Περί διαβόλου

  • Τούτοδετογένοςουκεκπορεύεταιειμηενπροσευχήκαινηστεία. [Αυτό το είδος των δαιμονίων δεν εκδιώκεται, παρά μόνο με προσευχή και νηστεία.] (ΚατάΜατθαίον 17,21 και Κατά Μάρκον 9,29)
  • Ύπαγε οπίσω μου, σατανά. [Φύγε αμέσως από μπροστά μου, σατανά.] (Κατά Ματθαίον 4,10)
  • Εκείνοςανθρωποκτόνοςηναπ' αρχήςκαιεντηαληθείαουχέστηκεν, ότιουκέστιναλήθειαεναυτώ·ότανλαλήτοψεύδος, εκτωνιδίωνλαλεί, ότιψεύστηςεστίκαιοπατήραυτού. [Εκείνος (ο διάβολος) από την αρχή της δημιουργίας του ανθρώπου ήταν ανθρωποκτόνος και ποτέ δεν έχει σταθει, ούτε και στέκεται στην αλήθεια, διότι δεν υπάρχει μέσα του, ούτε αλήθεια, ούτε επιθυμία για την αλήθεια. Όταν λέει το ψεύδος, το ανασύρει και το λέγει από τον ευατόν του, διότι είναι ψεύτης και ο πατήρ και ο εφευρέτης του ψεύδους.] (ΚατάΙωάννην 8,44)
  • Νήψατε, γρηγορήσατε· ο αντίδικος υμών διάβολος ως λέων ωρυόμενος περιπατεί ζητών τίνα καταπίη. [Γίνετε άγρυπνοι και προσεκτικοί. Ο αντίπαλός σας διάβολος, σαν λιοντάρι που βρυχάται, περιπατεί με μανία και ζητεί, ποιόν να αποσπάσει από την πίστη, για να τον καταπιεί.] (Α' Πέτρου 5,8)
  • Αντίστητε τω διαβόλω, και φεύξεται αφ' υμών. [Αντισταθείτε στον διάβολο, που σας δελεάζει και σας φλογίζει με τις αμαρτωλές ηδονές του κόσμου και θα φύγει μακρυά από εσάς νικημένος και εξευτελισμένος.] (Ιακώβου 4,7)
  • Οσατανάςμετασχηματίζεταιειςάγγελονφωτός. [Ο ίδιος ο σατανάς υποκρίνεται και μεταβάλλεται μερικές φορές κατά την εμφάνιση και συμπεριφορά σε άγγελο φωτός.] (ΠροςΚορινθίουςΒ' 11,14)
  • Πόσο πονηρός είναι ο εχθρός! Δεν μας δένει με δεσμά που εμείς μισούμε, αλλά με δεσμά που μας αρέσουν και έτσι χαιρόμαστε δεμένοι! (ΆγιοςΙσαάκοΣύρος)
  • Τον αητό τον σκοτώνουν με σαϊτες που φτιάχνουν από τα φτερά του. Και την ψυχή σου ο σατανάς την καταστρέφει, από αδυναμίες που αποσπά από το φτέρωμα σου, από ικανότητες και αρετές, που τις άφησες να γίνουν αδυναμίες και πάθη. (Άγιος ΙσαάκοΣύρος)
  • Η αργία των προσευχών, της μελέτης των Θείων Γραφών και η αποχή από την Θεία Κοινωνία, φέρνουν μέσα μας τους δαίμονες και μας εξουσιάζουν. Όταν δεν απομακρύνεσαι από τα αίτια, δίνει αφορμές και δικαίωμα ο διάβολος να σε πολεμάει. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
  • Τέλειο (''άγιο'') μίσος με όλη την καρδιά μας, διδάσκει ο Δαβίδ να έχουμε, εναντίον των δαιμόνων, γιατί είναι εχθροί της σωτηρίας μας· και αυτό το μίσος είναι πάρα πολύ κατάλληλο για την εργασία της αρετής. Ποιός είναι λοιπόν εκείνος, που μισεί με τέλειο μίσος τους εχθρούς; Εκείνος που δεν αμαρτάνει πλέον ούτε στην πράξη, ούτε με την διάνοια. Όσο οι προϋποθέσεις της φιλίας με τους εχθρούς, δηλαδή οι αιτίες των παθών είναι σ' εμάς, πώς θα επιτύχουμε το μίσος εναντίον τους; Γιατί η φιλήδονη καρδιά δεν μπορεί να διατηρεί μέσα της αυτό το μίσος. (Άγιος Θεόδωρος Εδέσσης)
  • Η αλεπού είναι ένα πολυμήχανο και πονηρό ζώο. Όταν πεινάσει και δεν βρίσκει τι να φάει, πηγαίνει σε ζεστούς τόπους, πέφτει ανάσκελα και κάνει την ψόφια. Έτσι καθώς κατεβαίνουν τα όρνια, για να την κατασπαράξουν, εκείνη πηδά ξαφνικά και τα πιάνει. Το ίδιο τέχνασμα, κάνει και ο διάβολος, για να παγιδεύσει τους πιστούς. Παρουσιάζει ένα σωρό αμαρτίες σαν αθώες και ακίνδυνες απολαύσεις και ξαφνικά ο Χριστιανός παρασυρόμενος στα διάφορα πάθη, γίνεται δέσμιος του και χάνεται οριστικά. (ΆγιοςΕπιφάνιος)
  • Όταν σε όλα τα ευχάριστα του βίου σταθείς ανδρείος και ανυποχώρητος, τότε οι δαίμονες στρέφουν τους συγγενείς σου σε συμπάθεια τάχα και τους κάνουν να κλαίνε και να θρηνούν για σένα μπροστά σου. Θα καταλάβεις όμως αυτή την αλήθεια όταν, εσύ μεν μείνεις ακλόνητος και σ' αυτή τη δαιμονική επίθεση, ενώ εκείνους θα τους δεις να ανάβουν ξαφνικά εναντίον σου από μανία και μίσος και να σε αποστρέφονται σαν εχθρό και να μη θέλουν ούτε να σε δουν. (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)
  • Όπως οι ληστές κρύβονται σε σκοτεινά μέρη, για να ληστέψουν περαστικούς, έτσι και ο διάβολος κρύβεται πίσω από τις απολαύσεις, για να κυριεύσει την ψυχή μας. (ΜέγαςΒασίλειος)
  • Τέτοια είναι η μέθοδος του διαβόλου: Φοβερίζει τον δειλό και μαλακώνει τον γενναίο. (Μέγας Βασίλειος)
  • Τα πονηρά πνεύματα μας υποκινούν στο κακό, αλλά δεν μας εξαναγκάζουν και να το πράξουμε. Αν μπορούσαν να μας εξαναγκάσουν, τότε δεν θα υπήρχε άνθρωπος που να μην αμάρτανε με κάθε είδους αμαρτία. Αλλά, όπως αυτοί έχουν την δυνατότητα να μας βάζουν σε πειρασμούς, έτσι και εμείς έχουμε τη δύναμη και την ελευθερία να μην τους δεχόμαστε. Είναι, λοιπόν, απόλυτα σίγουρο, ότι οι δαίμονες δεν έχουν καμμιά δύναμη πάνω μας, παρά μόνο όταν τους παραδώσουμε το θέλημά μας. (Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος)
  • Πρέπει να ξέρουμε ότι κάθε δαίμονας ασχολείται με κάποιο συγκεκριμένο πάθος, που φροντίζει πρώτα να το σπέρνει στην καρδιά του ανθρώπου και μετά να το καλλιεργεί. Μερικοί δαίμονες ασχολούνται με τα πάθη της ακολασίας, ενώ άλλοι με το πάθος της βλασφημίας. Άλλοι ξεσηκώνουν την οργή και τον θυμό. Άλλοι βυθίζουν τον άνθρωπο στη λύπη και άλλοι του προκαλούν κενοδοξία και υπερηφάνεια. Ο καθένας τους πασχίζει να αιχμαλωτίσει την καρδία του ανθρώπου με το πάθος που ικανοποίει αυτόν τον ίδιο. Ωστόσο, δεν χύνουν όλοι ταυτόχρονα τα δηλητήρια τους, αλλά ένας-ένας ξεχωριστά και ανάλογα με το πόσο, που και πως θα τους το επιτρέψουν οι διαθέσεις και η άμυνα του ανθρώπου. Δεν συμβαίνει, για παράδειγμα, ένας άνθρωπος να παρακινείται σε ανόητα και αισχρά γέλια, ενώ ταυτόχρονα να βυθίζεται και να κατατρώγεται από τη λύπη. Επομένως, υπάρχει κάποια συνεργασία μεταξύ των δαιμόνων, αν και, ως ακατάστατοι και ασύνετοι που είναι, δεν μπορούν να τηρήσουν ανάμεσα τους πειθαρχία και τάξη. (Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος)
  • Οι δαίμονες δεν έχουν σήμερα την ίδια δύναμη που είχαν άλλοτε, όταν ξεσπούσαν με αγριότητα εναντίον των παλαιών Πατέρων. Τώρα δεν μας αντιμάχονται φανερά παίρνοντας φρικιαστικές μορφές, αλλά μας επιτίθενται αόρατα και μας προξενούν μεγαλύτερη ζημιά. Πρέπει ωστόσο να γνωρίζουμε, ότι δεν έχουν όλοι οι δαίμονες ούτε την ίδια δύναμη, ούτε την ίδια αγριότητα, ούτε και την ίδια κακία. Οι αρχάριοι και αδύναμοι άνθρωποι πολεμούνται από τους πιο αδύναμους δαίμονες. Όταν όμως οι αθλητές του Χριστού θριαμβεύσουν εναντίον των πρώτων αυτών αντιπάλων τους, θα βρεθούν σταδιακά αντιμέτωποι με πιο σκληρές εχθρικές δυνάμεις. Ο Χριστός, πάντως, ως ο πιό επιεικής διαιτητής και επόπτης αυτών των αγώνων, συγκρατεί την ισορροπία ανάμεσα σ' εμάς και τους αντιπάλους μας, αναχαιτίζει την υπερβολική ορμή των εχθρικών εφόδων τους και επιπλέον, «μαζί με τον πειρασμό» μας χαρίζει «και την δύναμη, ώστε να μπορέσουμε να τον αντιμετωπίσουμε νικηφόρα και οριστικά». Αν δεν είχαμε αυτή τη βοήθεια, τότε ασφαλώς οι δαίμονες θα μας καταπόντιζαν. (Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος)
  • Τα πονηρά πνεύματα δεν γνωρίζουν την φύση της ψυχής μας, ούτε μπορούν να εισχωρήσουν μέσα της. Μπορούν όμως, να διακρίνουν ποιά είναι η κατάστασή της από τα έργα μας, τα λόγια μας, τις ενέργειές μας, τις κλίσεις μας. Τις σκέψεις, που δεν έχουν βγει ποτέ από τα βάθη της ψυχάς μας, είναι αδύνατο να τις αντιληφτούν. Ακόμα και τους πονηρούς λογισμούς, που οι ίδιοι μας υποβάλλουν, δεν γνωρίζουν αν τους αποδεχθήκαμε ή όχι. Μπορούν μόνο να το συμπεράνουν, παρατηρώντας προσεκτικά ορισμένες εξωτερικές εκδηλώσεις ή σωματικές κινήσεις μας. Μας προσβάλλουν, για παράδειγμα, με λογισμούς θυμού και οργής. Αν η προσβολή τους πλήξει την καρδιά μας, το διακρίνουν από μια σιωπηλή ταραχή, από έναν αγανακτισμένο αναστεναγμό, από την σύσπαση, την χλωμάδα ή το κοκκίνισμα του προσώπου μας. Αυτά είναι τα μέσα, με τα οποία η λεπτή νοημοσύνη τους, διακρίνει ποιός άνθρωπος έχει παραδοθεί σ' ένα πάθος και σε ποιό ακριβώς πάθος. Και δεν είναι παράδοξο αυτό, εφόσον την ίδια δυνατότητα μπορεί να έχει και ένας έξυπνος άνθρωπος. Βλέποντας δηλαδή την εξωτερική εμφάνιση ή συμπεριφορά κάποιου συνανθρώπου του, μπορεί να συμπεράνει με ακρίβεια την εσωτερική του κατάσταση! Πόσο, λοιπόν, περισσότερο θα μπορούν να το κάνουν αυτό οι δαίμονες, οι οποίοι ως πνεύματα είναι πολύ πιό ευαίσθητοι και πολύ πιο οξυδερκείς από τους ανθρώπους; (Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος)
  • Οι δαίμονες μη έχοντας το βάρος της σάρκας, δεν έχουν κάτι που να δικαιολογεί την κακία τους. Γιατί αυτή η κακία δεν προκαλείται, όπως σε εμάς τους ανθρώπους, από εξωτερικούς παράγοντες, αλλά αποκλειστικά και μόνο από την διεστραμμένη θέλησή τους. Η αμαρτία τους λοιπόν, είναι ασυγχώρητη και η πονηρία τους αθεράπευτη. Έτσι, δεν υπάρχει γι' αυτούς καμμιά επιείκεια, αλλά ούτε και πιθανότητα να μετανοήσουν. (ΆγιοςΚασσιανός ο Ρωμαίος)
  • Το πλήθος των κακών πνευμάτων είναι αναρίθμητο. Η Θεία Πρόνοια όμως, έχει έτσι οικονομήσει τα πράγματα, ώστε να διαφεύγουν αυτά τα πνεύματα από τα βλέμματα των ανθρώπων. Είναι τρομερή η επιθετικότητά τους και φρικαλέες οι μορφές που κάθε φορά παίρνουν. Η θέα τους θα έφερνε ασφαλώς μεγάλη ταραχή στους ανθρώπους και θα τους έκανε να λιποθυμήσουν από τον φόβο τους. Τα ανθρώπινα μάτια δεν είναι δυνατό ν' αντέξουν τέτοιο θέαμα... (ΆγιοςΚασσιανός ο Ρωμαίος)
  • Ο Εωσφόρος πίστεψε, ότι το μεγαλείο της σοφίας και η ομορφιά των αρετών, με τα οποία ήταν καταστολισμένος, δεν τα είχε λάβει από τον Θεό, αλλά από την δύναμη της δικής του φύσεως. Γι' αυτό, γεμάτος αλαζονεία, θεώρησε τον εαυτόν του όμοιο με τον Θεό και σκέφτηκε, ότι μπορούσε από μόνος του να φτάσει στην αιώνια μακαριότητα. Και μόνο αυτή του η σκέψη τον οδήγησε στην πτώση. Έπεσε από τον ουρανό σαν αστραπή απομακρύνθηκε από την Χάρη του Θεού, την οποία όπως πίστευε, δεν είχε ανάγκη. Ενώ πίστευε ότι μπορούσε να σφετεριστεί την δόξα του Θεού με την δύναμη της ελευθερίας του και με την προσωπική του ικανότητα, έχασε τελικά ό,τι είχε λάβει ως δωρεά από τον Δημιουργό. Ο Εωσφόρος, λοιπόν γκρεμίστηκε από τον Ουρανό αποκλειστικά και μόνο εξαιτίας του πάθους της υπερηφάνειας. Δεύτερο ήρθε το πάθος του φθόνου. Σ' αυτό το αμάρτημα έπεσε, όταν είδε την δημιουργία του ανθρώπου. Τότε είχε ακόμα την δυνατότητα να σηκωθεί! Ο φθόνος του όμως, τον έσπρωξε να εξαπατήσει τον Πρωτόπλαστο με τα τεχνάσματά του. Έβλεπε ότι ο άνθρωπος, που μόλις είχε πλαστεί από το χώμα της γης, δεχόταν την κλήση για μια δόξα ίδια μ' αυτήν που εκείνος απολάμβανε, ως άρχοντας των Αγγέλων, πριν από την πτώση του. Εξαιτίας της δεύτερης αυτής αμαρτίας του, η δίκαιη απόφαση του Θεού τον γκρέμισε οριστικά. Από τό κεντρί λοιπόν της ζήλειας καταστράφηκε ο ίδιος, ο πρώτος δημιουργός και «άρχοντας του κακού», παρασύροντας μαζί του και άλλους στον θάνατο. Τελικά ο διάβολος είναι δολοφόνος του εαυτού του. (Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος)
  • Οι δαίμονες συνηθίζουν να αποτραβιούνται με δόλο προσωρινά, για να ξεθαρρευτεί ο άνθρωπος, νομίζοντας ότι έγινε απαθής και να αφήσει τον εαυτόν του απρόσεκτο. Και τότε ξαφνικά, πηδούν στην ταλαίπωρη ψυχή του και την αρπάζουν σαν σπουργίτι. Και αν την νικήσουν, την ρίχνουν σε κάθε αμάρτημα, χειρότερο από εκείνα, για τα οποία ζητούσε πρωτύτερα συγχώρηση. Ας σταθούμε λοιπόν με φόβο Θεού και ας φυλάξουμε την καρδιά μας, εκτελώντας την άσκησή μας κρατώντας τις αρετές, που αποτελούν εμπόδιο στην κακία των εχθρών δαιμόνων. (Άγιος Ησαϊας ο Αναχωρητής)
  • Όλος ο αγώνας και η φροντίδα του εχθρού συγκεντρώνεται, στο να αποτραβήξει το νου από τη μνήμη του Θεού και το φόβο και την αγάπη Του, και εξαπατώντας τον με γήινα δολώματα να τον στρέψει από το όντως αγαθό στα νομιζόμενα αγαθά. (ΆγιοςΜακάριοςοΑιγύπτιος)
  • Ο Θεός, που γνωρίζει τις δυνατότητες των ανθρώπων, επιτρέπει και τη δύναμη του διαβόλου να ενεργεί διαφορετικά σε κάθε άνθρωπο. Επειδή και ο διάβολος είναι δούλος και κτίσμα του Θεού, δεν πειράζει κατά την κρίση του, ούτε επιφέρει θλίψεις όσο θέλει, αλλά όσο του επιτρέψει ο Θεός να παραχωρήσει. Γιατί ο Κύριος γνωρίζει τις δυνάμεις του καθένα μας και ανάλογα παραχωρεί την δοκιμασία. Τούτο μας βεβαιώνει και ο Απόστολος Παύλος, λέγοντας: «Ο Θεός κρατάει τις υποσχέσεις του και δεν θα αφήσει να δοκιμάσετε πειρασμό, που να ξεπερνάει τις δυνάμεις σας, αλλά, όταν έρθει ο πειρασμός, θα δώσει μαζί και την διέξοδο, ώστε να μπορέσετε να τον υπομείνετε». (ΆγιοςΜακάριοςοΑιγύπτιος)
  • Κατά Θεία οικονομία, δεν παραπέμφθηκε ευθύς ο πονηρός διάβολος στη κόλαση την οποία ο ίδιος διάλεξε, αλλά αφέθηκε για δοκιμασία και έλεγχο του ανθρώπου και του αυτεξουσίου του. Και αυτό για να κάνει, χωρίς να θέλει, πιο άξιους και δίκαιους τους Αγίους με την υπομονή και να γίνει αίτιος μεγαλύτερης δόξας γι' αυτούς. Στον εαυτόν του πάλι, με την εθελοκακία του και τις κατά των Αγίων πανουργίες του, να κάνει δικαιότερη την κόλαση. (ΆγιοςΜακάριοςοΑιγύπτιος)
  • Συμβαίνει πολλές φορές να σου μιλά κατά φαντασία μέσα στην καρδιά σου ο σατανάς και να σου λέει: «Κοίταξε πόσα κακά έργα έχεις κάνει. Η ψυχή σου είναι γεμάτη ανομίες, βαρύνεσαι με πολλές και βαρύτατες αμαρτίες.» Μην σε ξεγελά λοιπόν με αυτά ο σατανάς και με πρόφαση ταπεινώσεως, σε σπρώχνει στην απελπισία. Γιατί από τον καιρό που με την παράβαση μπήκε στον άνθρωπο η κακία, ο σατανάς απέκτησε δυνατότητα να μιλά κατά κάποιο τρόπο καθημερινά στην ψυχή, σαν άνθρωπος με άνθρωπο και να της υποβάλλει τα άτοπα. Εσύ λοιπόν αποκρίσου του: «Ναι, αλλά έχω γραπτές τις διαβεβαιώσεις του Θεού που λέει: "Δεν επιθυμώ το θάνατο του αμαρτωλού, αλλά να επιστρέψει με τη μετάνοια και να έχει ζωή (Ιεζ. 18,23 - 33,11)". Γιατί τότε τι ήθελε να κατεβεί ο Θεός στη γη, αν όχι για να σώσει τους αμαρτωλούς και να φωτίσει αυτούς που ζουν στο σκοτάδι και να δώσει ζωή στους νεκρούς από την αμαρτία;»... (ΆγιοςΜακάριοςοΑιγύπτιος)
  • Να παρατηρούμε με μεγάλη οξύτητα τα τεχνάσματα και τους δόλους και τα κακούργα σχέδια του εχθρού, που φροντίζει και κάνει τα πάντα, ώστε όλους να τους οδηγήσει στην απώλεια. Έτσι ο σατανάς σ' εκείνους που προσεύχονται υποκρίνεται ότι συμπροσεύχεται, με σκοπό να τους εξαπατήσει με την πρόφαση της προσευχής και να τους προξενήσει την έπαρση. Σ' όσους νηστεύουν, υποκρίνεται ότι νηστεύει μαζί τους, θέλοντας να τους παρασύρει στην οίηση της νηστείας. Σ' εκείνους που έχουν γνώση των Γραφών κάνει τα ίδια, επιθυμώντας να τους βγάλει με το πρόσχημα της γνώσεως, από τον ορθό δρόμο. Σ' εκείνους που αξιώθηκαν να τους αποκαλυφθεί θείο φως, ενεργεί παραπλήσια, μετασχηματίζεται δηλαδή σε φωτεινό άγγελο, για να τους απατήσει παρουσιάζοντας το δικό του ψεύτικο φως και να τους φέρει κοντά του. Και γενικά, έτσι διαφορετικά εμφανίζεται στον καθένα, παίρνοντας την κατάλληλη μορφή, ώστε με την ομοιότητα να κάνει τον καθένα υποχείριο και να τον οδηγήσει στην απώλεια με ευλογοφανή πρόφαση. Και κοίταξε, μέχρι ποιό σημείο φτάνει και τολμά ο αλαζόνας σατανάς: θέλει να καταβάλλει και εκείνους που έχουν ήδη το Θεό με επίγνωση της αλήθειας. (ΆγιοςΜακάριοςοΑιγύπτιος)
  • Χίλιους δύο τρόπους μηχανεύεται ο εχθρός για να μας αποσπάσει από την ελπίδα και την αγάπη του Χριστού. Δηλαδή ή φέρνει εσωτερικά θλίψεις στην ψυχή μέσω των πονηρών πνευμάτων, ή της προξενεί λογισμούς μιαρούς και ανεπίτρεπτους, ανασκαλεύοντας την μνήμη των παλιών αμαρτημάτων, για να την οδηγήσει σε χαύνωση και σε λογισμούς απελπισίας, ότι δεν είναι δυνατόν να βρεί σωτηρία. Θέλει ακόμη να κάνει την ψυχή να πιστέψει, ότι οι λογισμοί αυτοί γεννιούνται από την ίδια και δεν τους υποβάλλει κρυφά και με κακία ένα εχθρικό πνεύμα. Ή λοιπόν κάνει αυτά, ή φέρνει πόνους σωματικούς, ή σχεδιάζει θλίψεις και ονειδισμούς από τους ανθρώπους. Αλλά όσο ο πονηρός ρίχνει εναντίον μας αυτά τα πυρωμένα βέλη, τόσο περισσότερο πρέπει εμείς να φουντώνομε την ελπίδα προς το Θεό και να γνωρίζουμε ακριβώς ότι θέλημά Του είναι, να δοκιμάζει τις ψυχές που έχουν έρωτα προς Αυτόν, για να φανεί αν τον αγαπούν αληθινά... (ΆγιοςΜακάριοςοΑιγύπτιος)
  • Αυτός που μας βάζει σε πειρασμό (δηλ. ο διάβολος), μας πειράζει δίχως να ξέρει αν θα υπακούσει σ' αυτόν ο άνθρωπος ή όχι. (ΆγιοςΜακάριοςοΑιγύπτιος)
  • Αφού εξαπάτησε ο διάβολος τον Αδάμ και κυριάρχησε πάνω του, του αφαίρεσε την εξουσία και ονομάστηκε ο ίδιος «άρχοντας του κόσμου τούτου»... Άρχοντας όμως του κόσμου τούτου και κύριος των ορατών αρχικά ήταν ο άνθρωπος, ορισμένος από τον Κύριο. Γιατί ούτε η φωτιά τον έκαιγε, ούτε το νερό τον έπνιγε, ούτε τα θηρία τον έτρωγαν, ούτε και το φίδι τον φόβιζε. Αφού όμως υποχώρησε στην απάτη του διαβόλου, παρέδωσε σ' αυτόν την αρχή που είχε. Απ' αυτήν την αιτία μάγοι και αγύρτες με διαβολική ενέργεια και κατά παραχώρηση του Θεού γίνονται θαυματοποιοί. Δηλαδή εξουσιάζουν φαρμακερά φίδια και αψηφούν το νερό και την φωτιά (πυροβάτες)... (ΆγιοςΜακάριοςοΑιγύπτιος)
  • Τέσσερις είναι οι κύριες προσβολές των δαιμόνων, εναντίον μας: ο πόλεμος που μας κάνουν εναντίον της πίστης μας, η απόγνωση, η κενοδοξία και οι μεταμορφώσεις των δαιμόνων, σε αγγέλους φωτός. (ΆγιοςΝικόδημοςοΑγιορείτης)
  • Ο διάβολος έχει μεγάλη συγγένεια και εξοικείωση με την φαντασία και από όλες σχεδόν τις δυνάμεις της ψυχής, αυτήν χρησιμοποιεί ως το πιο κατάλληλο όργανο για να πλανά τους ανθρώπους και να ενεργεί τα πάθη και τις κακίες του. Και τον Αδάμ ο διάβολος, μέσω της φαντασίας τον παραπλάνησε, βάζοντας στο νου του, την φαντασία της ισοθεϊας. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
  • Γνωρίζετε, γιατί μερικές φορές οι δαίμονες προλέγουν μερικά πράγματα και γίνονται: α) διότι εσείς δεν πιστεύετε αδίστακτα στον Κύριο, αλλά πιστεύετε στους δαίμονες και γι' αυτός εξαιτίας της δικής σας απιστίας, παραχωρεί ο Θεός να γίνονται εκείνα που σας προλέγουν οι δαίμονες (παρότι που δεν γνωρίζουν το μέλλον) και β) διότι εσείς αγαπώντας τα διαβολικά έργα και πάθη, είστε δούλοι στον διάβολο και σας έχει κάτω από την εξουσία του και ό,τι θέλει να προειπεί σε εσάς, το κάνει και με τα έργα. Και όπως ένας κακούργος έχει στην εξουσία κάποιον αιχμάλωτο άνθρωπο, μπορεί να του πει αν θα πεθάνει ή αν ζήσει και αυτό όχι γιατί ο κακούργος προγνωρίζει το μέλλον,αλλά διότι έχει στα χέρια του τη ζωή του αιχμαλώτου, έτσι ακριβώς συμβαίνει και με τον διάβολο. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
  • Αν ο διάβολος μας έδινε το φαρμάκι του με κάποιο πικρό βότανο, δεν θα το πίναμε. Επειδή όμως μας το δίνει με το μέλι των ηδονών, το παίρνουμε ευχάριστα. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
  • Όταν ο διάβολος κρατά κάποιον στη δουλεία της αμαρτίας, δεν φροντίζει για τίποτε άλλο, παρά να τον τυφλώνει περισσότερο, με το να του βάζει κακούς λογισμούς και να τον παρακινεί να πέφτει στην ίδια αμαρτία ή σε άλλες μεγαλύτερες, εμποδίζοντάς τον έτσι, να μην γνωρίσει την πάρα πολύ δυστυχισμένη του ζωή... (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
  • Η δύναμη με την οποία νικιούνται οι δαίμονες, γεννιέται από την έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτόν μας και την ελπίδα (εμπιστοσύνη) μας στον Θεό. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
  • Συνηθίζει ο διάβολος να χαίρεται, σε κάθε σύγχυση και ταραχή της καρδιάς μας, όπως χαίρεται ο λύκος κατά τη διάρκεια του χειμώνα και της ανεμοταραχής. Και αυτό γιατί, όταν μια ψυχή είναι ειρηνική, κάνει πολλά έργα και σωστά, ενώ ανθίσταται σε ό,τι της συμβεί. Αντίθετα όταν είναι συγχυσμένη και ανήσυχη, κάνει λίγα έργα και αυτά ατελή, κουράζεται εύκολα και τελικά ζει ένα μαρτύριο χωρίς όφελος. Γι' αυτό εσύ, αν θέλεις να νικήσεις και να μην χαλάσει ο εχθρός το εμπόρευμά σου, πρόσεχε περισσότερο απ' όλα, να μην ταραχθεί η ψυχή σου και να μην δεχτεί να παραμείνει συγχυσμένη, ούτε μία στιγμή. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
  • Ο διάβολος είναι τόσο πανούργος και κακός, που πολλές φορές και από το καλό, μπορεί να βγάλει κακό. Έχει μεγαλύτερο φθόνο και πολεμάει περισσότερο εκείνους, που έχουν καλούς λογισμούς. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
  • Συγκέντρωσε όλο το νου σου στην καρδιά σου, έχοντας βαθιά γνώση της μηδαμινότητάς του εαυτού σου, σκεφτόμενος ότι είσαι ένα μηδέν και πως δεν μπορείς να κάνεις τίποτε (χωρίς τη βοήθεια του Χριστού) και πως δεν έχει τίποτα άλλο, παρά ταλαιπωρίες, κακίες και ελαττώματα και ότι δεν σου ταιριάζει τίποτα άλλο, παρά αιώνια καταδίκη. Αφού στερεωθείς σ' αυτήν την αλήθεια, θα μπορέσεις να αντιμετωπίσεις αποτελεσματικά, τις συνεχείς πανουργίες και απάτες του διαβόλου. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
  • Ο διάβολος υπόσχεται όχι για να δώσει, αλλά για να πάρει. (ΙερόςΧρυσόστομος)
  • Ο κλέφτης δεν έρχεται εκεί που είναι καλάμι, χορτάρι και ξύλο, αλλά εκεί που είναι τοποθετημένο χρυσάφι ή ασήμι. Έτσι και ο διάβολος επιτίθεται όχι εκεί που είναι η αμαρτία, αλλά εκεί που υπάρχει αρετή. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Οι πειρατές στη θάλασσα όταν δούνε ένα πλοίο να είναι γεμάτο με χρυσάφι, τότε επινοούν κάθε τέχνασμα, για να βυθίσουν το πλοίο και να αρπάξουν τον θησαυρό. Και ο διάβολος, όταν σε δει να είσαι γεμάτος από αρετές και να έχεις δυνατή αγάπη στο Θεό, δαγκώνεται και τρίζει τα δόντια του. Σαν άλλος πειρατής χρησιμοποιεί άπειρα τεχνάσματα, ώστε να βρει μια μικρή είσοδο και να τρυπώσει, για να καταστρέψει τον πνευματικό σου πλούτο. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ο εχθρός μας, δηλαδή ο πονηρός διάβολος, όταν δει πνευματικό πλούτο συγκεντρωμένο, καταλαμβάνεται από μανία και ακονίζει τα δόντια του και πάντοτε καιροφυλακτεί, ώστε να βρει την κατάλληλη ευκαιρία και να αφαιρέσει κάτι απ' αυτά που φυλάσσονται μέσα μας. Kαμμία ευκαιρία δεν είναι κατάλληλη σ' εκείνον, παρά μόνο η δική μας αδιαφορία. Για τούτο πρέπει διαρκώς να αγρυπνούμε και να φράσσουμε τελείως τις εισόδους σε εκείνον και από παντού να προφυλαγόμαστε από τις επιθέσεις του. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ο Θεός συνηθίζει ανέκαθεν και εξ' αρχής, εκείνα που θα συμβεί να σχεδιάσει ο διάβολος εναντίον μας, αυτά να τα στρέφει εναντίον του κεφαλιού του και να τα χρησιμοποιεί για την σωτηρία μας... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Πρόσεξε ποτέ μεταμελείται ο Ιούδας. Όταν ολοκληρώθηκε και τελείωσε την αμαρτία. Γιατί τέτοιος είναι ο διάβολος: Δεν αφήνει εκείνους που δεν είναι νηφάλιοι να δουν το κακό πριν συντελεστεί, για να μη μετανοήσει εκείνος, που έχει κερδηθεί απ' αυτόν. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ο διάβολος μόλις δει ότι δεν κατορθώνει τίποτα, απομακρύνεται αμέσως, γιατί φοβάται μήπως γίνει αίτιος να κερδίσουμε περισσότερα στεφάνια. Αν δηλ. δει κάτι το ασθενές, επιχειρεί. Αν δει κάτι το ισχυρό, απομακρύνεται. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ο σκύλος αν δει, ότι παρόλο που περιμένει να τον ταϊσεις, εσύ δεν του δίνεις, εκείνος τότε επειδή βλέπει, ότι ματαίως περιμένει, απομακρύνεται. Το ίδιο κάνει και ο διάβολος. Αν δει ότι δεν του δίνεις ''τροφή''- αφορμή για να σε ορμήξει, αλλά απεναντίας επιμένεις να ευχαριστείς τον Θεό, τότε τον θανατώνεις από την πείνα και τον αναγκάζεις να απομακρυνθεί από σένα. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Τίποτε δεν είναι τόσο ικανό να αποκρούσει τις επιθέσεις του δαίμονα εναντίον μας, όσο η διαρκής προσευχή και δέηση. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ο Κύριος ονομάζει ισχυρό τον διάβολο, όχι επειδή εκ φύσεως είναι ισχυρός, αλλά για να δείξει την αρχική δύναμή του, εξαιτίας της δικής μας αδιαφορίας. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ο διάβολος μας απομακρύνει από τον Θεό μέσα από ποικίλα πάθη, μέσα από τις επιθυμίες της σαρκός, μέσα από την περιέργεια των ματιών, μέσα από τα θέλγητρα και τις παγίδες του κόσμου. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Τίποτα άλλο δεν μελέτησε ο διάβολος τόσο πολύ, όσο το να πείσει την ανθρώπινη ψυχή, ότι ούτε για τα αμαρτήματα είναι ο άνθρωπος υπεύθυνος τιμωρίας, ούτε για τα κατορθώματα του είναι άξιος επαίνων και στεφανιών, με σκοπό να αποδυναμώσει την προθυμία εκείνων που προσπαθούν (την αρετή) και να επιτείνει την ολιγωρία και την ραθυμία εκείνων που είναι ήδη αποθαρρυμένοι (στην αμαρτία)... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Όταν εμείς είμαστε άγρυπνοι, ο διάβολος δεν μπορεί να μας βλάψει. Μπορεί όμως, άθελά του, να μας ωφελήσει, να μας αυξήσει την αρετή. Παρατήρησε τι γίνεται, όταν κάποιος παίρνει ένα καλάμι και φυσάει τη φωτιά. Στην αρχή φαίνεται ότι τη σβήνει. Τελικά, όμως, όχι μόνο δεν τη σβήνει, αλλά και τη δυναμώνει. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Να γυρίσουμε την πλάτη στον διάβολο, όχι μόνο με λόγια, αλλά και με τα έργα μας. Όχι μόνο με το μυαλό μας, αλλά και με τις πράξεις μας. Να μην κάνουμε τίποτα, από όσα αρέσουν σ' αυτόν. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Αν δούμε στο κρεβάτι μας φίδι να φωλιάζει, προσπαθούμε οπωσδήποτε να το σκοτώσουμε. Τώρα όμως που φωλιάζει στις ψυχές μας ο διάβολος, δεν λαμβάνουμε μέτρα, αλλά μένουμε αδιάφοροι. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Καλύτερα αντέχει το ξερό χορτάρι τη φλόγα της φωτιάς, παρά ο διάβολος, τη φλόγα της αγάπης. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ο διάβολος ρίχνει τα φαρμακερά βέλη του, προκειμένου να μας προσβάλλει με την αμαρτία και αν εμείς αποκρούσουμε τα βέλη αυτά και δεν αμαρτήσουμε, τότε τα βέλη αυτά επιστρέφουν και πλήττουν το κεφάλι του... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ο Διάβολος πειράζει. Αν δει κάτι το ασθενές, επιχειρεί. Αν δει κάτι το ισχυρό, απομακρύνεται. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Δεν έχουμε ανάγκη τον διάβολο για να χαθούμε. Αρκεί να φθονούμε και να κατατρέχουμε ο ένας τον άλλον. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Δύο κακά κάνει ο διάβολος σε μας: και στην αμαρτία μας σέρνει και για την μετάνοια μας εμποδίζει. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ασφαλώς δεν προξενεί όλα τα κακά ο διάβολος. Πολλά συμβαίνουν και από την δική μας ραθυμία. Αν κάπου ο διάβολος είναι αίτιος του κακού, αυτό γίνεται διότι εμείς του το επιτρέπουμε. Πες μου σε παρακαλώ: πότε ο διάβολος υπερίσχυσε πάνω στον Ιούδα; Λέει ο Ευαγγελιστής, ότι μπήκε μέαα του ο Σατανάς. Αλλά άκουσε την αιτία: ''Ήταν κλέφτης και αφαιρούσε, όσα έβαζαν στο ταμείο''. Ο Ιούδας άφησε να μπει μέσα του, με όλη την άνεσή του ο διάβολος. Επομένως δεν κάνει ο διάβολος την αρχή, αλλά εμείς τον δεχόμαστε και τον καλούμε, αν εμείς δεν είμαστε προσεκτικοί. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ο διάβολος είναι κακός για τον εαυτό του, όχι για εμάς. Γιατί εμείς, αν θέλουμε, πολλά έχουμε να κερδίσουμε απ' αυτόν, χωρίς βέβαια τη δική του θέληση. Έτσι το θαύμα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο και αποδεικνύεται η απεραντοσύνη της φιλανθρωπίας του Θεού, καθώς, όταν εμείς βελτιωνόμαστε, ο διάβολος λυπάται και υποφέρει· όταν, μάλιστα, η βελτίωσή μας οφείλεται σ' αυτόν τον ίδιο, τότε είναι που δεν μπορεί ν' αντέξει τη συμφορά του και σκάει απ' το κακό του. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ο διάβολος είναι χρήσιμος σε εμάς, αν τον χρησιμοποιήσουμε, όπως πρέπει και μας ωφελεί τα μέγιστα και επιτυγχάνουμε από αυτόν κέρδη, όχι μικρά. Και αυτό το απεδείξαμε πολλές φορές και από την περίπτωση του Ιώβ... (ΙερόςΧρυσόστομος)
  • Εάν θέλουμε, ο διάβολος γίνεται αίτιος πολλών καλών! Διότι, όταν φοβόμαστε τις επιβουλές του, έχουμε μεγάλη προσοχή και ενθυμούμεθα τον Θεό. Διότι εκείνος που βλέπει τον εχθρό να στέκεται κοντά του, προστρέχει σ' αυτόν που μπορεί να τον βοηθήσει. Όπως δηλ. στο σπίτι ενός στρατιώτη, που διαρκώς οπλισμένος, ούτε ληστής, ούτε διαρρήκτης, ούτε κανείς άλλος τέτοιος κακούργος δεν θα τολμήσει τις ψυχές μας, κανένα από τα πάθη που μας υποδουλώνουν, δεν θα μπει εύκολα μέσα μας. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ακόμα και στην υποθετική περίπτωση, που ο διάβολος θα μπορούσε να νικήσει όλους τους ανθρώπους και να τους οδηγήσει στην απώλεια, πάλι δεν θα έπρεπε ν' απορούμε, αν ο Θεός τον άφηνε ελεύθερο στο καταστροφικό έργο του. Γιατί από εμάς εξαρτάται η νίκη του και η κυριαρχία του πάνω μας. Με τη θέλησή μας γινόμαστε σκλάβοι του, όχι αναγκαστικά. Αυτό το αποδεικνύουν όσοι τον νίκησαν μέχρι σήμερα. Και δεν είναι λίγοι. Αλλά και στο μέλλον θα υπάρξουν πολλοί, που θα τον νικήσουν. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Οι μεν δαίμονες έχουν ως συνεργάτες τους ανθρώπους εκείνους, οι οποίοι σκέφτονται κακά εναντίον των συνανθρώπων τους. Ώστε εάν δεν συνεργάζονταν αυτοί με τους δαίμονες, τότε το μεγαλύτερο μέρος των επιβουλών των δαιμόνων εναντίον των ανθρώπων, θα αποτύγχαναν. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Δεν είναι ευχάριστος ο λόγος για τον διάβολο. Είναι όμως πνευματική ασφάλεια η σωστή διδασκαλία περί του διαβόλου. Διότι είναι μεγάλος εχθρός και πολέμιος. Αποτελεί μεγάλη ασφάλεια, το να ξέρει κανείς καλά τα των εχθρών. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ο εχθρός δεν μας πολεμάει φανερά, αλλά με τεχνάσματα. Χρησιμοποιεί πονηριά για να παραπλανήσει και με δόλιες επινοήσεις προσπαθεί να μας καταβάλλει. Διότι αν μας έλεγε φανερά να φύγουμε από τον Χριστό, θα προφυλαγόμασταν εύκολα. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Σε τίποτε να μην ακούμε τους δαίμονες, ακόμα και αν λένε κάτι σωστό. (ΙερόςΧρυσόστομος)
  • Με παρθένο την Έυα, ο Διάβολος σκότωσε πριν τον Αδάμ. Με παρθένο την Θεοτόκο ύστερα ο Χριστός κατατρόπωσε τον Διάβολο... Με γυναίκα επικράτησε ο Διάβολος και με γυναίκα ηττήθηκε. (ΙερόςΧρυσόστομος)
  • Επειδή ο διάβολος χρησιμοποίησε τις Γραφές, γι' αυτό αγιάστηκε το στόμα του; Φυσικά όχι! Διάβολος παρέμεινε... (ΙερόςΧρυσόστομος)
  • Για πέντε αιτίες ο Θεός παραχωρεί να πολεμούμαστε από τους δαίμονες. Πρώτη αιτία είναι, καθώς μας πολεμούν και πολεμούμε και εμείς εναντίον τους, να αποκτήσομε την διάκριση της αρετής και της κακίας. Δεύτερη, να αποκτήσομε την αρετή με πόλεμο και κόπο και έτσι να την έχομε βέβαιη και σταθερή. Τρίτη, προοδεύοντας στην αρετή, να μην υψηλοφρονούμε, αλλά να μάθομε να ταπεινοφρονούμε. Τέταρτη, αφού γνωρίσομε με τα παθήματά μας την κακία, να τη μισήσομε τελείως. Πέμπτη, ανώτερη απ' όλες, αφού αποκτήσομε την απάθεια, να μην ξεχνάμε ούτε τη δική μας αδυναμία, ούτε τη δύναμη Εκείνου που μας βοήθησε. (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)
  • Τίποτε άλλο δεν είναι τόσο ευχάριστο στο διάβολο, όσο το να βλέπει άνθρωπο να τιμωρείται. (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)
  • Είναι πρέπον και δίκαιο να τιμωρούνται από τον διάβολο εκείνοι οι οποίοι δέχθηκαν ευχαρίστως τις κακές συμβουλές του, για εκούσια αμαρτήματα. Γιατί ο διάβολος και την ηδονή σπέρνει, με τα εκούσια πάθη, και την οδύνη προξενεί, με τα ακούσια παθήματα. (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)
  • Χωρίς τη Θεία παραχώρηση, ούτε και αυτοί οι ίδιοι οι δαίμονες δεν μπορούν σε τίποτα να υπηρετήσουν τον διάβολο. (ΆγιοςΜάξιμοςοΟμολογητής)
  • Ο διάβολος, φθονώντας εμάς και το Θεό και παραπείθοντας τον άνθρωπο ότι ο Θεός τον φθονεί (Γέν. 3,5), τον έκανε να παραβεί τη Θεία εντολή. Τον Θεό τον φθόνησε, για να μην εκδηλωθεί στην πράξη, η πανύμνητη δύναμή Του να θεώνει τον άνθρωπο. Τον άνθρωπο ολοφάνερα τον φθόνησε, για να μη γίνει με την αρετή, μέτοχος της Θείας δόξας. Γιατί φθονεί ο ακαθαρτότατος (διάβολος), όχι μόνο εμάς, λόγω της δόξας που μας δίνει ο Θεός για την αρετή, αλλά και το Θεό, λόγω της πανύμνητης δυνάμεώς Του για τη σωτηρία μας. (ΆγιοςΜάξιμοςοΟμολογητής)
  • Γιατί να κατηγορούμε για όλα τον δόλιο διάβολο, αφού του δίνουμε εμείς εξουσία και δικαίωμα, με τον τρόπο που ζούμε; (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
  • Ο πονηρός περιεργάζεται και σε παρατηρεί από όλες τις πλευρές. Σε κατασκοπεύει προσεκτικά, ώστε να ανακαλύψει κάποια ακάλυπτη πλευρά του εαυτού σου και εκεί να σε χτυπήσει και να σε πληγώσει. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
  • Κανένας δεν είναι τόσο καλός αρχιτέκτονας ενός μεγαλοπρεπούς κτιρίου, όσο σοφιστής κακίας είναι ο διάβολος. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
  • Αυτό κατόρθωσε ο διάβολος να κάνει. Έκανε τη γη λαβύρινθο, για να μην μπορούμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας. Τι είναι αυτό που πάθαμε και δεν το καταλάβαμε; Βλέπετε πώς πλανηθήκαμε; Καταντήσαμε τη γη μας και την εποχή μας σωστό ψυχιατρείο! Και δεν καταλαβαίνομε τι μας φταίει. Όλοι απορούμε: «Τι γίναμε, που πάμε, γιατί τα παιδιά μας πήρανε τους δρόμους, γιατί φύγανε απ' τα σπίτια τους, γιατί παρατήσανε τη ζωή, γιατί παρατήσανε τη μόρφωσή τους; Γιατί γίνεται αυτό;». Ο διάβολος κατόρθωσε να εξαφανίσει τον εαυτό του και να κάνει τους ανθρώπους να χρησιμοποιούν άλλα ονόματα. Οι γιατροί, οι ψυχολόγοι λένε συχνά, όταν ένας άνθρωπος πάσχει: «Α, νεύρωση έχεις! Α, άγχος έχεις!» και τα τοιαύτα. Δεν παραδέχονται ότι ο διάβολος υποκινεί και διεγείρει στον άνθρωπο τον εγωισμό. Κι όμως ο διάβολος υπάρχει, είναι το πνεύμα του κακού. Αν πούμε ότι δεν υπάρχει, είναι σαν να αρνούμαστε το Ευαγγέλιο που μιλάει γι' αυτόν. Αυτός είναι ο εχθρός μας, ο πολέμιος μας στη ζωή, ο αντίθετος του Χριστού και λέγεται αντίχριστος. Ο Χριστός ήλθε στη γη, για να μας απαλλάξει από τον διάβολο και να μας χαρίσει τη σωτηρία. (ΌσιοςΠορφύριοςο Καυσοκαλυβίτης)
  • Όταν ο διάβολος δεν μπορεί να μας νικήσει, τότε μας κάνει ''εξωτερικές επιθέσεις'', με διάφορα συμβάντα, που επιτρέπει ο Θεός, για να μας φοβίσει. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
  • Μην δίνεις σημασία στον διάβολο. Όσο του δίνεις σημασία, τόσο περισσότερο σε πλησιάζει. Αν θέλεις να τον διώξεις, να τον απομακρύνεις από κοντά σου, πάψε να του δίνεις σημασία. Περιφρόνησέ τον. Μόνο η περιφρόνηση του αξίζει. Από τη στιγμή που θα αρχίσει να την εισπράττει, θα αρχίσει και θα υποχωρεί. Μέχρι που, τελικά, θα τραπεί σε φυγή. Η περιφρόνηση αποτελεί το δεύτερο όπλο, μετά τον Τίμιο Σταυρό, κατά του διαβόλου! Και τον μεν Τίμιο Σταυρό τον φοβάται και κυριολεκτικά, τον τρέμει και τρέπεται σε άτακτη φυγή. Την δε περιφρόνηση, δεν την αντέχει. Γιατί είναι υπερόπτης και σκάει από το κακό του! Εξάλλου, αυτή η υπεροψία ήταν αιτία να εκπέσει και να γίνει αυτό που έγινε. Εισέπραξε την τιμωρία του... (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
  • Μην πολεμάτε απευθείας τον πειρασμό, μην παρακαλείτε να φύγει, μην λέτε: «Πάρ' τον, Θεέ μου!». Τότε του δίνετε σημασία και ο πειρασμός σφίγγει. Γιατί παρόλο που λέτε, «πάρ' τον, Θεέ μου», βασικά τον θυμάστε και τον υποθάλπετε περισσότερο. Τον διάβολο, όσο του δίνεις σημασία, τόσο περισσότερο σε πλησιάζει. Αν θέλεις να τον διώξεις από κοντά σου, πάψε να του δίνεις σημασία, περιφρόνησέ τον και θα τραπεί σε φυγή. Μόνο η περιφρόνηση του αξίζει. Την περιφρόνηση δεν την αντέχει, γιατί είναι υπερόπτης και σκάει από το κακό του! Η περιφρόνηση, αποτελεί το δεύτερο όπλο, μετά τον Τίμιο Σταυρό, κατά του διαβόλου. (ΌσιοςΠορφύριοςο Καυσοκαλυβίτης)
  • Ο διάβολος υπάρχει, είναι το πνεύμα του κακού. Αν πούμε ότι δεν υπάρχει, είναι σαν να αρνούμαστε το Ευαγγέλιο που μιλά γι' αυτόν. Αυτός είναι ο εχθρός μας, ο πολέμιός μας στη ζωή, ο αντίθετος του Χριστού και λέγεται αντίχριστος. Ο Χριστός ήλθε στη γη, για να μας απαλλάξει από τον διάβολο και να μας χαρίσει τη σωτηρία. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
  • Ο διάβολος μερικές φορές δεν ενοχλεί με πειρασμούς ανθρώπους, οι οποίοι είναι λόγω κάποιου πάθους υποχείριοί του, ώστε να νομίζουν ότι βαδίζουν καλά. Αντίστοιχα μερικές φορές που προκαλεί ο ίδιος μια αρρώστεια, έρχεται ύστερα και αποσύρει το αίτιο της αρρώστιας κατόπιν διαφόρων μη χριστιανικών επικλήσεων και προσευχών, ώστε να νομίζουν οι επιπολαίως κρίνοντες, ότι ο άνθρωπος - όργανό του έχει θαυματουργική δύναμη. Έτσι φαίνεται να συμβαίνουν θεραπείες από μάγους και άλλα όργανα του πειρασμού. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
  • Να μην δίνουμε στον διάβολο δικαιώματα. Δηλαδή εγώ δεν αφήνω ούτε μια σκέψη μνησικακίας μέσα μου, ούτε μια σκέψη εγωισμού, μη βρει παράθυρο ο σατανάς. Το παράθυρο είναι το δικαίωμα. Όταν απομακρύνεσαι από τον Θεό, κινδυνεύεις, γιατί σε βρίσκει «σκέτον» ο σατανάς και κυριαρχεί πάνω σου. (ΌσιοςΠορφύριοςοΚαυσοκαλυβίτης)
  • Ο διάβολος λέει δέκα αλήθειες και ένα ψέμα, για να σε κάνει να πιστέψεις, ότι και το ενδέκατο που σου λέει είναι αλήθεια. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
  • Αυτά όλα - το θέμα των U.F.O., των εξωγήϊνων, και της ζωής σε άλλους πλανήτες - είναι πράγματα φανταστικά, δαιμονικά. Ζωή σε άλλον πλανήτη δεν υπάρχει... (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
  • Εκείνος που λέει ότι γνωρίζει όλες τις τέχνες και τις απάτες του διαβόλου, μας δείχνει ότι δεν γνωρίζει τέλεια τον εαυτόν του. Όταν ο νους απαλλαγεί από τις σωματικές φροντίδες, βλέπει ανάλογα τις πανουργίες των εχθρών. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
  • Όταν δει ο διάβολος ότι ο νους προσευχήθηκε με την καρδιά του, τότε επιτίθεται με μεγάλους και δόλιους πειρασμούς. Γιατί δεν θέλει μικρές αρετές, να τις ανατρέπει με μεγάλες εφόδους. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
  • Κάθε πόλεμος των δαιμόνων εναντίον μας οφείλεται γενικώς σε 3 αιτίες: α) στην αμέλεια μας και φιληδονία μας β) στην υπερηφάνειά μας και γ) στον φθόνο των δαιμόνων. Ο πρώτος πόλεμος είναι ελεεινός ο δεύτερος πανάθλιος και ο τρίτος μακάριος. (ΆγιοςΙωάννηςτηςΚλίμακος)
  • Σε όλες τις κατά Θεό προσπάθειές μας, τρεις λάκκους μας σκάπτουν υπούλως οι δαίμονες. Αρχικά αγωνίζονται, να μην κατορθωθεί το αγαθό. Έπειτα, αφού νικηθούν στο πρώτο σημείο, αγωνίζονται ώστε το αγαθό που κατορθώθηκε, να μην είναι καθ΄ όλα θεάρεστο. Όταν όμως και σ΄αυτόν τον στόχο αποτύχουν οι δαίμονες, τότε πλησιάζουν αθόρυβα στην ψυχή μας και μας μακαρίζουν, ότι σε όλα πολιτευόμεθα όπως θέλει ο Θεός. Αντίπαλος του πρώτου πολέμου, είναι η συστηματική μέριμνα του θανάτου, του δευτέρου η υποταγή και η εξουδένωση και του τρίτου η έντονη και συνεχής αυτομεμψία. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
  • Ο διάβολος στρέφει όλο τον ζήλο, την τέχνη, την ορμητικότητα, την πανουργία και την εφευρετικότητά του, στο να παρασύρει τον άνθρωπο περισσότερο στις παρά φύση αμαρτίες και όχι στις κατά φύση αμαρτίες, διότι η παρά φύση αμαρτίες, επισύρουν μεγαλύτερη τιμωρία. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
  • Οι δαίμονες φοβούνται την ''σύννοια'' (συγκέντρωση του νου), όπως οι κλέπτες τους σκύλους. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
  • Ας αγωνιζόμαστε να μην είμαστε μόνο παλαιστές, αλλά και πολεμιστές κατά των δαιμόνων. Διότι οι μεν πρώτοι, άλλοτε χτυπούν και άλλοτε τους χτυπούν τα δαιμόνια, ενώ οι δεύτεροι, πάντοτε καταδιώκουν τον εχθρό. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
  • Οι δαίμονες, όπως ισχυριζονται μερικοί, με κανένα άλλο δεν χαίρονται τόσο, όσο με την δυσωδία της πορνείας και με κανένα άλλο πάθος, όσο με τον μολυσμό του σώματος. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
  • Για ορισμένο μικρό διάστημα, οι πονηροί δαίμονες κρύπτονται και δεν μας πολεμούν. Και αυτό, για να πέσουμε σε αμέλεια, θεωρώντας, ως μικρά τα μεγάλα πάθη και έτσι να πέσουμε σε αθεράπευτη ασθένεια. Υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις, κατά τις οποίες ορισμένοι πονηροί και φθονεροί δαίμονες υποχωρούν εκουσίως και δεν πολεμούν τους Αγίους. Και τούτο, για να μη τους προξενήσουν στεφάνους με πολέμους, από τους οποίους δεν περιμένουν νίκη. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
  • Είναι μεγάλη η κακία των εχθρών μας. Τις μητέρες των αρετών, τις μετατρέπουν σε μητέρες κακιών! Και τις αιτίες της ταπεινώσεως, τις κάνουν αιτίες υπερηφανείας. (ΆγιοςΙωάννηςτηςΚλίμακας)
  • Είναι αδύνατον, το να πολεμήσει ο διάβολος, όσους πράττουν το θέλημά του. Έτσι στον υπερήφανο άνθρωπο δεν χρειάζεται διάβολος, γιατί ο ίδιος έχει γίνει διάβολος και εχθρός του εαυτού του. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
  • Τίποτε μελλοντικό δεν γνωρίζουν οι δαίμονες, από προγνωστική δύναμη. Διότι τότε θα μπορούσαν και οι μάγοι να μας προλέγουν τον θάνατό μας. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
  • Όσο είναι ο άνθρωπος απλός πολίτης ή απλός ναύτης ή γεωργός, δεν τον πολεμούν και τόσο οι εχθροί του βασιλέως. Μόλις όμως δουν, ότι έλαβε το χρίσμα και την ασπίδα κσι την μάχαιρα και το ξίφος και το τόξο και φόρεσε την στρατιωτική στολή, τότε τρίζουν τα δόντια τους εναντίον του και με κάθε τρόπο προσπαθούν να τον φονεύσουν. Για αυτό, ας μην κοιμηθούμε. (ΆγιοςΙωάννηςτηςΚλίμακος)
  • Ο Χριστός έχει αφαιρέσει από τον διάβολο το δικαίωμα να κάνει κακό. Μόνον αν του δώσει ο άνθρωπος δικαιώματα, μπορεί να κάνει κακό. Όταν αμαρτάνει και όταν δεν συμμετέχει κανείς στα Μυστήρια της Εκκλησίας, δίνει δικαιώματα στον πειρασμό και δέχεται μία επίδραση δαιμονική... Η μετάνοια και η εξομολόγηση, κόβει το δικαίωμα του διαβόλου. Σε έναν που είναι πιστός, Εκκλησιάζεται, Εξομολογείται, Κοινωνάει, ο διάβολος δεν έχει καμμία δύναμη, καμμία εξουσία. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Ο διάβολος μετά την Σταύρωση του Χριστού, είναι πια όπως το φίδι που του έχει αφαιρεθεί το δηλητήριο ή όπως το σκυλί που του έχουν αφαιρεθεί τα δόντια. Αφαιρέθηκε το φαρμάκι από τον διάβολο, αφαιρέθηκαν τα δόντια από τα σκυλιά, τους δαίμονες και είναι τώρα αφοπλισμένοι και εμείς με τον Σταυρό οπλισμένοι. Τίποτε, τίποτε δεν μπορούν να κάνουν οι δαίμονες στο πλάσμα του Θεού, όταν δεν τους δώσουμε εμείς δικαιώματα. Μόνο φασαρία κάνουν, δεν έχουν εξουσία. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
  • Η ταπείνωση έχει μεγάλη δύναμη και διαλύει τον διάβολο. Όπου υπάρχει ταπείνωση, δεν έχει θέση ο διάβολος. Και όπου δεν υπάρχει διάβολος, επόμενο είναι να μην υπάρχουν πειρασμοί. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
  • Ο σατανάς δεν πάει σε έναν άχρηστο άνθρωπο, αλλά πάει σε έναν αγωνιστή, για να τον πειράξει και να τον αχρηστέψει. Δεν χάνει τον καιρό του να κάνει λεπτή εργασία σε κάποιον που δεν έχει κάνει λεπτή εργασία. Στέλνει σ' αυτόν που ράβει με σακοράφα, διάβολο με σακοράφα. Σ' αυτόν που κάνει λεπτό εργόχειρο, στέλνει διάβολο που κάνει λεπτό εργόχειρο. Σ' αυτόν που κάνει πολύ ψιλό κέντημα, στέλνει διάβολο για πολύ ψιλή εργασία. Σ' αυτούς που κάνουν χονδρή δουλειά στον εαυτό τους, στέλνει χονδρό διάβολο. Στους αρχάριους στέλνει αρχάριο διάβολο... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Ο διάβολος, ενώ εμάς τους ανθρώπους μας βάζει να πηγαίνουμε κόντρα στο πλησίον μας και να μαλώνουμε, ο ίδιος σε εμάς, δεν μας πάει κόντρα. Έτσι τον αμελή τον κάνει πιο αμελή, τον σκληρόκαρδο τον κάνει πιο σκληρόκαρδο, τον ευαίσθητο τον κάνει υπερευαίσθητο κ.ό.κ. Τον έναν τον εμποδίζει από την πνευματική πρόοδο με την δικαιολογία του εαυτού του και τον άλλον τον πιάνει με την υπερευαισθησία και τον ρίχνει στην απόγνωση. Πάντως ο διάβολος, όσο πάει, χειρότερος γίνεται. Εξελίσσεται στην κακία και στον φθόνο. (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Πρέπει να έχουμε την πνευματική λεβεντιά, να περιφρονούμε τον διάβολο και όλα τα πονηρά του τηλεγραφήματα - τους λογισμούς - και να μην ανοίγουμε συζήτηση μαζί του. Όλοι οι δικηγόροι του κόσμου να μαζευτούν, δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα με ένα μικρό διαβολάκι. Για να κόψουμε τις σχέσεις με τον πειρασμό και να αποφύγουμε τους πειρασμούς, πολύ βοηθάει, το να κόψουμε τις συζητήσεις μαζί του. Μας συνέβη κάτι; Μας αδίκησαν; Μας έβρισαν; Να εξετάσουμε αν φταίγαμε. Αν δεν φταίγαμε, έχουμε μισθό. Δεν χρειάζεται συνέχεια. Όποιος συνεχίζει να συζητάει με το ταγκαλάκι, του πλέκει μετά δαντέλλα και τον αναστατώνει. Τον κάνει να τα εξετάζει με την ταγκαλίστικη νομική και τον αγριεύει... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Ο διάβολος μπορεί να γκρεμίσει έναν γίγαντα, αλλά μπορεί και να νικηθεί από ένα κοριτσάκι που έχει ταπείνωση! (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Ο διάβολος έχει 3 πλοκάμια: Για τους φτωχούς έχει τον κομμουνισμό, για τους πιστούς έχει τον οικουμενισμό και για τους πλουσίους έχει την μασονία. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Όπως δηλαδή ο εχθρός, πριν κάνει επίθεση με το πυροβολικό, βομβαρδίζει με την αεροπορία τα οχυρά, για να τα σπάσει, έτσι και ο διάβολος πρώτα βομβαρδίζει με λογισμούς τον άνθρωπο και ύστερα του επιτίθεται. Αν δεν χαλάσει τον λογισμό του ανθρώπου, δεν επιτίθεται, γιατί ο άνθρωπος αμύνεται με τον καλό λογισμό. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Υπάρχουν δαιμόνια, που δεν αφήνουν κάποιον να μιλήσει (άλαλα δαιμόνια) και άλλα, που δεν αφήνουν κάποιον να ακούσει (κουφά δαιμόνια) τις συμβουλές που του λένε οι Πνευματικοί. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Στην κατοχή γινόσουν ήρωας, γιατί δεν χαιρετούσες έναν Γερμανό. Στην εποχή μας γίνεσαι ήρωας, γιατί δεν χαιρετάς τον διάβολο. O διάβολος πρώτα βομβαρδίζει με λογισμούς τον άνθρωπο και ύστερα του επιτίθεται. Αν δεν χαλάσει τον λογισμό του, δεν επιτίθεται, γιατί ο άνθρωπος αμύνεται με τον καλό λογισμό. Ο διάβολος είναι μεγάλος τεχνίτης και προσπαθεί τον καθένα, κάπου να τον πιάσει, με το να βάζει συνεχώς κακούς λογισμούς. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Ο Θεός εάν θέλει, ακόμη και τώρα μπορεί να μαζέψει κουβάρι τον διάβολο και να τον ρίξει στην κόλαση, αλλά τον αφήνει για το καλό μας, γιατί με το χτύπημα που μας κάνει, διώχνει όλες τις σκόνες μας και ξεσκονίζεται η σκονισμένη ψυχή μας. Ή τον αφήνει να ορμάει να μας δαγκώσει, για να καταφεύγουμε σ' Αυτόν. Μόνο αν πρόκειται να βγει καλό, επιτρέπει στο ταγκαλάκι να μας πειράξει. Αν δεν βγει καλό, δεν επιτρέπει. Όλα τα επιτρέπει ο Θεός για το καλό μας. Να το πιστέψουμε αυτό. Ο Θεός μας καλεί συνέχεια, αλλά εμείς συνήθως απομακρυνόμαστε από τον Θεό και μόνον αν παρουσιαστεί κάποιος κίνδυνος, τρέχουμε κοντά Του. Όταν ο άνθρωπος ενωθεί με τον Θεό, δεν υπάρχει περιθώριο να εισχωρήσει ο πονηρός, αλλά ούτε υπάρχει και λόγος να επιτρέψει ο Θεός στον πονηρό να τον πειράξει, για να αναγκαστεί ο άνθρωπος να καταφύγει στον Θεό. Επομένως ο πονηρός μας κάνει καλό και μας βοηθάει να αγιάσουμε. Γι' αυτό και ο Θεός τον ανέχεται. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)