Περί Χριστού

• Ούτος έστιν ο υιός μου ο αγαπητός, εν ω ευδόκησα. [Αυτός είναι ο Υιός μου ο αγαπημένος Στον οποίον αναπαύομαι πάντοτε πλήρως, διότι πράττει το αρεστόν σε Μένα.] (ΚατάΜατθαίον 3,17)
• Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος· και ο φιλών υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος· και ος ου λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου, ουκ έστι μου άξιος. [Εκείνος που αγαπά τον πατέρα ή την μητέρα του παραπάνω από Εμένα, δεν είναι άξιος να λέγεται μαθητής Μου. Και εκείνος που αγαπά τον υιόν του ή την κόρη του παραπάνω από Εμένα, δεν είναι άξιος να λέγεται οπαδός Μου. Και όποιος δεν παίρνει σταθερά την απόφαση να υποστεί κάθε ταλαιπωρία και σταυρικόν ακόμη θάνατο για την πίστη του σε Εμένα και δεν Με ακολουθεί ως αρχηγό και υπόδειγμά του, δεν είναι άξιος για Μένα.] (Κατά Ματθαίον 10,37-38)
• Ο εμέ δεχόμενος δέχεται τον αποστείλαντά με. [Εκείνος που υποδέχεται Εμένα, υποδέχεται Εκείνον, που Με έστειλε στον κόσμο.] (ΚατάΜατθαίον 10,40 και Κατά Λουκάν 10,16)
• Μακάριος έστιν ος εάν μη σκανδαλισθή εν εμοί. [Μακάριος είναι εκείνος, που δεν θα σκανδαλιστεί και δεν θα κλονιστεί στην πίστη του προς Εμένα.] (ΚατάΜατθαίον 11,6)
• Όστις γαρ αν ποιήση το θέλημα του πατρός μου του εν ουρανοίς, αυτός μου αδελφός και αδελφή και μήτηρ εστίν. [Διότι όποιος θα εφαρμόσει το θέλημα του Ουρανίου Πατρός Μου, αυτός είναι αδελφός Μου και αδελφή Μου και η μητέρα Μου.] (Κατά Ματθαίον 12,50)
• Και πας ος αφήκεν οικίας ή αδελφούς ή αδελφάς ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή τέκνα ή αγρούς ένεκεν του ονόματός μου, εκατονταπλασίονα λήψεται και ζωήν αιώνιον κληρονομήσει. [Και καθένας, ο οποίος προς χάριν Μου αφήσει οικογένεια ή αδελφούς ή αδελφές ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή χωράφια, θα λάβει εδώ στην γη εκατό φορές περισσότερα και το σπουδαιότερο, θα κληρονομήσει την αιώνια ζωή.] (Κατά Ματθαίον 19,29)
• Ος εάν εμέ δέξηται, δέχεται τον αποστείλαντά με. [Όποιος θα δεχτεί Εμένα, δέχεται τον Πατέρα, που Με έστειλε στον κόσμο.] (ΚατάΛουκάν 9,48)
• Ου γαρ απέστειλεν ο Θεός τον υιόν αυτού εις τον κόσμον ίνα κρίνη τον κόσμον, αλλ' ίνα σωθή ο κόσμος δι' αυτού. Ο πιστεύων εις αυτόν ου κρίνεται, ο δε μη πιστεύων ήδη κέκριται, ότι μη πεπίστευκεν εις το όνομα του μονογενούς υιού του Θεού. [Διότι δεν έστειλε ο Θεός τον Υιόν του στον κόσμο για να κρίνει και να καταδικάσει τον κόσμο, αλλά για να σωθεί ο κόσμος με την θυσία Αυτού. Καθένας που πιστεύει σε Αυτόν, δεν καταδικάζεται. Όποιος όμως δεν πιστεύει, έχει καταδικαστεί από τώρα, ακριβώς διότι δεν πίστεψε στο όνομα του μονογενούς Υιού του Θεού, και με την απιστία του απέκλεισε τον εαυτόν του από την σωτηρία.] (ΚατάΙωάννην 3,17-18)
• Ο πιστεύων εις τον υιόν έχει ζωήν αιώνιον· ο δε απειθών τω υιώ ουκ όψεται ζωήν, αλλ' η οργή του Θεού μένει επ' αυτόν. Αμήν αμήν λέγω υμίν ότι ο τον λόγον μου ακούων και πιστεύων τω πέμψαντί με έχει ζωήν αιώνιον, και εις κρίσιν ουκ έρχεται, αλλά μεταβέβηκεν εκ του θανάτου εις την ζωήν. [Αυτός που πιστεύει στον Υιό, έχει εξασφαλίσει την αιώνια ζωή. Εκείνος που δεν πιστεύει και δεν υπακούει στον Υιό, δεν θα δει την μακαρία ζωή, αλλά η οργή του Θεού θα μένει συνεχώς πάνω του. Σας διαβεβαιώνω, ότι εκείνος ο οποίος ακούει την διδασκαλία Μου και πιστεύει στον Πατέρα, που Με έστειλε, αυτός έχει κερδίσει την αιώνια ζωή και δεν θα περάσει από δίκη και Κρίση, αλλά έχει μεταβεί πλέον από τον πνευματικό θάνατο της αμαρτίας στην αιώνισ ζωή.] (ΚατάΙωάννην 3,36 και 5,24)
• Ο μη τιμών τον υιόν ου τιμά τον πατέρα τον πέμψαντα αυτόν. [Εκείνος που δεν τιμά τον Υιόν, δεν τιμά ούτε τον Πατέρα, ο Οποίος Τον έστειλε στον κόσμο.] (ΚατάΙωάννην 5,23)
• Τα ρήματα α εγώ λαλώ υμίν, πνεύμα έστι και ζωή έστιν. [Τα λόγια, τα οποία Εγώ σας διδάσκω, είναι πνεύμα Θεού, γι' αυτό έχουν και μεταδίδουν ζωή.] (ΚατάΙωάννην 6,63)
• Εγώ είμι ο άρτος της ζωής· ο ερχόμενος πρός με ου μη πεινάση, και ο πιστεύων εις εμέ ου μη διψήση πώποτε. [Εγώ Είμαι το ψωμί της ζωής. Όποιος έρχεται σε Μένα, δεν θα πεινάσει και όποιος πιστεύει σε Μένα, δεν θα διψάσει ποτέ.] (Κατά Ιωάννην 6,35)
• Ουδείς δύναται ελθείν προς με, εάν μη ο Πατήρ ο πέμψας με ελκύση αυτόν, και εγώ αναστήσω αυτόν τη εσχάτη ημέρα. Αμήν αμήν λέγω υμίν, ο πιστεύων εις εμέ έχει ζωήν αιώνιον. [Κανένας δεν μπορεί να έρθει κοντά Μου, εάν δεν τον ελκύσει ο Πατέρας, που Με έστειλε. Και Εγώ θα τον αναστήσω την ημέρα της μεγάλης κρίσεως. Σας διαβεβαιώνω, ότι εκείνος που πιστεύει σε Εμένα έχει την αιώνια ζωή.] (ΚατάΙωάννην 6,44 και 6,47)
• Εγώ είμι το φως του κόσμου· ο ακολουθών εμοί ου μη περιπατήση εν τη σκοτία, αλλ' έξει το φως της ζωής. [Εγώ Είμαι το φως όλου του κόσμου, εκείνος που Με ακολουθεί πιστά δεν θα περπατήσει στο σκότος με άμεσο τον κίνδυνον να γκρεμιστεί στα βάραθρα, αλλά θα έχει το πνευματικό φως που ακτινοβολείται από τον Θεό, την πηγή της ζωής.] (ΚατάΙωάννην 8,12)
• Εάν γαρ μη πιστεύσητε ότι εγώ είμι, αποθανείσθε εν ταις αμαρτίαις υμών. [Εάν δεν πιστέψετε, ότι εγώ είμαι ο Μεσσίας, ο αληθινός και μοναδικός Σωτήρας, θα πεθάνετε βυθισμένοι στις αμαρτίες σας.] (Κατά Ιωάννην 8,24)
• Εγώ είμι η ανάστασις και η ζωή. [Εγώ Είμαι η Ανάσταση και η Ζωή.] (ΚατάΙωάννην 11,25)
• Ο πιστεύων εις εμέ ου πιστεύει εις εμέ, αλλ' εις τον πέμψαντά με. [Εκείνος που πιστεύει σε Μένα, δεν πιστεύει σε Μένα, αλλά στον Θεόν που Με έστειλε.] (ΚατάΙωάννην 12,44)
• Εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή. [Εγώ είμαι ο ασφαλής δρόμος, που οδηγεί στον Ουρανό, Εγώ είμαι η απόλυτος και καθαρή Αλήθεια, που φωτίζει τον άνθρωπο για την σωτηρία, Εγώ είμαι η Ζωή και Ο χορηγός της Αιωνίου Ζωής, για όλους τους πιστούς.](ΚατάΙωάννην 14,6)
• Ου πιστεύεις ότι εγώ εν τω πατρί και ο πατήρ εν εμοί έστι; Τα ρήματα α εγώ λαλώ υμίν, απ' εμαυτού ου λαλώ· ο δε πατήρ ο εν εμοί μένων αυτός ποιεί τα έργα. Πιστεύετέ μοι ότι εγώ εν τω πατρί και ο πατήρ εν εμοί· ει δε μη, δια τα έργα αυτά πιστεύετέ μοι. [Δεν πιστεύεις ότι Εγώ είμαι αχώριστα ενωμένος με τον Πατέρα, ότι Είμαι και μένω μέσα στον Πατέρα και ότι ο Πατήρ είναι και μένει σε Μένα; Ακριβώς διότι Είμαι ενωμένος με τον Πατέρα, τα λόγια τα οποία Εγώ σας διδάσκω, δεν τα λέω από τον ευατόν Μου, αλλά ο Πατήρ, ο Οποίος μένει μέσα σε Μένα, ενεργεί δι' Εμού όλα αυτά τα θαυμαστά έργα που βλέπετε και ακούτε. Να παραδεχθείτε, λοιπόν, χωρίς καμμία επιφύλαξη και να το κάνετε σταθερό φρόνημα, ότι Εγώ μένω στον Πατέρα και ο Πατήρ μένει σε Μένα. Εάν δε τυχόν και κάποια αμφιβολία σας έρθει γι' αυτά που Εγώ λέω, πιστέψατε τουλάχιστον από τα πολυάριθμα μεγάλα και θαυμαστά έργα Μου.] (Κατά Ιωάννην 14,10-11)
• Αμήν αμήν λέγω υμίν, ο πιστεύων εις εμέ, τα έργα α εγώ ποιώ κακείνος ποιήσει, και μείζονα τούτων ποιήσει. Και Ό,τι αν αιτήσητε εν τω ονόματί μου, τούτο ποιήσω, ίνα δοξασθή ο πατήρ εν τω υιώ. Εάν τι αιτήσητε εν τω ονόματί μου, εγώ ποιήσω. [Σας διαβεβαιώνω, ότι εκείνος που πιστεύει σε Μένα, θα κάνει χάρις στην πίστη του, τα μεγάλα και θαυμαστά έργα, τα οποία Εγώ κάνω και ακόμη μεγαλύτερα απ' αυτά. Και κάθετι που με πίστη θα ζητήσετε εν τω ονόματί Μου, θα το κάνω, για να δοξαστεί έτσι ο Πατήρ δια του Υιού. Εάν, λοιπόν, ζητήσετε κάτι, επικαλούμενοι με πίστη φωτισμένη και ζωντανήν το όνομά Μου, Εγώ θα το κάνω.] (ΚατάΙωάννην 14,12-14)
• Μείνατε εν εμοί, καγώ εν υμίν. Καθώς το κλήμα ου δύναται καρπόν φέρειν αφ' εαυτού, εάν μη μείνη εν τη αμπέλω, ούτως ουδέ υμείς, εάν μη εν εμοί μείνητε. [Μείνετε, λοιπόν, ενωμένοι με εμέ και εγώ με σας. Όπως το κλήμα δεν μπορεί από τον εαυτόν του να φέρει καρπό, εάν δεν μείνει ενωμένο με την κληματαριά, έτσι και εσείς δεν μπορείτε να πράττετε έργα αρετής, εάν δεν μείνετε ενωμένοι με Εμένα.] (Κατά Ιωάννην 15,4)
• Χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν. [Χωρίς Εμένα, δεν μπορείτε να κάνετε τίποτε.] (Κατά Ιωάννην 15,5)
• Ο εμέ μισών και τον πατέρα μου μισεί. [Εκείνος που μισεί Εμένα, μισεί και τον Πατέρα Μου.] (ΚατάΙωάννην 15,23)
• Πας αρνούμενος τον Υιόν ουδέ τον Πατέρα έχει. Ο λέγων εν αυτώ μένειν οφείλει, καθώς εκείνος περιεπάτησε, και αυτός ούτω περιπατείν. [Όποιος αρνείται τον Χριστό, αρνείται και τον Πατέρα (γιατί είναι ένα). Όποιος λέει ότι μένει ενωμένος (με το Χριστό), οφείλει να ζει, όπως έζησε και Αυτός] (Α' Ιωάννου 2,23 - 2,6)
• Εφανερώθη ο Υιός του Θεού, ίνα λύση τα έργα του Διαβόλου. [Φανερώθηκε στον επίγειο κόσμο ο Υιός του Θεού, ο Χριστός, για να καταργήσει τα έργα του διαβόλου.] (Α' Ιωάννου 3,8)
• Θεμέλιον γαρ άλλον ουδείς δύναται θείναι παρά τον κείμενον, ος έστιν Ιησούς Χριστός. [Διότι άλλο θεμέλιο, κανείς δεν μπορεί να βάλει, εκτός από αυτό που υπάρχει και αυτό είναι ο Ιησούς Χριστός.] (Προς Κορινθίους Α' 3,11)
• Χριστός έπαθεν υπέρ υμών, υμίν υπολιμπάνων υπογραμμόν ίνα απακολουθήσητε τοις ίχνεσιν αυτού. [Ο Χριστός υπέφερε για εσάς, αφήνοντας σε εσάς τέλειο παράδειγμα προς μίμηση, για να ακολουθήσετε και να βαδίσετε στα ίχνη Του.] (Α' Πέτρου 2,21)
• Εν αυτώ κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς. [Σ' αυτόν (τον Χριστόν), μέσα στο σώμα Του, κατοικεί ολόκληρη η Θεότητα.] (Προς Κολοσσαείς 2,9)
• Εγώ το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος. Εγώ τω διψώντι δώσω εκ της πηγής του ύδατος της ζωής δωρεάν. [Εγώ Είμαι το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος. Εγώ σε όποιον διψάει, θα του δώσω δωρεάν να πιεί από την πηγή του νερού της ζωής.] (Αποκάλυψη 21,6)
• Ο Χριστός μας περιμένει και μόλις εμείς του ανοίξουμε μια χαραμάδα στην καρδιά μας, μπαίνει αμέσως μέσα μας και τότε τα έχουμε όλα! Είναι σαν τον ήλιο, παιδί μου, που όταν τραβήξεις λίγο την κουρτίνα στο παράθυρο, μπαίνει αμέσως το φως και οι ακτίνες του μέσα στο δωμάτιο και ζεσταινόμαστε... (Όσιος Πορφύριος o Καυσοκαλυβίτης)
• Τον Χριστό να Τον αισθανόμαστε φίλο μας. Είναι ο φίλος μας. Το βεβαιώνει ο ίδιος, όταν λέει: «Υμείς φίλοι μου εστέ ...» Σαν φίλο να Τον ατενίζουμε και να Τον πλησιάζουμε. Πέφτουμε; Αμαρτάνουμε; Με οικειότητα, αγάπη και εμπιστοσύνη να τρέχουμε κοντά Του, όχι με φόβο, ότι θα μας τιμωρήσει αλλά με θάρρος, που θα μας το δίνει η αίσθηση του φίλου. Να Του πούμε: «Κύριε, το έκανα, έπεσα, συγχώρεσε με». Αλλά συγχρόνως να αισθανόμαστε, ότι μας αγαπάει, ότι μας δέχεται τρυφερά, με αγάπη και μας συγχωρεί. Να μη μας χωρίζει απ' τον Χριστό η αμαρτία. Όταν πιστεύουμε πως μας αγαπάει και Τον αγαπάμε, δεν αισθανόμαστε ξένοι και χωρισμένοι απ' Αυτόν, ούτε όταν αμαρτάνουμε. Έχουμε εξασφαλίσει την αγάπη Του και όπως και να φερθούμε, ξέρουμε ότι μας αγαπάει. (Όσιος Πορφύριος o Καυσοκαλυβίτης)
• Δεν μιλάω σε κανέναν για τον Χριστό, εάν δεν θέλει, εάν δεν μου το ζητήσει. Προσεύχομαι γι' αυτούς, τους κάνω και θαύματα ακόμη, αλλά δεν τους μιλάω. Θέλω ν' ανοίξει η ψυχή τους και να μου το ζητήσουνε. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
• Όταν εμείς βρίσκουμε κάποιονε θησαυρό ή ότι άλλο, δεν θέλομε να το λέμε πουθενά. Ο Χριστιανός όμως, όταν βρει το Χριστό, όταν γνωρίσει το Χριστό, όταν ο Χριστός εγκύψει μέσα στην ψυχούλα του και τον αισθανθεί, θέλει να φωνάζει και να το λέει παντού, θέλει να λέει για το Χριστό, τι είναι ο Χριστός. Αγαπήσατε τον Χριστόν και μηδέν προτιμήστε της αγάπης Αυτού. Ο Χριστός είναι το παν, είναι η πηγή της ζωής. Όλα στο Χριστό υπάρχουν τα ωραία. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
• Αν αφήσουμε το Χριστό να κατοικήσει σε ολόκληρη την ψυχή μας, τότε φεύγει η αμαρτία, φεύγει η στενοχώρια, φεύγει η αρρώστεια και πετάμε και τα φάρμακα. Γιατί ο Χριστός θα είναι Αυτός που θα καθοδηγεί το πνεύμα μας, τα χέρια μας, τις σκέψεις μας και όλη την ύπαρξή μας και δεν θα μπορούμε να κάνουμε το κακό. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
• Όταν είναι κανείς άδειος από τον Χριστό, τότε έρχονται χίλια δύο άλλα και τον γεμίζουν: ζήλειες, μίση, ανία, μελαγχολία, αντίδραση, κοσμικό φρόνημα, κοσμικές χαρές. Προσπαθήστε να γεμίσετε τη ψυχή σας με τον Χριστό, για να μην την έχετε άδεια. (Όσιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης)
• Ο Ιησούς ας είναι το γλυκό μελέτημα της καρδιάς σου· ο Ιησούς ας είναι το εντρύφημα της γλώσσας σου· ο Ιησούς ας είναι η αναπνοή σου και ποτέ να μην χορταίνεις επικαλούμενος τον Ιησού. Διότι από αυτή τη συνεχή και γλυκύτατη μνήμη του Ιησού θα φυτευτούν, θα αυξηθούν και θα γίνουν μεγάλα δένδρα στη καρδιά σου οι 3 μεγάλες εκείνες αρετές: η πίστη, η ελπίδα και η αγάπη. (ΆγιοςΝικόδημοςοΑγιορείτης)
• Αν θέλεις ν' ακολουθήσεις τον Χριστό, πρέπει να κρεμάσεις μαζί Του, πάνω στο σταυρό, τον παλιό σου εαυτό, εφόσον πρώτα διώξεις από κοντά σου, εκείνους που σε κατεβάζουν από το σταυρό και να ετοιμαστείς για να υπομείνεις ταπεινώσεις και να αναπαύεις τις καρδιές εκείνων που σε στενοχωρούν. (Άγιος Ησαϊας ο Αναχωρητής)
• Ο Χριστός είναι το οξυγόνο και εμείς Τον κάνουμε διοξείδιο του άνθρακα. Φαρμάκι γευόμαστε, όταν ζούμε μακριά από τον γλυκύ Ιησού. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
• Να μην αναγνωρίζουμε την θυσία του Χριστού για τον άνθρωπο! Σταυρώθηκε ο Χριστός, για να μας λυτρώσει από την αμαρτία, για να εξαγνιστεί όλο το ανθρώπινο γένος. Τί έκανε ο Χριστός για εμάς...!!! Και τί κάνουμε εμείς για τον Χριατό; (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
• Δεν συγκρίνονται φυσικά, όλοι οι αγώνες των Οσίων, οι νηστείες, οι αγρυπνίες κ.λπ., ούτε και τα βασανιστήρια όλων των Αγίων Μαρτύρων με το Πάθος του Κυρίου μας, διότι όλους τους βοηθούσε ο Χριστός θεϊκά και γλυκαίνονταν οι πόνοι τους από την μεγάλη Του αγάπη. Στον εαυτό Του όμως, ο Χριστός δεν χρησιμοποίησε καθόλου την Θεϊκή Του δύναμη και υπέφερε τον πολύ πόνο στο ευαίσθητο σώμα Του από την πολλή αγάπη προς το πλάσμα Του. Αυτήν την αγάπη του Χριστού προς τον άνθρωπο, εάν αισθανθή κανείς, τότε μόνο θα είναι και εσωτερικά πραγματικά άνθρωπος. Αλλιώς θα είναι πιο αναίσθητος και από τα δημιουργήματα του Θεού, αφού ο ήλιος αισθάνθηκε το Πάθος του Κυρίου και σκοτείνιασε, γιατί δεν άντεχε να το βλέπει. Η γη και αυτή τρόμαξε, όταν το είδε. Οι πέτρες και αυτές κομματιάστηκαν. Οι τάφοι και αυτοί σείστηκαν τόσο, που ξύπνησαν πολλούς κεκοιμημένους, τους έβγαλαν έξω να διαμαρτυρηθούν για την αχάριστη αυτή συμπεριφορά των ανθρώπων προς τον Ευεργέτη και Λυτρωτή τους Θεό. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
• Να τρέχετε συνέχεια, να βρείτε το Χριστό, για να γεμίσει η καρδιά σας τόσο πολύ από τον Χριστό, που να μην μπορείτε να Τον χωρέσετε και να λέτε: ''Φτάνει, Θεέ μου, δεν αντέχω άλλο...!!!''. (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
• Ήταν βράδυ του Τιμίου Προδρόμου, θα ξημέρωνε του Αγίου Κάρπου, δεν είχα κοιμηθεί, προσευχόμουν και έγραφα, στις έξη το πρωϊ, σε μια στιγμή σαν να χάθηκε ο τοίχος του Κελλιού μου. Βλέπω τον Χριστό μέσα στο φως, σε απόσταση έξη μέτρα περίπου. Τον έβλεπα από το πλάϊ. Τα μαλλιά Του ήταν ξανθά και τα μάτια Του γαλανά. Δεν έβλεπα με τα σωματικά μάτια. Αυτά είτε ανοιχτά είναι είτε κλειστά, καμμιά διαφορά δεν έχει. Έβλεπαν τα μάτια της ψυχής. Απόμεινα! Τι γλυκύτητα ένιωθα! Τι αγαλλίαση! Δεν μπορώ να εκφράσω με δικά μου λόγια την ομορφιά αυτή. Ήταν αυτό που λέει: ''Ο Ωραίος κάλλει παρά τους υιούς των ανθρώπων''. Αυτό ήταν, δεν έχω δει ποτέ τέτοια εικόνα Του, μόνο μία κάποτε έμοιαζε κάπως. Θάξιζε να αγωνίζεται κανείς χίλια χρόνια για να δει αυτήν την ομορφιά, για μια στιγμή μόνο!!!... Τι μεγάλα και ανείπωτα είναι δυνατόν να χαρισθούν στον άνθρωπο και με τι τιποτένια ασχολούμαστε...! (Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης)
• Ο Χριστός είναι η αρχή και το θεμέλιο, όλων των αρετών. (Άγιος Γρηγόριος ο Σιναϊτης)
• Εάν ολόκληρη την Κρίση έχει δώσει ο Θεός Πατέρας στον Υιό (Ιωάν. 5,22), ο δε Θεός είναι Κριτής (Ψαλμ. 49,6), άρα ο Χριστός είναι Θεός. (Mέγας Αθανάσιος)
• Η έχθρα εναντίον του (Θεανθρώπου) Χριστού επεκτείνεται και σ' αυτόν τον (Θεό) Πατέρα. Διότι εάν ο Πατήρ βρίσκεται μέσα στον Υιό και ο Υιός μέσα στον Πατέρα, πώς είναι δυνατόν η προσβολή του ενός των Προσώπων, να μην είναι προσβολή και του Άλλου; (Μέγας Αθανάσιος)
• Εάν ντρεπό,μαστε να μιμηθούμε τα παθήματα που υπέστη ο Χριστός για μας και να τα πάθουμε, όπως τα έπαθε Εκείνος, τότε είναι φανερό, ότι ούτε της δόξας Του θα γίνουμε συμμέτοχοι. (ΆγιοςΣυμεώνοΝέοςΘεολόγος)
• Ποιός αφού απόκτησε τον Χριστό, έχει ανάγκη από κάτι άλλο; (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)
• Ο Χριστός μεταβάλλει κάθε δύση σε ανατολή. (Άγιος Κλήμης Αλεξανδρείας)
• 'Οποιος ακούει τον Χριστό, φωτίζει τον εαυτόν του και όποιος Τον μιμείται, διορθώνεται. Ο Κύριος μας Ιησούς χάρισε σε όλους το φως, όμως εκείνοι που δεν πείθονται σ' Αυτόν, σκοτίζουν τον εαυτόν τους. (Όσιος Θαλάσσιος)
• Γεννήθηκε ο Κύριος από Παρθένο, για να τιμήσει την παρθενία. Γεννήθηκε από αρραβωνιασμένη, για να τιμήσει τον γάμο. (ΆγιοςΚοσμάςοΑιτωλός)
• Συ Κύριε, είσαι το φως των οφθαλμών της ψυχής μου... Συ Κύριε, είσαι η ευφροσύνη του πνεύματός μου... Συ Κύριε, είσαι η χαρά της καρδιάς μου... Συ Κύριε, είσαι η αγάπη της ψυχής μου... Συ Κύριε, είσαι η δύναμή μου... Συ Κύριε, γλυκειά ελπίδα στις θλίψεις μου... Συ Κύριε είσαι το τέλειο αγαθό... (Ιερός Αυγουστίνος)
• Ο Χριστός τίμησε και τα 2 φύλα. Τίμησε την γυναίκα, με το να καταδεχτεί, να γεννηθεί από μια γυναίκα και τίμησε τον άνδρα, με το να καταδεχτεί, να γεννηθεί άνδρας. (Ιερός Αυγουστίνος)
• Ενώ πλανόμουν στα μονοπάτια της αμαρτίας με περιμάζεψε. Ενώ δεν είχα φως, με φώτισε. Ενώ Τον είχα ξεχάσει, μου υπενθύμισε τον Εαυτόν Του. Ενώ πήγαινα μακριά Του, με προσκάλεσε. Ενώ βρισκόμουν σε απόγνωση, με στήριξε. Ενώ έπεσα με σήκωσε. Όταν επέστρεψα με οδήγησε. Και όταν ήρθα κοντά Του, με αγκάλιασε και με ασφάλισε. (Ιερός Αυγουστίνος)
• Έχω διαβάσει στον Πλάτωνα και στον Κικέρωνα, ρήσεις που ήταν σοφές και ωραίες. Αλλά σε κανέναν από αυτούς δεν διάβασα: "έλθετε προς εμέ πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι". (Ιερός Αυγουστίνος)
• Ο Χριστός πείνασε ως άνθρωπος, αλλά έθρεψε τα πλήθη ως Θεός. (Άγιος Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός)
• Είσαι μαθητής του Χριστού, όταν είσαι πράος και επιεικής. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Με το να προσκυνούμε τον ενανθρωπήσαντα Κύριο, δεν προσκυνούμε κτίσμα, αλλά τον Κτίστη που ντύθηκε κτιστό σώμα, για την σωτηρία όλης της κτίσης. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Όπως ένας άνθρωπος, αφού σταματήσει στη μέση δύο πραγμάτων διαχωρισμένων, απλώνει τα χέρια του, τα πιάνει και τα συνενώνει, το ίδιο έκανε και ο Χριστός και συνένωσε την Θεία φύση με την ανθρώπινη και τα δικά Του, με τα δικά μας. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Aυτός είναι η Κεφαλή, εμείς το σώμα. Aυτός είναι το Θεμέλιο, εμείς η οικοδομή.

Aυτός Άμπελος, εμείς τα κλήματα.

Aυτός είναι ο Νυμφίος, εμείς η νύμφη.

Aυτός ο Ποιμήν, εμείς τα πρόβατα.

Eκείνος είναι η Οδός, εμείς οι βαδίζοντες σ' αυτή.

Eμείς επίσης είμαστε ναός, Αυτός είναι ο Ένοικος.

Aυτός είναι ο Πρωτότοκος, εμείς οι αδελφοί Του.

Aυτός είναι ο Κληρονόμος, εμείς οι συγκληρονόμοι.

Aυτός είναι η Ζωή, εμείς οι ζώντες.

Aυτός είναι η Ανάσταση, εμείς οι αναστημένοι.

Aυτός είναι το Φως, εμείς οι φωτιζόμενοι. (Ιερός Χρυσόστομος)

• Ο Χριστός για να μην νομίσεις, ότι από άλλον έλαβε τη δύναμη (να θαυματουργεί), δεν είπε στον Λάζαρο: ''Αναστήσου'', αλλά ''έβγα έξω'' (Ιωαν. 11,43). (Ιερός Χρυσόστομος)
• Ο Χριστός σωστά δεν άρχισε τα θαύματά Του από μικρή ηλικία. Διότι οι άνθρωποι θα εξελάμβαναν τα θαύματά Του για φαντασίες. Αν οι πολλοί είχαν τέτοια υποψία, τότε που ως μεγάλος, ως άνδρας έκανε θαύματα, πολύ περισσότερο αν θαυματουργούσε ως παιδί. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Πρόσεξε πόσο ταπεινά ενεργεί ο Χριστός! Δεν παραμένει σ' αυτούς που γιάτρευε, διότι δεν ενεργούσε θαύματα για να καρπώνεται δόξα, ούτε για να προκαλεί οχλαγωγία, ούτε για να επιδειχτεί (Ιωάν. 5,13). (Ιερός Χρυσόστομος)
• Ο Χριστός ήρθε στη γη με ανθρώπινη μορφή, για να μην αναγνωριστεί και κάνει έτσι τον διάβολο να αποφύγει την σύγκρουση μαζί του, αλλά και για να μην ταράξει τους δικούς Του. Διότι φρόντιζε να σώσει και όχι να καταπλήξει. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Με παραβολικό λόγο μιλάει ο Ιησούς, για να κάνει ζωντανότερο το λόγο (Του) και να θυμίσει γνωστά πράγματα, ώστε να οδηγήσει σε Ουράνια πράγματα. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Τίποτα άλλο δεν ζητά ο Χριστός από σένα, παρά το να Τον αγαπάς με όλη σου την καρδιά και να εκτελείς τις εντολές Του. Όλα για τον Χριστό να τα κάνουμε και όχι για τον μισθό. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Έγινε δε ο Χριστός Yιός ανθρώπου, ενώ ήταν γνήσιος Yιός Θεού, για να κάνει τους υιούς των ανθρώπων παιδιά του Θεού. Γιατί το υψηλό όταν έρχεται σ' επαφή με το ταπεινό, αυτό μεν δεν χάνει τίποτα από τη δόξα του, εκείνο δε, το σηκώνει από την ταπείνωσή του. Aυτό λοιπόν συνέβη και στην περίπτωση του Xριστού. Γιατί και τη δική Του φύση δεν την μείωσε με τη συγκατάβαση και εμάς, οι οποίοι βρισκόμαστε διαρκώς στην ατιμία και το σκοτάδι, μας ανέβασε σε δόξα απερίγραπτη. Έτσι περίπου και ένας βασιλιάς, όταν μιλάει μ' ένα φτωχό και πένητα μ' ενδιαφέρον και εύνοια, τον μεν εαυτό του δεν τον καταισχύνει, ενώ εκείνον τον κάνει να είναι επιφανής σε όλους και ένδοξος... Ώστε όταν ακούς ότι ''ο Λόγος σαρκώθηκε'', να μην θορυβείσαι, ούτε να καταρρέεις. Γιατί η ουσία δεν μεταβλήθηκε σε σάρκα (αυτό είναι ασεβές και να το σκεφτεί κανείς), αλλά παραμένουσα ό,τι είναι, προσέλαβε τη μορφή του δούλου. (Ιερός Χρυσόστομος)
• Δίδασκε ο Χριστός την αλήθεια και Του έλεγαν, ότι είναι πλάνος. Έβγαζε δαιμόνια και Του έλεγαν, ότι έχει δαιμόνιο. Απομάκρυνε όλα τα κακά και Τον χαρακτήριζαν μάγο. Και αν θέλεις να μάθεις τους εμπαιγμούς και τις ειρωνείες που εξαπέλυαν εναντίον Του, κάτι που ξεχωριστά πληγώνει τις ψυχές μας, άκουσε πρώτα όσες προέρχονται από τους συγχωριανούς Του: ''Δεν είναι Αυτός, ο γιός του μαραγκού, που εμείς ξέρουμε τον πατέρα και την μητέρα και τα αδέλφια Του, είναι ανάμεσά μας;'' (Ματθ. 13,54). Περιπαίζοντάς Τον για την καταγωγή Του, έλεγαν: ''Είναι από την Ναζαρέτ... Ερεύνησε και θα δεις, ότι Προφήτης από την Γαλιλαία δεν θα βγει...'' (Ιωάν. 7,52). Όλα τα υπέμεινε, αν και τόσο πολύ Τον συκοφαντούσαν. Θέλεις να μάθεις και τις ειρωνείες που εξαπέλυαν εναντίον Του κατά την Σταύρωση; Περιπαιχτικά Τον προσκυνούσαν. Τον χτυπούσαν. Τον ράπιζαν και Του έλεγαν: ''Πες μου, ποιός Σε χτύπησε;'' (Ματθ. 26,68). Και ξύδι Του έβαλαν στο στόμα, λέγοντας: ''Αν Είσαι υιός του Θεού, να κατεβείς από τον Σταυρό'' (Ματθ. 27,40). Και για να Τον χλευάσουν, Του φόρεσαν χλαμύδα και Τον έφτυναν στο Πρόσωπο και Τον υπέβαλλαν σε όλες τις δοκιμασίες, εμπαίζοντάς Τον... (Ιερός Χρυσόστομος)
• Εγώ πατέρας σου, Εγώ αδελφό σου, Εγώ νυμφίος της ψυχής σου,

Εγώ το σπίτι που μπορείς να καταφύγεις, Εγώ η τροφή σου, εγώ η ρίζα σου,

Εγώ το στήριγμά σου, Εγώ Είμαι, κάθετι που επιθυμείς...

Κοντά Μου, καμμία ανάγκη δεν θα έχεις.

Εγώ θα σε υπηρετήσω, γιατί ήρθα να υπηρετήσω και όχι να Με υπηρετήσουν.

Εγώ Είμαι και φίλος σου και μέλος του σώματός σου

και κεφαλή και αδερφός και αδελφή και μητέρα.

Όλα Εγώ για σένα... Αρκεί να στέκεις μαζί Μου...

Εγώ έγινα φτωχός για σένα, με την ενανθρώπισή Μου. Έγινα και ζητιάνος για σένα.

Για σένα ανέβηκα στο Σταυρό. Για σένα κατέβηκα στον τάφο.

Στον Ουρανό παρακαλώ, για σένα τον Πατέρα Μου.

Τί περισσότερο θέλεις; Γιατί αποστρέφεσαι Αυτόν που σε αγαπά; (Ιερός Χρυσόστομος)

• Ας γίνουμε όπως ο Χριστός, εφόσον και ο Χριστός έγινε όπως εμείς. Ας γίνουμε ''θεοί'' γι' Αυτόν, όπως και Εκείνος έγινε άνθρωπος για μας. Πήρε το χειρότερο, για να δώσει το καλύτερο. Πτώχευσε, για να πλουτίσουμε εμείς με την δική Του πτωχεία. Έλαβε μορφή δούλου, για να απολαύσουμε εμείς την ελευθερία. Κατέβηκε για να υψωθούμε. Πειράστηκε, για να νικήσουμε... (Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος)
• Στις αδυναμίες του ανθρώπου δείχνεται τέλεια η δύναμη του Χριστού. (Άγιος Ιωάννης ο Καρπάθιος)
• Την σταυρική θυσία του Χριστού, προφητικά προτύπωσε ο Μωϋσής, τότε που κρέμασε στο ξύλο το χάλκινο φίδι, ώστε όποιος δαγκωνόταν από το ζωντανό φίδι, προσβλέποντας στο χάλκινο φίδι, να σωθεί, δείχνοντας έτσι την πίστη του. Όπως τότε το σταυρωμένο χάλκινο φίδι έσωζε, έτσι και ο Σταυρωμένος Υιός του Θεού, ο Θεός που έγινε και άνθρωπος, σώζει τις ψυχές μας. (ΆγιοςΚύριλλοςΙεροσολύμων)
• Τί σημαίνει να ακολουθεί κάποιος τον Χριστό; Σημαίνει α) το να απαρνείται κάθε αμαρτία και β) το να εξασκεί κάθε αρετή. (Άγιος Ιερώνυμος)
• Το όνομα του Ιησού αφανίζει τους δαίμονες. (Μέγας Αντώνιος)
• Βλέπω τα θαύματα του Χριστού και ανακηρύττω τη Θεότητα του Χριστού. Βλέπω τα Πάθη του Χριστού και δεν αρνούμαι την ανθρώπινη φύση του Χριστού. (ΆγιοςΠρόκλος)
• Ό,τι έγινε ο Κύριος, για εμάς έγινε και όποιον βίο έζησε, για εμάς τον έζησε, αποδεικνύοντάς μας δρόμο που επαναφέρει στην αληθινή Ζωή. Και όσα έπαθε με τη σάρκα, για εμάς τα έπαθε, για να θεραπεύσει τα πάθη μας και για τις δικές μας αμαρτίες οδηγήθηκε σε θάνατο και για εμάς Αναστήθηκε και Αναλήφθηκε, προετοιμάζοντας σε εμάς την Ανάσταση και Ανάληψη σε άπειρους αιώνες. (Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς)
• Θέλεις να σου φανερωθεί ο Χριστός; Ο Ίδιος σε διδάσκει πως θα το πετύχεις: «Όποιος κρατά τις εντολές Μου και τις εκτελεί, αυτός με αγαπά· και αυτός που Με αγαπά, θα αγαπηθεί από τον Πατέρα Μου και εγώ θα τον αγαπήσω και θα τον φανερώσω τον εαυτν Μου» (Ιωάν. 14,21). (Άγιος Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ)
• Όταν έχουμε το Χριστό στην καρδιά μας, είμαστε ευχαριστημένοι με το καθετί. Οι θλίψεις μας γίνονται γλυκιές, η φτώχεια δεν μας πειράζει, οι στενοχώριες μεταβάλλονται σε χαρά. Όταν όμως ο Χριστός είναι έξω από την καρδιά μας, τίποτε δεν μας ικανοποιεί και σε τίποτε δεν μπορούμε να βρούμε ανάπαυση και παρηγοριά. Ούτε στην υγεία του σώματος, ούτε στις υλικές ανέσεις, ούτε στα κοινωνικά αξιώματα, ούτε στις διασκεδάσεις, ούτε στα πολυτελή σπίτια, ούτε στα πλούσια τραπέζια, ούτε σε τίποτε άλλο... Ω, πόσο απαραίτητος είναι στον καθένα ο Χριστός...! (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
• Κύριε!

Το όνομά Σου είναι Αγάπη. Μη με αποδοκιμάσεις για τις αμαρτίες μου!

Το όνομά Σου είναι Δύναμη. Ενίσχυσέ με για να μην πέφτω στο κακό!

Το όνομά Σου είναι Ειρήνη. Πράϋνε την ταραγμένη μου ψυχή!

Το όνομά Σου είναι Έλεος. Μην παύσεις να με συγχωρείς! (ΆγιοςΙωάννης της

Κρονστάνδης)

• Ω, Χριστέ και Θεέ μας, Ζωή και Ανάστασή μας! Πόσο έχουμε βυθιστεί στην ματαιοδοξία μας, πόσο έχουμε τυφλωθεί! Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα, αν αναζητούσαμε πάντα Εσένα, αν είχαμε Εσένα μόνο στην καρδιά μας! Δεν μπορεί η γλώσσα, να εκφράσει την μακαριότητα που νοιώθουν εκείνοι, που έχουν Εσένα στην καρδιά τους! Όταν έχει Εσένα ο άνθρωπος, όλα τα άλλα είναι για εκείνον "γη και σποδός". (ΆγιοςΙωάννηςτηςΚροστάνδης)
• Δεν υπάρχει μεγαλύτερη φρίκη από την αιωνιότητα δίχως Χριστό. Εγώ θα δεχόμουν με χαρά να είμαι στην Κόλαση μαζί με τον Χριστό (συγχωρήστε μου το παράδοξο), παρά στον Παράδεισο δίχως Χριστό. Γιατί όπου δεν είναι Εκείνος, τα πάντα μεταβάλλονται σε κατάρα, σε πίκρα και σε φρίκη... (ΆγιοςΙουστίνοςΠόποβιτς)
• Τα πάντα δώσε για τον Χριστό. Τον Χριστό μην δώσεις για τίποτε! (ΆγιοςΙουστίνοςΠόποβιτς)
• Η αλήθεια, εάν δεν είναι ο Χριστός, δεν μου χρειάζεται, είναι μόνο μία κόλαση. Το ίδιον είναι κόλαση και η δικαιοσύνη, και η αγάπη, και το αγαθόν, και η ευτυχία· και αυτός ο Θεός, εάν δεν είναι ο Χριστός, είναι κόλαση. Δεν θέλω ούτε την αλήθειαν άνευ του Χριστού, ούτε την δικαιοσύνη άνευ του Χριστού, ούτε την αγάπη άνευ του Χριστού, ούτε τον Θεόν άνευ του Χριστού... (ΆγιοςΙουστίνοςΠόποβιτς)
• Χωριζόμενος ο άνθρωπος από τον Χριστό, χωρίζεται και από την μόνη λογική έννοια της ψυχής του, του «νοός» του, της συνειδήσεώς του, του θελήματός του, του σώματός του. Τί είναι ο ανθρώπινος νους, χωρίς τον Χριστό; Είναι ένας μαρτυρικός, βασανιστικός θρήνος. Τί είναι η ψυχή του ανθρώπου, χωρίς τον Χριστό; Είναι ένα ομιλούμενο σκιάχτρο. Τί είναι η συνείδησή του, ή βούλησή του; Είναι ένας απελπισμένος τυφλός. Τί είναι το σώμα του, χωρίς τον Χριστό; Είναι ένα αηδιαστικό, σιχαμερό σκουλήκι. Τί είναι το θέλημα του; Είναι ένας αβοήθητος εγκληματίας. Τί είναι γενικά ο άνθρωπος, χωρίς τον Χριστό; Είναι ένα φοβερό εξωτερικό θέαμα. Έτσι και κάθε άλλο δημιούργημα, από τον άγγελο μέχρι και το πιό ασήμαντο ον, χάνει κάθε λογική έννοια της υπάρξεώς του, αν δεν διατηρήσει στο «είναι» του, τον Κύριο Ιησού Χριστό. (ΆγιοςΙουστίνοςΠόποβιτς)
• Δίχως τον γλυκύτατο Χριστό είναι δίχως νόημα, φοβερός και σύντομος ο επίγειος βίος, πολύ δε περισσότερο η αιωνιότητα, που είναι ατελείωτη. Όπου υπάρχει ο θάνατος, εκεί αληθινή χαρά δεν υπάρχει. Μέσα στην βοή και τον χαλασμό της αμαρτίας, μέσα στην μέθη από την γλυκύτητα της αμαρτίας, οι άνθρωποι αναγορεύουν σε χαρές της ζωής πλείστες ανοησίες και ασήμαντα πράγματα. Γιατί είναι ανόητα και ασήμαντα όλα εκείνα που απομακρύνουν τον άνθρωπο από τον Χριστό, όσα δεν του εξασφαλίζουν την αθανασία και την αγιότητα του Χριστού. (ΆγιοςΙουστίνοςΠόποβιτς)
• Ο Ιησούς Χριστός για εμάς υπέμεινε μαρτύρια και πάθη! Εμείς δεν θα δεχθούμε, να υποφέρουμε για χάρη Του κάτι; (Άγιος Ιννοκέντιος Μόσχας)
• Όποιος πλησιάζει τον Κύριο Ιησού Χριστό με υπακοή και ταπείνωση, δεν θα θελήσει ποτέ να Τον αποχωριστεί. (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
• Ας καταλάβουν όλοι οι εχθροί του Χριστού, πως η πίστη μας δεν είναι θεμελιωμένη σε ανθρώπινη σοφία, αλλά στην δύναμη του Θεού. (Άγιος Ονούφριος του Κούρσκ)
• Εχθρός του Χριστού δεν είναι μόνο όποιος αντιτίθεται στο λόγο Του με διδασκαλίες, αλλά και όποιος αντιστέκεται στο λόγο Του, με την ζωή του. (Άγιος Τύχων του Ζαντόνσκ)
• Ευφροσύνη απέραντη, γιορτή και πανηγύρι αιώνιο της ψυχής είναι η μυστική ένωσή της με τον Κύριο Ιησού Χριστό. Αδελφέ μου, "έρχου και ίδε!" (Ιωά. 1,47). Έλα και δες τον Ιησού! Έλα και δόξασε Τον! Έλα και ύμνησε τον Κύριό σου! Έλα και γονάτισε και κλάψε μπροστά στον Πλάστη σου! Έλα, προσκύνησέ Τον, αναγνώρισέ Τον, ομολόγησέ Τον! "Πρόσελθε προς αυτόν και φωτίσθητι. και το πρόσωπον σου ου μη καταισχυνθή" (Ψαλμ. 33. 6). Έλα πεινασμένε, να ευφρανθείς από την Θεία τροφή! Έλα τυφλέ, ν' απολαύσεις το Αιώνιο Φως! Έλα αιχμάλωτε, να χαρείς την ελευθερία! Έλα θνητέ, ενώσου με τον Αθάνατο, για ν' αξιωθείς της αιωνίας ζωής! Έλα πονεμένε και θλιμμένε, να νιώσεις την παντοτεινή χαρά! Έλα απελπισμένε, να βρεις την ελπίδα! Έλα ψυχρέ, να φλογιστείς σαν τη φωτιά! Έλα φτωχέ, να πλουτίσεις με τον αδαπάνητο θησαυρό! Έλα γυμνέ, να ενδυθείς αθάνατη δόξα και χιτώνα αφθαρσίας! (Άγιος Δημήτριος του Ροστώφ)
• Είναι αδύνατο να αποκτήσει κανείς τον Ιησού, παρά μόνο με κόπο, με ταπείνωση και με προσευχή ακατάπαυστη. (Αββάς Μωϋσής)
• Εάν δεν μας έλξει η ωραιότητα του Χριστού, δεν θα μπορέσουμε να καταφρονήσουμε ο,τιδήποτε ''ωραίο'' στη ζωή. (ΓέρονταςΕφραίμτης Αριζόνας)
• Πριν την Ανάσταση του Χριστού, μπορούσαν όλοι να δουν το Χριστό, πιστοί και άπιστοι, ακόμα και οι δαίμονες. Όμως μετά την Ανάσταση, κανείς δεν μπορεί να δει το Χριστό, εκτός και αν έχει πολύ μεγάλη Χάρη Αγίου Πνεύματος, όπως έχουν οι άγγελοι. Είναι πολλοί οι Άγιοι άνθρωποι που δεν βλέπουν τον Αναστάντα Χριστό και θα πρέπει να πάρουν επιπρόσθετη Χάρη, ώστε να δημιουργηθούν προϋποθέσεις Χριστοοράσεως, ώστε ο νους τους να είναι δεκτικός στην όραση του Χριστού και εφόσον βέβαια επιτρέψει ο Χριστός στον άνθρωπο να έχει τέτοια εμπειρία. Γι΄αυτό και ο Λουκάς και ο Κλέοπας (αδερφός του μνήστορα Ιωσήφ), δεν γνώρισαν το Αναστάντα Χριστό, όταν συμπορεύονταν μαζί Του για ώρες πηγαίνοντας προς Εμμαούς, αλλά ούτε και η Μαρία η Μαγδαληνή Τον αναγνώρισε, (γι΄αυτό και την έβαλε ο Χριστός έναν μικρό κανόνα με το να της πει, ''Μη μου άπτου'') νομίζοντας ότι έβλεπε έναν απλό κηπουρό, διότι όλοι τους είχαν μεν τη Χάρη, αλλά όχι την απαιτούμενη για να δουν και να αναγνωρίσουν το Χριστό. Έτσι αν δεν τηρούνται οι παραπάνω προϋποθέσεις, μάταια θα ποθούν οι άνθρωποι να δουν το Χριστό και μάλιστα υπάρχει ο κίνδυνος, αντί να δουν το Χριστό, να δουν τον διάβολο με την μορφή του Χριστού, όπως έγινε σε πάρα πολλούς και άλλοι πλανήθηκαν και δαιμονίστηκαν, άλλοι αυτοκτόνησαν και άλλοι τρελάθηκαν και έχασαν τα μυαλά τους. (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
• Ο Χριστός κανόνισε μετά την Ανάσταση Του, το σώμα Του να διέπεται από άλλους φυσικούς και βιολογικούς νόμους. Για παράδειγμα πριν την Ανάσταση, το σώμα του Χριστού είχε σκιά. Μετά την Ανάσταση δεν έχει σκιά, ούτε βάρος και περνάει μέσα από τους τοίχους. Το σώμα Του δηλ. λειτουργεί Θεϊκά και έτσι εάν σε κάποιον εμφανιστεί ο Αναστάντας Χριστός και πάει κάποιος να πιάσει το σώμα του Χριστού, το χέρι του θα περάσει μέσα από το σώμα του Χριστού και δεν θα μπορέσει να Το ψηλαφήσει. Και αυτό γιατί το σώμα Του Χριστού πνευματοποιήθηκε τόσο, που έγινε πιο πνευματικό και από τους αγγέλους! Η Θεότητα του Χριστού είναι πανταχού παρούσα, όπως επίσης και η ανθρωπότητά Του. Όπου είναι η Θεότητα Του, εκεί είναι και η ανθρωπότητα Του. Και όπου είναι η ανθρωπότητά Του, εκεί είναι και η Θεότητά Του. Έτσι ο Χριστός θα παραμένει για πάντα Θεάνθρωπος και θα είναι πανταχού παρών. Είναι κάτι το τρομερό! (Γέροντας Εφραίμ Σκήτης Αγίου Ανδρέα)
• Θα θυμάστε το περιστατικό από το Ευαγγέλιο, που πήγαν στον Χριστό δύο αδέλφια και του είπαν: ''Χώρισέ μας το χωραφάκι μας, σε παρακαλούμε''. Τί τους απάντησε; Δεν είναι δουλειά μου. (Λουκ. 12,3-14) Γιατί; Διότι θα ερχόταν σε σύγκρουση με την θέληση του ενός εξ αυτών. Ουδέποτε ήρχετο ο Χριστός σε σύγκρουση. Μία φορά μόνον το έκανε, με τους Φαρισαίους, με τα «ουαί». Έριχνε απλώς τον λόγο, την διδασκαλία Του, τα δίχτυα Του και μάλιστα πώς; Με παραβολές· γιατί, εάν θα μιλούσε ανοιχτά, θα συγκρουόταν με τις ιδεές τους, με τις αντιλήψεις τους. Ο άνθρωπος πάντοτε καταλαβαίνει αυτό που θέλει. Τα έλεγε λοιπόν κεκαλυμμένα, και τα καταλάβαιναν όσοι ήθελαν· όσοι δεν ήθελαν, έλεγαν μόνον, τί ωραία που μιλάει! Μέλι και γάλα βγαίνει από το στόμα του. Έτσι τους κέρδιζε όλους... (Γέροντας Αιμιλιανός ο Σιμωνοπετρίτης)
• Όποιος δεν βλέπει στην προσευχή, με τα μάτια της ψυχής, τον Χριστό, αυτός δεν έμαθε να προσεύχεται. Αχ! να 'ξερες τι είναι να δεις τον Χριστό με τα μάτια! Μόλις Τον βλέπεις, μέσα σου γεμίζεις μια απερίγραπτη χαρά. Όμως σε καταλαμβάνει και ένα ασυγκράτητο δέος, ώστε αυθόρμητα λυγίζουν τα πόδια, πέφτεις μπροστά του μπρούμυτα και με ασταμάτητους λυγμούς, μένεις εκστατικός. Εκεί τι να πεις, παρουσία Θεού. Μόνο θαυμάζεις, συντρίβεσαι και κλαις ασταμάτητα... Μωρέ όχι μια μέρα και δυο, τρεις μήνες δεν μπορούσα να σταματήσω τα δάκρυα. Ο γλυκύτατος πόθος σε κατακαίει. Όσο και να θέλεις δεν μπορείς να βαστάξης τον εαυτό σου. Μετά τους τρεις μήνες, λιγόστευσαν τα δάκρυα, αλλά η μνήμη δεν εξαλείφεται... (Γέροντας Χαράλαμπος ο Διονυσιάτης)
• Μη λες «ο Χριστός» αλλά «ο Χριστός μας». (Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης)
• Όταν βρεις τον Χριστό, σου αρκεί, δεν θέλεις τίποτα άλλο, ησυχάζεις. Γίνεσαι άλλος άνθρωπος. Όπου υπάρχει η αγάπη στο Χριστό, εξαφανίζεται η μοναξιά. Είσαι ειρηνικός, χαρούμενος, γεμάτος. Ούτε μελαγχολία, ούτε πίεση, ούτε άγχος, ούτε κατήφεια... Όποιος αγαπάει τον Χριστό και τους συνανθρώπους του, αυτός ζει την ζωή... Όταν έρθει ο Χριστός στην καρδιά, η ζωή αλλάζει. Ο Χριστός είναι το παν. Όποιος ζει μέσα του τον Χριστό, ζει πράγματα άγια και ιερά. Ζει εν αγαλλιάσει... Κυριαρχεί ο Χριστός και η λαχτάρα του ανεσπέρου φωτός. Αυτά είναι αλήθεια! Τα έχουνε ζήσει άνθρωποι, ασκητές στο Άγιον Όρος. Συνεχώς με λαχτάρα ψιθυρίζουν την ευχή: "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με τον αμαρτωλό''. (Γέροντας Παύλος ο Σιναϊτης)
• Εάν γνώριζε κάθε άνθρωπος την γλυκύτητα του Χριστού, όλα θα τα εγκατέλειπε, όλα θα τα άφηνε να ακολουθήσει τον Χριστό. Όλα τα βουνά θα γινόταν σπήλαια, για να κοινοβιάσουν μοναχοί. Και εμείς τώρα θεωρούμε την μοναχική (και κατ' επέκταση την Χριστιανική) πολιτεία βαρειά. Γιατί την θεωρούμε βαρειά; Γιατί δεν έχουμε γευτεί το μέλι της Χάριτος που ο Θεός μας δίνει δωρεάν, χωρίς κόπο, αρκεί να έχουμε προαίρεση. Όταν θα λέμε, θα θυσιάσουμε αυτήν την ώρα για τον Χριστό μας, δεν θα μιλήσουμε πολλά, δεν θα συζητήσουμε πολύ, μόνο θα συζητήσουμε με τον Χριστό μας, τότε θα βλέπουμε, ότι η Χάρις του Θεού θα πλημμυρίζει στις καρδιές μας. Και έρχεται ο Χριστός μέσα στην καρδιά και τρέχουν τα δάκρυα, αυτά τα πύρινα, που δεν μπορεί να τα συγκρατήσει κανείς. Γι' αυτό να μην αργολογούμε, να μην αερολογούμε, να έχουμε πολλή βία στα πνευματικά, να ψελλίζουμε συνέχεια το όνομα του Χριστού, να μην το ξεχνάμε, να έχουμε έρωτα πολύ στον Χριστό, πολλή αγάπη. (Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου)
• Διαβάζουμε βιβλία, αλλά δεν κατανοούμε. Ποιός από τους φιλοσόφους και τους επιστήμονες θα μπορούσε να πει για τον εαυτόν του: ''Εγώ ειμί η οδός, η αλήθεια και η ζωή'' (Ιωάν. 14,6). Ούτε ένας! (Γέροντας Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας)
• Όσοι ακολουθούν τον Χριστό, με άρρητο τρόπο εξομοιώνονται μαζί Του, σηκώνοντας τα βάρη ή τις αδυναμίες των άλλων. (Γέροντας Σωφρόνιος του Έσσεξ)