Περί διαβόλου "2"

  • Κάποτε μου παρουσιάστηκε ο σατανάς και μου είπε: Εγώ είμαι ο Χριστός, προσκύνα με. Του απάντησα: Εγώ τον Χριστό μου πάντα τον προσκυνώ. Και αν ήσουν ο Χριστός, δεν θα μου ζητούσες να σε προσκυνήσω... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Ο διάβολος προσπαθεί τώρα, να κερδίσει όλον τον κόσμο. Και λέει: ''Αν έχω περισσότερους οπαδούς, θα αναγκαστεί ο Θεός στο τέλος να λυπηθεί όλα τα πλάσματά Του και θα με πάρει και εμένα το σχέδιο!'' Έτσι νομίζει. Γι' αυτό θέλει, όσο μπορεί, να αποκτήσει πιο πολλούς οπαδούς. Βλέπετε πού το πάει; Και λέει: ''Έχω τόσους με το μέρος μου! Θα αναγκαστεί ο Θεός να χαριστεί και σ' εμένα!'' Χωρίς να μετανοιώσει...! (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Κάποτε προσευχόμουν για τους δαίμονες γονατιστός και έλεγα: ''Εσύ Θεός είσαι και άμα θέλεις, μπορείς να βρεις έναν τρόπο για να σωθούν και αυτοί οι ταλαίπωροι δαίμονες...'' Ενώ έλεγα αυτά προσευχόμενος με πόνο, βλέπω ένα κεφάλι σκυλίσιο δίπλα μου να μου βγάζει την γλώσσα και να με κοροϊδεύει. Ίσως ο Θεός το επέτρεψε για να μου δείξει, ότι Εκείνος θέλει να τους σώσει, αλλά αυτοί δεν μετανοούν. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
  • Ο διάβολος πολύ ζηλεύει το πλάσμα του Θεού, τον άνθρωπο. Φωνάζουν οι δαίμονες: ''Εμείς μια φορά σφάλλαμε και μας τυραννάς και αυτούς που πολλές φορές σφάλλουν, τους συγχωρά''. Ναι, αλλά οι άνθρωποι μετανοούν. Αυτοί, ενώ ήταν Άγγελοι, κατήντησαν δαίμονες και αντί να μετανοήσουν, γίνονται πιο πονηροί και κακοί... Ο διάβολος όσο πάει, χειρότερος γίνεται. Εξελίσσεται στην κακία και στον φθόνο. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ότι ο διάβολος βάλθηκε να καταστρέψει τα πλάσματα του Θεού. Είναι πολύ αγριεμένος, γιατί γνωρίζει, ότι είναι λίγη (ακόμα) η δράση του. Τώρα κάνει όπως ένας εγκληματίας που, όταν τον κυκλώνουν, λέει: «Δεν έχω σωτηρία! Θα με πιάσουν!» και τα κάνει όλα γυαλιά καρφιά. Ή όπως οι στρατιώτες, που εν καιρώ πολέμου, όταν τελειώσουν τα πυρομαχικά, βγάζουν την λόγχη ή το σπαθί και ρίχνονται και ό,τι γίνει. Σου λέει: «Έτσι και αλλιώς χαμένοι είμαστε, ας σκοτώσουμε, όσο πιο πολλούς μπορούμε. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Πολλές φορές ακούω μερικούς ανθρώπους να λένε, ότι φταίει ο πειρασμός, όταν ταλαιπωρούνται, ενώ φταίνε οι ίδιοι που δεν αντιμετωπίζουν σωστά τα πράγματα. Έπειτα ο πειρασμός, πειρασμός είναι. Μπορεί να μας εμποδίσει από το κακό; Την δουλειά του κάνει. Να μην τα φορτώνουμε και όλα στον πειρασμό. Ένας υποτακτικός, που ζούσε σε μιά Καλύβη με τον Γέροντά του, μιά φορά που έμεινε για λίγο μόνος του, πήρε ένα αυγό, το έβαλε πάνω σε ένα κλειδί - ήταν από εκείνα τα μεγάλα, τα παλιά κλειδιά - και άναψε από κάτω ένα κερί, για να το ψήσει! Μπαίνει ξαφνικά ο Γέροντας και τον βλέπει. «Τί κάνεις εκεί; », του λέει. «Να, Γέροντα, ο πειρασμός με έβαλε να ψήσω εδώ ένα αυγό», του λέει ο υποτακτικός του. Και τότε ακούστηκε μιά άγρια φωνή: «Αυτήν την τέχνη εγώ δεν την ήξερα - από αυτόν την έμαθα»! Ο διάβολος μερικές φορές κοιμάται και εμείς τον προκαλούμε... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Η μετεμψύχωση βολεύει τους ανθρώπους, ειδικά τους άθεους και τους άπιστους. Είναι η μεγαλύτερη πονηριά του διαβόλου. Τους κρατάει ο διάβολος στην ζωή της αμαρτίας, με τον λογισμό, ότι η ψυχή έρχεται και ξανάρχεται σ' αυτόν τον κόσμο. «Έ, και αυτήν την φορά αν δεν πετύχεις, τους λέει ο διάβολος, θα ξανάρθεις στην ζωή και θα πετύχεις την επόμενη φορά. Και αν πάλι δεν πετύχεις, θα έρθης, θα ξανάρθεις, θα εξελιχθείς... »! Οπότε και αυτοί λένε: «δεν πειράζει και αν κάνω και αυτήν την αμαρτία» και το ρίχνουν έξω. Ζουν απρόσεκτα, δεν μετανοούν. Βλέπεις πως τους τυφλώνει ο διάβολος και τους γαντζώνει στην κόλαση! Δεν έχω δει μεγαλύτερη πονηριά και τέχνη του διαβόλου, για να μαζεύει τους ανθρώπους στην κόλαση! Και αν σε γαντζώσει μια φορά ο διάβολος, θα σε αφήσει να γυρίσεις πίσω; (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
  • Η αγάπη του Θεού δεν επιτρέπει να βλέπει ο άνθρωπος τον διάβολο! Ώ, θα πέθαιναν οι περισσότεροι από τον φόβο τους! (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Ο διάβολος μπαίνει στον άνθρωπο, όταν υπάρχει λάσπη στην καρδιά του ανθρώπου, δεν πλησιάζει στο καθαρό πλάσμα του Θεού. Άμα ξελασπωθεί η καρδιά, φεύγει ο εχθρός και έρχεται πάλι ο Χριστός. Όπως το γουρούνι, όταν δεν βρει λάσπη, γουγουλίζει και φεύγει, έτσι και ο διάβολος δεν πλησιάζει στην καρδιά που δεν έχει βούρκο. Τι δουλειά έχει σε καρδιά καθαρή και ταπεινή; Εάν λοιπόν δούμε ότι το σπίτι μας -η καρδιά μας- είναι παλιόσπιτο και κατοικεί ο εχθρός, πρέπει αμέσως να το γκρεμίσουμε, για να φύγει και ο κακός ενοικιαστής μας, δηλ. το ταγκαλάκι. Γιατί, όταν η αμαρτία χρονίσει στον άνθρωπο, ο διάβολος φυσικά, αποκτάει περισσότερα δικαιώματα. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
  • Ο διάβολος δεν γνωρίζει τις σκέψεις και τους λογισμούς μας. Μόνον εκ πείρας αντιλαμβάνεται μερικά, αλλά και σ' αυτά, πέφτει έξω τις περισσότερες φορές. Και εάν δεν επιτρέψει ο Θεός να τα καταλάβει και αυτά, πέφτει συνέχεια έξω σε όλα, γιατί είναι σκοτεινός ο διάβολος, ορατότης μηδέν!!! Δεν ξέρει, ας υποθέσουμε, έναν καλό λογισμό δικό μου. Αν έχω κανέναν κακό λογισμό, εκείνον τον ξέρει, γιατί ο ίδιος τον φυτεύει. Αν εγώ τώρα θέλω να πάω να κάνω κάπου μία καλοσύνη, να σώσω λ.χ. έναν άνθρωπο, ο διάβολος αυτό δεν το ξέρει. Όταν όμως εκείνος βάλει σε κάποιον έναν λογισμό και του πει: «Πήγαινε να σώσεις τον τάδε άνθρωπο», θα τον κεντήσει συγχρόνως και στην υπερηφάνεια και γι' αυτό τον ξέρει αυτόν τον λογισμό. Είναι πολύ λεπτά τα πράματα. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
  • Ο διάβολος έχει πείρα. Όπως π.χ. ένας μηχανικός, όταν δει ένα σπίτι που κινδυνεύει να πέση, είναι σε θέση να πει πόσο θα κρατήσει κ.λπ., έτσι και αυτός βλέπει κάποιον πώς βαδίζει και με την πείρα που έχει, λέει πώς θα καταλήξει. Ο διάβολος δεν έχει εξυπνάδα, είναι πολύ κουτός. Είναι όλος ένα μπέρδεμα, άκρη δεν του βρίσκεις. Κάνει και εξυπνάδες και χαζομάρες. Τα τερτίπια του είναι χοντρά. Ο Θεός οικονόμησε έτσι, για να τον καταλαβαίνουμε. Πρέπει να είναι κανείς πολύ σκοτισμένος από υπερηφάνεια, για να μην τον καταλαβαίνει... (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
  • Η αναισθησία του διαβόλου εϊναι σαν το δηλητήριο που ρίχνει το φίδι στα πουλιά ή στα λαγουδάκια, για να παραλύσουν και να τα καταπιεί, χωρίς να αντιδράσουν. Ο διάβολος, όταν θέλει να πολεμήσει έναν άνθρωπο, στέλνει πρώτα ένα διαβολάκι «αναισθησιολόγο», για να κάνει τον άνθρωπο πρώτα αναίσθητο και μετά πηγαίνει ο ϊδιος και τον πελεκάει, τον κάνει ό,τι θέλει. Αλλά προηγείται ο «αναισθησιολόγος». Μας βάζει ένεση αναισθησίας και ξεχνούμε. Να, βλέπεις, οι μοναχοί υποσχόμαστε «υβρισθήναι, χλευασθήναι κ.λπ.», και τελικά, ο πειρασμός μερικές φορές μας μπερδεύει και κάνουμε τα αντίθετα από αυτά που υποσχεθήκαμε. Αλλιώς ξεκινάμε και αλλιώς καταλήγουμε. Για αλλού ξεκινήσαμε να πάμε και αλλού πηγαίνουμε. Δεν προσέχουμε... (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
  • Ο διάβολος πολλές φορές, μας κοροϊδεύει και με τον εξής τρόπο: την μεν Εικόνα του Αγγέλου, να την προσκυνούμε με μεγάλη ευλάβεια, τον ένσαρκο όμως Άγγελο, τον πλησίον μας, που είναι Εικόνα Θεού, να τον πληγώνουμε, να τον βρίζουμε κ.λ.π. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Ο διάβολος είναι τεχνίτης. Αν φέρει λ.χ. την ώρα της Θείας Λειτουργίας σε έναν πνευματικό άνθρωπο έναν ελεεινό λογισμό, εκείνος θα τον καταλάβει, θα τιναχθεί και θα τον διώξει. Γι' αυτό του φέρνει έναν πνευματικό λογισμό. «Το τάδε βιβλίο, του λέει, γράφει αυτό για την Θεία Λειτουργία». Μετά θα του τραβήξει την προσοχή λ.χ. στον πολυέλαιο. Θα αναρωτηθεί ποιός άραγε να τον έφτιαξε. Ή θα του θυμίσει έναν άρρωστο που πρέπει να πάει να τον δει. «Α! έμπνευση, λέει, την ώρα της Θείας Λειτουργίας», ενώ είναι ο διάβολος που μπαίνει ενδιάμεσος και πιάνει ο άνθρωπος την συζήτηση με τον λογισμό του. Οπότε ακούει τον ιερέα να λέει «Μετά φόβου ...;» και τότε καταλαβαίνει ότι τελείωσε η Θεία Λειτουργία και εκείνος δεν συμμετείχε καθόλου. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Ώ, αν βλέπατε τον διάβολο πώς κινείται! Δεν τον έχετε δει, γι' αυτό δεν καταλαβαίνετε μερικά πράγματα! Κάνει το πάν, για να μην βοηθηθεί ο άνθρωπος. Το έχω παρατηρήσει στο Καλύβι, όταν συζητώ. Μόλις φθάσω ακριβώς στο σημείο που θέλω, στο πιο ευαίσθητο, για να βοηθήσω αυτούς που με ακούν, τότε ή κάποιος θόρυβος γίνεται ή έρχονται άλλοι και διακόπτω. Τους βάζει προηγουμένως ο διάβολος να χαζεύουν απέναντι την Σκήτη ή να βλέπουν κάτι και κανονίζει να έρθουν στο πιο λεπτό σημείο της συζητήσεως, για να αλλάξω θέμα και να μην ωφεληθούν. Γιατί, όταν αρχίσει η συζήτηση, ξέρει ο διάβολος που θα καταλήξει και επειδή βλέπει, ότι θα πάθει ζημιά, στέλνει κάποιον ακριβώς στο πιο ευαίσθητο σημείο, για να με διακόψει. «Έ, Πάτερ, από που να μπούμε;», φωνάζει. «Πάρτε λουκούμια και νερό και ελάτε από εκεί», τους λέω. Άλλοι μπαίνουν εκείνη την στιγμή μέσα, οπότε με διακόπτουν, γιατί πρέπει να σηκωθώ να χαιρετήσω. Άλλοι έρχονται μετά από λίγο και πρέπει πάλι να σηκωθώ, αρχίζουν και την κουβέντα «από που είσαι κ.λπ.»... Οπότε είμαι αναγκασμένος να αρχίσω πάλι από την αρχή, να ξαναπώ φέρ' ειπείν το παράδειγμα που έλεγα. Μόλις προχωρώ, φωνάζει από κάτω άλλος: «Έ, Πάτερ Παΐσιε, που μένεις; Από εδώ είναι η πόρτα;». Άντε ξανά να σηκωθής... Βρέ τον πειρασμό! Έξι-επτά φορές μια μέρα, μου έκανε το ίδιο, μέχρι που αναγκάστηκα και έβαλα μερικούς... φρουρούς! «Εσύ κάθησε εκεί και κοίταζε να μην έρθει κανένας από εκεί. Εσύ κάθησε εδώ, μέχρι να τελειώσω την δουλειά μου». Έξι-επτά φορές να αρχίζεις ολόκληρη ιστορία, να τους φέρνεις στο σημείο που θα βοηθηθούν, και τα ταγκαλάκια πάλι να δημιουργούν σκηνές! Βρέ τον πειρασμό τί κάνει! Γυρίζει το κουμπί συνέχεια σε άλλη συχνότητα. Μόλις ο αγωνιζόμενος πάει να συγκινηθεί λίγο από κάτι, τάκ, του γυρίζει το κουμπί αλλού και ξεχνιέται με εκείνο. Θυμάται πάλι κάτι πνευματικό; Τάκ, του θυμίζει κάτι άλλο. Τον κάνει όλο τούμπες. Ο άνθρωπος, αν μάθει πώς εργάζεται ο διάβολος, θα απαλλαγεί από πολλά πράγματα... (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
  • Βλέπεις, αν θέλεις να ζεματίσεις έναν βάτραχο, πρέπει να του ρίξεις λίγο-λίγο το ζεματιστό νερό. Αν τον ρίξεις απότομα όλο μαζί, πετιέται και φεύγει, γλυτώνει. Ενώ, αν του ρίξεις λίγο καυτό νερό, στην αρχή θα το τινάξει λίγο από την πλάτη του και μετά θα το δεχτεί. Αν του ρίξεις ακόμη λίγο, πάλι θα το τινάξει λίγο και σιγά-σιγά θα ζεματιστεί, χωρίς να το καταλάβει. ''Βρε, βάτραχε, αφού σου έρριξε λίγο καυτό νερό, σήκω και φύγε!'' Δεν φεύγει... Φουσκώνει-φουσκώνει και μετά ζεματιέται. Έτσι κάνει και ο διάβολος: μας ζεματίζει λίγο-λίγο, και τελικά, χωρίς να το καταλάβουμε, βρισκόμαστε ζεματισμένοι!... (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
  • Ο εχθρός μας επιτίθεται με άγριους και φοβερούς πειρασμούς, όταν αντιληφθεί ότι η ψυχή έφτασε σε μεγάλα μέτρα αρετής. Αυτό τεκμηριώνεται και από τα λόγια της προσευχής και από την προσπάθειά μας ν' ανεβούμε πάνω από την υλική δυάδα, δηλαδή τη σάρκα και τα αισθητά. Ο μισάνθρωπος μας πειράζει με τόσο πολύ φθόνο, ώστε να απελπιζόμαστε και γι' αυτή τη ζωή μας. Αγνοεί ίσως ο αχρείος, πόσα αγαθά μας προξενεί• με αυτά μας κάνει δοκιμασμένους με την υπομονή και μας πλέκει πιο λαμπρά τα στεφάνια. (Όσιος Θεόγνωστος)
  • Όπως δεν είναι δυνατό να μπει κανείς στον πόλεμο με γυμνό, άοπλο σώμα, ή να κολυμπήσει σε μεγάλο πέλαγος με τα ρούχα του, ή να ζήσει χωρίς να αναπνέει, έτσι είναι αδύνατο χωρίς ταπείνωση και συνεχή δέηση προς τον Χριστό, να μάθει κανείς το νοητό και κρυφό πόλεμο και να καταδιώκει και να χτυπά με τέχνη το νοητό εχθρό (διάβολο). (Άγιος Ησύχιος ο Πρεσβύτερος)
  • Οι φθονεροί δαίμονες πολλές φορές κρύβουν και συμμαζεύουν από μας το νοητό πόλεμο, γιατί φθονούν οι άγριοι, την από τον πόλεμο προερχόμενη ωφέλεια και γνώση και ανύψωση προς τον Θεό. Θέλουν να μας κάνουν να μην φροντίζουμε και τότε ξαφνικά ν' αρπάξουν τον νου μας και ν' αφαιρέσουν την προσοχή της διάνοιας. Γιατί αδιάκοπος σκοπός των δαιμόνων και αγώνας τους είναι, να μην αφήνουν καθόλου την καρδιά μας να ζει με προσοχή, επειδή γνωρίζουν τον πλούτο που μαζεύουμε απ' αυτό στην ψυχή μας. (Άγιος Ησύχιος ο Πρεσβύτερος)
  • Κοίταξε, πώς με φαντασία και ψεύδος και κούφιες υποσχέσεις μας κατανικούν οι εχθροί δαίμονες της σωτηρίας μας. Και αυτός ο σατανάς με τον ίδιο τρόπο κατακρημνίσθηκε από το ουράνιο ύψος ως αστραπή, επειδή έβαλε στη φαντασία του να γίνει ίσος με τον Θεό. Και τον Αδάμ τον χώρισε ο σατανάς από το Θεό, παρουσιάζοντάς τον στην φαντασία, ότι θα γινόταν ίσος με τον Θεό. Και έτσι συνηθίζει (με την φαντασία) να εξαπατά όλους όσοι αμαρτάνουν, ο ψεύτης και δόλιος εχθρός. (Άγιος Ησύχιος ο Πρεσβύτερος)
  • Με διάφορους τρόπους πολεμά ο διάβολος, αυτούς που αγωνίζονται. Έτσι πριν την διάπραξη την αμαρτίας, την μικραίνει στα μάτια τους και όταν την διαπράξουν, την μεγαλοποιεί, ώστε να τους φέρει σε απόγνωση. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
  • Κάθε κακή πράξη οπλίζει τον διάβολο και όταν εξοπλιστεί φοβερά, χρησιμοποιεί τον οπλισμό του εναντίον αυτών που τον όπλισαν. (Άγιος Νείλος ο Ασκητής)
  • Αν σε απειλήσουν δαίμονες να φανούν ξαφνικά από τον αέρα και να σε ξαφνιάσουν και να παρασύρουν το νού σου, μην τους φοβηθείς. Ούτε να δείξεις ιδιαίτερο ενδιαφέρον και φροντίδα για την απειλή τους. Γιατί σε φοβερίζουν θέλοντας να δοκιμάσουν αν τυχόν τους προσέχεις ή τους περιφρονείς εντελώς. (Άγιος Νείλος ο Ασκητής)
  • Αν ωφελήσεις κάποιον, κάποιος άλλος θα προσπαθήσει να σε βλάψει. Και αυτό για να πείς ή να κάνεις κάτι άπρεπο και να σκορπίσεις έτσι άσχημα, αυτό που μάζεψες καλά. Αυτός είναι ο στόχος των πονηρών δαιμόνων. (Άγιος Νείλος ο Ασκητής)
  • Τα χτυπήματα που επιφέρει ο εχθρός διάβολος εναντίον μας, είτε φανερά, είτε αόρατα, πολλές φορές τα εννοούμε και τα βλέπουμε. Τα βάσανα όμως και τους πόνους που υποφέρει ο εχθρός από εμάς επειδή κατορθώνομε κάποιες φορές τις αρετές, ή μετανοούμε για τις αμαρτίες μας, ή έχομε υπομονή και καρτερία στις θλιβερές περιστάσεις, ή προσευχόμαστε και κάνομε τα παρόμοια, για τα οποία αυτός τρίζει τα δόντια και τιμωρείται και θρηνεί και χτυπιέται, όλα αυτά εμείς με Θεία Οικονομία δεν τα βλέπομε, για να μη πέσουμε σε χαύνωση (ατονία και αδράνεια). (Άγιος Ιωάννης ο Καρπάθιος)
  • Οι δαίμονες, οι οποίοι μισούν τις ψυχές μας, υποβάλλουν σε μερικούς από εμάς, να μας κάνουν κάποιον κρύο έπαινο. Κατόπιν μας προτρέπουν να χαρούμε γι' αυτό. Τότε λοιπόν, αν χαλαρώσομε από την οίηση και δώσομε τόπο στην κενοδοξία, δεν κοπιάζουν πολύ οι δαίμονες να μας αιχμαλωτίσουν. (Άγιος Ιωάννης ο Καρπάθιος)
  • Πιο πολύ στον καιρό των εορτών και όταν μέλλει να προσέλθει κανείς στη Θεία Κοινωνία, οι δαίμονες σπεύδουν να μολύνουν τον αγωνιστή με αισχρές φαντασίες και με ρεύση του σπέρματος. (Άγιος Ιωάννης ο Καρπάθιος)
  • Ξέρεις αδελφέ μου, πώς σε θέλει ο Θεός; Καθώς δεν θέλεις εσύ να έχει η γυναίκα σου καμμία συναναστροφη με άλλον, έτσι σε θέλει και ο Θεός, να μην έχεις καμμία μερίδα (σχέση) με τον διάβολο. Ευχαριστείσαι η γυναίκα σου, να πορνεύει με άλλον; Όχι. Να την φιλήσει άλλος την γυναίκα σου; Μήτε και αυτό δεν θέλεις. Έτσι θέλει και εσένα ο Θεός αδερφέ μου, να μην έχεις καμμία συναναστροφή με τον διάβολο. (Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός)
  • Ο διάβολος μπορεί να γαυγίζει, μπορεί να παροτρύνει, αλλά δεν μπορεί να δαγκάσει, παρά μόνο όποιον το θέλει. (Ιερός Αυγουστίνος)
  • Ο διάβολος χρησιμοποιεί την υπερηφάνεια, ως το τελευταίο και μεγαλύτερο όπλο που διαθέτει, προκειμένου να πολεμήσει τον άνθρωπο. Όπως οι έμπειροι πολεμιστές όταν βλέπουν ότι ηττώνται, χρησιμοποιούν και επιστρατεύουν στο τέλος το καλύτερό τους όπλο, έτσι και ο διάβολος αφού χρησιμοποιήσει όλα του τα όπλα κατά του ανθρώπου χωρίς αποτέλεσμα, τότε κάνει χρήση και του ισχυροτέρου όπλου του, που είναι η υπερηφάνεια. (Αγία Συγκλητική)
  • Ο διάβολος, που θέλει όλα να τα διαστρέφει, για να μας κολάσει, προσπαθεί να κρύβει από τους αγωνιστές και τους επιμελείς στην άσκηση τις αμαρτίες τους, κάνοντάς τους να τις ξεχνούν, για να τους ρίξει έτσι στην υπερηφάνεια. Ενώ αντίθετα, στις αρχάριες και αστερέωτες ψυχές, παρουσιάζει εξογκωμένα τα αμαρτήματά τους, για να τις ρίξει σε απελπισία. (Αγία Συγκλητική)
  • Το χασμουρητό στην προσευχή είναι από τους δαίμονες. (Άγιος Νήφων)
  • Η ομοίωση του τρόπου μας με το καλό ή με το κακό, μας κάνει παιδιά του Θεού ή του σατανά. (Όσιος Θαλάσσιος)
  • Ο διάβολος δεν γνωρίζει ό,τι υπάρχει στην διάνοια του ανθρώπου, αυτό το γνωρίζει μόνο ο Θεός. Ο διάβολος προσπαθεί από τις κινήσεις του σώματος να βρει τα θελήματα της ψυχής. (Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης)
  • Πομπή του διαβόλου είναι η θεατρομανία, οι ιπποδρομίες, τα κυνήγια και κάθε παρόμοια ματαιότητα. (Άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων)
  • Πρώτοι δαίμονες που αντιστέκονται και πολεμούν στην πρακτική άσκηση της αρετής είναι οι δαίμονες Εκείνοι που τους έχει ανατεθεί να πειράζουν τους ανθρώπους στην γαστριμαργία και την φιλαργυρία και εκείνοι που παρακινούν στην φιλοδοξία. Οι άλλοι δαίμονες έρχονται πίσω τους και παραλαμβάνουν εκείνους που προσβάλλουν οι πρώτοι. Γιατί δεν μπορεί να πέσει κανείς στα χέρια του δαίμονος της πορνείας, αν δεν πέσει πρωτύτερα στην γαστριμαργία. Και δεν μπορεί να την ταράξει ο θυμός, αν αυτός δεν πολεμά πρώτα για φαγητά, ή χρήματα, ή δόξα. Και δεν μπορεί να περιπέσει κανείς στον δαίμονα της λύπης, αν δεν υποστεί πρωτύτερα την στέρηση όλων αυτών. Ούτε θα διαφύγει κανείς την υπερηφάνεια, που είναι το πρώτο γέννημα του διαβόλου, αν δεν εξορίσει την ρίζα όλων των κακών, την φιλαργυρία, αφού κατά τον Σολομώντα, «η φτώχεια κάνει τον άνθρωπο ταπεινό». Και γενικά, δεν μπορεί να περιπέσει ο άνθρωπος σε δαίμονα, αν δεν καταπληγωθεί από τους παραπάνω πρωτοστάτες και αρχηγούς δαίμονες, δηλ. της γαστριμαργίας, της φιλαργυρίας και της φιλοδοξίας. Γι' αυτό και ο διάβολος, με αυτούς τους τρεις λογισμούς πολέμησε τότε τον Σωτήρα Χριστό στην έρημο. Πρώτα Του πρότεινε να μεταβάλει τις πέτρες σε άρτους, έπειτα, Του υποσχέθηκε τον κόσμο αν έπεφτε και τον προσκυνούσε και τρίτο, Του είπε ότι, αν την ακούσει, θα δοξαστεί επειδή δεν θα πάθει τίποτε από το πέσιμο. Ο Κύριος αναδείχτηκε ανώτερος σε όλα και διέταξε τον διάβολο να φύγει πίσω, διδάσκοντας με αυτά, ότι δεν είναι δυνατό να αποκρούσομε τον διάβολο, αν δεν καταφρονήσομε τους τρεις αυτούς λογισμούς. (ΆγιοςΕυάγριοςοΠοντικός)
  • Όταν δεις, ότι κάποιος άλλος νους παλεύει με το νου σου, ταπείνωσε τον εαυτό σου και θα παύσει ο πόλεμος. Αν σου συμβεί να δεις δαιμόνια, μην φοβηθείς, αλλά ταπείνωσε τον εαυτόν σου και τα δαιμόνια θα εξαφανιστούν. Αν όμως σε πιάσει ο φόβος, δεν θα αποφύγεις κάποια βλάβη. Να είσαι ανδρείος! Να θυμάσαι ότι ο Κύριος σε βλέπει, αν στηρίζεις την ελπίδα σου σε Αυτόν. Για να αποκτήσει, όμως, η ψυχή ανάπαυση από τα δαιμόνια, πρέπει να ταπεινώνεται και να λέει: «Είμαι χειρότερη απ' όλους, είμαι πιο άθλια από κάθε κτήνος και από κάθε θηρίο. (Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης)
  • Όταν δεν μπορεί ο ίδιος ο διάβολος να κάνει εκείνο που θέλει, βρίσκει τον κατάλληλο άνθρωπο και τον βάζει να το κάνει, για να μην καταλαβαίνεται αυτός. Το κάνει σαν το ψαρά, που κρύβει το αγκίστρι μέσα στο δόλωμα. Βάζει δόλωμα τον άνθρωπο και κρύβεται αυτός ο διάβολος μέσα στον άνθρωπο. (Όσιος Άνθιμος της Χίου)
  • Ο διάβολος μυρμηγκάκι είναι, αλλά άμα του δώσεις δικαίωμα και σε πιάσει στα νύχια του, λεοντάρι γίνεται και θα σε κατασπαράξει. (ΌσιοςΆνθιμοςτηςΧίου)
  • Ζητούν οι δαίμονες από τον Χριστό να μην πάνε στην άβυσσο, αλλά να τους γίνει η παραχώρηση να μείνουν ακόμα στη γη. Και ο Κύριος τους αφήνει να μείνουν στη γη, για να κάνουν τους ανθρώπους πιο δόκιμους, παλεύοντας μαζί τους. Γιατί, αν δεν υπήρχαν αντίπαλοι, δεν θα υπήρχαν αγώνες. Και αν δεν υπήρχαν αγώνες, δεν θα υπήρχαν στεφάνια. (ΆγιοςΘεοφύλακτοςΒουλγαρίας)
  • Το να μην σκέπτετε ο άνθρωπος τον Θεό, αυτό είναι η πρώτη επιτυχία του διαβόλου. Η δεύτερη επιτυχία του είναι, η προσκόλληση της καρδιάς του ανθρώπου σε κάτι το γήινο και η αιχμαλωσία των αισθημάτων και των σκέψεών του σ' αυτό. Αυτή είναι η χειρότερη επιτυχία του εχθρού. Ο τρόπος για να αποφύγετε τις παγίδες αυτές είναι ένας: Να μην απομακρύνετε η προσοχή από τον Κύριο και την συναίσθηση της παρουσίας Του. (ΆγιοςΘεοφάνηςοΈγκλειστος)
  • ''Ύστερα από κάθε καλή πράξη έρχονται λογισμοί υπερηφανείας και ύστερα από κάθε αμαρτία έρχονται λογισμοί απελπισίας για την σωτηρία μου...''. Συνηθισμένες επιθέσεις του νοητού εχθρού μας, του διαβόλου. Πώς θα τις αποκρούσετε; Στην πρώτη περίπτωση με την θύμηση των αμαρτιών και των αδυναμιών σας. Και στη δεύτερη, με την σκέψη, ότι δεν υπάρχει αμάρτημα που να νικάει την ευσπλαχία του Θεού. Ο Σταυρικός θάνατος του Κυρίου, ήταν το τίμημα για την εξαγορά όλων ανεξαίρετα των αμαρτιών. (Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)
  • Αγωνιστείτε να κρατήσετε την μνήμη του Θεού και την μνήμη του Θεού. Αυτές οι δύο μνήμες, εξουδετερώνουν τα τεχνάσματα του πονηρού. (Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)
  • Ο διάβολος όταν αντιληφτεί ότι μια ψυχή είναι γενναία μένοντας απτόητη από τις επιθέσεις του και ακατάπειστη από τις σατανικές υποβολές του, αμέσως εξαφανίζεται. (ΆγιοςΘεοφάνηςοΈγκλειστος)
  • Ο διάβολος κατά καιρούς ενεργεί ορατά δια των ανθρώπων και των πραγμάτων ενώ άλλες φορές προσβάλλει αόρατα τον άνθρωπο με τους λογισμούς. Κατά περιόδους ο αντίπαλος εμφανίζεται ανοιχτά, με βίαιη και ανηλεή επίθεση, σαν εχθρός, ενώ άλλοτε μεταμφιέζεται σε φίλο, που κολακεύει αλλά παρασύρει με πονηριά... (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
  • Έξι είναι εκείνα που φοβούνται περισσότερο οι δαίμονες: α) την αποχή από τροφή β) την αποχή από νερό γ) την ευχή του Ιησού δ) το σημείο του Σταυρού (εφόσον γίνεται σωστά) ε) τη συχνή Μετάληψη των Αχράντων Μυστηρίων (εφόσον Κοινωνεί κάποιος άξια και στ) την ακλόνητη ελπίδα στο Θεό. (Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
  • Ο Θεός επιτρέπει να μας πολεμούν οι δαίμονες, για ν' αναγνωρίζουμε τις αδυναμίες μας και να μην υπερηφανευόμαστε. (Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
  • Όταν ο εχθρός δεν έχει άλλο τρόπο να μας χτυπήσει και να μας εμποδίσει από την ενάρετη ζωή, τότε μας πλήττει με αφόρητες θλίψεις. Συνήθως στέλνει εναντίον μας ανθρώπους που είναι υπάκουοι στις προσταγές του και χρησιμοποιώντας τους σαν όργανα προσπαθεί να μας καταβάλλει, με τις ατιμίες, τις προσβολές, τις βρισιές και τις ταπεινώσεις των ανθρώπων. (Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
  • Πολλές είναι οι απάτες των δαιμόνων, προκειμένου να χαλαρώσουμε τον αγώνα μας και να πέσουμε σε αμέλεια. Γι' αυτό άλλοτε μας προκαλούν ένα παλμικό πόνο στα χέρια και στα πόδια, σαν γρονθοκόπημα, αλλά και δυνατές σουβλιές σε ολόκληρο το σώμα. Άλλοτε μας προκαλούν πόνο στο λαιμό, λες και κάποιος μας σφίγγει με κάποια τανάλια, αλλά και πόνο στο κεφάλι για να μας επιφέρουν σκοτισμό στο νου. Συνάμα φέρνουν στενοχώρια και δυσφορία. Ενώ σε αυτούς που είναι ιδιαίτερα εμπαθείς, εξάπτουν τα πάθη, με το να μας αγγίζουν τα μέλη του σώματός μας! (Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
  • Οι δαίμονες αγωνίζονται να αδρανοποιήσουν τον νου μας, να τον κάνουν αδιάφορο για το έργο της σωτηρίας, να τον απομακρύνουν από τον υψηλό προσευχητικό πόθο του Θεού. Και αν μπορούσαν, θα μας έδιναν τα βασίλεια και τον πλούτο όλου του κόσμου, για να μας φορτώσουν με μέριμνες και έτσι να απομακρύνουν το νου μας από την μνήμη του Θεού και την αγάπη σ' Εκείνον δηλ. από την αδιάλειπτη προσευχητική μνήμη, την αδιάλειπτη προσευχή. (Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
  • Οι δαίμονες μας ακολουθούν, όπως οι κυνηγοί το θήραμα. Μας παρακολουθούν προσεκτικά, προσπαθώντας να εξιχνιάσουν τους λογισμούς μας. Και τότε μας σερβίρουν τις δικές τους φαντασίες, όμοιες με τους δικούς μας λογισμούς. (Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
  • Οι δαίμονες μας βάζουν λογισμούς σαν και αυτόν: ''Αυτό ή εκείνο το πράγμα είναι απόλυτα αναγκαίο. Κάντο!''. Στην πραγματικότητα όμως, αυτό που μας υποβάλλουν να κάνουμε, δεν είναι καθόλου αναγκαίο. (Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
  • Τα πονηρά πνεύματα πολεμούν τον άνθρωπο με τόση πανουργία, ώστε οι λογισμοί και οι φαντασιώσεις που βάζουν μέσα του, να φαίνονται ότι γεννιούνται, από την ίδια την ψυχή του και όχι ότι προέρχονται απ' αυτά τα πνεύματα, που ενεργούν κρυφά και προσπαθούν νσ παραμείνουν απαρατήρητα. Για να πολεμήσεις με τον εχθρό, πρέπει απαραίτητα να τον δεις. Αν δεν βλέπεις τα πονηρά πνεύματα, δεν μπορείς να τα πολεμήσεις. Μπορείς μόνο να τα φαντάζεσαι και να υποτάσσεσαι δουλικά σ' αυτά. (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ)
  • Οι δαίμονες δεν γνωρίζουν το μέλλον. Αυτό είναι γνωστό μόνο στον Θεό και σε όσα από τα λογικά του πλάσματα θέλει Εκείνος να το αποκαλύψει. Ωστόσο, όπως οι έξυπνοι και έμπειροι άνθρωποι, από τα γεγονότα του παρελθόντος ή του παρόντος, μπορούν να προβλέψουν συμπερασματικά όσα θα γίνουν στο μέλλον, έτσι και τα πονηρά πνεύματα, πανούργα και πολύπειρα καθώς είναι, μπορούν μερικές φορές να μαντέψουν σωστά και να προβλέψουν το μέλλον. Συχνά λαθεύουν. Πιο συχνά λένε ψέματα. Μερικές φορές αναγγέλουν, ότι θα γίνει κάτι, που έχει ήδη προοριστεί στον κόσμο των πνευμάτων, αλλά δεν έχει ακόμα πραγματοποιηθεί στον κόσμο των ανθρώπων. Για παράδειγμα, πριν βρουν οι πειρασμοί τον δίκαιο Ιώβ, οι δαίμονες που έλαβαν την άδεια από τον Θεό, να προξενήσουν αυτούς τους πειρασμούς, τους γνώριζαν. (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ)
  • Οι δαίμονες τα όποια γεγονότα πρόκειται να συμβούν, τα συμπεραίνουν, παρά τα προγνωρίζουν. Επομένως αν καμμιά φορά λένε κάτι το αληθινό, ούτε τότε να μην τους θαυμάζει κανείς. Γιατί και οι γιατροί, έχοντας πείρα των παθήσεων, όταν διαπιστώσουν ότι κάποιος πάσχει από μία αρρώστια, που την είχαν συναντήσει πρωτύτερα και σε άλλους, αναθυμούνται και προλέγουν από συνήθεια την εξέλιξή τους. Αλλά και οι κυβερνήτες των πλοίων και οι γεωργοί το ίδιο κάνουν. Βλέποντας τις ατμοσφαιρικές συνθήκες, προλέγουν από πείρα, την εξέλιξη του καιρού προς το χειρότερο ή προς το καλύτερο. Έτσι δεν μπορεί να πει κανείς, ότι προλέγουν από Θεία έμπνευση, αλλά από την πείρα και την συνήθεια. (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ)
  • Τα πονηρά πνεύματα ενεργούν εναντίον μας: α) με λογισμούς β) με φαντασίες και γ) με άμεση επαφή. (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ)
  • Ο σατανάς συνήθως μπαίνει μέσα μας, όταν Κοινωνούμε ανάξια τα Άγια Μυστήρια και προσπαθεί με κάθε τρόπο να φυτέψει στην καρδιά μας το ψέμα του, δηλ. την απιστία. Γιατί η απιστία είναι ταυτόσημη με το ψέμα. Ο εξολοθρευτής των ανθρώπων προσπαθεί με κάθε τρόπο να μας καταστρέψει με το ψέμα του και με διάφορους λογισμούς και επιθυμίες. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
  • Όσο πιο καθαρά και πιο δυνατά είναι τα μέσα που μας ενώνουν με τον Θεό, δηλ. η προσευχή και η μετάνοια, τόσο πιο ύπουλες και καταστροφικές είναι οι ενέργειες του πονηρού εναντίον των μέσων αυτών. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
  • Όλη η πανουργία του διαβόλου συνίσταται, στο να υποκινεί τους ανθρώπους στην αγάπη για τον κόσμο και τα εγκόσμια, δηλαδή στην ματαιοδοξία, στα πλούτη, στη δόξα, στις τιμές και τις επίγειες απολαύσεις, ώστε να απομακρυνθούν οπό τον Θεό, να περιφρονήσουν την ψυχή και τις ανάγκες της και να μην σκέφτονται την αιωνιότητα, τον Θεό και την ένωση μαζί Του. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
  • Ο εχθρός προσπαθεί, να σε εκνευρίσει, εξάπτοντας τα ανθρώπινα πάθη σου ή βάζοντας στην καρδιά σου καχυποψία και φαντασίες. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
  • Ο διάβολος συνηθίζει να μας επιτίθεται, όταν μας βρει σε στενόχωρες καταστάσεις. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
  • Οι δαίμονες τρέμουν στην θέα του Σταυρού και πολύ περισσότερο στην αποτύπωση του σημείου του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού. Γιατί ο Υιός του Θεού καρφώθηκε στο ξύλο του Σταυρού και τον αγίασε. Πολύ περισσότερο τρέμουν οι δαίμονες την Υπεραγία Θεοτόκο, ακόμα και όταν ακούνε το όνομά Της. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
  • Ντυθείτε με την πανοπλία που δίνει ο Θεός, για να μπορέσετε να αντιμετωπίσετε τα τεχνάσματα του διαβόλου. Δεν μπορείτε να φανταστείτε, πόσο πιονηρός είναι! Προσέξτε!!! Δεν τον συμφέρει να δεχθεί κανείς την ύπαρξη του, γιατί ένας άγνωστος και κρυφός εχθρός είναι πιο επικίνδυνος από έναν ορατό εχθρό. (ΆγιοςΛουκάςοΙατρός)
  • Κατά παραχώρηση Θεού, εξαιτίας των αμαρτιών μας, ο διάβολος μπορεί να μας πλησιάζει και να παίρνει την καρδιά μας στα χέρια του και να την πιέζει. Για να παραμένει η καρδιά του πιστού καθαρή, πρέπει να απαγγέλλει συχνά το «Βασιλεύ Ουράνιε». (ΆγιοςΑμφιλόχιοςτουΠοτσάεφ)
  • Τα δίχτυα του εχθρού είναι λεπτά και δεν είναι εύκολο να τα αντιληφτεί κανείς. Μόνο η ταπεινοφροσύνη, μπορεί να τα αποφύγει. (Άγιος Μακάριος της Όπτινα)
  • Ο εχθρός διάβολος μας πολεμάει ακατάπαυστα. Πρώτα από αριστερά, δηλαδή με τα πάθη και τις αμαρτωλές έπιθυμίες. Όταν αποτύχει από τα αριστερά, επιτίθεται από τα δεξιά, δηλαδή απλώνει τα δίχτυα του μέσα στα καλά μας έργα. (Άγιος Παρθένιος της Όπτινα)
  • Όσο πιο πολύ πλησιάσεις το Θεό, τόσο περισσότερο ο εχθρός θα ασχοληθεί μαζί σου. Γι' αυτό, εφόσον αποφασίσεις να είσαι κοντά στον Κύριο, προετοιμάσου να αντιμετωπίσεις πειρασμούς. Ό εχθρός σε ότι καλό υπάρχει, σπέρνει τα ζιζάνια του. Ο εχθρός φέρνει κατάθλιψη σε κάθε ψυχή που θέλει να σωθεί. (Άγιος Παρθένιος της Όπτινα)
  • Πέντε πράγματα τρέμουν οι δαίμονες: α) την νηστεία και την δίψα β)την ευχή του Ιησού γ)το σημείο του σταυρού δ) την συχνή Θεία Μετάληψη και ε) την ακλόνητη ελπίδα στον Θεό. (Στάρετς Ευστράτιος)
  • Δεν γνωρίζει ο Σατανάς με ποιό πάθος νικιέται η ψυχή. Σπέρνει, αλλά δεν γνωρίζει εάν θερίσει. Άλλοτε λογισμούς σαρκικής αμαρτίας και άλλοτε λογισμούς κατακρίσεως και κατά τον ίδιο τρόπο τα υπόλοιπα πάθη. Αλλά σε όποιο πάθος δει την ψυχή να γέρνει, της παρέχει ανάλογους λογισμούς. (Αββάς Ματώης)
  • Η Θεία Πρόνοια έτσι έχει οικονομήσει τα πράγματα, ώστε να διαφεύγουν τα πονηρά πνεύματα από τα βλέμματα των ανθρώπων. Είναι τρομερή η επιθετικότητά τους και φρικαλέες οι μορφές, που κάθε φορά παίρνουν. Η θέα τους, θα έφερνε ασφαλώς μεγάλη ταραχή στους ανθρώπους και θα τους έκανε να λιποθυμήσουν από τον φόβο τους. Τα ανθρώπινα μάτια, δεν είναι δυνατόν να αντέξουν τέτοιο θέαμα... (ΑββάςΣερήνος)
  • Οι δαίμονες δεν γνωρίζουν τον θησαυρό που έχουν ή όχι οι άνθρωποι στην καρδιά τους. Μπορούν όμως να τον αναγνωρίσουν, από τον τρόπο που αντιδρά και αντιμετωπίζει κάθε άνθρωπος, κάθε προσβολη και πειρασμό που τον υποβάλλει. (ΑββάςΣερήνος)
  • Ρώτησα τον σατανά: Γιατί μας έχεις, εμάς τους ανθρώπους, τόση μεγάλη μανία και μας πολεμείς με τόσο θυμό; Και με απάντησε: Για να έχω πολλούς συντρόφους εις τον άδη και να καυχώμαι εις τον Ναζωραίο, ότι δεν είμαι ο μόνος παραβάτης εγώ, αλλά ιδού πόσοι άλλοι είναι μαζί μου...! (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
  • Ο κακομήχανος διάβολος ως τεχνίτης μας σπέρνει λογισμούς μίσους και αποστροφής προς τον Γέροντά μας και γενικά προς τους εναρέτους αδελφούς μας, ώστε κάνοντας εμείς συγκατάθεση σ'αυτούς, καθιστούμε ανενέργητες τις προσευχές τους που κάνουν αυτοί για εμάς, οπότε και ευκολότερα ο διάβολος μας κυριεύει και μας κάνει υποχείριό του. Είναι μία από τις μεθοδείες του... (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
  • Έχουμε τον αντίπαλο διάβολο, που είναι τεχνίτης ισχυρός και επειδή είναι πνεύμα, ευκόλως αναμειγνύεται με το πνεύμα που μας χάρισε ο Θεός και παίρνει την μηχανούλα μας (το πνεύμα μας) και την κινεί όπως θέλει αυτός. Κοιτάζει που ρέπει η όρεξη της ψυχής μας και με ποιό τρόπο την βοηθάει ο Θεός και εκείνος αμέσως μηχανεύεται τα ανάλογα... (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
  • Ο διάβολος σπέρνει τους πονηρούς λογισμούς για να ατονεί η προθυμία της ψυχής. (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
  • Καμμία ισχύ και εξουσία δεν έχει πάνω μας ο δαίμονας, εκτός μόνο εάν μας βρει σε υπερηφάνεια και σκληρή ισχυρογνωμοσύνη. (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
  • Ο διάβολος όσο περνά ο καιρός και φθάνει το τέ­λος του, τόσο περισσότερο πολεμεί και βιάζεται με άκραν μανία, όλους να μας κολάσει. (ΓέρονταςΙωσήφοΗσυχαστής)
  • Ο κασιδιάρης (διάβολος) απονευρώθηκε από το Χριστό και δεν έχει τη δύναμη που είχε. Μόνο την φαντασία και τον φόβο ανακινεί... (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
  • Η ευχή του Χριστού καίει τον διάβολο, ενώ η νηστεία του κόβει τα νεύρα, τον ξενευρίζει. (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
  • Είναι νόμος του Θεού, ότι τον μεγαλύτερο πόλεμο από τα δαιμόνια, θα τον έχουν οι πιο ταπεινοί, ενώ καθόλου πόλεμο δεν θα έχουν οι αμετανόητοι υπερήφανοι. Και γνωρίζει ο εχθρός την αχίλλειο πτέρνα του καθενός. Ξέρει που θα μας χτυπήσει, για να μας ρίξει στην αμαρτία και να πονέσουμε περισσότερο. Δεν είναι κανένας κουτός και για να το πετύχει αυτό, μας προσβάλλει με τους αντίστοιχους ''λεπτούς'' λογισμούς. Προτιμάει με την μία να μας βγάλει νοκ-άουτ και όχι με περισσότερες προσπάθειες, λόγω του εγωισμού του. Και αν διαπιστώσει, ότι στον πειρασμό κρατούμε τα όπλα και την άμυνα μέχρι τέλους, θα το ξανασκεφτεί πολύ καλά αν μας πολεμήσει. Θα προβληματιστεί. Γιατί δεν θέλει να μας χαρίζει στεφάνια και παράσημα. (ΓέρονταςΕφραίμΣκήτηςΑγίουΑνδρέα)
  • Άλλο πράγμα είναι να πολεμούμαστε από τον διάβολο, γιατί είμαστε κατάχρεοι στην αμαρτία και δώσαμε πολλά δικαιώματα στον διάβολο και άλλο είναι να πολεμούμαστε, επειδή προοδεύουμε στις αρετές. (ΓέρονταςΕφραίμΣκήτηςΑγίουΑνδρέα)
  • Οι δαίμονες μετά την πτώση τους, συνηθίζουν και τους αρέσει πάρα πολύ, να βρίσκονται κυρίως στο υγρό στοιχείο και στη θάλασσα, γιατί η θάλασσα είναι ο αντίπους του ουρανού. Ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος όταν πήγε στην Πάτμο εξόριστος, εκεί βρήκε κάποια ιαματικά λουτρά, τα λεγόμενα χαμάμ. Το ύψος του νερού, στα λουτρά αυτά ήταν μηδαμινό 10-20 εκατοστά, αλλά επειδή στα νερά αυτά, οι άνθρωποι έφτιαχναν μεταξύ τους πολλές ασέλγειες και σαρκικές διαστροφές, τα δαιμόνια παίρνανε εξουσία και στη συνέχεια πιάνανε τους ανθρώπους και τους πνίγανε σε μια στάλα νερό! (ΓέρονταςΕφραίμΣκήτηςΑγίουΑνδρέα)
  • Πολλά δαιμόνια είναι συγκεντρωμένα σε κάποιες θάλασσες και ασκούν ηλεκτρομαγνητικές ιδιότητες, όπως συμβαίνει για παράδειγμα στο τρίγωνο του Βερμούδα, με αποτέλεσμα, όποια καράβια να πλησιάζουν τις θάλασσες αυτές να εξαφανίζονται! Είναι καθαρά δαιμονική συνέργεια! Πολλοί πνίγηκαν παγκοσμίως έτσι! Γι΄αυτό όταν ταξιδεύουμε στην θάλασσα, να κάνουμε με πίστη το σταυρό μας και να προσευχόμαστε. (ΓέρονταςΕφραίμΣκήτηςΑγίουΑνδρέα)
  • Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του διαβόλου πάνω στη γη είναι: α) το ότι κατόρθωσε να λατρεύετε, από ορισμένους ανθρώπους ως Θεός και β) το ότι κατόρθωσε να πείσει τους ανθρώπους, ότι δεν υπάρχει διάβολος και εφόσον δεν υπάρχει, όλα επιτρέπονται. (ΓέρονταςΕφραίμΣκήτηςΑγίουΑνδρέα)
  • Πρέπει να γνωρίζουμε, ότι ο διάβολος είναι εχθρός του ανθρώπου, αλλά νικημένος-εσφαγμένος εχθρός. Είναι ένας δράκος, που το κεφάλι του είναι κομμένο, μόνο η ουρά του σείεται. Νικήθηκε για πάντα από το Χριστό και δεν θα σηκώσει ποτέ κεφάλι. Το ότι γίνονται τόσα διαβολικά στον κόσμο, δεν σημαίνει ότι ο διάβολος σήκωσε κεφάλι, αλλά ότι οι άνθρωποι έχασαν την σωστή προαίρεσή τους και πάνε θεληματικά σε αυτόν ή με τη ζωή τους τον έδωσαν δικαίωμα να τους πολεμάει. Προ Χριστού, ο διάβολος ήταν σαν να είχε ένα πνευματικό μαγαζί και τρόπο τινά εκβίαζε τους ανθρώπους να αγοράσουν τα προϊόντα του. Με την Ανάσταση του Χριστού, ο Χριστός κλείδωσε τον διάβολο μέσα σε αυτό το μαγαζάκι του και είναι αλυσοδεμένος. Να όμως που οι προαιρέσεις των ανθρώπων είναι τέτοιες, που οι άνθρωποι πάνε στο μαγαζάκι του διαβόλου. Σπάνε την πόρτα και μπαίνουν τα αγοράσουν από τα προϊόντα του διαβόλου. Γι΄αυτό λέμε να μην δίνουμε δικαίωμα στον εχθρό, διότι θα το εκμεταλλευτεί μέχρι τελευταίας κεραίας. (ΓέρονταςΕφραίμΣκήτηςΑγίουΑνδρέα)
  • Ο διάβολος εισέρχεται στον άνθρωπο, δια των αισθήσεων του. Οι 3 κύριοι τρόποι εισόδου κατά σειρά είναι: α) η φαντασία β) τα μάτια και γ) η αφή. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
  • Οι δαίμονες για την πτώση τους, δεν κατηγορούν το Χριστό ότι είναι άδικος, ότι είναι παράνομος, ότι είναι κακός, αλλά αυτά τα λένε σε εμάς πλαγίως, μέσω λογισμών, για να μας κάνουν, να μισήσουμε το Θεό. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
  • Οι Άγγελοι γνώριζαν δια Αγίου Πνεύματος, ότι πλάστηκαν σχετικώς τέλειοι και όχι άτρεπτοι. Γνώριζαν επίσης πόσο ταπεινός είναι ο Θεός. Γνωρίζοντας όλα αυτά και με την τόση Χάρη Αγίου Πνεύματος που τους έδωσε ο Θεός, είναι αδικαιολόγητοι να σκεφτούν και να φανταστούν ισοθεϊα. Ο διάβολος όμως το ''εφεύρε'' αυτό, έκανε λογισμό απόλυτης συγκατάθεσης ισοθεϊας, το μετέδωσε στο τάγμα του και κανένα διαβολάκι δεν διαμαρτυρήθηκε γι' αυτό. Όλα συμφώνησαν! Δεν δικαιολογείται ο διάβολος, ο γενικός στρατάρχης και το τάγμα του, να έχει ασφαλιστεί από τον Θεό με τόση Χάρη, να κατέχει τόση υψηλή θέση εμπειρικής θεογνωσίας, να είναι αυτός και το τάγμα του οι διδάσκαλοι των υπολοίπων 9 ταγμάτων και να πίπτουν. Έτσι από Άγγελοι έγιναν δαίμονες. Δεν τους τιμώρησε ο Θεός, αλλά αυτοτιμωρήθηκαν. Γι' αυτό και δεν κατηγορούν τον Θεό για την πτώση τους. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
  • Στους αρχάριους πνευματικά, λόγω του υπέρμετρου εγωισμού του, δεν καταδέχεται να εμφανιστεί ο διάβολος οφθαλμοφανώς, αλλά εμφανίζεται με την μορφή των λογισμών. Στους προχωρημένους πνευματικά εμφανίζεται ο διάβολος, ακόμα και μετασχηματισμένος. Δεν του αρέσει ποτέ του σατανά να εμφανίζεται ως άγγελος φωτός, αλλά το κάνει μόνο όταν πρόκειται κατά τη γνώμη του, να ξεγελάσει έναν πολύ πνευματικό άνθρωπο. Είναι η πιο επικίνδυνη και η πιο ακραία κατάσταση πολέμου που κάνει ο σατανάς. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
  • Ο διάβολος γνωρίζει όλα τα βιβλία από έξω και ανακατωτά, όλες τις γλώσσες του κόσμου και είναι ο πιο πονηρός όλων. Όλη η πονηριά όλων των ανθρώπων, όλων των εποχών, δεν κάνουν μια κουταλιά πονηριάς του διαβόλου! Αυτός που έχει ξεγελάσει ολόκληρα έθνη, πώς είναι δυνατόν να ξεγελαστεί από έναν άνθρωπο; Γνωρίζει τα πάντα και δεν έχει κάτι να ζηλέψει από εμάς. Είναι ο πιο μορφωμένος όλων. Γι΄αυτούς τους λόγους, δεν ασχολούμαστε και δεν τα βάζουμε μαζί του. Δεν μπορούμε να τον νικήσουμε, παρά μόνο με τη Χάρη του Θεού, ταπεινώνοντας τον εαυτόν μας. Το πρόβλημα με τον διάβολο είναι, ότι ενώ γνωρίζει, δεν εφαρμόζει αυτά που γνωρίζει. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
  • Ο διάβολος παρακολουθεί κάθε άνθρωπο πως σκέφτεται και στη συνέχεια βγάζει μια φωτοτυπία αυτού του τρόπου σκέψεως. Και με βάση αυτή, μας εισηγείται λογισμούς, ως ένας δεύτερος εαυτός μας, νομίζοντας ο άνθρωπος, ότι οι λογισμοί αυτοί είναι δικοί του, να τους αποδεχθεί και να κάνει έτσι κακό στον εαυτόν του. Παρακολουθεί τις ψυχές των ανθρώπων, ποιές έχουν Χάρη και ποιές όχι και αναλόγως τις πολεμάει. Είναι πολύ δύσκολο για τον άνθρωπο, να διακρίνει ποιοί λογισμοί είναι δικοί του και ποιοί του διαβόλου. Αυτό θα το πετύχει μόνο, με το χάρισμα της διακρίσεως. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)