Περί μελλούσης κρίσεως

  • Εντησυντελείατουαιώνος. εξελεύσονταιοιάγγελοικαιαφοριούσιτουςπονηρούςεκμέσουτωνδικαίων, καιβαλούσιναυτούςειςτηνκάμινοντουπυρός·εκείέσταιοκλαυθμόςκαιοβρυγμόςτωνοδόντων. [Στην συντέλεια του αιώνος θα εξέλθουν οι άγγελοι από τον ουρανόν, για να συγκεντρώσουν όλους τους ανθρώπους. Και θα ξεχωρίσουν τους πονηρούς, οι οποίοι τώρα είναι ανακατεμένοι με τους δικαίους. Και θα τους ρίξουν στην κάμινο του ασβέστου πυρός, δηλαδή στην αιωνία κόλαση· εκεί θα είναι ο κλαυθμός και το τρίξιμο των οδόντων.] (ΚατάΜατθαίον 13,49-13,50)
  • Κηρυχθήσεται τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη εις μαρτύριον πάσι τοις έθνεσι, και τότε ήξει το τέλος. [Θα κηρυχθεί αυτό το Ευαγγέλιον της Βασιλείας του Θεού σε όλη την οικουμένην, ώστε να είναι η καλή μαρτυρία προς σωτηρίαν για όλα τα έθνη και τότε θα έρθει το τέλος.] (Κατά Ματθαίον 24,14)
  • Ώσπεργαρηαστραπήεξέρχεταιαπόανατολώνκαιφαίνεταιέωςδυσμών, ούτωςέσταικαιηπαρουσίατουυιούτουανθρώπου·Ευθέωςδεμετάτηνθλίψιντωνημερώνεκείνωνοήλιοςσκοτισθήσεταικαιησελήνηουδώσειτοφέγγοςαυτής, καιοιαστέρεςπεσούνταιαπότουουρανού, καιαιδυνάμειςτωνουρανώνσαλευθήσονται. Καιτότεφανήσεταιτοσημείοντουυιούτουανθρώπουεντωουρανώ, καιτότεκόψονταιπάσαιαιφυλαίτηςγηςκαιόψονταιτονυιόντουανθρώπουερχόμενονεπίτωννεφελώντουουρανούμετάδυνάμεωςκαιδόξηςπολλής. [Όπως η αστραπή βγαίνει από την ανατολή και αμέσως φαίνεται έως την δύση, έτσι αμέσως αισθητή εις όλους θα γίνει και η ένδοξος παρουσία του Υιού του ανθρώπου. Αμέσως δε, έπειτα από την θλίψη των ημερών εκείνων ο ήλιος θα σκοτιστεί και το γεγγάρι δεν θα δώσει το φως του και τα άστρα θα πέσουν από τον ουρανό και οι ουράνιες δυνάμεις, που συγκρατούν την αρμονία του σύμπαντος, θα σαλευτούν. Και τότε θα φανεί στον ουρανό το σημείο του υιού του ανθρώπου και τότε όλες οι φυλές της γης, που δεν πίστευψαν, θα οδύρωνται σπαρακτικά και θα δουν τον υιόν του ανθρώπου να έρχεται πάνω στις νεφέλες του ουρανού με δύναμη μεγάλη και δόξα πολλή.] (ΚατάΜατθαίον 24,27 και 29-30)
  • Περί δε της ημέρας εκείνης και ώρας ουδείς οίδεν, ουδέ οι άγγελοι των ουρανών, ει μη ο πατήρ μου μόνος. [Το χρόνο της Δευτέρας Παρουσίας, κανένας δεν τον ξέρει, ούτε οι άγγελοι των ουρανών, παρά μόνο ο Πατέρας Μου.] (Κατά Ματθαίον 24,36)
  • Είπεν ο Κύριος· όταν έλθη ο υιός του ανθρώπου εν τη δόξη αυτού και πάντες οι άγιοι άγγελοι μετ' αυτού, τότε καθίσει επί θρόνου δόξης αυτού, και συναχθήσεται έμπροσθεν αυτού πάντα τα έθνη, και αφοριεί αυτούς απ᾿αλλήλων ώσπερ ο ποιμήν αφορίζει τα πρόβατα από των ερίφων, και στήσει τα μεν πρόβατα εκ δεξιών αυτού, τα δέ ερίφια εξ ευωνύμων. Τότε ερεί ο βασιλεύς τοις εκ δεξιών αυτού· δεύτε οι ευλογημένοι του πατρός μου, κληρονομήσατε την ητοιμασμένην υμίν βασιλείαν από καταβολής κόσμου. Επείνασα γαρ, και εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα, και εποτίσατέ με, ξένος ήμην, και συνηγάγετέ με, γυμνός, και περιεβάλετέ με, ησθένησα, και επεσκέψασθέ με, εν φυλακή ήμην, και ήλθετε προς με. Τότε αποκριθήσονται αυτώ οι δίκαιοι λέγοντες· κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα και εθρέψαμεν, η διψώντα και εποτίσαμεν; Πότε δε σε είδομεν ξένον και συνηγάγομεν, η γυμνόν και περιεβάλομεν; Πότε δε σε είδομεν ασθενή η εν φυλακή, και ήλθομεν προς σε; Καί αποκριθείς ο βασιλεύς ερεί αυτοίς· αμήν λέγω υμίν, εφ᾿όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε. Τότε ερεί και τοις εξ ευωνύμων· πορεύεσθε απ᾿εμού οι κατηραμένοι εις το πυρ το αιώνιον το ητοιμασμένον τω διαβόλω και τοις αγγέλοις αυτού. Επείνασα γαρ, και ουκ εδώκατέ μοι φαγείν, εδίψησα, και ουκ εποτίσατέ με, ξένος ήμην, και ου συνηγάγετέ με, γυμνός, και ου περιεβάλετέ με, ασθενής καίεν φυλακή, και ουκ επεσκέψασθέ με. Τότε αποκριθήσονται αυτώ και αυτοί λέγοντες· κύριε, πότε σε είδομεν πεινώντα η διψώντα η ξένον η γυμνόν ή ασθενή ή εν φυλακή, και ου διηκονήσαμέν σοι; Τότε αποκριθήσεται αυτοίς λέγων· αμήν λέγω υμίν, εφ᾿όσον ουκ εποιήσατε ενί τούτων των ελαχίστων, ουδέ εμοί εποιήσατε. Καί απελεύσονται ούτοι εις κόλασιν αιώνιον, οι δε δίκαιοι εις ζωήν αιώνιον.[Είπε ο Κύριος: Όταν θα έρθει ο Υιός του ανθρώπου με όλην του την δόξα και όλοι οι άγγελοι μαζί του, τότε θα καθίσει στον θρόνο της δόξης Του και θα μαζευτούν ενώπιόν Του όλα τα έθνη και θα χωρίσει τους μεν από τους δε, όπως ο βοσκός χωρίζει τα πρόβατα από τα κατσίκια και θα τοποθετήσει, τα μεν πρόβατα προς τα δεξιά του, τα δε κατσίκια προς τα αριστερά του. Τότε θα πει ο Βασιλεύς σε εκείνους, που θα είναι προς τα δεξιά, «Ελάτε οι ευλογημένοι του Πατέρα μου, κληρονομείστε την Βασιλείαν, η οποία είναι ετοιμασμένη για σας από τον καιρόν της δημιουργίας του κόσμου. Διότι πείνασα και Μου δώσατε να φάω, δίψασα και Με ποτίσατε, ξένος ήμουνα και Με πήρατε στο σπίτι σας, γυμνός ήμουνα και Με ενδύσατε, αρρώστησα και Με επισκεφθήκατε, στην φυλακή ήμουνα και ήρθατε σ' Εμένα». Τότε θα του αποκριθούν οι δίκαιοι και θα πουν: «Κύριε, πότε Σε είδαμε να πεινάς και Σε θρέψαμε ή να διψάς και Σε ποτίσαμε; Πότε δε Σε είδαμε ξένο και Σε πήραμε στο σπίτι ή γυμνό και Σε ενδύσαμε; Πότε Σε είδαμε άρρωστο ή φυλακισμένο και ήρθαμε σ' Εσένα;». Ο Βασιλεύς θα απαντήσει και θα τους πει: «Αλήθεια σας λέω, ό,τι εκάνατε σε έναν από τούτους τους ασήμαντους αδελφούς μου (συνανθρώπους σας), σ' Εμένα το κάνατε». Τότε θα πει σ' εκείνους, που θα είναι προς τα αριστερά, «Φύγετε απ' Εμένα, καταραμένοι, στην αιώνια φωτιά, που έχει ετοιμαστεί για τον διάβολο και τους αγγέλους του, διότι πείνασα και δεν Μου δώσατε να φάω, δίψασα και δεν Με ποτίσατε, ξένος ήμουνα και δεν Με πήρατε στο σπίτι, γυμνός ήμουνα και δεν Με ενδύσατε, ασθενής ήμουνα και φυλακισμένος και δεν Με επισκεφθήκατε». Τότε θα αποκριθούν και αυτοί και θα πούν: «Κύριε, πότε Σε είδαμε να πεινάς ή να διψάς και να Είσαι ξένος ή γυμνός ή ασθενής ή φυλακισμένος και δεν σε υπηρετήσαμε;» Τότε θα αποκριθεί σε αυτούς και θα τους πει: «Αλήθεια σας λέγω, ό,τι δεν κάνατε σε ένα από τους ασήμαντους τούτους (ανθρώπους), ούτε σε Μένα το κάνατε». Και αυτοί θα μεταβούν στην αιώνια κόλαση, οι δε δίκαιοι στην αιώνια Ζωή.] (Κατά Ματθαίον 25, 31-46)
  • Ώσπεργαρηαστραπήαστράπτουσαεκτηςυπ' ουρανόνειςτηνυπ' ουρανόνλάμπει, ούτωςέσταικαιουιόςτουανθρώπουεντηημέρααυτού. [Ο υιός του ανθρώπου θα έρθει κατά την ημέρα της ενδόξου αυτού δευτέρας παρουσίας, θα έρθει όμως τότε ολοφάνερα, αλλά και ξαφνικά, όπως ακριβώς η αστραπή φαίνεται ξαφνικά και αστράφτει από κάποια περιοχήν του ουρανού, λάμπει και φωτίζει όλη την έκταση κάτω από τον ουρανό.] (ΚατάΛουκάν 17,24)
  • Καιέσταισημείαενηλίωκαισελήνηκαιάστροις, καιεπίτηςγηςσυνοχήεθνώνεναπορίαηχούσηςθαλάσσηςκαισάλου, αποψυχόντωνανθρώπωναπόφόβουκαιπροσδοκίαςτωναπερχομένωντηοικουμένη·αιγαρδυνάμειςτωνουρανώνσαλευθήσονται. Καιτότεόψονταιτονυιόντουανθρώπουερχόμενονεννεφέλημετάδυνάμεωςκαιδόξηςπολλής. Αρχομένωνδετούτωνγίνεσθαιανακύψατεκαιεπάρατεταςκεφαλάςυμών, διότιεγγίζειηαπολύτρωσιςυμών. [Ως προς την Δευτέρα Παρουσία, θα γίνουν πρωτοφανή και καταπληκτικά φαινόμενα στον ήλιο και την σελήνη και τα αστέρια. Και στην γη θα καταλάβη τα έθνη μεγάλη στενοχώρια και φόβος και αμηχανία πολλή, καθώς τα τεράστια ορμητικά κύματα της θαλάσσης με θόρυβο πολύν και σάλον θα ορμούν να κατακλύσουν την γη. Οι άνθρωποι θα παραλύουν και θα χάνουν τις αισθήσεις τους και θα είναι σαν νεκροί από τον φόβο γι' αυτά, που θα βλέπουν και για τα άλλα μεγάλα κακά, που θα περιμένουν να επιπέσουν εναντίον της οικουμένης. Διότι οι δυνάμεις, που κρατούν την αρμονία του σύμπαντος, θα σαλευτούν και θα κλονιστούν. Και τότε θα δουν τον Υιό του ανθρώπου να έρχεται πάνω σε ολόφωτη νεφέλη με δύναμη και δόξα πολλή. Όταν θα αρχίσουν αυτά να γίνονται, εσείς οι πιστοί οπαδοί Μου, σηκωθείτε πάνω γεμάτοι ελπίδα και σηκώστε τα κεφάλια σας προς τον ουρανό όχι με φόβο, αλλά με χαράν και ελπίδα, διότι πλησιάζει πλέον η απαλλαγή από τα δεινά της παρούσης ζωής και η ένδοξος σωτηρία σας στην Βασιλεία των Ουρανών.] (ΚατάΛουκάν 21,25-28)
  • Ο πιστεύων εις αυτόν ου κρίνεται, ο δε μη πιστεύων ήδη κέκριται, ότι μη πεπίστευκεν εις το όνομα του μονογενούς Υιού του Θεού. Αυτή δε εστίν η κρίσις, ότι το φως ελήλυθεν εις τον κόσμον, και ηγάπησαν οι άνθρωποι μάλλον το σκότος ή το φως. Ην γαρ πονηρά αυτών τα έργα. [Όποιος πιστεύει σ' Αυτόν δεν κατακρίνεται, όποιος όμως δεν πιστεύει, έχει από τώρα κατακριθεί, διότι δεν πίστεψε στο όνομα του μονογενή Υιού του Θεού. Η δε καταδίκη θα είναι αυτή: ότι το Φως ήρθε στον κόσμο και οι άνθρωποι αγάπησαν περισσότερο το σκοτάδι παρά το Φως, διότι τα έργα τους ήταν πονηρά.] (Κατά Ιωάννην 3,18-19)
  • ΟΠατήρκρίνειουδένα, αλλάτηνκρίσινπάσανδέδωκετωΥιώ. [Ο Πατέρας δεν δικάζει κανέναν, αλλά όλη την εξουσία Του να δικάζει, την έδωσε στον Υιό.] (ΚατάΙωάννην 5,22)
  • Καιεξουσίανέδωκεναυτώκαικρίσινποιείν, ότιυιόςανθρώπουεστί. [Επίσης του έδωσε (ο Πατέρας στον Υιό) ακόμη την εξουσίαν να κρίνει και να δικάζη τους ανθρώπους. Διότι αυτός ο μονογενής Υιός Του έλαβε σάρκα και έγινε άνθρωπος.] (Κατά Ιωάννην 5,27)
  • Ο αθετών εμέ και μη λαμβάνων τα ρήματά μου, έχει τον κρίνοντα αυτόν. Ο λόγος ον ελάλησα, εκείνος κρινεί αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα. [Εκείνος που Με απορρίπτει και δεν δέχεται τα λόγια Μου, έχει δημιουργήσει μόνος του αυτόν, που θα τον καταδικάσει δηλ. αυτοδικάζεται-αυτοτιμωρείται ο άνθρωπος. Ο Λόγος που κήρυξα, εκείνος θα τον κρίνει κατά την ημέρα της τελικής παγκόσμιας Κρίσης]. (Κατά Ιωάννην 12,48)
  • ΌτιαυτόςοΚύριοςενκελεύσματι, ενφωνήαρχαγγέλουκαιενσάλπιγγιΘεούκαταβήσεταιαπ' ουρανού, καιοινεκροίενΧριστώαναστήσονταιπρώτον, έπειταημείςοιζώντεςοιπεριλειπόμενοιάμασυναυτοίςαρπαγησόμεθαεννεφέλαιςειςαπάντησιντουΚυρίουειςαέρα, καιούτωπάντοτεσυνΚυρίωεσόμεθα. [Ο ίδιος ο Κύριος με παντοδύναμο πρόσταγμα, με φωνήν αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού θα κατεβεί από τον ουρανό και οι νεκροί, που έχουν πεθάνει με την πίστη στον Χριστό, θα αναστηθούν πρώτοι. Έπειτα απ' αυτό εμείς που θα ζούμε και θα έχουμε απομείνει στην γη, θα αρπαχθούμε μαζί μ' αυτούς μέσα σε νεφέλες, για να προϋπαντήσουμε τον Κύριο στους ουρανίους χώρους. Και έτσι θα είμαστε πάντοτε μαζί με τον Κύριον στον Ουρανό.] (Προς Θεσσαλονικείς Α' 4,16-17)
  • ΗημέραΚυρίουωςκλέπτηςεννυκτίούτωςέρχεται.[Η ημέρα της Παρουσίας του Κυρίου θα έρθει ξαφνικά σε ώρα, που δεν περιμένουμε, όπως ακριβώς έρχεται ο κλέφτης κατά την νύχτα.] (Προς Θεσσαλονικείς Α' 5,2)
  • Όσοι γαρ ανόμως ήμαρτον, ανόμως και απολούνται. Και όσοι εν νόμω ήμαρτον, δια νόμου κριθήσονται. [Όσοι αμάρτησαν χωρίς να ξέρουν το νόμο του Θεού, θα καταδικαστούν χωρίς να έχουν κατήγορο το νόμο. Ενώ όσοι αμάρτησαν γνωρίζοντας το νόμο, θα κριθούν με βάση το νόμο.] (Προς Ρωμαίους 2,12)
  • Ιδούμυστήριονυμίνλέγω·πάντεςμενουκοιμηθησόμεθα, πάντεςδεαλλαγησόμεθα, ενατόμω, ενριπήοφθαλμού, εντηεσχάτησάλπιγγι·σαλπίσειγάρ, καιοινεκροίεγερθήσονταιάφθαρτοι, καιημείςαλλαγησόμεθα.[Ιδού σας φανερώνω μία μυστηριώδη και άγνωστη αλήθειαν: όλοι μεν δεν θα πεθάνουμε, όλοι όμως, νεκροί και ζώντες, όταν έρθει ο Χριστός, θα αλλάξουμε σώμα και κατάσταση. Και θα γίνει αυτό ακαριαίως, ώσπου να ανοιγοκλείσει το βλέφαρο, όταν θα ηχήσει η τελευταία σάλπιξ του ουρανού· διότι τότε θα σαλπίσει ο άγγελος και οι νεκροί θα αναστηθούν άφθαρτοι. Όσοι τότε ζούμε θα υποστούμε αμέσως ριζική αλλαγή.] (Προς Κορινθίους Α' 15,51-52)
  • ΉξειδεηημέραΚυρίουωςκλέπτηςεννυκτί, ενηουρανοίροιζηδόνπαρελεύσονται, στοιχείαδεκαυσούμεναλυθήσονται, καιγηκαιταεναυτήέργακατακαήσεται. [Θα έρθει βεβαίως η μεγάλη ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου. Θα έρθει όμως ξαφνικά, σαν κλέφτης κατά την νύκτα. Και κατά την ημέρα αυτή, οι ουρανοί θα παρέλθουν και θα εξαφανιστούν με απερίγραπτη βοή και κρότο. Τα δε υλικά στοιχεία, από τα οποία αποτελούνται οι ουρανοί, θα αναφλεγούν και θα διαλυθούν και η γη και τα έργα, που υπάρχουν σ' αυτήν, θα κατακαούν.] (Β' Πέτρου 3,10)
  • ΌσοιπαροργίζουσιτονΚύριον, ωςουχίκαιέτασιςαυτώνέσται. [Όσοι παροργίζουν με τις αμαρτίες τους τον Κύριον και πιστεύουν, ότι δεν θα γίνει γι' αυτούς ανάκριση και δεν θα τους επιβληθεί τιμωρία, πλανώνται.] (Ιώβ 12,6)
  • Τότεστήσεταιενπαρρησίαπολλήοδίκαιοςκατάπρόσωποντωνθλιψάντωναυτόνκαιτωναθετούντωντουςπόνουςαυτού. Ιδόντεςταραχθήσονταιφόβωδεινώκαιεκστήσονταιεπίτωπαραδόξωτηςσωτηρίας. Ερούσινενεαυτοίςμετανοούντεςκαιδιαστενοχωρίανπνεύματοςστενάξονταικαιερούσιν·ούτοςηνονέσχομένποτεειςγέλωτακαιειςπαραβολήνονειδισμούοιάφρονες·τονβίοναυτούελογισάμεθαμανίανκαιτηντελευτήναυτούάτιμον. ΠωςκατελογίσθηενυιοίςΘεούκαιεναγίοιςοκλήροςαυτούέστιν; Άραεπλανήθημεναπόοδούαληθείας. [Τότε, κατά την ημέρα εκείνη της Κρίσεως, θα σταθεί με πολύ θάρρος ο δίκαιος άνθρωπος ενώπιον εκείνων, οι οποίοι τον έθλιψαν και κατεπάτησαν τους κόπους του. Εκείνοι, όταν θα τον δουν, θα ταραχτούν, θα καταληφτούν από δεινό φόβο, θα καταπλαγούν για την απροσδόκητη σωτηρία του. Μεταμελούμενοι για την ελεεινή συμπεριφοράν τους απέναντι εκείνου και υπό το κράτος μεγάλης ψυχικής αγωνίας ευρισκόμενοι, θα αναστενάξουν και θα πουν: ''Αυτός δεν είναι εκείνος, τον οποίο εμείς οι ασύνετοι και μωροί περιγελούσαμε και τον είχαμε καταστήσει εμπαιχτική παροιμία; Νομίσαμε ότι όλη του η ζωή ήταν μία τρέλλα και ότι η τελευτή του υπήρξε καταφρονεμένη και άδοξος. Πως όμως τώρα έχει καταταχτεί μεταξύ των υιών του Θεού, ενώ η θέση του και η κληρονομία του βρίσκεται μεταξύ των Αγίων; Άρα εμείς πλανηθήκαμε από τον δρόμο της αλήθειας''.] (ΣοφίαΣολομώντος 5,1-6)
  • Τότε ο Βασιλιάς της οικουμένης θα σηκωθεί από το θρόνο της δόξας Του και θα έρθει για να κρίνει όλους τους κατοίκους της γης, αμείβοντας με αιώνια μακαριότητα τους άξιους και τιμωρώντας με αιώνια κόλαση τους αμαρτωλούς! Όταν τα φέρνω αυτά στο νου μου, τρόμος με κυριεύει. Παραλύω ολόκληρος. Τα μάτια μου δακρύζουν. Η φωνή μου κόβεται. Τα χείλη μου παγώνουν. Η γλώσσα μου τρέμει. Οι λογισμοί μου σταματούν. Αν και ο φόβος με πιέζει να σωπάσω, αναγκάζομαι να μιλήσω για χάρη της δικής σας ωφέλειας. Θα συμβούν τόσο μεγάλα και τρομακτικά γεγονότα, που ούτε έγιναν από την κτίση του κόσμου, ούτε θα γίνουν σ' όλες τις γενιές. Αν μία δυνατή βροντή πολλές φορές μας τρομάζει και μας κόβει τα πόδια, για σκεφτείτε, πώς θ' αντέξουμε ν' ακούσουμε τον ήχο εκείνης της σάλπιγγας, που θα ηχήσει στα ουράνια δυνατότερα από κάθε βροντή, για να ξυπνήσει όλους τους νεκρούς, δίκαιους και άδικους; Τότε τα οστά των νεκρών θα συναρμολογηθούν. Ακόμα και όσοι κατασπαράχθηκαν από τα θηρία, όσοι φαγώθηκαν από τα ψάρια ή τα όρνια, όλοι, «εν ριπή οφθαλμού», θα παρουσιαστούν μπροστά στον αδέκαστο Κριτή. Τότε οι ποταμοί και οι πηγές θα εξαφανιστούν, τ' αστέρια θα πέσουν, ο ήλιος θα σβήσει, η σελήνη θα χαθεί. Άγγελοι σταλμένοι από το Θεό, θα διασχίζουν την υφήλιο και θα συγκεντρώνουν τους εκλεκτούς από κάθε σημείο της γης. Πώς θ' αντέξουμε, όταν θα δούμε να ετοιμάζεται ο φοβερός θρόνος και να προβάλλει ο Σταυρός, που πάνω του θυσιάστηκε εκούσια ο Χριστός για εμάς; Τότε θα πληροφορηθούμε όλοι, ότι πρόκειται να παρουσιαστεί ο μεγάλος Βασιλιάς. Τη φοβερή εκείνη ώρα, ο καθένας μας θα συλλογίζεται τις πράξεις του και θα σκέφτεται τι θα Τού απολογηθεί... Όταν θ' ακούσουμε τη βροντερή εκείνη φωνή από τα ύψη τ' ουρανού να διακηρύσσει, «Να, ο Νυμφίος έρχεται» (Ματθ. 25,6), «Ο Κριτής φτάνει για να κρίνει ζωντανούς και νεκρούς», τότε, από την κραυγή εκείνη, θα σαλέψουν συθέμελα τα έγκατα της γης, απ' τη μίαν άκρη ως την άλλη. Τότε, αδελφοί μου, στενοχώρια και φόβος και τρόμος θα καταλάβει κάθε άνθρωπο γι' αυτά που θα συμβούν στην οικουμένη. Οι δυνάμεις των ουρανών θα σαλευθούν. Οι ουρανοί θα σχιστούν. Και ο Βασιλεύς των βασιλέων, ο Άγιος και ένδοξος Θεός μας, θα παρουσιαστεί σαν αστραπή φοβερή, με εξουσία και δόξα απερίγραπτη. Έκσταση και φρίκη θα μας κυριέψουν την ώρα εκείνη, όταν θα καθίσει στο κριτήριο ο αμερόληπτος Κριτής και θ' ανοίξει τα φοβερά βιβλία, όπου είναι γραμμένα τα έργα και τα λόγια μας, όλα όσα κάναμε και είπαμε στην ζωή αυτή, νομίζοντας ότι μπορούμε ν' απατήσουμε τον καρδιογνώστη Θεό. Ώ! Πόσα δάκρυα πρέπει να χύνουμε, όταν συλλογιζόμαστε εκείνη την ώρα! Και όμως, είμαστε τόσο αμελείς! Πόσο θα κλάψουμε και θα στενάξουμε τότε, όταν θα δούμε από το ένα μέρος τις μεγάλες δωρεές και την ασύλληπτη μεγαλοπρέπεια και λαμπρότητα τής βασιλείας των ουρανών, που θ' απολαύσουν όσοι πάλεψαν σκληρά για να τηρήσουν τις εντολές του Κυρίου και από το άλλο μέρος τις φοβερές τιμωρίες, που θα υποστούν όσοι υποδουλώθηκαν στην αμαρτία! Και στη μέση, έντρομοι, όλοι οι άνθρωποι, από κάθε φυλή, από τον πρωτόπλαστο Αδάμ ως τον τελευταίο, θα γονατίζουν και θα προσκυνούν το Θεό. Τότε όλη η ανθρωπότητα, καθώς θα βρίσκεται ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο, ανάμεσα στη μακάρια ανάπαυση και στην αιώνια καταδίκη, θα περιμένει με αγωνία τι φοβερή Κρίση. Και κανένας την ώρα εκείνη, δεν θα μπορεί να βοηθήσει τον διπλανό του. Όλων μας τα έργα θα ερευνηθούν και θα φανερωθούν μπροστά σε αγγέλους και ανθρώπους. Οι εχθροί του Χριστού θα κατασυντριβούν. Τότε, καθώς είναι γραμμένο, ο Κύριος θα ξεχωρίσει «τα πρόβατα από τα κατσίκια» (Ματθ. 25,32). Έτσι, όσοι έχουν καλά έργα και πνευματικούς καρπούς, θα χωριστούν από τους άκαρπους και τους αμαρτωλούς. Οι πρώτοι θά λάμψουν σαν τον ήλιο, γιατί φύλαξαν τις εντολές του Θεού. Αυτοί είναι οι ελεήμονες, οι φιλόξενοι, οι βοηθοί των δυστυχισμένων, οι συμπαραστάτες των ασθενών, οι προστάτες των φτωχών και των ορφανών, όσοι έντυναν τους γυμνούς, όσοι επισκέπτονταν τους φυλακισμένους, όσοι έγιναν φτωχοί για τον πλούτο που υπάρχει στους ουρανούς, όσοι συγχώρησαν τα παραπτώματα των αδελφών τους, όσοι φύλαξαν την σφραγίδα της πίστεως ακέραιη και αμόλυντη από κάθε αίρεση. Αυτούς θα τους βάλει στα δεξιά Του, ενώ τους αμαρτωλούς στα αριστερά Του. Οι δεύτεροι είναι εκείνοι, που παρόργιζαν τον καλό Ποιμένα και περιφρονούσαν τους λόγους Του. Είναι οι περήφανοι, οι αδιόρθωτοι, οι φίλοι των διασκεδάσεων και των απολαύσεων, όσοι ξόδεψαν στην ακολασία και τη μέθη και την ασπλαχνία ολόκληρο το χρόνο της ζωής τους. Αυτοί θα καταδικαστούν και θα σταθούν στα αριστερά, γιατί δεν έδειξαν συμπόνια. Ήταν σκληροί και δεν είχαν καρπούς μετάνοιας, δεν είχαν λάδι στα λυχνάρια τους. Όσοι όμως αγόρασαν το λάδι της ελεημοσύνης από τους φτωχούς και γέμισαν τα λυχνάρια τους, θα σταθούν στα δεξιά, κρατώντας τα αναμμένα, ένδοξοι και χαρωποί και θα ακούσουν τη γαλήνια εκείνη και ποθητή φωνή: «Ελάτε, οι ευλογημένοι από τον Πατέρα μου, κληρονομήστε τη Βασιλεία, που σας έχει ετοιμαστεί από την αρχή του κόσμου» (Ματθ. 25,34). Όσοι πάλι είναι στα αριστερά, θα ακούσουν την οδυνηρή εκείνη και φοβερή απόφαση: «Φύγετε από μπροστά μου, καταραμένοι πηγαίνετε στην αιώνια φωτιά, που έχει ετοιμαστεί για τον διάβολο και τους δικούς του» (Ματθ. 25,41). Τότε θα οδηγηθούν αυτοί στην αιώνια κόλαση, ενώ οι δίκαιοι στην αιώνια ζωή. Αλίμονο σ' εκείνους που αφήνουν ανεκμετάλλευτο τον καιρό τούτο της μετάνοιας και παραδίνονται σε πράγματα άσκοπα και γελοία. Θα ζητήσουν τότε το χρόνο που ξόδεψαν μάταια και δεν θα τον βρούν. Αλίμονο σε εκείνους που θα βρεθούν στα αριστερά την φοβερή μέρα της Κρίσεως. Θα κλάψουν πικρά αλλά ανώφελα, όταν θ' ακούσουν την οδυνηρή εκείνη απόφαση: «Φύγετε από μπροστά μου, καταραμένοι πηγαίνετε στην αιώνια φωτιά». Όσοι έχετε δάκρυα και κατάνυξη, θρηνήστε μαζί μου. Όταν συλλογίζομαι τον αιώνιο εκείνο χωρισμό, νιώθω αβάσταχτη θλίψη. Γιατί τότε αποχωρίζονται ο ένας άνθρωπος από τον άλλο και φεύγουν σε αποδημία που δεν έχει επιστροφή. Ποιός είναι τόσο σκληρόκαρδος και αναίσθητος, ώστε να μην κλάψει από εδώ για την ώρα εκείνη; Τότε, όσοι ήταν κάποτε βασιλιάδες, θα οδύρονται σαν αιχμάλωτοι. Τότε θα στενάζουν οι άρχοντες και οι άσπλαχνοι πλούσιοι και θα ζητούν βοήθεια, αλλά κανείς δεν θα τους δίνει. Γιατί εκεί δεν έχουν καμμιά αξία, ούτε ο πλούτος, ούτε οι κόλακες. Και δεν θα βρουν έλεος, επειδή δεν ελέησαν κανένα. Τότε θα αποχωριστούν γονείς από τα παιδιά τους και φίλοι από τους φίλους τους. Τότε θα διαλυθούν οι συζυγικοί δεσμοί που δεν κρατήθηκαν αμόλυντοι και αγνοί. Θά παραλείψω όμως τα πολλά, γιατί κυριεύομαι από φόβο και φρίκη. Άγγελοι φοβεροί θα απομακρύνουν βίαια όλους τους αμετανόητους ασεβείς, που θα τρίζουν με τρόμο τα δόντια τους και θα γυρίζουν συχνά, για να βλέπουν τους δικαίους και την ευδαιμονία που έχασαν. Θα βλέπουν το φώς εκείνο το περίλαμπρο και τα κάλλη του παραδείσου. Θα βλέπουν τους γνωστούς τους στην τρισμακάρια εκείνη χώρα και τις μεγάλες δωρεές, που θα παίρνουν από το Βασιλιά της δόξας, όσοι αγωνίστηκαν για την σωτηρία τους σ' αυτόν τον κόσμο. Ύστερα από λίγο, αφού θα έχουν αποχωριστεί από όλους τους δικαίους και τους φίλους και τους γνωστούς τους, θα αποχωριστούν και απ' αυτόν τον Θεό. Δεν θα μπορούν πια να βλέπουν τη χαρά και το Φώς το αληθινό. Τέλος, θά οδηγηθούν στίς διάφορες κολάσεις να παραδοθούν στην αιώνια τιμωρία. Τότε, βλέποντας την τέλεια εγκατάλειψή τους, βλέποντας ότι κάθε ελπίδα τους χάθηκε, βλέποντας ότι κανένας πια δεν μπορεί να τους βοηθήσει, θα λένε κλαίγοντας απαρηγόρητα με πικρά δάκρυα: «Ώ! Πόσο καιρό χάσαμε στήν αμέλεια! Πόσο χλευαστήκαμε από τον πονηρό! Όταν ακούγαμε στις Γραφές να μιλάει ο ίδιος ο Θεός, όχι μόνο δεν προσέχαμε, αλλά και γελούσαμε. Τώρα κραυγάζουμε και Αυτός αποστρέφει το πρόσωπό Του από εμάς! Τί μάς ωφέλησαν λοιπόν τα αγαθά του κόσμου; Πού είναι ο πατέρας και η μάνα που μας γέννησαν; Πού είναι οι αδελφοί; Πού τα παιδιά; Πού οι φίλοι; Πού ο πλούτος; Πού τα υπάρχοντα; Πού οι άρχοντες και οι ηγεμόνες; Κανένας από όλους αυτούς δεν μπορεί τώρα να μας σώσει. Ούτε και εμείς μπορούμε να βοηθήσουμε τοτς εαυτούς μας. Αλλά εγκαταλειφθήκαμε εντελώς και από τον Θεό και από τους Αγίους. Τί μπορούμε λοιπόν να κάνουμε; Τώρα πια δεν είναι καιρός μετάνοιας. Δεν ισχύουν πια οι προσευχές. Δεν ωφελούν πια τα δάκρυα. Δεν υπάρχει λύτρωση για εμάς, τους αξιοθρήνητους. Δεν θα βρούμε ευσπλαχνία, γιατί δεν είμαστε άξιοι». Τότε λοιπόν θα πάει ο καθένας στον τόπο των βασάνων, στόν τόπο που ο ίδιος ετοίμασε για τον εαυτόν του με τις πονηρές πράξεις του, εκεί «όπου το σκουλήκι δεν πεθαίνει και η φωτιά δεν σβήνει» (Μάρκ. 9,44). Γι' αυτό και εμείς, πρίν φτάσει η μέρα εκείνη, πριν τελειώσει το πανηγύρι της σύντομης τούτης ζωής, πριν έρθει ο Θεός και μας βρει απροετοίμαστους, ας ετοιμαστούμε για την υποδοχή Του με εξομολόγηση, με μετάνοια, με νηστεία, με δάκρυα, με αγαθοεργίες... (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
  • Στο φοβερό βήμα του Χριστού, ο καθένας από εμάς θα δώσει λόγο στον Κριτή για τον εαυτόν του. Κατά την ώρα εκείνη, κανείς δεν θα μπορεί να βοηθήσει κανέναν. Ούτε αδερφός τον αδερφό, ούτε οι γονείς τα παιδιά, ούτε τα παιδιά τους γονείς, ούτε οι φίλοι τους φίλους, ούτε ο άνδρας την σύζυγό του, αλλά ο καθένας θα παρουσιαστεί με φόβο και τρόμο, περιμένοντας να ακούσει την απόφαση από τον Θεό... (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
  • Μεγάλος θα είναι ο φόβος αδελφοί, εκείνη την ώρα (της Κρίσης), όταν θα ανοιχθούν εκείνα τα φοβερά βιβλία, όπου είναι γραμμένα τα έργα μας και τα λόγια μας και όσα κάναμε σ' αυτή τη ζωή και νομίσαμε με το νου μας, ότι τάχα θα διαφύγουν τον Θεό, που ερευνά τις διαθέσεις και τις επιθυμίες και όπου είναι γραμμένες, όλες οι πράξεις μας και οι σκέψεις όλων, είτε φαύλες, είτε καλές. Τότε, όλη η ανθρωπότητα, θα στέκεται μεταξύ της βασιλείας και της Κρίσης, μεταξύ της ζωής και του θανάτου, μεταξύ της χαράς και της θλίψης. Και όλοι έχοντας στραμμένο το βλέμμα τους κάτω, χωρίς να σηκώσουν το κεφάλι προς τα πάνω, θα στέκονται μπροστά στο βήμα και θα ανακρίνονται και θα ελέγχονται αυστηρά και μάλιστα εκείνοι που έζησαν με αμέλεια. Και αυτοί που έχουν κάνει καλά έργα, θα πλησιάζουν στο βήμα με χαρά, επειδή πρόκειται να πάρουν ως αμοιβή το στεφάνι. Αν όμως έφυγε κάποιος, από την επίγεια ζωή αμετανόητος, τότε βλέποντας τις αμαρτίες να βρίσκονται μπροστά του και να τον ελέγχουν και να τον κατακρίνουν, θα λέει θρηνώντας: ''Ω, πως δεν αγωνίστηκα ο άθλιος, αλλά έχασα τον καιρό μου κοροϊδεύοντας και κοροϊδευόμενος; Πώς δεν μετανόησα; Γιατί δεν έδειξα ευσπλαχνία; Γιατί φθόνησα, μίσησα, λοιδόρησα τον αδελφό μου και δεν συμφιλιώθηκα; Πώς δεν μετανόησα και συμπεριφέρθηκα ως ανόητος; Εκείνους που νήστευαν και προσεύχονταν, τους έβλεπα και τους χλεύασα. Αυτοί τώρα στέκονται μπροστά στον Κριτή χαρούμενοι και ζητούν τις αμοιβές τους Άραγε τι να κάνω; Διότι ο καιρός της μετανοίας πέρασε... (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
  • Στην κοινή Ανάσταση των ανθρώπων (την ημέρα της Κρίσεως), το σώμα των δικαίων θα λάμπει πολύ περισσότερο από το φως του ήλιου, ενώ τα σώματα των αμαρτωλών, θα είναι σκοτεινά και γεμάτα δυσωδία. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
  • Πώς θα βρεθούμε τότε (στην Μέλλουσα Κρίση), όταν μπροστά σε όλους τους Αγγέλους και όλους τους ανθρώπους, θα φανερωθούν τα αμαρτήματά μας και θα στέκουν προ των οφθαλμών μας;... Τί θα κάνουμε, όταν θα παρευρίσκεται όλη η οικουμένη, όταν θα είναι παρόντες Άγγελοι και Αρχάγγελοι, Αρχές και Εξουσίες, όταν συνέχεια θα ηχούν οι σάλπιγγες; Είναι φοβερό εκείνο το κριτήριο. Φοβερό για όσους αμαρτάνουν και ευθύνονται. Διότι για τους άλλους, τους ενάρετους, θα είναι ποθητό και ευχάριστο, γιατί θα έχουν αγαθή συνείδηση... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Κατά την ημέρα της κρίσεως, δεν θα μπορέσεις, ούτε από τους ανθρώπους να κρυφτείς. Γιατί τότε θα παρουσιαστούν στα μάτια μας, όλα τα έργα μας σαν σε εικόνα, ώστε ο καθένας να κρίνει τον εαυτόν του. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Δεν είναι δυνατόν να μεταπείσεις τον δικαστή, όταν βρίσκεται στο βήμα. Είναι όμως δυνατόν να παρακαλέσεις τον δικαστή, πριν από την στιγμή της Κρίσεως. Γι' αυτό και ο Δαβίδ έλεγε: ''Ας προλάβουμε, να Τον συναντήσουμε με εξομολόγηση'' (Ψαλμοί 94,2). Στο κριτήριο, τίποτε δεν επηρεάζει την κρίση του Θεού. Ούτε τα χρήματα, ούτε δυναστείες, ούτε εξουσίες, ούτε ρητορείες. Είναι φοβερή και σκληρή εκείνη η δικαιοκρισία. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ας μην φοβόμαστε την αιώνια τιμωρία, αλλά την οργή του Θεού. Γιατί αυτό είναι πιο φοβερό από το πρώτο, το να μην γυρίσει ο Θεός να σε δει από οργή. Αυτό είναι χειρότερο από όλα, αυτό είναι το πιο φρικτό. Και για να καταλάβεις αυτό που σε λέω, σκέψου το εξής: Αν κάποιος βασιλιάς έβλεπε κάποιον κακούργο να βασανίζεται και προσέφερε τον μονογενή γιό του, που δεν ήταν βέβαια κακούργος, μετέφερε σ' αυτόν τον θάνατο και την αμαρτία, προκειμένου να απαλλάξει τον κακούργο από την καταδίκη και μετά την σωτηρία του τον ανέβαζε σε μεγάλη και ανέκφραστη δόξα, αλλά ο κακούργος στη συνέχεια ύβριζε τον βασιλιά, δεν θα προτιμούσε ο ευεργετούμενος κακούργος χίλιες φορές, να είχε πεθάνει, αν βέβαια είχε μυαλό, παρά να δείξει ότι είναι ένοχος μιας τόσης μεγάλης αχαριστίας; (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Το δικαστήριο εκείνο (της Μέλλουσας Κρίσης), πράγματι είναι πολύ φρικτό και φοβερό, αν και ο καλός Θεός είναι ήμερος και πράος. Από που λοιπόν, είναι γεμάτη τόση αγωνία η ημέρα εκείνη; Πύρινο ποτάμι κυλάει μπροστά από το Πρόσωπό Του. Τα βιβλία με όλες τις πράξεις μας και τα λόγια μας ανοίγονται. Η ημέρα αυτή είναι σαν ένας κλίβανος, που καίει. Άγγελοι περιτρέχουν και καμίνια πολλά τοποθετούνται. Τότε πώς λέμε, ότι είναι φιλάνθρωπος ο Θεός; Πώς είναι ελεήμων και αγαθός; Ασφαλώς είναι φιλάνθρωπος. Και από όλα αυτά, η φιλανθρωπία του Θεού και πάλι αναδεικνύεται. Γι' αυτό επισείει τόσο πολύ το φόβο της Βασιλείας Του, παρακινούμενοι, έστω και από αυτά, τα φόβητρα της ημέρας εκείνης και της κολάσεως. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Και αν ακόμα έχεις πατέρα, μητέρα ή γιό ή φίλο ή οποιοδήποτε άλλον με παρρησία προς τον Θεό, κανένας δεν μπορεί να σε απαλλάξει από τα βάσανα της κολάσεως, αν τα έργα σου σε προδίδουν. Διότι τέτοιο είναι το Αιώνιο Δικαστήριο: Δικάζει μόνο τις πράξεις μας και διαφορετικά εκεί δεν γίνεται να σωθείς. Και αυτά τα λέω όχι για να σας λυπήσω, όχι για να σας οδηγήσω σε απόγνωση, αλλά για να μην εξαπατάστε με μάταιες και κρύες ελπίδες. Μπορεί δηλ. να ελπίζουμε στον τάδε και στον τάδε και να αμελούμε την δική μας αρετή. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Και αν ακόμα προσθέσεις μύριες κολάσεις, δεν μπορείς να περιγράψεις επάξια, το τι σημαίνει να εκπέσουμε μια για πάντα από την μακάρια εκείνη δόξα, το να ακούσουμε από το στόμα του Χριστού, ''δεν σας ξέρω'', το να κατηγορηθούμε ότι Τον είδαμε πεινασμένο και δεν Τον ταϊσαμε. Φυσικά και θα ήταν προτιμότερο να δεχτούμε μύριους κεραυνούς, παρά να δούμε το ήρεμο εκείνο Πρόσωπο και το γαλήνιο εκείνο βλέμμα να μας αποστρέφεται, να μην ανέχεται να μας βλέπει... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Λένε (κάποιοι): ''Είναι φιλάνθρωπος ο Θεός και γι' αυτό δεν τιμωρεί''. Δηλαδή, αν κολάσει τους ασεβείς, δεν θα είναι για εσάς φιλάνθρωπος; Βλέπετε σε τι βλάσφημα λόγια σας οδηγεί ο διάβολος; Λοιπόν ρωτάω: Οι μοναχοί που πήγαν στα βουνά και επίδειξαν πάρα πολύ μεγάλη άσκηση, θα φύγουν απ' αυτόν τον κόσμο αστεφάνωτοι; Αν δεν τιμωρούνται οι κακοί και δεν υπάρχει για κανέναν ανταπόδοση, τότε θα πει κάποιος, ότι ούτε οι αγαθοί και ενάρετοι βραβεύονται. ''Ναι'', λένε (απερίσκεπτα), διότι αυτό αρμόζει στον Θεό, να υπάρχει μόνο Βασιλεία του Θεού. Να μην υπάρχει κόλαση!''. Δηλαδή, ο πόρνος και ο μοιχός και όποιος έκανε άπειρα κακά, θα απολαύσει τα ίδια, με εκείνον που αγωνίστηκε και επέδειξε σωφροσύνη και αγνότητα; Το ίδιο τέλος περιμένει έναν Απόστολο Παύλο και έναν Νέρωνα ή και τον διάβολο;... Στοχάσου που οδηγεί αυτή η βλασφημία, όταν αποφαίνονται, ότι ο φιλάνθρωπος και επιεικείς Θεός, περιφρονεί τόσους κόπους και ιδρώτες. Πώς θα δικαιολογηθούν αυτά; (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Αν δεν υπήρχε Ανάσταση (και συνεπώς Κρίση), με ποιό τρόπο θα βεβαιώνεται η δικαιοσύνη του Θεού, εφόσον σ' αυτή τη ζωή ευημερούν τόσοι πονηροί και ασεβείς και φτάνουν σε βαθειά γεράματα από την άλλη μεριά τόσοι αγαθοί πονούν και υποφέρουν θλίψεις; Πότε καθένας θα πληρωθεί επάξια; Σε ποιά ζωή; (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ο Θεός με το να μην ανταμείβει εδώ στη γη όλους τους καλούς, επιβεβαιώνει τη διδασκαλία για την Μέλλουσα Κρίση και με το να τιμωρεί μερικούς πριν την Μέλλουσα Κρίση, ξυπνάει εκείνους, που κοιμούνται το βαθύ ύπνο της αδιαφορίας. (ΙερόςΧρυσόστομος)
  • Όσοι εδώ στη γη απόλαυσαν πολλές ανέσεις, θα κριθούν αυστηρότερα για τις πράξεις τους, ενώ όσοι κακοπάθησαν ή από πόνους ή από φτώχεια ή από κάτι παρόμοιο, θα κριθούν επιεικέστερα. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Δεν κρινόμαστε με βάση τα αποτελέσματα των ενεργειών μας, αλλά με βάση την πρόθεση μας. Δεν θα κριθούμε την ημέρα της κρίσεως, με βάση της ιδιότητας που είχαμε στον κόσμο, αλλά με βάση τις πράξεις μας. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Οι συνάνθρωποι που έχουν κατορθώσει σπουδαία πράγματα, θα αποτελούν αιτία καταδίκης για όσους αποτυγχάνουν σε όλα. Ο σκληρός ελέγχεται από τον ελεήμονα, ο πονηρός από τον ενάρετο, ο θρασύς από τον επιεική, ο φθονερός από τον ευγενή, ο κενόδοξος από τον ταπεινό, ο τεμπέλης από τον εργατικό, ο ακόλαστος από τον σώφρονα. Έτσι θα μας κρίνει ο Θεός, με την σύγκριση... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Είναι απάτη το να νομίζουμε, ότι δεν θα ζητηθούν ευθύνες για τα έργα μας και ότι δεν θα τιμωρηθούμε για τις εδώ πράξεις μας και ότι δεν θα υπάρξει Ανάσταση. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Κατά την ημέρα της Μελλούσης Κρίσεως, δεν θα κριθείς, με βάση τους νόμους των ανθρώπων (του κράτους), αλλά με βάση τους Νόμους που ο Ίδιος έθεσε. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Αν έρθει ο θάνατος - που αργά ή γρήγορα θα έρθει, γιατί είναι το μόνο βέβαιο πράγμα - γιατί δεν βάζεις από τώρα τα χρήματά σου με την ελεημοσύνη στο Ουράνιο ταμείο, για να συνηγορήσουν για σένα την ημέρα της Κρίσεως οι φτωχοί; Τότε δεν θα έχεις άλλους συνηγόρους ενώπιον του Χριστού, παρά μόνο αυτούς. Αυτοί δείχνοντας τι τους έδωσες, θα κάνουν ώστε να απαλλαγείς από την αιώνια ποινή. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ο προφυλακισμένος εγκληματίας βασανίζεται ψυχικά από τη λύπη, ειδικά τη μέρα που πρόκειται να οδηγηθεί από τη φυλακή στο δικαστήριο. Εκεί, όταν, στο τέλος της δίκης, σηκωθεί από το εδώλιο, για ν' ακούσει την αυστηρή φωνή του δικαστή, που θ' αναγγέλλει την καταδίκη του, παγώνει από το φόβο του και μοιάζει σαν νεκρός. Έτσι και η ψυχή, όταν στον κόσμο τούτο διαπράττει αμαρτίες, υποφέρει και στενοχωριέται. Πολύ περισσότερο όμως, βασανίζεται, όταν, αφού εγκαταλείψει τον κόσμο, πρόκειται να οδηγηθεί στο φοβερό δικαστήριο του Θεού, όπου θα λογοδοτήσει για τις πράξεις της. Γι' αυτό συχνά τρέμει και φοβάται και κάνει πίσω, όταν έρθει η στιγμή ν' αποχωριστεί από το σώμα. Γιατί τότε ακριβώς κάθε αμαρτία, που έκανε στην παρούσα ζωή, παρουσιάζεται μπροστά της σαν σκληρός κατήγορός της. (ΙερόςΧρυσόστομος)
  • Όταν χαθεί η ντροπή από τις γυναίκες, τότε είναι κοντά η ημέρα της Κρίσεως. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ευτυχισμένη είναι η ψυχή, η οποία νύχτα και ημέρα δεν έχει άλλη μέριμνα, παρά πως κατά την μεγάλη ημέρα κατά την οποία όλη η κτίση θα σταθεί μπροστά στον Κριτή, για να αποδώσει λόγο περί των έργων της, θα μπορέσει και αυτή εύκολα να ενεργήσει τον απολογισμό του βίου της. Γιατί, όποιος έχει ενώπιον των ματιών του εκείνη την ημέρα και την ώρα και πάντοτε μελετά την απολογία του μπροστά στο δικαστήριο, που δεν μπορεί να πλανηθεί, αυτός ή καθόλου ή ελάχιστα θα αμαρτήσει, γιατί το να αμαρτάνει κανείς προέρχεται από την απουσία του φόβου του Θεού από εμάς. Σε όσους είναι ζωηρή η αναμονή των απειλουμένων τιμωριών, ο ενοικών σε αυτούς φόβος, δεν θα τους δώσει ευκαιρία να περιπέσουν σε απρόσεκτες πράξεις η σκέψεις. (Μέγας Βασίλειος)
  • Κατά την ώρα της κρίσης, δεν υπάρχει συνήγορος, δεν υπάρχει δυνατότητα λόγων, που να μπορούν να παραπλανήσουν τον δικαστή ως προς την αλήθεια. Δεν θα μας συνοδεύουν εκεί κόλακες, ούτε τα χρήματα, ούτε τα μεγάλα αξιώματα. Ο καθένας θα αφεθεί μόνος, χωρίς φίλους, χωρίς βοηθούς, καταντροπιασμένος, κατσουφιασμένος, απομωνομένος και χωρίς θάρρος. Όπου και να γυρίσει τα μάτια του, θα βλέπει ζωντανές τις εικόνες των έργων του και δεν θα υπάρχει δυνατότητα αρνήσεως, αλλά θα φράζεται κάθε αδιάντροπο στόμα. Γιατί τα ίδια τα πράγματα του καθενός, θα μαρτυρούν εναντίον του, χωρίς να μιλούν και θα εμφανίζονται όπως ακριβώς έγιναν... (Μέγας Βασίλειος)
  • Εκείνο που σπέρνει ο άνθρωπος σε αυτήν τη ζωή, αυτό και θα θερίσει κατά την Ημέρα της Κρίσεως. (ΜέγαςΒασίλειος)
  • Κάθε άνθρωπος με την ζωή του, παρομοιάζεται με έναν ζωγράφο, που ζωγραφίζει κάποια εικόνα, μέσα σε ένα απόκρυφο τόπο. Και όταν ο ζωγράφος, βγάλει την εικόνα έξω στο θέατρο, επαινείται μεν από τους θεατές, αν ζωγράφησε πάνω σ' αυτήν, χαρακτήρες Αγίων και άλλα ωραία και αξιοθέατα πράγματα, κατηγορείται όμως, αν ζωγράφισε σ' αυτήν, σιχαμερά, άσεμνα και αξιομίσητα πράγματα. Κατά τον ίδιο τρόπο και κάθε άνθρωπος, όταν μετά τον θάνατό του βρεθεί στην Κρίση του Θεού, θα επαινεθεί και θα μακαριστεί από τον Θεό, τους Αγγέλους και τους Αγίους, αν στόλισε τον νου και την φαντασία του με λαμπρά, Θεία και πνευματικά νοήματα. Και πάλι θα ντραπεί και θα κατακριθεί, αν γέμισε το νου του και την φαντασία του, με πάθη και άσεμνες-αισχρές εικόνες. (Μέγας Βασίλειος)
  • Θα δώσεις απολογία, όταν ο Κύριός μας συγκρίνει εκείνα που έκανε Αυτός για σένα, με εκείνα που έκανες εσύ γι' Αυτόν. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
  • Οι Χριστιανοί θα κριθούν με βάση το Νόμο του Ευαγγελίου, οι Ιουδαίοι (Εβραίοι) θα κριθούν με βάση το νόμο του Μωϋσέως (Παλαιά Διαθήκη), ενώ όλοι οι υπόλοιποι θα κριθούνε με βάση το νόμο της συνειδήσεως. (Άγιος Γρηγόριος Νύσσης)
  • Πρέπει όπως σπείραμε, έτσι και να θερίσουμε. Διαφορετικά δεν γίνεται. Σπορά είναι η προαίρεσή μας και θερισμός η ανταπόδοσή μας. (Άγιος Γρηγόριος Νύσσης)
  • Όποιος αμαρτάνει φανερά χωρίς να μετανοεί και δεν έπαθε τίποτε μέχρι το θάνατό του, γι' αυτόν να πιστεύεις ότι η κρίση θα είναι χωρίς έλεος. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
  • Πριν ακούσει την απόφαση ο υπόδικος, έχει την άδεια να απολογηθεί και να μιλήσει μπροστά στο δικαστή για ό,τι έκανε (εξομολόγηση). Έπειτα όμως, αφού φανερωθούν όσα έκανε και βγάλει την απόφασή του ο δικαστής, δεν φέρνει καμμία αντίρρηση, είτε μικρή είτε μεγάλη, σ' εκείνους που τον τιμωρούν. (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)
  • Στην μέλλουσα Κρίση θα αποκαλυφτεί σε μια στιγμή η κατάσταση του κάθε άνθρωπου και μόνος του καθένας θα τραβήξει για εκεί που είναι. Καθένας θα βλέπει σαν σε τηλεόραση τα δικά του χάλια και την πνευματική κατάσταση του άλλου. Θα καθρεφτίζει τον εαυτόν του στον άλλον και θα σκύβει το κεφάλι και θα πηγαίνει στην θέση του. Δεν θα μπορεί λ.χ. να πει μια νύφη που καθόταν μπροστά στην πεθερά της σταυροπόδι και η πεθερά της με σπασμένο πόδι φρόντιζε το εγγονάκι: «γιατί, Χριστέ μου, βάζεις την πεθερά μου στόν Παράδεισο και εμένα δεν με βάζεις;», επειδή θα έρχεται μπροστά της εκείνη η σκηνή. Θά θυμάται την πεθερά της που στεκόταν όρθια με σπασμένο πόδι και φρόντιζε το εγγονάκι της και δεν θα έχει μούτρα να πάει στον Παράδεισο, αλλά ούτε και θα χωράει σ' αυτόν. Ή οι μοναχοί θα βλέπουν τί δυσκολίες-δοκιμασίες είχαν οι κοσμικοί και πώς τις αντιμετώπισαν καί αν δεν έχουν ζήσει σωστά, θα σκύψουν το κεφάλι και θα τραβήξουν μόνοι τους για εκεί που θα είναι. Θα δουν εκεί οι μοναχές, που δεν ευαρέστησαν στον Θεό, ηρωίδες μάνες, που ούτε υποσχέσεις έδωσαν, ούτε τις ευλογίες και τις ευκαιρίες τις δικές τους είχαν, πως αγωνίστηκαν και σε τι κατάσταση πνευματική έφθασαν και εκείνες, καλόγριες, με τι μικροπρέπειες ασχολούνταν και θα ντρέπονται! Έτσι μου λέει ο λογισμός, ότι θα γίνει η Κρίση. Δεν θα πει δηλ. ο Χριστός: «έλα εδώ εσύ, τί έκανες;» ή «εσύ θα πας στην κόλαση, εσύ στον Παράδεισο», αλλά ο καθένας θά συγκρίνει τον εαυτό του με τον άλλον και θα τραβήξει για εκεί που θα είναι. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Αυτοί που δεν είναι καλά στο μυαλό, είναι καλύτερα από πολλούς άλλους. Έχουν το ακαταλόγιστο και χωρίς εξετάσεις περνούν στην άλλη ζωή. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Ένας εγκληματίας πιέζει τον εαυτόν του και αντί να κάνει τρία εγκλήματα, κάνει ένα. Αυτός στην (Μέλλουσα) Κρίση θα σταθεί ενώπιον του Θεού καλύτερα από εμάς, που ενώ θα έπρεπε και μπορούσαμε να κάνουμε 3 θαύματα, δεν κάναμε ούτε ένα. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Πρέπει ο άνθρωπος κάθε ώρα, να έχει την προσοχή του στην Μέλλουσα Κρίση. (Όσιος Αγάθων)
  • Ο Θεός είναι πολύ δίκαιος, αλλά και πολυεύσπλαχνος και η ευσπλαχνία Του νικάει την δικαιοσύνη Του. Θα σου πω ένα παράδειγμα, για να καταλάβεις. Αν κάποιος άνθρωπος δεν είχε την ευκαιρία να ακούσει ποτέ για τον Θεό, αυτός δεν θα κριθεί σύμφωνα με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται, αλλά σύμφωνα με την κατάσταση στην οποία θα βρισκόταν, αν είχε γνωρίσει τον Θεό. Γιατί αλλιώς δεν θα ήταν δίκαιος ο Θεός. Η Θεία δικαιοσύνη έχει δικούς της μαθηματικούς όρους. Το ένα και ένα άλλοτε κάνουν δύο και άλλοτε δύο εκατομμύρια. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Είδα, παιδί μου, όλη μας η ζωή, έργα, λόγια, σκέψεις είναι γραμμένα: θα δώσουμε για όλα λόγο!... (Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης)
  • Οι Ιουδαίοι που έζησαν από την εποχή του Μωϋσέως, έως την εποχή του Χριστού, αφού αναστηθούν, θα κριθούν με βάση τον Μωσαϊκό Νόμο, ενώ οι υπόλοιποι, που θα ζήσουν από την εποχή του Χριστού έως την συντέλεια, θα κριθούν με βάση το Ευαγγέλιο που διδάχτηκαν. (Άγιος Ανδρέας ο δια Χριστόν Σαλός)
  • Πουλούσαν κάποτε σε σκλαβοπάζαρο δύο παιδιά. Το ένα το πήρε κάποιος που διηύθυνε οίκο ανοχής και το μεγάλωσε έτσι, που το παιδί δεν έμαθε ποτέ, αν υπάρχουν μοναστήρια. Το δεύτερο παιδί, το εξαγόρασε ο Hγούμενος ενός Mοναστηριού. Αυτό το παιδί μεγάλωσε έτσι, που ποτέ του δεν έμαθε αν υπάρχουν οίκοι ανοχής. Πείτε μου τώρα, που θα πάνε αυτά τα παιδιά μετά θάνατον; Δεν ξέρουμε... Ούτε και οι άγγελοι ξέρουν, πως θα κρίνει ο Θεός τον άνθρωπο. (ΆγιοςΓαβριήλοδιαΧριστόνΣαλός)