Περί φιλαργυρίας

  • ΟυδύνασθεΘεώδουλεύεινκαιμαμωνά. [Δεν είναι δυνατόν να είστε συγχρόνως δούλοι του Θεού και του χρήματος.] (ΚατάΛουκάν 16,13)
  • Οιδεβουλόμενοιπλουτείνεμπίπτουσινειςπειρασμόνκαιπαγίδακαιεπιθυμίαςπολλάςανοήτουςκαιβλαβεράς, αίτινεςβυθίζουσιτουςανθρώπουςειςόλεθρονκαιαπώλειαν. Ρίζα γαρ πάντων των κακών εστίν η φιλαργυρία, ης τινες ορεγόμενοι απεπλανήθησαν από της πίστεως και εαυτούς περιέπειραν οδύναις πολλαίς. [Εκείνοι που κατέχονται από την επιθυμία των χρημάτων και θέλουν να πλουτίσουν, περιπίπτουν μέσα σε πειρασμό και παγίδα, που τους στήνει ο διάβολος, και σε επιθυμίες πολλές και βλαβερές, οι οποίες βυθίζουν τους ανθρώπους στην καταστροφή και την απώλεια. Γιατί η ρίζα όλων των κακών είναι η φιλαργυρία. Το χρήμα μερικοί το επιθύμησαν τόσο πολύ, ώστε πλανήθηκαν και απομακρύνθηκαν από την πίστη και πλήγωσαν τον εαυτόν τους με βάσανα πολλά.] (ΠροςΤιμόθεονΑ' 6,9-10)
  • Αφιλάργυροςοτρόπος, αρκούμενοιτοιςπαρούσιν. [Η διάθεση της ψυχής σας και η όλη σας συμπεριφορά, να είναι απηλλαγμένη από κάθε τάση φιλαργυρίας, αρκούμενοι και ευχαριστούμενοι σε εκείνα, που εκάστοτε έχετε.] (ΠροςΕβραίους 13,5)
  • Αγαπών αργύριον ου πλησθήσεται αργυρίου. Και τις ηγάπησεν εν πλήθει αυτών γένημα; Και γε τούτο ματαιότης.[Εκείνος που αγαπά με πάθος τα χρήματα, δεν θα χορτάσει ποτέ από χρήματα. Και ποιό κέρδος απεκόμισε κανείς από τα πολλά πλούτη και τους τόκους αυτών; Και αυτό το χρήμα είναι ματαιότητα.] (Εκκλησιαστής 5,9)
  • Οαγαπώνχρυσίονουδικαιωθήσεται. [Εκείνος που αγαπά τα χρήματα, δεν θα κατορθώσει να ζήσει και να φερθεί με δικαιοσύνη.] (ΣοφίαΣειράχ 31,5)
  • Μη ελπίζετε επ' αδικίαν και επί αρπάγματα μη επιποθείτε· πλούτος εάν ρέη, μη προστίθεσθε καρδίαν. [Μην στηρίζετε τις ελπίδες σας στον πλούτο και στην αδικία. Μην φλογίζεστε από τον πόθο για τα πλούτη, που προέρχονται από αρπαγές. Ακόμα και αν δείτε, να ρέει ο πλούτος εμπρός σας, σαν ένα ποτάμι, μη προσκολλάτε την καρδιά σας σ' αυτόν.] (Ψαλμός 61,11)
  • Την ύπαρξη του πάθους της φιλαργυρίας στην ψυχή ενός ανθρώπου, την διαπιστώνει κανείς, από τη χαρά που έχει παίρνοντας και από την λύπη που έχει δίνοντας. (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)
  • Τρία είναι τα αίτια της φιλαργυρίας: η φιληδονία, η κενοδοξία και η απιστία. Η απιστία είναι χειρότερη από τα άλλα δύο. Ο φιλήδονος αγαπά τα χρήματα για να ζει με απολαύσεις. Ο κενόδοξος για να δοξαστεί με αυτά, και ο άπιστος για να τα κρύψει και να τα φυλάξει, επειδή φοβάται πείνα, γηρατειά, ασθένεια ή ξενιτεμό, και ελπίζει πιο πολύ στα χρήματα, παρά στο Θεό. (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)
  • Η ματαιοδοξία και η φιλαργυρία είναι τόσο αλληλένδετες, που άλλοι πλουτίζουν από ματαιοδοξία και άλλοι ματαιοδοξούν από πλούτο. (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)
  • Σε καμμιά αμαρτία ο διάβολος δεν καρφώνει με τόσα πολλά καρφιά τις ψυχές των ανθρώπων, όσο με την φιλαργυρία. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Η λύσσα των χρημάτων είναι η ακρόπολη των αμαρτημάτων. Εκείνος που έπεσε στο βάθος της επιθυμίας του πλούτου, καταστρέφεται μαζί με όλα τα πράγματά του. Ο φιλάργυρος δεν πρόκειται να δει ποτέ το πρόσωπο του Χριστού. Εκείνοι όμως που κατέπνιξαν τον πόθο του πλούτου, είναι πλουσιότεροι από όλους. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ποτέ ένας φιλάργυρος δεν μπορεί να αγαπήσει τους ανθρώπους και όποιος δεν αγαπά τους ανθρώπους, δεν αγαπά και τον Χριστό. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Όποιος αγαπάει τα χρήματα δεν μπορεί ποτέ να τα χρησιμοποιήσει (κατά Θεώ), αλλά θα είναι δούλος και φύλακας των χρημάτων του και όχι αφέντης και κύριος των χρημάτων του. Ο φιλάργυρος ευκολότερα θα έδινε σε κάποιον κομμάτια από τις σάρκες του, παρά έστω και λίγους από τους καταχωνιασμένους θησαυρούς του! (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Κανείς δεν είναι περισσότερο ανόητος, από τον δούλο των χρημάτων. Νομίζει ότι τα εξουσιάζει, ενώ εκείνα τον εξουσιάζουν. Νομίζει ότι είναι κύριος των χρημάτων του, ενώ στην πραγματικότητα είναι δούλος αυτών. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Αν κανείς πέσει στο πέλαγος της μανίας της φιλαργυρίας, δύσκολα θα μπορέσει να επιστρέψει. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Αφαίρεσε από τη την φιλοχρηματία και αμέσως σταματάνε ο πόλεμος, η μάχη, η έχθρα, η φιλονικία και το τσάκωμα. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Αυτοί που αγαπούν τα χρήματα, είναι βάσκανοι και κακοήθεις, πολύορκοι και επίορκοι, θρασείς, είρωνες, κλέφτες, αδιάντροποι, προκλητικοί και αγνώμονες και όλα τα κακά του κόσμου. Ο φιλοχρήματος, δεν ξέρει κανέναν φίλο. Τί λέω για φίλο; Ούτε ο Θεός τον θυμάται. Όποιος κατέχεται από την μανία του χρήματος, κάνει σαν τρελός. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Ο φιλάργυρος και πλεονέκτης άνθρωπος, βλέπει όλους τους ανθρώπους, από τους οποίους δεν έχει κάποιο κέρδος, ως ''εχθρούς'', ακόμα και την γυναίκα του, τα παιδιά του και τους φίλους του. Αυτός ο άνθρωπος, μισεί και τους φτωχούς και τους πλούσιους. Τους μεν φτωχούς, διότι φοβάται μην του ζητήσουν ελεημοσύνη, ενώ τους πλουσίους, διότι θεωρεί, οτι κατέχουν αγαθά που ανήκουν σε εκείνον!... Προς όλους λοιπόν δείχνει εχθρικές διαθέσεις και προπαντός εναντίον του εαυτού του, όχι μονο με το ότι χάνει την ψυχή του, αλλά και με το ότι βασανίζεται από αμέτρητες φροντίδες. Δικαίως λοιπόν είπε κάποιος, ότι δεν υπάρχει σκληρότερος άνθρωπος από τον φιλάργυρο. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Οι πλεονέκτες και οι φιλάργυροι, ακόμα και αν κερδίσουν και αποκτήσουν τα πάντα, καμμία ευχαρίστηση δεν αισθάνονται, είναι πάντοτε ανικανοποίητοι. Όταν όμως πάθει κάποια ζημιά, ακόμα και την μικρότερη χάνοντας μία πεντάρα, έχουν την εντύπωση, ότι έπαθαν το μεγαλύτερο κακό, από οποιονδήποτε άλλον... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Θέλετε να γνωρίσετε καλώς, πως ο πλούτος δεν αφήνει τον φιλάργυρο και πλεονέκτη άνθρωπο να είναι άνθρωπος, αλλά θηρίο και δαίμονας; Μεγάλη ανομβρία έγινε κάποτε στην πόλη μας και έβλεπες τον κόσμο καθημερινώς να παρακαλούν τον Θεό να βρέξει, για να τους απαλλάξει απο την συμφορά του θανάτου. Και πράγματι, ανέλπιστα, από την απέραντη φιλανθρωπία του Θεού, έβρεξε πολύ. Και ενώ όλοι οι άνθρωποι πανηγύριζαν γι' αυτό, κάποιος πλούσιος περιφερόταν στην πόλη κατσουφιασμένος και πολλή στενοχωρημένος. Όταν τον ρώτησαν, τον λόγο για τον οποίο είναι θλιμμένος, την στιγμή που όλοι πανηγυρίζουν, εκείνος είπε: "Είμαι στενοχωρημένος, γιατί έχω στις αποθήκες μου, 10 χιλιάδες μέτρα σιτάρι και τώρα που έβρεξε, δεν ξέρω πως θα το πουλήσω...". (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Εγώ τουλάχιστον θα προτιμούσα να συζώ με μύριους δαιμονισμένους, παρά με έναν που πάσχει από την αρρώστεια της φιλαργυρίας. Και αυτό γιατί οι φιλάργυροι θεωρούν εχθρό τους και αυτόν που δεν τους έβλαψε και θέλουν να τον κυριεύσουν και να τον εκμεταλλευτούν. Ενώ οι δαιμονισμένοι, δεν κάνουν κάτι τέτοιο. Αντίθετα, στρέφουν το πάθος τους, εναντίον του εαυτού τους. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Επειδή ήξερε ο Χριστός, ότι ο Ιούδας ήταν φιλάργυρος και θα καταστρεφόταν με τέτοιο έρωτα για τα λεφτά, όχι μόνο δεν τον τιμώρησε τότε, αλλά και για να μαλακώσει το πάθος του, του εμπιστεύτηκε τα χρήματα των φτωχών, ώστε να χορτάσει την φιλοχρηματία του και να μην φτάσει στο βάραθρο το φρικτό. Με το μικρότερο κακό, ήθελε να προλάβει το μεγαλύτερο. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Η φιλαργυρία είναι αιτία όλων των κακών, της αισχροκέρδειας, της τσιγγουνιάς, της αστοργίας, της απιστίας, της μισανθρωπίας, της αρπαγής, της αδικίας, της πλεονεξίας, του τόκου, του δόλου, του ψεύδους, της επιορκίας και όλων των ομοίων μ' αυτά. Εξαιτίας της φιλαργυρίας γίνονται ιεροσυλίες, λωποδυσίες και κάθε είδος κλοπής· Εξαιτίας της φιλαργυρίας πρόδωσε κανείς την πατρίδα του και πριν από όλα, ο καθένας προδίδει την ψυχή του... (ΆγιοςΓρηγόριοςοΠαλαμάς)
  • Ακόλαστος δεν είναι μόνο όσοι πορνεύουν. Ακόλαστοι είναι και οι φιλάργυροι και οι πλεονέκτες, γιατί αγαπούν τα χρήματα με τέτοιο πάθος, όπως οι ακόλαστοι τη σάρκα. (Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός)
  • Το μεγαλύτερο κακό της φιλαργυρίας είναι, ότι το πάθος αυτό μένει κρυμμένο στην καρδιά του ανθρώπου, γιατί καλύπτεται κάτω από την πρόφαση της συνέσεως, η οποία διδάσκει στον άνθρωπο να συγκεντρώνει χρήματα, για να μην φτάσει στην φτώχεια. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
  • Δεν χορταίνει ποτέ του κανείς να κερδίζει χρήματα, γιατί η διαρκής απόκτηση, είναι ξύλο και προσάναμμα της μεγαλύτερης επιθυμίας. (Άγιος Κλήμης Αλεξανδρείας)
  • Δεν βλάπτει το να έχεις, αλλά το να είσαι προσκολλημένος σε όσα έχεις. (ΌσιοςΖωσιμάς)
  • Από τη φιλαργυρία, γεννιούνται άλλα 7 κακά. Το πρώτο είναι η ασπλαχνία, δηλ. η σκληροκαρδία, που σε κάνει ν' αδιαφορείς για τη δυστυχία του συνανθρώπου σου. Το δεύτερο είναι η ταραχή του νου, που γεννιέται από το φόβο του φιλάργυρου μήπως χάσει τον πλούτο του και από την επιθυμία του, να τον αυξήσει­. Το τρίτο είναι η βία, το ότι δηλαδή ο φιλάργυρος φτάνει κάποτε ακόμα και στη χρήση βίαιων μέσων για ν' αρπάξει ξένα αγαθά. Το τέταρτο είναι το ψεύδος. Το πέμπτο η επιορκία. Και το έκτο ο δόλος, τα οποία αναγκάζεται συχνά να χρησιμοποιήσει, θέλοντας να ικανοποιήσει την άλογη δί­ψα του για χρήμα. Το έβδομο, τέλος, είναι η προδοσία, το να βλάψει δηλ. ή και να θανατώσει τον ευεργέτη του, όπως έκανε ο Ιούδας στον Κύριό μας. (Άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος)
  • Αν αγαπάς το χρυσό (χρήματα), δεν αγαπάς τον Χριστό. Αν λοιπόν δεν αγαπάς το Χριστό αλλά αγαπάς το χρυσό, παρατήρησε με ποιόν σε κάνει όμοιο αυτός ο τύραννος· με τον Ιούδα, τον μαθητή τον άπιστο, τον φίλο που αποδείχθηκε επίβουλος και φέρθηκε με πολλή κακία στον κοινό Κύριο και ξέπεσε άθλια από την πίστη και την αγάπη Εκείνου και ρίχθηκε στο βυθό της απελπισίας. Αυτού το παράδειγμα φοβούμενος και εσύ, άκουσέ με και απόφευγε το χρυσό και την αγάπη του, για να μπορέσεις να κερδίσεις το Χριστό, αγαπώντας τον εαυτό σου. Αν όχι, πάντως ξέρεις τον τόπο, όπου κατέληξε ο Ιούδας... (Άγιος Νικήτας ο Στηθάτος)
  • Φιλαργυρία είναι η έλλειψη πίστεως στο Θεό, ότι θα φροντίσει για σένα, είναι το χάσιμο της ελπίδος για την εκπλήρωση των υποσχέσεών Του και η μεγάλη ιδέα που έχουμε για τον ευατόν μας. (Άγιος Ησαϊας ο Αναχωρητής)
  • Οι ερεθισμοί των άλλων παθών, εννοώ του θυμού και της επιθυμίας, έχουν τις αφορμές από το σώμα και κατά κάποιο τρόπο είναι έμφυτα και έχουν την αρχή από την γέννηση. Γι' αυτό και χρειάζεται πολύς καιρός για να νικηθούν. Η αρρώστια όμως της φιλαργυρίας, έρχεται από έξω και μπορεί ευκολότερα να κοπεί, αν καταβάλλει κανείς επιμέλεια και προσοχή. Αν όμως παραμεληθεί, γίνεται πιο καταστρεπτική από τα άλλα πάθη και δύσκολα φεύγει, γιατί είναι ρίζα όλων των κακών, κατά τον Απόστολο Παύλο... Η φιλαργυρία ρίχνει τον άνθρωπο στην ειδωλολατρία, γιατί αφού απομακρύνει ο φιλάργυρος τον νου του από την αγάπη του Θεού, αγαπά είδωλα, δηλαδή ανάγλυφες εικόνες ανθρώπων, που είναι χαραγμένες πάνω στα νομίσματα. (Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος)
  • Πρέπει με κάθε προσοχή να κόβουμε από την ψυχή μας την ρίζα και την αρχή των κακών, που είναι η φιλαργυρία, γνωρίζοντας ότι αν παραμείνει η ρίζα, τα κλαδιά ξαναβγαίνουν. (Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος)
  • Πάνω απ' όλα, ας έχουμε πάντοτε μπροστά μας, την αδηλότητα του θανάτου, μήπως σε ώρα που δεν περιμένουμε έρθει ο Κύριός μας και βρει λερωμένη τη συνείδησή μας από φιλαργυρία και μας πει εκείνα που είπε στο Ευαγγέλιο προς τον πλούσιο εκείνο: «Ανόητε, αυτή τη νύχτα απαιτούν από σένα τη ψυχή σου. Σε ποιόν θα πάνε αυτά που ετοίμασες; (Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος)
  • Εάν αγαπήσεις την φιλαργυρία, θα πορευθείς, αναχωρώντας απ' αυτή τη ζωή άδειος. Εάν όμως αγαπήσεις την ακτημοσύνη, δεν θα στερηθείς τον ουράνιο πλούτο. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
  • Η φιλαργυρία γεννά την πλεονεξία, την απληστία, τον δόλο, την κλοπή, την αρπαγή, την αγνωμοσύνη, την αχαριστία και τον θάνατο της ψυχής. (Άγιος Νεκτάριος)
  • Ο νους του φιλάργυρου σκοτίστηκε, η καρδιά του πωρώθηκε και η ψυχή του έχει διαφθαρεί. Ο,τιδήποτε το καλό είχε αποκτήσει στην ψυχή του, μαύρισε ή χάθηκε εντελώς. Είναι άσπλαγχνος, άπονος, ασυμπαθής και ανελεήμονας, τα πάθη του πλησίον του δεν συγκινούν την αναίσθητη καρδιά του. Η δυστυχία των αδελφών του δεν συγκινούν τα σπλάγχνα του, κανένα δεν σκέπτεται, δεν φροντίζει, δεν λυπάται, κανένα δεν συμπαθεί. Αν η κοινωνία των ανθρώπων χαθεί από πείνα, οι αποθήκες του δεν θα ανοίξουν. Την δυστυχία των άλλων, την θεωρεί ευκαιρία για την επαύξηση του πλούτου του. Πλεονέκτης και άπληστος επωφελείται από τις δυστυχίες των άλλων και χαίρει γι' αυτές περισσότερο από όσο για τις ευφορίες της γης και τον πλούτο του πλησίον του. (Άγιος Νεκτάριος)
  • Ο φιλάργυρος δεν έχει φίλους, δεν έχει συγγενείς, έχει στερηθεί την συμπάθεια των ανθρώπων και περιφορονείται από όλους. Ο φιλάργυρος είναι ανελεύθερος, γιατί η φιλαργυρία, του υποδούλωσε την ψυχή του. Ο φιλάργυρος, ενώ έχει τα πάντα για να ευχαριστιέται, διανύει την ζωή του χωρίς ευχαρίστηση, γιατί δεν έχει αυτόν που θα τον ευχαριστήσει. (Άγιος Νεκτάριος)
  • Η φιλαργυρία είναι η ύλη των παθών, γιατί αυξάνει τις ηδονές. (Όσιος Θαλάσσιος)
  • Οι μορφές της φιλαργυρίας είναι τρεις: α)όταν κάποιος επιθυμεί να αποκτήσει αυτά που δεν έχει, όπως ο Γιεζή, του οποίου η τιμωρία ήταν η αιώνια λέπρα β)όταν κάποιος απαρνείται (να μοιράσει στους φτωχούς) αυτά που έχει και επιθυμεί πάλι πλούτο, όπως ο Ιούδας, του οποίου η τιμωρία ήταν αγχόνη και γ)όταν κάποιος υποσχεθεί ότι θα παραχωρήσει όλα όσα έχει και παρακρατεί κρυφά ένα μέρος απ' αυτά, όπως ο Ανανίας και η Σαπφείρα, των οποίων η τιμωρία ήταν ο ξαφνικός και αλύπητος θάνατος. (Άγιος Νείλος ο Ασκητής)
  • Όπως είναι αδύνατον να λείψουν τα κύματα από την θάλασσα, έτσι είναι και αδύνατον να λείψουν η οργή και η λύπη από τον φιλάργυρο. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
  • Όποιος νίκησε το πάθος της φιλαργυρίας, έπαψε να έχει μέριμνες. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
  • Ο φιλάργυρος είναι ''κουμπαράς'', μαζεύει αυτός, για να τα βρουν οι άλλοι. Χάνει έτσι την χαρά του δοσίματος και την Θεία ανταπόδοση. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Δεν υπάρχει πιο γελοίο πάθος από την φιλαργυρία., η οποία είναι ρίζα όλων των κακών (Α' Τιμ. 6,10). Και είναι γελοίο, γιατί άνθρωπος που με πολύ κόπο απέκτησε χρήματα, φτιαγμένα από το μέταλλο της γη, τα ξανακρύβει πάλι στη γη άπρακτα... (Άγιος Πέτρος ο Δαμασκηνός)
  • Όποιος έχει μεγάλη περιουσία και χρήματα πολλά και είναι φιλάργυρος και δεν βοηθάει τους φτωχούς, είναι πλοίο φορτωμένο που στην παραμικρή τρικυμία καταποντίζεται εύκολα και γρήγορα θα χαθεί... (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
  • Η φιλαργυρία μεταμορφώνει τον άνθρωπο σε άγριο κτήνος. (Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ)
  • Η φιλαργυρία είναι σημάδι τόσο ολιγοπιστίας όσο και υπερηφάνειας. Μην δένεσαι με τα χρήματα για να μην αποκοπείς από την αγάπη του Θεού. Μην είσαι φιλάργυρος, για να μην περιπέσεις σε απιστία ή σε πλάνη. Ο πιστός και ταπεινός άνθρωπος είναι πάντα ελεήμων. Γνωρίζει πως ο Θεός είναι πλούσιος, και ο πλούτος Του δεν τελειώνει ποτέ. Και ότι είναι πανάγαθος και μισθαποδότης, γι' αυτό και δεν είναι δυνατό να τον εγκαταλείψει. (Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ)
  • Η φιλαργυρία προκαλεί μείωση της αγάπης. Ενσπείρει μέσα μας μίσος εναντίον εκείνων που σφετερίζονται ή κλέβουν την περιουσία μας. Η καρδιακή διάθεση, αντίθετα, μας κάνει ν' αγαπάμε εκείνους στους οποίους είμαστε γενναιόδωροι. Η πιεσμένη γενναιοδωρία όμως προκαλεί αντιπάθεια. Η φιλαργυρία προέρχεται από το διάβολο, ενώ η γενναιοδωρία από τον Θεό. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
  • Τα ελέη του Θεού είναι αμέτρητα! Πρόσεξε όλα τα προϊόντα της γης, που προσφέρονται το κσλοκαίρι και το φθινόπωρο! Κάθε Χριστιανός πρέπει να μιμηθεί τη γεναιοδωρία του Θεού. Ο φιλάργυρος είναι εχθρός του Θεού. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
  • Ο φτωχός, ο οποίος ακόμη και αν τίποτα δικό του δεν έχει, ωστόσο όμως έχει αγάπη προς τον πλούτο, είναι πραγματικά φιλάργυρος. (Άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ)
  • Ο Χριστός έδωσε στον Ιούδα το ''ταμείο'' των Αποστόλων, για να μην έχει αργότερα την δικαιολογία, ότι Τον πρόδωσε επειδή δεν είχε χρήματα και ότι επειδή δεν είχε χρήματα έγινε φιλάργυρος. Έτσι ο Ιούδας ήταν αναπολόγητος. (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
  • Η φιλαργυρία κάνει τον άνθρωπο άθεο ως προς τον Θεό και ακοινώνητο ως προς τους άλλους ανθρώπους. Η φιλαργυρία παρουσίαζεται με 2 μορφές, ως προς την χρήση των αγαθών: την σπατάλη και την τσιγκουνιά. Η σπατάλη και η τσιγκουνιά είναι τα 2 άκρα του ίδιου πάθους και είτε είναι κανείς σπάταλος, είτε είναι τσιγκούνης, ουσιαστικά είναι φιλάργυρος. Συνήθως η σπατάλη χαρακτηρίζει την νεανική ηλικία, ενώ η τσιγκουνιά την γεροντική ηλικία. Η φιλαργυρία για να ικανοποιηθεί συνδέεται πάντοτε με την αδικία, είτε άμεσα, είτε έμμεσα. (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
  • Σκέψου την σοφία του Δημιουργού: Όσα πράγματα είναι αναγκαία και χρειάζονται, τα έβαλε πάνω στη γη φανερά, για να τα βρίσκεις με ευκολία δηλ. το σιτάρι, το λάδι και άλλα παρόμοια. Αλλά τα περιττά, που δεν σου προσφέρουν καμμία ωφέλεια, τα έκρυψε κάτω από τη γη δηλ. το χρυσάφι και το ασήμι και άλλα παρόμοια, για να μην τα αγαπάς, ούτε να τα επιζητάς, γιατί είναι πολύ βλαβερά και μάταια. (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
  • Στους ανθρώπους που είναι φιλοχρήματοι και τσιγγούνηδες, η Θεία Πρόνοια επιφυλάσσει πολλές αφορμές για ζημιά. (Ιώσηπος)
  • Ούτε από τον νεκρό να ζητάς ομιλία, ούτε από τον φιλάργυρο χάρη. (Σωκράτης)
  • Ο πλούτος τών φιλάργυρων είναι σάν τον βασιλεμένο ήλιο, πού δεν ευχαριστεί κανένα από τα ζωντανά πλάσματα. (Σωκράτης)
  • Όποιος είναι δούλος του χρήματος, δεν μπορεί να είναι δίκαιος. (Δημόκριτος)
  • Οι πλούσιοι φιλάργυροι μοιάζουν με ζώα που σηκώνουν χρυσάφι και τρώνε άχυρα. (Σααδή)
  • Όποιος δεν σταματήσει την αγάπη του για τον πλούτο, αυτός δεν θα απαλλαχτεί, ούτε από τη φτώχεια και ούτε από τη στέρηση. (Πλούταρχος)
  • Όποιος ευχαριστιέται πάρα πολύ για τα χρήματα, να ξέρει καλά, ότι αυτός λυπάται επίσης πάρα πολύ, όταν τα ξοδεύει. (Ξενοφώντας)
  • Όσο πιο ανόητος είναι ο άνθρωπος, τόσο περισσότερο κυνηγάει τα χρήματα. (Ιζικόφσκι)
  • Ο δειλός αποκαλεί τον εαυτόν του προσεκτικό, ενώ ο φιλάργυρος τον αποκαλεί οικονόμο. (Πόπλιος Σύρος)
  • Ο φιλάργυρος στερείται τόσο από εκείνα τα οποία έχει, όσο και από εκείνα που δεν έχει. (Πόπλιος Σύρος)
  • Η φιλαργυρία έχει καταστρέψει περισσότερες ψυχές από την σπατάλη. (Κόλτων)
  • Όπως δεν μπορεί να βαδίζει, όποιος έχει δεμένα τα πόδια, έτσι δεν μπορεί να ανέβει στον ουρανό, ο δούλος της φιλαργυρίας.
  • Ο φιλάργυρος συναθροίζει θησαυρούς στη γη και τους αποθέτει στην κόλαση.
  • Η αγάπη του Χριστού, είναι το μόνο αντίδοτο για την αγάπη του χρήματος.
  • Αυτός που πιστεύει πως το χρήμα τα κάνει όλα, είναι πρόθυμος να κάνει τα πάντα για το χρήμα.
  • Λένε ότι στις εκτάσεις που κρύβεται χρυσός και άργυρος, δεν φυτρώνει χλόη. Είναι μια γη κατάγυμνη. Γιατί είναι... φιλάργυρη!
  • Ο πιο μοναχικός άνθρωπος στον κόσμο είναι εκείνος, που οι μόνοι φίλοι του είναι τα χρήματά του.
  • Απ' τον φτωχό λείπουν πολλά, απ' τον φιλάργυρο τα πάντα.
  • Του φιλάργυρου τα λεφτά, τα τρώνε οι γλεντοκόποι.
  • Μια φορά ο ΆγιοςΠορφύριος ο Καυσοκαλυβίτηςβρισκόταν στο Ησυχαστήριο που έφτιαξε στο Μήλεσι και περπατούσε ανάμεσα στα δέντρα που είχε φυτέψει, κουβεντιάζοντας διαδοχικά με τους επισκέπτες του. Ήρθαν τότε μ' ένα μεγάλο αυτοκίνητο «Μερσεντές» δύο-τρεις καλοντυμένοι κύριοι και τον πλησίασαν· αλλά επειδή εκείνη την ώρα μιλούσε με κάποιο άλλο πρόσωπο, περίμεναν σιωπηλά να τελειώσει. Τότε ο Άγιος Γέροντας Πορφύριος άρχισε να διηγείται την εξής ιστορία: «Ήταν μια φορά στο ψυχιατρείο, στο Δαφνί, ένας άρρωστος που είχε πάρει έναν κουβά με νερό και μια βούρτσα - απ' αυτές που βάφουν - και έβαφε κάποιο τοίχο με το νερό. Ένας επισκέπτης που τον κοίταζε, παραξενεύτηκε και τον ρώτησε τι κάνει. Ο ασθενής του απάντησε: ''Δεν βλέπεις;... Βάφω!...''. Ο ''υγιής'' χάζευε και τότε ο ''ασθενής'' πήρε το θάρρος και του έπιασε την κουβέντα λέγοντάς του τα εξής: ''Εμένα που με βλέπεις, με κλείσανε οι συγγενείς μου εδώ μέσα, για να μου φάνε τα λεφτά. Διότι εγώ είχα πολλά λεφτά, χιλιάδες λίρες! Αλλά εγώ, πιο έξυπνος απ' αυτούς, τους την έφερα! Το βλέπεις εκείνο το δεντράκι, πάνω εκεί στην κορφή του λόφου; Ε! Εκεί κάτω στη ρίζα του έχω σκάψει και τις έχω κρύψει. Και περιμένω τώρα να βγω, να πάω να τις πάρω''. Ο ''υγιής'' κοίταξε καλά με γουρλωμένα μάτια το λόφο και το δεντράκι και λιγώθηκε από τη λαχτάρα ν' αποκτήσει τις λίρες, αλλά προσποιήθηκε ψυχραιμία και είπε, δήθεν αδιάφορα: ''Τι μου λες! Αλήθεια λες;''. Τότε ο ''ασθενής'' του απάντησε: ''Βέβαια. Αλήθεια λέω. Γιατί να σου πω ψέματα;''. Σε λίγο ο ''υγιής'' έφυγε. Αλλά, φεύγοντας, παρακολουθούσε συνεχώς το λόφο και το δεντράκι, για να το εντοπίσει καλά και να μην το ξεχάσει. Και τη νύχτα πήρε τσαπί και φτυάρι και πήγε και έσκαψε όλο τον τόπο γύρω του, για να βρει τις λίρες. Αλλά δεν τις βρήκε. Μη θέλοντας, όμως, να πιστέψει ότι όλη αυτή η ωραία ελπίδα ήταν κούφια, πήγε την άλλη μέρα ξανά στο Δαφνί, όπου βρήκε τον ''ασθενή'' να κάνει την ίδια πάλι δουλειά· να βάφει με νερό. Τον έπιασε κουβέντα, δήθεν αδιάφορα, και σε μια στιγμή τού λέει: ''Σε ποιό δεντράκι, είπες χθες, ότι έχεις κρύψει τις λίρες;''. ''Να, σ' εκείνο εκεί!'' του απάντησε ο ''ασθενής'' και του υπέδειξε το ίδιο δεντράκι που του είχε δείξει και την προηγούμενη μέρα. Τότε ο ''υγιής'' τού λέει: ''Μωρέ, μήπως κάνεις λάθος; Σ' εκείνο δεν υπάρχει τίποτα. Όλη τη νύχτα έσκαβα και δεν βρήκα τίποτα''. Και ο ''ασθενής'' του απάντησε με νόημα βαθύ: ''Πάρε τονκουβάκαιβάφε!...»''. (Δηλαδή, είσαι πια όμοιός μου στην τρέλα και την παράνοια της αναζήτησης του τίποτα στη ζωή σου, γι' αυτό και σου αξίζει τώρα να βάφεις, όπως εγώ με νερό· δηλαδή να κοπιάζεις και να καταναλώνεις τον εαυτό σου άσκοπα, χωρίς κανένα νόημα και αποτέλεσμα). Το πρόσωπο που συνομιλούσε εκείνη την ώρα με τον Άγιο Πορφύριο και που άκουσε έκπληκτο την παραπάνω ιστορία, ήταν μια κυρία, η οποία δεν κατάλαβε τι νόημα είχε προσωπικά γι' αυτήν και, παραξενεμένη, τον ρώτησε γιατί της την είπε. Αλλά πριν προλάβει να της απαντήσει ο Άγιος του Θεού Γέροντας, παρενέβησαν αμέσως οι καλοντυμένοι κύριοι που είχαν έρθει με τη «Μερσεντές» και άκουσαν την όλη διήγηση περιμένοντας δίπλα, και είπαν: ''Γιαμαςτηνείπε...Καταλάβαμε...''.Διότι, πράγματι, εκείνοι οι κύριοι έψαχναν για κάποιο κρυμμένο θησαυρό. Και επειδή είχαν ακούσει ότι ο Γέροντας Πορφύριος με τη διόρασή του «έβλεπε», είχαν έρθει να τους πει τα σχετικά που επιθυμούσαν ανωφελώς. Αλλά χωρίς καν να ρωτήσουν, πήραν από τον Άγιο την απάντηση και πείστηκαν ότι όντως «βλέπει» όχι μόνο αφανείς «θησαυρούς», αλλά ακόμη και τον κρυφό λογισμό τους. Στο τέλος έφυγαν, αφού πρώτα ευχαρίστησαν τον Άγιο Γέροντα...
  • Οδηγώντας σε μια μεγάλη λεωφόρο, μπροστά στα μάτια μιας κυρίας έγινε ένα τροχαίο ατύχημα, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί σοβαρά ένας νέος. Με τη βοήθεια κάποιων ανθρώπων, έβαλαν στο αυτοκίνητό της το άγνωστο παλλικάρι, περίπου 20 ετών, να το μεταφέρει στο εφημερεύον νοσοκομείο. Το παλλικάρι αιμορραγούσε, η κυρία έφτασε στο νοσοκομείο όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Οι τραυματιοφορείς της βάρδιας το πήραν μέσα. Μπήκε μαζί τους και η κυρία, για να μάθει ποιός είναι, και να ειδοποιήσει τους συγγενείς του. Οι γιατροί της βάρδιας διέγνωσαν πως έπρεπε να μπει επειγόντως στο χειρουργείο. Ειδοποίησαν τον χειρούργο, ο οποίος όμως για να τον χειρουργήσει ήθελε 1000 δολλάρια. Το είπαν στην κυρία, η οποία όμως τους εξήγησε, ότι δεν γνώριζε αυτό το παλλικάρι. Εξήγησαν και στον γιατρό, αλλά αυτός ανένδοτος, ήθελε πρώτα τα χρήματα... Η ώρα κυλούσε και η κυρία βλέποντας το παλλικάρι να αργοπεθαίνει, είπε: ''Ξεκινήστε να το σώσετε και πάω να σας φέρω εγώ τα χρήματα''. Η κυρία πράγματι πήγε όσο πιο γρήγορα μπορούσε, έφερε τα χρήματα και τότε ήρθε και ο χειρούργος. Όμως τι ειρωνεία! Τι οδυνηρό παιχνίδι του φύλαξε αυτή τη νύχτα η αγάπη του για τα χρήματα... Με το που είδε το παλλικάρι, έμεινε ακίνητος, κιτρίνισε, άσπρισε, πήρε το χρώμα του νεκρού... Έπεσε πάνω στο παιδί ουρλιάζοντας... Και το παιδί, είπε τις τελευταίες του λέξεις: ''Πατέρα με σκότωσες...!!!''.Και ξεψύχησε...!!! Η κυρία συγκλονισμένη από αυτό το συμβάν πέταξε τα χρήματα στα μούτρα του γιατρού και του είπε: ''Πάρτα και κάνε τώρα την κηδεία του παιδιού σου''. Σημειωτέον πως ήταν το μόνο παιδί που είχε ο χειρούργος... Αλήθεια, σε τι τραγικά λάθη οδηγεί κάποιους η φιλαργυρία και η απληστία για τα χρήματα και η αδιαφορία για τον πόνο των συνανθρώπων τους...!!!
  • Ένας πλούσιος φιλάργυρος, συζητούσε κάποτε με έναν κληρικό. Έλεγε, ότι είναι πέρα για πέρα βέβαιος, για την ανωτερότητα της Χριστιανικής θρησκείας, αλλά κάτι τον εμπόδιζε να γίνει θερμός Χριστιανός. Ο ιερωμένος που κατάλαβε ποιό ήταν το εμπόδιο, πήρε ένα κομμάτι άσπρο χαρτί και έγραψε πάνω σε αυτό τη λέξη ''Θεός''. Έπειτα σκέπασε τη λέξη με ένα χρυσό νόμισμα και ρώτησε τον πλούσιο φιλάργυρο: ''Τί βλέπεις;''. ''Ένα χρυσό νόμισμα, απαντάει ο πλούσιος''. ''Και τώρα τι βλέπεις, ξαναρωτάει ο κληρικός, απομακρύνοντας το νόμισμα από την λέξη''. Ο πλούσιος δεν τόλμησε να απαντήσει, γιατί κατάλαβε ότι η φιλαργυρία του ήταν το εμπόδιο, που δεν τον άφηνε να δει την αλήθεια και να γίνει ζωντανός Χριστιανός! Αυτό είναι συνηθισμένο φαινόμενο: Η φιλαργυρία και η πλεονεξία, εμποδίζουν τον άνθρωπο να ''δει'' τον Θεό.
  • Τρεις άνθρωποι, ενώ βάδιζαν στο δρόμο, βρήκαν έναν θησαυρό και αποφάσισαν να τον καρπωθούν. Τον μετέφεραν σ' άλλο μέρος και έστειλαν τον ένα απ' αυτούς στην πόλη για να αγοράσει κρασί και να το γλεντήσουν. Οι δύο που έμειναν συμφώνησαν να τον σκοτώσουν, ώστε ο πλούτος να μείνει σ' αυτούς. Εκείνος όμως, αφού αγόρασε το κρασί, πήγε σ' ένα φαρμακείο και αγόρασε δηλητήριο για να δώσει στους άλλους δύο το δηλητηριασμένο κρασί, ώστε να κρατήσει μόνο για τον εαυτόν του τον θησαυρό. Και να τί έγινε. Ο ένας ήρθε από την πόλη με το κρασί. Οι άλλοι δύο τον σκότωσαν κι άρχισαν να πίνουν το κρασί. Δηλητηριάστηκαν και έτσι απολέσθηκαν τρεις ψυχές. Ηφιλαργυρίαείναιτοπιοκαταστροφικόπάθος. ΕίναιηαμαρτίατουΙούδα. Πρέπειναέχουμεσυμπάθειακαιναείμαστεελεήμονες.
  • Ο Μίδας ήταν ένας βασιλιάς της αρχαιότητας. Τα είχε όλα, δεν του έλειπε τίποτα. Είχε όμως μέσα του το πάθος της απληστίας. Ήταν άπληστος και ενοχλούσε διαρκώς τους ''θεούς'', ζητώντας τους, πλούτη και χρυσάφι. Οι ''θεοί'', λέει ο μύθος, για να τον ξεφορτωθούν κατά κάποιο τρόπο, του έδωσαν ένα χάρισμα. Και έτσι ό,τι έπιανε γινόταν χρυσός! Ενθουσιάστηκε ο Μίδας για το δώρο αυτό και άρχισε να το θέτει σε εφαρμογή. Ικανοποιούσε έτσι το πάθος του. Όμως υπήρχε ένα πρόβλημα! Έπιανε ένα φρούτο, αλλά προτού το φέρει στο στόμα του, μεταβαλλόταν σε χρυσό φρούτο και δεν μπορούσε να το φάει! Άγγιζε ένα καρβέλι, αλλά προτού το κόψει, γινόταν το καρβέλι και το μαχαίρι, ολόχρυσα! Έτσι ο Μίδας κινδύνευε να πεθάνει από ασιτία και πείνα. Παρακάλεσε για το λόγο αυτό τους ''θεούς'', να του απαλλάξουν από αυτό το χάρισμα. Εκείνοι όμως έμειναν ψυχροί στο αίτημά του, θέλοντας να τον δείξουν, πόσο βαριά είναι η τιμωρία που αναμένει εκείνους, που είναι άπληστοι και φιλάργυροι.
  • Κατά την καταστροφή της Πομπηίας το 79 μ.Χ. μεταξύ εκείνων που καλύφτηκαν από την λάβα του Βεζουβίου, ήταν και μια κυρία, που προσπάθησε μαζί με την ζωή της να σώσει και τα κοσμήματά της. Με τα χέρια γεμάτα δαχτυλίδια, βραχιόλια, περιδέραια και άλλα τιμαλφή, κατόρθωσε να βγει από την πόλη, εκεί όμως την πρόλαβε το ρεύμα της λάβας. Και βρέθηκε εκεί απολιθωμένο σώμα της, με τα κοσμήματα. Ίσως να σωζόταν, αν δεν έχανε πολύτιμο χρόνο, για να συλλέξει τα τιμαλφή της. Πόσοι δεν ακολουθούμε, αυτήν την τακτική! Μαζεύουμε, μαζεύουμε, αδιαφορώντας για τους κινδύνους της ψυχής και το αιώνιο μέλλον μας.
  • Ζούσε ζωή άθλια. Ντυμένος με κουρέλια. Κάπνιζε τα αποτσίγαρα που έβρισκε στο δρόμο. Ποτέ του δεν πλενόταν. Ήταν γεμάτος ζωύφια. Πάντα κλαψιάρης και με το χέρι τεντωμένο για να ζητιανέψει. Πέθανε ξαφνικά το Νοέμβριο του 1946 σε ηλικία 76 ετών. Κανείς δεν ενδιαφέρθηκε γι' αυτόν... Η αστυνομία μόνο έκανε έρευνα στην καλυβα του και τι παράδοξο! Βρήκε 18 εκατομμύρια δραχμές! Το γεγονός αυτό γράφτηκε στις εφημερίδες και αμέσως (όπως συνήθως συμβαίνει), παρουσιάστηκαν πολυάριθμοι κληρονόμοι, για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά του...