Περί παρηγορίας

  • Παρακαλούμενδευμάς, αδελφοί, παραμυθείσθετουςολιγοψύχους. [Σας παρακαλούμεν, αδελφοί, να παρηγορήτε και να ενισχύετε τους ολιγοψύχους.] (ΠροςΘεσσαλονικείς 5,14)
  • Δεν πρέπει να ζητάμε την ανθρώπινη παρηγοριά, αλλά την Θεϊκή. Η ανθρώπινη εγκατάλειψη και η στέρηση της ανθρώπινης παρηγοριάς, φέρνει πλούσια την Θεία παρηγοριά. Εγώ σε στιγμές που δεν είχα καμμία ανθρώπινη παρηγοριά, έζησα την Θεία επέμβαση, την Θεία παρηγοριά. Δεν μπορώ να πω περισσότερα... (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
  • Εάν δεν αποφύγουμε την κοσμική παρηγοριά και εάν δεν πεθάνει τελείως το κοσμικό μας φρόνημα, είναι αδύνατον να νοιώσουμε την Θεία παρηγοριά (την Παραδεισένια γλυκύτητα). (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
  • Όπου υπάρχουν πνευματικά βιβλία που διαβάζονται και εφαρμόζονται, από εκεί διώχνεται κάθε διαβολική ενέργεια και προσφέρεται μεγάλη παρηγοριά και ανακούφιση. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Καμμιά γήινη απόλαυση και κανένας ανθρώπινος έρωτας δεν δίνουν στην ψυχή τόσο απόλυτη και ατελεύτητη παρηγοριά, ευφροσύνη και χαρά, όσο ο έρωτας του Θεού, η αγάπη προς τον Κύριο. (ΆγιοςΔημήτριοςτουΡοστώφ)
  • Σε ώρες μεγάλης θλίψεως και αφόρητου πόνου, η ψυχή επιζητώντας διέξοδο, στρέφεται, πολλές φορές με μανία αληθινή, σε επίγειες ''παρηγοριές''. Αναζήτα σ' αυτές το αντίδοτο του πόνου. Ξεγελασμένη έτσι από τον διάβολο, αφού ικανοποιηθεί για λίγο, πέφτει μετά σε βαθύτερη θλίψη και απόγνωση. Γιατί η παρηγοριά που δίνουν τα φθαρτά πράγματα στον άνθρωπο, είναι και αυτή φθαρτή. Γι' αυτό και πολλοί που έζησαν όλη τους τη ζωή μέσα στις ηδονές, φθάνοντας στο τέλος της ζωής τους, συνειδητοποίησαν πως τίποτα δεν απόλαυσαν, πως όλα ήταν φευγαλέο όνειρο, που άφησε πίσω του μόνο πίκρα... (Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ)
  • Ο ανθρώπινος λόγος, θεραπεύει και παρηγορεί την λύπη. (Μένανδρος)
  • Τον λυπημένο να τον παρηγορείς με τις συμφορές των άλλων ανθρώπων. (Απολλώνιος ο Ρόδιος)
  • Είναι για τους ασθενείς φάρμακο ο λόγος, όπως αν βάλεις στην πληγή την αλοιφή που πρέπει, παύει τη φλεγμονή, έτσι είναι και ο λόγος. (Στοβαίος)
  • Δεν υπάρχει χάδι πιο τρυφερό από την παρηγοριά. (Ρίχτερ)
  • Κατάλληλες λέξεις έχουν την δύναμη να βαλσαμώνουν τις πληγές μιας ταραγμένης διάνοιας. (Μίλτων)
  • Είναι δύσκολο να παρηγορήσει κανείς για μια λύπη που δεν την γνώρισε. (Δουμάς)
  • Δεν υπάρχει ψυχικός πόνος τόσο δυνατός, που να μην είναι δυνατόν στο τέλος να παρηγορηθεί. (Λαφονταίν)
  • Υπάρχουν μερικές λύπες, που δεν πρέπει κανένας καθόλου να παρηγορεί. (Σεβινιέ)
  • Η πιο αποτελεσματική παρηγοριά σε κάθε δυστυχία, σε κάθε ταλαιπωρία είναι να στρέφουμε τα μάτια μας προς εκείνους, που είναι πιο δυστυχισμένοι από εμάς. (Σοπενχάουερ)
  • Για κάθε κακό υπάρχει και το χειρότερο. Και όταν κάποιος σπάσει το πόδι του, ας παρηγοριέται με την σκέψη, ότι δεν έσπασε το κεφάλι του. (Χωλ)
  • Εκείνο που μπορεί να απαλύνει τον πόνο δεν είναι κάτι, αλλά Κάποιος!...
  • Εκείνος που είναι βαθειά ριζωμένος στον Θεό, δεν έχει ανάγκη από την παρηγοριά των ανθρώπων.
  • Μοιρασμένη χαρά, διπλή χαρά. Μοιρασμένος πόνος, μισός πόνος.
  • Παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του. (Λέγεται για προσωρινές και ανεπαρκείς λύσεις.)
  • Όταν θέλεις να παρηγορηθείς, βλέπεις τον χειρότερό σου και όχι τον καλύτερό σου.
  • Ο ξυπόλυτος είδε τον κουτσό και παρηγορήθηκε.
  • Στον άρρωστο το γιατρικό, στον πονεμένο ο λόγος.
  • Όποιος λέει τον πόνο του, βρίσκει την γιατρειά του.
  • Ο καιρός είναι γιατρός.
  • Τι είχαμε, τι χάσαμε...
  • Οι λόγοι παρηγοριάς είναι γι' αυτούς που δυστυχούν τουλάχιστον τόσο αναγκαίοι, όσο τα φάρμακα για τους ασθενείς. (Σουηδικήπαροιμία)
  • ''Γέροντα, τί κάθεστε μέσα στο κρύο και δεν ανάβετε καμμιά φωτιά να ζεσταθείτε;''. ''Ανδενξεπαγιάσουμεαπότιςεπίγειεςπαρηγοριέςκαιευκολίες, δεντοβλέπωνααγιάσουμε...''.