Μηλογομαχείνειςουδένχρήσιμον, επίκαταστροφήτωνακουόντων. [Να μην λογομαχούν και φιλονεικούν, διότι οι φιλονεικίες αυτοί όχι μόνον χρήσιμοι δεν είναι, αλλά φέρουν καταστροφή και σε όσους τους ακούνε.] (ΠροςΤιμόθεονΒ' 2,14)
Τας δε μωράς και
απαιδεύτους ζητήσεις παραιτού, ειδώς ότι γεννώσι μάχας. Δούλον Κυρίου ου δει
μάχεσθαι. [Απόφευγε τις ανώφελες και ανόητες συζητήσεις,
διότι όπως γνωρίζεις, αυτές προκαλούν φιλονικίες. Ο δούλος του Κυρίου, δεν
πρέπει να φιλονεικεί.] (Προς Τιμόθεον Β' 2,23-24)
Όπου γαρ ζήλος και
εριθεία, εκεί ακαταστασία και παν φαύλον πράγμα. [Γιατί όπου υπάρχει φθόνος και διάθεση φιλονικίας, εκεί υπάρχει
αναστάτωση και κάθε είδους κακό.] (Ιακώβου 3,16)
Πόθεν πόλεμοι και μάχαι εν
υμίν; Ουκ εντεύθεν, εκ των ηδονών υμών των στρατευομένων εν τοις μέλεσιν υμών; [Από που προέρχονται οι μεταξύ σας έριδες και συγκρούσεις; Δεν
προέρχονται από την επιδίωξη ικανοποίησης των αμαρτωλών επιθυμιών σας, που
μάχονται μέσα σας;] (Ιακώβου 4,1)
Μη διαμάχου μετά ανθρώπου
γλωσσώδους και μη επιστοιβάσης επί το πύρ αυτού ξύλα.[Μη μάχεσαι
εναντίον ανθρώπου αθυροστόμου και αυθάδους και μη με τα λόγια και την συμπεριφορά σου
στοιβάζεις ξύλα στην φωτιά των παθών, που είναι αναμμένει μέσα του.] (Σοφία Σειράχ 8,3)
Απόσχουαπόμάχης, καιελαττώσειςαμαρτίας·άνθρωποςγαρθυμώδηςεκκαύσειμάχην, καιανήραμαρτωλόςταράξειφίλουςκαιανάμέσονειρηνευόντωνεμβάλλειδιαβολήν. [Να αποφεύγεις τις φιλονεικίες και έτσι θα περιορίσεις πάρα πολύ τις
αμαρτίες σου. Διότι άνθρωπος εριστικός και θυμώδης ρίχνει λάδι στην φωτιά και ανάβει
μάχες. Άνθρωπος αμαρτωλός και φιλόνεικος, δημιουργεί αναταραχή και μεταξύ των
φίλων· όπως επίσης και μεταξύ ανθρώπων που ζουν ειρηνικώς, διασπείρει διαβολές.] (Σοφία Σειράχ 28,-9)
Φιλαμαρτήμωνχαίρειμάχαις. [Όποιος αγαπά τις αμαρτίες, χαίρεται στις έριδες και
τις φιλονικίες.] (Παροιμίες 17,19)
Η έριδα γεννιέται από την κενοδοξία, οι δε εριστικοί είναι κενόδοξοι. Φιλονικούν προκαλώντας ο ένας τον άλλον, προσπαθώντας να μην υποτιμηθεί η γνώμη τους, αλλά να σταθεί ως ορθή και γεμάτη σοφία. Στους εριστικούς σημασία δεν έχει η αλήθεια, αλλά η υπεροχή τους έναντι της γνώμης του άλλου, επιδιώκοντας με τις κραυγές τη νίκη. Οι εριστικοί είναι ισχυρογνώμονες, αυτάρεσκοι, κενόδοξοι, υψηλόφρονες.
(ΆγιοςΝεκτάριος)
Αν οι ειρηνοποιεί καλούνται υιοί του Θεού, τότε
όσοι προκαλούν φιλονικίες είναι υιοί του διαβόλου. (Ιερός Χρυσόστομος)
Όταν βλέπουμε έναν όνο να πέφτει, τρέχουμε να βοηθήσουμε, για να σηκωθεί. Όταν όμως βλέπουμε 2
αδερφούς να φιλονικούν, γιατί δεν τρέχουμε να τους συμφιλιώσουμε, αλλά αδιαφορούμε γι' αυτούς;
(ΙερόςΧρυσόστομος)
Τίποτα δεν προξενεί τόσο πολύ μάχη και πόλεμο,
όσο ο πόθος για τα παρόντα πράγματα, όσο η επιθυμία για δόξα, χρήματα και
απολαύσεις. (Ιερός Χρυσόστομος)
Μπαίνει ο διάβολος στη ζωή του αντρογύνου και
προξενεί τόσο μεγάλη ζημιά, ώστε καθημερινά να γίνονται καυγάδες και τσακωμοί
και να μην ησυχάζουν από το κακό. Όταν στο καράβι τσακώνονται οι κυβερνήτες,
κινδυνεύουν και όσοι μαζί τους ταξιδεύουν και το πλοίο βυθίζεται αναγκαστικά
αύτανδρο. Έτσι και στην οικογένεια, όταν τσακώνονται ο άντρας και η γυναίκα,
είναι φυσικό να υφίστανται τα κακά και όσοι ζουν μαζί τους. (Ιερός
Χρυσόστομος)
Η φιλονικία γεννιέται από την ζήλεια. (Άγιος
Θεοφύλακτος)
Όταν ''χτυπιούνται'' μεταξύ τους 2 σκληρές
πέτρες, βγάζουν σπίθες. Ενώ όταν η μία είναι μαλακή, όσο σκληρή και να είναι η
άλλη, δεν βγαίνουν σπίθες. Έτσι συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Ο ταπεινός
είναι μαλακός. Σε μία σύγκρουση, ο ταπεινός υποχωρεί και δεν γίνεται ζημιά. (Άγιος
Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Δεν ταιριάζει να μαλώνεις για (να υπερασπιστείς) τον εαυτόν σου. (Άγιος
Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Όλοι οι άνθρωποι που μαλώνουν μεταξύ τους, όλοι τους λένε, ότι έχουν και δίκαιο, μόνο που παίρνουν περισσότερο δίκαιο από ό,τι δικαιούνται, γι' αυτό και διαφωνούν συνέχεια.
(ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
Όσο μπορείς να αποφεύγεις τους φιλόνικους
ανθρώπους, για να έχεις ειρήνη και για να εύχεται την ειρήνη αυτών των
ανθρώπων, αλλά και για την ειρήνη όλου του κόσμου. (Άγιος Παϊσιος ο
Αγιορείτης)
Εκείνα που γεννούν τη φιλονικία είναι τα εξής: η πολυλογία, η μεταφορά στον καθένα λόγων που του αρέσουν, η παρρησία, η δολιότητα και το να θέλει κανείς να επικρατεί ο λόγος του. Αυτά κυρίως οδηγούν στη φιλονικία. (Άγιος Ησαϊας ο Αναχωρητής)
Είδα κάποτε 2 ανθρώπους να στέκονται ήσυχοι και
να δουλεύουν. Ξαφνικά, πλησιάζει τον έναν, κάποιος μαύρος (δαίμονας), σκύβει στο αυτί του και
αρχίζει να του ψιθυρίζει κάτι. Μετά από
λίγη ώρα και καθώς ο μαύρος συνέχιζε τους ψιθύρους του, αφήνει ο
άνθρωπος τη δουλειά του, τρέχει στον συντεχνίτη του και αρχίζει να τον
λούζει με βρισιές. Τότε παρουσιάστηκε ένας άλλος μαύρος δαίμονας. Σίμωσε στο αυτί του
δευτέρου και έπιασε να τον ξεσηκώνει και αυτόν, με τους δικούς
του ψιθυρισμούς, σε αντεπίθεση και καβγά. Έτσι βρέθηκαν και οι δυό να στέκονται αντιμέτωποι
και να αλληλοβρίζονται, έχοντας πίσω τους, τους δαίμονες να συνδαυλίζουν
το θυμό τους! Πόσο αγανάκτησα! Α, τους απατεώνες, τους βρωμερούς! Κοίτα πως σπέρνουν διχόνοιες ανάμεσα στους ανθρώπους! Μα και αυτοί πάλι τόσο ανόητοι είναι; Να κάνουν αναντίρρητα και απερίσκεπτα ό,τι τους συμβουλεύουν οι δαίμονες! (Άγιος
Νήφων)
Για εκείνα που ελπίζει κανείς στο Θεό, δεν
φιλονικεί πλέον γι' αυτά με τους άλλους. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
Αν φιλονικήσουν 2 αδελφοί, εκείνος που θα ζητήσει
συγγνώμη πρώτος, αυτός θα κερδίσει τον στέφανο της νίκης. Θα γίνει συγκατάβαση
και για τον άλλον, αν δεν περιφρονήσει τον αδελφό του και δεχτεί να
ειρηνεύσουν. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
Όταν πολλοί βρίσκονται σε διαφωνία και ο ένας πολεμά τον άλλον εξαιτίας της υπερηφάνειας, της φιλαρχίας και της φιλαργυρίας, αυτή η διάθεση εγκαθιστά μέσα τους τον ίδιο το θεομάχο και ανθρωποκτόνο διάβολο, ώστε καθοδηγούμενοι αοράτως από αυτόν, δεν παύουν να μάχονται λυσσαλέα σαν άγρια θηρία, ώσπου να εξολοθρεύσουν παντελώς, ο ένας τον άλλον. (ΆγιοςΜάξιμοςοΓραικός)
Ο εριστικός άνθρωπος όχι μόνο με τους συγγενείς
του δεν ειρηνεύει ποτέ, μα ούτε και με τους ξένους. Γιατί, θέλοντας να ικανοποιήσει τον εριστικό του λογισμό, πάντα καταφεύγει σε ραδιουργίες και συνεχώς οργίζεται, αλλά και τους άλλους ταράζει και φτάνει έτσι να γίνεται αντιπαθητικός σε
όλους. (Άγιος Αντίοχος του Πανδέκτη)
Είναι προτιμότερο να γίνεις φίλος με τον φονιά,
παρά με τον φιλόνικο άνθρωπο. (ΆγιοςΙσαάκοΣύρος)
Αν δύο οπλισμένοι άνθρωποι μαλώνουν, θα πάτε να τους χωρίσετε; Όχι βέβαια, γιατί θα είστε υπεύθυνοι αν θα διαπράξει ο άλλος φόνο. Να πείτε το "Πάτερ ημών" και όπως θέλει ο Θεός, έτσι να γίνει. Εκτός και αν έχετε πιο πολλή δύναμη και το λέει η καρδιά σας, τότε μπορείτε να ανακατευτείτε. (Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός)
Με έναν εριστικό χαρακτήρα, μετά βίας μπορείς να
συνεννοηθείς. Στην πνευματική ζωή, δεν υπάρχει τίποτε χειρότερο και
επιβλαβέστερο της εριστικότητας. Μερικές φορές αυτή συγκαλύπτεται για ένα
διάστημα, εν συνεχεία όμως αποκαλύπτεται εκ νέου με την προηγούμενη έντασή της.
(Άγιος Αμβρόσιος της Όπτινα)
Η αιτία για την οποία δεν έχουμε ειρηνικές σχέσεις με τον συνάνθρωπό μας, οφείλεται στο ότι δεν θέλουμε ν' απαρνηθούμε, κατά την φράση του Κυρίου, τον εαυτό μας. (ΆγιοςΠαρθένιοςΛαύραςτουΚιέβου)
Συγχωράμε τους ανθρώπους δεν μαλώνουμε μαζί τους.
(Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης)
Οι περισσότερες συγκρούσεις δεν οφείλονται στα
λόγια, αλλΆ στην κακή διάθεση της ψυχής. (π. Βαρνάβας Γιάγκου)
Οι περισσότεροι άνθρωποι συγκρούονται μεταξύ
τους, γιατί ζουν μέσα στο ψέμα. Όποιοι ζουν στο φως της αλήθειας του Θεού δεν
συγκρούονται. (π. Βαρνάβας Γιάγκου)
Εάν μαλώσω με κάποιον, χάνω την καλοσύνη του Θεού. (Αναστάσιος Μάλαμας)
Αχ... πάτερ, τρωγόμαστε από καυγάδες
στο σπίτι, στη δουλειά. Παντού επικρατεί μια συνεχόμενη φαγωμάρα. Τι πρέπει να
κάνουμε; - Να ηχεί, παιδί μου, στα αυτιά σας ο λόγος του Αποστόλου Παύλου: "Εάν όμως αντί
να αγαπάτε ο ένας τον άλλον, δαγκώνεστε και κατατρώγεστε, προσέχετε μήπως αφανιστείτε μεταξύ σας, ο ένας από τον
άλλον! Μήπως αλληλοεξοντωθείτε"! (Γαλ. 5,15).
Η φιλονικία παραδίνει τον άνθρωπο στην οργή. Η οργή τον παραδίνει στην τύφλωση. Και η τύφλωση
τον οδηγεί στη διάπραξη κάθε κακού.
Περισσότερους καυγάδες μπορείς να σταματήσεις
κλείνοντας το στόμα σου, παρά χρησιμοποιώντας όλη τη σοφία του κόσμου.
Το να συμπλέκεσαι και να καυγαδίζεις με έναν
αδύνατο, είναι σημείο, ότι εσύ δεν είσαι πιο δυνατός.
Όταν οι Χριστιανοί αρχίζουν να μαλώνουν, ο
διάβολος κηρύσσει τον εαυτόν του ουδέτερο, αλλά προμηθεύει πυρομαχικά και στις
δύο πλευρές.
Χρειάζονται δύο για να γίνει ένας καυγάς, όμως
ένας μπορεί οποιαδήποτε ώρα να τον τελειώσει.
Οι γύφτοι τα μαλώματα για πανηγύρια τα έχουν.
Αυτός που χτυπάει πρώτος, δείχνει ότι έχει
ξεμείνει από επιχειρήματα.
Είναι δυσκολότερο να σβήσουμε μια φωτιά, παρά να την ανάψουμε.
Άμα δεν θέλει ο ένας, οι δύο δεν μαλώνουν.
Η φωτιά δεν σβήνει με τη φωτιά, αλλά με νερό.
Μην ρίχνεις λάδι στη φωτιά.
Τρώγονται σαν τα κοκόρια.
Μαλώνει με τα ρούχα του.
Έγιναν μαλλιά κουβάρια.
Έγινε μύλος.
Αρχίσανε τα όργανα.
Σκηνές απείρου κάλλους.
Έγινε το «έλα να δεις».
Έγινε το μάλε βράσε.
Έγινε του Κουτρούλη ο γάμος.
Τα (πολλά) λόγια είναι οι σπόροι του καυγά. (Νεπαλική
παροιμία)
Δύο Γέροντες, ζούσαν ως μοναχοί πολλά χρόνια μαζί και ποτέ δεν μάλωσαν. Είπε ο ένας στον άλλον: «Ας φιλονικήσουμε και εμείς μια φορά, όπως όλοι οι άνθρωποι». Ο άλλος αποκρίθηκε:
«Δεν ξέρω πως γίνεται η φιλονικία...». Και του λέει ο αδελφός:
«Να, θα βάλω στη μέση ένα τούβλο. Εγώ θα λέω, ότι είναι δικό μου και εσύ να λές, όχι, δικό μου είναι και από εδώ γίνεται η αρχή». Έβαλαν πράγματι στη μέση ένα τούβλο. Λέει ο ένας: «Αυτό είναι δικό μου». Ο άλλος είπε: «Όχι, είναι δικό μου». Είπε ο πρώτος: «Έ, ανείναιδικόσου, πάρ' τοκαιπήγαινε». Καιέφυγαν, χωρίςναβρουναιτίαγιαφιλονικία.
