Περί κολάσεως

  • Εκβληθήσονταιειςτοσκότοςτοεξώτερον·εκείέσταιοκλαυθμόςκαιοβρυγμόςτωνοδόντων. [Θα εκδιωχτούν και θα ριχτούν στο πυκνότατο σκότος του Άδου. Εκεί θα είναι ο κλαυθμός και το τρίξιμο των οδόντων.] (ΚατάΜατθαίον 8,12 - 13,42 και 22,13)
  • Τοις δε δειλοίς και απίστοις και εβδελυγμένοις και φονεύσι και πόρνοις και φαρμακοίς και ειδωλολάτραις και πάσι τοις ψευδέσι το μέρος αυτών εν τη λίμνη τη καιομένη εν πυρί και θείω, ο έστιν ο θάνατος ο δεύτερος. [Για τους δειλούς, τους άπιστους, τους βδελυρούς, τους φονιάδες, τους πόρνους, τους μάγους, τους ειδωλολάτρες (κάθε είδους) και γενικά σε όλους όσους αγάπησαν το ψέμα της αμαρτίας, ετοιμάστηκε ο τόπος τους μέσα στη λίμνη που καίγεται με φωτιά και θειάφι. Αυτός είναι ο δεύτερος θάνατος (για όλους αυτούς και ο παντοτινός).] (Αποκάλυψη Ιωάννου 21,8)
  • Αν θέλεις, κάνε μια δοκιμή από τώρα με την υλική φωτιά και θα καταλάβεις, πόσο ανυπόφορο είναι εκείνο το μαρτύριο της κολάσεως. Άναψε δηλ. ένα λυχνάρι και βάλε πάνω στη φλόγα, την άκρη του δαχτύλου σου. Αν μπορέσεις να βαστάξεις τον πόνο, ίσως μπορέσεις να αντέξεις και εκεί, αν όμως δεν μπορέσεις να υποφέρεις τους πόνους απ' αυτό το μικρό κάψιμο, τί θα κάνεις όταν το σώμα σου ολόκληρο θα ριχθεί μαζί με την ψυχή, σε εκείνη την φοβερή και άσβεστη φωτιά; (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
  • Αν θέλεις, θα σου παρουσιάσω και μια μικρή εικόνα της τιμωρίας στη γέεννα, για να συμπεράνεις νοερά, απ' αυτό το μικρό παράδειγμα, πόσο μεγάλος και αφόρητος είναι εκείνος ο πόνος... Δεν μπήκες ποτέ σε λουτρό; Δεν έχεις δει εκεί ανθρώπους, παραλυμένους από τη θερμότητα, να ρίχνονται (για ν' ανακουφιστούν) στο δροσερό νερό; Σ' εκείνη όμως τη φλόγα, που μέλλει να δεχθεί τους αμαρτωλούς, ούτε δεξαμενή (με δροσερό νερό) βρίσκεται κοντά, ούτε πόρτα και έξοδος υπάρχει, ούτε φωτισμός, ούτε αέρας δροσερός. Ούτε και αν βάλει κανείς τις φωνές, καθώς θα καίγεται από τη φλόγα, θα βρεθεί άλλος να τον βοηθήσει ή να τον παρηγορήσει. Γιατί είναι γραμμένο: «Η κρίσης ανέλεος τω μη ποιήσαντι έλεος» (Ιακ. 2,13). Δεν έχεις δει ακόμα και το ίδιο το καμίνι, που καίει κάτω απ' το λουτρό; Πόσο φόβο εμπνέει σ' εκείνον που θα το πλησιάσει μονάχα; Εκεί όμως, (στην κόλαση), κατακαίγονται από τη Θεϊκή φωτιά οι ασεβείς, και οι αμαρτίες τους φουντώνουν πιο πολύ τις φλόγες και τους κάνουν ανυπόφορη την τιμωρία. Γιατί είναι γραμμένο: «Θυμός και οργή, θλίψις και στενοχώρια επί πάσαν ψυχήν ανθρώπου του κατ' εργαζομένου το κακόν» (Ρωμ. 2,8-9). (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
  • Αλίμονό μας! Τα κεντρίσματα και τα δαγκώματα των ψύλλων, των κοριών, των ψειρών, των μυγών, των κουνουπιών και των μελισσών, δεν τα υποφέρουμε. Δεν φροντίζουμε όμως, ούτε και θέλουμε, να ξεφύγουμε από τον νοητό δράκοντα (διάβολο), που καθημερινά μας ρουφάει και μας καταπληγώνει από παντού, με τα φαρμακερά κεντριά του θανάτου. Πώς λοιπόν, θα μπορέσουμε να υποφέρουμε τις φοβερές και αιώνιες τιμωρίες;... (Άγιος Ησαϊας ο Αναχωρητής)
  • Είναι πολύ βαρύ νομίζω, ότι μετά από όλη τη θυσία που έκανε ο Χριστός για εμάς, να καταλήξουμε πάλι στην κόλαση και να Τον ξαναλυπήσουμε. Από φιλότιμο δεν θα πρέπει να πάμε στην κόλαση, για να μην λυπήσουμε το Χριστό. Όχι μόνο άνθρωπος, αλλά ούτε και πουλί να μην πάει στην κόλαση! (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Τα βάσανα της κολάσεως είναι πολλά σε ποσότητα, είναι δεινά σε ποιότητα και είναι αιώνια. Κάθε κολασμένος Χριστιανός θα έχει 3 διαθέσεις. Μετάνοια του περασμένου, θλίψη του παρόντος και απελπισία του μέλλοντος. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
  • Οι περισσότεροι Χριστιανοί θα κολαστούν, γιατί μολονότι πίστευαν ότι για όσους αμαρτάνουν έχει ετοιμαστεί μια αιώνια φλόγα, αυτοί παρόλα αυτά αμάρταναν, σαν να πίστευαν ότι η κόλαση είναι ένα παραμύθι. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
  • Εάν από την κακία σου τύχη να κολαστείς γνώριζε, ότι μέσα στην καρδιά σου θα παραμείνει αιώνια καρφωμένος σαν ένα καρφί αυτός ο λυπηρός λογισμός· «Ο Χριστός να πάθει τόσα και εγώ να κολαστώ;», αλίμονό μου! (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
  • Ο φόβος της κολάσεως, κάνει τους αρχάριους να αποφεύγουν την κακία. (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)
  • Επειδή τα αμαρτήματα γίνονται σε σύντομη χρονική στιγμή, μην νομίσεις γι' αυτό, ότι και η κόλαση διαρκεί μια στιγμή... Δεν βλέπεις τους ανθρώπους, που εξαιτίας ενός εγκλήματος ή μιας κλοπής, η οποία συνέβη σε μια σύντομη στιγμή, δαπάνησαν όλη την υπόλοιπη ζωή τους στην φυλακή; Και κανείς δεν τους έσωσε, ούτε είπε, ότι επειδή το αμάρτημα συνέβη σε σύντομο χρονικό διάστημα, πρέπει και η τιμωρία να είναι ισοδύναμη και να διαρκεί ίσο χρόνο. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Η στέρηση των αιωνίων αγαθών του Παραδείσου, θα είναι αρκετή στους κολασμένους, ώστε να τους βασανίζει και να τους συνταράσσει τις ψυχές τους, περισσότερο και χειρότερα και από τα βασανιστήρια της κολάσεως. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Βάλε από το ένα μέρος τη φωτιά και τα θηρία και ο,τιδήποτε άλλο υπάρχει φοβερότερο από αυτά. Όμως ούτε σκιά δεν είναι αυτά, εάν τα συγκρίνεις με τα βασανιστήρια της αιωνίου κολάσεως. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Πες μου, αν κάποιος μας τοποθετούσε για λίγο χρόνο μέσα σ' αναμμένο καμίνι, δεν θα κάναμε τα πάντα για να απαλλαγούμε απ' αυτό; Πόσοι, που προσβλήθηκαν από φοβερές ασθένειες, θα προτιμούσαν να δώσουν το παν, για να απαλλαγούν απ' αυτές; Αν λοιπόν εδώ μια ολιγοχρόνια ασθένεια τόσο πολύ μας στενοχωρεί, τί θα κάνουμε εκεί (στην κόλαση), αφού σε τίποτα δεν θα μας ωφελήσει η μετάνοια; (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Λέγεται μεν πυρ της κολάσεως η φωτιά εκείνη, αλλά όμως είναι ένα πυρ σκοτεινό χωρίς φως. Και αυτό που μας ταράζει είναι, ότι το πυρ αυτό της κολάσεως δεν σβήνει. Γι' αυτό και λέγεται άσβεστο, διότι θα κατακαίει και θα βασανίζει επ' άπειρο τους κολασμένους, χωρίς αυτοί να φθείρονται, όπως φθείρει το επίγειο πυρ. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Η κόλαση δεν έγινε για εμάς, αλλά για τον διάβολο. Για εμάς ετοίμασε ο Κύριος την Βασιλεία Του. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ποιό κακό μπορείς να μου πεις; Την φτώχεια, την αρρώστια, την αιχμαλωσία, την αναπηρία του σώματος; Αλλά όλα αυτά είναι γελοία σε σύγκριση με την κόλαση. Ακόμα και εκείνοι που βασανίζονται πάρα πολύ από την πείνα, ακόμα και εκείνοι που από τη μικρή τους ηλικία είναι ανάπηροι, σε σύγκριση με τα δεινά της κολάσεως, καλοπερνούν!... Αυτά να θυμόμαστε συνεχώς, για να μην πέσουμε στην κόλαση. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Γι' αυτό μας απείλησε με κόλαση ο Θεός: αν η σκέψη γι' αυτήν, δεν θα είχε κάποιο μεγάλο κέρδος, δεν θα μας απειλούσε με αυτήν ο Θεός. Η μνήμη της κολάσεως, μπορεί να κατορθώσει μεγάλα έργα. Αν δεν υπήρχε η απειλή του αιωνίου κολασμού, λίγοι θα ήταν εκείνοι που θα κέρδιζαν την σωτηρία. Δεν είναι βλέπεις, αρκετή για εμάς τους ράθυμους, η υπόσχεση των ουράνιων αγαθών. Ο φόβος της κολάσεως πιο πολύ μας παρακινεί στην αρετή... Γι' αυτό πάντοτε να έχουμε ζωηρό στην μνήμη μας, τον φόβο των κολαστηρίων, ώστε να αποφύγουμε την κολαστική πραγματικότητα και να απολαύσουμε τα αιώνια αγαθά. Όποιος όμως καταφρονεί την ύπαρξη της κολάσεως, αυτός δεν θα την αποφύγει... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Αν έχεις μέσα σου το πυρ της πονηράς επιθυμίας, ενθυμήσου το πυρ της κολάσεως εκείνης και τότε αυτό το πυρ, θα σβηστεί και θα χαθεί. Αν θελήσεις να εκφέρεις δια του στόματός σου κάτι απαράδεκτο, ενθυμήσου τον τριγμό των οδόντων και ο φόβος θα σου γίνει φραγμός. Αν θελήσεις να αρπάξεις, άκουσε τον δικαστή που λέει: ''Δέσατέ του τα πόδια και τα χέρια, πάρτε τον και ρίξτε τον στο πυκνότατο σκότος'' και τότε θα εκδιώξεις αυτήν την επιθυμία σου. Αν είσαι σκληρός και ανελεήμων, ενθυμήσου τις 5 παρθένες, εκείνες οι οποίες, επειδή έσβησαν οι λυχνίες του, εξαιτίας του ότι δεν είχαν έλαιο, απομακρύνθηκαν του νυμφώνος και θα γίνεις φιλάνθρωπος. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Όλοι φοβόμαστε την επίγεια δυστυχία, κανένας δεν τρέμει την αιώνια κόλαση. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ας εμπήξουμε στην σκέψη των παιδιών, ότι υπάρχει κόλαση. Αν αυτός ο φόβος ριζωθεί μέσα στα παιδιά, μεγάλα καλά προξενεί. Γιατί ψυχή που έμαθε από την πρώτη ηλικία, να συνταρράσεται απ' αυτήν την προσδοκία, δεν θα αποβάλλει εύκολα αυτόν τον φόβο, αλλά σαν κάποιο άλογο, που είναι υπάκουο στα χαλινάρια, έχοντας καθισμένο πανω της το λογισμό της γέενας και βαδίζοντας με τάξη, θα μιλήσει και θα πει χρήσιμα πράγματα και έχοντας έτσι σταθερό τον λογισμό, δεν θα μπορέσει να την βλάψει, ούτε νιάτα, ούτε πλούτη, ούτε ορφάνια, ούτε τίποτα άλλο... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ας μην γινόμαστε άπιστοι, ότι υπάρχει κόλαση, για να μην πέσουμε σ' αυτήν. Διότι εκείνος που δεν πιστεύει στην ύπαρξή της, αδιαφορεί και καταλήγει εκεί. Και όχι μόνο πρέπει να πιστεύουμε ότι υπάρχει κόλαση, χωρίς καμμιά αμφιβολία, αλλά πρέπει και να συζητάμε συνεχώς γι' αυτήν και τότε δύσκολα θα αμαρτήσουμε. Τίποτε δεν είναι τόσο χρήσιμο, όσο το να μιλάει κανείς για την κόλαση. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Γνωρίζω ότι τρέμετε και παραλύετε, σαν ακούτε στο κήρυγμα για την κόλαση. Αλλά τί να κάνω; Για το ότι δεν έχει τέλος η φωτιά της κολάσεως, αποφάνθηκε και ο Χριστός. Και Απόστολος Παύλος επίσης τόνισε, ότι η κόλαση είναι αιώνιος και ότι οι (αμετανόητοι)αμαρτωλοί θα τιμωρηθούν με αιώνιο όλεθρο. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Λένε οι γιατροί, ότι η γενετήσια ορμή μετά το 15ο έτος της ηλικίας γίνεται πάρα πολύ δυνατή. Πώς λοιπόν θα δαμάσουμε αυτό το θηρίο; Τί μέτρα θα λάβουμε; Ποιό χαλινάρι θα του βάλουμε; Δεν βλέπω άλλο κανένα, εκτός από τον φόβο της κολάσεως. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Οι τιμωρίες εδώ στη γη είναι πρόσκαιρες, ενώ εκεί (στην κόλαση), ούτε το σκουλήκι πεθαίνει, ούτε η φωτιά σβήνει, γιατί το σώμα είναι άφθαρτο. Αλλά εύχομαι να μην συμβεί αυτό στην πράξη, αλλά να περιοριστούν αυτά τα φοβερά στα λόγια, ώστε να σωφρονιστούμε εδώ. Διότι αν συμβεί, τότε πόσα θα πούμε, κατηγορώντας τον εαυτόν μας! Πόσο θα θρηνήσουμε! Πόσο θα κλάψουμε! Αλλά κανένα όφελος τότε... Γιατί ούτε οι ναύτες, όταν το πλοίο διαλυθεί και καταβυθιστεί, μπορούν να ωφεληθούν σε κάτι, ούτε οι ιατροί, όταν ο ασθενής πεθάνει, αλλά βέβαια θα πουν και θα παραδεχτούν πολλές φορές: ''Αυτό και αυτό έπρεπε να κάνουμε...''. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Τότε, τον καιρό της κολάσεως, θα θυμηθείς τα λόγια μου (περί ελεημοσύνης). Αλλά ποιό θα είναι το όφελος για σένα; Κανένα... Και εκείνος ο πλούσιος της παραβολής, το θυμήθηκε εκεί και ζητούσε δυνατότητα μετανοίας, αλλά τίποτε δεν κέρδισε. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Δεν έχουμε ανάγκη του διαβόλου για να χαθούμε. Αρκεί να φθονούμε και να κατατρέχουμε ο ένας τον άλλον. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Όχι μόνο όποιος κλέβει και είναι πλεονέκτης, ούτε μόνο όποιος εργάζεται τα κακά, αλλά και κάποιος που δεν επιτελεί αγαθά έργα, κολάζεται στην φρικτή κόλαση. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Εγώ λέω, ότι πολύ χειρότερο από την κόλαση είναι, το να μην απολαύσει κανείς την δόξα του Ουρανού, την Βασιλεία του Θεού. Όποιος την χάσει, νομίζω πως δεν θα κλαίει τόσο στην κόλαση για τα δεινά της, όσο για την απομάκρυνσή του από την Βασιλεία των Ουρανών. Αυτό είναι το φρικτότερο. Αυτό λογίζεται ως η χειρότερη κόλαση... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Εκείνος που μια φορά θα πέσει στην κόλαση, εκεί θα μείνει δια παντός. Και δεν θα υπάρχει κάποιος να μας βγάλει από την κόλαση, ούτε πατέρας, ούτε μητέρα, ούτε αδερφός. Διότι μία μόνο προστασία υπάρχει, όταν ταξιδέψουμε για την άλλη ζωή: τα καλά έργα. Μόνο αυτά θα μας συνοδεύσουν. Όποιος στερείται καλών έργων, δυνατότητα να σωθεί με άλλο τρόπο δεν έχει. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Και αν ακόμα έχεις πατέρα, μητέρα ή γιό ή φίλο ή οποιοδήποτε άλλον με παρρησία προς τον Θεό, κανένας δεν μπορεί να σε απαλλάξει από τα βάσανα της κολάσεως, αν τα έργα σου σε προδίδουν. Διότι τέτοιο είναι το Αιώνιο Δικαστήριο: Δικάζει μόνο τις πράξεις μας και διαφορετικά εκεί δεν γίνεται να σωθείς. Και αυτά τα λέω όχι για να σας λυπήσω, όχι για να σας οδηγήσω σε απόγνωση, αλλά για να μην εξαπατάστε με μάταιες και κρύες ελπίδες. Μπορεί δηλ. να ελπίζουμε στον τάδε και στον τάδε και να αμελούμε την δική μας αρετή. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Όταν το σκοτάδι εκεί (στην κόλαση) θα είναι αδιαπέραστο, όταν τα δόντια θα χτυπάνε ακατάπαυστα, όταν τα δεσμά θα είναι άλυτα, όταν ασταμάτητα θα τρώει το σκουλήκι της συνειδήσεως, όταν η φωτιά θα είναι άσβεστη και ασταμάτητες οι θλίψεις και η στενοχώρια, όταν οι γλώσσες θα τηγανίζονται, όπως εκείνη του πλουσίου και θα κλαίνε και κανείς δεν θα τους ακούει, όταν θα υποφέρουν από τα βάσανα και κανείς δεν θα τους προσέχει, όταν θα περιφέρουν ικετευτικά γύρω το βλέμμα και από πουθενά δεν θα βρίσκουν παρηγοριά, τότε που να κατατάξουμε όσους ζουν αυτήν την φρίκη; Και τί υπάρχει πιο άθλιο, απ' αυτές τις ψυχές; Και τί πιο ελεεινό; (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Πόσο μεγάλη τιμωρία είναι το να απομακρυνθούμε από τόσο μεγάλη λαμπρότητα και να κείμεθα απόμερα περιφρονημένοι;... Όταν θα κλαίμε με στενοχώρια, κανένας δεν θα μας ακούει, όταν θα αναστενάζουμε και θα σπαράζουμε από τους πόνους και κανένας δεν θα μας προσέχει, όταν θα τριγυρνάμε το βλέμμα και καμμία ελπίδα πουθενά δεν μας παρηγορεί, τι υπάρχει φρικτότερο; Τι αθλιότερο;... Δεν θα υπάρχουν συνάνθρωποί μας, που θα μας συμπαραστέκονται και με τους οποίους θα συνομιλούμε φιλικά. Θα υπάρχουν άγγελοι φοβεροί και ασυμπαθείς, που θα οργίζονται πολύ για όσες προσβολές κάναμε στον Κύριο... Στην αιώνια ζωή, δεν θα ισχύει η εκ φύσεως συμπάθεια. Θα υπάρχουν πατέρες δίκαιοι στον Παράδεισο και τα παιδιά τους, πονηρά και αμαρτωλά στην Κόλαση. Και το αντίθετο: Παιδιά άγια στον Παράδεισο, γονείς ασεβείς στην Κόλαση. Η αγαλλίαση όμως του Παραδείσου είναι καθαρή. Δεν θα θλίβονται οι δικαιωμένοι, γιατί δεν θα υπάρχει το αίσθημα της συμπαθείας, ούτε θα αποσπάται η Θεία ευφροσύνη, από τυχόν κολασμό φίλων. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Και αν ακόμα προσθέσεις μύριες κολάσεις, δεν μπορείς να περιγράψεις επάξια, το τι σημαίνει να εκπέσουμε μια για πάντα από την μακάρια εκείνη δόξα, το να ακούσουμε από το στόμα του Χριστού, ''δεν σας ξέρω'', το να κατηγορηθούμε ότι Τον είδαμε πεινασμένο και δεν Τον ταϊσαμε. Φυσικά και θα ήταν προτιμότερο να δεχτούμε μύριους κεραυνούς, παρά να δούμε το ήρεμο εκείνο Πρόσωπο και το γαλήνιο εκείνο βλέμμα να μας αποστρέφεται, να μην ανέχεται να μας βλέπει... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ο Αβραάμ δεν έστειλε με τον Λάζαρο στον πλούσιο της κολάσεως τη δροσιά που ζήτησε, όχι διότι μια σταγόνα θα στοίχιζε σε τίποτε την αστείρευτη πηγή του Παραδείσου, αλλά διότι η σταγόνα της ελεημοσύνης, δεν ανακατεύεται με την σκληρότητα. Επειδή λοιπόν ο Λάζαρος, στον καιρό των αγώνων καταφρονήθηκε, γι' αυτό κατά τον καιρό της αμοιβής, κρίθηκε άξιος αιώνιας παρηγοριάς... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ο πλούσιος και ο Λάζαρος, δύο πρόσωπα που βλέπουμε στην γνωστή παραβολή (Λουκ. 16,19-31): Ο ένας απόλαυσε τα παρόντα, ο άλλος τα μέλλοντα. Νομίζεις, ότι είναι το ίδιο πράγμα, το να τιμωρείται κάποιος όλο το χρόνο, με το να πεινάει λίγη ώρα; Το να υποφέρει σωματικά από κάποια αρρώστια, με το να κατακαίεται ανελέητα το αθάνατο σώμα του; Το να στεφανώνεται και να απολαμβάνει αθανάτα την Θεία ευφροσύνη, ύστερα από σύντομη εδώ αρρώστια, με το να βασανίζεται αιώνια, μετά από μια σύντομη εδώ απόλαυση;... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Όποιο άλλο αμάρτημα και αν αναφέρεις, δεν είναι ισάξιο με την διαστροφή. Αν οι δράστες της αισθάνονται τι παθαίνουν, θα προτιμούσαν χίλιους θανάτους, παρά να πάθουν, ό,τι θα πάθουν... Να όμως, που με λύσσα επιδιώκουν ακόμα βρωμερότερα. Μεταβάλλουν την φύση τους. Γίνονται γυναίκες, ενώ παραμένουν και άνδρες ή μάλλον, ούτε το ένα είναι, ούτε το άλλο... Αν κοροϊδεύεις την φωτιά της κολάσεως, που σου παρουσιάζω, θυμίσου την φωτιά των Σοδόμων. Είδαμε και στην παρούσα ζωή τιμωρίες των διεστραμμένων, κόλαση πριν από την κόλαση... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Όταν ο Θεός λέει: ''Δώσε ελεημοσύνη και θα σου δώσω των Βασιλεία των Ουρανών', δεν ακούς. Για τον διάβολο όμως, που σου δείχνει (στο θέατρο) ένα καρφωμένο κεφάλι, είσαι γενναιόδωρος. Ρωτάς ακόμα, γιατί υπάρχει κόλαση; Να ρωτάς καλύτερα και να απορείς, πως υπάρχει μία μόνο κόλαση!!!... Διότι πόσων κολάσεων είναι άξιοι, όσοι συγκροτούν αυτό το άγριο και σκληρό θέατρο (θέαμα) και γελάνε, για πράγματα που θα έπρεπε να κλαίνε και εκείνοι και εσείς οι ίδιοι και μάλιστα εσείς, που επιτρέπετε να γίνονται τέτοιες ασχήμιες... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Λένε (κάποιοι): ''Είναι φιλάνθρωπος ο Θεός και γι' αυτό δεν τιμωρεί''. Δηλαδή, αν κολάσει τους ασεβείς, δεν θα είναι για εσάς φιλάνθρωπος; Βλέπετε σε τι βλάσφημα λόγια σας οδηγεί ο διάβολος; Λοιπόν ρωτάω: Οι μοναχοί που πήγαν στα βουνά και επίδειξαν πάρα πολύ μεγάλη άσκηση, θα φύγουν απ' αυτόν τον κόσμο αστεφάνωτοι; Αν δεν τιμωρούνται οι κακοί και δεν υπάρχει για κανέναν ανταπόδοση, τότε θα πει κάποιος, ότι ούτε οι αγαθοί και ενάρετοι βραβεύονται. ''Ναι'', λένε (απερίσκεπτα), διότι αυτό αρμόζει στον Θεό, να υπάρχει μόνο Βασιλεία του Θεού. Να μην υπάρχει κόλαση!''. Δηλαδή, ο πόρνος και ο μοιχός και όποιος έκανε άπειρα κακά, θα απολαύσει τα ίδια, με εκείνον που αγωνίστηκε και επέδειξε σωφροσύνη και αγνότητα; Το ίδιο τέλος περιμένει έναν Απόστολο Παύλο και έναν Νέρωνα ή και τον διάβολο;... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Και πολλοί φτωχοί θα πάνε στην Κόλαση, αλλά και πολλοί πλούσιοι θα πάνε στον Παράδεισο. Συνήθως βέβαια συμβαίνει το αντίθετο. Οι πλούσιοι που αώζονται είναι λίγοι, ενώ οι φτωχοί πολλοί. Σκέψου καλά τα εμπόδια του πλούτου, αλλά και τα αρνητικά της φτώχειας. Ποιό το μειονέκτημα της φτώχειας; Το ψέμα Ποιό είναι το μειονέκτημα του πλούτου; Η υπερηφάνεια, η μητέρα όλων των κακών... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Από τους ανθρώπους, άλλοι μεν κολάζονται και στην παρούσα και στην μέλλουσα ζωή, άλλοι μόνο στην παρούσα, άλλοι μόνο στην μέλλουσα και άλλοι, ούτε στην παρούσα, ούτε και στην μέλλουσα. Εδώ και εκεί κολάστηκαν οι σταυρωτές του Χριστού. Διότι και εδώ τιμωρήθηκαν, όταν έπαθαν τις ανήκουστες εκείνες συμφορές, κατά την άλωση της Ιερουσαλήμ από τον Τίτο και εκεί θα υποστούν, άλλη αυστηροτάτη τιμωρία ή όπως οι κάτοικοι των Σοδόμων και πολλοί άλλοι, οι οποίοι και εδώ στην παρούσα ζωή και εκεί, στην μέλλουσα ζωή, τιμωρήθηκαν. Άλλοι τιμωρούνται μόνο εκεί, όπως ο πλούσιος (του Ευαγγελίου, που δεν έκανε ελεημοσύνη στον φτωχό Λάζαρο), που εφλέγετο στο πυρ της κολάσεως και δεν είχε ούτε μία σταγόνα ύδατος να δροσιστεί. Άλλοι τιμωρούνται εδώ, όπως τιμωρήθηκε ο Κορίνθιος εκείνος, ο οποίος υπέπεσε στην πορνεία (Α' Κορ. κεφ. 5ο). Άλλοι τέλος, δεν τιμωρούνται ούτε εδώ, ούτε εκεί, όπως οι Απόστολοι, όπως οι Προφήτες, όπως ο μακάριος Ιώβ. Διότι εκείνα τα οποία έπαθαν, δεν ήταν τιμωρία, αλλά αγώνες και παλαίσματα. Ας φροντίσουμε λοιπόν και εμείς να συμπεριληφθούμε, στην τελευταία κατηγορία και αν αυτό δεν είναι δυνατόν, τουλάχιστον σε εκείνους, οι οποίοι απαλλάσσονται των αμαρτημάτων τους, στην παρούσα ζωή... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Αν υπάρχει κάποιο τέλος στα αιώνια βάσανα, σημαίνει πως υπάρχει τέλος και στην αιώνια ζωή. Καθώς όμως είναι αδύνατο να φανταστείς το τέλος της αιώνιας ζωής, πώς είναι δυνατό να σκεφτείς ότι θα υπάρξει τέλος στα αιώνια βάσανα; (Μέγας Βασίλειος)
  • Η κόλαση δεν μπορεί να γίνει ελκυστική, οπότε ο διάβολος κάνει ένα ελκυστικό δρόμο προς τα εκεί... (Μέγας Βασίλειος)
  • Όποιος παιδεύεται εδώ για τις αμαρτίες του, τρώγει την κόλασή του... (ΆγιοςΙσσάκοΣύρος)
  • Γιατί το Θεό, που με αγάπησε τόσο πολύ, να Τον λυπήσω τόσο πολύ; Αυτή είναι η κόλαση του αμαρτωλού... (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
  • Τον υπερήφανο και στον παράδεισο να τον βάλεις, θα νιώθει κόλαση, γιατί θα δυσανασχετεί, που δεν θα είναι πιο ψηλά από τους άλλους. Τον ταπεινό και στην κόλαση να τον βάλεις, θα νιώθει παράδεισο, γιατί θα δίνει την θέση του στον άλλον... (Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης)
  • Η μνήμη της αιώνιας φωτιάς, ας κοιμάται κάθε βράδυ μαζί σου και ας ξυπνάει πάλι μαζί σου. Με τον τρόπο αυτό, δεν θα σε κυριεύσει ποτέ η τεμπελιά και η σαρκική επιθυμία. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
  • Οικονόμησε ο Κύριος και τρεις άνθρωποι αναστήθηκαν, ενώ είχαν πεθάνει και έναν απ' αυτόν, που έκλαιγε απαρηγόρητα, τον πλησίασα και τον ρώτησα, τον λόγο που οδυρόταν. Αν και αρχικά μου αρνήθηκε να απαντήσει, τελικά επειδή τον όρκισα στο όνομα του Θεού, για την ωφέλεια των παρισταμένων, μου είπε τα εξής: ''Εάν συγκρίνεις όλες τις θλίψεις και όλες τις τιμωρίες, που μπορεί να πάθει κάποιος σε τούτο τον κόσμο, με το μικρότερο και πιο ανώδυνο μαρτύριο της κόλασης, θα σου φανούν αυτά ηδονές και παραμύθια. Πίστεψέ με, ότι δεν υπάρχει κανείς, που θα δοκίμαζε την δριμύτητα εκείνων των κολάσεων και δεν θα θεωρούσε καλύτερο, να τιμωρείται ισοβίως στην επίγεια ζωή του, παρά να κάνει μια μέρα στην κόλαση. Μην απορείς λοιπόν που κλαίω, αλλά μάλλον να φρίττεις και να απορείς, γιατί ενώ οι άνθρωποι ξέρουν πως τους περιμένουν τέτοιες κολάσεις, δεν φροντίζουν καθόλου γι' αυτό, ούτε μεριμνούν να εξαλείψουν τις αμαρτίες τους. Και να ξέρεις και το εξής: Την ώρα που χώριζε η ψυχή από το άθλιο σώμα μου, είχα τόση οδύνη και πόνο, που είναι αδύνατο να το καταλάβει κανείς ή να το πιστέψει, εάν δεν το έχει δοκιμάσει ο ίδιος εμπράκτως. (Άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας)
  • Εάν έκλαιγε ένας κολασμένος τόσα χρόνια, μέχρι να βγάλει τόσα δάκρυα όσο είναι το νερό όλων των θαλασσών, καθόλου δεν θα ωφεληθεί, ούτε και μπορεί να εξαλείψει έστω και ένα αμάρτημα. (Ιερός Αυγουστίνος)
  • Όσο διαφέρει το ζωγραφιστό πυρ από το πραγματικό πυρ, τόσο διαφέρει το αιώνιο πυρ της κολάσεως από το γήινο πυρ. (Ιερός Αυγουστίνος)
  • Εάν δεν αναγεννηθεί πνευματικά ο άνθρωπος, είναι για την κόλαση. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Πολλοί άνθρωποι ζουν την κόλαση απ' αυτήν εδώ τη ζωή, έχοντας γεμάτη την καρδιά τους από τα πάθη. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Μου λένε μερικοί: «Γέροντα, πώς είναι δυνατόν να υπάρχει κόλαση; Εμείς στενοχωριόμαστε να υπάρχει άνθρωπος στην φυλακή, πόσο μάλλον στην κόλαση». Αυτό όμως είναι βλασφημία, γιατί έτσι παρουσιάζονται, ότι είναι πιο δίκαιοι από τον Θεό. Ο Θεός ξέρει τι κάνει... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Κάποτε παρακαλούσα το Θεό να πάω στην κόλαση και ο καλός Θεός επέτρεψε να δοκιμάσω λίγη κόλαση μία εβδομάδα, που δεν μπόρεσα να αντέξω... Ενθυμούμαι εκείνες τις ημέρες και τρέμω. Διότι καλύτερα να μην είχε γεννηθεί εκείνος ο άνθρωπος, που θα πάει στην κόλαση... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Και την κόλαση ο Θεός από αγάπη την επέτρεψε. Να πάει ο αμαρτωλός με τους όμοιούς του να παρηγοριέται. Γιατί αυτούς και στον Παράδεισο να τους έβαζε ο Θεός, πάλι θα υπέφεραν. Φαντάσου να είναι κάποιος που δεν αγαπάει το Χριστό, σε μια ατελείωτη Θεία Λειτουργία! Θα βαριόταν, θα έπληττε, θα δυσανασχετούσε! Ή να πάρεις κάποιον γύφτο και να τον βάλεις σε ένα πανέμορφο παλάτι. Θα του είναι όλα άγνωστα, δεν θα ξέρει πως να το χρησιμοποιήσει, δεν θα μπορεί να κινηθεί, θα μπερδεύεται, θα αισθάνεται άβολα, θα στενοχωριέται, δεν θα μπορεί να συνεννοείται με τους παλατιανούς... δεν θα ευχαριστιέται, μάλλον θα υποφέρει. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Και απελεύσονται ούτοι εις κόλασιν αιώνιον, οι δε δίκαιοι εις ζωήν αιώνιον (Ματθ. 25,46). Τα λόγια αυτά δεν αφήνουν περιθώρια για καμμιά άλλη ερμηνεία. Αναφέρουν πολύ καθαρά, ότι η κόλαση είναι αιώνια (όπως και ο παράδεισος). (Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)
  • Ο άνθρωπος πρέπει να φοβάται την Κόλαση και όχι τον θάνατο. (ΆγιοςΓαβριήλοδιαΧριστόνΣαλός)
  • Αφού η ψυχή παραδοθεί στην κόλαση και στην αιώνια φωτιά, θα είναι καταδικασμένη να τιμωρείται στους απέραντους αιώνες. Τότε που είναι η καύχηση του κόσμου, που είναι η καλοπέραση και η απόλαυση, που η επίδειξη, που η ανάπαυση, που τα μεγάλα λόγια, που τα χρήματα και η υψηλή καταγωγή, που ο πατέρας, που η μητέρα, που οι αδελφοί; Ποιός απ΄αυτούς θα μπορέσει να γλυτώσει αυτήν την ψυχή, που θα την καίει η φωτιά και πικρά βάσανα θα την κατέχουν; (ΑρχιεπίσκοποςΘεόφιλος)
  • Πόσοι άνθρωποι υπάρχουν, που συμπιέζονται στην κόλαση, όπως οι ρέγγες στο βαρέλι! Στους έσχατους καιρούς, θα γεμίσει η κόλαση από πολλούς νέους ανθρώπους. (Αρχ. ΛαυρέντιοςτουΤσερνίκωφ)
  • Όταν ο άνθρωπος έχει στη μνήμη του την κόλαση, ποτέ δεν αμαρτάνει. Ο θυμώδης γίνεται πράος, τα πάθη ελαττώνονται και μαλακώνει η ψυχή, η οποία γίνεται τρυφερή σαν εκείνα τα λουλουδάκια που φυτρώνουν και είναι δροσερά-δροσερά. Έτσι η ψυχή γίνεται μαλακή, σαν το βαμβάκι. (Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου)
  • Ενα κοριστάκι τριών ετών με γύρισε σ' όλες τις Κολάσεις. Τρομερές ήταν. Το τι γινόταν εκεί πέρα. Φοβερά πράγματα!... Δεν μπορώ να τα περιγράψω... Να δεις εκεί πέρα σπήλαια, πρόσωπα ρυτιδιασμένα, τι να πω!... Ένα δάκτυλο ρυτίδα. Τα μαλλιά τους ήταν όρθια σαν αγκάθια, τα φορέματά τους κουρελιασμένα. Παντού γκρεμισμένα χαλάσματα. Το κάθε σπήλαιο είχε μέσα κολασμένους. Ήταν σαν μια μάζα - πως τους θάβεις όλους μαζί, έτσι ήταν - μαζεμένοι και ούρλιαζαν, σπάραζαν, κλαίγανε και οδύρονταν... Για μέρες δεν μπορούσε να ησυχάσω από τον τρόμο μου, γι' αυτά που είδα! Εγώ σας τα λέω, ώστε και εσείς να διορθωθείτε και εγώ να διορθωθώ. (ΓερόντισσαΜακρίναΒασσοπούλου)
  • Θα σας πω κάτι που είδα. Τα δίνει ο Θεός, για να ξέρω να σας κυβερνήσω (εσάς τις μοναχές) και να δούμε πως να σωθούμε. Είδα λοιπόν, ότι βρέθηκα σε μια εξέδρα μετέωρη, που δεν είχε βάσεις. Κρεμόταν στον ουρανό. Από εδώ να είναι ο βρυγμός των οδόντων, μια Κόλαση απέραντη, ούτε να την φανταστεί κανείς. Και από την άλλη, ήταν ένα τάγμα Αγγέλων και Αγίων και στη μέση ήταν ο Χριστός μας, που καθόταν σε ένα μαρμάρινο θρόνο και το πρόσωπό Του από την λαμψη, δεν μπορούσα να το αντικρύσω. Και εγώ καθόμουν από την δεξιά πλευρά, ενώ κάτω ήταν χάος μαύρο. Και έβλεπα λοιπόν τσουβαλιές οι δαίμονες να ρίχνουν ψυχές σ' αυτό το στόμιο μέσα. Εν ριπή οφθαλμού πέφταν οι τσουβαλιές. Να ρίχνουν καλόγερους, να βλέπεις αρχιερείς, χίλιοι δυό. Και λέω με τον νου μου, πόσοι δαίμονες υπήρχαν και πόσες τσουβαλιές έριχναν μέσα σε ένα δευτερόλεπτο! Ερχόταν ένας - ένας λοιπόν να κριθούν στο Χριστό, παπάδες και δεσποτάδες και ξεπηδούσαν λέοντες από το χάος εκείνο και τους άρπαζαν από τα πόδια και τους έριχναν μέσα στην αφάνεια (το εσώτατο της Κολάσεως). Και έλεγα: "Αχ Χριστέ μου, τί θα γίνει;". Φοβόμουν κιόλας, γιατί βρισκόμουν μεταξύ αφάνειας κσι στερεάς... Και ξύπνησα. Είχα μία βδομάδα να φάω, από το κλάμα και το οδυρμό. Πόσο έκλαψα, πόσο θρήνησα, τί να σας πω...! Μετά απ' αυτό που είδα, δεν κοιτούσα τίποτα γύρω μου. Ήρθε μία αλλοίωση στην ψυχή μου, σαν να έσβησε ο κόσμος από μπροστά μου. Σκέψου, ο Δίκαιος Κριτής! Όλα είναι μια πραγματικότητα. Μας τα δείχνει αυτά, μόνο και μόνο για να μας συνεφέρει. (ΓερόντισσαΜακρίναΒασσοπούλου)
  • Υπάρχει ειδική κόλαση για τους Αγιορείτες. (Γέροντας Χριστόδουλος ο Κατουνακιώτης)
  • Πώς είναι η κόλαση; Φρίκη, φρίκη!!! Ούτε πουλάκι να μην πάει εκεί. Όπως πνίγονται οι άνθρωποι στη θάλασσα, έτσι πνίγονται στα βάσανα της κολάσεως, συντροφιά με τους δαίμονες. Να προσευχόμαστε για τους νεκρούς. Είναι μεγάλη ελεημοσύνη! (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
  • Εδώ μας προσβάλλει ένας δαιμονικός λογισμός και αμέσως νιώθουμε αθυμία, θλίψη, στενοχώρια και λέμε αμήν και πότε να απαλλαγούμε απ΄ αυτόν. Στην κόλαση μαζί με τους δαίμονες, να τους βλέπουμε και μάλιστα αιώνια, πως θα ανταπεξέλθουμε; Και στερούμενοι οι κολασμένοι αιώνια τη Χάρη του Θεού, σε συνδυασμό με τη σκέψη ότι πολλοί άλλοι άνθρωποι έχουν σωθεί και γεύονται τον παράδεισο, μας αποκαλύπτουν οι Πατέρες, ότι οι κολασμένοι θα καταλήγουν σε ατελείωτες βλασφημίες εναντίον του Θεού. (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
  • Πήγα ένα τέταρτο στην κόλαση και νόμιζα ότι ήμουν τρεις ώρες!!! (ΓέρονταςΑμβρόσιοςΛάζαρης)
  • Κόλαση σαν δημιουργία δεν υφίσταται. Δεν εποίησε ο Θεός κόλαση και πυρ κολάσεως δεν υπάρχει. Το μόνο που υπάρχει είναι το Άκτιστο Φως, το οποίο αναβλύζει αιώνια από την μακάρια φύση και ουσία του Θεού. Αυτό λέγεται και Δόξα του Θεού. Στον άλλον κόσμο υπάρχει το ιδίωμα πιστοί και άπιστοι και γενικά όλες οι ψυχές να βλέπουν αυτήν την Δόξα. Και αυτή η Δόξα στους μεν σεσωσμένους ενεργεί ως Φως, το οποίο θα το δέχονται, θα φωτίζονται και θα αντανακλούν φως και έτσι θα γίνονται ''Χριστοειδής'', όμοιοι με το Χριστό. Και στους δε κολασμένους ενεργεί ως πυρ, ως φωτιά (πυρ κολάσεως - εξώτερο πυρ). Θα βομβαρδίζονται οι κολασμένοι από άπειρους τόνους Θείας Αγάπης, δια του Ακτίστου Φωτός, την οποία δεν θα την δέχονται, λόγω της αμετανόητης επίγειας ζωής τους και θα την ''μεταφράζουν'' σε άπειρους τόνους μίσους, κακίας, κόλασης και φωτιάς και θα τους κατακαίει. Αυτός είναι και ο λόγος, που ο Θεός δεν λυπάται και ούτε πρόκειται να λυπηθεί για τους κολασμένους. Μόνοι τους μετατρέπουν, την Αγάπη και το Φως του Κυρίου, σε μίσος και σκότος. Το Άκτιστο Φως ενεργεί αντίθετα, διότι οι προαιρέσεις των ψυχών είναι διαφορετικές εφόρου ζωής. Έτσι δεν μπορούν οι κολασμένοι να κατηγορήσουν το Θεό ότι είναι σκληρός, διότι όπως εμφανίζεται στους σεσωσμένους, έσι εμφανίζεται και σε αυτούς, ως Άκτιστο Φως. Οι κολασμένοι κατηγορούν μόνο τον ευατόν τους και όχι το Θεό. Συνεπώς ο Θεός δεν κολάζει κανέναν, αλλά οι άνθρωποι αυτοκολάζονται, εξαιτίας της αμετανοησίας τους. (ΓέρονταςΕφραίμΣκήτηςΑγίουΑνδρέα)
  • Δεν μπορούμε να απεικονίσουμε με γήινες λέξεις την κόλαση. Θυμάμαι το παράδειγμα του γέροντός μου, για τεκμηριώσει τη θέση αυτή, λέγοντάς μας: Ήταν κάποιος φτωχός Αφρικανός, που πήγε στην Νέα Υόρκη και επέστρεψε στην πατρίδα του. Στο χωριό του, όλοι ζούσαν μέσα σε σκηνές. Και τον ρώτησαν οι συγγενείς του: Πώς είναι η Νέα Υόρκη; Έχει σκηνές; Εκείνος δυσκολεύτηκε να τους απαντήσει για τους ουρανοξύστες που είδε στην Νέα Υόρκη και τους λέει: Ναι έχει σκηνές, αλλά είναι τόσο ψηλές, που φτάνουν από 30 έως και 100 μέτρα. Λοιπό, αυτός ο Αφρικανός, δεν είπε ψέματα στους συγχωριανούς του; Ψεύδεται διότι η Νέα Υόρκη δεν έχει σκηνές τόσες ψηλές, αλλά πως θα μπορούσε να τους πει αυτό που είδε στην Νέα Υόρκη, δεδομένου ότι εκείνοι δεν πήγαν ποτέ τους εκεί; (ΓέρονταςΕφραίμΣκήτηςΑγίουΑνδρέα)
  • Οι κολασμένοι πριν πάνε στην κόλαση, θα έχουν και μια γνωσιολογική εμπειρία του παραδείσου, με την έννοια της όρασης του παραδείσου. Θα γνωρίζουν ότι για βλακεία τους χάσανε την αιώνια χαρά. (ΓέρονταςΕφραίμΣκήτηςΑγίουΑνδρέα)
  • Τους κολασμένους, η συνείδηση τους θα τους ελέγχει αιώνια (''ακοίμητος σκώληξ''), που δεν μετανόησαν και θα γνωρίζουν ότι άνθρωποι πολύ πιο αμαρτωλοί απ' αυτούς σώθηκαν διότι μετανόησαν, ενώ αυτοί κολάστηκαν. Αυτό θα είναι μια επιπλέον κόλαση γι΄αυτούς. Και θα κατηγορούν τον εαυτόν τους, όχι γιατί ήταν αμαρτωλοί λίγο ή πολλοί, αλλά διότι ήταν πανεύκολο να σωθούν και δεν σώθηκαν. Αυτή θα είναι η αιώνια απελπισία τους. Οι κολασμένοι δεν επικοινωνούν μεταξύ τους, κανείς με κανέναν και ούτε βλέπουν τους σεσωσμένους, γιατί η θέα αυτή, θα ήταν μια παρηγοριά γι' αυτούς. Επομένως οι κολασμένοι ούτε βλέπουν, ούτε ακούν και νιώθουν τον εαυτόν τους, σαν είναι οι μόνοι και μάλιστα αιώνια. Γνωσιολογικά και εμπειρικά εμείς δεν μπορούμε να τα καταλάβουμε, διότι ο Χριστός τα σκέπασε τα μυστήρια αυτά και δεν τα αποκάλυψε, σχεδόν σε κανέναν, διότι είναι τόσο τρομακτικά, που αν τα αποκάλυπτε, πολλοί από το φόβο τους θα πέθαιναν αμέσως! (ΓέρονταςΕφραίμΣκήτηςΑγίουΑνδρέα)
  • Ένας Βαπτισμένος, θα κολαστεί περισσότερο αναλογικά, από έναν αβάπτιστο κολασμένο. (ΓέρονταςΕφραίμΣκήτηςΑγίουΑνδρέα)
  • Κόλαση: Να μην ενεργεί ουσιωδώς η Χάρη του Αγίου Πνεύματος μέσα μας. Ο Θεός δεν κολάζει τον άνθρωπο. Τότε γιατί Σταυρώθηκε; Ο άνθρωπος αυτοκολάζεται. (ΓέρονταςΕφραίμΣκήτηςΑγίουΑνδρέα)
  • Με τρία πράγματα ο Διάβολος μας παίρνει στην Κόλαση: σαρκικά, αιρέσεις και μαγεία! (Γέροντας Μόδεστος)
  • Επειδή δεν υποφέραμε ποτέ τα βάσανα του άδη, γι΄αυτό και νομίζουμε ότι οι επίγειες δοκιμασίες είναι πολύ δύσκολες. Όμως εκατό φορές είναι καλύτερα να βασανιζόμαστε εδώ σε όλη μας τη ζωή μέσα στη φωτιά, παρά να χάσουμε την αιώνια μακαριότητα και να τιμωρούμαστε παντοτινά. Είναι φοβερό να ακούμε για τα αιώνια βάσανα, πόσο μάλλον να τα υπομείνουμε! Εάν είναι δύσκολο να υπομείνουμε μια σπίθα φωτιάς που πέφτει πάνω στο χέρι μας, τι θα γίνει μέσα στην πηγή της φωτιάς, η οποία είναι αναμμένη διαρκώς σε όλους τους αιώνες; Μια σπίθα φλόγας της κολάσεως, θα είναι βασανιστικότερη για έναν αμαρτωλό, από ότι 1000 χρόνια πόνων και βασάνων μιας γυναίκας που γεννά! Σκέψου λοιπόν, ότι τα βάσανα στον άδη, δεν έχουν τέλος για τους αμετανόητους αμαρτωλούς. Πώς μπορεί ένας αμαρτωλός, γνωρίζοντας αυτά, να συνεχίζει να ζει στην αμαρτία; Ο Θεός που είναι ο μόνος πανάγαθος και δίκαιος Κριτής, δεν θα δεχθεί ποτέ στην Ουράνια Βασιλεία Του ανθρώπους με πεισματώδη και κακότροπη θέληση. (Γέροντας Αρσένιος Μπόκα)
  • Η κόλαση είναι μόνο γι' αυτούς που δεν θέλουν να μετανοήσουν και να εγκαταλείψουν την αμαρτία, ενώ γι' αυτούς που μετανοούν και αφήνουν την αμαρτία, οι πύλες του θείου ελέους είναι ανοιχτές. (Γέροντας Αρσένιος Μπόκα)
  • Αν δεν μπορείς να αφήσεις την αμαρτία, πώς θα υπομείνεις τις φλόγες της κολάσεως; Αν δεν αντέχεις την επίγεια φωτιά, πώς θα αντέξεις την ''φωτιά'' της κολάσεως, που είναι εκατομμύρια φορές πιο δυνατή; (Γέροντας Κλέοπας Ήλιε)
  • Οι μεγαλύτερες αιτίες που οδηγούν τους περισσοτέρους Χριστιανούς στην απώλεια (της κολάσεως) είναι: Το κρασί και γενικώς τα ποτά, οι γυναίκες, ο πλούτος και η απιστία στον Θεό. (Γέροντας Κλέοπας Ήλιε)
  • Αν μπορούσες να δεις στην κόλαση, δεν θα μπορούσες να κοιμηθείς και να φας Ο φόβος και η αιώνια αγωνία! Όλοι θα έχουν πλήρη συνείδηση! Σώμα και ψυχή στην κόλαση... (ΓέρονταςΙερώνυμος Verendyakin)
  • Πώς θα είναι η κόλαση; Όπως και για τον παράδεισο, οι Γραφές μας μιλούν γι΄αυτήν αλληγορικά, γιατί μήτε ανθρώπινος νους μπορεί να συλλάβει, μήτε ανθρώπινη γλώσσα να περιγράψει την οδύνη και το ζόφο της. Εννιά λογιών θα είναι οι τιμωρίες της: α)η αιώνια φωτιά, η φωτιά η άσβεστη β)το τρίξιμο των δοντιών (Ματθ. 25:30), που προκαλείται από το αιώνιο και τρομερό ψύχος γ)η αφόρητη και απερίγραπτη δυσωδία από τα ακάθαρτα και βρωμερά βδελύγματα δ)η απέχθεια, η φρίκη και ο εναγώνιος τρόμος, που θα προξενεί στις ψυχές η θέα των ζοφερών και παμμίαρων δαιμόνων ε)η πνευματική και ακατάληπτη πείνα και δίψα, η δίψα που έκανε τον πλούσιο εκείνο να ικετεύει για μια σταγόνα νερό, και να παίρνει την απελπιστική απάντηση: "Υπάρχει ανάμεσά μας μεγάλο χάσμα" (Λουκ. 16:26) στ)το ακοίμητο σκουλήκι (πρβλ'. Μάρκ. 9:48), δηλαδή ο συνεχής και βασανισιτικός έλεγχος της συνειδήσεως για τις αμαρτίες που διαπράχθηκαν ζ)το φοβερό και απέραντο πνευματικό σκοτάδι η)η θανάσιμη απόγνωση, που γεννιέται στους κολασμένους από το γεγονός, ότι δεν έχουν καμμιά ελπίδα λυτρώσεως ή παρηγοριάς και θ) βαρύτερη από όλες, η στέρηση του Θεού γιατί, μολονότι θα φανεί οξύμωρο, πρέπει να πούμε, ότι θα προτιμούσαν οι αμαρτωλοί να βλέπουν το κάλλος του ποθητού Θείου Προσώπου και να υπομένουν όλα τα βάσανα της κολάσεως, παρά να μην βασανίζονται και να στερούνται το Θεό -αυτή είναι η πιο πικρή κόλαση! Μύριες γέεννες δεν μπορούν να εξισωθούν με την έκπτωση από τη δόξα του παραδείσου, με την απώλεια της αιώνιας Βασιλείας, με την εγκατάλειψη από το Χριστό, με το άκουσμα της φοβερής φράσης "δεν σας ξέρω" (Λουκ. 13,27). (ΜοναχόςΑγάπιοςΛάνδοςΚρήτης)
  • Εάν ούτε καν το φυτίλι της αναμμένης λαμπάδας δεν μπορείς να σβήσεις με την άκρη του δαχτύλου σου, πώς θα υποφέρεις εκείνη την δριμύτατη φλόγα της ατελεύτητης κόλασης; Εάν πάλι μπορείς να υπομείνεις την φλόγα της λαμπάδας, τότε κάνε και την αμαρτία. (ΜοναχόςΑγάπιοςΛάνδοςΚρήτης)
  • Θα ρωτήσει κάποιος και θα πει: Γιατί ο Θεός, ενώ είναι πολυεύσπλαχνος, να δίνει αιώνια τιμωρία σε κάποιον, ενώ εκείνος έζησε στη γη μόνο ορισμένο χρόνο; Άκουσε λοιπόν: Και στις δικαστικές αποφάσεις, το δικαστήριο για λίγο φταίξιμο, αποδίδει μεγάλη τιμωρία δηλ. φονεύει κάποιος ή βιάζει ή κάνει κάτι παρόμοιο, τα οποία εγκλήματα γίνονται μέσα σε λίγη ώρα, αλλά το κράτος δεν τιμωρεί τον ένοχο μόνο τόσο καιρό, όσο έκανε το κακό, αλλά τον βάζει στην φυλακή, ακόμα και ισόβια. Και αν πάλι τον επιβάλλουν την θανατική ποινή, να ξέρεις, ότι δεν του δίνει ο νόμος για τιμωρία του αμαρτήματος εκείνον τον λίγο πόνο, που λαμβάνει όταν τον θανατώσουν, αλλά ως τιμωρία του θεωρείται, ότι τον χωρίζει αιώνια από την κοινωνία των ανθρώπων, ως ανάξιο της ζωής. Και όπως σε αυτόν τον κόσμο, δεν μπορεί κανένας νόμος να αναστήσει τον καταδικασμένο μετά τον θάνατο στην ζωή, έτσι και ο κολασμένος, δεν είναι δυνατόν με κανένα νόμο, να λυτρωθεί από τον άδη και να πάει στον Παράδεισο. (ΜοναχόςΑγάπιοςΛάνδοςΚρήτης)
  • Η μικρότερη κόλαση του άδη, είναι χειρότερη από όλες τις επίγειες ''κολάσεις''. (ΜοναχόςΑγάπιοςΛάνδοςΚρήτης)
  • Εάν έλεγε ένας άγγελος προς τους κολασμένους τα εξής λόγια, θα λάμβαναν πολλή αγαλλίαση: ''Χαίρετε καταδικασμένοι και μην οδύρεστε, γιατί πρόσταξε ο ελεήμων Θεός, να κατεβαίνω από τους ουρανούς, μια φορά κάθε χρόνο και να παίρνω μια σταγόνα νερό από το νερό και όταν εξαντλήσω όλη την θάλασσα, τις πηγές και τους ποταμούς και τα πηγάδια, τότε θα τελειώσει η τιμωρία σας και θα λυτρωθείτε από την κόλαση''. Πραγματικά πολλή χαρά θα λάμβαναν αν άκουγαν, ότι κάποτε θα έβλεπαν το τέλος και ας έπρεπε να περάσουν τόσα χρόνια, όσες σταγόνες νερού βρίσκονται σε όλον τον κόσμο. Αλλά δεν είναι δυνατόν, να ακούσουν ποτέ τους τέτοιο λόγο οι ταλαίπωροι. Αλλά όπως η δόξα του Παραδείσου δεν έχει ποτέ τέλος, έτσι και η τιμωρία στην κόλαση, θα είναι χωρίς τέλος. (ΜοναχόςΑγάπιοςΛάνδοςΚρήτης)
  • Στην κόλαση θα δεις πολλούς και διάφορους... προσευχόμενους, ελεήμονες, μοναχούς, ιερείς, εγκρατείς, παρθένους. Στην κόλαση δεν θα δεις ταπεινούς. Οι ταπεινοί γεμίζουν τον παράδεισο.... (παπα - Τύχωνο Αγιορείτης)
  • Λένε οι Πατέρες το εξής, που μας κάνει εντύπωση: όταν θα βρεθούν οι κολασμένοι στην Κόλαση (με τα σώματά τους), θα προσπαθούν οι δαίμονες, για να ξεφύγουν από το πυρ της Κολάσεως, να εισέρχονται στα σώματα των αμαρτωλών ανθρώπων για να έχουν μία παρηγοριά! Αντιλαμβάνεστε τί σημαίνει αυτό; (π. ΑθανάσιοςΜυτιληναίος)
  • Κόλαση είναι η ασυννενοησία, η ακοινωνησία και το αλληλοφάγωμα. (π. ΒαρνάβαςΓιάγκου)
  • Όλες οι κακοπάθειες της ζωής, δεν συγκρίνονται ούτε με μια μέρα της κολάσεως! (Είπε Γέρων)
  • Είναι δύσκολο πράγμα ο άνθρωπος να κολαστεί! Πρέπει να είναι πολύ κακός! Πρέπει να είναι διεστραμμένος! Πρέπει να μην θέλει... ''δεν σε θέλω Χριστέ''! (Παναγόπουλος)
  • Ο κολασμένος αυτοτιμωρείται (δεν κολάζει ο Θεός) και θα καίγεται στην αιωνιότητα. Φανταστείτε ένα περιφραγμένο μέρος, που το έχουν φράξει με ηλεκτροφόρα σύρματα, ως μια σειρά ασφαλείας. Και να γράφει στα σύρματα: Προσοχή θάνατος! Μην ακουμπάτε! Τώρα έρχεσαι εσύ και πας και τραβάς το σύρμα για να το κόψεις. Αδιαφορείς για την ταμπέλα, με αποτέλεσμα να κεραυνοβοληθείς και να καείς. Φταίει αυτός που ασφάλισε το μέρος εκείνο; Είμαστε ελεύθεροι στο να επιλέξουμε ή τη φωτιά ή την ασφάλεια. Μόνοι μας καθορίζουμε την αιωνιότητά μας... (Παναγόπουλος)
  • Υπάρχουν άνθρωποι που είναι κατά πάντα καλοί άνθρωποι, αλλά καθόλου Χριστιανοί. Ούτε μυρμήγκι πειράζουνε, αλλά με τη ζωή τος, ποδοπατούνε το Χριστό. Αυτοί οι άνθρωποι πάνε κατευθείαν στην κόλαση και μάλιστα σε ειδική κόλαση. Να ξέρετε, ότι η κόλαση είναι γεμάτη από καλούς ανθρώπους. Γιατί ο Χριστός δεν ήρθε στη γη, για να κάνει καλούς ανθρώπους, αλλά ήρθε για να κάνει καλούς Χριστιανούς, κατάλληλους για την Βασιλεία των Ουρανών. (Παναγόπουλος)
  • Καλέστε μια φορά τον καρβουνιάρη να σας φέρει κάρβουνα σε ένα τσουβάλι. Και όταν τα φέρει, τον πάτε στο σαλονάκι σας και του πείτε: Καθίστε να σας κεράσουμε ένα καφέ. Τον βλέπεις τον καρβουνιάρη, μόνος του τραβιέται να μην καθίσει, διότι είναι καθαρά και μην λερώσει. Νιώθει την βρωμιά του, παραδέχεται την βρωμιά του και δεν κάθεται. Έτσι συμβαίνει και με τους ανθρώπους που είναι ''λερωμένοι'' από την αμαρτία. Θα δουν τον παράδεισο καθαρό και δεν θα καθίσουν εκεί, γιατί έχουν την συνείδηση της βρωμιάς που κουβαλάνε πάνω τους και μόνοι τους θα πάνε στην βρωμιά της κολάσεως. Δεν θα τους πει ο Θεός, πορεύεστε για το πυρ το εξώτερο, αλλά θα πάνε μόνοι τους εκεί. (Παναγόπουλος)
  • Έκανε ο Θεός τον Παράδεισο για τους Δικαίους. Έκανε τον Άδη για τους αμαρτωλούς. Έκλεισε και τον Παράδεισο, έκλεισε και τον Άδη, αλλά τα κλειδιά του Άδη, τα κράτησε ο Ίδιος. Έτσι βλέπουμε στην Αποκάλυψη του Ιωάννη: «και έχω τας κλεις του θανάτου και του άδου» (Αποκ. 1,18). Τα κλειδιά του Παραδείσου, τα έδωσε στους Αποστόλους Του, στο πρόσωπο του Πέτρου: «και δώσω σοι τας κλεις της Βασιλείας των Ουρανών» (Ματθ. 16,19). Ενώ λοιπόν τα κλειδιά του Άδη, βρίσκονται στα χέρια του Ιδίου του Θεού, τα κλειδιά του Παραδείσου, τα εμπιστεύτηκε στα χέρια των ανθρώπων... Αν θέλει ο άνθρωπος να κολαστεί στον Άδη, τα κλειδιά δεν τα έχει! Αν θέλει ο άνθρωπος να σωθεί, να πάει στον Παράδεισο τα κλειδιά του Παραδείσου, τα κρατάει!!! Τί σημαίνει όμως αυτό; Σημαίνει, ότι τούτο είναι το θέλημα του Θεού, να είναι δύσκολο να κολάζονται οι άνθρωποι και γι' αυτό δεν τους έδωσε τα κλειδιά του Άδη. Να είναι όμως εύκολο να σώζονται και γι' αυτό τους έδωσε τα κλειδιά του Παραδείσου: «και δώσω σοι τας κλεις της Βασιλείας των ουρανών». (ΗλίαςΜηνιάτης, Εκκλησιαστικούρήτορα, ΕπισκόπουΚερνίκηςκαιΚαλαβρύτων, +1714)
  • Η κόλαση δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ο χωρισμός του ανθρώπου από τον Θεό. (Παύλος Ευδοκίμωφ)
  • Καλούς Χριστιανούς δεν θα έχει στην κόλαση. Ενώ ένας καλός άνθρωπος, μπορεί να είναι στην κόλαση, διότι έφυγε ανεξομολόγητος με τις αμαρτίες του. (ΠαππούςΠαναήςαπότηΛύση)