Περί παρρησίας

  • Αγαπητοί, εάν η καρδία ημών μη καταγινώσκη ημών παρρησίαν έχομεν προς τον Θεόν, και ο εάν αιτώμεν λαμβάνομεν παρ' αυτού ότι τας εντολάς αυτού τηρούμεν και τα αρεστά ενώπιον αυτού ποιούμεν. [Αγαπητοί, εάν η συνείδησή μας δεν μας κατηγορεί, τότε έχουμε παρρησία προς τον Θεό και ο,τιδήποτε και αν του ζητούμεν, το λαμβάνουμε από Αυτόν, διότι τηρούμεν τις εντολές Του και πράττουμε αυτά, που Του είναι ευάρεστα. Και γινόμαστε έτσι τέκνα των ευλογιών Του.] (Α' Ιωάννου 3,21-22)
  • Η παρρησία είναι αναίδεια (θράσος) και διώχνει μακριά τον φόβο του Θεού σαν τον καπνό που βάζουμε στις μέλισσες, για να απομακρυνθούν από την κυψέλη. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Αν λείψει ο σεβασμός, ο φόβος του Θεού, τότε φτάνουμε στην παρρησία, στην αναίδεια. Η παρρησία διώχνει την ευλάβεια. Συνήθως στην παρρησία επακολουθεί η ανταρσία και έπεται η αναισθησία και η αδιαφορία για τις μικρές αμαρτίες στην αρχή, τις οποίες σιγά-σιγά συνηθίζει κανείς και τις βλέπει μετά φυσιολογικές· αλλά ανάπαυση στο βάθος της ψυχής δεν υπάρχει παρά μόνον άγχος. Ούτε και μπορεί να καταλάβει ο άνθρωπος τι έχει, γιατί η καρδιά εξωτερικά είναι γλιτσιασμένη και δεν αισθάνεται τις στραβοξυλιές που κάνει. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
  • Η παρρησία προς τον Θεό αποκτάται από την καθαρή συνείδηση και τα έργα της αρετής. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
  • Πόση παρρησία θα βρουν στον Θεό εκείνοι, που έχουν τόσα κατορθώματα και όμως τα ξεχνάνε και συγκαταλέγουν τον εαυτόν τους με τους τελευταίους. (Ιερός Χρυσόστομος)
  • Η παρρησία εκφράζεται με πολλούς τρόπους. Παρρη­σιάζεται κανείς και με τα λόγια και με την αφή και με το βλέμμα. Φτάνει κανείς από την παρρησία και στην αργολογία, και στο να κουβεντιάζει για κοσμικά πράγματα και στο να κάνει αστεία και να προξενεί άσεμνα γέλια. Παρρησία είναι, το να αγγίζεις κάποι­ον χωρίς να υπάρχει ανάγκη, το να απλώσεις το χέρι σου σε κάποιον για ν' αστειευτείς, το να σπρώξεις κάποιον ή να του αρπάξεις κάτι, το να κοιτάζεις κάποιον με αναίδεια. Αυτά όλα τα γεννάει η παρρησία. Αυτά όλα γίνονται γιατί δεν υπάρχει στην ψυχή φόβος Θεού. Και απ' αυτά φτάνει κανείς σιγά-σιγά και σε τέλεια καταφρόνηση. Γι' αυτό δεν υπάρχει τίποτα πιο επιζήμιο από την παρρησία, την η μητέρα όλων των παθών, επειδή απομακρύνει την ευλάβεια, διώχνει το φόβο του Θεού και γεννάει την καταφρόνηση. (ΑββάςΔωρόθεος)
  • Επειδή έχετε παρρησία μεταξύ σας, γι' αυτό και δεν έχετε σεβασμό και μιλάτε άσχημα και πληγώνετε ο ένας τον άλλο. (ΑββάςΔωρόθεος)
  • Όταν ρώτησαν τον αββάΑγάθωναγια την παρρησία, είπε ότι μοιάζει με μεγάλο καύσωνα, που όταν έρθει, όλοι τρέχουν να κρυφτούν και που καταστρέφει τους καρπούς των δέντρων. Δεν υπάρχει χειρότερο πάθος από την παρρησία, γιατί αυτή είναι η μητέρα όλων των παθών, επειδή αυτή διώχνει τον φόβο του Θεού από την ψυχή. Γιατί, αν με το φόβο του Κυρίου απομακρύνεται κανείς από κάθε κακό, οπωσδήποτε, όπου δεν υπάρχει φόβος Θεού, εκεί βρίσκεται κάθε πάθος. Ο Θεός να γλυτώσει τις ψυχές μας, από το καταστροφικό πάθος της παρρησίας.