Περί αυταπάρνησης

Ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι. Ος γαρ αν θέλη την ψυχήν αυτού σώσαι, απολέσει αυτήν· ος δ' αν απολέση την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού, ευρήσει αυτήν. [Όποιος θέλει πράγματι να Με ακολουθήσει, ας απαρνηθεί τον αμαρτωλό εαυτόν του, ας προετοιμαστεί να υποστεί πολλές θλίψεις και αυτόν ακόμη τον σταυρικόν θάνατο και ας με ακολουθήσει. Διότι εκείνος που θέλει να σώσει την ζωή του αρνούμενος Εμένα, θα την χάσει. Όποιος όμως θυσιάσει την ζωή του ένεκα της πίστεώς του σε Εμένα, αυτός θα κληρονομήσει την μακαρία και αιωνία ζωή.] (Κατά Ματθαίον 16,24-25)
Μέγας είναι εκείνος, που απαρνείται κατά τρόπον θεάρεστο τα χρήματα. Άγιος όμως είναι εκείνος, που απαρνείται το δικό του θέλημα. Ο μεν πρώτος θα λάβει εκατονταπλάσια είτε με χρήματα είτε με χαρίσματα, ενώ ο δεύτερος, θα κληρονομήσει ζωή αιώνια. (Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος)
Αν δεν γκρέμιζα συθέμελα ολόκληρο το οικοδόμημα του θελήματός μου, δεν θα μπορούσα να οικοδομήσω πνευματικά τον εαυτό μου. Αν δηλαδή, δεν εγκατέλειπα κάθετι, που από το δικό μου θέλημα, μου φαινόταν καλό, δεν θα μπορούσα ν' αποκτήσω τις αρετές. (Όσιος Αλώνιος)
Εκείνος που δεν εγκαταλείπει το θέλημά του, για χάρη του θελήματος του Θεού, πεδικλώνεται στα δικά του έργα και γίνεται υποχείριος των δαιμόνων. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
Τίποτε δεν θα χάσεις από όσα θα θυσιάσεις για χάρη του Κυρίου. Διότι θα σου ανταποδοθούν εκατονταπλάσια. (Άγιος Μάρκος ο Ασκητής)
Όσοι με πολλή αγάπη, υποδούλωσαν την ελευθερία τους στον Θεό, αυτοί έφτασαν στο ''καθ' ομοίωσιν''. (Άγιος Διάδοχος Φωτικής)
Όταν υπάρχει αυταπάρνηση και ο άνθρωπος ξεπερνά τα όρια της αντοχής του, αγωνιζόμενος με ταπείνωση και φιλότιμο, τότε έρχεται σ' αυτόν Θεία δύναμη, υπερφυσική. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Όσοι δεν θυσιάζουν και την σωματική τους υγεία, για την αγάπη του Χριστού, καταφρονώντας την σωματική τους ανάπαυση, ανάπαυση πνευματική δεν βρίσκουν, ούτε σ' αυτήν την ζωή, ούτε στην μέλλουσα. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Όποιος αδιαφορεί για τον εαυτόν του, από αγάπη προς τους άλλους, το μεγάλο ενδιαφέρον του Θεού βρίσκεται μαζί του και όλοι οι άνθρωποι ενδιαφέρονται γι' αυτόν. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Όταν πετάς τον εαυτόν σου, πετιέται μέσα σου ο Χριστός. Όταν ο άνθρωπος βγάζει τον εαυτόν του από κάθε ενέργειά του και κόβει το θέλημά του, τότε δουλεύει σωστά και τότε οπωσδήποτε θα έχει Θείο φωτισμό και θα υπάρχει πνεύμα συνεννοήσεως. Γιατί όταν βγάζει την δική του ιδέα, έρχονται Θείες ιδέες... (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Η γυναίκα, επειδή έχει θυσία στην φύση της, έχει και πολλή αυταπάρνηση, την οποία δεν έχει ο άνδρας, παρ' όλο τον ανδρισμό που έχει εκ φύσεως. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Πέτα το εγώ σου. Μην το λυπάσαι. Και άμα το πετάξεις, ξέρεις που θα το βρεις; Στην αγκαλιά του Θεού. Αν ο άνθρωπος πετάξει τον εαυτό του, τότε ο Θεός του τα δίνει όλα, κατά τρόπο θαυμαστό. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Η αυταπάρνηση είναι το κλειδί, με το οποίο ανοίγονται τα απόκρυφα ταμεία των πνευματικών θησαυρών της γνώσεως και της Θείας αγάπης. Με το ίδιο κλειδί κλείνει και η θύρα της αγνωσίας και της ψυχρότητας που είχαμε μέχρι τότε. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
Όσο περισσότερο κανείς κόβει και ταπεινώνει το θέλημά του, τόσο περισσότερο οδηγείται στην προκοπή. Ενώ αντίθετα, όσο περισσότερο επιμένει στο δικό του θέλημα, τόσο περισσότερο προκαλεί στον εαυτό του προσβολή και ζημιά. Μη θέλεις λοιπόν να είσαι δούλος στο δικό σου θέλημα, αλλά προτίμησε να γίνεις υπάκουος στο θέλημα του Θεού. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
Πρόσεχε καλά, αν προσφέρεις τον εαυτόν σου στο Θεό, δεν πρέπει να είσαι προσκολημμένος στα κτίσματα (η καρδιά σου πρέπει να είναι ξεκολημμένη από την αγάπη κάθε κτίσματος), διαφορετικά δεν προσφέρεις τον εαυτόν σου, αλλά τα κτίσματα στα οποία είναι προσκολημμένη η θέλησή σου, πράγμα που δεν είναι αρεστό στον Θεό και είναι το ίδιο, σαν να Τον κοροϊδεύεις. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Το να νικήσουμε και να νεκρώσουμε τα θελήματά μας και τις ορέξεις μας, όσο και αν είναι μικρές, είναι άξιο μεγαλυτέρου επαίνου, παρά το να καταπολεμήσουμε πολλά κάστρα, να κατατροπώσουμε δυνατά στρατόπεδα με τα όπλα στα χέρια και το να κάνουμε θαύματα ή να αναστήσουμε νεκρούς!... (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Μην κάνεις ποτέ εκείνο που θέλεις, αλλά ας κάνεις ο Θεός εκείνο που θέλει σε σένα. Η θέλησή σου, ας είναι πάντοτε ελεύθερη από τον εαυτόν σου, δηλ. να μην θέλεις ποτέ κανένα πράγμα. Και αν τυχόν θελήσεις κάτι, ας είναι τέτοιου είδους, ώστε αν δεν γίνει εκείνο που θέλησες, να μην λυπηθείς και να μείνει το πνεύμα σου τόσο ήσυχο, σαν να μην θέλησες τίποτε. (Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Το να μην έχουμε κανένα θέλημα, μπορεί να γίνει μ' ένα τρόπο απαλό· με την αγάπη στον Χριστό και την τήρηση των εντολών Του. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
Ο Χριστός δεν είπε απλώς να μην λυπάται κανείς τον εαυτόν του, αλλά είπε το πολύ περισσότερο: ''Να απαρνηθεί τον εαυτόν του'' δηλ. να μην έχει τίποτε κοινό προς τον εαυτόν του, αλλά να τον παραδίνει για τον Χριστό, σε κινδύνους, σε αγώνες. Τέτοια είναι η στάση του, σαν να πάθαινε κάποιος άλλος αυτά. Και δεν είπε: ''Ας αρνηθεί'', αλλά είπε: ''Ας απαρνηθεί''. Με την μικρή προσθήκη δείχνει τον υπερβάλλοντα βαθμό της θυσίας. (Ιερός Χρυσόστομος)
Μέγας είναι εκείνος που απαρνείται κατά τρόπο θεάρεστο τα χρήματα. Άγιος όμως είναι εκείνος, που απαρνείται το δικό του θέλημα. Ο μεν πρώτος θα λάβει εκατονταπλάσια, είτε με χρήματα, είτε με χαρίσματα. Ο δεύτερος, θα κληρονομήσει ζωή αιώνια... (Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός)
Λέει ο Χριστός: ''Αυτός που θέλει να σώσει την ψυχή του πρέπει να την χάσει. Αυτός, ο οποίος χάσει την ψυχή του για Μένα, αυτός θα την σώσει'' (Λουκά 9,24). Δίδαξε δηλ. ότι μόνο με την αυταπάρνηση μπορούμε να σωθούμε. (Άγιος Νεκτάριος)
Αν δεν κόψεις το θέλημά σου, αν δεν τρίψεις το πρόσωπό σου μέσα στην λάσπη να ταπεινωθείς, προκοπή δεν θα κάνεις. (Όσιος Άνθιμος της Χίου)
Λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας, ότι πρέπει να χύσεις αίμα, για να λάβεις πνεύμα. Πρέπει λοιπόν να χύσουμε αίμα, για να λάβουμε πνεύμα σοφίας, συνέσεως, φόβου Θεού, πραότητας, αγάπης... Και πώς θα χύσουμε τα αίμα μας; Με το να κόψουμε το θέλημά μας και με το να κάνουμε υπακοή. (Όσιος Άνθιμος της Χίου)
Ο άνθρωπος σ' αυτόν τον κόσμο επιθυμεί διάφορα: επιθυμεί την ανάπαυση, τη χαρά, τις διασκεδάσεις, θέλει να καλοτρώει, να θυμώνει, να βρίζει, να κλέβει, να χτυπά... Όλα αυτά είναι στην εξουσία του να τα κάνει. Αν όμως όλα αυτά τα στερηθεί και πιέζει την θέλησή του, ώστε να μην τα κάνει, θάβει το θέλημά του. Και αν τον βρίσουν, δεν ομιλεί, εάν τον αδικήσουν, χαίρεται, αν του πουν λόγο σκληρό, μακροθυμεί και ο,τιδήποτε και αν του συμβεί, υπομένει. Όσο καταφρονείται και θάβει το θέλημά του, τόσο περισσότερο πνευματικό καρπό θα φέρει. (Όσιος Άνθιμος της Χίου)
Κύριε, όπως Εσύ Σταυρώθηκες, θα σταυρώσω και εγώ τον εαυτόν μου, τον αμαρτωλό εαυτόν μου, τα πάθη μου και τις κακές επιθυμίες. (ΙερόςΑυγουστίνος)
Κανένας δεν σώθηκε με την ανάπαυση. Κανένας δεν σώθηκε με τα χάδια. Και όσοι τα γύρεψαν, χάθηκαν. Όποιος όμως υπομένει τις ύβρεις, τις θλίψεις και τα λυπερά... εκείνος βλέπει τον Χριστό μέσα στην καρδιά του. Τον βλέπει μπροστά Του με τον ακάνθινο στέφανο, ημίγυμνο, με δεμένα τα χεράκια Του, με τον κάλαμο στο δεξιό Του χέρι, χαμηλωμένα τα ματάκια Του, περίλυπο το προσωπάκι Του και αιματωμένο, ξιπόλυτος με ένα κόκκινο φόρεμα, αιματωμένο πάνω σε μια ξερή πέτρα περιφρονημένος, σαν κατάδικος και θα του λέει: "μην λυπάσαι τέκνο μου, γι' αυτά που συμβαίνουν. Μην παραπονιέσαι και θλίβεσαι. Διότι κοίτα και Εμένα, σε τι θέση βρίσκομαι για την αγάπη σου; Για σένα φορώ αυτό το ακάνθινο στέφανο, για σένα στάζουν αυτά τα αίματα από την κορυφή Μου. Για σένα μου έβαλαν αυτό το κοροϊδευτικό φόρεμα. Εσύ τι παραπονιέσαι, πώς σε έβρισαν ή πώς σε αδίκησαν ή πώς υποφέρεις; Δες Εμένα και παρηγορήσου... (Όσιος Άνθιμος της Χίου)
Η πείρα των Γερόντων μας διαβεβαιώνει, ότι εκείνος που δεν έμαθε πρώτα να κόβει το θέλημά του, δεν θα μπορέσει ποτέ να νικήσει τον θυμό, την οργή, τη λύπη ή το πνεύμα της πορνείας, ούτε θα καταφέρει να τηρήσει την αληθινή ταπείνωση της καρδιάς και το πνεύμα της αδελφικής αγάπης κσι ομόνοιας. (Άγιος Κασσιανός ο Ρωμαίος)
Αυταπάρνηση σημαίνει ανυπακοή στον εαυτόν μας και υπακοή στο Θεό, στο νόμο Του και τις εντολές Του. (Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)
Η εκκοπή του θελήματος και η απάρνηση του «εγώ», διώχνουν από τη ψυχή την εμπάθεια. Και τότε στην καρδιά εγκαθίστανται η καθαρότητα και η ειρήνη, οι ύψιστοι στόχοι της ζωής. (Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)
Η απάρνησή του θελήματός μας είναι θυσία ευάρεστη στον Θεό, που ανταμείβει με την Θεία παρηγοριά. Παραμελώνταε κανείς ευκαιρίες απαρνήσεως του θελήμστός του, φανερώνει ότι υπολογίζει πρώτα να ευαρεστήσει τον εαυτόν του και έπειτα να ευαρεστήσει τον Θεό. (Άγιος Θεοφάνης ο Έγκλειστος)
Για να ακολουθήσουμε τον Χριστό, πρέπει πρώτα ν' απαρνηθούμε το λογισμό και το θέλημά μας. Ο λογισμός και το θέλημα της πεσμένης φύσεως, έχουν ολοκληρωτικά δηλητηριαστεί και αλλοιωθεί από την αμαρτία, γι' αυτό ποτέ δεν μπορούν να ταυτιστούν με τη σκέψη και το θέλημα του Θεού. (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ)
Τίποτε να μην κάνεις σύμφωνα με το θέλημά σου, αλλά σε κάθε τόπο να αισθάνεσαι την παρουσία του Θεού και γι' αυτό να κάνεις τα πάντα, σαν να βρίσκεσαι ενώπιον του Θεού και όχι ενώπιον των ανθρώπων. (ΆγιοςΑνδρόνικοςτηςΜονήςΓκλίνσκ)
Όπως ο Αβραάμ προθυμοποιήθηκε να θυσιάσει στον Θεό τον μονογενή του Ισαάκ, έτσι και εμείς πρόθυμοι να θυσιάζουμε, για χάρη του Θεού, κάθε εγκόσμια αγάπη, κάθε αντικείμενο που μας ελκύει και μας χαροποιεί. Προκειμένου να υπακούσουμε στο θείο θέλημα, ας στερηθούμε ο,τιδήποτε μας είναι προσφιλές. Πρόσφερε λοιπόν ολοπρόθυμα τον εαυτόν σου στα καλά έργα, τα σύμφωνα με το Ευαγγέλιο. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
Να υποταχτείς και να απαρνηθείς το θέλημά σου. Αυτό θα είναι το καλύτερο. Εάν φερθείς έτσι, στο μέλλον για όλα θα νοιώθεις καλά και χαρούμενα. (Όσιος Ισαάκιος της Όπτινα)
Τίποτα δεν ωφελεί τόσο τους ανθρώπους, όπως το να κόψουν το θέλημά τους. Πραγματικά, προοδεύει κανείς από αυτό το πράγμα σχεδόν περισσότερο από όσο για οποιαδήποτε άλλη αρετή. Και όπως ακριβώς ο άνθρωπος, που περπατάει στο δρόμο και βρίσκει ένα μονοπάτι και το ακολουθεί, με εκείνο το μονοπάτι κερδίζει πολύ μεγάλο μέρος από το δρόμο, το ίδιο συμβαίνει και με αυτόν που ακολουθεί το δρόμο της ''εκκοπής του θελήματος''. Γιατί με το να κόβει κανείς το θέλημά του, αποκτά την ''απροσπάθεια'' και από την ''απροσπάθεια'' έρχεται, με την Χάρη του Θεού, σε τέλεια ''απάθεια''. Μπορεί δε σε μικρό χρονικό διάστημα, να κόψει κανείς δέκα θελήματα. Και σας λέω πως: κάνει ένα μικρό περίπατο και βλέπει κάτι και του λέει ο λογισμός: ''κοίταξε εκεί''. Και λέει στο λογισμό: ''όχι δεν κοιτάζω καθόλου''. Και κόβει το θέλημά του και δεν προσέχει. Πάλι συναντά μερικούς που κουβεντιάζουν και του λέει ο λογισμός: ''πες και εσύ αυτό''. Και κόβει το θέλημά του και δεν το λέει. Πάλι του λέει ο λογισμός: ''πήγαινε και ρώτησε τον μάγειρα τι μαγειρεύει''. Και δεν πάει, αλλά κόβει το θέλημά του. Βλέπει κάτι και του λέει ο λογισμός: ''ρώτησε ποιός το έφερε''. Και κόβει το θέλημά του και δεν ρωτάει. Και έτσι, κόβοντας συχνά πυκνά το θέλημά του, συνηθίζει να το κόβει. Και, αρχίζοντας από τα μικρά, φτάνει να κόβει με άνεση και χαρά και τα μεγάλα. Έτσι καταλήγει, να μην έχει καθόλου θέλημα, αλλά οτιδήποτε συμβεί, τον αναπαύει, σαν να γίνεται, με το θέλημά του. Και, χωρίς να θέλει ο ίδιος να κάνει το θέλημά του, βρίσκεται πάντοτε να το κάνει. Γιατί, για όποιον δεν έχει δικό του θέλημα, κάθε τι που γίνεται, είναι και δικό του. Και με αυτό τον τρόπο φτάνει, να μην έχει ''προσπάθεια'' και από την ''απροσπάθεια'' έρχεται στην ''απάθεια''. (ΑββάςΔωρόθεος)
Η αυταπάρνηση πρέπει να καλλιεργήται μετά διακρίσεως, διότι διαφορετικά φθάνουμε στην αυτοκτονία. (Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής)
Ο άνθρωπος με την αυταπάρνηση, αρνούμενος δηλαδή το δικό του θέλημα, γνώριζει το θέλημα του Θεού. (Γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός)
Σε κάθε εκκοπή θελήματος σου, λογίζεσαι μάρτυρας ενώπιον του Θεού. (ΓέρονταςΙωσήφ ο Ησυχαστής)
Το όλο ζήτημα είναι, να μας ''ανοίξει'' ο Χριστός τον νου. Αλλά για να τον ανοίξει, χρειάζεται να Του δώσουμε το κλειδί. Και το κλειδί δεν είναι άλλο, παρά ο εαυτός μας. Να δώσουμε στο Χριστό τον εαυτόν μας και τα θελήματά μας, για να τα επεξεργαστεί Αυτός, κατά τον δικό του τρόπο. Εάν όμως κρατήσουμε το δικό μας θέλημα, κλειδί στα χέρια του Χριστού δεν δίνουμε και δεν θα μπορέσουμε να πετύχουμε τίποτα το σπουδαίο...!!! (Γέροντας Εφραίμ της Αριζόνας)
Δεν υπάρχει τίποτε ανώτερο από την εκκοπή του θελήματος. Δεν υπάρχει μεγαλύτερος στέφανος για να πάρει ο άνθρωπος, από την εκκοπή του θελήματος. Τίποτε ανώτερο! Είναι ίσο με το μαρτύριο! Γιατί στο μαρτύριο, μαρτυρεί μια μέρα ο άνθρωπος, ενώ στην εκκοπή του θελήματος, μαρτυρεί όλη του τη ζωή. (Γέροντας Ευμένιος Σαριδάκης)
Μόνο όταν ελευθερωθούμε από τους λογισμούς, τις ιδέες και τα θελήματά μας, θα μπορέσουμε να ζήσουμε με κάθε καθαρότητα στην «ατμόσφαιρα» του Θεού. (Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)
Δεν ήρθα, για να επιβάλλω το θέλημά μου στον άλλον, αλλά για να τον υπηρετήσω, κατά το υπόδειγμα του Χριστού. Προσπαθείστε να ενεργείτε κατ' αυτόν τον τρόπο και θα δείτε ότι η Χάρη του Θεού, θα είναι μαζί σας. Ακολούθως, υιοθετείστε αυτήν την στάση σε κάθε στιγμή της ζωής σας. (ΓέρονταςΣωφρόνιοςτουΈσσεξ)
Αν αρνείστε το προσωπικό σας θέλημα, αναζητώντας το θέλημα του Θεού, ο Θεός θα είναι μαζί σας. Αν επιμένετε ν' ακολουθείτε το δικό σας λογισμό, ο Θεός θα σας εγκαταλείψει... (ΓέρονταςΣωφρόνιοςτουΈσσεξ)
Η εκκοπή του ιδίου θελήματος, λογίζεται ως μαρτύριο. (Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης)
Μίσησε τον πρόσκαιρο πλούτο, για να γίνεις αιώνια πλούσιος.

Καταφρόνησε την τιμή, για να τιμηθείς περισσότερο.

Απαρνήσου κάθε σαρκική ηδονή, για να απολαύσεις την ουράνια τρυφή.

Μίσησε την προσωρινή ανάπαυση, για να αναπαύεσαι αιώνια.

Πόθησε την γυμνότητα, για να ντυθείς θεοϋφαντη στολή.

Αγάπησε το πένθος, για να χαίρεσαι πάντοτε.

Πόθησε ονειδισμούς και ύβρεις για τον Κύριο, για να δοξαστείς από τους Αγγέλους.

Μίσησε και καταφρόνησε τα φθαρτά και πρόσκαιρα, για να απολαύσεις τα αιώνια και

ουράνια. (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)

Όσες φορές δεν γίνεται το θέλημά σου, έστω και αν είναι το δίκαιο και το σωστό, μπαίνει ένα διαμάντι να στολίσει τον σταυρό σου, εκεί πάνω. Φαντάσου πόσα διαμάντια και πόσα ρουμπίνια μπορείς να μαζέψεις μ' αυτόν τον τρόπο! (Παππούς Παναής από τη Λύση)
Είδα άνθρωπο να νηστεύει, άλλον να προσεύχεται και άλλον να μην κάνει το θέλημά του. Ο τελευταίος είναι ανώτερος. (ΠαππούςΠαναήςαπότηΛύση)
Τι σημαίνει ''απαρνούμαι τον εαυτό μου''; Σημαίνει δύο πράγματα. Πρώτα ότι νεκρώνω τον παλαιό εαυτό που κρύβω μέσα μου, τον διαγράφω από τη ζωή μου. Παύω να υπάρχω γι΄ αυτόν. Αρνούμαι δηλ. και νεκρώνω τα θελήματα, τις επιθυμίες και τις ροπές του παλαιού ανθρώπου. Ακόμη και αν τον δω να επαναστατεί, να αντιδρά, να επιζητεί με μανία και επιμονή καθετί αμαρτωλό εγώ δεν υποκύπτω, δεν του δίνω σημασία. Έχω αρνηθεί όχι μόνο κάτι από τον εαυτό μου, αλλά όλο τον παλαιό εαυτό μου. Αρνούμαι τον παλαιό εαυτό μου, σημαίνει ταυτόχρονα ότι υποτάσσομαι στο Άγιο θέλημα του Θεού. Αυτό σημαίνει, ότι ακολουθώ τον Κύριο όπου με οδηγεί. Και υπομένω όλες τις θλίψεις που επιτρέπει στη ζωή μου για τον εξαγιασμό μου. Μέχρι του σημείου να περιφρονώ ακόμη και το θάνατο. Διότι αυτό σημαίνει να σηκώνω διαρκώς τον σταυρό των θλίψεων και της θυσίας. Όπως κάθε κατάδικος σήκωνε ως μελλοθάνατος τον σταυρό του, έτσι κι εγώ πρέπει να σηκώνω τον δικό μου σταυρό περιμένοντας το μαρτύριο. Με την απόφαση να είμαι έτοιμος σε κάθε στιγμή, αργά ή γρήγορα, να πεθάνω, αν μου το ζητήσει ο Κύριος. Και να προχωρώ με τέτοια διάθεση, όχι για λίγο αλλά σε όλη μου τη ζωή. Να σηκώνω τον σταυρό των θλίψεων όχι αναγκαστικά, επειδή δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, αλλά με χαρά κι ελπίδα, με τη συναίσθηση ότι ο δρόμος της υποταγής στο θέλημα του Θεού τον οποίο βαδίζω σηκώνοντας τον σταυρό των θλίψεων, είναι ο μοναδικός δρόμος που οδηγεί στη σωτηρία μου, στον Παράδεισο. Όλη η ζωή του Κυρίου άλλωστε ήταν μία διαρκής αυταπάρνηση, προσφορά και θυσία που κορυφώθηκε και ολοκληρώθηκε στη Σταυρική θυσία. Και επειδή αυτός πρώτος εφάρμοσε την τέλεια αυταπάρνηση, ζητά και από εμας να ακολουθήσουμε ολόψυχα το παράδειγμά Του...
Όποιος δεν μπορεί να απαρνηθεί τον ευατόν του, δεν μπορεί και να αγαπά.
Τον Θεό θα μπορέσω να Τον ακολουθήσω, από τη στιγμή που θα εγκαταλείψω τον εαυτόν μου.