Περί συμφέροντος

  • Mηταεαυτώνέκαστοςσκοπείτε, αλλάκαιταετέρωνέκαστος.[Μην κοιτάζετε κατά ένα τρόπο στενόκαρδο και μην επιδιώκετε ο καθένας τα ατομικά του συμφέροντα, αλλά να επιζητεί και ας εξυπηρετεί και τα συμφέροντα των άλλων.] (Προς Φιλιππησίους 2,4)
  • Πάνταμοιέξεστιν, αλλ' ουπάντασυμφέρει·πάνταμοιέξεστιν, αλλ' ουκεγώεξουσιασθήσομαιυπότινός. [Όλα μου επιτρέπεται να τα κάνω, όπως π.χ. να τρώω και να πίνω χωρίς διακρίσεις, αλλά δεν είναι συμφέρον να τα πράττω όλα. Όλα μου επιτρέπονται, αλλά εγώ δεν θα εξουσιαστώ και δεν θα υποδουλωθώ σε τίποτε απ' αυτά.] (Προς Κορινθίους Α' 6,12)
  • Μηζητώντοεμαυτούσυμφέρον, αλλάτοτωνπολλών, ίνασωθώσι. [Δεν ζητώ αυτό που εγωϊστικώς με συμφέρει, αλλά αυτό που συμφέρει και ωφελεί τους πολλούς, για να σωθούν.] (ΠροςΚορινθίουςΑ' 10,33)
  • Μη ζητάς το συμφέρον σου, για να βρεις το συμφέρον σου. Γιατί αυτός που ζητάει το συμφέρον του, δεν το βρίσκει. Γι' αυτό και ο Απόστολος Παύλος λέει: Κανείς να μη ζητά το δικό του συμφέρον, αλλά ο καθένας το συμφέρον του άλλου (Εβρ. 11,1). Γιατί μέσα στο συμφέρον του συνανθρώπου του, βρίσκεται και το δικό του συμφέρον... (ΙερόςΧρυσόστομος)
  • Δεν βλέπεις τον Απόστολο Παύλο, που ήταν φοβερότερος από όλους πολέμιος και διώκτης της Εκκλησίας; Όμως, επειδή είχε ανεπίληπτο βίο και ό,τι έκανε, δεν το έκανε με ιδιοτέλεια, τελικά και δεκτός έγινε από τον Χριστό και όλους ξεπέρασε. (ΙερόςΧρυσόστομος)
  • Όποιος αδιαφορεί για τον εαυτόν του (δεν κοιτάζει το συμφέρον του), από αγάπη προς τους άλλους, το μεγάλο ενδιαφέρον του Θεού βρίσκεται μαζί του και όλοι οι άνθρωποι ενδιαφέρονται γι' αυτόν. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα δεν γεύτηκαν την χαρά της θυσίας και δεν αγαπούν τον κόπο. Μπήκε η τεμπελιά, το βόλεμα, η πολλή άνεση. Έλειψε το φιλότιμο, η θυσία. Θεωρούν κατόρθωμα, όταν καταφέρνουν χωρίς κόπο να πετύχουν κάτι, όταν βολεύονται. Δεν χαίρονται, όταν δεν βολεύονται. Ενώ, αν αντιμετώπιζαν τα πράγματα πνευματικά, τότε θα έπρεπε να χαίρονται, γιατί τους δίνεται ευκαιρία για αγώνα. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Αν ο άνθρωπος δεν έχει καλό λογισμό και δεν βγάζει τον εαυτόν του από τις ενέργειές του, αν ενεργεί δηλαδή με ιδιοτέλεια (κοιτάζει το δικό του συμφέρον), δεν βοηθιέται ούτε και από έναν Άγιο. Όχι Άγιο Γέροντα ή Αγία Γερόντισσα να έχει, όχι τον Άγιο Αντώνιο να είχε Γέροντα, αλλά και όλους τους Αγίους, δεν βοηθιέται. Ούτε ο ίδιος ο Θεός δεν μπορεί να βοηθήσει έναν τέτοιον άνθρωπο, αν και το θέλει πολύ. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Αυτός που δεν καλλλιέργησε το πνεύμα της θυσίας, σκέφτεται μόνον τον εαυτόν του (το συμφέρον του) και απομονώνεται και από τους ανθρώπους και από τον Θεό - διπλή απομόνωση - οπότε δεν δέχεται Θεία Χάρη. Αυτός είναι άχρηστος άνθρωπος. Και να δείτε, αυτόν που σκέφτεται συνέχεια τον εαυτόν του, στις δυσκολίες του κ.λπ. και ανθρωπίνως κανείς δεν θα του συμπαρασταθεί σε μια ανάγκη. Καλά, Θεϊκή συμπαράσταση δεν θα έχει, αλλά δεν θα έχει και ανθρώπινη. Μετά θα προσπαθεί από εδώ-από εκεί να βοηθηθεί. Θα βασανίζεται δηλαδή, για να βοηθηθεί από ανθρώπους, αλλά βοήθεια δεν θα βρίσκει. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Αν ήθελα να κάνω αυτό που με ευχαριστεί, ου, ξέρετε πόσο εύκολο ήταν; Σκοπός όμως είναι να κάνω, όχι αυτό που βολεύει εμένα, αλλά αυτό που βολεύει τον άλλον. Αν σκεφτόμουν πως να βολευτώ εγώ, έχω την δυνατότητα να βολευτώ σε πολλές μεριές. Για να περάσεις όμως στην βουλή του Θεού, πρέπει να γίνεις «βουλευτής» του Θεού και όχι «βολευτής» του εαυτού σου. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Παλιά στην πατρίδα µου, στα Φάρασα, έλεγαν: ''Αν έχεις καμμιά δουλειά, μην την αφήνεις για αύριο. Αν έχεις καλό φαγητό, άστο για αύριο, μήπως έρθει κανένας μουσαφίρης''. Τώρα σκέφτονται: «Να αφήσουµε τη δουλειά, µήπως έρθει κανείς αύριο και µας βοηθήσει. Το καλό φαγητό, ας το φάµε εµείς απόψε!». Οι περισσότεροι σήµερα γυρίζουν γύρω από τον εαυτό τους. Μόνον τον εαυτό τους σκέφτονται. Ας υποθέσουµε ότι βρέχει, γίνεται κατακλυσµός. Θα δείτε, οι περισσότερες από σας θα σκεφτούν µήπως έχουν ρούχα απλωµένα, να πάνε να τα µαζέψουν... Κακό δεν είναι αυτό, άλλα δεν θα πάνε πιο πέρα. Τα ρούχα και να βραχούν, πάλι θα στεγνώσουν. Αυτοί όµως πού αλωνίζουν τι θα γίνουν; Πονάτε γι' αυτούς, για να κάνετε καµμιά ευχή; Ή πέφτουν κεραυνοί-ζήτηµα πέντε-έξι ψυχές να θυµηθούν τους καηµένους τους γεωργούς ή αυτούς πού έχουν θερµοκήπια. ∆εν σκέφτεται δηλαδή τον άλλον ο άνθρωπος, δεν βγαίνει από τον εαυτό του, άλλα γυρίζει συνέχεια γύρω από τον εαυτό του. Όταν όµως γυρίζει γύρω από τον εαυτό του, κέντρο έχει τον εαυτό του· δεν έχει τον Χριστό. Είναι έξω από τον άξονα που είναι ό Χριστός. Για να φθάσει να σκέφτεται τον άλλον, πρέπει ο νους του πρώτα να είναι στον Χριστό. Τότε σκέφτεται και τον πλησίον και µετά σκέφτεται και τα ζώα και όλη τη φύση. Έχει τον σταθµό του ανοιχτό και, µόλις πάρει το µήνυµα, τρέχει να βοηθήσει. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Ουδέποτε προτίμησα το προσωπικό μου συμφέρον, από την ωφέλεια του συνανθρώπου μου. (Μέγας Αντώνιος)
  • Δεν πρέπει να επιδιώκω μόνο το δικό μου συμφέρον, αλλά και το συμφέρον των άλλων. Διότι και ο Χριστός έτσι ενήργησε, μολονότι μπορούσε να παραμείνει στην τιμή και την Θεότητά Του, όχι μόνο ταπείνωσε τον εαυτόν Του, μέχρι να λάβει την μορφή του δούλου, αλλά υπέμεινε και τον Σταυρό, περιφρονώντας την αισχύνη, για να διαλύσει την αμαρτία με τα Πάθη Του και να εξαφανίσει με τον θάνατό Του τον θάνατο. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
  • Όσο ο άνθρωπος ενδιαφέρεται μόνο για την δική του ικανοποίηση, καταδικάζει τον εαυτό του σε μοναξιά. (π. Βαρνάβας Γιάγκου)
  • Άνθρωποι που ζούνε μόνο για τον εαυτό τους και δεν συμπαραστέκονται στην ανάγκη του άλλου, θα έρθει στιγμή που θα βρεθούν και οι ίδιοι τους σε ανάγκη, αλλά δεν θα βρεθεί άνθρωπος δίπλα τους, να τους συμπρασταθεί. Στη ζωή αυτή και στην άλλη, θα πληρωθείς με το ίδιο νόμισμα. Όπως σπείρεις, έτσι και θα θερίσεις. (Παναγόπουλος)
  • Όλοι μας αγαπούμε την αλήθεια, αλλά οι περισσότεροι από μας αγαπούμε πιο πολύ το συμφέρον (Τολστόϊ)
  • Το δίκαιο και το συμφέρον, δεν είναι δυνατό να συνυπάρχουν στο ίδιο πράγμα. (Θουκυδίδης)
  • Τα αισθήματα εκείνων που αποβλέπουν σε ένα συμφέρον, αλλάζουν όταν κατορθώσουν να το πετύχουν. (Διονύσιος ο Αλικαρνασσεύς)
  • Εκείνος που κάνει πράγματα κυρίως για το προσωπικό του συμφέρον, θα κάνει πολλούς εχθρούς. (Κομφούκιος)
  • Οι άνθρωποι αγωνίζονται πιο σκληρά για τα συμφέροντά τους, παρά για τα δικαιώματά τους. (Ναπολέων)
  • Λίγοι άνθρωποι είναι πιο πικρόχολοι από αυτούς, που είναι γλυκομίλητοι από συμφέρον. (Βώβεναργκ)
  • Ποτέ μην ρωτάς τον κουρέα αν χρειάζεσαι κούρεμα. (Μπουφέτ)
  • Τα σκυλιά ακολουθούν αυτόν που τα ταΐζει. (Βίσμαρκ)
  • Η Εκκλησία εύχεται: ''Τα καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών''. Πολλοί το μεταφράζουν: ''Τα καλά και συμφέροντα στις... τσέπες ημών''. Με αποτέλεσμα να μείνουν άδειες και οι δύο.
  • Τις περισσότερες γλώσσες στον κόσμο τις ομιλεί το συμφέρον.
  • Ματαίως οι υπηρετούντες τα συμφέροντα του διαβόλου, επικαλούνται την ευσπλαχνία του Θεού.
  • Κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει. (Όσοι έχουν αμοιβαίο συμφέρον, δεν έρχονται σε προστριβές)
  • Το σκυλί όπου τρώει γαυγίζει.
  • Ο σκύλος εκεί που θα φάει, εκεί κουνάει την ουρά του.
  • Σε άδειο κοτέτσι, δεν ζυγώνει η αλεπού.
  • Σαν ξεραθεί το δέντρο, φεύγουν οι μαϊμούδες.
  • Έχε μέλι, να δεις τις μύγες πως έρχονται!
  • Σε χήρα πλούσια, όλοι είναι συγγενείς.
  • Ανύπαντρος προξενητής, για πάρτη του γυρεύει.
  • Δεν έγινα παπάς ν' αγιάσω, έγινα παπάς για να περάσω.
  • Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει.
  • Έξω από μένα και ας είναι και στον αδερφό μου.
  • Στην στενοχώρια μαζί και στην μάσα χώρια.
  • Αναφέρει ένας μύθος, ότι κάποτε ζούσε μια κακιά γυναίκα, σωστή μέγαιρα. Δεν αγαπούσε κανέναν - πέρα από τον εαυτό της -, δεν είχε κάνει ποτέ και σε κανέναν καλό και μόνο κακό λόγο είχε να πει για όλους. Όταν πέθανε, την άρπαξαν οι δαίμονες και την πέταξαν στη Φλογισμένη Λίμνη της Κολάσεως. Μόλις το αντιλήφθηκε ο φύλακας άγγελός της (ω ναι, όσο στριμμένοι κι αν είμαστε, όλοι έχουμε κι από έναν...) κάθισε και σκέφτηκε: ''Πρέπει να θυμηθώ κάποια καλή της πράξη για να διηγηθώ στο Θεό, ώστε να σώσει τη ψυχή της''. Θυμήθηκε και χαρούμενος όπως ήταν, πάει στο Θεό και Του λέει: ''Αυτή έβγαλε ένα κρεμμυδάκι φρέσκο από το περιβόλι της και το έδωσε σε έναν ζητιάνο που πεινούσε''. Και ο Θεός της απαντάει: ''Πάρε, λοιπόν, εκείνο το κρεμμυδάκι και πήγαινε πάνω από τη λίμνη. Κράτα γερά το κρεμμυδάκι από τη μία άκρη και πες στη γριά να πιαστεί από την άλλη. Μόλις πιαστεί, τράβα την. Αν καταφέρεις να την τραβήξεις έξω από τη λίμνη, τότε δικαιούται να πάει στον Παράδεισο. Όμως... αν σπάσει το κρεμμυδάκι, σημαίνει πως η ψυχή της ανήκει στην Κόλαση''. Έτρεξε βιαστικά ο άγγελος στη γυναίκα και της φώναξε: ''Έλα, πιάσου γερά από το κρεμμυδάκι και εγώ θα σε τραβήξω έξω''. Και άρχισε να την τραβάει προσεκτικά. Την είχε βγάλει σχεδόν ολόκληρη από τη λίμνη και της χαμογελούσε γεμάτος ελπίδα, μα μόλις είδαν οι άλλοι αμαρτωλοί που την τραβούσε έξω, γαντζώθηκαν από τα πόδια της, για να σωθούν και αυτοί. Μα η γυναίκα ήταν πραγματικά κακότροπη, άσπλαχνη και άρχισε να τους κλωτσάει με μανία! ''Εμένα θέλει να σώσει, όχι εσάς. Δικό μου είναι το κρεμμυδάκι, όχι δικό σας, ΔΙΚΟ ΜΟΥ...!!!''.Μόλις η γριά ξεστόμισε αυτά τα λόγια, το κρεμμυδάκι έσπασε και αυτή έπεσε πάλι στη λίμνη και στα έγκατα της λήθης... Διότι κοιτούσε μόνο το συμφέρον της και όχι την ωφέλεια όλων...