Περί γογγυσμού-γκρίνιας

  • Απεκρίθη ουν ο Ιησούς και είπεν αυτοίς· μη γογγύζετε μετ' αλλήλων.[Αποκρίθηκε ο Ιησούς και είπε σ' αυτούς: Μην αγανακτείτε μεταξύ σας.] (Κατά Ιωάννην 6,43)
  • Πάντα ποιείτε χωρίς γογγυσμών και διαλογισμών. ['Ολα τα έργα της σωτηρίας σας, να τα κάνετε χωρίς παράπονα και αμφιβολίες.] (Προς Φιλιππησίους 2,14)
  • Μηδέγογγύζετε, καθώςκαίτινεςαυτώνεγόγγυσανκαιαπώλοντουπότουελοθρευτού. [Μην γογγύζετε σε καιρό θλίψεων εναντίον του Θεού, όπως και μερικοί από εκείνους εγόγγυσαν και εξολοθρεύτηκαν από τον εξολοθρευτή άγγελο.] (ΠροςΚορινθίους Α' 10,10)
  • Θρουςγογγυσμώνουκαποκρύπτεται. Φυλάξασθετοίνυνγογγυσμόνανωφελήκαιαπόκαταλαλιάςφείσασθεγλώσσης. [Δεν μένει άγνωστος και κρυφός, ούτε ο ελαφρότερος ψίθυρος γογγυσμού εναντίον Του. Αποφύγετε, λοιπόν, κάθε ασεβή γογγυσμόν κατά του Θεού και φυλάξατε την γλώσσα σας, από την κατάκριση εναντίον των ενεργειών του Θεού.] (ΣοφίαΣολομώντος 1,11)
  • Εγόγγυσανεντοιςσκηνώμασιναυτών, ουκεισήκουσαντηςφωνήςΚυρίου. Καιεπήρετηνχείρααυτούεπ' αυτούςτουκαταβαλείναυτούςεντηερήμω. [Γόγγυσαν μέσα στις σκηνές τους και δεν έδωσαν προσοχή στις τόσες και τόσες φορές που τους είχε υποσχεθεί ο Κύριος. Δικαίως οργισμένος ο Κύριος, ύψωσε την τιμωρό χείρα Του, να τους συντρίψει και τους εξοντώσει εκεί στην έρημο.] (Ψαλμοί 105,25-26)
  • Ο Θεός υπομένει όλες τις ατέλειες του ανθρώπου, εκτός από τον γογγυσμό. Αντίθετα η καρδιά που ευχαριστεί διαρκώς το Θεό, γεμίζει από θεϊκή χαρά και ευλογία. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
  • Τίποτε δεν προξενεί την αποστροφή του Θεού και την τιμωρία του ανθρώπου, όσο ο γογγυσμός. (Όσιος Πέτρος ο Δαμασκηνός)
  • Καλύτερα να μην κάνουμε τίποτε, παρά να το κάνουμε με γογγυσμό. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Φοβερό πράγμα είναι ο γογγυσμός. Εγγίζει τα όρια της βλασφημίας. Πρόκειται για αχαριστία. Αυτός που γογγύζει, αχαριστεί στο Θεό. Και όποιος είναι αχάριστος στον Θεό, βλασφημεί τον Θεό. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Με τα ατέλειωτα «γιατί», δεν υποτάσσεσαι στο θέλημά Του και δείχνεις, ότι δεν αγαπάς τον Κύριό σου. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Εκείνοι οι οποίοι δεν υπομένουν ευχαρίστως την εκ του Θεού προερχόμενη τιμωρία (η οποία εκφράζεται συνήθως με μια θλίψη, δοκιμασία ή αρρώστια), αλλά δυσανασχετούν γι' αυτήν, εκτός του ότι καμμία ωφέλεια δεν απολαμβάνουν, από την παίδευση αυτή, προετοιμάζουν για τον εαυτον τους, πολύ μεγαλύτερες συμφορές. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Όταν πικραίνεσαι και αγανακτείς, έστω μόνο με τη σκέψη, χαλάς την πνευματική ατμόσφαιρα. Ο παραμικρός γογγυσμός κατά του πλησίον επηρεάζει την ψυχή σας και δεν μπορείτε να προσευχηθείτε. Εμποδίζεις το Άγιο Πνεύμα να ενεργήσει και επιτρέπεις στο διάβολο να μεγαλώσει το κακό. Εσύ πάντοτε να προσεύχεσαι, να αγαπάς και να συγχωρείς, διώχνοντας από μέσα σου κάθε κακό λογισμό. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
  • Οι «πειράζοντες» τον Θεόν είναι όσοι αμφιβάλλουν, διστάζουν ή και χειρότερα ακόμη, ανθίστανται στην παντοδυναμία Του και πανσοφία Του. Δεν πρέπει η ψυχή μας ν' αντιστέκεται και να λέει, «γιατί το έκανε έτσι αυτό ο Θεός, γιατί το άλλο αλλιώς, δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά;». Αυτά τα «γιατί» πολύ βασανίζουν τον άνθρωπο και έτσι υποφέρει και αγανακτεί χωρίς αποτέλεσμα. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
  • Να μην γογγύζεις γι' αυτά που παιδεύεσαι από τον Θεό. Γιατί παιδεύει βέβαια ως πατέρας, είναι όμως άξιος να ευχαριστείται ως ευεργέτης. (Άγιος Νείλος ο Ασκητής)
  • Ο γογγυστής διαρκώς προφασίζεται, είναι πανούργος και εφευρετικός και αξεπέραστος στις δικαιολογίες. Ένας τέτοιος άνθρωπος πάντοτε κατηγορεί τον ένα στον άλλο. Ο γογγυστής είναι σκυθρωπός στις αγαθοεργίες, υποκριτής στην αγάπη και στο μίσος ανδρείος. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
  • Μεμψιμοιρία: η έλλειψη προς τον Θεό ευγνωμοσύνη, η αχαριστία προς πάντες, η αθέτηση και αυτής της Θείας πρόνοιας. Τον μεμψίμοιρο, τίποτα δεν τον ευχαριστεί, τίποτα δεν τον ικανοποιεί και από τα χείλη του δεν βγαίνει η λέξη ''ευχαριστώ''. Ο μεμψίμοιρος άνθρωπος είναι αχάριστος και άθλιος... (Άγιος Νεκτάριος)
  • Η εργασία αυτών που γογγύζουν είναι απαράδεκτη, σαν αξιοκατάκριτη - κακή θυσία. (Μέγας Βασίλειος)
  • Με την δυσανασχέτηση ούτε αυτό που έγινε το διορθώνουμε και επί πλέον καταστρέφουμε τους εαυτούς μας. (Μέγας Βασίλειος)
  • Όποιος όμως δεν είναι ικανοποιημένος με την μοίρα του και γογγύζει για την αρρώστιά του ή εναντίον εκείνου που τον πρόσβαλε, αυτός διακατέχεται από υπερήφανο πνεύμα και έχασε την ευγνωμοσύνη για τον Θεό. (Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης)
  • Η γκρίνια φέρνει γκρίνια και η κακομοιριά φέρνει κακομοιριά. Όποιος σπέρνει κακομοιριά, θερίζει κακομοιριά και αποθηκεύει άγχος. Ενώ, όποιος σπέρνει δοξολογία, δέχεται την Θεϊκή χαρά και την αιώνια ευλογία. Ο γκρινιάρης, όσες ευλογίες και αν του δώσει ο Θεός, δεν τις αναγνωρίζει. Γι' αυτό απομακρύνεται η Χάρη του Θεού και τον πλησιάζει ο πειρασμός, ο οποίος του φέρνει όλο αναποδιές, ενώ τον ευγνώμονα τον κυνηγάει ο Θεός με τις ευλογίες Του. (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Όταν δεν γκρινιάζει κανείς, για μια δυσκολία που τον βρίσκει, αλλά δοξάζει τον Θεό, τόστε σκάζει ο διάβολος και πάει σε άλλον που γκρινιάζει, για να του τα φέρει όλα πιο ανάποδα. Γιατί όσο γκρινιάζει κανείς, τόσο ρημάζει. (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Όποιος έχει αυτό το τυπικό, την συνήθεια της γκρίνιας, να ξέρει ότι θα του έρθει σκαμπιλάκι από τον Θεό, για να ξοφλήσει τουλάχιστον λίγο σ' αυτήν την ζωή. Και αν δεν του έρθει σκαμπιλάκι, αυτό θα είναι χειρότερο, γιατί τότε θα τα πληρώσει όλα, μια και καλή, στην άλλη ζωή. (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Εάν αφήσεις τον εαυτό σου στην κακομοιριά, εσύ θα μοιρολογάς και το ταγκαλάκι θα χτυπάει παλαμάκια... (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Η γκρίνια είναι σαν να καταριέται ο ίδιος άνθρωπος τον εαυτόν του, οπότε έρχεται η οργή του Θεού. (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Τον γκρινιάρη και στον Παράδεισο να τον βάλει ο Θεός, δεν θα αναπαυτεί και από μόνος του θα πάει στην Κόλαση, γιατί θα έχει παράπονα. Η γκρίνια είναι μεγάλο κακό και όποιος την έχει, δεν προχωράει πνευματικά. (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Για έναν μικρό γογγυσμό υπέστη ο Άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος ναυάγιο... Βλέπετε, επιτρέπει ο Θεός να ταλαιπωρηθούν για μικρά πράγματα οι Άγιοι, για να έχουμε εμείς παραδείγματα, ώστε να αντιμετωπίζουμε τους πειρασμούς με υπομονή, με προσευχή, αλλά και με χαρά. (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Όλα να τα δέχεσαι σαν μεγάλα δώρα του Θεού. Ο Θεός δεν είναι άδικος. Στον Ουρανό θα έχεις πολλά να απολαύσεις, θα έχεις σύνταξη μεγάλη, εάν δεν την μειώσεις μόνος σου με τον γογγυσμό... (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Πολλοί, ενώ ζητούν από τον Θεό να τους δίνει ευκαιρίες για να ασκούνται στην αρετή, γογγύζουν όταν συναντούν κάποια δυσκολία. Μερικές φορές λ.χ. ο καλός Θεός, από την άπειρη αγάπη Του, για να ασκηθεί ο άνδρας στην ταπείνωση και την υπομονή, αφαιρεί την Χάρη Του από την γυναίκα και αρχίζει να γίνεται ιδιότροπη και να του φέρεται σκληρά. Τότε ο άνδρας πρέπει να χαίρεται και να ευχαριστεί τον Θεό, για την ευκαιρία που του δίνει να αγωνιστεί και όχι να γογγύζει. Ή ζητάει η μητέρα από τον Θεό, να της δίνει υπομονή. Πάει το παιδάκι και όπως έχει το τραπέζι έτοιμο για να φάνε, τραβάει το τραπεζομάνδηλο και τα ρίχνει όλα κάτω. Τότε είναι σαν να λέει στην μητέρα του: «Μαμά, κάνε υπομονή»!... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • «Ζαλούρα είναι τα παιδιά», μου είπε μια γυναίκα τα που τα είχε όλα. Βαριέται να έχει παιδιά! Όταν μια μάνα σκέφτεται έτσι, είναι ένα άχρηστο πράγμα, γιατί οι μανάδες κανονικά έχουν αγάπη. Μπορεί μια κοπέλα, πριν κάνει οικογένεια, να την ξυπνά η μάνα της στις δέκα η ώρα το πρωί. Από την στιγμή όμως που θα γίνει μάνα και θα έχει να ταΐζει το παιδί της, να το πλένει, να το καθαρίζει, δεν κοιμάται ούτε την νύχτα, γιατί παίρνει μπρος η μηχανή. Όταν ο άνθρωπος έχει θυσία, δεν γκρινιάζει, δεν βαριέται· χαίρεται. Όλη η βάση εκεί είναι, να υπάρχει πνεύμα θυσίας. Αυτή η γυναίκα αν έλεγε: «Θεέ μου, πως να Σε ευχαριστήσω; Δεν μου έδωσες μόνο παιδιά, αλλά και πολλά αγαθά... Πόσοι άνθρωποι δεν έχουν τίποτε και εγώ έχω τόσα σπίτια, έχω και από τον πατέρα μου περιουσία, o άνδρας μου παίρνει μεγάλο μισθό, βγάζω και δύο μισθούς από τα ενοίκια και δεν ταλαιπωρούμαι! Πώς να Σε ευχαριστήσω, Θεέ μου; Δεν τα άξιζα εγώ αυτά τα πράγματα», αν σκεφτόταν έτσι, θα έφευγε με την δοξολογία η κακομοιριά. Και μόνο δηλαδή αν ευχαριστούσε τον Θεό μέρα-νύχτα, θα ήταν αρκετό... (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Στην Ήπειρο γνώριζα 2 γεωργούς. Ο ένας ήταν οικογενειάρχης και είχε ένα-δυό χωραφάκια και εμπιστευόταν τα πάντα στον Θεό. Εργαζόταν, όσο μπορούσε, χωρίς άγχος. «Θα κάνω ό,τι προλάβω», έλεγε. Μερικές φορές άλλα δεμάτια σάπιζαν από την βροχή, γιατί δεν προλάβαινε να τα μαζέψει, άλλα του τα σκόρπιζε ο αέρας και όμως για όλα έλεγε «δόξα Σοι ο Θεός» και όλα του πήγαιναν καλά. Ο άλλος είχε πολλά κτήματα, αγελάδες κ.λπ., δεν είχε και παιδιά. Αν τον ρωτούσες «πώς τα πάς;», «άσ' τα, μην τα ρωτάς», απαντούσε· ποτέ δεν έλεγε «δόξα Σοι ο Θεός», όλο γκρίνια ήταν. Και να δείτε, άλλοτε του ψοφούσε η αγελάδα, άλλοτε του συνέβαινε το ένα, άλλοτε το άλλο. Όλα τα είχε, αλλά προκοπή δεν έκανε. Γι' αυτό λέω, η δοξολογία είναι μεγάλη υπόθεση. Από μας εξαρτάται, αν γευτούμε ή όχι τις ευλογίες που μας δίνει ο Θεός. (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Ο σατανάς πολεμάει τον άνθρωπο, ώστε να γογγύζει για τις θλίψεις του. Και αυτό με σκοπό να αυξήσει τις οδύνες του, αλλά και στην γενική Κρίση να αποδειχθεί, ότι δεν πίστεψε στην δικαιοσύνη του Θεού, αφού δεν υπέμεινε ευχαρίστως τις παιδαγωγικές τιμωρίες. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
  • Υπομένοντας με καρτερία τα δυσάρεστα, πλησιάζετε την δόξα των Αγίων Μαρτύρων. Απεναντίας αν βαρυγγωμήσετε, όχι μόνο θα απομακρυνθείτε απ' αυτήν την δόξα, αλλά θα δώσετε και λόγο στον Κριτή. (Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)
  • Η υγεία σας κλονίστηκε; Κλονισμένη υγεία, μπορεί να σημαίνει και κλονισμένη σωτηρία, όταν από τα χείλη του ασθενούς ακούγονται γογγυσμοί και κραυγές απελπισίας. Μακάρι ο Κύριος, να σας βοηθήσει να απαλλαγείτε από την συμφορά αυτήν. (Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)
  • Όταν ο Θεός μας δίνει ένα σοβαρό χτύπημα, δια του οποίου μας ταπεινώνει για να μας υψώσει αργότερα, εμείς γογγύζουμε κατά του Θεού. Όταν γογγύζουμε κατά του Θεού, αυτό σημαίνει, ότι Τον θεωρούμε άδικο, θεωρούμε ότι Αυτός δεν μας φέρεται σωστά και θα έπρεπε να μας φερθεί κατά έναν διαφορετικό τρόπο. Όμως δεν είναι βαριά αμαρτία να κατηγορούμε το Θεό για αδικία και να Τον συκοφαντούμε; Βλέπετε, λοιπόν, πόσο βαριά αμαρτία είναι ο γογγυσμός κατά του Θεού. Πρέπει να φοβόμαστε να μην παραβαίνουμε τη μεγάλη εντολή του Χριστού: «Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε» (Ματθ. 7,1). Και γογγυσμός κατά του Θεού δεν είναι μόνο κρίση του Θεού αλλά και κατάκρισή Του. (Άγιος Λουκάς ο Ιατρός)
  • Αν θυμάσαι τα Πάθη του Κυρίου, θα υπομένεις αγόγγυστα τα πάντα. (ΆγιοςΔημήτριοςτουΡοστώφ)
  • Μην αγανακτείς που τα πράγματα δεν έρχονται πάντοτε όπως τα θέλεις εσύ στη ζωή σου. Δεν είναι δυνατόν, αλλά και συμφέρον σου δεν είναι, να γίνονται όλα κατά τη σκέψη σου, κατά την επιθυμία σου, κατά το θέλημά σου. Η σκέψη σου πολύ συχνά είναι πλανεμένη, η επιθυμία σου εμπαθής, το θέλημά σου ολότελα εγωιστικό. Και ο παντογνώστης Θεός φυσικά το γνωρίζει αυτό, έστω και αν εσύ δεν το συνειδητοποιείς. (ΆγιοςΔημήτριοςτουΡοστώφ)
  • Αυτοί που υπομένουν αγόγγυστα και με καρτερία τα πάντα, μένουν πιστοί στο θέλημα του Θεού. Και αυτοί που μένουν πιστοί στο θέλημα του Θεού, θα πάρουν την αμοιβή που υποσχέθηκε Εκείνος: την Βασιλεία των Ουρανών. (ΆγιοςΔημήτριοςτουΡοστώφ)
  • Είναι αμαρτία να γογγύζουμε εναντίον των αδελφών μας, όταν αυτοί γίνονται όργανα των δοκιμασιών μας. Πολύ μεγαλύτερη αμαρτία είναι, το να γογγύζουμε εναντίον του Θεού, όταν το ποτήρι των θλίψεων κατεβαίνει σ' εμάς κατευθείαν από τον ουρανό. (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ)
  • Αν κανένας πειρασμός δεν μπορεί να βρει τον άνθρωπο, χωρίς το θέλημα του Θεού, τότε τα παράπονα, ο γογγυσμός, η αυτοδικαίωση, η ενοχοποίηση των άλλων, αποτελούν κινήσεις που εναντιώνονται στη Θεία βούληση. Δείχνουν απόπειρες αντιστάσεως και αντιδράσεως στον Θεό. Ας σταθούμε με φόβο, μπροστά στο ενδεχόμενο μιας τέτοιας συμφοράς! (ΆγιοςΙγνάτιοςΜπριαντσιανίνωφ)
  • Εμείς οι ίδιοι μεγαλώνουμε την θλίψη, όταν μεμψιμοιρούμε. (Όσιος Ιωσήφ της Όπτινα)
  • Φυλαχτείτε από την μεμψιμοιρία και την λιποψυχία, οι οποίες επιβαρύνουν και πολλαπλασιάζουν τις θλίψεις. (Άγιος Μακάριος της Όπτινα)
  • Αν εκδηλώνονται έντονα οργή και γογγυσμοί, αυτό αποτελεί σίγουρη ένδειξη της υπερήφανης ψυχής. (Άγιος Ανατόλιος της Όπτινα)
  • Ό,τι και να συμβαίνει, φυλαχτείτε ιδιαιτέρως από την μεμψιμοιρία. Η μεμψιμοιρία είναι χειρότερη όλων. Χρησιμότερο και ηρεμότερο είναι να κατηγορήσετε για τα πάντα τον εαυτόν σας και όχι τους άλλους. Κυρίως οφείλετε να αποφύγετε την μεμψιμοιρία κατά της Θείας Πρόνοιας, η οποία μέσω της Θεομήτορος, προετοιμάζει για εμάς καθετί αγαθό και ψυχωφελές. Μόνο που εμείς οι άνθρωποι, εξαιτίας της λιποψυχίας μας,συχνά επαναστατούμε παράλογα και θλιβόμαστε ασυλλόγιστα, για το ψυχικό όφελος που μας προετοιμάζεται... (Άγιος Αμβρόσιος της Όπτινα)
  • Η μεμψιμοιρία κατά του Θεού προέρχεται κυρίως από ανθρώπους υπερήφανους και ασυλλόγιστους. (Όσιος Αντώνιος της Όπτινα)
  • Ο Θεός δεν θέλει κλαψουρίσματα και κακομοιριές, θέλει χαρά, ειρήνη και δοξολογία με αγαλλίαση και αγάπη. (Γέροντας Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης)
  • Ο γογγυσμός είναι το ανικανοποίητο που νοιώθουμε στη ζωή μας και προέρχεται από ένα μειονεκτικό εγώ. (Γέροντας Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης)
  • Στόμα που ευχαριστεί πάντοτε τον Θεό, ου μη στερηθή των ευλογιών του Θεού και στόμα που γογγύζει και πληγώνει τον μέγαν Ευεργέτην Του, είναι αδύνατον να μη τον παιδεύσει ο Θεός. (ΓέρονταςΕφραίμτης Αριζόνας)
  • Όλα τα αμαρτήματα ο Θεός όλα τα ανέχεται, αλλά τον γογγυσμό κατά του Θεού, τον τιμωρεί αυστηρά. Ο γογγυσμός είναι μια μορφή βλασφημίας κατά του Θεού. Ο γογγυστής θέτει την λογική του πάνω από την Σοφία και την Πρόνοια του Θεού. Λέει π.χ. ο γογγυστής: Γιατί να πάρεις την μάνα μου... Τα βάζει με τον Θεό! (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
  • Δυστυχώς εμείς οι άνθρωποι σκεπτόμαστε ό,τι μας λείπει και ποτέ αυτό το οποίο έχουμε. Να! Σκεφθήκαμε ποτέ να πούμε: «Δόξα τω Θεώ» γιατί μπορούμε να πίνουμε νερό; Υπάρχουν πολλοί, οι οποίοι δεν μπορούν ούτε να καταπιούν!... (Γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)
  • Εκείνο που πρέπει να προσέχουμε πιο πολύ είναι, να μην έχουμε μεμψιμοιρία. (Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου)
  • Όταν δεν έχουμε το νου μας στον Θεό, αλλά στο γιατί, τότε θα μας φταίει ο ένας και ο άλλος. Όμως φταίει ο εαυτός μας, κανείς άλλος δεν φταίει. Δεν έχουμε καλή πνευματική κατάσταση, αυτή είναι η αιτία. Όποιος κυνηγάει την ''ευχή'' σαν το χρυσάφι και εκμεταλλεύεται και το λεπτό, όλα τα υπερπηδά, όλα τα δέχται και τα υπομένει. Τότε ο Θεός και η Παναγία τον σκεπάζουν. Τότε θα προσέξει την κατάκριση, την παρακοή, τα ανευλόγητα. Χρειάζεται ταπείνωση. Όταν κανείς βλέπει εσωτερικά τον εαυτόν του, θα βλέπει γύρω του όλα καλά. (Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου)
  • Δεν υπάρχει το μεγαλείο της αγάπης στην ψυχή μας, γι' αυτό έχουμε την μεμψιμοιρία. "Μου είπε εκείνο, με έκανε το άλλο...". Λείπει ο Θεός από την ψυχή μας. Για κάντε μια αυτοεξέταση!... (Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου)
  • Όταν έχει προσευχή ο άνθρωπος, τότε φεύγει και η μεμψιμοιρία και το ''θέλημα'' και το ''γιατί''... (Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου)
  • Ποτέ μην λες: ''γιατί περνώ αυτό''; Ή όταν βλέπεις τον άλλο με τη γάγγραινα, τον καρκίνο ή την τύφλωση, να μην λές: ''γιατί το περνά αυτό''; Αλλά να παρακαλείς τον Θεό να σου χαρίσει το όραμα της άλλης όχθης... Τότε θα βλέπεις όπως οι Άγγελοι τα γινόμενα εδώ, όπως πραγματικά είναι: όλα είναι στο σχέδιο του Θεού. Όλα! (Γερόντισσα Γαβριηλία Παπαγιάννη)
  • Για ό,τι μας συμβαίνει, φταίμε αποκλειστικά μόνο εμείς. (ΓερόντισσαΓαβριηλία Παπαγιάννη)
  • Αν κάτι ανάποδο μας συμβεί, να μην ρωτήσουμε ποιός φταίει. Γιατί μόνο εμείς φταίμε. Στην προσευχή μας, αν το ζητήσουμε, θα ανακαλύψουμε τον λόγο. Ή δεν αγαπήσαμε όσο έπρεπε, ή παραβήκαμε κάποια Εντολή, ή λάθος χειρισμό κάναμε, ή προηγηθήκαμε εκεί που δεν έπρεπε, ή βασιστήκαμε εκεί που δεν έπρεπε. (Γερόντισσα Γαβριηλία Παπαγιάννη)
  • Όλοι σχεδόν οι άνθρωποι υποφέρουν από διάφορες θλίψεις, φτώχεια, στενοχώρια, συκοφαντίες, αρρώστιες. Αυτό τους κάνει να βαρυγγωμούν και να παραπονιούνται στον Κύριο, μη γνωρίζοντας πόσο ευεργετούνται από την ευσπλαχνία Του και τη δικαιοκρισία Του. Μερικοί μάλιστα, χτυπημένοι από βαρειά συμφορά ή αθεράπευτη ασθένεια, φτάνουν να βλαστημούν, οι ασύνετοι και τον Θεό και την ''μοίρα'' τους και την ώρα που γεννήθηκαν! Δεν καταλαβαίνουν, πώς αυτή ακριβώς είναι η μεγαλύτερη συμφορά τους, γιατί με την ανυπομονησία, την δυσφορία, την οργή και τις βλαστήμιες τους, βλάπτουν θανάσιμα την ψυχή τους και στερούνται το πιο μεγάλο αγαθό, την ουράνια βασιλεία. Έτσι ζημιώνονται διπλά, αφού και στη ζωή αυτή υποφέρουν, αλλά και στην άλλη θα βασανίζονται αιώνια. (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
  • Η κακομοιριά είναι από τις πιο μεγάλες φτώχειες του Χριστιανισμού. Το μεγαλύτερο λάθος είναι, αυτή την κακομοιριά να την λέμε ταπείνωση. (Μοναχός Μωϋσής ο Αγιορείτης)
  • Ο γκρινιάρης είναι ένας ανώριμος άνθρωπος, που δεν αναλαμβάνει την ευθύνη του και που δεν είναι καλά. Γι' αυτό του φταίνε πάντα οι άλλοι. Η γκρίνια - μεμψιμοιρία προς τον άνθρωπο και προς τον Θεό, είναι το αντίθετο της ευχαριστίας και είναι δαιμονική κατάσταση. (π. Βαρνάβας Γιάγκου)
  • Άνθρωπος που παραπονιέται, δεν θα βρει εύκολα τον Θεό. Ο Θεός θα του δίνει και αυτός θα γκρινιάζει. Να είμαστε εύκολοι, βολικοί και ταπεινοί άνθρωποι. (π. Βαρνάβας Γιάγκου)
  • Αντί να καταφεύγουμε στην γκρίνια και στην κακομοιριά, να καταφεύγουμε στην προσευχή. (π. Βαρνάβας Γιάγκου)
  • Ο γκρινιάρης, ο ιδιόρρυθμος, ο κακομοίρης, ο απαιτητικός απομακρύνει τους άλλους ανθρώπους από κοντά του. (π. ΒαρνάβαςΓιάγκου)
  • Αρχίστε να ευχαριστείτε τον Θεό γι' αυτό που έχετε και θα σας δώσει αυτό που σας λείπει. Αρχίστε να γογγύζετε γι' αυτά που σας λείπουν και ο Κύριος θα πάρει και αυτά που έχετε. (Είπε Γέρων)
  • Όσο ο γογγυσμός χωρίζει από τον Θεό, τόσο η υπομονή σφυρηλατεί την ενότητα μαζί Του. (Είπε Γέρων)
  • Προσέξτε μην γκρινιάζετε. Η γκρίνια κουράζει αυτούς που ζουν κοντά σας και δυσαρεστεί τον Θεό, γιατί είναι ολιγοπιστία και αχαριστία μαζί. (ΕίπεΓέρων)
  • Αντί να παραπονιέσαι για τα αγκάθια του τριαντάφυλλου, καλύτερα να χαίρεσαι πως μες στ' αγκάθια φυτρώνει το τριαντάφυλλο. (Ζουμπέρ)
  • Χαμογελώντας κάνεις φιλίες. Γκρινιάζοντας κάνεις ρυτίδες. (Έλιοτ)
  • Κάθε φορά που το πρόβατο βελάζει, χάνει μια μπουκιά χόρτο, έτσι και εμείς κάθε φορά που παραπονιούμαστε, χάνουμε μια ευλογία. (Σπώρτζον)
  • Πρώτα σηκώνουμε ένα σύννεφο σκόνης και μετά παραπονιόμαστε πως δεν μπορούμε να δούμε. (Μπέργκελεϋ)
  • Ο γογγυσμός που εκφράζουμε όταν δυσανασχετούμε για τις συνθήκες της ζωής μας, δεν είναι μικρό αμάρτημα. Είναι έκφραση αχαριστίας προς τον Θεό και μπορεί να εξελιχθεί σε πλήρη χωρισμό από Αυτόν.
  • Σε μια καρδιά που γογγύζει και παραπονιέται, θα ευδοκιμήσει η απιστία.
  • Μην βάζεις ερωτηματικό, εκεί που ο Θεός έβαλε τελεία.
  • Η ζωή είναι πολύ μικρή για να την κάνουμε μίζερη, γογγύζοντας.
  • Η αγανάκτηση είναι ένδειξη, ότι απουσιάζει το ''Χριστήριο έλαιο'' της Χάριτος του Θεού από τον άνθρωπο.
  • Στην όποια δοκιμασία, μην ρωτάς ποτέ το ''γιατί''. Το ''γιατί'', είναι μια επιπλέον δοκιμασία.
  • Ο γενναίος άνθρωπος συνήθως υποφέρει χωρίς να παραπονιέται, ενώ ο αδύναμος παραπονιέται χωρίς να υποφέρει.
  • Ο παραπονιάρης και ο αχάριστος είναι πάντα πρώτα ξαδέρφια.
  • Κάλλιο λάχανα με ειρήνη, παρά ζάχαρη με γκρίνια.
  • Κάλλιο ζημιά και ησυχία, παρά κέρδος και γκρίνια.
  • Η γκρίνια σπίτια καταλεί και αντρόγυνα χωρίζει.
  • Όπου φτώχεια εκεί και γκρίνια.
  • Η γκρίνια και η αναποδιά πάνε μαζί αντάμα.
  • Να παραπονιέσαι σε κάποιον που μπορεί να σε βοηθήσει. (Σερβική παροιμία)
  • Τα παράπονα είναι το όπλο του αδύναμου. (Αραβικήπαροιμία)
  • Καλύτερα ν' ανάψεις ένα κερί παρά να καταριέσαι το σκοτάδι. (Κινέζικηπαροιμία)
  • Παραπονείτο στον Γέροντα Επιφάνιο Θεοδωρόπουλο κάποιος εξομολογούμενος:

- Πάτερ, στενοχωρούμαι που μου λείπουν χρήματα για να πραγματοποιήσω τα όνειρά

μου, συνεργάτες ικανοποιητικοί για να εργάζομαι επιτυχώς, σύζυγος που να μου δίδει

ευτυχία, τέκνα που να με υπακούουν...

Και ο Γέροντας τον διέκοψε:

- Έχεις υγεία;

- Έχω.

- Εισόδημα;

- Καλό.

- Σπίτι;

- Δικό μου.

- Ασφάλιση;

- Πλήρη.

- Ε, καημένε, δεν δοξάζεις το Θεό γι' αυτά τα οποία έχεις, αντί να

στενοχωριέσαι γι' αυτά που σου λείπουν;