+ Οι εικόνες των Αγίων, ας σου υπενθυμίζουν ότι έχεις τόσους συμπαραστάτες και μεσίτες στο Θεό, που παρακαλούν για σένα. ~ Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης ~

+ Οι εικόνες είναι τα βιβλία των αγραμμάτων. ~ Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός ~

+ Όταν ασπάζεται ο Χριστιανός τις Αγίες Εικόνες και ζητάει βοήθεια, εάν έχει ευλάβεια, με τον ασπασμό που κάνει με την καρδιά του, ρουφάει όχι μόνο την Χάρη του Χριστού, της Παναγίας ή των Αγίων, αλλά ρουφάει μέσα στην καρδιά του και τον Χριστό ολόκληρο ή την Παναγία ή τους Αγίους και τοποθετούνται στο τέμπλο του Ναού του. ''Ναός του Αγίου Πνεύματος'' ο άνθρωπος (Α' Κορινθίους 6,19).

Εάν το καταλάβαιναν αυτό οι άνθρωποι, πόση χαρά θα αισθάνονταν, πόση δύναμη θα έπαιρναν! ~ Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης ~

+ Και μόνον το κεφάλι σου να ακουμπήσεις σε μία εικόνα, θα βρεις παρηγοριά. Κάνε το κελλί σου σαν εκκλησάκι με εικόνες που σε αναπαύουν και να δεις, θα βρίσκεις μέσα σε αυτό παρηγοριά... ~ Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης ~

+ Η Χάρη των Αγίων μας, ακόμη και πάνω στα ξύλα των Αγίων Εικόνων υπάρχει. Κάποτε στην Μικρά Ασία, ένας Τούρκος κτηνοτρόφος προσπάθησε με το τσεκούρι του, να σχίσει παλιό ξύλο εικόνας. Με την πρώτη τσεκουριά, το ξύλο άρχισε να αιμορραγεί. Ο Τούρκος τότε πανικόβλητος, παρέδωσε την εικόνα στους Χριστιανούς, διηγούμενος το θαύμα. ~ Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης ~

+ Η τιμή που απονέμεται στις εικόνες, απονέμεται στα πρόσωπα που εικονίζουν, όπως ακριβώς συμβαίνει και με την περιφρόνηση των εικόνων, που στοχεύει τα εικονιζόμενα πρόσωπα. ~ Μέγας Φώτιος ~

+ Όταν ασπάζεστε τις εικόνες των μαρτύρων του Χριστού, ασπάζεστε τις πληγές και τα παθήματά τους. ~ Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς ~

+ Είναι πολύ ωφέλιμο για τον εργάτη της προσευχής, να έχει στο κελί (δωμάτιό) του εικόνες και μάλιστα μεγάλες, της Υπεραγίας Θεοτόκου. Προσευχόμενος κανείς και ατενίζοντας τις εικόνες αυτές, μπορεί να εθιστεί στην αίσθηση της παρουσίας του Θεού στο χώρο όπου βρίσκεται. ~ Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ ~

+ Ο Χριστιανός, όταν κοιτάζει συχνά με αγάπη και ευλάβεια την εικόνα του Χριστού, της Παναγίας ή των Αγίων, η ψυχή του θα πάρει τα πνευματικά χαρακτηριστικά του προσώπου, το οποίο παρατηρούσε δηλ. την πραότητα, την ταπείνωση, την ευσπλαχνία και την εγκράτεια. ~ Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης ~

+ Οι αιρετικοί δεν δέχονται τις Αγίες Εικόνες και τις θεωρούν είδωλα, δεν τις παραδέχονται και τις κατηγορούν. Εδώ ο Απόστολος Λουκάς όταν ζωγράφισε 3 εικόνες της Παναγίας και τις προσκόμισε στην Θεοτόκο, η Παναγία τις ευλόγισε τις Εικόνες και είπε: η Χάρις του εξ εμού τεχθέντος, είναι μετ΄αυτών. Ακόμα και ο ίδιος ο Χριστός άφησε την εικόνα του προσώπου Του σε μαντήλι που παραδόθηκε στον βασιλιά Άβδαρο. Επειδή ο διάβολος είδε την τεράστια ωφέλεια από τις Άγιες Εικόνες, ξεσήκωσε τους αιρετικούς να διαστρεβλώνουν την αλήθεια, περί των Αγίων Εικόνων. ~ Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας ~

+ Στις παλαιότερες εποχές, υπήρχαν άνθρωποι αγιασμένοι, που αγιογραφούσαν εικόνες με πολλή νηστεία και προσευχή. Τι το θαυμαστό, αν ο Θεός βραβεύοντας την αγιότητα αυτών των ανθρώπων, έδωσε θαυματουργικό χάρισμα στα έργα των χειρών τους δηλ. στις εικόνες που αγιογράφησαν; Θα μπορούσε επίσης η εικόνα που είναι θαυματουργική, να την έχει αγιογραφήσει ο πρώτος τυχών, ωστόσο αυτή στη συνέχεια να έπεσε σε κάποιον Άγιο άνθρωπο, που με τα δάκρυά του, τις χιλιάδες γονυκλισίες και τις προσευχές του και έτσι αυτή η εικόνα μετά από γενεές, να κάνει θαύματα. Είναι άπειρα και άγνωστα τα κρίματα του Θεού... ~ π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος ~

+ Μόνο ένα πράγμα θα σας ζητήσω να έχετε στην σκέψη σας, καθώς θα προσκυνάτε την εικόνα ενός Αγίου ή Αγίας: ότι πίσω από το φωτοστέφανο που εσείς βλέπετε, καμαρώνετε και παρηγορήστε, να θυμάστε ότι ο Άγιος υπήρξε πρόσωπο που πάλεψε πολύ με τον εαυτό του. Που η σχέση με τον Θεό του στοίχισε και τον «τσάκισε». Στα λαμπερά μάτια των εικόνων, να βλέπετε τον ανείπωτο πόνο του σταυρού, τις νύχτες τις απόλυτα μοναχικές που το ξημέρωμα έμοιαζε ως λύτρωση. Γι' αυτό όταν φιλάτε τις εικόνες των Αγίων μην ζητάτε μόνο, πείτε και ένα ευχαριστώ, ένα σε αγαπώ γι' αυτά που πέρασες και είσαι. ~ Είπε Γέρων ~

+ Προσκυνάμε τις εικόνες των Αγίων, για να τους μιμούμαστε. Προσκυνάμε τις εικόνες των Αγίων, γιατί από τα αισθητά, αναγόμεθα στα υπεραισθητά. Δεν κολλάμε στο ξύλο. Πίσω και πάνω από το ξύλο βλέπουμε τον Άγιο, την Αγιότητα, την θριαμβεύουσα Εκκλησία. ~ Είπε Γέρων ~

+ Παλιά όταν βγαίναμε λιτανεία, ο κόσμος έκανε το σταυρό του.Τώρα έχει κινητό και μας βγάζει βίντεο. ~ Είπε Γέρων ~

47) Μάθημα σε έναν Ιεχωβά

Οι Ιεχωβάδες δεν έχουν εικόνες. Την τιμή που αποδίδουμε στις εικόνες την θεωρούν ειδωλολατρία. 

Είπα σε έναν Ιεχωβά μια φορά:

- Εσείς δεν έχετε φωτογραφίες στα σπίτια σας;

- Έχουμε, μου λέει.

- Ε, καλά, η μάνα, όταν το παιδί της λείπει μακριά, δεν φιλάει την φωτογραφία του παιδιού της;

- Την φιλάει, μου λέει.

- Το χαρτί φιλάει ή το παιδί της;

- Το παιδί της, μου λέει.

- Ε, όπως εκείνη, όταν φιλάει την φωτογραφία του παιδιού της, του λέω, φιλάει το παιδί της και όχι το χαρτί, έτσι και εμείς τον Χριστό φιλούμε· δεν φιλούμε το χαρτί ή το σανίδι στις εικόνες. ~ Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης ~

+++

48) Η εικονίτσα του Αγίου Γεωργίου

Από κάποια μονάδα είχε συλληφθεί κατά τον πόλεμο του 1940 Ιταλός αξιωματικός αιχμάλωτος. Οι φαντάροι που τον συνέλαβαν, του αφαίρεσαν τον οπλισμό, τα κυάλια κ.λπ., όπως προβλέπεται για τους αιχμαλώτους.

Όλα τα έδινε χωρίς διαμαρτυρία. Και τις φωτογραφίες των παιδιών του και της γυναίκας του. Μία μικρή όμως εικονίτσα του Αγίου Γεωργίου δεν ήθελε να τη δώσει με κανέναν τρόπο.

Τελικά του την πήρανε. Τότε ζήτησε να δει το διοικητή. Μόλις τον συνάντησε, τον παρακάλεσε να του δώσουν την εικόνα του Αγίου Γεωργίου πίσω.

- Αυτή είναι δική μας Ορθόδοξη, τί την θέλεις εσύ ο παπικός; του είπε ο διοικητής.

- Εγώ, απαντά ο Ιταλός λοχαγός, οδηγούσα τον λόχο μου. Στην μάχη όμως πάνω, δεν μπορούσα να σπάσω τις γραμμές των Ελλήνων. Γιατί μπροστά τους και πάνω στον αέρα, έβλεπα να τρέχει σε όλη τη γραμμή του μετώπου, ένας καβαλάρης με άσπρο άλογο, που μας εμπόδιζε να προχωρήσουμε. Στην οπισθοχώρησή μας όμως, βρήκα στον δρόμο ένα ερημοκκλήσι. Μπήκα μέσα να προσευχηθώ και βλέπω αυτό το εικονισματάκι. Ήταν ακριβώς ο Άγιος με το άσπρο άλογο, που δεν μας άφηνε να προχωρήσουμε. Την πήρα και θα σας παρακαλέσω να μου την αφήσετε.

Ο Διοικητής του την έδωσε την εικονίτσα και ο Ιταλός λοχαγός την παρέλαβε και την ασπάστηκε με μεγάλη ευλάβεια...

+++

49) Η ευλάβεια στην εικόνα Παναγίας σώζει 2 αδέρφια

Ένας μυαλωμένος πατέρας σε ένα χωριό, είχε τοποθετήσει την Εικόνα της Παναγίας, στο χολ του σπιτιού τους και συμβούλευε τα 2 παιδιά του, όταν βγαίνουν και όταν εισέρχονται στο σπίτι, να κάνουν υπόκλιση στην Παναγία. Τα παιδιά ακολουθούσαν πιστά την συμβουλή αυτή.

Μια μέρα και ενώ τα παιδιά επέστρεφαν από το σχολείο, είδαν πολλούς συμμαθητές τους, να έχουν συγκεντρωθεί πάνω σε μια ξύλινη γέφυρα, για να παρακολουθήσουν από ψηλά, τα ορμητικά νερά του ρέματος που περνούσαν κάτω από τη γέφυρα και πήγαν και αυτά εκεί.

Σε μια στιγμή, τα παιδιά άρχισαν να κινούν τη γέφυρα πέρα - δώθε, θέλοντας έτσι να διασκεδάσουν με το δικό τους τρόπο. Κάτω από αυτήν την πίεση, η γέφυρα δεν άντεξε, υποχώρησε και κατέρρευσε. Τα παιδιά βρέθηκαν όλα στο νερό. Και δυστυχώς πνίγηκαν όλα, εκτός από εκείνα τα 2 αδέρφια!

Μεγάλη τραγωδία και πένθος έφερε το γεγονός αυτό στο χωριό. Τα 2 αδέρφια σώθηκαν, χάρη στον κορμό ενός δέντρου, που κείτονταν στην άκρη του ρέματος και από εκεί κρατήθηκαν. Πολλές μάνες που έχασαν τα παιδιά τους, θέλησαν τότε να ρωτήσουν τα διασωθέντα παιδιά, τί ακριβώς συνέβη και πως σώθηκαν αυτά, ενώ τα υπόλοιπα πνίγηκαν.

Τα αδέρφια τότε υποστήριξαν, ότι καθώς βρίσκονταν μέσα στο νερό, εμφανίστηκε μια κυρία, που μοιάζει καταπληκτικά με την Παναγία που έχουν στο χολ του σπιτιού τους και τους ώθησε στον κορμό του δέντρου, λέγοντάς τους:

- Κρατηθείτε από εκεί και σε λίγο θα έρθουν οι συγχωριανοί σας, για να σας βγάλουν από εκεί!...

+++

50) Να γιατί δεν απορρίπτονται οι Άγιες Εικόνες...

Ο Χριστός έδωσε αποτυπωμένο το πρόσωπο του σε μαντήλι 2 φορές. Μία φορά πριν Σταυρωθεί και μία όταν επρόκειτο να Σταυρωθεί.

Όταν ανέβαινε ο Χριστός την οδό του Μαρτυρίου προς τον Γολγοθά, μία γυναίκα, η Βερονίκη, Του καθάρισε τον ιδρώτα από το πρόσωπο με ένα μαντήλι και ο Χριστός ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, άφησε το πρόσωπο Του, πάνω στο μαντήλι. Υπάρχει μέχρι σήμερα αυτό το μαντήλι. Όσοι πάτε στα Ιεροσόλυμα και ανεβείτε την οδό του Μαρτυρίου, στο αριστερό σας χέρι θα δείτε το σπίτι της Βερονίκης, εκεί όπου ο Χριστός σκούπισε με το μαντήλι τον ιδρώτα Του.

Η δεύτερη φορά που έδωσε ο Χριστός το πρόσωπο Του σε μαντήλι, ήταν όταν ο βασιλιάς Άβδαρος, από την Έδεσσα της Συρίας, είχε μάθει, ότι κάποιος στο Ισραήλ κάνει παράξενα θαύματα και έστειλε τον ζωγράφο του, να ζωγραφίσει το πορτραίτο του, για να δει ποιός είναι αυτός ο άνθρωπος.

Ο βασιλιάς έπασχε από λέπρα. Μαζί με τον ζωγράφο, έστειλε στο Χριστό και μια επιστολή, χωρίς βέβαια να γνωρίζει ότι ο Χριστός είναι ο Θεός. Η επιστολή αυτή έγραφε: ''Αυτά που μαθαίνω για σένα, θέλω να πιστεύω, ότι ή Θεός είσαι ή υιός Θεού! Δεν μπορεί άνθρωπος να κάνει τέτοια θαύματα που κάνεις εσύ.

Ακόμα πληροφορούμαι ότι εκεί που είσαι, θέλουν να σε εξοντώσουν, δεν σε παραδέχονται. Εγώ είμαι σε ένα μικρό κρατίδιο, έχω ένα μικρό βασίλειο, όμως αν ήθελες, την μοίραζα μαζί σου...!!!''

Καταλαβαίνετε τί ταπείνωση είχε, αυτός ο βασιλιάς! Πράγματι ο ζωγράφος πήγε στα Ιεροσόλυμα και βρήκε τον Ιησού καθώς μια μέρα μιλούσε στον κόσμο και άρχισε να τον ζωγραφίζει. Όμως όταν προχωρούσε λίγο, άλλαζε η όψη του Χριστού και έπρεπε να σβήσει την αρχική ζωγραφιά και να ξαναρχίσει πάλι από την αρχή. Καθώς όμως προχωρούσε, άλλαζε πάλι η όψη Του, με αποτέλεσμα να μην κατορθώσει να Τον ζωγραφίσει. Όταν ο Χριστός τελείωσε την διδασκαλία Του, κάλεσε το ζωγράφο να πάει κοντά Του και του λέει να του δώσει το μαντήλι του και σε αυτό το μαντήλι ο Χριστός σκούπισε το πρόσωπο Του και άφησε σε αυτό την μορφή Του. Είναι το λεγόμενο ''Ιερό μαντήλιο'' και η Εκκλησία μας το γιορτάζει στις 16 Αυγούστου.

Παίρνοντας το μαντήλι ο ζωγράφος, του λέει ο Χριστός:

- Να πεις στον βασιλιά σου, τώρα με την λέπρα, θα γίνει μερικώς καλά και έπειτα από κάποιο καιρό θα στείλω Απόστολό Μου, για να τον κάνει πλήρως καλά.

Επέστρεψε ο ζωγράφος στον βασιλιά Άβδαρο και του έδωσε το μαντήλι.

Ο βασιλιάς το ασπάστηκε και έγινε κατά 80% από την λέπρα καλά. Μόνο στο κεφάλι του είχε μείνει η λέπρα.

Μετά την Ανάσταση του Χριστού, πήγε στον βασιλιά Άβδαρο ο Απόστολος Θαδδαίος, ο οποίος τον Βάπτισε και έφυγε η υπόλοιπη λέπρα του. Έτσι ο βασιλιάς πίστεψε στο Χριστό.

Το μαντήλι αυτό το κορνίζωσε ο Άβδαρος σε μεγάλο ταμπλό και το έβαλε στην είσοδο της πόλεως του, ώστε να το προσκυνούν οι κάτοικοι της πόλεως. Το μαντήλι αυτό το κατέστρεψε αργότερα ο Ιουλιανός ο Παραβάτης.

Να γιατί δεν απορρίπτονται οι Άγιες Εικόνες...

***