται άρρωστος στα καλά καθούμενα, τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
  • Ο εκνευρισμός προέρχεται από έλλειψη αυτογνωσίας, από υπερηφάνεια, από το γεγονός ότι δεν υπολογίζουμε τη μεγάλη διαφθορά της φύσης μας και γνωρίζουμε πολύ λίγο, τον πράο και ταπεινό Ιησού. (ΆγιοςΙωάννηςτηςΚροστάνδης)
  • Εάν ποιείς αγαθά έργα, αλλά δεν μπορείς να συγκρατήσεις τον θυμό σου, τότε τα έργα σου δεν είναι ευάρεστα στον Κύριο. (Όσιος Νείλος Σόρσκυ)
  • Η οργή γεννάει την μνησικακία, που απομακρύνει την πνευματική θλίψη. Η μνησικακία γεννάει την σκοτεινή και μοχθηρή βλασφημία. Η βλασφημία γεννάει την άκαιρη λύπη, που σαν σκουριά κατατρώει τον άνθρωπο. Και η λύπη με την σειρά της γεννάει την άλογη αναίδεια. (Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
  • Δεν είναι δύσκολο να θυμώνεις με τους άλλους. Το δύσκολο είναι να θυμώνεις με τον εαυτόν σου. (Άγιος Λουκάς ο Ιατρός)
  • Ο θυμός δεν μας δόθηκε, για να εκνευριζόμαστε εναντίον του πλησίον μας, αλλά για να αυξήσει ο ζήλος μας κατά της αμαρτίας. Όταν εκνευριζόμαστε με τον συνάνθρωπό μας, ενεργούμε ενάντια στη φύση μας. Νευρικοί και οξύθυμοι γινόμαστε επειδή είμαστε υπερήφανοι. Η οξυθυμία φανερώνει την εσωτερική μας διάθεση. Την κατάσταση αυτή πρέπει να την διορθώσουμε με την αυτομεμψία, με την υπομονή και την αγάπη. Δεν πρέπει να παρατηρούμε τις αδυναμίες των άλλων, δεν πρέπει να κατακρίνουμε τον πλησίον μας. Σίγουρα μερικές φορές μας προσβάλλουν. Αλλά αυτό είναι το σχέδιο της Θείας Πρόνοιας, για να φανερωθεί η αδυναμία μας. Μας δίνεται έτσι η ευκαιρία και το μέσο να την θεραπεύσουμε, δηλαδή να αγωνιστούμε, να αντισταθούμε, να ταπεινωθούμε. (ΆγιοςΜακάριοςτηςΌπτινα)
  • Αν εκδηλώνονται έντονα οργή και γογγυσμοί, αυτό αποτελεί σίγουρη ένδειξη της υπερήφανης ψυχής. (Άγιος Ανατόλιος της Όπτινα)
  • Η κατάσταση εκνευρισμού προέρχεται: α) από την φιλαυτία, επειδή κάτι γίνεται παρά την θέλησή μας και παρά την δική μας θεώρηση των πραγμάτων και β) από την έλλειψη πίστης, ότι η εκπλήρωση των εντολών του Θεού στο παρόν σημείο, δεν θα φέρει κανένα όφελος. (Άγιος Αμβρόσιος της Όπτινα)
  • Να νικάς το θυμό με τη σιωπή. Ο οργίλος άνθρωπος είναι φονιάς της ψυχής του. Γίνου ταπεινός για να μη θυμώνεις. (Στάρετς Ευστράτιος)
  • Είναι αδύνατον να οργιστεί κανείς εναντίον του πλησίον του, αν πρώτα δεν υπερηφανευτεί εσωτερικά απέναντί του, αν δεν τον περιφρονήσει και αν δεν θεωρήσει τον εαυτόν του καλύτερο απ' αυτόν. (Αββάς Δωρόθεος)
  • Όποιος δεν καταφρονήσει κάθε υλικό πράγμα και δόξα και σωματική ανάπαυση, ακόμα και τα δικαιώματά του, δεν μπορεί να κόψει τα θελήματά του, ούτε ν' απαλλαχτεί από την οργή και τη λύπη, ούτε ν' αναπαύσει τον πλησίον. (Αββάς Δωρόθεος)
  • Όποιος δεν κατορθώνει να συγκρατεί την γλώσσα του όταν θυμώνει, είναι ανίκανος να συγκρατήσει και όλα τα άλλα του πάθη. (Αββάς Υπερέχιος)
  • Αυτοί που είναι πνευματικά αδύνατοι, παραπονιούνται συχνά, ότι υποκύπτουν στο πάθος της οργής, διότι έχουν προκληθεί ή παρακινηθεί από τον πλησίον τους. Προσπαθούν έτσι να δικαιολογήσουν την πτώση τους, μεταφέροντας την ευθύνη στον πλησίον. (ΑββάςΣεραπίων)
  • Διακρίνουμε 3 είδη οργής: α) Το πρώτο ονομάζεται ''θυμός'' και είναι σαν μια φωτιά που καίει μέσα μας β) Το δεύτερο είδος αυτού του πάθους εκδηλώνεται προς τα έξω, με λόγια και πράξεις και το ονομάζουμε ''οργή'' και γ) Το τρίτο είδος οργής δεν μοιάζει με τα δύο προηγούμενα. Δεν είναι δηλ. μια μεγάλη φλόγα που φουντώνει και μπορεί κανείς να την καταστείλει αμέσως, αλλά διαρκεί μέρες και χρόνια. Αυτό λέγεται: ''μήνις''. (ΑββάςΣεραπίων)
  • Ο ανόητος εξωτερικεύει όλο τον θυμό του, ενώ ο συνετός τον περιορίζει και συγκρατείται (Παρομ. 29,11). Αυτό σημαίνει, ότι ο ανόητος καίγεται για εκδίκηση την ώρα που είναι οργισμένος, αλλά ο σοφός μετριάζει την αντίδρασή του και σιγά - σιγά την εξαφανίζει με την φρόνηαη και την μετριοπάθειά του. (ΑββάςΙωσήφ)
  • Όποιος θυμώνει για κάτι που του έγινε και παραμένει πεισματικά στην ταραχή του, διαπράττει το ίδιο σφάλμα με εκείνον που κατηγορεί τον αδερφό του ως αμαρτωλό και παραβάτη. Και αυτό αφορά σε όλες τις περιπτώσεις, όποιος και αν είναι δηλ. αυτός που του έχει προκαλέσει την ταραχή. (Αββάς Ιωσήφ)
  • Συναντούμε σε μερικούς ανθρώπους ένα είδος ανόητης συμπεριφοράς, με την μορφή μιας επιτηδευμένης υπομονής. Αυτοί δεν σταματούν την λογομαχία, την οποία οι ίδιοι έχουν υποκινήσει με τα προκλητικά τους λόγια, αλλά συνεχίζουν να εξοργίζουν τους αδερφούς τους μέχρι που να τους αναγκάσουν να αντιδράσουν έντονα ή και να τους επιτεθούν. Αν μάλιστα συμβεί και δεχτούν στη συνέχεια ένα ελαφρύ ράπισμα, γυρίζουν και την άλλη σιαγόνα, για να τους χτυπήσουν και εκεί, νομίζοντας ότι έτσι εφαρμόζουν την Ευαγγελική εντολή: ''όστις σε ραπίσει επί την δεξιάν σιαγόνα, στρέψον αυτώ και την άλλην'' (Ματθ. 5,39), ενώ στην πραγματικότητα είναι δέσμιοι του πάθους της οργής. Το νόημα όμως του Ευαγγελικού χωρίου, είναι εντελώς διαφορετικό. Ο Κύριος θέλει να ξεριζώσει ολοσχερώς αυτό το πάθος. Γι' αυτό δεν αρκείται στο να απαγορεύσει απλώς την εφαρμογή του νόμου της ανταπόδοσης της βιαιοπραγίας, αλλά μας παραγέλλει, να καταπραϋνουμε αυτόν που μας χτυπά, την στιγμή ακριβώς που δεχόμαστε απανωτές προσβολές και χτυπήματα, με την πραότητα και την υπομονη μας..... (ΑββάςΙωσήφ)