Πηγαίνοντας, αδελφέ μου
στον Πνευματικό - εξομολόγο, πρέπει να γνωρίζεις: 1)Η Κόλαση δεν
είναι για τους αμαρτωλούς, αλλά για τους αμετανόητους, για τους
σκληρόψυχους που δεν έχουν καλωσύνη, που δεν γνωρίζουν την
ομορφιά της συγγνώμης 2)Η Εκκλησία, δεν είναι λέσχη «κυρίων» και «κυριών», αλλά
καταφύγιο αμαρτωλών 3)Η Εκκλησία είναι ιατρείο, στο οποίο πηγαίνει ο άρρωστος από την
αμαρτία άνθρωπος, για να βρεί την θεραπεία τον από τον Θεό 4)Ο εξομολόγος δεν είναι «δικαστής» ούτε «εισαγγελέας»!
Είναι και αυτός άνθρωπος αμαρτωλός, που χάριν της ιερωσύνης, σου μεταφέρει την συγχώρηση του Θεού και την θεραπεία της ψυχής σου 5)Βασική προϋπόθεση για την συγχώρησή σου και τη «θεραπεία» σου, είναι: α) η μετάνοιά σου
β) η ειλικρινής εξομολόγησή σου γ) η θαρραλέα
αποδοχή της ενοχής για τα αμαρτήματά σου δ) η απόφασή σου
για την αποκοπή σου από την οποιαδήποτε αμαρτία 6)Γνώριζε, ότι για να βρει την θεραπεία σου, πες στον Πνευματικό σου
τις παράνομες και βδελυρές πράξεις σου, τους αμαρτωλούς λόγους που
ξεστόμισες, αλλά και τους ακαθάρτους λογισμούς σου και θυμίσου, ότι: α) από τους ανθρώπους μπορείς να κρύβεσαι, όχι όμως και
από τον Θεό β) πρόσεξε σε κάποιες σαρκικές αμαρτίες, να είσαι μεν ειλικρινής, αλλά όχι «χυδαίος»,
διότι είναι πιθανόν ο πνευματικός σου, που είναι άνθρωπος, να σκανδαλιστεί...! γ) ο Διάβολος θα προσπαθήσει
να σου βάλει την ψευτοντροπή, που όσο μεν αμάρτανες δεν στην έβαζε, τώρα όμως θα είναι το βασικό του όπλο, προκειμένου να εμποδίσει την
σωτηρία σου 7)Θυμήσου τον «τελώνη» και τον «άσωτο υιό» και γίνε
σκληρός κατήγορος του... εαυτού σου, διότι έτσι θα σε αγκαλιάσει ο Κύριος με τη
συγγνώμη Του. Όσο «προστατεύουμε» τον εγωισμό μας με «φτηνές»
δικαιολογίες, ή, ακόμα χειρότερα, ρίχνοντας τις ευθύνες των αμαρτιών μας σε άλλους...
συγχώρηση δεν έρχεται! 8)«Ουκ ήλθον καλέσαι δικαίους αλλά αμαρτωλούς εις μετάνοιαν»! Με τούτα τα λόγια ο Κύριός μας, μας δείχνει
την άπειρη αγάπη Του και θυμήσου, ότι για τις αμαρτίες μας θυσιάστηκε στον
Γολγοθά. Μην αφήσουμε ή θυσία Του να πάει «χαμένη» 9) Ξεκίνα
πάντοτε από εκείνες τις αμαρτίες, που βαρύνουν περισσότερο την συνείδησή σου, διότι όταν τις αφήνεις τελευταίες, ίσως να μην
τις πεις ποτέ... και 10)Φύλαξε και τήρησε με ακρίβεια τον «κανόνα» του Πνευματικού σου! Δεν είναι.., τιμωρία! Είναι η ΣΩΤΗΡΙΑ σου!!!
Υπάρχουν τρεις κατηγορίες ανθρώπων που πάνε να
εξομολογηθούν: α) Η πρώτη κατηγορία, περιλαμβάνει
αυτούς που πάνε για πρώτη και τελευταία φορά, χωρίς απόφαση
μετανοίας και βρίσκονται στο εξομολογητήριο από περιέργεια. Μετά οι περισσότεροι χάνονται. Σπάνια μπορεί κάποιοι απ'
αυτούς, καλοπροαίρετοι, να προστρέξουν ξανά στο ευλογημένο Μυστήριο. Εδώ σ' αυτές τις ψυχές δεν υπάρχει μετάνοια, αλλά
διακρίνεις περιέργεια, αμφιβολίες πολλές και αινιγματικά χαμόγελα. Πολλές φορές αυτοί με ερωτήσεις αδιάκριτες, προσπαθούν να
εξομολογήσουν τον Πνευματικό και όλα τα κρίνουν με τον «επάρατο»
ορθολογισμό. Αν θελήσει να τους βοηθήσει λίγο ο Πνευματικός με καμιά ερώτηση, διακριτικά βέβαια, για να βγουν τα φίδια (αμαρτίες) από την ψυχή τους, οι περισσότεροι δεν απαντούν με ειλικρίνεια και
συνήθως μετέπειτα τον κατηγορούν, ότι δήθεν τους σκανδάλισε με κάποιες ερωτήσεις
που τους έκανε. «Προφάσεις εν αμαρτίαις». Σημειώνουμε, ότι ο Πνευματικός ρωτάει όταν
υπάρχει διστακτικότητα και δεν μιλάνε οι εξομολογούμενοι και το κάνει αυτό από
αγάπη και πόνο στις ψυχές. Η τέτοιου είδους εξομολόγηση είναι για τον
Πνευματικό πολύ επίπονη και κουραστική. Ρωτάμε: Μπορούν αυτές οι ψυχές να ελευθερωθούν και να σωθούν με τέτοια πίστη
και με τέτοια στάση έναντι του Θεού, του Μυστηρίου και του
Πνευματικού τους Πατέρα; β) Η δεύτερη
κατηγορία ανθρώπων πάνε και εξομολογούνται πιο συχνά, έχουν
μεγαλύτερη συναίσθηση του Μυστηρίου από τους εξομολογουμένους της πρώτης
κατηγορίας. Όμως, αυτοί το κάνουν για να περνούν καλά εδώ σ' αυτή τη γη και να μην έχουν
πειρασμούς. Η πίστη τους κλονίζεται εύκολα και δεν έχουν συνειδητοποιήσει τί
γίνεται στον Ουρανό. Τι έλεγε όμως ό Αββάς; «έπαρον τους πειρασμούς και ουδείς ό σωζόμενος». Αυτοί συνήθως δουλεύουν σε δυο κυρίους, λίγο στο
Χριστό και πιο πολύ στον κοσμοκράτορα σατανά. Αν και
ευεργετήθηκαν από την εξομολόγηση και το Χριστό πάρα πολύ, τρέχουν στο Μυστήριο ιδίως, όταν τους πάνε, όπως λένε,
«όλα ανάποδα». Συνήθως στις
εξομολογήσεις τους, λένε για τους άλλους και τι τους έκαναν οι άλλοι και πολύ
λίγο για τον εαυτό τους. Αν τους πει κάτι ο Πνευματικός που δεν είναι της
αρεσκείας τους και δεν θα ήθελαν να το ακούσουν, αντιδρούν και
σκυθρωπούν, σε σημείο να κρατούν και κακία ή να σκέφτονται να φύγουν. Θέλουν το λόγο να τον έχουν αυτοί, να επιβάλλουν
την άποψη τους και τότε ηρεμούν. Επιθυμία τους είναι να αναπαύουν πάντα τον εαυτό
τους, χωρίς να έχουν διάθεση θυσίας. Συνήθως είναι θυμώδεις, φιλάργυροι και ανελεήμονες προς τους άλλους. Αρέσκονται να
προστρέχουν σε διάφορα προσκυνήματα - καλό είναι βέβαια, αλλά συνήθως
δεν υπάρχει και σ' αυτό καθαρότητα και καλή προαίρεση. Έχουν
περιέργεια, είναι σπάταλοι για την οικογένεια και τον εαυτό τους, δεν είναι ολιγαρκείς, κάνουν κακούς λογισμούς και τους καλλιεργούν, τρέχουν ν' ακούσουν και να δουν διαφόρους Γεροντάδες και το χειρότερο
δεν τρέφουν ιδιαίτερη αγάπη και εκτίμηση στον Πνευματικό τους. Πολλές φορές του καταλογίζουν και πολλές παραξενιές και αν τους δοθεί
ευκαιρία, μπορεί εύκολα να τον αλλάξουν, επειδή δήθεν είναι
αυστηρός, χωρίς άλλη αιτία. Τους αρέσει να εμμένουν στα πάθη τους. Λένε πολλά λόγια και έχουν λίγες καλές πράξεις. Με επιμέλεια
προσέχουν μην τυχόν και χάσουν χρόνο και χρήμα για τον συνάνθρωπο τους και
θιγεί το «εγώ» τους. Όπως βλέπουμε και σ' αυτή την περίπτωση των εξομολογουμένων δεν
υπάρχει Μετάνοια, αλλά αχαριστία, φιλαυτία, εγωισμός, κενοδοξία, υποκρισία, Φαρισαϊσμός και ανυπακοή. Ρωτούν τον Πνευματικό για κάποιες υποθέσεις τους «χάριν υπακοής», αλλά πάντα κάνουν το δικό τους, για το όποιο έχουν ήδη προαποφασίσει. Αν κάποιοι
κοσμικοί άνθρωποι, που είναι άγευστοι της πνευματικής ζωής τους πούνε να πάνε για το «καλό» δήθεν σε μέντιουμ, χαρτορίχτρες, καφετζούδες
και αγύρτες, είναι έτοιμοι και αυτό να το κάνουν. Η θρησκοληψία
είναι αρρώστια. Δρουν και κινούνται πάντα στο θέλημά τους και δεν υποτάσσονται στο
θέλημα του Θεού. Ρωτούμε: Έτσι μπορεί να κάνει Καρπούς του Αγίου Πνεύματος η ψυχή; (Γαλατάς Ε',
22). Ο Χριστός μας τονίζει με έμφαση: «Ουδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν ή γαρ τον ένα μισήσει και τον
έτερον αγαπήσει, ή ενός ανθέξεται και του ετέρου καταφρονήσει, ου δύνασθε Θεώ
δουλεύειν και μαμωνά». (Ματθαίον ΣΤ', 24). Ο Θεός να μας
φυλάγει απ' αυτήν την κατάσταση και γ) Η τρίτη κατηγορία και η πιο
ευλογημένη. Όσοι πιστοί ανήκουν στην κατηγορία αυτή, αντελήφθησαν
τί γίνεται με την αιωνιότητα και πήραν για καλά το δρόμο της Σωτηρίας. Εξομολογούνται με ειλικρινή μετάνοια, συντριβή και
πολύ καθαρά, κάνουν φιλότιμη υπακοή, υπέταξαν το θέλημα τους, στο θέλημα του
Θεού δια μέσω του Πνευματικού. Βάζουν κάθε μέρα αρχή μετανοίας, σπεύδουν συχνά στο Μυστήριο και επικοινωνούν με τον Πνευματικό για
σοβαρά θέματα. Προσπαθούν να μην τον κουράζουν άσκοπα, αντίθετα τον
συμπαραστέκονται ποικιλότροπα στο έργο της δύσκολης ποιμαντικής του διακονίας. Δεν είναι αδιάφοροι, προσεύχονται γι' αυτόν και για όλο τον κόσμο. Πολεμούν, τους κακούς λογισμούς με την ευχή: «Κύριε Ιησού
Χριστέ ελέησαν με». Δεν κατηγορούν τους συνανθρώπους τους, αλλά πολύ
περισσότερο δεν κατηγορούν και δεν συκοφαντούν τον εξομολόγο τους, ο οποίος γίνεται γέφυρα για τη Σωτηρία τους. Καταλαβαίνουν,
ότι αναλώνει το χρόνο και τη ζωή του γι' αυτούς, χωρίς να έχει προσωπικό κέρδος
και συμφέρον. Ακόμη δεν αφήνουν ούτε ένα λογισμό κακό να πέραση από την διάνοια τους
για τον Πνευματικό τους Πατέρα και Οδηγό. Μισούν την
αμαρτία. Δεν παρεξηγούνται με ότι και αν τους πει, με ότι και αν
τους ρωτήσει, έστω και να τους μαλώσει προς διόρθωση, γιατί
νοιώθουν, ότι το κάνει από αγάπη για τη λύτρωση τους. Γνωρίζουν οι
ψυχές αυτές, με τη φώτιση που τους έχει δώσει το Άγιο Πνεύμα, λόγω της ταπεινώσεως και της υπακοής που έχουν, ότι ο
Πνευματικός έχει εμπειρία από τις παγίδες που στήνει στους ανθρώπους ο διάβολος
και ο κόσμος. Έτσι μ' αυτό τον τρόπο προφυλάγει τις ψυχές τους από τις αμαρτίες και
τον αιώνιο θάνατο. Τους οδηγεί σε Αγγελική πολιτεία. Είναι
ελεήμονες, δεν υπολογίζουν χρήμα, χρόνο, κόπο και μόχθο, γιατί πιστεύουν, ότι ο Θεός τους ενισχύει και τους ελεεί και ότι από
Αυτόν προέρχεται «παν δώρημα τέλειον». Αυτοί οι άνθρωποι φτωχοί να είναι, λίγα να έχουν, θα κάνουν και ελεημοσύνες. Τέλος έχουν
μνήμη θανάτου, ζουν στη γη και πολιτεύονται στον Ουρανό, είναι έτοιμοι
ακόμη και για μαρτύριο, προς χάριν της Αγίας Πίστεώς μας και της αγάπης
προς τον Χριστό, να πάνε. Πώς λοιπόν να μην αναπεύεται η Αγία Τριάδα αλλά και ο Πνευματικός
εξομολόγος μ' αυτές τις ψυχές; Γι' αυτό βλέπουμε αυτούς τους ανθρώπους να
ανεβαίνουν πνευματικά την Ουρανοδρόμα κλίμακα των αρετών με διάκριση και
ταπείνωση. «Δεύτε και αναβώμεν εις το όρος του Θεού ημών». Ας
προσευχηθούμε και ας αγωνιστούμε αδελφοί μου να ενταχθούμε στην τρίτη κατηγορία, γιατί μόνον έτσι θα αξιωθούμε να δούμε Πρόσωπον Θεού και να περάσουμε «εν ειρήνη» και αθόρυβα απ' αυτήν την γη, την πρόσκαιρη
πατρίδα μας, αλλά κυρίως να μας συμπεριλάβει ο Πανάγαθος Κύριος μας στους
σεσωσμένους της Ουρανίου ζωής μεταξύ των Αγίων Του, «ένθα ουκ εστί
πόνος, ου λύπη, ου στεναγμός αλλά ζωή ατελεύτητος» Αμήν.
Αν ο Ζακχαίος δεν ανέβαινε στο δέντρο, θα έμενε
για πάντα ένας δυστυχισμένος τελώνης. Αν ο τυφλός δεν φώναζε, θα έμενε για
πάντα τυφλός. Αν ο ληστής στο σταυρό, δεν ζητούσε το έλεος Του, θα έμενε για
πάντα στο σκοτάδι. Μην ντραπείς να πας στο Χριστό, όσο αμαρτωλός και να είσαι.
Για να σου δώσει κουράγιο ο Θεός, έβαλε πρώτο στον παράδεισο έναν ληστή.
Όταν τραυματίσουμε ένα μέλος του σώματός μας, δεν
αναβάλλουμε να τρέξουμε στον ιατρό. Όταν αρχίζει να παίρνει νερό η βάρκα, δεν
αναβάλλουμε να αρχίσει να βουλιάζει η βάρκα, για να βγάλουμε το νερό. Όταν
πιάσει φωτιά το σπίτι μας, δεν περιμένουμε να μεταδοθεί η φωτιά σε όλο το
διαμέρισμα, για να αρχίσουμε να την σβήνουμε. Όταν στο μάτι μας μπει ξένο σώμα,
δεν περιμένουμε να μπει πιο βαθιά, για να το βγάλουμε. Έτσι και για την αμαρτία
στη συνείδησή μας, δεν πρέπει να αναβάλλουμε ποτέ την εξομολόγηση για
αργότερα...
Το πιο εύκολο είναι να εξομολογηθείς τις αμαρτίες
του διπλανού σου.
Η κατάθλιψη, η μελαγχολία, το άγχος, η μοναξιά, η δαιμονική λύπη και τα συναφή είναι αποτέλεσμα της απουσίας της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, εξαιτίας των ανεξομολόγητων αμαρτημάτων που υπάρχουν στον άνθρωπο.
Πριν πάμε για εξομολόγηση, να προσευχηθούμε θερμά. Να ζητήσουμε από τον Κύριο, να μας χαρίσει μετάνοια και συντριβή.
Είναι απαραίτητο πριν προσέλθουμε στον πνευματικό για να εξομολογηθούμε, να καθίσουμε σ' ένα ήσυχο μέρος, να προσευχηθούμε θερμά στον Θεό να μας δώσει αληθινή μετάνοια, να φωτίσει τα κρυπτά των καρδιών μας και να κάνουμε μια όσο το δυνατόν τίμια βυθοσκόπηση,
ώστε να κάνουμε την καλύτερη δυνατή προετοιμασία για το Μυστήριο. Την εξαγόρευση των αμαρτιών μας, μπορούμε να την υποδιαιρέσουμε σε τρεις βασικούς τομείς:Α': Η ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ: Έλλειψη ζωντανής σχέσης με τον Θεό.
Κλονισμός πίστεως και εμπιστοσύνη στον Θεό και στην Πρόνοιά Του, στις οποιεσδήποτε δυσκολίες.
Ζητήματα πίστεως, αδυναμίας, αμφιβολίας, ολιγοπιστίας.
Αδιαφορία για την προσευχή, νηστεία, Θεία λατρεία, Εκκλησιασμό, συχνή Θεία Μετάληψη.
Αδιαφορία για την μελέτη της Αγίας Γραφής και πνευματικών βιβλίων.
Γογγυσμός κατά του Θεού, βλασφημία ή λογισμοί βλασφημίας.
Όρκος, επιορκία, ψευδορκία, ταξίματα.
Μαγεία, μαντεία, αστρολογία, κ.λπ., πίστη στις προλήψεις, στην τύχη, στα όνειρα. Β': Η ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ:Έλλειψη αγάπης για τον πλησίον, αδιαφορία γι' αυτόν, υποτίμηση, περιφρόνηση.
Μίσος, φθόνος, χαιρεκακία, έχθρα, μνησικακία, εκδικητικότητα, ανταπόδοση κακού, σκληρότητα, ασυγχωρησία, πικρία, ζήλεια.
Εριστικότητα, φιλονεικία, κατάρες, ύβρεις, ειρωνεία, εμπαιγμός, κοροϊδία, χειροδικία, φόνος.
Κατάκριση, καταλαλιά, ιεροκατηγορία, συκοφαντία, ραδιουργία, καχυποψία.
Ψεύδος, ανειλικρίνεια, ανεντιμότητα.
Κλοπή, κατάχρηση, καταστροφή ξένης περιουσίας, κακομεταχείριση της δημιουργίας του Θεού.
Αγνωμοσύνη, αχαριστία, αναίδεια, θρασύτητα, έλλειψη σεβασμού σε γονείς, προϊσταμένους, ιερείς, κ.λπ.
Σκανδαλισμός άλλων με την ζωή μας, την συμπεριφορά μας, την προκλητική εμφάνιση.
Παράλειψη καλού και ελεημοσύνης. α) ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ:Έλλειψη αγάπης, πνεύματος θυσίας, υποχωρητικότητας και αλληλοκατανόησης.
Έλλειψη ενδιαφέροντος, καλωσύνης και χρόνου για την σύζυγο και τα παιδιά.
Εριστικότητα, πείσμα, υπονόμευση συζύγου.
Αδιαφορία για την ανατροφή και χριστιανική αγωγή των παιδιών.
Παράλογες και εγωϊστικές απαιτήσεις από σύζυγο και παιδιά.
Άκαιρες, πιεστικές και αδικαιολόγητες επεμβάσεις στη ζωή και στις αποφάσεις των παιδιών, ή στις οικογένειές τους. Υπονόμευση των προσπαθειών τους και του δεσμού τους.
Μοιχεία. β) ΣΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ:Απάτη, νοθεία στην εργασία ή στο εμπόρευμα.
Αισχροκέρδεια, κατάχρηση, παρανομία, τοκογλυφία, απόκρυψη εμπορευμάτων, κλοπή.
Ανεντιμότητα στις συναλλαγές, δολιότητα επαγγέλματος.
Κακομεταχείριση, εκμετάλλευση, αδικία σε βάρος των υπαλλήλων, εργατών, υφισταμένων. Προσωποληψία Γ': Η ΣΧΕΣΗ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟΝ ΜΑΣ:Αδιαφορία για την πνευματική ζωή και κατάρτισή μας.
Ανευθυνότητα, ραθυμία, ακηδία, αμέλεια.
Διασκεδάσεις, χαρτοπαιξία, γαστριμαργία, λαιμαργία, μέθη, ναρκωτικά.
Φιλαργυρία, απληστία, πλεονεξία, πλούτος, καταναλωτική μανία, πολυτέλεια, επιδίωξη βολέματος, ατομισμός.
Υποκρισία.
Αισχρολογία, αργολογία, φλυαρία.
Θυμός, οργή.
Υπερηφάνεια, οίηση, εγωϊσμός, υπεροψία, ματαιοδοξία, κενοδοξία, φιλαρχία, φιλοπρωτεία, μεγαλομανία, μεγαλοστομία, φιλαρέσκεια, επιδίωξη επαίνων, πείσμα, ισχυρογνωμοσύνη, δαιμονική αυτοπεποίθηση, ιδιοτροπία.
Αμαρτίες και πειρασμοί της σάρκας. Έλλειψη σεβασμού στο σώμα, που είναι ναός του Αγίου Πνεύματος.
Ανάγνωση ανήθικων περιοδικών, βιβλίων κ.λπ. ή θέαση ανήθικων κινηματογραφικών, θεατρικών, τηλεοπτικών έργων.
Ανήθικες σκέψεις, λογισμοί, φαντασίες.
Πορνεία, μοιχεία, αυνανισμός, κ.λπ. σαρκικά αμαρτήματα.
Έκτρωση. Αφούλοιπόν, εξετάσουμετονεαυτόμαςμεειλικρίνεια, αςγράψουμεσ'
'εναχαρτί, ό,τισυλλέξαμεαπ' αυτήντηνέρευνακαιύστερααςπροστρέξουμεστονπνευματικό.
Κάποιος Αθηναίος είχε βρεθεί κάποτε στην πόλη της
Φλώρινας. Εκεί είχε και μια συζήτηση με
τον αείμνηστο Επίσκοπο Αυγουστίνο Καντιώτη. Σε μια στιγμή της κουβέντας,
ρωτά ο π. Αυγουστίνος τον Αθηναίο: ''Πόσο καιρό έχεις να εξομολογηθείς;''. ''25
χρόνια'', απάντησε ο Αθηναίος. ''25 χρόνια έχεις να λουστείς;'', ρώτησε με
απορία ο π. Αυγουστίνος. ''Α, όχι! απαντάει ο Αθηναίος. Λούζομαι κάθε
βδομάδα!''. Βλέποντας ο π. Αυγουστίνος ότι δεν καταλάβε, τον ρωτάει τελικά: ''Α,
το σώμα το φροντίζεις. Την ψυχή σου, γιατί την αμελείς;''. Κουβέντα δεν
είπε ο Αθηναίος!
Κάποτε ένας διακριτικός ασκητής βρέθηκε σε μια αίθουσα ενός μοναστηρίου, όπου υπήρχαν πολλοί άνθρωποι, που περίμεναν τη σειρά τους, για να εξομολογηθούν. Και σε κάποια στιγμή, διέκρινε ένα διάβολο σε μια γωνία του χώρου, που οι άλλοι δεν τον έβλεπαν. Απόρησε ο ασκητής για την παρουσία του εκεί και τον πλησίασε και τον ρώτησε τί ζητάει εδώ, ανάμεσα στους ανθρώπους. Οι άλλοι, βλέποντας τον ασκητή να μιλάει μόνος του, απόρησαν. Ο ασκητής τον ξαναρώτησε, αυτή τη φορά φωναχτά, γιατί ο διάβολος δεν του αποκρινόταν. Τότε ο διάβολος παρουσιάζεται εμφανώς σε όλους και μπροστά στα κατάπληκτα και φοβισμένα μάτια των ανθρώπων, αποκάλυψε το εξής: ''Ήρθα εδώ, για να δώσω κάτι σε κάποιον''. ''Τί να τον δώσεις'', ρώτησε ο ασκητής. Και ο διάβολος του είπε: ''Είχαπάρειαπόένανάνθρωπο, πουείναιανάμεσαμας, τηνντροπήτου, γιανατονωθήσωναδιαπράξειμιααμαρτίακαιτώραήρθαεδώ, γιανατουεπιστρέψωτηνντροπήτου, γιαναμηνεξομολογηθείεκείνητηναμαρτία''. Έτσι λειτουργεί ο διάβολος! Και πολλοί αυτό παθαίνουν και ντρέπονταιναεξομολογηθούντιςαμαρτίεςτους.
Σε ένα γυναικείο
μοναστήρι, πήγε ως δόκιμος μία νέα κοπέλα. Έδειξε τόσο καλή διαγωγή, που
γρήγορα την έκαναν μοναχή. Από όλες τις άλλες καλόγριες ξεχώριζε! Διακρινόταν
για την αδιάκριτον υπακοή της, τη νηστεία, την αγρυπνία, την προσευχή, την
εξυπηρέτιση και ιδιαιτέρως στα δάκρυα - σπανίως εβλέπετο να μην κλαίει. Είχε
κατακτήσει την αγάπη ιδίως της ηγουμένης, αλλά και όλων των μοναζουσών. Η
ηγουμένη την είχε πάντοτε ως παράδειγμα και έλεγε στις νεώτερες: ''Να βλέπετε
την χαριτωμένη αδελφή σας και ό,τι κάνει, να το κάνετε και εσείς''. Δεν πέρασαν
όμως πολλά χρόνια και από την πολύ άσκηση κοιμήθηκε η μοναχή αυτή. Της έκαναν
σαρανταλείτουργο, για την ανάπαυση της ψυχής και το βράδυ βλέπει η ηγουμένη σε
όραμα τη μοναχή, η οποία της λέει: ''Μητέρα μου, όσα μνημόσυνα και αν μου
κάμετε, εγώ κολάστηκα, έχασα τη ψυχή μου!''. ''Παιδί μου, λέει η ηγουμένη, ....
εάν εσύ κολάστηκες, ποιός από εμάς θα σωθεί; Αλίμονο μας!!!''. Της
απαντά η μοναχή: ''Εγώ προτού έλθω εις την ευλογημένη συνοδεία σας, εξαπατήθηκα
από ένα νέο, ο οποίος μου υποσχέθηκε, ότι θα με έπαιρνε για γυναίκα του και
έμεινα έγκυος. Όμως με φέρθηκε άνανδρα και με εγκατέλειψε. Τότε πάνω στην
απελπισία μου έκανα έκτρωση, σκότωσα το παιδί, που είχα μέσα μου. Έκλαψα πικρά
για αυτό που έκανα, μετανόησα, σιχάθηκα τότε τον κόσμο και αποφάσισα να γίνω
μοναχή. 'Ομως δεν εξομολογήθηκα το αμάρτημά μου σε ιερέα, από ντροπή και γι'
αυτό κολάστηκα!''.
Η ΑγίαΘηρεσίατηςΑβίλαςείδε σε όραμα τις ψυχές να πέφτουν στην κόλαση, όπως το χιόνι πέφτει το χειμώνα στο χωράφι. Ζήρησε από τον Θεό την εξήγηση και της δόθηκε να καταλάβει, ότι οι ψυχές αυτές χάνονται γιατί έκαναν κακή εξομολόγηση, χωρίς προετοιμασία χωρίς συντριβή, χωρίς να αναφέρουν όπως έπρεπε τις αμαρτίες τους.
