Περί εκκλησιασμού "2"

Δεν υπάρχει μεγαλύτερο σημείο ασεβείας και ανευλάβειας από το να ομιλεί κανείς μέσα στην Εκκλησία. Όλα αυτά τα προκαλεί, ο σατανάς, για να μην αφήσει τον άνθρωπο να ωφεληθεί και να καρπωθεί τους λόγους της Εκκλησίας. (Όσιος Άνθιμος της Χίου)
Στην Εκκλησία να στέκεσαι, σαν να είσαι στον Ουρανό με τους Αγγέλους. (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)
Όσο πιο πολύ προσέχεις τα λόγια της λατρείας, τόσο περισσότερο αγαπάς τον Εκκλησιασμό. Και όσο τον αγαπάς, τόσο και πιο πολύ θα σε κάνει θεοσεβή, φωτίζοντας και ενισχύοντας την ψυχή σου. (Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος)
Στην Εκκλησία βρίσκουμε την υγεία, την παρηγοριά, την ελπίδα και τη σωτηρία της ψυχής μας. (Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης)
Θα έρθει καιρός που θα αδειάσουν οι Εκκλησίες και θα γεμίσουν οι φυλακές. (Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός)
Δεν πρέπει να κουβεντιάζεις στην Εκκλησία την ώρα της Θείας Λειτουργίας βιοτικά πράγματα ή για αγρούς ή αμπέλια. (Άγιος Ισαάκ ο Σύρος)
Κανένα όφελος δεν έχει η Εκκλησία από εκείνους που κάθε Κυριακή ανάβουν μεγάλα κεριά, ενώ ποτέ μέχρι τώρα δεν τιμώρησαν κάποια αμαρτία τους ή δεν συγχώρεσαν τους άλλους. (Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)
Η πηγή κάθε αληθινής χαράς, κάθε αληθινής ειρήνης, βρίσκεται στην Εκκλησία. Εκεί ενισχυόμαστε στην αρετή. Εκεί η Χάρις του Θεού, μας απαλλάσσει από την αμαρτία. Υπόσχονται πολλά και οι τόποι της κοσμικής χαράς, όπως τα άσεμνα θεάματα και τα κέντρα διασκεδάσεων. Αλλά ό,τι προσφέρουν, ούτε από μακριά δεν μπορεί να συγκριθεί, με αυτό που μας χαρίζει ο Εκκλησιασμός... Η Εκκλησία αναπαύει την ανθρώπινη ψυχή, όπως η μητέρα αναπαύει το παιδί στα γόνατά της. Πόσο θα έπρεπε να αγαπάμε την Εκκλησία! (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
Στην Εκκλησία ελευθερωνόμαστε από την γοητεία του κόσμου και από την μέθη των παθών και των εγκοσμίων επιθυμιών. Εκεί φωτιζόμαστε, αγιαζόμαστε, καθαριζόμαστε από τις αμαρτίες μας, εγγιζουμε τιν Θεό, ενωνόμαστε μαζί Του. Πόσο πρέπει να αγαπάμε και να ευλαβούμαστε τον ναό του Θεού! Πόσο τον αγαπούσαν οι Άγιοι του Θεού... (ΆγιοςΙωάννηςτηςΚροστάνδης)
Πολλοί ενώ πηγαίνουν ευχάριστα σε θέατρα, στην Εκκλησία δυσκολεύονται! Γιατί στα θέατρα ο άνθρωπος δεν προκαλεί τον διάβολο, απεναντίας τον ευχαριστεί! Οπότε ο διάβολος, δεν ενοχλεί πια τον άνθρωπο. Είναι ευχαριστημένος, γιατί τίποτε εκεί μέσα δεν θυμίζει το Θεό! Ενώ στην Εκκλησία τα πάντα μιλάνε για Θεό. Τα πάντα εμπνέουν φόβο Θεού! Και έτσι ο διάβολος, κάνει τον άνθρωπο να μην βλέπει την ώρα, που θα βγει από την Εκκλησία! Το κακό θέατρο και η Εκκλησία είναι αντίθετοι κόσμοι. Το ένα είναι ναός του κόσμου, το άλλο ναός του Θεού! Το ένα είναι σπίτι του διαβόλου, το άλλο είναι σπίτι του Κυρίου. (Άγιος Ιωάννης της Κροστάνδης)
Είναι καλό στην Εκκλησία, την ώρα της προσευχής να στέκεις με τα μάτια κλειστά, στραμμένος προς τα εσώτερα. (Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ)
Η Εκκλησία είναι ασφάλεια της ψυχής. Μοιάζει με την Κιβωτό του Νώε. Όσοι μπήκαν στην Κιβωτό σώθηκαν από τον κατακλυσμό, όσοι έμειναν έξω πνίγηκαν. Έτσι και η Εκκλησία. Όσοι καταφεύγουν σ' αυτήν σώζονται από τον κατακλυσμό της αμαρτίας. Όσοι μένουν απ' έξω καταποντίζονται μέσα στο πέλαγος της πλάνης και της διαφθοράς. (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)
Κάθε Ιερός Ναός είναι και ένα κομμάτι του ουρανού επάνω στην γη. Και όταν είσαι μέσα στον Ναό, ήδη βρίσκεσαι στον ουρανό. Έτσι, όταν η γη σε συνθλίβει με την κόλασή της, τρέξε στον Ναό, μπες μέσα και να, είσαι μέσα στον παράδεισο! Αν οι άνθρωποι σε ενοχλούν με την κακία τους, να προσφεύγεις στον Ναό, να γονατίζεις μπροστά στον Θεό και Εκείνος θα σε προσλάβει κάτω από την γλυκιά και παντοδύναμη προστασία Του. Αν πάλι συμβεί να πέσουν πάνω σου ολόκληρες λεγεώνες δαιμόνων, εσύ τρέξε στον Ναό, ανάμεσα στους Αγγέλους, επειδή ο Ναός είναι πάντοτε γεμάτος από Αγγέλους και οι Άγγελοι του Θεού, θα σε προστατεύσουν από όλα τα δαιμόνια του κόσμου, αυτοί και τίποτα δεν μπορούν να σου κάνουν. (Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)
Στην διάρκεια της κοινής Θείας λατρείας, δεν είναι σωστό να κάνει κανείς, να τραβάει την προσοχή των άλλων, κάνοντας πολυάριθμες μετάνοιες ή άκαιρα και επιδεικτικά σταυροκοπήματα. Το σημείο του σταυρού και οι μετάνοιες πρέπει να γίνονται μόνο στα σημεία εκείνα της Ακολουθίας που χρειάζεται. Τότε, εξάλλου, οι περισσότεροι από τους πιστούς που συμπροσεύχονται θα κάνουν το ίδιο και έτσι κανείς, δεν θα δώσει ιδιαίτερη προσοχή σε σένα. Σαν γενικό κανόνα πάντως στο θέμα αυτό, σου συνιστώ να ασκείς ένα διακριτικό αυτοέλεγχο στην εξωτερίκευση της ευλάβειας και της κατανύξεώς σου, κάθε φορά που βρίσκεσαι σε δημόσιο λατρευτικό χώρο. Και τον αγώνα σου αυτό για αυτοσυγκράτηση, ο Θεός θα τον δεχτεί σαν μια θυσία ταπεινώσεως. (Άγιος Μακάριος της Όπτινα)
Μην φέρεσαι απρεπώς μέσα στην Εκκλησία, δηλαδή μη μιλάς και μην στρέφεις γύρω το βλέμμα σου. Ειδάλλως ο Θεός θα επιτρέψει στον διάβολο, να ασχημονήσει και στον δικό σου οίκο. (Άγιος Ανατόλιος της Όπτινα)
Το να μην μιλάτε, ενώ παραβρίσκεστε σε Εκκλησιαστική Λειτουργία ή να περιφέρετε το βλέμμα σας στους ξένους, είναι όχι μόνο απρεπές, αλλά και εξοργίζει τον Κύριο, λόγω της έλλειψης προσοχής και την τόλμη σας. Αν δεν μπορούμε από ψυχικής απόψεως, τότε τουλάχιστον εξωτερικά και από σωματικής απόψεως, ας φερθούμε ευπρεπώς. Η εξωτερική και η σωματική ευλάβεια, ίσως μας οδηγήσουν σε μια ευνοϊκή διάταξη των εσωτερικών μας συλλογισμών. (Άγιος Αμβρόσιος της Όπτινα)
Στην Εκκλησία να εισέρχεσαι, σαν να είναι αυτός ο Οίκος του Θεού. Και να βρίσκεσαι στον Ναό, σαν να είναι ο Οίκος του Θεού, με την επίγνωση της παρουσίας του Θεού, απομακρυνόμενος από κάθε μορφή ελευθεριότητας και αναίδειας. (Όσιος Νίκων της Όπτινα)
Στην Εκκλησία να στέκεστε σε μια σκοτεινή γωνία, να προσεύχεστε και να κλαίτε εκ βαθέων. Και ο Θεός, θα σας παρηγορήσει οπωσδήποτε. Και να λέτε: ''Κύριε νόμισα, ότι δεν υπήρχε διέξοδος στην δύσκολη κατάστασή μου, εσύ όμως Κύριε, με βοήθησες!'' (Όσιος Βαρσανούφιος της Όπτινα)
Οταν βρίσκεσαι μέσα στο ναό, να σκέφτεσαι ότι βρίσκεσαι στον ίδιο τον Ουρανό, ότι στέκεσαι μπροστά στο Θεό και τις Ουράνιες Δυνάμεις. (Αββάς Ναζάριος)
Αχ Θεέ μου, που καταντήσαμε! Να μπαίνουμε στην Εκκλησία και να μην νιώθουμε τίποτε. Ο ένας κοιτάει το ρολόϊ του, ο άλλος χασμουριέται, ο τρίτος κουβεντιάζει... (ΕπίσκοποςΑυγουστίνοςΚαντιώτης)
Δεν μπορείς την Κυριακή να πας Εκκλησία γιατί έχεις υπηρεσία; Μπορείς αυτήν την ώρα να κάνεις τον εαυτό σου Θυσιαστήριο, λέγοντας προσευχή. (ΓέρονταςΕφραίμοΚατουνακιώτης)
Στην Θεία Λειτουργία, για να έρθει η Χάρη του Θεού πρέπει να έχεις συγκέντρωση, ειρήνη και να μην σκέφτεσαι τίποτα. (ΓέρονταςΑμφιλόχιοςΜακρής)
Όταν πας στην Εκκλησία, να προσπαθείς να εμβαθύνεις στο μυστήριο της Θείας Λειτουργίας. Αν κατανοήσεις την Θεία Λειτουργία, θα κατανοήσεις και το μεγάλο μυστήριο της Εκκλησίας και θα θαυμάσεις και θα δοξάσεις τον Θεό. (Γέροντας Ιερώνυμος της Αιγίνης)
Ο διάβολος κυνηγάει την προσευχή και θέλει να απομακρύνει τον άνθρωπο από τον Θεό και χαλάει τον κόσμο, όπου δει προσευχή. Γι' αυτό φέρνει την αμέλεια, τον ύπνο, την χαύνωση. Ο ύπνος που μας φέρνει μέσα στην Εκκλησία είναι το μεγαλύτερο αμάρτημα, θεωρείται μοιχεία... (Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου)
Μας έλεγε ο παλιός πνευματικός: "Άμα μιλήσετε μετά την Εκκλησία, να ξέρετε θα χάσετε την Χάρη του Θεού". Και όταν φτάναμε σπίτι, λέγαμε 3 φορές το "Δόξα σοι ο Θεός" και εκεί σαν να έβγαινε από το στόμα μας ευωδία της Θείας Μεταλήψεως! Ευωδίαζε το δωμάτιό μου, σαν να λιβανίζαμε! Τόσο πολύ, πιστέψτε με.. (Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου)
Όταν πηγαίνετε στην Εκκλησία, παρακάλεσε τον Θεό: "Δώσε μου δύναμη μέχρι να τελειώσει η Θεία Λειτουργία να σταθώ, να συγκεντρωθώ, να Σε γευτώ, να Σε καταλάβω, να Σε νοιώσω... (Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου)
Όποιος μπορεί να στέκεται στην Εκκλησία όρθιος, να μην κάθεται. Είναι μια θυσία στο Χριστό. Άμα σταθεί στην Εκκλησία, θα καταλάβει σε τι μεγαλείο βρίσκεται. Και όταν έρχεται η Χάρις του Θεού, δεν καταλαβαίνεις πως πέρασε η ώρα, πως πέρασε η ώρα σαν λεπτό και τελείωσε η Θεία Λειτουργία. (Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου)
Η κάθε άτακτη κίνηση που γίνεται στην Εκκλησία, αποσπά τον νου του προσευχομένου και γίνεται έτσι αιτία οι νόες των Εκκκλησιαζομένων να μην ενώνονται με τον Θεό. Είδατε όταν πάμε στο νοσοκομείο, προσέχουμε να μην κάνουμε θόρυβο και αν υπάρχει κάποιος ασθενής που είναι βαρειά, να μην τον ξυπνήσουμε, να μην τον ενοχλήσουμε. Γιατί και η Εκκλησία νοσοκομείο είναι και πρέπει να προσέχουμε. (Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου)
Στην Εκκλησία πήγαινε από τις 6 η ώρα το πρωϊ, πριν από τον παπά. Θα πάει ο Χριστός πριν από εμάς στην Εκκλησία και εμείς θα πάμε μετά; (Γερόντισσα Άννα)
Οι άνθρωποι πολλές φορές κάνουν απρόσεκτα κάποια πράγματα. Αν ρωτήσεις κάποιον, γιατί δεν πηγαίνει στην Εκκλησία, σπάνια θα ακούσεις, ότι δεν πιστεύει και γι' αυτό δεν πηγαίνει στην Εκκλησία. Στην πραγματικότητα όμως, αυτός είναι ο λόγος που δεν πηγαίνει στην Εκκλησία. Δεν πηγαίνει, γιατί: α) δεν έχει τόση πίστη, όση του χρειάζεται, για να πάει στην Εκκλησία β) δεν έχει τόση πίστη, όση χρειάζεται, για να παραμείνει στην Εκκλησία και γ) δεν έχει τόση πίστη, όση χρειάζεται, για να παρακολουθεί τίς Ακολουθίες της Εκκλησίας. Δεν είναι δυνατόν να γίνει πρόοδος πνευματική, χωρίς έργα της πίστης. Η πίστη αυξάνει με τα έργα της πίστης. (Γέροντας Θεόφιλος Παραϊάν)
Ποιά στάση να κρατάμε στην Εκκλησία; Πρέπει να στεκόμαστε με ένταση και αυτοσυγκέντρωση. Να έχουμε ένταση, δηλαδή μεγάλη προσοχή, ώστε να μην διαχέεται ο νους μας με επιφανειακά πράγματα και αλλότριες σκέψεις. (ΓέρονταςΣωφρόνιοςτουΈσσεξ)
Πολλοί δεν εκκλησιάζονται, διότι δεν τους αρέσει το ''προσωπικό'' της Εκκλησίας: ο παπάς, οι ψάλτες, οι επίτροποι, οι εκκλησιαζόμενοι... Αλλά αδελφέ μου, στην Εκκλησία για ποιόν πηγαίνεις; Για να δεις τους ανθρώπους ή για να προσευχηθείς στον Χριστό; Εάν ο βασιλιάς σε καλούσε στο παλάτι του, για να σου δώσει ό,τι θέλεις, δεν θα πήγαινες, επειδή ο (υπεύθυνος) επί της διαμονής δεν ήταν καλός; Δεν έρχεσαι αγαπητέ στην Εκκλησία, για τον παπά και τον επίτροπο, αλλά για τον Χριστό, ώστε να λάβεις, ότι θα σου δώσει ο Θεός, δια του ιερέως. (Αρχ. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος)
Ο Χριστιανός προκειμένου να Εκκλησιαστεί, οφείλει να προετοιμαστεί καταλλήλως, ώστε να έχει ωφέλεια. Θα πρέπει: α) Να προετοιμάζεται καθόλη την εβδομάδα. Ο καλός Χριστιανός, σκέφτεται την Εκκλησία, όλη την εβδομάδα. Λαχταρά πότε θα έρθει η Κυριακή για να εκκλησιαστεί. Εκείνος που πράγματι αγαπά τον Θεό, δεν βλέπει την ώρα, πότε να εκκλησιαστεί. Είναι σαν τον αρραβωνιασμένο, που λαχταρά να μεταβεί στο σπίτι της μνηστής του. Όταν όμως διέρχεται αμέριμνος την εβδομάδα, την Κυριακή θα προσπαθεί να στρυμώξει το νου του μέσα στην Εκκλησία, αλλά θα είναι σαν τον κλέφτη, που τον έκλεισαν στο κρατητήριο και αυτός κοιτάζει, πως και από που να δραπετεύσει και β) Να προετοιμαστεί προπαντός το Σαββατόβραδο. Πρώτα με την καθαριότητα του σώματος. Θα διαβάσει με την οικογένεια και τα παιδιά του, το Ευαγγέλιο και τον Απόστολος της επομένης και εάν πρόκειται να Κοινωνήσει, θα διαβάσει την Ακολουθία της Θείας Μεταλήψεως. Επίσης θα πρέπει να ανακρίνει τον εαυτό του, τι έκανε όλη την εβδομάδα, για να ζητήσει συγχώρηση από τον Θεό και θα σκεφτεί όλες τις ευεργεσίες Του, για να Τον ευχαριστήσει. Έχε υπόψην σου, ότι ο σατανάς το Σάββατο, θα σου βάλει χίλια δύο εμπόδια και ιδίως, όταν πρόκειται να Κοινωνήσεις. (Αρχ. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος)
Να πηγαίνετε νωρίς στην Εκκλησία. Τον Όρθρο τον κάνουμε για τους πιστούς και όχι για τα στασίδια. (π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος)
Δεν επιτρέπετε να μπαίνουμε στην Εκκλησία τούβλα και να βγαίνουμε ντουβάρια. Θα μπούμε σαρκικοί άνθρωποι, αλλά θα πρέπει να φύγουμε ουράνιοι άνθρωποι, κεκαθαρμένοι και άγιοι από μέσα. (π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος)
Πρόσεξε, να πηγαίνεις στην Εκκλησία, πριν αρχίσει η Θεία Λειτουργία, γιατί άγγελος Κυρίου γράφει ποιός είναι εκεί από την αρχή. Όταν αργούμε, ζημιωνόμαστε. (παπα-Διονύσιος της Κολιτσού ο Ρουμάνος)
Όλοι οι Χριστιανοί, άντρες και γυναίκες, είναι υποχρεωμένοι να πηγαίνουν στην Εκκλησία, όλες τις γιορτές, να παρακολουθούν τον εσπερινό, τον όρθρο και την Θεία Λειτουργία και όποιος δεν πηγαίνει, όχι μόνο αυτός, αλλά και όσοι είναι υπό την ευθύνη του, αμαρτάνουν βαριά. (Μοναχός Αγάπιος Λάνδος Κρήτης)
Όταν είμαστε στην Εκκλησία και στεκόμαστε στο στασίδι μας, έρχεται συνέχεια Άγγελος εκεί στη θέση μας και μας θυμιάζει. Και όταν δεν μας βρίσκει, φεύγει λυπημένος και μένουμε αλιβάνιστοι. (Είπε Γέρων)
Η Εκκλησία δεν είναι ένα παπαδο-μάγαζο, αλλά ένα ιατρείο που ετοιμάζει ψυχές για την Βασιλεία των Ουρανών. (Παναγόπουλος)
Η Εκκλησία είναι ο προθάλαμος του παραδείσου. Πάτησες το πόδι σου στην Εκκλησία; Να νομίσεις ότι πάτησες το πόδι σου στην πύλη του Ουρανού. (Παναγόπουλος)
Όπως ο ασθενής και το καλύτερο φαγητό να του προσφέρεις, δεν έχει όρεξη να το φάει, έτσι και ο πνευματικά άρρωστος, απέναντι στην Εκκλησία δείχνει αδιαφορία. Οι άνθρωποι που δεν θέλουν την Εκκλησία και τα Μυστήριά της, είναι από τώρα στην κόλαση!... (Παναγόπουλος)
Ο άνθρωπος εκκλησιάζεται: α) για να προσευχηθεί β) για να ευχαριστήσει το Θεό και γ) για να συμμετάσχει στο Μυστικό Δείπνο. Εάν ένα από τα 3 ή κανένα από τα 3 δεν επιτελεί, αποτυγχάνει του προορισμού. Διότι εάν δεν προσευχηθεί είναι εγωιστής, εάν δεν ευχαριστήσει το Θεό είναι αγνώμων και αθεόφοβος και εάν δεν συμμετάσχει στο μυστήριο της Θείας Μεταλήψεως, είναι βλάσφημος. (Παναγόπουλος)
Οι άνθρωποι που δεν Εκκλησιάζονται, αλλά υποστηρίζουν ότι πιστεύουν και ότι αγαπούν τον Χριστό, μοιάζουν με εκείνον που λένε, ότι αγαπάνε κάποιον άνθρωπο, αλλά δεν τον επισκέπτονται ποτέ στο σπίτι του... (Παναγόπουλος)
Πολλοί νομίζουν, ότι όσοι Εκκλησιάζονται θα πρέπει να είναι άγιοι. Ξεχνούν οι άνθρωποι, ότι η Εκκλησία είναι νοσοκομείο που περιθάλπτει ψυχές ανθρώπων και οι εκκλησιαζόμενοι είναι άρρωστοι, άλλοι βαριά και άλλοι ελαφριά. Και επειδή οι άνθρωποι δεν έχουν ορθή γνώμη περί της Εκκλησίας, για το τι θα συναντήσουν εκεί μέσα, τους κρατάει ο σατανάς έξω από την Εκκλησία, με το πρόσχημα ότι είναι πολύ καλύτεροι από πολλούς που εκκλησιάζονται. (Παναγόπουλος)
Όλοι οι διάβολοι είναι συγκεντρωμένοι μόνο στην Ορθόδοξη Εκκλησία, πουθενά αλλού. Ούτε στους παπικούς, ούτε στους προτεστάντες δεν θα δεις στις ''εκκλησίες'' τους να κοιμούνται και να χασμουριούνται άνθρωποι. Αυτό συμβαίνει μόνο στην Ορθόδοξη Εκκλησία, διότι ο δαίμονας γνωρίζει που βρίσκεται η αλήθεια και βάλλει τον Ορθόδοξο πιστό και προσπαθεί να τον βγάλει με διάφορους τρόπους έξω από την Εκκλησία. (Παναγόπουλος)
Το σχολείο θα σας μορφώσει. Η Εκκλησία θα σας χαριτώσει. Ο άνθρωπος που δεν έχει σχέση με την Εκκλησία και τα Μυστήριά της, θα έχει σχέση με τα νευρολογικά κέντρα και τους ψυχιάτρους. (Παναγόπουλος)
Ο άνθρωπος έξω από την Εκκλησία είναι υποχείριο του σατανά. Εδώ άνθρωποι που βρίσκονται μέσα στην Εκκλησία, δουλεύουν πολλές φορές για τον διάβολο, πόσο μάλλον αυτοί που είναι έξω από την Εκκλησία. Φανταστείτε τι είναι!... (Παναγόπουλος)
Οι φυσιοδίφες λένε για τον ελέφαντα, ότι όταν βρεθεί σε γάργαρα-καθαρά νερά, δεν πίνει νερό, αλλά με την προβοσκίδα του, ανακατεύει με πείσμα και θολώνει το νερό και μετά το πίνει. Το κάνει αυτό, διότι μέσα στο ξάστερο νερό, ο ελέφαντας βλέπει την προβοσκίδα του, βλέπει την ασχήμιά του, την οποία δεν θέλει να αντικρύζει. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους, που δεν θέλουν την Εκκλησία. Επειδή στην Εκκλησία, καθρεφτίζεται η δική τους ασχήμια, με τις αμαρτίες που έχουνε διαπράξει και τις οποίες δεν θέλουνε να παραδεχτούνε, Την απορρίπτουν. (Παναγόπουλος)
Πολλοί πάνε στο Χριστό, στην Εκκλησία Του, αλλά λίγοι είναι εκείνοι που ωφελούνται, γιατί δεν πάνε με συνειδητοποιημένη πίστη, όπως έκανε η αιμορροούσα γυναίκα του Ευαγγελίου. Πάρε ένα ξύλο και βάλτο στην μπρίζα του ρεύματος, δεν θα γίνει τίποτα. Πάρε ένα σύρμα και βάλτο στην μπρίζα του ρεύματος και θα γίνει ηλεκτρική εκκένωση. Άρα για να πάρεις, πρέπει να γίνεις ο ανάλογος δέκτης. Και ο άνθρωπος που εκκλησιάζεται και πηγαίνει στο Χριστό με πίστη και υπολογισμό, γίνεται δεκτικός στο να μεταδοθεί το Θείο μέσα του. (Παναγόπουλος)
Τρεις παγίδες βάζει ο διάβολος στον άνθρωπο, στο θέμα του Εκκλησιασμού: α) τον εμποδίσει να πάει στην Εκκλησία β) τον εμποδίζει να πάει από την αρχή στη Θεία Λειτουργία και γ) τον εμποδίζει να Κοινωνήσει, γιατί δεν έχει καθαρή την συνείδησή του. (Παναγόπουλος)
Ο σατανάς είναι τεχνίτης και όταν κατορθώσει να σε βγάλει από τον τόπο σου, που είναι η Εκκλησία σου, θα κατορθώσει να σε βγάλει και από τον τρόπο σου, το να είσαι δηλ. Χριστιανός. (Παναγόπουλος)
Συνάντησα κάποτε σε ένα ταξίδι (καθόταν δίπλα μου) μία κυρία, η οποία κάθε φορά που περνούσαμε από Εκκλησία, έκανε το σταυρό της, αλλά δεν τον έκανε καλά. Με έναν πλάγιο τρόπο, της μίλησα για το πόσο σημαντικό είναι να κάνουμε σωστά το σταυρό μας και ότι ο τύπος αυτού του σταυρού που έκανε, δεν τον φοβάται ο διάβολος. Εκείνη, σαν να της πάτησα τον εγωισμό, μου είπε: Ξέρετε, εγώ θρησκεύω! Ξέρετε, ότι έχτισα Εκκλησία εγώ; Και γιατί την χτίσατε; την ρώτησα. Για να Εκκλησιάζεται ο κόσμος, ήταν απάντησή της (να μην Εκκλησιάζεται και αυτή, αλλά ο κόσμος!). Και τότε της είπα: Μπορείτε να μου πείτε, τί απέγιναν οι μαστόροι, που έφτιαξαν την κιβωτό του Νώε; Δεν ήξερε να με απαντήσει. Και όταν την είπα ότι πνίγηκαν, δηλ. κολάστηκαν, έστω και αν φτιάξανε την κιβωτό, εκείνη θύμωσε! Και με είπε: Εγώ έφτιαξα το ναό του Αγίου Νικολάου και γι΄αυτό θα σωθώ, άσχετα αν δεν Εκκλησιάζομαι! Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι, που πιστεύουν, ότι επειδή βοήθησαν να χτιστεί μία Εκκλησία ή κάνανε μια δωρεά στην Εκκλησία, θα σωθούν... (Παναγόπουλος)
Όταν ακούς και χτυπάει η καμπάνα, ξέρεις τί να πάει να πει; Χτυπάει το ξύλο του Νώε. Τρέξε να μπεις στην κιβωτό, για να σωθείς από την φουρτούνα του κατακλυσμού, που υπάρχει έξω στην κοινωνία. (Παναγόπουλος)
Οι κυριότεροι λόγοι για τους οποίους πολλοί Χριστιανοί δεν Εκκλησιάζονται σήμερα είναι τρεις: α)η απιστία και η έλλειψη αγάπης προς το Θεό. Όταν οι άνθρωποι δεν πιστεύουν, ότι υπάρχει Θεός και ότι τα πάντα και τα υλικά και τα πνευματικά αγαθά τα χρωστάνε σε Αυτόν, θεωρούν περιττό να πάνε να Εκκλησιαστούν. Ακόμη πολλοί άνθρωποι, ιδίως νέοι δεν εκκλησιάζονται διότι η πίστη τους έχει κλονιστεί από την αθεϊστική και αντιεκκλησιαστική προπαγάνδα και από τις εξυπνάδες διαφόρων ψευτοφιλοσόφων. Όσο για την έλλειψη της αγάπης προς το Θεό, βλέπουμε σήμερα ότι οι άνθρωποι λατρεύουν τα πράγματα, τα σπίτια, τα χωράφια, τα πολυτελή αυτοκίνητα, τα ταξίδια και κάποια πρόσωπα, ενώ αντιθέτως δεν λατρεύουν τον μεγάλο ευεργέτη τους, το Θεό Πατέρα που τους χαρίζει όλα αυτά. Όταν αγαπάμε έναν άνθρωπο, θέλουμε να είμαστε συνέχεια κοντά του, να κουβεντιάζουμε μαζί του, να τον συμβουλευόμαστε και να βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Και μόνον που τον βλέπουμε, χαιρόμαστε, ενώ όταν τον αποχωριζόμαστε, λυπούμαστε. Έτσι, αν συνειδητοποιήσουμε, ότι ο Θεός είναι Πατέρας μας, τότε πολύ περισσότερο θα ποθούμε να βρισκόμαστε συνέχεια κοντά Του, είτε στην κατά ιδίαν προσευχή, είτε την ώρα του Εκκλησιασμού β) η υλιστική και αμαρτωλή ζωή. Ο Επίκουρος και οι Επικούρειοι πέθαναν πριν πολλούς αιώνες, όμως η νοοτροπία και ο τρόπος ζωής τους εξακολουθεί να υπάρχει σε πολλούς ανθρώπους. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν καιρό και αγωνίζονται με άγχος να αποκτήσουν χρήματα και σπίτια, να απολαύσουν τα υλικά αγαθά και τις σαρκικές ηδονές, να ανέβουν σε ψηλές θέσεις και αξιώματα, όμως για ένα δεν έχουν καιρό το οποίο είναι και το σπουδαιότερο, να πάνε στην Εκκλησία και να φροντίσουν για την σωτηρία της ψυχής τους. Αλήθεια ακούσατε κανέναν να λέει δεν έχω καιρό να κάνω τις δουλειές μου ή δεν έχω καιρό να φάω ή δεν έχω καιρό να κοιμηθώ και να αναπαυθώ; Λοιπόν δεν είναι επιτυχία του διαβόλου να φροντίζουμε για όλα και να μην φροντίζουμε για την αθάνατη ψυχή μας; Όσο για την αμαρτωλή ζωή έχουμε να παρατηρήσουμε, ότι όταν οι άνθρωποι σαν άλογα ζώα πέφτουν με τα μούτρα στην απόλαυση των σαρκικών ηδονών, δεν έχουν διάθεση για πνευματική ζωή. Επίσης όταν οι άνθρωποι ξενυχτούν στα διάφορα αμαρτωλά κέντρα ή βλέποντας τηλεόραση, το πρωί δεν έχουν καθαρό νου για να σηκωθούν να πάνε στην Εκκλησία και γ)η άγνοια. Πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν τι είναι ο Χριστός και τι είναι η Εκκλησία και τι προσφέρουν ο Χριστός και η Εκκλησία στον άνθρωπο. Έτσι δεν Εκκλησιάζονται, διότι δεν ξέρουν τι χάνουν. Πρώτα, πρώτα χάνουν την ειρήνη, τη χαρά, την ελπίδα και την ευτυχία που μόνο ο Χριστός χαρίζει στους ανθρώπους. Εδώ θυμάμαι έναν αγιορείτη ασκητή ο οποίος έλεγε: «Κλαίω από ευτυχία και παρακαλώ τον Θεό να κρατήσει το μυαλό μου, μην τρελαθώ από ευτυχία». Ακόμη χάνουν τη δυνατότητα και την ευκαιρία για θεραπεία, καλλιέργεια και σωτηρία της αθάνατης ψυχής τους. Ο Άγιος Νεκτάριος λέει χαρακτηριστικά, ότι η Εκκλησία είναι το μόνο ιατρείο μέσα στο οποίο μπορεί να θεραπευτεί, να καλλιεργηθεί και να σωθεί η ψυχή του ανθρώπου. Ένα τρίτο κορυφαίο που χάνουν οι άνθρωποι, που από άγνοια δεν Εκκλησιάζονται, είναι η ένωσή τους με το Θεό. Στο σπίτι μας όσο και να προσευχόμαστε, δεν μπορούμε να ενωθούμε με το Σώμα και το Αίμα του Χριστού, το οποίο μόνο στην Εκκλησία προσφέρεται κατά την Θεία Λειτουργία. Υπάρχουν ακόμη πέντε προφάσεις για τον μή Εκκλησιασμό: α) Λένε μερικοί: «εμείς όλη την εβδομάδα κουραζόμαστε και θέλουμε την Κυριακή να κοιμηθούμε, να ξεκουραστούμε». Αυτός ο ισχυρισμός πέφτει στο κενό, διότι τώρα υπάρχει η πενθήμερη εργασία, αλλά δεν αξίζει να θυσιάσουμε από αγάπη προς τον Χριστό λίγο από τον ύπνο και την ανάπαυσή μας, τη στιγμή που ο Χριστός, Σταυρώθηκε από την απέραντη αγάπη Του για μας; β) Λένε μερικοί, ότι ο παπάς της ενορίας τους δεν είναι καλός. Αλλά αδελφοί μου οι αμαρτίες του παπά, όσο μεγάλες και αν είναι, δεν εμποδίζουν την Χρη του Θεού. Αλλά και πάλι, δεν υπάρχουν καλοί παπάδες; Δόξα τω Θεώ οι πλείστοι ιερείς είναι άξιοι της αποστολής τους. Μπορείτε, λοιπόν, κάλλιστα να πάτε να Εκλησιαστείτε σε άλλο ναό γ) Λένε άλλοι: «Τί να κάνω να πάω στην Εκκλησία, να ακούω τα ίδια και τα ίδια;». Αγαπητοί μου, τον ίδιο αέρα αναπνέετε, το ίδιο νερό πίνετε, το ίδιο ψωμί τρώτε, ο ίδιος ήλιος σας ζωογονεί. Γιατί δεν διαμαρτύρεστε γι' αυτά και διαμαρτύρεστε για τη λατρεία του Θεού; δ) Άλλοι διαμαρτύρονται για την ώρα που γίνεται η Θεία Λειτουργία. Πιστεύω όμως ότι, έστω και αν η Θεία Λειτουργία γινόταν στις δώδεκα το μεσημέρι, οι άνθρωποι αυτοί δεν θα πήγαιναν να Εκκλησιαστούν, διότι το θέμα είναι όχι ότι δεν μπορούν, αλλά ότι δεν θέλουν να Εκκλησιαστούν και ε) Διαμαρτύρονται κυρίως οι νέοι, για τη γλώσσα της λατρείας. Όμως και αυτή η πρόφαση ξεπερνιέται, διότι υπάρχουν βιβλιαράκια με την ερμηνεία της Θείας Λειτουργίας και των άλλων ακολουθιών. Αλλά, διερωτώμαι: «Γιατί άνθρωποι αγράμματοι καταλαβαίνουν και ζουν την Θεία λατρεία, ενώ άνθρωποι που έχουν βγάλει το Λύκειο και το Πανεπιστήμιο δεν την καταλαβαίνουν; Λοιπόν, μήπως είναι η Θεία λατρεία περισσότερο θέμα καρδιάς και λιγότερο θέμα νου και γνώσεων; (ΝικόλαοςΒοϊνέσκου)
Αν όταν πηγαίνουμε σε ένα κοσμικό σπίτι, χτυπάμε την πόρτα, σκουπίζουμε τα πόδια, καθόμαστε συνεσταλμένα, τότε μέσα στον οίκο του Θεού, όπου θυσιάζεται ο Χριστός, πώς πρέπει να είμαστε;
Το να πηγαίνεις στην Εκκλησία, δεν είναι απόδειξη πνευματικότητας, είναι μόνο ένδειξη. Το να μην πατάς όμως στην Εκκλησία, είναι ασφαλής απόδειξη, τέλειας ελλείψεως πνευματικότητας.
Πολλοί Χριστιανοί αμελούν να πάνε στην Εκκλησία. Ποτέ όμως ο διάβολος... Πηγαίνει πρώτος και καλύτερος. Παραμονεύει να δημιουργήσει κάποιο σκάνδαλο, ή να πάρει τον καλό σπόρο του Λόγου, από τις καρδιές των ανθρώπων.
Η Εκκλησία είναι σαν το τζάκι. Άλλοι παίρνουν απ' αυτό τη φλόγα και άλλοι τη στάχτη. Οι πρώτοι ασχολούνται και εμβαθύνουν στα Θεία και υπερκόσμια της Εκκλησίας και απολαμβάνουν ζεστασιά. Και άλλοι απασχολούνται και κουτσομπολεύουν τα ανθρώπινα και ευτελή, που συμβαίνουν από ανθρώπους της Εκκλησίας και γεύονται στάχτη.
Όταν μια νέα βάφεται και ντύνεται επιδεικτικά και πηγαίνει στην Εκκλησία για να προσευχηθεί, είναι σαν να λέει στον Θεό: Κοίταξε Θεέ μου, τί όμορφη που είμαι! Εσύ δεν Ήσουν ικανός, να με κάνεις τόσο όμορφη.
Κάποιοι πάνε στην Εκκλησία και σκέφτονται το ψάρεμα και άλλοι πάνε για ψάρεμα και σκέφτονται το Θεό.
Ο δεκάλογος των Εκκλησιαζομένων:
1. Μπαίνουμε στην Εκκλησία αθόρυβα.
2. Προσκυνούμε και ασπαζόμαστε τις Άγιες Εικόνες με ευλάβεια.
3. Δεν στεκόμαστε στην είσοδο της Εκκλησίας και γενικά δεν εμποδίζουμε τους άλλους που έρχονται.
4. Μένουμε όρθιοι, ακίνητοι και σιωπηλοί και προσευχόμαστε. Οι μητέρες με τα νήπια ας προσέχουν περισσότερο. Όσο είναι δυνατόν, να μην γίνεται φασαρία.
5. Μέσα στην Εκκλησία επιτρέπεται ''συζήτηση'', μόνο με τον Θεό. Κάθε άλλη συζήτηση είναι αμαρτία. Αν χρειαστεί κάτι, το λέμε ψιθυριστά.
6. Είμαστε απαραιτήτως όρθιοι στα εξής σημεία: ''Ευλογημένη η Βασιλεία'', ''Σοφία ορθοί'', Ευαγγέλιο, Χερουβικό, ''Πιστεύω'', ''Λάβετε φάγετε μέχρι και το Άξιον εστί'', ''Πάτερ ημών'', ''Τα άγια τοις αγίοις'', ''Μετά φόβου Θεού'', Απόλυση.
7. Τις Κυριακές δεν γονατίζουμε στο σημείο: ''τα σα εκ των σων, σοι προσφέρομεν...''
8. Στη Θεία Κοινωνία πηγαίνουμε με τη σειρά, σε απόσταση ο ένας από τον άλλο.
9. Οι μεγάλοι πρέπει να δίνουν το καλό παράδειγμα, ευλάβειας, υπομονής, σιωπής, προσευχής. Τα παιδιά να δείχνουν σεβασμό στους μεγαλυτέρους.
10. Και όταν τελειώσει η Θεία Λειτουργία, πρέπει να έχουμε μέσα στην Εκκλησία την ίδια ευλάβεια, γιατί η Εκκλησία είναι ο οίκος του Θεού. Δεν είναι σωστό στο τέλος να γκρεμίζουμε ό,τι κτίσαμε μέχρι τη στιγμή εκείνη.
Μόλις έλαμπαν τα κάλλη της αυγής τερπνά

τα παιδάκια η μητέρα τρέχει και ξυπνά

- Αϊ παιδιά, καιρός! ξυπνάτε! κι είναι Κυριακή.

Η καμπάνα μας φωνάζει. Την ακούτ' εκεί;

- Τώρ' αμέσως, μητερίτσα, λέγουν κι εν ταυτώ

πως ευρέθησαν στο πόδι στο λεπτό!

Η μητέρα με δροσάτο τάπλυνε νερό,

τα μαλλάκια των με χτένι χώρισ' αργυρό.

Τ' άλλαξε σιδερωμένα ρούχα γιορτινά

κι έλαμπαν σαν αγγελούδια, κι ήσαν μια χαρά.

Τώρα να στο πεζοδρόμι τα παιδιά και αυτή,

το μικρό της απ' το χέρι τρυφερά κρατεί.

Εύτακτα στην Εκκλησία στέκουν τα παιδιά

και την λειτουργία ακούνε μ' ανοιχτή καρδιά.

Φως και μέσα φως κι απ' έξω. Πάλι να, μαζί

εις το σπίτι συνοδεία έρχεται πεζή.

Σ' όλη χύθηκε τη στράτα μόσχος θαυμαστός

και αόρατος μαζί του έρχεται ο Χριστός. (Τανταλίδης Ηλίας)

Κάποτε, οι Χριστιανοί ρώτησαν τον ΆγιοΙωάννητηςΚλίμακος:
Πότε καταλαβαίνουμε, ότι η ψυχή είναι άρρωστη;
Εκείνος απάντησε:
''ΌτανοάνθρωποςδενθέλειναΕκκλησιάζεται''.
Είναιδηλαδήσανναέχουμεδικάμαςαγαπημέναπρόσωπα,πουτααγαπάμεκαιμαςαγαπούνκαιότανταβλέπουμεστοδρόμο, ούτεταχαιρετούμεαλλάκαιούτεπάμεσπίτιτουςναταεπισκεφτούμε.
Ζηλωτής εφημέριος ανέλαβε νέα ενορία.
Κάθε Κυριακή όμως και τις εορτές, η Εκκλησία παρέμεινε σχεδόν άδεια. Παρόλες τις συστάσεις και παροτρύνσεις στους ενορίτες, δεν κατόρθωσε να τους κάνει να Εκκλησιάζονται.
Λυπημένος απ' αυτήν την κατάσταση, μηχανεύτηκε το ακόλουθο τέχνασμα: ανήγγειλε σε όλη την ενορία, ότι την επόμενη Κυριακή, θα γινόταν η κηδεία της Εκκλησίας.
Ήρθε η Κυριακή. Ο εφημέριος στόλισε την Εκκλησία και στη μέση έβαλε το φέρετρο. Η Εκκλησία γέμισε από περίεργους.
Ο εφημέριος μίλησε κατάλληλα στους ενορίτες του και στο τέλος τους παρακάλεσε όλους, να περάσουν να δουν το φέρετρο.
Μέσα στο φέρετρο είχε βάλει έναν καθρέφτη και όποιος πλησίαζε για να δει τον νεκρό, έβλεπε τον εσυτόν του...!
- Πατέρα, είπε την Κυριακή ο μικρός στον πατέρα του, έχω την άδεια σου να πάω στην Εκκλησία;
- Όχι, απάντησε ο άπιστος πατέρας. Η Εκκλησία δεν είναι για σένα. Είναι για τους γέρους και τις γριές.
- Μα, πατερούλη μου, είπε ο μικρός, στο σχολείο έμαθα ότι η τέταρτη εντολή του Θεού, λέει να πηγαίνουμε κάθε Κυριακή στην Εκκλησία, για να λατρέψουμε τον Θεό.
- Αυτό είναι ανοησία, συνέχισε ο πατέρας.
- Αλλά τότε, πατέρα μου, αν είναι ανοησία να εφαρμόζουμε την τέταρτη εντολή, θα είναι επίσης ανοησία να προσέχουμε την πέμπτη εντολή, που λέει να σεβώμεθα τους γονείς μας....!
Τα λόγια αυτά έπεσαν σαν κεραυνός στα αυτιά του πατέρα, που τελικώς αποδέχθηκε το μήνυμα του μικρού παιδιού του. Γιατί ο Θεός μας διδάσκει και δια των μικρών και δια των νηπίων..
Ένας ζηλωτής εφημέριος συνάντησε στο δρόμο μια γνωστή του κυρία, άσεμνα ντυμένη και της ρώτησε: ''Που πας;''. ''Στην Εκκλησία'', του απάντησε εκείνη. Και εκείνος τότε με αυστηρό τόνο της λέει: ''Μήπως στην Εκκλησία σήμερα γίνεται κανένας χορός; Βλέπω τί πάτε να κάνετε στην Εκκλησία: Πάτε να παίξετε το ρόλο του διαβόλου, να σκανδαλίσετε τους άλλους. Γυρίστε καλύτερα στο σπίτι σας και να ζητήσετε συγγνώμη από τον Θεό!
Ένας άρχοντας καλός και αγαθός, ελεήμων και εύσπλαχνος, θέλησε να κάνει έναν μοναχικό περίπατο στο γειτονικό δάσος. Στον δρόμο που πήγαινε, συνάντησε έναν ζητιάνο με αξιολύπητη εμφάνιση, ο οποίος του ζήτησε ελεημοσύνη. Τον ευσπλαχνίστηκε και, γενναιόδωρος καθώς ήταν, άδειασε τις τσέπες του στα χέρια του. Είχε πάνω του 168 λίρες. Του έδωσε τις 166 και κράτησε μόνο τις δύο! Ο ζητιάνος έκθαμβος μπροστά σ' αυτή τη γενναιοδωρία, τον χιλιοευχαρίστησε, πρόσεξε όμως και τις δύο λίρες που κράτησε ο άρχοντας. Μετά από αυτό, ο ελεήμων άνθρωπος συνέχισε τον δρόμο του προς το δάσος. Ο ζητιάνος, γεμάτος απληστία, χώθηκε στο δάσος και από άλλον δρόμο του βγήκε μπροστά και εκεί στην ερημιά όρμησε στον ευεργέτη του και του πήρε τις δύο λίρες που είχε κρατήσει! Αγανακτεί κανείς μπροστά σ' αυτή την αχαριστία και απληστία. Και όμως, χωρίς να το καταλαβαίνουμε, μπαίνουμε στην θέση αυτού του αχάριστου και άπληστου! ΟΠανάγαθοςΘεός, μαςχαρίζει 168 ώρεςζωήςκάθεεβδομάδαγιανατιςαξιοποιήσουμεόπωςθέλουμε, και "κρατάει" γιαΕκείνονμόνονδύοώρες, τιςώρεςπουσυμμετέχουμεστηνΘείαΛατρείατηςΚυριακής, στηνΘείαΛειτουργία. Καιαυτό, πάλιγιαμας. Γιαναμαςξεκουράσειψυχικά, ναμαςθρέψειμετοΠανάγιοΣώμακαιΑίμαΤου, γιαναανανεώσειτιςδυνάμειςμαςμετοουράνιοοξυγόνοτηςΧάριτος. Τουτιςαφαιρούμεληστρικάκαιαυτέςμεδιάφορεςπροφάσεις. Έτσιόμωςτελικάαδικούμετηνψυχήμας, πουτηναφήνουμενηστικήαπότηνΘείαΧάρηκαιεξαντλημένη...
Στο κωδωνοστάσιο μιας Εκκλησίας, είχε τοποθετηθεί ένα μεγάλο ρολόϊ. Ήταν το μοναδικό και όλοι, περαστικοί και μη, διόρθωναν τα δικά τους ρολόγια μ' αυτό. Ο κ. Τάσος, πηγαίνοντας κάθε πρωί στην εργασία του, σταματούσε για λίγο και διόρθωνε το ρολόϊ του. Μια μέρα ο εφημέριος της Εκκλησίας, τον φώναξε και του είπε: ''Κ. Τάσο, σαν βλέπω κάθε μέρα να περνάτε από εδώ και να διορθώνετε το ρολόϊ σας. Ποτέ όμως δεν σας είδα, να μπαίνετε στην Εκκλησία, για να Εκκλησιαστείτε... Η Εκκλησία μας, δεν έχει μόνο ρολόϊ...''. ''Πάτερ, τί να έρθω να κάνω στην Εκκλησία; Βλέπω και τις καλοσύνες εκείνων που έρχονται τακτικά. Και όμως έξω στην κοινωνία...'', του απάντησε ο κ. Τάσος, με πολύ νόημα. Την άλλη μέρα ο ιερέας άφησε ξεκούρδιστο το ρολόϊ και όταν πέρασε από εκεί ο κ. Τάσος, κατάλαβε ότι το ρολόϊ δεν δείχνει την πραμγατική ώρα και πήγε να φύγει. Τον πρόλαβε όμως ο εφημέριος του Ναού και του λέει:

- Κύριε Τάσο, που πηγαίνετε;

- Στην δουλειά μου, πάτερ.

- Μα καλά, δεν είναι ακόμη ώρα! Το ρολόϊ δείχνει, ότι είναι ακόμα πολύ πρωϊ.

- Και αν το ρολόϊ δείχνει πάντοτε λανθασμένη ώρα επειδή είναι πάντοτε σταματημένο,

εγώ δεν πρέπει να πάω στην δουλειά μου;

- Ε, και όλοι αυτοί, για τους οποίους λες ότι είναι κακοί Χριστιανοί και

Εκκλησιάζονται, επειδή παραμένουν κακοί, αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει νας

στην Εκκλησία;

Ο κ. Τάσος αναγνώρισε το λάθος του και από τότε άρχισε να Εκκλησιάζετε...