Οι χορευτές και οι οργανοπαίχτες, να σταματήσουν
αμέσως τους χορούς και τα τραγούδια, διαφορετικά να αφορίζονται. (Διαταγές
των Αποστόλων)
Όπου υπάρχει χορός, εκεί είναι και ο διάβολος. Ο
Θεός δεν μας έδωσε τα πόδια, για να διαπράττουμε αυτήν την ασχημοσύνη, αλλά για
να βαδίζουμε και να τρέχουμε σε καλά έργα. (ΙερόςΧρυσόστομος)
Τί κάνεις, ω ασύνετε άνθρωπε; Εσύ, καλώντας στο
σπίτι σου παιχνίδια και οργανώνοντας χορούς, γίνεσαι ένας δεύτερος Ηρώδης,
διότι μιμείσαι εκείνον τον Ηρώδη και φέρνεις σαν άλλη Ηρωδιάδα στο τραπέζι σου
χορευτές. Και μολονότι δεν θανατώνεις τον Ιωάννη (τον Πρόδρομο), ωστόσο όμως
θανατώνεις εκείνους που παραβρίσκονται στο χορό εκείνο και είναι μέλη του
Χριστού. Και αυτό είναι ακόμα χειρότερο... (ΙερόςΧρυσόστομος)
Τα πόδια μας τα έδωσε ο Θεός, όχι για να τρέχουμε
στα θέατρα, στα ιπποδρόμια, (στους χορούς) και στα άλλα επιβλαβή θεάματα, αλλά
για να πορευόμαστε στην Εκκλησία και έτσι να κερδίζουμε ευλογίες, παραμένοντας
ανέγγιχτοι από τις παγίδες του διαβόλου. (ΙερόςΧρυσόστομος)
Να μη γιορτάζεις τους γάμους του γιού σου με
αυλούς και κιθάρες καί χορούς. Γιατί είναι πολύ άτοπο, ένας τέτοιος νυμφίος, να
εξευτελίζεται με τέτοιες διασκεδάσεις. (Ιερός Χρυσόστομος)
Όπως ακριβώς ο ρύπος και η λάσπη φράζουν τα αυτιά
του σώματός μας, έτσι και τα πορνικά τραγούδια και οι κοσμικές διηγήσεις, φράζουν
τα πνευματικά αυτιά μας χειρότερα από κάθε ρύπο. (Ιερός Χρυσόστομος)
Πώς τολμάς να χορεύεις και να πηδάς κουνιώντας
πόδια και χέρια για να αρέσεις στον διάβολο, ενώ είσαι Χριστιανός; (Άγιος
Νείλος ο Ασκητής)
Μέσα ο ιερέας προσφέρει τη δέηση στον Θεό για τη
σωτηρία του κόσμου και έξω γίνονται παιχνίδια. Έτσι όμως έπαιζαν και οι
Ισραηλίτες και έπεσε πάνω τους καταστροφή. Διότι ο Μωϋσής πάνω στο Όρος
πρόσφερε τη δέηση στον Θεό γι' αυτούς, και ο λαός, αφού έφαγε και ήπιε, σηκώθηκε
και έπαιζε. Και τότε έπεσε πάνω τους η οργή και έπεσαν μέσα σε μια μέρα 24.000
νεκροί. (Άγιος Ευσέβιος Καισαρείας)
Σχολείο του διαβόλου είναι ο οίκος, όπου γίνονται
οι χοροί. Διδάσκαλος είναι ο διάβολος και πρωτόσχολοι και υπαγορευτές είναι οι
τραγουδιστές, οι χορευτές και οι κρούοντες τα όργανα. Μαθήματα: πορνείες,
μοιχείες, ασελγείες, ομοφυλοφιλίες μεθύσια, γέλωτες, αισχρολογίες, μωρίες και κάθε
μάθημα ακολασίας. Πώς εσύ βαπτισμένε Χριστιανέ, βρίσκεσαι εκεί; (Άγιος
Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Όταν βαπτιστήκατε, δώσατε υπόσχεση να
αποστρέφεστε τα έργα του διαβόλου. Πώς λοιπόν εσείς παραβαίνετε την υπόσχεση
αυτή και πηγαίνετε σε χορούς και χορεύετε και τραγουδάτε; Πώς τολμάτε με τα
πόδια σας να τιμάτε τον διάβολο με τον χορό και στη συνέχεια, με τα ίδια σας τα
πόδια να προσέρχεστε στην Εκκλησία, για να προσκυνήσετε τον Θεό; (Άγιος
Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Αλλά ούτε ακόμη και να πηγαίνουμε καθόλου εκεί
που παίζονται τα όργανα και γίνονται οι χοροί και τα τραγούδια. Διότι εάν και
μόνο πηγαίνουμε εκεί για να δούμε, έχουμε και εμείς την ίδια αμαρτία με
εκείνους, άσχετα εάν δεν χορέψαμε και δεν τραγουδήσαμε όπως εκείνοι. Και αυτό
διότι τους δίνουμε την αιτία να παίζουν και να χορεύουν. Εάν δεν πηγαίναμε,
εκείνοι θα αναγκαστούν να σταματήσουν τα όργανα και θα φύγουν... Άρα εμείς που
πηγαίνουμε εκεί και τους βλέπουμε, εμείς είμαστε οι αίτιοι την απωλείας τους
και μάλιστα εάν τους δίνουμε και χρήματα για πληρωμή. (Άγιος Νικόδημος ο
Αγιορείτης)
Αυτός που προσεύχεται, συνάζει ολόγυρά του, τους
αγγέλους του Θεού και αυτός που τραγουδάει και χορεύει, μαζεύει αόρατα τους
ζοφερούς δαίμονες. Και όποιος αγαπάει τις κιθάρες και τις λύρες και διασκεδάζει
μ' αυτά, αυτός τιμάει και προσφέρει θυσία στους δαίμονες. (Άγιος Νήφων)
Κινείς τα πόδια και πηδάς με μανία και χορεύεις;
Πρέπει να γνωρίζεις, ότι τα γόνατα να τα λυγίζεις για να προσκυνήσεις και να
λατρέψεις τον Θεό σου. (Μέγας Βασίλειος)
Εσείς που χορεύετε, σας χορεύει ο διάβολος.
Ντραπείτε και σταματείστε αυτήν την ειδωλολατρική και άθεη μανία. Δεν είναι
γνώρισμα των Χριστιανών ο χορός. (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
Μίσησε φορέματα μαλακά, μίσησε βαψίματα όμορφα, μίσησε
ομορφιά και τα συνοδεύοντα αυτά δαιμονικά άσματα, κιθάρες και αυλούς, τους
κρότους των χορών και τις άτακτες φωνές. Δεν γνωρίζεις, άθλιε, πως όλα τούτα
είναι σπορά του διαβόλου; Ποιά Γραφή επαινεί τους αυλίζοντες, τους κιθαρίζοντες,
τους γελώντες, τους χορεύοντες και τους αγαπώντες τον κόσμο και όλα τα του
κόσμου; (Άγιος Εφραίμ ο Σύρος)
Όπου υπάρχουν κιθάρες και χοροί, εκεί υπάρχει
σκοτισμός ανδρών και γυναικών. Εκεί υπάρχει γιορτή του Διαβόλου... (Άγιος
Εφραίμ ο Σύρος)
Είναι άξιοι θρήνου αυτοί που παίζουν τα όργανα
και που τραγουδούν και που χορεύουν. Διότι στερούνται όχι μόνο την παρούσα ζωή,
με την σκλαβιά και τον θάνατο από την πείνα, αλλά στερούνται ακόμη και την
Βασιλεία των Ουρανών και κληρονομούν μόνο την τιμωρία του άδη και την κόλαση. (Άγιος
Νικόδημος ο Αγιορείτης)
Βάλτε έναν άνθρωπο να σας φωτογραφίσει όταν
χορεύετε. Και μετά κοιτάξτε εσείς την φωτογραφία σας και ρωτήστε τον εαυτόν
σας: ''Τί κάνω εδώ; Πίθηκος είμαι ή αρκουδιάρης; Προς τί όλο αυτό που κάνω;''
Είμαστε αστείοι και δυστυχώς γελάμε, εκεί που πρέπει να κλαίμε... (Παναγόπουλος)
Δεν υπάρχουν αθώοι χοροί. Ένας χορός ήταν η αφορμή
της αποτομής της Τιμίας Κεφαλής του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου... (Παναγόπουλος)
Ο Μωϋσής, όταν πέρασαν οι Εβραίοι την Ερυθρά θάλασσα
και πνίγηκαν οι στρατιώτες του Φαραώ στην θάλασσα αυτή, θέλησε να ευχαριστήσει το
Θεό, γιατί απαλλάχτηκαν μια για πάντα από τους Αιγυπτίους. Έτσι ύμνησε το Θεό και
χόρεψε προς δόξα Του, εκφράζοντας την μεγάλη ευγνωμοσύνη του. Δεν χόρεψε και δεν
τραγούδησε τα δικά μας αμαρτωλά και σαρκικά τραγούδια, όπως διατείνονται μερικοί,
παίρνοντας αφορμή τον Μωϋσή, για να επιχειρηματολογήσουν, ότι τάχα επιτρέπονται
τα τραγούδια και οι χοροί. (Παναγόπουλος)
Όσοι αγαπούν πάρα πολύ τον χορό, έχουν
περισσότερο μυαλό στα πόδια, παρά στο κεφάλι. (Τερέντιος)
Αγάπα η Μάρω το χορό και βρήκε άντρα χορευτή.
Του δίνανε ένα γρόσι να μπει στο χορό και δεν έμπαινε.
Του δίνανε 1000 γρόσια να βγει από το χορό και δεν έβγαινε.
Να χορεύεις, όπως σε σφυράνε.
Όποιος τραβάει το χορό, χωρίς χορό να ξέρει, λέει
πως φταίει ο διπλανός που του βαστάει το χέρι.
Στο χορό, ο διάβολος παίζει το βιολί. (Γερμανική
παροιμία)
Πήγε κάποτε ο Άγιος Νήφων, να προσευχηθεί
σε ένα Ναό, ο οποίος ήταν αφιερωμένος στην Υπεραγία Θεοτόκο. Εκεί κατά τη
διάρκεια του όρθρου, βλέπει ξαφνικά ο Άγιος, με τα μάτια της ψυχής του, να
περνάει από τον πλαϊνό δρόμο, σκυφτός και κατσουφιασμένος, κάποιος άρχοντας των
πονηρών πνευμάτων. Τον ακολουθούσε ένα πλήθος από δαίμονες. Μόλις άκουσαν οι
σιχαμεροί τη δοξολογία του λαού, έσκασαν από το κακό τους. Λιώνοντας από φθόνο,
άρχισαν να γκρινιάζουν στον αρχηγό τους: ''Βλέπεις πώς δοξάζεται ο Ιησούς από
τους δούλους Του; Ακόμα και αυτούς που είχαμε πρώτα μαζί μας, αυτούς που
προσκυνούσαν τα είδωλα, τους άρπαξε ο Ναζωραίος. Νικηθήκαμε...
Ρεζιλευτήκαμε!''. Στα κλαψουρίσματα των δαιμόνων, ο άρχοντάς τους, πιο
ψύχραιμος εκείνος, αποκρίθηκε: ''Σας κακοφάνηκε που ακούσατε να δοξάζετε ο
Ιησούς στο σπίτι της Μαρίας; Αυτό είναι μικρό αγκάθι. Με άλλους τρόπους μας
πληγώνουν χειρότερα... Μα γιατί χολοσκάτε; Τούτοι εδώ που τώρα ψάλλουν ύμνους
στον Ιησού, άλλες φορές δοξολογούν εμάς, με τα τραγούδια τα δικά μας. Στο κάτω
- κάτω, αν θέλετε και τώρα μπορώ να σας δείξω άλλους, που μας λατρεύουν πιστά
και αφοσιωμένα. Ελάτε μαζί μου και θα δείτε...'' Τους πήρε λοιπόν και τους
έφερε στην πλατεία του Βοός. Μόλις βρέθηκαν εκεί και ετοιμάστηκαν να
προκαλέσουν φασαρίες και καβγάδες, ξάφνου φτάνουν καμμιά τριανταριά ταξιδιώτες
από την Παφλαγονία της Μικράς Ασίας. Πλησίασε τότε ο αρχηγός των δαιμόνων, τον
μεγαλύτερο της παρέας και του έβαλε στο νου πονηρούς λογισμούς. Εκείνος αμέσως
άναψε και άρχισε να λέει δυνατά ένα αισχρό τραγούδι. Παρακινημένοι και οι άλλοι
από τον σύντροφό τους, άρχισαν να επαναλαμβάνουν το στίχο τους, να χορεύουν
καταμεσίς του δρόμου και να χτυπάνε δυνατά τα πόδια τους στη γη. Άλλο που
δεν ήθελαν οι δαίμονες! Ολόχαροι έστησαν και αυτοί μαζί τους το χορό! ''Τί
σας έλεγα; φώναξε θριαμβευτικά ο αρχηγός τους. Βλέπετε που υπάρχουν και
άνθρωποι δικοί μας, που μας τιμούν και μας λατρεύουν. Πανηγυρίστε λοιπόν,
έχουμε και εμείς δόξα!''. Στη μέση της πλατείας συνάντησαν έναν άνθρωπο,
που έπαιζε λύρα. Όχλος πολύς τον τριγύριζε και διασκέδαζε με το παίξιμό του.
Αλλά ο μακάριος Νήφων, είδε με τα διορατικά του μάτια, έναν δαίμονα
να τους έχει όλους δεμένους πισθάγκωνα και να τους σέρνει πίσω από τον
οργανοπαίχτη. Οι άλλοι δαίμονες, βλέποντας ένα μόνο σύντροφό τους, να
διαφεντεύει τόσο λαό, πήδηξαν από τη χαρά τους! Βάλθηκαν και αυτοί να πειράζουν
και να σκανδαλίζουν τους ανθρώπους. Άλλους παρακινούσαν να χορεύουν άσεμνα,
άλλους να κάνουν φασαρία και άλλους να τραγουδούν αισχρά... Σε μια στιγμή, κάποιος
πλούσιος που παρακολουθούσε το ξεφάντωμα από τον εξώστη, φώναξε στο λυράρη να
σταθεί και να παίξει ένα κομμάτι μπροστά στο αρχοντικό του. Στο τέλος ο
πλούσιος έδωσε ένα ασημένιο νόμισμα στον οργανοπαίχτη, ο οποίος το πήρε και το
έκρυψε στον κόρφο του. Από εκεί όμως, του το άρπαξαν κρυφά οι δαίμονες και το
πήγαν στον πατέρα τους, το σατανά. Εκείνος το πήρε γεμάτος ικανοποίηση και
είπε με ένα χαμόγελο άγριας χαράς: ''Μου κάνουν θυσίες και οι
ειδωλολάτρες!!!... Να σκληρύνετε τον αγώνα σας, όλοι οι δικοί μου! Να
αφανίσουν τους άθλιους Ναζωραίους!''. Ύστερα, εφόσον το ''ευλόγησε'', το
ξανάστειλε πίσω και ένας δαίμονας του το έβαλε ξανά στον κόρφο του λυράρη,
χωρίς εκείνος να καταλάβει τίποτα... Όλα αυτά τα έβλεπε ο Άγιος Νήφων και
έπεσε σε βαρειά λύπη και δάκρυσε, για την τόση πλάνη και την απώλεια των
Χριστιανών. Και έλεγε λοιπόν ο Άγιος Νήφων, γι' αυτούς που αγαπούν τα
παλιοτράγουδα, ότι όπως η σάλπιγγα συγκεντρώνει τους στρατιώτες και όπως ο
άνθρωπος που προσεύχεται συνάζει ολόγυρά του τους αγγέλους του Θεού, έτσι και αυτός
που τραγουδάει, μαζεύει αόρατα τους ζοφερούς δαίμονες. Και όποιος αγαπάει τις
κιθάρες και τις λύρες και διασκεδάζει μ' αυτά, αυτός τιμάει έτσι τους ιερείς
του μεγάλου δράκοντα δηλ. τον διάβολο...
Κάποιοι νέοι από την Αυστραλία, επισκέφτηκαν τον Άγιο
Παϊσιο τον Αγιορείτη στο Άγιο Όρος. Οι νέοι ήθελαν την πνευματική ζωή, αλλά
αγαπούσαν και τις κοσμικές διασκεδάσεις. Τον ρώτησαν για το χορό και
προσπαθούσαν να αποσπάσουν από τον Γέροντα την συγκατάθεσή του, ότι ο χορός
είναι καλό πράγμα. Τους είπε ο Άγιος Παϊσιος: ''Βρε παιδιά, εσείς είναι, σαν
να θέλετε να ανεβείτε στον Άθωνα (το ψηλότερο βουνό του Αγίου Όρους) και επειδή
δεν μπορείτε, θέλετε να κατεβάσουμε τον Άθωνα, για να πείτε ότι ανεβήκατε...''
Κάποτε ο Κολοκοτρώνης πήγε στην Αγγλία και
στην δεξίωση που έγινε προς τιμή του, μετά από φαγοπότι, χόρευαν πολλά και
διάφορα ζευγάρια το ταγκό, τον πρώτο Ευραπαϊκό χορό, όπως τον έλεγαν τότε. Και
μετά από τον πρώτο χορό, ρωτάει ο τότε Πρωθυπουργός της Αγγλίας τον
Κολοκοτρώνη: ''Πώς θα σας φάνηκε ο νέος χορός μας, κύριε Πρόεδρε;''. Και
εκείνος του απάντησε: ''Αυτόν τον χορό, όπως εσείς τον λέτε, εμείς τον
κάνουμε στο κρεβάτι και μόνο νύχτα!''. Αν λοιπόν τότε, το ταγκό ο Κολοκοτρώνης
το είπε όχι χορό, αλλά πράξη και συνουσία, η οποία γίνεται νύχτα και στο
κρεβάτι, τότε τί να πούμε εμείς σήμερα;...
Ο Φώλκνερ, δάσκαλος του χορού και ιδιοκτήτης της
χορευτικής ακαδημίας του Λος Άντζελες βεβαιώνει, ότι τα 2/3 των κοριτσιών
που διαφθείρονται, αίτια είναι ο χορός...
