Μηφοβού, μόνονπίστευε. [Μη φοβείσαι, μόνο πίστευε.]
(Κατά Μάρκον 5,36)
Ηκαρδίαμηδέδειλιάτω. [Να μην δειλιάζει η καρδιά σας μπροστά στους εξωτερικούς κινδύνους, αφού θα έχετε Εμένα και την ειρήνην Μου μέσα στις ψυχές σας.] (ΚατάΙωάννην 14,27)
ΟυγαρέδωκενημίνοΘεόςπνεύμαδειλίας, αλλάδυνάμεωςκαιαγάπηςκαισωφρονισμού. [Διότι δεν μας έδωσε ο Θεός πνεύμα δειλίας, ώστε να φοβούμαστε δυσκολίες και απειλές και διωγμούς, αλλά μας έδωσε πνεύμα δυνάμεως, για να νικάμε και αγάπης και σωφρονισμού, ώστε με σύνεση να καθοδηγούμαστε στον δρόμο του Θεού, τον ευατόν μας και τους άλλους.]
(Προς Τιμόθεον Β' 1-7)
Ουαίκαρδίαιςδειλαίςκαιχερσίπαρειμέναιςκαιαμαρτωλώεπιβαίνοντιεπίδύοτρίβους. [Αλίμονο στις δειλές καρδιές, στα παραλελυμένα χέρια και στον αμαρτωλό, που προσπαθεί να βαδίζει δύο δρόμους, ένα του Θεού και ένα του πονηρού.]
(ΣοφίαΣειράχ 2,12)
Δειλία κατέχει ανδρόγυνον.
[Δειλία καταλαμβάνει τον θηλυπρεπή και μαλθακό.]
(Παροιμίες 19,15)
Η αμφιβολία της καρδιάς, βάζει στην ψυχή τη
δειλία. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
Η αμφιβολία της καρδίας εισάγει δειλία στήν ψυχή. Η πίστη, όμως, ακόμα και όταν τα μέλη του σώματος κατακόπτονται, μπορεί να ισχυροποιήσει την βούληση του ανθρώπου. Όσο η αγάπη για την σάρκα κυριαρχεί μέσα σου, ποτέ δεν
μπορείς να γίνεις γενναίος και ατρόμητος. Εξαιτίας της διαμονής των ''εχθρικών'' πραγμάτων
τα οποία περιβάλλουν συνέχεια το αντικείμενο της αγάπης σου. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
Ο δειλός άνθρωπος, πάσχει κυρίως από 2 ψυχικές ασθένειες: Από ολιγοπιστία και φιλοσωματία. Αντίθετα η υπερβολική τόλμη γεννιούνται ή από την μεγάλη πίστη στο Θεό ή από την σκληροκαρδία του ανθρώπου.
(ΆγιοςΙσαάκοΣύρος)
Η δειλία είναι γέννημα της κενοδοξίας και αποτέλεσμα της απιστίας. Η υπερήφανη ψυχή είναι δούλη της δειλίας και πολλές φορές όσοι υποκύπτουν σε αυτήν, χάνουν το μυαλό τους. Η δειλία καταπολεμείται: α) με το πένθος για τις αμαρτίες μας β) την προσευχή και την πίστη στο Θεό και γ) με το ταπεινό φρόνημα.
(ΆγιοςΙωάννηςτηςΚλίμακος)
Όταν όλα τα δυσάρεστα και απροσδόκητα, τα
δεχόμαστε πρόθυμα και με συντρετριμμένη καρδιά, τότε ελευθερωθήκαμε από την
δειλία. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
Αν δεν έχει κανείς πνευματική κατάσταση,
δειλιάζει, επειδή αγαπάει τον εαυτόν του. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Οι δειλοί είναι άχρηστο πράγμα. Στον πόλεμο τους δειλούς δεν τους θέλουν καθόλου• δεν τους έχουν
εμπιστοσύνη. Δεν τους παίρνουν σε επίθεση στην πρώτη γραμμή, για να μην δημιουργήσουν προβλήματα. Ένας δειλός
στρατιώτης, αν δεν ξέρει το στρατηγικό σχέδιο, μπορεί να
δημιουργήσει τέτοιο πανικό, που να διαλύσει ολόκληρη μεραρχία. Ο φόβος μεγαλώνει και την φαντασία του και μπορεί να αρχίσει να
φωνάζει «να, έρχονται, έφθασαν, σφάζουν, φύγετε! ω, που θα πάμε, τόσο στρατό έχουν οι εχθροί! Θα μας φάνε!», οπότε θα κάνει πολλή ζημιά, γιατί εύκολα επηρεάζονται
και οι άλλοι. Ένας όμως που έχει παλληκαριά, αν δει τους
εχθρούς, θα πει «μυρμήγκια είναι αυτά• δεν είναι άνθρωποι!» και τρέχουν με
θάρρος και οι άλλοι! Γι' αυτό στον στρατό λένε: καλύτερα πέντε γενναίοι να αντιμετωπίσουν μια
κατάσταση με ψυχραιμία, παρά είκοσι δειλοί. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
Με την παλληκαριά φεύγει ο φόβος! Όσο φοβάται κανείς, τόσο πιο πολύ έρχεται ο πειρασμός. Αυτός που έχει δειλία πρέπει να προσπαθήσει να την διώξει. Εγώ, όταν ήμουν μικρός, φοβόμουν να περάσω στην Κόνιτσα έξω από το κοιμητήρι. Γι' αυτό κοιμήθηκα τρία βράδυα στο κοιμητήρι και έφυγε ο φόβος. Έκανα τον σταυρό μου και έμπαινα μέσα - ούτε φακό άναβα, μην πάθει κανείς καμμιά λαχτάρα. Αν δεν αγωνιστεί κανείς να ανδρωθεί και αν δεν αποκτήσει την πραγματική αγάπη, σε μια δύσκολη περίσταση θα τον κλαίνε και οι κουκουβάγιες. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
Ο φόβος του Θεού και τον πιο δειλό τον κάνει
παλληκάρι. Όσο ενώνεται κανείς με τον Θεό, τόσο δεν
φοβάται τίποτε. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Μια φορά επέστρεφα στο Άγιον Όρος. Όταν φθάσαμε μεταξύ της Μονής Βατοπαιδίου και Παντοκράτορος, άρχισε να φυσάει βορειοανατολικός άνεμος και σηκώθηκε φουρτούνα. Ο καραβοκύρης πήγαινε το μοτέρ κόντρα στο κύμα, γιατί διαφορετικά θα βουλιάζαμε. Ένας Ιερισσιώτης φοβητσιάρης, που δεν ήξερε ούτε από καράβι, ούτε από θάλασσα -
μουλάρια είχε, - έβαλε τις φωνές: «Τί κάνεις, θα μας πνίξεις! Δεν βλέπετε; Στην Καβάλα θα μας πάει!». Τότε ξεσηκώθηκαν και άλλοι και έπεσαν πάνω στον καραβοκύρη.
«Αφήστε με, έλεγε ο καημένος, ξέρω εγώ την δουλειά μου». Ευτυχώς ένας από τους επιβάτες ήταν ναυτικός και τους καθησύχασε: «Αφήστε τον, ξέρει αυτός. Κόβει το κύμα, έτσι που πάει». Αν δεν ήταν εκείνος, θα βούλιαζε το μοτέρ, γιατί οι άλλοι δεν άφηναν τον καραβοκύρη να κάνει την δουλειά του. Βλέπεις, ένας ήταν φοβητσιάρης, δημιούργησε πανικό, ξεσηκώθηκαν όλοι μέσα στο πλοίο και θα το βούλιαζαν... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Να μην δειλιάζουμε, να μην
φοβόμαστε. Ει ο Θεός μεθ' ημών, ουδείς καθ' ημών. (Άγιος
Ιάκωβος Τσαλίκης)
Η δειλία είναι πάθος της ασθενικής ψυχής, που διακατέχεται από φόβο. Είναι μικροψυχία, ατολμία, έλλειψη πολεμικού θάρρους, αστάθεια ψυχής που την
αναταράζουν τα επερχόμενα δεινά. Κάνει δούλο τον ελεύθερο και αυτόν που έχει
δεσμεύσει τον κάνει προδότη της πατρίδας του. Είναι
λιποψυχία στην πιθανότητα κινδύνου, έλλειψη ηθικού σθένους, αδυναμία φρονήματος και ενδοτικότητα στα αισχρά έργα. (Άγιος Νεκτάριος)
Μετά τις δοκιμασίες ακολουθεί η πνευματική χαρά. Ο Κύριος παρακολουθεί όσους υπομένουν τις δοκιμασίες και τις θλίψεις για την δική Του αγάπη. Μη λιποψυχείτε λοιπόν και μην δειλιάζετε.
(ΆγιοςΝεκτάριος)
Όποιος απέκτησε καθαρή καρδιά, αυτός νίκησε τη
δειλία. Όποιος βρίσκεται ακόμη στο στάδιο της καθάρσεως, άλλοτε χτυπά τη δειλία
και άλλοτε τον χτυπά αυτή. Εκείνος που δεν αγωνίζεται καθόλου, είναι τελείως
αναίσθητος και είναι φίλος των δαιμόνων και των παθών και μαζί με την κενοδοξία
έχει και υπερηφάνεια, νομίζοντας ότι είναι κάτι ενώ δεν είναι τίποτε· ή είναι
δούλος και υποχείριος της δειλίας και εξαιτίας του νηπιώδους φρονήματός του
τρέμει και φοβάται εκεί που δεν υπάρχει φόβος, ούτε δειλία για εκείνους που
φοβούνται τον Κύριο. (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)
Δεν είναι ο δαίμονας εκείνος που προκαλεί την
δειλία στον άνθρωπο, αλλά είναι η δειλία εκείνη, που κάνει τον δαίμονα ισχυρό
και δημιουργεί τις πονηρές σκέψεις. (Ιερός Χρυσόστομος)
Κανένας δεν είναι τόσο δειλός, όσο ο
προσκολλημένος στα βιοτικά. Ο άνθρωπος αυτός ζει την τραγωδία του Κάϊν. Περπατά
καθημερινά τρέμοντας. (Ιερός Χρυσόστομος)
Κανείς δεν αρίστευσε από ολοφάνερη δειλία. (Άγιος
Γρηγόριος ο Θεολόγος)
Δεν έχεις φόβο Θεού, γι' αυτό σε
κυριεύει ο φόβος των δοκιμασιών. Δεν πενθείς για τις αμαρτίες σου, γι' αυτό είσαι λιπόψυχος. Δεν έχεις «καρδίαν
συντετριμμένην και τεταπεινωμένην» (Ψαλμ. 50,19), γι' αυτό δεν είσαι ανδρείος στους πειρασμούς. (ΆγιοςΔημήτριος του
Ροστώφ)
Χριστιανός και δειλός δεν συμβιβάζονται. (Επίσκοπος
Αυγουστίνος Καντιώτης)
Δειλοί και θρασύδειλοι άνθρωποι, θα βρεθούν εκτός
του παραδείσου. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
Ο Χριστιανός δεν πρέπει να είναι δειλός, αφού
πιστεύει ότι πάνω απ' αυτόν είναι ο Κύριος, ο οποίος τον φωτίζει, τον ενισχύει
και τον καθοδηγεί στο πρέπον. (Γέροντας
Αθανάσιος Χαμακιώτης)
Με την ολιγοψυχία μας, εμποδίζουμε τη Χάρη του
Θεού να μας βοηθήσει. (π. Ιωάννης της Λαύρας των Σπηλαίων)
Ένας Χριστιανός δεν πρέπει να είναι δειλός. Αν
κάποιος είναι δειλός, αυτός δεν είναι Χριστιανός. (Βιργκίλ Γκεωργκίου)
Η μητέρα του δειλού δεν κλαίει, αλλά ούτε και χαίρεται.
(Αίσωπος)
Η τεμπελιά αυξάνει τη δειλία. (Ιπποκράτης)
Ο δειλός γίνεται προδότης.
(Σωκράτης)
Όσοι στον πόλεμο επιδιώκουν με κάθε τρόπο να
σώσουν τη ζωή τους, αυτοί συνήθως πεθαίνουν άνανδρα και άδοξα. (Ξενοφών)
Οι δειλοί πεθαίνουν πολλές φορές πριν το θάνατό τους. (Σαίξπηρ)
Ο δειλός αποκαλεί τον εαυτόν του προσεκτικό, όπως
ο φιλάργυρος ονομάζει τον εαυτόν του οικονόμο. (Πόπλιος Σύρος)
Ο δειλός πάντα ψάχνει να βρει τρόπους, για να
ξεφύγει από το χρέος του. (Σενέκας)
''Αδύνατον'' είναι η λέξη, η οποία συναντάται στο
λεξικό των δειλών. (Ναπολέων)
Ο φόβος έχει κάποια χρησιμότητα, η δειλία όμως δεν έχει καμμία.
(Γκάντι)
Όταν υπάρχει ανάγκη να αποφασίσεις, το καλύτερο πράγμα είναι να πράξεις το σωστό. Το δεύτερο
καλύτερο πράγμα είναι να πράξεις λάθος. Το χειρότερο όλων είναι,
να μην κάνεις τίποτα. (Ρούζβελτ)
Όποιος νίκησε την δειλία, είναι φανερό οτι
ανέθεσε στο Θεό τη ζωή, και την ψυχή του.
Δειλός είναι εκείνος, που στις δύσκολες καταστάσεις σκέφτεται με τα πόδια!
Ο δειλός τους 5 μήνες θλίβεται και τους 7
φοβάται...
Οι πιο δειλοί διατρέχουν τους μεγαλύτερους
κινδύνους.
Παλικάρι της φακής.
Του δειλού η μάνα ποτέ δεν κλαίει.
Πόδια και φωνές έχει ο δειλός.
Τα πόδια του δειλού, ούτε άλογο τα φτάνει.
Πιο πολύ να φοβάσαι τον δειλό, παρά το παλικάρι.
Έχει καρδιά λαγού.
Έγινε Λούης!
Έγινε καπνός!
Όπου φύγει, φύγει...
Φοβάται και τον ίσκιο του.
Εκείνος που φοβάται να κάνει το πάρα πολύ,
πάντοτε κάνει το πάρα πολύ λίγο. (Αγγλική παροιμία)
Το να το βάζεις στα πόδια σε κάνει ένοχο. (Πολωνικήπαροιμία)
Στο στρατό του μεγάλου Αλεξάνδρου, βρισκόταν
κάποιος με το όνομα Αλέξανδρος, που ήταν γνωστός για την δειλία του και την
ανικανότητά του. Το έμαθε αυτό ο Μέγας Αλέξανδρος και έδωσε διαταγή να του
παρουσιάσουν αμέσως, τον ανάξιο αυτό στρατιώτη. Μόλις παρουσιάστηκε, του λέει
αυστηρά ο Μέγας Αλέξανδρος: ''Πρόσεξε καλά ή πρέπει να αλλάξεις όνομα ή
διαγωγή''. Το ίδιο μπορούμε να πούμε και για κάθε Χριστιανό Ορθόδοξο. Αν
θέλουμε να λεγόμαστε Ορθόδοξοι, δεν πρέπει να είμαστε δειλοί, αλλά να
ομολογούμε την πίστη μας με θάρρος, με λόγια και με πράξεις...
Ο περίφημος Ουκρανός πιανίστας Βλαδίμηρος
Χόροβιτς (1903-1989), ήταν πολύ δειλός. Μια βραδυά, ακριβώς πριν βγει στη σκηνή, λέει
τρέμοντας στον ιμπρεσσάριό του: ''Είμαι άσχημα απόψε, δεν μπορώ να παίξω''. ''Εφόσον δεν μπορείτε, υπομονή, λέει θυμωμένος ο ιμπρεσσάριος. Αλλά προς
Θεού, πηγαίνετε να το πείτε μόνος σας στο κοινό''. Και τον
σπρώχνει στη σκηνή. Τρομαγμένος μπροστά στις εκατοντάδες των θεατών, που τον
χειροκροτούσαν κιόλας, τρόμαξε περισσότερο με την ιδέα, ότι έπρεπε να
μιλήσει σε τόσο κόσμο και με ανακούφιση τρέχει προς το πιάνο και αρχίζει να
παίζει καλύτερα, από κάθε άλλη φορά. Όλοι μπορούν, αλλά θα πρέπει να το τολμήσουν...
Κάποτε έφεραν μπροστά στον ονομαστό χαλίφη Αζίζ,
δύο ανθρώπους, για να τους δικάσει. Ο ένας είχε σκοτώσει για ασήμαντη αφορμή
κάποιον γέροντα. Ο άλλος, είχε παραστεί στη σκηνή του φόνου, χωρίς να
υπερασπιστεί τον γέροντα. Ο χαλίφης διέταξε να απαγχονίσουν τον φονιά. Τον
άλλον όμως, τον καταδίκασε επίσης σε θάνατο, αλλά όρισε να εκτελεστεί με
μαρτυρικό τρόπο. Δικαιολόγησε την απόφασή του, λέγοντας: Η δειλία και η
απραξία μπροστά στο έγκλημα, είναι χειρότερη και από τον φόνο.
