Περί πόνου

  • Αυτός γαρ άλγειν ποιεί και πάλιν αποκαθίστησιν· έπαισε, και αι χείρες αυτού ιάσαντο. [Ο Θεός, για την πνευματική μας ωφέλεια, μας κάνει να πονούμε, αλλά και πάλι μας επαναφέρει στην προτέραν ειρηνική κατάσταση. Μας χτύπησε με τις θλίψεις, αλλά με τα ίδια του τα χέρια μας θεράπευσε.] (Ιώβ 5,18)
  • Ο πόνος για μένα είναι φάρμακο σωτηρίας. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
  • Όταν ο άνθρωπος δεν αντιμετωπίσει πνευματικά τον πόνο, μπορεί να αγριέψει, αλλά και θα πονά 2 φορές. Αν καταλάβει τι θησαυρό αποταμιεύει από τον πόνο των δοκιμασιών, δεν θα γόγγυζε. Όταν τον αντιμετωπίσει πνευματικά, ηρεμεί και παρηγοριέται θεϊκά. Είναι πανηγύρι μετά η αρρώστεια γιατί θα πάει με τους Ομολογητάς και τους Μάρτυρες. Οι Άγιοι Μάρτυρες ξεχνούσαν τον πόνο, γιατί η αγάπη τους προς τον Χριστό ήταν μεγαλύτερη από τον πόνο και τον εξουδετέρωνε. (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Αν δεν αντιμετωπίζεις σωστά τον πόνο, θα πονάς δύο φορές. Αν σκέφτεσαι τον πόνο, θα διπλασιάζεται ο πόνος. Ενώ με έναν καλό λογισμό, αν λ.χ. θυμάσαι αυτούς που πονούν πιο πολύ από σένα ή αν ψάλλεις λίγο, ο πόνος ξεχνιέται. Ή να λες: ''Για την αγάπη Σου Χριστέ μου, θα υπομείνω''. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Όταν επισκέπτεται ο πόνος τον άνθρωπο, τότε του κάνει επίσκεψη ο Χριστός. Η καλοπέραση και όταν ο άνθρωπος δεν περνάει καμμία δοκιμασία, είναι σαν μια εγκατάλειψη Θεού. Μιλάω βέβαια για έναν ο οποίος δεν θέλει την κακοπάθεια για την αγάπη του Χριστού. Σου λέει: «Έχω την υγεία μου, έχω την όρεξή μου, τρώω, περνάω μια χαρά, ήσυχα» και δεν λέει ένα «δόξα Σοι ο Θεός». (ΆγιοςΠαϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Ο Ιησούς είναι γλυκύς και όποιος ακουμπήσει την πίκρα του πόνου του στον Χριστό, το πικρό μεταβάλλεται σε γλυκό σιρόπι... Ο υπερβολικός σωματικός πόνος σε εκείνον που έχει Θείο έρωτα μετριάζεται, ενώ ο λίγος πόνος χάνεται... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Η χαρά δεν διώχνει τον πόνο, έχεις τον πόνο και χαίρεσαι συγχρόνως, ενώ η Θεία Χάρις!... Μεγάλη υπόθεση! Δεν περιγράφεται! (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
  • Το καλύτερο ''χάπι'' του πόνου είναι η ψαλμωδία μαζί με την ευχή. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Την νύχτα οι πόνοι (σε έναν άρρωστο) δυναμώνουν, διότι ''βαραίνει'' τη νύχτα ο άνθρωπος. Ύστερα την ημέρα οι άρρωστοι, επειδή έχουν συντροφιά, συζητούν κ.λπ., ξεχνούν τον πόνο. Το βράδυ που είναι μόνοι τους, πάει ο νους τους στον πόνο και νομίζουν ότι πονούν περισσότερο. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
  • Να ζεις τον πόνο σου, σαν να μην υπάρχει. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Ο Θεός σε όποιον πονάει πνευματικά και υποφέρει για τους άλλους, δίνει πολλή παρηγοριά, γιατί αλλιώς δεν θα μπορούσε να αντέξει. Ξέρετε πώς πικραίνομαι με τόσα γράμματα που παίρνω από ανθρώπους με ένα σωρό προβλήματα; Πίκρα, φαρμάκι είναι το στόμα μου και μετά δεν θέλω να φάω τίποτε. Απ' αυτόν όμως τον πόνο, βγαίνει η πραγματική χαρά. Ανταμείβει ο Θεός με παρηγοριά, ανάλογη με τον πόνο. Παρηγορεί με τέτοια παρηγοριά, που δεν μπορείς να την αντέξεις. Και ενώ προηγουμένως πονούσες για τον άλλον και έκλαιγες, μετά νοιώθεις μια αγαλλίαση. Σαν να σου λέει ο Καλός Θεός: Μην στενοχωριέσαι παιδί μου, άκουσα το αίτημά σου. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Ο πόνος ο δικός σου, σε βοηθαέι να καταλάβεις τον πόνο των άλλων. Και όταν δέχεσαι με χαρά τον δικό σου πόνο, δίνεις στους πονεμένους παρηγοριά. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Πολλές φορές, οι σωματικές οδύνες γεννούν τις πνευματικές παρηγοριές και γι' αυτό πρέπει να τις αποδεχόμαστε με χαρά. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
  • Ανυπόφορο ονομάζω τον πόνο εκείνο, που κάνει να τρέχουν δάκρυα από τα μάτια! Αυτά τα δάκρυα δεν είναι ούτε μετανοίας, ούτε αγαλλιάσεως. Είναι δάκρυα μαρτυρίου!... Τον ανυπόφορο πόνο τον αντιμετωπίζει κανείς αν είναι κοσμικός, με το τραγούδι και αν είναι πνευματικός άνθρωπος, με την ψαλμωδία... Ο πατέρας μου μία φορά είχε πυρετό και πολύ πονοκέφαλο. Τί κάνει λοιπόν; Παίρνει και τρώει μία αλμυρή σαρδέλα, πίνει και ένα ποτήρι κρασί και άρχισε να τραγουδάει το: «Ξύπνα, καημένε μου ραγιά» και άλλα τραγούδια της κλεφτουριάς και έγινε καλά! Έτσι και εμείς να ψέλνουμε, για να ''διασκεδάζεται'' ο πόνος! Και εγώ μία μέρα κρύωσα και είχα έναν πονοκέφαλο, που πήγαινε να σπάσει το κεφάλι μου. Άρχισα λοιπόν μία πολύ ωραία ψαλμωδία και μου έφυγε ο πονοκέφαλος. Πράγματι η ψαλμωδία μαζί με την ευχή πολύ βοηθάει σ' αυτές τις περιπτώσεις· απαλύνει την ψυχή, την γλυκαίνει... (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
  • Οι Φαρασιώτες, όταν αρρώσταιναν, δεν έτρεχαν αμέσως στον Χατζεφεντή (Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη) να τους θεραπεύσει. Υπέμεναν πρώτα τους πόνους, όσο μπορούσαν, ανάλογα με το φιλότιμο και την υπομονή τους, διότι θεωρούσαν ευλογία να υποφέρουν. «Ας βασανίσω και εγώ, έλεγαν, λίγο την ψυχή μου για τον Χριστό, αφού ο Χριστός βασανίστηκε πολύ, για να με σώσει». Και όταν πια έβλεπαν, ότι πήγαιναν πίσω οι δουλειές τους και ταλαιπωρούνταν η οικογένειά τους, τότε πήγαιναν στον Χατζεφεντή να τους θεραπεύσει. Βλέπεις τι φιλότιμο είχαν! (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
  • Ο Θεός επιφέρει τους πόνους στους ράθυμους και αμελείς, για να μελετούν σ' αυτούς τη σοφία Του και να μην πηγαίνει το μυαλό τους στα μάταια. Και ο Θεός το κάνει αυτό σ'αυτούς που Τον αγαπούν, για να τους παιδέψει (ώστε να απαλλαχτούν από την αμέλεια και ραθυμία τους) και να τους δώσει σοφία και να τους διδάξει το Άγιο θέλημά Του. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
  • Η καρδιά που πόνεσε χάρη του Θεού, είναι θύρα ανοιχτή προς τον Παράδεισο. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
  • Στην ηδονή, που είναι παρά φύση, οπωσδήποτε ακολουθεί φυσικός ο πόνος σε όλα. (Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής)
  • Είναι αδύνατον να γνωρίσει κανείς την ταλαιπωρία εκείνου που υποφέρει, αφού ο ίδιος δεν την δοκίμασε και δεν την αισθάνθηκε. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Και η μητέρα γίνεται μητέρα δια μέσω του πόνου... (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Οι ψυχές των φιλόπονων ανθρώπων είναι καθαρότερες και η σκέψη τους δυνατότερη. (Ιωάννης ο Χρυσόστομος)
  • Ο πόνος είναι μια ψυχική δύναμη που ο Θεός την έβαλε μέσα μας, με προορισμό να κάνει το καλό, την αγάπη, τη χαρά, την προσευχή. Αντ' αυτού, ο διάβολος καταφέρνει και παίρνει τη ψυχική αυτή δύναμη από την μπαταρία της ψυχής μας και τη μεταχειρίζεται για το κακό, την κάνει κατάθλιψη και φέρνει τη ψυχή στη νωθρότητα και στην ακηδία. (ΌσιοςΠορφύριοςοΚαυσοκαλυβίτης)
  • Το πιο ωραίο είναι να μετατρέπει κανείς τον πόνο του σε χαρά, να δοξολογεί τον Θεό, να τον κάνει τον πόνο του προσευχή. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
  • Μέσα στους πόνους μου, παρακαλώ το Θεό να με ελεήσει και να συγχωρήσει τις αμαρτίες μου. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
  • Οι πόνοι δημιουργούν δόξα και οι κόποι στεφάνους. (Μέγας Βασίλειος)
  • Οσονδήποτε υψηλή και αν είναι η ασκητική μας ζωή, εάν δεν υπάρχει πόνος στην καρδιά μας, αποβαίνει νοθευμένη και ανωφελής. (ΆγιοςΙωάννηςτηςΚλίμακος)
  • Απέναντι σε κάθε πόνο που θα σε βρει, νίκη είναι η σιωπή. (Όσιος Ποιμήν)
  • Ο πόνος είναι το δαχτυλίδι που προσφέρει ο Κύριος στους εκλεκτούς του. (Άγιος Νεκτάριος)
  • Να λες μέσα σου: ''Για την αγάπη Σου Χριστέ μου, βαστάζω τις ύβρεις, τους ονειδισμούς, τις αδικίες και πάσης φύσεως θλίψη'' και θα δεις σκεφτόμενος έτσι, το φορτίο του πόνου σου θα ελαφρύνει. (ΓέρονταςΙωσήφοΗσυχαστής)
  • Ευχαριστώ το Χριστό, όταν μου δίνει την ευκαιρία να πονώ. Τότε θυμάμαι τα μαρτύριά Του και ξεχνώ το δικό μου πόνο. Είναι ωραίο και ωφέλιμο πράγμα ο πόνος και η θλίψη. Εγώ τον πόνο τον θεωρώ δώρο του Θεού. Πολλοί γνώρισαν το Θεό από τον πόνο που έζησαν. (ΓέρονταςΙερώνυμοςτηςΑιγίνης)
  • Ο πόνος είναι το μεγαλύτερο, το δυνατότερο και το αποτελεσματικότερο φάρμακο του Θεού προς τους ανθρώπους, που δεν γνώρισαν το δρόμο της επιστροφής και της μετανοίας. (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
  • Ο πόνος είναι ο επιτήδειος καλλιεργητής, που μετακεντρίζει την αμαρτωλή ψυχή από αγριελαία, σε καλλιελαία. (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
  • Ο πόνος απαλύνει, μαλακώνει, εξαγνίζει την καρδιά, την κάνει ταπεινή, πονετική, αγαθή και έτσι αποβάλλει την σκληρότητα και καταστρώνεται το έδαφος (για την Θεία επίσκεψη και) για την σπορά της γνήσιας μετάνοιας και διόρθωσης. (ΓέρονταςΕφραίμτηςΑριζόνας)
  • Όποιος ατενίζει και αντιμετωπίζει τον πόνο με το πρίσμα της αιωνιότητος, είναι ήδη από τώρα νικητής. Είναι ο εκλεκτός, που με την ακατάβλητη πίστη στο Θεό έφθασε στη χαρά, γεύθηκε τη χρηστότητα του Κυρίου και είναι υποψήφιος στεφανηφόρος. (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
  • Μεγάλο και αιώνιο είναι το πρόβλημα του πόνου. Το μελέτησαν φιλόσοφοι και κοινωνιολόγοι και ψυχολόγοι και πολλοί άλλοι... Την αυθεντικότερη ωστόσο απάντηση, τη δίνει ο Χριστιανισμός, η πίστη, ο νόμος του Θεού. Και η απάντηση είναι διπλή: α) Θεολογικά, είναι η συνέπεια της πτώσης (αμαρτίας), όπως όλα τα κακά. Είναι αποτέλεσμα της κακής χρήσης της ελευθερίας. Είναι καρπός της παρακοής και β) Ηθικά είναι ευκαιρία και μέσο αρετής και τελείωσης. (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
  • Οφείλουμε να αποδεχόμαστε τον πόνο, που μας επισκέπτεται, σαν μία ευλογία του Θεού. Το σιτάρι συμπιέζεται και λειώνει μέσα στη γη, αλλά τότε καρποφορεί τη ζωή. Πλούσια και ευλογημένη του πόνου η συγκομιδή. (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
  • Εάν ήξερε ο άνθρωπος την ψυχική ωφέλεια που δίνουν οι πόνοι, θα εύχετο σε όλη του την ζωή να υποφέρει ποικίλους πόνους, για να κατατίθεται στην τράπεζα του Θεού, στην την Άνω Πόλιν, χρήμα πνευματικόν, χρήμα πόνων, για να λάβει χρήμα μακαριότητος, εν καιρώ που θα λαμβάνουν όλες οι ψυχές τους μισθούς, των κόπων και πόνων και θλίψεων. (ΓέρονταςΕφραίμτης Αριζόνας)
  • Όταν ακούς πόνο, προσεύχου γι' αυτόν που πονάει: Όχι ο Θεός να τον απαλλάξει από τον πόνο, αλλά να του δώσει υπομονή. Γιατί μέσα στον πόνο, βρίσκεται ο Θεός. (Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης)
  • Ο πόνος είναι ένα πολύ σπουδαίο πράγμα. Φέρνει τον άνθρωπο κοντά στην θέωση. (Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου)
  • Όποτε πονέσουμε πολύ, δεν πρέπει να ξεχνάμε τη μεγάλη τιμή που μας κάνει ο Κύριος, να συμμεριστούμε το ακάνθινο στεφάνι Του. (ΓερόντισσαΓαβριηλία)
  • Όπως η απόλαυση είναι διδάσκαλος των αμαρτιών, έτσι και ο πόνος είναι διδάσκαλος της σοφίας. (Γέροντας Αρσένιος Μπόκα)
  • Ο πόνος στέλνεται από τα ύψη προς σωτηρία, για δοκιμασία, για τη συγχώρηση αμαρτιών και για πνευματική πρόοδο. (Γέροντας Κλέοπας Ήλιε)
  • Ο πόνος είναι γλυκύς, μόνο μέσα από την αγάπη. (Μοναχός Μωϋσής ο Αγιορείτης)
  • Ο φίλος του πόνου, είναι φίλος όλων των πονεμένων. (Μοναχός Μωϋσής ο Αγιορείτης)
  • Ο τρόπος αποδοχής του πόνου φανερώνει το βαθμό γνησιότητας ενός πιστού. (Μοναχός Μωϋσής ο Αγιορείτης)
  • Ο πόνος είναι μαργαριτάρι. Είναι ο κρίκος που σε ενώνει με τον Θεόν. (π. Ευσέβιος Γιαννακάκης)
  • Όλοι όσοι έχουμε περάσει πόνους, είτε ψυχικούς είτε σωματικούς, ξέρουμε ότι ποτέ δεν κάναμε τόση προσευχή και σε ποιότητα και σε έκταση, όση κάναμε, όταν είμαστε στο κρεβάτι του πόνου ή όταν κάποια βαριά θλίψη μας δοκιμάζει. Ενώ όταν τα έχουμε όλα, ξεχνάμε και την προσευχή και τη νηστεία και πάρα πολλά πράγματα. Γι' αυτό ο Θεός επιτρέπει τον πόνο. (π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)
  • Όσο πιο πολύ φοβάται τον πόνο ο άνθρωπος, τόσο περισσότερο επιζητά την ηδονή. (π. Βαρνάβας Γιάγκου)
  • Ο Θεός δεν επιθυμεί ο άνθρωπος να πονάει. Εμείς έχουμε ανάγκη από τον πόνο λόγω του εγωισμού μας. Όσο ταπεινωνόμαστε εκούσια, τόσο λιγότερο πόνο έχουμε. (π. Βαρνάβας Γιάγκου)
  • Πίσω από κάθε πόνο σου στέκει ένα λάθος σου. (Αριστοτέλης)
  • Ο πόνος ξυπνά μέσα μας, τη γλυκιά νοσταλγία τ' ουρανού. (Αριστοτέλης)
  • Με τα δάκρυα ο πόνος ανακουφίζεται. (Αισχύλος)
  • Το μόνο που φοβάμαι είναι να μην φανώ άξιος του πόνου μου. (Ντοστογιέφσκι)
  • Μέσα από τον πόνο, οδηγείσαι στη χαρά. (Μπετόβεν)
  • Και μόνο να ακούς τον πόνο του άλλου με προσοχή, του θεραπεύεις την ψυχή. (Τουρνιέ)
  • Όλες οι μεγάλες ομορφιές στη ζωή, είναι καμωμένες από πόνους. (Λερμίτ)
  • Βαθύτερα στις καρδιές των ανθρώπων βλέπουν εκείνα τα μάτια, που έκλαψαν πολύ. (Οζέσκο)
  • Όταν αρχίζεις να καταλαβαίνεις τον πόνο των άλλων, τότε γλυκαίνεται ο δικός σου. (Σαίξπηρ)
  • Ο πόνος είναι η μοναδική πηγή της γνώσης. (Ντοστογιέφσκι)
  • Και μόνο να ακούς τον πόνο του άλλου με προσοχή, του θεραπεύεις την ψυχή. (Τουρνιέ)
  • Μέσα από τον πόνο, βγαίνει η χαρά του Χριστού.
  • Ο πόνος ταπεινώνει τον άνθρωπο και όσο ο άνθρωπος ταπεινώνεται, τόσο πλησιάζει τον Θεό.
  • Όταν επισκέπτεται ο πόνος τον άνθρωπο, τότε του κάνει επίσκεψη ο Χριστός. Αντίθετα η καλοπέραση είναι εγκατάλειψη Θεού.
  • Επιτρέπει ο Θεός, να έχεις ένα πρόβλημα, ένα πόνο, μια δυσκολία, μια στενοχώρια, μια θλίψη, μια ταραχή να περνάς κάτι που σε συνθλίβει, κάτι που σε συντρίβει ως τα κατάβαθα της υπάρξεώς σου. Αυτό είνα ευλογία, είναι επίσκεψη Του Θεού! Είναι σαν να σου λέει ο Θεός: Εδώ είμαι, στάσου λίγο και πρόσεξε...
  • Εάν ο άνθρωπος δεν εξαγνιστεί, δεν εξαγιαστεί μέσω του πόνου, δεν ανέρχεται προς τον Θεό. Εάν ένας δεν ανέλθει το Γολγοθά, αν δεν ''σταυρωθεί'', δεν ανεβαίνει προς τον Θεό Πατέρα. Ο πόνος συνιστά τη στενή Πύλη του Παραδείσου.
  • Εκείνο που μπορεί να απαλύνει τον πόνο δεν είναι κάτι, αλλά Κάποιος!...
  • Μην λες σε όποιον και όποιον τον πόνο σου. Οι μισοί θα αδιαφορούν και οι άλλοι μισοί θα χαίρονται.
  • Ο πόνος είναι το αλέτρι, που ανοίγει στην ψυχή μυστηριώδη αυλάκια, για να διεισδύσει η Θεία Χάρη...
  • Ο χειρότερος πόνος είναι να βλέπεις να υποφέρει, ό,τι αγαπάς περισσότερο στη ζωή σου και να μην μπορείς να κάνεις τίποτα, για να τον βοηθήσεις!
  • Κάποιες φορές βλέπουμε πάνω σε κάποιους κορμούς δέντρων κάποιες χαρακιές, που έχουν γίνει από πολύ παλιά, και όμως με το πέρασμα του χρόνου, όχι μόνο δεν φεύγουν, μα βαθαίνουν περισσότερο και γίνονται ένα σώμα με το ίδιο το δέντρο... Είναι κάποιες πληγές, που πλήγωσαν και πόνεσαν τον κορμό του δέντρου και που παρόλο που επουλώθηκαν, θα μείνουν πάντα εκεί, χαρακιές αναλλοίωτες... Παρόμοιες χαρακιές συναντάμε και στις καρδιές μας. Κάποιες χαρακιές που μας έχουν σημαδέψει, που έχουν χαρακτεί βαθειά στης καρδιάς μας τα τοιχώματα και που θα κουβαλάμε σ΄όλη μας τη ζωή. Μακάρι να τις κουβαλάμε όσο ανώδυνα και αγόγγυστα μπορούμε, γιατί θα έχουμε πάντα Κάποιον να φροντίζει για την άνθιση και την καρποφορία μας και γιατί αυτές οι χαρακιές, δεν θα εμποδίζουν την πορεία μας...
  • Υπάρχουν 2 είδη πόνου: Ο πόνος που σε πληγώνει και ο πόνος που σε αλλάζει...
  • Τίποτε δεν διδάσκει περισσότερα πράγματα την ψυχή του ανθρώπου από τον πόνο. Και τίποτε δεν μας κάνει τόσο μεγάλους, όσο ένας μεγάλος πόνος.
  • Σε κάθε πόνο, το πατρικό χέρι του Θεού, χαϊδεύει με τρυφερότητα το μέτωπό σου.
  • Μόλις αρχίσουμε να υποφέρουμε, το ρίχνουμε στα χάπια, στο αλκοόλ κ.τ.λ. αγνοώντας πως μέσα στον πόνο, μπορούμε να πάρουμε τα μεγαλύτερα μαθήματα.
  • Δεν υπάρχει μεγαλύτερος πόνος, από το να μην μπορείς να πεις πουθενά τον πόνο σου...
  • Στο τέλος αξίζουν να γελάνε εκείνοι, που άντεξαν τα πιο πικρά δάκρυα.
  • Όποιος λέει τον πόνο του, βρίσκει την γιατρειά του.
  • Ο καλός λόγος στον πονεμένο είναι φάρμακο.
  • Από τον δικό μου πόνο, πονώ τους πονεμένους.
  • Μιλάνε την ίδια γλώσσα, αυτοί που πέρασαν τον ίδιο πόνο.
  • Ξένος πόνος, μακρινός βρόντος.
  • Ξένος πόνος χάχανα.
  • Πόνος που λέγεται ελαφρώνει, πόνος που κρύβεται θεριεύει.
  • Καθένας με τον πόνο του και εγώ με τον δικό μου.
  • Πονόμετρο δεν βρίσκεται, για να μετρά τον πόνο.
  • Ποιό δαχτυλο θα κόψεις και δεν θα πονέσεις;
  • Όπου πονεί το δόντι, εκεί χτυπάει και η γλώσσα. (Όπου πονεί ο άνθρωπος, εκεί στρέφει την προσοχή του.)
  • Το άλογο το πληγωμένο, σαν δει σέλα, τρέμει...
  • Καλύτερα ένα τέλος με πόνο,
    παρά ένας πόνος χωρίς τέλος.
  • Όταν πονάς μη περπατάς
    σε δρόμους πατημένους
    διάλεγε κάποια ερημικά μονοπάτια.
    Κάτω από ξάστερο ουρανό
    σε κάμπους ανθισμένους
    φανέρωσε τους πόνους σου
    στου Πλάστη εμπρός τα μάτια.
    Κι όταν το γλυκοχάραμα
    ξυπνούν τα ρόδα, οι κρίνοι,
    θα ειδής πόσο σε γιάτρεψε
    η προσευχή σου εκείνη...
  • Λυπήσου Κύριε, της ζωής τους ταλαιπωρημένους

εκείνους που νυχτώθηκαν στου βίου τ' ανηφόρι

και είναι μικρός ο δρόμος τους κι είναι πολλά τ' αγκάθια

κι εκείνοι παίρνουν κλαίγοντας την ερημιά και πάνε

σκυφτοί, βουβοί, κατάχλωμοι στης μοίρας την πορεία.

Κι είναι πολλοί κι είναι λαός, αμέτρητα κοπάδια,

σαν τα ξερά δενδρόφυλλα στο φύσημα τ' ανέμου.

Πρώτος τον πόνο γνώρισες, Χριστέ στο Γολγοθά Σου

και το ποτήρι στράγγισες της πίκρας στάλα - στάλα.

Ω, κάμε κάθε πιστός ποτέ να μην δειλιάσει...

  • Σε ένα μοναστήρι ζούσε ένας μοναχός χρόνια κατάκοιτος, υποφέροντας σκληρούς πόνους. Δεν μπορούσε να προσφέρει καμμία υπηρεσία στο μοναστήρι, ούτε χειρωνακτική, αλλά ούτε και διανοητική. Άλλοι τον φρόντιζαν, τον περιποιούνταν και ακόμα τον τάϊζαν, γιατί η αρρώστειά του, τον έκανε ανίκανο ακόμα και να φάει μόνος του. Ποιός ξέρει ίσως, πόσοι βλέποντάς τον σ' αυτήν την κατάσταση να είπαν: ''Τί την θέλει τέτοια ζωή;''... Ο μοναχός αυτός, αισθανόταν την κατάστασή του, ταπεινωνόταν, γιατί έδινε τόσο βάρος στους άλλους και με γενναιότητα και υπομονή υπέφερε τους πόνους του, χωρίς γογγυσμούς και μεμψιμοιρίες. Δεν έπαυε να ευλογεί εκείνους που τον περιποιούνταν και να παρηγορεί με την σειρά του τους θλιμμένους. Σιγά - σιγά απέκτησε την συμπάθεια όλων των μοναχών και γρήγορα το παράδειγμά του έγινε γνωστό και πιο πέρα από το μοναστήρι. Πολλοί ζητούσαν να τον επισκεφτούν και να μείνουν λίγο μαζί του. Δεν πέρασε πολύς καιρός και πλήθος κόσμου από τα γύρω και από τα μακρινά μέρη, έτρεχε καθημερινώς στο κρεβάτι του, για να τον δει, να τον θαυμάσει και να τον συμβουλευτεί. Όλοι επέστρεφαν παραδειγματισμένοι από τα λόγια και την συμπεριφορά του. Πώς ο μοναχός αυτός, κατόρθωσε να επωφεληθεί τόσο από τον πόνο και να φανεί χρήσιμος στους άλλους; Με το να ζεις τον Χριστό! Γιατί μόνο όποιος ακολουθεί τα ίχνη του Χριστού, μπορεί να εννοήσει κάπως το μυστήριο του πόνου και να επωφεληθεί απ' αυτό. Το μυστήριο του πόνου, είναι ένα δυσερμήνευτο μυστήριο, που όλοι δεν μπορούν εύκολα να καταλάβουν...
  • ''Ξέρετε καλά παιδάκια, γιατί είστε έτσι;'' ρώτησε αεράτα μια κυρία, τα ανάπηρα παιδιά ενός Ιδρύματος. ''Γιατί;'' ρώτησαν εκείνα. ''Γιατί σας αγαπάει πολύ ο Θεός!'' απάντησε εκείνη. Και τα παιδιά της είπαν: ''Καλύτερα να αγαπούσε πολύ εσένα. Φύγε...!''. Ο πόνος είναι μυστήριο και θέλει σιωπηλή και εγκάρδια συμπαράσταση και όχι επιπόλαιη ερμηνεία των γερών.