Επικατάρατος ο ποιών τα έργα
Κυρίου αμελώς. [Επικατάρατος είναι εκείνος, ο οποίος πράττει τα έργα
του Κυρίου αμελώς.] (Ιερεμίας 31,10)
Για τους αμελείς, όχι μόνο δεν δίνει στεφάνια ο Θεός,
αλλά παίρνει απ΄αυτούς λίγο-λίγο τις χάρες και τα τάλαντα που τους είχε δωρίσει,
αφήνοντάς τους να στερηθούν και της Βασιλείας Του, για την αμέλειά τους. (ΆγιοςΝικόδημοςοΑγιορείτης)
Ο άνθρωπος όσο είναι αμελής στα δικά του πράγματα
και τις δικές του υποθέσεις, τόσο είναι επιμελής και πρόθυμος να εξετάζει τα
έργα των άλλων. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Το πάθος της αμέλειας, με το κρυφό φαρμάκι του,
σαπίζει όχι μόνο τις ρίζες των αρετών που υπάρχουν σε κάποιον, αλλά και αυτές
που πρόκειται να βλαστήσουν. Και όπως το σκουλήκι τρώει το ξύλο έτσι και η
αμέλεια, κατατρώει ανεπαίσθητα το νου της πνευματικής ζωής. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Σκέψου, αγαπητέ, την αιτία της αρνήσεως του
Αποστόλου Πέτρου, που είναι η αμέλεια, η οποία φαίνεται φανερή σ' αυτά τα τρία·
στον τρόπο, με τον οποίον ακολουθούσε τον Διδάσκαλό του, στον σκοπό για τον
οποίο Τον ακολουθούσε και στα αποτελέσματα που του προξένησε η αμέλεια. Ο
τρόπος που τον ακολουθούσε ήταν από μακριά· «Ο Πέτρος τον ακολουθούσε από
μακριά» (Ματθ. 26,58) που σημαίνει ότι ο Πέτρος κυριευόταν από μία χλιαρότητα
και αμέλεια και ούτε εντελώς ήθελε να εγκαταλείψει τον Διδάσκαλό του, ούτε
τελείως να Τον ακολουθεί, αλλά ήθελε στην περίπτωση αυτή και να φαίνεται, ότι
είναι μαθητής του και να μην κινδυνεύσει για τον Διδάσκαλο του. Επίσης, το
τέλος και ο σκοπός του Πέτρου, που ακολουθούσε τον Ιησού, δεν ήταν να πάει να
πεθάνει μαζί Του, αλλά κάποια περιέργεια, για να κάνει μία θεωρία, όχι σαν
δικός Του μαθητής, αλλά σαν ένας ξένος περιηγητής και να δει το τέλος του τόσο
μεγάλου έργου. «Και όταν μπήκε μέσα κάθισε μαζί με τους υπηρέτες, για να δει το
τέλος» (Ματθ. 26,58). Γνώρισε, λοιπόν (έτσι και εσύ), ότι αιτία όλων σου των
πταισμάτων, ήταν η αμέλειά σου και να ντραπείς μπροστά στον Θεϊκό σου
διδάσκαλο· και από εδώ και πέρα αποφάσισε να αρχίσεις μία καινούργια ζωή, με
νέα θερμότητα και με σκοπούς όλους Θεϊκούς, δηλαδή για να δοξάζεις τον Θεό και
για να ασφαλίσεις την σωτηρία σου. (Άγιος Νικόδημος ο
Αγιορείτης)
Ο παράδεισος απέχει από εμάς πιο πολύ από ότι ο
ουρανός από τη γη, αν είμαστε αμελείς. Δεν ωφελεί ο Χριστός σε τίποτα εκείνους,
που δεν θέλουν να προσέξουν τη ζωή τους. (Ιερός Χρυσόστομος)
Βλέπεις ότι από την ανόητη αμέλεια και την
ραθυμία και όχι από βίαιη επίθεση γίνεται η απάτη της απωλείας της σωτηρίας
μας. (Ιερός Χρυσόστομος)
Όπως τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει αυτόν που
έχει αγαθή προαίρεση και ζήλο να κάνει κάτι, έτσι και τον αμελή, τον ράθυμο και
αναβλητικό όλα μπορούν να τον εμποδίσουν. (Ιερός Χρυσόστομος)
Η αμέλεια (που δείχνουμε στον πνευματικό αγώνα)
κινείται εναντίον μας, συνήθως από τούτες τις δύο αιτίες: ή από το χορτασμό και
το βάρος του στομάχου, ή από τις πολλές απασχολήσεις μας. Διότι και τα δύο αυτά
βαραίνουν το νου και χαλαρώνουν την εγρήγορση των αισθήσεων. (Άγιος Ισαάκ ο
Σύρος)
Στους αμελείς στα πνευματικά, ο σατανάς ενεργεί
σφοδρούς πειρασμούς για να δειλιάσουν και να παραιτηθούν από τον αγώνα. (Άγιος
Ισαάκ ο Σύρος)
Η γη που έμεινε χέρσα, γέμισε αγκάθια και η
αμελής ψυχή γέμισε από ακάθαρτα πάθη. Σε πολλά αφεντικά έχει πουληθεί ο
αμελής και όπως τον τραβούν, έτσι περνάει. (Όσιος Θαλάσσιος)
Πικραίνεται η καρδιά μας από το δηλητήριο και
τους πονηρούς λογισμούς, όταν από την αμέλειά μας και τη λήθη μας,
απομακρυνόμαστε πολύ από την προσοχή και την ευχή του Ιησού. Γλυκαινόμαστε όμως
πάλι με την αίσθηση μιας μακάριας αγαλλιάσεως, όταν εκτελούμε τα παραπάνω
σταθερά και πρόθυμα μέσα στο εργαστήριο της διάνοιάς μας, με επιμέλεια και με
Θείο έρωτα. (Άγιος Ησύχιος ο Πρεσβύτερος)
Από τη φιληδονία έρχεται η αμέλεια και από την
αμέλεια η λησμοσύνη των καλών. Γιατί ο Θεός έχει χαρίσει σε όλους τη γνώση
εκείνων που μας συμφέρουν. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
Η αμέλεια στο να κάνουμε, το κατά δύναμη τα καλά,
δύσκολα συγχωρείται. Η ελεημοσύνη όμως και η προσευχή, επανορθώνουν όσους αμέλησαν,
να κάνουν το καλό. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
Ο αμελής είναι δυστυχής άνθρωπος, γιατί αγνοεί, ότι
ζει για να τελειοποιηθεί, αγνοεί πως κλήθηκε για μεγάλα ύψη δόξσς. Αγνοεί, ότι είναι
κυκλωμένος από πλήθος χαρίτων, έτοιμων να του προσφέρουν κάθε είδος πνευματικής
ευφροσύνης και αποφεύγει να σηκώσει τσ μάτια του, για να τις ατενίσει. Αγνοεί, ότι
στον κόπο βρίσκεται η ευφροσύνη, στη μελέτη ευτυχία, στην εργασία η χαρά, στην επιμέλεια
η δόξα, η τιμή και τα στεφάνια. Αγνοεί, ότι στον κόσμο αυτό ήρθε για να αγωνιστεί,
ότι ο βίος είναι αγώνας για την αρετή. Αγνοεί, ότι βαδίζει προς την αιωνιότητα.
Ξέχασε, ότι είναι υπόλογος ενώπιον του Θείου Δημιουργού που τον έπλασε, ότι θα του
απαιτηθεί το τάλαντο που έκρυψε στη γη, μαζί με τον τόκο και το επιτόκιο. Ξέχασε,
πως είναι δούλος Κυρίου, που πρόκειται να έρθει, σε ώρα που δεν περιμένει. Λησμόνησε,
ότι τον περιμένει μέλλουσα ζωή και μέλλουσα καταδίκη... (Άγιος Νεκτάριος)
Ο Θεός ουδέποτε παραχωρεί να πειραστεί ο άνθρωπος
παραπάνω από την δύναμή του. Η δικαιοσύνη του Θεού, δεν επιτρέπει τέτοια δοκιμασία.
Η δοκιμασία είναι ανάλογη με την δύναμη και την αντίσταση. Αλλά τότε, γιατί νικήθηκε
ο Αδάμ (και ο κάθε Αδάμ); Ο λόγος της ήττας, βρίσκεται μέσα στον άνθρωπο∙ διότι αν και υπήρχε μέσα του η δύναμη της αντίστασης,
δεν έκανε χρήση αυτής. Και ποιό ήταν το αίτιο αυτής της παράλειψης; Η αμέλεια! Η
αμέλεια προς το καθήκον. Ο άνθρωπος είχε καθήκον να ανυψώνεται προς τον Θεό∙ να οδηγεί τον νου του, μόνο προς Εκείνον και όχι
να αναζητά την ευχαρίστηση στις απολαύσεις των δημιουργημάτων. Η προσήλωσή του στα
γήινα, επέφερε την αμέλεια του καθήκοντος προς τον Θεό και προς τον εαυτό του. Εξαιτίας
της αμέλειας απομακρύνθηκε από τον Θεό, χάνοντας έτσι μεγάλο μέρος από τη Θεία δύναμη
που τον ενίσχυε∙ γι' αυτό νικήθηκε
και έπεσε στην αμαρτία. (ΆγιοςΝεκτάριος)
Για να μην πέφτουμε σε αμέλεια και αφήνουμε την
άσκηση, καλό είναι να μελετάμε πάντα τον Αποστολικό λόγο: «Καθ' ημέραν
αποθνήσκω» (Α' Κορ. 15:31). Γιατί αν έτσι ζούμε και εμείς, με καθημερινή δηλαδή
την αίσθηση του θανάτου, δεν θα αμαρτήσουμε. Αυτό που λέω, σημαίνει τούτο: Κάθε
πρωί που ξυπνάμε, (να πιστεύουμε πως δεν θα ζήσουμε μέχρι το βράδυ. Και όταν
πέφτουμε για ύπνο,) να πιστεύουμε πως δεν θα σηκωθούμε. Γιατί είναι άγνωστη, φυσικά,
η διάρκεια της ζωής μας και μετριέται καθημερινά από τη Θεία Πρόνοια. (Μέγας
Αντώνιος)
Αγαπητοί μου, αν δείξουμε αμέλεια σ' αυτή τη ζωή,
δεν θα έχουμε απολογία, εκείνη τη φοβερή μέρα της Κρίσεως. Διότι δεν θα
βρίσκουμε δικαιολογία, για τις αμαρτίες μας. Επειδή δηλ. ο Κύριος και Σωτήρας
μας κατέβηκε από τους Ουρανούς και ήρθε σε εμάς, καταργήθηκε κάθε δικαιολογία
μας. Διότι ο Κύριος μας χάρισε την αιώνια ζωή. Ήμασταν εχθροί Του και όμως ο
Κύριό μας συμφιλιώθηκε με εμάς. Ήμασταν γήινοι και γίναμε επουράνιοι, ήμασταν
θνητοί και γίναμε αθάνατοι, ήμασταν παιδιά του σκότους και γίναμε παιδιά του
φωτός, ήμασταν αιχμάλωτοι στην αμαρτία και όμως απελευθερωθήκαμε, ήμασταν
αμαρτωλοί και σωθήκαμε, ήμασταν στερημένοι από έλεος και ελεηθήκαμε, ήμασταν
χώμα και στάχτη και γίναμε υιοί του Θεού, ήμασταν γυμνοί και σκεπάστηκε η
γύμνια μας, γίναμε μάλιστα κληρονόμοι του Υιού του Θεού. Για όλα αυτά, τί θα
δώσουμε εμείς σ' Αυτόν, ως πληρωμή για την ευεργεσία, σε Αυτόν που δέχτηκε
εμπτυσμούς, μαστιγώθηκε, που Σταυρώθηκε, ραπίστηκε, περιπαίχθηκε; Αλίμονό μας
αν αδιαφορήσουμε, διότι τότε δεν θα έχουμε απολογία ενώπιόν Του... (Άγιος
Εφραίμ ο Σύρος)
Προκειμένου να αντιμετωπίσουμε την αμέλειά μας,
αυτό πρέπει να φέρνουμε πάντα στην μνήμη μας: είμαστε θνητοί, η ζωή μας είναι
πολύ σύντομη και η άγνοια της ώρας του θανάτου μας είναι εξόχως επικίνδυνη,
επειδή αν και γνωρίζουμε μετά βεβαιότητας ότι θα πεθάνουμε, εντούτοις δεν
γνωρίζουμε το πότε: σήμερα ή αύριο, αργά ή γρήγορα, μέρα ή νύχτα. Το πεπρωμένο
κάθε ανθρώπου είναι εντελώς άγνωστο, πότε θα τον θερίσει το δρεπάνι του χάρου
και σε ποιά κατάσταση θα τον βρει: έτοιμο με αγαθές πράξεις ή ανέτοιμο ή
πνιγμένο στις κακές πράξεις. Σε όποια κατάσταση τον βρει ο θάνατος, σε αυτήν θα
παρουσιαστεί ενώπιον του Θεού, για να κριθεί και από τις πράξεις του να
δοξαστεί ή να ντροπιαστεί. Και τίποτα δεν θα μας βοηθήσει την ώρα του θανάτου
μας, όσο οι εν Θεώ καλές πράξεις. (Όσιος Μωϋσής της Όπτινα)
Συχνά ο Θεός, λόγω της αδυναμίας μας, συγκαταβαίνει
σπλαχνικά και διώχνει μακριά μας τον σατανά. Αν όμως εμείς, από αμέλεια, πάψουμε
να Τον φοβόμαστε και να προσέχουμε, αμέσως παραδινόμαστε πάλι σε πειρασμούς. (Αββάς
Βησσαρίων)
Η αιτία της αποτυχίας ενός ανθρώπου στον
πνευματικό του σκοπό, είναι η αμέλεια. Η αμέλεια μας επιβουλεύεται. Μοιάζει με
ανομβρία, από την oποία δεν φυτρώνει τίποτα. Ζημιώνει τους πάντες, Εμποδίζει εκείνους που
θέλουν να ξεκινήσουν τον πνευματικό αγώνα. Σταματάει όσους προχώρησαν. Εκείνους
που αγνοούν, δεν τους αφήνει να μάθουν και εκείνους που πλανήθηκαν, τους
εμποδίζει να επιστρέψουν. (Γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός)
Εάν τώρα δεν βιαστείς, θα έρθει καιρός, όπου και
να θελήσεις, δεν θα μπορέσεις να κάνεις αυτό που τώρα παραλείπεις. (Γέροντας
ΙωσήφοΗσυχαστής)
Η κενοδοξία φθείρει τους συγκεντρωμένους θησαυρούς,
ενώ η αμέλεια δεν αφήνει να τους συνάξεις. (Γέροντας ΙωσήφοΗσυχαστής)
Το πρόβλημα δεν είναι ότι οι άνθρωποι δεν έχουν
μυαλό και δυνατότητες, αλλά το ότι έχουν αμέλεια στα πνευματικά ζητήματα και
δεν θέλουν να βιάσουν τον εαυτόν τους, κάνοντας υπακοή στις εντολές του
Χριστού. (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
Επειδή η νοερά μας πνευματική εργασία είναι
ελλιπής, γι' αυτό και δεν λαμβάνουμε παράκληση και ζητούμε την παράκληση με την
αργολογία, τον γέλωτα και την εξωστρέφεια... (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
Η αιτία της αποτυχίας ενός ανθρώπου στον
πνευματικό του σκοπό, είναι η αμέλεια. Η αμέλεια μας επιβουλεύεται. Μοιάζει με
ανομβρία από την oποία δεν φυτρώνει τίποτα. Ζημιώνει τους πάντες. Εμποδίζει εκείνους που
θέλουν να ξεκινήσουν τον πνευματικό αγώνα. Σταματάει όσους προχώρησαν. Εκείνους
που αγνοούν, δεν τους αφήνει να μάθουν και εκείνους που πλανήθηκαν, τους
εμποδίζει να επιστρέψουν. (Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής)
Καλύτερα να αγνοείς κάτι, παρά να το αμελείς.
Εκείνος που αμελεί γνωρίζει, δεν αγνοεί και χρίζει μεγαλύτερης τιμωρίας από
εκείνον που αγνοεί. (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος)
Μικρή αμέλεια, μπορεί να φέρει μεγάλα ατυχήματα:
Από έλλειψη ενός καρφιού, χάθηκε το πέταλο. Από έλλειψη πετάλου αχρηστεύτηκε το
άλογο. Από έλλειψη του αλόγου, χάθηκε ο στρατιώτης, διότι τον συνέλαβε και τον
εκτέλεσε ο εχθρός. Όλα εξαιτίας μιας μικρής αμέλειας, για ένα καρφί. (Φραγκλίνος)
Όπως το σκουλήκι τρώει το ξύλο, έτσι και το πάθος
της αμέλειας πηγαίνει και κατατρώει και καταβροχθίζει τον μυελό της πνευματικής
ζωής, με αποτέλεσμα ο άνθρωπος να πέφτει εύκολα, στις θανατηφόρες παγίδες του διαβόλου.
Ο άνθρωπος που έχει μπρος στα μάτια του το
θάνατο, την κάθε ώρα, αυτός νικάει την αμέλεια.
Όποιος δείχνει αμέλεια για τις υποθέσεις του, αυτός
δεν μπορεί να ζει με ευπρέπεια.
Είναι μερικοί άνθρωποι που δεν μπόρεσαν ποτέ να
διαβάσουν, το μυστικό σημείωμα που άφησε μέσα τους ο Θεός...
Είναι πολύ αργά, να κλείσεις την πόρτα του
σταύλου, όταν το άλογο έχει φύγει από μέσα.
