Περί ελεημοσύνης "3"

• Άμα έχεις και δίνεις, δεν έχεις μεγάλο μισθό. Όταν δεν έχεις και δίνεις, όταν δηλ. εκ του υστερήματος δίνεις, τότε έχεις μεγάλο μισθό. Όταν στερείσαι εσύ, για να το δώσεις στον άλλον. Η ελεημοσύνη εκ του υστερήματος και όχι εκ του περισσεύματος, είναι ελεημοσύνη θυσίας... (Παναγόπουλος)
• Έχουν τη γνώμη οι άνθρωποι, ότι εάν ελεήσουν θα φτωχύνουν. Τότε και ο γεωργός να μην σπείρει, διότι θα μειωθεί το απόθεμα από το αμπάρι του. Αλλά σπέρνει, γιατί έχει πεποίθηση ότι θα θερίσει. Και από το ένα που θα σπείρει θα πάρει πολλαπλάσια, μέχρι και εκατονταπλάσια μπορεί να πάρει. Έτσι όχι μόνο θα καλύψει τις τρέχουσες ανάγκες, αλλά και τις μελλοντικές. Κατά παρόμοιο τρόπο, λειτουργεί και η ελεημοσύνη που κάνουμε. (Παναγόπουλος)
• Σας το λέω με απόλυτη πεποίθηση. Ένα δίνεις, δέκα σου προσφέρει ο Θεός. Κανείς δεν γίνεται φτωχός από ελεημοσύνη. Από τσιγκουνιά φτωχεύει!... (Παναγόπουλος)
• Όταν ένας άνθρωπος ελεεί έναν άνθρωπο, πρώτα ελεεί τον εαυτόν του και μετά τον άλλον. Αν έχω εγώ για παράδειγμα, 100 δραχμές και δίνω 50 δραχμές στον συνάνθρωπο μου, ο Θεός ευλογεί τις 50 δραχμές που μένουν στην τσέπη μου. (Παναγόπουλος)
• Θα πρέπει να ιδρώσει το χέρι σου, πριν δώσεις ελεημοσύνη σε κάποιον. Πρέπει να κάνεις διάκριση σε ποιόν δίνεις και όχι να δίνεις σε όποιον σε ζητάει. Λέει στην Σοφία Σειράχ: ''Ευ ποίησον ευσεβεί'', κάνε δηλ. το καλό στον ευσεβή άνθρωπο και όχι στον ασεβή. Και ο Απόστολος Παύλος γράφει στην επιστολή του: Ελεώντας, κάνετε διάκριση. Αλλά και ο ίδιος ο Χριστός είπε: ''εφ' όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε'' (Ματθ. 25,40). Μιλάει ο Χριστός για τους αδελφούς του, εκείνους δηλ. που Τον τιμούν και όχι εκείνους τους ασεβείς που Τον βλασφημούνε. Δεν έχει λοιπόν δικαίωμα ο άνθρωπος, να μην προσέξει που θα πάει ο οβολός του. (Παναγόπουλος)
• Δεν πρέπει να δέχεστε και ούτε να ζητάτε χρήματα, από σκληροτράχηλο και τσιγγούνη άνθρωπο και γενικά από άνθρωπο, που δεν τα έχει καλά με το Θεό, διότι ο σατανάς θα τον αποκοιμίσει και θα νομίζει ο ίδιος, ότι επιτελεί και αγαθοεργία. Είναι σαν να είναι χαλασμένο το δόντι του και είναι για να βγει και να φτιαχτεί και εσείς του δίνετε μια ασπιρίνη για να πάψει να πονάει. Είναι μεγάλο λάθος αυτό και χρειάζεται προσοχή. Πρέπει οι άνθρωποι αυτοί, να μένουν εκτεθειμένοι, για να μπορέσουν κάποια στιγμή να συνέλθουν και να αποκαταστήσουν την σχέση τους με το Θεό. (Παναγόπουλος)
• Πόσοι άνθρωποι πάνε στην Εκκλησία, πόσοι εργάζονται για την Εκκλησία, πόσοι άνθρωποι είναι στα φιλόπτωχα, πόσοι άνθρωποι εργάζονται σε ανεγέρσεις ναών ή συμμετέχουν σε θρησκευτικές οργανώσεις, ωστόσο όμως, δεν θα βρεθούνε τίποτα εν ημέρα Κρίσεως υπέρ τους, διότι οι αρετές τους δεν ήταν καθαρές και ταπεινές, όπως τις θέλει ο Χριστός. (Παναγόπουλος)
• Εσείς και όσοι έχουν ανάγκη, να μην παίρνουν χρήματα από τους πονηρούς ανθρώπους. Εάν οι Εκκλησίες δεν έχουν πόρους, καλύτερα να πτωχεύσουν, παρά να πάρουν κάτι από τους εχθρούς του Θεού, υβρίζοντας και χλευάζοντας τους φίλους Αυτού. Διότι λέγει για αυτούς και ο Προφήτης: "Λάδι αμαρτωλού, να μην λιπάνει το κεφάλι μου" (Ψαλμ. 140,5). Να τους εξεταζετε πρώτα και να παίρνετε απ' αυτούς που περιπατούν οσίως και να μην παίρνετε από ανθρώπιυς εκτός Εκκλησίας, προτού γίνουν άξια μέλη Της. (Ψευδο - Κλήμης)
• Αυτός που ασκεί φιλανθρωπία, πρέπει να είναι μιμητής του Θεού και να ευεργετεί τους δικαίους και τους αδίκους, όπως ο Θεός παρέχει σε όλο τον κόσμο και τον ήλιο και την βροχή. Αν θέλεις να κάνεις το καλό μόνο στους καλούς και όχι στους κακούς ή και να τους τιμωρείς, προσπαθείς να κάνεις το έργο του κριτού και δεν επιδιώκεις την φιλανθρωπία. (Ψευδο - Κλήμης)
• Η αγάπη που μας δίδαξε ο Χριστός, είναι άλλο πράγμα από τη λεγόμενη ''φιλανθρωπία''. Για τούτο οι φιλάνθρωποι, δεν γεύουνται αυτή την αγάπη του Χριστού, που είναι «νερό που πηδά σε ζωή αιώνια». Οι ''φιλανθρωπίες'' που κάνουνε οι σημερινοί άνθρωποι, είναι ένα χρέος κοινωνικό. Αυτοί οι φιλάνθρωποι και όποιος είναι πρακτικός άνθρωπος, δεν είναι Χριστιανοί. (Φώτης Κόντογλου)
• α) Δίνε εκεί που πρέπει β) δίνε όσο πρέπει γ) δίνε όπως πρέπει και δ) δίνε όταν πρέπει. Δηλαδή στοχάσου και το πρόσωπο και το μέτρο και τον τρόπο και τον καιρό. (Ηλίας Μηνιάτης)
• Όσες φορές ελεώ, δεν αισθάνομαι ότι δίνω, αλλά ότι αποδίδω. (ΚωστήςΠαλαμάς)
• Το όμορφο στις καλές πράξεις είναι η επιθυμία να τις αποκρύψεις. (Πασκάλ)
• Όταν δίνεις χωρίς αγάπη, προσβάλλεις. (Ραούλ Φολλερώ)
• Η θλίψη του πλούσιου που δεν δίνει ελεημοσύνη, είναι μεγαλύτερη από τον πόνο του ζητιάνου που κανένας δεν του δίνει. (Γκιμπράν)
• Ποτέ μην μετανιώσεις για μία σου ελεημοσύνη εξευτελίζοντας τον φτωχό που του έδωσες κάτι! Μην τυχόν αντί για ανταμοιβή, πάθεις διπλή ζημιά. Διότι αυτός που κάνει ένα καλό και έπειτα μετανιώνει ή εξευτελίζει τον φτωχό, χάνει και τον μισθό του, αλλά βρίσκεται και ένοχος την ημέρα της Κρίσεως.
• Πάνω από την νηστεία και την άσκηση, ο Θεός θεωρεί πολύ μεγαλύτερη την ελεημοσύνη και την συμπάθεια-συμπόνοια.
• Όλη η Αγία Γραφή είναι γεμάτη από υποσχέσεις του Θεού για τους ελεήμονες. Υπόσχεται ο Κύριος, ότι θα ελευθερώσει τους ελεήμονες, από κάθε κακό.
• Δεν προσφέρουμε αυτό που δίνουμε, αλλά αυτό που είμαστε!
• Όποιος δεν έχει το χέρι του ανοιχτό, έχει πάντοτε την καρδιά του κλεισμένη.
• Δίνε ανάλογα με τα εισοδήματά σου, αν θες να μην κάνει ο Θεός το εισόδημά σου ανάλογα με όσα δίνεις.
• Σκόπιζε πλούτο θνητό στη γη, για να βρεις πλούτο αθάνατο στον Ουρανό.
• Θέλετε να μάθετε πως πρέπει να δίνετε; Βάλτε τον εαυτόν σας στη θέση εκείνου που παίρνει.
• Ο Χριστιανός δεν πρέπει να προσεύχεται μόνο με την καρδιά του, αλλά και με τα χέρια του.
• Τα εξωτερικά μας καλά έργα, χωρίς τα εσωτερικά, δεν ωφελούν. Τα εξωτερικά έργα, μπορούν να παραλληλιστούν με το σκάψιμο της γης. Όσο και αν σκάβει κανείς, τίποτα δεν θα φυτρώσει αν δεν σπείρεις. Τα εσωτερικά έργα είναι η σπορά. Και σπορά είναι η καρδιακή προσευχή και ο καθαρισμός της ψυχής από τα πάθη.
• Όταν ελεούμε και δίνουμε όσα δεν μας χρειάζονται ή δεν μας αρέσουν, τότε αυτή η ελεημοσύνη μοιάζει με την θυσία του Καϊν.
• Δεν έχει σημασία πόσα δίνουμε, αλλά πόση αγάπη βάζουμε στην προσφορά.
• Το καλό που έκανες στον πλησίον σου, αργά ή γρήγορα θα γυρίσει σε σένα. Όπως και το κακό που κάνει κανείς στον πλησίον του, αργά ή γρήγορα γυρίζει στον ίδιο.
• Σώζοντας έναν άνθρωπο, εξαλείφουμε πλήθος αμαρτιών.
• Ως πότε θα δίνω και θα δίνω και θα δίνω; ρώτησα με απορία. Και μια φωνή μου αποκρίθηκε: Απλώς ώσπου να σταματήσει ο Πατέρας να σου δίνει!
• Η κατοχή των αγαθών της γης δεν είναι παρά ένα δάνειο, το οποίο μας δίνει ο Θεός, για να το πληρώσουμε δια της ελεημοσύνης.
• Με το να παίρνεις γίνεσαι. Με το να δίνεις είσαι.
• Κάνε το καλό και ριξ' το στο γιαλό.
• Το ωραιότερο χέρι είναι εκείνο που μοιράζει τις περισσότερες ελεημοσύνες.
• Το χέρι του φτωχού, πορτοφόλι του Θεού.
• Ο Θεός κοιτάζει τα καθαρά χέρια και όχι τα γεμάτα.
• Όποιος δίνει για να πάρει, δεν δίνει.
• Όποιος δίνει στην ώρα, δίνει δύο φορές.
• Δύο φορές δίνει, όποιος δίνει γρήγορα.
• Η ελεημοσύνη είναι διπλή προσευχή.
• Η ελεημοσύνη είναι το αλάτι του πλούτου.
• Ο τρόπος με τον οποίο δίνουμε, αξίζει περισσότερο από εκείνο που δίνουμε.
• Πρέπει να βοηθάς τον φτωχό, αλλά όχι να συντηρείς την τεμπελιά του.
• Η Νεκρά θάλασσα όλο παίρνει, αλλά ποτέ της δεν δίνει. Γι' αυτό είναι νεκρά.
• Αυτός που έχει μάθει να παίρνει
  έχει μεγάλα χέρια....
  Αυτός που έχει μάθει να δίνει
  έχει μεγάλη ψυχή....
• Η συλλογή των ρόδων, γίνεται τις σκοτεινές ώρες της νύχτας. Έπειτα από επιστημονικά πειράματα, αποδείχτηκε, ότι το τριαντάφυλλο πρέπει να συλλέγεται τις νυχτερινές ώρες, γιατί διαφορετικά χάνει το 40% της ευωδίας του. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με τις πράξεις της ελεημοσύνης, όταν επιδιώκουμε η φιλανθρωπική μας δραστηριότητα να λάβει το φως της δημοσιότητας. Η δημοσιότητα αφαιρεί 100% την ευωδία της ελεημοσύνης και μας στερεί την γενναία αμοιβή που χαρίζει ο Θεός στους φιλανθρώπους. Κερδίζουμε τα χειροκροτήματα των ανθρώπων, αλλά χάνουμε τον μισθό και το κέρδος από τον Βασιλέα των Ουρανών.
• Όταν δίνεις με καλή καρδιά, δίνεις δύο φορές. Μία με το χέρι σου και μία με την ψυχή σου. (Αραβικήπαροιμία)
• Εάν δεν ανοίγεις την πόρτα του σπιτιού σου στον ζητιάνο, τότε θα την ανοίγεις στον γιατρό. (Εβραϊκή παροιμία)
• Όταν βλέπεις έναν άνθρωπο γυμνό και τον δίνεις ένδυμα να ντυθεί, αν μετέπειτα του μιλήσεις για το ένδυμα, είναι σαν να τον ξαναγδύνεις... (Κινέζικη παροιμία)
• Ε! σεις, που σκορπίζετε τα πλούτη στον αέρα,
  το χέρι σας το άπονο και άσωτο απλώστε
  και δώστε και στον άρρωστο και στην πτωχή μητέρα...
  Ελεημοσύνη, Χριστιανοί, ελεημοσύνη δώστε!
  Ποιός λέει, ποιός, πως ολ' αυτά που τώρα σεις πετάτε,
  είναι δικά σας;... Δύστυχοι, αυτό που περισσεύει
  είναι της χήρας, τ' ορφανού και μην το σπαταλάτε.
  Όποιος τα πλούτη του σκορπά, απ' τους πτωχούς τα κλέβει.
  Ελεημοσύνη, Χριστιανοί· αδέλφια, ελεημοσύνη·

Λίγο ψωμί για το φτωχό και λίγη καλοσύνη!

Συλλογιστείτε εις αυτήν την ώρα γυμνωμένα

Πόσα παιδάκια κρυώνουνε, πόσα μικρά πεινούνε.

Πόσα δεν έχουνε γιατρό και γιατρικό κανένα!

Αλίμονο εις τις καρδιές που σήμερα γελούνε...

Αχ! δώσετε ένα φόρεμα στο γέροντα που κρυώνει,

Λίγο ψωμί μ' ένα γλυκό χαμόγελο στον ξένο,

Ένα ραβδί στον τυφλό που στο σκοτάδι λιώνει,

Κι ένα παιχνίδι στο παιδί το παραπονεμένο!...

Ελεημοσύνη, χριστιανοί, αδέλφια, ελεημοσύνη

Χαρά σ' εκείνη την καρδιά που το ψωμάκι δίνει! (Παράσχος Αχιλλεύς)

• Ο ΆγιοςΙωάννηςοΕλεήμων, είχε πάντα δίπλα του έναν υπηρέτη που κρατούσε το ταμείο, για να μπορεί να δίνει ελεημοσύνη. Είχε στην κατοχή του 14 εμπορικά καράβια και τα κέρδη από αυτά, τα μοίραζε στους φτωχούς. Κάποτε πέρασαν από ένα δρόμο, όπου ήταν ένας ζητιάνος και ο Άγιος είπε στον υπηρέτη του, να του δώσει ένα συγκεκριμένο ποσό. Ο υπηρέτης όμως έδωσε στον ζητιάνο λιγότερα λεφτά, τα μισά από αυτά, που του είπε ο Άγιος Ιωάννης. Την άλλη μέρα, εμφανίζεται στον Άγιο μια πλούσια γυναίκα, που ήθελε να του δώσει ένα ποσό για να το μοιράσει εκείνος στους φτωχούς. Του έγραψε το ποσό σε ένα χαρτί. Ο Άγιος παίρνοντας το χαρτί, παρατήρησε, ότι η πλούσια κυρία αρχικά είχε γράψει ένα άλλο ποσό, το οποίο το διέγραψε και τελικά έγραψε, ότι χαρίζει 10.000 φλουριά. Η γυναίκα κατάλαβε, ότι ο Άγιος παρατήρησε αυτήν την αλλαγή στο ποσό και του λέει: ''Ήθελαναδώσω 20.000 φλουριά, αλλάτελικάαποφάσισαναδώσω 10.000 φλουριά''. Τότε αμέσως το μυαλό του Αγίου πήγε στον υπηρέτη του, ότι κάτι δεν έκανε σωστά. Τον καλεί λοιπόν και τον ρωτάει: ''Πόσα λεφτά έδωσες χθες στον ζητιάνο που σε είχα πει;''. Και ο υπηρέτης παραδέχτηκε, ότι έδωσε τα μισά από αυτά που του είχε πει. Ο Άγιος τότε του λέει: ''ΟΘεόςέστειλεαυτήντηνγυναίκα, γιαναδώσειλεφτάστουςφτωχούς, αλλάεπειδήχθεςέδωσεςστονζητιάνοτομισόποσό, απόαυτόπουσεείπαναδώσεις, έτσιτώρακαιαυτή, εκείπουήτανναδώσει 20.000 φλουριά, τελικάαποφάσισεναδώσει 10.000 φλουριά. Μετηνστάσησου, στέρησεςαπότουςφτωχούς, 10.000 φλουριά...''.
• Ο ΌσιοςΧριστόδουλος, έφερνε γύρα τα σπίτια των πλουσίων, ζητώντας χρήματα για να μοιράσει στους φτωχούς. Ένας απ' αυτούς τους πλουσίους όμως, του αρνήθηκε και μάλιστα του κακομίλησε. Ο Όσιος, σαν να μην είχε ακούσει, επέμενε να του ζητά. Τότε εκείνος οργίστηκε και τον χτύπησε στο πρόσωπο. Αλλά ο Άγιος του είπε ατάραχος: "Ευχαριστώ!Αυτότοράπισμαήτανγιαμένα. Τώραδώσεμουσεπαρακαλώκαικάτιγιατουςφτωχούς...". Και ο πλούσιος έκπληκτος και μετανοημένος, του έδωσε χρήματα πολλά...
• Ρώτησε κάποτε κάποιος έναν θεολόγο: ''Δεν γινόμαστε ένοχοι, όταν δίνουμε ελεημοσύνη σε κακούς και σπάταλους ανθρώπους;''. Και απάντησε ο θεολόγος: ''Αν ο καλός Θεός είναι ''ένοχος'' που χορηγεί τόσο απλόχερα και τόσο πλούσια τα αγαθά του και στους δικαίους και στους αδίκους, τότε θα είμαστε και εμείς ένοχοι. Και αν ο Κύριος θεωρηθεί ένοχος, που έδωσε το ταμείο των Αποστόλων στον Ιούδα, τότε είναι ένοχοι και όλοι εκείνοι που εφαρμόζουν τον λόγον του Κυρίου: ''Παντί τω αιτούντι σε δίδου'' (Κατά Λουκάν 6,30)
• Κάποτε ένας χωρικός άκουσε στην εκκλησία ότι ανδώσειςελεημοσύνηθαλάβειςεκατονταπλάσιααπότονΘεό. Είπε λοιπόν στην γυναίκα του να δώσουν ως ελεημοσύνη το μοναδικό βόδι που είχαν και ο Κύριος θα τους επέστρεφε 100 βόδια για την καλή τους πράξη. Δεν δίστασε δε καθόλου να δώσει το βόδι του, έχοντας πλήρη εμπιστοσύνη στον Κύριο. Έδωσε λοιπόν το βόδι και περίμενε την ανταπόδοση από τον Θεό. Περνούσε ο καιρός και τα 100 βόδια δεν ερχόταν. Ένα πρωί λοιπόν αποφάσισε να ανέβει στο γειτονικό βουνό για να βρει τον Θεό και να τον ρωτήσει πότε θα του έδινε τα 100 βόδια που άκουσε στο κήρυγμα του ιερέα. Ανεβαίνοντας στο βουνό συνάντησε έναν ασκητή. ''Πού πηγαίνεις;'' ρώτησε ο ασκητής. ''Πάω να βρω τον Θεό να τον ρωτήσω πότε θα μου στείλει τα εκατό βόδια, για την ελεημοσύνη που έκανα''. ''Όταν Τον συναντήσεις, είπε ο ασκητής, ρώτησέ Τον και για μένα. Είμαι στο βουνό και ζω ασκητικά εδώ και σαράντα χρόνια. Κέρδισα τελικά την Βασιλεία των Ουρανών;''. ''Ευχαρίστως να Τον ρωτήσω'', αποκρίθηκε ο χωρικός και συνέχισε τον δρόμο του. Λίγο πιο πάνω συνάντησε έναν γέρο άντρα με λευκή γενιάδα. ''Ποιόν ψάχνεις; ρώτησε ο γέροντας''. ''Άκουσα στην Εκκλησία, ότι αν κάνω ελεημοσύνη, θα πάρω εκατονταπλάσια από τον Θεό. Ψάχνω λοιπόν τον Θεό να μου πει πότε θα με ανταμείψει για την ελεημοσύνη μου''. ''Γύρνα στοσπίτισουκαισκάψεκάτωαπότοδέντροστηναυλήσου. Θαβρειςένατσουκάλιμελίρες. Μητοπειςπουθενά, μόνοσυνέχισεναβοηθάςτονκόσμοκαιδενθαστερηθείςτίποταστηζωήσου''. ''Σε ευχαριστώ γέροντα. Και κάτι ακόμα. Ερχόμενος να σε βρω, συνάντησα έναν ασκητή και μου ζήτησε να σε ρωτήσω αν μετά από σαράντα χρόνια πνευματικών αγώνων και άσκησης, κέρδισε τελικά την Βασιλεία των Ουρανών''. ''Να πεις σε αυτόν τον ασκητή ότι και άλλασαράνταχρόνιανακάτσειστοβουνόδενθακερδίσειτηνΒασιλείατωνΟυρανών. Τονασκητήαυτόντουδίνωκάθεμέραέναπαξιμάδιεδώκαισαράνταχρόνια. Σήμερα, ξέρονταςότιθαέρθειςτουέδωσαδύοπαξιμάδια, έναγιααυτόνκαιέναγιασένα. Αυτόςόμωςαντίνασουδώσειτοένα, τακράτησεκαιταδύογιατονεαυτότου, χωρίςναέχειεμπιστοσύνησεμένα. Εσύόμωςχωρίςδισταγμόέδωσεςτοβόδισουπιστεύονταςσεαυτό,πουάκουσεςστηνΕκκλησία''.
• Στα χρόνια του αυτοκράτορα ΛέοντοςΑ' τουΜεγάλου(457-474) ζούσε στην Κωνσταντινούπολη ένας άνθρωπος πολύ ένδοξος και πολύ πλούσιος, που ελεούσε γενναιόδωρα τους φτωχούς. Δυστυχώς, όμως, από τα νιάτα του έπεφτε στο θανάσιμο αμάρτημα της μοιχείας, στο οποίο συνέχισε να πέφτει ως τα γηρατειά του, καθώς με τον καιρό η κακή αυτή συνήθεια εδραιώθηκε μέσα του. Έτσι, δίνονταςακατάπαυσταελεημοσύνηκαιδιαπράττονταςακατάπαυσταμοιχεία, ξαφνικάπέθανε. Ο ΆγιοςΓεννάδιος, ΠατριάρχηςτότεΚωνσταντινουπόλεως(458-471) και οι άλλοι Επίσκοποι, συζητώντας γι' αυτόν, διχογνωμούσαν ως προς την μεταθανάτια κατάστασή του. Μερικοί έλεγαν πως είχε σωθεί, σύμφωνα με το ρητό της Γραφής: «Ο πλούσιος με τον πλούτο του μπορεί να λυτρώσει την ψυχή του». Άλλοι, όμως, διαφωνούσαν, υποστηρίζοντας, ότι ένας άνθρωπος του Θεού πρέπει να είναι καθαρός και άμεμπτος, καθώς η Γραφή, επίσης, αναφέρει: «ΌποιοςτηρήσειόλεςτιςδιατάξειςτουΘείουνόμουκαιπαραβείμία, θεωρείταιπαραβάτηςόλουτουνόμου». «Αν ο δίκαιος αμαρτήσει, στηριγμένος στις καλές του πράξεις, τότε καμμιά απ' αυτές δεν θα υπολογιστεί». «Όπουσεβρω», είπεοΘεός, «εκείκαιθασεκρίνω». Ο Πατριάρχης τότε έδωσε εντολή σ' όλα τα μοναστήρια και σ' όλους τούς ασκητές να προσευχηθούν, ώστε ο Κύριος να αποκαλύψει που βρισκόταν η ψυχή του ελεήμονα εκείνου μοιχού. Και, πράγματι, ο Θεός το αποκάλυψε σ' έναν ασκητή, ο οποίος στη συνέχεια διηγήθηκε την αποκάλυψη στον Πατριάρχη: ''Την περασμένη νύχτα, καθώς προσευχόμουν, είδα έναν τόπο χωρισμένο στα δύο. Δεξιά ήταν ο παράδεισος, γεμάτος από ανέκφραστα αγαθά και αριστερά μια πύρινη λίμνη, που οι φλόγες της έφταναν ως τα σύννεφα. Ανάμεσα στον ευλογημένο παράδεισο και τη φοβερή φωτιά στεκόταν δεμένος ο νεκρός ήδη πλούσιος και στέναζε σπαρακτικά. Συχνά, στρέφοντας το βλέμμα του προς τον παράδεισο, ξέσπαγε σε πικρό θρήνο. Ξάφνου είδα έναν αστραπόμορφο άγγελο να τον πλησιάζει και να του λέει: ''Άνθρωπέ μου, γιατί θρηνείς μάταια; Να, χάρηστηνελεημοσύνησου, γλύτωσεςταβάσανατηςκολάσεως. Επειδή, όμως, δενάφησεςτηναισχρήμοιχεία, στερήθηκεςτονευλογημένοπαράδεισο''. Ο Πατριάρχης καί οι συνοδοί του, ακούγοντας τα αυτά, είπαν με φόβο: ''Καλά λέει ο Απόστολος Παύλος, «Μακριάαπότηνπορνεία! Κάθε άλλο αμάρτημα που μπορεί να διαπράξει κανείς, βρίσκεται έξω από το σώμα του αυτός που πορνεύει, όμως, βεβηλώνει το ίδιο του το σώμα». Που είναι εκείνοι που λένε ότι και αν πέσουμε στη μοιχεία, θα σωθούμε με την ελεημοσύνη; Οελεήμων, ανείναιπράγματιελεήμων, θαπρέπειναελεήσειπρώτατονίδιοτουτονεαυτόκαινααποκτήσεισωματικήαγνότητα, χωρίςτηνοποίακανείςδενθ'αντικρύσειτονΚύριο,δενωφελείσετίποτατοασήμιπουμοιράζεταιμεχέριαμαρτωλόκαιψυχήαμετανόητη''...
• Ένας νεαρός ζητούσε επειγόντως ένα νεφρό, αλλιώς θα πέθαινε και μια ευλαβεστάτη κυρία πήγε στο νοσοκομείο, όπου υποβλήθηκε σε εξετάσεις, οι οποίες έδειξαν, ότι ο νεφρός είναι συμβατός με τον οργανισμό του νεαρού και επομένως, ήταν δυνατή η μεταμόσχευση του νεφρού της στον νεαρό. Στο νοσοκομείο η κυρία πήγε στο δωμάτιο όπου νοσηλεύοταν ο νεαρός και τον ρώτησε: ''Εγώ σε δανείζω το νεφρό μου για να ζήσεις, αρκεί εσύ να μου εξομολογηθείς και να μου πεις, ποιός ήταν ο λόγος, που χαλάσανε και τα 2 νεφρά σου''. Ο νεαρός παραδέχτηκε, ότι οι καταχρήσεις και οι αμαρτίες ήταν οι αιτίες, που χαλάσανε τα νεφρά του. Και τον ρωτάει η γυναίκα: ''Άμα σε δώσω το νεφρό μου, θα συνεχίσεις την ίδια ζωή;''. ''Βεβαίως, απάντησε εκείνος, δεν μπορώ να αλλάξω!''. ''Άμα είναι έτσι, δεν μπορώ να σε βοηθήσω και θα πεθάνεις, του είπε η γυναίκα. Το μόνο που μπορώ να κάνω για σένα, είναι να σε κάνω δωρεάν το μνημόσυνο σου!''. ''Μα δεν θέλω να πεθάνω'', φώναξε ο νεαρός. Και η κυρία τον διέκοψε λέγοντάς τον: ''Και εγώ δεν θέλω να γίνω ηθικός αυτουργός, στο να σε παρατείνω τη ζωή σου και εσύ να συνεχίζεις να αμαρτάνεις, αμετανόητος! Ή θα αλλάξεις ή θα πεθάνεις...!''. Ο νεαρός συγκλονίστηκε από τα λόγια της κυρίας και της υποσχέθηκε, ότι θα αλλάξει ζωή. Έτσι έγινε η μεταμόσχευση, η οποία ήταν επιτυχημένη, ο νεαρός εξομολογήθηκε και άλλαξε τρόπο ζωής και έζησε αρκετά χρόνια εν μετανοία. Η κυρία ελέησε, όχι μόνο το σώμα, αλλά κυρίως και την ψυχή του νεαρού και άμα ελεούσε μόνο το σώμα του, θα βλάπτονταν και οι 2 τους...
• Κάποιος φτωχός, χτύπησε την πόρτα ενός πλουσίου. Η κυρία έστειλε την υπηρέτρια και άνοιξε. Ο ζητιάνος ζήτησε κάτι να φάει, γιατί πεινούσε... Σε λίγο η υπηρέτρια του έφερνε ένα πιάτο σούπα. ''Κάθισε εκεί'', του λέει η υπηρέτρια και του έδειξε το πρώτο σκαλοπάτι. Ο φτωχός κύτταξε την πόρτα, που έκλεισε απότομα. Κάθισε στο σκαλί. Δοκίμασε τη σούπα, ενώ μερικά δάκρυα έπεφταν σ' αυτήν... Δεν μπορούσε να φάει την σούπα. Κόμπιασε ο λαιμός του... Και όταν σε λίγο γύρισε η υπηρέτρια να πάρει το άδειο πιάτο, με έκπληξη είδε ότι ήταν σχεδόν γεμάτο. ''Γιατί δεν έφαγες την σούπα; του είπε με ύφος αυστηρό. Μήπως της λείπει κάτι;''. ''Ναι, μουρμούρισε ο ζητιάνος. Της λείπει η αγάπη...''. Ω! Η αγάπη! Αυτή ομορφαίνει την ελεημοσύνη! Αυτό ακριβώς επιβεβαιώνει και ο λόγος του Θεού: ''Μη εκ λύπης ή εξ ανάγκης. Ιλαρόν γαρ δότην αγαπά ο Θεός'' (Β' Κορινθίους 9,7)
• Η υπηρέτρια είδε τον κύριό της μία ημέρα να δίνει σε έναν ζητιάνο, την μάλλινη φανέλα του που είχε αγοράσει την παραμονή.
  - Μα τέλος πάντων, κύριε, ήταν ανάγκη να δώσεις στο ζητιάνο τη φανέλα που αγόρασες μόλις χθες; Μπορούσες να είχες δώσει την παλιά.
  Και ο πονετικός και φιλεύσπλαχνος κύριος, της έδωσε μια υπέροχη απάντηση:
  - Οδυστυχήςαυτός,είναιαρκετάπλούσιοςσεκουρέλια. Ήτανπεριττό,νατουπροσθέσουμεκαιέναάλλο...
• Ένας Επίσκοπος βρισκόταν στην επιθανάτια κλίνη του και οι συγγενείς του τον ρώτησαν διακριτικά, που είχε φυλαγμένα τα χρήματά του. ''Στιςτσέπεςτωνφτωχών'',τους αποκρίθηκε.
• Μια μέρα ο Διογένης ζητούσε ελεημοσύνη από ένα άγαλμα. Όταν τον ρώτησαν γιατί κάνει κάτι τέτοιο, απάντησε: ''Εξασκούμαι,στοναμηναπογοητεύομαιαπότηναναισθησίατωνανθρώπων''.