Περί αλλαγής-διόρθωσης

Αδελφοί, εάν και προληφθή άνθρωπος εν τινι παραπτώματι, υμείς οι πνευματικοί καταρτίζετε τον τοιούτον εν πνεύματι πραότητος σκοπών σεαυτόν, μη και συ πειρασθής. [Αδελφοί, εάν από αδυναμία παρασυρθεί κανείς και περιπέσει σε κάποιο αμάρτημα, εσείς οι πνευματικώς προοδευμένοι και ισχυροί, ας διορθώνετε αυτόν και ας τον καθοδηγείτε με πνεύμα πραότητος. Αλλά και εσύ που διορθώνεις άλλον, πρόσεχε τον ευατόν σου, μήπως και ο ίδιος περιπέσεις σε πειρασμόν και παρασυρθείς είτε στο ίδιον αμάρτημα, είτε στο αμάρτημα της υψηλοφροσύνης.] (ΠροςΓαλάτας 6,1)
Ει δε τις ουχ υπακούει τω λόγω ημών δια της επιστολής, τούτον σημειούσθε, και μη συναναμίγνυσθε αυτώ, ίνα εντραπή· και μη ως εχθρόν ηγείσθε, αλλά νουθετείτε ως αδελφόν. [Εάν κάποιος δεν υπακούει στους λόγους μας, που περιέχει η επιστολή αυτή, αυτόν να τον έχετε υπ' όψιν σας και να μη τον συναναστρέφεστε, για να αισθανθεί το σφάλμα του, για να ντραπεί και να διορθωθεί. Και μην τον θεωρείτε ως εχθρό, αλλά να τον συμβουλεύετε με αγάπη ως αδελφό.] (ΠροςΘεσσαλονικείςΒ' 3,14-15)
Η μεταβολή δεν εξαρτάται απ' Αυτόν που έσπειρε, αλλά απ' αυτούς που δεν θέλησαν ν' αλλάξουν. (ΙερόςΧρυσόστομος)
Θέλεις να διορθώσεις τον αδερφό σου; Δάκρυσε, προσευχήσου στο Θεό γι' αυτόν, αφού τον πάρεις ιδιαιτέρως, παρακίνησε τον στο καλό, συμβούλεψε τον, παρακάλεσε τον. Πολλοί, πολλές φορές δεν ωφελήθηκαν καθόλου από τις συμβουλές, συγκινήθηκαν όμως από τα δάκρυα και την συμπάθεια. Με την αγάπη και τα δάκρυα μπορούμε να διορθώσουμε και τους κακούς. Πόνεσε εσύ, ίσως έτσι συνέλθει και πονέσει και εκείνος. Όπως ακριβώς ο άρρωστος που δεν έχει όρεξη, όταν δει τον γιατρό του να τρώει φαγητό, παρακινείται και αυτός να φάει, έτσι θα συμβεί και εδώ, αν ο κακός σε δει να θρηνείς για την κατάσταση του, θα μαλακώσει, θα γίνει καλός και πράος άνθρωπος. Όταν λοιπόν δεις τον αδελφό σου να είναι σκληρός και αδιάλλακτος και να μην σε προσέχει, λέγε μέσα σου «μήπως με την πάροδο του χρόνου μπορέσω να τον πείσω». Και ο απόστολος Παύλος το ίδιο έλεγε να κάνουμε «ο δούλος του Κυρίου δεν πρέπει να φιλονικεί αλλά οφείλει να είναι ήπιος και γλυκύς προς όλους και να σωφρονίζει με πραότητα τους αντιφρονούντες, μήπως κάποτε τους δώσει ο Θεός μετάνοια και οδηγηθούν στην ορθή γνώση της αλήθειας». (Ιερός Χρυσόστομος)
''Μήπως του δώσει κάποτε ο Θεός μετάνοια'' (Β' Τιμοθέου 2,25) και ''Τον αιρετικό άνθρωπο, ύστερα από πρώτη και δευτέρα νουθεσία, άστον...'' (Τίτου 3,10). Στην πρώτη περίπτωση μιλάει για όσους έχουν κάποια ελπίδα διορθώσεως και απλώς έχουν αντίθετη γνώμη. Στην δεύτερη περίπτωση μιλάει για όσους είναι ολοφάνεροι και γνωστοί ως διαστρεβλωτές. Για ποιό λόγο αγωνίζεσαι άδικα; Γιατί χτυπάς τον αέρα; (Ιερός Χρυσόστομος)
Θα αναρωτηθεί όμως κανείς: Εκείνος που είχε την δύναμη να μεταστρέφει τις πόρνες και να τις κάνει να Τον ακολουθούν, δεν κατάφερε να κερδίσει την αγάπη του μαθητή Του, τον Ιούδα; Είχε την δύναμη να κερδίσει το μαθητή, αλλά δεν επιθυμούσε να τον μεταβάλλει αναγκαστικά στο καλό, ούτε με την βία να τον προσελκύσει κοντά Του. Είπε πολλά ο Κύριος και για την κόλαση, πολλά και για την Βασιλεία των Ουρανών και απέδειξε τη δύναμη που είχε και για τα 2 και για να τιμωρεί τους αμαρτωλούς και για να ανταμείβει τους δικαίους. Αλλά ο Ιούδας, όλα αυτα τα περιφρόνησε και ο Θεός δεν τον ανακάλεσε με την βία απ' αυτό που αποφάσισε (να Τον προδώσει). Επειδή λοιπόν μας δημιούργησε ελεύθερους να διαλέγουμε τις κακές ή τις ενάρετες πράξεις, επιθυμεί να είμαστε καλοί με την θέλησή μας. Γι' αυτό αν εμείς δεν θέλουμε, ούτε μας πιέζει, ούτε μας αναγκάζει. Επειδή αυτός που γίνεται με την βία ενάρετος, δεν είναι δυνατόν να είναι ενάρετος. (ΙερόςΧρυσόστομος)
Εάν αμαρτάνει κάποιος συνάνθρωπός σου, θα τον διορθώσεις βέβαια, όχι όμως σαν αντίπαλος και σαν εχθρός που θέλει εκδίκηση, αλλά σαν ιατρός που παρασκευάζει φάρμακα. Γιατί ο Κύριος δεν είπε, να μην συγκρατήσεις αυτόν που αμαρτάνει, αλλά να μην τον κρίνεις, να μην γίνεις δηλ. αυστηρός δικαστής του. (Ιερός Χρυσόστομος)
Όποιος εμποδίζει να θεραπευτεί ένα κακό, είναι περισσότερο υπεύθυνος από εκείνον που το προκάλεσε. (Ιερός Χρυσόστομος)
Στους Χριστιανούς δεν επιτρέπεται να διορθώνουν τα σφάλματα των αμαρτωλών με την βία. (Ιερός Χρυσόστομος)
Δεν είναι καθόλου μικρό πράγμα για την διόρθωσή μας, να συγκεντρώσουμε όλες τις αμαρτίες μας και να τις σκεπτόμαστε και να τις συλλογιζόμαστε συνεχώς μία-μία. Γιατί εκείνος που ενεργεί κατά αυτόν τρόπο, θα φτάσει σε τόσο μεγάλη πνευματική κατάνυξη, ώστε θα νομίζει, ότι δεν αξίζει ούτε και να ζει... Αν λοιπόν κάποιος σκέπτεται κάθε μέρα τα δικά του αμαρτήματα, οπωσδήποτε θα φτάσει και στην γιατρειά τους. Αν όμως λέει: ''είμαι αμαρτωλός'', αλλά δεν τα σκέπτεται τα αμαρτήματα ένα-ένα και δεν λέει: ''έκανα αυτό και αυτό...'', ποτέ δεν θα σταματήσει μεν να ομολογεί πως είναι αμαρτωλός, αλλά και ποτέ δεν θα φροντίσει για την διόρθωσή του. (Ιερός Χρυσόστομος)
Aν ομολογούμε τα αμαρτήματά μας και κατηγορούμε τον εαυτό μας, θα καθαρίσουμε το περισσότερο μέρος της ακαθαρσίας. Eίναι πολύ μεγάλη υπόθεση για τη διόρθωση των σφαλμάτων, η ομολογία τους. (Ιερός Χρυσόστομος)
Επειδή η συμπεριφορά τους (των Κρητών) ήταν αδιάντροπη και πονηρή και ακόλαστη, γι' αυτό συνιστάται έλεγχος απότομος. Τόσα πολλά είχαν. Όταν μάλιστα και ψεύδονται εύκολα και είναι πονηροί και λαίμαργοι και τεμπέληδες, απαιτείται αυστηρός και πληκτικός λόγος. Ένας τέτοιος άνθρωπος, αποκλείεται να σωφρονιστεί με επιείκεια. (Ιερός Χρυσόστομος)
Ο λόγος του Ιωάννου του Προδρόμου στον Ηρώδη, ήταν μάλλον διδακτικός, παρά ελεγκτικός. Ήταν παιδαγωγικός, παρά τιμωρητικός. Ήταν ρυθμιστικός, παρά εξευτελιστικός. Ήταν διορθωτικός, παρά παρεμβατικός. Αλλά όπως έχω πει, εχθρός στον κλέφτη είναι το φως και εχθρός του ασεβούς και αμετανόητου αμαρτωλού, είναι ο ενάρετος και άγιος άνθρωπος, που γίνεται ανυπόφορος γι' αυτόν, μόνο που τον βλέπει... (Ιερός Χρυσόστομος)
Γιατί ο Θεός δεν έστειλε κάποιον από τους 12 Αποστόλους, να κατηχήσει τον Απόστολο Παύλο; Έπρεπε να φανεί, ότι δεν χρειαζόταν να μεταστραφεί από άνθρωπο, αλλά από τον ίδιο τον Χριστό. Άλλωστε και εκείνος ο Ανανίας (της Δαμασκού), δεν δίδαξε τον Παύλο, απλώς τον βάφτισε. (Ιερός Χρυσόστομος)
Τί πιο θαυμαστό και παράδοξο από τον Απόστολο Παύλο υπάρχει; Ο λύκος έγινε ποιμένας. Αυτός που ρουφούσε το αίμα των προβάτων, αυτός συνεχώς μετά έχυνε το δικό του αίμα, για την σωτηρία των προβάτων. (Ιερός Χρυσόστομος)
Το να νομίζει κανείς, ότι μπορεί να διορθώνει τους άλλους, χωρίς την βοήθεια του Θεού, είναι μεγάλη πλάνη. Όποιος νομίζει ότι είναι ικανός να διορθώνει τους άλλους, έχει πολύ εγωισμό... (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
Όταν σκαλώνει κανείς συνέχεια στα ίδια, γιατί δεν θέλει να διορθωθεί, είναι πολύ κουραστικό για τον άλλον, που προσπαθεί να τον βοηθήσει. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
Αν θέλεις να διορθώσεις κάποιον από τα σφάλματά του, μην νομίσεις πως θα το κατορθώσεις μόνο με τις δικές σου δυνάμεις. Αν προσπαθήσεις μόνος σου, ίσως και να τον βλάψεις ακόμα με τα πάθη σου, όπως με την υπερηφάνεια και τον εκνευρισμό που προκύπτει απ' αυτήν. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Ο Θεός θέλει ο άνθρωπος να βοηθιέται από τον άνθρωπο και να διορθώνεται δια του ανθρώπου. Τα οικονομάει έτσι ο Καλός Θεός, για να ταπεινώνεται ο άνθρωπος. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Όσο περισσότερο μεγαλώνει ο άνθρωπος, επειδή έχει διαμορφωθεί ο χαρακτήρας του και επειδή τα εξετάζει όλα με την λογική του, τόσο πιο δύσκολα αλλάζει. Είναι χυμένο μπετόν... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Όταν ο άνθρωπος, ενώ αγωνίζεται, συνεχίζει να σφάλλει και δεν αλλάζει, αιτία είναι ο εγωισμός, η φιλαυτία και η ιδιοτέλεια. Λείπει η ταπείνωση και η αγάπη και έτσι εμποδίζεται η Θεία επέμβαση. Δεν βοηθάει ο ίδιος ο άνθρωπος τον Θεό, για να τον βοηθήσει. Αν π.χ. τον βοηθήσει ο Θεός να ξεπεράσει ένα πάθος του, θα το πάρει πάνω του, θα υπερηφανευτεί, γιατί θα νομίζει, ότι μόνος του το ξεπέρασε, χωρίς την βοήθεια του Θεού. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Με την ταπείνωση και την προσευχή διορθώνονται όλα τα αδιόρθωτα. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Όταν ο άνθρωπος αναγνωρίζει το σφάλμα του και πέφτει ξανά, χωρίς να θέλει, σημαίνει ότι υπάρχει υπερηφάνεια ή προδιάθεση για υπερηφάνεια και γι' αυτό δεν τον βοηθάει ο Θεός να προκόψει. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Αν πονέσει κάποιος πραγματικά για το σφάλμα του, δεν θα το ξανακάνει. Πρέπει να υπάρχη εσωτερική συντριβή με ειλικρινή μετάνοια, για να διορθωθεί. Γι' αυτό λέει ο Αββάς Μάρκος ο Ασκητής: «Αν ο άνθρωπος δεν στενοχωρηθεί κατ' αναλογίαν του σφάλματος του, εύκολα περιπίπτει εις το αυτό σφάλμα». Δηλαδή, αν είναι μικρό το σφάλμα, χρειάζεται μικρότερη μετάνοια, αν είναι μεγαλύτερο, μεγαλύτερη μετάνοια. Όταν κανείς δεν πιάνει το μέγεθος της πτώσεως του και δεν λυπάται κατ' αναλογίαν του σφάλματος, τότε εύκολα πέφτει στο ίδιο ή και σε μεγαλύτερο σφάλμα. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Η στενοχώρια για τα σφάλματα μας είναι άσκοπη, όταν δεν προσπαθούμε να τα διορθώσουμε. Είναι σαν να κλαίμε έναν άρρωστο συνέχεια, χωρίς να του προσφέρουμε βοήθεια για να αναρρώσει. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Άμα δεν πιάνουμε (παρακολουθούμε και καταδικάζουμε) τον εαυτόν μας, ούτε να διορθωθούμε πρόκειται και χίλια χρόνια να ζήσουμε, αλλά και ψεύτικη εικόνα για τον εαυτόν μας θα σχηματίσουμε... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Εάν θέλεις να βοηθήσεις την Εκκλησία, είναι καλύτερα να κοιτάξεις να διορθώσεις τον εαυτό σου, παρά να κοιτάς να διορθώσεις τους άλλους. Αν διορθώσεις τον εαυτό σου, αµέσως διορθώνεται ενα κοµµατάκι της Εκκλησίας. Εάν φυσικά αυτό το έκαναν όλοι, η Εκκλησία θα ήταν διορθωµένη. Αλλά σήµερα οι άνθρωποι ασχολούνται µε όλα τα άλλα θέµατα, εκτός από τον εαυτό τους. Γιατί το να ασχολείσαι µε τον εαυτό σου έχει κόπο, ενώ το να ασχολείσαι µε τους άλλους είναι εύκολο. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Αυτός, ενώ δεν αγωνίζεται, περιμένει να διορθωθεί, να ελευθερωθεί από τα πάθη του. Κάνει σαν εκείνον τον γέρο που ήθελε να φάει μούρα και καθόταν κάτω από την μουριά με ανοιχτό το στόμα και περίμενε να πέσει κανένα μούρο στο στόμα του. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
Πρέπει να έχει κανείς πολλή ταπείνωση και να έχει σιχαθεί όλα τα παλιά, για να αλλάξει πραγματικά. Αν κρατήσει από την παλιά του ζωή μερικά, τα οποία εκείνος θεωρεί καλά, μετά μουρνταρεύονται και τα άλλα. Από την στιγμή που έχει έστω και μια μικρή ιδέα για τον παλαιό του εαυτό, δεν βοηθάει ο Θεός και, ό,τι και αν κάνει, δεν θα είναι καθαρό. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Η μητέρα μου έβλεπε τις αταξίες μου και στενοχωριόταν, αλλά είχε μια αρχοντιά. Όταν έκανα καμμιά αταξία, γύριζε το κεφάλι από την άλλη μεριά και έκανε πως δεν με βλέπει, για να μην με στενοχωρήσει. Εμένα όμως αυτή η συμπεριφορά, μου ράγιζε την καρδιά. «Κοίταξε, έλεγα μέσα μου, εγώ έκανα τέτοια αταξία και η μητέρα όχι μονάχα δεν με δέρνει, αλλά κάνει και πως δεν με βλέπει! Άλλη φορά δεν θα το ξανακάνω! Πώς να την ξαναστενοχωρήσω;». Με αυτήν την συμπεριφορά της η μητέρα μου, με βοηθούσε περισσότερο, παρά αν μου έδινε ένα σκαμπίλι. Και εγώ όμως δεν το εκμεταλλευόμουν, να πω: «Ε, τώρα δεν με βλέπει, ας κάνω μεγαλύτερη αταξία». Ενώ ο πατέρας μου, μόλις έκανα κάτι, τακ, σκαμπίλι. Βλέπεις, και οι δύο με αγαπούσαν, εκείνο όμως που με διόρθωνε περισσότερο ήταν η αρχοντική συμπεριφορά της μάνας μου. (ΆγιοςΠαϊσιοςοΑγιορείτης)
Μην προσπαθείτε με ανθρώπινους τρόπους (λόγια και υποδείξεις) να διορθώσετε κακές καταστάσεις. Δεν έρχεται κανένα καλό αποτέλεσμα. Μόνο με την προσευχή θα φέρετε αποτέλεσμα. Να επικαλείστε τη Θεία Χάρη για όλους. Να πάει η Θεία Χάρη μέσα στην ψυχή τους και να τους αλλοιώσει... (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
Εσείς στενοχωρείστε, όταν οι άλλοι δεν είναι καλοί, ενώ πρέπει να επιδίδεστε σε προσευχές, για να έρθει το ποθούμενο με την Χάρη του Θεού. Αυτό που εμείς δεν μπορούμε να το κάνουμε, θα το κάνει η Χάρις Του. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
Να μην διαλέγετε αρνητικούς τρόπους για την διόρθωσή σας. Δεν χρειάζεται ούτε τον διάβολο να φοβάστε, ούτε την κόλαση, ούτε τίποτα. Δημιουργούν αντίδραση. Έχω και εγώ μια μικρή πείρα σ' αυτά. Ο σκοπός δεν είναι να κάθεστε, να πλήττετε και να σφίγγεστε, για να βελτιωθείτε. Ο σκοπός είναι να ζείτε, να μελετάτε, να προσεύχεστε, να προχωράτε στην αγάπη, στην αγάπη του Χριστού, στην αγάπη της Εκκλησίας. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
Χωρίς τον Χριστό είναι αδύνατο να διορθώσουμε τον εαυτό μας, δεν θα μπορέσουμε ν' αποδεσμευτούμε απ' τα πάθη. Μόνοι μας δεν μπορούμε να γίνουμε καλοί. Η αγάπη προς τον Χριστό, μόνο αυτή είναι η καλύτερη θεραπεία των παθών. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
Είναι ένα είδος προβολής του εαυτού μας να επιμένουμε να γίνουν οι άλλοι καλοί. Στην πραγματικότητα, θέλουμε εμείς να γίνουμε καλοί και επειδή δεν μπορούμε, το απαιτούμε από τους άλλους και επιμένουμε σ' αυτό. Και ενώ όλα διορθώνονται με την προσευχή, εμείς πολλές φορές στενοχωρούμεθα και αγανακτούμε και κατακρίνουμε... (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
Οι αδιόρθωτοι άνθρωποι, δεν είναι άνθρωποι, αλλά απάνθρωποι και πρέπει να αποφεύγονται. Και αυτό γιατί ζουν με την κακία και δεν είναι δυνατόν να αποκτήσουν την αθάνατη ζωή. (Μέγας Αντώνιος)
Αν διορθώνεις κάποιον, να τον διορθώνεις από αγάπη. (ΙερόςΑυγουστίνος)
Ο ασθενής στη ψυχή που διορθώνει τους άλλους, είναι σαν τον τυφλό που δείχνει τον δρόμο σε άλλους. (ΆγιοςΙσαάκοΣύρος)
Άλλους τους καθοδηγεί ο λόγος και τα λόγια, ενώ άλλοι συμμορφώνονται με τα παραδείγματα. Οι πρώτοι είναι οκνηροί και δυσκίνητοι προς το καλό, ενώ οι δεύτεροι είναι παραπάνω από το κανονικό θερμοί έναντι του πνεύματος και δύσκολα υποδουλώνονται στις ορμές. Άλλους τους ωφέλησε ο έπαινος, ενώ άλλους η μομφή και η κατηγορία. Άλλους τους διορθώνει ο παρηγορητικός λόγος, ενώ άλλους η επίπληξη. Άλλοι πρέπει να τηρούν με μεγάλη επιμέλεια και τα πιο ασήμαντα ακόμη, ενώ σε άλλους είναι ωφέλιμο να παραμελούν ορισμένα πράγματα, ώστε βλέποντας να μην βλέπουν... Άλλους πρέπει να τους θεραπεύσουμε με την ταπείνωση και την καλοσύνη και σε άλλους πάλι είναι πιο ωφέλιμο να νικούν, ενώ σε άλλους, το να νικούνται... Βλέπουμε δηλ., ότι το ένα και το αυτό φάρμακο, δεν έχει πάντοτε την ίδια αποτελεσματικότητα, για τους διάφορους τύπους ασθενών. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
Με τίποτε άλλο δεν χαίρετε τόσο πολύ ο Θεός, όσο με την διόρθωση και την σωτηρία του ανθρώπου. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
Να μην επιχειρήσουμε να θεραπεύσουμε άλλους, ενώ εμείς είμαστε γεμάτοι πληγές. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
Εκείνο που γίνεται με την βία, δεν μπορεί κανείς να το επαινέσει, ούτε και είναι μόνιμο. Διότι συνήθως εκείνο που εκβιάζεται, επιστρέφει πάλι στον εαυτόν του, όπως το φυτό το οποίο λυγίζει με την βία των χεριών, αλλά όταν αφεθεί ελεύθερο, επιστρέφει πάλι στον εαυτόν του. Το να μεταβληθεί όμως από την προαίρεσή του, είναι και μόνιμο και ασφαλές και διατηρείται από ευμενή διάθεση. (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
Η συστηματική θεραπεία του σφάλματος κατορθώνεται μόνο από εκείνον, που αγαπάει ειλικρινά. (Μέγας Βασίλειος)
Δεν πρέπει να επιδιώκουμε την θεραπεία του κακού με το κακό. (ΜέγαςΒασίλειος)
Οι ημέρες της ζωής μας βιάζονται και δεν περιμένουν τον οκνηρό να διορθωθεί... (ΜέγαςΒασίλειος)
Χωρίς την Χάρη του Θεού, ο Χριστιανός δεν μπορεί να αποφύγει την αμαρτία, ούτε μπορεί να μετανοήσει και να διορθωθεί· ούτε μπορεί να εναντιωθεί στους πιο μικρούς πειρασμούς. Η αιτία είναι ότι δεν ζητά την βοήθεια του Θεού με όλη του την καρδιά, με πίστη, με ευλάβεια, με ταπείνωση· δεν τη ζητά συνεχώς στις προσευχές του... (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Είναι μεγαλύτερο θαύμα το να μεταστρέψεις τον αμαρτωλό (αμετανόητο) με το κήρυγμα του Θείου Λόγου και την συνδρομή της προσευχής, παρά να αναστήσεις τον σωματικό νεκρό. Γιατί σ' αυτόν ανασταίνεται η σάρκα, που θα πεθάνει πάλι, σε εκείνον όμως ανασταίνεται η ψυχή που θα ζήσει αιώνια. (Άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος)
Εάν η ταπείνωση και η υπακοή δεν είναι ενωμένες, ποτέ δεν διορθώνεται ο άνθρωπος. (Όσιος Άνθιμος της Χίου)
Μην φανταστείς ότι μόνος σου θα μπορέσεις να διορθωθείς. Εδώ η Θεότης ύστερα από τόση εξουσία, χρειάστηκε άνθρωπο για να εξυπηρετήσει το μυστήριο της ενσάρκου οικονομίας, για να δώσει σε εμάς παράδειγμα ταπεινώσεως, ώστε να ζητούμε και από τον άλλον βοήθεια. (Όσιος Άνθιμος της Χίου)
Όπως ακριβώς αν κάποιος ζυμώνει το αλεύρι με το νερό, δίχως όμως να βάλει μέσα προζύμι ή όπως ακριβώς κάποιος θέλει να συντηρήσει κρέατα, χωρίς να βάλει όμως αλάτι που σκοτώνει τα σκουλήκια και εξαφανίζει την δυσοσμία, κατά τον ίδιο τρόπο να υποθέσεις πως όλη η ανθρωπότητα είναι κρέατα και άζυμα, το αλάτι και το προζύμι να θεωρήσεις ότι προέρχονται από την Θεία φύση του Αγίου Πνεύματος. Αν λοιπόν δεν ανακατευτεί και δεν μπει μέσα στη φύση των ανθρώπων η επουράνια πνευματική ζύμη και το αγαθό και το Άγιο ''αλάτι'' της Θεότητας, δεν πρόκειται να αλλάξει η ψυχή από την κατάσταση της δυσοσμίας, της κακίας και δεν θα απαλλαγεί από το βάρος και την αζυμότητα της πονηριάς. (ΆγιοςΜακάριοςοΑιγύπτιος)
Βλέπεις έναν άνθρωπο υπερήφανο, εγωιστή, κακεντρεχή και φθονερό, να γίνετσι πράος και ταπεινός, επιεικής κσι υποχωρητικός, γενναιόδωρος προς όλους, να απαρνείται τον εαυτόν του, για χάρη της δόξας του Θεού και της ωφέλεισς του πλησίον του; Αυτό είναι έργο της Χάρης του Θεού... Βλέπεις έναν άπιστο να γίνεται πιστός και να τηρεί με ζήλο τις εντολές του Ευαγγελίου; Η αλλοίωσή του αυτή οφείλεται στην Χάρη του Θεού... Βλέπεις έναν φιλάργυρο άνθρωπο, άπληστο, άδικο, σκληρόκαρδο προς τους φτωχούς, να αλλάζει ξαφνικά και να γίνεται ανιδιοτελής, δίκαιος, γενναιόδωρος, στοργικός; Την μεταβολή του αυτή, την οφείλει στη Χάρη του Θεού... Είδες κάποιον κοιλιόδουλο, μεγάλο φαγά και πότη, να γίνεται εγκρατής και μετρημένος, όχι επειδή αρρώστησε ή επειδή συνειδητοποίησε πως η πολυφαγία και η πολυποσία είναι βλαβερές για την υγεία του, αλλά επειδή απόκτησε επίγνωση του υψηλού προορισμού του; Το οφείλει και αυτός στην θαυματουργική δύναμη της Χάρης του Θεού... Παρατήρησες κάποιον, που πριν ήταν γεμάτος από μίσος, μνησικακία και εκδικητικότητα και ξαφνικά έγινε μνησίκακος, αγάπησε ως και τους εχθρούς και τους υβριστές του ακόμα, χωρίς να θυμάται καθόλου τις ύβρεις και τις προσβολές τους; Η αλλαγή του οφείλεται σίγουρα, στην αναγεννητική κσι ανακαινιστική δύναμη της Χάρης του Θεού... Ήταν κάποιος παλαιότερα ψυχρός προς τον Θεό, την Εκκλησία και τα μυστήρια Της, την προσευχή και γενικότερα προς την θρησκεία, που εξαγνίζει και δυναμώνει την ψυχή και το σώμα και ξαφνικά άλλαξε, έγινε πιστός προς τον Θεό, την Εκκλησία, την προσευχή και προς τα Άγια Μυστήρια; Και αυτό είναι έργο της ενέργειας και της σωστικής Χάρης του Θεού... (ΆγιοςΙωάννηςτηςΚροστάνδης)
Επειδή η αμαρτία στο βάθος της δεν είναι παρά κακία και υπερηφάνεια, πρέπει να θεραπεύουμε κάθε αμαρτωλό με την αγαθότητα και την αγάπη. Είναι αυτό μια μεγάλη αλήθεια που συχνά την λησμονούμε. Πράγματι συχνά, πολύ συχνά, ενεργούμε αντίθετα προς αυτή την αλήθεια. Προσθέτουμε κακία στην κακία, αντιθέτουμε υπερηφάνεια στην υπερηφάνεια. Έτσι η αρρώστια μεγαλώνει εξαιτίας μας και δεν υποχωρεί. Αντί να τη θεραπεύουμε την επιδεινώνουμε. «Κύριε, ελέησέ μας, απάλυνε την καρδιά μας''. (ΆγιοςΙωάννηςτηςΚροστάνδης)
Τον κόσμο μπορεί να τον διορθώσει μόνο εκείνος, που μπορεί να διορθώσει τον εαυτόν του. (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
Ο άνθρωπος μπορεί να δεχτεί παραίνεση, όσο διατηρεί υγιή σκέψη και αντίληψη. Όταν την χάσει, δεν επηρεάζεται, ούτε από την πιο καλή συμβουλή, ούτε από το πιο σοφό επιχείρημα. Στους υγιείς συλλογισμούς, αντιτάσσει πάντα τις νοσηρές ιδέες του. Αυτές τον εκφράζουν, καθώς συνταιριάζουν με τα εμπαθή αισθήματά του. Γι' αυτό δεν υπάρχει λόγος να συζητήσει κανείς με τέτοιου είδους άνθρωπο, προκειμένου να αλλάξει, διότι ο νους του έχει διαστραφεί και δεν καταλαβαίνει... (Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)
Μην περιμένεις μετάνοια από έναν άνθρωπο που δικαιολογείται. Και όποιος δεν έχει μετάνοια, δεν μπορεί να διορθωθεί. (ΆγιοςΘεοφάνηςοΈγκλειστος)
Εξέτασε τον εαυτόν σου και προσπάθησε να διορθωθείς. Δεν μπορούμε όμως να διορθώσουμε τον εαυτόν μας, αν δεν ξεκινήσουμε από την αυτομεμψία (και όχι κατηγορίες προς τους άλλους) και την κατά δύναμη υπακοή στους γεροντότερους. (Άγιος Ανατόλιος της Όπτινα)
Για να διορθώσει κάποιος τον εαυτόν του, δεν πρέπει να αρχίσει ξαφνικά τις προσπάθειες, αλλά να το κάνει, σαν να τραβά μια σχεδία: τράβα - τράβα, λάσκα - λάσκα! Όχι ξαφνικά, αλλά σιγά - σιγά. Το ίδιο συμβαίνει και με εκείνο τον πάσσαλο στο καράβι, όπου είναι δεμένα όλα τα σχοινιά του καραβιού και αν τον τραβήξουν σιγά- σιγά, τεντώνονται όλα τα σχοινιά, αν όμως τον τραβήξουν απότομα, τότε θα τα χαλάσουν όλα από το τράνταγμα. (Άγιος Αμβρόσιος της Όπτινα)
Και αν θελήσει κάποιος, να φέρει όλους τους ανθρώπους στην θρησκεία, δεν θα μπορέσει, γιατί δεν θέλουνε όλοι το ίδιο πράγμα. (Όσιος Βαρσανούφιος)
Αν οι αμαρτίες του αδελφού σου που θέλεις να διορθώσεις σ' ενοχλούν, σ' εκνευρίζουν και χάνεις την ειρήνη σου, τότε αμαρτάνεις και εσύ. Η αμαρτία δεν διορθώνεται με την αμαρτία, αλλά με την ταπείνωση. (Στάρετς Ιωσήφ)
Οι άνθρωποι ποτέ δεν αλλάζουν προς το καλύτερο μέσα από το μίσος, την καταδίκη ή την κρίση. Αλλάζουμε προς το καλύτερο μέσω της συγχώρεσης, της αγάπης και της πίστης. (ΣτάρετςΗλίαςτηςΌπτινας)
Ανάποτε συμβεί και δει κανείς τον αδελφό του ν' αμαρτάνει, ούτε να τον αποστραφεί και να σιωπήσει και να τον αφήσει να καταστραφεί, ούτε πάλι να τον βρίσει και να τον καταληλήσει, αλλά με συμπάθεια και φόβο Θεού ν' αναφέρει το γεγονός σε κάποιον που είναι σε θέση να τον διορθώσει, ή να του μιλήσει ο ίδιος με αγάπη και ταπείνωση λέγοντας: ''Συγχώρεσε με, αδελφέ μου, γιατί σαν άνθρωπος που δεν έχω μάθει να βλέπω τα χάλια μου, παρατηρώ, ότι ίσως δεν κάνουμε καλά αυτό εδώ το πράγμα''. Και αν δεν τον ακούσει, ας το πει σε άλλον, σε όποιον η συνείδησή του τον πληροφορεί, ότι είναι ευλαβής, με σκοπό να διορθώσει τον αδελφό του και όχι για φλυαρία ή για καταλαλιά ή για εξουδενωσή του, χωρίς να θέλει να τον διαπομπεύσει, χωρίς να τον κατακρίνει, χωρίς να προφασίζεται, ότι δήθεν θέλει να τον διορθώσει, έχοντας μέσα του κάποια κακή πρόθεση από όσες ανέφερα. (ΑββάςΔωρόθεος)
Δεν πρέπει να διορθώνει κανείς τον αδελφό του την ώρα που αμαρτάνει εναντίον του, αλλά ούτε πάλι άλλη ώρα, μόνο και μόνο για να τον εκδικηθεί για το λάθος του. (ΑββάςΔωρόθεος)
Είναι μεγάλη πλάνη να νομίζεις, ότι με την προσπάθειά σου μπορείς να αλλάξεις έναν άνθρωπο. Ποτέ! Με την ζωή σου, μπορεί. Με την προσπάθεια, την ομιλία, την αντίθεση και με όλα αυτά, ποτέ, η πάρα πολύ σπάνια. Η αλλαγή, θα γίνει όταν έρθει η Ώρα του Θεού. Εάν εσύ αλλάξεις τον εαυτόν σου και γίνεις το ζωντανό παράδειγμα αυτού που θέλεις να αλλάξεις, το ιδεώδες του και σε δει ευτυχισμένο, τότε θα άλλαξει. Όταν προσεύχεται κανείς για έναν άνθρωπο, αυτό είναι εντάξει. Αλλά, όταν προσπαθεί να τον αλλάξει, όχι. Αυτό είναι μόνο στο Χέρι του Θεού. Ο Θεός έχει το Πρόγραμμά Του για την ζωή του καθενός μας. Για όλους. Εμείς είμαστε ελεύθεροι. Δεν ξέρουμε όμως, ότι Εκείνος ξέρει τι θα κάνουμε. Εκείνος τα ξέρει όλα. Ξέρει την πορεία μας μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής. Εμείς δεν την ξέρουμε. Και προσπαθήσουμε τον εαυτό μας, να ενώνουμε περισσότερο με τον Θεό, τότε δεν θα έχουμε ανάγκη να κάνουμε τίποτε. Γιατί αυτομάτως θα γινόμαστε παράδειγμα σ' αυτούς, που θα θέλαμε να δούμε στο Δρόμο Του. Αν θέλουμε λοιπόν να βοηθήσουμε τους άλλους, σκοπός της ζωής μας πρέπει να είναι να πλησιάζουμε όσο μπορούμε στο Πρότυπο, δηλαδή στον Κύριο. (Γερόντισσα Γαβριηλία Παπαγιάννη)
Κάτι που θέλουμε να διορθώσουμε, να το διορθώνουμε με αγάπη, με την συμπόνοια και με την καλή συμπεριφορά, όπως λέει και ο Άγιος Νεκτάριος: ο λόγος να εξέρχεται με το μέλι και όχι με τραχύτητα διότι η τραχύτητα κωλύει την Χάρη του Θεού. (Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου)
Ήταν μια γυναίκα, που την τυραννούσε πολύ ο άντρας της. Δεν ήξερε γράμματα, ούτε το άλφα και παρακαλούσε την Παναγία: ''Παναγία μου, δος μου λίγη γνώση να μπορέσω να διαβάσω αυτή τη φυλλάδα και αν μάθω, να δεις πόσες Παρακλήσεις θα σου κάνω, αρκεί να διορθώσεις αυτόν τον άνθρωπο που με βασανίζει'' και σταυρώνει τον εαυτόν της. Λοιπόν έφτασε να κάνει όλη τη νύχτα εβδομήντα Παρακλήσεις! Το πιστεύετε; Την έμαθε την Παράκληση φαρσί. Την φώτισε ο Θεός! Ηρέμησε και ο άντρας της και μετανόησε, εξομολογήθηκε και Κοινωνούσε. Έγινε ένα προβατάκι! Και γονάτιζε και έλεγε: ''Σε ευχαριστώ Θεέ μου, έστω και στο τέλος...''. (Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου)
Όταν ένα χαρακτήρα θέλεις να τον μεταβάλλεις, η δύναμη που τον μεταποιεί είναι η αγάπη. (ΓέρονταςΑμφιλόχιοςΜακρής)
Ποτέ δεν είδα να γίνει διόρθωση με θυμό, αλλά πάντοτε με αγάπη. Τότε και ο νουθετούμενος θυσιάζεται. Με το καλό και με την αγάπη μπορείς να κάνεις πολλούς να ημερέψουν. Και αν κανείς είναι καλοπροαίρετος, τον κάνεις γρήγορα να συμμορφωθεί, να γίνει Άγγελος του Θεού. (ΓέρονταςΙωσήφοΗσυχαστής)
Στους ανθρώπους υπάρχουν διάφοροι χαρακτήρες. Είναι εκείνοι που έχουν μαλακές ψυχές και εύκολα πείθονται. Είναι όμως και εκείνοι, που έχουν σκληρές ψυχές και δεν υποτάσσονται εύκολα. Έχουν τόση διαφορά (αυτοί μεταξύ τους), όση το βαμβάκι από το σίδηρο. Το βαμβάκι θέλει μόνο επάλειψη λόγου. Αλλά το σίδηρο θέλει φωτιά και καμίνι των πειρασμών, για να δουλευτεί. Και θα πρέπει ο συγκεκριμένος άνθρωπος να επιδείξει υπομονή στους πειρασμούς, για να γίνει η κάθαρση. Όταν δεν έχει υπομονή, είναι λύχνος χωρίς λάδι και συντόμως σβήνει και χάνεται. (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
Τον κόσμο μόνο ο πόλεμος θα τον διορθώσει... (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
Διαπίστωσα, ότι αν η Χάρη δεν φωτίσει τον άνθρωπο, τα λόγια όσα και αν του ομιλήσεις, δεν βγάζουν καμμία ωφέλεια. Προς στιγμή τα ακούει και την άλλη στρέφει πάλι αιχμάλωτος στα ίδια. Εάν όμως ευθύς, μαζί με τον λόγο ενεργήσει η Χάρη, τότε γίνεται εκείνη την ώρα αλλοίωση, με την αγαθή προαίρεση του ανθρώπου. Και αλλάζει θαυμαστώς η ζωή του, από την ώρα εκείνη. Αυτό συμβαίνει, σε όσους δεν σκλήρυναν από μέσα τους ακοή και συνείδηση. Όσοι όμως παρακούουν και εμμένουν στα θελήματά τους, ημερονύχτια να τους ομιλείς από την σοφία των Πατέρων και θαύματα μπροστά τους να κάνεις, ούτε ρανίδα ωφελείας θα λάβουν. Μόνο θέλουν να έρχονται να μιλούν, να περάσει η ώρα τους, χάριν της ακηδίας... (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
Όταν αλλάζει ο άνθρωπο με την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, δεν αλλάζει η φύση του ανθρώπου, αλλά τα φυσικά ιδιώματα και αγαθά πλεονεκτήματα με τα οποία είναι προικισμένος, μεταβάλλονται. (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
Περνούν οι μήνες, οι βδομάδες, οι μέρες και ο τρόπος ζωής μας και σκέψεως παραμένει ο ίδιος, χωρίς πνευματική καρποφορία. Χαραμίζουμε τις ημέρες και όλες τις ευλογίες που μας δίνει ο Θεός. Εάν κάνετε αυτοκριτική θα δείτε, ότι παραμείνατε όπως είσασταν και ίσως να βρίσκεστε και σε χειρότερη κατάσταση. (Γέροντας Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης)
Είναι μεγάλη πλάνη να θέλουμε να αλλάξουμε την κοινωνία χωρίς να αγωνιστούμε, να αλλάξουμε τον εαυτό μας. (Γέροντας Γεώργιος Καψάνης)
Εδώ τα λόγια του Χριστού (Ευαγγελίου) δεν αλλάζουν τους ανθρώπους, θα αλλάξουμε εμείς τους ανθρώπους με τα λόγια μας; (ΓέρονταςΕφραίμΣκήτηςΑγίουΑνδρέα)
Όταν ο άνθρωπος πλανηθεί ή αμελήσει το καθήκον του, αντί ο Θεός να αλλάξει την απόφασή του, για το έλεος που του χάρισε και να τον απορρίψει ως φταίχτη, επεμβαίνει με παιδευτικό τρόπο, για να τον οδηγήσει στη διόρθωση· αυτό αποτελεί κατά τους Πατέρες μας τις λεγόμενες «παιδευτικές ή συμβατικές επιφορές». Χωρίς να αλλάζει ο Θεός την πατρική του ιδιότητα, ανέχεται τον παραβάτη, αλλά τον πιέζει σε διόρθωση. (Γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός)
Πολλές φορές κακοποιοί προσπάθησαν να διαπράξουν εγκλήματα και σε μέρη αφιερωμένα στο Θεό. Εμποδίστηκαν όμως από θαύμα και αντί να κακοποιήσουν, ελκύστηκαν προς την πίστη. Άλλαξαν τρόπο ζωής και αυτό, που δεν έκανε η λογική και η ανθρωπιά, το έκανε η φιλάνθρωπη οικονομία του Θεού με την αγάπη, αντί με την απειλή. (ΓέρονταςΙωσήφο Βατοπαιδινός)
Το σημείο εκκίνησής μας είναι πάντοτε λανθασμένο. Αντί να ξεκινούμε από τον εαυτό μας, εμείς θέλουμε πάντοτε να αλλάξουμε πρώτα τους άλλους και τελευταία εμάς. Αν ο καθένας ξεκινούσε πρώτα με τον εαυτόν του, θα είχαμε παντού τριγύρω ειρήνη. (ΓέρονταςΘαδδαίοςτηςΒιτόβνιτσας)
Η διόρθωση-βελτίωση του άλλου ανθρώπου δεν εξαρτάται καθόλου από τη δική μας παρέμβαση. Μόνο από τη δική του απόφαση εξαρτάται. (π. Βαρνάβας Γιάγκου)
Αν προσπαθούμε να αλλάξουμε κάποιον, που δεν έχει διάθεση αλλαγής, μεγαλύτερο κακό του κάνουμε. (π. Βαρνάβας Γιάγκου)
Δεν έχουμε το δικαίωμα να προσδοκούμε την αλλαγή του άλλου, γιατί αυτό είναι υπόθεση του ίδιου και της χάρης του Θεού. Όταν δεν έχουμε προσδοκίες από τον άλλον, τότε του δίνουμε την ελευθερία και τις προϋποθέσεις να αλλάξει. (π. Βαρνάβας Γιάγκου)
Όταν προσπαθούμε να διορθώσουμε τον άλλον, η καρδιά μας τελικά ταράσσεται και ο άλλος εισπράττει την προσπάθειά μας αυτή, ως αγένεια και προσβολή. (π. Βαρνάβας Γιάγκου)
Όσο μεγαλύτερος σε ηλικία είναι ένας άνθρωπος, τόσο πιο δύσκολα αλλάζει. (π. ΒαρνάβαςΓιάγκου)
Καλύτερα να είναι κανείς αμαρτωλός και κακός άνθρωπος και να ομολογεί την κακία του, παρά να είναι ενάρετος και υπερήφανος, γιατί ο αμαρτωλός και ανάξιος, όταν ξέρει την ασθένεια και αναξιότητά του, αυτό είναι η αρχή της σωτηρίας και της διόρθωσής του. Όποιος όμως δεν γνωρίζει το κακό του, ούτε νομίζει πως είναι άρρωστος, πώς θα θεραπευτεί;... (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
Μια ζωή δεν φτάνει να βάλεις τον εαυτόν σου στο μονοπάτι του Θεού... και ασχολείσαι με τις παρεκκλίσεις του πλησίον... (Είπε Γέρων)
Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, παρά μόνο όταν μπει ο Χριστός μέσα τους. (Παναγόπουλος)
Είναι ευκολότερο να κάνει κανείς νεκρανάσταση, παρά ψυχανάσταση. Είναι δυσκολότερο, να αλλάξεις τη φύση του ανθρώπου, ώστε να σκέφτεται διαφορετικά και πράγματα που κάποτε τα αγαπούσε, τώρα να τα σιχαίνεται, παρά να αναστήσεις έναν πεθαμένο. (Παναγόπουλος)
Είναι πολύ αστείο, να καταπιάνονται οι Χριστιανοί με τους αιρετικούς, για να τους μεταπείσουν, να αλλάξουν και να μετανοήσουν. Οι Χριστιανοί αυτοί, κοροϊδεύουνται από τον διάβολο και αγνούν, ότι ο διάβολος είναι μέσα στους αιρετικούς και δεν τους αφήνει να μετανοήσουν. Γι΄ αυτό να ξέρουμε, ότι αν μιλάμε με κάποιον αιρετικό, δεν μιλάμε με κάποιον πλανεμένο και άπιστο αλλά μιλάμε με τον ίδιο τον διάβολο. (Παναγόπουλος)
Θα πρέπει να ρωτάμε το Χριστό, πως Αυτός μας βλέπει και τι γνώμη έχει για εμάς. Αν σκέφτεται έτσι ο άνθρωπος, πολλά πράγματα θα διορθώσει στον εαυτόν του, διότι τότε ο Χριστός θα τον βοηθήσει, ακόμα και φρικτό όνειρο θα του δείξει, για να του πει, ότι ο δρόμος που ακολουθεί δεν είναι σωστός. (Παναγόπουλος)
Ο αδιόρθωτος άνθρωπος είναι σατανάς. Δεν είναι άνθρωπος...
Η πνευματική ζωή θέλει αγώνα, ταπείνωση, υποταγή. Χλιαρός όχι! Ή ψυχρός ή ζεστός. Τούτοι διορθώνονται. Ο χλιαρός μένει αδιόρθωτος. (Παππούς Παναής από τη Λύση)
Εσύ πρέπει να αλλάξεις, αν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο. (Γκάντι)
Ο καθένας ονειρεύεται να αλλάξει τον κόσμο, αλλά κανένας δεν έχει σκοπό ν' αλλάξει τον εαυτόν του. (Τολστόϊ)
Είναι ευκολότερο να μην κάνεις σφάλματα, παρά να τα διορθώνεις. (Ναπολέων)
Από τη στιγμή που κάποιος έχει συναίσθηση του κακού που έκανε, από τότε αρχίζει η διαδικασία της βελτίωσής του. (Πυθαγόρας)
Η αλλαγή είναι ανάπαυση. (Αριστοτέλης)
Τα πάντα ρει και ουδέν μένει. (Ηράκλειτος)
Μόνο οι πιο σοφοί και οι πιο ανόητοι άνθρωποι δεν αλλάζουν ποτέ. (Κομφούκιος)
Με τη δύναμη της βούλησης ο άνθρωπος αλλάζει τον εαυτό του. Με τη δύναμη της αγάπης αλλάζει τους άλλους. Με τη δύναμη της σκέψης αλλάζει τον κόσμο. (Ταγκόρ)
Σκέψου, πόσο δύσκολο είναι ν' αλλάξεις τον εαυτό σου και θα καταλάβεις πόσο μηδαμινές είναι οι δυνατότητές σου ν' αλλάξεις τους άλλους. (Βολταίρος)
Οι δυνατοί χαρακτήρες δημιουργούνται από την αλλαγή, οι αδύναμοι από την σταθερότητα. (Ρίχτερ)
Διορθώνεται κάποτε κανείς καλύτερα με την θέα του κακού, παρά με το παράδειγμα του καλού. (Πασκάλ)
Θεέ μου, δώσε μας τη γαλήνη, να δεχτούμε ό,τι δεν μπορούμε ν' αλλάξουμε. Δώσε μας τη δύναμη, ν' αλλάξουμε ό,τι πρέπει να αλλάξει. Δώσε μας τη σοφία, να ξεχωρίζουμε το ένα από το άλλο.
Όταν ήμουν νέος και ελεύθερος και η φαντασία μου δεν είχε όρια, ονειρευόμουν ν' αλλάξω τον κόσμο. Καθώς μεγάλωνα κάπως και αποκτούσα περισσότερη γνώση, ανακάλυψα, πως ο κόσμος δεν αλλάζει, έτσι περιόρισα κάπως το στόχο μου και αποφάσισα να αλλάξω μόνο την πατρίδα μου. Αλλά και αυτή φαινόταν αμετακίνητη. Φτάνοντας στη δύση της ζωής μου, σε μια τελευταία απέλπιδα προσπάθεια, αρκέστηκα στην προσπάθεια να σώσω μόνο την οικογένεια μου, αυτούς που ήταν πιο κοντά μου αλλά, δυστυχώς, δεν ήθελαν ούτε ν' ακούσουν. Και τώρα ξαπλωμένος καθώς είμαι στο κρεβάτι του θανάτου, ξαφνικά συνειδητοποιώ: αν άλλαζα πρώτα μόνο τον εαυτό μου, θα άλλαζα και την οικογένεια μου με το παράδειγμα μου. Με τη δική τους έμπνευση και ενθάρρυνση, ίσως κατάφερνα τότε να κάνω καλύτερη τη χώρα μου και ποιός ξέρεις, ίσως άλλαζα ακόμα και τον κόσμο...
Ήμουν για χρόνια νευρωτικός, αγχώδης και εγωιστής. Όλοι μου έλεγαν να αλλάξω. Συνεχώς μου επεσήμαναν, πόσο νευρωτικός ήμουν. Δυσανασχετούσα, αν και συμφωνούσα μαζί τους. Ήθελα να αλλάξω, απλά δεν τα κατάφερνα. Δεν έχει σημασία πόσο σκληρά προσπαθούσα. Εκείνο που πιο πολύ με πλήγωνε, ήταν ότι ο καλύτερός μου φίλος, μου τόνιζε πόσο νευρωτικός ήμουν και επέμενε, ότι μπορώ ν' αλλάξω. Συμφωνούσα μαζί του και δεν του κρατούσα θυμό. Ένιωθα όμως τόσο ανήμπορος και συγχρόνως παγιδευμένος. Μια μέρα μου είπε: «Μην αλλάξεις. Μείνε όπως είσαι. Δεν έχει σημασία αν αλλάξεις ή όχι. Σ' αγαπώ όπως είσαι! Δεν μπορώ να σε βοηθήσω, αλλά σ' αγαπώ!» Τα λόγια αυτά αντήχησαν σαν μουσική στα αυτιά μου. «Μην αλλάξεις. Μην αλλάξεις. Μην αλλάξεις... Σ' αγαπώ!» Χαλάρωσα και ένιωσα πως ζω! Και ω! του θαύματος των θαυμάτων! Άλλαξα!... Μόνο η αγάπη, έχει την δύναμη να αλλάξει τους ανθρώπους.
Μην στεναχωριέσαι για κάτι που αλλάζει και μην στεναχωριέσαι για κάτι που δεν αλλάζει.
Κανένας δεν είναι τόσο απελπιστικά αδιόρθωτος, όσο εκείνος που δεν παραδέχεται τα λάθη του.
Στις προσευχές μας συνήθως ζητάμε ν' αλλάξουν οι περιστάσεις και ποτέ ν' αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι.
Τον λύκο τον κουρεύανε και αυτός ρωτούσε ''που είναι τα πρόβατα;" (Για αδιόρθωτους χαρακτήρες)
Έχει ο καιρός γυρίσματα.
Άλλαξε η πάπια και έβαλε τα σάπια.
Άλλαξε η χήνα και έβαλε πάλι εκείνα.
Άλλαξε ο Μανωλιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς.
Να αλλάζεις και να βελτιώνεσαι είναι δύο διαφορετικά πράγματα. (Γερμανική παροιμία)
Η ταβέρνα δεν θα χαλάσει τον καλό άνθρωπο, η συναγωγή δεν θα διορθώσει τον κακό. (Εβραϊκήπαροιμία)
Θα άλλαζε ο κόσμος... αν μικραίναμε και εξαφανίζαμε τον εγωισμό μας.

Θα άλλαζε ο κόσμος... αν τη χαρά μας τη χαρίζαμε στους δυστυχισμένους της

γης.

Θα άλλαζε ο κόσμος... αν πονούσαμε στον πόνο του συνανθρώπου μας.

Θα άλλαζε ο κόσμος... αν περιορίζαμε την πολυτέλεια και τις σπατάλες μας.

Θα άλλαζε ο κόσμος... αν κατανοούσαμε το νόημα της Σταυρικής Θυσίας.

Θα άλλαζε ο κόσμος... αν θεωρούσαμε αδελφό μας τον άρρωστο και το

φυλακισμένο.

Θα άλλαζε ο κόσμος... αν νιώθαμε αδελφό μας τον ρακένδυτο και τον ξένο.

Θα άλλαζε ο κόσμος... αν προσκαλούσαμε στην οικία μας τον πεινώντα και τον

διψώντα.

Θα άλλαζε ο κόσμος... αν κλαίγαμε για τα λάθη και τις παραλείψεις μας.

Θα άλλαζε ο κόσμος... αν σηκώναμε το Σταυρό μας με υπομονή και

εγκαρτέρηση.

Θα άλλαζε ο κόσμος... αν γινόμαστε σαν τα μικρά παιδιά.

Θα άλλαζε ο κόσμος... αν σεβόμαστε την ανθρώπινη προσωπικότητα.

Θα άλλαζε ο κόσμος... αν σταματούσαμε να κρίνουμε ο ένας τον άλλο.

Θα άλλαζε ο κόσμος... αν παρηγορούσαμε τους απελπισμένους.

Θα άλλαζε ο κόσμος... αν υποστηρίζαμε τους αδικημένους.

Θα άλλαζε ο κόσμος... αν βοηθούσαμε τους κατατρεγμένους.

Θα άλλαζε ο κόσμος... αν μιλούσαμε με ειλικρίνεια και ευθύτητα.

Θα άλλαζε ο κόσμος... αν ακολουθούσαμε την ανηφοριά του Γολγοθά...

Θα άλλαζε ο κόσμος... αν κλαίγαμε και πονούσαμε για τον πλησίον μας...

Θα άλλαζε ο κόσμος... αν ανοίγαμε την καρδιά μας και δίναμε την αγάπη μας

στον άνθρωπο...

Θα άλλαζε ο κόσμος... αν προσφέραμε από το υστέρημα μας.... ίσωςτότε ...

Θαάλλαζεοκόσμος...

Η κόρη ενός αντρογύνου είχε ξεφύγει από τον δρόμο του Θεού. Η συμπεριφορά και ο τρόπος ζωής της κοπέλας αυτός είχε δημιουργήσει τέτοια κατάσταση μέσα στο σπίτι, που ο πατέρας είχε βγει από τον εαυτόν του, ήταν πυρ και μανία εναντίον της κόρης του, ήθελε να την σκοτώσει και άλλες τέτοιες υπερβολές. Τελικά δέχτηκε και πήγε μαζί με την γυναίκα του στον Όσιο Πορφύριο τον Καυσοκαλυβίτη. Ο Όσιος Πορφύριος, είπε τότε στον πατέρα: ''Δεν καταλαβαίνεις εδώ τί γίνεται; Εδώ το παιδί σου το έχει καβαλικέψει ο διάβολος και το κάνει ό,τι θέλει και το πάει όπου θέλει. Δεν βγαίνει τίποτε έτσι, που συμπεριφέρεσαι. Το πρόβλημα αυτό χρειάζεται προσευχή. Θα αρχίσετε να προσεύχεστε με την γυναίκα σου συνεχώς για την κόρη σας και δεν θα της μιλάτε καθόλου για το θέμα αυτό. Και όταν έρχεται αργά το βράδυ στο σπίτι, όπως συνηθίζει να έρχεται, θα της πείτε: «Παιδί μου, το φαγητό σου είναι μέσα στο ψυγείο και κάθισε να φας». Η κόρη σας τότε, θα πέσει από τα σύννεφα. «Που βρήκαν», θα σκεφτεί, «οι γονείς μου οι βάρβαροι όλη αυτή την ευγένεια»; Εσείς δεν θα σταματήσετε στο μεταξύ να προσεύχεστε. Και να ξέρετε, ότι η κόρη σας θα τσακωθεί με το άλλο πρόσωπο, που κάνουν την κακή παρέα. Και όταν θα έρθει να σας πει, ότι τα χάλασε με εκείνη την παρέα, να μην της πείτε «μπράβο, μπράβο, καλά έκανες», αλλά να προσποιηθείτε τους αδιάφορους και να της πείτε «Εμείς, παιδί μου, δεν ξέρουμε, εσύ ξέρεις»''. Και πράγματι, έτσι εκτυλίχτηκαν τα γεγονότα. Μια μέρα η κοπέλα ανακοίνωσε στους γονείς της, ότι τα χάλασε με εκείνη την παρέα. Μπήκεαπότότεστοσωστόδρόμοκαισώθηκε...
Μια μεγάλη αταξία συνέβη στην τάξη. Ο ένοχος μαθητής, κατάφερε επιδέξια να συκοφαντήσει τον Σάβιο και ο δάσκαλος φώναξε τον ''άτακτο'' Σάβιο να τον επιπλήξει. Του λέει ο δάσκαλος: ''Ξέρεις, γι' αυτό που έκανες πρέπει να σε αποβάλλω από το σχολείο. Επειδή όμως για πρώτη φορά φάνηκες άτακτος, σε συγχωρώ''. Την άλλη μέρα, ο δάσκαλος ανακάλυψε τον πραγματικό ένοχο και φώναξε πρώτα τον Σάβιο και τον ρώτησε:
- Γιατί δεν μου είπες χθες, ότι δεν ήσουν εσύ ο ένοχος;

- Γιατί ήξερα, ότι αν το έλεγα θα αποβάλλατε τον συμμαθητή μου, ενώ εμένα

θα με συγχωρούσατε. Ελπίζω τώρα να τον βοηθήσω, για να διορθωθεί και να

γίνει καλός μαθητής...

Ήταν ένας βασιλιάς που βασίλευε σε έναν πλούσιο τόπο. Κάποτε, έκανε ένα ταξίδι μέχρι τις πιο μακρινές περιοχές της χώρας του. Όταν γύρισε στο παλάτι του, παραπονέθηκε ότι τον πονούσαν τα πόδια του. Ήταν η πρώτη φορά που έκανε ένα τόσο μεγάλο ταξίδι, και οι δρόμοι που πέρασε ήταν πολύ άγριοι, γεμάτοι πέτρες. Διέταξε λοιπόν το λαό του, να καλύψει κάθε δρόμο ολόκληρης της χώρας με μια στρώση δέρματα. Σίγουρα αυτό θα στοίχιζε χιλιάδες δέρματα αγελάδων και θα κόστιζε ένα υπέρογκο χρηματικό ποσό. Τότε ένας από τους σοφούς υπηρέτες του, τόλμησε και του είπε: ''Γιατί θα πρέπει να ξοδέψεις τόσα πολλά χρήματα, αντί να κόψεις ένα μικρό κομμάτι δέρμα και να καλύψεις τα πόδια σου;''. Ο βασιλιάς παραξενεύτηκε, αλλά σε λίγο συμφώνησε με την πρόταση αυτή να φτιάξει «παπούτσια» για τον εαυτό του. Μία λάθος τοποθέτηση στη ζωή, είναι να προσπαθούμε να αλλάξουμε τους άλλους ανθρώπους και να πιστεύουμε ότι αν αυτοί αλλάξουν, εμείς θα γίνουμε ευτυχέστεροι. Αν θέλεις να κάνεις τον κόσμο αυτόν ένα ευτυχισμένο τόπο για να ζεις, είναι καλύτερα να αλλάξεις τον εαυτό σου, την καρδιά σου, και όχι τον κόσμο.