Περί Θείας παρηγορίας

  • Η Θεία παρηγοριά τί είναι; Θα σας πω ένα παράδειγμα, για να καταλάβετε καλύτερα. Ένα παιδάκι κάνει μια μικρή ζημιά, σπάζει λ.χ. ένα εργαλείο του πατέρα του και ύστερα στενοχωριέται και κλαίει, γιατί την θεωρεί πολύ μεγάλη. Όσο περισσότερο κλαίει και αναγνωρίζει την ζημιά που έκανε και υποφέρει, τόσο περισσότερο ο πατέρας του το χαϊδεύει και το παρηγορεί: Καλά, παιδάκι μου, μη στενοχωριέσαι, δεν πειράζει, θα αγοράσουμε άλλο. Εκείνο όμως, βλέποντας την στοργή του πατέρα του, κλαίει από φιλότιμο περισσότερο. Και όσο στενοχωριέται, άλλο τόσο ο πατέρας του το σφίγγει στην αγκαλιά του, το φιλάει και το χαϊδεύει. Έτσι και όσο περισσότερο υποφέρει ο άνθρωπος και λυπάται για την αμαρτωλότητά του ή για την αχαριστία του προς τον Θεό και κλαίει φιλότιμα που λύπησε με τις αμαρτίες του τον Θεό Πατέρα του, τόσο περισσότερο και ο Θεός τον ανταμείβει με Θεία αγαλλίαση και τον γλυκαίνει εσωτερικά. Αυτή η λύπη έχει μεν πόνο, αλλά έχει και ελπίδα και παρηγοριά. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
  • Η Θεία παρηγοριά έρχεται από την μετάνοια. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
  • Η εσωτερική χαρά, η Θεία παρηγοριά που νιώθει κανείς μέσα του, είναι μια πληροφορία, ότι είναι συμφιλιωμένος με τον Θεό. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Η Θεϊκή πληροφορία της ευπρόσδεκτης προσευχής είναι η Θεία παρηγοριά που νιώθει μετά την προσευχή ο άνθρωπος. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
  • Η σκληρότητα στην ζωή μας για την αγάπη του Χριστού, φέρνει στην καρδιά την τρυφεράδα του Χριστού. Οι Θείες ηδονές γεννιούνται από τις σωματικές οδύνες. Οι Πατέρες έδωσαν αίμα και έλαβαν πνεύμα. Με ιδρώτα και κόπο πήραν την Χάρη. Πέταξαν τον εαυτό τους και τον βρήκαν στα χέρια του Θεού. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Όσο πιο πολύ κάποιος πονάει για τους άλλους, τόσο μεγαλύτερη Θεία παρηγοριά δέχεται από τον Θεό. (ΆγιοςΠαΐσιος ο Αγιορείτης)
  • Είναι αδύνατον να νοιώσουμε την Θεία παρηγοριά (την Παραδεισένια γλυκύτητα), εάν δεν αποφύγουμε την κοσμική και εάν δεν πεθάνει τελείως το κοσμικό μας φρόνημα. Θα πρέπει το κοσμικό φρόνημα, αφού πεθάνει, να γίνει φυτόχωμα, για να αναπτυχθεί μέσα μας το Θείο φρόνημα, διότι οι Θείες ηδονές, δεν γεννιούνται από τις σωματικές ηδονές, αλλά από τις σωματικές ωδίνες, που γεννιούνται στους αγώνες με επίγνωση και διάκριση για την αγάπη του Χριστού, από τα φιλότιμα παιδιά Του, για να απεκδυθούν τον παλαιό τους κοσμικό άνθρωπο. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Το έλεος του Θεού είναι η Θεία παρηγοριά που νιώθουμε μέσα μας. Τα φέρνει έτσι ο Θεός, ώστε να μην αναπαυόμαστε στην ανθρώπινη παρηγοριά και να καταφεύγουμε στην Θεία. Βλέπεις, οι Έλληνες λ.χ. της Αυστραλίας, επειδή βρέθηκαν τελείως μόνοι τους, πλησίασαν τον Θεό περισσότερο από άλλους ξενιτεμένους, όπως της Γερμανίας, που ήταν πιο κοντά στην πατρίδα και βρήκαν εκεί και άλλους Έλληνες. Η δυσκολία, πολύ τους βοήθησε να γαντζωθούν στον Θεό. Όλοι ξεκίνησαν με μια βαλίτσα, βρέθηκαν μακριά από την πατρίδα, μακριά από τους συγγενείς. Έπρεπε να βρουν δουλειά, να βρουν δάσκαλο για τα παιδιά τους κ.λ.π. χωρίς βοήθεια από πουθενά. Για αυτό στράφηκαν στον Θεό και κράτησαν την πίστη τους. Ενώ στην Ευρώπη, οι Έλληνες που δεν είχαν αυτές τις δυσκολίες, δεν έχουν αυτή τη σχέση με τον Θεό. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Δεν πρέπει να ζητάμε την ανθρώπινη παρηγοριά, αλλά την Θεϊκή. Η ανθρώπινη εγκατάλειψη και η στέρηση της ανθρώπινης παρηγοριάς, φέρνει πλούσια την Θεία παρηγοριά. Εγώ σε στιγμές που δεν είχα καμμία ανθρώπινη παρηγοριά, έζησα την Θεία επέμβαση, την Θεία παρηγοριά. Δεν μπορώ να πω περισσότερα... (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
  • Όπως αισθάνεται το παιδάκι στην αγκαλιά της μητέρας του ή όπως ένα πουλάκι που σπαρταράει από το κρύο και βρίσκεται ξαφνικά στα ζεστά χέρια ενός ανθρώπου που το αγαπάει, έτσι αισθανόμουν και εγώ την θερμή παρουσία και παρηγοριά του Θεού..., όταν ήμουν στερημένος της ανθρώπινης παρηγοριάς. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
  • Δεν θυμάμαι μέρα να μην έχει παρηγοριά Θεϊκή. Διακοπές γίνονται μερικές φορές και τότε νιώθω άσχημα και έτσι μπορώ να καταλάβω πόσο άσχημα ζουν οι περισσότεροι άνθρωποι που είναι απαρηγόρητοι, γιατί είναι απομακρυσμένοι από τον Θεό. Όσο απομακρύνεται κανείς από τον Θεό, τόσο πιο δύσκολα γίνονται τα πράγματα. Μπορεί να μην έχει κανείς τίποτα, άμα έχει τον Θεό, δεν θέλει τίποτε! Αυτό είναι! Ενώ, αν τα έχει όλα, άμα δεν έχει τον Θεό, είναι μέσα του βασανισμένος. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Ανάλογη με τη λύπη που δοκιμάζεις (από τις θλίψεις και τους πειρασμούς) είναι και η παρηγοριά που δέχεσαι από τον Κύριο. Όποιος υποφέρει με χαρά την αδικία, αυτός έχει παρηγοριά από τον Θεό. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
  • Όταν έχεις πολλή υπομονή, τότε έχεις λάβει τη χάρη της παρηγοριάς μέσα στην ψυχή σου. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
  • Εντολή του Χριστού που εκτελείται με επίγνωση, δηλαδή με ορισμένο σκοπό, χαρίζει Θεία παρηγοριά, ανάλογη με τις οδύνες της καρδιάς. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
  • Θάρρος, θάρρος, το βλέμμα ψηλά και θα δεις τον Κύριο, όταν θα κλάψεις, όταν θα ψάξεις με λαχτάρα, όταν θα ματώσεις, ίσως θα Τον δεις πως σου απλώνει το στέφανο με το Αγαπητικό και Παρηγορητικό χέρι Του. (Άγιος Λουκάς ο Ιατρός)
  • Ο Κύριος μπορεί πάντοτε να μας παρηγορεί. Η διαρκής παρηγοριά όμως θα μας βλάψει, όπως ακριβώς αν ο ήλιος καίει συνεχώς, τότε τα πάντα θα καούν ή αν βρέχει συνεχώς, τότε τα πάντα θα σαπίσουν. Αν όμως υπάρχει εναλλαγή, τότε αυτό είναι καλό. (Άγιος Ανατόλιος της Όπτινα)
  • Μην ζητάς στις θλίψεις σου παράκληση από τους ανθρώπους, για να παρηγορηθείς από τον Θεό. (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
  • Σηκώστε τα χέρια σας, που τα κουνάτε περήφανα, σηκώστε τα ψηλά και παρακαλέστε τον Κύριο, γιατί άλλη σωτηρία και βοήθεια δεν υπάρχει από αυτόν. Παρατήστε τις ψευτιές, τα ξεγελάσματα και τις ψευτοπαρηγοριές. Ο μονάχος αληθινός παρηγορητής είναι το Πνεύμα το Αγιον, ο Παράκλητος, γιατί είναι ο ίδιος και Πηγή της Ζωής. Παρηγοριά αληθινή και ελπίδα δεν υπάρχει, σε ό,τι πεθαίνει. (Φώτης Κόντογλου)
  • Για να βρεις παρηγοριά από τον Θεό, πήγαινε προσκολλήσου σε άνθρωπο που έχει φόβο Θεού, ταπείνωσε τον εαυτό σου ενώπιόν του και παρέδωσε το θέλημά σου.