Περί αγίων και αγιότητας

+ Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος είμι.

[Να γίνεστε στη ζωής σας άγιοι, διότι εγώ, ο Θεός και Πατέρας σας, είμαι άγιος.] ~ Α' Πέτρου 1,16 ~

+ Λέει ο Κύριος: Ψάξτε να βρείτε έναν άνθρωπο ο οποίος στην πράξη είναι δίκαιος και ευσεβής και Εγώ θα φανώ σπλαχνικός για όλο τον λαό. ~ Ιερεμίας 5,1 ~

+ Να ζητάς κάθε μέρα με δίψα τα λόγια των Αγίων, για να αναπαύεσαι

πάνω στα λόγια τους. ~ Διδαχή των Αποστόλων ~

+ Είναι μεγάλη τέχνη να τα καταφέρετε να αγιαστεί η ψυχή σας. Παντού μπορεί ν' αγιάσει κανείς. Και στην Ομόνοια μπορεί ν' αγιάσει, αν το θέλει. Στην εργασία σας, όποια και αν είναι, μπορείτε να γίνετε Άγιοι. Με την πραότητα, την υπομονή, την αγάπη.

Πιο εύκολα και γρήγορα γίνεται κανείς Άγιος στην Ομόνοια παρά στα

Κατουνάκια. Τον ασκητή στην έρημο τον βασανίζει ο διάβολος, ενώ στην Ομόνοια αν δοθείς στην αγάπη των συνανθρώπων, αγιάζεις. Εάν αγαπάς όλους τους ανθρώπους, εάν γεμίσεις την καρδιά σου με Χριστό, τότε δεν χωράει μέσα σου το κακό και φεύγει. Δεν μπορεί να βρει τόπο, για να μείνει ο πονηρός. ~ Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης ~

+ Φαντάσου μια πόλη με πεντακόσιες χιλιάδες κατοίκους, οι οποίοι αμαρτάνουν. Σ' ένα Μοναστήρι εκεί ζει ένας μοναχός ασκητής, ο οποίος σηκώνει τα καθαρά χέρια του στον Θεό και Τον παρακαλεί να μην τιμωρήσει όλες αυτές τις χιλιάδες που αμαρτάνουν. Σε διαβεβαιώνω λοιπόν, ότι για το χατίρι αυτού του ασκητού ο Θεός δεν τιμωρεί τις πεντακόσιες χιλιάδες. Οι Άγιοι του Θεού είναι ικανοί για τα πάντα. Ο Άγιος μπορεί να ζητήσει από τον Θεό ό,τι θέλει και να του το δώσει ο Θεός. Είναι πολύ μεγάλη η δύναμη των Αγίων! ~ Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης ~

+ Η Χάρη που έχει ο Άγιος Παϊσιος έχει πιο μεγάλη αξία, γιατί την

απόκτησε με τους αγώνες του, ενώ εμένα μου την χάρισε ο Θεός από

μικρό, για να βοηθώ τους ανθρώπους...

Τέτοιους Αγίους σαν τον Άγιο Παϊσιο, στέλνει ο Θεός στη γη κάθε 400

χρόνια! ~ Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης ~

+ Μπορούμε να προσευχόμαστε στους Αγίους αλλά χρειάζεται απλότητα. Να τους μιλάμε απλά. Τους Αγίους τους φωνάζεις και έρχονται. Η δουλειά όλων γενικά των Αγίων είναι, να βοηθούν και να προστατεύουν εμάς τους ταλαίπωρους ανθρώπους, από τους ορατούς και τους αοράτους πειρασμούς. ~ Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης ~

+ Οι Άγιοι έκαναν μεγαλύτερο αγώνα, για να κρύψουν την αρετή τους,παρά για να την αποκτήσουν. ~ Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης ~

+ Οι Άγιοι πώς αγίασαν; Είχαν στραφεί στον εαυτόν τους και έβλεπαν μόνο τα δικά τους πάθη. Με την αυτοκριτική και την αυτομεμψία που είχαν, έπεσαν τα λέπια από τα μάτια της ψυχής τους και έφθασαν να βλέπουν καθαρά και βαθειά. Έβλεπαν τον εαυτόν τους κάτω από όλους τους ανθρώπους και όλους τους θεωρούσαν καλύτερους από τον εαυτόν τους. Τα δικά τους σφάλματα τα έβλεπαν μεγάλα και τα σφάλματα των άλλων πολύ μικρά, γιατί έβλεπαν με τα μάτια της ψυχής τους και όχι με τα γήινα μάτια. Η αγάπη με την ταπείνωση, η απλότητα και η διάκριση, είναι τα γνωρίσματα των Αγίων. Αν ο άνθρωπος βιάσει με διάκριση τον εαυτόν του να μιμηθεί την ζωή των Αγίων, αγιάζεται και αυτός. Φτάνει να ταπεινώνεται, να συναισθάνεται την αθλιότητά του και την μεγάλη του αχαριστία προς τον Θεό. ~ Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης ~

+ Η αγιοσύνη, δεν είναι τυποποιημενη. Ο κάθε ανθρωπος έχει το δικό του τρόπο, με τον οποίο αγιάζει. Επειδή ένας Άγιος αγίασε, μένοντας πάνω στην αμυγδαλιά, δεν σημαίνει ότι πρέπει να πας και εσύ να ανέβεις σε μια αμυγδαλιά. Ή επειδή έκανε 5.000 μετάνοιες, πως πρέπει να κάνεις τόσες και εσύ. Ή επειδή κρατούσε την αναπνοή του στην ευχή, πρέπει και εσύ να κάνεις το ίδιο... ~ Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης ~

+ Όταν ακούμε το Συναξάρι των Αγίων «Τη αύτη ημέρα μνήμη του Αγίου...», να στεκόμαστε όρθιοι με ευλάβεια, όπως οι στρατιώτες στέκονται προσοχή, όταν διαβάζονται τα ονόματα των ηρωικώς πεσόντων συναδέλφων τους... ~ Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης ~

+ Ο Άγιος αγαπά, όχι αυτό που του αρέσει προσωπικά, αλλά αυτό που αρέσει του Χριστού. Τον εαυτό του τον παρατά και προς τον Χριστό τρέχει. Τη φτώχεια του λησμονά και στον πλούτο Εκείνου ελπίζει. ~ Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας ~

+ Η τιμή που αποδίδουμε στους Αγίους, αντανακλάται στο Θεό. ~ Ιερός Αυγουστίνος ~

+ Εκείνος που τιμά τον Κύριο, τιμά και τον Άγιο και εκείνος που ατιμάζει τον Άγιο, ατιμάζει και τον Δεσπότη εκείνου. ~ Άγιος Επιφάνιος ~

+ Όταν δεν αποδίδουμε την τιμή και τον σεβασμό που αρμόζει προς τους Αγίους του Θεού, αυτό είναι ασέβεια, αχαριστία, αδιαφορία και έλλειψη πόθου προς τελείωση στην αρετή. ~ Άγιος Νεκτάριος ~

+ Διάβαζε βίους Αγίων και θα νοιώσεις την γλυκύτητα του Θεού και όταν σταθείς σε προσευχή. Όποιος πολυλογεί και για καλά ακόμη πράγματα, είναι ανάξιος της αγιότητας. ~ Άγιος Ισαάκ ο Σύρος ~

+ Αγιασμός είναι να αφιερωνόμαστε στον Άγιο Θεό ολοκληρωτικά και συνεχώς σε κάθε χρόνο, φροντίζοντας και επιζητώντας αυτά που αρέσουν σε Εκείνον. ~ Μέγας Βασίλειος ~

+ Το να θαυμάζει κανείς τους κόπους των Αγίων είναι καλό. Το να τους ζηλεύει, να τους μιμηθεί, είναι σωτήριο. Αλλά το να θέλει με μιάς να τους μιμηθεί, αυτό είναι παράλογο και ακατόρθωτο. ~ Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος ~

+ Αν ήξερα τί δόξα έχουν οι Άγιοι στον παράδεισο, θα έκανα ό,τι μπορούσα για να περάσω πιο μεγάλα μαρτύρια! ~ Αγία Ευφημία ~

+ Μακαρίζουμε τους Αγίους και επιθυμούμε τα στεφάνια τους, αλλά δεν θέλουμε να μιμηθούμε τους αγώνες τους. ~ Άγιος Εφραίμ ο Σύρος ~

+ Όσο μπορεί κανείς να συμπεριλάβει σε ένα κουτάλι την θάλασσα, άλλο τόσο μπορεί και να υμνήσει τον Ιερό Χρυσόστομο. ~ Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης ~

+ Αυτός που θα μιμηθεί τους Αγίους με έργα και κόπους, θα αξιωθεί πραγματικά την ίδια Χάρη με αυτούς από τον Θεό. ~ Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος ~

+ Χωρίς καθαρό νου και μίμηση της ζωής των Αγίων, δεν είναι δυνατόν κανείς να εννοήσει τα λόγια των Αγίων. ~ Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής~

+ Τελειότητα (Αγιότητα) είναι, όχι η αποχή από τα φανερά κακά, αλλά η τέλεια κάθαρση της διανοίας. ~ Άγιος Μακάριος ο Αιγύπτιος ~

+ Άγιοι είναι όλοι όσοι έχουν σωστή πίστη και ενάρετη ζωή. Ακόμη και αν δεν κάνουν θαύματα ή και αν δεν διώχνουν δαίμονες, είναι Άγιοι. ~ Ιερός Χρυσόστομος ~

+ Τα «απότομα» προκαλούν επικίνδυνους κραδασμούς. Αν βρεθεί κανείς από ένα πολύ ζεστό δωμάτιο έξω σε παγωνιά, υπάρχει περίπτωση να κρυολογήσει ή να αρπάξει καμμιά πνευμονία. Και στον πνευματικό χώρο, οι απότομες αλλαγές είναι δύσκολες. Δεν μπορεί να γίνει κανείς μέσα σε μια στιγμή Άγιος. Όλα χρειάζονται χρόνο, κόπο, μέθοδο, αγωνία... ~ Ιερός Χρυσόστομος ~

+ Αυτή είναι η συνήθεια των Αγίων: Εάν κάνουν κάτι κακό, το δημοσιεύουν και κάθε μέρα θρηνούν. Όταν όμως κάνουν κάτι γενναίο, το αποκρύπτουν και δεν μιλούν καθόλου γι' αυτό. ~ Ιερός Χρυσόστομος ~

+ Ας έχουμε κοντά μας τους Αγίους και δεν πρόκειται να μας συμβεί τρικυμία ή και αν συμβεί, γρήγορα θα έρθει καλοκαιρία και γαλήνη και απαλλαγή από τους κινδύνους. Εκείνη η χήρα στην Παλαιά Διαθήκη, επειδή φιλοξένησε Άγιο (τον Προφήτη Ηλία), είδε το θαύμα. Καταργήθηκε ο θάνατος του παιδιού της και το ξαναείδε ζωντανό. Όπου πατούν πόδια Αγίων, κανένα λυπηρό δεν πρόκειται να συμβεί... Ας φιλοξενήσουμε στα σπίτια μας τα λιοντάρια του πνεύματος (τους Αγίους) και τότε όλα τα θηρία θα τραπούν σε φυγή. Ο βρυχηθμός ενός λιονταριού δεν φυγαδεύει τα θηρία, όπως φυγαδεύουν τους δαίμονες οι προσευχές του Αγίου. ~ Ιερός Χρυσόστομος ~

+ Φέρτε σε πόλεμο ένα εκατομμύριο ανθρώπους και έναν Άγιο. Και θα δούμε ποιός θα νικήσει. Φυσικά ο Άγιος! Βγήκε τότε ο Ιησούς του Ναυή σε πόλεμο. Μόνος τα κατόρθωσε όλα, ώστε οι άλλοι σε τίποτα δεν ωφέλησαν. Ο πολύς όχλος αγαπητέ, όταν δεν εφαρμόζει το θέλημα του Θεού, καθόλου δεν διαφέρει από το μηδέν. ~ Ιερός Χρυσόστομος ~

+ Στον κλέφτη εχθρός είναι το φως. Και στους ασεβείς, ανυπόφορος είναι ο Άγιος και μόνο που τον βλέπουν. Δεν αντέχουν στην λάμψη της ζωής του, όπως τα άρρωστα μάτια δεν αντέχουν στις ακτίνες του ηλίου. Σε πολλούς πονηρούς, όχι μόνο βαρύς είναι ο Άγιος βλεπόμενος, αλλά και ακουόμενος. ~ Ιερός Χρυσόστομος ~

+ Άγιος ονομάζεται ο καθαρός από την κακία και αμαρτήματα άνθρωπος. ~ Μέγας Αντώνιος ~

+ Όλοι βέβαια οι Άγιοι είναι μακάριοι. Τρισμακάριοι όμως θα είναι, όσοι θα μαρτυρήσουν την εποχή του Αντιχρίστου, γιατί αυτοί θα δοξαστούν αιώνια περισσότερο από τους άλλους. ~ Άγιος Ανδρέας ο δια Χριστόν Σαλός ~

+ Όταν θέλουμε να παρακαλέσουμε έναν Άγιο για κάτι, πρώτα να κάνετε το σταυρό σας στο Όνομα της Αγίας Τριάδος. Μετά πείτε την προσευχή της Παναγίας ''Χαίρε, Κεχαριτωμένη Μαρία'' και ύστερα επικαλεστείτε τον Άγιο τρείς φορές. Για παράδειγμα: ''Άγιε Μεγαλομάρτυρα Γεώργιε, παρακάλεσε τον Θεό για εμάς!'' και ύστερα ζητήστε εκείνο που θέλετε, αλλά αυτό να είναι χρήσιμο για την ψυχή. ~ Άγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν Σαλός ~

+ Οι Άγιοι είναι οι φίλοι και οι οδηγοί μας προς την σωτηρία, οι οποίοι προσεύχονται και μεσιτεύουν για εμάς. ~ Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης ~

+ Άγιος είναι εκείνος που με κάθε ακρίβεια έχει τηρήσει και εκπληρώσει τις εντολές του Κυρίου, έχει καθυποτάξει τα πάθη και έχει απαρνηθεί κάθε ηδονή. ~ Όσιος Παϊσιος Βελιτσκόφσκυ ~

+ Είναι χαρακτηριστικό της αγιότητας, να μην σκέφτεσαι κακό για τον πλησίον. Είναι χαρακτηριστικό της αγιότητος, να βλέπει ακόμα και τους μεγαλύτερους εγκληματίες, λιγότερο κακούς, από όσο πράγματι είναι. Γι' αυτό πολλοί Άγιοι άνθρωποι, ενώ δεν απατήθηκαν, από καμμιά φανερή αμαρτία, απατήθηκαν όμως από την πολλή τους αγάπη, από την εμπιστοσύνη τους στον πλησίον. ~ Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ ~

+ Ευλογημένο το βρέφος, στο οποίο δίνουν όνομα Αγίου, όχι από συνήθεια, αλλά από αγάπη και πίστη προς τον τιμώμενο Άγιο. ~ Άγιος Φιλάρετος Μόσχας ~

+ Η καλύτερη καθοδήγηση για εσάς θα είναι, η ανάγνωση των βίων των Αγίων. ~ Όσιος Βαρσανούφιος της Όπτινα ~

+ Για τον άνθρωπο της υπακοής, οι προσβολές, οι τιμωρίες, οι περιφρονήσεις είναι δώρα του Θεού και Χάρις ουράνια. Οι Άγιοι με τις θλίψεις δημιουργούνται. ~ Στάρετς Παρθένιος ~

+ Η διαφορά ανάμεσα σε έναν αμαρτωλό και σε έναν Άγιο δεν βρίσκεται στο ότι ο ένας δέχεται περισσότερους πειρασμούς από τον άλλο, αλλά στο ότι ο Άγιος δεν επιτρέπει στον εαυτόν του να νικηθεί από τις επιθέσεις, ακόμα και από τις πιο βίαιες και ισχυρές. ~ Αββάς Πιαμούν ~

+ Να κάνεις φίλους σου, όλους τους Αγίους και περισσότερο την Παναγία. Όλοι οι Άγιοι ακούνε τους ανθρώπους, ό,τι και να τους ζητήσουν, αρκεί οι άνθρωποι να αγαπούν το Θεό και να φυλάγουν τις εντολές Του και εκείνο που ζητούν, να είναι για το καλό της ψυχής τους. ~άγιος Φιλόθεος Ζερβάκος ~

+ Δεν μπορεί να συλλάβει η σκέψη μας, τι κάνουν οι Άγιοι για μας που ζούμε εδώ, στην κοιλάδα του κλαυθμώνος. Τί δεήσεις και τί προσευχές κάνουν οί Άγιοι για μας εδώ! Διότι περπάτησαν εδώ που περπατάμε και εμείς και συνάντησαν δυσκολίες, πειρασμούς και εμπόδια, που κι εμείς συναντάμε. Να καταφεύγουμε πάντα στους Αγίους και να ζητάμε έλεος, τις προσευχές και τις ικεσίες τους. Είδατε οι φίλαθλοι με πόσο πάθος παρακολουθούν τους δικούς τους αθλητές που αγωνίζονται στο στάδιο; Λοιπόν, σκεφτόμαστε και εμείς ότι πάνω από τον Ουρανό παρακολουθούν οι Άγιοι τον αγώνα μας εδώ στη γη και προσεύχονται; Και πόση χαρά δοκιμάζουν όταν νικάμε... ~ Γέροντας Ευσέβιος Γιαννακάκης ~

+ Άνθρωπος που επαινεί τον πλησίον του και κατακρίνει τον εαυτό του, φθάνει σε μέτρα αγιότητος. ~ Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης ~

+ Θέλετε να αγιάσετε; Σου λέει κάτι ο Γέροντάς σου. ''Να είναι ευλογημένο'', να του λέτε. Μην κάνεις διάκριση, αν σου αρέσει ή δεν σου αρέσει, αυτό που σου είπε, ο Γέροντας ή ο αδελφό σου. Από πείρα φαρμακερή σας λέω, μόνο το ''Να 'ναι ευλογημένο'', κάνοντας υπακοή, θα σας αγιάσει και θα σας σώσει. ~ Γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης ~

+ Να ξέρετε ότι αοράτως πολλοί Άγιοι κατεβαίνουν και μας βοηθούν. Δεν επιτρέπει ο Θεός να τους δούμε για να μην υπερηφανευτούμε, αλλά καθημερινώς έχουμε πολλούς Αγίους κοντά μας. ~ Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης ~

+ Όταν είμαστε συγκεντρωμένοι στην ανάγνωση του βίου ενός Αγίου, λαμβάνουμε πολλή Χάρη από τον Άγιο και πρεσβεύει για εμάς. Η ανάγνωση έχει την Χάρη του Θεού και όταν ακούμε με προσοχή, η Χάρη του Θεού επιφοιτά στην ψυχή μας. ~ Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου ~

+ Άγιος επί γης είναι αυτός, που έχει μόνιμα μέσα του τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Χωρίς δηλ. η Χάρη να πηγαινοέρχεται... ~ Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα 

+ Όταν ο άνθρωπος πιστέψει και βιώσει πραγματικά, ότι ο Θεός τον παρακολουθεί όλες του τις σκέψεις και ότι ο εσωτερικός του κόσμος είναι διάφανος και γνωστός στον αόρατο κόσμο, τότε βρίσκεται στα όρια της αγιότητας. ~ Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα ~

+ Θέλεις να αγιάσεις; Καλλιέργησε καθημερινά την μονολόγιστη ευχή του Ιησού και μελέτα διαρκώς τις ευεργεσίες του Θεού. ~ Γέροντας Θεόκλητος Διονυσιάτης ~

+ Είναι βασική αντίληψη της Εκκλησίας μας, αλλά και εμπειρία καθημερινής ζωής, ότι κανείς δεν μπορεί να αγιάσει, αν δεν υπάρχουν γύρω του άνθρωποι που να τον ερεθίζουν συνεχώς με τον τρόπο τους, με τις βρισιές τους, με τις παρατηρήσεις τους, με την τεμπελιά τους, με την κακία τους, με την συκοφαντία τους. Εάν δεν έχεις τέτοιους ανθρώπους, ή εάν σου φαίνεται κακό αυτό που σου κάνουν και δεν τους ευγνωμονείς αλλά αντιδράς, δεν υπάρχει σωτηρία για σένα, ούτε πνευματική πρόοδο, διότι αυτά ωριμάζουν τον άνθρωπο και τον ταπεινώνουν. ~ Γέροντας Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης ~

+ Το φωτοστέφανο των Αγίων δεν είναι τίποτε άλλο, παρά η ανταύγεια του Ακτίστου Φωτός της Χάριτος, που λάμπει και χρυσαυγίζει μέσα τους. ~ Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας ~

+ Εκείνη η ψυχή είναι περισσότερο αγία, η οποία προσπαθεί περισσότερο να κρύβεται. ~ Γέροντας Αθανάσιος Χαμακιώτης ~

+ Όλοι οι Άγιοι δεν έλαβαν την ίδια Χάρη από το Θεό, αλλά όλοι γέμισαν το δοχείο που πρόσφεραν στο Θεό. ~ Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ ~

+ Να γίνουμε Άγιοι δεν είναι δύσκολο και απαιτούνται οι παρακάτω προϋποθέσεις: α) πρέπει να έχει κανείς καθαρή Ορθόδοξη πίστη. Δεν πρέπει να είναι οικουμενιστής, ούτε αιρετικός β) πρέπει να έχει εξομολογο και να εξομολογειται όλες τις αμαρτίες του από μικρό παιδί και να μην έχει πάρει τον αριθμό 666

γ) πρέπει να πολεμάει, να μην ξανακάνει τα ίδια. Αν ξαναπέσει, να τρέξει αμέσως στον παπά, για να εξομολογηθεί και δ) να Κοινωνεί συχνά το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. ~ παπά - Στέφανος ο Σέρβος ο Καρουλιώτης ~

+ Ξέρουμε καλά, ότι μεταξύ των Αγίων, έχουμε κάποιους που ήταν πολύ μεγάλοι αμαρτωλοί! Ήταν τόσο αμαρτωλοί, που και σήμερα όταν διαβάζει κανείς στο βίο τους τι ήταν, φρίττει! Η Οσία Μαρία η Αιγυπτία, η Οσία Πελαγία (και οι 2 ήταν πόρνες), ο ληστής πιο μπροστά και πολλοί άλλοι, ήταν μεγάλοι αμαρτωλοί... Ο Θεός όμως εδώ δείχνει την δύναμή του: μπορεί τους μεγάλους αμαρτωλούς, να τους κάνει Αγίους! ~ Αρχιμανδρίτης Συμεών Κραγιόπουλος ~

+ Τί είναι αγιότητα; Είναι να φτάσει ο άνθρωπος να μοιάσει του Θεού και να εκπληρώσει έτσι το ''καθ' ομοίωσιν''. ~ π. Αθανάσιος Μυτιληναίος ~

+ Η συμπεριφορά και η πολιτεία ενός Αγίου, είναι έξω από το συνηθισμένο και το λογικό. Για τον κοσμικό άνθρωπο, η ζωή του Αγίου είναι παράλογη... ~ π. Αθανάσιος Μυτιληναίος ~

+ Η εντολή που έδωσε ο Χριστός, είναι να γίνουμε Άγιοι. Αυτός είναι ο σκοπός του ανθρώπου. Δεν είπε ο Χριστός να γίνει ο άνθρωπος εργολάβος, βιομήχανος και επιχειρηματίας. Και Άγιος γίνεται ο άνθρωπος, μόνο μέσα στην Εκκλησία. Ο άνθρωπος δεν μπορεί από μόνος του να αγιάσει. Αγιάζει μόνο μέσα στην Εκκλησία, συμμετέχοντας στα Μυστήριά της. Η ζωή των Αγίων, είναι το Ευαγγέλιο στην πράξη. ~ Δημήτριος Παναγόπουλος ~

+ Ο Άγιος στις σχέσεις του με τους άλλους, δημιουργεί αμέσως μια ατμόσφαιρα φιλικότητας, οικειότητας και εγγύτητας. ~ Στανιλοάε Δημήτριος ~

+ Ιδίωμα των προχωρημένων στην αρετή είναι να υπομένουν γενναία και ευχάριστα τις ύβρεις. Ιδίωμα όμως των αγίων είναι να μην βλάπτονται καθόλου από τους επαίνους.

+ Γιατί δεν αγιάζουμε σήμερα; Γιατί δεν έχουμε ταπείνωση. Το ύψος της αγιότητας, είναι ανάλογο με το βάθος της ταπεινοφροσύνης.

+ Άγιοι υπάρχουν μόνο στην Ορθοδοξία μας.

+ Κανένας δεν άγιασε στον τόπο του.

+ Από τα θαύματά τους γνωρίζονται οι Άγιοι.

31) Η γιορτή των Αγίων Πάντων

Η γιορτή των Αγίων Πάντων (εορτάζεται την Κυριακή, μία βδομάδα μετά την Πεντηκοστή), θεσπίστηκε την εποχή του βασιλιά, Λέοντος του Σοφού (9ος αιώνας). Αφορμή της γιορτής ήταν η γυναίκα του Λέοντος του Σοφού, η Θεοφανώ, η ζωή της οποίας υπήρξε ασκητικότατη. Ο βασιλιάς κάποια στιγμή, την χώρισε την Θεοφανώ, αλλά όταν η βασίλισσα κοιμήθηκε, θέλησε να κάνει μια Εκκλησία με το όνομα της, γιατί τη θεωρούσε Αγία. Βέβαια δεν είναι έργο να ανθρώπων να αναγνωρίζουν την αγιότητα των ανθρώπων, κάτι που το κάνει η Εκκλησία. Έτσι ο Πατριάρχης κάλεσε τον Λέοντα τον Σοφό και του ζήτησε να ανακαλέσει την απόφαση του αυτή λέγοντάς τον:

- Αν η Θεοφανώ είναι Αγία, η Εκκλησία δεν θα την αδικήσει. Πράγματι ο βασιλιάς ανακάλεσε και αποφάσισε την Εκκλησία να την μετονομάσει, σε Άγιοι Πάντες, με το σκεπτικό, ότι αν η Θεοφανώ είναι Αγία ή αν αναγνωριζόταν Αγία αργότερα, να γιόρταζε με όλους τους Αγίους. Τελικά η Εκκλησία αναγνώρισε τη Θεοφανώ ως Αγία και η μνήμη της γιορτάζεται στις 16 Δεκεμβρίου.

+++

32) Ο Άγιος Ευφρόσυνος

Ο Άγιος Ευφρόσυνος ζούσε αποκομμένος από τον κόσμο, σε κάποιο χωριό. Οι γονείς του ήταν χωρικοί και πολύ φτωχοί. Εξαιτίας των συνθηκών αυτών, δεν κατάφερε ποτέ να μάθει γράμματα, γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο οι περισσότεροι τον χαρακτήριζαν αγροίκο.

Όταν πέρασαν τα χρόνια, ο Άγιος μεγάλωσε και αποφάσισε πως ήθελε να ζήσει ως μοναχός. Πράγματι, μπήκε σε κάποιο μοναστήρι, χειροτονήθηκε και από τότε δεν σταμάτησε να ασχολείται με τη μαγειρική, καθώς τον τοποθέτησαν στη θέση του μαγειρείου. Οι υπόλοιποι μοναχοί συνεχώς τον κορόϊδευαν, λόγω της θέσης του, βλέποντάς τον μαυρισμένο στην καπνιά και λόγω της έλλειψης παιδείας. Εκείνος, όμως, δεν αντιδρούσε, αντιθέτως υπέμενε όλα τα σχόλια των μοναχών με ταπεινότητα. Δεν διαμαρτυρόταν, δεν γόγγυζε και δεν κατέκρινε κανέναν. Πολλές φορές περιφρονούσαν ακόμα και τη μαγειρική του, κατηγορώντας τον πως δεν μαγείρευε καλά. Αυτός, όμως, χωρίς να χάνει το κουράγιό, του απαντούσε:

- Η καλή μαγειρική δεν είναι τόσο καλός βοηθός για την Βασιλεία των

Ουρανών. Την πολλή ευφροσύνη που ζητούν τα σώματα θα την χάσουν κατ' ανάγκην οι ψυχές. Και εγώ δεν έχω εδώ προορισμό να σας κολάσω. Σε εκείνο το μοναστήρι ζούσε και ένας ιερέας, που επί τρία χρόνια μέσα από προσευχές και νηστείες παρακαλούσε τον Θεό να του φανερώσει τα αγαθά που ετοιμάστηκαν για εκείνους που Τον αγαπούν, καθώς και να του φανερώσει, ποιός από τους υποτακτικούς του, ήταν ανώτερος και περισσότερο ευάρεστος στον Θεό.

Έπειτα από αρκετό καιρό, ο ιερέας είδε στον ύπνο του πως βρέθηκε σε ένα πανέμορφο μέρος, το οποίο έμοιαζε σαν περιβόλι. Ο τόπος αυτός ήταν γεμάτος με δέντρα, λουλούδια και νερά που έτρεχαν και πραγματικά θύμιζε τον παράδεισο. Τότε, άρχισε να αναρωτιέται τίνος είναι αυτό το περιβόλι.

Ξαφνικά, είδε μπροστά του τον Ευφρόσυνο, τον μάγειρα της μονής, και έκπληκτος τον ρώτησε: - Ευφρόσυνε, πώς βρέθηκες εδώ, Τίνος είναι αυτός ο κήπος;

- Αυτός ο κήπος, απάντησε ο Ευφρόσυνος, είναι για όσους αγαπούν τον Θεό.

- Και εσύ τι κάνεις εδώ; ξαναρώτησε ο ιερέας.

- Με τη Χάρη του Θεού εδώ μένω, πάτερ μου, και είμαι ο φύλακας του κήπου, απάντησε ο Ευφρόσυνος.

- Τότε δώσε μου κάτι απ' όλα αυτά τα αγαθά, αντιπρότεινε ο ιερέας.

- Πάρε ό,τι θέλεις, απάντησε εκ νέου ο Ευφρόσυνος.

Ο ιερέας είπε:

- Θα ήθελα τούτα τα μήλα, δείχνοντάς του ένα κλαδί με τρία μεγάλα μήλα.

Ο Ευφρόσυνος τα έκοψε και του τα έδωσε. Εκείνη τη στιγμή, ο ιερέας ξύπνησε απότομα από τον ήχο της καμπάνας του μοναστηρίου, που καλούσε τους μοναχούς για τη Λειτουργία του Όρθρου. Καθώς σηκώθηκε για να ετοιμαστεί, είδε πάνω στο πανωφόρι του, ακουμπισμένα, τα τρία μήλα που του έδωσε στον ύπνο του ο μοναχός.

Αμέσως ευχαρίστησε τον Θεό και κατευθύνθηκε προς τον ναό. Εκεί βρήκε τον Ευφρόσυνο και τον πλησίασε γρήγορα για να μάθει που βρισκόταν όλη τη νύχτα.

Εκείνος τότε του είπε:

- Συγχώρεσέ με, πάτερ, μα πουθενά δεν πήγα όλη τη νύχτα. Ο ιερέας, όμως, επέμεινε, λέγοντάς του πως δεν έπρεπε να αποκρύπτει την αλήθεια του Θεού. Τότε ο Ευφρόσυνος του απάντησε ως εξής:

- Πάτερ μου, ήμουν εκεί που βρίσκονται τα αγαθά που μέλλουν να κληρονομήσουν οι αγαπώντες τον Θεό, τα οποία και εσύ, προ πολλών χρόνων, ζήτησες να δεις. Βρισκόμουν εκεί που είδες και εμένα, απολαμβάνοντα τα αγαθά του περιβολιού. Διότι θέλοντας ο Kύριος να πληροφορήσει την αγιοσύνη σου περί των ζητουμένων αγαθών των δικαίων, έπραξε δια εμού του ταπεινού τούτο το θαυμαστό.

- Και τι μου έδωσες; ρώτησε ο ιερέας, επιθυμώντας να σιγουρευτεί ακόμα περισσότερο:

- Τα ωραία και ευωδέστατα μήλα, τα οποία εσύ έβαλες στο κρεβάτι σου. Όμως συγχώρα με, πάτερ, διότι εγώ είμαι ένα σκουλήκι και όχι άνθρωπος.

Ο ιερέας, εκστασιασμένος, ζήτησε συγχώρεση από τον Θεό και ασπάστηκε τον Άγιο Ευφρόσυνο. Όταν τέλειωσε η Λειτουργία, κάλεσε όλους τους μοναχούς για να τους διηγηθεί όλα όσα συνέβησαν. Ακούγοντας την ιστορία του ιερέα, οι μοναχοί θαύμασαν και δόξασαν τον Θεό, αλλά και τον Ευφρόσυνο.

Εκείνος, θέλοντας να αποφύγει τη δόξα, διέφυγε από την πλαϊνή πόρτα της μονής, χωρίς να γίνει αντιληπτός από κανέναν. Λέγεται, μάλιστα, ότι από τότε δεν επέστρεψε ποτέ ξανά στο μοναστήρι. Σύμφωνα με τον βίο του Αγίου, τα τρία αυτά μήλα ήταν θαυματουργά, καθώς όποιος άρρωστος έφαγε από αυτά γιατρεύτηκε αμέσως.

Τελικά, ο μοναχός Ευφρόσυνος πέθανε ειρηνικά σε κάποιο ησυχαστήριο. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τον αναγνώρισε ως Άγιο και τιμά τη μνήμη του κάθε χρόνο στις 11 Σεπτεμβρίου.

+++

33) Άγιες γυναίκες που αυτοκτόνησαν

Στις 4 Οκτωβρίου γιορτάζει η Αγία Δομνίνα με τις κόρες της Βερνίκη και Προσδόκη. Έζησαν στα χρόνια των διωγμών των Ρωμαίων ειδωλολατρών εναντίον των Χριστιανών. Ενώ αυτές πίστευσαν στον Χριστό, ο σύζυγος της Δομνίνας και πατέρας των δυό κοριτσιών, παρέμεινε ειδωλολάτρης και τις πίεζε συνεχώς να αλλαξοπιστήσουν. Αυτές κατοικούσαν κοντά στην Αντιόχεια και καταλαβαίνοντας ότι θα έχουν να αντιμετωπίσουν οξύ ενδοοικογενειακό πόλεμο, εκτός του διωγμού των ειδωλολατρών, έφυγαν στην Έδεσσα της Βορείου Μεσοποταμίας.

Οι ειδωλολάτρες, ειδοποιηθέντες από τον πατέρα, τις κατεδίωξαν και αφού τις συνέλαβαν άρχισαν να τις μεταφέρουν προς την Ιεράπολη της Φρυγίας όπου θα προσπαθούσαν δια της βίας και των βασανισμών να τις εξαναγκάσουν ν' αρνηθούν τον Χριστό.

Συνέβαινε όμως κάτι φοβερό τότε στην περίοδο των διωγμών. Μερικοί ειδωλολάτρες ικανοποιούσαν τις σαρκικές ορέξεις τους πάνω στις υποψήφιες γυναίκες μάρτυρες καταλαβαίνοντας ότι αυτό τις στοίχιζε πάρα πολύ και ότι ήταν ένα είδος εξουθενωτικού μαρτυρίου προ του κυρίως μαρτυρίου. Και πράγματι για τις πιστές γυναίκες αυτό ήταν το σοβαρότερο και χειρότερο μαρτύριο. Ήταν ατιμωτικό και εξευτελιστικό• ήταν μία ιδιότυπη άρνηση του Χριστού, αφού εξαναγκαζόταν να κάνουν κάτι που ήταν αμαρτία, αν και χωρίς την θέληση τους βέβαια.

Όταν λοιπόν έφθασαν σ' ένα μέρος που ενωνόταν οι ποταμοί Λύκος και Μαίανδρος και καθίσανε να διανυκτερεύσουν, η Δομνίνα αντελήφθη ότι άρχισαν να τις κοιτάζουν οι στρατιώτες, κατά ένα τρόπο δηλωτικό του τι έμελλε να επακολουθήσει. Τότε αντιλαμβανόμενη την κρισιμότητα της καταστάσεως, βρήκε μία δικαιολογία, και πήρε τις κόρες της να πάνε προς τη συμβολή των ποταμών δήθεν για να πλυθούν και εκεί αφού έκαναν την προσευχή τους έπεσαν και πνίγηκαν. Αυτοκτόνησαν για να μην σπιλωθούν τα σώματά τους έστω και χωρίς τη θέλησή τους.

Και ενώ η Εκκλησία μας δεν επιτρέπει την αυτοκτονία και δεν τελεί την νεκρώσιμο ακολουθία στον αυτόχειρα (14ος κανών Τιμοθέου Αλεξανδρείας) παρά μόνον στη περίπτωση που είναι ψυχοπαθής και δεν έχει συναίσθηση των πράξεών του, στην περίπτωση που εξετάζουμε όχι μόνο την επιτρέπει αλλά και την τιμά.

Ο Οικουμενικός και μεγάλος Πατέρας της Εκκλησίας μας, ο Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, σε ομιλία του λέγει ότι η Δομνίνα υπήρξε για τις κόρες της νυμφαγωγός προς τον Χριστό και έκανε ένα βάπτισμα - εννοεί τον πνιγμό - το οποίο «δευτέροις ρύποις ου μολύνεται» κατά τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο. Η Δομνίνα προσέφερε τα παιδιά της θυσία στον Θεό όπως ο Αβραάμ και έπειτα τον ίδιο τον εαυτό της. Υπήρξε θύτης και θύμα συγχρόνως. Όχι γιατί φοβήθηκε το μαρτύριο αλλά γιατί θέλησε να διαφυλάξει την αγνότητά τους από βεβήλωση που θα συνέβαινε αν και παρά τη θέλησή τους. Ευαισθησίες και λεπτότητες που η Εκκλησία μας προσέχει και τιμά δεόντως.

Στις 8 Οκτωβρίου γιορτάζει μία άλλη Αγία, η Αγία Πελαγία, η οποία ζούσε και αυτή στην Αντιόχεια την περίοδο των διωγμών, ήταν ορφανή και μόλις 15 ετών. Όταν ήρθαν να την συλλάβουν οι ειδωλολάτρες επειδή ήταν Χριστιανή, γνωρίζοντας τι συνέβαινε στις περιπτώσεις αυτές, ζήτησε άδεια από τους στρατιώτες να την επιτρέψουν να ντυθεί με τα ρούχα εξόδου.

Όταν εκείνη την επέτρεψαν, ανέβηκε στο ψηλότερο μέρος του οίκου της και έπεσε κάτω και σκοτώθηκε.

Ο Ιερός Χρυσόστομος υπήρξε και στη περίπτωση αυτή ο ανυπέρβλητος εγκωμιαστής. Γράφει μεταξύ άλλων τα εξής:

«Όπως τα ελάφια όταν περικυκλωθούν από τους κυνηγούς και κινδυνεύουν να αιχμαλωτισθούν ή να φονευθούν και να γίνουν βορρά των κυνηγών, πέφτουν στις άγριες χαράδρες που ζούν και τσακίζονται, έτσι και η Πελαγία - η ελαφίνα του Χριστού - ξέφυγε τους χαμερπείς κυνηγούς της.

Όπως σηκώνεται ένα τεράστιο κύμα και προσπαθεί να καταποντίσει ένα μαργαριτοφόρο καράβι και εν τέλει αντί να το καταποντίσει το σπρώχνει και κείνο εισέρχεται νωρίτερα στο λιμάνι, έτσι και οι διώκτες της Πελαγίας κυνηγώντας την, την ανάγκασαν να εισέλθει νωρίτερα στον παράδεισο.

Όπως ο Ιωσήφ στην Αίγυπτο έφυγε αφήνοντας το χιτώνα του στα χέρια της κυρίας του, έτσι και η ψυχή της Πελαγίας έφυγε αμόλυντη αφήνοντας το σώμα στα χέρια των διωκτών. Η πτώση της Πελαγίας ήταν κεραυνός που κατέκαψε το διάβολο. Κτύπημα απροσδόκητο και αναπάντεχο στους διώκτες της που νόμισαν ότι ήταν δική τους. Παρθενία και μαρτύριο τα στολίδια της Πελαγίας. Μ' αυτά ας στολίζουμε και εμείς το σώμα μας.»

Το παράδειγμα των Αγίων αυτών γυναικών το μιμήθηκαν αναρίθμητες Ελληνίδες ατομικά ή ομαδικά την περίοδο της τουρκοκρατίας όταν αντιμετώπισαν παρόμοιες καταστάσεις και κινδύνους. Ας θυμηθούμε τις Σουλιώτισες, τις Ναουσιώτισες και τόσες άλλες μεμονωμένες περιπτώσεις, που για να μη ατιμασθούν ή για να μη εγκλεισθούν στα χαρέμια της Ανατολής γκρεμίσθηκαν στο Ζάλογγο, στην Αραπίτσα και σʼ άλλα απόκρημνα μέρη.

Οι γυναίκες αυτές δεν είναι μόνο εθνικές ηρωίδες αλλά και Άγιες γυναίκες της Εκκλησίας μας. Θα πρέπει δε ακολουθώντας το παράδειγμα της αρχαίας Εκκλησίας να τις αναγνωρίσουμε και επίσημα Άγιες συνθέτωντας την ακολουθία τους και τελώντας σε καθωρισμένη ημερομηνία τη μνήμη τους.

Θα είναι η καλύτερη προσφορά προς την νεολαία μας που ψάχνει απεγνωσμένα για πρότυπα, αλλά και προς τους εαυτούς μας που χρειάζονται ανακαίνιση και αναζωπύρωση προς τελεία εφαρμογή των εντολών του Ευαγγελίου, τις οποίες αθετούμε καθημερινά χωρίς να εξαναγκαζόμαστε, αλλά ωθούμενοι από τους αμαρτωλούς μας πόθους...

34) Ο Άρτος του Αγίου Ονουφρίου

Όταν ο Άγιος Ονούφριος ήταν πολύ μικρός, 5 - 6 ετών, βρέθηκε άγνωστο πως, σε ένα Κοινόβιο και συνέβη το εξής:

Ως μικρός που ήταν, έτρωγε συχνότερα από τους άλλους πατέρες. Όταν πεινούσε, έτρεχε στον τραπεζάρη και του ζητούσε ψωμί, ελιές, φρούτα.

Κάποτε όμως ο τραπεζάρης πρόσεξε ότι έπαιρνε συχνότερα ψωμί και εξαφανιζόταν.

- Κάποιο ζωάκι θα ταΐζει σκέφτηκε.

Αυτό συνεχίστηκε για καμιά εβδομάδα.

- Ας πάω να δω, είπε μέσα του ο τραπεζάρης, που τα πηγαίνει αυτά που του δίνω.

Πράγματι, τον παρακολούθησε και τον είδε να μπαίνει στο Καθολικό της Μονής και να κλείνει πίσω του την πόρτα. Έτρεξε γρήγορα στο παράθυρο και με αυτά που είδε, γούρλωσαν τα μάτια του.

Ο μικρός κουβέντιαζε με το βρέφος Ιησού, που ευρίσκετο στην αγκαλιά της Θεοτόκου, στην εικόνα του Τέμπλου!

- Σου έφερα και σήμερα ψωμάκι, έλεγε στον Χριστούλη, μια και δε Σε ταΐζει κανείς... ούτε και η μαμά Σου...

Και άπλωσε το χέρι και Του έδωσε μια φέτα ψωμί.

Και ο Κύριος Ιησούς Χριστός, που ήταν μικρό παιδάκι στην ιερή εικόνα, άπλωσε το χεράκι, πήρε το ψωμί και όπως μάζεψε το χεράκι του μαζί με το ψωμάκι, εξαφανίστηκε το ψωμί μέσα στην εικόνα!!

Ευθύς αμέσως ο τραπεζάρης, με την ψυχή γεμάτη έκπληξη και δέος, έτρεξε στον Ηγούμενο και του διηγήθηκε τι συνέβη.

Τότε ο Ηγούμενος του έδωσε εντολή να μην δώσουν του παιδιού καθόλου ψωμί, αλλά όταν παρακλητικά θα ζητούσε, να του λέγουν:

- Να πας να ζητήσεις και να σου δώσει ψωμί Εκείνος, τον οποίον μέχρι χθες εσύ τάϊζες.

Την επομένη ημέρα, βλέποντας ο μικρός Ονούφριος, ότι δεν του δίδουν ψωμί και τον στέλνουν να ζητήσει από Εκείνον, που μέχρι τότε έτρεφε, έτρεξε αμέσως στην Εκκλησία και πηγαίνοντας μπροστά στην εικόνα είπε στον Χριστούλη:

- Χριστούλη μου, δεν μου δίνουν ψωμάκι και μου είπαν να Σου πω να μου δώσεις από το δικό Σου. Τώρα, που θα το βρεις Εσύ, δεν ξέρω!..

Και ω του θαύματος! Άπλωσε το μικρό Του χεράκι το βρέφος Ιησούς από την αγκάλη της Παναγίας Μητρός Του, και του έδωσε ένα τεράστιο ψωμί, τόσο μεγάλο, που δεν μπορούσε να το σηκώσει! Μοσχομύριζε δε τόσο πολύ, που το ουράνιο αυτό άρωμα απλώθηκε όχι μόνο μέσα στον Ναό, αλλά και σε όλο το μοναστήρι και στον γύρω τόπο. Έκπληκτοι και έκθαμβοι οι μοναχοί από τα γενόμενα, είδαν τον πενταετή Ονούφριο να βγάζει τον τεράστιο αυτό άρτο έξω, μετά πολλού - πολλού κόπου.

Έτρεξαν δύο μοναχοί να βοηθήσουν, αλλά ήταν πολύ βαρύς!

Για πολλές ημέρες έτρωγαν, έτρωγαν, χόρταιναν, αλλά ο ουράνιος άρτος ήταν και παρέμενε αδαπάνητος.

Είναι αυτό, που έχει βεβαιωτικά η Εκκλησία μας στη Θεία Λατρεία: ''Ο πάντοτε εσθιόμενος και μηδέποτε δαπανώμενος''.

Από τότε όλοι οι μοναχοί ευλαβούντο πολύ τον μικρό Ονούφριο, διότι εγνώριζαν πλέον ότι με την αύξηση της ηλικίας του θα αυξάνετο και η αγιότης του. Θα εγίνετο ένας μεγάλος Άγιος όπως και έγινε. Από τέτοιον όμοιο ουράνιο άρτο ετρέφετο ο Άγιος Ονούφριος, όταν για εξήντα ολόκληρα χρόνια ζούσε στην έρημο, χωρίς να δει ποτέ άνθρωπο.

Ήταν γυμνός, αλλά ολόκληρο το σώμα του επικαλύπτετε από την μακρυά γενειάδα του, που έφθανε μέχρι το έδαφος, καθώς και από τα μαλλιά του και τις μεγάλες τρίχες του όλου σώματος.

Η μνήμη του Αγίου Ονουφρίου είναι στις 12 Ιουνίου.

+++

35) Ο Άγιος Επίσκοπος Αθανάσιος και τα βατράχια

Περιοδεύοντας ο Άγιος Επίσκοπος Χριστιανουπόλεως Αθανάσιος (τιμάται η μνήμη του 17 Μαϊου +1735) την επαρχία του, στις 5 Αυγούστου έφθασε στη Μεγαλόπολη. Εκεί, στο ναό της Μεταμορφώσεως, που όπως φαίνεται ήταν έξω από τη Μεγαλόπολη, υπήρχε λίμνη, όπου ήσαν πολλά βατράχια.

Μετά τον εσπερινό ο Άγιος θέλησε να διανυκτερεύσει με τον διάκονό του εκεί, για να προσευχηθεί καλύτερα ατενίζοντας στον έναστρο ουρανό, κάτι που έκανε πολλές φορές τις καλοκαιρινές νύχτες. Αλλά δυστυχώς, το πλήθος των βατράχων δεν τον άφησαν όχι μόνο να προσευχηθεί όπως ήθελε, αλλά ούτε και να κοιμηθεί. Μόνον κατά τις πρωινές ώρες έκλεισε λίγο τα μάτια του.

Μετά τη Θεία Λειτουργία οι ιερείς και οι προύχοντες τον ρωτούν, αν πέρασε καλά τη νύχτα.

Ο Άγιος, χαριεντιζόμενος είπε:

- Τί να σας πω, παιδιά μου, αυτά τα βατράχια, που να βουβαθούν, καθόλου δεν με άφησαν όχι μόνο να προσευχηθώ, αλλά ούτε και να κοιμηθώ.

Με το λόγο αυτό του Αγίου τα βατράχια έπαψαν να κοάζουν! Κανείς τότε δεν το πρόσεξε, γιατί αυτά πολλές φορές την ημέρα δεν κοάζουν. Έφυγε ο Άγιος, αλλά από τότε ούτε νύχτα, ούτε ημέρα ακούσθηκε έστω και ένας βάτραχος.

Έπειτα από δύο χρόνια επανέρχεται ο Άγιος για την πανήγυρη και μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας λέει στους ιερείς και σε άλλους:

- Τί έγιναν τα βατράχια που είχε άλλοτε η λίμνη; Κανένα δεν ακούστηκε τη νύχτα.

Τότε όλοι του λένε ότι από τότε που πριν δύο χρόνια είπε να βουβαθούν, ποτέ δεν ξανακούστηκαν.

Τότε χαμογελώντας λέει:

- Και με άκουσαν τα ευλογημένα;

Και, ω του θαύματος, με τη λέξη ''ευλογημένα'', τα βατράχια άρχισαν να φωνάζουν, πράγμα που εξέπληξε όλους και τους έκανε να θαυμάσουν, του Ιεράρχη τη θαυμαστή παρρησία και Αγιότητα.

+++

36) Επικοινωνία με τον Άγιο Δαβίδ

Μια φορά σαν μοναχός, καθάριζα το Ιερό του Αγίου Δαυΐδ της Ευβοίας.

Μπαίνει ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης μέσα πάει μπροστά στην εικόνα του Αγίου Δαυΐδ, χωρίς να έχει αντιληφτεί ότι είμαι και εγώ μέσα στο Ιερό και αρχίζει να μιλάειη στον Άγιο, να του διαβάζει ένα γράμμα και να του λέει για κάποιον ασθενή, να πάει να τον κάνει καλά. Τα έλεγε αυτά γεμάτος συγκίνηση και θαυμασμό, λες και ήταν ο Άγιος Δαυΐδ δίπλα του παρών.

Εμένα μου έπεσε το φαράσι μες το Ιερό που σκούπιζα και ρώτησε:

- Ποιός είναι μέσα;

- Γέροντα εγώ, του λέω.

- Ιλαρίωνά μου, έχεις ώρα, με άκουσες αυτά που έλεγα, μην με παρεξηγήσεις, έχω πάρει κάτι χάπια για την καρδιά και βλέπω παραισθήσεις, τα έχω χαμένα, έχω ζαλάδα. (Φυσικά για να κρύψει την αρετή της προσευχής που είχε και μίλαγε με τον Άγιο και το έκανε συχνά).

Μου λέει:

- Πάτερ, μήν λές τίποτα τί άκουσες και τί είδες, μην μας κοροϊδέψουν.

- Να είναι ευλογημένο, Γέροντα.

Το απόγευμα με βλέπει στην κουζίνα που μαγείρευα γιατί είχα το διακόνημα του μάγειρα και ήμουν βοηθός του π. Κυρίλλου και μου λέει διακριτικά:

- Ιλαρίωνά μου, χίλια συγγνώμη που σου είπα ψέματα το πρωΐ στην

Εκκλησία. Δεν είχα ζαλάδα, ούτε χάπια πήρα, αλλά απλά ήθελα να κρύψω την αρετή της προσευχής και την επικοινωνία που έχω με τον Άγιο (Δαβίδ), μήπως πέσω σε κενοδοξία και χαθώ. Ό,τι θέλω έτσι το ζητώ από τον Άγιο και μου το δίνει...

~ Μαρτυρία Ιακώβου Ιερομονάχου ~

+++

37) Πως επικοινωνούν οι Άγιοι μεταξύ τους...

Ήμουν λαϊκός ακόμη, φοιτητής στο Εκκλησιαστικό Λύκειο Λαμίας, το έτος 1986 με το όνομα Ιωάννης. Ανέβηκα στο Άγιον Όρος και επισκέφτηκα, μετά από ευλογία που είχα από τον γέροντά μου π. (Άγιο) Ιάκωβο Τσαλίκη, τον γέροντα (Άγιο) Παϊσιο, για να τον συμβουλευτώ, αν πρέπει να γίνω μοναχός ή όχι.

Ο γέροντας Ιάκωβος ευλαβείτο το γερο - Παϊσιο και όταν πήγα, μου έδωσε, να του δώσω κάτι για ευλογία και πρόσθεσε:

- Να πας στον γερο - Παϊσιο, όταν βγει στην Θεσσαλονίκη, ας έρθει να μας δει. Εγώ, Γιαννάκη μου, είναι δύσκολο να δω τον Γέροντα, γιατί πρέπει να περάσω βουνά, λαγκάδια, θάλασσα, που δεν το επιτρέπει η υγεία μου και εξάλλου ο γερο - Παϊσιος είναι Άγιος, εγώ αμαρτωλός και ανάξιος.

Μου έδωσε τότε και 5.000 δραχμές να ανάψω κερί στο Εκκλησάκι του.

Όταν πήγα στο Όρος, συνάντησα τον Γέροντα έξω ακριβώς από την πόρτα του·

Μόλις μας είδε - ήμουν μαζί με κάποιο Ιερομόναχο -, μας λέει:

- Βρε, καλώς τους, βρε, καλώς τους!

Πήραμε ευχή και λέει σε μένα:

- Βρε, τί λες; Θα σε κάνουμε καλόγερο;

- Γέροντα, του λέω, έχω πρόβλημα από τους γονείς μου.

- Άκουσε να σου πω, άφησε τους γονείς να κλάψουν ένα - δυό μήνες, για να μην κλαις εσύ αιωνίως, και πήγαινε πριν χάσεις τον θησαυρό (εννοούσε τον γέροντα Ιάκωβο, χωρίς να....του πω που σκεπτόμουν να πάω για να μονάσω).

- Γέροντα, έχετε την ευχή του π. Ιακώβου από τον Όσιο Δαυίδ.

- Αχ, παιδί μου, αυτοί είναι σήμερα οι Άγιοι που αγωνίζονται και προσεύχονται έχοντας ταπείνωση και αγάπη. Εγώ δεν είμαι άξιος να δω αυτόν τον γίγαντα της Ορθοδοξίας, αλλά είναι και μακριά πολύ για να τον συναντήσω, χρειάζεται αγώνας και κόπος πολύς. Αλλά ο Θεός μας έχει δώσει αγάπη και επικοινωνούμε πνευματικά μεταξύ μας.

Αφού μας είπε πολλά πνευματικά και συμβουλές, στο τέλος του λέω:

- Γέροντα, είναι ευλογημένο να προσκυνήσω στο Εκκλησάκι σας για ευλογία;

Και ο Γέροντας μου λέει:

- Όχι, δεν χρειάζεται.

- Γέροντα, κάντε αγάπη, για ευλογία.

- Όχι, παιδί μου, γιατί μπορεί ο γερο - Ιάκωβος, να σου έχει δώσει κανένα πεντοχίλιαρο και μετά τι θα το κάνω εγώ, που είμαι καλόγερος;

Δεν με άφησε να προσκυνήσω. Μου έδωσε ένα κομποσχοινάκι και ένα σταυρουδάκι να το δώσω στον Γέροντά μου.

Όταν επέστρεψα στο Μοναστήρι, με δέχτηκε ο Γέροντας με χαρά. Και του έδωσα τα δώρα από τον Άγιο Παϊσιο και αμέσως μου λέει:

- Το πεντοχίλιαρο που δεν πήρε ο γέροντας Παϊσιος και δεν σας άφησε να προσκυνήσετε, πάρτο δικό σου, για τα έξοδα στην Σχολή στην Λαμία.

Εγώ έμεινα άναυδος!

- Γέροντα, που το ξέρετε εσείς;

- Να, μου λέει στο αυτί ψιθυριστά. Εμείς, παιδί μου, επικοινωνούμε πνευματικά...

~ Μαρτυρία Ιακώβου Ιερομονάχου ~

+++

38) Οι Άγιοι αμέσως βοηθούν όταν τους επικαλούμαστε

Ήταν ένα μοναστήρι, όπου όλοι οι μοναχοί είχαν γεράσει και πεθάνει, εκτός από ένα, που ζούσε εκεί σαν ερημίτης. Ο μοναχός αυτός ήταν τελείως αγράμματος, αλλά είχε δυνατή και απλή πίστη. Καθώς έκανε τις ακολουθίες του και τα διακονήματα του, πίστευε ότι ο Χριστός και οι Άγιοι είναι ζωντανοί και τον συντροφεύουν, γι' αυτό και τους μιλούσε τακτικά, όπως μιλά κανείς σε ζωντανούς ανθρώπους.

Μια μέρα που βγήκε από το Μοναστήρι, μπήκαν σ' αυτό ληστές, έκλεψαν ότι βρήκαν, τα φόρτωσαν στα ζώα τους και έφυγαν. Όταν επέστρεψε ο μοναχός και είδε το γυμνωμένο Μοναστήρι, ταράχθηκε.

Αμέσως έτρεξε στο Ναό, που ήταν αφιερωμένος στον Άγιο Νικόλαο,

στάθηκε μπροστά στον προστάτη του Μοναστηριού Άγιο και άρχισε να διαμαρτύρεται:

«Άγιε μου Νικόλα, τι έγινε εδώ όταν έλειπα; Ήρθαν κακοί άνθρωποι και έκλεψαν το Μοναστήρι κι εσύ τους κοίταζες και δεν μιλούσες; Τί έκανες για να εμποδίσεις τους κλέφτες; Βλέπω ότι δεν έκανες τίποτα. Άμ τότε δεν σου αξίζει η θέση αυτή που έχεις, αφού δεν προστάτεψες το Μοναστήρι. Θα σε βγάλω απ' εκεί».

Και αμέσως ξεκολλά την εικόνα του Αγίου από το τέμπλο, την βγάζει έξω από το μοναστήρι, την ακουμπά σ' ένα βράχο, επιστρέφει και κλείνει την πόρτα.

Δεν πέρασε μια ώρα και ακούει δυνατά χτυπήματα στην εξώπορτα. Ανοίγει και τι να δει. Οι ληστές με τα ζώα τους φορτωμένα με όλα τα κλεμμένα και να του λένε:

- Εμείς κλέψαμε το Μοναστήρι και καθώς φεύγαμε, τα ζώα μας περπατούσαν κανονικά, αλλά κάποια στιγμή σταμάτησαν και δεν προχωρούσαν. Τα χτυπούσαμε, τα τραβούσαμε, έμεναν ακίνητα, μόλις όμως γύριζαν πίσω έτρεχαν. Είπαμε, ότι όπως φαίνεται, ο Θεός θέλει πίσω τα κλεμμένα και στα φέραμε.

Ο μοναχός πήρε τα πράγματα και καθώς έφευγαν οι ληστές, ευχαρίστησε το Θεό. Τότε θυμήθηκε την εικόνα του Αγίου, πήγε στο βράχο που την είχε ακουμπήσει, την προσκύνησε και είπε:

«Τώρα σε παραδέχομαι, Άγιε Νικόλα. Είσαι ο προστάτης του Μοναστηριού».

Πήρε θριαμβευτικά την εικόνα του Αγίου και την τοποθέτησε στη θέση της!

+++

39) Ο Άγιος Νεομάρτυρας Ευγένιος Ροντιόνωφ

Η Ρωσία το 1996 βρίσκονταν σε πόλεμο με τους Τσετσένους, που είναι ισλαμιστές. Και σε κάποιες από τις μάχες αυτές, πιάστηκε αιχμάλωτος ο νεομάρτυρας Ευγένιος Ροντιόνωφ, που τότε ήταν μόλις 19 ετών. Οι γονείς του, είχαν χωρίσει και η μάνα του, όταν ο Ευγένιος ήταν 12 ετών, του χάρισε ένα ξύλινο σταυρό.

Ο Άγιος Ευγένιος βασανίστηκε από τους Τσετσένους για αρκετούς μήνες και μια μέρα ενώπιον των Τσετσένων φαντάρων, του ζητήθηκε να αφαιρέσει με τα ίδια του τα χέρια, τον ξύλινο σταυρό που φορούσε και αν δεν το έφτιαχνε, θα τον αποκεφάλιζαν! Ο Άγιος ομολόγησε, δεν έβγαλε το σταυρό του και τους είπε:

- Εγώ το Χριστό δεν τον αρνιέμαι ούτε εξωτερικώς, ούτε εσωτερικώς! Τον σταυρό μου, τον φορώ 7 συναπτά χρόνια, δεν τον έχω βγάλει ποτέ και ούτε πρόκειται να τον βγάλω, ό,τι και να με κάνετε!

Το να βγάλει κανείς το σταυρό του μπροστά σε αλλοδόξους, είναι άρνηση του Χριστού και όχι ομολογία Χριστού. Οι Τσετσένοι βλέποντας ότι είναι ανένδοτος, τον αποκεφάλισαν στις 23 Μαϊου 1996 σαν πρόβατο, βιντεσκοπώντας μάλιστα τον αποκεφαλισμό!

Μετά το θάνατό του, ο Άγιος Ευγένιος εμφανίζεται σε μικρά κυρίως παιδιά και κάνει πολλά θαύματα.

Μόλις ο πατέρας του έμαθε, το τι συνέβη με το γιό του, πήγε στον τάφο του παιδιού και έκλαιγε γοερώς για ώρες και εκεί εξέψυξε, από ανακοπή καρδιάς. Τον έλεγχε η συνείδησή του και έλεγε μέσα του:

- Εγώ να κάνω τόσα αμαρτήματα (έκανε άσωτη ζωή), να χωρίσω με την μητέρα του και να έχω τέτοιο γιό, που δεν τον αξίζω! Και να πάρει τέτοιο στεφάνι! Αξίζει να ζω;;;

Η τιμή είναι ανωτέρα της ζωής, ασυγκρίτως. Τι να την κάνω τη ζωή, άμα χάσω την τιμή μου;

Η μνήμη του Αγίου

+++

40) Η δύναμη και η ευλογία των Αγίων ανθρώπων!

Ο γέρο - Γεώργιος Λαζάρ (1846-1916), υπήρξε ένας ευσεβέστατος Ρουμάνος λαϊκός. Κάποτε θέλησε να ταξιδέψει με το τρένο, για να πάει στην πόλη Ρώμαν. Μπήκε στο τρένο αλλά δεν αγόρασε εισιτήριο, διότι δεν είχε χρήματα. Ο ελεγκτής των εισιτηρίων, ο οποίος δεν τον γνώριζε, μόλις διαπίστωσε ότι δεν έχει εισιτήριο, του είπε στην πρώτη στάση του τρένου, να κατέβει. Οι επιβάτες του τρένου, προέτρεπαν τον ελεγκτή, να μην κατεβάσει τον γέρο - Γεώργιο, διότι είναι άγιος άνθρωπος, αλλά ο ελεγκτής ήταν ανένδοτος. Έτσι, στην πρώτη στάση, κατέβηκε ο παππούς και βάδιζε το δρομάκι, δίπλα στη σιδηροδρομική γραμμή λέγοντας:

- Αγαπητοί μου, να μένετε με το Θεό και τη Μητέρα του Κυρίου μας!

Όταν όμως θέλησε να ξεκινήσει το τρένο, δεν μπορούσε καθόλου να μετακινηθεί! Κοίταξαν την μηχανή για τυχόν βλάβη και δεν βρήκαν τίποτα!

Στη συνέχεια άλλαξαν την ατμομηχανή του και αντικατέστησαν το μηχανοδηγό. Πάλι τίποτε. Το τρένο δεν ξεκινούσε με τίποτε! Όλοι απορούσαν και άρχισαν να φωνάζουν.

Τότε ένας από τους υπαλλήλους του τρένου, τους είπε:

- Το τρένο δεν ξεκινά, διότι ο ελεγκτής κατέβασε τον γέροντα Γεώργιο από το τρένο.

Έτσι τότε όλοι μαζί, φώναξαν τον γέροντα να επιβιβαστεί στο τρένο και το τρένο, χωρίς καμμία επέμβαση του οδηγού, ξεκίνησε μόνο του!!!

Άλλη δύναμη και παρρησία στον Θεό έχουν οι Άγιοι άνθρωποι...

+++

41) Οι πειρασμοί των Αγίων

Ένας αδελφός ρώτησε κάποιον διακριτικό και σοφό γέροντα:

- Γέροντα, πώς ο διάβολος φέρνει τους πειρασμούς στους Αγίους;

Και ο γέροντας του απάντησε:

- Ήταν ένας από τους πατέρες, ονόματι Νίκων, όπου έμενε στο όρος Σινά.

Και να, κάποιος, πήγε στη σκηνή ενός Φαρανίτη, βρήκε εκεί τη θυγατέρα του μόνη και έπεσε μαζί της. Και της λέγει: Να πεις, ότι ο αναχωρητής Αββάς Νίκων μου το έκαμε αυτό.

Και σαν ήλθε ο πατέρας της και το έμαθε, πήρε ένα μαχαίρι και πήγε εναντίον του γέροντος. Χτύπησε την πόρτα και βγήκε ο γέρων. Απλώνει τότε το μαχαίρι για να τον σκοτώσει, αλλά έμεινε το χέρι του ξερό. Και πηγαίνοντας ο Φαρανίτης στην Εκκλησία, στους πρεσβύτερους λέει τι συνέβη. Έστειλαν λοιπόν και κάλεσαν τον γέροντα. Και ήρθε. Τον χτύπησαν τότε πολύ και ήθελαν να τον διώξουν.

Και τους παρακάλεσε, λέγοντας:

''Αφήστε με εδώ για χάρη του Θεού, να μετανοήσω''.

Και αφού τον χώρισαν για τρία χρόνια, πρόσταξαν κανείς να μην πηγαίνει σ' αυτόν. Και πέρασε τρία χρόνια, ερχόμενος κάθε Κυριακή στην Εκκλησία, μετανοώντας. Και τους παρακαλούσε όλους, λέγοντας:

''Προσευχηθείτε για μένα''.

Ύστερα όμως, μπήκε δαιμόνιο σ' αυτόν που είχε κάνει την αμαρτία και είχε ρίξει την ευθύνη πάνω στον αναχωρητή. Και ομολόγησε στην Εκκλησία ότι αυτός είχε κάνει την αμαρτία και συκοφάντησε το δούλο του Θεού.

Τότε, πήγαν όλοι οι μοναχοί και μετανόησαν μπροστά στον γέροντα, λέγοντας:

- Συγχώρεσε μας, Αββά.

Και τους λέει εκείνος:

- Όσο για να σας συγχωρήσω, σας έχω συγχωρήσει. Αλλά για να μείνω, δεν μένω πλέον εδώ μαζί σας, γιατί δεν βρέθηκε ούτε ένας έχοντας διάκριση, για να με συμπονέσει. Και έτσι έφυγε από εκεί...

+++

42) Η ταπείνωση οδηγεί στην Αγιότητα

Ζούσε στην περιοχή της Αθήνας στο Κολωνό μια ευσεβής γυναίκα, σε ένα νεοκλασικό σπίτι όπου σε ένα από τα δωμάτια της είχε φτιάξει ένα προσευχητάριο. Σε αυτό κάθε μέρα προσευχόταν και έκανε άσκηση. Είχε και μια μεγάλη εικόνα του Αγίου Νεκταρίου όπου τον αγαπούσε πολύ και προσεύχονταν πάντα θερμά στον Άγιο.

Σε κάποια περίοδο της ζωής της και μετά από κάποιο προβληματισμό της δημιουργήθηκε το ερώτημα πως Αγίασε ο Άγιος Νεκτάριος. Άρχισε λοιπόν να κάνει έντονα προσευχή επί πολλές μέρες να της λυθεί αυτή η απορία.

Μετά από λίγο καιρό ο Άγιος της εμφανίστηκε στην γυναίκα και ταυτόχρονα μπροστά της άνοιξε ο τοίχος του δωματίου όπου φάνηκε μια πεδιάδα.

Και της λέει ο Άγιος:

- Ελάτε ακολουθείστε με στην πεδιάδα!

Άρχισαν λοιπόν να περπατούν στην πεδιάδα αυτή και οι δύο, αλλά ήταν χωρίς παπούτσια ξυπόλητοι στην αρχή περπατούσαν και μετά άρχισαν να τρέχουν όσο προχωράγανε η πεδιάδα γέμιζε αγκάθια τσουκνίδες κλπ. Τα πόδια της άρχισαν να πονάνε και να βγάζουν αίμα διότι τα αγκάθια την τσιμπούσαν. Ο Άγιος Νεκτάριος όμως συνέχισε κανονικά με θάρρος και πίστη την γρήγορη πορεία.

Μετά από λίγο έφτασαν σε ένα μεγάλο συρματόπλεγμα που έκλεινε το δρόμο τους. Υπήρχε μόνο μια μικρή τρύπα μπροστά τους που δύσκολα μπορούσε να περάσει, ούτε καν ένα μικρό παιδί. Όμως ο Άγιος έσκυψε γρήγορα και πολύ εύκολα πέρασε μέσα από την μικρό αυτό χώρισμα και βρέθηκε στην άλλη μεριά του συρματοπλέγματος. Έκανε λοιπόν με την κίνηση του χεριού του να τον ακολουθήσει να περάσει μέσα από το μικρό αυτό πορτάκι και να τον ακολουθήσει.

Όμως η κυρία Βασιλική δεν μπόρεσε να το κάνει όσο και αν προσπάθησε.

Ο Άγιος τότε συνέχισε δείχνοντάς της, ότι μόνο τρόπος που οδηγεί στην

αγιότητα είναι η βαθειά ταπείνωση...

+

++

43) Απόδειξη αγιότητας

Κάποτε ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης, πληροφορήθηκε πως κάποια μοναχή είχε τη φήμη της Αγίας γυναίκας, έκανε και θαύματα.

Προκειμένου να βεβαιωθεί λοιπόν, για την γνησιότητα της αγιότητάς της, αποφάσισε να πάει και να την δει προσωπικά στο μοναστήρι της.

Μόλις η μοναχή παρουσιάστηκε μπροστά του, ο Όσιος χωρίς να της πει λέξη, της πέταξε στα μούτρα ένα ζευγάρι παλιά παπούτσια, που είχε κρυμμένα κάτω από το ράσο του.

Η μοναχή εκνευρίστηκε, έγινε έξω φρενών και αποκάλεσε τον Όσιο Θεόδωρο κακοαναθρεμμένο.

Έτσι ο Όσιο Θεόδωρος πείστηκε, πως οι διαδόσεις δεν αλήθευαν, αφού η μοναχή στερούνταν το βασικό στοιχείο της Αγιότητας: την ταπεινοφροσύνη.

+++

44) ''Αν θέλεις να αγιάσεις, μείνε...''

Το 1933 ο περίφημος γέροντας Εφραίμ ο Κατουνακιώτης σε ηλικία 21 ετών πήρε την μεγάλη απόφαση της ζωής του να εγκαταλείψει τον κόσμο και να γίνει μοναχός στο άγιο Όρος.

Έχοντας σαν οδηγό του την ανεπιφύλακτη πίστη και εμπιστοσύνη του στο Θεό έφτασε σε μια από τις πιο απομακρυσμένες και απαράκλητες περιοχές του Άθωνα, τα Καυσοκαλύβια.

Εκεί η πρόνοια του Θεού τον οδήγησε στο ασκητικό Ησυχαστήριο του Οσίου Εφραίμ του Σύρου. Εκεί ζούσανε τρεις γέροντες, πολύ αυστηροί και τραχείς, κατά γενική ομολογία.

Έζησε κοντά τους με πολύ υπακοή, ταπείνωση και... υπομονή. Και τονίζουμε την υπομονή διότι οι γέροντες του (τους οποίους όλους γηροκόμησε και φρόντισε μέχρι την τελευταία τους πνοή), ήταν πάρα πολύ αυστηροί μαζί του. Του συμπεριφέρονταν απάνθρωπα. Το όνομά του δεν το άκουσε ποτέ να το λένε, παρά τον αποκαλούσαν πάντα με τα χειρότερα λόγια και πολλές φορές έφταναν και να τον χτυπούν.

Μια μέρα σαν άνθρωπος λύγισε και αγανακτισμένος πήρε την απόφαση να φύγει. Διστάζοντας όμως να εμπιστευτεί τον λογισμό του, σκέφτηκε να πάει πρώτα να τον εξομολογηθεί σε έναν πνευματικό στην Ιερά Μονή της Σιμωνόπετρας.

Με ειλικρίνεια εξέθεσε στον πνευματικό του όλη την αλήθεια και περιέγραψε τα γεγονότα. Αφού λοιπόν εξέθεσε όλα του δεινά που υφίστατο κοντά σε αυτούς τους ανθρώπους στο τέλος είπε:

- Πάτερ δώσ' μου ευλογία να φύγω να γλυτώσω...

Ο διακριτικός πνευματικός αφού σκέφτηκε για λίγο, του απάντησε:

- Πάτερ Εφραίμ, αν θες να γλυτώσεις, φύγε, αν θέλεις να αγιάσεις μείνε... σκέψου και αποφάσισε.

Ο Γέροντας Εφραίμ σκέφτηκε... και έμεινε...

Πέρασαν έτσι 45 ολόκληρα χρόνια. Ο τελευταίος από τους γέροντές του ο π. Νικηφόρος, ήταν ο χειρότερος απ' όλους... Μάλιστα τα τελευταία χρόνια αρρώστησε και έγινε ακόμα πιο δύστροπος και επιθετικός. Ο π. Εφραίμ, πιστός στην απόφασή του - γιατί αυτή είναι η λεβεντιά στη ζωή, να έχεις το θάρρος να την αντιμετωπίζεις και να σηκώνεις τον Σταυρό που σου οικονόμησε για τη σωτηρία σου η πρόνοια του Θεού - υπέμενε τα πάντα σαν νέος Ιώβ.

Το 1973 όταν κατάκοιτος πια ο γέροντας Νικηφόρος ψυχορραγούσε, ο π. Εφραίμ νύχτα και ημέρα καθόταν στο προσκέφαλό του και τον υπηρετούσε, ενώ συνέχισε να δέχεται ''βροχή'' τις ύβρεις και τις ταπεινώσεις.

Λίγο πριν το τέλος ο π.Νικηφόρος του είπε:

- Σήκωσέ με. Σκύψε να σου πω...

Ο π. Εφραίμ πέρασε το χέρι του πίσω από την πλάτη του κατάκοιτου γέροντά του και έσκυψε το κεφάλι. Ξαφνικά το πρόσωπο του π. Νικηφόρου αλλοιώθηκε, έχασε την τραχύτητά του και πήρε την πιο ιλαρή έκφραση που μπορούσε να έχει ανθρώπινο πρόσωπο. Με όση δύναμη μπορούσε να επιστρατεύσει ο γέροντας άρπαξε το χέρι του π. Εφραίμ και του είπε:

- Παιδί μου, εσύ δεν είσαι άνθρωπος, είσαι άγγελος... ευλόγησον... του φίλησε το χέρι και ξεψύχησε στην αγκαλιά του...

+++

45) Γιατί ο Μέγας Κωνσταντίνος ονομάστηκε Ισαπόστολος;

Ο Μέγας Κωνσταντίνος ονομάστηκε Ισαπόστολος διότι:

α) Εξασφάλισε τα μέσα στη μητέρα του Αγία Ελένη, ώστε να ταξιδέψει στους Αγίους Τόπους και να ανακαλύψει τον Τίμιο Σταυρό και τον Πανάγιο Τάφο.

β) Υπέγραψε το διάταγμα της ανεξιθρησκίας στο Μιλάνο με το οποίο τερματίζονταν οι διωγμοί και δινόταν θρησκευτική ελευθερία στους Χριστιανούς. Οι φυλακισμένοι και εξόριστοι μάρτυρες της Πίστης αφέθηκαν ελεύθεροι, οι Χριστιανοί βγήκαν από τις κατακόμβες στο φως της ημέρας και άρχισαν να χτίζουν τους ναούς τους.

γ) Σε ολόκληρο το κράτος του Μεγάλου Κωνσταντίνου, σώζονται ακόμη και μέχρι σήμερα πάρα πολλές Εκλησίες, που έχτισε ο αυτοκράτορας, αφού διέθεσε μεγάλα χρηματικά ποσά. Τέτοιοι ναοί είναι ο ναός του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη (που βρέθηκαν τα θεμέλιά του), ο ναός της Γέννησης του Χριστού στη Βηθλεέμ, ο ναός της Αναστάσεως του Χριστού στα Ιεροσόλυμα κ.λπ.

δ) Έκοψε νομίσματα με το μονόγραμμα του Χριστού.

ε) Συνέταξε νομοθετικά διατάγματα εμπνευσμένα από το φιλάνθρωπο πνεύμα του Χριστιανισμού, όπως για την κατάργηση της θανατικής ποινής με σταύρωση, την απαγόρευση των απάνθρωπων μονομαχιών, την παραχώρηση των πρώτων δικαιωμάτων στους δούλους, την εκδήλωση μέριμνας για τους φτωχούς και τους αδύνατους κ.λπ.

στ) Συγκάλεσε την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο η οποία καταδίκασε την αίρεση του αρειανισμού και θεμελίωσε το Ορθόδοξο δόγμα. Με τον τρόπο αυτό άνοιξε το δρόμο για τη συναλληλία και τη γόνιμη συνεργασία Εκκλησίας και Κράτους.

ζ) Καθιέρωσε την Κυριακή ως ημέρα αργίας. Δεν είναι τυχαίο που ο εθνικός μας ιστορικός Κων/νος Παπαρρηγόπουλος έγραψε για τον Μέγα Κωνσταντίνο: Μετά τους αμέσους μαθητάς του Σωτήρος, ουδείς έπραξεν περισσότερα προς διάδοσιν και παγίωση της ιεράς πίστεως.

+++

46) Ποιοί Άγιοι μας βοηθούν και σε ποιά πάθηση;

Ο Θεός δίνει ιδιαίτερες χάρες και χαρίσματα θαυματουργικά στους Αγίους που με τη ζωή τους στη γη δόξασαν σε υπέρτατο βαθμό το όνομά Του.

Έτσι για κάθε μας ανάγκη εκτός από τον Κύριο και την Μητέρα του Θεοτόκο, μπορούμε να ζητούμε από τους Αγίους μας να πρεσβεύουν στα προβλήματα της ζωής μας.

1. ΑΓΙΟΣ ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ - ΑΓΙΑ ΙΟΥΣΤΙΝΗ - ΑΓΙΑ ΘΩΜΑΪΣ: Βοηθούν στην καταπολέμηση των σαρκικών πειρασμών, καθώς και σε κάθε είδους μαγεία και στη λύση αυτών.

2. ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ - ΑΓΙΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑ: Βοηθούν τα ανδρόγυνα που θέλουν να εγκρατευθούν για ανώτερη πνευματική ζωή.

3. ΑΓΙΑ ΦΩΤΕΙΝΗ: Για πόνους της κεφαλής καθώς και σε κάθε όργανο αυτής.

4. ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ - ΑΓΙΑ ΕΡΙΦΥΛΗ - ΑΓΙΟΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ: Βοηθούν στις αρρώστιες των ματιών.

5. ΑΓΙΑ ΔΩΡΟΘΕΑ: Βοηθά στις αρρώστιες του προσώπου.

6. ΑΓΙΟΣ ΠΑΝTΕΛΕΗΜΩΝ: Βοηθά σε κάθε αιμορραγία σωματική, ρινορραγία κλπ. και για στηθικά νοσήματα.

7. ΑΓΙΑ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ: Βοηθά στην καταπολέμηση της τριχόπτωσης και των πόνων γύρω από τα δάκτυλα.

8. ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΥΠΑΣ: Για κάθε αρρώστια των δοντιών.

9. ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ: Για τις παθήσεις της γλώσσας, βραδυγλωσσίας, τραυλότητας, πρήξιμο, οιδήματα και αυπνία.

10. ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ: Για θεραπεία από ψαροκόκαλο στο λαιμό και πονόλαιμο.

11. ΑΓΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ: Για στομαχικοεντερικές ενοχλήσεις, για λυπηρές σκέψεις και διαλογισμούς. Διώχνει την πανούκλα.

12. ΟΣΙΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ο ΑΜΑΣΕΥΣ: Για ρευματισμούς χεριών, ποδιών, μέσης, καθώς και για την απελπισία και την απογοήτευση.

13. ΑΓΙΑ ΞΕΝΙΑ Η ΚΑΛΑΜΑΤΙΑΝΗ: Για παθήσεις της καρδιάς, νευρασθένεια, κάθε μορφής σπυράκια, εξανθήματα, αλλά και κάθε είδους μαγείας, επίσης για επιτυχία στις εργασίες γενικώς.

14. ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ: Για δερματικά (ευλογιά, ιλαρά, αμενοβλογιά, λέπρα ). Προστάτης των παρθένων, βοηθός στους ταξιδεύοντες με αυτοκίνητο, τρένο, αεροπλάνο και τους χειριζόμενους κάθε μηχανοκίνητο μέσο. Προστάτης από αιφνίδιο θάνατο και φύλακας της ζωής.

15. ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΔΩΡΟΙ - Ο ΣΤΡΑΤΗΛΑΤΗΣ: Για πάσης φύσεως εκζέματα. - Ο ΤΥΡΩΝ: Για την ανεύρεση εξαφανισθέντος προσώπου.

16. ΑΓΙΟΣ ΜΗΝΑΣ: Για ίκτερο, καθώς και για κάθε χαμένο αντικείμενο και ξελογιασμένο πρόσωπο. Επίσης φυλάσσει από πυρκαγιά και λεηλασία.

17. ΑΓΙΟΣ ΦΑΝΟΥΡΙΟΣ: « δια πάντα τα απωλεσθέντα».

18. ΑΓΙΟΣ ΤΡΥΦΩΝ - ΑΓΙΟΣ ΙΕΡΟΘΕΟΣ - ΑΓΙΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ -

ΟΣΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ: Για τους κήπους, αγρούς, σπαρτά, δένδρα, φυτά , αμπέλια.

19. ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ - ΑΓΙΑ ΞΑΝΘΙΠΠΗ: Για τους ταξιδεύοντες με πλοία, προστάτες των χήρων, ορφανών και παρθένων.

20. ΑΓΙΑ ΠΟΛΥΞΕΝΗ: Για τους εργαζόμενους σε σκαλωσιές, τους προστατεύει να μην κρημνιστούν καθώς και τους ταξιδεύοντες και υποφέροντες από ναυτία, καθώς επίσης και για τις έγκυες να μην αποβάλλουν.

21. ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ - ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ - ΑΓΙΟΣ

ΚΛΕΑΡΧΟΣ: Για κάθε είδους εγκαύματα.

22. ΑΓΙΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ: Για την προστασία των παιδιών και βρεφών, καθώς και την απόκτηση τέκνων. Επίσης με παράκληση στον Άγιο σταματούν οι διαπληκτισμοί μεταξύ αδελφών. Στην προστασία των παιδιών βοηθούν η Αγία Ξενία, ο Άγιος Φανούριος και η Αγία Άννα.

23. ΑΓΙΑ ΕΥΘΑΣΙΑ - ΑΓΙΑ ΑΝΘΙΑ: Για τις μητέρες που δεν έχουν γάλα ή έχουν πάρα πολύ και πρήζονται.

24. ΑΓΙΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ - ΑΓΙΑ ΕΛΕΝΗ: Προστάτες των συζύγων.

25. ΑΓΙΟΣ ΑΡΤΕΜΙΟΣ: Για κάθε είδους κήλη. Επίσης προστάτης των αστυνομικών.

26. ΑΓΙΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ: Προστάτης της σπουδάζουσας νεολαίας και μαζί με τον Άγιο Θεόδωρο το Στρατηλάτη προστάτες για τις παθήσεις απόκρυφων οργάνων των γυναικών.

27. ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ: Για τις πέτρες στα νεφρά, τη χολή και την κύστη.

28. ΑΓΙΑ ΟΛΓΑ: Για τους σεισμούς, τις πλημμύρες και τους κεραυνούς.

29. ΑΓΙΟΣ ΜΟΔΕΣΤΟΣ: Για τις ασθένειες ζώων, ίππων, βοών, αγελάδων, προβάτων, αιγών κλπ.

30. ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ: Για συζυγικές έριδες, επίσης γιατρεύει όλες της ασθένειες των ματιών.

31. Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ - ΑΓΙΟΙ ΠΕΝΤΕ ΜΑΡΤΥΡΕΣ (13 Δεκεμβρίου): Για να μην πέσει κάποιος σε αίρεση ή αλλαξοπιστήσει, για κάθε μορφής πληγές.

32. ΑΓΙΟΙ ΑΝΑΡΓΥΡΟΙ - ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ: Για κάθε ασθένεια και πάθος.

33. ΑΓΙΟΙ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ - ΑΓΙΟΣ ΜΑΜΑΣ: Για κτήνη.

34. ΑΓΙΟΙ 7 ΠΑΙΔΕΣ ΕΝ ΕΦΕΣΩ: Για την αϋπνία.

35. ΑΓΙΟΣ ΠΕΤΡΟΣ ΕΝ ΑΘΩ & ΑΓΙΟΣ ΟΝΟΥΦΡΙΟΣ: Για δικαστικές

υποθέσεις.

36. ΑΓΙΟΙ 3 ΠΑΙΔΕΣ: Προφυλάσσουν από πυρκαγιές.

37. ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΔΑΝΙΗΛ: Βοηθά τους φυλακισμένους.

38. ΑΓΙΟΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ: Για τους οδηγούς αυτοκινήτων. Επίσης είναι προστάτης του Σώματος Εφοδιασμού & Μεταφορών.

39. ΑΓΙΟΣ ΜΑΞΙΜΟΣ Ο ΚΑΥΣΟΚΑΛΥΒΙΤΗΣ: Για τους ταξιδεύοντες αεροπορικώς.

40. ΑΓΙΟΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ - ΑΓΙΟΣ ΒΟΝΙΦΑΤΙΟΣ: Για τα σπαρτά και τα αμπέλια. Ο Άγιος βοηθάει επίσης τους αλκοολικούς να απαλλαγούν από το πάθος τους.

41. ΑΓΙΟΙ ΣΑΡΑΝΤΑ ΜΑΡΤΥΡΕΣ: Για κρυοπαγήματα.

42. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΠΕΤΡΟΣ: Για αποφυλάκιση καταδίκων.

43. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΙΟΥΔΑΣ Ο ΘΑΔΔΑΙΟΣ: Προστάτης των απελπισμένων υποθέσεων, αυτών για τις οποίες έχει χαθεί κάθε ελπίδα. Υπάρχουν 9ήμερες προσευχές προς τον Άγιο, που απαγγέλλονται 6 φορές την ημέρα μαζί με την επιστολή του Αγίου που υπάρχει στην Καινή Διαθήκη. Λαμβάνετε την Χάρη όσο απραγματοποίητες κι αν φαίνονται.

44. ΑΓΙΟΣ ΕΥΦΡΟΣΥΝΙΟΣ: Προστάτης των μαγείρων.

45. ΤΡΕΙΣ ΙΕΡΑΡΧΕΣ: Προστάτες των γραμμάτων και των εκπαιδευτικών, κατά των αιρέσεων και των πλανών.

46. ΑΓΙΟΣ ΠΑΡΘΕΝΙΟΣ (21 Ιουλίου): Θεραπεύει τις ασθένειες των ζώων.

47. ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ: Προστάτης και θεραπευτής από λοιμώδεις νόσους και ιδίως την λέπρα. Επίσης ξεσκεπάζει αφανείς και ύπουλες(δαιμονικές) καταστάσεις και φέρνει στο φως την Αλήθεια!

48. ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΑΡΕΤΟΣ: Προστάτης των μελισσοκόμων.

49. ΑΓΙΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ - ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ - ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ: Προστάτες κατά των δαιμόνων.

50. ΑΓΙΟΣ ΖΩΤΙΚΟΣ Ο ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΟΣ: Προστάτης των αρρώστων, φτωχών και κατατρεγμένων.

51. ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ: Προστάτης των αστέγων.

52. ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΕΛΕΗΜΩΝ: Προστάτης των φτωχών και των απόρων.

53. ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ: Γιατρεύει πάσης φύσεως ασθένειες.

54. ΑΓΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟΥ: Βοηθάει να τεκνοποιήσουν οι γυναίκες που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά.

55. ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ: Προστάτης όλων των μοναχών.

56. ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ: Υπέρτατος προστάτης κατά του Σατανά και όλων των πονηρών πνευμάτων.

57. ΑΓΙΟΣ ΤΕΡΕΝΤΙΟΣ & ΑΓΙΑ ΝΕΟΛΙΝΗ & ΤΑ 7 ΤΕΚΝΑ ΤΟΥΣ: Προστάτες των πολύτεκνων οικογενειών.

58. ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο Θεολόγος: Ο Άγιος της Αληθινής ΑΓΑΠΗΣ. Βοηθάει όσους στην ζωή τους αναζητούν την αληθινή αγάπη του Θεού αλλά και μεταξύ των ανθρώπων.

59. ΑΓΙΟΣ ΝΗΦΩΝ: Βοηθάει κατά την ώρα την εξόδου της ψυχής από το σώμα. Ο Άγιος όσο ακόμα ζούσε παρακάλεσε τον Κύριο ότι όποιος διαβάζει την ευχή προς τον «ψυχοραγούντα» που ο ίδιος έγραψε, επάνω από τον ετοιμοθάνατο, αυτός να βρίσκει παρρησία ενώπιον του Θεού! Ο Κύριος του παραχώρησε αυτή τη χάρη λόγω της ταπείνωσης του!

Άγιοι προστάτες διαφόρων επαγγελμάτων και συντεχνιών:

- Άγιος Αρτέμιος, προστάτης των Αστυνομικών

- Άγιος Αντύπας προστάτης των οδοντιάτρων

- Αγία Βαρβάρα προστάτης του πυροβολικού

- Άγιος Γεώργιος προστάτης του πεζικού

- Άγιος Ευφρόσυνος προστάτης των μαγείρων

- Προφήτης Ηλίας προστάτης των γουνοποιών

- Άγιος Μιχαήλ Μαυρουδής, προστάτης των αρτοποιών.

- Άγιος Ματθαίος ο Ευαγγελιστής, προστάτης των τελωνειακών

- Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, προστάτης των δασικών υπαλλήλων

- Άγιος Σαμψών, προστάτης των ξενοδόχων

- Άγιος Συμεών ο Τραπεζούντιος, προστάτης των χρυσοχόων

- Άγιος Τρύφων προστάτης των πτηνοτρόφων και των αμπελουργών

- Άγιος Χρήστος ο Νεομάρτυς, προστάτης των κηπουρών

- Άγιος Χριστοφόρος, προστάτης των οδηγών

- Άγιος Διονύσιος ο Αρεοπαγίτης, προστάτης των δικαστικών

- Άγιος Απόστολος Νεομάρτυς Πηλίου, προστάτης των μεταφραστών

- Γαβριήλ ο Αρχάγγελος, προστατεύει τους ταχυδρόμους

- Άγιος Δαμασκηνός ο Ιερομάρτυς, προστατεύει εισπράκτορες και λογιστές

- Εζεκίας ο Δίκαιος, προστατεύει τους υδραυλικούς γιατί κατασκεύασε υδραγωγείο και έφερνε νερό στα Ιεροσόλυμα

- Ελισσαίος ο Προφήτης, για τους ελαιοπαραγωγούς και τους λαδέμπορους

- Άγιος Ηλίας Αρδούνης ο Νεομάρτυρας, προστατεύει κουρείς και κομμωτές

- Άγιος Ιωάννης ο ράφτης, Νεομάρτυρας, προστάτης των ραφτέων

- Άγιος Μένιγνος ο κναφεύς, προστάτης των χημικών

- Άγιος Μαρκιανός και Μαρτύριος, προστάτες των συμβολαιογράφων

- Αγία Μαρία η Μαγδαληνή, προστάτης αρωματοποιών

- Άγιος Μηνάς ο Καλλικέλαδος, προστάτης των δημοσιογράφων

- Άγιος Φίλιππος ο Απόστολος, προστάτης των σιδηροδρομικών

- Μέγας Φώτιος, προστατεύει τους βιβλιοπώλες

***

30