Περί παθών

  • Τούτοδετογένοςουκεκπορεύεταιειμηενπροσευχήκαινηστεία. [Μάθετε ότι αυτό το είδος των δαιμονίων δεν εκδιώκεται, παρά με προσευχή και νηστεία.] (ΚατάΜατθαίον 17,21)
  • Ο μυρμηγκολέων πεθαίνει, όταν δεν βρίσκει πια τροφή. (Ιώβ 4,11)
  • Ρίζες όλων αυτών των παθών και πρωταίτιες είναι η φιληδονία, η φιλοδοξία και η φιλαργυρία, από τις οποίες γεννιέται κάθε κακό. Δεν αμαρτάνει ποτέ ο άνθρωπος, αν πρωτύτερα δεν υπερισχύσουν και δεν τον κατακυριεύσουν οι δυνατοί γίγαντες πού αναφέρει ο ασκητής Μάρκος, δηλαδή η λήθη, η ραθυμία και η άγνοια. Αυτές τις γεννά η ηδονή, η καλοπέραση και η αγάπη της δόξας των ανθρώπων και του περισπασμού. Πρωταίτια όλων αυτών και κακή μητέρα είναι, η φιλαυτία, δηλαδή η παράλογη αγάπη του σώματος και εμπαθής προσκόλληση σ΄ αυτό. (ΆγιοςΙωάννηςοΔαμασκηνός)
  • Η κατάργηση των οκτώ παθών ας γίνεται με τον εξής τρόπο:
    - Με την εγκράτεια καταργείται η γαστριμαργία.

- Με τον θείο πόθο και την επιθυμία των μελλόντων αγαθών καταργείται η

πορνεία.

- Με την συμπάθεια προς τους φτωχούς καταργείται η φιλαργυρία.

- Με την αγάπη και την καλοσύνη προς όλους καταργείται η οργή.

- Με την πνευματική χαρά καταργείται η κοσμική λύπη.

- Με την υπομονή, την καρτερία και την ευχαριστία προς τον Θεό καταργείται η

ακηδία.

- Με την κρυφή εργασία των αρετών και την συνεχή προσευχή με συντριβή

καρδιάς,

καταργείται η κενοδοξία.

- Με το να μην κρίνει κανείς τον άλλο, ή να τον εξευτελίζει, όπως έκανε ο

αλαζόνας

Φαρισαίος, αλλά να νομίζει τον εαυτό του τελευταίο από όλους καταργείται η

υπερηφάνεια. (ΆγιοςΙωάννηςοΔαμασκηνός)

  • Η ψυχή διαιρείται σε 3 μέρη, το λογιστικό (λογισμός), το θυμικό (θυμός) και το επιθυμητικό (επιθυμία). Του λογιστικού αμαρτήματα είναι: απιστία, αίρεση, αφροσύνη, βλασφημία, αχαριστία και οι συγκαταθέσεις των αμαρτημάτων, οι οποίες γίνονται από το παθητικό μέρος. Η ίαση και η θεραπεία αυτών των κακών είναι η αδίστακτη πίστη στο Θεό και τα αληθινά και χωρίς πλάνη Ορθόδοξα δόγματα της ευσέβειας, η αδιάκοπη μελέτη των λόγων του Πνεύματος, η καθαρή και αδιάλειπτη προσευχή, και η ευχαριστία προς το Θεό. Τα αμαρτήματα του θυμικού είναι: η ασπλαχνία, το μίσος, η ασυμπάθεια, η μνησικακία, ο φθόνος, ο φόνος και η συνεχής αυτών και των παρομοίων μελέτη. Η ίαση και η θεραπεία τους είναι η φιλανθρωπία, η αγάπη, η πραότητα, η φιλαδελφία, η συμπάθεια, η ανεξικακία και η καλοσύνη. Του επιθυμητικού τα αμαρτήματα είναι: η γαστριμαργία, η λαιμαργία, η οινοποσία, η πορνεία, η μοιχεία, η ακαθαρσία, η ασέλγεια, η φιλοχρηματία, η κενοδοξία και η επιθυμία χρυσού και πλούτου και σαρκικών ηδονών. Η ίαση και η θεραπεία αυτών είναι η νηστεία, η εγκράτεια, η κακοπάθεια, η ακτημοσύνη, το σκόρπισμα των χρημάτων στους φτωχούς, η επιθυμία των μελλόντων εκείνων αθάνατων αγαθών, ο πόθος της Βασιλείας του Θεού και η επιθυμία της Θείας υιοθεσίας. (Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός)
  • Η ταπείνωση και η σκληραγωγία (κακοπάθεια), ελευθερώνουν τον άνθρωπο από κάθε αμαρτία. Διότι η ταπείνωση κόβει τα πάθη της ψυχής και η σκληραγωγία τα πάθη του σώματος. (ΆγιοςΗσύχιοςοΠρεσβύτερος)
  • Πολλά πάθη είναι κρυμμένα μέσα στις ψυχές μας. Και φανερώνονται τότε, όταν παρουσιάζονται οι αιτίες τους. (ΆγιοςΗσύχιοςοΠρεσβύτερος)
  • Τα σωματικά και υλικά πάθη λιγοστεύουν και μαραίνονται με τις σωματικές κακοπάθειες· τα ψυχικά και μη φαινόμενα, εξαφανίζονται με την ταπεινοφροσύνη, την πραότητα και την αγάπη. (Άγιος Θεόδωρος Εδέσσης)
  • Τίποτα δεν δυναμώνουν τα πάθη μας τόσο, όσο οι υπερήφανοι λογισμοί. Και τίποτα άλλο δεν ξεριζώνει τα πονηρά ''χόρτα'' της ψυχής μας τόσο, όσο η μακάρια ταπείνωση. Γι' αυτό εύλογα η ταπείνωση ονομάζεται παθοκτόνος. (Άγιος Θεόδωρος Εδέσσης)
  • Όταν κυριαρχούμε στην κοιλιά μας, τότε κυριαρχούμε και στα πάθη μας. (Άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης)
  • Καλλιεργείστε απλά την ταπείνωση και την αγάπη και μόλις αυξηθούν αυτές οι αρετές, η υπερηφάνεια και η κακία θα μείνουν ατροφικές και τα πάθη θα αρχίσουν να ψυχορραγούν. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Ο Θεός δεν δίνει στον άνθρωπο ελαττώματα, αλλά δυνάμεις. Λ.χ. την τάση για φλυαρία να την αγιάσει κανείς καλλιεργώντας την ευχή. Δεν είναι καλύτερα να μιλάει με τον Χριστό και να αγιάζεται, παρά να φλυαρεί και να αμαρτάνει; Ανάλογα λοιπόν με το πως θα χρησιμοποιήσει ο άνθρωπος τις δυνάμεις αυτές, μπορεί να γίνει καλός ή κακός. Αν δηλ. χρησιμοποιήσουμε τις δυνάμεις αυτές, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, πλησιάζουμε τον Θεό και γινόμαστε κατά χάριν όμοιοι με Εκείνον. Αν όμως δεν αξιοποιούμε τις δυνάμεις αυτές για το καλό, έρχεται το ταγκαλάκι, τις εκμεταλλεύεται (μεταστρέφει) και γίνονται πάθη. Αν δηλ. τις δυνάμεις, τις χρησιμοποιήσουμε σύμφωνα με τα ''θελήματα του παλαιού ανθρώπου'', γινόμαστε δούλοι των παθών και απομακρυνόμαστε από τον Θεό. Για να γίνουμε ''καινοί άνθρωποι'', χρειάζεται να ταυτίσουμε το θέλημά μας, με το θέλημα του Θεού, το οποίο εκφράζεται με τις άγιες εντολές Του. Τηρώντας τις εντολές του Θεού, εργαζόμαστε την αρετή και αποκτούμε την υγεία της ψυχής. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Το καθάρισμα του εαυτού μας (από τα πάθη), δεν γίνεται χωρίς κόπο, πατώντας κουμπιά. Δεν κόβονται αμέσως τα πάθη, όπως και ο κορμός του δένδρου δεν κόβεται αμέσως με μια πριονιά. Το πριόνι κόβει για πολλή ώρα, μέχρι να κοπεί πέρα-πέρα ο κορμός. Και δεν τελειώνει εδώ η δουλειά. Για να γίνει ο κορμός έπιπλο, πόσος κόπος χρειάζεται! Πρέπει πρώτα να πελεκηθεί, να γίνει σανίδες και μετά να τις πάρει ο επιπλοποιός, για να τις κάνει χρήσιμο έπιπλο. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Ο αγώνας κατά των παθών είναι ένα διηνεκές γλυκό μαρτύριο για την τήρηση των εντολών, για την αγάπη του Χριστού. Αξίζει να πεθάνουμε ηρωικά, παρά να νικηθούμε από τα πάθη και να πληγώσουμε τον Χριστό. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Ένα αγκαθάκι βγάζεις από το δάκτυλό σου και πονάς, πόσο μάλλον να ξερριζώσεις από μέσα σου ένα πάθος! Ύστερα να ξέρεις ότι, όταν ο άνθρωπος καταβάλλει προσπάθεια, για να κόψει ένα πάθος του, τότε ο πειρασμός βάζει εμπόδια και στρυμώχνεται ο άνθρωπος, όπως στρυμώχνεται και ο δαιμονισμένος, όταν του διαβάζουν εξορκισμούς, γιατί γίνεται αγώνας, παλεύει με τον διάβολο· έπειτα όμως ελευθερώνεται. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Μπορεί να πέφτει κάποιος σε ένα πάθος και στην πραγματικότητα να κάνει πρόοδο στον αγώνα του και να μην το βλέπει! Διότι μπορεί παλιά ένα δαιμόνιο να τον έριχνε στο πάθος και σήμερα παλεύει με περισσότερα δαιμόνια που τον ρίχνουν στο ίδιο πάθος. Για παράδειγμα, αποφασίζω να μην ξανακάνω μια αμαρτία. Ωστόσο ξαναπέφτω στην ίδια αμαρτία και μάλιστα με τον χειρότερο τρόπο. Όμως τί έχει γίνει; Μόλις λέω, ότι δεν θα ξανακάνω μια συγκεκριμένη αμαρτία, ο διάβολος μαζεύει 5-6 δικούς του και με ρίχνει κάτω, τους οποίους εγώ δεν βλέπω και νομίζω πως είναι ακόμα ένας. Ο Θεός, δεν μας φανερώνει, ότι παλεύουμε με περισσότερους δαίμονες, ώστε εμείς να καταβάλλουμε περισσότερη προσπάθεια, για να ξεριζώσουμε ένα πάθος, έτσι ταπεινωνόμαστε περισσότερο και αναγκαζόμαστε να καταφεύγουμε στην προσευχή. Μέσα σε σ' αυτήν την ταπεινή κατάσταση της απογοητεύσεως (από τον εαυτόν μας), κρύβεται η καλή πνευματική κατάσταση. (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Όποιος μειώνει τα πάθη του, νιώθει ελεύθερος και ευτυχισμένος. (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Όταν αγωνιζόμαστε για να νικήσουμε ένα πάθος και δεν φεύγει, σημαίνει ότι έχουμε υπερηφάνεια ή προδιάθεση υπερηφανείας και εγωισμό ή κατακρίνουμε και ο Καλός Θεός, δεν μας βοηθάει να απαλλαγούμε από το πάθος, γιατί θα νομίζουμε, ότι το κατορθώσαμε, χωρίς την δική Του βοήθεια. Όσοι όμως κατόρθωσαν να κόψουν το θέλημά τους, με μεγάλη ευκολία έκοψαν και τις αλυσίδες των παθών και ελευθερώθηκαν από τον ανθρωποκτόνο διάβολο. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Όταν ο άνθρωπος, ενώ αγωνίζεται, συνεχίζει να σφάλλει και δεν αλλάζει, αιτία είναι ο εγωισμός, η φιλαυτία και η ιδιοτέλεια. Λείπει η ταπείνωση και η αγάπη και έτσι εμποδίζεται η Θεία επέμβαση. Δεν βοηθάει ο ίδιος ο άνθρωπος τον Θεό, για να τον βοηθήσει. Αν π.χ. τον βοηθήσει ο Θεός να ξεπεράσει ένα πάθος του, θα το πάρει πάνω του, θα υπερηφανευτεί, γιατί θα νομίζει, ότι μόνος του το ξεπέρασε, χωρίς την βοήθεια του Θεού. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Όποιος μιλά ή γράφει για τους Αγίους Πατέρες και δεν έχει καθαριστεί από τα πάθη του, μοιάζει με τενεκέ που μέσα έχει μέλι, αλλά μυρίζει πετρέλαιο. (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Τα πάθη είναι παράσιτα, που εμποδίζουν την Θεία επικοινωνία. Και όσοι από νέοι δεν ξερριζώνουν τα πάθη τους, υποφέρουν πολύ στα γεράματα, διότι γερνάνε με τα πάθη, τα οποία γίνονται «παλιά κακά» δυσκολοθεράπευτα. Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος, αρχίζει να αγαπάει τα πάθη του. Έρχεται η ηλικία της αγάπης, της στοργής και γίνεται πιο επιεικής στον εαυτό του. Εξασθενεί και η θέληση και ο αγώνας κατά των παθών γίνεται πιο δύσκολος. Ο νέος έχει ζωντάνια· εάν αξιοποιήσει αυτήν την ζωντάνια στο ξερρίζωμα των παθών, προκόβει. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Ο άνθρωπος, αν δώσει δικαιώματα στον πειρασμό, κυριεύεται από τα πάθη. Συνήθως εμείς οι άνθρωποι με τις αφορμές που δίνουμε, είτε με απροσεξίες είτε με υπερήφανους λογισμούς, επιτρέπουμε στον εχθρό να μας κάνει κακό. Ακόμη και έναν λογισμό ή έναν λόγο μπορεί να τα εκμεταλλευθεί το ταγκαλάκι. Και τα δαιμόνια έχουν «ειδικότητα». Χτυπούν τον άνθρωπο τάκ-τάκ, να του βρουν την πάθηση, την αδυναμία, για να τον πολεμήσουν. Θέλει προσοχή, να κλείνουμε τις πόρτες και τα παράθυρα - τις αισθήσεις -, να μην ανοίγουμε χαραμάδες στον πειρασμό και μπαίνει από εκεί ο εχθρός. Εκεί είναι τα αδύνατα σημεία. Εάν αφήσης έστω και μία σχισμή ανοιχτή, μπορεί να μπει και να σου κάνει ζημιά. Ο διάβολος μπαίνει στον άνθρωπο, όταν υπάρχει λάσπη στην καρδιά του ανθρώπου, δεν πλησιάζει στο καθαρό πλάσμα του Θεού. Άμα ξελασπωθεί η καρδιά, φεύγει ο εχθρός και έρχεται πάλι ο Χριστός. Όπως το γουρούνι, όταν δεν βρει λάσπη, γουγουλίζει και φεύγει, έτσι και ο διάβολος δεν πλησιάζει στην καρδιά που δεν έχει βούρκο. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Σφάλλοντας, ξεσκεπάζεται ο πραγματικός εαυτός μας, τον γνωρίζουμε και προσπαθούμε να διορθωθούμε. Έτσι προχωρούμε θετικά και δεν ζούμε με ψευδαισθήσεις ότι πάμε καλά. Εγώ χαίρομαι, όταν εκδηλώνεται μια αδυναμία μου, όταν ξεφυτρώνουν τα πάθη μου. Εάν δεν ξεφύτρωναν, θα νόμιζα ότι αγίασα, ενώ οι σπόροι των παθών θα ήταν κρυμμένοι στην καρδιά μου. Έτσι και εσύ, όταν θυμώσεις ή πέσεις στην κατάκριση, θα στενοχωρηθείς φυσικά, γιατί έπεσες, αλλά πρέπει να χαρείς κιόλας, γιατί εκδηλώθηκε η αδυναμία σου, οπότε θα αγωνιστείς να απαλλαγείς απ' αυτήν. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Εφόσον είμαστε αδύνατοι, πρέπει να αποφεύγουμε τις αφορμές των παθών. Για παράδειγμα, όταν μου αρέσουν τα γλυκά, δεν πρέπει να περιεργάζομαι τις βιτρίνες των ζαχαροπλαστείων, ούτε όταν καπνίζω, να συχνάζω κοντά στα περίπτερα. Όποιος προσπαθεί να είναι εγκρατής, προσέχει τις εισόδους, τα μάτια του. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
  • Αν θεωρείς, ότι η Παναγία μας σε βοήθησε με κάποιον τρόπο, τότε αφιέρωσέ Της ένα πάθος σου...!!! (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
  • Με θάρρος να παίρνεις ένα-ένα τα πάθη σου, αρχίζοντας τον αγώνα σου από το πιο μεγάλο. Στην αρχή βοηθάει να μην τα λεπτολογείς, αλλά να χτυπάς και να ξερριζώνεις τα πιο χοντρά που βλέπεις. Και καθώς θα αχρηστεύονται οι ρίζες των μεγάλων παθών, θα ξεραίνονται και οι λεπτές ρίζες από τα μικρότερα πάθη. Επομένως, όταν ξεριζώσεις ένα μεγάλο πάθος, μαζί μ' αυτό θα ξερριζωθούν και άλλα μικρότερα. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Αν δεν κάνει κανείς αγώνα για να ξερριζώσει τα ψυχικά του πάθη, την υπερηφάνεια, την ζήλεια, τον θυμό, και κάνη μόνο μια ξερή σωματική άσκηση, θα θρέψει τα πάθη του με την υπερηφάνεια. Τα ψυχικά πάθη μας κάνουν μεγαλύτερο κακό από ό,τι το πάχος του σώματος∙ αυτό είναι καλοήθης όγκος, ενώ τα ψυχικά πάθη είναι κακοήθης όγκος. Δεν λέω να μην κάνει κανείς άσκηση, αλλά να μπει στο νόημα της ασκήσεως που σκοπός της είναι η απέκδυση από τον παλαιό μας άνθρωπο. Πρώτα θα έχει στόχο να κόβει τα ψυχικά του πάθη: τις επιθυμίες του, τον εγωισμό του, την ζήλεια του κ.λπ. Και μετά να κάνει εγκράτεια στο φαγητό, στον ύπνο. Τότε θα έχει νόημα η σωματική άσκηση. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Ποιός, όταν δει ένα μικρό παιδάκι να προσπαθεί με τα χεράκια του να κυλήσει μια κοτρώνα, δεν θα τρέξει να το βοηθήσει, για να μην παιδεύεται; Έτσι και ο Θεός, όταν δει την μικρή σου προσπάθεια, θα σε βοηθήσει να νικήσεις (τα πάθη σου). Μερικοί, ενώ δεν καταβάλλουν καμμιά προσπάθεια να διορθωθούν, λένε: «Χριστέ μου, έχω αυτά τα πάθη. Εσύ, μπορείς να με απαλλάξεις· απάλλαξέ με». Ε, πώς να βοηθήσει τότε ο Θεός; Για να βοηθήσει ο Θεός, πρέπει να καταβάλλει ο άνθρωπος την προσπάθεια που μπορεί. Δηλαδή είναι μερικά πράγματα που πρέπει να κάνει ο ίδιος ο άνθρωπος, για να βοηθήσει μετά ο Θεός. Σε καμμιά περίπτωση δεν βοηθιέται, αν δεν θέλει να βοηθήσει ο ίδιος τον εαυτό του. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Ο κάθε άνθρωπος έχει κληρονομικές καταβολές καλές και κακές. Πρέπει να αγωνιστεί να απαλλαγεί από τα ελαττώματά του και να καλλιεργήσει τα καλά που έχει, για να γίνει μια αληθινή, χαριτωμένη εικόνα του Θεού. Οι κακές κληρονομικές καταβολές δεν είναι εμπόδιο για την πνευματική πρόοδο. Γιατί, όταν αγωνίζεται κανείς, έστω και λίγο αλλά με πολύ φιλότιμο, τότε κινείται στον πνευματικό χώρο, στο θαύμα και όλα τα άσχημα κληρονομικά τα διαλύει η Χάρις του Θεού. Μήπως ο Θεός δεν θα μπορούσε να εξαλείψει τις κληρονομικές καταβολές με το Άγιο Βάπτισμα; Τις αφήνει όμως, για να αγωνιστούμε, να νικήσουμε και να στεφανωθούμε. Γνωρίζω πολλούς, που με την μικρή προσπάθεια που κατέβαλλαν και με την μεγάλη βοήθεια του Θεού, ελευθερώθηκαν από αυτά. Αυτοί οι άνθρωποι είναι για τον Θεό μεγάλοι ήρωες. Γιατί αυτό που θα συγκινήσει τον Θεό είναι η εργασία που θα κάνουμε στον παλαιό μας άνθρωπο. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
  • Κατά τον λογισμό μου, αυτός που έχει κακές κληρονομικές καταβολές και αγωνίζεται να αποκτήσει αρετές, θα έχει πιο πολύ μισθό από εκείνον που κληρονόμησε από τους γονείς του αρετές και δεν χρειάζεται να αγωνιστεί, για να τις αποκτήσει. Γιατί ο ένας τα βρήκε όλα έτοιμα, ενώ ο άλλος αγωνίστηκε σκληρά, για να τα αποκτήσει. Βλέπεις και οι άνθρωποι εκτιμούν περισσότερο εκείνα τα παιδιά που βρήκαν χρέη από τους γονείς τους και αγωνίστηκαν σκληρά, όχι μόνον να τα εξοφλήσουν, αλλά και να δημιουργήσουν περιουσία, παρά όσα βρήκαν περιουσία από τους γονείς τους και την διατήρησαν. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
  • Όταν μείνει έγκυος η γυναίκα, τότε το άριστο είναι να σταματήσουν τις σαρκικές σχέσεις αμέσως το ανδρόγυνο ή αν δεν μπορούν, να τις περιορίσουν πολύ. Αλλά από τον έκτο μήνα και μετά τουλάχιστον, πρέπει να σταματήσουν να έχουν επαφές, γιατί εκτός από τον κίνδυνο να πάθει ζημιά το παιδί (π.χ. αποβολή κ.ά), γίνεται και πνευματική ζημιά. Βλέπεις το έμβρυο αναγκαστικά συμμετέχει και αυτό στην ηδονή που νοιώθει η μάνα του και από την κοιλιά ακόμη αποκτά πάθος. Υπάρχουν βρέφη που βυζαίνουν και πυρώνονται σαρκικά! Ενώ υπάρχουν παλικάρια 18-20 ετών που έχουν μια (σωματική) απάθεια, δεν ενοχλούνται από το σώμα τους. Που οφείλεται αυτή η διαφορά; Στην πνευματική κατάσταση των γονιών τους. Είναι η πνευματική κληρονομιά. Βλέπεις οι γονείς, δεν αφήνουν στα παιδιά τους κληρονομιά μόνο σπίτια, χωράφια, αλλά αφήνουν κληρονομιά και τα πάθη τους ή τις αρετές τους. Έτσι υπάρχουν παιδιά, που έχουν πλούσια πνευματική κληρονομιά από τους γονείς. Παιδιά με πολλές αρετές. Αυτά τα παιδιά, αν προσθέσουν και τον δικό τους κόπο και αγώνα, μπορούν να φτάσουν ψηλά πνευματικά, γιατί από ψηλά ξεκίνησαν κιόλας. Γι' αυτό η Παναγία μας ήταν τόσο καθαρή. Ούτε καν αμαρτωλός λογισμός δεν την πλησίασε. Η ρίζα της είναι Αγία. Ο Ιωακείμ και η Άννα ήταν Άγιοι και η σύλληψη ακόμα της Παναγίας ήταν χωρίς ηδονή. Ο Θεός όμως δεν είναι άδικος. Αυτό που μετράει είναι η εργασία που έκανε κάποιος στον εαυτόν του. Ο αγώνας, ο προσωπικός κόπος που κατέβαλλε ο καθένας, για να τηρήσει τις εντολές του Χριστού, για να ευαρεστήσει τον Θεό, αυτό μετράει ο Θεός και όχι το σημείο που ξεκίνησε... (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
  • Όποιος λέει: «εγώ αυτόν τον χαρακτήρα έχω, έτσι γεννήθηκα, έχω άσχημες κληρονομικές καταβολές, μ' αυτές τις συνθήκες μεγάλωσα, άρα δεν μπορώ να διορθωθώ...», είναι σαν να λέει: «Φταίει όχι μόνον ο πατέρας μου αλλά και η μάνα μου, αλλά και ο Θεός»! Όταν ακούω κάτι τέτοια, ξέρετε πως στενοχωριέμαι; Έτσι βρίζει κανείς και τους γονείς του και τον Θεό. Από την στιγμή που σκέφτεται έτσι, παύει να ενεργεί η Χάρις του Θεού. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
  • Όλες οι αρετές και όλα τα πάθη καλλιεργούνται. Εξαρτάται από το τί εργασία θα κάνει ο άνθρωπος. Αν καλλιεργήσει τα πάθη, αναπτύσσονται τα πάθη και πνίγουν τις αρετές. Αν καλλιεργήσει και τα δύο, αναπτύσσονται και τα δύο και βγαίνει ένα μπερδεμένο πράγμα. Για να το καταλάβετε αυτό, σκεφτείτε έναν κήπο που έχει μέσα και λουλούδια και αγριόχορτα. Αν καλλιεργηθούν τα αγριόχορτα, θα αναπτυχτούν και θα πνίξουν τα λουλούδια. Αν καλλιεργηθούν τα λουλούδια, θα αναπτυχτούν και θα πνίξουν τα αγριόχορτα. Αν καλλιεργηθούν όλα μαζί, δεν θα ξεχωρίζεις τα λουλούδια από τα αγριόχορτα. Για να προκόψει ο άνθρωπος, πρέπει να αναγνωρίσει τα πάθη που έχει και να καταβάλλει προσπάθεια για να τα κόψει. Επίσης, να γνωρίσει τα χαρίσματα που του έδωσε ο Θεός και να τα καλλιεργήσει. Αν τα καλλιεργήσει ταπεινά, σύντομα θα πλουτίσει πνευματικά. Αν δουλέψει κανείς πνευματικά, γίνεται καλός, αν αδιαφορήσει, γίνεται κακός... (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
  • Εγώ εξετάζω τον εαυτό μου και βλέπω ότι έχω αυτά και αυτά τα ελαττώματα (και πάθη). Κάνω τον αγώνα μου και εξετάζω πάλι τον εαυτόν μου: «Μέχρι χθες είχα αυτά και αυτά τα ελαττώματα. Έκοψα κανένα; Σ' εκείνο που βρίσκομαι;». Και μετά λέω στον Θεό: «Θεέ μου, κάνω ό,τι μπορώ, αλλά βοήθησέ με Εσύ να διορθωθώ, γιατί μόνος μου δεν μπορώ». (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Εγώ χαίρομαι, όταν εκδηλώνεται μια αδυναμία μου, όταν ξεφυτρώνουν τα πάθη μου. Εάν δεν ξεφύτρωναν, θα νόμιζα ότι αγίασα, ενώ οι σπόροι των παθών θα ήταν κρυμμένοι στην καρδιά μου. Έτσι και εσύ, όταν θυμώσεις ή πέσεις στην κατάκριση, θα στενοχωρηθείς φυσικά, γιατί έπεσες, αλλά πρέπει να χαρείς κιόλας, γιατί εκδηλώθηκε η αδυναμία σου, οπότε θα αγωνιστείς να απαλλαγείς από αυτήν. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Είναι επικίνδυνο όταν ο άνθρωπος δεν παρακολουθεί τον εαυτό του και δεν γνωρίζει τα πάθη του. Όταν γνωρίζει τα πάθη του και κάνει τον σχετικό αγώνα, τότε και ο Χριστός τον βοηθάει για το ξερίζωμά τους. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Βλέπεις, και τα αγριόχορτα - και αγκάθια να είναι -, όταν είναι ακόμη τρυφερά, εύκολα ξερριζώνονται· ενώ, όταν μεγαλώσουν, σκληραίνουν και δύσκολα μπορείς να τα πιάσεις, για να τα ξερριζώσεις. Γι' αυτό να προσπαθήσεις να ξερριζώσεις τα πάθη σου, όσο είσαι νέα, γιατί, αν τα αφήσεις, θα αιχμαλωτιστεί η ψυχή σου σε διάφορες επιθυμίες και θα είναι δύσκολο να ελευθερωθείς από αυτές. Όσοι από νέοι δεν ξερριζώνουν τα πάθη τους, υποφέρουν πολύ στα γεράματα, διότι γερνάνε με τα πάθη, τα οποία γίνονται «παλιά κακά» δυσκολοθεράπευτα. Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος, αρχίζει να αγαπά τα πάθη του. Έρχεται η ηλικία της αγάπης, της στοργής και γίνεται πιο επιεικής στον εαυτό του. Εξασθενεί και η θέληση, και ο αγώνας κατά των παθών γίνεται πιο δύσκολος. Ο νέος έχει ζωντάνια· εάν αξιοποιήσει αυτήν την ζωντάνια στο ξερρίζωμα των παθών, προκόβει. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Μετά τα τριάντα του, ο άνθρωπος αρχίζει να αγαπάει τα πάθη του. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Ρωτήθηκε κάποτε ο Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης: ''Γέροντα, όταν βλέπω σε κάποιον ένα πάθος, τί να κάνω; Να προσπαθώ να το βλέπω με καλό λογισμό σαν αρετή, για να μην τον κατακρίνω;'' Και ο Άγιος Παϊσιος του απάντησε: ''Όχι, να το βλέπεις όπως είναι, να λες ότι ο τάδε είναι αυτό και αυτό, αλλά να του δίνεις ελαφρυντικά. Να λες, ότι εγώ είμαι χειρότερος απ' αυτόν, γιατί αυτός δεν βοηθήθηκε. Αν είχε βοηθηθεί, θα έκανε θαύματα...''
  • Ο άνθρωπος με τις αδυναμίες και τα πάθη που έχει, είναι σαν φοράει πολλά παλτά. Αγωνιζόμενος όμως, αρχίζει να βγάζει ένα-ένα τα παλτά. Βγάζει το παλτό της πορνείας, του ψέματος, της κατάκρισης κ.τ.λ. Το τελευταίο παλτό που βγάζει, είναι το παλτό του εγωισμού. (ΆγιοςΓρηγόριοςοΘεολόγος)
  • Αν μπορούσαμε να περιορίσουμε της ορέξεις τις κοιλιάς, θα κυριαρχούσαμε στα πάθη μας. (ΆγιοςΓρηγόριοςοΘεολόγος)
  • Δαμάζουμε την υπερηφάνεια που ταπεινώνει, την αλόγιστη λύπη, την αχαλίνωτη ηδονή, τα πορνικά γέλια, το άτακτο βλέμμα, την αχόρταγη ακοή, την αδιάκριτη φλυαρία, την έξαλλη σκέψη και όλα όσα ο πονηρός λαμβάνει από μας και τα χρησιμοποιεί εναντίον μας και εισάγει τον θάνατο, όπως λέει η Γραφή, μέσω «των θυρίδων» (Ιερ. 9,21) δηλαδή μέσω των αισθητηρίων. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
  • Πόσο επιπόλαιος είναι ο άνθρωπος εκείνος, που βλέπει το σπίτι του ετοιμόρροπο και αντί να το επισκευάσει και να το στηρίξει, περιποιείται την αυλή του! Πόσο ασύνετος είναι και εκείνος, που έχει το σώμα του άρρωστο και αντί να φροντίσει για τη θεραπεία του, κάθεται και του φτιάχνει πολυτελή ενδύματα! Κάτι τέτοιο κάνουμε και εμείς με την ψυχή μας. Ενώ έχει εξαχρειωθεί από τα πάθη, ενώ βασανίζεται από την οργή, την κενοδοξία, τις αισχρές επιθυμίες και τόσες άλλες κακίες, δεν φροντίζουμε για τη θεραπεία της. Αλλά για τι φροντίζουμε; Για την καλοπέραση και το στολισμό του σώματος. Αν μία αρκούδα ξεφύγει από το θηριοτροφείο και αρχίσει να γυρίζει ελεύθερη στην πόλη, θα κλειστούμε στα σπίτια μας, για να μην πέσουμε πάνω σ' αυτό το θηρίο, που θα μας σπαράξει με τα νύχια του. Και τώρα, που η ψυχή μας σπαράζεται όχι από ένα μόνο θηρίο, μα από πολλά, ούτε που μας νοιάζει. Τα θηρία, για την ασφάλεια των πολιτών, τα κλείνουμε σε σιδερένια κλουβιά και τα φυλάμε σε μέρη απόκεντρα, μακριά από τη Βουλή, το Δικαστήριο ή το Παλάτι. Στην ψυχή μας, όμως, όπου υπάρχουν κάποια άλλη βουλή, κάποιο άλλο δικαστήριο και κάποιο άλλο παλάτι, αφήνουμε τα νοητά θηρία των παθών ν' ανεβαίνουν ως τον βασιλικό θρόνο, δηλαδή το νου, και να τον αναστατώνουν με τις κραυγές τους. Τα πάθη είναι οι αιτίες της ταραχής στον εσωτερικό μας κόσμο. Τα πάθη κάνουν την ψυχή μας να μοιάζει με πόλη που αντιμετωπίζει βαρβαρική επιδρομή. Τα πάθη φέρνουν στο νου και στους λογισμούς μας σύγχυση, όπως συμβαίνει όταν ένα φίδι μπαίνει σε φωλιά με νεογέννητα πουλάκια, και αυτά πεταρίζουν εδώ και εκεί τιτιβίζοντας με τρόμο. Γι' αυτό σας παρακαλώ, ας δέσουμε τα θηρία ή μάλλον ας τα πνίξουμε, ας τα σφάξουμε, ας τα θανατώσουμε. Κάθε κακία που βρίσκεται μέσα μας, ας την εξοντώσουμε με την μάχαιρα του Πνεύματος. Τα θηρία, όταν είναι καλοθρεμμένα και δυνατά, δεν μπορούν να νικηθούν. Όταν όμως πεινάσουν και αδυνατίσουν, καταπέφτει η αγριάδα τους και μειώνεται η δύναμή τους. Τότε μπορεί να τα βάλει κανείς μαζί τους και να τα εξουδετερώσει εύκολα. Το ίδιο συμβαίνει και με τα πάθη. Όποιος τα αδυνατίζει, τα υποτάσσει στο λογικό. Όποιος, απεναντίας, τα καλοτρέφει, δύσκολα μπορεί να τα βάλει μαζί τους. Έτσι φτάνει να νικιέται απ' αυτά και να καταντάει δούλος τους... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Και τα καλά και τα κακά όταν χρονίσουν μέσα μας, γίνονται δυνατότερα. Και ένα φυτό όταν είναι φρεσκοφυτευμένο στη γη, εύκολα ξεριζώνεται. Όταν όμως με τον καιρό αποκτήσει ρίζες, δεν είναι πλέον εύκολα να ξεριζωθεί. Το ίδιο συμβαίνει και με μία οικοδομή. Μόλις χτιστεί, εύκολα γκρεμίζεται. Αν όμως στερεωθεί καλά, δύσκολα οι εχθροί την γκρεμίζουν. Ακόμα και ένα θηρίο, αν παραμείνει σε κάποιο τόπο πολύ χρόνο, δύσκολα εκδιώκεται... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Όταν θέλει κάποιος να ξεριζώσει κάποιο πάθος, που έχει ριζώσει και εισχωρήσει στην ψυχή για πολύ καιρό, δεν αρκούν οι συμβουλές μιας ούτε δύο ημερών για να διορθωθεί αυτό το πάθος, αλλά πρέπει πολλές φορές και για πολλές ημέρες να συζητεί κανείς γι' αυτή την υπόθεση, αν βέβαια πρόκειται να μιλούμε για κέρδος και ωφέλεια και όχι για φιλοφρόνηση και για να φανούμε ευχάριστοι. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Αυτός που δεν γνωρίζει ότι είναι άρρωστος, δεν θα μπορέσει να απαλλαγεί από την αρρώστιά του. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Και όπως ο πυρετός στην αρχή που θα παρουσιαστεί, δεν βασανίζει τόσο πολύ τους αρρώστους με δίψα, όταν όμως προχωρήσει και δυναμώσει, τους κάνει να διψούν αθεράπευτα. Και εάν δώσει κανείς σ' αυτούς λίγο νερό για να δροσιστούν, όχι μόνο δεν την σβήνει, αλλά περισσότερο δυναμώνει το καμίνι, έτσι συμβαίνει και με τα διάφορα πάθη. Αν στην αρχή, που το πάθος εισέλθει στην ψυχή μας, δεν το εμποδίσουμε και χρονίσει, κάνει αθεράπευτη την ασθένεια σε εκείνους που θα προσβληθούν απ' αυτήν. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Το πάθος δεν γνωρίζει όρια, αλλά τότε μόνο σταματά, όταν ''σκοτώσει'' αυτόν που το έχει. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ούτε το λιοντάρι έχει την δύναμη να κατασπαράξει τα σπλάχνα σου τόσο, όσο την έχουν τα πάθη σου. Διότι τα πάθη δεν βλάπτουν μόνο το σώμα, αλλά καταστρέφουν και την υγεία της ψυχής. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ποιό είναι το φάρμακο, που έχει την δύναμη, να νεκρώνει τα σκουλήκια και τα φίδια που έχουμε μέσα μας (πάθη); Είναι το Τίμιο Αίμα του Χριστού, αν το πάρουμε με ειλικρίνεια... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Αν καθαρίσουμε το νου μας από κακούς λογισμούς, φροντίζοντας με κάθε δύναμη γι' αυτό, τότε θα νικήσουμε και τα άλλα πάθη και σιγά - σιγά και θα φτάσουμε στην ίδια την κορυφή της αρετής. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Να απαλλαγούμε από τα πάθη μας, ώστε στα γεράματα, όταν φθάσει το σκάφος της ψυχής μας στο λιμάνι, να κουβαλάμε πνευματικό εμπόρευμα. Διαφορετικά θα κουβαλάμε πολλά σκουπίδια και το μόνο που θα κερδίσουμε, είναι αφόρητες τιμωρίες. (ΙερόςΧρυσόστομος)
  • Τί σε ωφελεί πες μου, όταν εξουσιάζεις ολόκληρα έθνη και είσαι δούλος στα πάθη σου; Και ποιά βλάβη υφίστασαι, όταν δεν εξουσιάζεις πάνω σε κανέναν άνθρωπο, όμως είσαι ανώτερος από την τυραννική εξουσία των παθών; Αυτό είναι αληθινή ελευθερία, αυτό είναι εξουσία, αυτό σημαίνει να βασιλεύεις και να κυβερνάς. Όλα τα άλλα είναι δουλεία, έστω και αν κανείς φοράει χιλιάδες βασιλικά στέμματα. Γιατί όταν κανείς εξουσιάζει μέσα του το πλήθος των τυραννικών παθών, όπως την φιλαργυρία, την φιληδονία και τα άλλα πάθη, τί να τα κάνει τα άλλα αξιώματα; (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Το σπουργίτι, ακόμα και αν δεν έχει συλληφθεί ολόκληρο, αλλά από ένα μόνο μέρος, από το πόδι του, βρίσκεται υπό την εξουσία εκείνου που έβαλε την παγίδα. Έτσι και εμείς. Και αν ακόμα δεν κατεχόμαστε σε όλα τα πάθη, αλλά είμαστε παγιδευμένοι μόνο σε ένα πάθος, βρισκόμαστε και πάλι παγιδευμένοι από τον διάβολο. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Τα πάθη που τυραννούν πιο πολύ τους ανθρώπους είναι η πλεονεξία, η ακολασία και η κακή επιθυμία. Και ποιό το όφελος, αν δεν πορνεύεις, αλλά είσαι φιλοχρήματος; Γιατί το σπουργίτι και αν ακόμα δεν πιασμένο από όλο το σώμα του, αλλά μόνο από το πόδι του, βρίσκεται μέσα στην παγίδα και δεν ωφελείται καθόλου που τα φτερά του δεν είναι πιασμένα. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Όποιος απαλλάχτηκε από το πάθος του χρήματος και της δόξας, είναι πιο ελεύθερος από όλους τους ανθρώπους, πλουσιότερος και από εκείνον που φοράει πορφύρα. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Όταν βρίζεις, ομιλεί ο θυμός σου. Όταν αισχρολογείς, ομιλεί η ακολασία σου. Όταν κακολογείς, ομιλεί ο φθόνος σου. Όταν επιβουλεύεσαι, ομιλεί η πλεονεξία σου. Διότι όλα αυτά δεν είναι λόγια της ψυχής σου, αλλά λόγια των παθών και των νοσημάτων της. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Η ψυχή που γεύτηκε μια φορά την αμαρτία και παραμένει αναίσθητη, προσθέτει μεγαλύτερη επιδείνωση στο πάθος. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Δεν υποχωρεί εύκολα η κακή επιθυμία. Είναι τυραννία. Εγώ όμως προσπαθώ να την χαλιναγωγώ. Δεν παραδίνομαι στο πάθος. Με κάθε τρόπο και αγώνα, προσπαθώ να μην παρασυρθώ. Δεν είναι εύκολο...! Είναι αγώνας δρόμου. Είναι πάλη και πυγμαχία. Είναι τυραννική η φύση. Όμως καταστέλλω τις ορμές και τις υποτάσσω με πολλούς κόπους και ιδρώτες. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Αυτός που περνά την ημέρα του με μέθη, στην ασέλγεια και στην πολυφαγία, βρίσκεται κάτω από την τυρρανική εξουσία του διαβόλου. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Τα πάθη μοιάζουν με τα σκληρά αγκάθια, που για να τα ξεριζώσεις, πρέπει να ματώσουν τα χέρια σου. (ΌσιοςΠοιμήν)
  • Όπως τα φίδια, όταν αποκλειστούν μέσα σε ένα αγγείο, μη λαμβάνοντας τροφή, σιγά-σιγά πεθαίνουν, έτσι και τα πάθη που είναι μέσα στην καρδιά μας, όταν αποκλειστούν και δεν λαμβάνουν την βρωμερή τροφή τους απ' έξω, με τα αισθητήρια του σώματος, από την πολυκαιρία ασθενούν και πεθαίνουν. (Όσιος Ποιμήν)
  • Αν λοιπόν θέλεις να νικήσεις τα πάθη, αφού συγκεντρωθείς στον εαυτόν σου με την προσευχή και τη βοήθεια του Θεού και βυθιστείς στα βάθη της καρδίας σου, ψάξε να βρεις τους τρεις αυτούς δυνατούς γίγαντες, δηλαδή την λησμοσύνη, την ραθυμία και την άγνοια, που είναι τα στηρίγματα των νοητών εχθρών, μέσω των οποίων επιστρέφουν και τα λοιπά πάθη της κακίας και ενεργούν και δρουν και δυναμώνουν μέσα στις ψυχές των φιλήδονων. Και αφού με μεγάλη προσοχή και επιμέλεια του νου και με την Θεία βοήθεια βρεις εκείνα που οι περισσότεροι τα αγνοούν, θα μπορέσεις με πολλή προσοχή και προσευχή να σωθείς από αυτούς τους τρεις γίγαντες. Γιατί όταν με την ενεργό Χάρη επιδιωχθεί να εγκατασταθεί στην καρδιά και να διαφυλαχθεί επιμελώς η αρμονική συνύπαρξη της αληθινής γνώσεως, της μνήμης του λόγου του Θεού και της αγαθής προθυμίας, τότε εξαφανίζεται από αυτήν, κάθε ίχνος λησμοσύνης και άγνοιας και ραθυμίας. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
  • Τρία είναι τα πάθη που κατακυριεύουν την ψυχή. Αυτοί οι 3 δυνατοί γίγαντες πάνω στους οποίους στηρίζεται όλη η εχθρική δύναμη του διαβόλου, όταν πέσουν κάτω και νεκρωθούν, εύκολα θα εξασθενήσουν όλη τη δύναμη των πονηρών πνευμάτων. Αυτοί οι τρεις γίγαντες είναι: 1) Η άγνοια, μητέρα όλων των κακών 2) η λησμοσύνη (το να ξεχνάω τον Θεό), αδελφή, βοηθός και συνεργάτης της άγνοιας και 3) η ραθυμία (στα πνευματικά), η οποία υφαίνει το σκοτεινό και μαύρο σύννεφο για ένδυμα και σκέπασμα της ψυχής και η οποία στηρίζει και δυναμώνει τις άλλες δύο και τους δίνει ύπαρξη και φυτεύει στην αμελέστατη ψυχή την κακία και τη στερεώνει. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
  • Υπέθεσε πως είναι 12 (όλα) τα πάθη. Αν ένα απ' αυτά αγαπήσεις με το θέλημά σου, αυτό είναι ικανό, να αναπληρώσει και τα άλλα 11. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
  • Αν ο άνθρωπος δεν στενοχωρηθεί κατ' αναλογίαν του σφάλματός του, εύκολα περιπίπτει (ξανά), εις το αυτό σφάλμα. Γιατί χωρίς συντριβή της καρδίας, είναι τελείως αδύνατο να απαλλαγεί κανείς από την κακία. Την καρδία την συντρίβει η τριμερής εγκράτεια, δηλ. του ύπνου, της τροφής και της σωματικής ανέσεως. Κατά το μέτρο που μισούμε τα πάθη μας, φωτιζόμαστε και κατά το μέτρο που αγαπάμε τα πάθη μας, σκοτιζόμαστε. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
  • Το πάθος όταν στην πράξη επικρατήσει με θέλησή μας, ύστερα και χωρίς να θέλει ο άνθρωπος δια της βίας τον κατακυριεύει. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
  • Ο καθένας από εμάς, φωτίζεται ανάλογα με τον βαθμό που μισώντας, απομακρύνει τα πάθη που τον σκοτίζουν. Γιατί στο βαθμό που τα αγαπά και τα σκέφτεται, ανάλογα και σκοτίζεται. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
  • Εκείνος που δεν γνωρίζει την ενέδρα των εχθρών, εύκολα σφάζεται. Και εκείνος που δεν γνωρίζει τις αιτίες των παθών, εύκολα πέφτει. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
  • Αιτία κάθε κακίας είναι η κενοδοξία και η ηδονή. Εκείνος που δεν τα μίσησε αυτά, δεν νικά κανένα πάθος. Όποιος θέλει να νικήσει τα πάθη του, δεν μπλέκεται με τα κοσμικά. Αλλιώς μοιάζει με εκείνον που προσπαθεί να σβήσει τη φωτιά με τα άχυρα. (ΆγιοςΜάρκοςοΑσκητής)
  • Εκείνος που θέλει να περάσει τη νοητή θάλασσα των παθών, μακροθυμεί, ταπεινοφρονεί, αγρυπνεί, εγκρατεύεται. Αν προσπαθήσει να περάσει χωρίς αυτά τα τέσσερα, ταράζει μόνο την καρδιά, να την περάσει όμως δεν μπορεί. Αν ζητάς να θεραπευτείς από τα πάθη σου, φρόντισε την συνείδησή σου. Κάνε λοιπόν, ό,τι σου υπαγορεύει και τότε πολύ θα ωφεληθείς. (ΆγιοςΜάρκοςοΑσκητής)
  • Δεν σχηματίζεται σύννεφο χωρίς να πνεύσει λίγος άνεμος, έτσι και δεν γεννιέται πάθος, χωρίς λογισμό. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
  • Εκείνος που μισεί τα πάθη, βγάζει από τη μέση τις αφορμές τους. Εκείνος που περικυκλώνεται από τις αφορμές, πολεμείται από τα πάθη και χωρίς να θέλει. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
  • Εκείνος που μισεί τον έλεγχο, έχει παραδοθεί θεληματικά στο πάθος. Εκείνος που δέχεται τον έλεγχο, είναι φανερό ότι παρασύρεται στο πάθος από προηγούμενη κακή συνήθεια. (ΆγιοςΜάρκοςοΑσκητής)
  • Εκείνος που ζητεί έπαινο, βρίσκεται μέσα σε πάθος. Και εκείνος που οδύρεται για θλίψη που του ήρθε, αγαπά την ηδονή. (ΆγιοςΜάρκοςοΑσκητής)
  • Τρεις είναι οι αρχηγοί όλων των παθών: Το πάθος της φιληδονίας, το πάθος της φιλαργυρίας και το πάθος της φιλοδοξίας. Ο αρχάριος νικάει το πάθος της φιληδονίας, ο μέσος νικάει το πάθος της φιλαργυρίας και ο τέλειος νικάει το πάθος της φιλοδοξίας. (ΆγιοςΝικήταςοΣτηθάτος)
  • Σπουδαιότερο είναι να απαλλάξεις την ψυχή σου από τα πάθη και να την στρέψεις προς τον Θεό, παρά να αναστήσεις νεκρούς. (Άγιος Νικήτας ο Στηθάτος)
  • Εκείνος που επιζητεί τη δόξα των ανθρώπων, νομίζοντάς την για κάτι, ενώ δεν είναι τίποτε και ασπάζεται τη φιληδονία από απληστία της ψυχής του και επιμένει στη φιλαργυρία από πλεονεξία, αυτός γίνεται η δαιμονιώδης από την οίηση και την υπερηφάνεια, η κτηνώδης από τις ηδονές της κοιλίας και της σάρκας, η θηριώδης απέναντι του πλησίον με την αχόρταγη και απάνθρωπη φιλαργυρία, ξεπέφτοντας από την πίστη στο Θεό, σύμφωνα με τη Γραφή, επειδή δοξάζεται από τους ανθρώπους. Ακόμη απομακρύνεται από τη σωφροσύνη και την καθαρότητα επειδή υποδαυλίζει με την απληστία του τα υπογάστρια και ενδίδει στις άλογες ορμές, και εξορίζεται από την αγάπη, επειδή μόνο τον εαυτόν του προσέχει και δεν δίνει στους πλησίον του όταν βρίσκονται σε ανάγκη. Και έτσι παρουσιάζεται σαν πολύμορφο θηρίο, σύνθετος από πολλές αντικρουόμενες ιδιότητες, ασυμφιλίωτος με το Θεό, με τους ανθρώπους και με τα κτήνη... (Άγιος Νικήτας ο Στηθάτος)
  • Μην νομίζεις, ότι θα απαλλαγείς από τα πάθη και ότι θα ξεφύγεις τον μολυσμό των εμπαθών νοημάτων που γεννιούνται από αυτά, εφόσον έχεις φρόνημα αγέρωχο και φουσκωμένο για τις αρετές σου. Δεν πρόκειται να αποκτήσεις αγαθούς λογισμούς, ώστε να δεις την αυλή της ειρήνης, ούτε χρηστότητα και γαλήνη στην καρδιά ώστε να μπεις με χαρά στο ναό της αγάπης, έως ότου έχεις πεποίθηση στον εαυτό σου και στα έργα σου. (Άγιος Νικήτας ο Στηθάτος)
  • Ό,τι είναι πάθος, δεν είναι και έμπρακτη αμαρτία. Άλλο το ένα και άλλο το άλλο. Πάθος είναι η κίνηση που γίνεται στην ψυχή. Πράξη αμαρτωλή είναι εκείνη, που εμφανίζεται στο σώμα. Η φιληδονία, φιλαργυρία, φιλοδοξία είναι φοβερά πάθη της ψυχής. Πορνεία και πλεονεξία και αδικία είναι αμαρτωλές πράξεις της σάρκας. Επιθυμία, θυμός και υπερηφάνεια είναι πάθη της ψυχής που προέρχονται από παρά φύση κίνηση των δυνάμεών της. Μοιχεία όμως και φόνος, κλοπή και μέθη και όποια άλλη αμαρτία γίνεται με το σώμα είναι αμαρτωλές πράξεις της σάρκας. (Άγιος Νικήτας ο Στηθάτος)
  • Αν η ψυχή σου έλκεται με εμπάθεια από την ωραία εμφάνιση των σωμάτων και τυραννείται από τους εμπαθείς λογισμούς που γεννιούνται απ' αυτά, μην νομίζεις ότι αυτά είναι η αίτια της ταραχής σου και της τόσο εμπαθούς εσωτερικής κινήσεως. Αλλά γνώριζε, ότι η αιτία είναι κρυμμένη μέσα στην ψυχή σου, η οποία λόγω της εμπαθούς έξεως και της κακής συνήθειας τραβά σαν μαγνήτης το μολυσμό από τα πρόσωπα, σαν να είναι σίδηρος. Γιατί τα κτίσματα του Θεού είναι καθ' εαυτά όλα πολύ καλά και δεν υπάρχει σ' αυτά κανένας λόγος, ώστε να κατηγορηθεί η δημιουργία του Θεού. (Άγιος Νικήτας ο Στηθάτος)
  • Όταν ο άνθρωπος του Θεού νικήσει όλα σχεδόν τα πάθη, δύο δαίμονες απομένουν που παλεύουν εναντίον του. Από αυτούς ο ένας ενοχλεί την ψυχή και από τη μεγάλη αγάπη προς το Θεό, την οδηγεί σ' ένα άκαιρο ζήλο, ώστε να μην θέλει κανέναν άλλο να αρέσει όπως αυτή στο Θεό. Ο άλλος πολεμεί το σώμα παρακινώντας το σε μια φλογερή επιθυμία συνουσίας. Όταν δει ο Κύριος κάποιον αγωνιστή, που ακμάζει με πλήθος αρετών, παραχωρεί κάποτε να καταμολύνεται από τον δαίμονα αυτόν, για να έχει αιτία να νομίζει τον εαυτό του χειρότερο απ' όλους τους ανθρώπους. Η ενόχληση από αυτό το πάθος ακολουθεί τα κατορθώματα, ή άλλοτε προηγείται, ώστε είτε πριν είτε μετά ενεργεί το πάθος, η ψυχή να φαίνεται αχρεία, όσο και αν είναι μεγάλα τα κατορθώματά της. Τον πρώτο δαίμονα θα τον πολεμήσουμε με ταπεινοφροσύνη και αγάπη και τον δεύτερο με εγκράτεια, έλλειψη οργής και βαθιά μελέτη του θανάτου, για να αισθανόμαστε έτσι ακατάπαυστα, την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος και να νικήσουμε με τη Χάρη του Κυρίου και τα πάθη αυτά. (Άγιος Διάδοχος Φωτικής)
  • Δεν φτάνει η πρακτική εξάσκηση των αρετών για να ελευθερωθεί τελείως ο νους από τα πάθη, ώστε να μπορέσει να προσεύχεται απερίσπαστα, αν δεν ακολουθούν και διάφορες πνευματικές θεωρίες. Γιατί η πρακτική αρετή ελευθερώνει το νου μόνο από την ακράτεια και το μίσος, ενώ οι πνευματικές θεωρίες τον απαλλάσσουν από την λήθη και την άγνοια. Και έτσι θα μπορέσει να προσευχηθεί όπως πρέπει. (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)
  • Δεν θα μπορέσεις να κόψεις όλα τα πάθη που σε πολεμούν, αν πρώτα δεν αφήνεις ακαλλιέργητη τη γη που τα τρέφει. (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)
  • Άλλα από τα πάθη είναι σωματικά και άλλα ψυχικά. Τα σωματικά πάθη έχουν τις αφορμές τους από το σώμα, ενώ τα ψυχικά από τα εξωτερικά πράγματα. Τα ψυχικά πάθη αφανίζονται με την αγάπη, ενώ τα σωματικά με την εγκράτεια. (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)
  • Πολλά πάθη είναι κρυμμένα στις ψυχές μας, που βγαίνουν στην επιφάνεια όταν παρουσιάζονται τα πράγματα που τα ερεθίζουν. Έτσι μπορεί κανείς να μην ενοχλείται από τα πάθη, όταν λείπουν τα πράγματα, γιατί έφτασε σε ένα ορισμένο βαθμό απάθειας. Όταν όμως παρουσιαστούν τα πράγματα, αμέσως τα πάθη τραβούν την προσοχή του νου. (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)
  • Εκείνος που απαρνήθηκε ειλικρινά τα κοσμικά και υπηρετεί με αγάπη απροσποίητη τον πλησίον του, ελευθερώνεται γρήγορα από κάθε πάθος και μετέχει στη Θεία αγάπη και γνώση. (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)
  • Την κενοδοξία την αφανίζει η κρυφή πνευματική εργασία. Την υπερηφάνεια την αφανίζει το να αποδίδει ο αγωνιστής στο Θεό τα κατορθώματά του. (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)
  • Εκείνοι που αγωνίζονται στους Ολυμπιακούς αγώνες δεν παίρνουν το στεφάνι όταν νικήσουν τον πρώτο ή τον δεύτερο ή τον τρίτο, αλλά όταν νικήσουν όλους τους συναγωνιζομένους. Έτσι και όποιος θέλει να στεφανωθεί από το Θεό, πρέπει να γυμνάζει τη ψυχή του στη σωφροσύνη, όχι μόνο σε ότι έχει σχέση με το σώμα, αλλά και στα σχετικά με τα κέρδη, τις αρπαγές, το φθόνο, τις τροφές, τη ματαιοδοξία, τις κατηγορίες και τους θανάτους και όλα τα παρόμοια. (Μέγας Αντώνιος)
  • Πρώτο από όλα τα πάθη είναι η γαστριμαργία και η επιθυμία των υλικών πραγμάτων!Αυτό που γεννά όλα τα πάθη της κακίας, είναι η αμέλεια και η οκνηρία των ανθρώπων. (ΜέγαςΑντώνιος)
  • Όσο αυξάνεται η αγάπη του Χριστού, τόσο μειώνονται τα πάθη. Και όσο μειώνονται τα πάθη, τόσο αυξάνεται η αγάπη για τον Χριστό. Όταν αγαπούμε τον Χριστό, τα αμαρτωλά μας πάθη υποχωρούν μόνα τους, χάνουν την δύναμή τους μπροστά στη δύναμη της αγάπης. Όταν ξημερώσει και φωτίσει το δωμάτιό μας ο ήλιος, το σκοτάδι φεύγει, δεν μπορεί να μείνει. Η αγάπη προς τον Χριστό· μόνο αυτή είναι η καλύτερη θεραπεία των παθών. (ΌσιοςΠορφύριοςοΚαυσοκαλυβίτης)
  • Για τα πάθη μας ευθύνεται η βούλησή μας. Ο Θεός δεν θέλει να περιορίσει τη βούλησή μας, δεν θέλει να μας πιέσει, δεν θέλει να επιβάλλει τη βία. Από μας εξαρτάται τι θα κάνουμε και πως θα ζήσουμε. Ή θα ζούμε τον Χριστό και θα έχουμε τα Θεία βιώματα και την ευτυχία ή θα ζούμε στη μελαγχολία και στη λύπη... (ΌσιοςΠορφύριοςοΚαυσοκαλυβίτης)
  • Τα πάθη που δυνάμωσαν με το χρόνο, χρειάζονται χρόνο για να διορθωθούν, αλλά και ισχυρή και ζωηρή αγωγή για να ξεριζωθούν. Η ησυχία είναι η αρχή της κάθαρσης της ψυχής από τα πάθη. (Μέγας Βασίλειος)
  • Εάν κρατάς κάτι από τα παλιά πάθη σου, θα σου βγουν ξινά τα αγαθά που έχουν τοποθετηθεί μέσα σου και έτσι θα πεταχτείς έξω από τη Βασιλεία των Ουρανών, ως άχρηστο σκεύος. (ΜέγαςΒασίλειος)
  • Πολλές φορές κάποιος από εμάς κατά τη νεότητα επεδίωξε τη σωφροσύνη, έπειτα εισήλθε κρυφά η ηδονή, εξεγέρθηκαν οι φυσικές επιθυμίες, εξασθένησε η προσευχή, επιβλήθηκε στη νεότητα το κρασί, χάθηκε η εγκράτεια και έγινε διαφορετικός ο άνθρωπος από εκείνον που έπρεπε. Έτσι γίνονται οι αλλαγές προς το χειρότερο, επειδή δεν αντιστεκόμαστε στα πάθη με καρτερική σκέψη. (Μέγας Βασίλειος)
  • Ούτε ακάθαρτος καθρέπτης, μπορεί να δεχθεί τις αντανακλάσεις των εικόνων, ούτε ψυχή που είναι κατειλημμένη από τις βιοτικές φροντίδες και σκοτισμένη από τα πάθη τον σαρκικού φρονήματος, μπορεί να υποδεχθή τις ελλάμψεις του Άγιου Πνεύματος. (Μέγας Βασίλειος)
  • Άλλα είναι τα σωματικά πάθη και άλλα τα ψυχικά. Άλλα τα φυσικά και άλλα τα παρά φύση. Εκείνος που απωθεί τα σωματικά και φυσικά πάθη, αλλά δεν δείχνει καμμία φροντίδα για τα άλλα, είναι όμοιος με άνθρωπο, που στήνει φράχτη ψηλό και πυκνό κατά των θηρίων, χαίρεται όμως αν τα πουλιά τσιμπολογούν τα σταφύλια του λογικού αμπελιού, που πράγματι δεν κρύβονται. (Άγιος Ηλίας ο Πρεσβύτερος)
  • Ούτε ο υπερήφανος έχει επίγνωση των ελαττωμάτων (παθών) του, ούτε ο ταπεινός των αρετών του. Τον πρώτο τον καλύπτει η κακή ανοησία, ενώ τον άλλον η θεάρεστη άγνοια. (Άγιος Ηλίας ο Πρεσβύτερος)
  • Όποιος συγκρατεί τη γλώσσα του και δεν μιλάει, σε όλους τους τρόπους του θα είναι ταπεινόφρων και, χωρίς να κοπιάσει, θα εξουσιάσει τα πάθη του. Τα πάθη εκριζώνονται και εκδιώκονται με την αδιάλλειπτη μελέτη του Θεού και αυτή η μελέτη είναι το ξίφος που τα θανατώνει. Είναι καλύτερο να καταβάλλεις τα πάθη με καλούς λογισμούς, μνημονεύοντας τις αρετές, παρά με την αντίσταση. Διότι τα πάθη, όταν διεγερθούν και κινηθούν εναντίον σου για να σε πολεμήσουν, τότε εντυπώνουν στο νου σου διάφορα σχήματα και εικόνες, που προκαλούν στην αμαρτία (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)