Περί μερίμνης

  • Μημεριμνάτετηψυχήυμώντίφάγητεκαιτίπίητε, μηδέτωσώματιυμώντιενδύσησθε·ουχίηψυχήπλείονέστιτηςτροφήςκαιτοσώματουενδύματος; Τιςδεεξυμώνμεριμνώνδύναταιπροσθείναιεπίτηνηλικίαναυτούπήχυνένα; [Μην φροντίζετε με στενοχώρια και αγωνία για την ζωή σας, δηλαδή για το τι θα φάγετε και το τι θα πιείτε, ούτε και για το σώμα σας, με τι θα ενδυθείτε. Δεν αξίζει η ζωή περισσότερο από την τροφή και το σώμα από το ένδυμα; (Ο Θεός, που σας έδωσε το πολυτιμότερο, δεν θα σας δώσει και το κατώτερο;). Ποιός από εσάς, όσες πολλές και μεγάλες φροντίδες και αν καταβάλλει, μπορεί να προσθέσει στο ανάστημά του ένα πήχυν; (Ο Θεός μεριμνά για εμάς, χωρίς να το καταλαβαίνουμε).] (ΚατάΜατθαίον 6,25 και 6,27)
  • Εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι ου σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας και ο πατήρ υμών ο ουράνιος τρέφει αυτά· ουχ υμείς μάλλον διαφέρετε αυτών; Μηουνμεριμνήσητελέγοντες, τιφάγωμενήτιπίωμενήτιπεριβαλώμεθα; Πάνταγαρταύταταέθνηεπιζητεί·οίδεγαροπατήρυμώνοουράνιοςότιχρήζετετούτωναπάντων. ΖητείτεδεπρώτοντηνβασιλείαντουΘεούκαιτηνδικαιοσύνηναυτού, καιταύταπάνταπροστεθήσεταιυμίν. Μηουνμεριμνήσητεειςτηναύριον·ηγαραύριονμεριμνήσειταεαυτής·αρκετόντηημέραηκακίααυτής. [Παρατηρείστε τα πτηνά του ουρανού και δείτε, ότι αυτά ούτε σπέρνουν, ούτε θερίζουν, ούτε συγκεντρώνουν τροφές στις αποθήκες. Και όμως ο Πατήρ σας ο ουράνιος τα τρέφει. Εσείς δεν έχετε ασυγκρίτως μεγαλύτέρη αξία από αυτά; Λοιπόν μην κυριευτείτε ποτέ από την ανήσυχη μέριμνα και μη λέτε συνεχώς, τί θα φάμε ή τί θα πιούμε ή τί θα ενδυθούμε; Διότι οι ειδωλολάτρες (που δεν γνωρίζουν τα αιώνια αγαθά και την στοργικήν πρόνοια του Θεού), επιζητούν αποκλεστικά και μόνο αυτά τα φθαρτά αγαθά. Εσείς όμως μην κυριεύεστε από τέτοιες μέριμνες, διότι ο Πατήρ σας ο ουράνιος γνωρίζει ότι έχετε ανάγκη από όλα αυτά, και σαν Πανάγαθος, που είναι, θα σας τα δώσει. Ζητείτε δε κατά πρώτο και κύριο λόγο την Βασιλείαν του Θεού και την αρετή που θέλει από εσάς ο Θεός και όλα αυτά τα επίγεια αγαθά θα σας δοθούν μαζί με τα ανεκτίμητα αγαθά της Βασιλείας των Ουρανών. Λοιπόν μη καταληφτείτε ποτέ από την ανήσυχη μέριμνα για τις ανάγκες της αυριανής ημέρας. Διότι η αύριον θα φροντίσει για όσα θα χρειαστείτε κατ' αυτήν. Σε κάθε ημέρα αρκούν οι δικές της ασχολίες και τα δικά της βάσανα.] (ΚατάΜατθαίον 6,26 και 6,31-34)
  • ΖητείτεδεπρώτοντηνβασιλείαντουΘεούκαιτηνδικαιοσύνηναυτού, καιταύταπάνταπροστεθήσεταιυμίν. [Ζητείτε κατά πρώτο και κύριο λόγο την Βασιλεία του Θεού και την αρετήν που θέλει από εσάς ο Θεός και όλα αυτά τα επίγεια αγαθά θα σας δοθούν, μαζή με τα ανεκτίμητα αγαθά της Βασιλείας των Ουρανών.] (ΚατάΜατθαίον 6,33)
  • Πάσαν την μέριμναν υμών επιρρίψαντες επ' αυτόν, ότι αυτώ μέλει περί υμών. [Όλες σας τις φροντίδες να τις εμπιστεύεστε σ' Αυτόν, διότι Αυτός ενδιαφέρεται για σας. (Α' Πέτρου 5,7)
  • Μηδένμεριμνάτε, αλλ'ενπαντίτηπροσευχήκαιτηδεήσειμετάευχαριστίαςτααιτήματαυμώνγνωριζέσθωπροςτονΘεόν. [Μην αφήνετε καθόλου τον εαυτόν σας να καταληφθεί από αγωνιώδεις μερίμνες και φροντίδες, αλλά για κάθετι που σας χρειάζεται ή για κάθε δυσκολία, που παρουσιάζεται εμπρός σας, κάνετε γνωστά τα αιτήματά σας στον Θεόν δια της προσευχής και της δεήσεως, οι οποίες πρέπει να συνοδεύονται πάντοτε με έκφραση ευγνωμοσύνης και ευχαριστίας για τα υλικά και τα πνευματικά αγαθά, που μας δίδει ο Θεός.] (Προς Φιλιππησίους 4,6)
  • Για να σου πάνε όλα καλά και να απαλλαγείς από κάθε φροντίδα, φρόντισε για τα πνευματικά και περιφρόνησε τα βιοτικά και έτσι και τη γή θα επιτύχεις μαζί με τον ουρανό και τα μέλλοντα αγαθά θα κερδίσεις... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Μην λοιπόν φροντίσεις με αγωνία για τα δικά σου θέματα, αλλά άφησέ τα στο Θεό. Γιατί, αν φροντίσεις εσύ, φροντίζεις σαν άνθρωπος. Αν όμως προνοήσει ο Θεός, προνοεί σαν Θεός. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Να μεριμνείς για τον Θεό και ο Θεός θα μεριμνήσει για σένα. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Τίποτα δεν κάνει την ψυχή να υποφέρει τόσο, όσο η αγωνιώδης μέριμνα και φροντίδα. Γιατί λοιπόν, προτιμούμε τον κοπιώδη βίο, τη στιγμή που ο Χριστός μας καλεί στον αμέριμνο; Για πες μου, ποιό πράγματι είναι το όφελος από την μεγάλη περιουσία; Ή δεν γνωρίζετε, ότι η μεγάλη αύξηση των χρημάτων, δεν μας προσφέρει τίποτα άλλο, παρά προσθήκη φροντίδων, μέριμνες, απασχόληση και αγρυπνία; (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Δεν λέει ο Κύριος, να μην μεριμνάμε, ούτε να μην εργαζόμαστε, αλλά να μην προσκολλώμαστε στα βιοτικά πράγματα. Εκείνο που είπε στην Μάρθα, δεν ωθούσε σε αργία, αλλά ήθελε να την προσηλώσει στην ακρόαση του λόγου. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ενώ οφείλεις να δαπανάς όλη την φροντίδα και την μέριμνα, υπέρ εκείνων των απερίγραπτων (ουρανίων) αγαθών, ντροπιάζεις πάρα πολύ τον εαυτόν σου, ξοδεύοντας αυτήν στην επιθυμία των εφήμερων πραγμάτων. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Οι γεωπόνοι ούτε στα αμπέλια επιτρέπουν να έχουν περισσότερο από το κανονικό φύλλωμα, αλλά εμποδίζουν τη μεγάλη ανάπτυξή τους προς τα πάνω, επαναφέροντας με το δρεπάνι όλη τη δύναμή τους στη ρίζα, ώστε να μην ξοδευτεί όλη η δύναμη στα φύλλα και παράγει έτσι καρπό εξασθενημένο. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στους ανθρώπους. Γιατί όταν η φροντίδα καταναλώνεται στα περιττά, η ψυχή γίνεται πιο αδιάφορη στο να παράγει καρπό ευσεβείας ώριμο και τέλειο. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Πονώ και υποφέρω πολύ, ακούγοντας ότι είσαι ακόμα μπλεγμένος με μύρια πράγματα και σηκώνεις μυριάδες φορτία βιοτικών φροντίδων. Σε συμβουλεύω, να κόψεις τα σχοινιά, να διασπάσεις τις πλεκτάνες, να σπάσεις τις χειροπέδες των βιοτικών και να βαδίζεις με πολλή ευκολία και ελευθερία. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Εάν φορτώσεις όλες τις μέριμνές σου στο Θεό, που φυσικά φροντίζει και για σένα, τότε θα δεις τα θαυμάσια του Θεού...! (ΆγιοςΙσαάκοΣύρος)
  • Όποιος ασχολείται με πολλά πράγματα, δεν μπορεί να γίνει πράος και ήρεμος, δεν μπορεί να ξεφύγει, από τη σύγχυση των λογισμών. Διότι τα πολλά πράγματα φέρνουν πολλές φροντίδες και ποικίλους και σύνθετους λογισμούς, που τον απομακρύνουν από την απλότητα. Εάν λοιπόν μεριμνά και τυρβάζει σε πολλά θα παύσει να είναι υπεράνω των κοσμικών φροντίδων θα γίνουν πολλές οι ανάγκες του και θα χάσει την ειρήνη μέσα του και στην προσευχή σου θα δοκιμάσεις ρεμβασμό. (ΆγιοςΙσαάκοΣύρος)
  • Ψυχή που είναι δεμένη με πολλά πράγματα, δεν μπορεί να μείνει σταθερή στα Θεϊκά διδάγματα. (ΆγιοςΙσαάκοΣύρος)
  • Είπε ο Κύριος: «εάν επιδείξετε όλη τη μέριμνά σας για την βασιλεία των ουρανών, δεν θα σας στερήσω τα απαιτούμενα για την ανάγκη της ορατής φύσεως, αλλά θα σας έλθουν όλα μαζί με τα άλλα. Δεν θα σας αφήσω να μεριμνάτε γι' αυτά». Ο Κύριος φροντίζει για τα άψυχα πτηνά που έχουν δημιουργηθεί για μας και θα αμελήσει για εμάς; Καθόλου. Στον μεριμνώντα για τα πνευματικά πράγματα, ή έστω για ένα από αυτά, τα σωματικά του προσφέρονται στην ώρα τους και κατά τις ανάγκες του χωρίς να καταβάλλει ο ίδιος καμμιά φροντίδα. Εκείνος που φροντίζει για τα σωματικά πέρα από το αναγκαίο, εκπίπτει του Θεού, έστω και ακουσίως. Εάν όμως εμείς προθυμοποιηθούμε να μεριμνήσουμε για τα πράγματα που αναφέρονται στο όνομα του Κυρίου, αυτός μεριμνά και για τα δύο, κατά το μέτρο της προσπάθειάς μας. (ΆγιοςΙσαάκοΣύρος)
  • Εκείνη η ψυχή που δεν έχει απαλλαχθεί από τις κοσμικές φροντίδες, ούτε το Θεό μπορεί να αγαπήσει πραγματικά, ούτε τον διάβολο να μισήσει όσο του αξίζει, γιατί έχει πάνω της την μέριμνα του βίου, που την κατασκεπάζει με το βάρος της. Γι' αυτό ο νους δεν μπορεί να δικάσει με την κρίση του όσα οδηγούν στην αγάπη του Θεού ή στο μίσος του διαβόλου, ώστε να αποφασίσει χωρίς να πλανηθεί. (ΆγιοςΔιάδοχοςΦωτικής)
  • Όσο λιγότερες μέριμνες έχει ο άνθρωπος, τόσο ευτυχέστερος είναι. Αν δεν απομακρυνθεί ο άνθρωπος από τις μέριμνες της ζωής, δεν μπορεί να ζήσει ορθά και θεάρεστα. (ΜέγαςΑντώνιος)
  • Εκείνος που έχει τον λογισμό του να μεριμνά για τα πράγματα του βίου, δεν είναι ελεύθερος. Γιατί κυριεύεται από την μέριμνα γι' αυτά και υποδουλώνεται σ' αυτήν, είτε για τον εαυτό του μεριμνά, είτε για τους άλλους. Ο ελεύθερος από αυτή την μέριμνα, δεν θα μεριμνήσει για βιοτικά, είτε για τον εαυτό του πρόκειται, είτε για τους άλλους. Ούτε όμως και θα μείνει αργός, ούτε θα καταφρονήσει κάτι, ακόμη και από τα πιο ευτελή και πολύ μικρά. Πράττοντας θεάρεστα όλα, θα είναι αμέριμνος σε όλα και σε όλο το βίο του. (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)
  • Όπως όταν ρίξει κανείς χώμα πάνω στη φλόγα αναμμένου καμινιού, τη σβήνει, έτσι και οι βιοτικές μέριμνες και κάθε είδους εμπαθής προσκόλληση, έστω και σ' ένα ευτελές και παραμικρό πράγμα, εξαφανίζει τη (Θεϊκή) φλόγα που άναψε από την αρχή στην καρδιά. (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)
  • Αν δεν απαλλαγεί ο νους από την μέριμνα όλων των αισθητών, δεν μπορεί να αποκτήσει την τάση προς τα πάνω και να γνωρίσει την αξία του. (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)
  • Πρώτη αρετή είναι η αμεριμνησία, δηλαδή θάνατος σε σχέση με κάθε άνθρωπο και κάθε πράγμα. Αυτή γεννά την επιθυμία του Θεού. Και αυτή πάλι γεννά τη φυσική οργή, η οποία αντιστέκεται σε κάθε πειρασμό του διαβόλου. Τότε ο φόβος του Θεού βρίσκει κατοικία στον άνθρωπο και διαμέσου του φόβου φανερώνεται η αγάπη. (Άγιος Ησαϊας ο Αναχωρητής)
  • Ο Κύριος μας παραγγέλνει: «Μην φροντίζετε για το αύριο». Γιατί εκείνος που δεν έχει απαλλαγεί από την μέριμνα της ύλης, πώς θα απαλλαγεί από τους πονηρούς λογισμούς; Και εκείνος που είναι περικυκλωμένος από λογισμούς, πώς θα δει την αμαρτία, που σκεπάζουν οι λογισμοί; Η αμαρτία είναι σκοτάδι και ομίχλη της ψυχής, που προήλθε από πονηρές σκέψεις και πράξεις. Ο διάβολος πειράζει με προσβολές πονηρών λογισμών, χωρίς να εκβιάζει, απλώς υποδεικνύοντας και ο άνθρωπος με φιληδονία και κενοδοξία ευχαρίστως ανταποκρίνεται. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
  • Διώξε μακριά σου κάθε φροντίδα και λογισμό, απογυμνώσου από κάθε μέριμνα και από κάθε αγάπη για τα πρόσκαιρα πράγματα, για να σε ντύσει ο Θεός μόνος Του και να σου χαρίσει, εκείνο που δεν μπορείς να φανταστείς. Λησμόνησε όσο μπορείς τον εαυτόν σου και ας ζει στην ψυχή σου, μόνο η αγάπη του Θεού. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
  • Η ακλόνητη πίστη θα περιορίσει τις μέριμνες, ενώ με την μνήμη του θανάτου κατορθώνεται ακόμη και η απάρνηση του σώματος. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
  • Όποιος επιθυμεί να παρουσιάζει καθαρό τον νου του ενώπιον του Θεού και συγχρόνως ταράζεται από διάφορες φροντίδες, ομοιάζει με εκείνον πού έχει σφιχτά δεμένα τα πόδια του και προσπαθεί να βαδίζει γοργά. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
  • Λόγω της φροντίδας σου για τα παρόντα, περιφρονείς τα ελπιζόμενα αγαθά. Αυτοί που είναι σφιχτά δεμένοι στις μέριμνες της ζωής, είναι σαν πολύσαρκα πτηνά, που μάταια φέρουν τις φτερούγες τους, αφού σύρονται πάντα προς τα κάτω, μαζί με τα βοσκήματα. (Μέγας Βασίλειος)
  • Ο νους του ανθρώπου, όταν περιστρέφεται συνεχώς γύρω από τις κοσμικές μέριμνες, είναι ανίκανος να διακρίνει καθαρά την αλήθεια. (Μέγας Βασίλειος)
  • Ο Κύριος μας έδειξε, ότι απαγορεύεται να μεριμνάμε και να εργαζόμαστε για τον εαυτόν μας. Κατά εντολή του Κυρίου, πρέπει να μεριμνάμε, για να καλύψουμε τις ανάγκες του πλησίον μας, με μεγάλο ζήλο. Διότι το να μεριμνάς για τον εαυτόν σου, είναι έγκλημα φιλαυτίας, ενώ το να μεριμνάς και να εργάζεσαι για την εντολή του Κυρίου, είναι εγκώμιο φιλοχρίστου και φιλαδέλφου διαθέσεως. (Μέγας Βασίλειος)
  • Μερικοί άνθρωποι έχουν εσφαλμένη ιδέα νομίζοντας, ότι μπορούν να έχουν όλη την μέριμνα του νου τους στα κοσμικά και υλικά και συγχρόνως να περιμένουν από τον Θεό, να τους φροντίσει. Αυτοί δεν κάνουν καλά... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Άμα ο νους του ανθρώπου σκορπίσει στις πολλές μέριμνες, τί πνευματικά θα κάνει μετά; Πώς να θυμηθεί τον Χριστό;... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Ένα παιδάκι, όταν παίζει και είναι αφοσιωμένο στα παιχνίδια του, ούτε καν καταλαβαίνει, όταν ο πατέρας του είναι δίπλα και το χαϊδεύει. Λίγο αν διακόψει τα παιχνίδια του, τότε θα το καταλάβει. Έτσι και όταν έχουμε μέριμνα, δεν μπορούμε να καταλάβουμε την αγάπη του Θεού. Ο Θεός δίνει και δεν το αισθανόμαστε. Πρόσεξε, να μην σπαταλάς τις πολύτιμες δυνάμεις σου σε περιττές μέριμνες και μάταια πράγματα, που θα γίνουν όλα σκόνη μια μέρα. Τότε και σωματικά κουράζεσαι και τον νου σου σκορπάς άσκοπα και μετά δίνεις την κούρασή σου με τα χασμουρητά στον Θεό την ώρα της προσευχής, σαν την θυσία που έκανε ο Κάϊν. Επόμενο είναι τότε και η εσωτερική σου κατάσταση να είναι κατάσταση ''Κάϊν'', με άγχος και αναστεναγμούς που θα τα προκαλεί το ταγκαλάκι, που θα είναι δίπλα σου. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Να μην σπαταλάμε άσκοπα τον καρπό, την ψίχα, των δυνάμεών μας και δίνουμε τα τσόφλια για τον Θεό. Η μέριμνα τραβάει όλο το μεδούλι της καρδιάς και δεν αφήνει τίποτε για τον Χριστό. Αν δεις ότι ο νους σου συνέχεια φεύγει και πάει σε δουλειές κ.λπ. πρέπει να καταλάβεις, ότι δεν πας καλά και να ανησυχήσης, γιατί έχεις απομακρυνθεί από τον Θεό. Να καταλάβεις, ότι είσαι πιο κοντά στα πράγματα παρά στον Θεό, στην κτίση και όχι στον Κτίστη. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Έλεγε χαρακτηριστικά ο Παπα-Τύχων ο Αγιορείτης: ''Ο Φαραώ έδινε πολλή δουλειά και πολύ φαγητό στους Ισραηλίτες, για να ξεχάσουν τον Θεό''. Στην εποχή μας ο διάβολος απορρόφησε τους ανθρώπους στην ύλη, στον περισπασμό, δουλειά πολλή, φαϊ πολύ, για να ξεχνούν τον Θεό και έτσι να μην μπορούν - ή μάλλον να μην θέλουν - να αξιοποιήσουν την ελευθερία που τους δίνεται για τον αγιασμό της ψυχής. Ευτυχώς όμως, χωρίς να το θέλει ο διάβολος, βγαίνει και κάτι καλό, δεν ευκαιρούν οι άνθρωποι να αμαρτήσουν όσο θέλουν... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Όπως κάποιος που βαδίζει μέσα σε πολύ στενό και απόκρημνο δρόμο, σηκώνοντας κάποιο φορτίο, δεν μπορεί να τον διαβεί, διότι εμποδίζεται από τη στενωσιά, έτσι ακριβώς και αυτός που φορτώθηκε με τα κοσμικά πράγματα (και τις μέριμνες), δυσκολεύεται να φθάσει στη Βασιλεία των Ουρανών. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
  • Μία και μόνο φροντίδα να έχετε: το πως να σωθείτε... (Όσιος Άνθιμος της Χίου)
  • Μήπως είμαστε εμείς που κατορθώνουμε και οικονομούμε τα αναγκαία για τη ζωή μας; Ο Θεός φροντίζει τη ζωή μας. Η προσπάθεια του ανθρώπου, αν δεν βοηθήσει ο Θεός, είναι καταδικασμένη να αστοχεί, ενώ η Θεία Οικονομία και χωρίς τη συνεργασία του ανθρώπου παρέχει τέλεια αγαθά. Δεν έζησαν 40 χρόνια στην έρημο οι Ισραηλίτες χωρίς να έχουν τίποτα απ' αυτά που δίνει η γεωργία; Και δεν τους έλειψε καθόλου η τροφή, αλλά η θάλασσα έβγαζε τροφή παράδοξη, τα ορτύκια και ο ουρανός έβρεχε το Μάννα, βροχή ασυνήθιστη και παράξενη. Και η πέτρα που είναι κατάξερη, ράγισε και έδινε άφθονο νερό. Όσο για τα ρούχα και τα παπούτσια, άντεξαν όλο τον χρόνο γιατί δεν πάλιωναν. Και ποιά γεωργία έδινε τροφή στον Ηλία τον καιρό που ήταν στο χείμαρρο; Τα κοράκια δεν του έφερναν τροφή; Γιατί λοιπόν γκρεμίζουμε στη γη την ουράνια πολιτεία και βουλιάζουμε στις υλικές ανησυχίες; Και ντυνόμαστε με κοπριές εμείς που φορούσαμε κάποτε πορφύρα; (Άγιος Νείλος ο Ασκητής)
  • Οι δαίμονες αγωνίζονται να μας φορτώσουν με μέριμνες, για να απομακρύνουν τον νου μας από την μνήμη του Θεού και από την αγάπη σε Εκείνον. Όπως το νερό σβήνει τη φωτιά, έτσι και οι επίγειες μέριμνες σβήνουν την αγάπη στο Θεό. Γι' αυτό ας είμαστε σταθερά προσηλωμένοι και αμετάπτωτα θερμοί στην αγάπη μας προς τον Κύριο και Εκείνος θα μεριμνήσει για τις ανάγκες μας. (Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
  • Κάθε σκέψη και φροντίδα που είναι άκαιρες και αποσπούν το νου μας από την προσευχή, προέρχονται από τους δαίμονες. (Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
  • Η αμεριμνησία είναι αυτή που χαρίζει τα δάκρυα στην προσευχή. Αν απομακρυνθούμε από τον περισπασμό και την ταραχή του κόσμου, τότε με την προσοχή και την φυλακή της καρδιάς, η προσευχή γίνεται ευφροσύνη. Τότε δάκρυα ξεχύνονται από τα μάτια του ανθρώπου, που δεν αναβλύζουν πια με τη βία, αλλά με αυθόρμητη χαρά. (Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
  • Ο πιο μεγάλος κίνδυνος από τις αδιάκοπες μέριμνες είναι η λήθη του Θεού και η υποβάθμιση της πνευματικής ζωής. (ΆγιοςΘεοφάνης ο Έγκλειστος)
  • Το εφάμαρτο στοιχείο της πολυμεριμνίας είναι, ότι επιδιώκει εγωιστικά την αυτάρκεια. Όλα θέλει να τα κάνει μόνη της, όλα θέλει να τα κατορθώσει χωρίς το Θεό. Στηρίζοντας κάθε ελπίδα στον εαυτό της, στις ικανότητές της και στα όποια υλικά μέσα διαθέτει, αγνοεί ή και περιφρονεί τη Θεία Πρόνοια. (ΆγιοςΘεοφάνης ο Έγκλειστος)
  • Το να μην μεριμνά ο άνθρωπος για τον εαυτόν του, για χάρη της αγάπης του Θεού και των αγαθών έργων, πιστεύοντας ότι ο Θεός θα τον φροντίσει, σημαίνει ότι έχει ελπίδα αληθινή. (Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ)
  • Η περιττή μέριμνα για τα βιοτικά πράγματα είναι γνώρισμα ανθρώπου απίστου και μικρόψυχου. Και είναι συμφορά εάν εμείς φροντίζοντας οι ίδιοι για τον εαυτόν μας, δεν στηριζόμαστε στον Θεό, που προνοεί για μας!... (Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ)
  • Η υπερβολική μέριμνα για τα βιοτικά πράγματα, είναι χαρακτηριστικό απίστου και ολιγοψύχου ανθρώπου. Αλίμονό μας, αν φροντίζουμε οι ίδιοι για τον εαυτό μας και δεν στηρίζουμε την ελπίδα μας στον Θεό που μεριμνά για μας. Αν τα αγαθά που απολαμβάνουμε στην παρούσα ζωή, δεν τα αποδίδουμε σε Αυτόν, πως μπορούμε να προσδοκάμε απ' Αυτόν τα αγαθά που μας έχει υποσχεθεί για την άλλη ζωή; Να μην είμαστε τόσο ολιγόπιστοι, αλλά ας εφαρμόζουμε την εντολή του Σωτήρος: «Ζητείτε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν» (Ματθ. 6,33) (Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ)
  • Ο άνθρωπος που ζει μέσα στον περισπασμό και στην μέριμνα, μοιάζει με σπίτι δίχως πόρτες και κλειδαριές. Κανένας θησαυρός δεν μπορεί να φυλαχθεί σε τέτοιο σπίτι, που είναι ανοιχτό για τους κλέφτες και τους ληστές. Η ζωή του περισπασμού, ζωή γεμάτη με βιοτικές μέριμνες, βαραίνει την ψυχή εξίσου με την κραιπάλη και την μέθη, κάνοντάς την δυσκίνητη σε κάθε πνευματικό έργο, ανίκανη να προσέχει και να αγρυπνεί! Η ψυχή αυτή είναι κολλημένη στη γη, είναι απορροφημένη από τα πρόσκαιρα και τα μάταια. Για τη διακονία του Θεού ελάχιστα ενδιαφέρεται, ή μάλλον δεν ενδιαφέρεται καθόλου. Σκληρή βρίσκει και μόνο τη σκέψη κάποιας πνευματικής εργασίας, σκληρή και ασήκωτη και ζοφερή. Ο περισπασμός αδρανοποιεί και αποκοιμίζει τις ψυχικές αισθήσεις, ενώ τρέφεται με την αδιάλειπτη λειτουργία των σωματικών αισθήσεων. Μάταια οι άνθρωποι, που ζουν μέσα στον περισπασμό, θεωρούν τη ζωή τους φυσιολογική, υγιή, απαλλαγμένη από ενοχές! Τόσο έχει πωρωθεί η ψυχή τους που μολονότι άρρωστοι δεν το αντιλαμβάνονται. (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ)
  • Όποιος έχει παραδοθεί στον περισπασμό, είναι συνήθως ασταθής. Τα αισθήματα της καρδιάς του δεν έχουν βάθος και δύναμη, γι' αυτό είναι ρευστά και εφήμερα. Όπως η πεταλούδα πετάει από λουλούδι σε λουλούδι, έτσι και αυτός που έχει παραδοθεί στον περισπασμό, τρέχει από τη μια σωματική απόλαυση στην άλλη και από τη μια μάταιη φροντίδα στην άλλη. Ο περισπασμός δεν γνωρίζει την αγάπη προς τον πλησίον. Αδιάφορα κοιτάζει την δυστυχία των ανθρώπων και εύκολα τους φορτώνει με δυσβάσταχτα φορτία. Όποιος έχει παραδοθεί στον περισπασμό, συνταράζεται από τις θλίψεις, ακριβώς επειδή δεν τις περιμένει· μόνο χαρές προσδοκά. Κάθε θλίψη, ακόμα και την πιό βαριά, όταν αυτή δεν έχει μεγάλη διάρκεια, γρήγορα την ξεχνά μέσα στον θόρυβο των διασκεδάσεων και των μερίμνων του. Η παρατεταμένη θλίψη, όμως, τον τσακίζει. Ο ίδιος ο περισπασμός τιμωρεί τον πολυμέριμνο άνθρωπο που του παραδίνεται, καθώς αυτός, με τον καιρό, όλα τα βρίσκει βαρετά και βουλιάζει σε μια ατέλειωτη, μια εξουθενωτική πλήξη. Ο περισπασμός, είναι πραγματικά ολέθριος για το έργο της σωτηρίας. (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ)
  • Η αμαρτία και εκείνος που την σπέρνει, ο διάβολος, τρυπώνουν στο νου και στην καρδιά μας ανεπαίσθητα Γι' αυτό πρέπει να βρισκόμαστε διαρκώς σε επιφυλακή, ώστε, μόλις μας πλησιάσουν αυτοί οι αόρατοι εχθροί μας, να τους απομακρύνουμε με την προσευχή. Αλλά πώς είναι δυνατό να βρίσκεται κανείς σε πνευματική επιφυλακή, όταν είναι παραδομένος στον περισπασμό; (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ)
  • Μην έχεις προσκόλληση στα φαγητά ή τα ποτά, στα ρούχα, στα πολυτελή και ευρύχωρα σπίτια, στην πλούσια επίπλωση, αλλ' ούτε ακόμα και στην υγεία σου. Να μη λυπάσαι ούτε τη ζωή σου την ίδια. Η προσκόλληση στην πρόσκαιρη ζωή και η υπερβολική φροντίδα για την υγεία, παρασύρουν τον άνθρωπο σε πολλές παρεκκλίσεις από τις εντολές του Θεού. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
  • Με τη μέριμνα και τις σκέψεις, περισσότερο καταστρέφεσαι, παρά διορθώνεις τον εαυτό σου. (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
  • Η μέριμνα είναι μια πνευματική φυματίωση, που σιγά-σιγά, σαν μικρόβιο φυματιώσεως, συνεχώς δηλητηριάζει τη ζωή του ανθρώπου, της ψυχής και του σώματος και σταδιακά φέρνει τον θάνατο. Έτσι και η μέριμνα του βίου, σαν ένα άλλο μικρόβιο, φθείρει τον άνθρωπο, την ψυχή του και τον πεθαίνει ψυχικά. (ΓέρονταςΕφραίμτης Αριζόνας)
  • Για τις βιοτικές ανάγκες μην μεριμνάς πολύ και μην φοβάσαι, ο Κύριος δεν θα σε αφήσει. Επειδή σήμερα ή αύριο αναχωρούμε για τον ουρανό, όσο είναι δυνατόν φρόντισε περισσότερο πως θα παραστείς ενώπιον του Κυρίου, για να μην στερηθείς του ελέους Του. Να εγώ, κάποιο χρονικό διάστημα υπέφερα πολύ. Δεν είχα ψωμί και όλα τα υπόλοιπα αναγκαία, αλλά ο Κύριος δεν με εγκατέλειψε. Έστελνε με κάποιον από τους αδερφούς λίγα χόρτα ή ψωμί και έτσι με κρατούσε στη ζωή. (Γέροντας Γεδεών ο Αγιορείτης)
  • Η μέριμνα είναι γι' αυτούς που δεν έχουν πίστη. (Γερόντισσα Γαβριηλία Παπαγιάννη)
  • Στο βαθμό που ξεφορτωνόμαστε τις επίγειες μέριμνές μας, ο Κύριος μας επιτρέπει να νοιώσουμε ότι είναι μαζί μας. Ο Κύριος είναι ειρήνη, χαρά. Είναι πατέρας, μητέρα και φίλος μας. Όταν είμαστε κοντά Του, έχουμε τα πάντα! Είναι ο Ένας, που ικανοποιεί τις ανάγκες της ψυχής μας. (Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας)
  • Ο Κύριος πήρε πάνω του όλες μας τις οδύνες και τις μέριμνες και είπε ότι θα μας παράσχει καθετί που χρειαζόμαστε. Και παρόλα αυτά εμείς κρατιόμαστε τόσο σφιχτά από τις μέριμνές μας, που δεν αφήνουμε το νου και την καρδιά μας, τις οικογένειες και καθένα τριγύρω μας, να βρει ανάπαυση. (ΓέρονταςΘαδδαίοςτηςΒιτόβνιτσας)
  • Γνώρισμα της τέλειας ψυχής είναι η αμεριμνησία, ενώ του ασεβούς ανθρώπου, το να καταγίνεται με φροντίδες. (π. Θεότιμος)
  • Αυτός που έχει βαθιά πίστη στον Θεό περιορίζει τις μέριμνες. (π. Βαρνάβας Γιάγκου)
  • Όπως ακριβώς σε ένα δρόμο, όπου πηγαινοέρχονται πολλοί πεζοί, ποτέ δεν φυτρώνει χορτάρι, ούτε και αν το σπείρεις, γιατί πατιέται από το χώμα, έτσι συμβαίνει και με εμάς. Παραιτήσου από κάθε φροντίδα και θα δεις να φυτρώνουν αυτά, που δεν γνώριζες, ότι βρίσκονται μέσα σου, επειδή πάνω σ΄αυτά περπατούσες. (Είπε Γέρων)
  • Είναι μεγάλο το τέχνασμα του σατανά, να σε βάλει στην σβούρα των βιοτικών μεριμνών και να σε ζαλίζει για ευλόγους αιτίες, χωρίς να το καταλαβαίνεις. Και χρειάζεται ταπείνωση από τον άνθρωπο, για να ξεπεράσει την παγίδα αυτήν. (Παναγόπουλος)
  • Αυτός που έχει πολλές μέριμνες, σημαίνει ότι έχει ολιγοπιστία (ή δεν πιστεύει) στην πρόνοια του Θεού. (Παναγόπουλος)
  • Οι μέριμνες είναι αυτές που μας ανεβάζουν την πίεση, μας κάνουν καρδιακούς, μας παίρνουν τον ύπνο, μας κάνουν να έχουμε στενοχώριες και μας κάνουν να έχουμε μια ζωή χωρίς ζωή. Και αυτό γιατί κουβαλάμε το τσουβάλι μοναχοί μας και δεν το ρίχνουμε στην ''πλάτη'' του Κυρίου, για να το κουβαλήσει Εκείνος για εμάς. (Παναγόπουλος)
  • Τα άστρα λάμπουν στον ουρανό και την ημέρα, αλλά εμείς δεν τα βλέπουμε επειδή τα επισκιάζει το φως του ηλίου. Τα άστρα αρχίζουν να φαίνονται μόνο τότε, όταν δύσει ο ήλιος και πέφτει η νύχτα. Το ίδιο και η ψυχή, όταν την ξεκουφαίνει ο δυνατός θόρυβος των βιοτικών μερίμνων, αυτή δεν (μπορεί να) ακούει, τις λεπτές και τρυφερές φωνές του άνω κόσμου. (Ντε Πρελ)
  • Βίος χωρίς πολλές φροντίδες είναι μακάριος. (Μέγας Αλέξανδρος)
  • Όποιος επιθυμεί να παρουσιάζει καθαρό τον νου του ενώπιον του Θεού και συγχρόνως από διάφορες μέριμνες, ομοιάζει με εκείνον που έχει σφιχτά δεμένα τα πόδια του και προσπαθεί να βαδίζει γοργά.
  • Μην φορτώνεσαι τόσο πολύ τις ανησυχίες αυτού του κόσμου, αλλά κράτησε την ειρήνη σου και ζήσε με τον Θεό!
  • Ο Θεός μας προτρέπει να μην μεριμνάμε για το αύριο και εμείς από ολιγοπιστία, μεριμνάμε για το μεθαύριο.
  • Τίποτα δεν κάνει την ψυχή μας να υποφέρει τόσο, όσο η αγωνιώδης μέριμνα και η φροντίδα. Μια μέρα μέριμνας, είναι περισσότερο εξαντλητική, από δουλειά μια βδομάδας.
  • Κύριε... μην επιτρέπεις ώστε η μέριμνα για το αύριο, να σβήνει τις λίγες χαρές του σήμερα.
  • Η μέριμνα αδειάζει τη μέρα από την δύναμή της και όχι από την φροντίδα της.
  • Όποιος έχει τα γένεια έχει και τα χτένια. (τις φροντίδες)
  • Όποιος άλογο αγοράζει, έγνοιες και φροντίδες βάζει.
  • Προσευχόταν μια μέρα ο Όσιος Ανδρέας ο δια Χριστόν Σαλός, όταν ο νους του πήγε στο θάνατό του και στην αναχώρησή του για την άλλη ζωή. Και ενώ συλλογιζόταν εκείνη τη μεγάλη και φοβερή ώρα, έπεσε σε έκσταση. Βλέπει τότε μια μεγάλη θάλασσα, όπου κολυμπούσαν αναρίθμητοι άνθρωποι. Όλοι έδειχναν πως αγωνίζονταν να φτάσουν σε κάποιαν ακτή, που βρισκόταν απέναντι, αρκετά μακριά. Μερικοί όμως, καθώς κολυμπούσαν, σήκωναν στους ώμους τους τεράστια φορτία-πέτρες, λάσπη, ξύλα, στάχτη, μπακίρι, χρυσάφι... όλα τα υλικά του κόσμου. Οι πιο πολλοί απ' αυτούς -αλίμονο!-πνίγονταν κάτω από το βάρος του φορτίου τους. Άλλοι πάλι σήκωναν μικρά φορτία, κολυμπώντας όμως μάζευαν και άλλα πράγματα. Και ενώ οι ταλαίπωροι βούλιαζαν, πρόσθεταν συνέχεια βάρος στο φορτίο τους, ώσπου πνίγονταν και αυτοί! Η θάλασσα ήταν φουρτουνασμένη. Και ολόγυρά της βασίλευε σκοτάδι πηχτό. Παγωνιά και φόβος παντού. Αρκετοί κολυμβητές δεν είχαν φορτίο. Ορισμένοι προχωρούσαν σταθερά προς την ακτή, περνώντας άνετα μέσα από τα κύματα. Άλλοι όμως, εκεί που κολυμπούσαν, έκαναν ξαφνικά ένα μακροβούτι καίιχάνονταν για πάντα μέσα στη θανάσιμη αγκαλιά του βυθού. Μερικοί περπατούσαν πάνω στο νερό σαν σε στέρεο έδαφος. Μα το πιο θαυμαστό ήταν, ότι κάποιοι είχαν φωτεινά φτερά. Μ' αυτά πετούσαν πάνω από την θάλασσα και έφταναν γοργά στην ακτή. Απ' αυτούς που κολυμπούσαν, οι περισσότεροι σταματούσαν πότε-πότε, γιατί, καθώς φαίνεται κουράζονταν. Πολλοί, ενώ κινδύνευαν να πνιγούν από το βάρος του φορτίου τους, μάζευαν και άλλα πράγματα. Αντίθετα, κάποιοι βαρυφορτωμένοι, θέλοντας να σωθούν, τα πετούσαν λίγα-λίγα από πάνω τους καί ξαλαφρωμένοι κολυμπούσαν γρήγορα προς την ακτή. Όσα όμως πετούσαν εκείνοι, τα μάζευαν άλλοι, πού έρχονταν από πίσω. Θλιβερό θέαμα... Ένας έσπρωχνε τον μπροστινό του. Άλλος έπνιγε το διπλανό του. Και οι περισσότεροι, ενώ είχαν την δυνατότητα να μπουν σε πλοία, προτιμούσαν να θαλασσοπνίγονται σφιχταγκαλιασμένοι με τα φορτία τους. Με βαρειά την καρδιά παρακολουθούσε ο Άγιος το όραμα. ''Τί θέλουν να πουν άραγε όλα τούτα;'', μουρμούρισε. Και άκουσε φωνή, που του εξήγησε: ''Θάλασσα είναι ο κόσμος. Και κολυμβητές οι άνθρωποι. Το πέρασμα από τη μια ακτή στην άλλη σημαίνει την παρούσα ζωή. Και οι διάφοροι τρόποι του περάσματος φανερώνουν το πόσο είναι κάθε άνθρωπος δεμένος με την ύλη και με τις βιοτικές μέριμνες. Όποιος λοιπόν θέλει να φτάσει με ασφάλεια στην αιώνια Βασιλεία του Θεού, ας ξέρει πως πρέπει να πετάξει από πάνω του κάθε μάταιο φορτίο και ν' αναγεννηθεί πνευματικά. Αλλιώς, αν προσπαθήσει να περάσει τη θάλασσα της ζωής αυτός φορτωμένος με την ύλη και τη ματαιότητα, αργά ή γρήγορα θα βρεθεί στον βυθό του άδη...''.
  • Ένας Χριστιανός βασανιζόταν συχνά από διάφορες μελλοντικές υποθέσεις. Ανησυχία για το τι θα γίνει αύριο, τι θα γίνει μεθαύριο, τι μας περιμένει την επομένη εβδομάδα. Όλη αυτή η φροντίδα έπνιγε την ψυχή του, πράγμα που τον έκανε πολύ δυστυχή. Μια νύχτα, ο άνθρωπος αυτός είδε ένα όνειρο. Περπατούσε σ' ένα μακρινό δρόμο φορτωμένος με ένα σακί στην πλάτη. Το φορτίο του ήταν βαρύ και κάπου στάθηκε να ξαποστάσει. Μα όταν θέλησε να σηκωθεί για να συνεχίσει το ταξίδι του, αντιλήφθηκε πως ήταν αδύνατο να σηκώσει το σακίδιό του. Άνοιξε τότε να δει τι έχει μέσα... Και τι βλέπει! Μικρά-μικρά δέματα. Το ένα έγραφε απ' έξω: ''αυτό για αύριο''. Ένα άλλο έγραφε: ''αυτό για μεθαύριο''. Τοτρίτοέγραφε: ''αυτόγιασήμερα''. Αυτόήτανανάλαφρο! Το σήκωσε με χαρά και συνεχίζοντας το ταξίδι του ξύπνησε. Το όνειρο αυτό εκφράζει μια τραγική πραγματικότητα. Ημέριμναγιατοαύριο, γιατομεθαύριο, γιατομετάαπόμιαεβδομάδα, γιατομετάαπόέναμήνακαιέναχρόνο, γεμίζειτιςψυχέςμαςμεάγχοςκαιανησυχίες, πουμαςαφαιρούντηνγαλήνηκαιμαςκάνουντοβάροςτηςζωήςδυσβάστακτο. Για να μας απαλλάξει ο Κύριός μας απ' αυτές τις εναγώνιες στιγμές είπε εκείνα τα αθάνατα λόγια: ''Μηούνμεριμνήσητεειςτηναύριον, ηγαραύριονμεριμνήσειταεαυτής, αρκετόντηημέραηκακίααυτής'' (Ματθ. 6,34).